Θέλω να γίνω μαμά

Όχι ρε.... Είναι σίγουρο;;;;;;;;;;;;;;;

Αχ, γλυκιά μου, πόσο σε καταλαβαίνω.... Χίλιες φορές κρίμα... Σου εύχομαι από δω και μπρος να σου πηγαίνουν όλα καλά!

Χα χα, τι θυμήθηκα τώρα. Μια λίγο χαζή αμερικάνικη σειρά με δύο οικογένειες που μένανε στο ίδιο σπίτι. Ήταν δύο αδελφές και μένανε μαζί, με τους συζύγους και τα μωρά τους. Η μία αδελφή ήταν πολύ τυπική, σοβαρή, και τα έκανε όλα σωστά. Η άλλη ήταν τελείως χύμα, έκανε ό,τι της κατέβαινε. Τελικά, το μικρό της χύμα αδελφής έκοψε την πάνα αμέσως, ενώ το μωρό της δεύτερης δεν μπορούσε να την κόψει. Ο άντρας της τυπικής είχε αγχωθεί, και σκεφτόταν ότι ο γιός του δε θα κόψει ποτέ την πάνα. Ονειρευόταν, λοιπόν, ότι ο γιός του είχε πάει είκοσι χρονών, ήταν ένας παλίκαρος μέχρι την πόρτα, φορούσε σακάκι-γραβάτα και καθόταν στο τραπέζι. Σε κάποια φάση λέει "μπαμπά θέλω να πάω" και σηκώνεται. Από κάτω ήταν γυμνός και φορούσε μόνο μία πάνα! Στάθηκε στη γωνία και έκανε κακά όπως τα μωρά!!! Χα χα χα χα!!!!!!!!! Εντάξει, μη βαράτε!!!!!!! Όλα τα μωρά, κάποια στιγμή την κόβουν!!!! ΤΟ καθένα θέλει το χρόνο του!!!

Πω πω... Τα ανήψια μου (δίδυμα) έφτασαν 3.5 χρονών και δεν έκοψαν την πάνα! Όσο κι αν προσπαθούσε η μαμά τους, αυτά απλά αρνιούνταν πεισματικά να τα κάνουν στην τουαλέτα. Τελικά δεν ξέρω τι έγινε, έχω καιρό να μιλήσω, πάντως η μάνα τους ήταν απελπισμένη. Και μιλάμε, ένα χρόνο μεγαλύτεροι απ' το δικο σου!

Χα χα, κορίτσια, μη μου εύχεστε σιδερένια!!! Από σίδερο είναι το αμάξι κι έγινε σα φυσαρμόνικα!!!!!! Χωρίς πλάκα, ευχαριστώ πολύ κορίτσια μου για το ενδιαφέρον σας!!!!!!!

Ναι ρε κορίτσια, για δευτερόλεπτα μιλάμε... Μίλησα πριν λίγο με ένα μαθητή μου, και μου λέει "θυμάσαι χτες που λέγαμε για πλάκα ότι γράφει ο Μάριος (ένας μαθητής που συνέχεια κοιμάται στο θρανίο) και θα γίνει κάτι κακό, και είπες εσύ (εγώ δηλαδή) ότι δε θα καταφέρεις να πας σπίτι σου και χτυπήσαμε ξύλο;". Αυτό το είχα θυμηθεί κι εγώ λίγο μετά το ατύχημα. Τι ήθελα και άνοιγα το στόμα μου;;;;;;;

Κορίτσια μου, μόλις τώρα μπήκα στο φόρουμ. Σας ευχαριστώ όλες πάρα πολύ για τις ευχές και για το ενδιαφέρον σας! Πήγαμε πριν από λίγο στο μηχανικό και είδα το αμάξι. Κορίτσια, μπροστά και πίσω έγινε παλιοσίδερα, μόνο στη μέση που είναι τα καθίσματα δεν είχε πάθει τίποτα! Άγιο είχα, το ξαναλέω εκατό φορές!!! Ο μηχανικός μας είπε ότι μάλλον δεν αξίζει τον κόπο να το ξαναφτιάξουμε. Δυστυχώς η ασφάλεια δεν καλύπτει τη ζημιά γιατί δεν έχω μεικτή, αλλά απλή... Έτσι, όταν συνέλθω, μάλλον θα ψάξω για άλλο αμάξι... Το σημαντικό είναι ότι δεν έπαθα τίποτα, απορώ πώς τη γλίτωσα έτσι...

