Θέλω να γίνω μαμά

Γεια σας κορίτσια! Καλά, είμαι μεγάλη γαϊδούρα! Ξέχασα να ευχηθώ στη Βάσω και στη Μάγδα για το Βασιλάκη! Σας εύχομαι κορίτσια, έστω και με τέσσερις μέρες καθυστέρηση... Ουπς! Εμείς καλά είμαστε, δηλαδή ο Αντρέας έκανε λίγο πυρετό απόψε. Το πρωί πήγαμε εκκλησία και κοινώνησε και η μικρή. Δηλαδή την πήγε η νονά της και κοινώνησε, και εγώ κρατούσα τη λαμπάδα. Υπερπαραγωγή! Έφυγε κι ο αδελφός μου σήμερα, τον πήγαμε εμείς στο αεροδρόμιο. Πετούσε στις 12 το μεσημέρι, και πριν λίγο έφτασε στο Ελσίνκι, κι έχει άλλες τέσσερις ώρες δρόμο μέχρι την πόλη που μένει. Σας αφήνω γιατί η μικρή αποκοιμήθηκε και θα την ξυπνήσω για να θηλάσει, γιατί αλλιώς θα με ξυπνήσει μες στη μαύρη νύχτα...

Δεν μπορεί να μην υπάρχει κανείς. Κάποιος ανεβάζει τα άρθρα και κάποιος διαχειρίζεται το φόρουμ. Αλλά σίγουρα το έχουν παρατημένο, αυτό φαίνεται. Παλιότερα στο μάμμυλαντ γινόταν χαμός, τώρα υπολειτουργεί.

Επανήλθα! Τελικά είχε χύσει απλώς λίγο νερό στο τραπεζομάντηλο, κι έκανε λες και έριξε βιτριόλι. Που λέτε, η πεθερά έφυγε, αλλά οι παρενέργειες της επίσκεψής της παραμένουν. Τον άντρα μου τον πιάνουν αναλαμπές, και κάνει λες και τα παιδιά δεν είναι δικά του, αλλά τα βρήκε έτοιμα κάποια στιγμή να τον περιμένουν. Μου λέει ότι, όταν είμαι εγώ εδώ, αυτός ούτε θα τα ταΐζει, ούτε θα τα αλλάζει, κ.λπ., γιατί αυτό είναι δική μου δουλειά και κανενός άλλου. Του λέω "και ποιος το λέει αυτό" και μου απαντά "η λογική. Αυτό είναι το σωστό". "Ναι" του λέω "η λογική της μάνας σου". Δε βγάζεις άκρη, επιμένει ότι δε γίνεται τις δικές μου ευθύνες να τις μεταθέτω στους άλλους και να του πασάρω τα παιδιά. Του λέω "καλά, μόνη μου τα έκανα; Σε ποιον τα 'πασάρω'; Στο γείτονα; Στον πατέρα τους τα δίνω. Είναι και δική σου ευθύνη, δεν είναι μόνο δική μου". Τίποτα αυτός. Είναι απίστευτο πώς γίνεται να επηρεάζεται τόσο πολύ απ' τη μάνα του, και απ' όσα του λέω εγώ, να μην κολλάει τίποτα. Φυσικά, όλα αυτά στα λόγια, γιατί στην πράξη, συνεχίζει να βοηθά πάρα πολύ στο σπίτι. Μόνο που δεν παίζει με τον Αντρέα, βαριέται, κι όποτε του ζητήσει ο μικρός να παίξουν, αυτός κάθεται στον υπολογιστή και του λέει "σε λίγο" και τελικά δεν παίζουν ποτέ. Τέλος πάντων. Χτες με είχε πιάσει η κοιλιά μου απ' τα γλυκά, και νόμιζα ότι έπαθα γαστρεντερίτιδα! Ευτυχώς μου πέρασε τελικά. Λέγαμε να πάμε ΙΚΕΑ σήμερα, για να πάρουμε τα διάφορα επιπλάκια για τον παιδότοπο που θέλουμε να φτιάξουμε στο σαλόνι, αλλά λόγω καιρού προτιμήσαμε να το αναβάλουμε. Σας αφήνω κόρες, τα λέμε!

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εμείς καλά είμαστε επιτέλους, αλλά χάλασε ο καιρός. Καλά, σ' εσάς έχει χιονιά, εδώ έχει απλώς κρύο και βροχή! Αυτές τις μέρες περάσαμε όμορφα! Στις 30/12 είχαμε το ξεμύρωμα της Γεωργίας. Το κάναμε μεσημέρι που έχει ακόμα ήλιο και δε θα κρύωνε το μωρό. Ήρθαν οι γονείς μου, ο αδελφός μου με την κοπέλα του, η νονά και- φυσικά- η λατρεμένη μου πεθερούλα με τη μάνα της. Όλα ήταν τέλεια, έκαναν μπάνιο τη μικρή η κουμπάρα μου με τον αδελφό μου, και μετά φάγαμε. Είχα φτιάξει χοιρινό με πατάτες λεμονάτο και ριγανάτο στην κατσαρόλα, σπανάκι σουφλέ και σπανάκι με αβγά και φέτα. Σε κάποια φάση ζήτησε η κουμπάρα μου να ποζάρουμε με τον άντρα μου για να μας βγάλει φωτογραφία, και πήρα εγώ ένα λεμόνι και έκανα ότι και καλά του το έστιβα στο κεφάλι. Η πεθερά μας είδε κι έπαθε ένα παραλλήρημα: "Τι του κάνεις του παιδιού μουυυυυυυυυυυυυυυυυ;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Τι πράγματα είναι αυτάααααααααααα;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Ωραία συμπεριφορά!!!". Εκείνη την ώρα μου ήρθε να γυρίσω και να της πω ένα "ΣΚΑΣΕ", αλλά αντί γι' αυτό, την έγραψα επιδεικτικά. Μετά την έπιασε ο άντρας μου και της είπε ότι ήταν πολύ λάθος, κι ότι δεν έπρεπε να φερθεί έτσι, αλλά αυτή στην κοσμάρα της, έλεγε ότι δεν ήταν σωστή η συμπεριφορά μου, γιατί ήταν... σοβαρή η φωτογράφηση!!! ΕΛΕΟΣ! Τέλος πάντων, παραμονή Πρωτοχρονιάς ΦΥΓΑΝΕ!!! Ησύχασε το κεφάλι μας! Το βράδι της Πρωτοχρονιάς ήρθαν οι γονείς μου, ο αδελφός μου και η κουμπάρα μου, γιατί η μάνα της θα κοιμόταν και ο πατέρας της είναι στην κοσμάρα του, έτσι θα περνούσε την παραμονή της Πρωτοχρονιάς ολομόναχη. Περάσαμε πολύ ωραία, φάγαμε ένα σωρό φαγητά, ήπιαμε κρασάκι και παίξαμε παντομίμα! Την Πρωτοχρονιά πήγαμε στο νονό μου που γιορτάζει και περάσαμε πολύ ωραία, μόνο που σε κάποια φάση ο Αντρέας έβγαλε κάτι εξανθήματα στα πόδια, στα καλά καθούμενα. Πήρα το γιατρό, μου είπε είναι κάποια αλλεργία, μου είπε ένα σιρόπι και μια αλοιφή, κι ευτυχώς είχε κοντά εφημερεύων φαρμακείο και πήγε ο άντρας μου και τα πήρε. Δεν εξαπλώθηκαν άλλο και με τα φάρμακα σιγά-σιγά εξαφανίζονται. Την ίδια μέρα η Γεωργία έφαγε για πρώτη φορά φρουτάκι, με λαμπρά αποτελέσματα! Ήταν λες και το έτρωγε όλη της τη ζωή (και τους πέντε μήνες! ). Άλλαξαν και τα κακά της, έσφιξαν και κάθε λίγο κάνει κι από λίγα, ενώ πριν έκανε και πέντε μέρες να κάνει κακά. Τώρα πλέον, όπως είναι μισοξαπλωμένη στο ριλάξ, πιάνεται από τις ζώνες, σηκώνεται και κάθεται κανονικά, μασουλάει τις ζώνες και παρακολουθεί τα πάντα. Έχει πολλή πλάκα να βλέπεις αυτό το μικροσκοπικό πλασματάκι καθισμένο! Ο Αντρέας πάλι, φοράει μόνος του τα παπούτσια του και φτιάχνει και πάλι μόνος του παζλ με 24 κομμάτια. Σας αφήνω, γιατί έκανε ο σύζυγος ζημιά.

Το ποστ σου είναι λες και το έγραψα εγώ περίπου δώδεκα χρόνια πριν! Κάθε μήνα το ίδιο άγχος και η ίδια αγωνία, κάθε μήνα φανταστικά συμπτώματα εγκυμοσύνης, κάθε μήνα καθυστέρηση από το άγχος. Το πιθανότερο είναι να μην είσαι έγκυος, αλλά από δω και μπρος, πάντα προφύλαξη! ΠΑΝΤΑ!

