Θέλω να γίνω μαμά

Καγκουράκι πάω να τα κάνω όλα αυτά. Ελπίζω να έχω αποτέλεσμα. Τις άλλες φορές με το που θήλαζε ο μικρός κατευθείαν άδειαζε το στήθος, τώρα δεν μπορεί να βγάλει το γάλα δυστυχώς.

Ξαναδοκίμασα, αλλά τζίφος... Δεν μπορεί να το βγάλει. Απ' το άλλο στήθος θήλασε κανονικά. Απ' το προβληματικό μόνο πιπιλίζει...

Κορίτσια μου, από το μεσημέρι νιώθω το δεξί στήθος να έχει πρήξιμο σε ένα σημείο. Σαν φλέβα που έχει φουσκώσει πολύ. Το έχω ξαναπάθει στο ίδιο στήθος άλλες δύο ή τρεις φορές και πάντα άδειαζε όταν έβαζα το μωρό στο στήθος. Σήμερα, όμως, όσες φορές κι αν τον έβαλα, αντί να τρώει, πιπιλίζει. Προσπάθησα και με το χέρι, αλλά το πιο πολύ που έβγαλε ήταν μια σταγόνα. Και με το θήλαστρο το ίδιο. Έκανα και ντους και άφησα το νερό να τρέχει πάνω στο στήθος, και μασάζ για πολλή ώρα με κυκλικές κινήσεις και μου έκανε και ο άντρας μου αρκετή ώρα μασάζ. Θα βάλω και κομπρέσες τώρα. Τι άλλο μπορώ να κάνω;

Γεια σας! Μου φαίνεται θα πάθω μαστίτιδα. Πάλι έχει φράξει ο πόρος. Όλη μέρα βάζω το μωρό στο στήθος και πιπιλίζει, δε θηλάζει. Τώρα γύρισα απ' το σχολείο, λέω σίγουρα θα θέλει να πιεί γάλα, πίνει ελάχιστο και πάλι πιπίλιζε και τον πήρε ο ύπνος... Πάω στο μπάνιο μήπως βγει λίγο με το χέρι, τίποτα, κάτι σταγονίτσες... Θα βγάλω με το θήλαστρο κι ελπίζω να αδειάσει, γιατί έχω πρόβλημα... Καλέ, με παρεξηγήσατε! Ο άντρας μου με ενοχλεί στον ύπνο του! Δε θέλει σεξ! Κι αυτός κοιμάται και το κάνει ασυνείδητα. Σε κάποια φάση που είπα να ενδώσω, όπως αρχίσαμε, ξυπνάει και μου λέει "τι κάνω εδώ εγώ;". Και μετά ξενέρωσε και δεννν!!! Οπότε, απλά με παρενοχλεί και δε μ' αφήνει να κοιμηθώ, αυτό είναι! Ρε συ Πόπη, έχεις τόσα νεύρα, που διαβάζοντας το ποστ σου με έπιασε υπερένταση! Μια χαρά ο Αχιλλάκος. Καλά, αυτό με την υπερμετρωπία πώς και έτυχε και το ελέγξατε; Είναι γονίδια πάντως, αυτό μου έλεγε ο οφθαλμίατρος. Άμα είναι να κάνεις 2-3 φαγητά και να μη μαγειρεύεις για τρεις μέρες, μια χαρά! Μαζί σου! Καλά, ο άντρας σου γιατί δεν ταΐζει το μωρό; Εμένα τον ταΐζει τα πάντα, άλλωστε το απόγευμα τον προσέχει αυτός. Δηλαδή τη φρουτόκρεμα συνήθως η μάνα μου του τη δίνει, αλλά τη φτιάχνει ο άντρας μου, και γενικώς τον έχει ταΐσει και κουάκερ, και γιαούρτι και φαγητό το μεσημέρι και φρουτόκρεμα. Αγγλία θα πάμε στο Λίβερπουλ όπου μένει ο αδελφός μου, και θα κάνουμε και καμιά εκδρομούλα εκεί γύρω. Λονδίνο δύσκολο γιατί δεν έχουμε πού να μείνουμε. Εγώ είχα ξαναπάει το 2009 και πήγαμε και Λονδίνο. Ελπίζω να μην ταλαιπωρηθούμε με τον Αντρέα. Χριστίνα θέλεις ένα σύκο; Νομίζω ότι αυτό με τους γκέι είναι αρκετά μεταγενέστερο! Ο άγιος Βασίλης είναι ο Μέγας Βασίλειος και ο "Σάντα" υποτίθεται είναι ο άγιος Νικόλαος, που τον έχουμε κι εμείς και γιορτάζει στις 6 Δεκεμβρίου. Σε διάφορες ευρωπαϊκές χώρες πίστευαν ότι τα δώρα τα φέρνει ο άγιος Νικόλαος, αλλά ο κανονικός, όχι αυτός ο χοντρός τύπος με την άσπρη γενειάδα και τα κόκκινα ρούχα. Αυτό προέκυψε μετά και πήρε μορφή υστερίας μετά από μια διαφημιστική καμπάνια της Κόκα-Κόλα. Εμένα πάντως η αγαπημένη μου ταινία με τον Άη Βασίλη είναι το Bad Santa με τον Μπίλλι Μπομπ Θόρτον, ο εστίν μεθερμηνευόμενον στα ελληνικά "Ο άης Βασίλης είναι σκέτη λέρα". Χι χι! Πω πω, απορώ πώς αντέχεις κι εσύ και πώς αντέχει κι ο μικρός στη δουλειά... Μόνο που σκέφτομαι τον Αντρέα στο σχολείο φρικάρω. Και νομίζω κι ο δικός σου δεν είναι και κανένας ησυχούλης! Λοιπόν σας κλείνω γιατί πονάω... Πρέπει να βγάλω γάλα επειγόντως γιατί δεν την παλεύωωω...

