Θέλω να γίνω μαμά

Γεια σας κορίτσια! Ερημιές αυτές τις μέρες... Το πρωί ο Αντρέας πάλι ξύπνησε απ' τις έξι, αλλά είχαμε συμφωνήσει με τον άντρα μου και τον κράτησα μέχρι τις εφτά. Μετά ξύπνησε αυτός και τον ανέλαβε, και κοιμήθηκα σχεδόν για δύο ώρες. Αααααχ, ξεκουράστηκα! Αύριο είπε να τον ξυπνήσω εφτάμιση, κάτι είναι κι αυτό... Σήμερα δεν πήγα σχολείο, ήταν η έναρξη των κατηχητικών και πήγα για τις εγγραφές. Σας είπα ότι θα κάνω κατηχητικό φέτος; Μου δώσανε τα πιο μικρά παιδάκια, κι έχω εννιά κοριτσάκια, από τεσσάρων μέχρι οκτώ ετών. Οκ, ήμουν προετοιμασμένη για μικρά παιδάκια, αλλά δε φαντάστηκα ότι θα είχα και παιδιά προσχολικής ηλικίας που δε θα ξέρουν ούτε να διαβάζουν. Καλά, εννοείται ότι δεν έχω ιδέα από τέτοιες ηλικίες, αλλά υπάρχει τρομερό υλικό στο διαδίκτυο και νομίζω ότι θα με καθοδηγήσουν κι αυτές! Το Σαββάτο αρχίζουμε! Κατά τα άλλα δεν έχουμε κανένα νέο, ο Αντρέας μας τρελαίνει με τα ωραία του. Σήμερα το πρωί όπως φεύγαμε για τη φρουταρία (Τετάρτη γαρ!), είδε στο δωμάτιό μου κάτι ασιδέρωτα ρούχα, κι ανάμεσά τους μερικά καλτσάκια του, οπότε λέει "κάτσες, υτάι", δηλαδή "κάλτσες, συρτάρι" και τις πήρε και τις έβαλε στο συρτάρι του που βάζουμε τις κάλτσες. Μετά, επειδή κάποιες τις είχε αφήσει, λέει "κι άλλο", και πήρε και τις άλλες και τις έβαλε!!! Όλο τέτοια κάνει συνέχεια! Στον αγιασμό σήμερα των κατηχητικών πήγαμε οικογενειακώς και δε σταμάτησε δευτερόλεπτο. Κοιτούσε τα πλακάκια στο πάτωμα που είναι τετράγωνα κι έλεγε "τετάγωνο", έδειχνε τους σταυρούς κι έλεγε "ταβός", τον Μίκυ στην μπλούζα ενός κοριτσιού κι έλεγε "μίμιάους" (δηλ. Μίκυ Μάους), κι άλλα τέτοια! Ανθή δύσκολη η φάση με το ποδόσφαιρο... Χμ... Αφού χαίρεται ο Πανούλης θα σου έλεγα να τον αφήσεις να συνεχίσει και βλέπεις ανάλογα με τις αντιδράσεις του. Τι σου περνάει απ' το μυαλό που κουράζεται; Κάποια καρδιοπάθεια; Πήγατε στον παιδίατρο; Τι σου είπε; Βάσω ελπίζω να μην είναι τίποτα αυτό με την ορμόνη. Ο Αντρέας είναι πρωινός, αλλά εγώ δεν μπορώ να κοιμηθώ νωρίς. Όταν επιστρέφω απ' το σχολείο γύρω στις δέκα και μισή, δεν μπορώ να κοιμηθώ στις έντεκα. Κατά τις δώδεκα το ενωρίτερο, οπότε δε χορταίνω ύπνο. Του χρόνου που θα πηγαίνω πρωινό σχολείο, θα κοιμόμαστε με τις κότες, χαχα! Η πεθερά το καλσόν μάλλον έτσι το έστειλε, ούτε που θα σκέφτηκε τι είναι αυτό το πράγμα. Το πιθανότερο είναι να το είχε σε κανένα συρτάρι και να το πέταξε μέσα στο πακέτο. Πολύ γέλασα με την αντιρυτιδική όμως! Κι εγώ στεναχωριέμαι όταν παρεξηγηθώ με κάποιον και το σκέφτομαι συνέχεια. Χριστίνα αμάν ρε παιδάκι μου, όλα σ' εσάς; Περαστικά στον Δημητράκη εύχομαι! Τι ήταν αυτό που πάθατε με τον μπαμπά σου; Ευτυχώς που είναι εκτός κινδύνου! Εύχομαι να βρουν σύντομα τι έχει και να θεραπευθεί ακόμα συντομότερα! Το επεισόδιο θα το διαβάσω αύριο! Πολλά φιλιά!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ είμαι κουρασμένη, ο Αντρέας ξυπνάει από τις έξι, ή ακόμα και έξι παρά, και μετά δεν καταφέρνω πάντα να ξανακοιμηθώ... Καγκουράκι κι εγώ έχω πάρει κάτι κιλά, αλλά δεν είμαι έγκυος, χιχι! Μάλλον φταίει που τρώω όταν επιστρέφω απ' το σχολείο, αλλά δεν υπάρχει πάντα κάτι εκεί για να φάω, οπότε αναγκαστικά τρώω στο σπίτι. Κάνει αισθητή την παρουσία του το μωράκι ε; Τα σώβρακα στις φωτογραφίες τα θέλεις φορεμένα; Η κοπέλα που παντρεύτηκε την Κυριακή μου είπε ότι πάει καλύτερα, ελπίζω να το ξεπεράσει σύντομα. Ανθή η πεθερά μου είναι μοναδική στο να διαλέγει δώρα. Το μότο της είναι: θα σου πάρω κάτι για να το φοράς στο σπίτι. Τώρα γιατί παίρνει μόνο πρόχειρα ρούχα και εσώρουχα/κάλτσες/πυτζάμες για δώρα, δεν το ξέρω. Αλλά φυσικά, το κυριότερο είναι το γούστο της που σκοτώνει. Όσο για το φαγητό, υπάρχουν πάρα πολλές επιλογές, φτάνει να τα τρώνε και οι άλλοι. Π.χ. το ψάρι πώς το φτιάχνεις; Μπορείς να το κάνεις στο γκριλ ή τηγανιτό με πατάτες φούρνου ή τηγανιτές ή χόρτα βραστά ή βραστά λαχανικά, στο φούρνο με πατάτες και λαχανικά, στην κατσαρόλα λεμονάτο με πατάτες, τα φασολάκια μπορείς να τα κάνεις με κοτόπουλο ή κρέας, στο φούρνο ή στην κατσαρόλα, το ίδιο και με αρακά, τα μακαρόνια με διάφορες σάλτσες λαχανικών (ό,τι έχεις στο σπίτι), το κοτόπουλο με χίλιους δυο τρόπους, με πατάτες στο φούρνο ή στην κατσαρόλα, γιουβέτσι, με χυλοπίτες, με μακαρόνια βραστό ή κοκκινιστό, με πληγούρι, με μπάμες (αν και τώρα δεν είναι η εποχή τους). Εγώ σήμερα δεν ήξερα τι να μαγειρέψω, ο άντρας μου επέμενε να φτιάξω πατάτες φούρνου και να τις φάμε με τόνο (έλεος), και τελικά έφτιαξα σνίτσελ στο φούρνο (καλά, αυτά τα έφτιαξε ο άντρας μου) και τραχανά σαν ρυζότο με πιπεριές, σκόρδο, κρεμμύδι και πάστα ντομάτας. Αλλά τον έφτιαξα με την τεχνική του πιλαφιού και όχι του ρυζότου, και βγήκε λίγο, χμ... σαν σοβάς. Αλλά από γεύση ήταν πάρα πολύ νόστιμο, το φάγαμε με φέτα. Αλεξάνδρα πώς είναι η Κωνσταντίνα; Της πέρασε ο βήχας; Τα φασόλια εγώ τα έχω φτιάξει φασολάδα άσπρη και κόκκινη, στο φούρνο, στο φούρνο με λουκάνικα, βραστά σαλάτα και με ρύζι. Μια γνωστή μου που είχε κάνει γάμο νωρίς το πρωί, άρχισε να ετοιμάζεται απ' τις τέσσερις, και έκαναν μάλιστα και παραδοσιακό στόλισμα, με βιολιά και λαούτα... Φανταστείτε τώρα να της τραγουδάνε τα παραδοσιακά τραγούδια του γάμου, οι γονείς, οι γιαγιάδες, κ.λπ. να τη λιβανίζουν και να κάνουν διάφορα άλλα, στις τέσσερις το πρωί... Κατερίνα καλύτερα έτσι με τη συννυφάδα, τυπικές σχέσεις, ούτε να μη μιλιέστε, ούτε να είστε κολλητάρια. Λες τα σώβρακα αυτά να είναι τα τυχερά μας; Εγώ πλέον με το σπίτι δεν τρελαίνομαι, κάνω μόνο τα βασικά. Θα κάνω, βέβαια, και μια γενική, πιο λάιτ απ' τη δική σου, βέβαια, σκέφτομαι να πλύνω και καμιά κουρτίνα, σιγά-σιγά, όμως. Για τον θηλασμό κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης που λέτε, νομίζω ότι μπορεί να προκαλέσει συσπάσεις, αλλά δεν είναι και απόλυτο. Αν, όμως, η έγκυος έχει για οποιοδήποτε λόγο συσπάσεις, πρέπει να αποθηλάσει. Αυτό ξέρω, δεν ξέρω αν είναι και σωστά, όμως, γιατί δε μου έτυχε. Πάντως Καγκουράκι, τον Αντρέα δεν τον έβλεπα έτοιμο με κανένα τρόπο να αποθηλάσει, αλλά μέσα σε πολύ λίγο καιρό, από μόνος του σχεδόν, αποθήλασε! Α, καλέ, σας έχω πει ότι ο Αντρέας είναι μεγάαααααααααααααααααααααααααααλος γλύκας;

Γεια σας κορίτσια, σας διαβάζω, αλλά δε βρίσκω ευκαιρία να γράψω. Μας τρέχει ο Αντρέας, ξυπνάει απ' τα χαράματα, έξι-έξι παρά και μας (με) τρέχει. Θα γράψω απ' το σχολείο ή το βράδι.

