Θέλω να γίνω μαμά

Καλημέρα κορίτσια! Τι κάνετε; Εμείς καλά, ο Αντρέας πήγε στο σχολείο, ευτυχώς χωρίς πολλά παράπονα. Στην αρχή είπε ότι δε θέλει να πάει στο Μανιταρούλη, κι ότι φύγαν τα παιδάκια, αλλά μετά φορτώθηκε διάφορα παιχνίδια, τα οποία στοίβαξε στην τσέπη του μπαμπά του, και πήγε μια χαρά! Σήμερα θέλω να κάνω διάφορες δουλειές, να δω τι θα προλάβω. Αρχίζει κι ο άντρας μου γυμναστήριο, ευτυχώς λέει θα πηγαίνει μεσημέρι που θα κοιμάται ο μικρός. Μάγδα κάνε λίγη υπομονή με τους γιατρούς και σύντομα θα είναι ανάμνηση όλο αυτό! Σίγουρα θα ταλαιπωρηθείς λίγο, αλλά δε νομίζω ν' αργήσεις να αναρρώσεις! Ο άντρας μου εμένα δεν είναι και τόσο ευαίσθητος. Στεναχωριέται, αλλά δε λιώνει ευτυχώς! Περαστικά και πάλι στον πεθερό! Με τον Αντρέα έχουμε πλέον θέμα με το φαγητό. Τα πάντα είναι μπλιάχ. Θα το συζητήσω και με τον παιδίατρο την Παρασκευή που θα τον ξαναδεί. Ίσως όταν σταματήσει τα φάρμακα ν' αρχίσει να τρώει πάλι. Τώρα που έκανε και τα κρεμώδη κακά πρέπει να κάνει διατροφή, οπότε δεν μπορώ να του φτιάξω μακαρόνια με σάλτσα λαχανικών, π.χ. Τουλάχιστον έτσι τα τρώει τα λαχανικά. Από φρούτα, όμως, μόνο σε κέικ... Καλά, φτιάξαμε χτες ένα κέικ με τον Αντρέα... όνειρο! Είναι σαν μαρμπρέ, αλλά το άσπρο δεν είναι βανίλια, έχει μέσα μήλα, αχλάδια και ρούμι, και το καφέ κακάο κανονικά! Είναι θεσπέσιο! Την ώρα που έκοβα τα φρούτα για το κέικ τον ρωτούσα αν θέλει να φάει λίγο έτσι και μου έλεγε όχι, κι ότι δεν του αρέσουν τα φρούτα. Μετά μου ζητούσε φράουλες. Πού να τις βρω τις φράουλες Σεπτέμβρη μήνα; Σήμερα λέω να κάνω μπριάμ, ελπίζω να φάει τουλάχιστον πατάτα. Βάσω όντως, όποτε πηγαίνω στο σχολείο αυτό, φεύγω με πολύ καλή διάθεση. Φαίνονται όλα τέλεια προς το παρόν! Η αντικαταστάτριά μου, μου είπε πολύ καλά λόγια για τις τάξεις μου. Μου έδειξαν και το πρόγραμμά μου, κι ενώ δικαιούμαι να πηγαίνω μια ώρα πιο αργά ή να φεύγω μια ώρα πιο νωρίς, δεν υπάρχει πάντα αυτή η πρόνοια. Είναι κάποιες μέρες που έχω δύο συνεχόμενα κενά, αλλά στη μέση της μέρας, και η συντονίστρια μου είπε ότι μπορώ να φεύγω εκείνη την ώρα, να θηλάζω και να επιστρέφω. Της είπα ότι δεν είναι και τόσο σημαντικό αυτό (δε θέλω να νομίσουν ότι έχω στο νου μου να δουλεύω όσο το δυνατόν λιγότερο) και μου λέει "όχι, για μας ο θηλασμός είναι πάρα πολύ σημαντικός". Εκείνη την ώρα ήρθε στο σύλλογο ο διευθυντής και ανακοίνωσε ότι στήθηκε αναγνωστήριο για τους καθηγητές, οπότε νομίζω εκεί θα αράζω στα κενά μου, αντί να πηγαίνω σπίτι. Νομίζω ότι το να φεύγω απ' το σχολείο και να έρχομαι στο σπίτι να θηλάζω και μετά πάλι πίσω, θα είναι σκότωμα. Άλλωστε, θ' αφήνω γάλα, κι αν χρειαστεί θα πηγαίνω κάποιες φορές. Εμάς ο Αντρέας δεν πιπίλισε ποτέ δάχτυλο, αλλά η Γεωργία πιπιλίζει, όχι δάχτυλο, αλλά χώνει όλο το χέρι μέσα. Τώρα αυτό καλό είναι; Μια χαρά η Ιωάννα με την πάνα! Θα την κόψει οπωσδήποτε! Ο Αντρέας πάλι σε κανένα χρόνο το βλέπω. Είναι μες στην αντίδραση αυτόν τον καιρό, δεν υπάρχει περίπτωση να τον πιέσω άλλο γι' αυτό το θέμα. Σας φιλώ κορίτσια!

Πωπω, εκεί που όλο το πρωί ήταν καλοκαίρι, έβγαλε αέρα, και τώρα βρέχει! Θα πήγαινε ο άντρας μου τον Αντρέα παιδότοπο, αλλά λέμε μην βγουν έξω στη βροχή, έστω και για λίγο, γιατί ακόμα ο μικρός δεν έχει αναρρώσει πλήρως.

Γεια σας και πάλι! Πήγα σε ένα κέντρο να ρωτήσω για τη βάφτιση, στην τράπεζα και μετά στο σχολείο. Συμπλήρωσα το έντυπο που έπρεπε και μετά μίλησα με τη συντονίστρια, γνωρίστηκα με την αντικαταστάτριά μου και είδα και μια ξαδέλφη μου που είναι καθηγήτρια αγγλικών στο ίδιο σχολείο! Η αντικαταστάτρια μου είπε ότι οι τάξεις είναι πολύ καλές, οι μαθητές ήσυχοι και είναι πολύ ευχαριστημένη προς το παρόν! Μια χαρά φαίνονται όλα! Μετά ήρθα και μαγείρεψα κοτόπουλο στο γκριλ και ρύζι με λαχανικά. Γύρισε ο Αντρέας απ' το σχολείο, έβγαλε απ' τη τσάντα του τα υπολείμματα του πρωινού του, και τα έφαγε. Όταν έγινε το φαγητό και σέρβιρα, έρχεται, το βλέπει και λέει "μπλιάχ". Εμείς φάγαμε κανονικά, αυτός έπαιζε, έβλεπε παιδικά και τελικά, όπως έβλεπε κάτι παιδικά στον υπολογιστή, έφαγε το μισό ευτυχώς. Τον τάισα δηλαδή, αλλιώς σιγά μην έτρωγε. Τώρα κοιμάται, κι άμα σηκωθεί πιστεύω θα φάει και το υπόλοιπο. Έχει γίνει αφάνταστα ιδιότροπος με το φαγητό, ποιος, ο Αντρέας που έτρωγε τα πάντα. Τώρα όλα τα φαγητά, όλα τα φρούτα και τα λαχανικά είναι μπλιάχ... Ελπίζω να βελτιωθεί κάπως η κατάσταση όταν σταματήσει τα φάρμακα αν και δε νομίζω ότι αυτό προκαλεί το πρόβλημα. Χριστίνα οι αρρώστιες βλέπω δε μας αφήνουν να ανασάνουμε... Αυτό που λες για τον παιδικό το διάβασα κι εγώ, αλλά δεν πιάνει με τον Αντρέα. Είναι και μικρούλης, βέβαια, αλλά ούτως ή άλλως, είναι σφίγγα όσον αφορά στον παιδικό σταθμό. Σήμερα το πρωί πάλι δεν ήθελε να πάει. Ήθελε να πάει στο σαλόνι να παίξει, ήθελε να μείνει μόνο στο σπίτι, και μου έλεγε "θέλω να σπάσω το Μανιτα-ούλη, να μην έχω σχολείο". Τελικά τον ετοίμασε ο άντρας μου και πήγε μια χαρούλα χωρίς διαμαρτυρίες... Α, ακούστε ατάκα από χτες: Αντρέας: (χοροπηδώντας) Γκόινγκ! Γκόινγκ! Γκόινγκ! Γκόινγκ! Η μάνα μου: Είσαι ελατήριο Αντρέα μου; Αντρέας: Όχι, νομίζω ότι θέλω μία βα-ύτητα (βαρύτητα) για να πετάτσω.

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Ευτυχώς εμείς καλύτερα! Το μάτι μου έχει ξεπρηστεί τελείως κι ο Αντρέας είναι πολύ καλύτερα, και σήμερα πήγε και σχολείο. Τρέμω μην ξανακολλήσει, ουφφφ... Την Κυριακή έκανε δύο φορές κρεμώδη κακά και μία διάρροια. Βασικά, ήταν οι βλέννες από τις μύξες του κρυολογήματος. Μετά απ' αυτό άρχισε να πηγαίνει καλύτερα. Χτες, βέβαια, δεν τον πήγαμε σχολείο, αφού περιμέναμε να σφίξουν τα κακά. Χτες πήγαμε απ' το πρωί στους γονείς μου, τα παιδιά κι εγώ, κι ο άντρας μου έμεινε σπίτι και ράντισε για τα μυρμήγκια, γιατί πλέον η κατάσταση είχε ξεφύγει. Ράντισε, αέρισε, σκούπισε και σφουγγάρισε, και ευτυχώς έχουν μειωθεί αρκετά, σχεδόν εξαφανίστηκαν! Καθίσαμε στους γονείς μου μέχρι το απόγευμα, και κατά τις έξι ήρθε και μας πήρε. Βάσω καλέ μην τα σκέφτεσαι και να χαλιέσαι. Πάει και πέρασε, τέλος! Καγκουράκι τέλειο ακούγεται το παρτάκι σας! Ο μπουφές τέλειος ακούγεται! Βάλε και καμιά φώτο! Κι εγώ στο σπίτι της μάνας μου κάνω τα πάρτι του Αντρέα. Ανθή, δηλαδή στο φροντιστήριο σου έδωσαν λιγότερες ώρες και σε πληρώνουν λιγότερο; Πάλι καλά που βρήκες δουλειά κι αλλού! Αχ αυτός ο γνωστός... Σε Ελλάδα και Κύπρο ΟΛΑ γίνονται μέσω αυτού του γνωστού. Πού είναι ρε παιδιά αυτός ο γνωστός, γνωρίστε τον και σ' εμένα. Χτες μου παραπονιόταν η μάνα μου ότι ο άντρας μου δε βρίσκει δουλειά και δεν προσπαθεί, και δεν ψάχνει και δεν μπορεί να κάνει τίποτα (ουσιαστικά μου έλεγε ότι είναι ένας άχρηστος. Οκ, το ξέρω ότι είναι ένας άχρηστος, αλλά δε χρειάζεται και να μου το κοπανάει). Της λέω ότι με τις αγγελίες που βρίσκει και στέλνει βιογραφικά δε γίνεται τίποτα, κι ότι όλοι οι φίλοι και γνωστοί μας που έψαχναν δουλειά και βρήκαν, τη βρήκαν μέσω γνωστού. Της λέω "καλά, εσείς τόοοοσα χρόνια μέσα στην αγορά, τόοοοσα χρόνια είχατε μαγαζί, ΕΝΑΝ άνθρωπο δεν ξέρετε, ΕΝΑΝ γνωστό δεν έχετε, να σας πει για καμιά θέση;". Και μου λέει "πού να ξέρουμε, και ποιον να ξέρουμε, και ποιος να μας πει". Ε, συγγνώμη κιόλας, ποιος θα έχει γνωστούς, ο άντρας μου που είναι από Ελλάδα και δεν έχει κύκλο εδώ, επειδή δε δουλεύει και δεν μπορεί να βγει στους δρόμους να ψάχνει φίλους, εγώ που ο κύκλος μου είναι απ' τα σχολεία και οι παλιές μου φιλενάδες που κι αυτές στην εκπαίδευση είναι οι πιο πολλές, ή αυτοί που ήταν τόσα χρόνια στην αγορά και ξέρουν τόσο κόσμο; Ή ο νονός μου που ακόμα έχει το μαγαζί και ξέρει τους πάντες; Τέλος πάντων... Σας αφήνω γιατί πρέπει να κάνω κάτι εκτυπώσεις και να πεταχτώ απ' το σχολείο και την τράπεζα.

