Θέλω να γίνω μαμά

Αλεξάνδρα ευτυχώς που έγραψες κι εσύ, γιατί νόμιζα ότι είχα μείνει ολομόναχη σ' αυτό το ποστ! Σήμερα και πάλι μας ξύπνησε ο Αντρέας απ' τις πεντέμιση. Τον κουνούσαμε με το καρότσι, κοιμόταν και σε δέκα λεπτά ξυπνούσε. Σε κάποια φάση τον άκουσα που μιλούσε και σηκώθηκα να πάω να τον πάρω. Με το που βάζω τα γυαλιά μου, τον βλέπω να στέκεται στην πόρτα του δωματίου μου. Είχε σηκωθεί μόνος του και ήρθε. Μιλάμε, τρόμαξα και τσίριξα! Τελικά δεν ξανακοιμήθηκε, τον πήρα κατά τις οκτώ και πήγαμε εκκλησία, αλλά ήταν αφάνταστα άτακτος. Ήθελε να βγαίνει έξω και να τρέχει στον περίβολο του ναού, και όταν πήγαινα να τον πάρω αντιδρούσε, σφιγγόταν για να μην τον πιάσω αγκαλιά, και φώναζε. Μου έβγαλε την ψυχή, τελικά τον άφησα στους γονείς μου, γύρισα σπίτι, και ξανακοιμήθηκα ευτυχώς. Κατά τα άλλα, δεν κάναμε κάτι άλλο σήμερα. Αλεξάνδρα περαστικά στην Κωνσταντινούλα... Ο Αντρέας ήταν σαν Γερμανός τουρίστας, ειδικά όταν φορούσε παντελόνι κάπρι ή κοντό! Στο χωριό αυτό πάμε κάθε χρόνο, είχαμε πάει και πέρσι, έτσι δεν ήταν κάτι που δεν είχαμε ξανακάνει. Μια χαρά μας ήρθε και η κοντινή εκδρομή! Τι ωραία που κατέβηκε η μυωπία σου στην εγκυμοσύνη! Εμένα μόνο πάνω πάει. Οι υπόλοιπες πού είστε; Η Χριστίνα τι να γίνεται; Ελπίζω να επιστρέψει με ευχάριστα νέα! Σας φιλώ όλες!

Καλέ, πού είστε όλες; Πού χαθήκατε; Τελικά εμείς δεν πήγαμε στο βουνό που σας έλεγα, γιατί το πρωί ο Αντρέας ξύπνησε απ' τις πεντέμιση. Έξι παρά δέκα τον πήρε ο άντρας μου στο σαλόνι, γιατί δε σταματούσε να κλαίει, σε καμιά ώρα σηκώθηκα εγώ, ενώ δεν είχα καταφέρει εν τω μεταξύ να κοιμηθώ, για να κοιμηθεί ο άντρας μου που θα είχε οδήγηση, αλλά δεν μπορούσε ούτε αυτός. Τελικά ξανάπεσα εγώ, αλλά κοιμήθηκα κανένα μισάωρο το πολύ. Ήμασταν κομμάτια και οι δύο, σίγουρα όχι ό,τι πρέπει για εκδρομή. Έτσι είπαμε να το ακυρώσουμε. Για να πω την αλήθεια, προβληματιζόμουν αρκετά, λόγω των εξόδων, γιατί ήρθαν πολλά μαζεμένα αυτήν την περίοδο. Έτσι πήγαμε μια εκδρομή εδώ κοντά, σε ένα χωριό που το λένε Μαζωτός, όπου υπάρχει πάρκο καμηλών. Έχει και άλλα ζώα, βέβαια, άλογα, γαϊδούρια, κατσίκια, ελάφι, στρουθοκαμήλους, κ.α. Είδαμε τα ζώα, ο Αντρέας έπαιξε λίγο σε μια μικρή παιδική χαρά και μετά σε κάτι ηλεκτρονικά, απ' αυτά τα αυτοκινητάκια που δουλεύουν με κέρμα (ευτυχώς δεν τον ένοιαζε αν κουνιούνται, έτσι τον αφήναμε κι έπαιζε όσο ήθελε μόνος του, χωρίς κέρμα, χιχι!), καθίσαμε λίγο εκεί και ήπιαμε έναν καφέ, και μετά μπήκαμε στο χωριό, και πήγαμε στην εκκλησία του αγίου Ξενοφώντα. Είναι ένα πολύ παλιό ξωκκλήσι, με μια εικόνα που ζωγραφίστηκε το 1821. Προσκυνήσαμε, και συναντήσαμε εκεί έναν ντόπιο μελισσοκόμο που πουλούσε διάφορα προϊόντα, κι έκανε στον άντρα μου ένα εκτενές φροντιστήριο για τη μελισσουργία, ενώ ο Αντρέας έτρεχε πάνω-κάτω, στον περίβολο του ξωκκλησιού και του μεγάλου ναού που χτίστηκε εκεί πριν μερικά χρόνια. Τελικά πήγαμε στο Κίτι, στην Παναγία την Αγγελόκτιστη, μια εκκλησία του 5ου αιώνα, στον περίβολο της οποίας κάναμε το πικ νικ μας! Αυτήν την εκδρομή θα την κάναμε το περασμένο Σαββάτο, αλλά πάλι είχε ξυπνήσει ο Αντρέας στις πεντέμιση, και το αναβάλαμε... Έκανα και Κατηχητικό το απόγευμα και τα μικρά ξετρελλάθηκαν! Κάθισαν δύο ώρες και έπαιζαν. Η μαμά που κάθεται μαζί μας τις μάθαινε πινγκ πονγκ, άλλες παίρνανε τις στέκες του μπιλιάρδου και σπρώχνανε τις μπάλες να μπουν μέσα, άνοιξαν διάφορα επιτραπέζια, παίζανε ποδοσφαιράκι, τους άρεσε πολύ! Σας φιλώ κόρες, ελπίζω να γράψει κάποια...

Καλέ, δεν πάω καθόλου καλά!!! Ξέχασα να ευχηθώ στο Καγκουράκι! Καγκουράκι μου, χρόνια πολλά για τα γενέθλιά σου! Με το καλό το μωράκι σου και να χαίρεσαι τη γλυκούλικη οικογένειά σου!!!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμείς καλά. Πάλι έκανα διάφορα, έφτιαξα σπανακόπιτα, καθάρισα τα μπάνια, συμμάζεψα, κ.λπ. Ο Αντρέας στους γονείς μου, εννοείται, γιατί αλλιώς δεν μπορώ να κάνω τίποτα. Το Σαββατοκύριακο θα πάμε Κακοπετριά, ένα γραφικό χωριό στο βουνό, όπου πηγαίνουμε κάθε χρόνο τέτοια εποχή, για τουρνουά σκάκι. Ο Αντρέας όλο μιλάει, δε σταματά δευτερόλεπτο το στοματάκι του. Προχτές όπως τον άλλαζε ο μπαμπάς του λέει "Μίκιμάουμίνιπούτονταίζηπούναι", δηλαδή "Μίκυ Μάους Μίνυ Πλούτο Νταίζη πού είναι", αλλά τα λέει όλα μονορούφι! Χτες τον ρώτησα αν θα πάει σχολείο του χρόνου και μου λέει ναι. Μετά τον ρωτάω "και τι θα μάθεις εκεί;" και μου απαντά "πταπταπτα" δηλαδή "πράγματα" και μετά συμπληρώνει "του Θεού". Είχε συνδυάσει το "Φεγγαράκι μου λαμπρό", που πηγαίνει στο σχολειό και μαθαίνει του Θεού τα πράγματα!!!!! Καγκουράκι πώς πήγε η καμπύλη ζαχάρου; Όντως είναι πολύ δύσκολα με τους μαθητές μου, γιατί θέλω να κάνω κάτι τέλος πάντων, αλλά δεν τραβάνε με τίποτα. Χτες πάντως είχε πολλή πλάκα σε μια τάξη. Κάναμε Ιλιάδα και τους ζήτησα να κάνουν ένα χαρακτηρισμό του Αχιλλέα, και πετάγεται ένας μαθητής και λέει "κοίτα, δεν τον ξέρω τον άνθρωπο". Όπως το είπε ήταν πάρα πολύ αστείο, και σκάσαμε στα γέλια! Χτες αποχαιρετήσαμε και έναν συνάδελφο, είναι κάποιος που δε συμπαθούσα, δεν ξέρω αν σας είχα πει καμιά φορά, ήταν εκτός τόπου και χρόνου, και αναγκάστηκε τελικά να πάρει πρόωρη σύνταξη, γιατί έχει κάποιο πρόβλημα ένα απ' τα παιδιά του. Παρ' όλο που με εκνεύριζε, στεναχωρέθηκα λίγο που έφυγε, αφήστε που δεν είναι και με τον καλύτερο τρόπο που φεύγει, αφού απ' ό,τι κατάλαβα, το παιδί του που πηγαίνει α' λυκείου έχει σχιζοφρένεια (τον είδα μια μέρα να ψάχνει στον υπολογιστή γι' αυτό το θέμα, αλλά ο ίδιος δεν έχει πει τίποτα). Κατερίνα μπράβο για τη δουλειά! Η μαρμελάδα βγήκε τέλεια, έχει υπέροχη γεύση. Είναι σαν μηλόπιτα. Βάσω πωπω, πλήρης επιστημονική κάλυψη του θέματος! Πώς τα πήγε η Ιωαννούλα πρώτη μέρα στον παιδικό; Θα κάνουμε πάρτι γενεθλίων για τον Αντρέα. Μια που το ανέφερες, πείτε καμιά ιδέα για το τι να φτιάξω. Πέρσι είχαμε από νηστίσιμα: σπανακοπιτάκια, βολ-ω-βαν τόνου, νηστίσιμα πιτσάκια, και μπακλαβαδάκια. Από αρτύσιμα πιτσάκια δύο ειδών, τυροπιτάκια, σάντουιτς με τυρί και με γαλοπούλα, κοτομπουκιές και γαλακτομπουρεκάκια. Είχαμε και την τούρτα βέβαια, που ήταν νηστίσιμη. Δε θυμάμαι αν είχαμε και κάτι άλλο. Δε θέλω να ξανακάνω τα ίδια εννοείται. Σας φιλώ κόρες.

