Θέλω να γίνω μαμά

Γεια σας! Ευτυχώς είμαι καλύτερα σήμερα! Χτες βράδι, όπως σας έγραψα, έφαγα ένα τοστ (φορώντας το παλτό μου!) και πήγα και ξάπλωσα. Διάβασα λίγο και μετά κουκουλώθηκα και προσπαθούσα να ζεσταθώ. Όταν επιτέλους ζεστάθηκα και πήγε να με πάρει ο ύπνος, τσουπ! ξυπνάει ο Αντρέας... Πήγε ο άντρας μου και τον άλλαξε, αλλά ήθελε γάλα, αφού δεν είχε πιεί γάλα για βράδι. Σηκώθηκα με τα χίλια ζόρια, του βάλαμε και ορό στη μύτη κι ευτυχώς, μόλις του τον βάλαμε, επειδή τσαντίστηκε και ήθελε να τον βγάλει, κάνει ένα φρρρρ, φύσημα με τη μύτη, και πετάχτηκαν αρκετές μύξες έξω! Φυσικά δεν ξέρει να φυσάει τη μύτη του ακόμα, ήταν αντανακλαστική κίνηση. Τον θήλασα, κι ευτυχώς, από τις δώδεκα και κάτι κοιμήθηκε μέχρι τις εξήμιση το πρωί! Και τότε πάλι ξανακοιμήθηκε μέχρι τις εννιάμιση, κι εγώ κοιμήθηκα κι άλλο, μέχρι τις έντεκα παρά. Έτσι ξεκουράστηκα αρκετά και είμαι πολύ καλύτερα. Θα πάω και σχολείο. Ανθή κουράγιο... Τι άλλο να σου πω; Προσπάθησε να αντέξεις για τα κουκλάκια σου! (Θα έλεγα "και για τη φουκαριάρα τη μάνα σου" :P :P :P :P :P). Χαίρομαι που είναι καλά η φραουλίτσα! Περαστικά κι αγύριστα! Κατερίνα τις είδα τις σούπερ φωτογραφίες σας. Τέλειοι είστε. Καλά, ο Νίκος μεγάλωσε πάρα πολύ. Η θηλυκή ύπαρξη να υποθέσω ότι είναι το κορίτσι του Δημητράκη; Ωχ, ξύπνησε ο μικρός... Τρέχω, κλαψ...

Ξύλο με βρεγμένη σανίδα έφαγε πολύ ο άντρας μου. Εγώ έφαγα ξύλο, αλλά όχι με βρεγμένη σανίδα. Παλιά θεωρούσαν ότι είναι η καλύτερη παιδαγωγική μέθοδος. Ο άντρας μου βγήκε νευρικός, αλλά σ' αυτό δε φταίει μόνο το ξύλο, φταίει γενικότερα το περιβάλλον της οικογένειάς του. Δεν είμαι υπέρ του ξύλου, αλλά πιστεύω ότι σε κάποια φάση δε θα αντέξεις και θα δώσεις μια ξυλιά στον ποπό. Μέχρι εκεί, όμως. Ο άντρας μου καμιά φορά όταν κάνει αταξίες ο Αντρέας του λέει "θα σε δείρω" και τον μαλώνω, να μην του λέει κάτι τέτοιο, γιατί μετά θα μάθει σ' αυτή τη συμπεριφορά, έστω και χωρίς να τρώει ξύλο. Μέχρι τώρα, φυσικά, ούτε ξυλιά στον ποπό δεν έχουμε δώσει γιατί είναι πολύ μικρός.

Γεια σας. Είμαι αρρωστούλα... Με έπιασε στο δρόμο για το σχολείο και όλη την ώρα ήμουν αγκαλιά με το καλοριφέρ. Πονάνε τα κόκκαλά μου, πονάει ο αυχένας μου, πονάει ο λαιμός μου κι έχω μια απίστευτη κομμάρα... Τώρα γύρισα απ' το σχολείο, τρώω ένα τοστ και θα πάω να την πέσω. Καγκουράκι έβγαινε κι εμένα όπως το λες. Μέχρι να βρω τη σωστή δοσολογία παιδεύτηκα πολύ. Του άρεσε πάντως και το έτρωγε. Πόπη αγκινάρες; Εμένα είναι από τα λίγα που δε μου αρέσουν καθόλου. Ευτυχώς που αρέσουν στον Αχιλλάκο! Σας αφήνω όμορφες!

