Θέλω να γίνω μαμά

Γεια σας! Τι κάνετε κοριτσάκια; Εμείς σήμερα έχουμε αργία, αφού είναι η επέτειος της Κυπριακής Ανεξαρτησίας. Δηλαδή 16 Αυγούστου του 1960 ανακηρύχθηκε η Ανεξαρτησία, αλλά επειδή το δεκαπενταύγουστο λείπουν όλοι διακοπές, τα σχολεία είναι κλειστά και οι παραλίες γεμάτες, δεν μπορούσε να γίνει και πολύ σόι εορτασμός, έτσι καθιερώθηκε να γιορτάζεται την 1η Οκτωβρίου. Κατερίνα, μακάρι να τον αφήσουν εκεί που θέλετε τον άντρα σου, αν και, όπως τα περιγράφεις, δύσκολο... Μια χαρά ο Δημητράκης! Μακάρι να συνεχίσει έτσι. Τι πανηγύρια έχετε; Αθανασία, μια χαρά οι εξετάσεις σου! Εγώ άκουσα καρδιά 7 + 4. Σχεδόν όγδοη εβδομάδα δηλαδή! Μην αγχώνεσαι καθόλου! Αφού είδες κάτι να κουνιέται πας καλά! Το ξύλινο πάτωμα μου αρέσει πάρα πολύ. Όταν ήρθαμε στο διαμέρισμα, υποτίθεται το είχαν ανακαινίσει, έβαλαν σε όλους τους χώρους πλακάκι πάνω από το μωσαϊκό που υπήρχε πριν, αλλά δεν είναι και πολύ καλής ποιότητας. Αυτό, βέβαια, δεν μπορώ να το αλλάξω τώρα. Αλλά στα τρία υπνοδωμάτια έχουν αφήσει το αρχικό μωσαϊκό, και ήθελα να βάλω ξύλο. Αλλά δε νομίζω να έχω ποτέ μαζεμένα τα λεφτά για να το κάνω! Τι φτιάχνετε σήμερα; Εμείς ρεβύθια, αλλά δεν ξέρω ακόμα πώς θα τα κάνω.

Γεια σας! Πού χαθήκατε καλέ όλες; Σας χρωστάω δύο μέρες. Σάββατο: Πρωινό: Ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί (το τριαντάφυλλο γιόκ!). Δεκατιανό: Δύο κομματάκια ΙΟΝ αμυγδάλου. Μεσημεριανό: Ένα μεγάααλο κομμάτι μουσακά (τον κάνω αρκετά ελαφρύ, τις πατάτες και τις μελιτζάνες τις ψήνω στο φούρνο) + σαλάτα ντομάτα-κρεμμύδι + λίγο κόκκινο κρασί. Απογευματινό: Μισό λουκουμάκι. Μια μπανάνα. Βραδινό: Μουσακάς. Ένα τρίτο από πάστα μιλφέιγ και μισό ταρτάκι με φρούτα. Κυριακή: Πρωινό: Ένα αντίδωρο. Ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί. Δεκατιανό: Μια φέτα σοκολατίνα. Μεσημεριανό: Κολοκάσι (είδος βολβού σαν πατάτα) με χοιρινό και μπόλικο σέλινο κοκκινιστά + μερικά ντολμαδάκια. Απογευματινό: Παγωτό. Ένα τέταρτο από ένα μεγάλο αχλάδι. Βραδινό: Ένα σάντουιτς με χωριάτικο ψωμί, τυρί και ντομάτα. Μια μπανάνα.

Καγκουράκι, καλύτερα που δε θα αλλάξετε πάτωμα. Το λάμινεϊτ είναι σαν πλαστικό, όσο κι αν μοιάζει με ξύλο. Κι εγώ θέλω να βάλω ξύλινο πάτωμα στα υπνοδωμάτια, αλλά προτιμώ να μαζέψω λεφτά για να βάλω αληθινό ξύλο, παρά αυτό το πλαστικό που φαίνεται φτηνιάρικο. Όπως φαίνεται, βέβαια, δε θα βάλω ποτέ πάτωμα (έχει ήδη μωσαϊκό!), αλλά δεν πειράζει! Αθανασία, μην αγχώνεσαι έτσι καλέ! Άκου, σαν να τους κρεμάς. Είμαι σίγουρη ότι οι γονείς σου θα είναι τόσο χαρούμενοι από το νέο εγγονάκι που ούτε που θα τους περάσει τέτοιο πράγμα απ' το μυαλό. Θα βρείτε την άκρη, μην ανησυχείς! Και με το θηλασμό θα τα καταφέρεις και με όλα. Να η Ανθή, που μόλις σαράντισε πήγε δουλειά, με ένα δύσκολο μωρό, και μια χαρά θηλάζει! Πρόσεχε βρε με το αμάξι... Αν αποσπάται η προσοχή σου, αν έχεις μειωμένα αντανακλαστικά, αν ζαλίζεσαι, καλύτερα μην οδηγείς. Οι υπόλοιπες πού χαθήκατε; Σας φιλώ όλες!