Βάσω τι περίεργο πρόβλημα είναι αυτό στα μάτια σου!!! Κι εγώ φοράω φακούς γιατί έχω πάρα πολύ ψηλή μυωπία, αλλά από τότε που γεννήθηκε ο Αντρέας, προτιμώ τα γυαλιά, γιατί με βολεύουν καλύτερα. Ενώ παλιότερα δεν κυκλοφορούσα ποτέ με τα γυαλιά. Πέρσι έβαλα φακούς μια φορά και πήγα σχολείο και όλοι με ρωτούσαν τι άλλαξε πάνω μου, πού πήγαν τα γυαλιά μου, τι έγινε και δεν τα φόρεσα, κ.λπ.! Για λέιζερ δεν το σκέφτομαι, παρ' όλο που όλοι με ρωτάνε γιατί δεν κάνω, γιατί δε θεωρώ ότι έχω κάποιο πρόβλημα. Για να ξεκινήσει παιδικό η Ιωαννούλα, σημαίνει ότι είναι μια χαρά! Ο γιατρός τι σας είπε; Καλέ, σας είπα ότι στο σχολείο χάλασε το κουδούνι μας και χτυπάμε κουδούνα; Πολλές φορές τη χτυπάω εγώ, και κυνηγάω μ' αυτήν τους μαθητές, έχει πολλή πλάκα!!!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμείς τα κλασικά. Ξύπνησε ο μικρός εξήμιση, και μετά δεν κατάφερα να ξανακοιμηθώ. Παραδόξως δε νιώθω ιδιαίτερα κουρασμένη, αν και έκανα πολλά πράγματα. Πήγαμε και πήρα τις εξετάσεις που μου είχε πει ο γυναικολόγος να κάνω, για τοξόπλασμα, κ.λπ., και ευτυχώς όλα καλά, μετά αγοράσαμε παπούτσια του Αντρέα, γιατί ακόμα τον είχαμε με πέδιλο και κάλτσα (χιχι!), μετά ήρθα σπίτι, έφτιαξα μακαρόνια με κιμά, μαρμελάδα μήλο-αχλάδι, γιατί είχαν μαζευτεί πάρα πολλά φρούτα στο ψυγείο χωρίς προοπτική να φαγωθούν, καθάρισα το σαλόνι, και τώρα περιμένω να τελειώσει η μαρμελάδα, και να σηκωθεί ο άντρας μου απ' τον υπολογιστή για να φάμε. Μάγδα αααα, υπάρχει όντως έρωτας μεγάλος!!!!!!!! Και στα δικά μας καλέ! Κι εγώ όπως είπα και χτες, δεν τα πιστεύω αυτά με τους σταυρούς, τα βυζιά, τις κοιλιές, κ.λπ. Είμαι σίγουρη ότι η ψυχολόγος θα σας πει τα καλύτερα για το Βασιλάκη! Ανθή πρέπει να ομολογήσω ότι το παιχνίδι του το ξαναδώσαμε την επόμενη μέρα, γιατί έδειξε καλή διαγωγή, αλλά κάναμε συμφωνία ότι αν ξαναπετάξει νερά, το αστέρι πάει πάλι στη ντουλάπα. Μέχρι τώρα δεν το έκανε. Τι έχεις πάθει καλέ; Γράψε στην ομάδα. Καγκουράκι ξέχασα να σου πω για τις φωτογραφίες. Είστε όλοι κουκλιά! Η Αγγελική έχει μεγαλώσει πάρα πολύ, ενώ ο Νικόλας είναι τεράστιος γλύκας!!!!!

Ρε Χριστίνα, αμάν... Δε φεύγει η γκαντεμιά... Αμάν ρε παιδάκι μου... Κάντε έναν αγιασμό. Περαστικά σε όλους... Εύχομαι το επόμενο μήνυμά σου να είναι πιο χαρούμενο.