Γεια σας! Τι κάνετε κορίτσια μου; Εμάς ο Αντρέας είναι ακόμα αρρωστούλης, έχει μυξούλες και λίγο βήχα που προέρχεται από τις μύξες. Γενικώς είναι ευδιάθετος και ζωηρός, όλη μέρα τρέχει και παίζει και τρώει κανονικά. Εδώ κάνει φοβερό κρύο, πρέπει να έχει 3-4 βαθμούς έξω και φυσάει ένας τρομερός αέρας. Στο δωμάτιο του μωρού έχω το κλιματιστικό και είναι ζεστά, εμείς εδώ έχουμε γίνει παγάκια. Τώρα θα πάω να χωθώ κάτω απ' τα σκεπάσματα μήπως και ζεσταθώ! Για το εμβόλιο κι εγώ ξέρω ότι αν το παιδί έχει αυτισμό είναι πολύ πιθανόν να "βγάλει" τα συμπτώματα στην επιφάνεια. Για τα συμπτώματα του αυτισμού είχα δει αυτό το βιντεάκι: Είναι αρκετά κατατοπιστικό. Για το φαγητό που λέτε, εμένα δεν έχει φάει ποτέ μόνος του, εκτός από ψωμί. Δεν έχει τύχει κιόλας να του δώσω κάτι που να μπορεί να το φάει μόνος του. Φυσικά παίρνει και κομματάκια μόνος του και τα βάζει στο στόμα, ενώ παίρνει και το κουτάλι (το κρατάω κι εγώ) και το βάζει στο στόμα του (αν δεν το κρατάω κι εγώ το αναποδογυρίζει και χύνονται όλα έξω, αλλά αυτός φαίνεται να το θεωρεί απολύτως φυσιολογικό!). Αναστασία δε νομίζω ότι παίζουν και τόσο μεγάλο ρόλο τα δόντια, όπως λέει και η Γιώτα. Άλλωστε, τα μπροστινά έχουν, δε μασάνε με τα μπροστινά. Βάσω εμείς ψάρι δώσαμε, αλλά όχι πολλές φορές, νομίζω 2-3 μέχρι τώρα. Τις δύο ήταν μπακαλιάρος και δεν τρελάθηκε, την τρίτη τσιπούρα και ενθουσιάστηκε! Έχει και προτιμήσεις ο κυριούλης! Αναστασία εμείς μετά την ουρολοίμωξη κάναμε μερικές καλλιέργειες ακόμα και για ένα μήνα έπαιρνε καθημερινά μια πολύ μικρή δόση αντιβίωσης για προστασία. Μετά κάναμε κυστεογραφία και ήταν καθαρή, έτσι σταμάτησε την αντιβίωση. Είναι λίγο ζόρι η ουρολοίμωξη, γιατί μετά έχει τρέξιμο με εξετάσεις, αλλά καλύτερα να ξέρεις τι σου γίνεται. Γιώτα, το σπιράλ πώς λειτουργεί; Όχι ότι σκέφτομαι να βάλω δηλαδή, αλλά έτσι ρωτάω για ενημέρωση. Εμείς προς το παρόν χρησιμοποιούμε προφυλακτικό, αλλά δεν είναι και καμιά σπουδαία μέθοδος αντισύλληψης. Αντισυλληπτικά δεν μπορώ να πάρω, πρώτον γιατί έχω θρομβοφιλία (παρ' όλα αυτά, όταν δεν το ξέραμε, πήρα για δύο χρόνια κι ευτυχώς δεν έπαθα τίποτα) και δεύτερον γιατί θηλάζω. Αλλά έτσι κι αλλιώς, τώρα κοντά λέμε να αρχίσουμε προσπάθειες για το δεύτερο. Αναστασία εννοείς ότι σκέφτεσαι να βάλεις τώρα σπιράλ και να το βγάλεις όταν θα θέλεις να κάνεις δεύτερο; Μας μπέρδεψες! Γιώτα περαστικά σας. Δώρα κοντεύεις ε; Γιωταμαρία αμάν μ' αυτές τις αρρώστιες! Σας φιλώ όλες!

Γεια σας! Τα σημερινά μου: Πρωινό: Μιάμιση φέτα ψωμί με βιτάμ και ένα τσάι γλυκάνισο. Δεκατιανό: Τίποτα νομίζω. Μεσημεριανό: Ενάμιση πιάτο χορτόσουπα και λίγες ελιές. Απογευματινό: Ένα πορτοκάλι. Ενάμιση παξιμάδι και μία περίπου γλυκιά φρυγανιά. Ένα κομμάτι βασιλόπιτα (κόψαμε τη βασιλόπιτα στο σχολείο). Βραδινό: Ένα μπολ χορτόσουπα.

Γεια σας κορίτσια μου! Πού χαθήκατε όλες; Δεν έχει κίνηση το καφενεδάκι μας σήμερα... Ο Αντρέας είναι ακόμα αρρωστούλης, έχει μυξούλες και λίγο βήχα. Η διάθεσή του είναι καλή, όλη μέρα τρέχει και παίζει και τρώει κανονικά. Εδώ κάνει φοβερό κρύο... Πρέπει να έχει περίπου 4 βαθμούς έξω και λυσσομανάει ένας αέρας... Αφήστε... Στο δωμάτιο του μικρού έχω το κλιματιστικό και είναι ζεστά, εμείς εδώ έχουμε παγώσει... Τώρα σας γράφω και τρέχω να μπω κάτω απ' τα σκεπάσματα μήπως και ζεσταθώ λίγο. Μάγδα πολύ γέλασα με την μπορντούρα από τον τοίχο!!! Χαίρομαι που βλέπω ότι υπάρχουν κι άλλοι άντρες σαν τον δικό μου. Νόμιζα ότι μόνο εγώ είχα πετύχει το κελεπούρι. Πώς μου τη σπάει όταν τελειώνω τη δουλειά νωρίς και γίνεται κάτι και καθυστερώ να φύγω... Εμείς επειδή πηγαίνουμε τρεις ή τέσσερις μαζί, και ο ένας είναι ο διευθυντής, συχνά μπορεί να περιμένουμε, π.χ. τις μέρες που τελειώνουμε νωρίτερα και φεύγουμε, μπορεί ο διευθυντής να είναι στο γραφείο του με κάποιον μαθητή ή με τους βοηθούς διευθυντές, κι εμείς απ' έξω να περιμένουμε και να βλέπουμε την ώρα να περνάει... Κατερίνα τι ωραία που είχατε φιλοξενούμενους! Καλέ σας είπα ότι την παραμονή των Χριστουγέννων γέννησε η συννυφάδα μου; Αυτή που δεν ήθελε το παιδί και ήθελε να το ρίξει! Έχανε αμνιακό υγρό και δεν το είχαν καταλάβει (δεν ξέρω και πόσο συχνά πήγαινε στο γιατρό, γιατί μένουν σε ένα χωριό της Μυτιλήνης, πάνω από μια μια ώρα με το αυτοκίνητο απ' το νοσοκομείο) και την πρόλαβαν στο τσακ. Άντε σας κλείνω, μήπως βρω κάποιον τρόπο να ζεσταθώ!

