Θέλω να γίνω μαμά

Καλέ πού χαθήκατε όλες;

Α, πριν το παγωτό έφαγα κι ένα μικρούλικο μπισκοτάκι!

Καλημέρα! Τι κάνει η ομαδούλα μας; Πετάει πετάει; Γιωταμαρία, καλώς ήρθες! Τόνια, κι εγώ έτσι ήμουν στην αρχή της εγκυμοσύνης. Μου είχε κοπεί η όρεξη. Έτρωγα πολύ μικρές μερίδες και πολύ λίγα πράγματα. Μόνο πατάτες-ρύζι-μακαρόνια, κανένα μπιφτέκι και κοτόπουλο και πολύυυυυυυυυυ ψωμοτύρι!!!! Πρωί-βράδι ψωμοτύρι. Ειδικά βράδι, δεν μπορούσα να φάω τίποτε άλλο! Μόνο ψωμοτύρι! Αυτό τους πρώτους τρεισήμιση μήνες. Μετά άρχισα να τρώω κανονικά, αλλά επειδή δεν έβαλα καθόλου κιλά στο πρώτο τρίμηνο, μετά δεν έβαλα πολλά, κι όσα έβαλα ήταν μόνο στην κοιλιά. Τι έφαγα χτες: Πρωινό: Ένα τοστ με μαύρο ψωμί και χαλούμι και ένα τριαντάφυλλο. Δεκατιανό: Μισό ροδάκινο. Μεσημεριανό: Στραπατσάδα + μια πατάτα φούρνου + λίγο πληγούρι + χωριάτικη + τζατζίκη + δύο γουλιές λευκό κρασί. Απογευματινό: Ένα παγωτό χωνάκι (δύο μπάλες). Βραδινό: Ένα τοστ με μαύρο ψωμί, τυρί, φέτα και ντομάτα. Ένα γάλα με τριαντάφυλλο. Πήγαμε και βόλτα με το καρότσι και περπάτησα περίπου 45 λεπτά.