Γεια σας κοριτσάκια και χρόνια πολλά! Δεν έχουμε καμία εορτάζουσα ή που να έχει κάποιον που να γιορτάζει ε; Εμείς χτες βράδι περάσαμε μια νύχτα απερίγραπτη! Ο Αντρέας δεν είχε κοιμηθεί μεσημέρι και μόλις έκανε μπάνιο, τον πήρε ο ύπνος στον καναπέ από τις οκτώμιση, χωρίς να πιεί γάλα. Του έδωσε ο άντρας μου τα φάρμακά του, όπως ήταν μισοκοιμισμένος, και τον πήγε στο κρεβάτι. Κατά τις εννιάμιση κάναμε μπάνιο τη Γεωργία και τη θήλασα για να κοιμηθεί. Αμ δε! Δεν την έπαιρνε ο ύπνος. Τη βάζω στο ριλάξ, κουνάω, κουνάω, κουνάω, γαρίδα το μάτι. Τη βάζω στο πορτ μπεμπέ και την κάνω βόλτες πάνω-κάτω στο διάδρομο, γλάρωσε κάπως. Συνεχίζει ο άντρας μου, την κοιμίζει, την παίρνει στο δωμάτιο, ξυπνάει. Την κουνάμε κι άλλο, γλάρωνε, αλλά δεν κοιμόταν βαθιά και ξυπνούσε. Τη βάζω στο στήθος, την κρατάω μέχρι τις δώδεκα παρά, κοιμάται, τη βάζω στο πορτ μπεμπέ, και πέφτω κι εγώ να κοιμηθώ. Με το που κλείνω τα μάτια μου, αρχίζει ο Αντρέας να στριφογυρίζει, να κλωτσάει, να χτυπάει τα πόδια του στο στρώμα. Αυτό πήγε περίπου τρία τέταρτα, κι εγώ να μην μπορώ να κλείσω μάτι. Τον μισο-ξυπνάω, τον ρωτάω αν έχει κάτι, αν πονάει η κοιλιά του, και μου λέει ναι. Πιάνω την κοιλιά του, δεν κινούνταν τα έντερα, να πω ότι ήταν γαστρεντερίτιδα ή κάτι άλλο. Τον ρωτάω αν πεινάει, κι αν θέλει γάλα, ναι, μου λέει. Του κάνει ο άντρας μου γάλα, το πίνει, ξανακοιμάται, πάλι άρχισε τα στριφογυρίσματα.. Δεν σταματούσε δευτερόλεπτο. Αφού είδα κι απόειδα, μεταφέρομαι στο παιδικό δωμάτιο με τη Γεωργία. Με το που κλείνω τα μάτια μου, ξυπνάει ο Αντρέας με ένα γοερό κλάμα και φώναζε "θέλω τον μπαμπά". Πάει ο άντρας μου, του ζητάει τους "Τόμες" (τα δύο τρενάκια "Τόμας" που έχει) και μετά ήθελε να πάει στο σαλόνι να δει μίκυμάους. Τελικά με τα πολλά άρχισε να ζητάει εμένα. Λέω στον άντρα μου και μου τον φέρνει στο παιδικό. Ξαπλώνουμε, κοιμάται, πάλι στριφογύριζε. Τον ρωτάω αν θέλει να πάει στο άλλο κρεβάτι να κοιμηθεί με τον μπαμπά και κούνησε το κεφάλι του καταφατικά. Τον παίρνει ο άντρας μου, ξαπλώνουν, κλείνουν τα φώτα, άντε λέω, επιτέλους θα κοιμηθώ! Κλείνω τα ματάκια μου, βζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζζ. Κουνούπι. Δεν ξέρω αν ήταν ΤΟ κουνούπι, που μου έκανε τη ζημιά, αλλά πάντως ήταν ένα κουνούπι. Πάλι μεταφέρομαι στο δωμάτιό μου, κι επιτέλους κοιμόμαστε. Μέσα στη νύχτα πάλι ξύπνησε μια φορά ο Αντρέας με κλάματα, άρχισε κι η μικρή να τσιρίζει, ευτυχώς στον ύπνο της, αλλά ευτυχώς ξανακοιμήθηκε σχεδόν αμέσως. Εφτά η ώρα περίπου ξύπνησε η Γεωργία και τη θήλασα, ε, μετά δεν ξανακοιμήθηκα. Το πρωί πήγαμε εκκλησία, καλά, ο Αντρέας έδωσε ρέστα. Πάω σε κάποια φάση να προσκυνήσω, και βλέπω τον Αντρέα με τους "Τόμες" στα χέρια να καταφθάνει και να θέλει να ανέβει στον άμβωνα. Να τον τραβάω, να του μιλάω, τίποτα. Έτρεξε, ανέβηκε, κατέβηκε, ανεβαίνει τα σκαλάκια που οδηγούν στο τέμπλο και τρέχει μπροστά στην Ωραία Πύλη. Δεν έτρεξα από πίσω του, όρεξη είχα, να με βλέπει όλη η εκκλησία να τρέχω σαν τρελή. Έκανα ότι φεύγω, έτρεξε κοντά μου, και τελικά τον άρπαξα και γυρίσαμε στο "νηπιαγωγείο". Σε κάποια φάση κάνει κακά. Τον παίρνουμε να τον αλλάξουμε σ' ένα χώρο που έχει ένα τραπέζι και νεροχύτη, σαν κουζινούλα, κλάμα και κακό να μην τον αλλάξουμε. Φώναζε, τσίριζε, έκλαιγε. Του έχει γίνει φοβία το άλλαγμα. Νομίζει κάθε φορά ότι θα του βάλουμε ορό στη μύτη, και παρά τις διαβεβαιώσεις μας, δεν πείθεται. Ήταν και πολύ συγκαμένος αυτές τις μέρες, ευτυχώς του πέρασε, αλλά η φοβία έμεινε. Αυτό το πράγμα, άλλαγμα με πάλη, γίνεται εδώ και πολύ καιρό. Είναι πάρα πολύ αρνητικός στο θέμα "άλλαγμα-κακά" και γι' αυτό πιστεύω δεν μπορεί να κόψει και τις πάνες. Όποτε κάνει κακά και τον ρωτάμε, απαντά αμέσως "όχι, είμαι καθα-ός". Πολλές φορές το λέει αυτό κι από μόνος του, χωρίς καν να τον ρωτήσουμε. Μετά τον παίρνει ο άντρας μου να κοινωνήσει, έκλαιγε και χτυπιόταν. Όχι ότι δεν ήθελε να κοινωνήσει, απλά τον έπιασαν οι ιδιοτροπίες, ήθελε να βγει έξω να τρέξει, κ.λπ. Τελικά τον ηρέμησε η μάνα μου και κοινώνησε μια χαρά. Τελειώνει η εκκλησία, τον ρωτάω αν θέλει να πάει στη γιαγιά, ναι μου λέει. Έρχεται η μάνα μου, τον ρωτάει κι αυτή, πάλι ναι. Ένα λεπτό μετά, λέει "θέλω να πάω σπίτι με τον μπαμπά και τη μαμά", "όχι στη γιαγιά" και τέτοια. Ο άντρας μου λέει να τον πάμε με το ζόρι, γιατί αλλιώς δε θα ξεκουραστούμε καθόλου. Του λέω δεν υπάρχει περίπτωση, αν δεν θέλει το μωρό να τον αφήσουμε εκεί. Αυτός να επιμένει, τον πάμε στη μάνα μου, τον ρωτάω αν θέλει να κατέβει, και λέει ναι. Ουφ, είναι λες και ζω τον Αστερίξ στην Ισπανία. Το έχετε διαβάσει; Μην το διαβάσετε, ίδια ιστορία με τη δική μου είναι. Το μάτι μου ευτυχώς ξεφούσκωσε. Ό,τι δεν έκανε η αλοιφή, το έκανε ο πάγος. Είναι ακόμα κόκκινο, αλλά ευτυχώς δεν είμαι παραμορφωμένη πλέον. Αλλά χάσαμε τα γενέθλια του γιού μιας φίλης μου που ήταν χτες βράδι, τόσο λόγω του ματιού μου, όσο και λόγω της ασθένειας, αλλά και της κούρασης του Αντρέα. Καγκουράκι μια απ' τα ίδια βλέπω κι εσύ, θέατρο του παραλόγου... Θα στρώσουν, πού θα πάνε; Εμάς είναι κι απ' τα φάρμακα που παίρνει και τον κάνουν νευρικό. Μάγδα πωπω, τι πάθατε κι εσείς... Δε λες που είναι καλά ο άνθρωπος; Κι εμάς ο πεθερός μου είχε πέσει απ' την οικοδομή που δούλευε, λίγο μετά το γάμο μας. Έπεφτε με το κεφάλι από πολύ ψηλά, σίγουρα όχι απ' τον πρώτο όροφο, ψηλότερα ήταν, έκανε τούμπα στον αέρα, γύρισε, κι έπεσε με τα πόδια. Έσπασε τις φτέρνες του και ταλαιπωρήθηκε πάρα πολύ και για πολύ καιρό και μετά δεν μπορούσε να δουλέψει πλέον και πήρε σύνταξη. Έξι μήνες ακινησία, πωπω, πάρα μα πάρα πολύ δύσκολο. Ποιος θα άντεχε τέτοιο πράγμα; Μόνο ο άντρας μου... Περαστικά εύχομαι. Σας φιλώ κόρες, τα λέμε!