Καλή χρονιά κοράσες!

Σόρι, κάτι πάτησα και δημοσιεύτηκε. "Καλά, γιατί πας σε άλλο παιχνίδι; Αφού έβγαλες αυτό. Άντε, παίξε" (το μαζεύει και το βάζει στο κουτί μουρμουρίζοντας "η γιαγιά τα μαζεύει τα παιχνίδια. Τα πετάει ο Αντρέας και τα μαζεύει η γιαγιά"). Πολλή καταπίεση ρε κορίτσια, αν μεγάλωσαν έτσι τα παιδιά τους, εξηγούνται πολλά πράγματα. Μετά μας έπρηζαν ότι πρέπει οπωσδήποτε να κόψει ο Αντρέας τις πάνες. Τους εξηγήσαμε κι η μάνα μου κι εγώ ότι πιθανώς το κάνει από αντίδραση και ζήλεια για τη μικρή, τίποτα αυτές, ούτε που ακούνε τι τους λέμε. Προσέξτε τώρα διάλογος: Πεθερά: Καλά, πότε θα κόψει τις πάνες ο Αντρέας, μεγάλο παιδί είναι, μπλα μπλα. Η μάνα μου: Ξέρεις, μάλλον το κάνει από αντίδραση, επειδή ζηλεύει για το άλλο μωρό. Πεθερά: (διακόπτοντας τη μάνα μου και μιλώντας ταυτόχρονα με αυτήν) Εγώ στα δικά μου τα παιδιά δυόμιση χρονών τους τα έκοβα, κι εγώ ήξερα πότε θα βγάλουν το στομάχι τους (συγγνώμη, μπορείτε να φανταστείτε πιο αηδιαστική έκφραση από αυτήν και τα έβαζα στο κανατάκι (έτσι λέει το γιογιό, πλάκα πλάκα, λεξικό θέλουμε να συνεννοηθούμε) και έμαθαν και τα κάνανε". Η μάνα μου: Ναι, αλλά ο Αντρέας δε θέλει γιατί μάλλον ζηλεύει απ' το άλλο μωρό. Πεθερά: Μωρέ εγώ τους τα έκοβα και ήξερα την ώρα και τα έβαζα στο κανατάκι... μπλα μπλα μπλα. Βγάλτε άκρη τώρα... Μετά μας έπρηζαν με τις ώρες ότι ο Αντρέας πρέπει να κόψει τις πάνες ΜΠΡΟΣΤΑ ΤΟΥ. Να προσπαθούμε τόσο καιρό με τρόπο και με ένα σωρό κόλπα να τον πείσουμε, κι ήρθαν αυτές με τη χοντράδα τους και τα γκρέμισαν όλα. Να τους λέμε ότι δε θέλει, ότι τα κρατάει, τίποτα αυτές. "Και τι θα γίνει; Πότε θα τα κόψει;" "Ε, κάποτε θα τα κόψει" της λέω. "Ναι, αλλά πότε;" "Όποτε θέλει" της λέω. "Όχι, δεν είναι όποτε θέλει, είναι όποτε τον μάθεις". Να της λέει κι ο άντρας μου ότι ο Αντρέας ΔΕ ΘΕΛΕΙ και δεν μπορούμε να τον υποχρεώσουμε και μας λέει "να τον βάλετε ξεβράκωτο στο κανατάκι να δούμε αν δεν θα τα κάνει". Της λέω "ε, και τι θα κάνω, θα τον δέσω στο γιογιό μέχρι να τα κάνει;" "Όχι, θα του πεις κάτσε εκεί κι αν δεν τα κάνεις δε θα σηκωθείς". "Καλά" της λέω "επειδή δεν υπάρχει περίπτωση να το κάνω αυτό το πράγμα, και με την πίεση δε γίνεται τίποτα, δε θα αγχωνόμαστε γι' αυτό. Κάποια στιγμή θα τα κόψει". Τους λέει το ίδιο κι ο άντρας μου και το σταμάτησαν. Μετά στο αυτοκίνητο που τις πήγε στους γονείς μου πάλι τον έπρηζαν, και τους το έκοψε. Εννοείται ότι ο Αντρέας έρχεται όλη μέρα και κολλάει πάνω μου, ενώ μέχρι τώρα ποτέ δεν ήταν προσκολλημένος σ' εμένα ή στον μπαμπά του. Τον έχουν τρελάνει και προσπαθεί να τις αποφύγει. Σε κάποια φάση τους ζήτησε να παίξουν, παίξανε λίγο, προσπάθησαν να κάνουν ένα παζλ (με τεράστια κομμάτια), αλλά η πεθερά δεν τα κατάφερε να το φτιάξει (έλεος), και μου είπε να πάω εγώ να τον βοηθήσω. Τελικά, μετά την πρώτη φορά, ο Αντρέας το έφτιαχνε σχεδόν μόνος του! Αφήστε που έρχεται και κάνει τη νοικοκυρά μες στο σπίτι μου, πλένει πιάτα, μαγειρεύει, μέχρι που είπε στον άντρα μου να πετάξει τα σκουπίδια και της είπε ότι θα τα πετάξει αυτός αύριο και δεν την άφησε. Ουφ, άντε να ξεκουμπιστούν να ησυχάσω. Ωραίες διακοπές περνάω. Είπα θα ξεκουραστώ και θα γεμίσω μπαταρίες για το σχολείο, και είναι χειρότερο απ' το να έχω τη χειρότερη τάξη εβδόμη περίοδο...

Πωπω, μιλάμε τρελή καταπίεση αυτές οι γυναίκες. Τον Αντρέα τον έχουν τρελάνει. Όταν ήμασταν στο κέντρο έκανε κακά, και δεν το κατάλαβε κανείς, γιατί δεν ήρθε να το πει, και μέσα στον κόσμο και τη βαβούρα δεν το προσέξαμε. Όταν φύγαμε, ο Αντρέας ζήτησε να πάει στους γονείς μου, έτσι τον αφήσαμε εκεί, όπου ήταν και η πεθερά με τη μάνα της. Απλώς κατεβάσαμε τον Αντρέα και φύγαμε, δεν κατεβήκαμε κι εμείς, οπότε φωνάζει ο άντρας μου ο έξυπνος στη μάνα του ότι ο Αντρέας έκανε κακά και να τον αλλάξει. Τον παίρνει η μάνα μου να τον αλλάξει, κι αυτή από πίσω. Ο Αντρέας είχε συγκαεί τρελά, αντιδρούσε, κλωτσούσε, κι η άλλη από πάνω του να πρήζει κι αυτόν και τη μάνα μου. Να κλαίει το μωρό επειδή πονούσε και να τσιρίζει αυτή "να βγάζεις το πουλάκι σου να κάνεις τσία σου (έτσι τα λένε στην Πάτρα) και να μη συγκαίγεσαι". Μετά με πήρε τηλέφωνο η μάνα μου και μου είπε ότι την έσκασε αυτή μέχρι να αλλάξουν το μωρό, κι η πεθερά, όταν τις έφερε ο άντρας μου στο σπίτι, μου τα παρουσίασε ότι, αν δεν ήταν αυτή, δε θα κατάφερνε η μάνα μου να αλλάξει τον Αντρέα. Όλη μέρα τον πρήζουν "φάε. Άντε, φάε. Έχεις εκεί το ψωμί σου, φάε. Άντε, φάε. Γιατί δεν τρως; Φάε. Εκεί είναι το φαΐ σου. Φάε" (όλα αυτά συνεχόμενα, όχι με παύσεις). "Τι; Δεν παίζεις; Αφού έβγαλες το παιχνίδι. Γιατί δεν παίζεις; Γιατί το έβγαλες αφού δεν ήθελες να παίξεις; Άντε, θα παίξεις; Παίξε. Έλα κάτσε εδώ. Βάλ'το κάτω και παίξε. Βάλε το στο τραπέζι και παίξε. Καλά, γιατί πας σε άλλο παιχνίδι

