Θέλω να γίνω μαμά

Ναι, νομίζω ότι βαριέται να κρατά το μπιμπερό και να "θηλάζει". Το νερό, άλλωστε, πλέον μόνο με καλαμάκι το πίνει, και δε ζητά ποτέ νερό, αλλά "νε-ό με καλαμάκι". Θα πω στον άντρα μου να δοκιμάσει.

Ρε κορίτσια, ξέχασα να σας ρωτήσω: ο Αντρέας, εδώ και 2-3 μέρες, αφήνει το μισό του γάλα. Τον ρώτησα σήμερα το πρωί αν προτιμά να το πίνει με καλαμάκι, αντί για μπιμπερό, και είπε "ναι". Το είπα στον άντρα μου, αλλά μου λέει "πώς θα του δίνουμε το ζεστό γάλα με πλαστικό καλαμάκι;". Εσείς τι κάνατε σ' αυτήν την περίπτωση; Επειδή ξέρω ότι όλες δίνετε γάλα με καλαμάκι.

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Πάλι κατεβατά γράψατε! Εμείς είμαστε καλά, ευτυχώς κοιμήθηκα και καλά, σηκώθηκα και τώρα έβαλα στο φούρνο μπριζόλες με πατάτες, καρότα, σκόρδα, κρεμμύδια, φρέσκα κρεμμυδάκια και σέλινα. Έχει μοσχοβολήσει η πολυκατοικία! Έκοψα και σαλάτα πολίτικη (λάχανο-καρότο-σέλινο), μιάμ!!! Περιττό να σας πω ότι προτιμώ χίλιες φορές τα ψητά λαχανικά και τη σαλάτα παρά τις μπριζόλες! Τώρα έφυγαν οι άντρες, θα πάνε σούπερ μάρκετ και μετά ο άντρας μου θ' αφήσει για λίγο το μικρό στους γονείς μου. Να τον δει κι ο πατέρας μου, που έχει να τον δει απ' την Κυριακή. Θα φάει εκεί, έχουν ψάρι, και το βράδι τρώει κι απ' το δικό μας φαγάκι. Χτες στο σχολείο κάναμε μόνο δύο ώρες μάθημα, και μετά ήρθε ένας αστυνομικός, που είναι μάλλον και ψυχολόγος από τη Δίωξη Ναρκωτικών και έκανε ένα σεμινάριο στους μαθητές. Εμάς μας έδιωξαν, για να μπορούν οι μαθητές να εκφραστούν πιο άνετα, και όταν τελείωσαν μας είπε ότι λειτούργησε αρκετά καλά. Ευτυχώς, γιατί αρκετοί μαθητές μας έχουν πρόβλημα με τα ναρκωτικά. Τώρα θα ξαναέρθει την επόμενη Πέμπτη για το δεύτερο μέρος. Οπότε, από τις εφτάμιση μέχρι τις εννιά καθόμασταν στο Σύλλογο. Αλλά, να σας πω την αλήθεια, θα προτιμούσα χίλιες φορές να πηγαίναμε κι εμείς στο σεμινάριο. Συζητούσαν συνέεεεχεια για το κυπριακό, κάτι για το οποίο συζητούσαν και στο αυτοκίνητο, όπως και τις προηγούμενες μέρες. Λένε τώρα ότι είμαστε πολύ κοντά σε λύση, και φυσικά, όλοι οι μεσήλικες Κύπριοι άντρες που ηδονίζονται να μιλάνε για πολιτική και να αγορεύουν και να εκθέτουν τις "βαθυστόχαστες" απόψεις τους, δε σταματούν να προφητεύουν διάφορα κακά. Ότι θα μας επιβάλουν μια λύση που θα συμφέρει αποκλειστικά την Τουρκία, ότι θα μας πνίξουν οι Τούρκοι με τον πληθυσμό τους και η Κύπρος σε λίγα χρόνια θα γίνει τουρκική, κι άλλα τέτοια ωραία. Απορώ, δεν καταλαβαίνουν ότι όλα αυτά είναι εικασίες; Δηλαδή πέρσι, τέτοια εποχή που έκαναν παρόμοιες προβλέψεις για την οικονομία, το μνημόνιο, κ.λπ., τι κατάλαβαν; Αφού τα περισσότερα από τα δεινά που προέβλεπαν δεν πραγματοποιήθηκαν... Τουλάχιστον ο διευθυντής είναι αισιόδοξος και καλοπροαίρετος άνθρωπος, και προσπαθεί πάντα να βλέπει τη θετική πλευρά των πραγμάτων. Οι υπόλοιποι το παίζουν Κασσάνδρες και μάντεις κακών. Τέλος πάντων, με κουράζουν πάρα πολύ αυτές οι συζητήσεις... Χριστίνα περαστικά σας. Εύχομαι ο Δημητράκης να μην αρρώστησε τελικά. Το 37.1 είναι πολύ χαμηλός πυρετός, δεν είναι καν πυρετός! Μάγδα δεν ξέρω τι έγινε με το κοντινό σου πρόσωπο, απλά έχω καταλάβει ότι μερικές φορές είναι καλύτερα να μην τα λέμε όλα. Και η απόλυτη ειλικρίνεια βλάφτει πολλές φορές, τόσο όσο και το ψέμα. Καλέ, γιατί ντρέπεσαι που δεν έχεις καθαρίσει ποτέ τζάμια; Κι εγώ σ' αυτό το σπίτι ποτέ δεν τα έχω κάνει. Επίσης, δεν γνωρίζω καν πώς λειτουργεί το πλυντήριο! Ε, δεν μπορείς να πεις, σ' έφαγα λάχανο, χιχι! Κι εγώ σχετικά βαριά κοιμάμαι, αφού όταν έρχεται ο άντρας μου αργά τη νύχτα για να κοιμηθεί, δε χαμπαριάζω. Αλλά κι εγώ, μόλις βήξει ο Αντρέας, τσουπ! ξυπνάω! Καγκουράκι είναι πολύ ζόρικα τα πράγματα όταν είσαι μόνη σου με τρία παιδιά, και το ένα νεογέννητο. Αλλά γιατί σε πειράζει που αδειάζουν τα παιχνίδια στο πάτωμα; Κι εμάς τα αδειάζει ο Αντρέας, ειδικά στο δωμάτιό του. Γενικώς, το πάτωμα είναι σπαρμένο με παιχνίδια. Δε με πειράζει καθόλου, παιδί είναι και θα παίξει. Ούτε και τα μαζεύω συνέχεια, ούτε καν κάθε μέρα! Απλά αυτό που κάνει και με εκνευρίζει, είναι που, όταν ζωγραφίσει κάτι, μετά σκίζει την κόλλα σε κομματάκια και τα πετάει δεξιά και αριστερά. Πάντως, η Αγγελική είναι αρκετά μεγάλη για να μαζεύει τα παιχνίδια της, αλλά, κι αν μείνουν τα παιχνίδια στο πάτωμα, τι πειράζει; Καλά, η γραφειοκρατία στην Ελλάδα είναι το κάτι άλλο! Απ' ό,τι έμαθα, τα ονόματα, τουλάχιστον των παιδιών που γεννιούνται στο εξωτερικό και δηλώνονται στις Πρεσβείες, τα περνάνε... μια φορά το χρόνο!!! Εν τω μεταξύ, όταν πήγαμε εμείς για να δηλώσουμε τον Αντρέα, ήταν ήδη 18 μηνών, και πληρώσαμε και πρόστιμο, επειδή είχαμε αργήσει. Δηλαδή, αν πάμε να δηλώσουμε ένα μωρό όταν είναι, ξέρω 'γω, ενός μήνα, πρέπει να ξαναπάμε για να δηλώσουμε το όνομα όταν βαφτιστεί; Πωπω, τρελή ταλαιπωρία... Και φυσικά εδώ, επειδή είναι πρεσβεία, πρέπει να κλείσεις και ραντεβού... Ανθή, δε θα ήθελα να έχω τη διόρθωσή σου! Του χρόνου που θα πάω πρωινό σχολείο θα έχω σίγουρα πολύ περισσότερη δουλειά, αλλά απ' όσο γνωρίζω, κάθε φιλόλογος παίρνει το πολύ δύο τμήματα Νέων Ελληνικών, οπότε άντε να έχεις να διορθώσεις πενήντα εκθέσεις. Οκ, είναι σοκ μπροστά στις δέκα που έχω στο Εσπερινό, αλλά τι να κάνουμε; Στο μαγείρεμα έχω ένα σχετικό πρόγραμμα, δηλαδή συνήθως τη Δευτέρα λαδερό ή ζυμαρικό, την Τρίτη κοτόπουλο ή κρέας (ανάλογα με τι έχουμε φάει την Κυριακή), ή ομελέτα, την Τετάρτη όσπριο ή λαχανικό ή λαδερό, την Πέμπτη κοτόπουλο, κρέας ή ψάρι (εξαρτάται από την Τρίτη), την Παρασκευή το ίδιο με την Τετάρτη και το Σάββατο συνήθως μακαρόνια. Βέβαια, πολλές φορές μένει φαγητό, οπότε το μεταποιώ για την επόμενη μέρα, ή το τρώμε και ως έχει. Βάσω νομίζω η μάνα σου το έχει παρακάνει λίγο! Πιστεύω ότι όλοι οι γονείς, λίγο ή πολύ έχουν το "αγαπημένο" τους παιδί, αλλά όχι κι έτσι! Μου θυμίζει τη μάνα της Μόνικα και του Ρος στους "Friends"! Εμένα ο πατέρας μου δε δείχνει προτίμηση σε κάποιον, ενώ η μάνα μου μια αμυδρή προτίμηση στον αδελφό μου. Αλλά οι περισσότεροι συγγενείς προτιμούν φανερά τον αδελφό μου, ίσως επειδή σπούδασε στην Αγγλία και δουλεύει στο εξωτερικό, κι αυτό του προσδίδει κάποια αίγλη. Βλακείες, βέβαια, γιατί κι εγώ έχω τόσα πτυχία, αλλά τώρα τι να πεις; Άλλο να λες ότι είσαι καθηγήτρια φιλολογικών, κι άλλο ότι είσαι πυρηνικός φυσικός και κάνεις έρευνα. Τέλος πάντων, χαζομάρες. Πάντως τέτοια διάκριση εγώ δε βίωσα ποτέ μου! Καλέ, γιατί δεν έχεις δοκιμάσει ποτέ σου ρεβίθια; Αφού δεν δοκίμασες, πώς ξέρεις ότι δε σ' αρέσουν; Εγώ τα έχω φτιάξει: σούπα άσπρη με λεμόνι, σούπα αλευρολέμονο, σούπα με ντομάτα και λαχανικά, γιαχνί στο φούρνο, με ρύζι, με σπανάκι, με κοτόπουλο, φαλάφελ και χούμους! Αυτά τα ολίγα! Δεν έχουμε και τόσο καλή σχέση με τα ρεβίθια, όπως βλέπετε, χαχα! Σας αφήνω κόρες, μήπως κάνω και καμιά δουλειά!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμείς καλά, εγώ δεν καλοκοιμήθηκα, και μετά σηκώθηκα να φτιάξω και καλά "σουτζουκάκια από ρεβίθι" που τα είχα δει σε ένα σάιτ. Μου γυάλισαν, γιατί γενικώς μου αρέσει να πειραματίζομαι και να φτιάχνω διάφορες συνταγές με λαχανικά και όσπρια, και ειδικά τα ρεβίθια τα φτιάχνω με πολλούς και διάφορους τρόπους. Τελικά, όμως, ήταν μια σκέτη αποτυχία, δεν πλάθονταν με τίποτα, κολλούσε το μείγμα στο χέρι μου κι έβγαινε μια πίτα. Ευτυχώς δεν είχα κάνει ιδιαίτερη προετοιμασία, κι επειδή είχε περάσει η ώρα, έβαλα όλα τα υλικά σε μια κατσαρόλα, μαζί με χυμό ντομάτας και νερό κι έκανα μια σούπα! Δε βγήκε κι άσχημη, ευτυχώς. Ο Αντρέας δεν έφαγε πολύ, αλλά γενικώς δεν τρώει σούπες. Πρώτη και τελευταία φορά πάντως, που φτιάχνω συνταγή που βρίσκω από άσχετο σάιτ χωρίς σχόλια από κάτω. Η εκδήλωσή μας χτες βράδι πήγε πολύ καλά, ήρθε κόσμος, όχι όσοι περίμενε ο διευθυντής, βέβαια, που ήθελε να βάλει διακόσιες καρέκλες και έλεγε ότι θα έχουμε και όρθιους, αλλά ευτυχώς ήρθαν αρκετοί! Οι μαθητές τα διάβασαν αρκετά καλά, και οι τραγουδιστές και η ορχήστρα ήταν πολύ καλοί. Τραγούδησε πολλά τραγούδια ο καθηγητής της Πληροφορικής που έχει πολύ καλή φωνή κι ασχολείται ερασιτεχνικά με το τραγούδι, και μπουζούκι έπαιζε ο καθηγητής των Οικονομικών που οργάνωσε και την εκδήλωση. Σήμερα θα έρθουν από τη Δίωξη Ναρκωτικών, να μας κάνουν ένα βιωματικό σεμινάριο. Θα κάνουμε, δυστυχώς, και κάποιες ώρες μάθημα, κλαψ... Μάγδα γιατί λες καλέ ότι θα είσαι γριούλα όταν θα είναι ο Βασίλης 18; Μου θύμισες μια μαθήτριά μου, που είναι 49 χρονών και λέει συνέεεεχεια ότι είναι γριά, έχει αφήσει τελείως τον εαυτό της, έχει γκρίζα μαλλιά και φοράει μαύρα, επειδή πέθανε πριν τέσσερα χρόνια ο αδελφός της και η μάνα της πιστεύει ότι αν βγάλουν τα μαύρα θα είναι λες και τον ξέχασαν. Ενώ είναι όμορφη κοπέλα, και πολύ νέα, βέβαια, ακόμη, φαίνεται πολύ μεγαλύτερη. Ο Αντρέας τώρα τελευταία άρχισε να τρώει ωμά λαχανικά, προηγουμένως δεν έτρωγε. Όταν κόβω τα λαχανικά για το φαγητό έρχεται και ζητάει κομματάκια, μία καρότο, μία πιπεριά, μία λάχανο. Προχτές είχα κόψει τα καρότα στη μέση εγκάρσια και τα είχα αφήσει σε ένα πιάτο, κι έπαιρνε τα μπαστουνάκια του καρότου και δάγκωνε! Για τα αυτοκίνητα που λες, έχω κι εγώ κάτι μαθητές που έχουν τέτοιο ψώνιο. Ένας ειδικά, που δεν έχει και οικονομικό πρόβλημα, έχει δώσει πολλά χιλιάρικα πάνω στις μετατροπές, και πηγαίνει δυο φορές την εβδομάδα σε ένα χωριό περίπου δυόμιση ώρες απ' το δικό του, σε ένα φίλο του μηχανικό που του δείχνει πώς να κάνει μετατροπές... Εμάς τα τζάμια ήταν ανέκαθεν δουλειά του άντρα μου, ουδέποτε έκανα εγώ τζάμια. Αλλά δεν τα κάνει και πολύ συχνά, σπανιότατα θα έλεγα... Αλεξάνδρα, εγώ συκώτι δεν έχω δώσει ποτέ, γενικώς δεν το πολυτρώμε. Ο Αντρέας στο κρεβατάκι του κοιμάται χωρίς μαξιλάρι, στο δικό μας όταν κοιμάται, συνήθως ανεβάζει το κεφαλάκι του στο μαξιλάρι μου, το οποίο λέει "πατσιάι"!! Από κιλά, έχασα τρία στην αρχή με τις αναγούλες, και τώρα έχω ξαναπάρει το ένα από αυτά τα τρία. Είμαι 57 κιλά δηλαδή. Αν συνεχίσω, όμως, έτσι, δε θα είμαι για πολύ καιρό... Ανθή εμένα ο άντρας μου μόνο βράχος δεν είναι. Δεν μπορεί να διαχειριστεί σωστά ένα σοβαρό πρόβλημα, και πελαγώνει. Ευτυχώς που εγώ είμαι ψύχραιμη! Ο άντρας μου αυτές τις μέρες δεν ξέρω τι παίζει στον υπολογιστή, πάντως είναι κολλημένος συνέεεεεχεια. Για να καταλάβεις, χτες βράδι γύρισα σπίτι κατά τις δέκα και μισή, και βρήκα τον Αντρέα στον καναπέ με το φορμάκι του ύπνου. Του λέω "καλά, δεν κοίμισες το μωρό;" και μου λέει "κοιμήθηκε, τον πήγα στο κρεβάτι μας, αλλά έκλαιγε και ήθελε να έρθει από 'δω". Του λέω "καλά, γιατί δεν ξάπλωσες μαζί του;" και μου λέει "ξάπλωσα, αλλά δεν κοιμόταν". Είμαι σίγουρη ότι επειδή ήθελε να παίξει, δεν μπήκε στον κόπο να ξαπλώσει με το μωρό και αντί να τον κοιμήσει, είπε "αφού τώρα θα έρθει το θύμα, ας τον κοιμήσει αυτή". Πολύ γέλιο ο Πανούλης με τα ζωάκια. Ευτυχώς ο Αντρέας ακόμα δε ζητάει ποτέ τίποτα. Βάσω μας τα έχεις ξαναπεί αυτά με τη μάνα σου και τη βοήθεια. Νομίζω ότι ο αδελφός σου δε χρειάζονται βοήθεια από τη μάνα του, από τη στιγμή που δουλεύουν λιγότερες ώρες από εσάς, έχουν την πεθερά κοντά και γυναίκα για το σπίτι και για τα μωρά! Η μάνα σου δεν το καταλαβαίνει αυτό το απλό; Αλλά συνήθως οι μαμάδες έχουν αδυναμία στους γιούς... Α, να σας ρωτήσω και κάτι άλλο: μέχρι ποια ηλικία τα παιδιά δεν τρώνε αλάτι; Εγώ συνεχίζω να μη βάζω αλάτι στο φαγητό, ή να βάζω ελάχιστο. Σας αφήνω, ο Αντρέας θέλει να πάμε στο "ζωμάτιο" (δωμάτιο).

