Θέλω να γίνω μαμά

Μάγδα μαζί γράφαμε! Πολύ ωραία περνάτε βλέπω! Ελπίζω να μου δώσει καμιά άδεια ο διευθυντής μέσα στη βδομάδα, γιατί άλλες παίρνουν άδεια χωρίς καν να τον ρωτήσουν. Είναι μία που κάνει ένα μεταπτυχιακό της πλάκας, και την περασμένη βδομάδα έλειψε τρεις μέρες συνεχόμενα, γιατί ήθελε να διαβάσει... Μου είπε ότι θα μου δώσει άδεια, να δούμε πότε! Επιτέλους κατέληξες σε παιδικό; Τέλεια! Μην ανησυχείς για το σημάδι, το πιθανότερο είναι να φύγει με το πέρασμα του χρόνου. Κι ο γιός της φίλης μου που συναντηθήκαμε σήμερα στο σπίτι της άλλης κοπέλας, όταν ήταν νομίζω ενάμιση έτους περίπου, έπεσε κι έσκισε το φρύδι του και του έκαναν ραφές, αλλά μετά εξαφανίστηκε το σημάδι!

Γεια σας κορίτσια! Τελικά εγώ δεν τα κατάφερα να ξεκουραστώ... Το μεσημέρι τελείωσα το σίδερο και ξάπλωσα, μέχρι να διαβάσω κάτι και να την πέσω, παίρνει τηλέφωνο τον άντρα μου ο μάστορας για τα παράθυρα (τα στόρια που σας είχα πει ότι χάλασαν) και του λέει ότι έρχεται. Του λέει ο άντρας μου ν' αργήσει λίγο, και του λέει ότι έρχεται σ' ένα μισάωρο. Εκείνη την ώρα ξύπνησε κι ο Αντρέας, άντε, να σηκωθώ, να συγυρίσω λίγο το δωμάτιό μου, μία ώρα να πείσω τον άντρα μου να ταΐσει τον Αντρέα, γιατί το μεσημέρι κοιμόταν την ώρα που έτρωγε και δεν το έφαγε όλο. Ο άντρας μου στην κοσμάρα του "δεν πεινάει". "Καλά, πού το ξέρεις;" "Αφού του λέω μαμ και δεν το λέει"!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μία ώρα να του εξηγήσω ότι μια καλή ιδέα είναι να τον βάλει στο καθισματάκι και να δοκιμάσει να τον ταΐσει, τελικά το έκανε και το μωρό έφαγε, αλλά έπρεπε να συνεχίσω εγώ να τον ταΐζω, γιατί ο κύριος κουράστηκε!!!!!!!!!! Τέλος πάντων, όπως γίνεται συνήθως, οι μάστορες πήραν τηλέφωνο μετά από καμιά ώρα και είπαν ότι τελικά θα έρθουν αύριο, αλλά πήρε τηλέφωνο κι ο υδραυλικός για το καζανάκι και ήρθε να το φτιάξει. Ο Αντρέας κι εγώ φύγαμε, πήγαμε στο φυτώριο και πήρα μία δάφνη κι ένα φάρμακο για κατσαρίδες, και μετά πήγαμε σε μια φίλη μου που έχει τρία παιδιά, και ήρθε και μια άλλη επίσης με τρία παιδιά. Ο Αντρέας χόρτασε παιχνίδι! Ξεσάλωσε! Τώρα ευτυχώς κοιμάται, και δε θ' αργήσω κι εγώ να την πέσω. Κατερίνα όντως σε άλλο πλανήτη ζείτε! Παπλώματα και μακριές πυτζάμες; Εμείς σκάμε με ένα σεντονάκι! Όντως κουφό που τους βάλανε τόσα πολλά μαθήματα τελευταίες μέρες. Σήμερα που πήγα στη φίλη μου, το μικρότερο παιδί της είναι έξι μηνών, και το είχανε συνέεεχεια στο ριλάξ ή αγκαλιά. Μου φαίνεται πάρα πολύ πίσω κινητικά, σχεδόν δεν μπορεί να κάνει τίποτα, ούτε να γυρίσει, ούτε τίποτα, προφανώς επειδή δεν το βάζουν σε χαλάκι ή γυμναστήριο, αν και αυτή μου είπε ότι το βάζουν. Πέντε μηνών καλά καλά δε στήριζε το κεφάλι του, και μου έκανε φοβερή εντύπωση. Κι έκλαιγε το κακόμοιρο επειδή βγάζει δόντια. Κι ο Αντρέας τριών μηνών πήγε έξι κιλά, αλλά σταμάτησε εκεί για τέσσερις μήνες περίπου! Ωραία φαγητά φτιάχνουν στον παιδικό σταθμό που πήγαιναν τα παιδιά σου! Εδώ, απ' ό,τι μου είπαν, δε συνηθίζουν να μαγειρεύουν κοτόπουλο ή κρέας. Όσο για τη μερέντα τι να πω; Εδώ νομίζω ότι δεν είναι και τόσο ευαισθητοποιημένοι σε ζητήματα διατροφής. Πάντως, σας είπα, δε θέλω να τρώει μεσημέρι στον παιδικό, γιατί διασπάται η οικογένεια. Σήμερα τα πήρα. Όταν πήγαμε στη φίλη μου, είχε πάρει λουκουμάδες και σιάμισιη, που είναι τηγανίτες με κρέμα από σιμιγδάλι. Είχα πάρει κι εγώ κέικ που έφτιαξα σήμερα, τα σέρβιρε σε πιατέλες και τα έβαλε σε ένα χαμηλό τραπεζάκι. Ερχόταν ο Αντρέας κι όλο τα πείραζε. Σε κάποια φάση πήγε να πάρει το σιάμισι που έτρωγε η φίλη μου, κι αυτή του έδωσε ένα κομματάκι. Μιλάμε για τηγανίτα, τίγκα στη λαδίλα. Δεν την άφησα να του το δώσει, αλλά μετά άρχισε να φλερτάρει το κέικ, και τελικά άρπαξε ένα κομμάτι και το καταβρόχθισε. Του έκοψα φρούτο, και το έφαγε κι αυτό, αλλά πήρε και τη δόση του από ζάχαρη... Δεν ξέρω πώς γίνεται η κρέμα μόκα, όταν την φτιάξω θα σου πω! Καλέ, πάλι οκτακόσια φαγητά θα φτιάξεις; Όταν σε πετάει έξω να ξαναμπαίνεις στη σελίδα και να πατάς "Restore auto-saved" που είναι κάτω απ' την απάντηση. Και φυσικά, το καλύτερο που έχεις να κάνεις είναι μια αντιγραφή πριν ποστάρεις! Βάνια ευχαριστώ για τις πληροφορίες για την απολύμανση. Αλλά τι να το κάνω, που ο Αντρέας είναι πανταχού παρών μέσα στο σπίτι, κρύβεται στις γωνίες, του πέφτουν κάτω ψωμιά και τα παίρνει και τα τρώει, δυστυχώς δε μας κάνει... Πολύ ωραία πρέπει να είναι η κατασκευή που έκανε ο Σταύρος! Καλέ, είδατε ότι κλείνουν την ΕΡΤ εν μια νυκτί;

Το ίδιο άρθρο το ποστάρισα κι εγώ χτες με σχόλια.