Μαρίνα μια απ' τα ίδια κι εμείς με τον Αντρέα. Ιδιοτροπίες τρελές στο φαγητό, ενώ παλιά έτρωγε τα πάντα, και σύγκαμα, με μάχες για να τον αλλάξουμε. Για να μην πω τι γίνεται όποτε πρέπει να του βάλουμε ορό. Κλωτσάει, κλωτσάει το νινί; Ο Αντρέας είχε βήχα λόγω των καιρικών συνθηκών, της υγρασίας και του κλιματιστικού. Επιπλέον του έχει μείνει ευαισθησία απ' όταν είχε πάθει βρογχιολίτιδα 2.5 μηνών, και υπάρχει και κληρονομικότητα από μέρους του άντρα μου. Δεν ήταν άρρωστος δηλαδή, δεν είχε κολλήσει κάτι, για άλλους λόγους υπάρχει ο βήχας. Τώρα, ενώ πήγαινε να του περάσει, κόλλησε κάποια ίωση από τον παιδικό και τον πήγε πίσω. Όσο για τις διάρροιες, μάλλον κρύωνε η κοιλιά του από παγωμένα νερά, ή τον πείραζαν κάποια φαγητά, επειδή δεν είχε συμπτώματα ίωσης ή γαστρεντερίτιδας. Αυτό τώρα με τα παιδιά που θηλάζουν και δεν αρρωσταίνουν δεν το πιστεύω. Όλα τα παιδιά αρρωσταίνουν, είτε θηλάζουν είτε όχι, είτε πηγαίνουν θάλασσα είτε όχι, είτε κάνουν σούπερ υγιεινή διατροφή είτε τρώνε σκουπίδια. Άλλωστε, είναι τόσοι και τόσοι παράγοντες που συμβάλλουν στις ασθένειες, όπως το ευρύτερο περιβάλλον, η κληρονομικότητα, κι ένα σωρό άλλα. Είναι, βέβαια, και η διατροφή, αλλά δεν είναι ο μόνος παράγοντας. Καλά, το μάτι έχει γίνει ακόμα πιο τούμπανο μιλάμε...

Α, ευτυχώς τα έκανε όλα μαζί!

Ουφ, σκούπισα, ξεσκόνισα και σφουγγάρισα... Και το μάτι, μάτι... Ξέχασα να σας πω ότι η Γεωργία πλέον θηλάζει πιο αραιά και για λιγότερη ώρα. Αλλά, ρε κορίτσια, έχει από προχτές να κάνει κανονικά κακά. Χτες και σήμερα έκανε μόνο ελάχιστα, μια κηλίδα στην πάνα. Αν δεν κάνει και σήμερα, αύριο θα πάρω τον παιδίατρο.

Γεια σας και πάλι! Τελικά ο παιδίατρος έδωσε παρόμοια αγωγή με το θείο μου, οπότε δεν υπάρχει δίλημμα! Πήγε ο άντρας μου και αγόρασε τα φάρμακα, και άρχισε να τα παίρνει ο μικρός. Αντιβίωση, σιρόπι για το βήχα, μία καραμέλα για το βήχα, εισπνοές, και φυσικά ορό για τη μύξα... Φαρμακαποθήκη έγινε το μωρό μου... Για μένα έγραψε μια ειδική οφθαλμολογική αλοιφή. Ουφ, να ξεπρηστεί το μάτι, δεν μπορώ να με βλέπω, αφήστε που είναι συνέχεια μισάνοιχτο ή κλειστό. Που λέτε, για τη συμπεριφορά του Αντρέα, πιστεύω κι εγώ ότι κυρίως παίζει ρόλο η ηλικία, αλλά δεν ήταν και λίγο σοκ ο ερχομός της Γεωργίας, κι ας μην το δείχνει. Η μυρμηγκοπαγίδα δε φαίνεται να κάνει και πολλή δουλειά. Ρώτησε ο άντρας μου τον παιδίατρο, κι είπε ότι μπορούμε να ραντίσουμε, φτάνει να λείπουν τα μωρά απ' το σπίτι, να αερίσουμε καλά και να σφουγγαρίσουμε καλύτερα. Ο Αντρέας κάποιες μέρες τρώει σωστά και καλά, άλλες άστα βράστα. Χτες έφαγε μόνο γλυκά... Το πρωί κέικ με μήλα, μετά για δεκατιανό ψωμί με μαρμελάδα, το μεσημέρι ελάχιστο φαγητό και μετά τους λουκουμάδες με τη μυζήθρα, το απόγευμα κέικ με μήλα, που έγινε και βραδινό. ΧΑΛΙΑ. Σήμερα προς το παρόν έφαγε μια φέτα μαύρο ψωμί με μαρμελάδα και τώρα πήγε στους γονείς μου. Ελπίζω να φάει κάτι εκεί πέρα, κι όχι πάλι γλυκά. Τέλειο αυτό με τις δραστηριότητες στον παιδικό! Κατερίνα κρίμα που δεν μπορείτε να κάνετε κάτι με το σύλλογο... Τις είδα τις φωτογραφίες σας, μεγάλωσαν πολύ τα αντράκια σου! Αχ, πότε θα ξαναγίνουν κι εμένα οι κοιλιακοί μου όπως τους δικούς σου; Προς το παρόν, η κοιλιά μου έχει ρουφηχτεί, αλλά είναι χαλαρή. Δεν κρέμονται πατσές, βέβαια, αλλά χρειάζεται γυμναστική. Πότε να την κάνω και με τι αντοχές όμως; Βάσω εσύ τι κάνεις; Σήμερα το πρωί σκεφτόμουν ότι κοντεύεις κι εσύ να γεννήσεις! Δύο μήνες έμειναν! Ουφ, έχω να κάνω ένα σωρό δουλειές, γιατί θα έρθει μια φίλη μου να με χαιρετήσει για το μωρό σήμερα το απόγευμα. Ευτυχώς είναι κολλητή, αλλιώς θα της έλεγα να μην έρθει, έτσι όπως είναι το μάτι μου. Φιλιά!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ ξύπνησα με ένα μάτι τούμπανο από τσίμπημα κουνουπιού. Έχει γίνει σαν μπαλάκι του πινγκ πονγκ και καλά καλά δεν ανοίγει... Ο Αντρέας μου πρότεινε διάφορες θεραπείες, όπως "να το καφώσουμε το μάτι το φουσκωμένο", "να το κάνεις πίτσι πίτσι το ματάκι σου", "να βάλεις πολλή αλοιφή", και να φέρω τον Μπαμπαστρουμφ και τον Δρακουμέλ για να μου το κάνουν καλά. Πήρε το κλειδιά του μπαμπά του, ότι και καλά ήταν "τσεκάπ" (στηθοσκόπιο), κι έκανε ότι μου το εξέταζε! Πήρα ένα ζιρτέκ και έβαλα και φουσικόρτ κι ελπίζω να ξεπρηστεί, γιατί δεν μπορώ καθόλου. Είμαι σαν τέρας και δε βλέπω κιόλας... Ο Αντρέας χτες βράδι έκανε και πάλι δέκατα, έτσι δεν πήγε παιδικό, και τον πήγε τώρα ο άντρας μου στο γιατρό. Πάντως, απ' όταν ξύπνησε απ' τον απογευματινό του ύπνο χτες βράδι, είναι ένας άγγελος. Όλο αγάπες, χάδια, φιλιά, αγκαλιές, μας αγαπάει όλους, σχετικά υπάκουος, χαζεύει και παιδικά, αλλά παίζει κιόλας μόνος του και μαζί μου. Χτες το βράδι μου λέει "είναι τα γενέθλιά σου και σου έχω μία έκπλητση" και μου έφτιαξε τούρτα σοκολάτα, δηλαδή πήρε τα κατακάθια του καφέ από δύο φλιτζάνια και τα έβαζε σε δυο ποτήρια, και τελικά τα έχυσε όλα μέσα σ' ένα μεγαλύτερο ποτήρι, και ήταν η τούρτα των γενεθλίων μου! Και σήμερα το πρωί μια χαρά, καθόλου ιδιοτροπίες. Τώρα του είπε ο άντρας μου ότι θα πάμε στο γιατρό, δεν ήθελε, είπε "τίποτα, δεν πάω στο γιατό", μετά του είπαμε ότι αν δεν πάει στο γιατρό δε θα γίνει καλά και θα πρέπει να του βάζουμε ορό, κι είπε "ούτε γιατό, ούτε ορό", και τελικά πήρε τρία αυτοκινητάκια και πήγε μια χαρούλα! Μάγδα μια χαρά τα ψώνια σας! Κι εμείς αύριο είμαστε καλεσμένοι σε γενέθλια του γιού μιας φίλης μου, και πρέπει να πάρουμε δώρο. Ελπίζω να είναι καλά ο Αντρέας και να έχει ξεπρηστεί το μάτι μου, για να μπορέσουμε να πάμε. Σας αφήνω για λίγο γιατί κλαίει η μικρή. Επιστρέφω!

Μάγδα ΒΓΑΛΕ ΤΗΝ ΑΥΤΟΜΑΤΗ ΔΙΟΡΘΩΣΗ.

