Θέλω να γίνω μαμά

Γεια σας κόρες! Ευτυχώς σήμερα είναι πολύ καλύτερα ο λαιμός μου, έτσι δεν πήγα στο γιατρό. Ελπίζω να μην με ξαναπιάσει πάλι... Πριν πήγαμε για διάφορες εξωτερικές δουλειές, και στο γυρισμό ο μικρός κοιμήθηκε στο αμάξι. Μεταξύ άλλων πήγαμε και στη Δημοτική Βιβλιοθήκη. Κατέβηκα εγώ και οι άντρες με περίμεναν στο αυτοκίνητο. Ο Αντρέας συνέχεια φώναζε "ατέι, ατέι", επειδή την προηγούμενη φορά που πήγαμε, η υπάλληλος εκεί του κόλλησε αυτοκόλλητα αστεράκια στο χέρι, και ήθελε πάλι. Τον έφερε μέσα ο άντρας μου και του κόλλησαν πάλι τρία αστεράκια, και φώναζε "ατέι, ατέι"! Του λέω "πες ευχαριστώ" και λέει "τοοοο"! Τώρα έβαλα κοτόπουλο με κολοκυθάκια, ντομάτα και βασιλικό στη γάστρα (αξιοποιώ τη σάλτσα που περίσσεψε από την χτεσινή πίτσα). Βάσω, μακάρι να περάσουμε και τη δεύτερη εγκυμοσύνη μας μαζί!!! Ευτυχώς που της πέρασε της Ιωαννούλας. Στις φωτογραφίες είστε και οι δύο κούκλες. Σε μια φωτογραφία που είστε και οι τρεις, και φαίνεται στον τοίχο μια φωτογραφία γάμου, εσύ είσαι η νύφη;;;;;;; Έχεις αδυνατίσει ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ!!! Για τη δασκάλα εγώ θα πρότεινα βιβλίο, γιατί εγώ πάντα βιβλία αγοράζω για δώρα, χεχε! Κατερίνα, εγώ το μόνο που δε χορταίνω αυτό το καλοκαίρι είναι ο ύπνος, γκρρρ... Α, και τα παγωτά, κλαααααααααψ.............. Δεν κρύωσα, είναι η ίωση που με ταλαιπωρεί από τις 3 Ιουλίου. Είδα και τις δικές σας φωτογραφίες, είστε μια απίθανη οικογένεια! Σας φιλώ όλες!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμείς πήγαμε για καφέ και γυρίσαμε κατά τις δέκα και μισή. Ο Αντρέας ήπιε γάλα και έπεσε ξερός, αφού όλη την ώρα στην καφετέρια δεν σταμάτησε δευτερόλεπτο να τρέχει. Ευτυχώς ήταν κι άλλοι στην παρέα μας, κι όλο και κάποιος τον αναλάμβανε. Χτες μας λαχτάρησε ο άτακτος. Ήμασταν στο δωμάτιό του κι έπαιζε, και προσπαθούσε να πετάξει παιχνίδια απ' το παράθυρό του. Του είπα ότι αν το ξανακάνει θα τον βάλω τιμωρία. Το κάνει μία, το κάνει δύο, το κάνει τρεις, τον βάζω τιμωρία στο κρεβατάκι. Αυτός έπαιζε μέσα στο κρεβατάκι, δε φάνηκε να ενοχλείται που τον έβαλα εκεί μέσα. Σε κάποια φάση, όπως καθόμουν εγώ στην πολυθρόνα και διάβαζα, δίνει μία, σκαρφαλώνει στα κάγκελα, και βουτάει απ' έξω. Έπεφτε με το κεφάλι, αλλά πριν ακουμπήσει στο πάτωμα γύρισε, κι έπεσε με την πλάτη. Ευτυχώς δε χτύπησε, έκλαψε πολύ, βέβαια, απ' την τρομάρα του, αλλά του πέρασε πολύ γρήγορα. Πήρα τον παιδίατρο και αφού με καθησύχασε, ότι αυτά είναι πολύ συνηθισμένα στα παιδιά αυτής της ηλικίας, μου είπε τα κλασικά, να τον παρακολουθούμε, κ.λπ., αλλά ευτυχώς δεν είχαμε πρόβλημα, κατευθείαν συνήλθε κι άρχισε να παίζει και να τρώει. Ούτε υπνηλία τον έπιασε, ούτε εμετοί. Εμένα με ξανάπιασε ο λαιμός μου, και δυσκολεύομαι πολύ να καταπιώ. Αύριο θα πάω στο γιατρό, γιατί έχουμε και το ταξίδι... Καγκουράκι όντως ο Αντρέας έχει τρομερή αντίληψη. Καταλαβαίνει τα πάντα, έχει καλή μνήμη, έχει μάθει τραγουδάκια, δεν τα τραγουδάει βέβαια, αλλά όταν του τραγουδάμε κάποιο τραγούδι, αυτός συμπληρώνει κάποιες λέξεις, π.χ. στο τραγούδι του Μικρού Νικόλα, κάπου λέει "παιδιά σαν κι εμένα", κι όταν ακούει το "σαν κι" λέει από μόνος του "μένα". Αναγνωρίζει σχήματα, π.χ. όταν δει αστέρι φωνάζει "ατέι", όταν δει κύκλο λέει "κύκο", κι αν του ζητήσεις να σου δείξει κάποια άλλα σχήματα που τα ξέρει, το κάνει. Καλέ, πότε βαφτίσατε τον Βασίλη της Καρολίνας; Μας το είχες πει; Δεν το θυμόμουν... Δεν υπάρχει λόγος να αγχωθείς για τη βάφτιση, γιατί να αγχωθείς; Εγώ δεν είχα αγχωθεί καθόλου! Καλέ, διάβασα αυτό που έγραφες για τα βότσαλα, και σκέφτηκα "καλά, γιατί θα τους δώσει βότσαλα για δώρο;" και μετά είδα τι είναι τα βότσαλα! Θέλω κι εγώ αυτά με το βύσσινο! Εγώ πιστεύω ότι θα είναι κοριτσάκι το παιδί σου. Αλλά μπορεί να είναι και αγοράκι. Όντως, ο θηλασμός δεν επηρεάζει την εγκυμοσύνη. Εγώ, βέβαια, που πρέπει να παίρνω ασπιρίνες, δεν θα μπορούσα να θηλάσω κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Κατερίνα ωραία περάσατε το σκ! Για το σχολείο εγώ δεν το σκέφτηκα καθόλου. Αν είναι ώριμο το παιδί, τότε γιατί να μην το στείλεις; Πάντως, αυτό που λέει η Βάσω είναι πολύ σωστό, καλύτερα να αργήσει το παιδί να πάει σχολείο ένα χρόνο, παρά να ταλαιπωρείται μετά και να μην μπορέσει ποτέ να προσαρμοστεί. Μια ανηψιά μου πήγε δημοτικό μόλις γεννήθηκαν τα δίδυμα αδέλφια της. Καταλαβαίνετε, χαϊδεμένο κοριτσάκι, έχασε την πρωτοκαθεδρία στο σπίτι, και για να την επανακτήσει, συμπεριφερόταν κι αυτή σα μωρό. Αποτέλεσμα: πήγε στο σχολείο και φερόταν κι εκεί έτσι, και στο τέλος της χρονιάς δεν είχε μάθει καλά καλά να διαβάζει. Η δασκάλα είπε στους γονείς να την αφήσουν στην ίδια τάξη, και επέμεινε πολύ, οι γονείς τελικά δέχτηκαν, και αυτό τη βοήθησε πάρα πολύ. Τώρα θα πάει έκτη δημοτικού και είναι πολύ καλή μαθήτρια. Αν πήγαινε κατευθείαν στη δευτέρα, θα κουβαλούσε μαζί της όλα τα κενά, τα οποία θα έπρεπε να καλυφθούν στην πρώτη τάξη, και δε θα κατάφερνε να φτάσει τους άλλους. Προδημοτική είναι τα νήπια νομίζω, δηλαδή η τάξη του νηπιαγωγείου πριν το δημοτικό. Αυτό με το φαγητό ο Αντρέας το κάνει σαν παιγνίδι. Δεν τον ενδιαφέρει και τόσο να φάει αυτά που πετάει κάτω, όσο απλά να τα πετάξει. Περνάει φάση που πετάει πράγματα τώρα... Βάσω πάλι γάμοι και γενέθλια; Καλά, δεν ησυχάζετε δευτερόλεπτο! Πιο συχνά πηγαίνετε σε γάμους και σε γενέθλια παρά στο σούπερ μάρκετ! Ευτυχώς που ηρέμησε και κοιμήθηκε η Ιωαννούλα. Εμάς ο Αντρέας το βράδι δεν μας ακούει όταν πηγαίνουμε να τον δούμε, αλλά το πρωί αν κοιμάται και πηγαίνω να τον ελέγξω, ξυπνάει στάνταρ... Χιχι, λες να τα καταφέρουμε και να μείνουμε έγκυες μαζί; Μαρία καλό ταξίδι στον άντρα σου, αν και θα έχει φτάσει μέχρι τώρα! Κι ο Αντρέας περίπου ίδιο ωράριο με τον Στέφανο έχει! Ο Αντρέας με τους γονείς μου κάθεται ευχαρίστως. Με άλλους δεν τον έχω αφήσει ποτέ. Κι εμείς διαβάζουμε παραμυθάκια, βλέπει τις εικόνες και αναγνωρίζει τα πάντα, π.χ. τον ρωτάω πού είναι τα δέντρα, μου τα δείχνει, βλέπουμε έναν από τους ήρωες του παραμυθιού, τον ρωτάω πού είναι τα μάτια του, η μύτη του, κ.λπ., και μου τα δείχνει. Αλλά τώρα τελευταία, όποτε πάω να του διαβάσω βιβλίο, μου το παίρνει, το ξεφυλλίζει μόνος του, και μετά το αφήνει κάτω. Αν το ξαναπάρω για να του το διαβάσω, αρχίζει το ίδιο πάλι. Έχει, όμως, και πολλά βιβλία τα οποία παίρνει μόνος του απ' τη βιβλιοθήκη του και ξέρει πού έχουν κάποιες εικόνες που του αρέσουν, π.χ. ένα βιβλίο έχει κόκκινα αβγά, βρίσκει την εικόνα και λέει "αγά", ένα άλλο έχει ένα μωρό, βρίσκει την εικόνα και λέει "νινί", και παίρνει κι αυτά τα βιβλία με τις χοντρές σελίδες που έχουν μια εικόνα και από κάτω γράφουν τη λέξη, και βρίσκει διάφορα που ξέρει, π.χ. τον ανανά και λέει "ανανά" κι άλλα τέτοια. Αναγνωρίζει τα αυτοκίνητα, π.χ. όταν δει το αυτοκίνητο της μάνας μου λέει "γιαγιά". Σήμερα στην καφετέρια ο αδελφός μου είχε πάρει το αμάξι της μάνας μου και το είχε παρκάρει απ' έξω, το είδε ο Αντρέας και φώναζε "γιαγιά, γιαγιά". Και τώρα τελευταία άρχισε να λέει και το όνομά του: όταν βλέπει τον εαυτό του σε φωτογραφία ή στον καθρέφτη, λέει "ντέα"! Χριστίνα πολλά φιλιά! Πωπω, πόσα έγραψα!!! Σας φιλώ όλες!

