Θέλω να γίνω μαμά

Φιλολογία έχω ειδικότητα, αν και σπούδασα διάφορα που δεν έχουν καμία θέση με φιλολογία. Παρ' όλο που δε μ' αρέσει, ευτυχώς που βρέθηκε κι αυτό...

ran, κρίμα γι' αυτό που σου έτυχε. 100% ευθύνη και φταίξιμο του γιατρού. Καλά, δεν ντρέπονται λίγο, με ανθρώπινες ζωές έχουν να κάνουν οι άχρηστοι, και μάλιστα ανυπεράσπιστες. Σε σένα, και σε όλα τα κορίτσια που έζησαν παρόμοιες εμπειρίες, κουράγιο, και σίγουρα σύντομα θα έρθουν τα αδελφάκια τους.

Τι γίνεται ρε κορίτσια; Ενημερώστε μας ό,τι κι αν γίνει! Εμείς εδώ είμαστε για να μοιραζόμαστε καλά και άσχημα!

Να σου ζήσει!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :woohoo:

Προσευχόμεθα!!!

Τι έγινε τελικά;;;;;;;;;;;;;;;

Συγχαρητήρια!!!! Δίνεις θάρρος σε όλες μας!!! Καλή εγκυμοσύνη να έχεις!!!!!

Η συμπεριφορά του άντρα σου δεν είναι και η καλύτερη. Θες να έρθω να τον δείρω; Χωρίς πλάκα τώρα, πού πάει και γυρνάει τα βράδια; Δεν είναι καθόλου φυσιολογικό αυτό. Τι θα πει βγαίνει βόλτα μόνος του και γυρνάει μία η ώρα; Αυτά δεν τα καταλαβαίνω. Φυσικά και θα βγει και μόνος του, κι εσύ το ίδιο, αλλά όχι μόνο αυτός να βγαίνει, και τόσο συχνά. Καλά, Maniamounias, θεϊκή η πεθερά σου!!!!!!! Θα συμφωνήσω πάντως με την Κάσση. Φύγε για ένα διάστημα, πήγαινε στη μάνα σου ή σε καμιά φίλη σου, να δει τη γλύκα. Αν, όμως, δεν τον νοιάξει, πάει να πει ότι κάποιο πρόβλημα σοβαρό υπάρχει. Το θέμα είναι τι θες εσύ. Θέλεις να σώσεις το γάμο σου; Δεν αντέχεις άλλο αυτήν την κατάσταση και θέλεις να φύγεις; Θέλεις να χωρίσεις; Συμφωνώ με τα κορίτσια ότι ο χωρισμός δεν είναι η μόνη λύση, αλλά είναι κι αυτός μια λύση, και μερικές φορές είναι και η καλύτερη. Πάντως νομίζω ότι τέτοια προβλήματα όλες τα περνάμε κατά καιρούς. ΚΟυράγιο...

Συγχαρητήρια!!!!!! Να έχεις μια τέλεια εγκυμοσύνη!!!!!

Το έψαξα λίγο. Το buscopan είναι για γαστρικούς πόνους και κράμπες στο στομάχι. Δεν ξέρω αν πρέπει να είσαι νηστική, αλλά λογικά θα γράφει στις οδηγίες του πακέτου. Για το ΙΑΣΩ δυστυχώς κι εγώ δεν μπορώ να βοηθήσω, γιατί δεν είμαι από Αθήνα.

Τα buscopan έχω την εντύπωση ότι είναι χάπια ειδικά για τα έντερα, τα φουσκώματα και τις κολίτιδες; Έχεις κάποιο τέτοιο πρόβλημα; Εκτός κι αν κάνω λάθος και δεν είναι αυτά τα χάπια.

butterfly1 σου εύχομαι τα καλύτερα αποτελέσματα!!!!!!! Μακάρι να πέτυχε!!!!!

Γειά σου Μάρθα, καλώς ήρθες!!!!!!! Σου εύχομαι γρήγορα να αποκτήσεις το μωράκι που λαχταράς, κάτι που σίγουρα θα γίνει αν δεν έχεις άγχος και χαίρεσαι τη ζωή σου και τον έρωτά σου (τα γράφω για να τ' ακούω εγώ!!!).