Γεια σας κόρες! Τέλεια η βάπτισή μας!!!!! Ευτυχώς έκανε πολύ καλή ημέρα, είχε ήλιο και σχετική ζέστη. Δε χρειάστηκε καν θέρμανση στην εκκλησία, αλλά όταν μου είπαν να ελέγξω το νερό, το βρήκα κρύο, οπότε μου λέει ο ιερέας "πωπω, αν ήσουν μάνα μου θα σε έδερνα" (χαμηλόφωνα, εννοείται, και για πλάκα, και με το θάρρος που έχει ως πνευματικός μου εδώ και δεκαπέντε χρόνια), και μετά το δοκιμάζει κι αυτός και λέει "α, δίκιο έχεις"! Η μικρή ήταν πάααρα πολύ ήσυχη. Έκλαψε μόνο λίγο την ώρα που την έντυναν και ελάχιστα μέσα στην κολυμβήθρα. Ο Αντρέας επίσης ήταν απρόσμενα φρόνιμος. Ευτυχώς σήμερα δεν έκανε καθόλου πυρετό και ήταν πολύ ευδιάθετος. Κρατούσε το σταυρό όταν έκαναν το γύρο της κολυμβήθρας και η ξαδέλφη του τη λαμπάδα. Του είχαμε τάξει τη λαμπάδα και τη μελετούσε εδώ και πολύ καιρό, αλλά ευτυχώς χτες του έδειξα φωτογραφίες από τη δική του βάπτιση, και σήμερα ήθελε να κρατήσει τη μπλε λαμπάδα, η λαμπάδα της Γεωργίας είχε ροζ, οπότε του λέω "δεν έχει μπλε, κράτα το σταυρό", και δε διαμαρτυρήθηκε. Κρατούσε το σταυρό και τον φιλούσε και στο τέλος τον κρατούσε ένας ξάδελφός του απ' το χέρι και τον οδηγούσε! Το μυστήριο ήταν πάρα πολύ ωραίο, η Γεωργία κουκλάρα με τα βαφτιστικά και τις δαντέλες! Όσο για μένα, ο κόσμος δε με αναγνώριζε! Χτενίστηκα και βάφτηκα (στην αισθητικό εννοείται), και έγινα αγνώριστη! Αφού είχα καλέσει και μια ξαδέλφη μου που δουλεύουμε στο ίδιο σχολείο, και με το που μπήκα στο κέντρο (δεν είχε έρθει στην εκκλησία), έμεινε και με κοιτούσε. Της μιλούσα και με κοιτούσε και στο τέλος μου λέει "ααα, εσύ είσαι; Δε σε κατάλαβα!". Με βλέπει κάθε μέρα στο σχολείο με τα γυαλιά, αμακιγιάριστη και με το μαλλί αφάνα, πού να με καταλάβει, χαχα! Μετά στο κέντρο ήταν τέλεια, το φαγητό πολύ ωραίο και τεράστια ποικιλία, τα γλυκά που πήραμε εμείς τέλεια, όσο για τη διακόσμηση, θα κουφαθείτε!!! Είχα δει εδώ στο μάμμυλαντ ένα άρθρο για χριστουγεννιάτικα στολίδια από χαρτόνι. Τα φτιάξαμε στο Κατηχητικό και οι μικρές ενθουσιάστηκαν. Έβαλα, λοιπόν, τον αδελφό μου και μου έφτιαξε αρκετά, αγοράσαμε ράνερ κίτρινο λεμονί και σκορπίσαμε πάνω τα στολίδια. Δηλαδή αυτός με την κοπέλα του πήγαν και τα έφτιαξαν, εγώ έτρεχα στο γύρο της ομορφιάς εκείνη την ώρα! Λοιπόν, παρ' όλο που ήταν κάτι τελείως απλοϊκό, άρεσε πολύ στον κόσμο, και στο τέλος τα έπαιρναν μαζί τους, όπως έγινε και με τα χάρτινα καραβάκια που είχαμε βάλει στη βάπτιση του Αντρέα! Οι καλεσμένοι μας ήρθαν όλοι, εκτός από κάποιους που είχαν ειδοποιήσει ότι δεν μπορούν, κυρίως λόγω δουλειάς, αφού η μέρα σήμερα είναι εργάσιμη. Στο κέντρο η μικρή κοιμήθηκε, και στο τέλος, όταν ξύπνησε, ήταν πάρα πολύ ήσυχη. Τη θήλασα σε κάποια φάση (σα λιμασμένο έκανε το κακόμοιρο!), και την πήγαινα βόλτες σε όλο τον κόσμο και ήταν πολύ γλυκούλα και φρονιμούλα. elskoun ευχαριστώ πολύ για το ενδιαφέρον. Η κατάσταση δεν είναι τόσο τραγική όσο κατάλαβες. Ο άντρας μου κάνει πάρα πολλές δουλειές στο σπίτι, απλώς αντιδρά όταν του ζητώ να κάνει κι άλλες. Επηρεάζεται από τη μάνα του όσο είναι αυτή κοντά του, αλλά μετά επανέρχεται στα φυσιολογικά. Το βασικό πρόβλημα είναι πώς θα αντέξω μέχρι τις 31 Δεκεμβρίου που θα φύγουν!!! Καγκουράκι καλέεε, έτσι και κάθονταν μέχρι 31/1 θα έφευγα εγώ! Θα πήγαινα στην Πάτρα, χαχα! Περαστικά στα μικρούλια σου. Αμάν αυτές οι αρρώστιες... Μάγδα περαστικά και στον Βασιλάκη. Κι ο Αντρέας έτσι ήταν κάποτε, αρρωστούσε κι ούτε που το καταλαβαίναμε. Χτες, όμως, ήταν πάρα πολύ χάλια, όλη μέρα ήθελε αγκαλιές στην πολυθρόνα, κι όποτε ανέβαζε πυρετό έλεγε ότι κρυώνει. Κι εμείς τα Χριστούγεννα πήγαμε σε μια θεία μου και περάσαμε ωραία και οικογενειακά και το βράδι ήρθε η κουμπάρα μου και φάγαμε στο σπίτι μας. Δεν κάναμε τραπέζι, δηλαδή, φάγαμε τη σούπα και το κοτόπουλο που είχε μείνει από το πρωί, που τα τρώμε παραδοσιακά μετά την εκκλησία. Σας αφήνω κόρες, πάω να ξεβαφτώ για να πάρω την κοράσα, γιατί άρχισε γκρίνια.

Α, επίσης η πεθερά μας είπε ότι πλένει τα ταψιά και τις κατσαρόλες της ΜΕ ΧΛΩΡΙΝΗ γιατί λέει, αν δεν ασπρίσουν δεν μπορεί (τα ταψιά, οι κατσαρόλες και όλα τα πιατικά της είναι μες στη λίγδα, με κολλημένες βρωμιές πάνω) και επίσης ότι θα με περιλάβει, γιατί δεν πήγα να αγοράσω στον άντρα μου παντόφλες, κι αυτές τους άντρες τους, τους είχαν αλλιώς, και πήγαιναν και τους ψώνιζαν και τους τα έπαιρναν όλα έτοιμα. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΥΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙΑ. ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ.

