Θέλω να γίνω μαμά

Γλυκιά μου, κάνε υπομονή. Μη σκέφτεσαι πώς θα το πάρει ο άντρας σου, τι θα σου πει, ότι δεν τα κατάφερες; Μια χαρά θα πάνε όλα, κουράγιο, δεν μπορείς να κάνεις και τίποτε άλλο...

Λυπάμαι κι εγώ πολύ... Ίσως να κάνεις καλά που θες να σταματήσεις τις προσπάθειες για λίγο καιρό. Έτσι θα το βγάλεις απ' το μυαλό σου. Είναι πολύ ψυχοφθόρο, αυτό το περίμενε κάθε μήνα... Κουράγιο...

Τι έγινε ρε κορίτσια; Δεν έδωσε σημεία ζωής το alkostaki;;;;;;; Τι γίνεται;;;; Ανησυχώ κι εγώ...

Σου εύχομαινα πάνε όλα καλά...!! Πες μας τι έγινε!

Ααα και κάτι τελευταίο πήγε μια φίλη στη Δανία το χειμώνα και αυτό που είδε ακόμα το σκέφτομαι και τρελαίνομαι... Οι καφετέριες απέξω είχαν παρκαρισμένα καροτσάκια με τα μωρά μέσα!!!!! Τα έντυναν σαν κρεμμύδια κ προστατευτικά, την ώρα που έπιναν ανενόχλητες τον καφέ τους..........τώρα με το λουράκι θα ασχοληθούμε;;; Ο Χριστός και η Παναγία και οι Άγιοι Πάντες!!!!!!

Ωχ, προβλέπεται νέος πόλεμος!!!!!!!!!!!!!!! Κορίτσια, εγώ παιδιά ακόμη δεν έχω, οπότε μπορώ να μιλήσω πιο αποστασιοποιημένα, όχι για τις κρέμες, αλλά γενικά για τη διατροφή! Κι εμένα δε μου αρέσουν καθόλου τα έτοιμα, και μάλιστα, θέλουμε να κάνουμε κηπάκο, να έχουμε δικά μας φρούτα και κάποια λαχανικά, αν τα καταφέρουμε! Θα ήθελα να μπορούσα να τα κάνω όλα εγώ, π.χ. μπισκότα, κριτσίνια, κ.λπ., αλλά φυσικά δεν ξέρω αν θα τα καταφέρω. Σίγουρα το καλύτερο θα ήταν να δίναμε στα παιδιά μας φαγητά μόνο από αγνά υλικά, αλλά επίσης, δεν μπορούμε να τους στερούμε τα πάντα. Δηλαδή, εμείς γλυκά δεν τρώγαμε; Πάθαμε τίποτα; Και γαριδάκια, και πατατάκια, παρ' όλο που τώρα τα απεχθάνομαι, και σίγουρα θα προσπαθήσω να μην τα φάνε τα παιδιά μου. Το καλύτερο είναι τα φρούτα, αλλά, χωρίς πλάκα, εμείς μπορούμε να τρώμε όλο φρούτα, και ούτε ένα γλυκάκι; Εγώ τρώω σπάνια γλυκά, αλλά έρχεται η στιγμή που τα θέλω. Ούτε εθισμένη είμαι, ούτε έχω συμπτώματα στέρησης από τη ζάχαρη! Κι ότι αν στερούμε κάποιες τροφές από το παιδί μας θα θελήσει κάποια στιγμή να τις δοκιμάσει και θα το παρακάνει, αυτό είναι σίγουρο. Καλύτερα να δοκιμάσει κάτι που θα του το προσφέρουμε εμείς, και τότε μπορεί να μην του αρέσει. Ενώ αν του το απαγορεύσουμε, το θέμα γίνεται προσωπικό! Δεν έχει να κάνει με το αν του αρέσει, αλλά θα το φάει ντε και καλά, επειδή του το απαγορεύουμε!!! Όπως και να έχει, η κάθε μία από εσάς κάνει αυτό που πιστεύει καλύτερο για το παιδί της, αυτό είναι το μόνο σίγουρο, και καμία δεν μπορεί να το αμφισβητήσει!

Ναι, καλά κάνεις!!!!!!! Θα δεις, δε θα είναι τίποτα!!!!! Το πιθανότερο θα είναι απ' το άγχος (η κλασική μας καραμέλα!!!!!). Μας εύχομαι γρήγορα φουσκωμενούλες!