Γεια σας! Πετάει η ομάδα βλέπω! Εμείς πήγαμε νωρίς το απόγευμα με τη μάνα μου να δω κουρτίνες για το καθιστικό. Ρε κορίτσια, μία μου άρεσε, πολύ απλή, και θα μας βγει 194 ευρώ η μία, χωρίς το ράψιμο! Μόνο το ύφασμα! Και θέλουμε δύο μεγάλες και μία μικρή... Πολλά δεν είναι; Με έκπτωση αυτό τώρα... Τον Αντρέα τον είχα αφήσει με τον πατέρα μου και την υπάλληλο στο μαγαζί και πέρασε μια χαρά. Μετά πιο αργά τον πήγα καροτσάδα στη γειτονιά. Νυχτωθήκαμε, γυρίζαμε περίπου 45 λεπτά. Αυτός χαλάρωσε και αποκοιμήθηκε. Μετά ήρθε ο άντρας μου, τον κάναμε μπάνιο και τώρα είναι στο πάρκο και παίζει μουσικές. Για ύπνο ούτε λόγος... Ανθή, άκου τι κάνω εγώ με τις αντλήσεις: κατ' αρχήν, αφήνω το στήθος να γεμίσει, γιατί το θήλαστρο, όσο καλό κι αν είναι, δεν κάνει τις ίδιες κινήσεις με το μωρό, οπότε αν δεν είναι γεμάτο το στήθος, δύσκολα βγάζεις μεγάλη ποσότητα. Δηλαδή αφήνω το ένα στήθος να γεμίζει όλο το βράδι, π.χ., και θηλάζω με το άλλο. Το πρωί που σηκώνομαι αντλώ από το γεμάτο στήθος, το οποίο σχεδόν έχει πετρώσει από το πολύ γάλα. Επίσης, μπορεί να βγάζω και το βράδι, όταν επιστρέφω από το σχολείο, αφού έχουν περάσει ώρες από τον τελευταίο θηλασμό, και το στήθος έχει γεμίσει. Τον τελευταίο καιρό αντλούσα και πρωί και βράδι, γιατί έφτιαχνα και το ρυζάλευρο με δικό μου γάλα. Τώρα δεν ξέρω τι θα κάνω, την κρέμα πλέον την φτιάχνω με νερό και βάζω μέσα φρούτο για να έχει γεύση, αλλά δεν ξέρω τι ποσότητα πίνει ο Αντρέας. Την πρώτη μέρα πάντως, θ' αφήσω αρκετά μλ, καμιά 300αριά τουλάχιστον. Στην κατάψυξη δεν έχω βάλει ποτέ, δε χρειάστηκε, ούτε κάθομαι να αντλώ για πλάκα. Βαριέμαι αφόρητα τη διαδικασία με το θήλαστρο, αλλά τι άλλο να κάνω; Οι αντιδράσεις του Πανούλη είναι απόλυτα φυσιολογικές, στο έχω ξαναπεί. Είναι πάρα πολύ νωρίς ακόμα. Η ιδέα της Χριστίνας να του δείξεις φωτογραφίες που ήταν αυτός νεογέννητο είναι πολύ καλή! Μαρίνα, πάρα πολύ χάρηκα για τα αποτελέσματά σας! Χριστίνα, καλώς όρισες! Σε σκεφτόμουν αυτόν τον καιρό! Αξέχαστες οι διακοπές σας, δεν μπορείς να πεις!!! Εσύ επικεντρώσου στα καλά, και άσε τα κακά πίσω σου. Ψείρες εγώ κολλούσα κάθε μα κάθε χρόνο στο δημοτικό. Θυμάμαι η μάνα μου, μου έβαζε ένα φάρμακο σε δύο φάσεις. Στην πρώτη φάση μου έβαζε μια λοσιόν που βρωμούσε και έπρεπε να μείνει στα μαλλιά αρκετές ώρες. Έτσι, κυκλοφορούσα με τα μαλλιά τυλιγμένα με μια πετσέτα. Μετά, μου τα ξέπλενε, και μου έβαζε ένα φάρμακο που μύριζε πάρα πολύ δυνατά, σαν κολώνια, και τα περνούσε πάρα πολλές φορές με το χτενάκι. Σε φάσεις που δεν είχα ψείρες, με έλουζε προληπτικά με ξύδι. Αλλά χωρίς φάρμακο και χτενάκι δεν έφευγαν. Το χειρότερο ήταν που κόλλησα ψείρες λίγο πριν το γάμο μου! Είχα και πολύ μακρύ μαλλί, και τις ένιωθα να περπατάνε στο κεφάλι μου. Έκανα μπάνιο, χτενιζόμουν, κι έπεφταν στην ποδιά μου... Τελικά έβαλα ένα φάρμακο, κι ευτυχώς έφυγαν. Κλείνω, γιατί μου φαίνεται ότι ο μικρός επιτέλους νύσταξε!

Κι ο Αντρέας θέλει τη βόλτα του κάθε μέρα. Π.χ. χτες πήγαμε στο πανηγύρι του αγίου Φανουρίου σε ένα χωριό εδώ κοντά. Όταν λέω κοντά, εννοώ δέκα λεπτά απ' το σπίτι μας! Όταν είπα στον άντρα μου να πάμε, μου λέει "μπα, άσ'το, δεν είμαι για πανηγύρια". Του λέω "για τα πανηγύρια είσαι". Τελικά πήγαμε, και φεύγοντας μου λέει "ωραία ήταν". Το ίδιο μου λέει κάθε φορά που βγαίνουμε, όπου κι αν πάμε. Αλλά μέχρι να το αποφασίσει, μου βγάζει την ψυχή. Ο Αντρέας ευτυχώς δεν είναι απαιτητικός, κάθεται στο πάρκο και παίζει μόνος του για ώρα, αλλά όταν βαρεθεί θα τον ακούσει όλο το τετράγωνο!