Γεια σας κορίτσια! Ανθή κι εγώ κάπως σαν την Αλεξάνδρα ήμουν σήμερα. Ξύπνησα έξι και δεν μπορούσα να ξανακοιμηθώ. Οκτώμιση ξύπνησε ο Αντρέας, του έφτιαξε ο άντρας μου γάλα, το ήπιε στο κρεβάτι, και κατά τις εννιά φύγανε, οπότε κάπου τότε κοιμήθηκα κι εγώ. Σηκώθηκα κατά τις εντεκάμιση... Σήμερα έχουμε την καλλιτεχνική εκδήλωση στο σχολείο. Δεν ξέρω τι αρμοδιότητες θα έχω, φαντάζομαι θα κάθομαι με τους μαθητές που διαβάζουν και θα τους συντονίζω. Το πρόβλημά μου, όμως, είναι ότι, ακόμα κι αν έχω κάποιο σαφές καθήκον, θα ανακατευτώ και με άλλες δουλειές, π.χ. στον μπουφέ (όχι μόνο για να τρώω, χιχι!), και αλλού. Ανθή κι εγώ γι' αυτό το λόγο δε φέρνω γυναίκα. Φυσικά δε μας περισσεύουν για γυναίκα, αλλά αν ήταν απαραίτητο, θα τα εξοικονομούσαμε από κάπου αλλού. Αλλά τι νόημα έχει να έρχεται κάθε δεκαπέντε, αφού το σπίτι γίνεται χάλια κάθε μέρα; Απ' ό,τι βλέπω πάντως, ο άντρας σου είναι περίπου στο στιλ του δικού μου. Ξεροκέφαλος και πεισματάρης. Εμένα καθόταν από τις εννιά το πρωί μέχρι τώρα (μία παρά τέταρτο) στον υπολογιστή, έπαιζε και μιλούσε με ένα φίλο του στο σκάιπ. Περιμένω να πάει να μου φέρει αβγά, γιατί σήμερα τρώμε ομελέτα φούρνου, και όσο να 'ναι, είναι και πολύ εκνευριστικό να έχεις τον άλλον στο σαλόνι και να μην επικοινωνεί με το περιβάλλον, να του μιλάς και να νευριάζει επειδή τον ενοχλείς, και να αγνοεί και το μωρό. Του γκρίνιαζα, λοιπόν, με τακτ (ξεφυσούσα, κ.λπ.), κι αυτός εκνευριζόταν περισσότερο, μου έλεγε " κι εσένα δηλαδή τι σε πειράζει που κάθομαι εγώ, μιλάω μ' ένα φίλο μου και τελειώνω μια δουλειά" (όπου δουλειά, βλέπε παιχνίδι) και μετά μου λέει και το κορυφαίο "γιατί με κρίνεις; Γίνατε όλοι κριτές των πάντων". Ό,τι να 'ναι... Όπως λες κι εσύ, όμως, έχει άλλα θετικά, π.χ. μου φτιάχνει κάθε μέρα πρωινό και μου το φέρνει στο κρεβάτι, κάνει πολλές δουλειές στο σπίτι, κάνει τα ψώνια, πληρώνει τους λογαριασμούς (με δικά μου λεφτά εννοείται), παίζει με το μωρό και άλλα. Το μεγάλο του ελάττωμα είναι το κόλλημα με τον υπολογιστή. Τώρα έκανε μια αίτηση για ένα βιβλιοπωλείο και έχει όλα τα προσόντα που ζητούν. Για να δούμε... Συνήθως σε τέτοιες περιπτώσεις τον απορρίπτουν επειδή "θέλουν κοπέλα"... Τα αυτοκόλλητα για το ροχαλητό δεν του τα πήρα εγώ, τα πήρε μόνος του. Συνήθως ξεχνάει να τα φορέσει, αλλά κάνουν δουλειά. Αυτόν τον καιρό πάντως έχει μειωθεί το ροχαλητό του ευτυχώωωως... Καλά, πολύ γέλασα με την απάντηση που έδωσες στον Πανούλη, και πιο πολύ με το σχόλιο που έκανες!!!!! Μπράβο στην Αλεξάνδρα!!! Είναι πολύ μπροστά! Ο Αντρέας σ' αυτήν την ηλικία έλεγε μόνο λεξούλες, όχι προτάσεις. Εμάς μετράει και λέει "ένα ζύο τία τέτεα πέντε έτσι επτά οκτώ εννέα είκοσι εκατό". Μετά μετράει από το έντεκα, φτάνει στο είκοσι και πάλι λέει μετά "εκατό"!!!