Μάγδα κι εσύ μια ομορφιά με τη δουλειά και τις δουλειές... Ουφ, βαρέθηκα, δε γίνεται να φέρνω μια γυναίκα να μου καθαρίζει και να την πληρώνει κάποιος άλλος; Τέλεια με τον παιδικό ο Βασιλάκης. Όταν έγραφες ότι θέλει να έρχεται πάντα πρώτος, το μυαλό μου πήγε στη μαθήτριά μου, και μετά είδα ότι το έγραψες κι εσύ, χαχαχαχα!!!!! Χτες αυτή έλεγε στον καθηγητή που της κάνει Αρχαιογνωσία "κοίτα κύριε το τετράδιό μου, πρώτη τα έγραψα απ' τον πίνακα, κοίτα τα γράμματά μου, δες, έβαλα δύο χρώματα εδώ" κι άλλα τέτοια, και φρίκαρε ο άνθρωπος, να βλέπει μια γυναίκα δυο μέτρα, 27 χρονών, να κάνει σαν εξάχρονο κοριτσάκι... Δεν είναι κακό να θέλεις να αριστεύεις, αλλά πιστεύω ότι άλλα πράγματα είναι πιο σημαντικά, π.χ. να μάθεις να συνυπάρχεις με τους άλλους, να τους αποδέχεσαι, να τους ανέχεσαι, να τους βοηθάς, να συνεργάζεσαι. Πιστεύω ότι είναι πιο σημαντικό κάποιος να τα μάθει αυτά στο σχολείο, παρά τα μαθήματα, γιατί έτσι κι αλλιώς, τα μαθήματα κάποια στιγμή ξεχνιούνται όλα. Η πεθερά όλο τέτοια δώρα κάνει: καλσόν, πυτζάμες, νυχτικιές (έχω στοιβαγμένες καμιά δεκαριά, και δεν τις φοράω ποτέ, μόνο όταν πήγα να γεννήσω), και για τον άντρα μου συνέχεια σώβρακα, φανελάκια και κάλτσες. Έχει άπειρα απ' όλα, και δεν πετάει τίποτα, οπότε τα συρτάρια του ξεχειλίζουν. Τώρα του έστειλε δύο απείρου φρίκης σώβρακα, τιγρέ με κεφάλια τίγρης ανάμεσα στο άνιμαλ πριντ, σε χρώμα λευκό-πορτοκαλί το ένα και γαλάζιο-λευκό το άλλο. Πιο άσχημα σώβρακα δεν είχα ξαναδεί στη ζωή μου, αλλά τα πλύναμε και τα φόρεσε και τα δύο (όχι και τα δύο μαζί, χωριστά). Στις φωτογραφίες είχα δει κι εγώ το Βασιλάκη, αλλά εσένα δε θα σε αναγνώριζα! Καγκουράκι αχ αχ, βλέπω όλες έχουμε τα θεματάκια μας με τον ύπνο αυτές τις μέρες... Ανθή όντως αγχωτικό αυτό με τη διάρρηξη. Μια ιδέα είναι να πας στο ψιλικατζίδικο της γειτονιάς και να ανοίξεις μια κουβέντα με θέμα "έχω δώσει όλα μου τα κοσμήματα στους τοκογλύφους για ν' αγοράσω γάλα για τα παιδιά μου και δε μου έχει μείνει ούτε ένα" και "τώρα, όμως, έχουν τελειώσει και τα λεφτά και δεν έχω ούτε για να αγοράσω γάλα στα παιδιά μου". Εύχομαι να τους πιάσουν γρήγορα (καλά, λέμε και κανένα αστείο να περάσει η ώρα) ή να αλλάξουν στέκι και να φύγουν απ' τη γειτονιά σας. Αφού περνάει ωραία ο Πανούλης στον παιδικό, τότε δεν πειράζει που τσαντίζεται το πρωί και φωνάζει. Μάλλον είναι επειδή είχε συνηθίσει να κοιμάται μέχρι αργά και να χουζουρεύει! Αύριο εμείς έχουμε ένα γάμο, πάλι στη Λευκωσία. Θα είναι το πρωί, γιατί θα τον κάνουν κατά τη διάρκεια της Θείας Λειτουργίας. Δεν έχω ξαναπάει σε τέτοιο γάμο, αλλά δεν είναι ασυνήθιστος εδώ. Φυσικά δε θα αρχίσει στις εφτά το πρωί, αν και ξέρω περιπτώσεις που άρχισε τόσο νωρίς, αλλά στις εντεκάμιση. Δε θα πάρουμε τον Αντρέα, γιατί θα ταλαιπωρηθεί τζάμπα, μια που θα πάμε στην εκκλησία και μετά θα γυρίσουμε πίσω, και φαντάζομαι θα πάει μεσημέρι μέχρι να τελειώσει, ο Αντρέας θα πεινάει, και θα θέλουμε και μία ώρα μέχρι να γυρίσουμε, οπότε καλύτερα να μείνει με τους γονείς μου. Η νύφη ήταν συμφοιτήτριά μου στη Θεολογία, και είχε έρθει κι αυτή στο δικό μου γάμο, και ο γαμπρός επίσης ήταν φοιτητής στη Θεολογία, αλλά τον ξέρω μόνο εξ όψεως. Προχτές έμαθα ότι η κοπέλα είναι στο νοσοκομείο με γαστρίτιδα, αλλά τελικά είναι κάτι πιο σοβαρό, κάτι με τα νεφρά της. Θα ακυρωνόταν και ο γάμος, γιατί δεν την άφηναν οι γιατροί να βγει απ' το νοσοκομείο, αλλά τελικά της επέτρεψαν να βγει μόνο για το γάμο και την επομένη θα ξαναμπεί στο νοσοκομείο. Περιμένουν λέει κάτι εξετάσεις να βγουν, κι αν δεν είναι καλές, θα πρέπει να κάνει βιοψία νεφρών. Μακάρι να είναι καλά η κοπέλα, τώρα που αρχίζει τη ζωή της με τον άντρα της. Σας φιλώ κόρες, θα τα πούμε αύριο ή μεθαύριο!

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εμείς σήμερα είχαμε βάφτιση στη Λευκωσία. Λέγαμε να μην πάρουμε τον Αντρέα, αλλά χτες δεν ανέβασε καθόλου πυρετό, ενώ σήμερα τα κακά του είχαν σφίξει. Οπότε, αφού ήταν τελείως καλά, είπαμε να τον πάρουμε μαζί μας, για να αλλάξει λίγο παραστάσεις. Ήταν πάρα πολύ ωραία, και στην εκκλησία και στην ταβέρνα μετά. Στην εκκλησία ο Αντρέας τριγύριζε συνέχεια, ενώ στο κέντρο γνωρίστηκε με κάτι άλλα παιδάκια και παίζανε συνέχεια μαζί. Ήταν ένα αγοράκι εφτά χρονών, και τον πρόσεχε σαν αδελφάκι του! Πιάνονταν όλα μαζί απ' το χέρι, 4-5 παιδάκια, και γυρνούσαν την ταβέρνα! Ο πατέρας του παιδιού που βαφτίστηκε ήταν συμμαθητής του άντρα μου. Νομίζω σας είχα ξαναπεί γι' αυτόν, που ξαναβρέθηκαν με τον άντρα μου μετά από καμιά εικοσιπενταριά χρόνια, μέσω φέισμπουκ, και έτυχε να ζούνε και οι δύο στην Κύπρο! Για τη βάφτιση είχε έρθει και η μάνα του, και έπιασαν την κουβέντα με τον άντρα μου. Τη ρώτησε πόσα παιδιά έχει, κι άρχισε να του λέει μια απίστευτη ιστορία, ότι το πρώτο της παιδί, που το γέννησε στην Αθήνα, της είπαν ότι πέθανε, αλλά τελικά έμαθε ότι ζει, και το δώσανε για υιοθεσία (=το πούλησαν). Τώρα είναι 38 χρονών αυτό το παιδί, και ψάχνει να το βρει. Πήγε στη Νικολούλη και έκανε αίτηση και στο Πάμε πακέτο, και περιμένει... Απίστευτα πράγματα... Μετά την ταβέρνα πήγαμε για λίγο στο ΙΚΕΑ, εκεί συναντήσαμε ένα θείο μου με τη γυναίκα του και το εγγονάκι τους, καθίσαμε λίγο μαζί τους, ξέρετε πώς είναι αυτά, πήραμε κάτι πραγματάκια που θέλαμε, και τελικά γυρίσαμε κατά τις έξι. Μόνο που πήρα δύο κορνίζες για να βάλω κάτι πίνακες, αλλά δε θυμόμουν τι διαστάσεις τις ήθελα, και είναι αρκετά μεγαλύτερες από αυτές που ήθελα τελικά... Ήταν για το δωμάτιό μου, αλλά θα τα βάλω μάλλον στο διάδρομο ή στην είσοδο. Δεν ξέρω, όμως, κανένα μαγαζί με αφίσες, κ.λπ., σαν το αφισόραμα. Βάσω, ξέρεις κάποιο εσύ στην Κύπρο; Εν τω μεταξύ, χτες βράδι γύρισα απ' το σχολείο και βρήκα τον άντρα μου να κουνάει τον Αντρέα στο καρότσι για να κοιμηθεί. Ήταν μισοκοιμισμένος, τον φίλησα, τον κούνησα κι εγώ, τον κούνησε μετά κι ο άντρας μου για να φάω, τον ξανακούνησα, και κοιμήθηκε. Σε πέντε λεπτά ξύπνησε, και δεν κοιμόταν. Τελικά, κατά τις εντεκάμιση κοιμήθηκε... Εγώ πτώμα στην κούραση, να κάνω διαδρομές με το καρότσι, κι ο άντρας μου να μου λέει "πώς κάνεις έτσι, σιγά". Τελικά τον κούνησε λίγο κι αυτός και αποκοιμήθηκε... Και το πρωί στο πόδι απ' τις έξι και είκοσι!!! Μετά κοιμήθηκε όταν πηγαίναμε Λευκωσία και όταν επιστρέφαμε, περίπου μιάμιση ώρα συνολικά, οπότε κατά τις εννιά το βράδι ήπιε γάλα κι έπεσε ξερός! Πάντως εδώ μας έχει καλοκαιριάσει για καλά. Στη Λευκωσία το μεσημέρι είχε 35 βαθμούς!!!!! Οπότε, ευτυχώς που δεν έφτιαξα ντουλάπες.