Καλέ Τόνια;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Θα τρελαθώ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Τέλειο είναι το νούμερο!!!!!!! Πόση καθυστέρηση έχεις;

Γεια σας! Τι κάνετε κορίτσια; Εγώ διανύω την τελευταία εβδομάδα των "διακοπών" μου. Τι διακοπές δηλαδή, που δε βλέπω την ώρα να επιστρέψω στο σχολείο για να ξεκουραστώ! Μόνο που αγχώνομαι, επειδή ο Αντρέας τώρα έχει περισσότερες απαιτήσεις, θέλει να κάνει στράτα, να παίζει στον καναπέ (όπου φυσικά πρέπει να τον προσέχει κάποιος για να μην κάνει βουτιά στο πάτωμα), θέλει περισσότερη προσοχή γενικώς. Αύριο θα περπατήσει κιόλας, κι ο άντρας μου βαριέται να ασχολείται και πολύ, θα τον κάνει για λίγο στράτα, θα παίξουν για λίγο, αλλά μετά τον βάζει στο πάρκο για να παίξει αυτός στον υπολογιστή. Ο μικρός αν δε θέλει το πάρκο θα κλαίει, κι ο άντρας μου είτε τον παίρνει αγκαλιά και κάθονται μπροστά στον υπολογιστή (και φυσικά ο Αντρέας κλαίει περισσότερο) είτε τον αφήνει στο πάρκο και του λέει "έλα Αντρέα μου σταμάτα επιτέλους", λες και θα σταματήσει... Επίσης, θα παίρνω το αυτοκίνητο, και του εξηγώ ότι πρέπει να τον παίρνει καμιά βόλτα έστω με το καρότσι στη γειτονιά, γιατί δε γίνεται το μωρό να είναι όλη μέρα κλεισμένο μέσα, αλλά αυτός φυσικά, βαριέται, και το θεωρεί απολύτως φυσιολογικό, να είναι το μωρό όλη τη μέρα στο σπίτι... Τέλος πάντων, ελπίζω να βάλει μυαλό, που δεν το βλέπω... Μύριαμ, φυσικά και τον βάζω στη θάλασσα! Του αρέσει πολύ, αν και καμιά φορά φοβάται λίγο! Τι έγινε, ακόμα με την περίοδο; Νάσια, τι περάσατε κι εσείς... Πω πω... Ευτυχώς που δεν είναι τίποτα. Ο Αντρέας τα λέει όλα αυτά, αλλά ασυναίσθητα, π.χ. δε λέει "μπαμπά", λέει "μπαμπαμπαμπα". Τώρα προσπαθεί να στέκεται μόνος του, αφήνει τα χέρια στο πάρκο, στην κούνια ή και στον καναπέ όταν παίζει, και στέκεται μόνος του για μερικά δευτερόλεπτα. Καμιά φορά κάνει και παλαμάκια, και μετά πέφτει! Μια φορά έκανε και δύο βήματα στην κούνια, και μετά έσκασε με τα μούτρα! Φυσικά δεν χτύπησε, ούτε έκλαψε. Τώρα μπορεί να τα έχω ξαναγράψει αυτά και να μην το θυμάμαι! Γιωταμαρία, όντως είναι δύσκολο τρία παιδιά μαζί, ειδικά για ηλικιωμένη. Μια θεία μου προσέχει τον εγγονό της τρεις μέρες τη βδομάδα, και δεν αντέχει, είναι πάνω από 70, ο εγγονός 15 μηνών περίπου και πολύ ζωηρός, και τον βάζει μπροστά στην τηλεόραση. Δε φταίει, όμως, η γυναίκα, φταίνε οι γονείς που, ενώ ξέρουν ότι δεν μπορεί, συνεχίζουν να της τον παίρνουν. Σας φιλώ όλες!