Ανθή ξέχασα να γράψω για τον ύπνο. Απόλυτη δεν ήμουν ποτέ, αλλά δεν ήθελα και δε θέλω σε καμία περίπτωση να κοιμάται ο Αντρέας αποκλειστικά στο κρεβάτι μας. Μια-δυο φορές πού και πού δεν είναι πρόβλημα. Κι εγώ κοιμόμουν καμιά φορά με τους γονείς μου ή μόνο με τη μάνα μου, ακόμα και μεγάλη. Αλλά αυτό το καθημερινό δεν το θέλω με τίποτα, ο καθένας χρειάζεται το χώρο του. Δε φτάνει που έχω τον άντρα μου στο κρεβάτι μου... Χτες βράδι όπως κοιμόμασταν, ήρθε στον ύπνο του και με αγκάλιαζε, με φιλούσε, κοινώς με παρενοχλούσε, κι εγώ μέσα στον ύπνο μου τον έδιωχνα, αλλά δεν πολυκαταλάβαινα τι γίνεται. Τελικά ξύπνησα και τον έδιωξα κανονικά !

Γεια σας! Τι κάνετε νεραϊδούλες μου; Εμείς κοιμηθήκαμε μέτρια χτες βράδι. Ο Αντρέας ξύπνησε στις 12.20, δηλαδή την ώρα που ετοιμαζόμουν να κοιμηθώ, ξανακοιμήθηκε σε κανένα εικοσάλεπτο, μετά ξύπνησε στις 3.30 περίπου και δεν άργησε να ξανακοιμηθεί, και μετά στις έξι παρά δέκα. Δεν τον πήρα στο κρεβάτι, τον θήλασα και ξανακοιμήθηκε ευτυχώς, και ξύπνησε κατά τις οκτώ, οπότε και τον ανέλαβε ο άντρας μου κι εγώ κοιμήθηκα. Αλεξάνδρα έλα ντε, δεν ξέρω από πού προέκυψε το σύκο! Παλιότερα όταν διάβαζα τις διδαχές του Κοσμά του Αιτωλού, μιλούσε για σύκο, αλλά προφανώς αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι τα σύκα ήταν άφθονα στην Ελλάδα και ότι η συκιά θεωρείται καταραμένο δέντρο, επειδή σε κάποια φάση κατά τα Ευαγγέλια πήγε ο Χριστός να φάει ένα σύκο, η συκιά δεν είχε καρπούς, κι ο Χριστός την καταράστηκε και ξεράθηκε. Αυτή η πράξη φυσικά έχει πολλαπλούς συμβολισμούς, αλλά ο λαός κράτησε στη μνήμη του το γεγονός ότι η συκιά δεν είναι καλό δέντρο. Ακόμα στην Πελοπόννησο οι τοποθεσίες που έχουν συκιές θεωρούνται στοιχειωμένες. Φυσικά το αν το φρούτο ήταν μήλο ή σύκο είναι αστείος προβληματισμός, αφού η διήγηση είναι καθαρά αλληγορική, δηλαδή μέσα από ένα μύθο εκφράζεται η αφήγηση της δημιουργίας του κόσμου και της πτώσης του ανθρώπου. Ανθή ο Αντρέας πάντως θηλάζει αρκετές φορές τη μέρα, αν και, κάποιες απ' αυτές απλά πιπιλίζει, προφανώς επειδή τον ανακουφίζει στα δόντια. Πάντως, έχουν τύχει και μέρες που έχει θηλάσει πρωί-βράδι, αλλά είναι σπάνιες. Τη φραουλίτσα πάντως δεν την κόβω να είναι του πρωί-βράδι! Αγγλία πάμε την Κυριακή. Περαστικά για το βήχα...

Γεια σας! Ερημιές το ποστάκι μας! Τι έφαγα χτες: Πρωινό: Ένα τοστ με φραντζολάκι και τυρί και ένα τσάι γλυκάνισο. Δεκατιανό: Ένας κουραμπιές. Μεσημεριανό: Ένα πιάτο ψαρόσουπα + μισή φέτα ψωμί + ελιές. Απογευματινό: Ένα κομμάτι σοκολατίνα... (είχε γενέθλια ο ξάδελφός μου και ήρθε να μας δει με τη σοκολατίνα ανά χείρας). Ένα μανταρίνι. Αρκετά παξιμάδια διαφόρων ειδών. Βραδινό: Ενάμιση μπολ ψαρόσουπα.