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Σήμερα δεν έχουμε σχολείο γιατί είναι του αγίου Βαρνάβα, που είναι ιδρυτής της Εκκλησίας της Κύπρου. Το πρωί ο Αντρέας ξύπνησε απ' τα χαράματα, εφτά παρά, και μια που ξυπνήσαμε, είπα να πάμε εκκλησία. Ήταν και η μάνα μου εκεί, αλλά πιο πολύ τον κράτησε μια άλλη γυναίκα, με την οποία κάθισε πάρα πολύ φρόνιμος! Έχει και μεγάλη πείρα αυτή, έχει μεγαλώσει παιδιά, εγγόνια κι ένα σωρό άλλα παιδιά που πρόσεχε. Μετά πήγαμε τη μάνα μου σπίτι, και μόλις κατέβηκε, ο Αντρέας άρχισε να κλαίει απαρηγόρητος, επειδή ήθελε να κατέβει κι αυτός. Οπότε τον άφησα εκεί, αλλά πήγα σούπερ μάρκετ να πάρω τυρί, γιατί η μάνα μου δεν είχε για να δώσει στον Αντρέα, έφαγα κι εγώ πρωινό εκεί, κι όταν πήγα να φύγω, έτρεχε από πίσω μου και κλαψούριζε, οπότε τον πήρα μαζί μου. Σπίτι έπεσα λίγο να κοιμηθώ, αλλά δεν πολυκοιμήθηκα, σηκώθηκα, έκανα κέικ βανίλια με κομματάκια σοκολάτας, σφουγγάρισα, σιδέρωσα, φάγαμε τουρλού που είχαμε από χτες και τώρα λέω να συνεχίσω λίγο ακόμα το σίδερο και να πάω να την πέσω. Η μαθήτριά μου δεν έχει γεννήσει ακόμη, χτες βράδι έμεινε στο νοσοκομείο για μεγαλύτερη σιγουριά και σήμερα το πρωί πήγε σπίτι και είπαν να περιμένουν μέχρι την Παρασκευή. Αν δεν γεννήσει μέχρι τότε, Σαββάτο θα της κάνουν πρόκληση. Είδατε, όμως, της είπανε ότι πέφτουν οι παλμοί, μετά οι παλμοί ανέβηκαν και της είπαν ότι προηγουμένως μάλλον κοιμόταν το μωρό, και τώρα είναι μια χαρά και πήγε και σπίτι. Άμα ήταν σε ιδιωτικό μαιευτήριο, θα της είχαν κάνει την καισαρική στο πιτς φιτίλι. Αλεξάνδρα πολύ ωραία περάσατε στην εξοχή! Η φίλη μου αυτό για τον παιδικό το είχε ακούσει από μια παιδοψυχολόγο στο ραδιόφωνο ή στην τηλεόραση, αλλά δε σημαίνει ότι κάτι που έχει πει μία παιδοψυχολόγος είναι και ευαγγέλιο. Κι εγώ πιστεύω ότι το παιδί σ' αυτές τις ηλικίες πρέπει πρωτίστως να είναι ξέγνοιαστο και να παίζει και μετά όλα τ' άλλα. Χριστίνα περαστικά. Πώς είσαι σήμερα; Βάσω εγώ του Αντρέα του δίνω ό,τι τρώμε κι εμείς, εκτός από αυτά που είπα και χτες, αβγά, καλαμάρια και τέτοια. Γενικώς μαγειρεύω πολύ υγιεινά, δε βάζω πλέον αλάτι καθόλου ή ελάχιστο και δε χρησιμοποιώ ποτέ κρέμα γάλακτος, τυρί κρέμα, αλλαντικά, κ.λπ., έτσι δεν υπάρχει πρόβλημα να τρώει και ο Αντρέας! Όταν είμαστε εκτός σπιτιού, τον βάζω στο καρότσι, κάθεται και τρώει μια χαρά. Κάποιες φορές σηκώνεται την ώρα που τρώει, αλλά οκ. Σε καρέκλα κανονική δεν υπάρχει περίπτωση να καθίσει πάνω από 30 δευτερόλεπτα. Δε μου είπες για την κρέμα. Όταν φάμε το κέικ που έφτιαξα, λέω να φτιάξω μια κρέμα μόκα που κάνει η μάνα μου. Σας φιλώ πάω να συνεχίσω το σίδερο και να την πέσω μετά.

Ευανθία λυπάμαι πάρα πολύ γι' αυτό που σου συνέβη. Αλλά καλύτερα νωρίς παρά αργότερα. Δε νομίζω ότι φταίει το άγχος σου που δεν αναπτύχθηκε το μωρό. Απ' όσο ξέρω, το άγχος εμποδίζει τη σύλληψη, όχι την ανάπτυξη του εμβρύου. Μάλλον κάποιος άλλος ήταν ο λόγος, ίσως και κάποιο τυχαίο γεγονός. Τα προβλήματα που μας περιγράφεις δεν είναι και τόσο φοβερά, ούτε και αξεπέραστα! Είμαι σίγουρη ότι σύντομα θα ξαναμείνεις εγκυούλα και θα κάνεις ένα γλυκό αδελφάκι στο παιδάκι σου!

Μόλις μου έστειλε μήνυμα η μάνα της κοπέλας. Άκουσαν λέει τους παλμούς του μωρού, και μάλλον κοιμόταν πριν, οπότε θα περιμένουν κι άλλο. Ελπίζω να πάνε όλα καλά...

Yahoo! News Για το κουτί αυτό που το φιλανδικό κράτος προσφέρει σε όλες τις νέες μητέρες πρωτοδιάβασα όταν ήμουν έγκυος. Μου είχε στείλει κάποιο σχετικό link ο αδελφός μου, που τώρα ζει μόνιμα στη Φιλανδία και τότε την επισκεπτόταν συχνά. Σήμερα έτυχε να βρω αυτό το άρθρο στο ίντερνετ και είπα να το μοιραστώ μαζί σας. Διαβάζοντας το άρθρο αυτό καταλαβαίνουμε πόσο αδιάφορο είναι το κράτος για τις νέες μητέρες στην Ελλάδα και στην Κύπρο. Το αυτονόητο για τους Φιλανδούς είναι το απίστευτο για μας. Στην Κύπρο οι νέες μητέρες παίρνουν επίδομα μητρότητας, ένα αρκετά ψηλό χρηματικό ποσό, το οποίο, όμως, αν εργάζονται στον ιδιωτικό τομέα δίνουν αμέσως στο αφεντικό τους, για να τις πληρώνει από αυτό κατά τη διάρκεια της άδειας μητρότητας, ενώ αν εργάζονται στο δημόσιο τομέα, μερικούς μήνες μετά απλά τους αφαιρείται από το μισθό τους ένα πολύ μεγάλο μέρος (μερικές φορές ακόμα και το 50%) μέχρι να συμπληρωθεί το ποσό του επιδόματος. Δηλαδή και στις δύο περιπτώσεις, το επίδομα οι γυναίκες το δίνουν πίσω, και μόνο οι άνεργες το δικαιούνται. Αυτές, όμως, παίρνουν ένα πολύ χαμηλότερο ποσό, επειδή το επίδομα καθορίζεται βάσει του μισθού. Το μόνο που παίρνουμε από το μαιευτήριο είναι πιπίλες, μπιμπερό, και κουτιά γάλα σκόνη, δηλαδή ακριβώς ό,τι δεν περιέχει το κουτί των Φιλανδών, που επιθυμούν να προωθήσουν το θηλασμό. Τι έχουμε δηλαδή; Από τη μία τη Φιλανδία που συνεχίζει ένα θεσμό που ξεκίνησε μια εποχή που η χώρα ήταν πολύ φτωχή (άρα δεν μπορεί να σταθεί ως δικαιολογία για τις μη παροχές προς τις νέες μητέρες σε Ελλάδα και Κύπρο η κρίση και το οικονομικό αδιέξοδο) και που όχι μόνο συνεχίζεται, αλλά έχει επεκταθεί και αναπτυχθεί. Από την άλλη έχουμε την Ελλάδα και την Κύπρο, που όχι μόνο δε βοηθούν, αλλά δυσκολεύουν τις νέες μητέρες, (στην Κύπρο η άδεια μητρότητας στο δημόσιο τομέα διαρκεί τέσσερις μήνες), και δεν κάνουν καν το λιγότερο και πλέον ανέξοδο που θα μπορούσαν να κάνουν, δηλαδή να προωθήσουν το θηλασμό...