Πολύ γέλασα με τις συννυφάδες! Η αδελφή σου είναι πολύ γλυκιά νυφούλα, ειδικά στη φωτογραφία που είναι με σένα και τον άντρα σου. Αλεξάνδρα φαίνεται νιώθει ανασφάλεια το Κωνσταντινάκι. Σιγά σιγά θα καταλάβει ότι δε θα την παρατήσεις εκεί πέρα, και δε θα αγχώνεται. Ντουλάπες δεν έφτιαξα, γιατί όπως ήμουν σίγουρη ότι θα γινόταν, καλοκαίριασε πάλι. Σήμερα που πήγαινε δουλειά είχε 28 βαθμούς. Καγκουράκι μια χαρά η Αγγελικούλα με την πισίνα! Δελφινάκι! Ο Νικόλας μεγάααλος γλύκας. Σήμερα το πρωί που ξυπνήσαμε, πάμε στο σαλόνι κι έκανα ένα ζάπινγκ στην τηλεόραση. Σε ένα σταθμό είχε εκκλησία, τη βλέπει ο Αντρέας, κι ήθελε να αφήσω τους "παπούηδες". Σε κάποια φάση έδειχνε έναν ιερέα με καλυμάυχι, ο οποίος κάτι διάβαζε, και λέει "παπούη αβάζει βιβίο" και μετά λέει "καπέο". Δηλαδή "ο παπούλης διαβάζει βιβλίο" και μετά ότι φοράει "καπέλο"! Σας φιλώ κόρες! Θα τα πούμε το βράδι.

Γεια σας κοριτσάκια! Είμαι σχολείο, έχω το μοναδικό κενό μου, και είπα να μπω να σας γράψω. Ευτυχώς σήμερα ο Αντρέας δεν έκανε πυρετό, αλλά δεν έχει πολλή όρεξη. Για φαΐ δηλαδή, γιατί για παιχνίδι, ουουουουουουου!!! Ανθή κι εγώ όταν δεν έρχομαι σχολείο κουράζομαι πολύ περισσότερο... Ο Αντρέας κοιμάται πάντα σερί, οκτάωρο όμως, αλλά αυτά τα βράδια ξυπνούσε επειδή είναι αρρωστούλης. Μόνο αν έχει θεματάκι ξυπνάει, αλλιώς δεν έχουμε πρόβλημα. Πολύ λίγες ώρες κοιμάσαι, εγώ δε θα άντεχα με τίποτα. Βάσω τι έγινε με την εξέταση της Ιωαννούλας; Όλα καλά; Η πελάτισσά σου είτε ήταν η μαθήτριά μου, είτε καμιά ξαδέλφη της. Κατερίνα καλές δουλειές! Απαπαπαπα!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμάς είναι λίγο αρρωστούλης ο Αντρέας. Είχε λίγο πυρετό σήμερα, το πρωί μου φάνηκε ζεστός και του έβαλα θερμόμετρο, αλλά δεν είχε, το μεσημέρι είχε 37.1 και έδωσα νουροφέν και το απόγευμα, όταν ήμουν στο σχολείο, ανέβασε 38.4. Του δώσανε νουροφέν και τον βάλανε για ύπνο. Καμιά ίωση θα είναι, γιατί έκανε και νερουλά κακά. Ανθή κι εμάς ο Αντρέας δεν κοιμήθηκε καλά χτες βράδι. Εγώ ξάπλωσα πτώμα κατά τη μία, κοιμήθηκα σαν κούτσουρο, μιάμιση περίπου ξύπνησε, αλλά εγώ δε χαμπάριασα. Ο άντρας μου ήταν ξύπνιος, τον πήρε, τον κούνησε και τίποτα. Μου τον έφερε, τον άφησε στο κρεβάτι και πήγε να του φτιάξει γάλα. Ο Αντρέας καθόταν ήσυχος στο κρεβάτι, κι εγώ δεν μπορούσα με κανένα τρόπο να κρατήσω τα μάτια μου ανοιχτά. Τελικά ήπιε το γάλα, τον κούνησε ο άντρας μου, τον έβαλε στο κρεβάτι του, ξύπνησε αμέσως, έτσι τον έφερε στο κρεβάτι μας και κοιμήθηκε κατευθείαν. Στις πέντε παρά ξύπνησε πάλι, κάθισε στο κρεβάτι και δεν έκανε τίποτα. Τον κούνησα στο καρότσι και κοιμήθηκε και τον έφερε ο άντρας μου πάλι στο κρεβάτι μας. Τελικά, στις εξήμιση ξύπνησε για πρωί... Η μαθήτρια ευτυχώς δε μας έκανε άλλο επεισόδιο σήμερα... Συζητήσαμε με το διευθυντή αυτό το θέμα, πώς δηλαδή θα την προσεγγίσουμε για να δεχτεί τη βοήθεια του ψυχολόγου. Πιστεύω ότι δε θα το πάρει στραβά, για τον απλούστατο λόγο ότι είναι άτομο που μεγαλοποιεί στο έπακρο τα προβλήματά του για να είναι στο επίκεντρο της προσοχής και για να τη λυπούνται. Βέβαια, θα την πιάσει ο διευθυντής και θα της μιλήσει. Κατερίνα μόνο που διάβασα τις δουλειές σου κουράστηκα. Αισθάνομαι πολύ κουρασμένη αυτές τις μέρες, μάλλον επειδή μου ήρθε η περίοδος. Είναι και το σχολείο, βέβαια, όπου δεν ξεκουραζόμαστε καθόλου, γιατί πάμε σερί και είναι πάρα πολύ κουραστικό. Συνάδελφοι που δουλεύουν και σε πρωινά σχολεία, μας λένε ότι το πρωί μπορεί να κάνουν τετράωρο ή και πεντάωρο συνεχόμενο και δεν κουράζονται τόσο πολύ όσο με ένα συνεχόμενο τετράωρο ή ακόμα και τρίωρο του εσπερινού. Ίσως επειδή είναι νύχτα και πηγαίνουμε κουρασμένοι στο σχολείο, είναι και η ψυχολογία τέτοια, δεν ξέρω. Καλά, οι συννυφάδες της αδελφής σου φαίνονται όντως πολύ νούμερα. Ειδικά αυτή που φοράει ένα διχτυωτό που φαίνεται κι η κοιλιά της. Εσύ κουκλάρα, δεν το συζητώ! Το μαλλί τέλειο! Βάσω η μαθήτρια αυτή είναι άριστη επειδή διαβάζει υπερβολικά, τα παπαγαλίζει όλα και έρχεται και τα γράφει. Αμφιβάλλω αν καταλαβαίνει τίποτα ή αν θυμάται τίποτα μετά. Πάντως, δεν την ενδιαφέρει να μάθει ή να προσφέρει, την ενδιαφέρει να αριστεύει, να έρχεται πρώτη, να γίνει πρόεδρος, κ.λπ. Όπως είπε και ο διευθυντής, το σχολείο νοηματοδοτεί τη ζωή της και της δίνει αξία. Φανταστείτε από τι πέρασε κάποιος για να καταλήξει σε τέτοιο σημείο... Θέλει βοήθεια η κοπέλα, αλλά έχει πάρα πολλή άρνηση μέσα της. Καλά, αυτή η πελάτισσα μάλλον για δέσιμο είναι. Πώς γίνεται να καλέσει αστυνομία επειδή πήγες εσύ αργά στη δουλειά σου; Να σε καταγγείλει στο αφεντικό σου, στον κοινοτάρχη, κάτι τέτοιο τέλος πάντων, άντε, να το καταλάβω. Αλλά στην αστυνομία;;; Χαχαχαχα! Μήπως ήταν η μαθήτριά μου η πελάτισσα; Κι εγώ πιστεύω ότι του χρόνου που θα πάω πρωινό σχολείο, θα κοιμάμαι πάρα πολύ νωρίς, αλλιώς θα καταρρεύσω... Σας φιλώ κοριτσάκια μου!