Πω πω, ρε κορίτσια, τώρα αρχίζω να το συνειδητοποιώ... Έχω φρικάρει κάπως... Θα πάω γι' αυτό το κεράκι και για άλλα! Σας καληνυχτώ, πάω να ξαπλώσω!

Χιλιάδες κεράκια... Κορίτσια, μου έρχεται συνέχεια στο μυαλό η εικόνα με τον τοίχο και με το αυτοκίνητο που ήταν εκτός ελέγχου και φρικάρω...

Σ' ευχαριστώ Βιβή, αυτό που έπαθες είναι σοβαρό, αν σκεφτείς ότι τρόμαξες πολύ και είσαι έγκυος! Ευτυχώς ή δυστυχώς εγώ δεν είμαι.

Ναι, δευτερόλεπτα. Εντάξει, αφού είμαι εδώ και σας γράφω, σημαίνει ότι είμαι καλά! Σας ευχαριστώ όλες κορίτσια!!!

Τυχερότατη!!!!!!!!!!!!!!!! Ναι, ήμουν πάρα πολύ τυχερή! Είχα εκατό αγίους!!!!!!!!

Τι λαμπάδα, θα πάω να εξομολογηθώ και να κοινωνήσω!!!!! Είχα πολύ καιρό και μπορεί να φύγουμε απ' τη μια στιγμή στην άλλη... Πω πω.... Ε, ρε τι πάθαμε, που λέει (σε κάθε ευκαιρία) και η γιαγιά του άντρα μου!!

Σας ευχαριστώ ρε κορίτσια... Μου φεύγει τώρα η υπερένταση και νιώθω να καταρρέω... Αισθάνομαι πολύ περίεργα, αλλά δεν μπορώ να πάω για ύπνο ακόμα...

Προσπαθώ να σκέφτομαι θετικά, αλλά μου έρχεται στο μυαλό η φάση που είδα τον τοίχο... Ήταν πολύ τρομακτικό...

Προσπαθώ να ηρεμήσω. Νιώθω ένα τρέμουλο ώρες ώρες...