Αλεξάνδρα κι εσύ σεντονάρα άπλωσες! Το φρούτο του Αντρέα του το δίνει ο άντρας μου, γιατί το τρώει απόγευμα, κι εγώ λείπω, οπότε αυτός κάνει παιχνίδι, και, όπως λες κι εσύ, δεν υπάρχει περίπτωση να περιμένει μια ώρα για να φάει μια μπανάνα. Τώρα, όμως, που θα πάμε Αγγλία, δε θα κουβαλήσω μαζί μου το μούλτι, οπότε αναγκαστικά θα τα τρώει σε κομμάτια. Για τον Άη Βασίλη, φυσικά και μπορεί να πιστεύει στον Άη Βασίλη και στον Χριστό ταυτόχρονα, άλλωστε εμείς πώς μεγαλώσαμε; Αλλά η όλη φάση έχει ξεφύγει πλέον, και δε θέλω να γίνομαι μέρος αυτού του παιχνιδιού. Οι κουραμπιέδες ούτε και σ' εμάς αρέσουν πολύ, αλλά μου κόλλησε φέτος να φτιάξω. Τους τρώμε πάντως, και απ' ό,τι βλέπω, σιγά σιγά υποχωρεί η γεύση του βουτύρου. Το μακελειό στο Κονέκτικατ το συζητούσαμε σήμερα με τους μαθητές μου, τους πήρα ένα άρθρο και μετά κάναμε μια συζήτηση. Η μάνα του, απ' ό,τι έλεγε το άρθρο, ήταν υπερπροστατευτική και λίγο φρικιό με τον έλεγχο, και επιπλέον, είχε συλλογή όπλων, ενώ εδώ και πολλά χρόνια γνώριζε ότι ο γιός της έχει πρόβλημα, αφού ο γείτονας που του έκανε μπέμπισίττινγκ, δήλωσε ότι η μάνα του δολοφόνου του είχε πει να μην του γυρίζει ποτέ την πλάτη και να μην τον χάνει απ' τα μάτια του, ούτε καν για να πάει στο μπάνιο... Εν τω μεταξύ, δε σας είπα, ο Αντρέας ξύπνησε χτες βράδι γύρω στις τρεις, τον θήλασα και κοιμήθηκε, και μετά ξύπνησε πάλι σε καμιά ώρα, δεν είμαι σίγουρη. Τον έφερε ο άντρας μου στο κρεβάτι μας, τον θήλασα και κοιμήθηκε εκεί. Εν τω μεταξύ, όποτε τον βάλουμε στο κρεβάτι μας, έρχεται σε καθιστή θέση, και δείχνει τα βυζιά μου μουγκρίζοντας (αυτή είναι η βασική μέθοδος επικοινωνίας του). Οπότε, κοιμήθηκα χάλια. Κάθε φορά που κουνιόταν με εκτόπιζε κι άλλο. Σε κάποια φάση ήθελα να του γυρίσω την πλάτη και δεν μπορούσα, κι επειδή δεν άντεχα άλλο στην ίδια θέση, κατέβηκα κάτω κάτω στο κρεβάτι, κάτω απ' τα σκεπάσματα, ζάρωσα σε μια γωνίτσα, και σήκωσα λίγο την κουβέρτα για να αναπνέω! Αλλά λίγα λεπτά μετά ξύπνησε... Εν τω μεταξύ, Χριστίνα, άκου τι θυμήθηκα: το καλοκαίρι είχε πάει η κουμπάρα μου σε μια εκκλησία που μιλούσε ο π. Νεκτάριος Μουλατσιώτης. Αυτός απ' τους Παπαροκάδες. Στην ομιλία είπε και για το προπατορικό αμάρτημα, και επέμενε ότι το φρούτο που φάγανε οι Πρωτόπλαστοι ήταν σύκο και όχι μήλο! Και το έκανε ολόκληρο θέμα, ότι ήταν σύκο!!! Μετά απ' αυτό, για πολύ καιρό, ό,τι ήταν να πούμε, βάζαμε κι ένα σύκο μέσα, π.χ. "έγινε του σύκου" ή "ήταν σύκο η κατάσταση"!!! :P

Λοιπόν, το διάβασα και μου άρεσε πολύ! Είναι πολύ καλογραμμένο και συμβαδίζει απόλυτα με τη θεολογική διδασκαλία, εκτός φυσικά από το κομμάτι για τους αγγέλους που γεννιούνται στη Γη, κ.λπ. Έχεις πιάσει την ουσία της διδασκαλίας για την πτώση, και δεν πέφτεις σε απλουστευτικούς διδακτισμούς. Ακριβώς η πτώση ήταν η επιλογή του κακού, και όχι ακριβώς η παρακοή και το αποτέλεσμα της πτώσης δεν ήταν τιμωρία από το Θεό, αλλά η φυσική συνέπεια της επιλογής των ανθρώπων. Φυσικά, υπάρχουν θεολόγοι που αμφισβητούν την ιστορικότητα της πτώσης και θεωρούν ότι πτώση υπάρχει κάθε φορά που ο άνθρωπος επιλέγει το κακό, αλλά αυτό είναι μια άλλη ιστορία! Μου άρεσε και το εύρημα του πειρασμού μέσω του ονείρου! Άλλωστε, η διήγηση της Γένεσης είναι αλληγορική και συμβολική, και όχι κυριολεκτική. Περιμένουμε τη συνέχεια!!!