Γεια σας! Ερημιές σήμερα βλέπω... Εγώ σηκώθηκα πρωί και πήγα εκκλησία με τον Αντρέα, μετά στο σπίτι τον κράτησε ο άντρας μου και έκανα προετοιμασία για το σχολείο, το μεσημέρι φάγαμε στη μάνα μου και μετά το απόγευμα σπίτι, κάναμε κάποιες δουλειές, παίξαμε με τον Αντρέα, τα γνωστά! Στη μάνα μου διάβαζα κάτι παλιά γράμματα που ανακάλυψε. Σε ένα από αυτά, η αδελφή του παππού μου του έγραφε για να του κάνει προξενειό με μια κοπέλα (τη γιαγιά μου!). Του έλεγε ότι είναι μοδίστρα, είναι νοικοκυρά, από καλή οικογένεια, μετριόφρων, οικονόμα, και κυρίως, έχει δικό της σπίτι! Το ότι ήταν πάρα πολύ όμορφη δεν το αναφέρει πουθενά. Και κατέληγε "αν ενδιαφέρεσαι, έλα καμιά μέρα στη Λάρνακα (ο παππούς μου ήταν μηχανικός και γύριζε την Κύπρο δουλεύοντας) για να πάμε σπίτι της, να τη δεις και να σε δει και αν γουστάρετε, τα συμφωνούμε και δίνουμε λόγο". Αν ΓΟΥΣΤΑΡΕΤΕ το 1933!!! Σε ένα άλλο έγγραφο του 1898 στην ημερομηνία ο μήνας Οκτώβριος ήταν γραμμένος ως εξής: "8βριος. Πολύ προχώ οι Λαρνακείς του 19ου αιώνα! Έτσι γράφουν σήμερα οι έφηβοι στο ίντερνετ!

Γεια σας κορίτσια! Τώρα κατάφερα να μπω να σας διαβάσω! Το μεσημέρι έκανα μουσακά και ήρθε και ο αδελφός μου και φάγαμε, μετά το απόγευμα πήγαμε σε ένα πάρκο με τον Αντρέα και τον αδελφό μου, ήταν εκεί και μια φίλη μου με τα παιδιά της, μετά ήρθε και η κουμπάρα μου και τελικά καταλήξαμε σπίτι μου με την κουμπάρα και φάγαμε τον υπόλοιπο μουσακά και κάτι πάστες που έφερε! Στο πάρκο έδωσα στον Αντρέα δαμάσκηνο ξεφλουδισμένο και μοιρασμένο στα δύο και το έφαγε έτσι όπως ήταν χωρίς να το αλέσω, ενώ το μεσημέρι του έδωσα τραχανά με κοτόπουλο κομμένο σε μικρά κομματάκια και το έφαγε, αν και μ' έσκασε μέχρι να το φάει! Άντε, να κόβουμε σιγά σιγά τα αλεσμένα. Για τα παπούτσια, μου έφερε η μάνα μου τέσσερα ζευγάρια από αυτά που πουλάνε, κάποια είναι ορθοπεδικά, αλλά δεν ξέρω πόσο καλά είναι, και επιμένει να πάμε και σε ένα συνεργάτη τους να δούμε. Το θέμα είναι ότι εγώ δεν καταλαβαίνω πόσο καλό είναι ένα παπούτσι, και μάλλον τελικά θα του αγοράσω από αυτό το μαγαζί που πήγαμε χτες, που όλοι μου λένε ότι είναι τα καλύτερα. Αθανασία εγώ ζαλιζόμουν για τους πρώτους τριάμιση μήνες! Ευτυχώς δεν ήταν αφόρητο! Οι ταχυκαρδίες λογικά είναι από τα φάρμακα, το έχω ξανακούσει αυτό. Ανθή, κι εμένα μου έχουν κάνει τέτοια με το γάλα, του το έδιναν και το περισσότερο το πετούσαν... Πολύ σπαστικό να σκοτώνεσαι να βγάλεις γάλα και να το πετάνε... Πολλά παιδιά θέλουν συνέχεια αγκαλιά, ανεξάρτητα από το πώς τα έχεις μάθει. Π.χ. η γυναίκα του ξάδελφού μου δεν ήθελε να μάθει τη μικρή της κόρη στην αγκαλιά, την άφηνε συνέχεια στο πορτ μπεμπέ, και τώρα που είναι έξι μηνών θέλει συνέχεια αγκαλιά και μάλιστα αγκαλιά και βόλτα. Κατερίνα, το ξέρω βρε αυτό με το ζουμί από το κρέας ή το κοτόπουλο και τον τραχανά! Χαίρομαι που τα πάνε καλά στο σχολείο οι μεγάλοι σου! Ο Δημητράκης θα συνηθίσει σιγά σιγά! Για την ηλεκτρική σκούπα που λέτε, δεν είχα ιδέα ότι έπαιζε τέτοιο πράγμα με τα βατ. Ευτυχώς που μου το είπατε! Σας φιλώ όλες. Καληνύχτα!