Πού είστε ρε κορίτσια; Γιορτάζετε όλες; Εμείς ετοιμαζόμαστε για τη βάπτιση που είναι αύριο. Ετοιμαστήκαμε, δηλαδή. Αφήστε, μες στη βδομάδα είχα τη Γεωργία άρρωστη, με συνάχι και πυρετό. Ευτυχώς κράτησε μια μέρα και άρχισε να περνά. Τώρα έχει μόνο μυξούλες. Ο Αντρέας, όμως, την άρπαξε για καλά, επηρεάστηκαν οι αμυγδαλές, από χτες το μεσημέρι έκανε πυρετό που δεν έπεφτε, σήμερα τον πήγαμε στο γιατρό και μας έδωσε αντιβίωση. Μας είπε να τον πάμε αύριο στη βάπτιση, αλλά να προσέχουμε να μην πολυπλησιάζει τον κόσμο... Ουφ... Ήρθε κι η πεθερά με τη μάνα της χτες, αφήστε ρε κορίτσια, δοκιμασίες για γερά νεύρα. Κοιμούνται στους γονείς μου, αλλά περνούν όλη τη μέρα εδώ. Να τις έχω όοολη μέρα πάνω απ' το κεφάλι μου, συν άρρωστο μωρό, συν βρέφος. Δε σταματάνε να μιλάνε λεπτό, και αυτά που ακούω συνέχεια είναι "αχ αχ, εγώ είχα τρία παιδιά, και κρατούσα τα δύο αγκαλιά και το άλλο από πίσω μου, και τα σήκωνα, και τα πήγαινα για μπάνιο, τι να έκανα, ποιον είχα να με βοηθήσει;" "αχ αχ, εγώ δούλευα και τα έκανα όλα μόνη μου το μαύρο, και δεν κόταγα και να μιλήσω" "τι πέρασα εγώ στη ζωή μου" "ναι μωρέ, τα ξέρω αυτά, να 'ξερες τι πέρασα". Νομίζω σας έδωσα να καταλάβετε, δε χρειάζεται να συνεχίσω. Όλη μέρα σήμερα η γιαγιά του άντρα μου πάλευε να κοιμήσει τη μικρή. Την κουνούσε στο ριλάξ με τέτοιο τρόπο, που το μωρό κουνιόταν ολόκληρο, και κυρίως το κεφαλάκι του πήγαινε πέρα-δώθε. Είπα στον άντρα μου να της πει να σταματήσει, της είπε, τίποτα. Της είπα εγώ πεντακόσιες φορές ότι δε χρειάζεται κούνημα όλη μέρα, τίποτα. Την έπαιρνε αγκαλιά και πάλι την κουνούσε έτσι και τσίριζε πάνω απ' το κεφάλι της "κάνε νάνι. Άντε, κάνε νάνι" κι απορούσε γιατί δεν κοιμάται. Σε κάποια φάση άπλωσε μια κουβέρτα πάνω στο ριλάξ (σ' αυτό το ημικυκλικό του ριλάξ απ' το οποίο κρέμονται τα παιχνίδια) και φυσικά και ΠΑΝΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΩΡΟ, για να μη μας βλέπει, λέει, και να κοιμηθεί... Μετά την πήρε η πεθερά, και την έβαλε με το ριλάξ πάνω στο κρεβάτι μου, κι έφυγε και την άφησε, για να μη μας ακούει, λέει, και να κοιμηθεί. Έτρεξα και την πήρα και μου κάνει "εεελα μωρέ, τι θα πάθει;" (με ειρωνικό υφάκι). Κατά το βραδάκι, πάλι η ίδια ιστορία, την πήρε η γιαγιά και την έβαλε στο ριλάξ κι άρχισε να την κουνάει, της λέω για πολλοστή φορά ότι δε χρειάζεται να την κουνάει όλη την ώρα, και πετάει η πεθερά "άσ' την ρε μάνα, αφού η μάνα της δε θέλει να κοιμηθεί, μην την κοιμίζεις. ΑΦΟΥ ΔΕ ΘΕΛΕΙ Η ΜΑΝΑ ΤΗΣ. ΤΑ ΜΩΡΑ Σ' ΑΥΤΗΝ ΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΕΙΝΑΙ ΜΑΜ ΚΑΙ ΝΑΝΙ, ΜΑΜ ΚΑΙ ΝΑΝΙ". Ναι, δεν το ήξερα, πεντέμιση μηνών σχεδόν και θα την έχω σα νεογέννητο. Επειδή αυτή έτσι έκανε για να έχει το κεφάλι της ήσυχο (μεγάλωσε τρία παιδιά με κόπους και θυσίες), έτσι πρέπει να κάνουν όλοι. Το ότι ΚΑΙ ΤΑ ΤΡΙΑ παιδιά της βγήκαν προβληματικά, είναι απλή σύμπτωση. Η πεθερά, βέβαια, έκανε ένα σωρό δουλειές σήμερα, σίδερο, όλα τα τζάμια, πιάτα και βοήθησε και στο μαγείρεμα, αλλά το έκανε επειδή ΕΓΩ ΕΧΩ ΠΑΡΑΤΗΣΕΙ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΚΑΝΩ ΤΙΠΟΤΑ. Εννοείται ότι δασκάλεψαν τον άντρα μου, ότι δε γίνεται εγώ να κάθομαι όλη μέρα και να μην κάνω τίποτα, επειδή, λέει, δουλεύω (άκου δουλεύω, αστεία πράγματα), και να απαιτώ απ' αυτόν να κάνει τις δουλειές του σπιτιού, κι ότι οι νοικοκυρές δεν είναι έτσι, κι ότι αυτός είναι ο άντρας και οι δουλειές του σπιτιού δεν είναι δική του ευθύνη, και ότι πρέπει να καταλάβω το ρόλο μου, κι αυτός φυσικά, ακούει όοοο,τι του λέει η μαμάκα του, κι έρχεται μετά και μου κάνει σκηνές. Μετά πήγαν στη μάνα μου, και της παραπονέθηκαν ότι βάζω τον κανακάρη τους να κάνει δουλειές, ενώ είναι ο άντρας, κι ο άντρας δεν κάνει δουλειές. Η μάνα μου δεν πρέπει να τους παραπονεθεί που τον μεγάλωσαν με λάθος τρόπο, έγινε νευρικός, κι όποτε του κατέβει αρχίζει να φωνάζει χωρίς να υπολογίζει πού βρισκόμαστε, και με κάνει παντού ρεζίλι; Αφήστε που μας έφερε ένα σωρό "διακοσμητικά", κι ο άντρας μου άρχισε να διακοσμεί το σπίτι με το γούστο της μάνας του. Έφερε μια κιτσάτη ονειροπαγίδα, την οποία μου κρέμασαν από το ταβάνι του σαλονιού ΧΩΡΙΣ ΝΑ ΜΕ ΡΩΤΗΣΟΥΝ, και μετά η πεθερά πετούσε μπηχτές ότι δε μου άρεσε, κι επειδή έλεγε ο Αντρέας "μαμά, να το βγάλουμε" (ακόμα και το μωρό έχει μια στοιχειώδη αίσθηση καλού γούστου), αυτή έκανε "ε, ακούει τη μάνα που δεν της αρέσει". Έφερε δύο παιδικά κάδρα αισθητικής 1950, τα οποία ΚΕΝΤΗΣΕ μόνη της όταν ήταν τα παιδιά της μικρά, για να τα βάλουμε στο παιδικό δωμάτιο. Έφερε ένα μικρό καδράκι, το οποίο είχε στο σπίτι. Δεν το αγόρασε καν για μας. Επίσης, ήθελε να φέρει κάτι προτομές αρχαίων Ελλήνων, κι ευτυχώς το πρόλαβα και είπα στον άντρα μου να της πει ότι δεν τις θέλω και τζάμπα θα τις φέρει. Δηλαδή, συγγνώμη, η πεθερά μου είναι η επιτομή του κακού γούστου, ποιος τους είπε ότι θέλω να διακοσμήσω το σπίτι μου σύμφωνα με το δικό της γούστο; Κι ακόμα έχουμε μέλλον, στις 31 φεύγουν. 24 ώρες κάθισαν και γίναμε ήδη μαλλιά-κουβάρια με τον άντρα μου. Όχι ότι δε γινόμαστε κι από μόνοι μας, αλλά έριξαν κι αυτές λάδι στη φωτιά. Κι η μάνα μου ρίχνει, αλλά εγώ ξέρω και της το κόβω. Δεν κάθομαι σαν το χάπατο να χάφτω ό,τι μου λέει η μάνα μου, επειδή είναι μεγαλύτερη και ξέρει. Έχουμε τη βάπτιση αύριο κι έχουν γίνει τα νεύρα μου κουρέλια. Πού να έμεναν κι εδώ στο σπίτι μας. Θα είχα μετακομίσει. Όοοοχι όμως. Μου είχαν καταστρέψει τη μέρα του γάμου μου, δε θα τους κάνω τη χάρη να μου καταστρέψουν και τη βάπτιση της μικρής. Θα τις γράφω, καιθα τις ξαναγράφω όσο δεν παίρνει... Άντε, σας έπρηξα, αλλά σε ποιον να τα πω. Μακάρι να τα διαβάσει και καμία, χαχα!

Χρόνια πολλά κόρες!!!!!!!!!!!

Ρε συ Μάγδα, μόλις είδα το σάιτ τρόμαξα! Καλούτσικη η ιστοριούλα πάντως!