Κι εγώ αυτό του Αγίου Βασιλείου στο Φιλίππειο ξέρω.

Να σας ζήσει! Καλότυχος! Καλή λοχεία και καλούς θηλασμούς!

Γεια σας! Λέω ν' αρχίσω κι εγώ από σήμερα να γράφω... Πρωινό: Ένα τοστ με τυρί και ένα τσάι γλυκάνισο. Δεκατιανό: Δύο μικρές φέτες ψωμί με ταχίνι. Μεσημεριανό: Ένας μικρός μπακαλιάρος ψητός με πατάτες, κρεμμύδια και αρωματικά (από τον μπακαλιάρο έκοψα ένα μεγάλο κομμάτι για τον Αντρέα). Απογευματινό: Ένα μικροσκοπικό σπιτικό μπισκοτάκι με κακάο και τζίντζερ. Αρκετές γλυκές φρυγανιές. 4-5 σπόρια, μπλιάχ. Βραδινό: Λίγες πατάτες με κρεμμύδια απ' το μεσημέρι και ένα τοστ με τυρί.

Γεια σας! Τελικά χτες βράδι είπα στον άντρα μου ότι δεν μπορώ να κοιμήσω εγώ τον μικρό και πήγα να ξαπλώσω. Τον πήρε αυτός, τον κρατούσε μια ώρα, εγώ να του λέω να του βάλει τραγουδάκια για να κοιμηθεί, κι αυτός να μην του βάζει, έτσι από πείσμα. Φυσικά ο μικρός δεν έκλαιγε, ούτε ήταν ιδιότροπος, αλλά κόντευαν μεσάνυχτα και ήταν ξύπνιος. Τελικά του έβαλε τραγουδάκια, και σε πέντε λεπτά κοιμήθηκε. Σήμερα δυστυχώς ήταν πάλι αρρωστούλης, με μύξα και βήχα. Το βράδι ανέβασε και λίγα δέκατα. Εν τω μεταξύ, με πήρε 3-4 φορές τηλέφωνο ενώ επέστρεφα απ' το σχολείο, και μου έλεγε ότι ο μικρός συνέχεια κλαίει, ότι θέλει εμένα, ότι θέλει να θηλάσει, κ.λπ. Εγώ να του λέω να του δώσει τον τραχανά του, αυτός να μου απαντά "δε νομίζω ότι πεινάει". Τελικά πείσθηκε και του έδωσε τραχανά και τον έφαγε όλο και κοιμήθηκε αμέσως... Πόπη εμάς ο Αντρέας δεν είναι και πολύ χαδιάρης. Αγκαλίτσες και φιλάκια δε μας έχει κάνει ποτέ, ούτε και του αρέσει να τον παίρνουμε στο κρεβάτι μας. Ο άντρας μου έχει την εντύπωση ότι κουράζεται φοβερά, ενώ στην πραγματικότητα περνά όλη τη μέρα μπροστά στον υπολογιστή. Κάνει δουλειές, βέβαια, αλλά είναι πολύ βαρύς και τεμπέλης, όλο θέλει να αποφεύγει τη δουλειά, να κάθεται, κ.λπ. Πιστεύει, λοιπόν, ότι κάνει υπεράνθρωπες προσπάθειες για να βοηθήσει, κι ότι αδικείται κιόλας... Επίσης, αν π.χ. εγώ έχω ξαγρυπνήσει δύο νύχτες και την τρίτη του ζητήσω να σηκώνεται αυτός για να κοιμηθώ, θα μου πει "είσαι πολύ ζηλιάρα και κακιά, επειδή ξαγρύπνησες εσύ, θέλεις να με εκδικηθείς και μου ζητάς να μείνω κι εγώ ξάγρυπνος. Δηλαδή ότι άσχημο περνάς εσύ, πρέπει να το περάσω κι εγώ;". Σε μια απάντηση τόσο βλακώδη, τι θα μπορούσα να αντιτάξω; Είμαι χαμένη από χέρι, αφού δεν ξέρει να συζητά και λέει συνέχεια ασυναρτησίες. Τέλος πάντων, να μη χαλαστώ πάλι... Καγκουράκι, εμάς δε χιονίζει, αλλά κάνει πολύ κρύο και φυσάει... Ειδικά στο σχολείο, όποτε βγαίναμε έξω ήταν λες και μπαίναμε στην κατάψυξη... Εμείς σήμερα φάγαμε μπακαλιάρο στο φούρνο με πατάτες, κρεμμύδια και αρωματικά. Αλεξάνδρα όντως θέλει σπάσιμο το κεφάλι του, δε θα λερώσει κιόλας, αφού δεν έχει τίποτα μέσα για να χυθεί. Δυστυχώς δεν είναι άτομο που καταλαβαίνει... Αλλά απόψε είναι άρρωστος ο μικρός, οπότε θα σηκώνομαι εγώ και βλέπουμε. Μια χαρά η κρεατοσουπίτσα. Πώς την έφτιαξες; Χριστίνα μας ενημέρωσαν με μέιλ για την έκδοση του βιβλίου, αλλά δεν ήξερα ότι κυκλοφορεί και σε ηλεκτρονική μορφή. Χι χι, με έβαλαν και πρώτη-πρώτη κιόλας! Καγκουράκι το βραβείο το πήρα πέρσι τον Δεκέμβρη, αλλά τώρα εκδόθηκε το βιβλίο. Σας φιλώ όλες κοριτσάκια μου!