Γεια σας κοριτσούδια! Τι κάνετε; Σήμερα γεννάει η μαθήτριά μου! (αυτή με τα μαύρα). Δυστυχώς θα κάνει καισαρική, γιατί λέει έχει ξεπεράσει τις μέρες της και πέφτουν οι παλμοί του μωρού και είναι επικίνδυνο να περιμένουν... Αυτό με τους παλμούς που πέφτουν πόσες φορές θα το ακούσουμε; Είναι το πιο αφοπλιστικό, ποιος θα τολμούσε να διακινδυνεύσει έναν φυσιολογικό τοκετό, έστω και με πρόκληση, όταν ο γιατρός λέει αυτό το πράγμα; Δεν ξέρω αν όντως είναι σε επικίνδυνη θέση ή όχι, πάντως γεννάει στο νοσοκομείο που είναι δωρεάν, οπότε δεν τίθεται θέμα χρημάτων. Κρίμα, όμως, γιατί από τότε που έμεινε έγκυος, ο μεγάλος της φόβος ήταν η καισαρική... Τώρα περιμένω μήνυμα απ' τη μάνα της να μου πει ότι γέννησε. Καγκουράκι είδα τις φωτογραφίες στο φέισμπουκ! Καλά, η Αγγελική θεά! Γενικώς δε μου αρέσει το face painting στα παιδιά, γιατί μου φαίνεται ότι ασχημαίνουν, αλλά η Αγγελική είναι αγγελική! Όσο για το Νικόλα, τι να πω, σκανταλιάρικο φατσόνι! Μάγδα πήγα πριν σούπερ μάρκετ και έψαξα για φλεριάνα που μου είπες, αλλά δεν είχε. Πήρα τις παγίδες που μου είπε η Αλεξάνδρα, αν και ξέρω ότι δεν κάνουν και τίποτα, αλλά έλεγε με κεφαλαία γράμματα, μακριά από παιδιά, οπότε τι να τις βάλω, αφού ο Αντρέας δε θα τις αφήσει σε χλωρό κλαρί, και είναι και επικίνδυνο; Πριν στοκάρισε ο άντρας μου διάφορες χαραμάδες στο μπάνιο, κι ελπίζω να μειωθούν κάπως οι ανεπιθύμητοι επισκέπτες. Όσο για την απολύμανση, ο διαχειριστής λείπει, οπότε πρέπει να τον περιμένουμε να γυρίσει, αλλά αποκλείεται να δεχτούν όλοι. Πιστεύω ότι το πρόβλημα προέκυψε από το διπλανό διαμέρισμα. Αυτοί λείπουν στην Αγγλία και έρχονται μερικές φορές το χρόνο. Τώρα έχουν έρθει, άνοιξαν το διαμέρισμα, και πιστεύω ότι το σπίτι τους, επειδή ήταν κλειστό, θα είχε πολλές κατσαρίδες, οι οποίες αναστατώθηκαν και διασκορπίστηκαν στην πολυκατοικία. Πάντως το Σαββάτο δε βρήκαμε καθόλου, ούτε και χτες, μέχρι τις τέσσερις και τέταρτο το πρωί που ξύπνησε ο Αντρέας, σηκώθηκα να τον πάρω και προηγουμένως πήγα στην τουαλέτα. Έκανα έλεγχο όπως πάντα, δεν είχε κατσαρίδα, κάθομαι και κατουράω και ξαφνικά βλέπω μια κατσαρίδα πάνω στη σφουγγαρίστρα, ακριβώς μπροστά μου. Πετάχτηκα πάνω αφήνοντας το κατούρημα στη μέση και έτρεξα έξω φωνάζοντας (όχι δυνατά) "κατσαρίδα!!!". Ο άντρας μου ξύπνησε όλως περιέργως (συνήθως κοιμάται σα βόδι), αλλά δεν την πρόλαβε. Τελικά πήρε τον Αντρέα και τον έφερε στο κρεβάτι μας... Μάγδα συμφωνώ μ' αυτό που λες για τα νηπιαγωγεία. Μια ζωή θα τρέχουν από σχολείο σε φροντιστήριο, από κολυμβητήριο σε ωδείο, ας περάσουν λίγο ανέμελα τα πρώτα χρόνια της ζωής τους! Η κοπέλα που μου έλεγε αυτό για τους παιδικούς σταθμούς πήγε τα παιδιά της νωρίς στο νηπιαγωγείο, από δύο χρονών πήγαινε το γιό της μάθημα αγγλικών, και πριν αρχίσει το δημοτικό πήγαινε αγγλικά, κουνγκ φου, γκο (κάτι σαν σκάκι), ωδείο και κολυμβητήριο. Δεν ξέρω αν το παιδί της θα γίνει πιο έξυπνο από τα άλλα, αλλά συνήθως η πολλή πίεση φέρνει αντίθετα αποτελέσματα. Αφήστε που, στα δέκα του, θα τα έχει βαρεθεί όλα και θα έχει κουραστεί. Ένας άλλος λόγος που δε θέλω να πάει νωρίς στο νηπιαγωγείο, είναι η διατροφή. Ακόμα κι αν δεν τρώει εκεί μεσημέρι και το πρωινό το παίρνει απ' το σπίτι, θα βλέπει τα άλλα παιδιά που θα τρώνε βλακείες και θα θέλει κι αυτός. Η γραμματέας του σχολείου πήγε το γιό της νηπιαγωγείο και τρώει εκεί πρωινό και μεσημεριανό: το πρωί τους δίνουν κορν φλέικς, που εγώ τα θεωρώ σκουπίδοφαγητό, αφού είναι επεξεργασμένο τρόφιμο όλο ζάχαρη και δεν προσφέρει τίποτα, τοστ με τυρί και γαλοπούλα (έλεος, αλλαντικό σε νήπια;;;;, αβγό με ψωμί (αυτό οκ), κ.λπ. Όταν ξυπνάνε τους δίνει χυμό, κουτιού εννοείται, όχι φρέσκο, που επίσης με βρίσκει αντίθετη, γιατί έχει ζάχαρη, χρώμα και καμία βιταμίνη, ενώ το μεσημέρι τρώνε τρεις φορές την εβδομάδα όσπρια (αυτό είναι καλό), και τις υπόλοιπες μακαρόνια άσπρα με τυρί ή ραβιόλες με τυρί ή ρύζι με γιαούρτι, μενού υπερβολικά φτωχό, αφού δεν έχει κρέας ποτέ, ούτε κοτόπουλο, ούτε λαχανικά τις μέρες που έχει ζυμαρικά ή ρύζι. Επίσης, δε θέλω να τρώει μεσημέρι στο νηπιαγωγείο και για ένα άλλο λόγο, επειδή πιστεύω ότι το μεσημεριανό τραπέζι είναι πολύ σημαντικό για μια οικογένεια. Βάσω δε λες καλά που βρήκες αυτήν την κοπέλα, αφού δεν υπήρχε άλλη λύση; Είχατε τραπέζια ε; Κι εμάς όταν είχε έρθει το Σεπέμβρη ένας θείος μου από την Αμερική, όλο τραπέζια κάναμε, και φτιάξαμε διάφορα παραδοσικά φαγητά και γλυκά για να πάρει μια γεύση από Κύπρο, γιατί είναι τελείως αμερικάνος, δεν ξέρει καν ελληνικά. Αυτήν την κρέμα με τις δύο σοκολάτες πώς τις κάνεις; Για πες, γιατί εγώ γενικώς δεν κάνω κρέμες, και θέλω να μάθω να φτιάχνω καμία. Αλλά πάνω απ' όλα, θέλω να μάθω να κάνω το Cheesecake Νέας Υόρκης που έφαγα στην κουμπάρα μου που ήταν θεϊκό! Τι έπαθαν καλέ τα μάτια σου; Τώρα εντάξει; Αδιαθέτησες κιόλας και είχες και ετοιμασίες... Καλά, πόσες φορές δε σκέφτηκα ότι, αν μου λέγανε πριν από πέντε χρόνια ότι θα έκανα ό,τι κάνω τώρα τις μέρες που είμαι αδιάθετη, θα γελούσα. Παλιότερα όλο καθόμουν και δεν έκανα τίποτα τις δύσκολες μέρες, κάποιες φορές ούτε καν έβγαινα από το σπίτι. Την Ιωάννα γιατί την ταΐζεις σπίτι και δεν τρώει στο τραπέζι με τους υπόλοιπους; Της φτιάχνεις ακόμα ξεχωριστό φαγητό; Εμείς μόνο αν έχουμε κάτι που δεν τρώει ο Αντρέας, π.χ. ομελέτα, καλαμάρι, και τέτοια. Ουφ, τώρα ακούω την αποκάτω που όλο φωνάζει στα παιδιά της. Μιλάμε για αγριοφωνάρες και την ακούει όλη η γειτονιά. Τα παιδιά της όλο κλαίνε, κι αυτή τους φωνάζει "σταμάτα να κλααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςς!!!!!!!!!!!!!!!!!!!". Καμιά φορά έτσι μου έρχεται να κατέβω να τη δείρω. Τέλος πάντων, σας αφήνω γιατί έχω σφουγγαρίσματα. Δύο μέρες τα άφησα, και άλλαξε χρώμα το πάτωμα. Αφήστε που στο μπαλκόνι βγαίνει συνέχεια ο Αντρέας και βγάζει το χώμα απ' τη γλάστρα με το δεντρολίβανο. Μόνο απ' αυτήν, όμως, δεν ξέρω γιατί την έχει βάλει στο μάτι.