Μαρίνα, σήμερα το πρωί που ζυγίστηκα ήμουν 53.9. Δηλαδή γύρω στα 54 να με υπολογίζετε!

Γεια σας! Χάθηκα αυτές τις μέρες. Σας χρωστάω τρεις αναφορές, αλλά θα γράψω μόνο τη σημερινή! Πρωινό: Ένα τοστ με μαύρο ψωμί και μέλι και ένα τριαντάφυλλο. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Ένα πιάτο μακαρόνια με κόκκινη σάλτσα. Απογευματινό: Ένα φρέσκο χυμό μήλο. Λίγα παξιμάδια και λίγα αμύγδαλα. Βραδινό: Μακαρόνια με σάλτσα.

Καλέ, πού χαθήκατε όλες; Εγώ έτρεχα αυτές τις μέρες και δεν είχα πολύ χρόνο. Πλέον παίρνουμε τον υπολογιστή από το καθιστικό, γιατί τον πιάνει ο Αντρέας και τον χτυπάει στο τραπεζάκι κι έτσι δεν μπορώ να γράφω όποτε θέλω. Σήμερα το πρωί πήγαμε με τον αδελφό μου να του αγοράσουμε τα πρώτα του κανονικά παπουτσάκια. Πήγαμε από ένα μαγαζί που μας σύστησαν όλοι. Δοκίμασε, αλλά δεν τα πήραμε, είπαμε να κάνουμε πρώτα μια έρευνα αγοράς, γιατί είχαν 54 ευρώ, ποσό όχι ευκαταφρόνητο, αν σκεφτούμε ότι θα τα φορέσει για πολύ λίγο καιρό. Αλλά από την άλλη, φοβάμαι ότι, αν πάρουμε από κάπου αλλού και μας πουν ότι είναι ορθοπεδικά, ενώ δεν είναι κατάλληλα, του δημιουργηθεί κάποιο πρόβλημα στο πόδι. Το απόγευμα που έλειπα εγώ ήρθαν οι γονείς μου και έφεραν από το μαγαζί τους τέσσερα ζευγάρια, κάποια είναι ορθοπεδικά, κάποια όχι, αλλά αγχώνομαι λίγο. Προτιμώ να πάρω κάποια καλή μάρκα και ας δώσουμε κάτι παραπάνω. Χτες είχαμε κάτι μικροεπεισόδια στο σχολείο και ήδη έχει αρχίσει να ξεκαθαρίζει η κατάσταση. Μια κοπέλα διαγράφηκε με απόφαση του επαρχιακού επιθεωρητή, και ένας άλλος, απίστευτο κωλόπαιδο, διαγράφηκε από μόνος του, μας έβρισε κιόλας, και σήμερα ξαναήρθε!!!!!!!!! Είναι από αυτούς που ο μόνος λόγος που έρχονται στο εσπερινό είναι για να σπάσουν πλάκα και να περνούν ευχάριστα και ανέξοδα τον καιρό τους. Σήμερα είχαμε τη γιορτή, αφού τη Δευτέρα είναι η επέτειος της Κυπριακής Ανεξαρτησίας και ακολουθεί τριήμερο!!! Εσείς τι κάνετε, πού χαθήκατε όλες;