Μάγδα, σήμερα ήμουν αποφασισμένη να μην τον πάω στη γιαγιά. Δεν πηγαίνει συχνά, μη φανταστείτε, συνήθως μόνο σαββατοκύριακα, αλλά σήμερα είπα να τον πάμε, γιατί δεν είχαμε κάτι κανονισμένο για ψυχαγωγία, και επιπλέον, η μάνα μου του έφτιαξε ένα σπιτάκι με μπισκότο, αυτά τα χριστουγεννιάτικα, και ήθελα να το δει. Του είπα, λοιπόν, ότι δε θα πάει στη γιαγιά, και το ίδιο είπα και στον πατέρα μου που πήρε να ρωτήσει γιατί δεν τον πήγαμε ακόμα. Ντύνομαι, λοιπόν, και πάω να φύγω. Με βλέπει και μου λέει "φεύγουμε μαμά;". Του λέω "όχι Αντρέα, εσύ δε θα φύγεις γιατί δεν έφαγες το φαγητό σου". Άρχισε τα κλασικά "όχι, θα έρθω κι εγώ" και τέτοια, οπότε του λέω "θέλεις να φας το φαγητό σου, για να πας στη γιαγιά;" και λέει ναι. Πάμε στην κουζίνα, του δίνω μια κουταλιά, το μασάει, αναγουλιάζει, πάει να κάνει εμετό και του λέω να το φτύσει. Δεν ξέρω αν το κράτησε στο στόμα και γι' αυτό αναγούλιασε ή αν όντως του ήρθε αναγούλα. Και σιγά το φαγητό, ντοματόρυζο με γιαούρτι. Τέλος πάντων, τελικά τον πήγα, και του εξήγησα ότι τον πηγαίνω επειδή προσπάθησε να φάει το φαγητό του, αλλά αναγούλιασε, και το ότι αναγούλιασε δεν είναι αταξία. Στη μάνα μου έφαγε ραβιόλες ευτυχώς. Αν δεν του δώσω κάτι άλλο, απλούστατα, δε θα φάει τίποτα. Είναι πολύ πεισματάρης και μουλαρώνει. Όσο για την πάνα, στον παιδικό κάθεται μια χαρά στην τουαλέτα και κάνει και λίγα τσίσα. Καμιά φορά μπορεί να του φύγουν. Στο σπίτι δεν κάθεται με τίποτα στο γιογιό, ούτε στη μεγάλη τουαλέτα με το στεφανάκι. Θα του αγοράσουμε και μεγαλύτερο γιογιό, αυτό που είναι σαν τουαλέτα μικρή. Δε θέλει, όμως, του λέω να κάθεται στην τουαλέτα να κάνει κακά και τσίσα, και μου λέει ότι δε θέλει. Του λέω "καλά, όλοι οι φίλοι σου κάθονται στην τουαλέτα, εσύ δε θέλεις να κάνεις όπως οι μεγάλοι;" και μου απαντά "όχι, θέλω να είμαι μικιός". Πιστεύω είναι πολύ μπερδεμένος σ' αυτό το θέμα. Τώρα που ήταν στη μάνα μου, πάλι δε δέχτηκε να καθίσει στο γιογιό, ενώ φορούσε βρακάκι. Σε κάποια φάση η μάνα μου τον ρώτησε αν θέλει να φορέσει πάνα και της είπε "όχι, αφού φο-άω βακί". Εμείς δεν τον πιέζουμε σ' αυτό το θέμα, ούτε και τον μαλλώνουμε πάντως. Επίσης, για να καταλάβετε πόσο ιδιότροπος έχει γίνει, δε θέλει να φοράει πλέον πουλόβερ, αλλά μόνο φούτερ... Όποτε πάει ο άντρας μου να του βάλει πουλόβερ, είτε το βγάζει, είτε κλαίει και χτυπιέται για να του το βγάλουμε. Πιστεύω κι εγώ ότι είναι αυτά που λες, η ένταση στο σπίτι και η ζήλεια για τη μικρή. Κι ο Αντρέας είχε μάθει πολύ εύκολα το ποίημα που ήταν περίπου ίδιας έκτασης, αλλά στο σπίτι δεν ήθελε να το λέει. Στη γιορτή, πάντως, τον έβλεπα που το έλεγε κανονικά, μαζί με τα άλλα παιδάκια της τάξης του. Μια χαρά ο Βασιλάκης στην κολύμβηση! Καλά, αυτό για το επαγγελματικό, νομίζω είναι πάρα πολύ νωρίς να το πείτε! Κι η ξαδέλφη μου έκανε πρωταθλητισμό στην κολύμβηση στο δημοτικό, και σε κάποια φάση της ήρθε και τα παράτησε, κι ούτε ν' ακούσει για κολύμπι. Πολύ γέλιο η συνομιλία Βασίλη-μπαμπά! Εμάς ο Αντρέας θέλει ξυλόφωνο. Θα του το πάρουμε, οκ, αλλά θέλει και μεγάλο κάστρο με ιππότες, το οποίο, όμως, του εξηγήσαμε ότι θα του το φέρει ο Άη-Βασίλης μόνο αν κάνει τσίσα και κακά στο γιογιό, οπότε αυτό μάλλον θα το γλιτώσουμε, χεχε. Κατά τα άλλα, σήμερα το απόγευμα το πήρα απόφαση και πήγα να δω ρούχα για τη βάπτιση. Πήρα μαζί μου τη φούστα, πάω σ' ένα κατάστημα στη γειτονιά μου, που υποτίθεται είναι πολύ καλό, δείχνω τη φούστα και λέω ότι ψάχνω μπλούζα, και άρχισε να μου δείχνει κάτι παν-άσχετες μπλούζες, όλες ριχτές και φαρδιές, ενώ η φούστα ανοίγει σε γραμμή Α. Λέω ότι κάτι θα ξέρει παραπάνω αυτή, και τις δοκιμάζω. Μιλάμε, με έβαλε να δοκιμάσω 500 μπλούζες, και ήταν όλες χάλια σε σχέση με τη φούστα. Κι όποτε τις έβλεπε κι αυτή, μου έλεγε "μπα, άσε, δεν ταιριάζει". Τελικά πήγα σ' ένα άλλο κατάστημα, απ' το οποίο πήρε φόρεμα για τη βάπτιση η κουμπάρα μου, και μιλάμε, η πρώτη μπλούζα που δοκίμασα ταίριαζε απίστευτα με τη φούστα. Είναι άσπρη, φαρδιά, με φουσκωτό μανίκι, και στενεύει στη μέση. Δοκίμασα ακόμα μία έτσι για τους τύπους, αλλά τελικά πήρα την πρώτη. Και έκανε ΜΟΝΟ 17 ευρώ!!!! Τώρα θέλω να πάω να πάρω φακούς, να δούμε πότε θα το κανονίσω. Σας αφήνω κόρες, πάλι σεντόναρο άπλωσα.

Ρε κορίτσια, τα νεύρα μου πραγματικά, δε γίνεται αυτό το πράγμα. Ο Αντρέας μοιάζει να έχει παλαβώσει. Δε συνεννοούμαι με κανένα τρόπο. Δεν τρώει τίποτα, εκτός από μπισκότα, ψωμιά, κέικ και τέτοια, δε θέλει φαγητό, χυμούς, φρούτα και λαχανικά, δε θέλει με τίποτα να καθίσει στην τουαλέτα ή στο γιογιό, και γενικώς, είναι λες και έχει παλαβώσει. Του μιλάω και με γράφει. Του λέω ότι για να πάει στη γιαγιά πρέπει τουλάχιστον να φάει το μισό φαΐ του, με γράφει, και μετά λέει ότι θα πάει στη γιαγιά και μετά έρχεται και ζητάει και μπισκότο. Του λέω ότι για να του φέρει ο Άης Βασίλης κάστρο με ιππότες πρέπει να κάνει τσίσα και κακά στο γιογιό, και λέει ότι θα του φέρει κάστρο, αλλά το γιογιό είναι λιάξ. Ενώ ήξερε σχεδόν τα μισά γράμματα του αλφαβήτου, τώρα αρνείται να τα μάθει. Μόνο το Α αναγνωρίζει και το Ο. Όλα τα άλλα τα λέει Σ, ακόμα κι αν του τα έχω πει πριν από ένα δευτερόλεπτο. Αρνείται να μάθει οτιδήποτε. Π.χ. το ποίημα που είχε για τη γιορτή του σχολείου, ενώ το ήξερε, όταν του έλεγα να το πούμε μαζί, το έλεγε, αλλά αλλάζοντας τα λόγια και λέγοντας επίτηδες ασυναρτησίες. Είναι μες στην άρνηση όλη την ώρα. Από εκεί που ήταν το πιο καλόβολο και εύκολο παιδί, έχει γίνει το πιο δύσκολο και δύστροπο. Δε φτάνει που είμαι μες στα νεύρα από το σχολείο, έχω κι αυτήν τη συμπεριφορά του Αντρέα στο σπίτι. Τα δικά σας έτσι έκαναν όταν ήταν τριών χρονών;