Γεια σας και πάλι! Γύρισα απ' το σχολείο, και με έπιασε η λαιμαργία μου και έφαγα λίγες πατάτες γιαχνί, ενώ στο σχολείο είχα φάει δυόμιση κομματάκια φλαουνόπιτα (κάτι σαν αλμυρό κέικ με τυρί), και ένα κομματάκι χαλούμι... Ουφ, με βλέπω να γίνομαι 800 κιλά... Αλεξάνδρα πού να δούλευες καθημερινά! Εμένα ο Αντρέας πολλές φορές δε με αφήνει να φύγω, μου λέει "όχι τη τσάντα", στέκεται μπροστά στην πόρτα, την ανοίγω και την κλείνει, βάζει το ποδήλατό του μπροστά, διάφορα άλλα παιχνίδια, για να μην μπορέσω να την ανοίξω. Πρέπει να έρθει ο άντρας μου να τον πάρει, τι να τον πάρει δηλαδή, να τον σύρει μερικά εκατοστά παραπέρα για να μπορέσω ν' ανοίξω μια χαραμάδα στην πόρτα και να φύγω! Άλλες φορές πάλι, ούτε που τον νοιάζει. Δεν πα να φύγω, ο Αντρέας το χαβά του! Καλά, αυτό με τους Ελληνάρες πολύ κλασικό... Κι εμείς κάνουμε πολλά σεμινάρια, και πολλοί έδιναν το παρόν, υπέγραφαν στην αρχή και μετά ποιος το είδε. Γι' αυτό πλέον, στις περισσότερες περιπτώσεις, μας ζητούν να υπογράφουμε και μετά το τέλος του σεμιναρίου, για να βεβαιωθούν ότι δε φεύγει κανένας. Είναι λίγο υποτιμητικό και μας φέρονται λες και είμαστε μωρά, αλλά έλα που πολλοί κάνουν σαν μωρά και σηκώνονται και φεύγουν; Δεν ξέρω πώς του την έδωσε του Αντρέα και άρχισε να πίνει χυμό! Τώρα τον ζητάει κιόλας. Σήμερα που ήρθε η μάνα μου νωρίτερα για να πάει ο άντρας μου τοξοβολία, τον ρώτησε αν θέλει χυμό, μπανάνα ή μήλο και της είπε χυμό. Του έστιψε τρία πορτοκάλια, ήπιε και μετά της είπα να του δώσει και μια μπανάνα. Τον ρώτησε αν θέλει, είπε ναι, πάει να του δώσει και μόλις την είδε απομακρύνθηκε και της λέει "όχι μπανάνα". Την αφήνει η μάνα μου στο τραπεζάκι, και μετά από δύο λεπτά πηγαίνει ο Αντρέας, την παίρνει, προσπαθεί να την ξεφλουδίσει, τον ρωτάμε αν θέλει μπανάνα και λέει ναι. Ό,τι να 'ναι αυτό το μωρό... Στη βάφτισ στολισμό δε νομίζω να κάνουν, ούτε κι εμείς κάναμε, και δε χρειάζεται κιόλας στη βάφτιση. Τις μπομπονιέρες ας τις πληρώσουν αυτοί, στο κάτω-κάτω ελάχιστα άτομα θα καλέσουν απ' ό,τι κατάλαβα. Για το μονό κρεβάτι σχολίασα, επειδή οι περισσότεροι στην Κύπρο θεωρούν αυτονόητο ότι θα πάρουν στο παιδί τους ημίδιπλο ή και διπλό κρεβάτι ακόμα. Αφού και ο άνθρωπος στο κατάστημα επίπλων μας κοιτούσε περίεργα που ζητήσαμε μονό. Α, για τα χάδια που λέγαμε, ο Αντρέας είναι με τις ώρες του. Κάποιες φορές, ειδικά το βράδι που ξαπλώνουμε μαζί, με αγκαλιάζει, μου χαϊδεύει τα μαλλιά (μάλλον είναι αυτό που κάνουν κι άλλα μωρά για να κοιμηθούν), φέρνει τα μούτρα του στα δικά μου, ενώ κάποιες άλλες, ούτε να τον αγγίξουμε. Σήμερα πήγα να του ζουλήξω τα μάγουλα και μου λέει "ΟΧΙ ΤΑ ΜΑΓΟΥΛΑ", τρέχει, φεύγει, στέκεται κάπου μακριά και μου λέει "ήθα μακι-ά" (ήρθα μακριά). Κλααααψ.....

Γεια σας κορίτσια! Ευτυχώς σήμερα είμαι καλά. Πήγα στο γυναικολόγο και πήρα μια βεβαίωση για την αίτηση άδειας μητρότητας, πήγα στη Δημοτική Βιβλιοθήκη, μετά ήρθα σπίτι, μαγείρεψα και έκανα συμμαζέματα. Έφτιαξα πατάτες γιαχνί, μια αγιορείτικη συνταγή και ήταν πεντανόστιμες! Είχαν μέσα πολλά μπαχαρικά, κανέλα, κύμινο, πάπρικα, δάφνη, μπαχάρι, μιαμ! Ο Αντρέας μας έβγαλε την ψυχή μέχρι να φάει, παρ' όλο που του άρεσε. Αρχικά ήθελε μέσα φέτα, μετά ήθελε κι άλλη φέτα, μετά ανέφερα εγώ το γιαούρτι και ήθελε και γιαούρτι, μετά ήθελε κι άλλο γιαούρτι, μετά τα βάλαμε όλα στο ψυγείο για να μη ζητάει συνέχεια, κι άρχισε να κλαίει, κατέβηκε απ' την καρέκλα του και προσπαθούσε ν' ανοίξει το ψυγείο, τελικά του το άνοιξα εγώ, βρήκε τη μυζήθρα που έτριψε προχτές ο άντρας μου για τα μακαρόνια, και ήθελε αυτήν, του έβαλα λίγο, μετά ξαναήθελε, μετά πάλι, τουλάχιστον με τούτα και με κείνα έφαγε όλο του το φαΐ! Τώρα ξεκουράζομαι υποτίθεται, παρ' όλο που έχω τον Αντρέα να τριγυρίζει. Τώρα ψάχνει την ξύστρα του και λέει "τσύτα μου, πού είσαι; Ωχ όχι! Πού είναι η τσύτα;". Μάγδα τελικά απ' την περίοδο ήταν όλα τα συμπτώματα ε; Κι εγώ έχω κάτι ρούχα για σιδέρωμα, ουφ... Εγώ είχα ρωτήσει για τα πόδια, ευτυχώς που είναι όλα οκ! Εμείς είχαμε ξεχωριστά δωμάτια με τον αδελφό μου. Μια φορά μόνο μας έβαλαν μαζί, στο ίδιο κρεβάτι, επειδή φιλοξενούσαμε κόσμο, και δεν αντέξαμε περισσότερο από είκοσι λεπτά. Μαλλιοτραβηχτήκαμε, και τελικά κοιμήθηκε ο ένας με τη μαμά κι ο άλλος με τον μπαμπά. Κι εμείς έχουμε πολύ αέρα και σήμερα. Δεν ξέρω αν θα σου δώσω κουράγιο, πάντως η ξαδέλφη μου που έχει δύο παιδιά, πηγαίνει κεραμική, χορό λάτιν και δεν ξέρω τι άλλο. Α, φυσικά είναι 51 και τα παιδιά της σπουδάζουν στην Αγγλία, οπότε, κάνε λίγα χρόνια υπομονή βρε! Εγώ πέρσι πήγαινα κεραμική, αν θυμάστε, αλλά φέτος δεν είχα όρεξη, και καλύτερα που δε γράφτηκα, γιατί με τη εγκυμοσύνη αποκλείεται να ξυπνούσα πρωί και να πηγαίνω. Φέτος δεν κάνω κάτι άλλο, έχω και το Κατηχητικό βέβαια, του χρόνου, όμως, θέλω να κάνω κάτι, ίσως μαγειρική ή κάτι με κατασκευές ή τούρκικα, θα δω αν θα τα προλαβαίνω βέβαια, χιχι! Ο άντρας μου πηγαίνει τοξοβολία, Δευτέρα απόγευμα, κι απλά έρχεται η μάνα μου λίγο νωρίτερα και κρατάει τον Αντρέα. Πέρσι πήγαινε μαστορέματα και πρόπερσι καράτε. Όλα αυτά είναι σε μαθήματα του Υπουργείου Παιδείας ή του Δήμου και κοστίζουν ελάχιστα, περίπου 50 ευρώ το χρόνο. Ανθή θα πρέπει να μιλήσεις με τον άντρα σου. Η αλήθεια είναι ότι δεν κάνει τίποτα στο σπίτι. Εγώ δε θα άντεχα έτσι. Ο δικός μου κάνει πάααααρα πολλά, αλλά βέβαια δε δουλεύει. Αλλά και πάλι, δεν έχει σημασία, γιατί δουλεύεις κι εσύ και έχεις και τις διορθώσεις. Πες του, αφού δε βοηθά, να πληρώνει γυναίκα να έρχεται να καθαρίζει. Ε μα! Καλέ, το μωρό που θα βαφτίσουμε είναι του αδελφού του άντρα μου! Γι' αυτό και ανακατεύεται η πεθερά. Κι εμένα μου σπάει τρομερά τα νεύρα το ροχαλητό του άντρα μου. Το τι κλωτσιά, μπουνιά και τσιμπιά έχει φάει, δεν περιγράφεται, αλλά ούτε που χαμπαριάζει το βόδι, χιχι! Καλά, απίστευτη η συζήτηση με το Πανούλη!!! Μάγδα, πολύ γέλιο και η δική σας συζήτηση με το Βασιλάκη. Καγκουράκι περαστικά στην Αγγελικούλα! Η τριώροφη κουκέτα όπωςτην περιγράφεις θα είναι πολύ λειτουργική. Η φίλη μου που σας λέω που μένανε τέσσερα παιδιά σε ένα δωμάτιο, είχαν δύο καναπέδες που γίνονταν κρεβάτια, το βράδι τα άνοιγαν και τα πρωί τα έκλειναν και συμμαζευόταν το δωμάτιο. Εμείς στο δωμάτιο του Αντρέα έχουμε ήδη βιβλιοθήκη, αλλά κάποια στιγμή θα μπει και κανένα γραφειάκι, κ.λπ., οπότε πρέπει να έχουμε λίγο χώρο! Α, τον Αντρέα τον έχουμε τυπικά ακόμα στην κούνια, αλλά συνήθως κοιμάται στο κρεβάτι μας τώρα το χειμώνα. Πάντως, όποτε τον βάλουμε στο κρεβατάκι του, κοιμάται μια χαρά μέχρι το πρωί! Σας φιλώ κορίτσια, με τρέλανε, θέλει συνέχεια να του ζωγραφίζω. Αρχικά μου ζήτησε τη Σοφία (ένα χαρακτήρα από κινούμενα σχέδια), μετά εκκλησία, μετά καμπαναριό, μετά παππούλη, μετά "παιζάκια", μετά τουτού...

Γεια σου Έφη, τώρα πήρα χαμπάρι το θέμα σου! Είχαμε ανοίξει ακόμα ένα θεματάκι για όσες γεννάμε καλοκαίρι, αλλά και πάλι δεν προχώρησε. Εγώ είμαι η Άννα-Μαρία και, αν πάνε όλα καλά, περιμένω να γεννήσω μέσα Ιουλίου.