Σου εύχομαι με όλη μου την καρδιά να είσαι έγκυος! Θα μάθουμε τη Δευτέρα!!!!! Μην έχεις όμως και τρελές ελπίδες, για να μην απογοητευτείς! Άλλωστε, στην αρχή των προσπαθειών είσαι, όπως κι εγώ άλλωστε! Όλα θα γίνουν!

Όσο πιο πολλές φορές κάνεις, αυξάνονται οι πιθανότητες, είναι απλά μαθηματικά, παρ' όλο που εγώ είμαι σκράπας στα μαθηματικά! Αλλά σκέψου και το άλλο: μία φορά χρειάζεται για να μείνει έγκυος, όχι περισσότερες: δηλαδή, δε μένεις έγκυος λίγο-λίγο, κάθε φορά που προσπαθείς! Οπότε, γιατί αυτή η πρώτη φορά να μην είναι και η τυχερή; Πήγαινε με θετική σκέψη, και όλα θα πάνε καλά!!!!!!!

Μπράβο Wendy, κι εγώ μαζί σου στον αγώνα!!!!!!! :woohoo:

Να συμπληρώσω ότι εμείς, σε 11 χρόνια σχέσης-γάμου, περάσαμε περιόδους μεγάλης κρίσης. Είχαμε συμπληρώσει μέχρι και τρίμηνο χωρίς επαφές, κι αυτή ήταν και η κυριότερη πηγή άγχους για το θέμα της τεκνοποίησης, καθώς φοβόμουν ότι αν οι επαφές μας θα ήταν στη χάση και στη φέξη, δε θα καταφέρναμε ποτέ να κάνουμε παιδί. Τώρα, σαν από θαύμα, όλα βελτιώθηκαν, και η συχνότητα και η ποιότητα! Είναι λογικό να περνάς φάσης άρνησης, ακόμα και βαρεμάρας! Εγώ είχα φτάσει στο σημείο να σκέφτομαι ακόμα και το χωρισμό! Τελικά όλα τα ξεπερνάμε!!!

Εγώ λέω όχι, κι ο άντρας μου λέει όχι άμα δεν έχει όρεξη, δεν έγινε και τίποτα. Δε θα το κάνουμε χωρίς να το θέλουμε, γιατί μετά καταντάει αγγαρεία! Καλά έκανες που του μίλησες, να ξέρει πώς σκέφτεσαι και νιώθεις. Και εξήγησέ του ότι, όσο σε πρήζει και σε πιέζει, τόσο πιο πολύ σε απωθεί. Τουλάχιστον εγώ έτσι θα ένιωθα...

Θυμάμαι μια φορά βλέπαμε με μια φίλη μου μια ταινία, και είχε μια σκηνή με μια μαμά, με ένα παιδάκι 2 ετών περίπου και είπε ότι μόλις τον απόκοψε και γι' αυτό γκρίνιαζε. Ήταν κωμμωδία, κι εγώ νόμισα ότι ήταν κάποιο αστείο, αλλά η φίλη μου, που είχε τότε παιδί, μου εξήγησε ότι στο εξωτερικό οι γυναίκες θηλάζουν το παιδί μέχρι και 2 ετών. Νομίζω ότι άμα μια γυναίκα έχει γάλα, και το παιδί θέλει να συνεχίσει να θηλάζει, μέχρι δύο ετών μπορεί να το κάνει. Η γιαγιά μου είχε μια θεία, που έλεγε ότι θήλαζε μέχρι 12 ετών!!!!!!!!!! Δεν ξέρω αν ήταν ιστορίες για αγρίους, το έλεγε πάντως!!!!!!!!! Και κάτι άλλο: τις κρέμες γιατί δεν τις θέλετε;;;

Αργυρώ, κι εμένα μου ήρθε σήμερα δυστυχώς... Δε στεναχωρέθηκα και πάρα πολύ, γιατί αυτό το μήνα ο άντρας μου έλειπε, οπότε, το κάναμε σε άσχετες μέρες. Απλά είχα την καθυστέρηση και είπα, μήπως...