Γεια σας κοριτσάκια! Σας διαβάζω από χτες, αλλά δεν κατάφερα να σας γράψω. Τώρα θα φύγουμε σε λίγο, θα πάμε να πάρουμε παπούτσια για τον κυριούλη, οπότε θα σας σχολιάσω μετά. Να σας ρωτήσω, όμως, κάτι να με συμβουλεύσετε εσείς που σίγουρα θα ξέρετε: θέλω να αγοράσω ηλεκτρική σκούπα. Ποια μου προτείνετε; Τι ιδιότητες πρέπει να έχει;

Γεια σας! Πήγα σχολείο μες στη νύστα, ευτυχώς μόνο μια ώρα έκανα, γιατί ήρθε ένας Κυπριοαυστραλός να μας παρουσιάσει μια εργασία για τους Κύπριους μουλαράδες στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Ω ναι, καλά διαβάσατε! Κι αν αναρωτιέστε τι δουλειά είχε αυτός ο τύπος στο εσπερινό σχολείο, μην αναρωτιέστε άδικα. Δεν είχε καμία δουλειά. Είναι, όμως, από την περιοχή και μάλιστα είναι ξάδελφος του γραμματέα της σχολικής εφορίας και για κάποιο λόγο ήθελε είτε αυτός είτε ο γραμματέας να παρουσιαστεί αυτή η εργασία σε κοινό της περιοχής. Τώρα πώς τους ήρθε να παρουσιάσουν μια επιστημονική εργασία σε κοινό που αποτελούνταν ως επί το πλείστον από αναλφάβητους και από υπέργηρους (ήρθαν διάφοροι παππούδες και γιαγιάδες από το χωριό, συγγενείς του), ένας Θεός το ξέρει! Ο διευθυντής δέχτηκε γιατί νόμιζε ότι θα έδειχνε φωτογραφίες και θα μας έλεγε ιστορίες, αλλά αυτός τα παρουσίαζε με ένα στιλ "μια που ρωτήσατε για την εργασία μου, ήρθα να σας πω τα εξής, α, είναι κι αυτό, α, είναι και το άλλο". Ευτυχώς κατάφερε και κέντρισε το ενδιαφέρον έστω και λίγων, οι οποίοι έκαναν και ερωτήσεις στο τέλος! Μετά πέρασα από τη θεία μου που είχε τραπέζι στους Αμερικάνους και ήταν όλη η οικογένεια εκεί, πολύς κόσμος! Τώρα κουτουλάω, λέω να πάω να την πέσω... Ανθή, ο τραχανάς σου δεν ξεχνιέται με τίποτα!

Κι εγώ και στις δύο εγκυμοσύνες είχα έντονα συμπτώματα περιόδου. Στην πρώτη (κράτησε δύο μήνες) είχε πρηστεί το στήθος πολύ, στη δεύτερη καθόλου, μέχρι το τέλος! Αλλά τίποτα δεν είναι στάνταρ με τα συμπτώματα, αν δεν κάνεις τεστ ή χοριακή δεν μπορείς να ξέρεις.