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εγώ εδώ, όλο τρεχάματα. Ο Αντρέας χτες είχε κάτι ψιλοδέκατα, αστεία πράγματα, δηλαδή, αντιπυρετικό και μπανάκι και είναι μια χαρά. Κάνει και κάπως κολλώδη κακά, καμιά ελαφριά ίωση θα είναι. Σήμερα ξύπνησε απ' τις έξι και είκοσι και το μεσημέρι έγινε μάχη για να κοιμηθεί. Τον έβαζα στο καρότσι και χτυπιόταν να βγει. Εγώ ήθελα να ξεκουραστώ, γιατί ξανακοιμήθηκα μεν, κατά τις οκτώ το πρωί, αλλά έκανα πολλές δουλειές μετά, και σήμερα έχω πάρα πολύ δύσκολη μέρα στο σχολείο. Ο άντρας μου στον υπολογιστή, ούτε να κουνιέται, και να μου τη λέει κιόλας. Είναι απίστευτο πόσο ηλίθιος μπορεί να γίνει ένας άνθρωπος. Κι ο μικρός όμως ήθελε εμένα, προφανώς γιατί ο άντρας μου δεν του έδινε σημασία. Τελικά τσακωθήκαμε με τον άντρα μου, κι ο Αντρέας σε κάποια φάση μας έπιασε και τους δύο απ' το χέρι και μας έπαιρνε μία στο δωμάτιό του, μία στο σαλόνι. Στο τέλος τον πήγαμε μια βόλτα με το αμάξι, αλλά και οι δύο μαζί, γιατί ήθελε οπωσδήποτε κι εμένα, και κοιμήθηκε σε τριάντα δευτερόλεπτα... Με κουράζει πάρα πολύ όταν δεν κοιμάται μεσημέρι... Κατά τα άλλα στο σχολείο ησυχία, αν και κάποιες τάξεις με κουράζουν αφάνταστα, κυρίως ψυχικά. Χτες είχα δύο δίωρα Νέων Ελληνικών. Στο δεύτερο δίωρο, στην έκτη τάξη, κάναμε για τη διαφήμιση. Τους χώρισα σε τρεις ομάδες (από 2-3 άτομα η κάθε μία), και τους έδωσα από ένα άρθρο να διαβάσουν και να απαντήσουν ερωτήσεις. Δύο άτομα κοιμούνταν (κανονικά κοιμούνταν, βλέπανε και όνειρα), κάποιοι δούλευαν και κάποιοι μιλούσαν. Όταν άρχισε η πρώτη ομάδα να λέει τις απαντήσεις, ρωτάω τους άλλους "τι καταλάβατε;" "Τίποτα". Ζητάω απ' την κοπέλα να τα πει με δικά της λόγια. Τα λέει. Τι καταλάβατε; "Τίποτα". Ζητάω απ' την άλλη να συμπληρώσει. Τα ξαναλέει αυτή με δικά της λόγια. "Τι καταλάβατε;" "Δεν ακούγαμε". Λέω στις κοπέλες "καταλάβατε τι τραβάω κάθε μέρα;" και πετάγεται ένας απ' αυτούς που κοιμούνταν (σ' εκείνη τη φάση είχε ξυπνήσει και μιλούσε) "μια χαρά είσαι κυρία, μια χαρά", δηλαδή άντε που παραπονιέσαι κιόλας, παίρνεις τόσα λεφτά και δε δουλεύεις, γιατί φυσικά νομίζουν ότι δε δουλεύουμε και ότι παίρνουμε πέντε χιλιάρικα το μήνα... Ουφ, τους βαρέθηκα, δε φτάνει που είναι αναλφάβητοι, το περηφανεύονται κιόλας... Μάγδα τι έγινε με τον άντρα σου; Σηκώθηκε καθόλου; Κι εγώ νύχτα φεύγω και νύχτα γυρνάω πλέον... Καλά έκανες και βγήκες, δεν αντέχεται το μέσα... Εγώ με την πειθαρχία δεν τα πάω και τόσο καλά, και προτιμώ το παιδί μου να είναι λίγο πιο ελεύθερο. Πρέπει να υπάρχουν, βέβαια, όρια. Εμάς είχε τώρα το σύστημα να παίρνει το ποτηράκι με το νερό και να το κουνάει έντονα πάνω-κάτω για να πετιούνται τα νερά ή να το ρίχνει με βία κάτω στο πάτωμα, και να γεμίζει το πάτωμα νερά. Ο άντρας μου του φώναζε, χωρίς αποτέλεσμα, βέβαια. Χτες εγώ του πήρα ένα από τα αγαπημένα του παιχνίδια και το κλείδωσα στη ντουλάπα μου. Έκλαψε, και του εξήγησα πολλές φορές ήρεμα ότι το αστέρι είναι στη ντουλάπα μου, επειδή αυτός πέταξε τα νερά. Από τότε, πίνει νερό και μετά κλείνει το ποτηράκι με το καπάκι και το βάζει στο τραπέζι! Αλεξάνδρα τι τέλεια η φάση με τη μαρμελάδα!! Κι ο Αντρέας έχει πάει έντεκα κιλά και νομίζω ότι ζυγίζει οκτακόσια. Δεν μπορώ να τον πολυπαίρνω αγκαλιά. Τον Αντρέα τον προσέχουμε πολύ όταν κάνει τούμπες στο κρεβάτι. Μόλις πάει προς την άκρη τον αρπάζουμε απ' το πόδι. Μια μέρα πάντως έπεσε λίγο απότομα και παραλίγο να χτυπήσει το κεφάλι του στο κομοδίνο. Δε χτύπησε, αλλά τρόμαξε. Αρχίζει να συναισθάνεται τον κίνδυνο φαίνεται. Όντως περνάμε πολύ ωραία στο Κατηχητικό κι ελπίζω να έρθουν κι άλλα παιδάκια. Όσο για το πρωινό, ξέρω περιπτώσεις που σηκώνονται χαράματα με το σύζυγο για να του φτιάξουν καφέ και πρωινό. Ο διευθυντής μας, μας έλεγε ότι η αδελφή του εδώ και τριάντα χρόνια σηκώνεται απ' τις έξι με τον άντρα της, φτιάχνει καφέ και τον πίνουν στη βεράντα τους. Το χειμώνα κάθονται στη βεράντα με τα μπουφάν! Όπα! Ερωτευμένη η Κωνσταντίνα; Και με τα καλύτερο παιδί μάλιστα!!! Άντε και στα δικά μας!!! Κατερίνα εδώ εγώ συγκινούμαι με τις παρελάσεις, όταν π.χ. βλέπω το παλιό μου σχολείο, αν και, δε συμφωνώ με τις μαθητικές παρελάσεις. Πραγματικά τώρα ξημερώνει νωρίς, και τουλάχιστον όταν ξυπνά ο Αντρέας στις έξι έχει βγει ο ήλιος. Ψυχολογικά είναι πολύ σημαντικό αυτό. Άλλο να σηκώνεσαι και να είναι έξω μαύρη νύχτα, κι άλλο να μπαίνει ο ήλιος απ' τα στόρια. Καγκουράκι απ' την κούραση θα είναι τα πονάκια. Αυτά με το σχήμα της κοιλιάς και το φύλο του μωρού δεν τα πιστεύω. Όπως επίσης και διάφορα άλλα "σημάδια". Ένας μαθητής μου, όταν ήμουν έγκυος, μου έκανε αυτό με το σταυρό και μου είπε ότι οπωσδήποτε θα κάνω κόρη! Επίσης, μια συνάδελφός μου, επέμενε ότι έχω κόρη, γιατί έχω κάνει στήθος, ενώ το στήθος μου ήταν τελείως ξεφούσκωτο. Ό,τι να 'ναι. Αν θέλεις να μάθεις το φύλο του μωρού, ρώτα το γιατρό σου, και πες μας κι εμάς γιατί έχουμε σκάσει!!! Για τα μικρά παιδάκια και τις δασκάλες, δεν είχα ξανά εμπειρία με τόσο μικρούλια! Πάντως, πιστεύω ότι το κάνουν επειδή είμαι σούπερ δασκάλα και κουκλάρα, όχι επειδή έτσι είναι με όλες! :P Διάβασα αυτά που έγραψες στην ομάδα, είναι οργανωμένο το έγκλημα δηλαδή... Σας αφήνω κόρες, πάω σχολείο σε λίγο.

Γεια σας κορίτσια! Βλέπω δεν έχει πολλή κίνηση το ποστάκι μας. Εγώ σας διαβάζω, αλλά δεν έχω χρόνο ή κουράγιο για να γράψω. Η Ανθή, το Καγκουράκι, η Βάσω πού χάθηκαν; Η Χριστίνα; Ελπίζω να είναι καλά. Σας φιλώ και θα τα πούμε αύριο.

Επανήλθα! Κοιμήθηκα λίγο, αλλά νιώθω λες και με πάτησε τρένο, μάλλον επειδή άρχισαν τα προεόρτια της περιόδου... Ουφ, αμάν πια! Στιγμή δεν ησυχάζω... Που λέτε, για τη κατηχητικό, όντως μου αρέσει, γιατί περνάμε πολύ ωραία. Αφήστε που είναι άλλη φάση τα μικρά παιδάκια. Κατ' αρχήν, ό,τι κι αν τους πω, ενθουσιάζονται. Θέλετε να ζωγραφίσουμε; ΝΑΙΙΙΙ!!!! Θέλετε να πούμε ιστορία; ΝΑΙΙΙΙΙ!!! Θέλετε να παίξουμε; ΝΑΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Προχτές είχα να τους μοιράσω κάτι εικονίτσες, και μου λέει το ένα Αιγυπτιάκι "Κυρία, κυρία, να τα δώσω εγώ;". Και μετά πού θα τους μοίραζα κάτι άλλο λέω "ποιο κοριτσάκι θέλει να τα μοιράσει;" και σήκωσαν όλες το χέρι τους ενθουσιασμένες! Καλά, καμία σχέση με τους δικούς μου τους μαντράχαλους! Αφήστε που έρχονται και μ' αγκαλιάζουν και μου λένε ότι είμαι όμορφη! Χαχα, αν κάνουν τέτοιο πράγμα οι μαθητές μου, θα θεωρηθεί σεξουαλική παρενόχληση, χαχαχαχα! Α, ξέχασα να σας πω, χτες που πήγαμε εκκλησία, ήταν στο νηπιαγωγείο ένα αγοράκι κι ένα κοριτσάκι, το τελευταίο γύρω στα 4-5. Είχα πάρει κάτι αυτοκινητάκια του Αντρέα, και τα πήραν και παίζανε. Τα κυλούσαν, σέρνονταν κάτω, τα γνωστά. Σε κάποια φάση, παθαίνει μια κρίση η μάνα του κοριτσιού (αυτή στην τρίχα, στενό φόρεμα, γόβες με ψηλό τακούνι, μαλλί φορμαρισμένο) και της λέει "τι έκανες εκείιιι;;;;;; Κοίτα!!!! Έσκισες το καλσόν σουυυυυυ!!!!! Ααααααααα!!!!!!! Δεν το πιστεύωωωωωω!!!! Λέρωσες τα παπούτσια σουυυυ!!! Ε όχι! Φεύγω! Φεύγω τώρα αμέσως!" και αρπάζει τη τσάντα της και στέκεται στην πόρτα. Η μικρή την κοιτούσε και της λέει "όχι, μη φύγεις", "ΟΧΙ" της κάνει αυτή "ΘΑ ΦΥΓΩ, ΠΑΩ ΣΤΟΝ ΜΠΑΜΠΑ" και βγήκε απ' το νηπιαγωγείο και η μικρή φυσικά έτρεξε από πίσω της. Καλά, δεν ήταν πολύ κομπλεξική η συμπεριφορά της μάνας; Δηλαδή θα υποχρεώσεις το παιδί να κάθεται ακίνητο για να μη λερώσει τα παπούτσια του; Έκανε λες και πρώτη φορά η μικρή έσκιζε καλσόν και λέρωνε παπούτσια, λες και ήταν κάτι το απίστευτο να λερωθούν τα παπούτσια! Και μιλάμε, είχε απλά ένα λεκεδάκι σε ένα σημείο, μη φανταστείτε ότι καταστράφηκαν. Μετά που πήγαμε στον παιδότοπο, ο Αντρέας έκανε τις αταξίες του, γιατί του έδωσα το νερό του κι αυτός αντί να πιεί άρχισε να το κουνάει πάνω-κάτω και να πετάγονται νερά (έχει κοπεί το στόμιο κι έχει μια τρύπα, αλλά αρνείται να πιεί από άλλο ποτηράκι), κι έτρεχε η κοπέλα που ήταν υπεύθυνη να μαζέψει τα νερά, και μετά πήγε σε ένα σημείο που έχει τραπεζάκι με καρέκλες, κουζινούλα, κ.λπ., κι έπαιζε με κάτι κοριτσάκια όλα μεγαλύτερα απ' αυτόν, και όποτε πήγαινε να τους φύγει του φώναζαν "Αγοράκι! Έλα εδώ!". Σας αφήνω, θα πάμε στην παρέλαση σε λίγο.