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ σήμερα ήμουν χάλια, το βράδι ξύπνησα πέντε παρά και μετά δεν μπορούσα να ξανακοιμηθώ. Κατά τις εφτά με ξαναπήρε ο ύπνος, και οκτώ παρά ξύπνησε ο Αντρέας. Δεν ξανακοιμήθηκα, γιατί πήγαμε εκκλησία, αλλά εκεί από κάποια φάση και μετά άρχισα να καταρρέω. Τελικά, μετά τη Θεία Κοινωνία, κράτησε η μάνα μου τον Αντρέα στο "νηπιαγωγείο", και φύγαμε με τον άντρα μου γιατί δεν άντεχα άλλο. Όπως πηγαίναμε στο αμάξι με έπιασε τρελή αναγούλα, έκανα λίγο εμετό στο δρόμο, σε κάτι χορτάρια (λίπασμα ) κι ευτυχώς μετά ένιωσα καλύτερο. Στο σπίτι έφαγα ένα τοστ και κοιμήθηκα σαν τούβλο μέχρι τη μία! Ευτυχώς τώρα είμαι πιο καλά, αν και έχω λίγο πονοκέφαλο. Το μεσημέρι πήγαμε στους γονείς μου, είχε κάνει η μάνα μου ρολό κιμά με αβγό που μου αρέσει πολύ, και σε λίγο, κατά τις έξι, θα έρθει η κουμπάρα μου, έτσι αναγκαστικά μάζεψα το χαμό, σκούπισα λίγο, ξεσκόνισα, καθάρισα το νεροχύτη και τους πάγκους με ντετόλ. Ο Αντρέας κοιμάται ακόμα, ουφ, όποτε κοιμάται απόγευμα ξυπνάει πάρα πολύ ιδιότροπος.... Ο καιρός, ενώ χτες ήταν σχεδόν καλοκαιρινός, 18-19 βαθμοί και ήλιος που έκαιγε, σήμερα φυσάει συνέχεια ένας τρελός αέρας και κάνει κρύο, μπρρρ... Καγκουράκι επαναλαμβάνω: μεγάαααλος γλύκας ο Νικόλας!!! Καλά κάνεις και δεν του αρνείσαι το θηλασμό, θα ήταν καταστροφικό σ' αυτή τη φάση. Κι ο Αντρέας θέλει πάντα συγκεκριμένο χρώμα καλαμάκι. Κάποιες φορές διαλέγει αυτός, κάποιες απλά λέει τι χρώμα θέλει. Είδες, το μελετάγαμε το κατούρημα και το έκανε ο Γιωργάκης! Ο Αντρέας δε θυμάμαι αν είχε κατουρήσει καμιά φορά εμάς, συνήθως κατουρούσε τον εαυτό του. Έχουμε τρία υπνοδωμάτια, αλλά το ένα το έχουμε κάνει γραφείο. Αν χρειαστεί θα μεταφέρουμε το γραφείο στην τραπεζαρία και την τραπεζαρία στο μισό σαλόνι, και θα χρησιμοποιήσουμε ως υπνοδωμάτιο και το τρίτο δωμάτιο. Θα είμαστε λίγο στριμωγμένα, αλλά όλοι οι καλοί χωράνε! Εδώ ξέρω πολύτεκνες οικογένειες που ζούσανε σε σπίτια δύο και τριών υπνοδωματίων. Μια συμμαθήτριά μου, είναι πέντε αδέλφια, και είχαν μόνο τρία υπνοδωμάτια. Στο ένα έμεναν οι γονείς και στα άλλα βολεύονταν τα παιδιά. Μια από τις συγκατοίκους που είχα στη Θεσσαλονίκη, τέσσερα αδέλφια και δύο υπνοδωμάτια. Στο ένα οι γονείς στο άλλο τα παιδιά. Και μια χαρά μεγάλωσαν, και έμαθαν να μοιράζονται και τίποτα δεν τους έλειπε. Ενώ ξέρω άλλες περιπτώσεις, με κάτι σπίτια σαν αεροδρόμια και μόνο ένα παιδί, και παραπονιούνται ότι δεν έχουν χώρο... Η τριώροφη κουκέτα μάλλον θα είναι σαν πολυκατοικία και αρκετά επικίνδυνη. Όπως λέει και η Κατερίνα, κουκέτα και μονό κρεβάτι θα είναι καλύτερα. Εμείς τώρα θα έχουμε και την κουκέτα, θα έχουμε και την κούνια στο παιδικό, να δούμε πώς θα τα διαρρυθμίσουμε. Ευχαριστώ για τις πληροφορίες για τη βάφτιση! Στην Κύπρο τις μπομπονιέρες τις πληρώνει ο νονός. Φυσικά, θα καλέσουν πολύ λίγο κόσμο, οπότε αυτό το έξοδο θα είναι πολύ μικρό, ενώ τραπέζι θα κάνει η πεθερά μου στο σπίτι. Σταυρό θα πάρει ένα σταυρό του πατέρα του μωρού και θα χαράξουν το όνομά του πάνω (κι αυτό έμπνευση της πεθεράς μου) κι ο ιερέας που ρώτησα είπε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα. Οπότε έχουμε ρούχα, λαμπάδα, πετσέτες, βαλίτσα, λαδόπανα και παπούτσια. Λογικά τη λαμπάδα δε θα την πάρουμε από Κύπρο, γιατί πώς θα την κουβαλήσει ο άντρας μου; Βάσω περαστικά στην Ιωαννούλα και σ' εσένα. Καλά, μη φανταστείς ότι έχω καμιά τεράστια κοιλιά, ειδικά το πρωί που ξυπνάω, κι αν πάω τουαλέτα, είναι πολύ μικρή. Αλλά όταν την ακουμπάω, το καταλαβαίνω το φούσκωμα. Κατερίνα περαστικά στο Γιώργο. Δουλίτσες ε; Κι εγώ έκανα κάτι ψευδοδουλειές, όπως είπα και παραπάνω, αλλά πού το κανονικό καθάρισμα που έκανα παλιότερα... Στείλε κανένα τυροπιτάκι από δω! Μισή ευχή δεν υπάρχει. Υπάρχει η ευχή της πρώτης μέρας, που δεν την παίρνει σχεδόν καμία, γιατί σιγά μην κουβαλήσεις τον παπά στο μαιευτήριο, η ευχή της όγδοης ημέρας, που είναι και ευχή ονοματοδοσίας, και η ευχή της τεσσαρακοστής ημέρας. Εμείς πήραμε τις δύο τελευταίες ευχές, και ο ιερέας είχε ρωτήσει και στις δύο το όνομα (είχαμε πάει σε δύο διαφορετικές εκκλησίες). Για το κατούρημα που λέτε, ο Αντρέας βλέπει τον μπαμπά του και πηγαίνει στην τουαλέτα, σηκώνει το μπλουζάκι και λέει "κατου-ήσεις" και πρέπει ο μπαμπάς του να κάνει "πςςςςς" και καλά ότι κατουράει ο Αντρέας. Πιστεύετε ότι θα μπορεί να κατουράει όρθιος απ' την αρχή ή θα πρέπει αρχικά να τον βάλω καθιστό; Σας αφήνω κορίτσια, θα έρθει η κουμπάρα σε λίγο!

Α, ξέχασα, ήθελα να σας ρωτήσω, στην Ελλάδα τι πληρώνει ο νονός σε μια βάφτιση και τι οι γονείς;

Γεια σας κορίτσια! Πού χαθήκατε όλες; Ερημιές... Μάγδα περαστικά σου... Ελπίζω να είσαι καλύτερα σήμερα, κι εσύ κι ο Βασιλάκης. Εγώ πάντως έτσι ήμουν το καλοκαίρι. Συνέχεια ένιωθα κουρασμένη, έπεφτα το μεσημέρι και κοιμόμουν σαν κούτσουρο, ξυπνούσα ακόμα πιο κουρασμένη από πριν και μέχρι τις εννιά το βράδι κατέρρεα, δεν ήθελα να φάω, δεν είχα όρεξη για τίποτα. Μου είχε πέσει πάρα πολύ το σίδηρο, έκανα και δουλειές συνέχεια, ε, δεν ήθελα και πολύ. Μαρίνα δεν ξέρουμε ακόμα αν είναι κορίτσι! Μάλλον μας είπαν, όχι σίγουρα. Ναι, το μωρό πρέπει να είναι που νιώθω. Τον Αντρέα τον κατάλαβα 19 εβδομάδων. Καλά, έχω κάτι μαθήτριες που μου λένε ότι ένιωθαν τα μωρά από το δεύτερο μήνα. Έλεος ρε κορίτσια, δεν είναι πάααααρα πολύ νωρίς; Καγκουράκι είδα τις φωτογραφίες στο φέισμπουκ! Κουκλάκι ο μικρός, αλλά ο Νικόλας είναι φατσάααααρα!!!!! Θέλω να τον φάω!! Κατά τα άλλα, εγώ σήμερα λίγο στο τρέξιμο. Το πρωί (δικό μου πρωί= περίπου 12.30) πήγαμε και παραγγείλαμε κρεβάτι για τον Αντρέα. Πήραμε κουκέτα, μαζί με τα στρώματα, 700 ευρώ. Τα κρεβάτια είναι μονά και όχι ημίδιπλα, γιατί θα κλείσει τελείως το δωμάτιο με το ημίδιπλο, αλλά δε νομίζω να υπάρχει πρόβλημα. Εγώ σε μονό κοιμόμουν μια ζωή, κι ο άντρας μου το ίδιο. Σε καμιά δεκαριά μέρες θα μας τα φέρουν. Δεν το συζητάμε ότι ο Αντρέας αφηνίασε στο κατάστημα επίπλων, πήγαινε από έπιπλο σε έπιπλο, άνοιγε συρτάρια, σκαρφάλωνε σε καναπέδες, κρεβάτια και καρέκλες, εξερευνούσε τα πάντα! Μετά ήρθαμε σπίτι, ετοίμασα το φαγητό, και φάγαμε: μακαρόνια με σάλτσα λαχανικών και κολοκάσι από χτες. Σέρβιρα πρώτα τον Αντρέα, και μέχρι να σερβιριστούμε κι εμείς, είχε πέσει με τα μούτρα! Έτρωγε, έτρωγε, έτρωγε... Τα μακαρόνια τα λατρεύει! Μετά ζήτησε κι άλλο, του βάζω και όπως του έκοβα τα μακαρόνια, του λέω να καθίσει στην καρέκλα του και να με περιμένει, οπότε μου λέει "όχι να καθίσεις, μόνο να ετοιμάσει η μαμά". Εν τω μεταξύ, τώρα στα καλά καθούμενα, τον πιάνουν κάτι αναλαμπές, με δείχνει και λέει "αυτή είναι η μαμά μου". Το ίδιο και με τον μπαμπά του, τον παππού και τη γιαγιά, ενώ σήμερα όπως έτρωγε, λέει "τούτη είναι η κουζίνα"! Αφού φάγαμε πήγαμε στο μαγαζί μας, δηλαδή αυτό που κρατάει ο νονός μου, που είναι υπό μετακόμιση, για να τους βοηθήσει ο άντρας μου. Εμείς καθίσαμε λίγο, μετά πήρα τον Αντρέα στους γονείς μου, γύρισα σπίτι, προετοιμάστηκα για το Κατηχητικό κι έφυγα με την ψυχή στο στόμα. Σήμερα ήρθαν όλα τα κοριτσάκια, και περάσαμε ωραία. Μιλήσαμε για την Υπαπαντή που εορτάζεται αύριο, κάναμε αναπαράσταση με ψεύτικες γενειάδες, μαντίλες και μια κούκλα-μωρό του Αντρέα, και μετά παίξανε τυφλόμυγα και κρυφτό. Τους άρεσε πολύ! Μετά πήγα στους γονείς μου, κάθισα κανένα δίωρο, και πήρα τον Αντρέα και ήρθαμε σπίτι. Τώρα κοιμήθηκε, και βρήκα ευκαιρία να σας γράψω. Σας φιλώ όλες κορίτσια!