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Πτώμα είμαι, όπως συνήθως. Είχα δύο δίωρα Νέων Ελληνικών σήμερα, τους έδωσα τις εκθέσεις και κλάψανε μανούλες. Τους έδωσα την ευκαιρία, όμως, όποιος θέλει, να ξαναγράψει την έκθεση, δίνοντας βάση στις παρατηρήσεις που έγραψα, και θα πάρει 1-2 μονάδες επιπλέον. Μετά έκανα ένα σωρό δουλειά, διόρθωσα διαγωνίσματα, τακτοποίησα χαρτιά, κ.λπ. Όταν σχόλασα, πέρασα από τη θεία μου που μένει σχεδόν δίπλα από το σχολείο και της άφησα πρόσκληση για τη βάπτιση, πήρα τον Αντρέα απ' το σχολείο, γυρίσαμε σπίτι, τάισα τη Γεωργία που έκλαιγε, έφαγα ταίζοντας τον Αντρέα, έβγαλα γάλα, συμμάζεψα λίγο, δίπλωσα ρούχα, σιδέρωσα λίγο, κάναμε μπάνιο τη Γεωργία, πήρα τον Αντρέα και πήγαμε στη Δημοτική Βιβλιοθήκη, μετά φρουταρία, γυρίσαμε, θήλασα τη μικρή, τάισα τον Αντρέα, τελείωσα με το σίδερο, έφαγα κι εγώ, ετοίμασα την περίληψη ενός άρθρου που έγραψα για ένα ηλεκτρονικό περιοδικό, έπαιξα λίγο με τον Αντρέα, και μετά κοίμισα τον Αντρέα και θήλασα τη Γεωργία κι ευτυχώς προς το παρόν αποκοιμήθηκε. Αυτή είναι η καθημερινότητά μου! Ο Αντρέας στο σχολείο φοράει κανονικά βρακάκι, σήμερα έκανε και τσίσα στην τουαλέτα κανονικά, ενώ του φύγανε και μια φορά. Οκ, νορμάλ. Στο σπίτι φοράει βρακάκι, όταν βγαίνουμε έξω, όμως, φοράει πάνα. Όταν γυρίσαμε από τη φρουταρία, δεν ήθελε να βγάλει την πάνα. Πιστεύω, όμως, ότι είμαστε σε καλό δρόμο. Στη βιβλιοθήκη πρόσεξα ρε κορίτσια ότι ο Αντρέας δεν κάθεται ν' ακούσει μια ιστορία. Βαριέται. Θέλει να βλέπουμε τις εικόνες των βιβλίων, να κάνουμε παζλ και κοιτούσε κάποια βιβλία και έφτιαχνε δικές του ιστορίες. Μετά πήραμε ένα διαδραστικό βιβλίο για την εξερεύνηση του διαστήματος. Αναγνώρισε τον πλανήτη Κρόνο, τη Γη (είπε ότι είναι ο πλανήτης της Κύπρου μας), και το φεγγάρι, το οποίο, μάλιστα, το είδε σε μία φωτογραφία που φαινόταν από τη Γη. Αυτό του άρεσε πολύ και προσηλώθηκε. Είδαμε όλες τις εικόνες και του εξήγησα διάφορα πράγματα. Τέλος πάντων, Μάγδα οι κυρώσεις υπάρχουν στο σχολείο, αλλά έχουν χάσει τη βαρύτητά τους και έχουν γελοιοποιηθεί ουσιαστικά. Μπορώ να κάνω γραπτή καταγγελία σε μαθητή, και αυτό σημαίνει αποβολή από τον υπεύθυνο βοηθό διευθυντή ή το διευθυντή. Ο αποβλημένος μαθητής, όμως, ΜΕΝΕΙ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ!!!!! Δηλαδή φανταστείτε το: κάνω γραπτή καταγγελία σε μαθητή, αποβάλλεται, και κατά τη διάρκεια της αποβολής είναι ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ την ώρα που κάνω μάθημα. Απορώ ποιος το σκέφτηκε αυτό... Όταν ο μαθητής την ώρα που είναι αποβλημένος είναι ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΤΑΞΗ, πώς είναι δυνατόν να καταλάβει ότι έκανε κάτι κακό και ότι δεν είναι επιθυμητός μέσα στην τάξη; Δεν ξέρω πώς προέκυψε αυτό το νέο "παιδαγωγικό μέτρο", αλλά πιστεύω ότι σκέφτηκαν ότι, αν ο μαθητής μένει εκτός τάξης και γενικότερα εκτός σχολείου, δεν κερδίζει τίποτα, αντίθετα μπορεί να αλητεύει κιόλας στους δρόμους, ενώ στο σχολείο τον έχουμε υπό την επιτήρησή μας. Γενικότερα, καλλιεργείται η αντίληψη ότι είμαστε οι νταντάδες των μαθητών. Επιπλέον, ο καθηγητής δεν έχει δικαίωμα να βγάλει το μαθητή εκτός τάξης. Καταλαβαίνετε τι γίνεται... Έχουμε αφήσει πίσω μας παλιότερες μεθόδους, που ήταν υπερβολικά αυστηρές, όπως το ξύλο, οι δια παντός αποβολές, κ.λπ., έχουμε αφήσει και τις μεθόδους της δικής μας εποχής, π.χ. την αποβολή από το σχολείο, την ωριαία αποβολή, αλλά δεν τα αντικαταστήσαμε με τίποτε άλλο. Αφήσαμε τα παιδιά χωρίς μπούσουλα, χωρίς κανόνες, και δεν έχουν προσανατολισμό, δεν έχουν από πού να πιαστούν. Τέλος πάντων, διάλεξη έγραψα πάλι. Σας φιλώ, μπείτε καλέ!

Πω ρε σεντόναρος!