Α, ευτυχώς καταπιάστηκε με το σκάκι και με ξέχασε! Μαρία, δε φτάνει που είσαι τόσο κουρασμένη, φτιάχνεις και πρωινό στον άντρα σου; Αυτό μας έλειπε! Εμείς φτιάχνουμε ο καθένας το πρωινό του, και κάποιες φορές μου φτιάχνει αυτός. Εγώ σπανιότατα να του φτιάξω. Δεν είναι και κουλός στο κάτω-κάτω. Α, ήρθε πάλι, και θέλει να του βάλω βιντεάκια με καμπάνες. Είδατε βίτσιο, χαχα!

Γεια σας κοριτσάκια μου! Τι κάνετε, πώς τα περνάτε; Καγκουράκι έχεις βάλει κάμερες στο σπίτι μου; Πώς το ξέρεις ότι χτες ο Αντρέας ξύπνησε απ' τις τέσσερις και είκοσι;;;; Ναι, ξύπνησε απ' τις τέσσερις και είκοσι με την καινούρια ώρα, πέντε και είκοσι με την παλιά, και ήθελε "αλόνι" (σαλόνι) και "άλα" (γάλα). Τον είχα στο κρεβάτι μου κι έκλαιγε, κι ευτυχώς ξανακοιμήθηκε και ξύπνησε εφτά με τη νέα ώρα... Χτες δεν κάναμε κάτι το ιδιαίτερο, πήγαμε εκκλησία, μετά αφήσαμε τον κυριούλη στους γονείς μου, εγώ σιδέρωσα ένα πλυντήριο, φάγαμε στους γονείς μου, πήγαμε παιδότοπο, γυρίσαμε, σιδέρωσα άλλο ένα πλυντήριο και φτιάξαμε σκορδαλιά, γιατί ο άντρας μου στις εθνικές επετείους τρώνε μπακαλιάρο σκορδαλιά, και τη φτιάξαμε από χτες για να προλάβουμε σήμερα να πάμε στην παρέλαση. Μαρία πρόσεχε! Πόσο σε καταλαβαίνω, κι εγώ τα βράδια που επιστρέφω νυστάζω τρομερά, αλλά ευτυχώς έχω μια διαδρομή δέκα λεπτών μόνο, αφού από το σχολείο μέχρι την είσοδο της Λάρνακας (Λιβάδεια για την ακρίβεια), οδηγεί πάντα άλλος. Και τότε, όμως, είναι στιγμές που λέω "αν έκλεινα τα μάτια μου για ένα δευτερόλεπτο...". Δεν τα κλείνω, βέβαια, αλλά είναι πολύ δύσκολο. Τέλειος ο Στεφανάκος! Να τον χαίρεσαι!!! Καγκουράκι και Ανθή είναι όντως καταθλιπτικό που νυχτώνει νωρίς. Εμείς τώρα θα ξεκινάμε νύχτα για το σχολείο και είναι πάρα πολύ ψυχοπλακωτικό... Ανθή κουράγιο με το τζατζίκι, χιχι! Κι εγώ σήμερα δε θα φάω πολλή σκορδαλιά, γιατί τη στούμπωσε ο άντρας μου στο σκόρδο και θα με πειράξει. Μια χαρά τα νέα σας από το μέτωπο του ποδοσφαίρου! Κι εγώ δεν αγχώνομαι ακριβώς για το δεύτερο, απλά το έχω συνέχεια στο μυαλό μου. Σας αφήνω κόρες, γιατί έρχεται ο Αντρέας και μου διώχνει τα χέρια απ' το πληκτρολόγιο.

Α, τελικά έκανα λάθος. Το επίπεδο των παιδιών στο Κατηχητικό δεν είναι ίδιο με αυτό των μαθητών μου. ΕΙΝΑΙ ΨΗΛΟΤΕΡΟ!

Γεια σας κορίτσια! Πώς τα περνάτε; Εγώ το απόγευμα πήγα στο Κατηχητικό και περάσαμε πολύ ωραία. Ήρθαν άλλα τρία παιδάκια, σύνολο οκτώ. Τα τρία είναι Κυπριάκια, τα δύο Γεωργιανορωσσοποντιάκια και τα άλλα τρία Αιγυπτιάκια. Τα περισσότερα είναι αδελφάκια μεταξύ τους! Τα Αιγυπτιάκια μιλάνε ελάχιστα ελληνικά, οπότε καταλαβαίνετε συνεννόηση. Πηγαίνουν και τα τρία στη γ' δημοτικού, και απ' ό,τι κατάλαβα είναι λίγους μήνες στην Κύπρο, οπότε, αν υπολογίσουμε το διάστημα που είναι εδώ, έχουν μάθει πάρα πολλά από τη γλώσσα μας. Μου έκανε εντύπωση, πάντως, που οι Αιγύπτιοι, όντας ελάχιστο χρόνο στην Κύπρο, χωρίς να γνωρίζουν τη γλώσσα ή οτιδήποτε άλλο, έφεραν κατευθείαν τα παιδιά τους στο Κατηχητικό, ενώ οι Κύπριοι ούτε που ασχολούνται. Τα τρία κυπριάκια για να καταλάβετε, είναι δύο αδελφές και η ξαδέλφη τους! Κάναμε για τον άγιο Δημήτριο και τη σκηνή με το Νέστορα και το Λυαίο στο στάδιο, τη δραματοποιήσαμε. Εγώ έκανα το Λυαίο και έβαλα το πιο μικρό κοριτσάκι να κάνει το Νέστορα. Εννοείται ότι μιλούσα εγώ στη θέση της, κι άλλαζα τη φωνή μου. Μετά έβαλα την αδελφή της να κάνει το Δημήτριο και να την ευλογήσει, και στη σκηνή της πάλης, την έβαλα να κάνει ότι ρίχνει μπουνιές, και υποτίθεται με χτύπησε και σωριάστηκα κάτω. Οκ, εγώ ενθουσιάστηκα περισσότερο απ' τα πιτσιρίκια, αλλά γενικώς έγινε πανηγύρι! Μετά ζωγραφίσαμε, παίξαμε, έβαλα τα Αιγυπτιάκια και μου γράψανε το όνομά μου στα αραβικά, και μετά έρχονταν και μου λέγανε ότι είμαι όμορφη! Στο τέλος φύγανε όλα κι έμεινε το ένα Αιγυπτιάκι, και καθίσαμε και περιμέναμε τους γονείς της, οπότε μου λέει "κυρία, αν πρέπει να πας στο σπίτι σου, φύγε, δεν υπάρχει πρόβλημα, θα περιμένω έξω εγώ". Οκ, εννοείται ότι δε μου το είπε έτσι, αλλά λίγο τσάτρα-πάτρα, πάντως αυτό ήθελε να πει. Μου φάνηκε πολύ ώριμο αυτό για παιδάκι οκτώ χρονών. Καλά, εννοείται ότι έμεινα μαζί της, και μετά μου λέει "κυρία, έχεις φέισμπουκ;"!! Ντόινγκ. Της λέω "καλά, έχεις φέισμπουκ εσύ;". "Ναι", μου λέει "όλο το σχολείο έχει"!!! Καλά, έχουν φέισμπουκ τα οκτάχρονα;;; Θα τρελαθώ! Καγκουράκι ουφ, άσε, το έχω στο μυαλό μου ενώ δεν πρέπει. Και τις δύο φορές που ήμουν έγκυος ούτε που το σκεφτόμουν, ειδικά όταν έμεινα έγκυος στον Αντρέα, προσέχαμε κιόλας και ήμουν σίγουρη ότι δεν υπήρχε περίπτωση να μείνω έγκυος! Τώρα δεν έμεινα έγκυος με την πρώτη, και το σκέφτομαι... Καλά, ο Αντρέας αύριο στάνταρ θα ξυπνήσει απ' τα χαράματα, άλλωστε κάθε μέρα απ' τα χαράματα ξυπνάει... Με έχει κουράσει πάρα πολύ αυτό το πράγμα... Σας φιλώ κόρες!