Γεια σας κορίτσια! Τις Τετάρτες έχω πολύ δύσκολη μέρα στο σχολείο, γιατί κάνω συνεχόμενα πρώτη, δεύτερη, τρίτη, τέταρτη περίοδο, και την πέμπτη και τελευταία φεύγουμε. Αλλά, όπως και την περασμένη Τετάρτη... δεν φύγαμε... Γιατί και πάλι έκανε επεισόδιο η μαθήτρια, την ώρα που ήμασταν στο διάδρομο και ετοιμαζόμασταν να φύγουμε. Ήρθε στο διευθυντή κλαμένη, του είπε ότι έχει πρόβλημα, ότι θέλει να πάρει απαλλαγή από ένα μάθημα (δε γίνεται φυσικά κάτι τέτοιο) γιατί ΔΕΝ ΠΑΕΙ τον καθηγητή, και πήγαινε πάνω-κάτω κι έλεγε "ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΑΩ, ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΑΩ, ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΑΩ, ΔΕΝ ΤΟΝ ΠΑΩ". Το πρόβλημα ήταν κάτι ασήμαντο, κάτι τους εξήγησε αυτός πάνω στο μάθημα, αυτή διαφωνούσε γιατί το ήξερε αλλιώς, κι επειδή της είπε ότι το σωστό είναι όπως το λέει αυτός (που ήταν), αυτή παρεξηγήθηκε κι ήρθε να κάνει τα παράπονά της στο διευθυντή. Και πάλι ο διευθυντής για ένα εικοσάλεπτο της εξηγούσε και τη συμβούλευε, κι αυτή του έλεγε ότι θέλει να αριστεύσει όπως πέρσι, κι αν έχει τέτοιους καθηγητές δε θα τα καταφέρει, οπότε καλύτερα να παρατήσει το σχολείο και να πάει σπίτι της. Εγώ εκείνη την ώρα ήμουν έτοιμη να της πω "ο δρόμος είναι ανοιχτός και τα σκυλιά δεμένα", αλλά ο διευθυντής που χειριζόταν την κατάσταση έκανε λες και θα καταστραφεί το σχολείο έτσι και φύγει αυτή. Μετά μας εξήγησε ότι το έκανε αυτό γιατί κατάλαβε ότι η ψυχολογία της είναι στην κόψη του ξυραφιού, κι έτσι και της πούμε κάτι που θα τη ρίξει, μπορεί να φτάσει ακόμα και στα άκρα, π.χ. να κάνει καμιά απόπειρα αυτοκτονίας. Αύριο θα ζητήσουμε να έρθει ψυχολόγος στο σχολείο για να τη δει, κι ελπίζω να μη μας το αρνηθούν επειδή είμαστε εσπερινό. Ακόμα κι αν έρθει μόνο για μία φορά, γιατί συνήθως έτσι γίνεται, τουλάχιστον θα μας δώσει κάποιες κατευθυντήριες γραμμές για το πώς θα τη χειριστούμε εμείς. Έχουμε μπλέξει μ' αυτήν την κοπέλα, γιατί όπως φαίνεται, είναι επικίνδυνη, δεν ξέρουμε μέχρι πού μπορεί να φτάσει. Βάσω ευτυχώς ξεμπερδέψαμε με τους φόρους, βγήκε και το χαρτί του άντρα μου για το δικό του μερίδιο και θα πάει να το πληρώσει αύριο. Καλά, αυτό με τις ραφές γίνεται κάθε βδομάδα;;;;;;;;;;; Μέχρι πότε θα συνεχιστεί;;; Είναι κρίμα η Ιωαννούλα... Περαστικά εύχομαι για το συνάχι. Σας φιλώ κόρες!

Γεια σας κορίτσια, τι κάνετε; Εμείς φάγαμε όλο το πρωί στο Φόρο Εισοδήματος. Αρχικά πήγαμε στον πρώτο όροφο, περιμέναμε κανένα δεκάλεπτο και μας είπαν να πάμε στον πέμπτο. Πήγαμε στον πέμπτο και περιμέναμε πολλή ώρα, τελικά εξυπηρετηθήκαμε και μετά μας στείλανε στον τέταρτο. Εκεί δεν περιμέναμε πολύ, βγάλανε τη φορολογία του άντρα μου, και θα πάει αύριο να πληρώσει στην τράπεζα, γιατί αν περιμέναμε εκεί, ακόμα δε θα είχαμε τελειώσει... Πάντως, δεν μπορώ να πω, όλοι εκεί πέρα σκοτώνονταν και δούλευαν πραγματικά, ήταν πάρα πολύ εξυπηρετικοί και ευγενικοί. Αλλά εγώ δεν υπήρχε λόγος να πάω, τζάμπα ταλαιπωρήθηκα, απλά ο άντρας μου ήθελε ντε και καλά να πάω κι εγώ, γιατί λέει, γραφειοκρατία είναι, δεν ξέρεις ποτέ. Και να με σέρνει μαζί του... Τελικά μάλλον μου ήρθε η περίοδος, είχα στο σκούπισμα λίγο καφέ, και μετά τίποτα. Μάλλον πρέπει να το πάρω απόφαση ότι έτσι θα είναι η περίοδός μου από δω και μπρος, κρυφτούλι με τα καφέ πεντέξι μέρες και μετά πλημμύρα για άλλες πεντέξι. Ουφ, μάλλον πρέπει να το πάρω απόφαση ότι θα μείνουμε με ένα παιδί, γιατί μόνο όταν το πάρω απόφαση θα καταφέρω να μείνω έγκυος... Καγκουράκι πάντα τέτοια όρεξη έχω, χιχι! Ευχαριστώ για το φύσημα πάντως! Ευτυχώς ο Αντρέας χτες ξύπνησε εφτάμιση και σήμερα εφτά παρά τέταρτο. Ε, κάτι είναι κι αυτό. Χαχα, αυτό λέγαμε και με κάποιους μαθητές μου προχτές, ότι άμα πάει σχολείο δε θα σηκώνεται! Τέτοιες ατάκες ο άντρας μου τις έχει ψωμοτύρι: "το παιδί πάει με τη μάνα", "εσύ είσαι η μάνα, εσύ πρέπει να κρατάς το παιδί", κι άλλα τέτοια ωραία που του έμαθε η μάνα του. Α, ξέχασα να σας πω, έστειλε χτες δέμα, και σ' εμένα έστειλε δύο καλσόν σύσφιξης. Μήπως προσπαθεί να μου πει κάτι; Ανθή μια χαρά ο Πανούλης με το σχολείο! Νομίζω ότι το μπουσούλημα θα το κόψει μόνος του, ειδικά μόλις περπατήσει η Αλεξάνδρα. Εμένα το χειρότερό μου με το βραδινό ξύπνημα είναι όταν ξυπνά και μετά κλαίει για καμιά ώρα ασταμάτητα χωρίς λόγο... Χριστίνα το πλύσιμο των πιάτων σ' εμάς το έχει αναλάβει ο άντρας μου 100%, όπως και κάποιες άλλες δουλειές. Φυσικά, ο δικός μου δε δουλεύει. Κι εμένα πολύ αργά μου φαίνεται ότι κοιμάται ο Δημήτρης για μεσημέρι... Η μαθήτριά μου όντως έχει σοβαρό πρόβλημα, κουβαλάει πολλά, αλλά πιστεύω ότι εκμεταλλεύεται τα προβλήματά της και τα μεγαλοποιεί για να γίνεται το επίκεντρο της προσοχής και να τη λυπούνται οι άλλοι. Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί άνθρωποι που σκέφτονται έτσι. Ένας παλιός μας μαθητής που ήταν μάλιστα και πρώτος της ξάδελφος, είχε φτάσει στο σημείο να έρθει στο σχολείο με κομμένους καρπούς και να μου πει ότι έκανε απόπειρα αυτοκτονίας, ενώ στην πραγματικότητα, απλά είχε γδάρει λίγο το δέρμα στους καρπούς για να φαίνονται κομμένοι, για να του δώσουμε απλά σημασία. Κι εγώ πιστεύω ότι πρέπει να πάει σε ψυχολόγο, για να της δώσει να καταλάβει ότι πρέπει να τραβά την προσοχή με τρόπο θετικό, κάνοντας δηλαδή κάτι καλό και δημιουργικό και όχι με αρνητικό τρόπο. Ο ξάδελφός της αυτό το είχε πετύχει διαπρέποντας στο θέατρο του σχολείου. Μετά απ' αυτό, ξέχασε και αρρώστιες και κατάθλιψη και όλα, και απέκτησε τρομερή αυτοπεποίθηση. Τέλος πάντων, πάω να ξεκουραστώ και λίγο, έχω κι ένα βουνό σίδερο, να δούμε πότε θα το κάνω... Μέχρι τώρα έχω σιδερώσει ένα φορμάκι...