Γεια σας! Τρελό κρύο εδώ πέρα κορίτσια... Οκ, δε χιονίζει, αλλά έχει 5-6 βαθμούς τώρα και φυσάει και πολύ... Ο Αντρέας ξανακρύωσε, μάλλον χτες βράδι που έκανε κακά και τον πλύναμε. Σήμερα είχε μύξα και βήχα και το βράδι ανέβασε και λίγα δέκατα. Οκ, όχι τραγικά πράγματα. Βάσω κι εμάς έξι δόντια έχει. Τα τελευταία τρία τα έβγαλε μαζί, και τώρα εδώ και λίγο καιρό έμεινε στάσιμος στο θέμα. Στο εμβόλιο επίσης μείναμε στάσιμοι, γιατί λείπαμε στο ταξίδι, μετά ήταν η Πρωτοχρονιά, μετά αρρώστησε, τώρα ξαναρρώστησε, να δούμε πότε θα το κάνει. Γιώτα περαστικά εύχομαι. Μακάρι να μην είναι άσθμα. Αναστασία εγώ εδώ και αρκετό καιρό του τα δίνω σε κομματάκια και τα τρώει μια χαρά. Μόνο το φρούτο το τρώει ακόμα λιωμένο, γιατί δυσκολεύεται με το μήλο, το αχλάδι, κ.λπ. και κάνει τριακόσιες ώρες να φάει ένα κομματάκι. Πάντως, αυτό δε σημαίνει τίποτα. Αν αναγουλιάζει η φραουλίτσα, μην την πιέζεις. Κανείς δεν τρώει αλεσμένα για πάντα, κάποια στιγμή θα τα κόψει κι αυτά!

Πόπη το μεσημέρι που έγραφα είχα τον μικρό και τα διέλυε όλα και ξέχασα να σχολιάσω για τον Αχιλλέα! Καλέ, χίλια μπράβο, μια χαρά, αστέρι ο μικρός! Αφού έκανε 4 βήματα, σύντομα θα κάνει και πέντε, και δέκα και εκατό! Είναι θέμα ωρών να περπατήσει και ν' αρχίσει να τρέχει! Μάγδα χι χι, την πατήσατε την Πρωτοχρονιά! Και είχες στήσει και τέτοιο σκηνικό! Συμφωνώ για τα φαγητά. Η πρώην διευθύντρια του σχολείου έκανε πεντακόσια φαγητά στα παιδιά της, και δεν ήταν μικρά παιδάκια, ήταν 25 η κόρη της, παντρεμένη με παιδί, και 23 ο γιός, και την έπαιρνε τηλέφωνο η κόρη "μαμά, θέλω αυτό", σηκωνόταν ο γιός απ' το κρεβάτι στις 12, "μαμά θέλω εκείνο" και τους έκανε ό,τι της ζητούσαν. Και το βράδι επιστρέφαμε απ' το σχολείο μετά τις δέκα και καθόταν και μαγείρευε άλλα φαγητά, για να φάει ο γιός της όταν θα γύριζε απ' τις εξόδους του... Φυσικά ήταν σούπερ κακομαθημένα, σ' αυτήν την ηλικία και ούτε τα βασικά δεν μπορούσαν να κάνουν, ειδικά ο γιός, ούτε να αυτοεξυπηρετηθεί... Χριστίνα περαστικά σας. Για το γάλα και τα αντισυλληπτικά δεν ξέρω να σου πω. Κι εγώ έπαιρνα για δύο χρόνια αντισυλληπτικά, αλλά δεν είχα τέτοιο πρόβλημα ποτέ. Όχι, κάτσε, είχα μια φορά αίμα στη μέση του κύκλου και τελικά ήταν μια μόλυνση. Αλλά είχα αδιαθετήσει κανονικά. Σας φιλώ κοριτσάκια μου, ευχηθείτε μου να έχω ένα ήσυχο βράδι, αν και αμφιβάλλω, γιατί ο μικρός είναι ακόμα στο πάρκο και παίζει μες στην τρελή χαρά...