Καλέ, ξέχασα να σας πω και τα νέα μου: η κοιλιά μου έχει ανέβει αρκετά, και νιώθω πιο άνετα, μπορώ να κάνω πιο εύκολα δουλειές, κ.λπ. Τις τελευταίες μέρες ένιωθα κάτι πονάκια χαμηλά και είχα ψιλο-τρομάξει, αλλά φαίνεται ήταν επειδή ανέβαινε η μήτρα, άλλαζαν θέση τα έντερα, κ.λπ. Τώρα έχουν περάσει τελείως! Επίσης, νιώθω κάτι ανεπαίσθητες κινήσεις, και μάλλον είναι το μωρό!!! Και η τελευταία ατάκα του Αντρέα: πήρε τη βούρτσα μου για τα μαλλιά και μου κάνει: είναι κουτάλα με τσίμπι-τσίμπι!!!!!!!!!!!!!! Επειδή έχει σχήμα κουτάλας, και έχει και τα δοντάκια που τσιμπάνε!!!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμείς καλά, οι άντρες πήγαν για κάτι ψώνια, και μετά ο Αντρέας θα μείνει για λίγο στους γονείς μου. Χτες το απόγευμα πήγαμε στους γονείς μου, η μάνα μου είχε φτιάξει ελιοτές (τυλιχτή ελιόπιτα), που ο Αντρέας τρελαίνεται, και έφαγε πάαααρα πολλή! Μετά εγώ πήγα για καφέ με τη φίλη μου, ουφ, ξέσκασα! Τα είπαμε, ούτε που θυμάμαι πόσο καιρό είχα να το κάνω αυτό. Μάγδα εμάς ο Αντρέας δεν είναι και τόσο χαδιάρης. Είναι γλύκας, όμως, γενικώς! Ο Αντρέας όταν ήταν νεογέννητο, πολλές φορές είχε κατουρήσει, όχι μόνο εμάς, αλλά και τα μούτρα του, χαχα! Καγκουράκι, μια χαρά που πήγατε τη βολτίτσα σας. Εμάς μας είχε ρωτήσει όνομα ο παπάς, και μάλιστα, την επομένη ήταν του αγίου Ανδρέα, και μας είπε ότι είναι και η γιορτή του!

Γεια σας και πάλι! Βάσω ευτυχώς που ήταν υποφερτή η εξέταση! Μια χαρά θα πάνε όλα, και θα δεις, τον επόμενο μήνα, θα έχεις κι εσύ θετικό τεστ! Εμείς τελικά δε θα πάμε στη φίλη μου, γιατί αρρώστησε ένα απ' τα παιδιά της, αλλά θα πάμε στους γονείς μου, κι ο άντρας μου θα μείνει σπίτι να καθαρίσει, και το βράδι μάλλον θα βγω εγώ με τη φίλη μου για καφέ. Καλά, ούτε που θυμάμαι από πότε έχω να βγω! Το μεσημέρι ο Αντρέας μας έκανε νούμερα, ανακάτευε το φαΐ του και έλεγε "μόνο να παίξεις", μετά τράβηξε το τάπερ με τα φασόλια από χτες δίπλα του, και έτρωγε τα φασόλια απ' το τάπερ με το μεγάλο κουτάλι. Είχε πολλή πλάκα, άνοιγε μια στοματάρα να! Τελικά έφαγε αρκετό, και ψάρι, και χόρτα, και φασόλια. Μετά φτιάξαμε το κέικ, μου ανακάτευε τα αβγά, έριξε κανέλα, και στο τέλος του έστιψα πορτοκάλι να δω αν θα το πιεί, και το κατέβασε μονορούφι, και ήπιε και το δικό μου χυμό, που είχε και γκρέιπφρουτ μέσα, και ήταν πικρός! Μέχρι τώρα δεν είχε ξαναπιεί χυμό, μια φορά του είχα φτιάξει, αλλά ούτε να το δει. Βέβαια, τότε έπιανε ακόμα με το ποτηράκι του, και του το είχα βάλει εκεί μέσα και δεν το ήθελε. Τώρα ζωγραφίζει με κάτι γκλίτερ, του εξήγησα πώς να τα χρησιμοποιεί για να μην πασαλειφτεί, και, ω του θαύματος!, δε λερώθηκε! Σε κάποια φάση αναποδογύρισε κατά λάθος το χαρτονάκι, και παραλίγο να βαφτεί το τραπέζι με γκλίτερ, του λέω "ΟΧΙ ΑΝΑΠΟΔΑ!!!" και κάνει "νομίζω... σύμωσε η μαμά" (νομίζω θύμωσε η μαμά)!!!!!!! Σε κάποια φάση, του δείχνω μια εικόνα των Τριών Ιεραρχών και τον ρωτάω ποιοι είναι αυτοί και μου λέει "Οι Τεις Ιε-άχες"!!!!! Νομίζω του το είχα πει το Σάββατο που προετοιμαζόμουν για το Κατηχητικό και φαίνεται το θυμόταν!

Γεια σας κορίτσια! Χτες κάναμε τη γιορτή των Τριών Ιεραρχών και τα έπαιξα, γιατί έτρεχα να κάνω πρόβες, να μοιράσω τα κείμενα για την εκδήλωση που θα κάνουμε την Τρίτη, να κάνουμε κατανομή, τι θα πει ο καθένας, να κάνουμε και πρόβες, και να έχω και μάθημα σερί... Α, και μετά τη γιορτή δώσαμε τα ενδεικτικά και μετά κάναμε συνεδρίαση αντί να φύγουμε, και μαντέψτε ποιος κρατάει τα πρακτικά; Ποιοοοοος; Ποιος; Σήμερα ευτυχώς δεν έχουμε σχολείο. Θα κάνω ψάρι κι εγώ Αλεξάνδρα, πήγαν τώρα οι άντρες και πήραν, τσιπούρα για τον Αντρέα και διάφορα ψαράκια της βάρκας για μας, με χόρτα βραστά. Θέλω να κάνω και μελόπιτα, και το απόγευμα θα πάμε σε μια φίλη μου, που έχει κι αυτή παιδιά, να παίξει κι ο μικρός. Μάγδα, ζαλάδες ακούω, μήπως συμβαίνει κάτι;;;; Αλεξάνδρα φυσικά και ξέρω πώς είναι η κατάσταση με τον άντρα σου, γιατί ακριβώς τα ίδια περνάω κι εγώ. Ευτυχώς έχει ηρεμήσει κάπως, πιο παλιά μου έλεγε π.χ. αν είχαμε καλεσμένους, να τους πω να έρθουν άλλη ώρα, γιατί έχει επίθεση. Κι αυτός βαριέται τα παιχνίδια και τα παρατάει, αλλά δυστυχώς πιάνει άλλα... Ο Αντρέας τρώει απ' όλα σχεδόν τα φαγητά, εκτός από σούπες, νερόβραστα και αβγολέμονα. Φυσικά, μπορεί να τον πιάσει η ιδιοτροπία και να μη φάει, π.χ. κοτόπουλο ψητό, αλλά αυτό είναι δικό του πρόβλημα. Χτες πάντως τα έφαγε τα φασόλια! Ανθή η άδεια που δικαιούμαι είναι 18 εβδομάδες, δηλαδή τέσσερις μήνες. Αρχίζει υποχρεωτικά δύο εβδομάδες πριν την ΠΗΤ, αλλά αν θέλω ζητάω και νωρίτερα. Δε θα το κάνω, όμως, θα ζητήσω να αρχίσει η άδεια στις 30 Ιουνίου, για να αργήσω λίγο περισσότερο να επιστρέψω στο σχολείο μετά. Δεν είναι και πολλή η άδεια, αλλά δε θα ήθελα να καθίσω στο σπίτι ένα χρόνο, θα κατέληγα στο ψυχιατρείο! Στο σχολείο του Πανούλη μάλλον βάζουν τα αγόρια να κάνουν τσίσα καθιστά για να μη λερώνουν τη λεκάνη, γιατί σίγουρα, τα περισσότερα αγοράκια δε θα βρίσκουν το στόχο, και ποιος ξέρει αν σηκώνουν το κάθισμα. Θα μπορούσες να το συζητήσεις μαζί τους πάντως. Με γεια το καινούριο κινητό! Για τον πυρετό και την αντιβίωση που λέτε, εγώ θα δώσω στο 38. Όσο για το μπανάκι, ξέρω 'γω ρε κορίτσια, τουλάχιστον το χειμώνα, όταν κάποιος έχει πυρετό, νομίζω είναι βασανιστήριο να κάνει μπάνιο. Εγώ τις προάλλες που ήμουν άρρωστη και είχα απλά δέκατα, γύρω στο 37.5, έτρεμα απ' το κρύο, και το μόνο που ήθελα ήταν να χωθώ στο κρεβάτι κάτω από ένα βουνό σκεπάσματα και να ζεσταθώ. Το να κάνω μπάνιο ούτε που μου περνούσε απ' το μυαλό. Όταν αρρώστησε κι ο Αντρέας και έκανε ψηλούς πυρετούς, ο γιατρός μου έγραψε μια αντιβίωση, μήπως και είναι λοίμωξη, αλλά μου είπε να μην τη δώσω, ούτε καν να την πάρω, και να περιμένω να δω αν θα κάνει και την επόμενη μέρα ψηλό πυρετό, και τότε θα έπρεπε να τον πάρω τηλέφωνο να το συζητήσουμε, αν θα δίναμε τελικά την αντιβίωση. Ευτυχώς δε χρειάστηκε. Σας αφήνω κορίτσια, θα τα πούμε μετά!

Γεια σας! Τι κάνετε; Εμείς σήμερα έχουμε κουραστική μέρα στο σχολείο, λόγω μαθημάτων ΚΑΙ γιορτής, αλλά αύριο θα μείνουμε σπίτι, αφού είαναι σχολική αργία! Τώρα φτιάχνω φασόλια φούρνου, όχι με γίγαντες, όμως, αλλά κανονικά. Καγκουράκι μια χαρά το μπεμπάκι! Ανθή πολλά φιλιά! Βάσω σ' εμένα ο θηλασμός λειτούργησε έτσι, και δεν έβαζα γραμμάριο, όσο κι αν έτρωγα. Σε άλλες γυναίκες μπλοκάρει ο μεταβολισμός και είναι πρησμένες καθ' όλη τη διάρκεια του θηλασμού και δεν μπορούν να χάσουν κιλά. Τα σάντουιτς καλέ δεν τα ετοιμάζω εγώ! Μόνο αυτό μου έλειπε! Μας τα παρέχει το Ίδρυμα Σιακόλα, και πηγαίνουμε με τη σειρά όσοι είμαστε από Λάρνακα, δηλαδή ο διευθυντής, ο άλλος φιλόλογος κι εγώ και τα παίρνουμε από τα Ντέμπεναμς πριν πάμε σχολείο. Περαστικά στην Ιωαννούλα! Τι έγινε με τη σαλπιγγογραφία τελικά; Περιμένουμε νεότερα!

