Θέλω να γίνω μαμά

Γειά σας, είμαι η Άννα-Μαρία, 29 και προσπαθούμε με τον άντρα μου, 30 χρονών, εδώ και 2 μήνες!

Συγχαρητήρια!!!!!!!!!!!!!!!!!! Α-πι-στε-υτό-τα-το!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! :woohoo:

Κι εγώ που είμαι θεολόγος δεν τα ξέρω καλά!!! Στην πραγματικότητα όλα αυτά έχουν να κάνουν πιο πολύ με τοπικά έθιμα και πολύ λιγότερο με την εκκλησιαστική παράδοση. Ο σαραντισμός έχει να κάνει πιο πολύ με προλήψεις, έχω την εντύπωση, καθώς η γέννα θεωρούνταν ως γεγονός που μόλυνε τη γυναίκα, η οποία και περιτριγυριζόταν και καλά από πονηρά πνεύματα κατά την περίοδο της λοχείας. Γι' αυτό και κατά τις πρώτες σαράντα μέρες η γυναίκα απαγορεύεται να πάει στην εκκλησία. Αυτό φυσικά δεν έγκειται στην ορθόδοξη θεολογία, αλλά είναι αποτέλεσμα δεισιδαιμονιών και προλήψεων, και ήδη πολλοί θεολόγοι το απορρίπτουν και οι γυναίκες πάνε κανονικά στην εκκλησία και κατά τη διάρκεια των σαράντα ημερών, χωρίς όμως να καταργείται η ευχή του σαραντισμού, που ούτως ή άλλως είναι μια ευλογία για το βρέφος. Στην πραγματικότητα, η ευχή του σαραντισμού και όλες οι σχετικές ευχές, αποτελούν μια προσαρμογή της Εκκλησίας στα ήθη και τα έθιμα ενός τόπου. Από το να γίνει, π.χ. μια τελετή στο σπίτι από μια άλλη γυναίκα (κάτι σαν το ξεμάτιασμα, ας πούμε), καλύτερα να διαβάσει ο παπάς μια ευχή. Υπάρχουν διάφορα έθιμα κατά τόπους, π.χ. αυτό που λέει η evipapa για τα τρία σπίτια, ή στη Σιάτιστα οι γυναίκες δε λούζονται 40 μέρες μετά τη γέννα (ε, όχι, αυτό δεν το θέλει ούτε ο Θεός), και άλλα πολλά, πράγμα που αποδεικνύει ότι όλα αυτά περί σαραντισμού έχουν να κάνουν με τοπικές παραδόσεις. Όσο για τις επισκέψεις, εμένα όλες οι φίλες μου που γέννησαν δέχονταν από την αρχή επισκέπτες. Κάποιες είχαν το μωρό μαζί μας, κάποιες άλλες το άφηναν στο δωμάτιο και πηγαίναμε για λίγα λεπτά και το βλέπαμε. Η ξαδέλφη μου πάλι, και στις 2 γέννες της, είχε προτιμήσει να περιμένει λίγο καιρό, μέχρι που έγιναν τα παιδιά της 1-2 μηνών νομίζω, και κανείς δεν την παρεξήγησε!

Όντως είναι αδιανόητο, απλά υπάρχουν ορισμένοι άνθρωποι που δεν έχουν συνείδηση και ευθύνη. Κι εμένα η συννυφάδα μου ήταν έγκυος, κάπνιζε μέχρι 9 μηνών συνέχεια, τι δέκα τσιγάρα που κάνει η δικιά σου, αυτή κάπνιζε ασταμάτητα, ταξίδεψε 6-7 μηνών Μυτιλήνη-Πάτρα, έτρωγε ό,τι έβρισκε, όλο παριζάκια και λουκάνικα. Τελικά το μωρό μια χαρά γεννήθηκε ( ) - είναι φοβερό πώς γίνεται όλοι αυτοί που δεν προσέχουν να είναι πάντα μια χαρούλα, κι αυτοί που τα κάνουν όλα σωστά να υποφέρουν!!!!!!!