Μου το είχε προτείνει η μαία κατά το πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης μου, και όντως βοήθησε. Έτρωγα μπισκότα με τζίντζερ, αλλά υπάρχει και το καραμελωμένο τζίντζερ και φυσικά το φρέσκο!

Δοκίμασες με καλαμάκι;

Γεια σας κορίτσια! Απόλυτη ερημιά σήμερα το καφενεδάκι μας... Εμείς σήμερα πήγαμε το πρωί εκκλησία, όπου ο Αντρέας έπαιξε πολύ με τα αυτοκινητάκια. Είχε πολλά παιδάκια και του πήραν τα δικά του, αυτός ήθελε να τους πάρει τα δικά τους, δεν του τα έδιναν, και καταλαβαίνετε... Γκρίνιαζε λίγο, αλλά μετά επενέβαινε κάποια μαμά ή γιαγιά και κάποιο παιδάκι του έδινε κάποιο αυτοκινητάκι ή τελικά έπαιρνε κάποιο από μόνος του. Γενικώς εγώ δεν επεμβαίνω καθόλου, εκτός κι αν αρπάξει κάποιο παιχνίδι από μικρότερο παιδάκι. Πιστεύω ότι, ακόμα κι αν τον αδικούν, πρέπει να τα βγάζει πέρα μόνος του, όπως και κάνει, άλλωστε, και ποτέ δεν γυρίζει σ' εμένα για βοήθεια. Μετά τον άφησα στους γονείς μου και γύρισα σπίτι για να ξεκουραστώ, υποτίθεται, αλλά δεν τα κατάφερα να ξανακοιμηθώ. Έκανα κάτι δουλειές στον υπολογιστή, πήγαμε στη μάνα μου για φαγητό και μετά ήρθαμε σπίτι, έφαγε ο Αντρέας φρούτα και πήγαμε παιδότοπο. Μόλις μπήκαμε στο χώρο στάθμευσης, ο Αντρέας κατάλαβε πού είμαστε κι άρχισε να γελάει και μόλις μπήκαμε στον παιδότοπο, έτρεξε στο χώρο για τα μικρά παιδάκια κι έδειχνε ότι θέλει να μπει μέσα χοροπηδώντας! Όταν φύγαμε απ' τον παιδότοπο, τον ξαναφήσαμε στους γονείς μου και πήγαμε στην κουμπάρα μου που μας είχε τραπέζι. Έκανε ωραίό φαγητό και έφτιαξε και cheesecake Νέας Υόρκης, αυτό που ψήνεται στο φούρνο, και ήταν καταπληκτικό! Το έχετε δοκιμάσει; Καγκουράκι βλέπω συμφωνούμε στο θέμα του παιδικού. Μου φαίνεται υπερβολικό να αναγκάζεις το μωρό να φεύγει απ' το σπίτι σε τόσο μικρή ηλικία χωρίς να υπάρχει ανάγκη, απλά και μόνο για να πάρει ερεθίσματα, τα οποία μπορεί να πάρει και με άλλους τρόπους. Μου πέρασε κιόλας απ' το μυαλό η υποψία ότι, η παιδοψυχολόγος που μου έλεγε η φίλη μου, ήταν βαλτή από παιδικούς σταθμούς. Μα από ενός έτους; Είναι δυνατόν; Εγώ λέω τον Αντρέα να τον πάω σε κανένα χρόνο μάλλον. tseleni κι εγώ ρωτάω για την απολύμανση όπως βλέπεις, οπότε δεν μπορώ να απαντήσω! Σας φιλώ κοριτσάρες, θα τα πούμε αύριο, αν μπει καμία.

Γεια σας κοριτσούδια! Εγώ σήμερα ξεκουράστηκα! Το βράδι στις δύο ξύπνησε ο Αντρέας και τον έφερε ο άντρας μου στο κρεβάτι μας. Κοιμήθηκε μεν, αλλά όλο στριφογύριζε στον ύπνο του, από οριζόντια θέση, βρισκόταν κάθετα, ανάποδα, πάνω μου, κ.λπ., οπότε καταλαβαίνετε τι ύπνο έκανα εγώ. Στις εφτά παρά τέταρτο ξύπνησε, και στις οκτώ και κάτι τον παρέδωσα στον άντρα μου και ξανακοιμήθηκα, αλλά όχι και τόσο καλά. Ξύπνησα ακόμα πιο κουρασμένη, και δεν έκανα τίποτα! Φαγητό πήραμε απ' έξω και φαΐ για τον Αντρέα έκανε ο άντρας μου ντοματόρυζο. Το απόγευμα πήγαμε σε μια φίλη μου που μένουν στο βουνό, περίπου μιάμιση ώρα απόσταση από εμάς. Περάσαμε πολύ ωραία και ο Αντρέας έκλεψε καρδιές! Πριν από λίγο γυρίσαμε, ο μικρός κοιμήθηκε στο αυτοκίνητο και δεν ξύπνησε ούτε όταν τον αλλάξαμε και σε λίγο θα πάω κι εγώ να την πέσω. Μάγδα να ψεκάσω κάπως μου φαίνεται με το μωρό να παίζει συνέχεια στο πάτωμα. Θα πω στο διαχειριστή για απολύμανση, αλλά δε νομίζω να συμφωνήσουν όλοι. Καγκουράκι τρεχάτε ποδαράκια μου ο Νικολάκης! Ωραία ακούγονται τα τρίχρωμα μπισκότα. Δεν είναι κάποιος αριστερόχειρας, απλά χρησιμοποιεί αρκετά το αριστερό και δεν ξέρω αν είναι τελικά αριστερόχειρας, ή αν είναι θέμα συγκυριών. Π.χ. όταν τον ταΐζω κάθεται στα δεξιά μου, γιατί δε βολεύει αλλιώς. Αφήνω το κουτάλι όπως το πιάνω, δηλαδή στα αριστερά του Αντρέα, και το παίρνει πάντα με το αριστερό χέρι. Μετά το αφήνω στα δεξιά του, για να δω τι θα κάνει, και το παίρνει με το δεξί. Δε με νοιάζει αν θα είναι αριστερόχειρας ή δεξιόχειρας, απλά από περιέργεια! Τώρα του αγόρασα κραγιόνια για να ζωγραφίζει και τα πιάνει μία με το ένα χέρι, μία με το άλλο, και μάλιστα, (άσχετο αυτό), ανακάλυψε ότι μπορεί κάλλιστα να ζωγραφίζει και στο πάτωμα! Ρε κορίτσια, η φίλη μου που επισκεφθήκαμε σήμερα, μου έλεγε ότι το παιδί πρέπει να πάει νωρίς στον παιδικό, δηλαδή γύρω στα δύο, και ότι άκουγε προχτές μια παιδοψυχολόγο που έλεγε ότι όσο μένει το παιδί στο σπίτι του κάνει κακό, και πρέπει από ενός έτους να τα παίρνουμε στον παιδικό για να παίρνουν ερεθίσματα. Μου φάνηκε λίγο υπερβολικό αυτό. Αφού εγώ είμαι σπίτι το πρωί, πρέπει ντε και καλά να πάρω το παιδί στον παιδικό τον Σεπτέμβρη, π.χ.; Μου φαίνεται πολύ νωρίς και αχρείαστο. Ο Αντρέας είναι πάρα πολύ κοινωνικός, εξερευνά τα πάντα, κάθε μέρα μαθαίνει νέες λέξεις, συνεννοείται τέλεια, γενικώς, κάνει ό,τι και τα παιδιά που πάνε στον παιδικό. Δεν τον έχουμε όλη μέρα στο σπίτι, όλο και κάπου θα πάμε, μία στο πάρκο, μία στο σούπερ μάρκετ, μία σε διάφορες άλλες δουλειές, στο γείτονα, κ.λπ. Πιστεύω ότι το μωρό χρειάζεται τη θαλπωρή και την προστασία του σπιτιού τα πρώτα χρόνια της ζωής του, πριν αναγκαστεί να βγει στην κοινωνία (ή έστω, στη μικρογραφία της, που είναι ένας παιδικός σταθμός). Εσείς τι λέτε; Σας καληνυχτώ! Φιλιά σε όλες!