Επανήλθα. Έριξα έναν καβγά με το σύζυγο... Ρε κορίτσια, έλεος δηλαδή, είναι δυνατόν να επιστρέφω απ' το σχολείο πεθαμένη, και να μου αφήνει και τα δύο παιδιά γιατί θέλει, λέει, να ξεκουραστεί. Και τι έκανε όλη μέρα; Πετάχτηκε στο χασάπη και ψώνισε, έφτιαξε μακαρόνια με κιμά, έβαλε ένα πλυντήριο και το άπλωσε και κρατούσε το μωρό. Δε λέω ότι καθόταν όλο το πρωί, αλλά εγώ δεν έκανα και λίγα. Δηλαδή, την ώρα που αυτός πίνει τον καφέ του με την ησυχία του στον υπολογιστή, εγώ κοπανιέμαι με τα ηλίθια στο σχολείο. Τέλος πάντων, έβαλα σε κάποια φάση τον Αντρέα στο γιογιό και η μικρή έκλαιγε. Του φώναξα να έρθει να την πάρει, κι έκανε θέμα, ότι δε γίνεται να τον σηκώνω συνέχεια, και μωρό είναι, ας κλάψει. Αυτά αφού την πήρε. Μετά φώναζε επειδή φώναζα λέει. Μα φώναζα επειδή με φέρνει στα όριά μου. Δεν είναι δυνατόν αυτός να πετάει ένα "θέλω να ξεκουραστώ" και να κάθεται στο γραφείο και να μην ξεκουνιέται από κει, κι εγώ- που ΔΟΥΛΕΥΩ- να μην μπορώ να κάνω το ίδιο. Κι όταν του λέω "καλά, εγώ δε δικαιούμαι να ξεκουραστώ;" μου λέει "ε, κοίμισέ την και ξεκουράσου". Δηλαδή αν η Γεωργία δε θέλει να κοιμηθεί, εγώ δε ξεκουραστώ ποτέ; Ήδη αισθάνομαι στα πρόθυρα της υπερκόπωσης. Και μη φανταστείτε ότι θέλω να πέσω να κοιμηθώ. Έστω, λίγη ώρα στο κρεβάτι, να διαβάζω ή να διορθώνω διαγωνίσματα! Για τέτοια ξεκούραση μιλάμε! Τέλος πάντων, χτες ήμουν έτοιμη να καταρρεύσω. Τον άφησα και με τα δύο, πήγα στο κρεβάτι και διόρθωνα. Που λέτε, ο Αντρέας δεν έκανε καθόλου πάνω του τσίσα σήμερα στον παιδικό, ούτε στο σπίτι. Τα κρατάει, όμως, και τα κάνει όλα όταν του φορέσουμε πάνα, δηλαδή όταν θα μπει στο αυτοκίνητο, όταν θα κοιμηθεί, κ.λπ. Στον παιδικό κάνει ελάχιστα τσίσα στην τουαλέτα, στο σπίτι καθόλου. Δε λέτε καλά που το πήρε απόφαση και κάθισε στο γιογιό; Κι αυτό επειδή θα τον πήγαινε παιδότοπο ο μπαμπάς του. Αλλά με τις φωνές που έβαλε ο άλλος ο ηλίθιος και τις βλακείες που έλεγε ("καλύτερα να χεστεί πάνω του παρά να τρελάνεις τα παιδιά με τις φωνές σου"- γιατί φωνάζω άραγε δεν τον βλέπω να ξανακάθεται... Έχω και διαγώνισμα στα ρωσικά, με βλεπω να πατώνω. Διάβασα, αλλά έχουν αρχίσει να δυσκολεύουν. Στο πρώτο διαγώνισμα πήρα 99,5 από τα 100. Τώρα με βλέπω να παίρνω 9,95 από τα 100... Σχολιάζω ό,τι γράψατε: Βάσω, ο Αντρέας δεν έδωσε ρεσιτάλ στη γιορτή, ήταν μάλλον σοκαρισμένος από τον κόσμο. Έκανε βέβαια το νουμεράκι του, αλλά φαινόταν τρακαρισμένος. Γενικώς στο σχολείο είναι πολύ ήσυχος, μόνο αν τον ρωτήσει η δασκάλα μιλάει. Εν τω μεταξύ, βλέπω διάφορα που κάνουν και γράφουν, π.χ. σήμερα είχαν ένα χαρτονάκι με διάφορες φωτογραφίες και έγραφαν τι αισθανόμαστε τα Χριστούγεννα, π.χ. τι ακούω, τι μυρίζω, τι γεύομαι, και δίπλα στο καθένα, π.χ. κάλαντα, μελομακάρονα, σοκολατάκια, είχε το όνομα ενός παιδιού. Μάλλον είναι τα παιδιά που είπαν το καθένα, και το όνομα του Αντρέα δεν ήταν πουθενά, ούτε και σε άλλες παρόμοιες εργασίες. Θα ρωτήσω τη δασκάλα, πάντως μου είπε κι αυτή ότι μόνο αν τον ρωτήσει απαντά, και συνήθως απαντά σωστά. Είναι στο παιδί αυτό, ήρθε σήμερα η μητέρα μιας μαθήτριας, το όνομα της οποίας έμαθα πολύ δύσκολα, ακριβώς γιατί μέσα στην τάξη ούτε ενοχλούσε, αλλά ούτε και συμμετείχε. Πάρα πολύ ήσυχη. Η μάνα της, λοιπόν, μας είπε ότι στο σχολείο δεν ακούγεται, ενώ στο σπίτι είναι μια μέγαιρα (με την καλή έννοια)! Της λέω "κι ο γιος μου κάπως έτσι είναι!". Θα κάνω αίτηση για το δημόσιο για τον Αντρέα, γιατί δυσκολευόμαστε με τα δίδακτρα. Άλλωστε, στο δημόσιο κάνουν πάρα πολύ καλή δουλειά, και ο παιδικός σταθμός που πηγαίνει ο Αντρέας θεωρείται από τους καλύτερους επειδή ακολουθεί το πρόγραμμα του δημόσιου σχολείου. Ο άντρας μου δε νομίζω ότι ενδιαφέρεται αν ζορίζομαι ή όχι. Ενδιαφέρεται μόνο αν ζορίζεται αυτός. Φανταστείτε να δούλευε δηλαδή. Του λέω ότι θα δεχόμουν ότι κουράζεται, αν το σπίτι ήταν σε μια αξιοπρεπή κατάσταση. Αλλά όχι να είναι το σπίτι μπουρδέλο, κι αυτός να λέει ότι κουράζεται. Και φυσικά, μου λέει "αν δεν προλαβαίνεις, να φέρνεις γυναίκα". Λες κι έχω λεφτά για γυναίκα! Μια χαρά ο Γιωργάκης, μεγαλώνει! Στη Λάρνακα έγινε χαμός, αλλά ευτυχώς εμείς δεν είχαμε θέμα. Ένα από τα πλεονεκτήματα της πολυκατοικίας. Δεν περίμενα να βρω πιο ώριμες συμπεριφορές στο πρωινό σχολείο, αλλά δεν περίμενα ότι θα ήταν επίπεδο νηπιαγωγείου. Όσο για το ξύπνημα, ο Αντρέας ξυπνούσε συνήθως 1-2 φορές, ενώ είχε και τα άσχημα βράδια. Η Γεωργία πάλι, από τη μέρα που γυρίσαμε από την κλινική, κοιμάται όλο το βράδι. Στην αρχή ξυπνούσε καμιά φορά γύρω στις 3 ή τις 5. Ο Αντρέας πάντως, μέχρι 16.5 μηνών που θήλαζε, ξυπνούσε μία φορά. Ρε κορίτσια, την Κυριακή πήγα εκκλησία με τον Αντρέα και ήταν εκεί μια γυναίκα με ένα αγοράκι τεσσάρων μηνών. Μάλλον γιαγιά του ήταν, οι γονείς του μένουν Αγγλία και της τον έφεραν, ή κάτι τέτοιο, δε ρώτησα, από αυτά που έλεγε το συμπέρανα. Της είπα ότι έχω κι εγώ ένα κοριτσάκι λίγες βδομάδες μεγαλύτερο, με ρωτάει αν ξυπνάει το βράδι, της λέω όχι, και μου λέει ότι ο δικός της ξυπνάει και κλαίει, αλλά δεν τον ταΐζει, λέει, τον μαλώνει, για να μη μάθει να ξυπνά για γάλα. Και το προηγούμενο βράδι έκλαιγε από τις 3 μέχρι τις 4.30, αλλά δεν τον τάιζε. Τη ρωτάει μια άλλη αν παίρνει πιπίλα, και της λέει όχι, κι αυτή του τη βουτάει στο σιρόπι απ' το γλυκό του κουταλιού, αλλά μόλις τρώει το σιρόπι τη φτύνει. Φρίκαρα μιλάμε. Είναι δυνατόν;;;;;;;;;;;;; Και δεν ήταν καμιά γιαγιά πεντακοσίων ετών, γύρω στα πενήντα ήταν... Βάσω, καλά, πας δουλειά;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Έλεος!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μαρίνα, άντε, πλησιάζεις κι εσύ! Ανθή ευχαριστώ για τις ευχές! Τα είπαμε και στο φέισμπουκ! Για τη δική σου γιορτή, μπορεί κάποια να είναι βαφτισμένη Ανθία και να τη φωνάζουν Ανθή. Δεν ξέρω να σου πω, αυτά τα λίγο περίεργα ονόματα έχουν και περίεργες γιορτές. Άσε που ο καθένας γιορτάζει όποτε του κατέβει, π.χ. η πεθερά μου είναι Αγγελική και γιορτάζει του Ευαγγελισμού. Άντε ρε, κάνει μαθήματα κιθάρας ο Πανούλης; Πώς τα πάει; Δεν είναι δύσκολο για τόσο μικρό παιδάκι; Στο Κατηχητικό ένα κοριτσάκι κάνει βιολί και το Σαββάτο το έφερε και μας έπαιξε. Θέλω να κάνει κι ο Αντρέας κάποιο μουσικό όργανο, γιατί τον βλέπω ότι του αρέσει η μουσική, ξέρει όλα τα μουσικά όργανα, και του αρέσει να παίζει μουσική. Δε θα τον πιέσω, βέβαια, αν θέλει. Μάγδα είχες γενέθλια χτες;;; Χρόνια πολλά, να ζήσεις!!! Καλά, λες εσύ για τον άντρα σου, εγώ τι να πω για το δικό μου; Εμείς φτιάξαμε μπισκοτάκια με τον Αντρέα την Πέμπτη. Την Πέμπτη που μας έρχεται θα φτιάξουν μπισκοτάκια στο σχολείο, και μας έδωσαν τη συνταγή, έτσι τα φτιάξαμε κι εμείς. Πανεύκολα και πεντανόστιμα! Θα τα ξαναφτιάξουμε και θα τα κόψουμε σε χριστουγεννιάτικα σχήματα. Από μελομακάρονα-κουραμπιέδες δεν έφτιαξα τίποτα. Αφήστε ρε κορίτσια, μέχρι τις 23 δουλεύουμε, έλεος δηλαδή. Μάγδα εμείς τους τοίχους που ζωγράφισε ο Αντρέας τους αφήσαμε έτσι. Αλλά, φυσικά, δεν τους ζωγράφισε με χρώματα, με κάτι μολύβια που μόλις φαίνονται. Δηλαδή, πρέπει να πας κοντά για να το καταλάβεις. Κι εμάς στην αρχή κατουρούσε το σύμπαν, γι' αυτό και σταματήσαμε, γιατί βλέπαμε ότι το μωρό δεν είναι έτοιμο, αφού πιεζόταν πολύ να καθίσει στην τουαλέτα, και δε θέλαμε να τον πιέζουμε. Τώρα τον βλέπω πιο συνεργάσιμο. Για τους ενοχλητικούς μαθητές που λες, δεν έχει νόημα. Τεστ τους έκανα μια φορά και ψιλογράψανε. Αλλά δεν τους νοιάζει, δηλαδή οι μαθήτριες και οι μαθητές που ενοχλούν είναι όσοι γράψανε κάτω από τη βάση, και βλέπω ότι δεν ενδιαφέρονται, να δείξουν λίγο καλύτερη συμπεριφορά, μήπως και βάλω ένα καλό βαθμό στο τετράμηνο. Οπότε τα τεστ δεν έχουν νόημα, οι καταγγελίες επίσης, γιατί άντε και τους έβαλαν μια αποβολή, μετά θα συνεχίσουν τα ίδια. Δεν μπορώ να κάνω καταγγελία σε κάθε μάθημα. Αποβολή εγώ δεν μπορώ να βάλω. Δε δικαιούμαι να βγάλω μαθητή έξω από την τάξη. Βασικά, μας έχουν αφαιρέσει κάθε τρόπο επιβολής πειθαρχίας, και μας λένε "βγάλτε τα πέρα μόνοι σας". Καλέ, η Χριστίνα έχει το πράσινο μαλλί, όχι η Ανθή! Και μια μαθήτριά μου έχει βάψει τις άκρες πράσινες, πετρόλ, χαχα! Λέτε να έγινε το ίδιο; Όσο για τις ακτινογραφίες, όταν είχα ατύχημα με το αυτοκίνητο, με ρώτησαν αν είμαι έγκυος, είπα μπορεί, και μου έκαναν αναλύσεις για να δουν αν είμαι όντως! Τελικά δεν ήμουν. Άντε, φεύγω, έξι παρά εννιά, έξι η ώρα έχω ρωσικά, κι ακόμα να γυρίσουν απ' τον παιδότοπο...