Αυτό όντως ισχύει. Χτες ο κουνιάδος μου με τις δύο κόρες του παραλίγο να πνιγούν με μία πολύ μεγάλη φουσκωτή βάρκα, η οποία ξεφούσκωσε ενώ ήταν μέσα, και το ρεύμα τους παρέσυρε στα ανοιχτά. Και το δικό μας φουσκωτό κάθισμα ξεφούσκωσε λίγο τη δεύτερη φορά που το ρίξαμε στη θάλασσα.

Πόσα γράψατε βρε πολυλογούδες!!! Σας διαβάζω τμηματικά απ' το πρωί, αλλά τώρα δε θυμάμαι τίποτα! Σας ευχαριστώ όλες για τις ευχές σας!!! Και ναι, γίνομαι 33 χρονών! Τα χρόνια του Χριστού που λένε, χεχε... Μου φαίνεται απίστευτο ότι είμαι τόσο, μάλλον κάποιο λάθος πρέπει να έχει γίνει στο πιστοποιητικό γέννησης! Σήμερα το πρωί πήγαμε εκκλησία με τον Αντρέα, μια που είναι τα γενέθλιά μου. Ήθελα να κοινωνήσω, αλλά είμαι ακόμα αδιάθετη, οπότε κοινώνησε ο Αντρέας. Τώρα έφτιαξα μια πίτσα και περιμένω τους γονείς μου και τον αδελφό μου να έρθουν για να τη φάμε. Ο άντρας μου πήγε και μου πήρε μια τούρτα που γράφει πάνω "Χρόνια πολλά μωράκι μου" ή "Να ζήσεις μωράκι μου" ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, που τελειώνει σε "μωράκι μου". Απορώ πώς το έπαθε ο άχρηστος! Σας φιλώ όλες, θα τα πούμε μετά!

Μαρίνα γιατί δεν κανονίζετε να πάτε μια μέρα για μπάνιο; Κρίμα είναι, δεν είστε μακριά απ' τη θάλασσα. Ας μετακομίσετε δυο μέρες πιο αργά, δε χάθηκε ο κόσμος! Είναι σημαντική η θάλασσα για το μωρό, κάνει πολύ καλό. Μπα, δε νομίζω να σας ανακοινώσω εγκυμοσύνη τον άλλο μήνα. Την άλλη βδομάδα φεύγουμε για Πάτρα, και θα κοιμόμαστε στο ίδιο δωμάτιο με τον Αντρέα, με την πεθερά μου απ' έξω, οπότε, δεν το βλέπω να χάνουμε τίποτα, και οι γόνιμες μέρες μου θα είναι τότε. Από Αύγουστο βλέπουμε! Κι εμάς πετάει τα φαγητά κάτω, το βλέπει σαν παιχνίδι. Όταν του δίνω φρούτο, προτιμώ να του ταΐζω ένα-ένα τα κομματάκια ή να του δίνω ένα-ένα κομματάκι στο χέρι να το τρώει μόνος του, γιατί αυτός τρώει λίγο και μετά αρχίζει και τα πετάει. Όταν βγει απ' το καθισματάκι, παίρνει αυτά που είναι πεταμένα στο πάτωμα και τα τρώει. Γενικώς, πετάει πράγματα, ό,τι βρίσκει μπροστά του. Εν τω μεταξύ, κάτι ήθελα να σας ρωτήσω κι εγώ για κάτι που κάνει ο Αντρέας, αλλά δε θυμάμαι τώρα τι ήταν. Σας αφήνω, πάμε στη μάνα μου, έχει κεφτέδες!!!

Κατ' αρχήν να πω ότι είσαι αξιέπαινη που δέχτηκες με τόση αγάπη τα παιδιά του άντρα σου, και που κρατάς μια τόσο σωστή στάση απέναντι σ' αυτά και στη μητέρα τους. Συμφωνώ με τα κορίτσια, μόνο ο μπαμπάς των παιδιών μπορεί να κάνει κάτι, κι αν υπάρχει σοβαρό πρόβλημα, θα πρέπει να κάνει κάτι πιο δραστικό απ' το να κάνει απλά κάποιες αναφορές στη μητέρα τους.

Καλημέρα κόρες! Τι κάνετε; Εμείς πήγαμε εκκλησία και μετά άφησα τον Αντρέα στους γονείς μου και το έσκασα, χεχε! Χτες τα έφτυσα, πήραν οι γονείς μου με τον αδελφό μου το αυτοκίνητό μας και πήγαν Πάφο, και μας άφησαν μεν το δικό τους, αλλά δεν μπορούμε να μεταφέρουμε τον Αντρέα με αυτό, οπότε μείναμε όλη μέρα κλεισμένοι σπίτι... Το βράδι πήγαμε σε ένα art cafe που τραγουδούσαν κάποιοι φίλοι μας, και φυσικά τον Αντρέα τον αφήσαμε στη μάνα μου. Ήταν πολύ ωραία, αλλά κάπνιζαν όλοι και πνιγήκαμε απ' τον καπνό, παρ' όλο που καθόμασταν σε εξωτερικό χώρο, και ήμασταν τόσο κουρασμένοι, που έκλειναν τα μάτια μας. Το χρειαζόμασταν, όμως, δε θα άντεχα να μείνω κλεισμένη στο σπίτι και το βράδι. Μαρίνα καλά στέφανα εύχομαι! :p :p Καγκουράκι δεν την είχα σκεφτεί την εικόνα του Αντρέα να περπατά με το γιογιό στον κώλο, χαχα! Πολύ γέλασα! Το ρολό με μαρμελάδα, απ' ό,τι κατάλαβα, είναι η συνταγή του Ρολό με μερέντα, που έχω φτιάξει κι εγώ κάποιες φορές. Είναι πάρα πολύ εύκολο. Μάγδα πολύ ωραία περάσατε! Ανθή κι εγώ είμαι αδιάθετη, κλαψ, αλλά δε θα πάμε θάλασσα, γιατί το απόγευμα θα πάμε σε έναν ξάδελφό μου. Πρωί και μεσημέρι δεν πηγαίνουμε με τίποτα, είναι πάρα πολύ δυνατός ο ήλιος εδώ πέρα. Μάλλον Πάτρα θα πάμε για μπάνιο, αααν πάμε... Εμένα μου αρέσει η μαγειρική και δε με κουράζει. Αυτό που με κουράζει τρομερά είναι το πλύσιμο των πιάτων, ενώ παλιότερα αυτή η δουλειά ήταν η αδυναμία μου! Τώρα πλεόν δεν πλένω σχεδόν ποτέ πιάτα, τα έχει αναλάβει αποκλειστικά ο άντρας μου! Απ' το στόμα σου και στου Θεού τ' αφτί! Μακάρι να φουσκώσει κι εμένα η κοιλίτσα μου! Είμαι πανέτοιμη για δεύτερο παιδάκι, ο άντρας μου το ίδιο, ενώ ο Αντρέας θέλει παρέα, βαριέται μόνος του! Σας φιλώ κόρες, θα τα πούμε μετά!

Γεια σας κόρες. Μαρία κι εμείς ξυπνήσαμε νωρίς... Εγώ από τις τρεις κάθε λίγο ξυπνούσα και πήγαινα τουαλέτα, λόγω περιόδου, πεντέμιση χτύπησαν οι σειρήνες, επειδή είναι η επέτειος της εισβολής, και έξι και τέταρτο ξύπνησε ο Αντρέας. Τον κράτησα μέχρι τις οκτώ παρά είκοσι, και μετά ανέλαβε ο άντρας μου και κοιμήθηκα καμιά ώρα... Εννοείται ότι τώρα ζαλίζομαι. Ο Αντρέας μεγάλωσε και αρχίζει τώρα να μιλά. Ό,τι του πούμε το λέει ή προσπαθεί να το πει, κι έχει πολλή πλάκα! Ναι, θα είμαι και πάλι στο εσπερινό. Τι έγινε τελικά με τον άντρα σου; Θα πάτε πουθενά διακοπές όλοι μαζί; Σήμερα εγώ δε μαγειρεύω, έχουμε λαζάνια από προχτές και αρακά από χτες. Καγκουράκι εγώ ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ δε θα άντεχα να μη μάθω φύλο!!!! Με τίποτα όμως! Ώστε γι' αυτό κυρία μου προσπαθείς να αποθηλάσεις! Κι αναρωτιόμουν, τι την έπιασε και άρχισε αποθηλασμό στα καλά καθούμενα; Σας αφήνω, θα τα πούμε μετά!

Γεια σας κοριτσάρες! Καγκουράκιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!!!!!!!!!!!!!!!! Τι βόμβα ήταν αυτή;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Καλέ, εσύ πήρες φόρα!!!!!!!!!!!! Ζηλεύωωω!! Θέλω κι εγώωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Πόσο είσαι δηλαδή; Δέκα εβδομάδων; Θαυμάζω την αυτοσυγκράτησή σου, που περίμενες να κάνεις την αυχενική για να μας το πεις. Και στο Νικόλα έτσι είχες κάνει θυμάμαι. Καλά, εγώ με τίποτα, θα τα είχα ξεράσει όλα με το που θα έκανα το τεστ! Για πες καλέ, έχεις συμπτώματα, πώς είσαι; Χριστίνα καλά έκανες και του έβαλες την πάνα, αυτό έλειπε να πάθει το παιδί καμιά ηπατίτιδα! Μακάρι να τον πάρουν στο σχολείο το Δημητράκη. Μάγδα τι γίνεται; Πάτε καμιά θάλασσα; Μαρία, καλώς όρισες και πάλι στο καφενεδάκι μας!!!!!!! Να σου ζήσει ο Στεφανάκος κι από δω! Για πες τα νέα σου. Σας φιλώ κορίτσια, τα λέμε αύριο!