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ πριν λίγο γύρισα απ' το σχολείο. Σήμερα κάναμε ωραίο μάθημα, είχα δύο δίωρα Νέων Ελληνικών, και ούτε που κατάλαβα πότε πέρασε η ώρα. Αλλά η γνωστή μαθήτρια και πάλι ξαναχτύπησε. Χτες γύρισε απ' το εξωτερικό όπου δούλευε μια άλλη μαθήτρια και ήρθε στο σχολείο για πρώτη φορά φέτος, έτσι, αυτή της έδωσε τα τετράδιά της, για να αντιγράψει ό,τι γράψαμε, να δει τι κάναμε, κ.λπ. Σήμερα, όμως, αυτή η δύσμοιρη, ξέχασε να της τα φέρει, και μόλις της το είπε, η άλλη έπαθε υστερική κρίση, άρχισε να ουρλιάζει, και την ανάγκασε να πάει να της τα φέρει, παρ' όλο που μένει σε διπλανή κωμόπολη, που απέχει περίπου 20 λεπτά απ' το σχολείο, ίσως και λίγο περισσότερο. Εν τω μεταξύ, αυτή έχει κάποιο πρόβλημα με το χέρι της, και για κάποιο διάστημα πρέπει να το κρατά ακίνητο, έτσι, ούτως ή άλλως δε γράφει. Όταν της είπα "αφού δε γράφεις, τι πειράζει που δεν έχεις τετράδια;" συνέχισε να ουρλιάζει, έστειλε μήνυμα στη συγκάτοικό της, για την οποία οι "κακές γλώσσες" λένε ότι δεν είναι και πολύ συγκάτοικος (η αλήθεια είναι ότι μοιάζει με άντρα ), και η άλλη την πήρε τηλέφωνο στο δευτερόλεπτο, κι αυτή πετάχτηκε έξω φωνάζοντας "δε θα το πιστέψεις, δε μου έφερε τα τετράδια, και τι θα κάνω εγώ τώρα;". Και χτες έκλαιγε και αναρωτιόταν τι έκανε στους συμμαθητές της και δεν τη θέλουν για πρόεδρο... Είναι από αυτά τα άτομα που επειδή έχουν προβλήματα, τα εκμεταλλεύονται και τα μεγαλοποιούν για να είναι συνέχεια το επίκεντρο της προσοχής... Τέλος πάντων, σας έπρηξα με τη μαθήτρια. Ανθή πολύ γέλασα με τον Πανούλη που εξεπλάγη όταν συνειδητοποίησε ότι θα ξαναπάει αύριο και προτίμησε να κρατήσει μόνο το ποδόσφαιρο!!! :D Νομίζω ότι αυτή είναι η συνηθισμένη αντίδραση των περισσότερων παιδιών. Πώς πήγε σήμερα; Εμείς νηπιαγωγείο λέμε και τον παιδικό σταθμό, δεν κάνουμε διάκριση. Οπότε, σχολείο πάει και ο Πανούλης! Καλέ, μια χαρά τρώγονται οι λεμονάτες πατάτες και σκέτες! Εμείς τις φτιάχνουμε συχνά. Με σαλάτα, τυράκι, ελίτσες, είναι τέλειο φαγητό. Χριστίνα σε μισώ, στο είπα; Τι είναι αυτά που μας γράφεις; Σουτζουκάκια, μπουρεκάκια, γαλατόπιτες, σοκολάτες, φύλλα κρούστας, λυπήσου μας!!! Εγώ σήμερα γουρούνιασα για τα καλά... Μετά το μεσημεριανό έφαγα τα εξής: στο σπίτι ένα κομμάτι κέικ σοκολάτας, πασαλειμμένο με μπόλικη νουτέλα, μετά στο σχολείο δύο πολύ μικρά κομματάκια φανουρόπιτα, μια κομμάτα ζυμωτό ψωμί με χαλούμι, σταφύλι, και τώρα στο σπίτι μια πιατάρα μακαρόνια με σάλτσα και φέτα... Αλλά νομίζω δικαιολογούμαι, καταναλώνω πολλή ενέργεια με το σχολείο και τις δουλειές και τον Αντρέα φυσικά, και επίσης, μάλλον σήμερα μου ήρθε περίοδος ή αν δεν ήρθε, θα έρθει εντός των ημερών. Εγώ με τον άντρα μου είμαστε συνέχεια μαζί, αλλά κι αυτό δεν είναι κι ό,τι καλύτερο. Είναι χειρότερη η φθορά έτσι, παρά όταν δε βλέπεται το ζευγάρι. Αλεξάνδρα τέλειες οι φωτογραφίες απ' το πάρτι! Εγώ δεν ξέρω τι να κάνω με τις ντουλάπες, γιατί κάνει μεν λίγο ψυχρούλα, ειδικά πρωί και βράδι, αλλά δεν είναι και για μάλλινα. Ουφ, δεν ξέρω τι πρέπει να μαζέψω, τι να αφήσω και τι να βγάλω... Εν τω μεταξύ, ξέχασα να σας πω, πήγαμε το πρωί να πληρώσουμε το φόρο ακίνητης περιουσίας. Επειδή το σπίτι είναι στο όνομα και των δύο, ήρθε σ' εμένα το χαρτί με το μισό ποσό, και στου άντρα μου δεν ήρθε. Πάμε σήμερα, λέμε στην ταμία για το άλλο μισό, του ζητά ταυτότητα, κι όταν είδε ότι είναι ελληνική, μας έστειλε σ' ένα λαβύρινθο. Πρέπει να περάσουμε ολόκληρη Οδύσσεια για να μπορέσουμε να... τους πληρώσουμε! Πήγαμε σ' ένα γραφείο, μας έδωσαν κάτι φόρμες να συμπληρώσουμε που ήταν λες κι έγραφαν κινέζικα, μετά να τα παίρναμε στον δεύτερο ή στον πέμπτο όροφο (πώς γίνεται να μην ξέρουν σε ποιο όροφο πρέπει να πάμε, να βγάλει φορολογική ταυτότητα, και μετά να πάμε κάτω στο ισόγειο να πληρώσουμε. Επειδή δεν είχαμε τα στοιχεία που ζητούσε η φόρμα, γυρίσαμε σπίτι, και πήρα έναν παλιό συνάδελφο και με καθοδήγησε να τη συμπληρώσω. Για να καταλάβετε μπέρδεμα, το όνομα το είχε δέκατο στη φόρμα, αντί πρώτο... Τώρα θα ξαναπάμε αύριο, γιατί, παρ' όλο που η δική μου παρουσία δεν είναι απαραίτητη, με θέλει μαζί του λέει, για να νιώθει σιγουριά, γιατί δεν μπορεί τη γραφειοκρατία.... Πω πω, σεντόναρος!!!