Γεια σας! Νυστάζω νυστάζω νυστάζω. Όλο το πρωί νύσταζε, κι έλεγα "τώρα θα κοιμηθεί" "τώρα θα κοιμηθεί" μήπως πάω κι εγώ και ρίξω κανέναν ύπνο, και πότε κοιμήθηκε;;; Μόλις ΤΩΡΑ...!!! Περιμένω να έρθει ο άντρας μου να φάμε και θα πάω να την πέσω. Να κοιμηθώ χλωμό το κόβω, αλλά τουλάχιστον να ξεκουραστώ λίγο. Ανθή, για την αγκαλιά, το ριλάξ κ.λπ. συμφωνώ απόλυτα με τη Χριστίνα, κι εγώ τα ίδια ήμουν έτοιμη να σου γράψω! Μαρίνα, είδες που φτιάχνει σιγά σιγά το πρόγραμμά του; Οι μαθητές μου λυπήθηκαν πάρα πολύ που έλειπα, αφού άκουσα στις ειδήσεις για κάτι απόπειρες αυτοκτονίας σε εσπερινό σχολείο... Κατερίνα, ευχαριστώ για τον τραχανά. Τώρα βράζω κοτόπουλο, έβαλα να γίνονται κάτι λαχανικά στον ατμό και μόλις τελειώσουν θα ρίξω και τον τραχανά. Κάτσε να γυρίσει η αγαπημένη του και πρώτος θα πηγαίνει ο Δημητράκης στον παιδικό, τελευταίος θα φεύγει! Χριστίνα, εγώ δε θέλω μπέμπα, θέλω άλλον ένα μπέμπη! Ευχαριστώ για τις συμβουλές για τον τραχανά, αλλά γάλα, βούτυρο και φέτα είναι πολύ μικρός ο Αντρέας για να φάει! Εμείς βάζουμε χαλούμι στον κυπριακό τραχανά. Γενικώς, οι συνταγές για τραχανά ποικίλλουν από περιοχή σε περιοχή. Εδώ η Ανθή βάζει μέσα βραστό αβγό!!! :P :P Αθανασία, η καρδούλα είναι το πρώτο και μεγαλύτερο άγχος πιστεύω. Εμείς σήμερα τρώμε λαχανόρυζο. Σας φιλώ όλες!

Ουφ, νυστάζω, νυστάζω, νυστάζω... Πάλι καψόνι ο Αντρέας χτες βράδι. Ξύπνησε κατά τις δύο-δυόμιση και ξανακοιμήθηκε τεσσεράμιση... Ευτυχώς δεν ούρλιαζε όπως την άλλη φορά, αλλά κοιμόταν, τον έβαζα στο κρεβάτι του, πήγαινα κι εγώ στο δικό μου, και μόλις έκλεινα τα μάτια μου τον άκουγα να νιαουρίζει. Μου έσπασε τα νεύρα. Και το πρωί στο πόδι απ' τις εφτά. Ευτυχώς τον ανέλαβε ο άντρας μου, αλλά οκτώ και είκοσι περίπου έφυγε για Λευκωσία, οπότε έπρεπε να σηκωθώ εγώ. ΚΑΙ ΠΟΙΟΣ ΠΑΕΙ ΣΧΟΛΕΙΟ ΣΗΜΕΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ;;;;;;;;;;;;;; Σας φιλώ όλες, θα επανέλθω μετά, γιατί απ' ό,τι βλέπω έχει ρίξει κάτω το βιβλίο που διαβάζω και δε θέλω να ενώνω τα κομματάκια του για να το συνεχίσω.

Καλημέρα! Πάλι καψόνια μας έκανε ο Αντρίκος, ξύπνησε κατά τις δύο-δυόμιση και ξανακοιμήθηκε τεσσεράμιση. Το σπαστικό είναι ότι κοιμόταν, τον έβαζα στο κρεβάτι του, πήγαινα κι εγώ στο δικό μου, και μόλις έκλεινα τα μάτια μου τον άκουγα να νιαουρίζει... Τέλος πάντων... Βάσω τελικά μου ήρθε η περίοδος στις 23 μέρες μάλιστα...

Γεια σας! Σούπερ όλες σας! Ελίνα, γιατί είχες άγχος καλέ; Γράφω τα πολλά, μα πάρα πολλά σημερινά μου: Πρωινό: Ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί και ένα τριαντάφυλλο! Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Ένα πιάτο τραχανά + ένα βραστό αβγό + σαλάτα λάχανο-καρότο + τρεις ελιές πράσινες. Απογευματινό: Ένα λουκουμάκι. Ένα αχλάδι. Μία πισίδα (= τηγανίτα με μέλι και αμύγδαλα). Βραδινό: (κρατηθείτε) Λίγο κοτόπουλο ψητό, μια πατάτα φούρνου (δηλαδή μισή πατάτα), δύο κανελόνια (κρέπες με κιμά στο φούρνο), τρία ντολμαδάκια, σαλάτα, πληγούρι, ελάχιστα αφέλια (= τηγανιά με κρασί και κόλιανδρο) και γιαούρτι! Για επιδόρπιο: Μια κουταλιά γιαουρτόγλυκο με ανανά, μια μικρή κουταλιά μουσταλευριά και ένα σιάμιση (=μπουρεκάκι με κρέμα σιμιγδαλιού). Όπως καταλαβαίνετε, είχαμε τραπέζι, ειδική περίσταση, ήρθε ένας θείος από την Αμερική μετά από 29 χρόνια!