Κορίτσια μου, κάθισα τώρα να σας γράψω να ηρεμήσω κι εγώ... Ο συνάδελφος που πηγαίνουμε μαζί στο σχολείο ήταν σήμερα άρρωστος, έτσι πήγα μόνη μου στο σχολείο, το οποίο, όπως έχω ξαναπεί, είναι σε ένα χωριό της επαρχίας Αμμοχώστου, περίπου 25 λεπτά από τη Λάρνακα. Πήγα μια χαρά, κάναμε μαθήματα, κάναμε γιορτή Πολυτεχνείου, και γύριζα σπίτι μου χαρούμενη που είχα τελειώσει νωρίτερα. Κάποια στιγμή ένιωσα να έρχεται αέρας, και κοίταξα το κουμπάκι δίπλα από το air condition που βγάζει τον αέρα. Το αμέσως επόμενο δευτερόλεπτο, είδα μπροστά μου τον διαχωριστικό τοίχο. Έκανα το τιμόνι αριστερά να τον αποφύγω, αλλά χτύπησα πάνω, και έχασα τον έλεγχο. Έκανα πολλές στροφές και πρέπει να χτύπησα και στα κάγκελα της δεξιάς πλευράς (οδηγούμε αριστερά) και τελικά κατάφερα να πατήσω φρένο και να σταματήσω. Άνοιξαν οι αερόσακοι, ευτυχώς, και σε δευτερόλεπτα πήρα το κινητό μου από κάτω που ήμουν, για να έχω επικοινωνία, έβγαλα με δυσκολία τη ζώνη και άνοιξα, επίσης με δυσκολία την πόρτα και βγήκα έξω. Είδα το αυτοκίνητό μου και νόμισα ότι αυτό συνέβαινε σε κάποιον άλλον, όχι σε μένα. Όλη η μπροστινή όψη έγινε βίδες, ενώ βίδες έγινε και η πίσω δεξιά πλευρά. Ευτυχώς δεν υπήρχαν άλλα αυτοκίνητα πίσω μου, αλλά με έφτασαν αρκετοί, οι οποίοι σταμάτησαν και με βοήθησαν. Ειδοποιήσαμε αστυνομία, πυροσβεστική και ασθενοφόρο. Οι άλλοι έμεναν μαζί μου όλη την ώρα μέχρι που ήρθε η Πυροσβεστική και η Αστυνομία και λίγα λεπτά μετά και το ασθενοφόρο. Με πήγαν στο νοσοκομείο, μου έκαναν εξετάσεις και είμαι οκ. Τους είπα ότι μπορεί να είμαι έγκυος, μου έκαναν αναλύσεις, και φυσικά βγήκαν αρνητικές. Κάναμε ακτινογραφίες και είμαι μια χαρά. Τώρα ζαλίζομαι και νιώθω πάρα πολύ περίεργα. Είναι από το σοκ... Άγιο είχα, κορίτσια, ο Θεός με φύλαξε...

sweetmammy έγραψε: Αυτό θα πει σύγχρονος άνθρωπος, χα χα χα χα!!!!!!!!!!!! Χωρίς πλάκα, συμφωνώ κι εγώ ότι για να γίνεις διάσημος πρέπει να είσαι εντελώς κενός. Ποια διάσημη να θαυμάζω; Την Πάρις Χίλτον που μόνο το βλέμμα της να δω νομίζω ότι βλέπω ένα ξεραμένο πηγάδι; Την Τζολί που το παίζει φιλάνθρωπη και συνειδητοποιημένη και σωστή μητέρα, και μετά ζητά 14 εκατομμύρια δολάρια για τις φωτογραφίες των νεογέννητων μωρών της; Τη Μαντόνα που τα παιδιά της τα έχει υπό τέτοιο καθεστώς καταπίεσης που καλύτερα θα μεγάλωναν σε ορφανοτροφεία; Κι ας τις αφήσουμε αυτές. Από το χώρο της πολιτικής, ποια να πάρω; Τη Μπακογιάννη; Τη Μαριέττα Κουτσίκου; Τη Μιλένα Αποστολάκη που σε κάποιες εκλογές παλιότερα ήταν έγκυος και το είχε κάνει φλάμπουρο και το χρησιμοποιούσε ως όπλο για να εκλεγεί; Τη Σεγκολέν Ρουαγιάλ που επίσης χρησιμοποιούσε ως όπλο το ότι έχει 4 παιδιά; Οι διάσημες μαμάδες είναι το χειρότερο είδος και χαλάνε την πιάτσα! Γιατί έρχονται ντυμένες στην τρίχα, χωρίς ίχνος κυτταρίτιδας, χωρίς επιπλέον κιλά, χωρίς μαύρους κύκλους (ο πλαστικός και οι μακιγιέρ να 'ναι καλά), ξεκούραστες και χαζοχαρούμενες, και το παίζουν ηρωίδες.

aggeliki 30 έγραψε: Χε χε χε χε!!! :woohoo:

Θα διαφωνήσω επίσης κι εγώ με την ιδέα να κοιμάται στο δωμάτιο με τη μάνα της!!!! Α πα πα πα!!!!! Κι αυτό εφιάλτης μου ακούγεται!!!!!!!