littlestar πολύ φοβάμαι ότι τον άντρα σου θα πρέπει να αποχωριστείς. Αυτή η λύση με τη μαμά νομίζω είναι η καλύτερη. Το να παρατήσει ο άντρας σου τη δουλειά του και να έρθει μαζί σου Θεσσαλονίκη είναι ό,τι χειρότερο. Δουλειά δε θα βρει, 10 χρόνια ήμουν Θεσσαλονίκη και ξέρω... Άσε που, άμα δουλεύει δε θα μπορεί να κρατά το μωρό. Αν έρθει η μαμά σου κι έρχεται κι ο άντρας σου σαββατοκύριακα, θα είναι το ιδανικό!!!!!!!!! Σου εύχομαι να τα καταφέρεις, κι εμείς εδώ είμαστε για να τα λέμε!!!

Μπορεί και να είσαι, αν και δεν είναι και πολύ πιθανό. Άλλωστε, 25% πιθανότητες υπάρχουν να μείνει μια γυναίκα έγκυος και με τελείως ελεύθερο έρωτα. Μην αγχώνεσαι, ό,τι είναι για καλό θα είναι!!!

Ρε συ Μάγδα, είναι δυνατόν να αισθάνεσαι άχρηστη;;;;; Δε φτάνει που έχεις το μωρό σου κι έχεις κατορθώσει να μη χρωστάς παρά μονάχα δύο μαθήματα και την πτυχιακή! Άλλες εκμεταλλεύονται μια εγκυμοσύνη για να πάρουν πτυχίο. Δεν υπερβάλλω, είχα μια συμφοιτήτρια που έμεινε κατά λάθος έγκυος και αποφάσισε να το κρατήσει. Μόλις είχαμε τελειώσει το 4ο έτος, και της είχαν μείνει λίγα μαθήματα ακόμα. Για καλή της τύχη οι εξετάσεις ήταν προφορικές, δε διάβασε ιδιαίτερα και πήγε με τη βεβαιότητα ότι θα την περάσουν ακόμα κι αν δεν πει τίποτα, γιατί ήταν με την κοιλιά στο στόμα. Έτσι κι έγινε, και πήρε τελικά το πτυχίο. Εντάξει, αν δεν το έπαιρνε τότε θα το έπαιρνε το επόμενο εξάμηνο, η κοπέλα στο κάτω-κάτω ελάχιστα χρωστούσε, αλλά πάντως το εκμεταλλεύτηκε. Αφού σου μένουν λίγα μαθήματα, πήγαινε σιγά-σιγά, και θα τα καταφέρεις! Όταν μπήκα στη θεολογία, στο 2ο πτυχίο μου, στο πρώτο μάθημα που έδωσα, γνώρισα μια κοπέλα που ήταν στο 10ο έτος του πτυχίου!!!!! Ήταν πτυχίο 94 και είχαμε 2004! Είχε δύο παιδιά, και πήγαινε και έδινε μαθήματα όποτε μπορούσε. Αυτό ήταν νομίζω το προτελευταίο, μπορεί και το τελευταίο, και, παρ' όλο που θα μπορούσε να πάει να παρακαλέσει τον καθηγητή, εντούτοις, διάβασε πάρα πολύ, απάντησε τέλεια σε όλα, και κέρδισε το 10άρι με το σπαθί της! Το θέμα είναι τώρα με τους καινούριους νόμους που προσπαθούν να περάσουν θα υπάρξει όριο φοίτησης, κάτι που δυσκολεύει τα πράγματα για όλους. Αλλά όταν οι φοιτητές έκαναν καταλήψεις γι' αυτά τους έλεγαν αλήτες και φέρνανε τα ΜΑΤ. Λες και, εσύ και όλες οι μανούλες που καθυστερούν λόγω εγκυμοσύνης και οικογένειας να πάρουν το πτυχίο τους, επιβαρύνουν το κράτος με οποιοδήποτε τρόπο! Αυτά λένε όμως στον κόσμο και τους πιστεύει, ότι και καλά το κράτος επιβαρύνεται για κάθε ένα φοιτητή που είναι γραμμένος σε κάποιο ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Σόρι, ξέφυγα τελείως από το θέμα, αλλά νομίζω είναι κι αυτό μια σημαντική παράμετρος του προβλήματος.