Γεια σας! Τώρα αξιώθηκα να καθίσω να σας γράψω! Όλη μέρα έτρεχα σήμερα. Το πρωί πήγα για κούρεμα και μετά σε ένα μαγαζί και πήρα κάτι ρούχα του μικρού για την Αγγλία, παρ' όλο που έβρεχε καταρρακτωδώς. Μετά ήρθα σπίτι, μαγείρεψα, φάγαμε, έκανα λίγη καθαριότητα, κι έπειτα ήρθε ο ξάδελφός μου που έχει σήμερα γενέθλια και τις προάλλες ήρθε απ' την Αγγλία όπου σπουδάζει. Μέχρι να καθίσουμε και να πούμε δυο κουβέντες, ήρθε η ώρα για το σχολείο... Πριν λίγο γύρισα, έφαγα και κάθισα να σας διαβάσω και να σας γράψω. Πόπη κι εμένα χτες ήρθε η μάνα μου το μεσημέρι για να φέρει κάτι πράγματα. Όλοι οι καναπέδες καλυμμένοι με παιχνίδια του Αντρέα. Γενικώς ένας χαμός. Άρχισε τη γκρίνια "τι χάος είναι αυτό" και "έτσι και έρθει κανένας άνθρωπος ρεζίλι θα γίνεις" κι άλλα τέτοια. Φυσικά της το έκοψα αμέσως. Απορώ, δεν καταλαβαίνει ότι όταν έχεις μικρό παιδί το σπίτι δεν μπορεί να είναι συγυρισμένο; Της λέω "όταν ήμασταν εμείς μικροί, είχες το σπίτι στην εντέλεια; Δεν είχε παιχνίδια κάτω;". Και τι μου απαντά; "Όταν τα πετούσατε ΕΣΕΙΣ είχε". Τι της λες; Απλά δε με ενδιαφέρει και δεν ασχολούμαι. Φυσικά και θέλω να είναι συγυρισμένο και καθαρό το σπίτι μου, αλλά δε θα περιορίσω το παιδί μου για να έχω το σπίτι τακτοποιημένο. Και βλέπω ότι έχει κι αυτό που λες εσύ, το σύστημα της καταπίεσης. "Μηηηη, μην κάνεις αυτό!". "Κάνε εκείνο". Για τον Αντρέα αναφέρομαι. Μάλλον οι παλιότερες (αν και, και πολλές νεότερες έχουν ίδια μυαλά) ήταν του σκεπτικού "να εκπαιδεύεις το παιδί και να το κάνεις ρομποτάκι". Καλά βρε, γιατί κάθεσαι και κάνεις εκατό φαγητά; Κάνε ένα και καλό! Π.χ. κάνε γιουβαρλάκια να φάτε όλοι και τέρμα! Γιατί είναι κούραση να κάνεις ένα σωρό πράγματα. Εμείς σήμερα φάγαμε όλοι ψαρόσουπα! Ω ναι, έφαγε επιτέλους ψάρι το καμάρι μου! Μεγάλες προόδους έχει κάνει ο Αχιλλάκος! Μια χαρούλα, σύντομα θα περπατάει! Μαρίνα κι εμένα κοιμόταν μόνος του, μέχρι που άρχισε να σηκώνεται, οπότε δεν υπάρχει περίπτωση να τον βάλεις στο κρεβάτι και να μείνει ξαπλωμένος, εκτός αν κοιμάται από πριν. Πάντως, κάποιες φορές τον παίρνει ο ύπνος στο πάρκο, αν είναι πολύυυυ κουρασμένος... Για τον Άη Βασίλη και τα παραμύθια που λέτε, εγώ λέω ΝΑΙ στα παραμύθια, ΟΧΙ στον Άη Βασίλη. Αυτό που με εκνευρίζει αφάνταστα είναι όλη αυτή η γλυκερή αμερικανιά με το "πνεύμα των Χριστουγέννων", τα σλόγκαν του στιλ "τα Χριστούγεννα είναι για τα παιδιά", ο υπερκαταναλωτισμός, και κυρίως, η μετάθεση των Χριστουγέννων από τον Χριστό στον Άη Βασίλη. Αν δείτε ταινίες όπως το "Polar Express" και διάφορες άλλες ταινίες με τον Άη Βασίλη, "πρωταγωνιστής" της ημέρας των Χριστουγέννων είναι ο Άη Βασίλης, και ο Χριστός δεν αναφέρεται πουθενά. Δηλαδή μεταδίδεται το μήνυμα ότι τα Χριστούγεννα είναι η γιορτή του Άη Βασίλη. Και φυσικά, σε όλο αυτό το πανηγύρι, το οικονομικό κέρδος είναι τεράστιο. Γι' αυτούς τους λόγους δε θέλω ο Αντρέας να μεγαλώσει με τέτοια Χριστούγεννα. Ήδη ακούμε όλη μέρα κάλαντα, ύμνους των Χριστουγέννων και διάφορα άλλα Χριστουγεννιάτικα τραγούδια (χωρίς Άη Βασίληδες, ταράνδους και ξωτικά), στολίσαμε το δέντρο μας, κάναμε τα παραδοσιακά γλυκά μας και έχουμε μπει στο δικό μας "πνεύμα" των Χριστουγέννων, που είναι και το αυθεντικό. Καγκουράκι το κρασί με τις σταφίδες που ήπιαμε χτες είναι σουηδικό! Ο δάσκαλος νομίζω σπούδασε στη Σουηδία, και γενικώς έχει μια τρέλα με τα σουηδικά προϊόντα, έτσι μας προσέφερε σουηδικό κρασί. Δεν ξέρω καθόλου να σου πω για τα μπισκοτόσπιτα, αλλά ήδη σε περιέλαβε η ειδική της παρέας! Χριστίνα θα διαβάσω σε λίγο τη συνέχεια και θα σου πω! Σας φιλώ νεράιδες!