Γεια σας κορίτσια μου. Τα νεύρα μου. Επιστρέφω στο σπίτι κατά τις δέκα και. Ο μικρός ξύπνιος, τον παίρνω, είχε κάνει κακά, τον πλένουμε, τον ντύνουμε, του βάζω υπνόσακκο, του βάζω τις σταγόνες στο αφτί, τον θηλάζω, κοιμάται, τον βάζω στο κρεβάτι, ξυπνά. Του τρίβω την πλατούλα, κοιμάται, πάω να βγω απ' το δωμάτιο, ξυπνά. Μετά αδύνατον να ξανακοιμηθεί. Πάω στο σαλόνι, εν τω μεταξύ είχε πάει έντεκα παρά τέταρτο, λέω στον άντρα μου να δοκιμάσει να τον κοιμήσει αυτός, να φάω κι εγώ κάτι και να ξεκουραστώ λίγο. Τι μου λέει;;;;; Αααααα, όχι, εγώ τον κρατούσα όλο το απόγευμα, σειρά σου τώρα. Το ότι εγώ γύρισα στο σπίτι μετά τις δέκα, το ότι ήμουν όλο το απόγευμα και το βράδι μες στο ψοφόκρυο και δούλευα για να έχει αυτός λεφτά να ξοδεύει, το ότι είμαι στην πρώτη μέρα περιόδου, το ότι όλη μέρα έκανα ένα κάρο δουλειές, δεν το σκέφτεται. Μόνο το ότι κράτησε δυο ώρες το μωρό και κουράστηκε... Γιατί δυο ώρες το κράτησε, αφού κατά τις έξι ήρθαν οι δικοί μου, μέχρι τότε ο μικρός κοιμόταν, και φύγανε κατά τις οκτώ. Ε, μέχρι τις δέκα που γύρισα εγώ, δυο ώρες. Δε διανοείται να κουραστεί λίγο παραπάνω, τι παραπάνω δηλαδή, να κουραστεί έστω και λίγο. Του λέω ότι θέλω να φάω κάτι και να ξεκουραστώ δέκα λεπτά και μου λέει ότι είμαι ατομίστρια κι ότι σκέφτομαι μόνο τον εαυτό μου και την καλοπέρασή μου, κι όχι επειδή δουλεύω να του κάνω συνέχεια πάσα το παιδί. Συγγνώμη, ο άνθρωπος δεν είναι τελείως μα τελείως ηλίθιος; Δεν μπορώ να σκεφτώ άλλη λέξη. Απορώ, δεν αισθάνεται την ανάγκη να γίνει λίγο χρήσιμος; Τέλος πάντων, πάω να σας σχολιάσω.

Καλέ, πού χαθήκατε όλες;

Γεια σας και πάλι. Βρήκα ευκαιρία και κάθισα να σας σχολιάσω. Πόπη το μενού σου δεν το σχολιάζω γιατί είναι άλλα ντάλλα της Παρασκευής το γάλα! Κατ' αρχήν ρε συ, συκωτάκι τηγανιτό είναι πάρα πολύ ανθυγιεινό. Κι αυτό το, κάνω-τρία-φαγητά-γιατί-έχουμε-άλλα-γούστα, δεν το καταλαβαίνω. Ο καθένας κάνει κάποια υποχώρηση, σήμερα εσύ θα φας κάτι που δεν τρελαίνεσαι, αύριο ο άντρας σου. Εγώ πάντως να κάνω 2-3 φαγητά τη μέρα, δεν παίζει με τίποτα. Μόνο του μωρού κάνω ξεχωριστό φαγητό εννοείται, κι αυτό πλέον όχι πάντα. Καλά ρε συ, κι εσένα δε σου αρέσει το σπιτικό χάμπουργκερ; Με δικό σου μπιφτέκι κιόλας; Εγώ τρελαίνομαι! Αλλά μήπως το παρακάνετε λίγο με το κρέας; Εμείς σήμερα φάγαμε μακαρόνια με κόκκινη σάλτσα, μαγείρεψε ο άντρας μου γιατί εγώ ήμουν κεραμική. Ο μικρός έφαγε κι αυτός το ίδιο και για το βράδι του έκανα τραχανά με λαχανικά. Εμείς Κωνσταντινούπολη είχαμε πάει το 2007 τον Απρίλη, από Θεσσαλονίκη με τη Θεολογική Σχολή και είχαμε περάσει πολύ ωραία. Αλεξάνδρα κι ο Αντρέας δεν κοιμήθηκε τώρα το μεσημέρι, αλλά κοιμόταν μέχρι τις δέκα το πρωί. Του έχω πει του άντρα μου να σηκώνεται αυτός το βράδι, και μου λέει "τι δηλαδή, πόσες φορές θα σηκώνομαι;". Είναι πολύ τεμπέλης, αλλά είναι κι ο μικρός που όταν ξυπνά το βράδι θέλει μόνο εμένα. Θα πρέπει να ταλαιπωρηθούμε μερικά βράδια μέχρι να το συνηθίσει, αλλά πρέπει να το πάρει απόφαση κι ο άντρας μου. Καγκουράκι θα τις δω το βράδι τις φωτογραφίες σου, αλλά έχω δει και στο φέισμπουκ τα παιδάκια σου. Για την εγκυμοσύνη, δεν προσπαθούμε ακόμα, πάντα χρησιμοποιούμε προφυλακτικό, αλλά ξέρω αρκετές περιπτώσεις που έσπασε το προφυλακτικό, ή είχε κάποια τρυπούλα, και προβληματίστηκα λίγο επειδή είχα περίεργα συμπτώματα. Τώρα μόλις τελειώσει η περίοδος θα κλείσω ένα ραντεβού στο γυναικολόγο να συζητήσουμε διάφορα θέματα και για το θηλασμό και για όλα.' Σας κλείνω, γιατί θα τα διαλύσει όλα ο μικρόοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοος!!!!!!!!!!!!