Γεια σας κορίτσια! Τα έπαιξα σήμερα... Το πρωί κάθισα κι ετοίμασα τα κείμενα για τη συναυλία που θα κάνουμε στις 4/2, μετά να μαγειρέψω, να φάμε, να συνεχίσω με τα κείμενα, να κάνουμε μπάνιο τον Αντρέα, να κάνω μπάνιο εγώ, μετά να πάω να πάρω τα σάντουιτς για τους μαθητές, να πάμε σχολείο, μαθήματα, στα κενά μου να τρέχω για την εκδήλωση, κομμάτια έγινα. Ουφ... Πώς γίνεται πάντα να τα κάνω ΟΛΑ εγώ; Αλεξάνδρα ο άντρας μου παίζει διάφορα παιχνίδια στον υπολογιστή. Σήμερα μιλούσε με τον αδελφό του στο σκάιπ, και του λέει "το βαρέθηκα το παιχνίδι, θα το παρατήσω" (το παιχνίδι που του τρώει τον πιο πολύ χρόνο), οπότε εγώ πανηγύριζα, τον φιλούσα, κ.λπ. Κλείνει το σκάιπ και μου κάνει "τι πανηγυρίζεις, έτσι το είπα, σιγά μην το αφήσω". Γκρρρ... To TLC δεν είναι συνδρομητικό, είναι μέσα στο πακέτο που πληρώνουμε. Αλλά, ενώ πληρώνουμε για, ξέρω 'γω, 30 κανάλια, κάθε τόσο μας ανακοινώνουν ότι το ένα θα σταματήσει τη λειτουργία του, το άλλο δε θα εκπέμπει στην Κύπρο, κι εμείς συνεχίζουμε να πληρώνουμε το ίδιο ποσό για λιγότερα κανάλια, αφού αυτά που σταματάνε, δεν τα αντικαθιστούν με κάποιο άλλο. Πολύ γέλιο η Κωνσταντίνα! Καγκουράκι πώς πάνε οι θηλασμοί; Αχ, ανυπομονώ να ξαναθηλάσω κι εγώ! Μου λείπει ο θηλασμός, και κυρίως, μου λείπει το "τρώω-τα-πάντα-και-δε-βάζω-γραμμάριο" που συνοδεύει το θηλασμό! Εγώ σίγουρα δε θα δώσω αντιπυρετικό για 36.8 (πιο παλιά έδινα...), αλλά στους 38 θα δώσω. Και στους 37.5, ανάλογα με την περίσταση. Π.χ. την περασμένη βδομάδα που ο Αντρέας έκανε δέκατα κάθε λίγο, έδινα στο 37.5, γιατί ήξερα ότι αν το άφηνα θα πήγαινε 39. Αλλά αν κάνει σε άσχετη φάση 37.5 μάλλον δε θα δώσω. Όσο για το μπάνιο των παιδιών, όπως λέει κι η Κατερίνα, ούτε κι εμείς κάνουμε τον Αντρέα κάθε μέρα μπάνιο τώρα που είναι χειμώνας. Βάσω κι ο Αντρέας μιλάει κάποτε στο τηλέφωνο, ανάλογα με τη διάθεση. Τις προάλλες πήραμε τη μάνα μου, της δίνω τον Αντρέα, και της λέει "έχεις μύτσα;" (έχεις μύξα . Εμείς στην εκκλησία σωθήκαμε με το "νηπιαγωγείο", αλλιώς αν πάμε σε άλλη εκκλησία, τον κυνηγάμε κι εμείς, και την περισσότερη ώρα είμαστε έξω. Τώρα, όταν έχει κι άλλα παιδάκια στο νηπιαγωγείο, όχι μόνο δε βγαίνει έξω ή στον κυρίως ναό, αλλά αν ανοίξει κανείς την πόρτα, πάει και την κλείνει, κι αν δεν τα καταφέρει, ζητάει απ' τον μπαμπά του να την κλείσει. Μια Κυριακή που είχαμε πάει, έρχεται και του λέει "έκεισε πότα μπαμπά" (κλείσε πόρτα μπαμπά)! Μάγδα όντως είναι αίσχος τα περισσότερα κανάλια. Εμείς βλέπουμε Disney Channel (καμένα εγκεφαλικά κύτταρα), ένα κυπριακό που βάζει συνέχεια ελληνικές ταινίες, εκπομπές μαγειρικής (ανάλογα, βέβαια, αν είναι ένθετο σε άλλη εκπομπή, συνήθως καίγεται ο εγκέφαλος στα τρία λεπτά από τις βλακείες της παρουσιάστριας), και η μόνη ελληνική σειρά που παρακολουθώ, όταν είμαι σπίτι, βέβαια, είναι το "Μην αρχίζεις τη μουρμούρα" που το βρήκα έξυπνο και διασκεδαστικό. Καλά έκανες και πήρες άδεια. Εγώ παραπήρα αυτόν τον καιρό και δε με παίρνει να λείψω. Χμ.. στην τούρτα με χάλασε η μπανάνα. Νομίζω δεν κολλάει και πολύ με το βύσσινο, το οποίο λατρεύω! Κατερίνα πωπω, χιόνι ε; Εμάς εδώ τη μέρα έχει καλοκαίρι, 17-18 βαθμούς, αλλά τη νύχτα πέφτει στους 10, μπορεί και πιο κάτω. Καλά, η διευθύντρια πολύ στριμμένη. Μου θύμισες έναν καθηγητή της Αρχαιολογίας, που, όταν είχαμε πάει στην ανασκαφή του, αν πηγαίναμε εφτά και πέντε, αντί εφτά, μας έκανε παρατήρηση. Ο Αντρέας λέει συνέχεια ατάκες. Σήμερα το πρωί, ενώ ήμασταν στο κρεβάτι κι έκανε αγκαλιές με τον μπαμπά του, κάνει "πέτατσε πέτατσε πέτατσε" κι έκανε τα χέρια του σαν να πετάει, και συνεχίζει "πέτατσε σαν πουλί" και μετά "πέτασε σαν νεάιζα" (νεράιδα). Από ένα κινούμενο σχέδιο με νεράιδες θα το έμαθε. Και μετά κάνει "Ω Σεέ μου!" (Ω Θεέ μου). Το μεσημέρι στο τραπέζι πάλι είχε πολλή πλάκα. Είχαμε κοτόπουλο ψητό από την Κυριακή, και το έκοψα κομμάτια, το έκανα πανέ και το έβαλα στο φούρνο. Έκανα κι ένα πιλάφι κι έψησε κι ο άντρας μου τρία χωριάτικα λουκάνικα. Καθόμαστε να φάμε, κι έβαλα στον Αντρέα κοτόπουλο και ρύζι, και πολύ λίγο λουκάνικο. Αλλά πού, ο μερακλής. Ήθελε κι άλλο λουκάνικο, οπότε τραβά το πιάτο με τα λουκάνικα, αρπάζει ένα λουκάνικο, όπως ήταν ολόκληρο και κάνει "κόψουμε.. με το κουταλάκι"! Εννοείται ότι τις γράφω τις ατάκες του. Για τον άντρα μου που λέτε, από λόγια δεν παίρνει με τίποτα. Να δούμε με το καινούριο μωρό πώς θα είναι. Όσο για τη βάφτιση, δε γίνεται να το τρενάρουν άλλο. Ήδη το μωρό είναι 13 μηνών, κι αν περιμένουν να μπορώ εγώ να ταξιδέψω, θα πάει δυόμιση χρονών. Δεν έβρισκαν νονό με τίποτα, και θα το βάφτιζε ένας δεύτερος ξάδελφος, που τον βλέπουν κάθε δεκαπέντε χρόνια, και θα ήταν κρίμα για το καημένο το μωρό, ουσιαστικά δε θα είχε νονό. Έτσι και με τη μεγάλη του κόρη από τον πρώτο του γάμο, του τη βάφτισε ένας ξάδελφος του πατέρα του, και η μικρή δεν έβλεπε ποτέ το νονό της. Κάθε Πάσχα πήγαινε στο σπίτι της γιαγιάς, των πεθερικών μου δηλαδή, κι έπαιρνε τη λαμπάδα κι ένα δώρο, και αν ήταν εκεί η μικρή καλώς, αλλιώς του χρόνου... Τελικά αυτός πέθανε πριν μερικούς μήνες, οπότε τώρα κι αν δεν έχει νονό. Με τη δεύτερη κόρη δεν ξέρω τι παίζει με νονό, πάντως με το μικρό είχαν πρόβλημα, γιατί δεν έβρισκαν. Σας αφήνω κόρες, γιατί είμαι κομμάτια.

Α, καλέ, σας είπα ότι θα βαφτίσουμε το παιδί του κουνιάδου μου; Το Πάσχα θα γίνει η βάφτιση, στην Πάτρα, εγώ δε θα πάω, αλλά θα πάει ο άντρας μου να το βαφτίσει! Δεν έβρισκαν νονό, και ίσως θα το βάφτιζε κάποιος δεύτερος ξάδελφός τους, που τον βλέπουν το πολύ κάθε δεκαπέντε χρόνια, έτσι, κι αφού εγώ το είχα προτείνει από το καλοκαίρι, είπαμε να το βαφτίσουμε!