Αγγελική χρόνια πολλά στον Χαρούλη!!!!!! Να σας ζήσει και να τον χαίρεστε! Κάνατε παρτάκι; Η πεθερά δε μου έστειλε τίποτα, γιατί ο άντρας μου ταξίδευε με ryanair που χρεώνει πολύ ακριβά το παραμικρό επιπλέον κιλό. Το πενηντάευρω, όμως, δεν το γλίτωσε, γιατί στον Άραξο... μέτρησαν τη βαλίτσα του με μια μεζούρα, και του είπαν ότι υπερβαίνει το επιτρεπτό όριο κι ότι έπρεπε να πληρώσει επιπλέον λεφτά. Τους εξήγησε ότι ταξίδεψε από Κύπρο με την ίδια ακριβώς βαλίτσα με αεροπλάνο της ίδιας εταιρείας και δεν πλήρωσε τίποτα, και του είπαν ότι μπορεί να μην είχε κόσμο και γι' αυτό να μην του ζήτησαν να πληρώσει... Δώρα, χάρηκα για τα καλά σας αποτελέσματα! Βάσω, φιλιά στην Ιωαννούλα!

Γεια σας κοριτσάκια μου! Σήμερα δεν πήγα σχολείο, πήρα άδεια και πήγαμε στη μάνα μου που είχε τραπέζι τον θείο εξ Αμερικής και τη γυναίκα του. Ήρθαν και ο αδελφός της μάνας μου με τη γυναίκα του, η κόρη τους και ο γιός τους με τη γυναίκα του και τα δύο τους παιδιά. Γενικώς γινόταν ένας χαμός! Βρήκαμε παλιές φωτογραφίες, που είχε η μάνα μου το θείο όταν ήταν παιδί, νέος, διάφορες οικογενειακές φωτογραφίες, τους γονείς της, τους παππούδες της, φωτογραφίες από την τελευταία του επίσκεψη στην Κύπρο πριν από 29 χρόνια! Ήμουν τριών χρονών και καθόμουν στα γόνατά του τότε! Εγώ πήγα το απόγευμα και βοήθησα, δηλαδή έκανα πολύ σφουγγάρισμα, μετά ήρθαμε σπίτι, ετοιμαστήκαμε οικογενειακώς και πήγαμε πάλι πίσω. Ο Αντρέας έκλεψε και τις αμερικάνικες καρδιές! Έκανε ναζάκια, γελάκια, έπαιζε, φώναζε "νιανιανιανιανιανιανιανια", και μόνο στο τέλος άρχισε να κλαίει, επειδή νύσταζε και δεν μπορούσε να κοιμηθεί. Ευτυχώς κοιμήθηκε στο αμάξι και δεν ξύπνησε όταν ήρθαμε σπίτι. Αθανασία, χαίρομαι πολύ για την αδελφή σου, αλλά και για τα αποτελέσματα των εξετάσεών σου! Ρε συ, ζηλεύω λίγο! Θέλω κι εγώ! Επειδή αυτές τις μέρες μου είχε καρφωθεί ότι είμαι έγκυος, μπήκα και πάλι σε mood εγκυμοσύνης, ενώ λίγο καιρό πριν μόνο που το σκεφτόμουν φρίκαρα! Για να δούμε πότε θ' αρχίσουμε προσπάθειες. Ελπίζω να μείνω έγκυος στο άσχετο, γιατί δεν μπορώ το μέτρημα και το άγχος... Χριστίνα, μπήκα στο μπλογκ σου, αλλά έριξα μόνο μια ματιά. Θα καθίσω να τα διαβάσω πιο μετά με την ησυχία μου. Κατερίνα, υποφέρει από την απουσία της αγαπημένης του ο Δημητράκης!!! Χαίρομαι για τον Γιώργο! Ευχαριστώ για τις συμβουλές για τον τραχανά. Καλά, αλάτι στο φαγητό του Αντρέα δε βάζω ακόμα και 6-8 κουταλιές της σούπας μου φαίνονται τεράστια ποσότητα. Εκτός κι αν εννοείς να κάνω μία φορά και να μείνει και για την επόμενη μέρα. Θα του το δίνω ως δεκατιανό ή ως απογευματινό; Το δεύτερο φαντάζομαι. Επί τη ευκαιρία, να σας ρωτήσω κιόλας: μπαχαρικά πότε μπορώ να βάλω στο φαγητό του μωρού; Δεν εννοώ τσίλι και κάρι, αλλά κανέλα, δυόσμο και τέτοια. Η Ανθή άρχισε χτες δουλειά, οπότε φαντάζομαι θα είναι σε πανικό αυτές τις μέρες!