Μαρίνα, πω πω, τι περάσατε κι εσείς... Μεγάλο ζόρι... Και πριν καν σαραντίσετε... Τι έγινε με τις εξετάσεις; Ελπίζω όλα καλά. Μπες να μας πεις! Μαρία, θα συναντηθούμε τελικά την Τετάρτη; Ή θα είστε Πάφο; Ανθή, είναι φυσιολογικό που η μικρή θέλει συνέχεια να θηλάζει. Τις πρώτες σαράντα μέρες, μέχρι και 18 ώρες το 24ωρο είναι φυσιολογικό για ένα μωρό να θηλάζει. Ο Αντρέας δε θήλαζε τόσο, αλλά είναι στο μωρό (εγώ ήμουν τυχερή! ). Όταν κοιμάται η φραουλίτσα, φρόντισε να ασχολείσαι με τον Πανούλη και άσε τις δουλειές! Πάρε βοήθεια, πες στον άντρα σου να τις κάνει. Πάντως, οι αντιδράσεις του Πανούλη είναι φυσιολογικές, απ' ό,τι μου λένε κι εγώ έτσι έκανα, κι απ' τη ζήλια μου μόλις γεννήθηκε, κατουρήθηκα πάνω μου! Και ήμουν δύο χρονών! Κατερίνα, βάλε καμιά φωτογραφία από το πάρτι! Και πάλι να σου ζήσει ο Γιωργάκης σου! Πολύ ωραία που θα πάει κι ο Δημητράκης παιδικό σταθμό! Άντε, θα είσαι άνετη τα πρωινά τώρα. Ο άντρας μου κάνει τις εξωτερικές δουλειές, π.χ. ψώνισμα, λογαριασμοί, κ.λπ., αλλάς κάνει και διάφορες μέσα στο σπίτι. Απλά την περασμένη βδομάδα πονούσε το χέρι μου, φοβήθηκα μη χειροτερέψει και του είπα να κάνει κάτι παραπάνω, αλλά δεννν... Ευτυχώς το χέρι πέρασε από μόνο του. Δε νομίζω ότι θα τον παίρνει βόλτα, βαριέται. Επειδή αυτόν δεν τον πειράζει να μείνει μια βδομάδα κλεισμένος μέσα, μπροστά στον υπολογιστή, θεωρεί ότι ούτε και τον Αντρέα θα τον πειράξει. Τέλος πάντων, ελπίζω να του πει η μαμάκα του ότι πρέπει να πηγαίνει το μωρό βόλτα καθημερινά, γιατί μόνο έτσι θα καταλάβει, αλλά δε νομίζω ότι θα του πει ποτέ τέτοιο πράγμα. Καγκουράκι, τώρα είδα τα δικά σου. Κι εγώ πιστεύω ότι είναι πιο δύσκολο απ' όταν περπατάνε. Αγχώνομαι κιόλας, γιατί ο Αντρέας είναι σε φάση που θα περπατήσει σύντομα, και θα τον αφήνω τα απογεύματα στον άντρα μου, ο οποίος δεν έχει διάθεση να τον κυνηγά όλη μέρα. Φοβάμαι ότι θα τον αφήνει στο πάρκο, αυτός θα κλαίει, κι ο άντρας μου θα του λέει "έλα Αντρέα μου, σταμάτα, μην κλαις άλλο", και θα νομίζει ότι θα σταματήσει (το λέω επειδή το κάνει ήδη). Εν τω μεταξύ, η γυναίκα του ξάδελφού μου που έχει δύο παιδιά, μια κόρη 5.5 χρονών και μία 4.5 μηνών, μας έλεγε ότι, όταν περπατήσουν τα μωρά είναι πιο εύκολο, γιατί λέει, απελευθερώνονται. Λέω κι εγώ "μα είναι δυνατόν;", αλλά μάλλον δεν είναι... Χτες το απόγευμα πήγαμε σε ένα χωριό-κωμόπολη εδώ κοντά, τι εδώ κοντά, ενωμένο με τη Λάρνακα είναι πλέον σαν προάστειο, που έχει πανηγύρι του αγίου Φανουρίου. Περάσαμε πολύ ωραία, προσκυνήσαμε, καθίσαμε έξω από το ναό (μέσα ήταν τίγκα), και ακούγαμε τον εσπερινό, αγοράσαμε βιβλία και ένα ψάθινο πράγμα, δεν ξέρω πώς να το χαρακτηρίσω, είναι τρία καλάθια το ένα πάνω απ' το άλλο, και θα βάζω μέσα πατάτες, κρεμμύδια, κ.λπ., φάγαμε εμείς λουκουμάδες κι ο Αντρέας μπανάνα, κάναμε βόλτες. Του Αντρέα του άρεσε πολύ, καθόταν ήσυχος, και μετά άρχισε να μιλά, να φωνάζει και γενικώς φαινόταν πολύ χαρούμενος! Σε καμιά ώρα θα αφήσω τον Αντρέα στο μαγαζί των γονιών μου και θα πάμε με τη μάνα μου να δούμε κουρτίνες. Μετά δεν ξέρω αν θα κάνουμε κάτι, ο άντρας μου έχει ραντεβού με μια φίλη του για να παίξουν σκάκι, οπότε δεν το βλέπω να πηγαίνουμε πουθενά...