Αυτό πάλι με το φακιόλι, δεν μπορώ να το καταλάβω. Φοράει καμία από εμάς φακιόλι;;; Μόνο την περασμένη βδομάδα που είχα τα γενέθλιά μου και ετοίμαζα ένα σωρό φαγητά για τους φίλους μου, έβαλα στο κεφάλι μου μια νάιλον κάλτσα, για να μην πέσουν μέσα τρίχες, γιατί δεν είχα φακιόλι ή σκουφάκι! Κι αυτή η φίλη μου, που έχω γράψει παραπάνω, με τον μ...κα σύζυγο, που όχι απλά τα θέλει όλα στα χέρια, αλλά ούτε δουλεύει, ούτε κουνάει το δακτυλάκι του (έχω την υποψία ότι άμα έχει φαγούρα τη φωνάζει και τον ξύνει ), λέει ότι το γιό της θα τον βάζει να κάνει πολλές δουλειές, για να μη γίνει σαν τον πατέρα του. Το θέμα είναι ότι σε Ελλάδα και Κύπρο δεν υπάρχει η νοοτροπία των Ευρωπαίων, που θεωρούν αυτονόητο ότι θα κάνουν δουλειές. Π.χ., μου έλεγε ένας φίλος μου για ένα φιλικό τους ζευγάρι απ' τη Γαλλία, που είχαν έρθει διακοπές στην Ελλάδα, και είχαν πάει στο σπίτι τους. Ο Γάλλος, όταν έφαγαν, βοήθησε στο σήκωμα του τραπεζιού, ενώ ο Έλληνας καθόταν και κοιτούσε, και τον κορόιδευε κιόλας, ότι τον κάνει ό,τι θέλει η γυναίκα του. Εμείς είμαστε σε μια λάιτ κατάσταση, δηλαδή, και θα του πω να μου φτιάξει πρωινό, και θα του φτιάξω εγώ, ανάλογα, και θα του ζητήσω να μου φέρει ένα ποτήρι νερό, αλλά θα του φέρω κι εγώ. Σκούπισμα, ξεσκόνισμα τα κάνω κυρίως εγώ, γιατί ο άντρας μου έχει αλλεργία στη σκόνη, και μια φορά είχε πάθει και αλλεργικό σοκ, οπότε δε θα τον πεθάνουμε τον άνθρωπο. Όταν μέναμε μόνοι μας έκανε πάρα πολλές δουλειές, σε σημείο που εγώ είχα ξεχάσει πώς δουλεύει το πλυντήριο και πώς πετάμε τα σκουπίδια ( ), αλλά τώρα που δε συντονίζεται με τη μάνα μου, φοβάμαι μην κακομάθει, και όταν ξαναμείνουμε μόνοι μας τα περιμένει από μένα όλα.

Κι εμένα κολλάει όποτε λέει η frapedia, αλλά όχι πάντα. Είναι φάσεις που όχι μόνο κολλάει, αλλά και δεν αναγνωρίζει καν την ιστοσελίδα, χωρίς να έχω πρόβλημα στη σύνδεση, είναι φάσεις που μπαίνει κατευθείαν και είναι σφαίρα (λέμε τώρα, σφαίρα). Είναι λίγο κουραστικό, όμως.

Γειά σου Ολίβια! Είμαι η Άννα-Μαρία, 29 ετών (στους άλλους λέω 25), παντρεμένη 3.5 χρόνια με τον Μάκη, και από τον προηγούμενο μήνα προσπαθούμε για παιδί. Με το καλό τα διδυμάκια σου!

Καντινού, μη νιώθεις άσχημα. Πολύ καλά κάνει ο άντρας σου. Ο δικός μου μάλλον θα τα φορούσε ασιδέρωτα, ή θα τα σιδέρωνε μόνος του, οπότε και πάλι σαν ασιδέρωτα θα έμοιαζαν!!! Ο άντρας σου τα θέλει όλα στο χέρι όταν εσύ μπορείς. Εσύ, τα θέλεις όλα στο χέρι όταν μπορεί αυτός; Και γιατί όχι;