Κορίτσια, εγώ στην εγκυμοσύνη δεν αγόρασα ούτε μισό ρούχο εγκυμοσύνης. Είχα διάφορα ριχτά φορεματάκια και μπλούζες και βολεύτηκα με αυτά. Προς το τέλος φορούσα ένα παντελόνι κανονικό, και άφηνα ανοιχτό φερμουάρ και κουμπί και φορούσα κάτι μακρύ από πάνω! Με τα καλσόν, όπως είπα και πριν, όλως περιέργως δεν είχα πρόβλημα! Χριστίνα, η πρόνοια δεν ξέρω αν μπορεί να κάνει κάτι, πέρα από κάποια συμβουλή. Δεν υπάρχει κάτι πολύ τραβηγμένο, όπως π.χ. βία, εγκατάλειψη. Πάντως, στεναχωριέμαι γιατί γενικά η μάνα (η οποία είναι έγκυος, αν θυμάστε είχε μείνει έγκυος και δεν το ήθελε, αλλά τελικά το κράτησε) το μεγάλο παιδί το έχει παρατημένο και το φροντίζει μόνο ο πατέρας, ο οποίος δεν έχει και πολύ μυαλό και πολλή κρίση για να κάνει το σωστό... Μαρίνα, τώρα είδα τα δικά σου. Κι εγώ φορούσα σιδεράκι-μασελάκι και πονούσα φοβερά θυμάμαι. Ο ένας κυνόδοντας έτριζε ανατριχιαστικά όποτε το έβγαζα κι έχω ακόμα εφιάλτες μ' αυτό το πράγμα... Ναι, τα αναλγητικά που λες μπορείς να τα παίρνεις. Το γλυκό που λες ακούγεται τέλειο!!! Θα το προτιμούσα, όμως, με δική σου κρέμα, αυτές οι έτοιμες κρέμες μου μυρίζουν λίγο! Πάντως τα ροδάκινα θα έγιναν κάπως σαν κομπόστα, σαν καραμελωμένα, τέλειο ακούγεται!

Κι εγώ αυτό πιστεύω, ότι απλά δεν είχες δει το άσχημο πρόσωπό του τόσα χρόνια. Όλοι οι άνθρωποι έχουν καλά και κακά στοιχεία και, ανάλογα με τις συνθήκες αυτά καλλιεργούνται και αυξάνονται.

Μαρίνα, μια φίλη μου που είχε κάνει κάποια επέμβαση στα δόντια, δε θυμάμαι αν ήταν εξαγωγή, δεν πήρε μετά ισχυρά παυσίπονα, γιατί δεν έκανε. Κουράγιο πάντως! Γιατί θα βγάλεις το δόντι σου καλέ; Αθανασία, άσε, έχουν και ιστορικό αλκοολισμού στην οικογένεια, απορώ πώς σκέφτονται... Είπε ο άντρας μου στη μικρή ότι δεν κάνει στην ηλικία της να πίνει τέτοια πράγματα και του λέει "αφού και άλλα παιδάκια πίνουν". Τι να πω...

Συμφωνώ κι εγώ με τη bourique. Δε σημαίνει ότι ήταν ένας λάθος γάμος επειδή έληξε έτσι. Σου άφησε κάτι πολύ όμορφο, ένα παιδάκι! Είναι πολύ νωρίς τώρα να σκέφτεσαι μια καινούρια σχέση, σίγουρα χρειάζεται χρόνος. Ευτυχώς που έχεις τους γονείς σου και σε στηρίζουν, είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό. Κουράγιο και να έχεις αισιοδοξία!