Κορίτσια, εγώ αυτό το λουράκι το είχα δει πρώτη φορά στο Chicco που είχαμε ένα διάστημα την αντιπροσωπεία και δούλεψα ένα καλοκαίρι. Ήμουν και πολύ μικρότερη τότε βέβαια, και αναρωτιόμουν τι είναι! Η άλλη κοπέλα μου εξήγησε, και το θεώρησα βάρβαρο και αδιανόητο! Φέτος έτυχε να μιλάμε με μια φίλη μου και της ανέφερα αυτό το λουράκι ως βδέλυγμα και μου λέει "κι εγώ το γιό μου θα τον δένω, γιατί αλλιώς πώς θα τον κουμαντάρω;". Δεν της βρήκα άδικο, γιατί ο γιός της είναι αφάνταστα ζωηρό παιδί, και έχει και μια μεγαλύτερη κόρη, η οποία επίσης είναι λίγο ζωηρή, αλλά είναι και φοβητσιάρα, έτσι δεν τολμά να της φεύγει, και φυσικά ποτέ δεν της φόρεσε λουράκι. Ακόμα δεν έχει βάλει λουράκι στον μικρό, δεν ξέρω στο μέλλον, αν και δε νομίζω, γιατί είναι ήδη 18 μηνών. Νομίζω ότι μας χτυπάει άσχημα επειδή το συνδέουμε αυτόματα με το σκυλί! Φυσικά, όπως είπε και κάποια άλλη κοπέλα, το θέμα είναι πώς το χρησιμοποιείς!

Έχεις δίκιο, αν και εμένα πριν αρχίσω τις προσπάθειες μου φαινόταν πιο βουνό απ' ό,τι τώρα!!!!!!! Αλλά η κοπέλα γιατρός είναι, κάτι ξέρει παραπάνω... Τέλος πάντων, περιμένω, περιμένω, ευτυχώς που έχω και τη δουλειά και ξεχνιέμαι...

Μακάρι, για να δούμε. Δεν έχω και πολλές ελπίδες πάντως, έβγαλα και κάτι σπυράκια, νομίζω θα με επισκεφθεί η ακατανόμαστη, αν και τελειώνει και η 4η μέρα καθυστέρησης. Αυτό που μου τη σπάει είναι που οι άλλοι δεν καταλαβαίνουν. Έλεγα σε μια φίλη μου γιατρό ότι έκανα τεστ εγκυμοσύνης χτες και γελούσε, επειδή είναι σίγουρη ότι αποκλείεται να είχα ωορρηξία εκείνες τις μέρες. Της φαίνεται ότι μου έχει γίνει έμμονη ιδέα το θέμα της εγκυμοσύνης, ενώ πραγματικά καμία σχέση. Θέλω να γίνω μαμά, αλλά δεν κόβω ακόμα τις φλέβες μου... Απορώ πόσο πολύ δεν καταλαβαίνουν...

Χε χε, προφανώς δεν ξέρεις τι εστί κυπριακός γάμος. Κυπριακός γάμος εστί, καλώ όλο τον κόσμο που του λέω ένα απλό καλημέρα. Και όταν λέμε 2000 άτομα, εννοούμε, 2000 προσκλητήρια, και ο προσκαλεσμένος φυσικά δεν έρχεται μόνος τους. Έρχεται με τη γυναίκα του, με τα παιδιά του, κ.λπ. Ευτυχώς πολλοί δεν ήρθαν και γλιτώσαμε!

Κορίτσια, αν θέλετε, μπορώ να σας δώσω το τηλ της πεθεράς μου. Ξέρει όλες τις γρουσουζιές, π.χ. είναι γρουσουζιά να λες καλημέρα άνιφτος (άμα της πούμε καλημέρα άνιφτοι τσαντίζεται και δε μας απαντά), είναι γρουσουζιά να κόβεις τα νύχια σου το βράδι, είναι γρουσουζιά να λες το μωρό με το όνομά του πριν το βαφτίσεις, δε θυμάμαι άλλα!!! Χωρίς πλάκα, όλα αυτά είναι προλήψεις, τίποτα δεν ισχύει!!!!!!!

Δεν έχω παιδιά, ούτε είμαι έγκυος, αλλά νομίζω ότι το καλύτερο είναι να κάνεις αυτό που σου λέει ο γιατρός σου. Είναι κρίμα να ταλαιπωρηθείς πόσες ώρες και να καταλήξεις και πάλι στην καισαρική. Μπορείς να κάνεις καισαρική και με επισκληρίδιο, αν και απ' ό,τι έχω ακούσει είναι λίγο σοκαριστική εμπειρία. Αλλά έλα μωρέ, μη χτυπιέσαι, θα έχεις το μωρό σου, τι άλλο θες; Θα το πιείς το φραπέ, σε δυο βδομάδες, αυτό είναι το πρόβλημα; Οι κοπέλες που έχουν εμπειρία θα σουν πουν πιο κατατοπιστικά πράγματα.