Χριστίνα περαστικά σε όλους σας! Τι γλύκας ο Δημήτρης! Εγώ αν ρωτούσα τον Αντρέα πότε είναι ευτυχισμένος και μπορούσε να μου απαντήσει, θα μου έλεγε "όταν βλέπω μικρό Νικόλα" ή "όταν είμαι με τη γιαγιά". Εμένα δε με βλέπω πουθενά στα πλάνα του! Χαχα! Πολύ καλός ο παιδικός σας! Όσο για τη νευρολόγο, ήταν μεν σπαστικιά, αλλά τέλος πάντων, είναι ο χαρακτήρας της. Αυτή, βέβαια, έβριζε τα πιστεύω μου (η θεολογία είναι επιστήμη της ψευτιάς, δηλαδή δεν υπάρχει Θεός, όλα αυτά είναι βλακείες, κ.λπ.), κάτι που δεν έχει δικαίωμα να κάνει, αλλά είναι και επικίνδυνη, κι αυτό είναι το σοβαρό. Δηλαδή έκανε διάγνωση χωρίς εξέταση και με παρέπεμψε σε ψυχίατρο για να πάρω ψυχοφάρμακα και το τόνισε κιόλας ότι πρέπει να πάρω... Ευτυχώς δεν την άκουσα. Εγώ από δουλειές κάνω μία κάθε μέρα, π.χ. τις Δευτέρες καθαρίζω το δωμάτιο του μικρού, τις Τρίτες το δικό μου, κ.λπ. Φυσικά έχω και το μαγείρεμα και κανένα σίδερο, κ.λπ., αλλά δε θα κάνω καθαριότητα σ' όλο το σπίτι σε μια μέρα. Ο Αντρέας έχει μάθει λέξεις από τραγούδια και ύμνους και τραγουδάει μαζί μας ή με το cd! Το φόρτε του είναι το "Κύριε ελέησον" και το "Μωβ μωβ μωβ" των Ζουζουνιών! Μάγδα πώς πάει; Τι κάνει ο γλύκας Βασιλάκης; Σας φιλώ όλες!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ πριν λίγο γύρισα απ' το σχολείο, έφαγα και μπήκα να σας διαβάσω και να σας γράψω. Σήμερα στο σχολείο είχαμε εκλογές μαθητικών συμβουλίων και κεντρικού μαθητικού. Στην τάξη μου έχω τη σπαστικιά που σας έχω ξαναπεί, και είχε φαγωθεί να βγει πρόεδρος. Στην τάξη, όμως, δεν είναι ιδιαίτερα συμπαθής, γιατί είναι πολύ ανταγωνιστική, θέλει να έχει συνέχεια πάνω της στραμμένη την προσοχή, κ.λπ. Τελικά ήρθε δεύτερη σε ψήφους, και οι τρεις πρώτοι, που αποτελούν και το συμβούλιο, συζητούν μεταξύ τους και καταρτίζονται σε σώμα. Δεν είναι απαραίτητο ο πρώτος να γίνει πρόεδρος. Αυτή δήλωσε αμέσως ότι θέλει να γίνει πρόεδρος, η πρώτη ταλαντευόταν γιατί δεν ήθελε να κακοκαρδίσει τη φίλη της, η τρίτη είπε να πάνε με βάση ψήφων, και η τάξη έδειχνε σαφώς την προτίμησή της προς την κοπέλα που ήρθε πρώτη. Τελικά βγήκε πρόεδρος η άλλη, κι αυτή κατέβασε κάτι μούτρα μέχρι το πάτωμα, δε μιλούσε σε κανένα, μας κοιτούσε λες και θα μας πετούσε δηλητήριο και θα μας σκότωνε, και στο διάλειμμα ήρθε και μου λέει "άκου να σου πω. Θέλω να βγω απ' το συμβούλιο, βάλε τους επόμενους". Τελικά την πήρε ο διευθυντής στο γραφείο του, κι εμένα μαζί (πάει το κενό μου...), και πραγματικά τον θαύμασα τον άνθρωπο, πώς έπεφτε στο επίπεδό της, με πόση σοφία τη συμβούλευε, κι όλα αυτά χωρίς να την προσβάλει στο παραμικρό. Αφού τον άκουγα με απόλυτη προσοχή κι έλεγα "τώρα παίρνω μαθήματα". Αυτή να κλαίει ασταμάτητα και να χτυπιέται, και να ζητάει να φύγει απ' το συμβούλιο κι άλλα τέτοια, και τελικά της είπε ο διευθυντής να το σκεφτεί μέχρι αύριο. Φυσικά έφυγε απ' το σχολείο, γιατί δεν άντεχε να μπει εκείνη την ώρα στην τάξη της. Τώρα μόλις είδα στο φέισμπουκ ότι δημοσίευσε συγχαρητήρια στην άλλη που βγήκε πρόεδρος στην ομάδα του σχολείου. Ρε κορίτσια, μιλάμε για κοπέλα 27 χρονών, χωρισμένη, με δύο παιδιά, με χίλια δυο προβλήματα, υγείας και οικονομικά, και καθόταν κι έκλαιγε επειδή δε βγήκε πρόεδρος της τάξης! Στο εσπερινό! Μάλλον είναι ένας τρόπος να ξεχάσει τα άλλα της προβλήματα, τα πιο σοβαρά, ή και ένα μέσο καταξίωσης. Αλλά πόσο ανώριμος πρέπει να είσαι για να σκέφτεσαι έτσι και να θεωρείς καταξίωση το να βγεις πρόεδρος της τάξης σου; Έτσι δε σκέφτονται ούτε οι μαθητές των πρωινών σχολείων... Τέλος πάντων, είναι και για να προβληματιζόμαστε κι εμείς, από πολλές απόψεις. Σας έπρηξα, αλλά κάπου έπρεπε να τα πω, χιχι!

Καλέ, τι έγινε; Είχα γράψει πριν, γιατί δεν τα δημοσίευσε;;;; Σας έλεγα ότι ο Αντρέας ξύπνησε έξι παρά... Θεοσκότεινα ήταν ακόμα. Κάναμε βάρδιες με τον άντρα μου, αλλά χάλια... Ανθή, καλή αρχή στον Πανούλη! Φυσικά και είναι σχολείο το νηπιαγωγείο! Βάσω η νευρολόγος δε μου έκανε απλά κριτική για τις σπουδές μου, αλλά, χωρίς να με εξετάσει, διέγνωσε άγχος και με παρέπεμψε σε ψυχίατρο. Αν ήμουν ανασφαλής και πήγαινα, ακόμα δε θα είχα ξεμπερδέψει με τα ψυχοφάρμακα. Το American Heart Institute το ξέρω, είχε κάνει εκεί εγχείρηση μια μαθήτριά μου (η σπαστικιά), επειδή δεν αναλάμβανε κανένας άλλος γιατρός. Τα κάλυπτε όλα το κράτος νομίζω.

Α, Βάσω, δε σου είπα γιατί σε ρώτησα το όνομα της νευρολόγου. Είχα αναγκαστεί να επισκεφθώ μια νευρολόγο, η οποία τώρα εργάζεται στο νοσοκομείο της Λευκωσίας, και δεν είχα την καλύτερη εμπειρία. Για την ακρίβεια, είχα τη χειρότερη. Το πρόβλημά μου ήταν ότι είχα ιλίγγους, οι οποίοι εμφανίζονταν συστηματικά περίπου στα μέσα κάθε μήνα. Πήγα σε ωτορινολαρυγγολόγους, αλλά δε μου βρήκαν κάποιο πρόβλημα, και πήγα και σε νευρολόγο. Μπαίνουμε μέσα με τη μάνα μου, και με ρωτάει αν είμαι φοιτήτρια και τι σπουδάζω. Τότε έκανα το μεταπτυχιακό μου στην Ιστορία της Τέχνης, και το δεύτερο πτυχίο μου στη Θεολογία. Επειδή, όμως, βαριόμουν να κάθομαι να της εξιστορώ όλο αυτό, της είπα απλά "Θεολογία". Αυτή δεν άκουσε καλά, οπότε ξεσπάει σε κραυγές χαράς: "Βιολογία; Καταπληκτικά! Εξαιρετική επιστήμη!". "Όχι", τη διορθώνω "Θεολογία". "Τιιιιιιιιι;;;;;;;;;;;;;;;;;;;" ξεσπά. "Θεολογία;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Και είναι επιστήμη η θεολογία;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Και τι επιστήμη δηλαδή;;;;;;;;;;;;; Επιστήμη της ψευτιάς;;;;;;;;;". Για να μην τα πολυλογώ, η μόνη εξέταση που μου έκανε ήταν να με βάλει να τεντώσω τα χέρια μου μπροστά, και αποφάνθηκε, από αυτό και μόνο, ότι το πρόβλημά μου είναι το άγχος, κι ότι άλλωστε φαίνομαι ότι είμαι αγχώδης (καμία σχέση), κι ότι πρέπει οπωσδήποτε να πάω σε ψυχίατρο, αλλά προσοχή! όχι σε ψυχολόγο, γιατί ο ψυχολόγος με το μπλα μπλα δεν κάνει τίποτα, σε ψυχίατρο, για να μου δώσει ψυχοφάρμακα και να γίνω καλά. Και προπαντώς, να παρατήσω τη Θεολογία και να πιάσω τη Βιολογία και θα μου περάσουν όλα. Τέλος πάντων, το πρόβλημά μου ήταν ορμονικό τελικά, και το βρήκε ο παθολόγος που πήγα, αλλά πριν λίγους μήνες, μια συνάδελφος μου αφηγήθηκε τη δική της περιπέτεια μ' αυτήν τη νευρολόγο. Η κόρη της συναδέλφου μου, 14 χρονών, είχε πάθει κάτι πάρα πολύ σοβαρό: ένα πρωί ξύπνησε και τα πόδια της είχαν παραλύσει. Πέρασε πάρα πολύ καιρό στο νοσοκομείο, και τελικά οι γιατροί βρήκαν ότι προκλήθηκε από μια ίωση που δεν είχε εκδηλωθεί... Επειδή εδώ τα πράγματα δεν είναι και πολύ εξελιγμένα, βρήκαν μια μονάδα αποκατάστασης στη Γερμανία και θα την έπαιρναν εκεί, αλλά έπρεπε να δώσει παραπεμπτικό η διευθύντρια του νευρολογικού τομέα του νοσοκομείου Λευκωσίας, που δεν ήταν άλλη από τη φίλη μας. Πάει η γυναίκα, τσακισμένη από μήνες ολόκληρους που τραβολογιούνταν στα νοσοκομεία και με ψυχολογία στα πατώματα, και της λέει ότι θέλει παραπεμπτικό για Γερμανία. Και η απάντηση της μεγάλης γιατρού: "κι εγώ θέλω να πάω στην Αυστραλία, αλλά δεν μπορούμε να έχουμε ό,τι θέλουμε", και την πέταξε έξω. Η φίλη μου έφερε τον άντρα της, ο οποίος έκανε φασαρία και η δόκτορας του έδωσε το χαρτί ήθελε δεν ήθελε. Γι' αυτό, μόλις είπες νευρολόγος στο νοσοκομείο Λευκωσίας, το μυαλό μου πήγε σ' αυτή, γιατί μπορεί να είναι και παιδονευρολόγος, ποιος ξέρει, εκείνη τη μέρα, όση ώρα δε μου έλεγε για βιολογίες και ψυχιάτρους, μας καυχώταν για τα αναρίθμητα πτυχία της, και είπα να σε προειδοποιήσω, για να ξέρεις τι θα αντιμετωπίσεις! Ευτυχώς που δεν είναι αυτή τελικά!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμείς καλά, περάσαμε ένα ήσυχο σκ. Χτες ήρθε μια φίλη μου με τα τρία παιδιά της και έπαιξαν με τον Αντρέα, και μου έφερε και μια τεράστια σακούλα ρούχα για το μωρό, ενώ σήμερα το απόγευμα πήγαμε παιδότοπο. Τίποτα το συνταρακτικό, όπως βλέπετε! Κι εδώ άρχισε να κάνει λίγο κρύο, το πρωί είχε 17 βαθμούς και μετά ανέβηκε στους 23 περίπου. Αν σκεφτείτε ότι μέχρι πριν λίγες μέρες ήταν 33, μπορείτε να καταλάβετε πόσο μεγάλη είναι η διαφορά στη θερμοκρασία! Το πρωί πριν την εκκλησία βγήκα στο μπαλκόνι να ποτίσω και ψόφησα! Μπήκα πάλι μέσα και φόρεσα καλσόν και σακάκι! Αλλά πιστεύω ότι θα ανέβει πάλι, μέχρι να χειμωνιάσει για τα καλά. Πέρσι πάντως, μέχρι Δεκέμβρη έκανε ζέστη και πολλοί κυκλοφορούσαν με κοντομάνικα. Ανθή πώς είναι τα παιδάκια σου; Κι ο Αντρέας δε δέχεται να του σκουπίζουμε τη μύτη. Φυσικά δεν ξέρει ακόμα να τη φυσάει, αλλά ούτε καν να του τη σκουπίσουμε με χαρτομάντηλο. Σε κάποια φάση είχα βρει μια άκρη, κι όποτε τον πλέναμε στο νιπτήρα, του πατούσα τα ρουθούνια κι έβγαινε η μύξα. Στην αρχή δεν αντιδρούσε, αλλά μετά δε με άφηνε. Κάποια στιγμή όταν του πέρασε ένα ελαφρύ συνάχι που είχε περάσει, είχε μια ξεραμένη μύξα και δε με άφηνε να του τη βγάλω. Τελικά τα κατάφερα και του την έβγαλα, και ήταν στο μέγεθος ολόκληρου του ρουθουνιού του, και σκληρή σαν πετρούλα. Καγκουράκι, πωπω, καλά, τέσσερις μήνες έμειναν μόνο;;;; Εγώ ακόμα καλά καλά δεν έχω χωνέψει ότι είσαι έγκυος! Μαρία πού χάθηκες καλέ; Αυτές τις μέρες έλεγα να στείλω μήνυμα στο φέισμπουκ, αλλά είδα το μήνυμά σου εδώ! Καλά, εγώ με τον Αντρέα δεν μπορώ να κάνω καμία γραφική δουλειά, ούτε να διαβάσω, εκτός από λογοτεχνία, βέβαια. Το σχολείο πάει καλά, αλλά έχω βαρεθεί και απογοητευτεί με τους μαθητές μας. Δεν μπορώ να καταλάβω πώς γίνεται, σε μια εποχή που όλοι έχουν διδακτορικά, αυτοί να είναι εντελώς αναλφάβητοι, και όχι μόνο να μην προσπαθούν να μάθουν τα στοιχειώδη, ανάγνωση και γραφή, αλλά να καμαρώνουν κιόλας για το χάλι τους... Κι εγώ να τους κάνω Καβάφη, ας πούμε... Βάσω μην ασχολείσαι με την παλιά παιδίατρο! Κι απορώ πώς της έδωσες και τα 300 ευρώ... Σας φιλώ κόρες, θα τα πούμε αύριο!