Μάγδα πώς κάνω την απολύμανση;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Πες μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Σώσε με!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ο άντρας μου, ενώ έχει μεγαλώσει σε ένα αρκετά βρωμερό περιβάλλον (η μάνα του δεν είναι και η πιο καθαρή γυναίκα του κόσμου...), εντούτοις έχει κάποια κολλήματα. Π.χ. δε θέλει να αφήνω τον Αντρέα να τρώει μόνος του, επειδή θα λερωθεί και θα πετάξει φαγητά κάτω. Θυμώνει αν αφήσω κάποιο πιάτο ή κατσαρόλα χωρίς να βάλω μέσα νερό για να μουλιάσει και κολλήσουν πάνω τα υπολείμματα του φαγητού. Κι άλλα τέτοια. Ευτυχώς τα κατάφερε και το καθάρισε! Καλά, πολύ γέλιο ο Βασίλης! Αλλά πρόσεχε τις αράχνες, υπάρχουν και δηλητηριώδεις.

Αλεξάνδρα πολύ ωραία τα νέα σας! Εύχομαι σύντομα να μπορεί να φάει απ' όλα η Κωνσταντίνα! Κι εμένα μου άρεσαν πολύ τα παζλ, και μου αρέσουν ακόμη. Τραγουδιάρα σας βγήκε η Κωνσταντίνα; Ο Αντρέας βέβαια δεν μπορεί να τραγουδήσει ακόμη, αλλά τον βλέπω που λέει συλλαβές με τραγουδιστό τρόπο! Ο πατέρας σου πώς είναι; Με τα μπισκότα η ιστορία τελειώσε, χτες έφαγε ένα όταν ξύπνησε το απόγευμα, σήμερα μου είπε ο άντρας μου ότι ζήτησε σε κάποια φάση το απόγευμα, αλλά δεν επέμενε, έτσι δεν του έδωσε καθόλου. Ευτυχώς τώρα ξανάρχισε να τρώει και να μη φτύνει το φαγητό του. Μια φάση ήταν που κράτησε τρεις μέρες, ελπίζω να μην ξαναρχίσει. Σήμερα έφαγε μακαρόνια με σάλτσα λαχανικών και τυράκι. Τρώει και με το κουτάλι, αλλά πιο πολύ με τα χέρια. Σε κάποια φάση γέμισε τη χούφτα του μακαρόνια και τα μπουκώθηκε όλα! Να νοικιάσουμε αμάξι στην Πάτρα δεν παίζει με τίποτα γιατί πρώτον και κύριο, δεν έχουμε οδηγήσει ποτέ ανάποδα ή μάλλον, σύμφωνα με το δικό σας σύστημα, μόνο ανάποδα ξέρουμε να οδηγούμε, ενώ επιπλέον, ο άντρας μου δεν οδηγεί με ταχύτητες, κι εγώ έχω να οδηγήσω αυτοκίνητο με ταχύτητες από το 2009. Άσε το κόστος... Δεν ξέρω τι θα κάνουμε τελικά. Βάνια πολύ καλή η δασκάλα της ιστορίας! Συνήθως αυτά τα τεστ που τα βάζουν ως τιμωρία δε μετράνε, το κάνουν απλά για να συνετίσουν τα παιδιά. Εύχομαι να πάνε όλα καλά με τα θεματάκια που έχεις με την υγεία σου. Βάσω μη νομίζεις, κι ο Αντρέας τα μισά τα πετάει. Του αρέσει να βγάζει όλο το φαγητό απ' το πιάτο και να το απλώνει στο τραπεζάκι του. Κατερίνα δώσε τόπο στην οργή και άσε τα πεθερικά να λένε τα δικά τους! Καλά είναι σήμερα τα αγόρια σου; Εμάς κάνει όλη μέρα ζέστη και το βράδι έχει κρύο. Τώρα δεν μπορείς να καθίσεις έξω, φυσάει και έχει κρύο. Το νόημα της ομαδικής τιμωρίας είναι ακριβώς αυτό που είπες: να καλλιεργηθεί στα παιδιά συνείδηση πολίτη, έτσι ώστε να αποτρέπουν όσο μπορούν τις κακές πράξεις, οι οποίες έχουν αντίκτυπο σε όλη την κοινωνία. Τι γίνεται τώρα με την οικονομική κρίση; Φάγανε πέντε, δέκα, εκατό, και την πληρώνουμε εμείς οι αθώοι που μας κόβουν από μισθούς και συντάξεις, που μας επιβαρύνουν με ένα σωρό φόρους, κ.λπ. Αν, όμως, εμείς, που γνωρίζαμε όλα αυτά που γίνονταν, ξεσηκωνόμασταν και αντιδρούσαμε με τρόπο δημιουργικό (π.χ. να γίνει μια κίνηση πολιτών που να εξέλεγε δικούς της βουλευτές, κ.λπ.), ίσως τα πράγματα να ήταν διαφορετικά. Αν το παιδί από πολύ μικρό μπορέσει να κατανοήσει ότι, ό,τι γίνεται από έναν σε μια κοινωνία τους επηρεάζει όλους, άρα δεν πρέπει να αδιαφορούμε για αυτό που κάνει ο διπλανός μας, τότε ίσως να έχουμε μια καλύτερη κοινωνία. Όλα αυτά, βέβαια, στη θεωρία. Όσο για τον προπονητή του ποδοσφαίρου, εμένα μου φαίνεται ότι απλά ο τύπος βαριόταν να κάνει μάθημα και τους έδιωχνε. Έπρεπε να βρει κάποιο άλλο τρόπο τιμωρίας, να τους βάλει να κάνουν γύρους του γηπέδου, κοιλιακούς, κ.λπ. Ίσως και να τους διώξει μια φορά. Εγώ θυμάμαι, όταν πήγαινα στην πρώτη δημοτικού, κάναμε πρόβες για τη Χριστουγεννιάτικη γιορτή, και πολλά παιδιά ήταν πολύ άτακτα. Οι δάσκαλοι θύμωσαν και μας έδιωξαν όλους απ' το σχολείο. Δηλαδή δε μας έδιωξαν, απλά μας άφησαν να φύγουμε νωρίτερα. Αλλά μας είπαν κάτι του στιλ "φύγετε να μη σας βλέπουμε στα μάτια σας, δε σας αντέχουμε άλλο", κι εγώ το πήρα πολύ προσωπικά, έφυγα απ' το σχολείο κλαίγοντας, τσαλαβουτούσα στα νερά, επειδή ήταν μια βροχερή μέρα, κι έφτασα σπίτι σε ένα μαύρο χάλι, ξεσπώντας σε πιο γοερό κλάμα! Δηλαδή επηρεάστηκα από αυτό, το θεώρησα μεγάλη απόρριψη. Αλλά ειδικά όταν οι γονείς πληρώνουν, δεν μπορεί να γίνει περισσότερες από μία φορές. Ή θα μπορούσε να αναπληρώσει τα χαμένα μαθήματα. Μάγδα σαν τη μάνα σου κι εγώ με τις κατσαρίδες. Τι κάνει ο Βασιλάκης; Σας φιλώ όλες κορίτσια μου!