Κι εγώ πιστεύω ότι και σ' αυτήν την περίπτωση φταίνε οι γονείς, γιατί συνήθως τα μικρότερα παιδιά τα παραχαϊδεύουν πολύ περισσότερο από τα μεγαλύτερά τους. Πόσο μάλλον αν έχουν τόσο μεγάλη διαφορά. Κι εμείς μικροί είχαμε μεν ό,τι θέλαμε, αλλά όχι με εκβιασμούς και τέτοια. Οι γονείς μου τότε είχαν αρκετά λεφτά, αλλά πάλι, δε θα μας αγόραζαν επώνυμα ρούχα ή παιγνίδια, γιατί διαφωνούσαν με αυτόν τον καταναγκασμό που προκαλεί η μόδα και η κοινωνία. Θεωρούσαν ότι το ίδιο καλά θα ήταν και άλλα ρούχα, που δεν είχαν μια στάμπα 3 μέτρα με κάποια γνωστή μάρκα. Έτσι και τώρα, έμαθα και δεν τα κοιτάω καθόλου αυτά. Επίσης, κάθε χρόνο αριστεύαμε, και ο αδελφός μου κι εγώ, και τα δώρα που παίρναμε ήταν κανένα βιβλίο, και τέτοια, και πάλι δεν τα ζητούσαμε, ούτε και τα περιμέναμε, γιατί δεν είμασταν καλοί μαθητές για τα δώρα, ούτε που μας περνούσε κάτι τέτοιο απ' το μυαλό. Απ' την άλλη, βέβαια, ένας φίλος μου, που οι γονείς του είχαν ίδια νοοτροπία με τα επώνυμα ρούχα, τώρα είναι λες του έχει μείνει ψυχολογικό, και συνέχεια πάει και αγοράζει επώνυμα και πανάκριβα. Είναι στον άνθρωπο τελικά. Άλλωστε, πώς γίνεται ο άντρας μου να απέχει από τα αδέλφια του μια απόσταση ίση με αυτήν της Γης από τον Πλούτωνα, ενώ πήραν την ίδια ανατροφή; Είναι θέμα ανθρώπου και χαρακτήρα.

Κορίτσια, κι εγώ κουράστηκα διαβάζοντας όλα τα post!!! Καντινού, καταλαβαίνω αυτό που λες, ότι αν η γυναίκα είναι οικοκυρά και ο άντρας δουλεύει, είναι προφανές ότι θα κάνει περισσότερες δουλειές αυτή. Π.χ., ο κουνιάδος μου που είναι πλακάς και κουράζεται πολύ, δε θα πιάσει να σφουγγαρίσει. Αλλά από το "δεν κάνω δουλειές", μέχρι το "τα θέλω όλα στα χέρια και συμπεριφέρομαι σαν ανάπηρος" υπάρχει μεγάλη διαφορά. Δηλαδή, κάθονται στο τραπέζι, και πρέπει αυτή να σηκωθεί να του βάλει νερό, να του φέρει ψωμί, κ.λπ., ακόμα και μέρες που δε δουλεύει. Αφού καμιά φορά που τυχαίνει να πάμε όλοι μαζί στα πεθερικά μου, αυτός δίνει συνέχεια διαταγές, κι αν τύχει να κάθεται ο άντρας μου πιο κοντά στο νεροχύτη, και του ζητήσω να μου βάλει νερό, με κοιτάνε λες και έπεσα από τον πλανήτη Άρη, που τόλμησα να ξεστομίσω τέτοιο πράγμα. Κι όχι μόνο αυτό, αλλά αυτός έχει συνηθίσει τόσο πολύ να διατάζει, που κάθεται στην τηλεόραση και ζητάει διάφορα από όποιον βρει μπροστά του, από τη μάνα του, τη γιαγιά του, τα αδέλφια του! Εντάξει, κάπου νομίζω έτσι ξεφεύγουμε. Βέβαια, είναι και γυναίκες που δε θέλουν άλλους στα πόδια τους, π.χ. πρότεινε ο άντρας μου να αναλάβει αυτός τα πλυντήρια για να ξεκουράσει τη μάνα μου, κι αυτή δε δέχτηκε, γιατί δε θα τα κάνει σωστά, κι άλλα τέτοια... Όσο για το αυτοκίνητο, ανήκει και στους δύο, αλλά το οδηγώ μόνο εγώ, γιατί αυτός δεν έχει ακόμα δίπλωμα. Το πλένει αυτός όμως, αν και γκρινιάζει ότι το πλένει και δεν τον αφήνω να το οδηγεί!!!!!!!

Ναι, μπορεί το παιδάκι να ζητούσε την προσοχή των γονιών, ίσως ακόμη και να επιζητούσε υποσυνείδητα να το μαλλώσουν, για να καταλάβει ότι ενδιαφέρονται γι' αυτό! Μερικές φορές τα παιδιά προκαλούν ακόμα και το θυμό των γονιών ή και την τιμωρία, που τα προτιμούν από την αδιαφορία ή μια χλιαρή στάση! Συμφωνώ με όλα όσα λες, Σισσιώ, αν και, στην πράξη είναι τα δύσκολα...