Βάσω αυτό που λες θα είναι, αλλά γιατί δε λες κι εσύ στη μάνα σου ότι χρειάζεσαι βοήθεια που και που;

Ουφ, κομμάτια έγινα... Ευτυχώς ο μικρός έμεινε για λίγο στη μάνα μου, και τώρα πάει ο άντρας μου να τον φέρει για να φάμε. Οι πατάτες αντιναχτές της συνταγής είναι παραλλαγή. Οι αυθεντικές πατάτες αντιναχτές είναι αυτές: http://www.sintagespareas.gr/sintages/antinaxtes-patates.html Τις αυθεντικές τις έχω φτιάξει, την παραλλαγή όχι. Κατερίνα κι εγώ φτιάχνω ένα σωρό φαγητά με λαχανικά, κάθε εποχή και άλλα, ανάλογα με το ποιο λαχανικό είναι στην εποχή του! Τώρα το καλοκαίρι μπορούν να γίνουν πολλά φαγητά με λαχανικά, και, ό,τι φαγητό κι αν φτιάξω, θα πετάξω και λαχανικά μέσα, π.χ. στα λαζάνια χτες έβαλα εκτός απ' τον κιμά και κολοκυθάκι, πιπεριά, και μαϊντανό. Αυτά τα μακαρόνια που λες νομίζω τα έχω φτιάξει κι εγώ αρκετές φορές. Είναι μια συνταγή που έχει και ντοματίνια μέσα; Εγώ έβαζα φρέσκια ντομάτα σε κύβους και έβαζα και πελτέ για να γίνει πιο πλούσια η σάλτσα, χιχι! Για τον μικρό κι εγώ πρώτη φορά το ακούω να βάζεις στερεές τροφές νωρίτερα επειδή είναι παχουλό το μωρό... Γιατί και με τα φρούτα και τα λαχανικά, όσο να 'ναι, θα παίρνει θερμίδες. Κι εμένα η μάνα μου δε μου κάνει ποτέ καμία δουλειά. Μόνο όταν ήμουν άρρωστη στο κρεβάτι τις προάλλες σιδέρωσε μισό πλυντήριο ρούχα. Φυσικά, όταν ήμουν έγκυος ερχόταν και βοηθούσε και μας έκανε και όλο το σίδερο. Καλέ, εννοείται ότι θα βαριόταν ο Αντρέας να κάθεται συνέχεια. Ευτυχώς είχε κι άλλα παιδάκια και παίξανε. Ήταν ένα αρκετά μεγαλύτερο, γύρω στα δέκα, που του έδωσε ένα μπαλόνι και παίζανε, οπότε τους είδε ένα Φιλιππινεζάκι, γύρω στα τρία, κι όρμηξε κι αυτό! Αυτό ήταν πάρα πολύ άτακτο, έπαιρνε συνέχεια το μπαλόνι απ' τον Αντρέα κι έτρεχε, ο Αντρέας τον κυνηγούσε, το μεγαλύτερο παιδάκι έπαιρνε το μπαλόνι απ' το Φιλιππινεζάκι και το έδινε στον Αντρέα, το Φιλιππινεζάκι έκανε τον νίντζα και έπεφτε από δω κι από κει, αλλά δεν έκαναν φασαρία, και τα τραπέζια ήταν πάρα πολύ αραιά και είχε πολύ χώρο για να παίξουν χωρίς να ενοχλούν κανένα. Σε κάποια φάση, όμως, πήγε το μπαλόνι πάνω σε ένα τραπέζι. Τους το δώσανε, βέβαια, οι άνθρωποι που κάθονταν εκεί, αλλά εμείς κάναμε ότι δεν τους ξέραμε, και λέω εγώ στην παρέα μας "ποιο είναι αυτό το ενοχλητικό παιδί ρε παιδιά, απαπαπα, δεν το μαζεύουν οι δικοί του;". Μετά από ένα λεπτό σηκώθηκα για να φτιάξω το παντελόνι του Αντρέα που του έπεφτε, και οι άνθρωποι απ' το τραπέζι με κοιτούσαν με γουρλωμένα μάτια, χαχα!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ έβαλα αρακά στη γάστρα και μόλις τώρα φύγανε οι άντρες για κάτι εξωτερικές δουλειές, κι εγώ ετοιμάζομαι να κάνω μια πρόχειρη καθαριότητα σε δωμάτια και μπάνια. Καγκουράκι εγώ πιο πολύ απ' όλα βαριέμαι την επιστροφή από τη θάλασσα. Έτσι που είσαι κομμένος από το μπάνιο, πρέπει να κάνεις μπάνιο εσύ, να κάνεις μπάνιο το μωρό, να πλύνεις μαγιό, πετσέτες, παντόφλες, να συμμαζέψεις τις τσάντες... Κι ο Αντρέας δέκα κιλά έγινε αρκετά μετά που έκλεισε ενός έτους, κι ακόμα δεν τα έχει ξεπεράσει. Έχει κολλήσει στα δέκα, αλλά το προτιμώ, δε μου αρέσουν τα παχουλά μωρά! Καλέ, είδα το Νικολάκη στο φέισμπουκ, τι κούκλαρος είναι αυτός; Πάνγλυκος!!!! Εν τω μεταξύ, μου έβγαλε ως πρόταση για φίλο ένα Νικόλα Κοφίνα, και δεν κατάλαβα, ο Νικολάκης είναι; Έχει και φέισμπουκ; Ανθή πολύ κουραστική η μέρα σου... Ο άντρας σου καλύτερα; Λογικά ναι, για να αναλάβει και τον Πάνο. Κι εμένα δε με πειράζει να αναλαμβάνει η μάνα μου το μωρό, λογικό είναι, κουραζόμαστε πολύ... Στην πεθερά μου πάλι, δεν έχω καμία εμπιστοσύνη. Για το φαγητό στην Πάτρα, αν πω στην πεθερά ότι ο Αντρέας τρώει αυτό κι αυτό και δεν τρώει εκείνο και το άλλο, το πιθανότερο είναι να πάρει ένα ειρωνικό ύφος και να πει "έλα μωρέ, και τα δικά μου που τρώγανε τέτοια τι πάθανε δηλαδή, κι εγώ τρία μεγάλωσα, κ.λπ.". Είναι από εκείνους τους εντελώς αμόρφωτους ανθρώπους που νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα. Σαν τον Νότη Σφακιανάκη ένα πράμα. Είπα στον άντρα μου πάντως να της πει να μην πάει να αγοράσει παιδικά γιαουρτάκια και σοκολάτες και κρουασάν κι όλα τα σκουπίδια που δίνει στην εγγονή της. Ελπίζω να μην έχουμε θέμα... Αυτό με τους φακούς το έχω κι εγώ φοβία, ότι θα ξεχάσω να πάρω θήκη. Ο άντρας μου πάντα παίρνει πολλές θήκες με υγρό μαζί του! Βάσω μήπως η μάνα σου πηγαίνει να βοηθήσει επειδή δεν έχει εμπιστοσύνη στη νύφη της; Ξέρεις, συνήθως οι πεθερές θεωρούν ότι οι νύφες δεν είναι ικανές να μεγαλώσουν τα εγγόνια ΤΟΥΣ! Σας φιλώ, πάω για τις δουλειές μου.

Γεια σας! Γυρίσαμε απ' την ταβέρνα, περάσαμε πολύ ωραία! Ο Αντρέας στην αρχή κάθισε φρόνιμος στο καθισματάκι και έτρωγε το μήλο του (έκανε πολύ νερουλά κακά το απόγευμα και πήρα μαζί μου μήλο), μετά έφαγε πίτα (κυπριακή πίτα, εννοείται, σκέτη, όχι τυρόπιτα) και μετά απ' αυτό άρχισε να πετάει κάτω τα μήλα, τα κομμάτια της πίτας, και να σηκώνεται απ' το καθισματάκι. Τον έκανε βόλτες η κουμπάρα μου, τον έκανα βόλτες εγώ, τον έκανε βόλτες ο φίλος του αδελφού μου (ο άντρας μου δήλωσε ότι "δεν έχει όρεξη να τον κυνηγά") και μετά βρήκε κάτι άλλα παιδάκια και παίξανε πάρα πολύ! Για μία ώρα περίπου τρέχανε πάνω-κάτω, αναστατώσανε το κέντρο! Χριστίνα τα τηγανιτά δεν τα θέλω, γιατί η πεθερά δεν τηγανίζει ποτέ με ελαιόλαδο, αλλά πάντα με διάφορα σπορέλαια αγνώστου ποιότητας, και δεν ξέρω και πόσο συχνά τα αλλάζει, άσε που τα τηγάνια της είναι όλα γδαρμένα... Και μου κάνει εντύπωσηα αυτό, γιατί στην Ελλάδα έχει παράδοση το μαγείρεμα με ελαιόλαδο. Εμάς εδώ πάντως, τα τελευταία χρόνια άρχισαν οι νοικοκυρές να χρησιμοποιούν ελαιόλαδο στη μαγειρική, κι αυτό όχι πάντα. Παλιότερα μαγείρευαν με σπορέλαια, φυστικέλαιο οι περισσότερες, κι άμα τους έλεγες να βάλουν ελαιόλαδο, σε κοιτούσαν λες και είσαι εξωγήινος. Ακόμα πιο παλιά μαγείρευαν με φυτίνες και διάφορα βούτυρα, ενώ ακόμα παλιότερα (όταν ήταν ο πατέρας μου παιδί, δεκαετίες '30-'40) με χοιρινό λίπος! Άσχετο αυτό, αλλά είπα να το πω! Καλά κάνεις που δεν του βάζεις πάνα, γιατί να το γυρίζεις πίσω το παιδί; Καλά, όπως βλέπω, οι μανάδες μας όλες ίδιες είναι! Να σας ζήσουν τα διδυμάκια, καλοφώτιστα! Όντως ήταν ένα μεγάλο θαύμα. Θυμάμαι που μας είχες πει ότι το ένα μωρό χάθηκε οριστικά, και θα έκαναν προσπάθειες να σώσουν το άλλο, και ξαφνικά μας λες ότι η αδελφή σου γέννησε όχι ένα, αλλά δύο μωρά! Τώρα πώς είναι, έχουν πάρει απάνω τους; Έβαλαν βάρος, περπάτησαν; Είναι 15 μηνών τώρα; Κι ο Αντρέας στην εκκλησία δεν κάθεται και πολύ, παρακολουθεί κάτι που του κάνει εντύπωση, αλλά την πιο πολλή ώρα είτε παίζει με τα άλλα παιδιά, είτε κάνει πασαρέλα σε όλο το ναό... Σας φιλώ κορίτσια, τα λέμε αύριο!