Γεια σας και πάλι! Γύρισα απ' την κεραμική, μου έψησε κάποια πραγματάκια, το ένα το έφερα σπίτι, το άλλο το βουτήξαμε σε μπογιά και θα ξαναψηθεί για να γίνει τυρκουάζ. Φάγαμε μακαρόνια όλοι μας, και τώρα μπήκα για λίγο για να σας γράψω. Ο Αντρέας χτες βράδι κοιμήθηκε πολύ καλύτερα. Τελικά δε βολεύει καθόλου να κοιμάται στο κρεβάτι μας. Καθόλου μα καθόλου όμως. Χτες βράδι κοιμήθηκε 9.30-10 παρά, και σε καμιά ώρα ξύπνησε. Πήγε ο άντρας μου, σε 30 δευτερόλεπτα μου φωνάζει "δεν κοιμάται, έλα". Του λέω να προσπαθήσει, γιατί κάποτε πρέπει να σταματήσει αυτή η ιστορία με το πιπίλισμα του στήθους, και όντως τον κούνησε και σε πολύ λίγο κοιμήθηκε. Μετά ξαναξύπνησε στις 2.30 και στις 7 και μετά κοιμόταν μέχρι τις 10! Δεν τον ξαναπαίρνω στο κρεβάτι μας με τίποτα! Ουφ, με πρήζει ο άντρας μου για να καθίσει (δεν τον έφτανε που κάθεται απ' το πρωί). Θα ξαναμπώ μετά.

Τελικά μου ήρθε η περίοδος χτες βράδι. Καλύτερα, για να δω τι θα κάνω με το θηλασμό πρώτα. Σας αφήνω, πάω μάθημα κεραμικής!

Σας έχω βάλει δύο φωτογραφίες στην ομάδα μας. Στην πρώτη είμαι εγώ, στη δεύτερη ο Αντρέας. Πείτε μου εντυπώσεις!

Ουφ, δε δέχεται τη φωτογραφία της βασιλόπιτας, είναι μεγάλη λέει, και τώρα βαριέμαι να τη μικρύνω. Τέλος πάντων, πήρατε μια ιδέα.

Σας βάζω και μια φώτο από το christmas cake της μάνας μου και ακολουθεί και η βασιλόπιτα.

Γεια σας και χρόνια πολλά! Τι κάνετε κοριτσάκια μου; Εμείς το πρωί πήγαμε εκκλησία, ήταν πάρα πολύ ωραία. Μετά πήγαμε στην παραλία για τον αγιασμό των υδάτων, αλλά τον Αντρέα τον αφήσαμε με τους γονείς μου, πρώτον γιατί φυσούσε και δεύτερον γιατί είπα να πιώ μια φορά καφέ χωρίς να τον κυνηγάω συνέχεια. Πολύ ωραία ήταν κι εκεί, ήρθαν κι ο αδελφός μου και η κουμπάρα μου και στο τέλος φάγαμε όλοι στους γονείς μου (και η κουμπάρα μαζί). Μετά φτιάξαμε λουκουμάδες που έχουμε έθιμο σήμερα να τρώμε, πήγα και με την κουμπάρα και αγοράσαμε σιάμισιη (κάτι σαν μπουρέκι με νηστίσιμη κρέμα σιμιγδάλι, όχι ότι είναι νηστεία, αλλά έτσι το φτιάχνουν) που συνήθως πάνε πακέτο με τους λουκουμάδες, γιατί ήθελε ντε και καλά να μας κεράσει κάτι. Πολύ ωραία περάσαμε, αλλά εγώ ήμουν πτώμα στο τέλος. Αλεξάνδρα ίδιο βράδι περάσαμε. Ο Αντρέας ξύπνησε κατά τη μία παρά, τον φέραμε στο κρεβάτι μας, μετά ξυπνούσε κάθε τρεις και λίγο, μία τον θήλαζα, μία του έτριβα την πλατούλα. Κατά τις τέσσερις και κάτι ξύπνησε και θήλασε κανονικά, δεν πιπίλιζε, και κοιμήθηκε. Κοιμάμαι κι εγώ και κατά τις πεντέμιση ξυπνάω από τον Αντρέα που είχε καθίσει πάνω απ' το κεφάλι μου και με βάραγε για να ξυπνήσω. Μετά άργησε να ξανακοιμηθεί, κι εμένα μου έφυγε τελείιιιως ο ύπνος... Είχα και τον άντρα μου να ροχαλίζει κάθε λίγο. Εν τω μεταξύ, δε χαμπαριάζει το άτομο. Του ρίχνω μπουνιές, κλωτσιές, τίποτα. Σε κάποια φάση παλιότερα του είχα ρίξει μια μπουνιά, και τον πέτυχα στη μέση. Πετάγεται πάνω και άρχισε να φωνάζει έξαλλος. Μου κάνει "με χτύπησες;" και του λέω "όχι, στον ύπνο σου θα το είδες" και το πίστεψε!!! Τέλος πάντων, με τούτα και με κείνα 3-4 ώρες κοιμήθηκα... Μετά το απόγευμα ξάπλωσα λίγο, αλλά όποτε πήγαινε να με πάρει ο ύπνος κάτι έκανε ο μικρός και του φώναζε ο άντρας μου "ΑΝΤΡΕΑ!!!" και ξυπνούσα. Μετά τον έβαλε στο πάρκο και έκλαιγε, μετά του έβαζε τραγουδάκια... καταλαβαίνετε... Με έπιασε και ταχυπαλμία από τις πολλές φορές που πετάχτηκα... Από υγεία ο μικρός ήταν καλά σήμερα. Μόνο τις σταγόνες στο αφτί του βάζουμε, τίποτε άλλο. Ανθή ελπίζω να είναι ακόμα καλύτερα σήμερα η φραουλίτσα. Την είδα καλέ στο φέισμπουκ, απλά δεν έτυχε να σχολιάσω. Μαρίνα θα γράψω στο ποστάκι με τη διατροφή κάποια στιγμή, όταν πάψει η διατροφή μου να αποτελεί τον πλήρη κατάλογο ενός εστιατορίου και ενός ζαχαροπλαστείου. Εννοείται ότι η παρουσία της μαμάς δε βοηθά στην επιλογή νυφικού, μάλλον θα σε συγχύσει! Δίκιο έχει η Αλεξάνδρα, βάλε καμία φώτο να σου πούμε τη γνώμη μας. Καγκουράκι πώς τα περάσατε στον παιδότοπο; Κι εμάς βρέχει τώρα... Ουφ, είμαι λίγο περίεργα αυτές τις μέρες. Έχω πέντε μέρες καθυστέρηση και περίεργα συμπτώματα. Αύριο θα κάνω τεστάκι για να ξέρω πού βαδίζω, γιατί με τη θρομβοφιλία δεν είναι να τα αφήνω αυτά... Αλλά αγχώνομαι ρε κορίτσια, αν είμαι έγκυος πρέπει να αρχίσω τις ασπιρίνες και να κόψω μαχαίρι το θηλασμό και θα είναι μεγάλο μανίκι... Θα μάθουμε αύριο. Σας φιλώ όλες!