Γεια σας κορίτσια και χρόνια πολλά! Κατερίνα και Χριστίνα να χαίρεστε τα βλαστάρια σας!!!!! Καγκουράκι καλύτερα που δεν πήγες Κέρκυρα, δεν άξιζε τον κόπο για δυο μέρες. Εμείς καλά, ο Αντρέας ξύπνησε πάλι απ' τις έξι... Πήγαμε εκκλησία, κι ήρθε και μια φίλη μου που έχει δύο κόρες, τεσσάρων και ενάμιση έτους και είναι έγκυος στην τρίτη κόρη. Η μεγάλη της έχει σήμερα γενέθλια και γιορτή, και είναι πάρα πολύ ντροπαλό κοριτσάκι. Αλλά ο Αντρέας δε μασάει από τέτοια. Την έπιανε απ' το χέρι και την έπαιρνε από δω κι από κει και παίζανε, κι ό,τι έκανε ο Αντρέας το έκανε κι η άλλη, παρ' όλο που είναι δύο χρόνια μεγαλύτερη. Ήταν πάρα πολύ χαριτωμένα να τα βλέπεις! Ουφ, πότε θα του κάνουμε αδελφάκι;;; Σας φιλώ κόρες!

Γεια σας κορίτσια! Πριν λίγο γύρισα απ' το σχολείο, πήγε καλά η γιορτή μας ευτυχώς, αν εξαιρέσουμε ότι κανείς δεν πρόσεχε και μόνοι μας τα λέγαμε, μόνοι μας τ' ακούγαμε. Αλλά αυτό γίνεται πάντα και παντού δυστυχώς... Αναστασία πού χάθηκες; Ούτε στο φέισμπουκ σε βλέπω. Τι κάνει η μικρή; Προσπαθώ να σε αποδεχτώ ως φίλη, αλλά κάτι κάνω λάθος. Πού θα μου πάει, ε, θα το βρω...!

Γεια σας κοριτσάκια! Χάθηκα! Σας διαβάζω αλλά δε βρίσκω ευκαιρία ή διάθεση να γράψω. Έχουμε και τρεχάματα στο σχολείο για τη γιορτή της 28ης, δεν κάθομαι λεπτό. Κατά τα άλλα είμαστε μια χαρά, ο Αντρέας όλο και κάτι καινούριο λέει. Του έμαθε ο μπαμπάς του το "Κούνια μπέλα" όπως το έλεγε μικρός, δηλαδή "Κούνια μπέλα, έσπασε η σκουτέλα, και χύθηκε το γάλα, δεν έμεινε ούτε στάλα", και λέει "Κούνια μπέλα, έπασε κουτέλα, χύθηκε τογάλα, έμεινε τάλα"!!!!!!! Χτες έφτιαχνα τραχανά, και έκοβα χαλούμι για να βάλω μέσα, και του λέω "Θα βάλω το χαλούμι στη σούπα. Τι θα κάνει το χαλούμι;" και μου απαντά "μπάνιο"!!!!!!! Εν τω μεταξύ, έχει αποκτήσει τη συνήθεια να ανεβαίνει στο κρεβάτι μας και να κάνει τούμπες και τρέλες και μετά δε θέλει με κανένα τρόπο να κατέβει. Όποτε προσπαθήσουμε να τον κατεβάσουμε, κλαίει και οδύρεται. Σήμερα τα ίδια, οπότε τον κρατούσε ο άντρας μου, του φόρεσα εγώ παπούτσια και έκλεισε ο άντρας μου την πόρτα του δωματίου μας, για να μην μπορεί να μπει (είναι συρτή και δεν μπορεί να την ανοίξει). Αυτός καθόταν στο διάδρομο κι έκλαιγε, και σε κάποια φάση, φωνάζει πάρα πολύ νευριασμένος "Ογκοώνιο!!! Τετάγωνο!!!". Αυτά ήταν τα μπινελίκια που μας έριξε να υποθέσω; Χαχαχαχα!!! Μετά ζωγράφιζε γραμμές με ένα πορτοκαλοκίτρινο μολύβι και μου λέει "ατίνες", ακτίνες δηλαδή! Καγκουράκι κι ο Αντρέας όπως ο Νικόλας, παίρνει ύψος, όχι, όμως, και βάρος. Τώρα είναι σχεδόν δύο χρονών και έντεκα κιλά και αρκετά ψηλός. Το προτιμώ χίλιες φορές απ' το να είναι χοντρό παιδί. Το "καίει" το λέει κι ο Αντρέας! Κατερίνα μια χαρά με τη ζούμπα! Εγώ πάλι, με τί-πο-τα! Ο άντρας μου γράφτηκε καράτε και τοξοβολία στο Ανοιχτό Σχολείο του Δήμου, κι εγώ κεραμεική στα Επιμορφωτικά Μαθήματα του Υπουργείου Παιδείας, αλλά δεν ξέρω αν θα πάω. Εμάς εδώ πάντως κάνει ζέστη τη μέρα, και τη νύχτα δεν πέφτει και πολύ η θερμοκρασία. Χτες νομίζω ήταν γύρω στους 17-19 βαθμούς. Τα βιβλία των Θρησκευτικών χάλια μου φαίνονται όπως τα περιγράφεις. Μέσα στον ηθικισμό είναι... Ανθή πολλά παιδάκια μιμούνται τους φίλους τους. Η κόρη μιας φίλης μου, ενώ είναι ένα πάρα πολύ έξυπνο παιδάκι, πάντα κάνει ό,τι κάνει η κόρη μιας άλλης φίλης μας, με την οποία έχουν μόνο τρεις μέρες διαφοράς. Θέλει η μία να φάει σάντουιτς; Θα φάει και η άλλη. Κάνει κούνια; Θα κάνει και η άλλη. Και πάει λέγοντας. Μάλλον είναι ο τρόπος τους να ενταχθούν σε μια ομάδα. Αν ο Πανούλης περνά καλά στο ποδόσφαιρο, είναι κρίμα να τον σταματήσεις, εκτός αν δίνεις πάρα πολλά λεφτά, οπότε καλύτερα να προπονείται με τον άντρα σου στο σπίτι και το μόνο έξοδο να είναι τα καινούρια βάζα που θα αγοράσετε! Βάσω κι εμάς ο Αντρέας πεισμώνει κάποιες φορές, αλλά όχι σε τέτοιο βαθμό. Εγώ πιστεύω ότι παίζει ρόλο και το ατύχημα. Η κόρη μιας φίλης μου, σας έχω ξαναπεί, που μια μέρα ξύπνησε και είχε παράλυτα πόδια, στα καλά καθούμενα, και τελικά ήταν από μια ίωση που δεν εξελίχθηκε, ενώ ήταν 14 χρονών όταν το έπαθε, επειδή πέσαν όλοι πάνω της, το εκμεταλλεύεται στο έπακρον. Αλλά είναι και αυτό που λέει το Καγκουράκι, είναι και η ηλικία τέτοια. Νομίζω, όμως, ότι μας είχες πει ότι δεν κάνει να θυμώνει η Ιωάννα. Αλεξάνδρα, τέλειο αυτό με τη μαρμελάδα στο σχολείο! Εγώ θυμάμαι ότι στην Προδημοτική είχαμε φτιάξει ελιόψωμο και σαλάτα! Ό,τι έχει να κάνει με φαγητό το θυμάμαι, άσχετο πόσα χρόνια έχουν περάσει, χιχι! Σας αφήνω κόρες, πάω να φτιάξω ρεβίθια με σπανάκι.