Κάθε χρόνο τα ίδια, κάθε χρόνο τα ίδια, μα είναι δυνατόν;;;;;;; ΕΓώ Κύπρο μένω, αλλά δέκα χρόνια ήμουν στην Ελλάδα, και τα ξέρω τα πράγματα όσο κι εσείς. Αμάν πια, κάθε χρόνο ίδια ιστορία και μετά βγαίνουν όλοι, αναζητούν τους υπεύθυνους τους οποίους κανείς δεν διανοήται να ψάξει στους καταπατητές, και η κυβέρνηση στη θέση της, να μην κουνιέται με τίποτα.

Άντε βρε, αφού λες ότι προκαλεί τόσα προβλήματα κι εσύ είσαι μια χαρά, τότε μη χτυπιέσαι! Απ' το άγχος είναι, αφού το είπε κι ο γιατρός! Σκέψου ότι ο άντρας σου λείπει κι ότι ο ερχομός του είναι μια καλή ευκαιρία να το κάψετε! Μην τον βλέπεις σαν παιδοποιητική μηχανή, γιατί θα αγχωθείς πάλι! Κι αν σε αγχώνει τόσο πολύ που είναι ναυτικός και λείπει, θα μπορούσες να βρεις κι εσύ μια δουλειά στο καράβι για να είστε μαζί! Χε χε, πλάκα κάνω...

Νανά, τι ακριβώς είναι η προλακτίνη; Όπως καταλαβαίνεις, εγώ δεν μπορώ καθόλου να σε βοηθήσω, μια και δεν έχω ιδέα περί του θέματος. Απ' ό,τι κατάλαβα από αυτά που γράφεις, σ' αυτό και σε άλλο post, πρόκειται για μια ορμόνη που δεν επιτρέπει την ωορρηξία; Τη σύλληψη; Τέλος πάντων, δε σε αφήνει να συλλάβεις; Μήπως το πρόβλημα είναι ότι το ψάχνεις πάρα πολύ; Μέχρι τώρα, από εσένα έχω μάθει απίστευτα πράγματα, για σπερμοκτόνα στον κόλπο, για μύκητες στο σπέρμα... Χαλάρωσε καλέ!!!!!!!!!! Μόνο και μόνο το ότι το σκέφτηκες και πήγες και μέτρησες την προλακτίνη, είναι λογικό να σε αγχώνει! Για τα φάρμακα δεν μπορώ να σε συμβουλεύσω, θα σου πουν άλλα κορίτσια που ξέρουν καλύτερα. Η δική μου συμβουλή είναι ΧΑΛΑΡΑΑΑ (το λ παχύ μακεδονικό!!!).

Έχεις δίκιο, κι εμένα θα με άγχωνε αυτό! Πρέπει να του εξηγήσεις ότι δε μειώνεται ο ανδρισμός του με το να κάνει κάποιες εξετάσεις, ούτε και αν αποδειχθεί ότι όντως έχει κάποιο πρόβλημα. Εξήγησέ του ότι άντρας είναι αυτός που αντιμετωπίζει τα όποια προβλήματα όχι αυτός που τα αποφεύγει (εμμέσως βέβαια, μην του το πεις έτσι γιατί θα πεισμώσει!). Πόσων χρονών είστε; Γιατί μια άλλη ξαδέλφη μου δεν μπόρεσε τελικά να κάνει παιδιά εξαιτίας του άντρα της, που πείσμωσε και δεν παραδεχόταν ότι έχει πρόβλημα, και όταν τελικά αξιώθηκε και πήγε, ήταν πολύ αργά (και είχε όντως κάποιο πρόβλημα). Αυτός είχε περάσει τα 45 και η ξαδέλφη μου τα 40, και έμειναν χωρίς παιδιά... Τα περισσότερα προβλήματα αντιμετωπίζονται αμέσως, και μπορεί να χρειαστούν μόνο μερικά χαπάκια για να ξεπεραστεί οποιαδήποτε δυσκολία, όπως έγινε και με τους γονείς μου, και μιλάμε για 30 χρόνια πριν!!! Συζητήστε το ήρεμα, πες του να κάνει τις εξετασούλες του, και μπορεί να μην έχει ούτε αυτός τίποτα, και να είναι το παλιο-άγχος που τα δυσκολεύει τα πράγματα...!