Γεια σας κορίτσια! Γυρίσαμε πριν λίγο απ' τους γονείς μου. Η μάνα μου είχε φτιάξει κεφτέδες, πατάτες τηγανιτές και κανελόνια, δηλαδή κρέπες με γέμιση κιμά-μπεσαμέλ και ψημένες στο φούρνο με σάλτσα ντομάτας και τυρί. Ο Αντρέας μόλις που τσίμπησε, κι αυτό με το ζόρι. Μετά έκανε κάτι σαν λουκουμάδες γεμιστούς με μυζήθρα (κάτι σαν ανθότυρο) και μέλι. Απ' αυτούς έφαγε 2-3 ο κύριος... Όλο γλυκά και χαζομάρες ζητά... Καλά, φαντάζομαι αυτό δεν είναι και τίποτα το περίεργο για παιδί αυτής της ηλικίας. Γενικώς, όμως, έχω προσέξει ότι, ενώ πριν λίγο καιρό όλο έλεγε έξυπνες κουβεντούλες, και μπορούσες να πιάσεις μια στοιχειώδη συζήτηση μαζί του, τώρα πλέον, είναι μες στην αντίδραση και τις περισσότερες φορές η απάντηση στις ερωτήσεις που του κάνουμε είναι "μπλιάχ", "σπλιάτς", "τίποτα", "όχι". Ενώ, όπου πηγαίναμε καμαρώναμε για τις έξυπνες απαντήσεις που έδινε, κι όλος ο κόσμος θαύμαζε, τώρα όλο χαζομάρες λέει, και συχνά μιλά επίτηδες και ψευδά. Ίσως να είναι αντίδραση λόγω της Γεωργίας, ή λόγω ηλικίας ή και τα δύο, δεν ξέρω... Είχατε κι εσείς παρόμοιες συμπεριφορές; Κατερίνα καλή χρονιά! Και σε όλες που έχουν παιδάκια που πηγαίνουν σχολείο εύχομαι καλή χρονιά, όχι μόνο στην Κατερίνα! Αρχίσατε πάλι τα γνωστά; Δεν έχει καθαρίστρια το νηπιαγωγείο, δεν έχει δασκάλα το δημοτικό, κατάλαβα... Καλά, και στο δικό μου σχολείο δεν ξέρω αν πήγε ακόμα αντικαταστάτρια. Κι είναι σχολεία που δεν έχουν ακόμα διευθυντή! Μπάχαλο δηλαδή. Με τα φροντιστήρια κι όλα αυτά, δεν μπορείτε να βρείτε καμιά άκρη πιο οικονομική; Π.χ. για ποδόσφαιρο, δεν κάνει κάτι ο δήμος; Α, γιατί δεν οργανώνετε κάτι με το σύλλογο, τώρα που είστε εξουσία; Εμάς εδώ προσφέρουν αρκετά πράγματα, υπάρχει δημοτικό ωδείο, δημοτική φιλαρμονική, όπου ένα παιδί μπορεί να μάθει κάποιο πνευστό ή κρουστό όργανο, δημοτική παιδική χορωδία που είναι δωρεάν (τα υπόλοιπα δεν ξέρω αν είναι δωρεάν ή αν έχουν απλά χαμηλά δίδακτρα), και τώρα το ανοιχτό σχολείο του δήμου προσφέρει δωρεάν βοήθεια σε μαθητές για τα κύρια μαθήματα. Άσε, με τα μυρμήγκια είναι το κάτι άλλο φέτος. Έχουμε κι ένα σωρό γλάστρες στο μπαλκόνι, και κάνουν φωλιές εκεί μέσα... Κλείνουμε μια τρύπα και βγαίνουν από άλλη. Ούτε η Λερναία Ύδρα τέτοιο πράγμα. Ευχαριστώ για τις ευχές για τον πατέρα μου. Πωπω, μεγάλωσε κι ο Δημητράκης! Πολύ ωραία τα πλεκτά σου! Άρχισε κι η μάνα μου τώρα και φτιάχνει σεμεδάκια κροσέ, γιατί λέει, αυτά που είχε της τα έσκισε ο Αντρέας. Ωραία είναι όλα αυτά, αλλά πρέπει να πιάνουν τα χέρια σου, και να αφιερώνεις και αρκετό χρόνο. Σας φιλώ κόρες, τα λέμε!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Ο Αντρέας ευτυχώς δεν ξανάκανε δέκατα. Δε χρειάστηκε ούτε αντιπυρετικό, έπεσε από μόνος του ο πυρετός. Σήμερα δεν τον πήγαμε παιδικό προληπτικά, και τον πήγα στο θείο μου, που είναι γιατρός, αλλά ηλικιωμένος και δε δουλεύει κανονικά. Είχε παλιά μια χειρουργική κλινική, στην οποία πηγαίνει κάθε πρωί κατά τις έντεκα μέχρι το μεσημέρι, και εξετάζει δωρεάν όποιον πάει. Είναι καταπληκτικός γιατρός και σπάνια πέφτει έξω σε διάγνωση ή θεραπεία, αλλά δεν μπορούμε να τον έχουμε ως μόνιμο γιατρό, γιατί δεν εξασκεί πλέον το επάγγελμα κανονικά, δηλαδή, δεν μπορώ να τον πάρω τηλέφωνο όποτε έχω πρόβλημα για να πάω εγώ ή να πάρω κάποιο μωρό να μας εξετάσει. Τέλος πάντων, με το που πήγαμε εκεί, ο Αντρέας άρχισε τις ιδιοτροπίες, "θέλω να φύγουμε", "είναι σπλιάτς ο γιατός", "θέλω να τον -ίτσω (ρίξω) κάτω και να τον σπάσω", "θέλω να τους -ίτσω όλους κάτω να κουτουλήσουν" κι άλλα τέτοια ωραία. Μου είπε κιόλας ότι ο γιατρός είναι γυάλινος και θα σπάσει όταν τον ρίξει κάτω. Έβγαινε έξω κι ήθελε να κατέβει στο δρόμο για να φύγουμε, κ.λπ. Με σκότωσε κυριολεκτικά. Τελικά έρχεται σε κάποια φάση ο θείος μου, έγινε χαμός να τον εξετάσει. Και τι να εξετάσει, το στήθος του άκουσε και εξέτασε το λαιμό. Μας έδωσε αντιβίωση τρισέφ κι ένα άλλο σιρόπι για το βήχα, και να συνεχίσουμε τις εισπνοές. Μου είπε ότι όλα αυτά τα φάρμακα έχουν μέσα εφεδρίνη και μπορεί να γίνει λίγο νευρικός. Του λέω "καλά, πόσο νευρικός ακόμα;" και μου λέει "ε, μπορεί να σας δέρνει". "Μα ήδη μας δέρνει" του λέω! Οπότε, πολύ πιθανόν η συμπεριφορά του Αντρέα να οφείλεται και στα φάρμακα. Εν τω μεταξύ, χτες που πήρα τον παιδίατρο, μου είπε ότι θα πρέπει να κάνουμε μια άλλη θεραπεία, που κοστίζει κιόλας, για να αντιμετωπίσουμε το βήχα. Υποτίθεται ότι θα τον παίρναμε αύριο, τώρα δεν ξέρω τι θα κάνουμε... Στο θείο μου ήθελα να δείξω κι εγώ ένα σημάδι που έβγαλα πάνω απ' το στήθος, και μάλλον είναι πυτιρίαση, αλλά πού να τα καταφέρω; Αφού όλη την ώρα κυνηγούσα τον Αντρέα. Και τις οδηγίες για τον Αντρέα στο πόδι μου τις έδωσε. Καγκουράκι αργά πηγαίνει ο Νικόλας στον παιδικό! Εμάς πηγαίνει κατά τις οκτώμιση, αλλά μας είπαν καλύτερα να πηγαίνει καλύτερα οκτώ. Από Νοέμβριο που θ' αρχίσω σχολείο και θα τον παίρνω εγώ, θα πηγαίνει εφτάμιση το αργότερο! Κι εμείς την άλλη βδομάδα θ' αρχίσουμε τα εμβόλια στη Γεωργία! Τα μυρμήγκια, άσε, θα μας φάνε σε λίγο. Δε βρήκε ο άντρας μου φλεριάνα και πήρε μυρμηγκοπαγίδες. Έβαλε τη μία στο σαλόνι, και χτες μετά που την έβαλε, μειώθηκαν εμφανώς τα μυρμήγκια. Σήμερα το πρωί, πάλι έκαναν έφοδο. Το πρωί όπως θήλαζα τη Γεωργία στο κρεβάτι του παιδικού δωματίου, είδα ένα μυρμήγκι μέσα στα μαλλιά της...!!! Φρίκαρα, την έβαλα στην αλλάχτρα και της τα έβγαλα όλα, ζιπουνάκι, κάλτσες και πάνα, και της έκανα έλεγχο, μήπως έχει κι άλλο. Ευτυχώς δεν είχε, μπρρρ... Βλέπω όλοι έχουμε τα ίδια ακριβώς προβλήματα: δεν ακούνε, δε μαζεύουν τα παιχνίδια τους, γίνονται αγρίμια από τη ζήλεια για τα μικρότερα αδέλφια... Καλή η κίνηση με τα παιχνίδια στη σακούλα! Βάσω άσε, χάλια και με τις αρρώστιες και με όλα... Πωπω, φρίκαρα μ' αυτό που είπες για την τομή της Ιωάννας. Εύχομαι να μην είναι τίποτα! Σε λίγο θα πάμε στους γονείς μου γιατί έχει γενέθλια ο πατέρας μου σήμερα. Πολλά φιλιά!

Πού είστε ρε κορίτσια; Ουφ, πάλι άρρωστος είναι ο Αντρέας... Έκανε και λίγα δέκατα τώρα, κι ο βήχας πάλι έγινε υγρός... Πήρα το γιατρό και μου είπε ότι πρέπει να δώσουμε μια θεραπεία για το βήχα, αφού έχει υγρό βήχα πάνω από ένα μήνα... Αμάν πια, δεν ησυχάζει το μωρό. Όλο το καλοκαίρι άρρωστος, μία διάρροιες, μία βήχας, μία βήχας και μύξες, τώρα και τα δέκατα... Αγχώνομαι και για το μωρό... Εσείς πού χαθήκατε;