Γεια σας! Ευτυχώς δεν επαναλήφθηκε το καψόνι χτες βράδι, οπότε κοιμηθήκαμε αρκετά καλά. Το πρωί ο μικρός ξύπνησε κατά τις εφτάμιση και κατά τις οκτώ τον παρέδωσα στον άντρα μου και κοιμήθηκα λίγο ακόμα. Σχολιάζω ό,τι θυμάμαι: Κατερίνα, γιάμ με τα τρίγωνα!!! Τρελαίνομαι!!! Δώσε καμιά συνταγή. Η πεθερά δε μου έστειλε απολύτως τίποτα, γιατί όπως είπα η αεροπορική εταιρεία χρεώνει πολύ ακριβά το παραμικρό επιπλέον κιλό. Έστειλε μόνο ένα σετ φόρμες για τον Αντρέα, ένα κουτί λουκούμια και δύο σακουλάκια τραχανά που τα είχα κάνει παραγγελία στον άντρα μου, επειδή εδώ ο τραχανάς γίνεται από ξινόγαλο και δε νομίζω να κάνει να φτιάχνω στο μικρό. Για πείτε όλες, πώς να του φτιάχνω τον τραχανά; Για απογευματινό τον δίνουμε; Αθανασία, κι εγώ έχω ένα θέμα με τα καλσόν... Τα διπλώνω για να μην ακουμπάνε στην κοιλιά. Γενικώς δεν μπορώ να φοράω κάτι που να με πιέζει στην κοιλιά. Όλως περιέργως, όταν ήμουν έγκυος με την κοιλιά τούρλα, δε με πείραζε, ενώ στην αρχή-αρχή της εγκυμοσύνης με ενοχλούσε. Καγκουράκι, με γεια τα πατώματα, δεν έχει σημασία που δεν είναι το σούπερ ξύλο! Χριστίνα, μεγάλο μαγκάκι ο Δημήτρης! Μπαίνει μόνος του τιμωρία!!! Τι να σου πω κι εγώ, δεν έχω εμπειρίες. Δεν ξέρω αν είναι σωστό αντί για τιμωρία να χρησιμοποιείς το κόλπο της επιβράβευσης. Έχω κάποιους ενδοιασμούς για το αν δίνουμε το σωστό μήνυμα στο παιδί έτσι. Θα σου πουν οι πιο έμπειρες! Μαρίνα, κουράγιο!!!!! Ρε κορίτσια, μου έλεγε ο άντρας μου για τη μικρή ανηψιά του, είναι τριάμιση χρονών και της δίνουν ούζο και καφέ... Έλεος, τι μυαλό έχουν;

Νάσια, άντε ωραία! Ευτυχώς που δεν είχε συνέχεια το επεισόδιο με το τσιγάρο. Ούτε να το φανταστώ δε θέλω το σκηνικό με τα μωρά όλη μέρα στο σπίτι... Ευτυχώς που η Μαρία πηγαίνει παιδικό... Εγώ για λίγο κάθομαι μόνη μου με τον Αντρέα και γίνομαι πτώμα... Πού να θέλεις να κάνεις και δουλειές και μαγείρεμα. Ο άντρας μου γύρισε χτες βράδι. Γιωταμαρία, σιδερένιος ο άντρας σου! Κάτσε να πάω να σου φτιάξω το τριαντάφυλλο!

Γεια σας! Σας χρωστάω δύο μέρες: Κυριακή: Πρωινό: Ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί και ένα τριαντάφυλλο. Δεκατιανό: Νομίζω μια φέτα ψωμί. Μεσημεριανό: Ένα κομμάτι ρολό κιμά με αβγό + ένα μικρό κομμάτι παστίτσιο + δύο πατάτες φούρνου + σαλάτα ανάμεικτη. Απογευματινό: Ένα μικρό μπολάκι παγωτό. Λίγα κόλλυβα. Μια φέτα άρτο. Βραδινό: Ένα κομμάτι παστίτσιο. Σταφύλι. Δευτέρα: Πρωινό: Ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί και ένα τριαντάφυλλο. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Ένα μικρό κομμάτι παστίτσιο + ένα κομμάτι ρολό + δύο πατάτες φούρνου + ένα καρότο σαλάτα. Απογευματινό: Σταφύλι + δύο σύκα. Βραδινό: Ένα μπολ τραχανά + μια φέτα ψωμί με τυρί + ένα λουκούμι.

Γεια σας! Πού χαθήκατε όλες καλέ; Αναστασία, δεν ξέρω κάτι άλλο εκτός από φυσιολογικό ορό. Τι έγινε, της πέρασε της μικρής; Η Νάσια πού είναι ρε κορίτσια; Μήπως έγινε κάτι με τη Χρυσούλα που έφαγε τσιγάρο; Τη σκεφτόμουν και χτες και σήμερα...