Γεια σας κορίτσαροι! Εγώ είμαι σχολείο και τώρα έχω το μοναδικό μου κενό και είπα να καθίσω να σας γράψω. Που λέτε, ο Αντρέας έχει αρχίσει να κάνει προτάσεις με τέσσερις λέξεις. Χτες μου είπε "κεβάτι ζικόμου ιτοΐα αβάζω" δηλαδή "κρεβάτι δικό μου ιστορία διαβάζω"!!! Όλη μέρα δε βάζει γλώσσα μέσα του! Μάγδα πώς είναι ο άντρας σου; Τι σπαστικό να σε τρέχει συνέχεια... Βάσω το κατηχητικό το κάνουμε στην αίθουσα κάτω από την εκκλησία. Στη Λάρνακα εννοείται, σιγά μην ξενιτευόμουν και για το κατηχητικό! Συμφωνώ για το τάισμα των μωρών. Εμάς ο Αντρέας αυτές τις μέρες δεν πολυθέλει τα φρούτα. Τρώει συνήθως καμιά μπανάνα όταν βλέπει μικρό Νικόλα ή ρόδι ή σταφίδες αν τρώω κι εγώ. Καγκουράκι κι εμένα ο Αντρέας άρχισε τις ορειβασίες. Ανεβαίνει στον καναπέ από το πλάι, από εκεί που είναι το μπράτσο δηλαδή, και μετά κατεβαίνει πάλι από εκεί... Στο Νικόλα τι γάλα έδωσες; Σκόνη; Κοίτα, κι ο Αντρέας όχι μόνο ξένο γάλα δεν ήθελε, αλλά ούτε μπιμπερό, αλλά από κάποια φάση και μετά, χωρίς πίεση, ήπιε δικό μου γάλα από το μπιμπερό, και μετά ήπιε και το κατσικίσιο λες και δε συμβαίνει τίποτα. Σας φιλώ κόρες, θα τα ξαναπούμε!

Καλέ; Πού είστε όλες; Το κλείσαμε το μαγαζί;

Εμείς του κάνουμε όλα τα εμβόλια, αν και συνήθως με κάποια καθυστέρηση. Το MMR έπρεπε να το κάνουμε 13 μηνών και το κάναμε νομίζω 19. Κυκλοφορούν πολλά για τα εμβόλια στο ίντερνετ, αλλά πλέον δε δίνω σημασία σ' ό,τι διαβάζω, γιατί δεν ξέρω κατά πόσον κάτι είναι επιστημονικά τεκμηριωμένο ή απλά ανησυχίες ή υστερίες κάποιων ανθρώπων, οι οποίες αναπαράγονται από διάφορες ιστοσελίδες. Απ' όσο ξέρω επιστημονικές μελέτες που να αποδεικνύουν την επικινδυνότητα των εμβολίων δεν υπάρχουν, και δε θα το ρισκάριζα να μην τον εμβολιάσω. Απλά δεν κάνουμε και εξτρά εμβόλια, π.χ. αυτό της γρίππης ή της γαστρεντερίτιδας.

Γεια σας κορίτσαροι! Ερημιές σήμερα βλέπω... Εγώ είμαι ένα ερείπιο αυτή τη στιγμή... Απ' τις εξήμιση είμαι στο πόδι και δεν ξεκουράστηκα καθόλου... Το πρωί είπα να ξυπνήσω τον άντρα μου λίγο νωρίτερα, μου λέει "όχι, στις οκτώ σου είπα να με ξυπνήσεις". Στις οκτώ, όμως, ούτως ή άλλως ετοιμαστήκαμε για να πάμε εκκλησία. Μετά το απόγευμα, έπλυνε πιάτα, καθάρισε το φούρνο και μου λέει "τώρα θα ξεκουραστώ". Αυτό μέχρι που κοιμήθηκε ο Αντρέας έτσι; Του λέω "καλά, δηλαδή ότι πεις είναι νόμος; Αν σου πω εγώ 'αύριο ξύπνα με στις έντεκα', αυτό είναι και τελείωσε, θα σηκωθείς εσύ στις έξι που θα ξυπνήσει ο μικρός και θα με ξυπνήσεις εμένα στις έντεκα;". "Όχι", μου λέει, "εσύ είσαι μάνα". Αυτές οι ατάκες είναι της μάνας του, κι άμα του το πω, μου λέει "τι ανακατεύεις τώρα τη μάνα μου στη συζήτηση;". Εγώ την ανακατεύω; Μόνη της ανακατεύεται... Τέλος πάντων, το τραπέζι μας πήγε πολύ καλά, αν και είχαμε περιπέτειες. Έβαλα τον ταβά στη γάστρα, τον βάζω στο φούρνο κι έκανα συμμαζέματα και κάτι τελευταίες καθαριότητες. Οπότε σε κάποια φάση, κατέβασε πάρα πολύ ζουμί το φαγητό και ξεχείλισε... Τρέξαν τα ζουμιά στο φούρνο, κάηκαν κι άρχισαν να βγάζουν καπνούς. Πλέον δεν μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε το φούρνο μας, γιατί ήθελε τρίψιμο να φύγουν τα καμένα, κι αυτό έπρεπε να γίνει αφού κρυώσει. Χρόνος δεν υπήρχε, εμένα έσπασαν τα νεύρα μου, λέω στον άντρα μου "πέτα το και πήγαινε πάρε φαγητό απ' έξω". Ευτυχώς αυτός ήταν πιο ψύχραιμος και πήγε στους γείτονες και τους ρώτησε αν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το φούρνο τους. Ευτυχώς αυτοί δεν έψηναν κάτι, κι έτσι το ψήσαμε σ' αυτούς! Τηγάνισε ο άντρας μου και λουκάνικα χωριάτικα κρασάτα και χαλούμι, έφτιαξα μαρουλοσαλάτα, είχαμε και ελιές πράσινες που τις αγοράζω και τις βάζω σε πήλινο σκεύος με σκόρδο, κόλιανδρο, φέτες λεμονιού και λάδι και γίνονται τέλειες και σκορδαλιά αγοραστή που είναι, όμως, σαν σπιτική. Έφτιαξε κι η μάνα μου μια κρέμα με σαβαγιάρ, κρέμα ζαχαροπλαστικής και ροδάκινα κομπόστα που αρέσει πολύ στον άντρα μου, μας έφεραν κι ένα γαλακτομπούρεκο, καταλαβαίνετε... Πάλι δίαιτα κάναμε... Εν τω μεταξύ ο Αντρέας δεν κοιμήθηκε καθόλου όλη μέρα, μόνο στο αυτοκίνητο δέκα λεπτά που τον έφερε ο άντρας μου απ' τη μάνα μου. Πάει να τον αλλάξει για να κοιμηθεί, ξύπνησε κι αυτό ήταν. Δεν ξανακοιμήθηκε. Όλη την ώρα έπαιζε με τον "Μάιο", δηλαδή τον Μάριο, το οκτώ μηνών αγοράκι των φίλων μας. Δηλαδή τι έπαιζε, του έδινε παιχνίδια, έπινε νερό κι ήθελε να τον ποτίσει κι αυτόν, γενικώς ασχολούνταν μαζί του. Μετά όταν φύγανε έκλαιγε με μαύρο δάκρυ. Όταν δε θέλει να φύγει κάποιος, δείχνει ένα σημείο, συνήθως κάποιο καναπέ, και λέει το όνομα αυτού που φεύγει και "εκεί", π.χ. "μαμά εκεί", "μπαμπάς εκεί", δηλαδή κάτσε εκεί και μη φύγεις! Σήμερα του έβαζα διάφορες εικόνες στο google και τα έβρισκε όλα. Του έβαλα βουνά και μου λέει "βουνό", του έβαλα δέντρα και μου λέει "έντζο" (έτσι το λέει), λουλούδια, ήλιο, τα βρήκε. Του βάζω τον Χριστό, μου λέει "Τιτούη" (Χριστούλης), του βάζω την Παναγία μου λέει "Πίτσα" (Παναγίτσα), του βάζω τον άγιο Αντρέα, τον δείχνει και φωνάζει ενθουσιασμένος "Αντέα! Αντέα!", και μετά βλέπει από δίπλα την εκκλησία του αγίου Αντρέα στην Πάτρα και μου λέει "Κία! Κία! (έτσι λέει την εκκλησία) μεγκάλη κία"!!!