Γεια σας! Βλέπω είχαμε όργια το σαββατοκύριακο! (όχι ότι εγώ πάω πίσω). Ελίνα, συμφωνώ με τον καινούριο τίτλο, γιατί έτσι όπως πάμε, εκεί θα καταλήξουμε! Εγώ έβαλα το ένα κιλό που είχα χάσει με τη νηστεία, αλλά δεν με πειράζει, γιατί τα 55 ήταν ο στόχος μου. Με τα 54 είχα αρχίσει να αγχώνομαι λίγο! Πάντως, είναι φοβερό το πανομοιότυπο (έστω και με προσθήκες!) μενού της ταβέρνας!!! Τόνια, εεεεε...... χμμμμμμμμ..... εντάξει μωρέ, έφαγες κι εσύ δυο μέρες, πώς κάνεις έτσι; :P :P Μαρίνα, εσύ μετράς θερμίδες; Ζυγίστηκες; Κωνσταντίνα, τέλεια σε βλέπω! Γράφω τα χτεσινά μου: Πρωινό: Ένα αντίδωρο. Ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί και ένα τριαντάφυλλο. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Ένα κομμάτι (όχι ιδιαίτερα μεγάλο) αρνί (παίζει να ήταν και κατσίκι!) + δύο πατάτες (οφτό κλέφτικο = αρνί (ή κατσίκι!) με πατάτες στον ξυλόφουρνο) + λίγο ταχίνι + λίγο τζατζίκι + χωριάτικη + λίγο πληγούρι + λίγο γιαούρτι + χωριάτικη + μια μικρή φέτα ψωμί + λίγο λευκό κρασί. Απογευματινό: Λίγο σταφύλι. Βραδινό: Λουκουμάδες!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!1 (πήγαμε στο πανηγύρι του αγίου Φανουρίου)

Δηλαδή αν κατάλαβα καλά, ο παιδίατρος σου είπε ότι το εβαπορέ προσφέρει στο παιδί σου και το μητρικό όχι; Το μητρικό γάλα είναι το φυσιολογικό, γιατί να μη δώσεις και σε μεγαλύτερο παιδί;

Κι εγώ χάρηκα που ξαναγύρισες!

Καλά, κι εγώ σε όλα τα προηγούμενα θέματα δεν είχα κιλά εγκυμοσύνης να χάσω! Μια χαρά είμαστε, το σχολείο τώρα είναι κλειστό, σε μια βδομάδα ανοίγουμε. Στο εσπερινό θα είμαι πάλι.