Ο δικός μου, μου είπε μετά από δύο αποβολές. Με έστειλε, όμως, στον αιματολόγο για κάποιο άλλο λόγο, και ο αιματολόγος, όταν άκουσε ότι είχα αποβολή, είπε να κάνουμε και μια εξέταση θρομβοφιλίας. Αν δεν το κάναμε, τώρα δε θα είχα τον Αντρέα.

Κι εμένα τη ζιθρομάξ μου είχε δώσει. Είναι αρκετά δυνατή νομίζω. Μετά δεν έφευγε, βέβαια, και πήρα 7-8 φορές αντιβίωση, συν κολπική κρέμα, αλλά δεν έφυγε ποτέ, εμφανίστηκε και στρεπτόκοκκος, και δεν έφευγαν με τίποτα. Τελικά μου χορήγησαν ενδοφλέβια μετά τη γέννα. Φαντάζομαι έφυγε, αλλά δεν έκανα εξετάσεις, είχα κουραστεί πάρα πολύ απ' αυτή τη διαδικασία...

Απ' όσο ξέρω, αντιβίωση παίρνουμε μετά το πρώτο τρίμηνο. Κι εγώ είχα ουρεόπλασμα, αλλά ο γιατρός μου, παρ' όλο που είχε καταλάβει ότι κάποια μόλυνση υπήρχε, περίμενε μέχρι την αρχή του δευτέρου τριμήνου για να με βάλει να κάνω εξετάσεις και να πάρω αντιβίωση. Πάντως, δε νομίζω ότι η αντιβίωση σχετίζεται με αποβολές, αν και δεν είμαι ειδικός. Κι εγώ ξέρω πάρα πολλές περιπτώσεις που είχαν αποβολή ή και αποβολές, έκαναν εξετάσεις, δεν είχαν κανένα πρόβλημα, και μετά έκαναν παιδάκια. Στις περισσότερες περιπτώσεις, ειδικά όταν η αποβολή συμβαίνει τόσο νωρίς, υπάρχει κάποια δυσπλασία στο έμβρυο, η οποία είναι απλά θέμα πιθανοτήτων. Στη δική μου περίπτωση, όμως, όπως και σε πολλών άλλων γυναικών, δεν ήταν τυχαίο γεγονός. Οπότε, όπως λέει και η Ανθή, καλύτερα να κάνεις κάποιες εξετάσεις, για να έχεις στο κάτω κάτω το κεφάλι σου ήσυχο!

Καλέ, δεν προκαλεί αιμορραγίες ντε και καλά! Απλά υπάρχει αυτή η περίπτωση. Εγώ δεν είχα κανένα απολύτως πρόβλημα.

Την εξέταση της θρομβοφιλίας μου την έγραψε ο αιματολόγος, στον οποίο με είχε στείλει ο γυναικολόγος για κάποια άλλη εξέταση. Μου είχε πάρει αυτός το αίμα και το έστειλε ο ίδιος ο Ινστιτούτο που έκανε την εξέταση, οπότε πλήρωσα λιγότερα. Ήταν αρκετά πάντως, αλλά δε θυμάμαι πόσα. Η ασπιρίνη μπορεί να προκαλέσει αιμορραγίες, αλλά στη θρομβοφιλία δε γινόταν αλλιώς. Εδώ ξέρω και περιπτώσεις που δεν ξέρουν αν έχουν θρομβοφιλία, αλλά τις βάζει ο γιατρός και τις αντιπηκτικές να κάνουν και ασπιρίνη να παίρνουν και μάλιστα για όλη την εγκυμοσύνη.

Γεια σου και καλώς όρισες στο φόρουμ μας! Η αποβολή είναι κάτι το πολύ συνηθισμένο και μπορεί να συμβεί για χίλιους δυο λόγους. Στις περισσότερες περιπτώσεις παλλίνδρομης κύησης όπως η δική σου, το έμβρυο ακόμα κι αν επιβίωνε, θα παρουσίαζε πολλά προβλήματα. Η φύση προνοεί και το παίρνει όσο είναι νωρίς! Κι εγώ είχα παρόμοια εμπειρία με τη δική σου, μόνο που δεν άκουσα ποτέ καρδούλα, αλλά έξι μήνες μετά ξαναέμεινα έγκυος και όλα πήγαν μια χαρά! Έκανα, όμως, εξετάσεις για θρομβοφιλία και αποδείχτηκε ότι αυτό ήταν το πρόβλημα. Έτσι, στη δεύτερη εγκυμοσύνη μου έκανα καθημερινά μια αντιπηκτική ένεση και έπαιρνα μια ασπιρίνη κατά τη διάρκεια του πρώτου τριμήνου. Σου εύχομαι γρήγορα να βρεθείς στη θέση της κοπέλας που γεννούσε και η καρδούλα του μωρού σου να σπάει τους τοίχους!