Να σου ζήσει και να τη χαίρεσαι!!!!!!! :woohoo:

Γειά σου Μυρτώ! Πολύ ωραίο το θέμα σου. Εγώ κάνω διδακτορικό και πρέπει να πηγαίνω κι εγώ Θεσσαλονίκη από Κύπρο. Παιδάκια δεν έχω ακόμα, και το διδακτορικό ήταν ένας λόγος που καθυστέρησα κάπως ν' αρχίσω τις προσπάθειες. Όταν λες θα πας Θεσσαλονίκη, εννοείς θα πας να μείνεις μόνιμα, ή θα πηγαινοέρχεσαι; Ο άντρας σου θα μπορεί να σου κρατάει το μωρό όταν θα είσαι στα εργαστήρια; Γιατί από τους φίλους μην περιμένεις πολλά. Να σου κρατήσουν το καναρίνι ή το βίκο, οκ, αλλά ένα μωρό είναι μεγάλη ευθύνη και δύσκολα την αναλαμβάνει κανείς! Σίγουρα θα είναι δύσκολο, αλλά όχι ακατόρθωτο. Ξέρω οικογένεια με 2 παιδάκια, που σπούδαζαν και οι δύο γονείς και δούλευαν περιστασιακά. Ήταν από Κρήτη και έμεναν Κύπρο και τα κατάφεραν όλα: και σπουδές (ακόμα και μεταπτυχιακά, παρ' όλο που τα παιδιά τα έκαναν όταν ήταν ακόμα στο προπτυχιακό!) και δουλειά και παιδιά!!! Πάντως, μπράβο που δεν το βάζεις κάτω!

Ναι, είναι όντως τρομερά ψυχοφθόρο... Εγώ δύο μήνες προσπαθώ και το σκέφτομαι, πόσο μάλλον ένα χρόνο... Μη χάνεις το κουράγιο σου, όμως. Προσπάθησε να μην το σκέφτεσαι. Πολλά ζευγάρια δεν μπορούν να κάνουν αμέσως παιδί, χωρίς να έχουν κάποιο πρόβλημα. Θα ήταν καλύτερα όμως να κάνετε κάποιες εξετάσεις για να αποκλείσετε κάθε ενδεχόμενο, και, αν υπάρχει πρόβλημα να κάνετε τη θεραπεία που χρειάζεται, ενώ αν δεν υπάρχει, να ξεαγχωθείτε!!! Μερικές φορές, τα παιδιά αργούν πολύ. Οι γονείς μου προσπαθούσαν 7 χρόνια μέχρι να καταφέρουν να κάνουν εμένα και μετά από 2 χρόνια τον αδελφό μου. Ο νονός μου προσπαθούσαν 10 και η ξαδέλφη μου 8 και τελικά έκαναν 2 και 3 παιδιά αντίστοιχα με εξωσωματικές! Κανείς δε μένει σήμερα χωρίς παιδιά!!!!!!!!!!!!!! Θα δεις ότι θα κάνεις και ένα και περισσότερα!!!!!!! Σου εύχομαι γρήγορα με ένα μωράκι στην κοιλίτσα σου!!!!!!!