Κατερίνα κι εμένα τόσο ήταν ο Αντρέας στους τέσσερις μήνες, έξι κιλά. Όχι καλέ, δε θεωρεί τα τηγανιτά τα μόνα καλά φαγητά, αλλά μάλλον τα θεωρεί νόστιμα, εύκολα, δεν ξέρω κι εγώ... Πάντως, οι τηγανιτές πατάτες είναι στην ημερησία διάταξη. Και γενικώς, δεν το έχει και πολύ με την κουζίνα, άσχετο που ο άντρας μου θεωρεί ότι η μάνα του είναι η σούπερ μαγείρισσα. Π.χ. θα αγοράσει έτοιμο κέικ (κάτι χάλια του Lidl σαν πλαστικά), θα αγοράσει και κονσέρβες (ειδικά όταν είναι νηστεία, το ντολμαδάκι και οι γίγαντες κονσέρβα πάνε σύννεφο), φτιάχνει και δικά της βέβαια, και κουλουράκια, και γλυκά και φαγητά, αλλά δεν τη λες και καλή μαγείρισσα. Είναι της αρπαχτής, μόνο να δεις πώς ανακατεύει το φαγητό, καταλαβαίνεις ότι είναι άρπα κόλλα. Κάποια τα πετυχαίνει φυσικά, κάποια άλλα, άσ'το καλύτερα... Κι εγώ έφαγα κάτι παραπάνω σήμερα, και θα πάμε και ταβέρνα το βράδι... Κι εμείς τα λαδόπανα, κ.λπ. τα πλύναμε στο μπανάκι του μωρού, όταν έκανε το πρώτο μπάνιο και βγάλαμε τα μύρα. Τα έπλυνε ο αδελφός μου με την κουμπάρα μου, ένα ξέπλυμμα δηλαδή, και μετά τα βάλαμε πλυντήριο. Αλλά είχαμε μαζέψει ό,τι ρούχο φόρεσε το μωρό εκείνες τις μέρες και έκαναν σε όλα ένα ξέπλυμμα. Το νερό το κρατήσαμε, το βάλαμε σε κουβάδες, και το πήραν οι γονείς μου και το πέταξαν στη θάλασσα. Άμα δεν έχεις θάλασσα, το πετάς σε χώμα που δε θα πατηθεί, π.χ. σε μια γλάστρα.

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ έφτιαξα λαζάνια και τα έχω τώρα στο φούρνο. Ο μικρός πήγε στη μάνα μου για να μπορέσω να μαγειρέψω, γιατί ο άντρας μου πήγε για ψώνια, και σε λίγο θα τον φέρουν, γιατί είχε ένα πρόβλημα η κλειδαριά του πορτ μπαγκάζ και πήγε ο άντρας μου το αμάξι στον ηλεκτρολόγο και το άφησε εκεί. Κι εμάς εδώ δεν έχει καύσωνα, όπως κάθε χρονιά. Χτες το απόγευμα καθόμουν ΜΕΣΑ, όχι στη βεράντα, και φυσούσε και κρύωνα... Το ίδιο και την Τρίτη το απόγευμα που πήγαμε για παγωτό σε παγωταρία, φυσούσε τόσο πολύ που ξεπάγιασα. Και μιλάμε τώρα, και στις δύο περιπτώσεις, στις εφτά το απόγευμα έτσι; Ενώ κάθε χρόνο, όταν κοιμόμαστε το βράδι βάζουμε ανεμιστήρα, φέτος ακόμα δε χρειάστηκε. Μου αρέσει, εννοείται, γιατί δεν αντέχω τον καύσωνα... Ανθή περαστικά στον άντρα σου... Ο κουμπάρος μου έχει αιμορροΐδες και έχει περάσει πολλές ταλαιπωρίες. Αφού δεν είναι αμορροΐδες, όμως, φαντάζομαι θα περάσει γρήγορα. Χεχε, την πάτησε η Αλεξάνδρα! Τουλάχιστον, όμως, το άλλο παιδάκι δεν κατάλαβε τι έκανε! Για τη λαμπάδα που λες, κανονικά πηγαίνεις με τη νονά στην εκκλησία. Κρατάει η νονά το μωρό και η μαμά τη λαμπάδα. Αν δεν μπορεί, όμως, η νονά, δε χάθηκε κι ο κόσμος, μπορείτε να το κάνετε όπως λες. Εμείς την πρώτη Κυριακή πήγαμε με τον αδελφό μου, το νονό δηλαδή, και κρατούσα εγώ τη λαμπάδα. Μετά ο αδελφός μου έφυγε, έτσι τις άλλες δύο Κυριακές πηγαίναμε με την κουμπάρα μου που μας πάντρεψε και φαγώθηκε να τον πάει αυτή, και πάλι εγώ κρατούσα τη λαμπάδα (ο δικός μου ρόλος ήταν σταθερός). Την τρίτη Κυριακή αφήσαμε τη λαμπάδα στην εκκλησία, κι από κει και πέρα, τον κοινωνεί όποιος να 'ναι, ο παππούς, η γιαγιά, ο μπαμπάς, εγώ, και ο νονός όταν είναι εδώ. Κι εμείς στο σπίτι έχουμε άλλο σφουγγαράκι για τον Αντρέα, αλλά επειδή τρώει κι από γυάλινα πιάτα ή από κανονικά κουταλάκια κι όχι παιδικά, ουσιαστικά δεν έχει νόημα το ξεχωριστό σφουγγαράκι. Αλλά στην πεθερά, εννοείται άλλο σφουγγαράκι, και πάντα πλύσιμο από εμάς! Βάσω θα έρθετε στα μέρη μας δηλαδή! Δεν υπάρχει περίπτωση, είτε στο ξενοδοχείο, είτε σε καφετέρια, είτε σε ταβέρνα, είτε σε θαλάσσια σπορ, κάποιος απ' όλους που θα σας εξυπηρετήσουν θα είναι μαθητής ή μαθήτριά μου. Δεν υπάρχει περίπτωση να μη συναντήσετε μαθητές μου! Με το φαγητό της Ιωάννας κάπως έτσι να κάνεις. Εγώ στο μάτι δεν πιστεύω καθόλου. Μήπως απλά δεν τους συμπάθησε; Κατερίνα καλή ιδέα αυτή με τον τραχανά. Άλλωστε, η πεθερά μας στέλνει τον τραχανά, οπότε ξέρει ότι τον τρώει ο Αντρέας. Το καλό είναι ότι κι αυτοί έχουν αρχίσει να προσέχουν τώρα τη διατροφή τους, αφ' ότου κατέστρεψαν την υγεία τους λόγω κακής διατροφής. Οπότε τηγανιτά δε φτιάχνουν συχνά, αλλά η πεθερά μου διακατέχεται από το κατοχικό σύνδρομο, και θεωρεί ότι εμείς που είμαστε νέοι πρέπει να τρώμε για να παχύνουμε, και δε νομίζω ότι μπορεί να καταλάβει ότι, για να μην υποφέρεις κάποια στιγμή από χοληστερίνες, τριγλυκερίδια, κ.λπ., πρέπει να κάνεις σωστή διατροφή μια ζωή. Οπότε, μπορεί να μας κάνει συνέχεια τηγανιτά για να μας... ευχαριστήσει! Θηρίο ο μικρός! Πόσο είναι τώρα; Πώς τον λένε; Εμείς το βράδι θα πάμε σε ταβέρνα για φαγητό. Θα κάνουμε το τραπέζι σε ένα φίλο του αδελφού μου που μας έχει κάνει πάρα πολλές εξυπηρετήσεις. Σας φιλώ κόρες!

Χριστίνα δε θα τα καταφέρουμε να βρεθούμε στο τσατ! Καλά, πολύ γέλιο με το Δημητράκη!!!!! Εμείς παίρνουμε πάντα μαζί μας τη τσάντα του, με πάνες, μια-δυο αλλαξιές ρούχα, το νερό του, μωρομάντηλα, κ.λπ. Αλλά μερικές φορές λέμε "έλα μωρέ, σιγά, λίγη ώρα θα λείψουμε", κι έτσι απλά βάζω το νερό του στη τσάντα μου. Πάντως, μας έχουν χρειαστεί τα εξτρά ρούχα, γιατί κάποιες φορές βράχηκε κι αυτός, λερώθηκε, κ.λπ. Κατά τις εννιά τον έφερε ο άντρας μου απ' τους γονείς μου και τον ρωτάω τι έφαγε στη γιαγιά, και μου απαντά "νούνια", που στα αντρέικα σημαίνει "μακαρόνια". Ήξερα ότι σήμερα η μάνα μου είχε μακαρονάδα, την παίρνω και τη ρωτάω και μου λέει ότι, ναι, είχε φάει όντως μακαρόνια! Πρώτη φορά μου απάντησε σε ερώτηση που δεν αφορούσε το άμεσο παρόν!

Γεια σας και πάλι! Μου ήρθε περίοδος, ευτυχώς για να μην την έχω στο ταξίδι, και στείλαμε τον Αντρέα στους γονείς μου για λίγο. Τώρα πήγε ο άντρας μου να τον πάρει. Μια από τις αγαπημένες του ασχολίες τώρα τελευταία είναι η ζωγραφική. Παίρνει χρωματιστά μολύβια και ζωγραφίζει ως άλλος Τζάκσον Πόλλοκ! Συχνά, όμως, προτιμά τα στιλό αντί για τα μολύβια. Σήμερα το απόγευμα ήρθε με την κόλλα του, που τη λέει "κόα", και το στιλό και μου τα έδωσε. Κατάλαβα ότι ήθελε να του ζωγραφίσω εγώ. Του έφτιαξα έναν κύκλο, ένα τρίγωνο και ένα ορθογώνιο και του ζητούσα να μου δείξει το καθένα και μου τα έδειχνε. Μετά του ζωγράφισα ένα αστέρι και φώναζε "ατέι, ατέι, ατέι". Μετά ένα μισοφέγγαρο και φώναζε "κάι, κάι, κάι", δηλαδή "φεγγάρι". Τέλος του ζωγράφισα μια εκκλησία, και έλεγε "γιαγιά", που στα αντρέικα σημαίνει "εκκλησία"!!! Μου φάνηκε απίστευτο το πώς, από απλές σχηματικές αποδόσεις, αναγνώριζε τα αντικείμενα! Και μετά πήρε ένα βιβλίο με εικόνες φρούτων, βρήκε την εικόνα του ανανά και έλεγε "ανανά, ανανά"!!! Μάγδα πολύ ωραία περνάτε κι εσείς! Αν κατάλαβα καλά, μένετε όλοι Αθήνα, κι εσύ και οι κουνιάδοι, αλλά αυτοί πιο μακριά από τη θάλασσα; Εγώ δεν είμαι ιδιαίτερα σιχασιάρα, από αντίδραση στη μάνα μου, η οποία είναι φοβερά σιχασιάρα, και στερείται πολλά πράγματα, και όταν ήμασταν μικροί, τα στερούμασταν κι εμείς. Π.χ. καλαμπόκι ψητό που το φτιάχνουν οι πλανόδιοι δοκίμασα πριν λίγα χρόνια, γιατί η μάνα μου μας έλεγε ότι είναι πολύ βρώμικα και δε μας αγόραζε ποτέ. Έτσι, εγώ δε βγήκα καθόλου σιχασιάρα, αλλά και ο πιο αναίσθητος άνθρωπος του κόσμου να είσαι, αν πας στην πεθερά μου θα σιχαθείς οπωσδήποτε. Δεν είναι καθόλου καθαρή, π.χ. τα πιάτα τα πλένει μόνο απ' την πλευρά που τρώμε, κι από κάτω είναι όλο κολλημένα λίπη, όπως και τα υπόλοιπα σκεύη της. Τα ποτήρια δεν τα πλένουν, απλά τα ξεπλένουν, γιατί λένε, "έλα μωρέ, νερό είχαν μέσα", "έλα μωρέ, καφέ είχαν", "έλα μωρέ, ούζο είχαν"... Το χειρότερο, όμως, είναι όταν πλένει τα πιάτα η γιαγιά του, η οποία είναι τρισχειρότερη, κι απ' ό,τι κατάλαβα, επειδή η μάνα του βαριέται, την αφήνει και κάνει πολλές δουλειές... Ο άντρας μου, πάντως, μου είπε να πάρουμε ένα σφουγγαράκι και να το έχουμε μόνο για τον Αντρέα, και να πλένουμε εμείς τα σκεύη του, κι ας πούνε ό,τι θέλουν. Κι αυτά που σας είπα δεν είναι τίποτα, γενικώς όποτε πηγαίνουμε γίνομαι χειρότερη απ' τη μάνα μου! Χριστίνα πολύ γέλασα με το επεισόδιο στην παιδική χαρά! Δηλαδή στο δρόμο δε φορούσε ούτε βρακί;;;;; :D :D Σας φιλώ, προς το παρόν!