Μπαμπαλού δεν ξέρω να σου πω, αλλά μια φίλη μου έχει το ίδιο πρόβλημα με σένα. Αδιαθετούσε μόνο με χάπια, και η περίοδος ήταν συχνά άστατη όπως η δική σου. Νομίζω είχε σύνδρομο πολυκυστικών ωοθηκών. Παρ' όλα αυτά έκανε δύο παιδιά και μετά διάφοροι γιατροί που την εξέτασαν απορούσαν πώς μπόρεσε και έκανε παιδιά και μάλιστα της έλεγαν ότι ευτυχώς που πρόλαβε και έκανε τα παιδιά της, γιατί από δω και μπρος θα ήταν δύσκολο, έως και ακατόρθωτο. Αποτέλεσμα; Στις 6 του μήνα γέννησε το τρίτο της παιδί! Μάλλον είναι θέμα οργανισμού, όπως λέει και η Μαριλού.

Γεια σας! Άρχισα να σας γράφω και πριν, αλλά ξύπνησε ο μικρός και πήγα να τον θηλάσω. Νάσια ελπίζω να είναι τελείως καλά τώρα τα κοριτσάκια σου! Βάσω αβγό μόνο εκείνη τη φορά έδωσες; Αναστασία τελικά τι έγινε με την αντιβίωση; Θα ξανακάνετε καλλιέργεια ούρων; Δε νομίζω ότι υπάρχει λόγος ανησυχίας για τη φραουλίτσα. Δεν περπατάνε όλα τα μωρά δώδεκα μηνών. Εγώ δεκαέξι μηνών περπάτησα. Ο γιός της γραμματέως του σχολείου είναι δεκατριών μηνών και ούτε καν σηκώνεται μόνος του και η παιδίατρος τους είπε ότι ακόμα και μέχρι δεκαοκτώ μηνών μπορεί να περπατήσει ένα παιδί. Οκ, ίσως βρίσκει το μπουσούλημα ευκολία, αλλά πόσα παιδιά δεν την βρίσκουν έτσι; Λες να μην περπάτησε κανένα;

Καγκουράκι ωραία πέρασε η Αγγελικούλα στο παρτάκι της! Θα κάνετε και στο σπίτι κάτι; Καλά μηνογενέθλια στον Νικολάκη και στη φράουλα της Ανθής!

Καλέ όλες οι νεράιδες υπάρχουν!

Κατερίνα οι κουραμπιέδες βγήκαν πολύ αφράτοι και τραγανοί, αλλά έχουν τη γεύση του αιγοπρόβειου βουτύρου... Δεν ξέρω, ίσως για κάποιους αυτό να είναι καλό. Καλά έκανες και είπες στα παιδιά ότι δεν υπάρχει άγιος Βασίλης. Αλλά νεράιδες υπάρχουν!!!! Δεν το ήξερες;

Καλέ πού χαθήκατε όλες; Γράφω τι έφαγα σήμερα: Πρωινό: Ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί και ένα τσάι γλυκάνισο. Δεκατιανό: Ένα σφηνάκι ζεστό κόκκινο κρασί, ένα μπισκοτάκι και μια μπουκιά λευκής σοκολάτας με rice crispies (μας κέρασε ο δάσκαλος της κεραμικής... Μετά απ' αυτό μ' έπιασε ένας πονοκέφαλος..... Ακόμα δεν έχω συνέλθει). Μεσημεριανό: Ένα πιάτο πένες με κόκκινη σάλτσα + τριμμένη μυζήθρα και χαλούμι + ελιές. Απογευματινό: Ένα γκρέιπ φρουτ με λίιιιγη ζαχαρίτσα... Μερικά παξιμαδάκια γλυκάνισου. Ένα αχλάδι. Βραδινό: Πένες με σάλτσα, φέτα και μυζήθρα.