Καγκουράκι τι λέμε σ' αυτήν τη περίπτωση; Να ζήσετε; Να ζήσετε ένιγουέι! :P Εμείς είχαμε σαραντίσει 31 Δεκεμβρίου, πήγαμε στον εσπερινό, ο Αντρέας κοιμόταν, και μέχρι που πήγαμε σπίτι συνέχιζε να κοιμάται. Τον πήρε ο παπάς, τον πήγε στη μέση της εκκλησίας, τον πήγε στο ιερό, τίποτα αυτός! Χαμπάρι δεν πήρε! Χαχα, η Αγγελική βιάζεται να αποκτήσει κι άλλο αδελφάκι!!! Για τα κακά δεν ξέρω, θα σου πει και η παιδίατρος.

Konstans καλώς όρισες! Τι κάνεις καλέ, τι γίνεσαι;

Θύμισέ μου τι είχε πάθει. Ρε συ, χωρίς συμπτώματα δεν είναι κρίμα να ταλαιπωρείτε τόσο πολύ το μωρό;

Μαρίνα, καλαμάρι γεμιστό με πληγούρι πήρα, αλλά δεν είχε και αναγκάστηκα να πάρω τηγανιτό. Άσε, πολλά καλαμάρια πέσανε τον τελευταίο καιρό!

Καλημέρα! Γράφω τα δικά μου και μη με βρίσετε πολύ. Πρωινό: Ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί και ένα τριαντάφυλλο. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Ένα πιάτο μοσχαράκι κοκκινιστό με κριθαράκι και σαλάτα ντομάτα-κρεμμύδι. Απογευματινό: Σταφύλι με λίγο παγωτό. Βραδινό: Λίγο χούμους, λίγο ταραμά, αρκετό ντάκος, 2-3 ελιές, δύο κολοκυθοκεφτέδες, μια μερίδα καλαμάρι τηγανιτό με πατάτες (δεν το έφαγα όλο, δεν παλευόταν!) και μπίρα!

Καλημέρες! Εμείς πήγαμε εκκλησία, ο Αντρέας κι εγώ δηλαδή, ήταν και οι γονείς μου εκεί και μου τον κράτησαν, και τον πήγε ο πατέρας μου να κοινωνήσει, κι ήταν κύριος, άνοιξε το στόμα, μια χαρά. Μόνο όποτε τον πάρω εγώ γυρίζει από την άλλη! Οπότε, δεν τον ξαναπαίρνω! Θα τον δίνω σε άλλους! Φυσικά ο κυριούλης ξύπνησε από τις 5.45 για πρωί!!!!!!!!!!!!!!!!! Τον θήλασα και ξύπνησα τον άντρα μου κατά τις έξι, ανέλαβε αυτός, κι εγώ κοιμήθηκα περίπου μιάμιση ώρα ακόμα για να αντέξω μετά. Σήμερα θα έρθουν οι γονείς μου για φαγητό, αλλά δε θα μαγειρέψω. Θα πάρουμε οφτό κλέφτικο, δηλαδή αρνί με πατάτες στον ξυλόφουρνο, απ' έξω, κι εγώ θα φτιάξω μακαρονάκι παραδοσιακό και σαλάτα. Μαρίνα, αφού σου είπαν τρεις παιδίατροι ότι είναι απ' το εμβόλιο, απ' το εμβόλιο θα είναι! Καλά, γιατί κάνατε αιματολογικές; Είχε κάποιο σύμπτωμα το μωρό; Πόπη, φιλιά!