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εγώ νυστάζω τρελά. Χτες βράδι πάμε για ύπνο, ο Αντρέας κοιμήθηκε πίνοντας το γάλα του, γιατί δεν είχε κοιμηθεί μεσημέρι, τη Γεωργία την είχα κοιμίσει υποτίθεται, αλλά με το που πάμε στο δωμάτιο, η μικρή ξύπνησε. Την παίρνω να τη θηλάσω για να κοιμηθεί πάλι, άρχισε ο Αντρέας, που ήρθε και κόλλησε πάνω μου, το βήχα κάθε λίγο. Τον ξυπνάμε, του βάζουμε ορό στη μύτη, γιατί από τη μύξα είναι ο βήχας (δράματα με τον ορό), αλλά συνέχισε να βήχει. Παίρνω τη μικρή και πηγαίνουμε στο σαλόνι, για να μη βήχει μες στα μούτρα της ο Αντρέας. Τη βάζω στο ριλάξ και την κουνάω για να κοιμηθεί. Τίποτα, το μάτι γαρίδα. Πηγαίνουμε στο παιδικό, για να μην είναι στο ίδιο δωμάτιο με τον Αντρέα, πέφτω εγώ στο κρεβάτι, τη βάζω στο στήθος, δεν το ήθελε. Την μισοκουνάω στο πορτ μπεμπέ, τίποτα. Τελικά ήρθε ο άντρας μου, την κούνησε, άρχισε αυτή να πιπιλάει το χέρι της και την πήρε ο ύπνος. Κατά τις πέντε παρά άρχισε γκρίνια, ευτυχώς δεν ξύπνησε, στις έξι, όμως, ξύπνησε. Τη θήλασα, την έβαλα στο κρεβατάκι της, μισοκοιμήθηκε, ή τέλος πάντων, δεν ενοχλούσε, με πήρε κι εμένα ο ύπνος, στις εφτά την έπιασε λόξυγκας, κι άρχισε γκρίνια. Την πήρα, την άλλαξα, τη βάζω στο στήθος, αλλά δεν ήθελε. Ευτυχώς της είχε περάσει ο λόξυγκας, οπότε την έβαλα στο πορτ μπεμπέ, ξανακοιμήθηκα, και κατά τις οκτώ ξύπνησε κι αυτή κι εγώ, και όλοι οι υπόλοποι. Ο Αντρέας με ζητούσε, πήγα μέχρι να πιεί το γάλα του και ξάπλωσα δίπλα του, μετά του βάλαμε ορό, άλλα δράματα εκεί. Του ετοίμασα πρωινό και φρούτο, και σε κάποια φάση, πάει στο δωμάτιό μας, βρίσκει τον ορό που ήταν στο τραπέζι με τα καλλυντικά μου, λέει "θέλω να σπάσω τον παλιοο-ό" και τον πετάει κάτω. Τον πέταξε και ησύχασε, χαχα! Τόσες μέρες το λέει! Μετά τον πήγε ο άντρας μου σχολείο. Δεν ξέρω αν έπρεπε να πάει, αλλά μόνο μύξες έχει και βήχα που προκαλείται απ' τις μύξες. Ούτε πυρετό, ούτε αδιαθεσία, ούτε διάρροιες. Ξέρω 'γω, άμα είναι να μην πηγαίνει σχολείο όποτε έχει μύξα και βήχα, δε θα πάει ποτέ. Τι λέτε εσείς; Έλεγα να πέσω να ξανακοιμηθώ, αλλά έπρεπε να τελειώσω ένα βιβλίο για να πάω στη Δημοτική Βιβλιοθήκη, οπότε έφαγα πρωινό και πήγα. Έψαχνα ένα συγκεκριμένο βιβλίο για ένα άρθρο, δεν το βρήκα, πήγα σ' ένα βιβλιοπωλείο, πάλι δεν το είχαν, πήραν αλλού, πάλι δεν το είχαν, είπαν να μου το φέρουν από Θεσσαλονίκη. Πήρα δώρο στον πατέρα μου που έχει γενέθλια αύριο, γύρισα σπίτι, θήλασα τη μικρή και πήρα τηλέφωνο σ' ένα βιβλιοπωλείο στη Θεσσαλονίκη, ούτε κι αυτοί το είχαν, αλλά θα μου το φέρουν την Παρασκευή και θα μου το στείλει ένας φίλος μου. Ουφ... Ευτυχώς δεν έχω μαγείρεμα σήμερα, γιατί περίσσεψε πολύ φαγητό από χτες. Τώρα πήγε ο άντρας μου για χίλια δυο ψώνια. Θα πάρει και φλεριάνα, γιατί μας φάγανε τα μυρμήγκια. Είχαν υποχωρήσει, κι έτσι δεν ψεκάσαμε, αλλά τώρα επανήλθαν δριμύτερα. Χτες όπως έτρωγα σταφύλι, βλέπω ένα μυρμήγκι να περπατάει έξω από το μπολ... Βασικά τώρα έφυγαν από τα υπνοδωμάτια και έκαναν επιδρομή στο σαλόνι και την κουζίνα. Γκρρ... Ελπίζω να βρει τη φλεριάνα και να τα ξεφορτωθούμε... Καγκουράκι ΠΟΣΟ σε καταλαβαίνω... Είναι πολύ κουραστικό και εκνευριστικό. Στην ηλικία που είναι τα παιδιά μας, δε μας ακούνε κιόλας. Ο Αντρέας μας γράφει κανονικότατα και κάνει πάντα το δικό του. Ουφ... Στο σχολείο είναι υπόδειγμα, απ' ό,τι μας λένε, αλλά στο σπίτι θηρίο. Προσπαθώ να είμαι ήρεμη, αλλά έχω και τον άντρα μου, που κι αυτός κουράζεται, γιατί όσο να 'ναι, βοηθάει πολύ, κάνει πολλές δουλειές και τρέχει και τον Αντρέα στο σχολείο, σε εξόδους, κ.λπ., και άμα το παρακάνει ο Αντρέας του φωνάζει. Χτες τον πήρε να τον αλλάξει κι ο μικρός του έχωσε μια στο μάτι και του φώναζε... Τον τελευταίο καιρό προσπαθεί κι αυτός να είναι ήρεμος και να τον παίρνει με το καλό, αλλά κάπου φτάνεις στα όριά σου. Το Νικόλα γιατί τον αφήνεις μέχρι τις 4 στον παιδικό; Δεν είναι πολύ αργά; Δηλαδή, το χειμώνα, σχεδόν θα νυχτώνει μέχρι να φτάσει σπίτι. Βλέπω όλες λίγο-πολύ έχουμε τα ίδια προβλήματα και με το φαγητό. Αγχώνομαι με τη διατροφή του Αντρέα, γιατί συνεχώς αυξάνουν οι παραχωρήσεις που κάνουμε σε χαζομάρες, ενώ συχνά δεν τρώει αυτά που πρέπει. Χτες ευτυχώς ήταν μια καλή μέρα, έφαγε σχεδόν όλο το αχλάδι που του έβαλα στον παιδικό, το απόγευμα πήγαν σε παιδότοπο και ήπιε φρέσκο χυμό πορτοκάλι, ενώ έφαγε και φαγητό, κοτόπουλο με μακαρόνια και λαχανικά. Σαλάτες πλέον δεν τρώει, αλλά τουλάχιστον τρώει τα λαχανικά στο φαγητό. Μαρίνα με το καλό ο μπέμπης! Για το καινούριο ποστάκι δεν έχω σκεφτεί κανένα τίτλο, θα το σκεφτώ και θα σας πω!

Γεια σας κοριτσάκια, τι κάνετε; Εγώ νυστάζω τρελά. Δεν άντεξα κι έφτιαξα φραπέ, με ελάχιστο καφέ μέσα. Η μικρή κοιμάται, κι ελπίζω ν' αργήσει να ξαναθηλάσει. Ξύπνησε εξήμιση, θήλασε, κατά τις εφτά και τέταρτο την έβαλα στο πορτ μπεμπέ, πάει να με πάρει ο ύπνος, οπότε ξαφνικά την πιάνει λόξυγκας. Τη βγάζω, μέχρι να θηλάσει και να της περάσει, πήγε οκτώ παρά. Δεν είχε νόημα να ξαπλώσω, αφού οκτώ σηκώνεται ο Αντρέας για τον παιδικό. Που λέτε, χτες το απόγευμα με πήρε τηλέφωνο η συντονίστρια των φιλολόγων απ' το σχολείο, και μου είπε ότι τελικά δε θα χρειαστεί να πηγαίνω σε δύο σχολεία, αλλά μόνο σ΄αυτό που με τοποθέτησαν! Επιπλέον, αυτήν την είχα γνωρίσει όταν έκανα τη σχολική εμπειρία και είναι μια εξαιρετική κυρία, τόσο ως άνθρωπος, όσο και ως καθηγήτρια. Με είχε βοηθήσει τότε πιο πολύ κι απ' τη μέντορά μου. Οπότε άλλος ένας καταπληκτικός άνθρωπος με τον οποίο θα συνεργάζομαι! Μου είπε τα μαθήματα που μου έδωσαν και δεν είναι πολύ δύσκολα, απλά είναι πολλά τα τμήματα. Στο εσπερινό, επειδή ήταν λίγα τα τμήματα, είχα πολλά αντικείμενα, τώρα έχω λίγα αντικείμενα, αλλά πολλά τμήματα. Μόνο οι ιστορίες της Β' λυκείου είναι τέσσερα τμήματα! Από δύο τα Νέα Ελληνικά και οι Ιστορίες της Α' λυκείου κι ένα τμήμα αρχαιογνωσίας Β' λυκείου. Ευτυχώς τα Νέα Ελληνικά και η Αρχαιογνωσία είναι γνωστά σ' εμένα, γιατί τα δίδασκα και στο εσπερινό, ενώ οι ιστορίες δε θα με δυσκολέψουν. Μετά είδα και τις καινούριες τοποθετήσεις που βγήκαν, και ανακάλυψα ότι στο ίδιο σχολείο έβαλαν και μία θεολόγο βοηθό διευθύντρια, η οποία ήταν ομαδάρχισσά μου στην Κατασκήνωση!!! Νομίζω θα περάσω πολύ καλά σ' αυτό το σχολείο! Κατά τα άλλα, ο Αντρέας έχει γίνει πολύ ιδιότροπος. Χτες το μεσημέρι επιστρέφει απ' το σχολείο, και κρατούσε μια τσαντούλα με κάποια δωράκια κι ένα κέικ 7days, το οποίο αποκαλούσε σοκολάτα. Προφανώς τα έδωσε κάποιο παιδάκι που γιόρταζε. Απ' την ώρα που μπήκε μέσα, χτυπιόταν ότι θέλει τη σοκολάτα. Το βγάζω απ' τη τσαντούλα να τη βάλω στο ψυγείο, και χοροπηδούσε κάτω απ' το χέρι μου για να πάρει τη σοκολάτα. Του λέω ότι πρώτα θα φάμε φαγητό και μετά τη σοκολάτα, κι άρχισε κλάματα, φωνές, ξάπλωνε κάτω, κρίση υστερίας κανονική. Του είπα ότι, αν φάει πρώτα λίγο φαγητό, μετά θα φάει και τη σοκολάτα, ενώ αν δεν φάει φαγητό, δε θα φάει ούτε σοκολάτα. Πού να με ακούσει. Χτυπιόταν. Βάζω φαγητό για μένα, ερχόταν να μου ρίξει κάτω το πιάτο, και μου έλεγε "θα σου -ίξω κάτω το πιάτο να πέσει κάτω το φαγητό σου". Μετά μου έλεγε "θα σε κλωτσήσω" κι άλλα τέτοια. Τελικά μισοσυμφώνησε να του βάλω φαγητό με πολύ τριμμένο τυρί. Τρώει μια κουταλιά, κι επειδή ήταν πολύ ζεστό, άρχισε να κλαίει και το έφτυσε στο πιάτο γιατί κάηκε. Συνέχισε τις υστερίες για τη σοκολάτα, την οποία, εν τω μεταξύ, πήρε απ' το ψυγείο την ώρα που το άνοιξα για να πάρω το τυρί. Τελικά, του άνοιξα τη σοκολάτα, με τη συμφωνία μόλις τη φάει, να φάει και το φαγητό του. Ευτυχώωως, την έφαγε, και μετά έφαγε και όλο το φαΐ. Ουφ, δεν ξέρω αν έκανα καλά. Εσείς τι λέτε; Τι έπρεπε να κάνω; Μετά το απόγευμα ήρθαν ΑΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΗΤΑ οι γονείς μου. Γκρρρ... Εμείς πάντα παίρνουμε τηλέφωνο όταν θα πάμε, αυτοί μας κατέβηκαν έτσι. Συνήθως ειδοποιούν δηλαδή, χτες δεν ξέρω πώς κι έτσι. Σε κάποια φάση η μάνα μου κρατούσε τη Γεωργία, και μάλλον ο Αντρέας ζήλεψε, κι άρχισε να παίρνει μολύβια και να τα πετάει ψηλά. Του έλεγε η μάνα μου να μην τα πετάει, γιατί θα μπουν στα μάτια του και δε θα βλέπει τίποτα. Σε κάποια φάση τα πετάει και λέει "δε βλέπω τίποτα", ανοίγοντας τα χεράκια του! Ο πατέρας μου κάποια στιγμή του λέει "Αντρέα, θα σου δώσω ένα μπάτσο δυνατό να πονέσεις και να μην το ξανακάνεις". Του λέω "μην του λες έτσι" και με ρωτάει γιατί. ΕΛΑ ΝΤΕ. Του λέω "γιατί δε θέλω. Γι' αυτό γίνεται επιθετικός και δέρνει και τον μπαμπά του κι εσένα" και μετά γυρίζει στη μάνα μου και της λέει απαξιωτικά "ε, πάμε τότε, ας τον κουμαντάρει η μάνα του". Μόλις έφυγαν ηρέμησε ο Αντρέας. Πιστεύω ότι ζήλεψε που πήρε η μάνα μου τη Γεωργία και ήθελε προσοχή. Αντίθετα, όταν κρατάμε εμείς τη Γεωργία δεν ενοχλείται. Μετά, όμως, πάλι κάτι έγινε με τον μπαμπά του, και του λέει "θα σε πιάσω απ' το λαιμό να σε πνίξω" και "θα σε βγάλω στο μπαλκόνι να πέσεις". Πού τα άκουσε αυτά; Από εμάς σίγουρα όχι, κι απ' την τηλεόραση πάλι δε νομίζω, γιατί μόνο παιδικά βλέπει. Ίσως από κάποιο άλλο παιδί στο νηπιαγωγείο. Γκρρρ.......... Βάσω όλο εκδρομές και βόλτες είστε! Καλά κάνετε! Στο Όμοδος είχαμε πάει πέρσι το καλοκαίρι και μας είχε αρέσει πολύ! Άντε ρε, πέρασε κιόλας ένας χρόνος από το ατύχημα; Εύχομαι όλο καλά από δω και μπρος! Νομίζω η Ιωάννα πήρε καλό δρόμο για την πάνα και θα την κόψει! Ο Αντρέας πάλι... ούτε που το έχουμε ξαναναφέρει. Μεγάλωσε κι η Ιωάννα! Ο Αντρέας είναι 14 κιλά νομίζω. Τον ζυγίζουμε κι εμείς στο σπίτι. Αφού κι ο γιατρός κανονική ζυγαριά χρησιμοποιεί πλέον. Από ύψος δεν ξέρω, είναι αρκετά ψηλός πάντως. Εδώ και κάτι μήνες ήταν 96 εκατοστά, τώρα μπορεί να έχει ξεπεράσει το μέτρο. Κι εμάς είναι λίγο κρυωμένος, έχει μυξούλες και βήχα, αλλά ευτυχώς είναι ξερόβηχας. Ο υγρός βήχας νομίζω του πέρασε, τώρα απλά βήχει επειδή κατεβαίνει η μύξα στο λαιμό του. Ο Αντρέας πάλι παλιά έτρωγε τα πάντα, τώρα έχει γίνει ψείρας. Χτες τον τάιζα και μου έλεγε "δε θέλω και ντομάτα. Ούτε και λουλουδάκι". Το λουλουδάκι ήταν ο μαϊντανός! Αναγκαζόμουν να τα κρύβω πίσω από άλλα φαγητά για να τα τρώει... Καγκουράκι άσε, άσε, πολύ κουραστικό να είσαι σπίτι με τα παιδιά, είτε μόνη, είτε με βοήθεια. Μήπως δεν κάνω για μάνα τελικά; Ωραίες οι ιδέες σου για το πάρτι. Το αλμυρό κέικ τι έχει μέσα; Τα κοτοκεφτεδάκια είναι κεφτέδες ή κοτομπουκιές. Θα πρότεινα κοτομπουκιές, γιατί ήδη θα έχεις ένα πιάτο με κεφτέδες. Επίσης, μπορείς να κάνεις ατομικά πιτσάκια ή μεγαλύτερες πίτσες (εγώ προτιμώ το δεύτερο!), σαντουιτσάκια με τυρί και γαλοπούλα, στα οποία μπορείς να φτιάξεις και φατσούλες με ελιές, αγγούρι, πιπεριά, κ.λπ., ή κάτι τυλιχτό με αραβική πίτα, με κοτόπουλο, τόνο ή τυρί-γαλοπούλα/ζαμπόν, κάποιο σουφλέ, δε μου έρχεται κάτι άλλο τώρα. Σήμερα τι θα φτιάξετε; Εγώ λέω να κάνω κοτόπουλο με πένες στο φούρνο και σάλτσα με φρέσκια ντομάτα, πιπεριά, κολοκυθάκια, σκόρδο, κρεμμύδι, μαύρες ελιές και φέτα! Δικής μου έμπνευσης συνταγή! Πολλά φιλιά!