Γεια σας κοριτσούδια! Τι κάνετε; Εγώ κουρασμένη, το πρωί έκανα μίνι γενική στο σαλόνι, γιατί δεν πήγαινε άλλο. Είχαμε πνιγεί στο ψίχουλο. Έκανα κι άλλες δουλειές, πήγα και σχολείο, καταλαβαίνετε... Ανθή η μαθήτρια αυτή, όπως και οι περισσότερες μαθήτριές μας μένουν έγκυες στα 18-19, είναι συνήθως ανύπαντρες, κι αν δεν είναι, κάποια στιγμή χωρίζουν, και ζουν με τα επιδόματα και με τα βοηθήματα που παίρνουν από δω κι από κει. Πάντως, έχω μια μαθήτρια μεγάλη σε ηλικία, πάνω από 50, που δουλεύει στο Γραφείο Ευημερίας, δηλαδή στην υπηρεσία που έχει να κάνει με τα επιδόματα, τη φροντίδα παιδιών, τον έλεγχο των προβληματικών οικογενειών, κ.λπ., και μου έλεγε μια μέρα ότι όλοι όσοι παίρνουν βοήθημα από το Γραφείο, έχουν μάθει να ζητούν, και παίρνουν απ' όπου μπορούν, ακόμα κι αν δε χρειάζονται κάτι. Το μπλογκ αυτό που λες το ήξερα εδώ και καιρό. Θυμάμαι τότε που πέθανε το κοριτσάκι, είχε γεμίσει το φέισμπουκ με ανακοινώσεις... Πραγματικά είναι πολύ δυνατοί άνθρωποι οι γονείς της και πολύ αισιόδοξοι. Α, για τον Αντρέα, αφού λες ότι είναι γνήσιο παιδί φιλολόγου-θεολόγου, και μέχρι τώρα είπα για τα επιρρήματα, που πιάνουν μόνο το "φιλόλογος", να σας πω και για το "θεολόγος": του αρέσει να παίρνει μπουκάλια και να τα κουνάει πάνω-κάτω, όπως ο παπάς το λιβανιστήρι και να λέει "κύιε εβέησον" και "ευόγησον"!!! Αλεξάνδρα η δική μου κουμπάρα είναι 33 και μισό και πιστεύω ότι είναι ένα άτομο που είναι γεννημένο για να μην παντρευτεί. Την έχω δει σε σχέση και τρόμαξα. Από τη μέρα που τα έφτιαξε με το δυστυχισμένο αυτό άνθρωπο, του έψηνε ασταμάτητα το ψάρι στα χείλη. Από την πρώτη στιγμή άρχισε να του λέει τι την ενοχλεί πάνω του και ότι πρέπει να το αλλάξει, κάθε λίγο και λιγάκι του έλεγε ότι πρέπει να χωρίσουν γιατί είναι εγωιστής και σκέφτεται μόνο τον εαυτό του, ενώ αυτός έκανε πάρα πολλές προσπάθειες και πέρασε πολλές ταλαιπωρίες μόνο και μόνο για να έρθει να τη δει, κι αυτή του το ξεπλήρωνε με αδιαφορία. Τελικά, χώρισαν και κάνουν παρέα μόνο ως φίλοι, κι αυτός της είπε ότι αποφάσισε ότι δε θέλει να παντρευτεί!!!!! Δεν απορώ μετά από τέτοια εμπειρία! Κατερίνα κι εμάς εδώ άλλαξε ο καιρός. Μη φανταστείς βαρυχειμωνιά, αλλά δρόσισε αρκετά, ειδικά το πρωί και το βράδι, έβρεξε κάποιες φορές, και σήμερα έχει έναν τρελό αέρα. Αλλά για να κατεβάσουμε χειμωνιάτικα και να στρώσουμε χαλιά, αργεί ακόμα! Κι εγώ λέω να κάνω καμιά γενική, αλλά πολύυυυυ χαλαράαααα!!!! Καλά, για τη συννυφάδα και τον μπεζέ, δε μου κάνει εντύπωση, οι πιο πολλοί αυτό θα έκαναν δυστυχώς. Βάσω, ο μπεζές είναι ένα γλυκό από ψημένη μαρέγκα. Να σας ζήσει η Ιωαννούλα! Το είδα στο φέισμπουκ ότι είναι αύριο του αγίου Ιωάννη του Λαμπαδιστή και ετοιμάστηκα να σου γράψω, και μετά είδα και τη δική σου ανάρτηση. Βρε θηρία, πήγατε στον Καλοπαναγιώτη; Βοήθειά μας! Άσχημο αυτό με τις ραφές, αλλά αφού πήγε καλά η εγχείριση, αυτό είναι το λιγότερο. Κάνατε πάρα πολύ καλά που δε θελήσατε να τη ναρκώσουν. Η παιδονευρολόγος ποια είναι; Σε ρωτάω γιατί έχω λόγο. Πες μου όνομα, κι αν είναι αυτή που νομίζω, θα σου πω. Καλέ, ξέχασα να σας πω! Βρήκε κάτι σαν δουλειά ο άντρας μου. Είναι μια ηλεκτρονική εφημερίδα, και ο άντρας μου θα πουλάει χώρο για διαφήμιση στην εφημερίδα αυτή. Αυτή είναι η διεύθυνση: ΦΙΛΟΞΕΝΟΣ Μου φαίνεται σοβαρή σελίδα, και πολλές από τις επιχειρήσεις που διαφημίζονται είναι πολύ γνωστές. Από πληρωμή θα παίρνει ο άντρας μου τα λεφτά απ' τον πελάτη, θα κρατάει τα μισά, και θα στέλνει τα άλλα μισά στον εργοδότη. Ξέρω γω, είμαι πολύ υποψιασμένη από την προηγούμενη δουλειά με τις ασφάλειες, κι όσο να 'ναι έχω τις αμφιβολίες μου. Για να δούμε...

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμείς καλά, κανένα νέο! Τώρα που γυρνούσα απ' το σχολείο έβρεχε, αλλά κατά τα άλλα, τη μέρα καλοκαίρι και το βράδι δροσιά! Καγκουράκι τι έγινε με την πισίνα; Όσο για τη συζήτηση στο φέισμπουκ, απορώ πώς οι άνθρωποι είναι τόσο στενόμυαλοι, που δεν μπορούν να κατανοήσουν ότι η βοήθεια δεν είναι μόνο να δίνεις λεφτά ή πράγματα, αλλά και κάτι πιο ουσιαστικό. Υπάρχει μια παροιμία που λέει "αν δώσεις σε κάποιον που πεινάει ένα ψάρι, χορταίνει για μια μέρα. Αν τον μάθεις να ψαρεύει, χορταίνει για μια ζωή". Αλλά δυστυχώς οι πιο πολλοί θέλουν να ψαρεύουν οι άλλοι γι' αυτούς και να τους δίνουν το ψάρι καθαρισμένο στο χέρι. Ανθή τι γίνεται; Πώς είσαι σήμερα; Ανέβηκες; Τα παιδάκια σου καλά; Μάγδα πολύ γέλασα με το Βασιλάκη! Νοικοκύρης! Καλά, βάζεις ηλεκτρική για ένα μπισκότο; Εμένα ο Αντρέας το μόνο που κάνει από "δουλειές" είναι να μαζεύει τα παιχνίδια του, κι αυτό μόνο αν το κάνουμε σαν παιχνίδι. Έχει πολλή πλάκα, αυτές τις μέρες έχει κολλήσει με τα τοπικά επιρρήματα (Ανθή, σωστά το λέω. Λέει συνέχεια "πάνω, κάτω, εδώ, εκεί, από δω, από κει, πίσω", και τα χρησιμοποιεί σωστά. Σήμερα έψαχνα το νερό του στο σαλόνι. Του λέω "Αντρέα πού είναι το νερό σου;" και μου απαντά "πάνω, από κει". Πάω στο δωμάτιό του, και το νερό ήταν στο ψηλότερο ράφι της βιβλιοθήκης! Συμφωνώ κι εγώ γι' αυτό που λες για όσες μένουν έγκυες χωρίς να έχουν καν τα απαραίτητα. Αλλά άντε, έγινε το "ατύχημα", είναι καλύτερο να το ρίξει μια κοπέλα; Κάποιες χάνουν τις δουλειές τους, κάποιες άλλες τις εγκαταλείπουν οι σύντροφοί τους. Αλλά γενικώς κι εγώ βρίσκω ανεύθυνη την όλη στάση. Βέβαια δε χρειάζεται να έχεις ιδιόκτητο σπίτι, τεράστιο μισθό, κ.λπ. για να κάνεις παιδί (γιατί υπάρχει και αυτή η νοοτροπία), αλλά ούτε και να είσαι εντελώς πανί με πανί. Μια μαθήτριά μου, μόλις αρραβωνιάστηκε, έμεινε έγκυος στο λεπτό. Από τον πρώτο μήνα. Παντρεύονται, γεννάει τρεις μέρες πριν από μένα, και ξαναμένει έγκυος μετά από λίγο καιρό. Ο άντρας της άνεργος, αυτή το ίδιο, έμεναν με τους γονείς της, και μου ομολόγησε με κάθε φυσικότητα, ότι δεν πήραν ποτέ τους προφυλάξεις. Πέρσι ολοχρονίς κλαιγόταν στο διευθυντή, σ' εμάς και στους συμμαθητές της ότι δεν έχουν να φάνε, και τι να κάνει, που είναι ξανά έγκυος και δεν έχουν λεφτά ούτε για τα απαραίτητα, κι εμείς να τη βοηθάμε με χίλιους δυο τρόπους. Το αποκορύφωμα ήταν όταν ήρθε να καταθέσει τα χαρτιά της για να πάρει απολυτήριο, και δήλωσε ότι δεν έχει τα 19 ευρώ για το παράβολο. Ο διευθυντής να πέφτει στα πατώματα, και το παράβολο το πλήρωσε το σχολείο. Ενάμιση μήνα μετά, πήγε και γέννησε με καισαρική σε ιδιωτική κλινική πολυτελείας. Κάτι τέτοια ακούς και δεν ξέρεις τι να πιστέψεις κι αν αξίζει να βοηθήσεις οποιονδήποτε. Σας φιλώ όλες!

Α, όχι, στη σωστή είναι! Οπότε, ΚΑΛΟΡΙΖΙΚΟ!!!! Μόνο καλά νέα από δω και μπρος!!!