Πύργο; Ο Χριστός και η Παναγία καλέ, άκου Πύργο!!!!!!! Υπάρχει τέτοιο όνομα; Να μην πω για μια γνωστή, πολύ μεγάλης ηλικίας, που την έλεγαν Δεσμούλα, και τη ρωτήσαμε ποιο είναι το βαφτιστικό της και μας είπε Ανθοδέσμη!!! Ή για μια άλλη που τη λέγανε Ατούλλα (άκου Ατούλλα) και το βαφτιστικό της ήταν Καρυάτις!!!!! Ή ο πρώην δήμαρχος Λευκωσίας ονομαζόταν Λέλος και το βαφτιστικό του ήταν Ελένος από τη μητέρα του που πέθανε στη γέννα! Ξεφύγαμε βέβαια! Συμφωνώ κι εγώ με άλλα κορίτσια, προτιμώ τα απλά συνηθισμένα ονόματα, χωρίς να σημαίνει ότι αυτά περιορίζονται στο Γιώργος και στο Μαρία, ενώ δε μου αρέσουν τα ονόματα που βγαίνουν από ανδρικό ή γυναικείο, π.χ. Δήμητρα ή Μαριος. Αυτά βέβαια, είναι επιλογή του κάθε γονιού, αλλά πραγματικά πιστεύω ότι, από τα σκοτωθείς με τα σόγια, ή ακόμα και με το σύντροφό σου για το όνομα, δεν αξίζει τον κόπο, εκτός κι αν το όνομα είναι φρικτό! Η πεθερά μου, μού έλεγε ότι παλιά είχε μια γειτόνισσα που είχε ένα αγοράκι κι έβγαλε τον πεθερό της. Μετά έμεινε έγκυος σε κορίτσι, και ήθελε να βγάλει τη μάνα της, που είχε πεθάνει κιόλας η γυναίκα. Αλλά ο άντρας πάτησε πόδι, επέμενε να βγει η μάνα του, μέχρι που σηκώθηκε κι έφυγε απ' το σπίτι. Η πεθερά μου τη συμβούλευσε να δεχτεί, γιατί δε θα χαλούσε και το σπίτι της για το όνομα, ανεξάρτητα που ο άντρας της ήταν γαϊδούρι, και αναγκάστηκε η γυναίκα και έβγαλε την πεθερά, και τελικά έκανε και τρίτο παιδί, πάλι κορίτσι, κι αξιώθηκε να βγάλει τη μάνα της. Καραμελάκι, αφού εσένα παππούδες-γιαγιάδες δεν έχουν πρόβλημα, σκεφτείτε κάποιο ωραίο όνομα, αλλά σκεφτείτε κιόλας το παιδί, μην το κοροϊδεύουν κιόλας αύριο. Π.χ., μην το βγάλετε Πρεσβεία, που λέει κι η Δημητρούλα, ούτε Θεονύμφη που θα βγάλει τώρα μια φίλη μου την κόρη της.

Είναι αγγλικό, και ο παπάς συμφώνησε επειδή υπήρχε το Γιώργος που είναι χριστιανικό κι επειδή (μάλλον) έπεσε κι ένα φακελάκι... Φυσικά όλοι Γιώργο τον φωνάζουν. Και το πιο κορυφαίο είναι που ήθελε να τον βγάλει Γιώργο-Λάνσελοτ και το απέρριψε επειδή θα τον κορόιδευαν τα παιδιά στο σχολείο, χε χε..