Γεια σας! Πήγα τον Αντρέα στον παιδίατρο σήμερα. Μου είπε ότι είναι μια ελαφριά ίωση, έχει λίγο πυρετό, λίγες μύξες, λίγο ερεθισμένο φάρυγγα και λίγο ερεθισμένο αφτί. Λίγο απ' όλα. Μου έδωσε κάτι σταγόνες για το αφτί και είπε να δίνω αντιπυρετικά όταν χρειάζεται. Κατά τα άλλα ο μικρός είναι πάρα πολύ ζωηρός και ευδιάθετος, τρώει κανονικά, ούτε ότι είναι άρρωστος. Σήμερα δεν έκανε καθόλου πυρετό, μόνο λίγο τώρα το βράδι, αν και, και αυτό παίζεται, γιατί το θερμόμετρό μας μερικές φορές ό,τι θέλει δείχνει. Χτες βράδι μας ταλαιπώρησε αρκετά, τον πήρα στο κρεβάτι μου, γιατί δε γινόταν να σηκώνομαι συνέχεια μες στο κρύο. Κάποιες φορές ξυπνούσε και έπρεπε να θηλάσει, δηλαδή να πιπιλίσει για να ξανακοιμηθεί, και κάποιες άλλες απλά όπως κοιμόταν άρχιζε να κλαίει (εγώ πεταγόμουν πάνω, ο άντρας μου ούτε που χαμπάριαζε) και του έτριβα την πλατούλα και ξανακοιμόταν. Για να δούμε πώς θα πάμε σήμερα, μάλλον προβλέπεται ίδια φάση... Ανθή μην κατηγορείς τον εαυτό σου. Τι θα έκανες, θα έκλεινες τον Πάνο σπίτι; Αυτά είναι αναπόφευκτα δυστυχώς... Εύχομαι να περάσει γρήγορα η βρογχιολίτιδα και σύντομα να ανθίσει το χαμογελάκι της φραουλίτσας! Αλεξάνδρα τι ωραία που περάσατε! Τζάκι ακούω... Κι εμείς στο πατρικό μου είχαμε τζάκι και το ανάβαμε καθημερινά. Μετά που βάλαμε κεντρική θέρμανση το ανάβαμε μόνο παραμονή Πρωτοχρονιάς και ψήναμε, αλλά τώρα πλέον μένει σβηστό και κρύο... Ειδικά τις δύο τελευταίες Πρωτοχρονιές που έρχονται οι δικοί μου σε μας λόγω Αντρέα. Πόπη μια χαρά περάσατε κι εσείς! Στα Μετέωρα είχα πάει με το σχολείο, όταν κάναμε μια πολύ μεγάλη εκδρομή στην Ελλάδα και πήγαμε σε πάρα πολλά μέρη. Πραγματικά σου κόβει την ανάσα το τοπίο. Κι εμείς στου αδελφού μου δεν κοιμόμασταν μεν και οι τρεις στο διπλό (που δεν ήταν καν διπλό, ήταν ημίδιπλο), αλλά είχαμε τον Αντρέα στο δωμάτιό μας σε παρκοκρέβατο και πάλι δεν μπορούσαμε να κάνουμε τίποτα, τόσο γιατί ποτέ δεν το έχουμε κάνει με τον Αντρέα στο ίδιο δωμάτιο, όσο και γιατί το κρεβάτι που κοιμόμασταν έτριζε και μόνο που ανασαίναμε... Καλά, για το μενού σου δε σχολιάζω!!! Καγκουράκι όταν κατάλαβα ότι δε βάζει βάρος ο Αντρέας τον πήγα μόνη μου στον παιδίατρο, έτσι ώστε σε περίπτωση που μου έλεγε για συμπλήρωμα, να μην το ακούσει κανένας άλλος και να αποφασίσω μόνη μου τι θα κάνω. Αλλά ευτυχώς δεν είπε τίποτα τέτοιο! Της ΗΙΡΡ το ρυζάλευρο πρέπει να είναι αυτό που έδινα κι εγώ στην αρχή. Αλλά εγώ το έπαιρνα από το σούπερ μάρκετ. Καλά, εδώ βέβαια, όλα τα βρίσκεις στο σούπερ μάρκετ, ακόμα και γάλατα πρώτης βρεφικής ηλικίας, τα οποία έχω βρει ακόμα και σε περίπτερο... (τα περίπτερα εδώ είναι σαν μίνι μάρκετ). Όσο για την υγρασία, και στο Λίβερπουλ έχει τρομερή υγρασία. Τα πάντα είναι πράσινα από την υγρασία. Αλλά έχει σταθερό κλίμα, ξεκινάς στις δέκα το πρωί με 5 βαθμούς και γυρνάς στο σπίτι στις δέκα το βράδι με 5 βαθμούς. Εδώ ξεκινάς στις δέκα το πρωί με 15 βαθμούς, το μεσημέρι πάει 18-20, και το βράδι 9. Και τα σπίτια μας εδώ δεν είναι κατασκευασμένα με τρόπο ώστε να μένουν ζεστά. Αντίθετα, μπορεί έξω να σκας και μέσα στο σπίτι να τουρτουρίζεις. Και δεν παίζει ρόλο το ότι δεν έχουμε θέρμανση. Και σε σπίτια με κεντρική θέρμανση είναι το ίδιο, είναι λες και δεν υπάρχει. Ο Αντρέας τώρα είναι εννιά κιλά! Σας αφήνω κούκλες, πάω να την πέσω γιατί η νύχτα προβλέπεται μακριά, κι αύριο, αν ήμαστε καλά, θα πάμε εκκλησία μια που είναι μεγάλη γιορτή. Σας φιλώ όλες!