Γεια σας κοριτσάκια μου! Ερημιές το καφενεδάκι μας... Να ευχηθώ και πάλι στο Καγκουράκι χρόνια πολλά για την Αγγελικούλα! Πώς τα περάσατε στο παρτάκι στον παιδικό; Εγώ σήμερα πήγα κεραμική το πρωί, και μας κέρασε ο δάσκαλος ζεστό κρασί με σταφίδες, είχε και κάτι γλυκάκια, ε, οικονόμησα έναν πονοκέφαλο... Ακόμα δεν έχω συνέλθει. Φυσικά στο σπίτι έκανα 2395839865 δουλειές... Και στο σχολείο δεν κάθισα καθόλου, γιατί στα κενά μου περνούσα απουσίες και διόρθωνα εκθέσεις. Κι έχω κι αύριο απουσίες... Εν τω μεταξύ, λέγανε για στάση πληρωμών των δημοσίων υπαλλήλων, που ισούται με χρεοκοπία του κράτους. Ευτυχώς τελευταία στιγμή αποφάσισε η Αρχή Ηλεκτρισμού να δανείσει το κράτος και θα μας πληρώσουν. Στο σχολείο, δεν ξέρω αν σας είχα πει, αποφασίσαμε να μαζέψουμε κάποια λεφτά και να δώσουμε κουπόνια για ψώνια από κάποιο σούπερ μάρκετ της περιοχής, στους άπορους μαθητές. Φυσικά σχεδόν όλοι οι μαθητές μας έχουν σοβαρά οικονομικά προβλήματα, αλλά επειδή είμαστε κι εμείς λίγοι, είπαμε να δώσουμε σ' αυτούς που έχουν απόλυτη ανάγκη. Ε, σήμερα όπως φεύγαμε, μας περίμενε ένας μαθητής και μας είπε ότι ο τάδε μαθητής πήγε να παίξει μπιλιάρδο με λεφτά, κι αυτό το κάνει συνέχεια, και να μην του δώσουμε τίποτα. Σ' αυτόν με το μπιλιάρδο θα δώσουμε, γιατί έχει τέσσερα παιδιά, η κόρη του είναι έγκυος (η πρωταγωνίστρια του διηγήματός μου!), και έχουν τρομερό οικονομικό πρόβλημα. Του εξηγούμε ότι δε θα δώσουμε σ' αυτόν τον ίδιο λεφτά, αλλά στη γυναίκα του για να ψωνίσει αυτή για τις γιορτές, κι αυτός μας λέει "κι εγώ άνεργος είμαι, κι η γυναίκα μου το ίδιο, θα βγάλω ένα κουπόνι και για τον εαυτό μου γιατί με σκάσατε". Όπως καταλαβαίνετε, είπαμε να κάνουμε το καλό και θα βρεθούμε μπλεγμένοι τελικά... Χριστίνα ευτυχώς ο Αντρέας προς το παρόν δεν δείχνει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το δέντρο. Η βασική του ασχολία είναι να ανοίγει τα συρτάρια και τα ντουλάπια, και να κρύβεται και να μας περιμένει να πάμε να τον ανακαλύψουμε! Πάντα τα καταφέρνουμε τελευταία στιγμή και κάπως τα βολεύουμε! Το πολύ πολύ να μην πάρεις δώρα σε όλους, μόνο στον Δημητράκη. Εγώ πάντως, ήδη είπα στον Αντρέα ότι δεν υπάρχει άγιος Βασίλης και θα του το λέω κάθε χρόνο. Του αγόρασε η κουμπάρα μου ένα μπαλόνι-άγιο Βασίλη και σήμερα του το κρατούσα και έκανα ότι του μιλούσε και καλά και του έλεγα "χο χο χο, δεν υπάρχω, είμαι ένα πλάσμα της φαντασίας, δημιούργημα του καπιταλισμού". :P Μια μαθήτριά μου, μου έλεγε ότι τα παιδιά της, της ζήτησαν δώρα, πάει να τα αγοράσει, και το ένα είχε 140 ευρώ και το άλλο 170. Και πώς να τους εξηγήσει ότι ο άης Βασίλης δεν έχει λεφτά; Κατερίνα περαστικά στον Δημητράκη σου! Κρίμα μωρέ να χάσετε τη γιορτή... Για τους κουραμπιέδες δεν έχω άποψη, αφού πρώτη φορά τους φτιάχνω, και γενικώς δεν τους τρώω και πολύ. Έκανα αυτή τη συνταγή: http://www.gastronomos.gr/grigores_sint ... urampiedes. Είναι του Παρλιάρου, αλλά έχουν πάρα πολύ έντονη τη γεύση του βουτύρου. Ίσως έπρεπε να βάλω βανίλια για να σπάσει η μυρωδιά, αν και έβαλα μαστίχα και ρούμι που περιέχεται στη συνταγή. Κλαψ, στεναχωρέθηκα, γιατί μια φορά το χρόνο τους φτιάχνουμε, ήθελα να πετύχουν... Ουφ, σήμερα είναι βροχερή η μέρα, και λένε ότι όλη η βδομάδα έτσι θα πάει. Ελπίζω να στεγνώσουν τα ρούχα που θα πλύνουμε για το ταξίδι μας...

Γεια σας! Σας χρωστάω δύο μέρες (βρίστε με, αν θέλετε!): Σάββατο: Πρωινό: Ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί και ένα τσάι γλυκάνισο. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Μια κυπριακή πίτα με γύρο βοδινό, σαλάτα και πατάτες. Απογευματινό: Ένα μπολ γιαούρτι με μέλι και κανέλα. Βραδινό: Ένα τοστ με μαύρο ψωμί, τυρί, φέτα και φρέσκια μυζήθρα + ένα αβγό βραστό. Δύο μανταρίνια. Κυριακή: Πρωινό: Ένα σάντουιτς με χωριάτικο ψωμί και τυρί + ένα τσάι γλυκάνισο. Δεκατιανό: Λουκουμάδες... πολλοί λουκουμάδες! Μεσημεριανό: Σολωμός με πατάτες στο φούρνο με μουστάρδα και πορτοκάλι + σαλάτα ανάμεικτη. Απογευματινό: Λίγο κουλούρι με ελάχιστο μέλι. Δύο μικροσκοπικά μελομακάρονα (τα έφτιαξα, να μην δω πώς έγιναν. Βραδινό: Μια τυρόπιτα. Ένας κουραμπιές (ισχύει ό,τι και για τα μελομακάρονα).