Γεια σας κοριτσάκια μου! Τι κάνετε; Εμείς τελικά έχουμε πρόβλημα με τις κατσαρίδες... Χτες βράδι, και αφού είχα ηρεμήσει, ετοιμάζομαι να πάω για ύπνο, και βλέπω μια κατσαρίδα στο διάδρομο. Μέχρι να ακούσει ο άντρας μου (επειδή φοράει ακουστικά και βλέπει ταινίες), και να κουνηθεί, αυτή μπήκε στο μπάνιο και τρύπωσε σε μια χαραμάδα. Σήμερα όταν γύρισα απ' το σχολείο, όπως άλλαζα στο δωμάτιό μου, κοιτάζω στο μπάνιο και βλέπω μία να περπατάει. Ευτυχώς την πρόλαβε και τη σκότωσε. Λέτε να ήταν η ίδια η χτεσινοβραδινή; Νομίζω ότι, επειδή ήρθαν οι ιδιοκτήτες του απέναντι διαμερίσματος, που το έχουν κλειστό, αναστάτωσαν τις κατσαρίδες τους και ήρθαν σ' εμάς. Ουφ, δεν μπορώ, όποτε βραδιάσει αρχίζει ο εφιάλτης. Αισθάνομαι το σπίτι μου εχθρικό προς εμένα. Όλη μέρα καθαρίζω, έριξα φάρμακο στις αποχετεύσεις, γιατί συνέχεια να βρίσκουμε κατσαρίδες; Θέλω να αγοράσω ένα πολύ αποτελεσματικό κατσαριδοκτόνο και να ψεκάσω, αλλά ο άντρας μου δε θέλει, λόγω του μωρού. Να σας πω την αλήθεια, ούτε κι εγώ θέλω, παρ' όλο που ο γεωπόνος με διαβεβαίωσε ότι είναι απολύτως ακίνδυνο για τον άνθρωπο, αλλά τι να κάνω; Οι παγίδες που λέει η Αλεξάνδρα δεν κάνουν απολύτως τίποτα. Η απολύμανση είναι μια καλή ιδέα, αλλά πρέπει να γίνει σε ολόκληρη την πολυκατοικία, αλλιώς είναι λες και δεν έγινε τίποτα. Θα πάω να το πω στο διαχειριστή, αλλά δεν ξέρω αν θα δεχτούν όλοι οι άλλοι... Δεν μπορώ, είναι ένας εφιάλτης για μένα το καλοκαίρι... Τέλος πάντων, σήμερα το πρωί πήγαμε σε διάφορες εξωτερικές δουλειές και ψώνια, γυρίσαμε σπίτι, έφτιαξα μακαρονάδα και έβαλα και τις φράουλες να γίνονται μαρμελάδα. Όπως έπλενα κάτι σκεύη, ακούω κάτι να τσιτσιρίζει. Κοιτάω και τι να δω; Είχε ξεχειλίσει η μαρμελάδα και άφριζε πάνω στο μάτι... Ήρθε ο άντρας μου και φώναζε που δεν προσέχω, πάω να τη μαζέψω με το βετέξ και φώναζε ότι, επειδή είναι ζεστό το μάτι δεν κάνει να είναι βρεγμένο το βετέξ και να τη μαζέψω με χαρτί κουζίνας, τέλος πάντων, τα καθάρισα, αλλά έμεινε ένα σημείο στο μάτι όλο καμένο. Ευτυχώς μετά το φαγητό το καθάρισε ο άντρας μου με ξύδι. Τη μαρμελάδα την τελείωσα μετά και έγινε πολύ καλή. Βγήκαν δύο βαζάκια, ένα μικρό κι ένα μεγάλο. Μετά στο σχολείο τι βαρεμάρα, είχα επιτήρηση στις εξετάσεις. Σήμερα έδιναν το τελευταίο μάθημα. Είναι πάρα πολύ κουραστική η επιτήρηση, γιατί το μόνο που δικαιούσαι να κάνεις είναι να κοιτάς τους μαθητές. Δεν μπορείς ούτε να διαβάσεις, ούτε να παίξεις με το κινητό, ούτε τίποτα. Βέβαια, όταν έφυγαν οι άτακτοι, άρχισα να στέλνω μηνύματα αβέρτα για να περάσει η ώρα! Μετά πήγαμε στο γήπεδο και περπατήσαμε με δύο συναδέλφισσες, πέρασε η ώρα, νύχτωσε, και μας φώναζε η γραμματέας ότι κλείνουμε! Επιστρέφουμε στο χώρο του σχολείου (είναι ένα πολύ μεγάλο λύκειο κι εμείς χρησιμοποιούμε πέντε αίθουσες διδασκαλίας και δύο γραφεία) και βρήκαμε το διευθυντή μόνο του να μας περιμένει! Όχι ότι δεν ήθελε να φύγει πριν από εμάς, αλλά έπρεπε να με πάρει κι εμένα μαζί! Επιστρέφω με σχόλια.

Καλά, δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο έχω ανατριχιάσει. Όπως καθόμουν όμορφα κι ωραία εδώ στο σαλόνι και διόρθωνα ένα άρθρο που θα στείλω για ένα συνέδριο, περνάει κάτω απ' την πολυθρόνα μου μια τεράστια κατσαρίδα. Εκτινάχθηκα με ταχύτητα φωτός μέχρι το γραφείο που είναι ο άντρας μου κι ευτυχώς τη βρήκε και τη σκότωσε... Πρέπει να μπήκε απ' τη μπαλκονόπορτα, αλλά πώς, αφού είναι κλειστή... Μάλλον πέρασε κάτω απ' το κούφωμα, έλεος πια, πόση λαχτάρα να μπαίνουν στο σπίτι μας οι κατσαρίδες. Μπρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ......................................................................................................

Γεια σας κορίτσαροι! Καλέ, πού χαθήκατε όλοι; Εγώ γύρισα απ' το σχολείο, έφαγα, έπαιξα λίγο με τον Αντρέα, τον κάναμε μπάνιο, του έδωσα γάλα, τον κοίμισα και είπα να καθίσω να σας διαβάσω. Αλλά βλέπω, ερημιές το ποστάκι μας... Μόνο η Χριστίνα έδωσε το παρόν. Που λέτε, ο μικρός όλη μέρα μιλάει! Κι όταν λέμε μιλάει, δε σταματά το γλωσσάκι του. Φυσικά λέει ακαταλαβίστικα, αλλά αυτά που λέει θα μπορούσαν να ήταν λέξεις μιας άγνωστης γλώσσας! Το μεσημέρι ευτυχώς έφαγε όλο το φαγητό του, και μετά του έβαλα λίγη πατατούλα ακόμα και την έφαγε όπως τρώμε τα πατατάκια, τσακ μπαμ και μάλιστα είπε και "μαμ τάτα" δηλαδή "τρώω πατάτα"!!! Σήμερα του έδωσα και χρωματιστά μολύβια για να ζωγραφίσει, και του άρεσε αρκετά, αν και, προτιμούσε να παίζει βάζοντας και βγάζοντας τα μολύβια στο κουτί τους, παρά ζωγραφίζοντας! Δεν μπορώ, όμως, να καταλάβω αν είναι δεξιόχειρας ή αριστερόχειρας, γιατί τα έπιανε μία με το δεξί, μία με το αριστερό. Το ίδιο κάνει και με άλλα αντικείμενα, π.χ. το κουτάλι του. Για το ταξίδι στην Πάτρα, σήμερα είπα στον άντρα μου ότι δε λέω να μην πάμε, αλλά ότι έχω ξενερώσει με αυτό που μας είπαν οι γονείς του, κι αυτός μου είπε ότι αισθάνεται το ίδιο, κι ότι θα πάρει τη μάνα του να ξεκαθαρίσει ότι αν δεν έρθει κάποιος να μας πάρει από το αεροδρόμιο δε θα πάμε, γιατί έχουμε και το παιδί και θα ταλαιπωρηθεί πολύ. Χριστίνα δε θα πάμε από Αθήνα, το αεροπλάνο προσγειώνεται στον Άραξο, που είναι 20-25 λεπτά από την Πάτρα. Αλλά είναι απαράδεκτοι να περιμένουν ότι, μετά από τόσες ώρες ταξίδι (βάζω και τη διαδρομή μέχρι την Πάφο), θεωρούν απολύτως φυσιολογικό ότι θα πάρουμε το ΚΤΕΛ. Πάντα αυτό κάνουν, όποτε πηγαίναμε Πάτρα από Θεσσαλονίκη, το έκαναν ολόκληρο θέμα να έρθει κάποιος να μας πάρει από το σταθμό, και πολλές φορές ούτε καν έρχονταν και παίρναμε ταξί. Τέλος πάντων, ο άντρας μου δεν πήρε σήμερα τηλέφωνο, θα πάρει αύριο λέει... Χριστίνα σκληρό αυτό που έκανες με τον Αγκαλίτσα, αλλά απαραίτητο. Εμάς τώρα κάθε τρεις και λίγο αρπάζει το τηλεχειριστήριο και το πετάει με δύναμη κάτω. Απορώ πώς δεν το έχει σπάσει ακόμα. Τον μαλώνουμε, αλλά αυτός απλά μας γράφει. Για τα μπισκότα βάλαμε κανόνα να τρώει ένα ή δύο όταν ξυπνά το απόγευμα απ' τον υπνάκο του. Μετά το φαγητό δε θέλω, γιατί είναι χορτάτος, και μπορεί να αναγουλιάσει αν φάει και μπισκότο. Συμφωνώ για την ομαδική τιμωρία, αυτό είπα κι εγώ χτες, πρέπει να εξηγούν στα παιδιά για ποιο λόγο γίνεται, εκτός κι αν περιμένουν ότι θα τα επηρεάσει βιωματικά. Τι να πω; Οι υπόλοιπες πού χαθήκατε καλέ;

Χαχα, έρχονται οι άντρες! Ακούγεται η κόρνα του Αντρέα από μακριά!!!