Να προσθέσω ότι ό,τι όνομα κι αν βγάλεις, και το πιο γελοίο, θα το λατρεύεις επειδή θα είναι του παιδιού σου. Μια φίλη μου, π.χ., αναγκάστηκε να βγάλει το γιό της Ζαχαρία, επειδή έτσι έλεγαν τον πεθερό της. Απεχθανόταν αυτό το όνομα, αλλά τώρα το λατρεύει. Λέει "είναι η ζάχαρή μου". Όσο για τα τραβηγμένα, έχουμε πολλά στην οικογένεια. Το χειρότερο είναι ο θείος μου, που έβγαλε ένα από τα παιδιά του "Γιώργο-Γκάρεθ". Μη ρωτάτε περισσότερα... :woohoo:

Γειά σου και καλώς ήρθες!!! Είμαι η Άννα-Μαρία και προσπαθούμε εδώ και δύο μήνες για παιδί! Θα τα λέμε!

Εμένα δε μ' αρέσουν καθόλου τα περίεργα ονόματα, γιατί συνήθως είναι υπερβολικά και τραβηγμένα απ' τα μαλλιά. Εμείς όταν θα κάνουμε παιδί δυστυχώς θ' ακολουθήσουμε τον παραδοσιακό δρόμο, και λέω δυστυχώς, γιατί τον πεθερό μου τον λένε Παναγιώτη, όνομα που απεχθάνομαι, όπως και το Παναγιώτα. Η πεθερά μου έχει ακούσει το όνομά της, που δεν είναι κι άσχημο-Αγγελική-, ενώ των γονιών μου τα ονόματα είναι επίσης καλά-Ανδρέας και Θεοδώρα. Συνήθως όταν βγάζουμε άσχετα ονόματα, εκτός οικογένειας, το παρακάνουμε, γιατί θέλουμε να πρωτοτυπήσουμε, και καταλήγουμε το παιδί μας όταν μεγαλώσει να καταριέται την ώρα και τη στιγμή που το βαφτίσαμε!

Χα χα yiotaki, όντως ξέφυγες απ' το θέμα, αλλά πλάκα έχει!!!!!!! Κι εμένα ο άντρας μου τρίζει τα δόντια του στον ύπνο του και κάνει κι άλλα σπαστικά, και συνέχεια τον σκουντάω!!!!!!!!!!! Παιδιά δεν έχω, πάντως ελπίζω όταν κάνουμε να μην κληρονομήσουν τις συνήθειες του μπαμπά τους!!!

Ναι, σιγούρεψέ το καλού κακού και πες μας τι έγινε!

mk23 μπράβο για την αισιοδοξία σου!!!!!!! Ελπίζω να μείνεις σύντομα έγκυος! Έχω διαβάσει εδώ μέσα πολλές ιστορίες κοριτσιών που έχασαν το μωράκι τους και στη συνέχεια ξαναέμειναν έγκυες σχεδόν αμέσως! Την ξέρω κι εγώ τη μαγική στιγμούλα με τη δεύτερη γραμμή! Την έζησα κι εγώ τον περασμένο μήνα, για να μου έρθει η περίοδος την επόμενη μέρα... Μας εύχομαι τα καλύτερα!!!!!!!

Σοφία, είδα το post σου, και τα έχω παίξει!!!!!!! Συγχαρητήρια κορίτσι μου, τι άλλο να πω!!!!!!! Και στα δικά μας!!! :laugh:

Βιοχημική = μένεις έγκυος, αλλά κατά την εμφύτευση του γονιμοποιημένου ωαρίου στη μήτρα κάτι δεν πάει καλά, και αποβάλλεται από τον οργανισμό. Είναι κάτι που συμβαίνει όχι και σπάνια, και πολλές γυναίκες δεν το καταλαβαίνουν καν. Εγώ δεν είμαι σίγουρη αν αυτό έγινε, πιο πολύ από διαίσθηση (και τα 2 θετικά τεστ του φαρμακείου). Δεν έχει να κάνει βέβαια με τα αντισυλληπτικά. Είναι κάτι σχεδόν συνηθισμένο. Από όσα διάβασα, ρώτησα και έψαξα, αυτό ακριβώς που λέει ο γιατρός σου είναι, τίποτα δεν είναι στάνταρ και όλα είναι θέμα οργανισμού!

Σου εύχομαι με όλη μου την καρδιά να βγει θετική!!!