Κατερίνα μαζί γράφαμε! Περαστικά στον Δημητράκη. Ο Αντρέας μπορεί να φάει ολόκληρη μπανάνα, αλλά μέχρι εκεί. Άλλο φρούτο δυσκολεύεται, το πολύ να φάει μισό. Φυσικά όταν τα αλέθουμε χάνουν βιταμίνες, αλλά τέλος πάντων. Απ' το τίποτα... καλύτερα η φρουτόκρεμα. Μπα, το φερμουάρ αποκλείται να το είδε κάποιος. Ευτυχώς φορούσα σχετικά μακρύ πουλόβερ και επιπλέον, δεν πρόσεξα κανένα μαθητή να γελά πονηρά! Καλέ, τώρα το είδα κι εγώ, ότι το Καγκουράκι γέννησε και τα δύο παιδιά στις 17! Όπως εμείς με το 22!!! Άντε, σας φιλώ και πάλι!

Γεια σας! Πτώμα έγινα σήμερα... Το πρωί πήγαμε εκκλησία, ο άντρας μου κλασικά κοιμόταν, οπότε πήγαμε οι δυο μας με τον Αντρέα, ο οποίος δε σταμάτησε λεπτό. Όλη την ώρα έκανε σκανταλιές. Μετά ήρθαμε σπίτι, στο τρέξιμο να φάω πρωινό, να ταΐσω τον Αντρέα, να του ετοιμάσω μεσημεριανό και να ετοιμαστούμε για να πάμε βόλτα στην παραλία και στα μαγαζιά. Κι εγώ ήταν όλα έτοιμα, ο άντρας μου κολλημένος στον υπολογιστή με τις πυτζάμες και να μην ξεκουνιέται να ντυθεί για να φύγουμε. Είχαμε και ραντεβού με την κουμπάρα μου, ευτυχώς της είχα πει ότι θα της τηλεφωνήσω για ώρα. Τελικά πήγαμε στη βόλτα, ήταν πολύ ωραία, είχε διάφορα φιλανθρωπικά παζαράκια, καθίσαμε σε ένα και φάγαμε λουκουμάδες, κάναμε βόλτες στα μαγαζιά, είδαμε τις διάφορες χριστουγεννιάτικες διακοσμήσεις, και αγόρασα ένα βιβλίο. Μετά το μεσημέρι πήγαμε στη μάνα μου και φάγαμε κι όταν γυρίσαμε σπίτι έφτιαξα τα μελομακάρονα και τους κουραμπιέδες. Στα μελομακάρονα μπερδεύτηκα, κι αντί να φτιάξω τη συνταγή που φτιάχνω κάθε χρόνο, έκανα μια άλλη πιο απλή. Καλά βγήκαν, αλλά τα άλλα ήταν πιο μυρωδάτα. Κουραμπιέδες έφτιαχνα πρώτη φορά και έκανα μια συνταγή του Παρλιάρου, και βγήκαν πολύ ωραίοι, αφράτοι και τραγανοί, αλλά μου φαίνεται πολύ έντονο το άρωμα του βουτύρου. Δεν ξέρω, μπορεί να είναι η ιδέα μου. Έβαλα και λίγη μαστίχα, αλλά τη φοβήθηκα, επειδή αν πέσει πολλή πικρίζει, και μάλλον έβαλα λιγότερη απ' όσο έπρεπε, κι έτσι δε μυρίζουν καθόλου μαστίχα. Έβαλα, όμως, και ρούμι και του δίνει μια λεπτή γεύση. Ανθή για τον θηλασμό συμφωνώ σε όσα λέει το Καγκουράκι επί λέξη! Κι ο Αντρέας θηλάζει και στα ενδιάμεσα. Στην αρχή όταν αρχίζαμε ένα νέο γεύμα, π.χ. μεσημεριανό, έτρωγε λίγο και μετά θήλαζε κι όλας. Σιγά σιγά έκοβε το θηλασμό και μόνο έτρωγε. Τώρα θηλάζει πρωί, βράδι, μια-δυο φορές κατά τη διάρκεια της νύχτας, το απόγευμα πριν φύγω για το σχολείο (αυτά είναι τα στάνταρ) και ίσως και μια-δυο φορές ακόμα κατά τη διάρκεια της μέρας. Φυσικά, κάποιες φορές απλά πιπιλίζει. Ουφ, κι εγώ έχω κάτι εκθέσεις για διόρθωμα και βαριέμαι αφάνταστα... Καγκουράκι να σου ζήσει η Αγγελικούλα σου! Να τη χαίρεσαι και να τη δεις όπως ποθείς! Ο Αντρέας πάει καμιά φορά στο δέντρο, και ακουμπάει τα στολίδια, αλλά μέχρι εκεί. Σολωμό τελικά δεν του έδωσα, τον έφτιαξε η μάνα μου με πορτοκάλι και μουστάρδα, οπότε του έκανα μπιφτέκι και τραχανά και έφαγε. Σας φιλώ όλες, πάω να την πέσω είμαι πτώμα...