Καλημέρα! Τι κάνετε; Εγώ έστειλα τους άντρες στο χασάπη και είπα να μπω να σας γράψω. Έβγαλα αρνάκι να φτιάξω στη γάστρα με πατάτες, αλλά είναι πάρα πολύ λίγο, γιατί το περισσότερο είναι λίπος, έτσι τους έστειλα με το ποδηλατάκι να πάρουν και λίγο χοιρινό να το βάλω κι αυτό μαζί. Σήμερα έχω σίδερο και θέλω να φτιάξω και μαρμελάδα φράουλα, να δω αν θα προλάβω. Μάγδα κι εγώ πολλή κούραση και πόνο στη μέση και όλη την πλάτη... Εμάς ο Αντρέας το καπελάκι το φοράει για λίγο, αλλά μετά το πετάει. Καγκουράκι γεμάτη μέρα! Άντε βρε, πήρε και μετάλλιο η Αγγελικούλα; Και εις ανώτερα εύχομαι! Η Ανθή πού χάθηκε; Την έχω δει τη φραουλίτσα σε φωτογραφίες και όντως είναι ολόιδια η Ανθή. Σήμερα που λέω να μη σφουγγαρίσω θα περάσω από σένα να κάνω τις δουλειές. Βάσω φιλιά! Ευχαριστώ για τις απαντήσεις για το καθισματάκι. Προβληματίζομαι πολύ πάντως... Σας φιλώ κορίτσια!

Ουφ, έγραφα μισή ώρα, με πέταξε έξω, κι ενώ έκανα save, τελικά έκανα μια βλακεία και το ακύρωσα, και τα μισά μου έσωσε αυτό από μόνο του... Σας έγραφα τους προβληματισμούς μου για το ταξίδι μας στην Πάτρα. Το πρόβλημα είναι οι μετακινήσεις. Ο πεθερός μου είναι πολύ βαρύς άνθρωπος, έχει ένα αμάξι που δεν το δίνει σε κανέναν να το οδηγήσει, ενώ το κάνει μείζων θέμα να μας πετάξει στην Πάτρα (μένουν σε προάστειο). Σήμερα το βράδι πήρε η πεθερά μου και μας είπε ότι δε θα έρθει κανείς να μας πάρει από τον Άραξο και να πάρουμε λεωφορείο, κι όταν ο άντρας μου άρχισε να διαμαρτύρεται, του είπε να πάρουμε ταξί και να το πληρώσει αυτή. Το θέμα είναι ότι εμείς θα φύγουμε από Πάφο, δηλαδή μιάμιση ώρα μέχρι εκεί, μπορεί και δύο, μιάμιση-δύο ώρες πτήση και μετά θα πρέπει να ταλαιπωρούμαστε με λεωφορεία και ταξί. Όποτε πάμε Πάτρα έχουμε την ίδια ιστορία. Ταξιδεύαμε εφτά ώρες με λεωφορείο από Θεσσαλονίκη και δεν έρχονταν να μας πάρουν από το σταθμό των ΚΤΕΛ... Και τώρα θα έχουμε και το μωρό που είναι το βασικότερο. Τέλος πάντων, το βασικό πρόβλημα είναι το καθισματάκι αυτοκινήτου. Η πεθερά μου επιμένει να μην το πάρουμε, γιατί λέει, θα μετακινηθούμε ελάχιστες φορές με αυτοκίνητο. Ο άντρας μου φυσικά, επηρεασμένος από τη μάνα του, επιμένει επίσης ότι είναι βλακεία να κουβαλήσουμε 15 κιλά καθισματάκι για 2-3 φορές που θα μπούμε σε αμάξι. Εγώ, όμως, μόνο που σκέφτομαι τη διαδρομή Άραξος-Πάτρα και αντίστροφα, φοβάμαι πολύ να κρατάω το μωρό αγκαλιά σε αυτοκινητόδρομο... Και φυσικά, κανένας από τους συγγενείς του δεν έχει να μας δανείσει καθισματάκι, γιατί κανένας ποτέ δε χρησιμοποίησε... Αν μετακινούμαστε με λεωοφορείο, ποια είναι η ασφάλεια για το μωρό; Εσείς έχετε μετακινηθεί ποτέ με αστικό λεωοφορείο μαζί με μωρά; Ουφ, αμάν πια αυτοί οι άνθρωποι, γιατί να μας δυσκολεύουν πάντα τη ζωή μας;

Γεια σας κοριτσάκια! Είμαι πτώμα! Σήμερα όλη μέρα έτρεχα. Το πρωί πήγαμε σε εξωτερικές δουλειές, τράπεζες, φρουταρία (Τετάρτη γαρ!) και μετά ήρθα σπίτι, έριξα σφουγγαρίσματα και μαγείρεψα γιατί ήρθε η κουμπάρα μας για φαγητό. Έκανα καλαμαράκια γιαχνί με ρύζι. Ο Αντρέας πάλι δεν έφαγε πολύ, του έβαλα ρύζι, ελαφριά σάλτσα λαχανικών και γιαούρτι, έφαγε λίγο και μετά το έφτυνε. Δεν ξέρω τι έχει πάθει, μπορεί να είναι η ζέστη. Φρούτο και γιαούρτι τρώει κανονικά πάντως. Μετά το φαγητό νύσταζα πολύ, αλλά ήταν η κουμπάρα εδώ, οπότε καθίσαμε και μιλούσαμε μέχρι που ήρθε η ώρα για το σχολείο. Εκεί όλο και κάτι έκανα πάλι, μία να γράψω τα πρακτικά της χτεσινής συνεδρίασης, μία να βοηθήσω τη γραμματέα να καταστρέψει κάτι έγγραφα, τώρα κοιμάμαι όρθια! Βάνια τι ήταν αυτό που σ' έπιασε; Εύχομαι να έχεις καλά αποτελέσματα στις εξετάσεις σου! Η ομαδική τιμωρία δεν είναι εκδίκηση, αλλά αυτό που λέει η Χριστίνα. Δηλαδή η τάξη είναι μία κοινωνία και ο καθένας είναι υπεύθυνος όχι μόνο για τις δικές του πράξεις, αλλά και των άλλων. Δε σημαίνει ότι αν ένας μαθητής κάνει αταξία, τον προκάλεσαν οι άλλοι να την κάνει, αλλά ότι δεν έκαναν τίποτα για να την αποτρέψουν. Το να τιμωρηθεί όλη η τάξη για το λάθος ενός μαθητή αυτό το αίσθημα ευθύνης θέλει να δημιουργήσει στους μαθητές, έτσι ώστε να αποκτήσουν συνείδηση πολίτη και όχι να κοιτάνε μόνο τον εαυτούλη τους, όπως γίνεται κατά κανόνα στις δικές μας κοινωνίες. Φυσικά, η δασκάλα θα πρέπει να το εξηγήσει αυτό με κάποιο τρόπο στους μαθητές, έτσι ώστε να αναλάβουν κι αυτοί δράση και να μην αισθάνονται αδικημένοι. Τώρα τι θυμήθηκα: στη Β' Λυκείου στο μάθημα των Νέων Ελληνικών κάποια στιγμή κοιτούσα αφηρημένη συνέχεια το ρολόι μου. Με βλέπει ο καθηγητής, με ρωτάει γιατί κοιτάω όλη την ώρα το ρολόι, κι εγώ επειδή τα πήρα για τη χαζομάρα της ερώτησης ("κι εσένα τι σε νοιάζει ρε φίλε;") του απαντάω "Βαρέθηκα κύριε και κοιτάω πότε θα τελειώσει το μάθημα". Τι έκανε ο καθηγητής; Μας έβαλε να γράψουμε όλοι ένα τεστ, το οποίο φυσικά δε μέτρησε, αλλά το έκανε για σπάσιμο!!! Μετά από χρόνια που βρεθήκαμε του το θύμησα και μου λέει "καλά, ήσουν κι εσύ όμως...". Τώρα είναι αυτός ο καθηγητής είναι ο επιθεωρητής που έρχεται και με ελέγχει στο σχολείο! Κατερίνα τι πάθατε καλέ πάλι; Περαστικά στα αγόρια σου! Χιχι, έχει πολλή πλάκα ο Αντρέας. Προσπαθεί συνέχεια να πει αυτά που λέμε. Σήμερα ήρθε η κουμπάρα μου, του λέγαμε "πες γεια στη θεία Μόρφω" κι αυτός έλεγε "μόμο" αντί για Μόρφω! Εμάς πάντως λένε διώροφο ένα σπίτι με δύο ορόφους που επικοινωνούν με εσωτερική σκάλα. Τη λέξη "μεζονέτα" δεν τη χρησιμοποιούμε καθόλου. Βάσω εμάς ο Αντρέας δεν κάθεται με τίποτα να του κόψεις μαλλιά, και έχει αρκετά. Μαρίνα τώρα το ένα βηματάκι δεν το λες ότι περπάτησε. Αλλά αφού έκανε ένα, σύντομα θα ακολουθήσουν κι άλλα! Εμάς ο Αντρέας έχει έρωτα με το φεγγαράκι. Κάθε βράδι πηγαίνει στο παράθυρο και θέλει να το δει! Θα δεις ότι ο Αντωνάκης θα κάνει πολλά πολλά πράγματα που ούτε θα μπορούσες να διανοηθείς ότι θα τα σκεφτόταν! Χριστίνα, δε θέλω να τρώει μπισκότα γιατί έχει μάθει και κάθε τρεις και λίγο ζητά. Όποτε του καπνίσει πηγαίνει στην κουζίνα, παλουκώνεται κάτω απ' το βάζο με τα μπισκότα, και τα δείχνει μέχρι να του δώσουμε...