Βάσω όντως τρομακτικές οι εμπειρίες σου, αλλά έπρεπε να τις δεις θετικά, ως ένα λόγο για να μάθεις κολύμπι, οπότε αν σου ξανατύχει, να μην είσαι ανίσχυρη να αντιδράσεις. Πού θα πάτε διακοπές; Εντός Κύπρου; Η Ιωάννα τι θα τρώει; Εμένα αυτή είναι η μόνιμη ανησυχία μου όταν πηγαίνουμε κάπου. Π.χ. τις προάλλες που πήγαμε εκδρομή, του Αντρέα του έφτιαξα φαγητό απ' την προηγούμενη και το πήραμε μαζί μας. Τώρα στην Πάτρα θα τρώμε σπίτι, βέβαια, αλλά η πεθερά μου δεν είναι και τόσο καθαρή, κι ο άντρας μου λέει να πλένουμε ό,τι χρησιμοποιούμε, κι ας παρεξηγηθούν, πρόβλημά τους. Ελπίζω μόνο να μην αρχίσει τα τηγανιτά... Τώρα πήγε ο άντρας μου να παραδώσει το πάρκο... Η κοπέλα που μας το έδωσε μας είπε κατά τα μέσα Μαΐου ότι θα το χρειαστεί τον Ιούλιο, γιατί γεννάει η ξαδέλφη της. Δεν μπορώ να καταλάβω, όμως, πώς θα μπει νεογέννητο σ' αυτό το πάρκο. Είναι αρκετά παλιό, η κοπέλα αυτή το έχει απ' το γιό της, νομίζω, που θα πάει τώρα στο γυμνάσιο, και δεν έχει αυτή την πλατφόρμα που μπαίνει για τα νεογέννητα, ούτε και μπορεί να δεχτεί τέτοια πλατφόρμα. Γενικώς η συμπεριφορά αυτής της κοπέλας έχει γίνει πολύ περίεργη τον τελευταίο χρόνο. Από πέρσι το καλοκαίρι έκοψε κάθε επικοινωνία, δεν απαντούσε στα τηλέφωνα και στα μηνύματα, και σε κάποια φάση που επικοινώνησε, είπε στον άντρα μου (είναι δική του φίλη), ότι είχε ένα πρόβλημα υγείας και έκανε μια επέμβαση στο στήθος. Μετά τους βρήκαμε σε μια εκδήλωση που πήγαμε, και ήταν πολύ φιλικοί, κι αυτή και ο άντρας της, και λίγες μέρες μετά πήρε τηλέφωνο. Λέω κι εγώ ότι πήρε για να μας πει να κανονίσουμε να συναντηθούμε, αλλά τελικά, ήταν για να μας ζητήσει πίσω το πάρκο. Χτες πέρασε δήθεν τυχαία απ' το σπίτι μας με το αμάξι, και την ώρα εκείνη κάθονταν ο άντρας μου με τον Αντρέα στο μπαλκόνι, του φώναξε, και του είπε ότι είχε πάει να δει την ξαδέλφη της που γέννησε. Ο άντρας μου της είπε ότι θα πάμε αύριο (σήμερα δηλαδή) στο σπίτι της να της πάρουμε το πάρκο, γιατί θέλω πρώτα να το καθαρίσω, και του είπε εντάξει. Το ίδιο απόγευμα, στέλνει μήνυμα και του λέει "να περάσω τώρα να πάρω το πάρκο;". Τι λύσσα κι αυτή με το πάρκο; Εκείνη την ώρα φεύγαμε, και της είπε ο άντρας μου αν θέλει, να της το πάμε εμείς πιο αργά το απόγευμα, ή αύριο, σήμερα δηλαδή. Αυτή του απαντά ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Σήμερα την παίρνει ο άντρας μου για να κανονίσουμε ώρα, και του λέει "ελάτε κατά τις τεσσεράμιση", μες στο μεσημέρι δηλαδή! Εκείνη την ώρα το μωρό κοιμάται, κι εγώ επίσης ήθελα να κοιμηθώ, οπότε αποφασίστηκε να το πάει μόνος του. Φυσικά κόλλησε στον υπολογιστή και της έστειλε μήνυμα ότι θα πάει στις πέντε, και του απαντά "εντάξει, αλλά πεντέμιση θα φύγω". Δηλαδή ουσιαστικά ήθελε απλά να της πάμε το πάρκο, όχι να πάμε σπίτι της να καθίσουμε, ενώ μας είχε πει να πάμε όλοι, για να δει και τον Αντρέα. Δεν ξέρω, είναι πολύ περίεργη η συμπεριφορά της, και σκεφτόμαστε μήπως έχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα υγείας (εξ' ου και η επέμβαση στο στήθος) και έχει κλειστεί στον εαυτό της... Σας έπρηξα πάλι! Να δούμε πώς θα αντιδράσει και ο Αντρέας που θα ξυπνήσει και θα λείπει το πάρκο!

Κατερίνα μαζί γράφαμε! Πολύ ωραία περάσατε, μπράβο! Ξετρελάθηκαν τα αγόρια σου!

Γεια σας κορίτσια και χρόνια πολλά! Καγκουράκι χρόνια πολλά στον Νικολάκη σου!!!!! Το θυμόμουν ότι είναι της αγίας Μαρίνας τα γενέθλιά του! Μαρίνα χρόνια πολλά για τη γιορτή σου!!! Εμείς πήγαμε εκκλησία σήμερα το πρωί, και μετά στη μάνα μου για πρωινό. Τώρα ήρθαμε σπίτι και μετά θα πάμε για διάφορα ψώνια. Βάσω α, εσύ έχεις μεγάλη φοβία με το νερό. Γιατί καλέ; Έχεις κάποια άσχημη εμπειρία; Κι εγώ φοβάμαι πολύ τις πισίνες. Είναι πάρα μα πάρα πολύ επικίνδυνες για τα παιδιά. Γνωρίζω μια περίπτωση Γάλλων, που μένουν σε ένα εξωτικό νησί, το Ρενιόν. Είχαν ένα κοριτσάκι, δύο χρονών περίπου, το οποίο έπεσε στην πισίνα του σπιτιού τους και πνίγηκε. Εν τω μεταξύ, η γυναίκα μετά τη γέννηση του παιδιού είχε πάθει καρκίνο της μήτρας και της αφαίρεσαν τη μήτρα, κ.λπ., οπότε δεν μπορούσε να κάνει άλλο παιδί. Άρχισαν να το ψάχνουν για παρένθετη μητέρα, αλλά επειδή για το γαλλικό νόμο αυτό είναι παράνομο, έφτασαν μέχρι τη Θεσσαλονίκη, και τελικά απέκτησαν ένα παιδάκι με παρένθετη μητέρα, και χτίσανε άλλο σπίτι, χωρίς πισίνα αυτή τη φορά! Όσο για το κολύμπι, εγώ πήγαινα μαθήματα όταν ήμουν στο Δημοτικό, με το πρόγραμμα Αθλητισμός για όλους, του Κυπριακού Οργανισμού Αθλητισμού. Μας πήγαιναν στη θάλασσα και κάναμε εκεί τα μαθήματα, αλλά για μένα ήταν ένας εφιάλτης. Το πήρα πολύ άσχημα απ' την αρχή, δεν ήμουν και το μεγαλύτερο δελφίνι, οπότε δεν έμαθα και πολλά πράγματα. Μετά ξαναπήγα όταν ήμουν δεκαέξι, σε πισίνα αυτή τη φορά, και ήταν χειρότερος εφιάλτης, γιατί ο δάσκαλος είχε πάρα πολύ αντιπαιδαγωγική συμπεριφορά. Τότε, όμως, έμαθα να κολυμπώ, αλλά δυστυχώς στη θάλασσα πιο πολύ πλατσουρίζω, γιατί έχω το θέμα με τη μυωπία. Δηλαδή θα πρέπει να πάω με τα γυαλιά, και να τα βγάλω όταν θα μπω στη θάλασσα, αλλά επειδή η μυωπία μου είναι πάρα πολύ μεγάλη, νιώθω ανασφάλεια, επειδή δε βλέπω απολύτως τίποτα. Έτσι, μπαίνω με τους φακούς και πλατσουρίζω... Χριστίνα φιλιά! Σας αφήνω κόρες, θα τα πούμε μετά!