Ουφ, κάτι πάτησα και το δημοσίευσε... Να σας πω: θα ανοίξουμε άλλο θεματάκι τώρα που φθινοπωριάζει ή θα κρατήσουμε αυτό; Μήπως να περιμένουμε να πιάσουν τα πολλά κρύα; Ακούστε φάση χτες: καθαρίζω ροδάκινο στον Αντρέα. Πάω να τον ταΐσω, με το που το βλέπει, άρχισε τα μπλιάχ. Βρε, δοκίμασέ το, κι αν δε σ' αρέσει το φτύνεις. Όχι, μπλιάχ, όχι μπλιάχ. Τέλος πάντων, αρχίζω να το τρώω εγώ, οπότε σε κάποια φάση, όπως ήταν η Γεωργία στο ριλάξ, κι ο Αντρέας είχε γυρισμένη την πλάτη, λέω "Γεωργία μου, μήπως θες ροδάκινο; Πώς; Θέλεις; Έλα, φάε" κι αμέσως μετά "Αντρέα μου, η Γεωργία έφαγε ροδάκινο". Ε, λοιπόν, αυτό ήταν! Ήθελε κι αυτός!!! Με το που έφαγε ένα κομματάκι, του άρεσε (όχι ότι δεν είχε ξαναφάει), και μετά ζητούσε από μόνος του!

Πού χαθήκατε καλέ όλες

Κι εμάς κάθε απόγευμα χαλάει ο καιρός. Το πρωί χαρά Θεού, τι χαρά Θεού δηλαδή, κόλασεη είναι, αφού κάνει τρελή ζέστη. Απ' το μεσημέρι και μετά βγάζει αέρα και χτες έβρεξε κιόλας! Καλά, εμάς εδώ είναι γεγονός η βροχή! Μακάρι να βρέξει, την χρειαζόμαστε τη βροχούλα! Τώρα έχει συννεφιά πάντως. Μάγδα σήμερα όπως έτρεχα πάνω-κάτω να συγυρίσω και να καθαρίσω για τις ξαδέλφες, πήγα ν' αλλάξω και μπλούζα στον Αντρέα που ήταν ιδρωμένος. Μια ώρα να του τη βγάλω, μετά πάω να του βάλω την καθαρή, έτρεχε να φύγει. Όρεξη για παιχνίδια δεν είχα, ούτε και χρόνο, οπότε του πέταξα την μπλούζα στα μούτρα και πήγα στο παιδικό να συγυρίσω. Όπως έστρωνα το κρεβάτι, ακούω ένα γοερό κλάμα. Φωνάζω στον Αντρέα τι έχει, και μου απαντά κλαίγοντας "μαμάααα... θέλω μπλούζαααα....". Οπότε ήρθε με την μπλούζα και του τη φόρεσα χωρίς μάχες! Ε μα! Μάλλον θα κάνω σε δύο σχολεία, αλλά δεν είναι σίγουρο ακόμα, ούτε και ξέρουμε ποιο θα είναι το δεύτερο σχολείο.