Γεια σας. Αναστασία χάρηκα πάρα πολύ με τα νέα σας. Κι εμάς ο Αντρέας σήμερα είναι αρρωστούλης. Έχει πυρετό και λίγη μυξούλα. Αύριο θα τον πάμε να τον δει ο παιδίατρος. Ουφ ουφ, μάλλον ίωση είναι. Κι εμείς μείναμε πίσω στα εμβόλια. Βάσω Αγγλία ξαναπήγα το 2009 και γύρισα πολύ περισσότερο από τώρα. Γυρίσαμε πολύ μέσα στο Λίβερπουλ, πήγαμε Τσέστερ, Μάντσεστερ, Μπακινγχαμ (ένα χωριουδάκι κοντά στο Λονδίνο), Οξφόρδη και Λονδίνο. Και φυσικά όλη μέρα ήμασταν στους δρόμους, είχα γίνει κομμάτια, αλλά άξιζε τον κόπο. Τώρα ήμασταν πιο περιορισμένοι, και λόγω του Αντρέα, αλλά κυρίως λόγω του άντρα μου που δεν είναι και πολύ της βόλτας. Και τόσο που γυρίσαμε ήταν πολύ!

Επανήλθα. Κοιμήθηκε, αλλά η νύχτα προβλέπεται δύσκολη... Αν ξυπνά συνέχεια θα τον πάρω στο κρεβάτι μου. Αφήστε ρε κορίτσια, τόσες μέρες στην Αγγλία στην παγωνιά δεν έπαθε τίποτα, κι αυτό γιατί όταν ήμασταν έξω τον ντύναμε πάρα πολύ καλά, και μέσα στα σπίτια είχε ζέστη. Στου αδελφού μου ούτε καν καλοριφέρ δεν ανάβαμε, και ζεσταινόμασταν. Εδώ τα σπίτι μας είναι παγωμένα. Εγώ τώρα κάθομαι και τρέμω. Φυσικά πριν ανάψαμε κλιματιστικό και σκάγαμε, αλλά ίδρωνε πολύ ο μικρός και με τον πυρετό δεν είναι κι ό,τι καλύτερο, έτσι το κλείσαμε. Τώρα του φόρεσα ζιπουνάκι και από πάνω τον υπνόσακκο, αλλά έγινε μούσκεμα και του έβαλα φορμάκι και φόρμες και τον σκέπασα με την κουβέρτα του. Ουφ ουφ... Καγκουράκι όπως λέει και η Μάγδα, μην το σκέφτεσαι για τα κιλά του μικρού. Θα θυμάσαι που ο δικός μου ήταν σταθερός στα έξι κιλά από τριών μηνών μέχρι εξήμιση περίπου. Δε σημαίνει κάτι αυτό, όσο μεγαλώνουν τα μωρά τόσο λιγότερο βάρος παίρνουν. Μάγδα όπως τα λες, μου φαίνεται τεράστιος ο Βασιλάκης!!! 15 κιλά;;;;; Εγώ θυμάμαι στη Γ' δημοτικού είχα συμμαθήτρια που ήταν 17!!!!! Ελπίζω να πάνε όλα καλά στο πρόσωπο που λες. Σας φιλώ γιατί πάω να την πέσω μήπως ζεσταθώ.

Γεια σας κορίτσια μου. Τι κάνετε; Εμάς ο Αντρέας είναι λίγο αρρωστούλης. Από χτες το βράδι, δηλαδή στις 5.30 που ξύπνησε, έχει πυρετό. Πότε πότε του πέφτει, αλλά ανεβαίνει πάλι... Κατά τα άλλα είναι ευδιάθετος, τρώει, αλλά αύριο θα πάμε στον παιδίατρο να τον δει. Σας φιλώ γιατί ξύπνησε...