Γεια σας κοριτσούδια! Εμείς κι εμείς μείναμε σ' αυτό το ποστ! Εμείς χτες πήγαμε για μπάνιο. Ο Αντρέας αυτή τη φορά ενθουσιάστηκε. Τον βάλαμε στο σωσίβιο, αλλά έμοιαζε να μην είναι άνετα εκεί μέσα και ένιωθε ανασφάλεια. Έτσι τον κρατούσαμε εμείς, άλλωστε εκεί που ήμασταν πάτωνε. Του άρεσε πάρα πολύ, χτυπούσε τα χέρια του, τον βάζαμε μπρούμυτα και κουνούσε πόδια και χέρια, ήπιε νερό και γελούσε. Ήρθε κοντά μας κι ένα άλλο παιδάκι, τριών χρονών και έπαιζε μαζί μας. Μας πετούσε νερά κι ο Αντρέας ξεκαρδιζόταν στα γέλια. Μιλάμε, είχε κατενθουσιαστεί! Αλλά ρε κορίτσια, το άλλο παιδί, το είχαν ολομόναχο μέσα στη θάλασσα. Φορούσε, βέβαια, σωσίβιο και μπρατσάκια και η θάλασσα εκεί είναι πάρα πολύ ρηχή, αλλά αφήνεις ένα τρίχρονο παιδί μόνο του μέσα στη θάλασσα κι εσύ να κάθεσαι να πίνεις μπίρα; Μετά όταν βγήκαμε ο Αντρέας έπαιζε με την άμμο, έφτιαξα κι εγώ ένα κάστρο, αλλά μου το χάλασε ο Αντρέας, κλαψ. Μετά ήρθε πάλι το άλλο παιδάκι και παίζανε. Σε κάποια φάση κέρασε τον Αντρέα μήλο, κάθεται ο Αντρέας να το φάει, αρπάζει ο άλλος τη μπάλα του Αντρέα, και λέει "πάω να παίξω με τη μπάλα". Με το που τον βλέπει ο Αντρέας, πετάει το μήλο, κατεβαίνει απ' την ξαπλώστρα και τον κυνηγάει! Ο άλλος ήθελε σημασία, κι όλο του έπαιρνε την μπάλα, ο Αντρέας έκλαιγε, προσπαθούσε ο άντρας μου να παίξει και με τους δύο, αλλά το άλλο παιδάκι, με το που τον έβλεπε με τη μπάλα, χοροπηδούσε και του φώναζε "εμένα, εμένα, εμένα, εμένα". Κάπου εκεί επενέβη η μάνα του και του είπε να παίζει με τον Αντρέα, αλλά ο Αντρέας είχε χάσει πλέον το ενδιαφέρον του για τη μπάλα. Ήθελε σημασία το καημένο, ήταν πολύ όμορφο παιδάκι, σαν αναγεννησιακό αγγελούδι, και μάλιστα το λέγανε Μιχαλάγκελο! Τη νύχτα πάλι ξύπνησε ο Αντρέας στις πέντε παρά δέκα. Ήταν κάθιδρος, τον άλλαξα, τον πήρα στο κρεβάτι μας, ήπιε νερό κι αποκοιμήθηκε αμέσως. Ξύπνησα στις οκτώ από δυο μικρά γλυκά χεράκια που με αγκάλιαζαν! Μετά έκανε τούμπες στο κρεβάτι κι έλεγε συνέχεια "οκέι, οκέι, οκέι"! Μάγδα η μάνα μου δε θεωρεί ότι με προσέβαλε μπροστά στους άλλους. Απλά πιστεύει ότι είπε κάτι σωστό κι ότι εγώ της φέρθηκα απότομα και την έκανα ρεζίλι. Όταν της είπα ότι με προσέβαλε μου είπε "τιιιι;;;;; Μα εγώωωωωωωωωω;;;;;;;; Πας καλάααα;;;;". Γενικώς δεν παραδέχεται τίποτα. Σήμερα πάντως που ήρθαν με τον αδελφό μου να δουν τον Αντρέα, δεν είπε τίποτα. Όντως προχτές στην καφετέρια ήταν απαράδεκτοι, γιατί δεν είχαν και τόση δουλειά για να δικαιολογούνται. Μάλλον μας ξέχασαν, συμβαίνουν αυτά, αλλά έπρεπε να φύγουμε λόγω του μωρού... Πολύ ωραία περνάτε! Δεν έχεις άδικο που σου αρέσει το καλοκαίρι. Βάσω όταν θα πάμε στον Άγιο Μηνά θα περάσουμε κι απ' τον Άγιο Στυλιανό, μήπως κάνουμε και δεύτερο μωρό, χιχι! Δε θα είναι τίποτα τα σημαδάκια, μήπως είναι απ' τη ζέστη; Εμάς πέρσι τον Οκτώβρη ο Αντρέας είχε βγάλει κάτι τεράστια σπυριά σε χέρια, πόδια και πρόσωπο, που είχαν μέσα όζον, και ήταν από αλλεργία μάλλον. Του βάλαμε μια αλοιφή και δώσαμε και σιρόπι και του πέρασαν. Την έβαλα τη συνταγή για τα κουλουράκια, για όποια ενδιαφέρεται! Σας φιλώ όλες!

Γεια σας κόρες! Τι κάνετε; Εμείς χτες βράδι πήγαμε βολτίτσα η κουμπάρα μου, ο Αντρέας κι εγώ. Περπατήσαμε πολύ στην παραλία, εννοείται ότι ο Αντρέας χασομερούσε μπροστά από κάθε κιόσκι με παιχνίδια και δεν ξεκολλούσε, και τελικά καθίσαμε σε μια καφετέρια. Έλεγα να δώσω στον Αντρέα το φρούτο του, μέχρι να το φάει θα πιούμε κι εμείς το ποτό μας, και θα φύγουμε, γιατί ο μικρός δεν μπορεί να καθίσει και πολύ. Αλλά δεν ήρθε κανείς για παραγγελία, και τελικά μας θυμήθηκε μια σερβιτόρα την ώρα ο Αντρέας έτρωγε το τελευταίο κομματάκι φρούτου, περίπου είκοσι λεπτά μετά την ώρα που καθίσαμε. Της είπα ότι άργησαν πάρα πολύ να έρθουν και ότι θα φύγουμε γιατί ο μικρός αποκλείεται να καθίσει άλλο. Ένιωσα πάρα πολύ άσχημα, αλλά τι να έκανα; Αν παραγγέλλαμε εκείνη την ώρα, θα έπρεπε να κυνηγώ τον Αντρέα πάνω-κάτω στην παραλία μέχρι να μας φέρουν τα ποτά, να πιώ το χυμό μου μονορούφι και να φύγουμε άρον-άρον γιατί δε θα κρατιόταν... Σήμερα το πρωί ο Αντρέας ξύπνησε απ' τις πεντέμιση, τον πήρα στο κρεβάτι μας κι αντί να κοιμηθεί, έπαιζε κι έκανε χαρούλες και γλύκες. Ήταν πολύ γλύκας είναι η αλήθεια, αλλά εγώ δεν μπορούσα, νύσταζα και ζαλιζόμουν. Ευτυχώς κατά τις εξήμιση αποκοιμήθηκε, και κοιμήθηκα κι εγώ, και μας ξύπνησαν στις οκτώ και είκοσι οι σειρήνες, που χτυπάνε πάντα τέτοια μέρα και τέτοια ώρα, επειδή είναι η επέτειος του Πραξικοπήματος. Έκανα άπειρες δουλειές όλη μέρα, ξάπλωσα το μεσημέρι, αλλά δεν κοιμήθηκα, ξεκουράστηκα όμως! Το απόγευμα λέμε να πάμε για μπανάκι! Ανθή δεν άφησες να περάσουν πάνω απ' τα λαδόπανα σαράντα κύμματα;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Και τολμάς και το λες;;;;;;;;;;;;;;;; Και δεν ντρέπεσαι;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Δεν αισχύνεσαι;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Δεν κοκκινίζεις από ντροπή;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Φτου σου!!!!!!!!!!!!!! Και ξαναφτού σου!!!!!!!!!!!!!!!!!! Και ξαναμαναφτού σου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Καλέ, πρώτη φορά το ακούω αυτό. Μάλλον είναι κάτι αντίστοιχο του "δεν κάνει να κόβεις τα νύχια σου το βράδι" που λέει η πεθερά μου, μαζί με άλλα πολλά τέτοια ωραία. Για τη λαμπάδα δε νομίζω ότι υπάρχει πρόβλημα, το θέμα είναι να κοινωνήσει η μικρή. Αλλά αφού υπάρχει το έθιμο και η λαμπάδα συμβολίζει το φως του Χριστού που λαμβάνει ο νεοφώτιστος (γι' αυτό τον λέμε και "νεοφώτιστο", επειδή φωτίζεται), καλό είναι να την παίρνουμε. Θα την πάρεις τις άλλες φορές, δε χάθηκε ο κόσμος. Βλέπω ότι όλες έχουμε παρόμοιες μανάδες! Λέτε να γίνουμε κι εμείς έτσι... Μπρρρ!!!! Αν και, συνήθως λένε, ό,τι κοροϊδεύεις, το λούζεσαι! Πάντως εμένα επιμένει για τις πάνες, και όταν της είπα ότι, και να βάλω τον Αντρέα στο γιογιό θα σηκωθεί σε ένα λεπτό, μου λέει το κορυφαίο "υπάρχουν και γιογιό που έχουν ζωάκια και τέτοια και τα περιεργάζεται το μωρό" (λες και ο Αντρέας θα απασχοληθεί πάνω από τρία λεπτά) και συνεχίζει με το ακόμα κορυφαιότερο: "έχει και γιογιό με ζώνες"!!!!!!!!!!!!!!!! Δηλαδή να δέσω το μωρό και να του δημιουργήσω, όχι άγχος, αλλά ψυχολογικά προβλήματα με το γιογιό!!!! Με καθησυχάζετε μ' αυτά που λέτε για το μπιμπερό και τις κούπες. Μέσα στο Πάσχα μια φίλη μου με τρία παιδιά, όταν της είπα ότι ο Αντρέας πίνει γάλα από το μπιμπερό, μου είπε "καλά, ακόμα στο μπιμπερό του το δίνεις; Γιατί δεν του το κόβεις;;;", κι όταν τη ρώτησα πού θα πρέπει δηλαδή να του δίνω το γάλα, μου είπε σε ποτήρι με καλαμάκι. Μου φάνηκε πάρα πολύ νωρίς, άλλωστε τότε ο Αντρέας μόλις είχε κόψει το θηλασμό. Χτες πάλι που πήγαμε στο θείο μου, ο ξάδελφός μου, που έχει δύο κόρες, μία εξήμιση χρονών και μία 15 μηνών, μας είπε ότι η μικρή πριν κλείσει ενός πίνει νερό με καλαμάκι, και μάλιστα, για να μας κάνει επίδειξη, όπως είπε κι ο ίδιος, της έδωσε νερό από καλαμάκι. Πνίγηκε όμως κι έβηχε, χμ... Γενικώς δε θέλω να βιάζομαι, το κάθε παιδί έχει τους ρυθμούς του, πρέπει ντε και καλά να το αναγκάσω να κάνει κάτι επειδή κάποιοι πιστεύουν ότι πρέπει; Πολλές λεξούλες λέει η Αλεξάνδρα! (Το φραουλίτσα το καταργήσαμε τώρα Μια χαρά! Και μη σε ανησυχεί το περπάτημα, όλοι περπατούν κάποτε! Κι ο Αντρέας όταν ήταν δέκα μηνών περίπου, μπουσουλούσε με έναν πολύ περίεργο τρόπο: το ένα πόδι το είχε γονατισμένο και το άλλο το πατούσε κανονικά, μάλλον επειδή από ένστικτο ήθελε να σηκωθεί και να περπατήσει αλλά δεν μπορούσε ακόμη! Ο Πανούλης είναι γλύκας, μια χαρά την αποδέχτηκε τελικά την αδελφή του! Σίγουρα θα έχουν και καυγάδες κι απ' όλα, αλλά συνήθως έτσι γίνεται με τα αδέλφια, αν είναι υπερβολικά αγαπημένα κάτι δεν πάει καλά! Βάσω φαντάστηκες να σου κατεβαίναμε ακάλεστοι; Χιχι! Άγιο Μηνά;;;;; Το έχουμε κι εμείς στο πρόγραμμα να πάμε. Παλιότερα πηγαίναμε με τους γονείς μου Κυριακές και εκκλησιαζόμασταν εκεί. Είναι πάρα πολύ ωραίο μοναστήρι, αλλά έχω χρόνια να πάω. Άγιο Στυλιανό πού έχει εκεί; Θάλασσα πού πήγατε; Λάρνακα; Και γιατί δεν ήρθατε από δω; Έπρεπε να βγεις στους δρόμους να ρωτάς πού είναι το σπίτι της Άννας-Μαρίας! Για τη διαφορά ηλικίας που λες κι εγώ συμφωνώ. Αλλά και πάλι, μερικές φορές αν έχουν μεγάλη διαφορά ηλικίας τα αδέλφια, πάλι δεν υπάρχει ζήλια, επειδή το μεγαλύτερο είχε βαρεθεί μόνο του, και ήθελε διακαώς αδελφάκι. Αυτό έγινε με τις κόρες του ξάδελφού μου, που ανέφερα πιο πάνω, και με τις κόρες του κουνιάδου μου. Καγκουράκι ναι βρε, για τον Αντρέα το ήθελα το παγωτό! Το εβαπορέ το ξέρω ότι το δίνουν στα παιδιά τους, αλλά μου φαίνεται λίγο απαίσιο, μυρίζει κιόλας, απορώ πώς δίνουν γάλα κονσέρβα. Εγώ δε θα το έπινα πάντως. Βέβαια, σε κάποιες συνταγές το έχω χρησιμοποιήσει. Μόρφατ, γκαρνί και γενικώς, ό,τι είναι σε σκόνη και γίνεται κρέμα ή οτιδήποτε άλλο, τα αποφεύγω. Προτιμώ να αγοράσω κρέμα γάλακτος και να φτιάξω δική μου σαντιγί. Δεν είναι δύσκολο! Στο σπίτι παίρνουμε παγωτό Παπαφιλίππου, είναι κυπριακά παγωτά, από τα καλύτερα. Χρησιμοποιούν φρέσκο γάλα και φρέσκα φρούτα, και το καταλαβαίνεις όταν τα τρως. Π.χ. το παγωτό μπανάνα είναι λες και τρως μπανάνα, όχι αυτό το κίτρινο χημικό παρασκεύασμα που οι περισσότεροι ονομάζουν "παγωτό μπανάνα" (και που φυσικά μου άρεσε πολύ όταν ήμουν μικρή!). Όταν θα φάμε παγωτό έξω, πηγαίνουμε σε παγωταρίες που φτιάχνουν αυτοί το παγωτό και είναι φρέσκο και πεντανόστιμο. Αλλά στον Αντρέα δε δώσαμε ποτέ, ούτε και ζήτησε άλλωστε. Πολύ γέλασα με την Αγγελική που αγκαλιάζει το Νικόλα, τον ρίχνει κάτω και μετά του λέει "αδελφούλη μου συγγνώμη"!!! Σας φιλώ, πάω στην ομάδα να βάλω τη συνταγή για τα κουλουράκια (εκτός κι αν ξυπνήσει ενδιάμεσα ο Αντρέας).