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εγώ είμαι ένα πτώμα! Ας αρχίσω με τα χτεσινά. Χτες το βράδι, είχαν κοιμηθεί και οι δύο, κι εγώ διάβαζα λίγο, οπότε σε κάποια φάση ένιωσα κάτι να με γαργαλά στο μπράτσο. Κοιτάζω, δύο μυρμήγκια. Λέω "τυχαίο θα είναι". Επειδή, όμως, μου μπήκε η ιδέα, λέω να κοιτάξω καλύτερα στο κρεβάτι. Κάνω έναν έλεγχο, και τα βλέπω να πηγαινοέρχονται στο ξύλο του κρεβατιού. Φωνάζω τον άντρα μου, και μεταφερθήκαμε στο παιδικό. Ο Αντρέας κι εγώ στο κάτω κρεβάτι της κουκέτας κι η Γεωργία στο πορτ μπεμπέ. Ο άντρας μου κοιμήθηκε αργότερα στο σαλόνι, γιατί το πάνω κρεβάτι της κουκέτας το έχουμε ακόμα με το σελλοφάν για να μην καταστραφεί το στρώμα και να γεμίσει σκόνες, αφού δεν το χρησιμοποιούμε ακόμα. Τέλος πάντων, πάω να ξαπλώσω εγώ και κάνω τον Αντρέα λίγο πέρα για να χωρέσω, οπότε ξυπνάει, κάθεται στο κρεβάτι και μου λέει "μα πότε;". Προφανώς ήθελε να πει "μα πότε ήρθαμε εδώ;"! Σήμερα το πρωί ξύπνησαν και τα δύο απ' τις εξήμιση... Ο Αντρέας έπαιζε ασταμάτητα γεμίζοντας τον τόπο με παιχνίδια, κι η Γεωργία θήλασε και μετά ξαναθήλασε και στο τέλος την έβαλα στο κρεβατάκι της και κοιμήθηκε τελικά. Εγώ δεν τα κατάφερα να ξανακοιμηθώ. Κατά τις εννιά πήγαμε εκκλησία με τον Αντρέα, στο μνημόσυνο της θείας μου. Πήγαμε επίτηδες αργά, γιατί στη συγκεκριμένη εκκλησία δεν έχει νηπιαγωγείο, οπότε ήξερα ότι ο Αντρέας δε θα στεκόταν πουθενά. Όταν φτάσαμε είχε βγει η Θεία Κοινωνία, και τον παίρνω μέσα να κοινωνήσει. Μιλάμε, μέσα στο ναό να μην πέφτει καρφίτσα. Ένας χαμός, γιατί ήταν και το μνημόσυνο του ηγουμένου ενός μοναστηριού που είχε σκοτωθεί στο ατύχημα με το ελικόπτερο που ήταν μέσα και ο πατριάρχης Αλεξανδρείας πριν κάποια χρόνια. Να περιμένουμε στην ουρά χωρίς καλά καλά να έχει χώρο να σταθούμε, κι ο Αντρέας να θέλει να φεύγει... Καθόταν κάτω ή ξάπλωνε κιόλας, με κίνδυνο να τον πατήσουν. Κοινωνεί, πάμε να βγούμε έξω, δε δεχόταν να βγει. Βρε τον έπαιρνα απ' το χέρι, βρε τον τραβούσα, βρε ήρθε μια γυναίκα να βοηθήσει... Τελικά τον άρπαξα και βγήκαμε, γιατί ενοχλούσαμε και τον κόσμο. Έξω έτρεχε πάνω-κάτω στην αυλή, με κίνδυνο να τον χάσω μέσα στην πολυκοσμία. Τελικά τον πήραν οι γονείς μου, γιατί εγώ είχα παρκάρει μακριά κι είπαμε να μην τρέχω μες στο δρόμο με το μωρό, αφού ανά πάσα στιγμή μπορούσε να μου ξεφύγει. Και που πήγαμε μέχρι την εκκλησία πολύ ήταν, ενώ οι γονείς μου είχαν παρκάρει εκεί δίπλα. Συναντηθήκαμε στο σπίτι του θείου μου, όπου επίσης γινόταν ο χαμός. Πάλι κυνηγούσαμε τον Αντρέα, και στο τέλος, όταν είπαμε να φύγουμε, δεν έφευγε. Τελικά αναγκάστηκα να του τάξω κινούμενα σχέδια για να δεχτεί να φύγουμε. Πάμε σπίτι, θηλάζω τη Γεωργία και μετά πιάνω να καθαρίσω λίγο, κάτι ψιλά δηλαδή, γιατί γενικώς το σπίτι ήταν καθαρό, να συγυρίσω κάπως, κ.λπ. γιατί θα έρχονταν οι ξαδέλφες μου από την Πάφο, που είχαν έρθει για το μνημόσυνο, για να μας χαιρετήσουν για τη Γεωργία. Είναι και λίγο υστερικές με την καθαριότητα, και πρώτη φορά στο σπίτι μου, δεν ήθελα να βρουν το απόλυτο μπάχαλο. Ευτυχώς τα άπειρα παιχνίδια του Αντρέα τα είχε μαζέψει ο άντρας μου! Ήρθαν οι ξαδέλφες, τις οποίες είχα να δω κάτι χρόνια κυριολεκτικά. Τη μία από πέρσι τον Ιούλιο και την άλλη από τη βάφτιση του Αντρέα, τον Απρίλιο του 2012! Τα είπαμε, και μας έφεραν και κάτι καταπληκτικά δώρα για τον Αντρέα και τη Γεωργία. Για τον Αντρέα η μία έφερε κραγιόνια, μολύβια, μπλοκ ζωγραφικής και πλαστελίνες και η άλλη ένα σετάκι με κυβάκια, απ' αυτά που έχουν πολλές προεξοχές σαν καρφίτσες κάπως, και ένα σετάκι αυτοκινητάκια hot weels. Εννοείται ότι ο Αντρέας τα έβγαλε όοοολα και έπαιξε με όοολα! Για τη Γεωργία έφεραν ένα καταπληκτικό κόκκινο παλτουδάκι, ένα πανέμορφο φορεματάκι, καλτσόν και δύο φορμάκια. Ειδικά το παλτουδάκι το ερωτεύτηκα!!! Κατά τη μιάμιση πήγαμε πάλι στο θείο μου που μας είχαν τραπέζι. Ευτυχώς ήμασταν πιο λίγα άτομα, γύρω στους 25 μεγάλους. Τέλεια φαγητά, τα είπαμε με τους συγγενείς, περάσαμε ωραία, κι ας ήταν για το μνημόσυνο το τραπέζι. Κρίμα πάντως που τόσα χρόνια δεν είχαμε βρεθεί μια φορά όλοι μαζί σε τραπέζι, εκτός από βαφτίσεις, και έπρεπε να πεθάνει η θεία μου για να το κάνουμε... Την πιο πολλή ώρα κρατούσαμε τη Γεωργία αγκαλιά, κι όλοι παραμιλούσαν για τα κόκκινα μαλλιά της! Τώρα είμαι πτώμα, κι ακόμα η μέρα έχει πολλές ώρες... Καγκουράκι κι εμένα κάπως έτσι με τον ύπνο... Κοιμάται το ένα και ξυπνάει το άλλο, ή απλά, ξυπνούν και τα δύο μαζί... Ο Αντρέας δε λέει τίποτα για τον παιδικό, ούτε αυτά που έλεγε η Αγγελική. Το έλεγα και στις ξαδέλφες μου και μου λέει η μία, που έχει παιδιά, ότι κι ο γιος της δεν έλεγε τίποτα για το σχολείο, ούτε όταν ήταν μικρός, ούτε μετά που μεγάλωσε, και μια μέρα είχαν πάει σ' ένα πάρτι, κι όλες οι μανάδες λέγανε τα χίλια μύρια για το σχολείο, κι αυτή δεν είχε ιδέα, και καθόταν σε μια γωνία χωρίς να μιλάει! Η Γεωργία κάποιες μέρες κοιμάται αρκετά μέσα στη μέρα, αλλά τις περισσότερες καθόλου. Έχω προσέξει ότι κοιμάται πολύ όταν έχουμε κόσμο. Π.χ. τώρα που ήρθαν οι ξαδέλφες μου, ήταν ξύπνια στην αρχή, την πήρε αγκαλιά μία απ' τις ξαδέλφες, και μετά την έβαλε στο ριλάξ κι αυτή αποκοιμήθηκε, και συνέχισε να κοιμάται για αρκετή ώρα μετά που έφυγαν. Μετά ξύπνησε, θήλασε και ξανακοιμήθηκε, και ξύπνησε όταν είχαμε πάει στο θείο μου και τρώγαμε. Οι αποστάσεις που κάναμε χτες ήταν μικρές. Μισή ώρα-σαράντα λεπτά περίπου. Λέγαμε να πάμε στα βουνά, στο χωριό Καλοπαναγιώτης, αλλά είναι περίπου μιάμιση ώρα απόσταση, και είπαμε για πρώτη εκδρομή της Γεωργίας να πάμε κάπου πιο κοντά, να δούμε και πώς θα αντιδράσει μέσα στο αυτοκίνητο. Ευτυχώς δεν είχαμε πρόβλημα, μια χαρά ήταν! Μάγδα είδες μούτρο η Γεωργία; Κι ο Αντρέας, βέβαια, δεν πάει πίσω. Εμάς το πουλάκι του Αντρέα άνοιξε κατευθείαν μόλις το κατέβασε ο γιατρός χωρίς κανένα πρόβλημα. Το έβλεπα ότι δεν είναι κλειστό, κι έτσι δεν ανησυχούσα. Τώρα, όμως, δεν μας αφήνει να το ακουμπάμε με τίποτα, οπότε έχουμε πάρα πολύ καιρό να του το κατεβάσουμε. Λέτε να υπάρχει πρόβλημα; Ωραία περάσατε στην έξοδό σας, μπράβο! Εμάς ο Αντρέας όταν δεν κοιμάται μεσημέρι δε γίνεται πιο άτακτος ευτυχώς. ΠΟΣΟ ΠΙΟ ΑΤΑΚΤΟΣ ΝΑ ΓΙΝΕΙ;;; Πάντως τώρα έχει γίνει πάρα πολύ ιδιότροπος στο φαγητό. Φρούτα και λαχανικά ούτε να τα δει. Βρε καλέ μου, βρε χρυσέ μου, τίποτα. Ευτυχώς βάζω πολλά λαχανικά στη σάλτσα για μακαρόνια, στο ρύζι, κ.λπ., και τα τρώει από κει. Ωμά λαχανικά, ούτε λόγος. Τις προάλλες που είχα φτιάξει κολοκυθάκια γεμιστά αβγολέμονο, του έδωσα σκέτη γέμιση, με τριμμένο τυρί εννοείται, και όποτε έβλεπε μαϊντανό ή άνιθο μου έλεγε να το βγάλω... Καλά, δεν το έβγαζα, το έκρυβα και το έτρωγε, αλλά έχει γίνει πολύ αρνητικός με τις περισσότερες τροφές... Τώρα στο τραπέζι, του έβαλα φαγητό και κάθισε με τη μάνα μου και τον τάιζε αυτή, γιατί εκεί που καθόμασταν εμείς ήταν πολύ στριμωγμένα. Του έβαλα λαζάνια με διάφορα λαχανικά και κιμά, για να φάει και κανένα λαχανικό, ρύζι με κόκκινη κολοκύθα, και κάτι άλλα παρόμοια. Πάω να σερβιριστώ κι εγώ, και βλέπω την ξαδέλφη μου με το πιάτο του Αντρέα και τον Αντρέα μαζί. Τη ρωτάω τι έγινε και μου λέει ότι την έστειλε η μάνα μου για να του βάλω από τα λαζάνια που είχε φτιάξει αυτή (με κιμά), γιατί τα άλλα λαζάνια ήταν σκληρά (καμία σχέση, μια χαρά μαλακά ήταν), και το μωρό δεν τα τρώει. Μετά τον τάιζε απ' τα δικά της και λέει "είδες, άμα του αρέσει του μωρού το φαγητό, πώς τρώει;". Γκρρρ... Τέλος πάντων, σας αφήνω, πολλές φιλούρες!

Α, βρέχει, σας το είπα; :)