Καλημέρα κορίτσια! Χρόνια μας πολλά! Εμείς πήγαμε εκκλησία, ο Αντρέας κλασικά μας έβγαλε το λάδι, και τώρα πήγε στους γονείς μου, για να κάνουμε εμείς τις δουλίτσες μας. Καγκουράκι μπορεί όντως να κρύωνε ο Νικόλας και γι' αυτό να μην του άρεσε πολύ. Σιγά σιγά θα συνηθίσει, αφού άλλωστε το καλοκαίρι του άρεσε η θάλασσα. Ανθή τέλεια περάσατε, χιχι! Ζηλεύω! Ο Αντρέας δεν ακούει ποτέ, κλαψ... Όσο για το παιχνίδι με τα χρώματα, μάλλον η κατηχήτριά μου ήταν πολύ μπροστά, αφού το παίζαμε στο Κατηχητικό όταν ήμουν ακόμα στο Δημοτικό! Παίζαμε και ένα άλλο παιχνίδι, τις Φωλιές, όπου ο αρχηγός λέει έναν αριθμό και τα παιδιά πρέπει να κάνουν ομάδα με άτομα όσα ο αριθμός που είπε ο αρχηγός. Είναι πολύ ωραίο παιχνίδι, αλλά δεν ξέρω αν μπορεί να γίνει με τόσο λίγα παιδιά ή με τόσο μικρούλια. Ένα άλλο που παίζαμε ήταν το Ξηρά-Θάλασσα-Αέρας, που τραβάς μια γραμμή, ορίζεις τη ξηρά και τη θάλασσα από τις δύο μεριές τις γραμμής, και ο αέρας είναι η γραμμή. Όποιος μπερδευτεί και πατήσει σε λάθος περιοχή χάνει. Παίζαμε κι άλλα, τώρα δεν μπορώ να τα γράψω, α, ένα απ' τα αγαπημένα μου είναι το "Γέρο-γέρο βασιλιά", που κάποιος είναι ο βασιλιάς και τα παιδιά κάνουν με παντομίμα μια δουλειά και πρέπει αυτός να καταλάβει ποια δουλειά είναι. Έχετε να μου προτείνετε κάποιο άλλο ομαδικό παιχνίδι για κοριτσάκια προσχολικής και πρώτης σχολικής ηλικίας; Σας φιλώ, τρέχω να φτιάξω τον ταβά μου!

Γεια σας πολυλογούδες! Πωπω, ένα κατεβατό είχα να διαβάσω! Φυσικά σας διάβαζα συνέχεια, αλλά για να σχολιάσω πρέπει να τα ξαναδώ όλα. Που λέτε, εμείς καλά, ο Αντρέας κλασικά σκανταλιάρης! Σήμερα έκανα το πρώτο μάθημα στο Κατηχητικό. Είχα πέντε κοριτσάκια και νομίζω τους άρεσε. Εμένα μου άρεσε πάντως! Ήταν και μια μαμά μαζί μας, και βοηθούσε. Στο τέλος παίξαμε και τα χρώματα, ένα παιχνίδι όπου ο αρχηγός λέει ένα χρώμα και πρέπει όλοι οι παίκτες να βρουν οτιδήποτε στο χώρο που έχει αυτό το χρώμα και να το ακουμπήσουν αλλιώς χάνω. Ο αρχηγός ήμουν εγώ, και τους είπα ότι όποια χάσει, παίρνει τη θέση μου και μπαίνω εγώ στο παιχνίδι, αλλά ήταν πολύ καλές και δεν έχαναν κι έτσι δεν έπαιξα κι εγώ γκρρρρ.... (Ήταν απ' τα αγαπημένα μου παιχνίδια!) Κάνοντας, πάντως, μάθημα σε τόσο μικρά παιδάκια, κατάλαβα απόλυτα ποιο είναι το επίπεδο των μαθητών μου: ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ! Αύριο είναι η γιορτή του άντρα μου και θα έρθουν ένας φίλος του με τη γυναίκα του και το μωρό τους το μεσημέρι για φαγητό. Θα φτιάξω ταβά, ένα φαγητό σε γάστρα, που γίνεται με αρνί ή κατσίκι (εγώ θα το κάνω με κατσίκι), πατάτες, πάρα πολλά κρεμμύδια, ντομάτα, και κύμινο. Υπάρχει και άλλη εκδοχή, με ρύζι, αλλά εγώ θα φτιάξω αυτό με τα κρεμμύδια. Καγκουράκι εγώ αν έμενα έγκυος όταν ήταν ο Αντρέας όσο και ο Νικόλας τώρα, θα ξεκινούσα κι εγώ στα 52-53 κιλά. Από τότε, όμως, που σταμάτησα το θηλασμό, όλο παίρνω... Το κανονικό μου βάρος είναι τα 55, αλλά τώρα έφτασα τα 58 γκρρρρ... Αλλά δε μου φταίει κανείς. Χτες φέραμε λουκουμάδες στο σχολείο και πρέπει να έφαγα καμιά πενηνταριά. Ήταν κάτι μικρούτσικοι βέβαια... Η λογική του γιατρού σου λίγο μπακαλίστικη μου φαίνεται, αλλά κι εμένα θα μου ταίριαζε απόλυτα! Μια χαρά η Αγγελικούλα με τις δραστηριότητές της! Αλλά για τη γραφή, θα συμφωνήσω με την Ανθή και τα άλλα κορίτσια: είναι πάρα πολύ μικρή και δεν υπάρχει λόγος να μάθει από τώρα να γράφει, αφού δε φαίνεται να ενθουσιάζεται κιόλας. Μια χαρά θα μάθει να γράφει, όταν έρθει η ώρα! Ο Αντρέας είναι τρεις μέρες τώρα που ξυπνάει όλο και πιο αργά. Προχτές στις εξήμιση, χτες στις εφτά παρά τέταρτο και σήμερα ξύπνησε έξι και δέκα και ξανακοιμήθηκε από μόνος του αμέσως, μέχρι τις εφτά. Οκ, δεν είναι και μεσημέρι, αλλά είναι μια πρόοδος! Εγώ πάντως δεν τα καταφέρνω να ξανακοιμάμαι πάντα, γιατί κάνουν πάρα πολλή φασαρία οι άντρες. Κατερίνα δεν τον λες και παιδάκι τον παπά! Καλά, το Κατηχητικό δεν είναι "φροντιστήριο" για τα θρησκευτικά! Πώς είναι τα βιβλία των Θρησκευτικών του δημοτικού; Γενικώς τα βιβλία, των περισσότερων μαθημάτων, είναι προβληματικά. Είναι στη λογική του "όλο και λιγότερα" και τελικά δε βγάζεις άκρη. Ο Αντρέας όλα τα ζυμαρικά νούνια τα λέει. Προχτές εννοούσε τα λαζάνια, και σήμερα το κριθαράκι! Μετά πήρε ένα βιβλιαράκι με παιδικά παιχνίδια από τα μακαρόνια Μέλισσα και έλεγε "νούνια με κιμά"! Βάσω τι τραβάει η Ιωαννούλα... Ελπίζω να μη χρειαστεί να κάνετε άλλες εξετάσεις. Πολύ καλά κάνατε που δε δεχτήκατε να τη ναρκώσουν. Τι είναι το παιδί, όλο αναισθητικά; Αφού υποτίθεται όταν κάνεις νάρκωση, δεν πρέπει να κάνεις ξανά μέχρι να περάσει κάποιο διάστημα. Το Κατηχητικό δεν έχει καμία σχέση με το σχολείο! Το κάνω Σάββατο απόγευμα. Μαρία πού χάθηκες κι εσύ; Δουλειές ε; Κι εγώ έκανα δουλειές, αφού θα έχουμε αύριο τραπέζι, παρ' όλο που σαββατοκύριακα δε θέλω να κάνω. Καλά, μου έλεγε χτες μια μαθήτριά μου που είναι 47 χρονών, ότι μέχρι πριν μερικά χρόνια δε σφουγγάριζε ποτέ με σφουγγαρίστρα, αλλά στα γόνατα με πετσέτα, γιατί πίστευε ότι μόνο έτσι καθαρίζει το πάτωμα, και έκανε λέει κάθε βδομάδα γενική όλο το σπίτι, έβγαζε τα έπιπλα έξω, καθάριζε ΟΛΑ τα ντουλάπια της κουζίνας, αυτό κάθε βδομάδα έτσι; Ε, τελικά έκανε εγχείριση δύο σπονδύλους, μετά άλλους δύο και της είπε ο γιατρός ότι την επόμενη φορά θα πάνε στον αυχένα, και τρόμαξε και ηρέμησε λίγο, αλλά λέει, στην αρχή έπαθε κατάθλιψη που δεν μπορούσε να κάνει δουλειές. Δεν πάει καλά ο κόσμος... Για το φόρο να πάτε, για να προλάβετε την έκπτωση. Έδωσαν είκοσι μέρες παράταση και είναι κρίμα να πληρώσετε το 10%. Πηγαίνετε με το κοτσιάνι του σπιτιού και θα σας βρουν αυτοί πόσα θα δώσετε. Καλά, ο Στεφανάκος έχει μάθει πάρα πολλά πράγματα! Ο Αντρέας χτες άνοιξε το συρτάρι μου και πήρε δύο κουτάκια ατρίξ, ένα μεγάλο κι ένα μικρότερο και μου δίνει το μεγάλο και μου λέει "μεγκάλο" και το μικρό και μου λέει "μικό". Απορώ πού τα μαθαίνει όλα αυτά! Με το καλό ο γάμος. Εμάς πάντως στο γάμο μας η κουμπάροι δεν μας πήραν τίποτα, μόνο ο κουμπάρος πλήρωσε την εκκλησία. Χριστίνα δεν έχω λόγια, όλα πάνω σας;;;;; Αμάν, πώς έπαθες την ουρολοίμωξη;;; Περαστικά σε όλους εύχομαι... Μάγδα περαστικά στο σύζυγο. Τώρα φαντάζομαι θα είδες πώς είναι με δύο παιδιά ε; Συλληπητήρια στο φίλο σου... Στο κατηχητικό κάνουμε για το Χριστό, τους αγίους, κ.λπ. Επειδή είναι πολύ μικρά τα παιδάκια, δεν μπορούμε να μιλήσουμε για δογματικά θέματα, θέματα ηθικής, κ.λπ. Απλά και λίγα, σαν παραμυθάκια. Δεν το σκέφτηκα να φορέσω το μασαζοκαλσόν για όργια... Χμ... Πολύ κίνκι μου ακούγεται! Πάντως, όταν το κάναμε, το τιγρέ βρακί φορούσε, χαχα! Καλά, τέλεια η εκδρομή που πήγαν με το νηπιαγωγείο ο Βασιλάκης! Πώς να μην ξετρελαθεί; Κι εγώ στην περίοδο πλημμυρίζω... Ανθή αφού περνάει καλά ο Πανούλης γιατί να μην πηγαίνει στο ποδόσφαιρο, ακόμα κι αν δεν είναι πολύ καλός; Δε θα γίνει και Ρονάλντο! Φτάνει να του αρέσει. Γιατί κι εγώ έχω καεί με δραστηριότητες που μισούσα, βλ. μπαλέτο, κολύμπι, γυμναστήριο... Φαντάζομαι σεντόναρο άπλωσα, αλλά είχα τόσα να σχολιάσω. Δεν τολμώ να κοιτάξω πόσο βγήκε! Σας φιλώ όλες!