Γεια σας κοριτσούδια! Τι κάνετε; Εμείς πήγαμε εκκλησία και μετά πήγαμε σε μια θεία μου που είχε το μνημόσυνο της μάνας της, και μετά είχε καφέ. Ο Αντρέας βρήκε τις ξαδελφούλες του και παίξανε, αλλά μου έσπασε τα νεύρα η μάνα μου. Σε κάποια φάση μύρισε τον Αντρέα να δει αν έκανε κακά, και της λέω ότι έκανε πριν και τον αλλάξαμε, και τότε γυρίζει στην πεθερά του ξάδελφού μου και της λέει "τους είπα να του κόψουν τις πάνες τώρα που είναι καλοκαίρι, αλλά αυτοί δεν προσπαθούν". Τώρα δε θυμάμαι αν το είπε ακριβώς έτσι, αλλά αυτό είναι το ρεζουμέ. Της λέω "το μωρό δεν είναι έτοιμο να κόψει τις πάνες, στο έχω πει πάρα πολλές φορές, μην επιμένεις. Μετά τα δύο κόβουν τις πάνες". Της το είπα κάπως απότομα είναι η αλήθεια, αλλά αυτή είναι η χιλιοστή εκατοστή όγδοη φορά που μου το λέει, και τώρα μάλιστα, το είπε μπροστά σε τρίτο, για να με φέρει σε δύσκολη θέση. Μετά που φεύγαμε μου λέει "έκανες τη χειρίστη εντύπωση έτσι όπως μου φέρθηκες, μπλα μπλα μπλα μπλα". Εγώ ούτε που θυμόμουν το περιστατικό, κι άρχισε να με πρήζει και να μου κάνει επίθεση, ότι ήμουν απαράδεκτη, κ.λπ. Της έχει γίνει εμμονή το θέμα της πάνας. Το μωρό δεν είναι έτοιμο να κόψει την πάνα, κι αυτή εκεί, επιμένει ότι πρέπει να τον βάζω συγκεκριμένες ώρες κάθε μέρα στο γιογιό για να μάθει να κάνει κακά. Να της εξηγώ ότι ο Αντρέας ακόμα δε λέει τα κακά, ότι αν τον βάλω στο γιογιό σε δύο λεπτά θα σηκωθεί και θα φύγει, ότι απλά ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ, εκεί αυτή, και μάλιστα να τα λέει και σε άλλους για να με παρουσιάσει εμένα ως άχρηστη και αδιάφορη επειδή δεν του κόβω τις πάνες. Τέλος πάντων... Κάθε μέρα τα καταφέρνει και με συγχίζει. Τις προάλλες που θέλαμε να πάμε για μπάνιο, με παίρνει τηλέφωνο, της λέω ότι θα πάμε παραλία κι αρχίζει "τιιιι; Όχι, να μην πάτε, φυσάει πολύ, θα αρρωστήσει το παιδίιιι"... Μου έσπασε τα νεύρα, της λέω "αμάν πια, δεν υπάρχει περίπτωση να σου πούμε ότι θέλουμε να πάμε κάπου και να μην αρχίσεις το κήρυγμα και τη γκρίνια", και μετά πήγε κι είπε στον αδελφό μου ότι της έκανα επίθεση, και μετά δε μου μιλούσε. Νομίζω ότι την έχει δει λίγο μανία καταδιώξεως, αλλά μόνο με τον αδελφό μου κι εμένα, και κυρίως με εμένα, επειδή τον αδελφό μου δεν τον βλέπει και τόσο συχνά. Και μετά, εννοείται, δεν παραδέχεται τίποτα. "Εγώωω;;;; Το είπα εγώ αυτό;;;; Πότεεεε;;;". Καγκουράκι και του Αντρέα του αρέσει να τον κρατάει ο άντρας μου απ' τις μασχάλες και να τον παίζει στο νερό. Αλλά το κεφαλάκι δεν του το έχουμε βουτήξει ακόμη. Τώρα αύριο μάλλον θα πάμε παραλία, να δούμε πώς θα αντιδράσει. Νομίζω ότι θα είναι πιο εξοικειωμένος. Εύκολες φαίνονται οι συνταγές, αλλά αυτά τα γκαρνί, τα μόρφατ και τα εβαπορέ, πόσο καλά είναι... Χμ... Γενικώς τα αποφεύγω αυτά, οπότε δε νομίζω να φτιάξω αυτά τα παγωτά... Νομίζω αυτός είναι κι ο λόγος που δε φτιάχνω παγωτό, επειδή δε βρίσκω μια συνταγή που να έχει μέσα κανονικό γάλα, άντε καμιά κρέμα γάλακτος και τίποτε άλλο. Ευχαριστώ πάντως! Ανθή ξέρω πολλά παιδιά που κόβουν το μπιμπερό στα έξι! Μη σου πω και πιο πολύ! Γιατί δε δοκιμάζεις να του δώσεις το γάλα με το καλαμάκι; Κι ο Αντρέας το γάλα με το μπιμπερό το πίνει, επειδή αποθηλάσαμε και δεν ήθελα να είναι πάρα πολύ απότομη η μετάβαση από το στήθος σε ποτήρι, έτσι του έδωσα μπιμπερό. Το νερό το πίνει στο ποτηράκι με το στόμιο. Από ποτήρι κανονικό δεν ξέρει να πίνει. Με καλαμάκι δε δοκιμάσαμε, αλλά όλοι μου λένε ότι πρέπει οπωσδήποτε να δοκιμάσω. Αλλά γενικώς, δε μου αρέσει να βιάζομαι και να πιέζω το μωρό. Σιγά και τι θα γίνει, όλοι μαθαίνουν κάποτε να πίνουν σε ποτήρι! Εν τω μεταξύ, αυτό το σκεφτόμουνα και σε σχέση με το βούρτσισμα των δοντιών. Δηλαδή, ο Αντρέας πίνει νερό μόνο από το ποτηράκι, και το ρουφάω για τον Αντρέα σημαίνει ταυτόχρονα και καταπίνω. Οπότε, θα είναι πολύ δύσκολο να παίρνει το νερό στο στόμα, να κάνει γαργάρα και να το φτύνει. Φυσικά τώρα βουρτσίζω κι εγώ τα δόντια μου για να με βλέπει, αλλά δεν ξέρω αν θα το κάνει κι αυτός. Δυστυχώς η κατάσταση στην Ελλάδα είναι φαύλος κύκλος. Το μίσος γεννά μίσος, από κάπου ξεκινά, βέβαια, αλλά μετά γίνεται ανεξέλεγχτο. Σας αφήνω κόρες, θα τα πούμε μετά.