Γεια σας κορίτσια! Μόλις επέστρεψα απ' το σχολείο, ο Αντρέας κοιμάται, έτσι κάθισα να σας διαβάσω. Ευτυχώς αυτό το τετράμηνο είναι πιο ξεκούραστο, γιατί έφυγε μία ώρα μαθήματος κι έτσι έχω τρία τρίωρα και μόνο δύο τετράωρα. Καγκουράκι κι εγώ το παθαίνω αυτό, να νομίζω ότι ξυπνάω κάθε τέταρτο. Τελικά το πρωί έχω την εντύπωση ότι δεν έχω κοιμηθεί καθόλου... Αλεξάνδρα κι εγώ έβαλα μια-δυο φορές ορό και πήγα να πεθάνω. Και ελάχιστη ποσότητα μιλάμε έτσι; Τώρα που ήμουν άρρωστη μου έδωσε ο γιατρός ένα σπρέι, ήταν αλατόνερο με ευκάλυπτο, και ήταν πολύ καλύτερο απ' τον ορό. Καλά, ο δάσκαλος που λέω εγώ είχε σπουδάσει τη δεκαετία του '50 ή μπορεί και νωρίτερα, αφού όταν μου έκανε μάθημα το 1987 ήταν πάνω από πενήντα χρονών. Με τη μυωπία, εγώ ξεκίνησα με μισό στο ένα μάτι και 0.75 στο άλλο, και κατέληξα να έχω γύρω στους εννιά βαθμούς... Μπρρρ... Στο συνέδριο τι θα κάνεις; Για δώσε τη συνταγή του παντζαροκέικ! Καλά, κι ο Αντρέας από τα γενέθλιά του, λέει συνέχεια το τραγουδάκι που λέμε όταν σβήνει το κεράκι: "Να ζήσεις Αντέα και χόνια πολλά, μεγάλος α γίνεις, άπτα μαλλιά. Παντού συνώμη το φως (αντί "της γνώσης") και κανένας σοφός"!!! Εδώ και μερικές μέρες, θυμήθηκε ότι στο πάρτι γενεθλίων του, πριν δύο μήνες δηλαδή, ανέβηκε στη σκάλα και έπεσε, και λέει "έκανες φου (ότι έσβησε το κεράκι), πίτι παππού γιαγιά (στο σπίτι του παππού και της γιαγιάς) έπεσες κάλα, πίπησες (έπεσες από τη σκάλα και χτύπησες)"! Α, για τον εαυτό του μιλάει στο β' ενικό πάντα! Μάγδα ωραίες οι λύσεις που δίνεις για τον υπολογιστή, και η σατανική και η ξεκάθαρη, αλλά δυστυχώς δεν παίρνει από λόγια. Το ίντερνετ το χρειάζομαι κι εγώ, και για τη δουλειά μου, και για το Κατηχητικό, και για οτιδήποτε άλλο, αλλά και για να μιλάω μαζί σας, να μπαίνω σκάιπ να μιλάω με τον αδελφό μου, κ.λπ. Οπότε να το χαλάσω ή να το κόψω (που μπορώ, αφού είναι στο όνομά μου), δεν παίζει, αν και, τον έχω απειλήσει πολλές φορές. Τώρα να κάνουμε συμφωνία, επίσης δεν παίζει, γιατί όποτε του πω να κάνει κάτι, π.χ. να παίξει με τον Αντρέα, μου λέει "θα μου πεις εσύ τι θα κάνω; Τι σε νοιάζει εσένα τι κάνω;" κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ. Όσο κι αν του εξηγώ ότι, από τη στιγμή που ζούμε μαζί φυσικά και με νοιάζει τι κάνει, και ό,τι κάνει επηρεάζει κι εμένα, δεν το καταλαβαίνει. Φοβάμαι ότι ίσως βρίσκεται στα προστάδια της κατάθλιψης, γιατί δεν κάνει τίποτα. Είναι όλη μέρα στο σπίτι, βγαίνει για να πάει για ψώνια και να πληρώσει λογαριασμούς, και στο σπίτι ή κάθεται στον υπολογιστή, ή κάνει κάποιες δουλειές, ή ασχολείται με το μωρό. Ε τώρα, αυτό δεν είναι ζωή, εγώ θα είχα πάθει κατάθλιψη πολύ νωρίτερα. Στο TLC έχει πολλές κουφές εκπομπές, όπως αυτή που λέγαμε με τον αποθησαυρισμό ή μια παραλλαγή της, που βάζουν ένα άτομο με καταναγκαστικό αποθησαυρισμό και ένα άτομο με εμμονή στην καθαριότητα και την τάξη. Τις προάλλες έδειχνε έναν κομμωτή 22 χρονών, που είχε ψυχαναγκασμό με την τάξη. Αφιέρωνε μία ώρα κάθε μέρα για να εναρμονίζει όλα τα αντικείμενα του σπιτιού του, π.χ. το βούλωμα του νεροχύτη έπρεπε να είναι σε συγκεκριμένο σημείο του νεροχύτη, και το τριγωνικό σιδεράκι πάνω σ' αυτό, έπρεπε να κοιτάει το σιφόνι, κι όχι απ' την άλλη. Κι αυτόν τον τύπο τον έβαλαν στο σπίτι μιας 54χρονης, που είχε να καθαρίσει δεκαετίες, όλο το σπίτι ήταν καλυμμένο από τρίχες από τα κατοικίδια, και φυσικά, υπήρχαν παντού πράγματα, μέσα σε κούτες, σε στοίβες, κ.λπ. Τελικά την έπεισε και πέταξαν τα περισσότερα πράγματα, ενώ καθάρισαν και το σπίτι, κι αυτός ηρέμησε λίγο και δεν ήθελε να είναι όλες οι γραμμές εναρμονισμένες! Έχει κι άλλες εκπομπές με κουλά άτομα, π.χ. μία που δείχνει άτομα, κυρίως γυναίκες που μαζεύουν εκπτωτικά κουπόνια, πηγαίνουν στο σούπερ μάρκετ, αγοράζουν απίστευτες ποσότητες προϊόντων και μετά τα αποθηκεύουν σε τεράστιες αποθήκες στο σπίτι τους, και καταλήγουν να έχουν ράφια ολόκληρα με πράγματα, τα οποία κρατάνε κλειδωμένα και τα προσέχουν σαν τα μάτια τους. Μια άλλη εκπομπή είναι το "I didn't know I was pregnant" και παρουσιάζει ιστορίες γυναικών που πήγαν στο νοσοκομείο με πόνους και νόμιζαν ότι έπαθαν τροφική δηλητηρίαση ή κολικό των νεφρών και έμαθαν ότι γεννάνε, ενώ δεν είχαν ιδέα ότι κυοφορούν! Εμάς όλως περιέργως το σαλόνι δεν είναι σε άθλια κατάσταση τώρα! Είναι απλά λίγο ακατάστατο! Α, καλέ, να σου ζήσει ο σύζυγος! Εγώ πέρσι είχα φτιάξει μια τέλεια τούρτα με νουτέλα, φέτος αναγκαστικά ζαχαροπλαστείο. Περαστικά και στο Βασιλάκη. Καλά, πολύ γέλασα με την αυτοπεριγραφή σου! Άκου πατημένο σύκο!!! Ούτε κι ο Αντρέας τρελαίνεται για τα φουσκωτά. Καλά, εσύ έκλεισες το χέρι της αδελφής σου στο ψυγείο, εγώ είχα αφήσει έναν καναπέ πάνω στο κεφάλι του αδελφού μου. Κάτι ψάχναμε μάλλον, πήγα εγώ πίσω από τον καναπέ και τον σήκωσα απ' τη μία πλευρά για να κοιτάξει ο αδελφός μου από κάτω, βάζει αυτός από κάτω το κεφάλι του, κι εγώ άφησα (επίτηδες) τον καναπέ να πέσει πάνω στο κεφάλι του. Στο σβέρκο του για την ακρίβεια. Τρέχουν οι γονείς μου, ευτυχώς δεν είχε πάθει τίποτα, αλλά μετά με μάλωναν και μου έλεγαν ότι θα μπορούσα να του είχα κόψει το κεφάλι, κι εγώ να σκέφτομαι ότι, αν κοβόταν το κεφάλι του, θα του βάζαμε ένα κέρινο... Πάνω σ' αυτό που λες ότι έλεγες στο Βασίλη ότι θα είστε αχώριστοι, εγώ του έφτιαξα σήμερα μια καρδιά, τον ρωτάω τι είναι, "καγιά" μου απαντά. Φτιάχνω κι ένα τόξο "τι είναι αυτό;" "τότσο". Μετά γράφω απ' τη μία ένα Α και του λέω αυτό είσαι εσύ, κι απ' την άλλη γράφω Μ και του λέω, αυτό είμαι εγώ, μαμά, επειδή αγαπιόμαστε και μου λέει "και ο μπαμπάς;" "α, ναι" του λέω "αυτόν τον ξέχασα τελείως". Σας αφήνω κόρες, σεντόναρο έγραψα!

Χαχα, ακούστε φάση ο Αντρέας: ζωγράφιζε όρθιος στο τραπεζάκι του καθιστικού και σε κάποια φάση, όπως στεκόταν, έγειρε στο τραπέζι και κοιμήθηκε όρθιος!!!!! Προηγουμένως έπαιζε με ζυμαράκι και μου κάνει "βοήσεια, κόλλησαν χεάκια μου" (βοήθεια, κόλλησαν τα χεράκια μου). Έχει πολλή πλάκα αυτό το μωρό! Ααααα, ξέχασα να σας πω και το άλλο: επιτέλους ο άντρας μου μάζεψε το χριστουγεννιάτικο δέντρο!!!

Γεια σας κορίτσια! Πολλή βροχή σήμερα! Ευτυχώς γιατί τη χρειαζόμασταν! Μαρίνα ο άντρας σου τι δουλειά κάνει και πρέπει να ταξιδεύει συνέχεια; Εμάς ο Αντρέας στην ηλικία που είναι τώρα ο Αντωνάκης δεν καθόταν και πολλή ώρα σε καθισματάκι. Το πολύ πέντε λεπτά, και μετά σηκωνόταν όρθιος, ακόμα κι αν ήταν δεμένος, και ήθελε βόλτες. Φαγητό απ' έξω δεν του είχα δώσει, μέχρι πρόσφατα, μετά τα δύο δηλαδή. Προηγουμένως έπαιρνα μαζί μου το φαγητό του και τον τάιζα. Βάσω περαστικά στην Ιωαννούλα! Καλά, φρίκαρα που της έκλεισες το χέρι στην πόρτα. Ευτυχώς που δε χτύπησε! Εγώ αν πάω τον Αντρέα θέατρο ή σινεμά, μάλλον θα μας διώξουν. Δεν υπάρχει περίπτωση να καθίσει περισσότερο από δέκα λεπτά. Για τη Ρουμάνα, απ' ό,τι είπαν στις ειδήσεις, η γυναίκα αυτή δεν άφηνε κανέναν να μπαίνει στο σπίτι της, εξαιτίας του προβλήματός της. Οι γείτονες, ενώ είχαν σχέσεις, δεν είχαν μπει ποτέ μέσα στο σπίτι της, ενώ το παιδί της πήγαινε στο σχολείο πάντα καθαρό και χαρούμενο, οπότε δεν υποψιάστηκε κανείς τίποτα. Δηλαδή, αν δεν υπάρχουν δείγματα προβλήματος, δε θα μπει το Γραφείο Ευημερίας στο σπίτι σου στο άσχετο για να κάνει έλεγχο. Σας αφήνω κορίτσια, θέλει να του ζωγραφίσω εκκλησία!

Α, καλά, τούμπες ήθελε να κάνει ο κύριος, όχι να κοιμηθεί... Ανθή κι ο Αντρέας μου λέει "ωωωω, τι όμοφη μαμά που είσαι", αλλά είναι μια ατάκα που ξεσήκωσε από την Πέππα το γουρουνάκι! Καλέ, έτσι όπως περιέγραψες τη ζωή σου κουράστηκα και μόνο που τα διάβασα! Ο δάσκαλος ήταν όντως ψυχάκιας, αλλά γενικότερα τότε έπεφτε ξύλο, στα Δημοτικά τουλάχιστον. Μάλλον πετύχαμε τη μεταβατική περίοδο που το ξύλο είχε καταργηθεί, αλλά δεν είχαν προσαρμοστεί όλοι οι δάσκαλοι. Πάντως, ακόμα και νεαροί δάσκαλοι ρίχνανε σφαλιάρες. Θυμάμαι μια φορά στη γ' δημοτικού, κάτι είχε γίνει στην τάξη, και η δασκάλα μας έβαλε να ανοίξουμε όλοι τα χέρια μας, και πέρασε και μας έδωσε από μία με τη βέργα. Αυτό έγινε τελευταία ώρα, και όταν σχολάσαμε, το είπα μυξοκλαίγοντας στη μάνα μου, η οποία έπαθε ένα μίνι εγκεφαλικό και φώναζε "τιιιι;;;; Σας χτύπησε με τη βέργαααα;;;; Πωπωωωωω... Το χέρι σου φούσκωσεεεεεε". Στην πραγματικότητα, όμως, μας είχε ακουμπήσει με τη βέργα, δε μας είχε χτυπήσει. Με την ίδια δασκάλα, όμως, συνέβη ένα πάρα πολύ σοβαρό περιστατικό με τον αδελφό μου. Είχε γυρίσει πίσω του την ώρα του μαθήματος, και η δασκάλα έπαθε παράκρουση, πέταξε το θρανίο μακριά, τον έριξε στο πάτωμα, και τον έσυρε μέχρι το γραφείο του διευθυντή. Εννοείται πήγε η μάνα μου και έκανε φασαρία, κι αυτή "συγγνώμη" και "συγγνώμη" και "ήταν η κακιά η ώρα". Μαρίνα κάνε αναλύσεις να δεις το σίδηρό σου πού βρίσκεται. Προσπάθησε να βάλεις πρόγραμμα στις δουλειές, και μην τρελαίνεσαι αν δεν είναι και όλα στην εντέλεια. Δεν έγινε και τίποτα! Ουφ, πάλι κλείστηκε στο γραφείο και μου άφησε το μωρό, κι εγώ δεν μπορώ κάθε λίγο να σηκώνομαι... Του λέω να τον αναλάβει και μου κάνει "άντε από δω, έχω δικαίωμα να καθίσω λίγο". Εγώ δηλαδή πότε θα καθίσω;