Ανθή, συμφωνώ με το Καρολινάκι, βρες άλλες δικαιολογίες, όπως αυτό που λέει το Καγκουράκι για τη θάλασσα, ότι δεν την αφήνει ο γιατρός. Πες του ότι είσαι χοντρή και ντρέπεσαι. Το ότι σου είπε ότι κάνει πλάκα είναι πάρα πολύ καλό, δείχνει πολλή ωριμότητα για τόσο μικρό παιδάκι! Δεν μπορείς, π.χ., να θηλάζεις τη μικρή και να διαβάζεις ένα παραμυθάκι στον Πανούλη; Εγώ στην αρχή όταν θήλαζα πάντα στήριζα στο μαξιλάρι ένα βιβλίο και διάβαζα, για να περνάει η ώρα, αλλιώς δε γινόταν! Οπότε, μπορείς να κάνεις αυτό με το παραμύθι. Μια ιδέα είναι αυτή, βέβαια, μπορείς να σκεφτείς διάφορα, να του δείχνεις ότι ασχολείσαι μαζί του. Καγκουράκι, ωραίος ο Καραγκιόζης. Κάποια στιγμή δούλευα σε ένα μουσείο που είχε έκθεση με θέμα Ευρωπαϊκό παιχνίδι και θέατρο σκιών και είχα μάθει πολλά για τον Καραγκιόζη. Και στη Θεολογία σε ένα μάθημα είχε έρθει ένας καραγκιοζοπαίχτης, νέος σε ηλικία, που ήταν υποψήφιος διδάκτορας Θεολογίας, και μας έκανε μια διάλεξη για τη θεολογία στον Καραγκιόζη και μας έπαιξε και μια παράσταση!!! Τρελά πράγματα, χαχα! Ακούτε τι κάνουμε στη Θεολογία; Α, εκείνη τη μέρα έφερε ο καθηγητής και τσίπουρο και πίναμε!!!!! Καρολινάκι, άμα το ξέρατε θα της βάζατε τρικλοποδιά νωρίτερα της Λυδίας να πέσει!!!! :P :P Πολύ καλό αυτό που έγινε πάντως! Εγώ κουράστηκα σήμερα, καθάρισα τα δύο υπνοδωμάτια και το γραφείο, ξεσκόνισα το σαλόνι και της καρέκλες και το τραπέζι της τραπεζαρίας, και καθάρισα λίγο τους πάγκους της κουζίνας. Επίσης, εξαφάνισα τον αποστειρωτή! Τώρα θέλω να σιδερώσω δυο-τρία ρουχαλάκια του Αντρέα και μετά θα κάνουμε όλοι μπάνιο και θα πάμε για φαγητό σε ταβερνούλα. Ανθή, έχεις δίκιο ότι ο άντρας μου όλο γκρινιάζει και μετά κάνει αυτό που πρέπει. Ελπίζω να το κάνει και σ' αυτήν την περίπτωση. Σας φιλώ όλες!

Ελίνα, συνήθως εγώ όταν βγαίνω δε γράφω τι έφαγα, γιατί θα γεμίσω δύο σελίδες!

Καρολινάκι, τι κάνεις ρε ψυχή; Σε σκεφτόμουν σήμερα!

Ελίνα

Καλέεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Πού χαθήκατε όλες;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Καλημέρα! Τι έφαγα χτες: Πρωινό: Δύο μεγάλες φρυγανιές από άρτο με σπιτική μαρμελάδα βερύκοκο και ένα τριαντάφυλλο. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Ένα πιάτο ρεβύθια στο φούρνο αγιορείτικα + αρκετές πράσινες ελιές + πολύυυυυυυυυ ταχίνι! Απογευματινό: Σταφύλι. Ένα ice tea. Βραδινό: Ένα μπολ κουάκερ (με νερό), μια μπανάνα και μαύρη σοκολάτα (η φίλη μου η Κάτια (Ζυγούλη) μου πρότεινε αυτή τη συνταγή).