Έχετε απόλυτο δίκιο ρε κορίτσια. Εγώ πριν 2 χρόνια περίπου είχα δώσει εξετάσεις για μια πολύ καλή θέση. Φυσικά, το όλο σκηνικό ήταν στημένο, και το άτομο που θα έπαιρνε τη θέση, το γνώριζαν εκ των προτέρων, και δεν ήμουν εγώ. Απογοητεύτηκα πάρα πολύ. Χτες, όμως, μου είπαν ότι η κοπέλα που μου έφαγε τη θέση απολύθηκε, γιατί ο υπεύθυνος είναι πολύ προβληματικό άτομο, κι αποφάσισε ότι αυτή δεν του κάνει. Φυσικά αυτή δε χάνει τη θέση, γιατί είναι μόνιμη, και θα πάει σε άλλο πόστο στον συγκεκριμένο οργανισμό, αλλά εντελώς άσχετο με την αρχική θέση (από τα σαλόνια στα αλώνια ένα πράμα). Τώρα η θέση θα προκηρυχθεί και πάλι, αλλά ο Θεός με φύλαξε, πραγματικά, και δε θα ξανασχοληθώ. Τώρα διορίστηκα στη Μέση Εκπαίδευση, κι ενώ το είχα πολύ μεγάλο άγχος το πρωινό ξύπνημα, γιατί θα έπρεπε να ξυπνάω απ' τις 6, ή και τις 5.30 ακόμη, θα αλλάξω με μία κοπέλα θέσεις, και θα πάω σε εσπερινό σχολείο! Οπότε, σίγουρα και για όλους έχει ο Θεός!!!! :laugh:

Ρε συ Βάνια, φταις κι εσύ που τον είχες καλομάθει τόσα χρόνια. Καλά ρε κοπέλα μου, αδιανόητο μου φαίνεται, πώς το άντεχες τέτοιο πρόγραμμα; Εγώ θα είχα καταρρεύσει απο την πρώτη μέρα! Εμείς όταν είμασταν στη Θεσσαλονίκη, πήγαινα εγώ όλη τη μέρα βιβλιοθήκη και διάβαζα, κι ο άντρας μου δουλειά, και μετά έκανα κι εγώ δουλειές, έκανε κι αυτός. Αλλά και καλοκαίρια που αυτός δούλευε κι εγώ καθόμουν σπίτι και διάβαζα, πάλι ερχόταν απ' τη δουλειά του, κι έκανε αρκετές δουλειές, γιατί το θεωρούσα αδιανόητο να τα κάνω όλα εγώ. Αλλά άμα ο άλλος μάθει ότι δε χρειάζεται να κάνει τίποτα μέσα στο σπίτι, δε θα ξυπνήσει μια μέρα και θα τον πιάσει το φιλότιμο. Η αδελφή σου είναι σαν τη ξαδέλφη μου. Όλα στην εντέλεια, ακόμα και τα ρούχα τα απλώνει με σύστημα: όλες οι κάλτσες μαζί, όλα τα παντελόνια μαζί, κ.λπ.! Δεν κάνω πλάκα, μια φορά μου έκανε και παρατήρηση που δεν τα απλώνω έτσι. Κάθε 2 μέρες αλλάζει σεντόνια, μπορεί και κάθε μέρα, τα ρούχα τα φοράνε μόνο μία φορά, τις πυτζάμες το ίδιο, έχει μια υστερία σ' αυτό το θέμα. Αφού μια φορά δεν σιδέρωσε τα σεντόνια και το βράδι δεν μπορούσε να κοιμηθεί! Και ο άντρας, ο γιός της και οι κόρη της, πρίγκηπες, δεν κάνουν τίποτα όλη μέρα. Απλά αυτή έχει πολλά λεφτά, και φέρνει και γυναίκα. Οπότε, απ' την αρχή πρέπει ο άντρας να βοηθά, κι άμα δεν του αρέσει να πάει στη μαμά του. Σύζυγος σημαίνει κάτω απ' τον ίδιο ζυγό, όχι σε παντρεύομαι για να μη χρειάζεται να πληρώνω γυναίκα για τις δουλειές.