Θα συμφωνήσω κι εγώ με τη sexy ant. Δεν μπορείς να της πεις να μην έρθει στη γέννα. Απ' έξω θα κάθεται, θα θα μπει και στο μαιευτήριο, χα χα!!! Τώρα, όσον αφορά στη φιλοξενία, κι εγώ πιστεύω ότι θα είνια πάρα πολύ ενοχλητικό να έχεις τρίτους μες στα πόδια σου τις πρώτες μέρες που θα έχεις το μωρό. Άλλες, βέβαια, δεν ενοχλούνται καθόλου, και θέλουν να έχουν την επιπλέον βοήθεια. Άλλες δε θέλουν κόσμο στο σπίτι. Εγώ το τελευταίο που θα ήθελα θα ήταν τα πεθερικά μέσα στο σπίτι μου. Σαν εφιάλτης μου ακούγεται. Όσο για τις δουλειές του σπιτιού, εγώ δε θα ήθελα να μου κάνει η πεθερά μου, γιατί απλά δεν ξέρει να κάνει δουλειές (η πλάκα είναι ότι η δουλειά της είναι καθαρίστρια, και το σπίτι της είναι σα σταύλος). Αχ, αχ, άνοιξες θέμα με πεθερές, εδώ μέσα δεν τις αφήνουμε σε χλωρό κλαρί!!!!!

Τι να πω..... Χωρίς λόγια....