kurina, επειδή τα έχω περάσει κι εγώ, γι' αυτό στο λέω. Χαλάρωσε! Εγώ έμεινα δύο φορές έγκυος, και κάθε φορά υποτίθεται προσέχαμε και ήταν το τελευταίο πράγμα που είχα στο μυαλό μου. Ενώ, όποτε το σκεφτόμουν δεν έμενα με τίποτα! Ελενίτσα, σίγουρα μπορεί να είσαι έγκυος και να μην έδειξε το τεστ. Καλύτερα κάνε μια χοριακή που είναι πιο αξιόπιστη, αν και, κι αυτό μπορεί να μη δείξει αν είναι πολύ νωρίς, σύμφωνα με το γιατρό μου τουλάχιστον. Εύχομαι και στις δύο τα καλύτερα!

Α, δε σας είπα: κάνει και προτάσεις τώρα!!! Σήμερα μου είπε "θα έρθει το αυτοκίνητο που πουλάει παγωτό και έχει αναμμένα φώτα". Δηλαδή δεν το είπε ακριβώς έτσι, αλλά είπε: "τουτού παπό ώτα"!!!!!!!! :P :P

Γεια σας κοριτσάκια! Πολλή κούραση σήμερα... Μετά το φαγητό σφουγγάρισα την κουζίνα, έπλυνα ξανά το καρότσι του Αντρέα, γιατί μύριζε πολύ απ' τους εμετούς, σφουγγάρισα και το μπαλκόνι γιατί είχε γεμίσει νερά, και στο καπάκι ξύπνησε ο Αντρέας κι έκλαιγε ασταμάτητα γιατί ήθελε μπισκότο. Αρχικά του έδωσα ξανά το μεσημεριανό του και έφαγε λίγο, αλλά μετά το έφτυνε. Του έδωσα τυρί, δεν το έφαγε. Του έδωσα ψωμί, το ίδιο. Τον πήγα βόλτα με το ποδηλατάκι μέσα στο σπίτι, έκλαιγε συνέχεια. Πήγα να του διαβάσω παραμύθι, πάλι έκλαιγε. Γενικώς έκλαιγε και έδειχνε τα μπισκότα. Τελικά, αφού δε σταματούσε, είπα στον άντρα μου και του έδωσε ένα απ' τα μπισκότα που έφτιαξα εγώ και τότε μόνο σταμάτησε το κλάμα. Ουφ, δεν ξέρω τι να κάνω, τον έμαθε να τρώει τα #)(*^&(#$μπισκότα και τώρα μόνο τέτοια θέλει... Ευτυχώς το απόγευμα έφαγε μόνο φρούτο και γιαούρτι με κουάκερ, καθόλου μπισκότο. Μετά στο σχολείο κάναμε συνεδρίαση που νόμιζα ότι θα κρατήσει δέκα λεπτά και πήγε μία ώρα, γιατί συζητούσαμε αν πρέπει ή όχι να μειώσουμε τη διαγωγή δύο μαθητών. Οι μισοί λέγανε όχι, οι άλλοι μισοί ναι, τελικά διαβάσαμε τις καταγγελίες που είχαν γίνει κατά τη διάρκεια του έτους και αποφασίσαμε να τις μειώσουμε, αλλά εμένα μ' έπιασε ναυτία. Μετά ετοίμασα το γραπτό για τις εξετάσεις του Σεπτέμβρη και τέλος πήγαμε με μια συνάδελφο και περπατήσαμε στο γήπεδο του σχολείου. Είπαμε να το καθιερώσουμε για γυμναστική. Χριστίνα χτες το μεσημέρι ο Αντρέας έμεινε σχεδόν νηστικός, και είπα στη μάνα μου να φέρει το φαγητό της Κυριακής, δηλαδή ντολμάδες, και να τον ταΐσει. Αλλά η μάνα μου άργησε να έρθει, πήγε εφτά, μέχρι να φάει εφτάμιση και βάλε, κατά τις εννιά-εννιάμιση του έδωσε ο άντρας μου το γιαούρτι και κατά τις δέκα του έδωσα γάλα, οπότε του ήρθαν πολλά και ανακατεμένα. Λογικά γι' αυτό έκανε εμετό. Αυτό για τις δουλειές που λες, το συζητούσαμε σήμερα με μια συνάδελφο. Ο γαμπρός της δούλευε σε ένα φροντιστήριο και τους μείωσε κατά πολύ τους μισθούς λόγω κρίσης, ενώ δεν έφυγε κανένας μαθητής!!!!! Οπότε κι αυτός τα πήρε και άνοιξε δικό του φροντιστήριο, και του πήρε κι ένα σωρό μαθητές του άλλου. Καλέ, σας είπα ότι έχει λυθεί η γλώσσα του Αντρέα και όλο μιλάει; Του λέω "καλοκαίρι" και μου λέει "τέτη" δηλαδή "ζέστη". Σήμερα το βράδι που ήρθα απ' το σχολείο και έτρωγα τοστ, ήθελε κι αυτός, του έδωσα μια γωνίτσα ψωμάκι και μετά ήθελε κι άλλο και του λέω "έφαγες Αντρέα, φτάνει" και μου κάνει "τάνει". Έμαθε να λέει και "ναι", κι ένα σωρό άλλα! Αφήστε που σήμερα το πρωί έβλεπε τα Ζουζούνια, βάζει σε κάποια φάση το Happy birthday to you, κι έτρεξε κατευθείαν και πάτησε την κόρνα απ' το ποδηλατάκι του, που παίζει μουσική, και ανάμεσα στα υπόλοιπα κομμάτια παίζει και το Happy birthday!!!!! Σας φιλώ όλες!

Άιντε άιντε, δεν ήθελε να μου δημοσιεύσει το ποστ, γιατί χρησιμοποίησα πολλές εικόνες λέει. Έλεος, θα μετράμε και τις φατσούλες που βάζουμε δηλαδή;