Αλεξάνδρα περαστικά στην Κωνσταντίνα! Εύχομαι να της έχει περάσει τελείως ο βήχας. Δεν τα προλαβαίνω, ακόμα τώρα αρχίζουμε με το Κατηχητικό. Θα δείξει! Χριστίνα τι έγινε με τον μπαμπά σου; Φιλιά σε όλες!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμείς καλά, τρέχω με δουλειές και σχολείο, κλασικά... ΕΥΑΚΙ1234 νομίζω ότι για να έχει κάποιο σύνδρομο πρέπει η γραμμή να είναι ευθεία ή κάτι τέτοιο. Δεν είμαι σίγουρη, αλλά αυτό το βλέπουν συνήθως στους υπερήχους που γίνονται κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Αν το παιδί είχε σύνδρομο Ντάουν ή κάτι παρεμφερές, θα φαινόταν από ένα σωρό άλλα χαρακτηριστικά, τώρα που γεννήθηκε, και οι γιατροί δε θα περίμεναν να δουν τη γραμμή στο χέρι για να το καταλάβουν. Επειδή, όμως, εμείς δεν είμαστε γιατροί, γιατί δεν παίρνεις κι ένα τηλέφωνο την παιδίατρό σου, για να σιγουρευτείς; Πάντως, όπως σου είπαν και τα κορίτσια, μη διαβάζεις στο ίντερνετ διάφορα, γιατί θα τρελαθείς! Είμαι σίγουρη ότι όλα καλά θα είναι, απλά εμείς οι νέες μανούλες βάζουμε τρελά πράγματα με το μυαλό μας και αγχωνόμαστε με το παραμικρό! Ανθή να πιάσεις τον προπονητή και να του μιλήσεις! Δεν είναι παιδαγωγική προσέγγιση να αφήνει το μικρότερο (και άσχετο) παιδάκι μόνο του να τρέχει και να κάνει προπόνηση με τα υπόλοιπα. Σήμερα μιλούσα με κάποιους μαθητές μου στα πλαίσια του μαθήματος της Πολιτικής Αγωγής, και μου έλεγαν ότι στο πρωινό σχολείο που πήγαιναν, τους εκνεύριζε πάρα πολύ, μεταξύ άλλων, το ότι πολλοί καθηγητές έκαναν το μάθημα μόνο με τους καλούς μαθητές, και τους πιο αδύνατους τους αγνοούσαν. Μετά πώς να μην έχουν παραβατική συμπεριφορά οι αδύνατοι; Και μιλάμε για πολύ έξυπνα παιδιά, που λόγω οικογενειακών και άλλων προβλημάτων δεν ασχολούνταν με τα μαθήματα... Για το έντερ δεν ξέρω να σου πω. Κατερίνα μπράβο στα αντράκια σου που διαπρέπουν στο σχολείο! Καλά, δεν έστειλαν αντικαταστάτη για τη δασκάλα; Εγώ σήμερα έφτιαξα λαζάνια με σπανάκι και γιαούρτι (δική μου συνταγή) και βγήκαν πολύ ωραία. Ο Αντρέας ήθελε "νούνια" (μακαρόνια), έφαγε ένα πιάτο και μετά από δέκα λεπτά περίπου τα ξαναθυμήθηκε κι άρχισε "νούνια κι άλλο, νούνια κι άλλο" και όταν τον κατέβασα απ' το καθισματάκι πήγε στην κουζίνα κλαίγοντας και έψαχνε στο τραπέζι αν έχει μακαρόνια. Έτσι του έβαλα κι άλλο κομμάτι και το έφαγε κι αυτό! Καλέ, γιατί να σκουπίσεις τα φύλλα; Εμένα μου αρέσουν πολύ τα πεσμένα φύλλα το φθινόπωρο. Το Κατηχητικό όταν το κάνει και παπάς κιόλας συνήθως είναι βαρετό. Αν είναι και ηλικιωμένος, τότε σίγουρα θα είναι. Ο λόγος που αποφάσισα φέτος να κάνω, είναι για να γίνει και κάτι διαφορετικό, επειδή τα Κατηχητικά είναι βασισμένα πάνω σε προτεσταντικά πρότυπα, η νοοτροπία τους, τα τραγουδάκια που λένε. Στην Ορθόδοξη Εκκλησία δεν υπήρχε κατηχητικό μέχρι πριν πενήντα-εξήντα χρόνια, τα πρώτα κατηχητικά άρχισαν να λειτουργούν από τις διάφορες εκκλησιαστικές οργανώσεις (Σωτήρας, Ζωή και τέτοια) και ήταν ξεσηκωμένα απ' τα ανάλογα προτεσταντικά sunday school. Αλλά απ' την άλλη σκεφτόμουν, αφού υπάρχει τόση αδιαφορία στις οικογένειες, γιατί να μην πλησιάσουν τα παιδιά την Εκκλησία μέσα από το κατηχητικό; Δηλαδή δεν είναι ανάγκη να καταργηθεί, επειδή προέρχεται από τον προτεσταντικό κόσμο, αλλά να γίνει με διαφορετικό τρόπο. Για να δούμε πώς θα πάει!