Φεύγουμε την άλλη Κυριακή! Θα έχει η μάνα μου αύριο σολωμό, και λέω μήπως να του δίναμε.

Τι τέρας αυτοσυγκράτησης μαρή, με δουλεύεις; Έχω φάει το καταπέτασμα!

Επανήλθα! Εμείς ετοιμαζόμαστε τώρα να στολίσουμε το δέντρο μας. Τώρα το στήνει ο άντρας μου. Αύριο θα φτιάξω και τα μελομακάρονα. Το σκέφτομαι και για κουραμπιέδες, γιατί μου έχει κολλήσει να κάνω κουραμπιέδες με άρωμα μαστίχας. Δεν ξέρω σίγουρα αν θα φτιάξω, γιατί δεν τους πολυτρώμε. Θα λείπουμε κιόλας τα Χριστούγεννα. Μάγδα κι εγώ μικρή το έκανα εμετό το αβγό και τώρα τρελαίνομαι! Ευτυχώς ο Αντρέας δεν έγινε πουά, μόνο εμετό κάνει. Καλά, πολύ γέλασα με τον Βασιλάκη που απλώνει το χέρι για άλλο εμβόλιο! Πω πω ρε κορίτσια, το ακούσατε αυτό που έγινε στο Κονέκτικατ; Για τον εικοσάχρονο που σκότωσε τη δασκάλα μητέρα του στο σπίτι και μετά πήγε στο σχολείο και σκότωσε όλη την τάξη της κι άλλους πεντέξι δασκάλους; Πόση πίεση δέχονται αυτά τα άτομα σ' αυτές τις κοινωνίες για να καταλήξουν έτσι; Προχτές έκανα διαγώνισμα στην πολιτική αγωγή και είχα ερώτηση για το λόγο που οι νέοι ωθούνται στην παραβατικότητα, και πολλοί μου έγραψαν ως λόγο την πίεση που υφίστανται στο σχολείο ή στο σπίτι ή στον στρατό... Δε θέλει και πολύ δυστυχώς... Σήμερα διάβαζα ότι αν ένας άνθρωπος ή η οικογένειά του μπλοκάρουν την οργή και τις διάφορες παρεμφερείς αντιδράσεις, το αποτέλεσμα θα είναι πολλά ψυχολογικά προβλήματα και εκρήξεις βίας, οπότε δεν πρέπει να εμποδίζουμε την οργή και τις άλλες ορμές μας με "ωραίες" σκέψεις, αλλά να τις διοχετεύουμε αλλού, με δημιουργικό τρόπο.

Γεια σας! Τι κάνετε κοριτσάκια; Εμείς καλά. Τελικά τον γρουσούζεψα τον Αντρέα που έτρωγε το αβγό. Τώρα πλέον το κάνει εμετό, και δε νομίζω ότι είναι επειδή δεν του αρέσει, αφού χτες του το έκανα σαν ομελέτα με χόρτα και το έφαγε με όρεξη, αλλά λίγο μετά το έβγαλε όπως το έφαγε... Μάλλον είναι αλλεργικός ή έχει δυσανεξία ή κάτι τέτοιο, θα δείξει. Πάντως τώρα δεν του ξαναδίνω αβγό. Να σας ρωτήσω: Σολωμό κάνει να φάνε τα μωρά μας ή θεωρείται μεγάλο ψάρι; Γιωταμαρία κι εγώ ένα κανονικό μαξιλάρι χρησιμοποιούσα στην αρχή. Τώρα θηλάζω όπως να 'ναι. Ξαπλωμένη κι εγώ με τίποτα δεν μπορούσα, και ούτε κι ο Αντρέας το προτιμούσε. Τώρα τον τελευταίο καιρό κανένα πρωί τον παίρνω στο κρεβάτι μας και τον θηλάζω. Εμείς δεν πήραμε ποτέ πολλά ρούχα, μόνο όσα χρειάζεται, σε συνδυασμό με αυτά που μας έφεραν. Τώρα ήρθε μια φίλη μου και μου έφερε σακούλες από τα ρούχα των παιδιών της, μας φέρανε και στα γενέθλια και δεν αγόρασα απολύτως τίποτα! Αλλά θα πρέπει να πάω να πάρω στολή εξόδου και μερικά πουλόβερ για την Αγγλία. Αναστασία τι γίνεται, είναι καλύτερα η μικρή; Μύριαμ όντως πολύ γρήγορα περνάει ο καιρός! Λένα, Γιώτα φιλιά! Η Νάσια πού χάθηκε;

Μάγδα, Άννα-Μαρία λέγομαι. Ωραία η ιδέα του άντρα σου, αλλά τελικά ξινή σας βγήκε! Να σας ρωτήσω ρε κορίτσια: σολωμό κάνει να φάει ο Αντρέας;