Συγγνώμη, τι παίρνουν αυτοί οι άνθρωποι και δε μας το λένε κι εμάς;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Κορίτσια, παρόμοιο πρόβλημα είχε και μια φίλη μου όταν ήμασταν φοιτήτριες. Το έχω ξαναγράψει σε άλλο ποστ, πάλι της Ειρήνης νομίζω! Αυτή έμενε σε μια μικρή γκαρσονιέρα, και για κακή της τύχη, δίπλα της μετακόμισε μια άλλη φοιτήτρια, η οποία, για κάποιο λόγο, πίστευε ότι είναι συγκάτοικοι και έτσι συστηνόταν: "είμαι η συγκάτοικος της τάδε"!!!!! Της κατέβαινε στο σπίτι της κάθε ώρα και στιγμή, χωρίς να θεωρεί ότι υπάρχει οποιοσδήποτε περιορισμός. Στην αρχή αυτή δεν είχε σταθερό τηλέφωνο, μόνο κινητό (μιλάμε πριν καμιά δεκαετία, που ήθελες μια περιουσία να τηλεφωνήσεις σε κινητό) και έδινε στους φίλους της τον αριθμό της φίλης μου, για να την παίρνουν εκεί και να μην χρεώνονται. Έτσι, κάθε φορά που τη ζητούσαν στο τηλέφωνο, πήγαινε εκεί και κατσικωνόταν με τις ώρες, γιατί δεν είχε καν την ευθιξία να τους πει ότι το τηλέφωνο δεν είναι δικό της κι ότι δεν μπορεί να μιλήσει πολύ. Μετά, κάθε φορά που ψώνιζε η φίλη μου, αυτή την περίμενε στην πόρτα και μόλις έφτανε στο σπίτι της, εμφανιζόταν. Έκανε έναν έλεγχο στα ψώνια, και μετά πήγαινε και της ζητούσε διάφορα, που ήξερε οτι τα είχε! "Θα μου βάλεις να δοκιμάσω απ' το χυμό που πήρες;". "Θα μου δώσεις ένα από τα γιούρτια που πήρες να δοκιμάσω;". Όποτε έστελναν τη φίλη μου φαγητά απ' το χωριό, αυτή θεωρούσε ότι έπρεπε να τα μοιραστούν. Όποτε μαγείρευε η φίλη μου, αυτή της χτυπούσε την πόρτα. "Τι μαγειρεύεις; Α, μπριζόλες! Τι ωραία που μυρίζουν!". Αυτοπροσκαλούνταν για φαγητό και της έτρωγε την μπριζόλα που είχε για το βράδι. Κάποια στιγμή της ζήτησε να ανεβάσουν από τη σκάλα ένα ψυγείο. Η φίλη μου διαμαρτυρήθηκε, καθώς είχε τρομερό πρόβλημα σκολίωσης, αλλά η άλλη επέμενε και τη διαβεβαίωσε ότι θα της κάνει μασάζ μετά. Μασάζ της έκανε, αλλά η κοπέλα πονούσε φρικτά για μια βδομάδα και η άλλη της έλεγε "σιγά". Όταν αυτή βρήκε γκόμενο, τον έστελνε στο σπίτι της φίλης μου να καπνίζει, επειδή το δικό της δεν είχε μπαλκόνι! Ή, ακόμα χειρότερα, όταν τσακώνονταν, τον έστελνε σ' αυτήν, για κάποιο λόγο. Η φίλη μου ήταν χαρακτήρας πάρα πολύ αδύναμος, και δεν τολμούσε να της αρνηθεί. Κάποια στιγμή, η κοπέλα δεν άντεξε. Είχε πάει η άλλη σπίτι της, και της ζήτησε να της φτιάξει έναν από αυτούς τους αρωματικούς καφέδες που είναι σε φακελάκι, και τότε ήταν πολύ της μόδας. Οπότε, της λέει η φίλη μου "Καλά, αφού σου αρέσουν τόσο πολύ και μου ζητάς συνέχεια, γιατί δεν ψωνίζεις κι εσύ, και παίρνεις μόνο ελληνικό χύμα;". Η άλλη έπαθε κρίση, και την κατηγόρησε ότι είναι τσιγγούνα, ότι είναι αφιλόξενη, κι ότι είναι αχάριστη!!!!!!! Φυσικά της κράτησε μούτρα για πολύ λίγο καιρό, γιατί δεν τη συνέφερε. Όταν κάποια στιγμή είχαμε εμείς εξεταστική κι αυτή κατάληψη και δεν είχε διάβασμα, σηκωνόταν απ' τις 8 το πρωί και έβαζε μουσική τέρμα. Οι γείτονες είχαν ενοχληθεί, γιατί στο άλλο διαμέρισμα του ορόφου έμενε μία οικογένεια με δύο παιδιά γιατρούς δημόσιου νοσοκομείου, που έρχονταν 7 η ώρα το πρωί από τη νυχτερινή βάρδια, και ήθελαν να κοιμηθούν. Όσο και να της μιλούσαν, δεν έπαιρνε από λόγια και συνέχιζε. Τελικά, της λέει η φίλη μου "Σε παρακαλώ, θα μπορούσες να μη βάζεις μουσική δυνατά γιατί διαβάζω;". Και της απαντά αυτή: "Άκου να σου πω, δε θα μου πεις εσύ τι θα κάνω, και δεν έχεις κανένα δικαίωμα, κι επειδή ήρθες και μου είπες τέτοιο πράγμα, θα βάζω επίτηδες μουσική τέρμα όλες τις ώρες, εκτός από τις ώρες κοινής ησυχίας, και δε θα μπορέσετε να μου κάνετε τίποτα". Σόρι για το τεράστιο ποστ, αλλά το θυμήθηκα το κωλόπαιδο και τα πήρα τώρα1

Κατάλαβα... Έτσι έκανε και μια οικογενειακή μας φίλη που έχασε το γιό της στο αεροπορικό δυστύχημα της Ήλιος... Χάλια, χάλια, τι να κάνεις; Αυτή, δυστυχώς δε συνήλθε ποτέ, έχει πάθει πολύ σοβαρή κατάθλιψη. Οι ηρεμιστικές ενέσεις θα την αποβλακώσουν... Ίσως κάποιος ψυχολόγος να μπορέσει να τη βοηθήσει, που θα της μιλήσει και δε θα τη φορτώσει με φάρμακα...