Επανήλθα, αλλά δεν το βλέπω για πολύ. Καγκουράκι κι εμένα πολλές φορές μου βγαίνει η κούραση κάποιων ημερών και είμαι σαν ζόμπι... Κι ο Αντρέας είχε σηκωθεί όρθιος πάρα πολύ νωρίς, όταν ήταν έξι μηνών και τριών εβδομάδων, τότε που είχε πάθει ουρολοίμωξη και ήμασταν στο νοσοκομείο. Άσε, με το φαγητό έχουμε πλέον κι εμείς θέμα... Ενώ έτρωγε σχεδόν τα πάντα, τώρα δεν τρώει τίποτα. Μόνο πατάτες-ρύζι-μακαρόνια... Άντε και ελιές... Χτες έκανα φακές, κι έβαλα μέσα και αστράκι, για να το δει ο Αντρέας και να φάει, παρ' όλο που τις φακές υποτίθεται τις τρώει. Μόλις είδε το πιάτο, είπε "μπλιάχ" και το έσπρωξε. Πήρε το κουτί με το κολατσιό του νηπιαγωγείου κι έφαγε ένα ελιοπιτάκι που είχε περισσέψει. Στο τέλος, όταν τον ρώτησα για χιλιοστή φορά αν θέλει φαγητό και του πρότεινα να βάλουμε και τριμμένο τυρί, δέχτηκε, κι έφαγε αρκετές φακές, παρ' όλο που μου έλεγε σε κάθε κουταλιά "μόνο τιμμένο τυ-ί, όχι και φακές". Σήμερα στην ταβέρνα έφαγε πατάτες τηγανιτές (φρέσκες ευτυχώς), λίγο ρύζι που είχαν γαρνιτούρα τα ψάρια, ψωμί και μια μπουκιά φέτα από μπουγιουρντί, την οποία μόλις τη δοκίμασε είπε χίλια μπλιάχ, την κράτησε στο στόμα για να την φτύσει, και μέχρι να του δώσουμε χαρτοπετσέτα να τη φτύσει, αναγούλιασε και παραλίγο να κάνει εμετό. Άντε, τέλεια με τον Νικόλα και τον παιδικό σταθμό! Μια χαρά! Εμάς δίνει ο παιδικός τσάντες, μάλλον για να έχουν όλα τα παιδάκια την ίδια και να μη συγκρίνουν και να ζηλεύουν. Εμένα το σίδερο δεν τελειώνει... Άσε, κάθε μέρα σχεδόν πλυντήριο. Η Γεωργία έχει πολύ μαλλί όντως. Και τα δύο γεννήθηκαν με μαλλιά, και τώρα της μικρής μεγάλωσαν κιόλας! Καλά, το μάτι παίζει, δεν το συζητάμε!!! Όλο κοιτάει γύρω-γύρω και κάνει γελάκια! Ρωσικά δεν έχω αρχίσει ακόμα, τέλος του μήνα αρχίζουν τα μαθήματα. Ελπίζω να προλαβαίνω. Το σχολείο, τόσο απ' το τηλεφώνημα που έκανα, όσο και από την επίσκεψη που πήγα την Τετάρτη, μου άφησε τις καλύτερες εντυπώσεις. Μου έδωσαν ιστορία Α' λυκείου (δηλαδή αρχαία ελληνική ιστορία) και ελληνικά για ξενόγλωσσους. Οι ξενόγλωσσοι είναι τέσσερα παιδιά και το μάθημα πανεύκολο απ' ό,τι μου είπαν. Μου έδωσαν αυτά τα μαθήματα για να μη ζοριστώ πρώτη χρονιά σε λύκειο και με βρέφος στο σπίτι. Στο άλλο σχολείο που θα πάω να δούμε... Ο Αντρέας τώρα είναι πιο ήρεμος ευτυχώς. Ενώ προηγουμένως όταν έπαιζε ή έβλεπε παιδικά και τον έπαιρνε ο μπαμπάς του να τον αλλάξει τον χτυπούσε όπου έβρισκε, τώρα απλά φωνάζει "βοήθεια, βοήθεια"! Έχει πολλή πλάκα! Σήμερα όταν φεύγαμε απ' την ταβέρνα, αυτός ήθελε να παίξει και τον πήρε ο άντρας μου απ' το χέρι να φύγουμε, οπότε άρχισε πάλι τα "βοήθεια, βοήθεια" και μετά είπε "θέλω να φύγει ο παλιομπαμπάς" και πήγε να τον χτυπήσει, λέγοντας "θέλω να βα-έσω τον μπαμπά", αλλά ευτυχώς αυτό ήταν, δεν το συνέχισε. Επίσης, τις τελευταίες μέρες δεν κολλάει και πολύ με τα παιδικά! Προτιμάμε να του βάζουμε παιδικά στην τηλεόραση, γιατί έτσι παρακολουθεί, αλλά ταυτόχρονα παίζει, και ξεχνιέται με το παιχνίδι, οπότε μπορεί και να μην βλέπει καν τηλεόραση. Αντίθετα, στον υπολογιστή καθηλώνεται μπροστά στην οθόνη και δεν ξεκολλάει. Έχει πλάκα όταν παίζει, γιατί σκαρώνει ολόκληρες ιστορίες με τα παιχνίδια του, τα έπιπλα ή τα πόδια μου είναι βουνά, καταρράκτες, κ.λπ., και βάζει τα παιχνίδια να σκαρφαλώνουν, να πέφτουν κάτω, να κάνουν σταθμούς, ενώ συνέχεια τα βάζει να μιλάνε μεταξύ τους! Ευτυχώς σήμερα δεν μας έκανε σκηνή που πήρε μόνο ένα παιχνίδι. Είπε ότι ήθελε κι άλλο, αλλά δεν το συνέχισε. Η Γεωργία γεννήθηκε 3250 και τώρα είναι 4800 περίπου! Είναι πιο χοντρή απ' ό,τι ήταν ο Αντρέας στην ηλικία της, κι ένα εκατοστό πιο ψηλή! Μ' αρέσει που μας λέγανε ότι θα είναι πολύ αδύνατο μωρό! Δίκιο έχεις για τη βιταμίνη D! Δεν το είχα σκεφτεί έτσι! Χριστίνα εδώ και 2-3 χρόνια ήθελα να πάω να μάθω κάτι. Στην αρχή έλεγα για τουρκικά, αλλά τελικά μου ήρθε να μάθω ρωσικά. Αλλά με τη δουλειά στο εσπερινό δε γινόταν, έτσι είπα ότι, με το που θα πάω πρωινό σχολείο, θα γραφτώ οπωσδήποτε για ρωσικά! Κι εμάς ο Αντρέας κάνει εδώ και τρεις βδομάδες εισπνοές, αλλά δεν του περνάει ο βήχας. Έχω και τη μάνα μου να μου λέει ν' αλλάξουμε παιδίατρο, ότι θα του μείνει μόνιμο πρόβλημα, κι άλλα τέτοια... Περαστικά στον άντρα σου. Κλείνω, γιατί, ενώ την είχε πάρει ο ύπνος στο ριλάξ, άρχισε γκρίνια. Φιλιά!

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εμείς πήγαμε μια μικρή εκδρομούλα σήμερα, στα Κοκκινοχώρια! Εκεί που δούλευα τόσα χρόνια δηλαδή! Κατ' αρχήν πήγαμε στο Φρέναρος και προσκυνήσαμε στο ναό του αρχαγγέλου Μιχαήλ που γιορτάζει σήμερα. Έχει ένα μικρό εκκλησάκι του 12ου αιώνα με καταπληκτικές τοιχογραφίες και ένα μεγαλύτερο σύγχρονο ναό. Είχε και πανηγύρι, αλλά τα περισσότερα κιόσκια ήταν κλειστά τέτοια ώρα. Δυστυχώς τα κιόσκια με τα παιχνίδια ήταν ανοιχτά, οπότε δεν αποφύγαμε το κόλλημα του Αντρέα. Αγόρασε ένα παιχνίδι με κάτι αστυνομικούς (ο Θεός να τους κάνει), βαρκούλες, ελικόπτερα, φοίνικες, κ.λπ. Μετά πήγαμε στον Ποταμό Λιοπετριού που δεν είναι ποτάμι, αλλά ένα θαλασσινό κανάλι. Είναι πάρα πολύ όμορφα και έχει μια πολύ καλή ψαροταβέρνα εκεί πέρα. Ο Αντρέας ευτυχώς καθόταν φρόνιμος κι έπαιζε με το παιχνίδι που του αγοράσαμε, η Γεωργία κατ' αρχήν θήλασε, την ώρα που τρώγαμε κάθισε στο πορτ μπεμπέ και μετά την έβγαλα έξω. Καθόταν ησυχούλα και κοιτούσε γύρω-γύρω, ενώ έκανε και κάτι γελάκια... Οι άντρες έριχναν ψωμάκια στα σπουργίτια κι ο Αντρέας ενθουσιάστηκε και μετά πήγαν και βόλτα και είδαν τις βάρκες, τα δίχτυα, κ.λπ. Το φαγητό ήταν πολύ καλό, ενώ η μουσική τέλεια. Λες και είχα επιμεληθεί εγώ το πρόγραμμα! Ένα σας λέω: ήξερα σχεδόν όλα τα τραγούδια που έπαιζε! Μόνο Παπακωνσταντίνου δεν έβαλαν, μεγάλη παράλειψη... Πριν κανένα μισάωρο γυρίσαμε, ευτυχώς ο Αντρέας κοιμήθηκε στο αυτοκίνητο, η μικρή είναι ξύπνια. Θήλασε λίγο και τώρα είναι στο ρηλάξ κι έχει λόξυγκα. Το απόγευμα θα έρθει η κουμπάρα μου για να μου φέρει μαύρη μπλούζα ή πουκάμισο για να φορέσω στο μνημόσυνο της θείας μου που είναι αύριο, γιατί εγώ δεν έχω, και βαριόμουν/δε βρήκα χρόνο να πάω ν' αγοράσω. Πωπω, άλλαξε κι ο καιρός, ενώ όλη μέρα ήταν καλοκαίρι, απ' την ώρα που ήρθαμε έβγαλε πολύ αέρα. Κατερίνα τρεχάματα βλέπω. Πάλι χωρίς καθαρίστρια το νηπιαγωγείο; Καλά, εδώ εμάς πολλά σχολεία δεν έχουν διευθυντή... Δέκα και έντεκα του μήνα θα κάνουν τις συνεντεύξεις για τις προαγωγές, και για να καταλάβετε, έντεκα Σεπτέμβρη πηγαίνουν οι μαθητές στα σχολεία... Τόσο καλά... Αυτό με τις προθεσμίες που άλλα λένε πριν κι άλλα μετά, πολύ κλασικό. Κι εμείς ξέραμε ότι δηλώνουμε το παιδί μέσα σε ένα μήνα από τη γέννηση, πήγε ο άντρας μου στις 13 μέρες και του είπαν ότι άργησε, κι επειδή είναι αλλοδαπός αυτός και θα αργήσει κάπως η διαδικασία, μπορεί να περαστεί η εγγραφή στις 16 μέρες, π.χ., και να πληρώσουμε πρόστιμο, γιατί λέει, μέχρι τις δύο βδομάδες πρέπει να το δηλώσουμε. Ευτυχώς τελικά το γλιτώσαμε το πρόστιμο. Κι η Γεωργία έχει ένα απειροελάχιστο φύσημα, αλλά δεν είναι τίποτα. Αχ, αχ, αυτές οι δουλειές. Με τίποτα δεν τελειώνουν... Η Γεωργία μοιάζει στον Αντρέα λες; Εγώ δεν μπορώ να καταλάβω... Ο Αντρέας χτες έκανε πρόοδο: τον ρώτησα τι έκαναν στο σχολείο και μου είπε "μάθημα". Τον ρώτησα τι μάθημα και τις τους είπε η δασκάλα, και μου απάντησε "τίποτα". Του λέω "καλά, πώς τίποτα, μουγγή είναι;" και μου λέει "μας είπε ΚΑΤΙ"! Ε, δεν μπορείτε να πείτε! Σας αφήνω προς το παρόν, κλαίει και θα ξυπνήσει και τον Αντρέα...

Α, ξέχασα να σας πω! Χτες όπως άλλαζα τη Γεωργία, πάτησε τα πόδια και προχώρησε προς τα πίσω! Παραλίγο να χτυπήσει την κεφάλα της στον τοίχο! Εν τω μεταξύ, ο Αντρέας έχει μυξούλες. Ουφ, δεν πρόλαβε να πάει στον παιδικό κι αρχίσαμε. Δεν είναι τίποτα, βέβαια, λίγη μύξα έχει, αλλά θέλει πολλή προσοχή μην κολλήσει το μωρό, γκρρρ...

Ουφ, ευτυχώς κοιμήθηκε η μικρή και έκανα δουλειές. Καθάρισα το σαλόνι και το δωμάτιό μας, σκούπισα και σφουγγάρισα και την κουζίνα και το διάδρομο, μετά ήρθε ο άντρας μου και κράτησε τη μικρή, έβαλα φακές να γίνονται και μετά σκούπισα και σφουγγάρισα και το παιδικό και τα μπάνια. Χριστίνα τη γυναίκα θέλω να τη φωνάζω για γενική, τώρα που μπορώ να κάνω δουλειές. Δεν μπορώ να πληρώνω γυναίκα κάθε λίγο και λιγάκι δυστυχώς, αν και, θα το ήθελα πάρα πολύ! Μάλλον τέλος του μήνα θα τη φέρω για γενική, να δροσίσει και λίγο (λέμε τώρα). Ούτε κι εγώ είχα σκεφτεί να προετοιμάσω τον Αντρέα για τον παιδικό έτσι όπως το λες. Μη σου πω ότι, για να το κάνουμε πιο δελεαστικό, του λέγαμε ότι θα έχει άλλα παιδάκια και θα παίζει! Σιγά-σιγά προσαρμόστηκε, ξέρουν καλύτερα οι δασκάλες πώς να βοηθήσουν τα παιδιά σ' αυτό το θέμα. Κι η δασκάλα αυτό μου είπε ότι στην αρχή πολλά παιδιά δε λένε τίποτα, και μετά τα λένε όλα. Βάσω κι εμάς ο Αντρέας έτσι ξεκίνησε, αλλά δυστυχώς δεν προχώρησε. Εύχομαι η Ιωάννα να τα καταφέρει!