Φυσιολογικό είναι, κι εγώ τον Ιούλιο έτσι ήμουνα, όλο το μήνα!!! Και τελικά ήταν βιοχημική, μάλλον, κλαψ... Δουλεύεις ή είσαι σπίτι; Εγώ τώρα που δουλεύω ηρέμησα, δεν το έχω συνέχεια στο μυαλό μου. Υπομονή...

Καλέ, είναι πάρα πολύ νωρίς ακόμα!!! Μην αγχώνεσαι, ασχολήσου με κάτι να ξεφεύγει το μυαλό σου! Και κυρίως: ΜΗΝ ΚΑΠΝΙΖΕΙΣ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Χα χα, κορίτσια, εγώ είμαι καμένα από τα άχρηστα δώρα που μου στέλνει η πεθερά μου! Την τελευταία φορά μας έστειλε ολόκληρο δέμα από την Πάτρα στην Κύπρο με το ταχυδρομείο, κι έβαλε μέσα, ένα κάρο ρούχα, ένα πακέτο halls (δεν κάνω πλάκα) και χαρτομάντηλα!!! Τα ρούχα όλα χάλια, το γούστο της είναι πολύ διαφορετικό από το δικό μου, και δεν μπορώ να φορέσω τίποτα απολύτως. Και ο άντρας μου τα μισά τα ξεχώρισε επειδή είναι απαίσια (π.χ. ένα παντελόνι κάπρι πλαστικό σε χρώμα μπορντώ, αντρικό εννοείται!!!). Επίσης, μου δίνει συνέχεια πυτζάμες και διάφορα περίεργα ρούχα για να φοράω στο σπίτι, μέχρι και ένα πράγμα ανάμεσα σε μπλούζα και σουτιέν, και μου είπε να το φοράω όταν θα κάνω ηλιοθεραπεία στο σπίτι!!!! Της έχουμε πει εκατό φορές να μη μας στέλνει δώρα, με δικαιολογία ότι δε χρειάζεται να πληρώνει ένα σωρό λεφτά στα μεταφορικά, ή παλιότερα που μέναμε Θεσσαλονίκη ότι δε χωράνε οι ντουλάπες μας άλλα ρούχα (αλήθεια ήταν, βέβαια), αλλά επιμένει και στέλνει, και δεν μπορούμε να της πούμε και τίποτα, γιατί δεν είναι σωστό. Τα περισσότερα τα δίνουμε στην εκκλησία, γιατί είναι κρίμα να πετάμε καινούρια ρούχα.

esys το τεστ το έκανα την τρίτη μέρα της καθυστέρησης. Το ξέρω ότι είναι τελείως αναξιόπιστα, το έκανα μόνο και μόνο για να μου φύγει το άγχος, όχι ότι είχα και πολύ δηλαδή, πιο πολύ για να το βγάλω απ' το μυαλό μου. Ευτυχώς τώρα έχω και το σχολείο, έτσι δεν τρελάθηκα όπως την προηγούμενη φορά! Περιμένω... Ακόμα να έρθει πάντως, είμαι σίγουρη, όμως, ότι θα με επισκεφθεί... Πάντως, Αργυρώ, μας εύχομαι να μη ξανάρθει για 9 μήνες, φτου φτου ξορκισμένη...!!!

Λέω να περιμένω μερικές μέρες ακόμη. Την προηγούμενη φορά ένιωσα τόσο χάλια που βγήκαν αρνητικές οι αιματολογικές εξετάσεις, που όταν πήγα στο χημείο να πληρώσω, νόμιζα ότι με κοιτάνε όλοι με οίκτο. Εντάξει, χαζομάρες, αλλά προτιμώ να περιμένω ακόμη λίγο... Σας ευχαριστώ κορίτσια, και μακάρι να κάνει λάθος το τεστ, αλλά έτσι κι αλλιώς, αυτό το μήνα τον είχαμε αποκλείσει από τις προσπάθειες, λόγω του ταξιδιού του άντρα μου, οπότε, και να μην είμαι, δεν απογοητεύομαι. Είναι ανάγκη, όμως, να έχω καθυστέρηση, για να σπάσουν πάλι τα νεύρα μου;;;