Καγκουράκι, του δίνω δύο κρέμες, και τώρα με το κουάκερ έγιναν τρεις. Οι δύο είναι της HOLLE, η μία από σιμιγδάλι και η άλλη από τρία δημητριακά (κεχρί, ρύζι και το άλλο δε θυμάμαι τι είναι! ), συνήθως με φρούτο, ροδάκινο ή μπανάνα. Το απόγευμα που τρώει φρουτόκρεμα, πάλι ροδάκινο-μπανάνα του κάνω. Καρπούζι του έχω δώσει αλλά δε θέλει ούτε να το βλέπει, πεπόνι μια φορά έφαγε αλλά την επόμενη αναγούλιασε, δαμάσκηνα δεν ξέρω αν κάνει να του δώσω, γιατί φοβάμαι μην τον πιάσει διάρροια ( ), το σταφύλι το φοβάμαι γιατί βάζουν πολλά φάρμακα, και έχουμε παγιωθεί στο ροδάκινο-μπανάνα, που του αρέσει πάρα πολύ είναι η αλήθεια και δε φαίνεται να το βαριέται. Ουφ, δεν μπορείς να φανταστείς τι βάρος παίρνεις από πάνω μου που μου λες για το θήλαστρο! Δεν τις αντέχω τις αποστειρώσεις! Θα εξαφανίσω τον αποστειρωτή από την κουζίνα, πιάνει τόσο χώρο! Εν τω μεταξύ, όπως σας έχω πει, 3 Σεπτέμβρη επιστρέφω στο σχολείο. Θα λείπω απόγευμα, από τις πέντε παρά και θα επιστρέφω κατά τις δέκα. Το απόγευμα, όμως, πάμε βόλτα τον Αντρέα. Το πρωί τώρα κάνει πάρα πολλή ζέστη και ο ήλιος καίει, για το μεσημέρι δεν το συζητάμε καν. Το θέμα είναι ότι το αμάξι θα το παίρνω εγώ, και προσπαθώ να πείσω τον άντρα μου ότι καλό είναι να κατεβάζουμε το καρότσι απ' το αμάξι για να παίρνει το μωρό μια βόλτα στη γειτονιά έστω. Και μου απαντά ότι δεν μπορεί, να έρχεται η μάνα μου να το παίρνει βόλτα, κ.λπ. Εν τω μεταξύ, όποτε του πω να πάμε βόλτα βαριέται, και χρειάζομαι δυο ώρες για να τον πείσω να πάμε κάπου (εκτός αν είναι για φαγητό, οπότε δέχεται αμέσως!), και συνήθως μου λέει "πάρε μια φίλη σου, πάρε και τον Αντρέα και πηγαίνετε", λες και οι φίλες μου είναι απίκο όποτε τις χρειαστώ. Οπότε, τώρα που προσπαθώ να του εξηγήσω ότι πρέπει να παίρνει το μωρό βόλτα όταν θα λείπω, μου λέει "δεν μπορώ να παίρνω το μωρό μόνος μου βόλτα". Του λέω "τότε πώς μου λες εμένα να τον παίρνω βόλτα μόνη μου;" και μου απαντά το κορυφαίο και εντελώς σουρρεαλιστικό: "ΕΣΥ ΕΙΣΑΙ ΜΑΝΑ"!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μπορείτε να βρείτε έστω στοιχειώδη λογική σ' αυτήν την απάντηση; Δεν ξέρω τι να κάνω για να τον πείσω ότι η βόλτα είναι απαραίτητη καθημερινά στο μωρό. Ανθή, τώρα είδα την απάντησή σου. Εγώ άρχισα δουλειά όταν ήταν ο Αντρέας τριών μηνών, και έπινε περίπου 100 μλ. Άφηνα, όμως, δύο 150άρια, για να είμαι πάντα σίγουρη, γιατί καμιά φορά μπορεί να ήθελε κι άλλο ή να έτρωγε πιο μετά και δεύτερο γεύμα. Νόμιζα ότι με τη φρουτόκρεμα δε θα πίνει γάλα, αλλά κάτι τέτοιο δεν έγινε! Τώρα δεν ξέρω πόσο ν' αφήνω... Ουφ ουφ ουφ...