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμείς καλά, οι γονείς μου πάλι ήταν άρρωστοι και πήγαν στο νοσοκομείο, αλλά ευτυχώς δεν ήταν κάτι σοβαρό και τους άφησαν! Καγκουράκι μια χαρά με τα κιλά! Κι εγώ τα είχα χάσει πάρα πολύ εύκολα και γρήγορα, λόγω του θηλασμού! Εμάς το σπίτι είναι μονίμως ακατάστατο. Δηλαδή όχι όλο το σπίτι, μόνο το σαλόνι που παίζει συνέχεια το Αντρέας. Τώρα π.χ. στα δύο τραπεζάκια και στον καναπέ έχει σκόρπιες ζωγραφιές και στο ένα απ' αυτά έχει και χαρτομάντηλα που τα έβγαζε ο Αντρέας απ' το κουτί και τα έκανε μπαλίτσες, στον άλλο καναπέ έχει κάτι παιχνίδια και το σκάκι απλωμένα όλα, και στο πάτωμα μερικά παιχνίδια και ζωγραφιές. Α, και το χριστουγεννιάτικο δέντρο στη γωνία, μην το ξεχνάμε! Για να μην πω για το μύλο πιπεριού στην πολυθρόνα! Το σαλόνι υπήρξε και σε πολύυυ χειρότερα χάλια! Εγώ όταν μαζεύω, αφήνω τα παιχνίδια που ξέρω ότι θέλει ο Αντρέας και παίζει μ' αυτά, γιατί ούτως ή άλλως, θα τα ξαναφέρει την επομένη. Ο άντρας μου πάλι, απλά τα μαζεύει όλα απ' το πάτωμα και τα βάζει στους καναπέδες, κι αυτό είναι το συγύρισμά του... Ο Αντρέας είναι μια χαρά τώρα, απλά έχει λίγες μυξούλες. Χτες βράδι έβηχε συνέχεια, οπότε φωνάζω τον άντρα μου που δεν είχε ξαπλώσει ακόμα, και του λέω να του βάλουμε ορό στη μύτη. Ε, πώς έγινε, κι ενώ δεν ξυπνά ποτέ από ομιλίες και θορύβους, μόλις το άκουσε αυτό άρχισε να φωνάζει "όχι! Όχι!!!!!" και να κλαίει! Τελικά του βάλαμε, και ο βήχας κόπηκε μαχαίρι! Τα συμπτώματα δεν έχουν υποχωρήσει, έχω ακόμα αναγούλες, ξινίλες και ζαλάδες... Η κοιλίτσα φαίνεται κάπως! Καλά, πολύ γέλασα με την Αγγελική! Άκου "κάγκελα"!!! Ανθή μια χαρά περάσατε στο σινεμά! Ποια ταινία είδατε; Ωχ, πάω να τον κοιμήσω και επανέρχομαι!

Γεια σας κορίτσια! Σήμερα κουράστηκα πάαααρα πολύ, παρ' όλο που δεν έκανα και τίποτα. Έφτιαξα λαζάνια με κιμά και μπεσαμέλ, καθάρισα λίγο νεροχύτη και πάγκους, προετοιμάστηκα για το Κατηχητικό, πήγα στο Κατηχητικό, γύρισα, έπαιξε με τον Αντρέα, δεν μπορώ να πω ότι έκανα κάτι το φοβερό, αλλά κατά τις οκτώ ένιωθα ότι καταρρέω. Οκ, σχεδόν όλη μέρα είχα τον Αντρέα, το πρωί πήγε ο άντρας μου για κάτι ψώνια, μετά, όταν φάγαμε και κάθισα να προετοιμαστώ για το Κατηχητικό, θυμήθηκε ο άντρας μου να πάει να κοιμηθεί, κι εγώ έκοβα εικονίτσες κι είχα τον Αντρέα να διαλύει τα πάντα, κι όταν γύρισα, κλείστηκε ο έξυπνος ο άντρας μου στο γραφείο κι έπαιζε στον υπολογιστή, και με άφησε εμένα με τον Αντρέα που αφηνίασε, κι έκανε όλο αταξίες. Δε χρειαζόταν να σηκώνομαι και πολύ, αλλά όσο να 'ναι, κουράστηκα. Να λέω στον άντρα μου να έρθει από δω να ασχοληθεί με το μωρό, ααα, δε γίνεται, γιατί θέλει να βρίσκεται μονίμως μπροστά από έναν υπολογιστή, και στο σαλόνι το λάπτοπ το έχουμε από τη μεριά της πολυθρόνας, που είναι το μόνο κάθισμα που με βολεύει, γιατί έχει ψηλή πλάτη και ακουμπάω. Γι' αυτό το λόγο την αγόρασα, άλλωστε, για να κάθομαι εγώ, επειδή δεν μπορώ τους καναπέδες, που κάθεσαι και το κεφάλι σου είναι στον αέρα. Κάποιες φορές έρχεται και γυρνάει το λάπτοπ, αλλά απορώ: δεν του περνάει απ' το μυαλό ΝΑ ΜΗΝ ΚΑΘΕΤΑΙ ΣΤΟΝ ΥΠΟΛΟΓΙΣΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ; Αν και, νομίζω ότι τώρα τελευταία έχει βελτιωθεί κάπως, παίζει με τον Αντρέα πιο πολύ, ασχολείται αρκετά μαζί του, αλλά συνήθως καταφεύγει στην εύκολη λύση: Έλα Αντρέα μου να σου βάλω κινούμενα σχέδια να δεις... Α, σας είπα ότι το χριστουγεννιάτικο δέντρο ακόμα δεσπόζει στο σαλόνι μας; Χωρίς στολίδια, βέβαια, αλλά είναι εκεί! Με τη φάτνη από κάτω του, και την Παναγία κάτω από μια κούπα του Αντρέα. Όλα κομπλέ! Του είπα καμιά πεντακοσαριά φορές να το μαζέψει, και η απάντηση είναι "αφού ήμασταν άρρωστοι" (ήταν άρρωστος για μία μέρα). Δεν του γκρινιάζω, κάποια στιγμή πριν το Πάσχα φαντάζομαι θα το μαζέψει. Κατερίνα αν έχει πάρει από σένα τότε μπορεί και να τα γλιτώσει τα γυαλιά! Η μυωπία είναι θέμα γονιδίου, έλεγε ο οφθαλμίατρός μου. Χριστίνα οκτώ κιλά είναι όντως πολλά. Σου εύχομαι να τα χάσεις γρήγορα! Σ' εμάς παλιά, δηλαδή μέχρι πριν δεκαπέντε χρόνια, πήγαιναν όλοι δάσκαλοι, επειδή διορίζονταν αμέσως. Ιούνιο έπαιρναν το πτυχίο και Σεπτέμβριο διορίζονταν. Σκέφτονταν κιόλας ότι είναι εύκολη δουλειά (!!!), ότι έχει πολλές αργίες και απογεύματα ελεύθερα (που δεν είναι ακριβώς έτσι, βέβαια), και γινόταν σφαγή για το Παιδαγωγικό. Αυτό με τους μετανάστες κάπου το πήρε το μάτι μου. Εμάς εδώ πέθανε μια σαραντάχρονη Ρουμάνα, μόνη και αβοήθητη, η οποία είχε και παιδί πέντε χρονών, και βγήκε μια γυναίκα σε μια εκπομπή, και λέει "να φύγουν όλοι αυτοί, έρχονται και παίρνουν τα βοηθήματα, και ζουν εις βάρος μας", και η παρουσιάστρια έγινε έξαλλη. Το συζητούσαν και κάποιοι μαθητές στο σχολείο, που κατά κανόνα είναι συντηρητικοί και εναντίον των ξένων, και ήταν αγανακτισμένοι μ' αυτήν που βγήκε και είπε αυτές τις βλακείες. Τελικά βγήκαν στη δημοσιότητα πλάνα από το σπίτι της, το οποίο ήταν σαν σκουπιδότοπος, δεν μπορείτε να φανταστείτε. Πράγματα παντού, στα πατώματα, στα έπιπλα, παντού. Η γυναίκα αυτή είχε πρόβλημα, είχε καταναγκαστική αποθησαύριση, δηλαδή μάζευε ασταμάτητα πράγματα, τα οποία στοίβαζε στο σπίτι της (στο TLC έχει ολόκληρη εκπομπή για ανθρώπους που πάσχουν από αυτή τη διαταραχή), και ζούσαν με το παιδί της σ' αυτό το χάλι, και κανείς δεν είχε υποπτευθεί το παραμικρό, γιατί δεν άφηνε κανένα να μπει στο σπίτι της, λόγω του προβλήματός της. Μάγδα εγώ σίγουρα δεν είμαι τελειομανής με το σπίτι! Το χριστουγεννιάτικο δέντρο το αποδεικνύει αυτό! Περαστικά στο Βασιλάκη! Αυτό με τα ποδαράκια που πονάνε το έχεις πει στον παιδίατρο; Επειδή μας το λες συχνά. Κι εγώ το ίδιο παθαίνω με τη θάλασσα και τους φακούς! Από το καλοκαίρι φοράω μόνο γυαλιά, νομίζω οι φακοί που μου έκανε ο οφθαλμίατρος δεν είναι και πολύ καλοί και απ΄ το ένα μάτι δε βλέπω και τέλεια, έτσι προτιμώ τα γυαλιά. Σας αφήνω κοριτσάκια, πάω να ξεκουραστώ.

Γεια σας κορίτσια! Κουράστηκα πολύ στο σχολείο σήμερα, είχα κενό την πρώτη ώρα κι έκανα διάφορες δουλειές, απουσίες μαθητών, πρακτικά συνεδριάσεων, φωτοτυπίες, και μετά τέσσερις συνεχόμενες ώρες μάθημα. Ευτυχώς βρήκα μαθητές για τη γιορτή. Στην αρχή της χρονιάς, όπως και πέρσι, προσπαθούσα κάθε φορά να βάζω καινούριους μαθητές, και να δίνω ευκαιρίες και σε μαθητές που δεν πολυ-συμμετέχουν στα κοινά και δε φαίνονται πολύ στο σχολείο, αλλά έχει πολύ κυνήγι, άπειρες πρόβες (γιατί οι περισσότεροι από αυτούς δυσκολεύονται να διαβάσουν), και άγχος, οπότε τώρα βάζω τους ίδιους ξανά και ξανά και δε με νοιάζει. Κατερίνα κι εγώ δεν κατάλαβα πώς πέρασε η εβδομάδα, αφού Δευτέρα και Τρίτη δεν πήγα σχολείο, και Τετάρτη δεν κάναμε μαθήματα! Κι εγώ έτσι άρχισα με τα γυαλιά, όπως ο Νίκος. Αρχικά τα φόρεσα για τον πίνακα και την τηλεόραση (υπολογιστές τότε δεν είχαμε!), και μάλιστα είχα λιγότερο από ένα βαθμό μυωπία. Σιγά σιγά άρχισα να τα φοράω συνέχεια, γιατί ανέβαινε η μυωπία, και κατέληξα να έχω 39879879087 βαθμούς. Πάντως εγώ είχα ενθουσιαστεί που φόρεσα γυαλιά, επειδή όλοι οι μεγάλοι στο περιβάλλον μου φορούσαν, και ένιωθα ότι έτσι μεγαλώνω. Αφού μου είχε ευχηθεί η γιαγιά μου "αχρείαστα να είναι" κι αναρωτιόμουν γιατί να μου πει τέτοια χαζομάρα! Ο δάσκαλος αυτός ήταν περίπτωση, βέβαια. Ήταν πολύ πονηρός και μας έκανε να νομίζουμε ότι είναι ο σούπερ διασκεδαστικός δάσκαλος, κι ότι στο μάθημά του αποκλείεται να πλήξουμε. Ξέρω 'γω, μπορεί να το πίστευε κιόλας. Ο Νίκος τώρα δεν κάνει μπάνιο μόνος του; Ξέχασα πότε αρχίσαμε εμείς να κάνουμε μπάνιο μόνοι μας. Σας φιλώ όλες!