Καγκουράκι για δώσε τις συνταγές για παγωτό, να δούμε αν θα το πετύχω! Αν ερχόμασταν στη βάφτιση του Νικόλα, ο Αντρέας θα ήταν ο πιο ευτυχισμένος άνθρωπος στον κόσμο! Λατρεύει τον Μικρό Νικόλα. Πηγαίνει στον άντρα μου και του λέει "Κόα, κόλα", δηλαδή "Νικόλα, Νικόλα" και θέλει να του βάζει το τραγούδι του Μικρού Νικόλα. Όταν το ακούει, αρχίζει να χοροπηδά όπως κάνουν τα παιδάκια στο βιντεάκι, και κοιτάζει και την αντανάκλασή του στο τζάμι! Μετά σε ένα σημείο του βίντεο παίζουν μπάλα, κι αυτός φωνάζει "γκόοοολ"! Τι ωραία που κολυμπάτε όλοι! Δηλαδή βουτάς το κεφάλι του Νικόλα στο νερό και δεν γκρινιάζει; Ανθή τι φοβερό αυτό που συνέβη στον ανηψιό σου... Δυστυχώς τα πράγματα πάνε απ' το κακό στο χειρότερο, και εισερχόμαστε σε ένα φαύλο κύκλο. Απ' τη μία οι Έλληνες είναι αγανακτισμένοι με τους αλλοδαπούς και ψηφίζουν Χρυσή Αυγή με όλα όσα αυτό συνεπάγεται, απ' την άλλη οι αλλοδαποί αισθάνονται το μίσος που πηγάζει από αυτό το γεγονός και αντιδρούν με το να γίνονται πιο βίαιοι. Και δυστυχώς, όλοι το τραβάνε στα άκρα... Φυσικά, και όσοι περνούσαν, έβλεπαν τον ανηψιό σου και δε βοηθούσαν, είναι το ίδιο εγκληματίες με αυτούς που τον χτύπησαν. Γιατί κι αυτούς, που έκαναν την επίθεση, ίσως κάποιος άλλος να τους έχει χτυπήσει και έβγαλαν το μίσος τους πάνω στον ανηψιό σου. Οι πολίτες που περνούσαν και τον έβλεπαν χτυπημένο κάτω και τον προσπερνούσαν τι δικαιολογία έχουν; Απλά κοιτάνε τη βολή τους... Δεν είναι αυτή η Ελλάδα που έζησα δέκα χρόνια... Μια φορά με κλέψανε, κι αυτό ήταν μέσα στο Πανεπιστήμιο, είχα αφήσει τη τσάντα μου μέσα στην αίθουσα και βγήκα έξω στο διάλειμμα, κι όταν γύρισα τη βρήκα κάτω, και το κινητό και το πορτοφόλι μου έλειπαν. Δεν ξέρω ποιος το έκανε, αλλά μόνο συμφοιτητές μου ήταν μέσα στην αίθουσα, και μάλιστα, είχε δει μια κοπέλα, Κύπρια, να φεύγει τρέχοντας πριν τελειώσει το διάλειμμα... Μια φορά θυμάμαι είχα ζαλιστεί στο λεωφορείο, κι αμέσως τρέξανε να μου δώσουν τη θέση τους, να με βοηθήσουν. Έχει αλλάξει πολύ η ελληνική κοινωνία δυστυχώς... Μάγδα δεν το ήξερα ότι δουλεύεις στον ΟΤΕ! Εννοείται ότι τα κουλουράκια τα έχουμε σε κοινή θέα, και του δίνουμε άλλωστε, δεν του τα κρύβουμε. Αλλά σήμερα, ίσως επειδή έφαγε διάφορα στην εκδρομή, ίσως επειδή δεν τα έβλεπε για αρκετή ώρα, δεν ασχολήθηκε και πολύ, κι όταν γυρίσαμε στο σπίτι δε ζήτησε! Ο Αντρέας σε κάποια θέματα είναι πολύ εύκολος, σε κάποια άλλα πολύ δύσκολος. Π.χ. την πιπίλα την έκοψε μόνος του εφτά μηνών. Απλά δεν την ήθελε. Το θηλασμό ούτε που καταλάβαμε πώς τον κόψαμε. Αλλά όταν είναι να κάνει σκανταλιές και αταξίες, δεν ακούει κανένα! Είναι πάρα πολύ ζωηρός, πεισματάρης και ξεροκέφαλος και απλά κάνει αυτό που θα του κατέβει στο κεφάλι, όσες φορές κι αν του πούμε ότι είναι αταξία και όσες φορές κι αν του εξηγήσουμε και το λόγο που είναι αταξία. Η τελευταία του αταξία είναι να πετάει πράγματα απ' το παράθυρο και το μπαλκόνι. Τον βάζουμε τιμωρία στο πάρκο, αλλά αυτός απλά το ξανακάνει. Σήμερα κρατούσε ένα παιχνδάκι και είχε απλώσει το χέρι του έξω απ' τα κάγκελα του μπαλκονιού κι έκανε ότι θα το ρίξει. Του έλεγα συνέχεια "όχι, Αντρέα, μην το ρίξεις", κι αυτός με κοιτούσε και γελούσε, και μάζευε το χέρι του. Το έκανε δυο-τρεις φορές, και μετά φυσικά το πέταξε. Τον βάλαμε τιμωρία στο πάρκο, κι όταν του θύμιζα την αταξία του έκλαιγε, αλλά πιστεύω ότι τον διασκεδάζει πολύ αυτή η χαζομάρα και θα το ξανακάνει, μέχρι να βαρεθεί. Την πόρτα μας ευτυχώς δεν την έχει ανοίξει ποτέ, αλλά της μάνας μου, που είναι πάρα πολύ εύκολο να ανοίξει, πατάς απλά ένα κουμπί, την ανοίγει, βγαίνει στη βεράντα και πάει να κατέβει τα σκαλάκια για να βγει στο δρόμο. Ξέρει ότι είναι αταξία, αλλά το κάνει ούτως ή άλλως, επειδή το βρίσκει πολύ διασκεδαστικό και ενθουσιάζεται. Δηλαδή, και πεντακόσιες φορές να του πω "όχι εκεί", αυτός απλά θα πάει, δε θα με ακούσει. Δεν είναι παιδί που υπακούει και πολύ σε κανόνες, νομίζω έχει πολύ έντονη προσωπικότητα και δεν είναι καθόλου υπάκουος! Το θέμα είναι ότι ένα παιδάκι σ' αυτήν την ηλικία ανακαλύπτει τον κόσμο και πειραματίζεται μ' αυτόν. Θέλει να ζουλήξει όλο το σωληνάριο της οδοντόπαστας, να ανοίξει όλα τα ντουλάπια και να βγάλει τα πράγματα απ' έξω, να ζωγραφίσει το πάτωμα, να πετάξει τα πράγματα απ' το μπαλκόνι, να θρυμματίσει ολόκληρο το μπισκότο στο πάτωμα, να σπάσει το παιχνίδι του, απλά και μόνο για να δει τι θα γίνει αν τα κάνει! Αυτό είναι απολύτως φυσιολογικό, κι εμείς με τα "μη" και τα "όχι" μας και τις ένα σωρό απαγορεύσεις μας, του κόβουμε τη φόρα, το βάζουμε σε καλούπια και δεν το αφήνουμε να αναπτύξει τη δημιουργικότητά του. Γι' αυτό προσπαθώ να μην επιβαρύνω τον Αντρέα με τα "όχι" και τα "μη" που εγώ έμαθα ότι είναι απαραίτητα, εκτός, βέβαια, κι αν απειλείται η σωματική του ακεραιότητα! Βάσω σήμερα που πηγαίναμε στο Όμοδος, περάσαμε απ' την έξοδο του χωριού σου, και σκέφτηκα να σου κατέβω ακάλεστη! Όλο και κάποιος θα ήξερε το σπίτι σου, αλλά μετά λέω "μπα, μάλλον σε γενέθλια θα είναι..." Μαρίνα πώς είναι σήμερα ο μικρός; Τη συνταγή για τα κουλουράκια θα τη βάλω αύριο στην ομάδα. Φιλιά σε όλες!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ είμαι ψόφια. Πήγαμε εκδρομή σήμερα σε ένα πολύ γραφικό χωριό, το Όμοδος. Δείτε εδώ σχετικά: http://www.omodos.org/ Ήταν πολύ ωραία, προσκυνήσαμε δύο φορές στην εκκλησία του Τιμίου Σταυρού, όπου φυλάσσεται ένας ξύλινος σταυρός που είχε βρεθεί εκεί το 2ο αιώνα και ένα κομμάτι από τον σταυρό του Χριστού που άφησε η αγία Ελένη όταν επέστρεφε από τα Ιεροσόλυμα στην Κωνσταντινούπολη και σταμάτησε στην Κύπρο, είδαμε το Μουσείο Αγώνος ΕΟΚΑ, το Κέντρο διάσωσης Δαντέλας, δύο παραδοσιακά πατητήρια σταφυλιών για κρασί, περπατήσαμε στα στενά δρομάκια με τα μαγαζάκια με τα παραδοσιακά μαγαζάκια, και παίξαμε σε μια παιδική χαρά πνιγμένη στα πεύκα! Στην εκκλησία όλοι τα έπαιξαν με τον Αντρέα, γιατί ανέβαινε μπουσουλώντας- επειδή δεν είχε από που να πιαστεί- τα δύο σκαλιά που οδηγούσαν στο τέμπλο, στεκόταν μπροστά στα βημόθηρα, και προσκυνούσε τις εικόνες που ήταν ζωγραφισμένες εκεί! Κάτι Ρωσίδες τον κοιτούσαν που ανέβαινε, και μόλις τον είδαν να προσκυνά, κατενθουσιάστηκαν! Στην παιδική χαρά έκανε δυο φίλες, δύο κοριτσάκια αρκετά μεγαλύτερα, που ανέβηκαν όλοι μαζί στο γύρω-γύρω-όλοι, και τον γυρνούσαν αυτές. Ο Αντρέας έκανε χαρούλες και χαίρονταν κι αυτές! Μετά εμείς ξαναπήγαμε στην εκκλησία, κι όταν περάσαμε απ' την παιδική χαρά για να πάμε στο αμάξι μας, τον είδε η μία και του φώναζε "Αντρέα, Αντρέα" και μετά φωνάζει στην αδελφή της "ήρθε πάλι ο μικρός"!!! Όπου πάμε θα κάνει φίλους!!! Είναι πάρα πολύ κοινωνικός! Επανέρχομαι με σχόλια!