Κορίτσια, ευχαριστώ πολύ για τις απαντήσεις σας! Τελικά μίλησα ήδη με την κοπέλα και της είπα ότι δέχομαι να κάνουμε την αλλαγή! Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, αποκλείεται να μείνω εγκλωβισμένη στο νυχτερινό. Το πιθανότερο είναι να κάνω εκεί 1-2 χρόνια και να φύγω. Μίλησα με ανθρώπους που δούλευαν σε νυχτερινό και μου είπαν τα καλύτερα, και μάλιστα, ένας από αυτούς ζήτησε να φύγει γιατί δεν του άρεσε να δουλεύει νύχτα, και τον μετακίνησαν αμέσως την επόμενη χρονιά. Είμαι κι εγώ όπως οι περισσότερες από εσάς, δηλαδή ΟΧΙ πρωινός τύπος. Καμιά Κυριακή που πάω εκκλησία και ξυπνώ κατά τις 8-8.30 το θεωρώ τεράστιο κατόρθωμα!!! Είναι πολύ άσχημο, κι εγώ γενικά το πρωί έχω προβλήματα, ζαλάδες, αναγούλες, και δεν είμαι καν έγκυος! Να μην αναφέρω τι προβλήματα έχω στην περίοδο!!! Όσο για τον μεσημερινό ύπνο, τα τελευταία 15 χρόνια μπορεί να έχω κοιμηθεί μεσημέρι 2 φορές. Μου είναι αδύνατον να κοιμηθώ μέρα, ακόμα κι αν το βράδι έχω κοιμηθεί μόνο 1 ώρα... Οπότε το νυχτερινό είναι η καλύτερη λύση, και για μένα και για την άλλη κοπέλα βέβαια! Σας ευχαριστώ πολύ που ασχοληθήκατε!!! :woohoo:

Συνήθως τα κακομαθημένα παιδιά είναι αυτά που οι γονείς τους εφαρμόζουν κατά γράμμα διάφορες παιδαγωγικές μεθόδους. Να μην πω για τα παιδιά που πρόσεχε μια συγκάτοικός μου στη Θεσσαλονίκη και ήταν τέρατα με όλη τη σημασία της λέξης, θα πω για τα παιδιά μιας φιλικής οικογένειας. Είχαμε πάει για καφέ μεγάλη παρέα. Το αγόρι, 4 χρονών, είχε ανέβει πάνω στον αδελφό μου και έκανε πάρα πολλές αταξίες και πολλή φασαρία. Ο αδελφός μου ντρεπόταν να το μαλώσει μπροστά στους γονείς του, οι οποίοι θεωρούσαν πολύ φυσιολογική τη συμπεριφορά του, παρ' όλο που ενοχλούσε όλη την καφετέρια. Σε κάποια φάση δάγκωσε τον πατέρα του πολύ δυνατά και του άφησε σημάδι, και δεν του είπε κανείς απολύτως τίποτα. Έπειτα, γυρνούσε γύρω από το τραπέζι, φώναζε και μας έφτυνε όλους, αλλά πάλι δεν του είπε κανείς τίποτα. Μετά ξύπνησε και η μικρή, 2 χρονών, και πήγε να πιάσει το τσάι της μάνας της που έκαιγε. Η μάνα αμέσως της το τράβηξε, για να μην καεί, και η μικρή το ερμήνευσε ως απαγόρευση και έβαλε τα κλάματα. Τότε η μάνα άρχισε να την αγκαλιάζει και να τη φιλά, λέγοντάς της συνέχεια "όχι αγάπη μου, σ' αγαπάμε πολύ". Σ' αυτές τις περιπτώσεις των παιδιών τους πέρασαν όλα όσα έκαναν και είναι προφανές ότι θα τα επαναλάμβαναν. Και μια άλλη φίλη μου, όμως, προσπαθεί να μην κακομάθει την κόρη της, αλλά της την κακομαθαίνουν οι γιαγιάδες. Έτσι προσπαθεί με τους τρόπους που λέτε κι εσείς, π.χ. αν είσαι καλό κορίτσι θα σε πάω στα αλογάκια, αν φας όλο το φαγητό σου θα σου πάρω παγωτό. Αλλά τις περισσότερες φορές η μικρή δεν είναι καλό κορίτσι και κλαίει για αλογάκια, οπότε έχουμε δράματα. Νομίζω είναι πολύ δύσκολο να βρεις τη χρυσή τομή, γιατί απ' τη μία δε θέλεις να πάθει το παιδί σου ψυχολογικά σε περίπτωση που του απαγορεύεις συνέχεια τα πάντα από φόβο μην το κακομάθεις, αλλά απ' την άλλη, θα σου βγει τερατάκι και θα σου βγάζει την ψυχή.

Ευχαριστώ!!! Γι' αυτό μαζεύω γνώμες, κάνω γκάλοπ!!!!!