Γεια σας κοριτσούδια! Τα έπαιξα σήμερα στο σχολείο. Έχω κάποιους μαθητές που δεν σταματούν δευτερόλεπτο να μιλάνε. Ρε κορίτσια, εμείς δεν ήμασταν έτσι. Δεν υπήρχε τόση φασαρία στην τάξη. Έχω μαθήτρια που τραγουδά συνθήματα μέσα στην τάξη, της κάνω εκατό παρατηρήσεις, με κοιτάζει και συνεχίζει. Της λέω "δεν μπορώ να το πιστέψω ότι είμαι σε Λύκειο, νομίζω ότι είμαι σε νηπιαγωγείο, είναι απίστευτο" και μου απαντά "και όμως αληθινό". Μιλάμε, κάποια άτομα δεν επικοινωνούν καθόλου με την πραγματικότητα. Πρώτη, δεύτερη και τρίτη ώρα πήγαν έτσι, τέταρτη ώρα είχα διαγώνισμα, πέμπτη ώρα κενό, κι έκαναν αποχή οι μαθητές για να διαμαρτυρηθούν για το υψηλό κόστος της ζωής του μαθητή (ρούχα, μεταφορικά, γραφική ύλη, φροντιστήρια). Έστειλε το υπουργείο μήνυμα, ότι και καλά λέει έκαναν πολλά για να μειώσουν το κόστος και είναι αδιαιολόγητη η αποχή, και να βάζουμε αδικαιολόγητη απουσία στους μαθητές που δε θα μπουν στις τάξεις. Συγγνώμη, αλλά η αποχή δεν είναι δικαίωμά τους; Αλλά, να μου πείτε, κι εμείς αν απεργήσουμε, θα έχουμε μειώσεις στο μισθό. Τέλος πάντων. Έκτη ώρα είχα μάθημα, σε ένα από τα χειρότερα τμήματα, και παραδόξως ήταν φρόνιμοι. Στο τέλος, βέβαια, τους άφησα δέκα λεπτά να χαλαρώσουν, κι αυτοί έκαναν κάμψεις και κοιλιακούς στο πάτωμα, πηδούσαν ο ένας πάνω στον άλλο, χόρευαν, τους λέω "δεν είστε εσείς για τέτοια, δε σας ξαναφήνω ποτέ, από δω και μπρος, μάθημα και μόνο μάθημα". Σε κάποια φάση, μέσα σ' αυτά τα δέκα λεπτά, άνοιξε η πόρτα και μπήκαν 4-5 άτομα μέσα στην τάξη, εξωσχολικοί, με κοτσιδάκια (αγόρια), έντονη μυρωδιά τσιγάρου, κ.λπ. Τους έβαλα τις φωνές και έφυγαν (ευτυχώς). Μετά τους εντόπισαν οι βοηθοί διευθυντές και τους κυνηγούσαν να τους διώξουν. Τι να σας πω ρε κορίτσια, λέω για τους δικούς μου, αλλά η διαφορά φάνηκε αμέσως. Άλλο οι δικοί μας που είναι ανώριμα παιδάκια, κι άλλο αυτοί. Ήταν αυτό που λέμε "αλητεία". Σας αφήνω, γιατί με πρήζουν όλοι. Θα ξαναμπώ.

Γεια σας κορίτσαροι! Ερημιές όπως πάντα. Χάθηκε κι η Μάγδα που ήταν σταθερή αξία. Που λέτε, εμάς εδώ το Σαββάτο έκανε απίστευτες βροχές, κατακλυσμό απ' τη νύχτα μέχρι την άλλη νύχτα. Πλημμύρισαν σπίτια, μπήκαν τα νερά στις αυλές, έγινε χαμός. Εμείς ευτυχώς δεν είχαμε καμιά ζημιά, αφού είμαστε στον πρώτο όροφο. Κάποια στιγμή κατά τις εννιά παρά το βράδι κόπηκε το ηλεκτρικό για κανένα μισάωρο. Ευτυχώς είχαμε το λάπτοπ ανοιχτό και βλέπαμε. Άναψε ο άντρας μου ένα κερί και ήμασταν μια χαρά. Ο Αντρέας δε φοβήθηκε, αλλά έλεγε στην αρχή "μπαμπά, άναψε το φως". Μετά του εξηγήσαμε ότι κόπηκε το ρεύμα σε όλη την πόλη, και στεκόταν στο παράθυρο κι έλεγε "αυτή είναι η πόλη μας". Όσο ήταν κομμένο το ρεύμα τραγουδούσαμε τα κάλαντα, και όταν ήρθε, πήγε στο ριλάξ της μικρής και της λέει "Εσύ Γεωγία μου φοβήθηκες που έσβησαν τα φώτα;". Την αγαπά πάρα πολύ, έρχεται και την αγκαλιάζει και τη φιλά, και σε κάποια φάση που ήταν η μικρή στο κρεβατάκι της, πήρε δυο παραμύθια και της τα "διάβαζε"! Ο Αντρέας σήμερα άρχισε πάλι εκπαίδευση για κόψιμο πάνας. Του φόρεσε το πρωί η δασκάλα βρακάκι, κάθισε στην τουαλέτα, τον χειροκρότησε όλη η τάξη και του έκανε δώρο ένα βραχιολάκι. Μια φορά του φύγανε, μια φορά έκανε λίγα τσίσα στην τουαλέτα, αλλά κακά με τίποτα. Είπε στη δασκάλα ότι θέλει να κάνει, αλλά στην τουαλέτα δεν έκανε. Όταν πήγα να τον πάρω, του έβαλαν πάνα για να μη λερώσει το καθισματάκι αυτοκινήτου, κι έκανε κατευθείαν κακά. Στο σπίτι του βάλαμε πάλι βρακάκι, αλλά δε δεχόταν με τίποτα να καθίσει στο γιογιό ή στην τουαλέτα. Μια φορά του φύγανε τα τσίσα, μετά όταν αποκοιμήθηκε του έβαλε ο άντρας μου πάνα, κι όταν ξύπνησε ζήτησε από μόνος του βρακί. Πάλι, όμως, δε δεχόταν να καθίσει στην τουαλέτα. Τελικά ξαναέκανε τσίσα μια φορά πάνω του, τον έκανε ο άντρας μου μπάνιο, και του έβαλε πάνα για να πάει κατευθείαν για ύπνο, και τότε έκανε φυσικά και κακά. Πάντως, τον βλέπω πιο συνειδητοποιημένο από τις άλλες φορές, παλιότερα τα έκανε κατευθείαν και τα τσίσα και τα κακά, ούτε να τα κρατήσει δεν μπορούσε. Τώρα τα κρατάει, νιώθει ανασφάλεια να κάνει κακά στην τουαλέτα. Πιστεύω θα τον βοηθήσουν πάρα πολύ στο σχολείο. Όσο για τη Γεωργία, εξελίσσεται σε νέο Αντρέα! Όπως είναι μισοξαπλωμένη στο ριλάξ, βάζει δύναμη, σηκώνεται και κάθεται! Δεν μπορεί, βέβαια, να καθίσει, έτσι πηγαίνει μπρος-πίσω! Παίζει με τα ρούχα και τις ζώνες του ριλάξ της! Έχει πάρα πολλή πλάκα όταν σηκώνεται! Σήμερα έφαγε για πρώτη φορά ρυζάλευρο. Της πήρα το βιολογικό της ΗΙΡΡ, και το έφτιαξα με δικό μου γάλα. Η γεύση της είναι πολύ οικεία, έτσι έφαγε αρκετές κουταλιές. Είχε πλάκα που "θήλαζε" το κουτάλι, και με το που έτρωγε την κρέμα, μετά έτρωγε και το χέρι της! Μόλις έβλεπε το κουτάλι, τσουπ, άνοιγε το στόμα! Έχει πολλή πλάκα, εξελίσσεται σε μεγάλη ζουζούνα! Εγώ έχω πολύ τρέξιμο, την περασμένη βδομάδα είχα άπειρη διόρθωση (Ανθή, πού είσαι. Είχα 47 εκθέσεις (+περιλήψεις, + ερωτήσεις κατανόησης, + λεξιλογικές ασκήσεις), και διάφορα άλλα διαγωνίσματα. Διόρθωνα όλη τη βδομάδα και το σαββατοκύριακο, και στο σχολείο και στο σπίτι. Έπηξα μιλάμε. Έχω αρχίσει να καλώ και για τη βάπτιση, γιατί πλησιάζει! Τους περισσότερους τους κάλεσα ευτυχώς. Ρούχα ακόμα δε βρήκα, δεν έχουμε και πολλά λεφτά, και σκέφτομαι να φορέσω μια πολύ ωραία φούστα που έχω από παλιά, και ν' αγοράσω ένα μπλουζάκι. Είναι μαύρη, σατέν, με ασημί σχέδιο λουλουδιών, πολύ διακριτικό. Έχει δαντέλα στον ποδόγυρο, και στο ένα πλευρό κάνει τρεις πιέτες και δένει με κορδονάκι. Θέλω ν' αγοράσω και φακούς επαφής να μην πάω με τη γυαλούμπα στη βάπτιση, ουφ, δεν μπορώ, πιέζομαι πολύ. Στο σχολείο κλασικά, έχω τους μαθητές να ξεσαλώνουν. Έχω δύο κοπέλες, έχουν ξεφύγει τελείως. Σήμερα σηκώνονταν και έδερναν τους συμμαθητές τους. Να το διαβάσει κανένας άσχετος, θα νομίσει ότι δουλεύω σε νηπιαγωγείο. Τους είπα ότι θα τους κάνω γραπτή καταγγελία, και χαζογελούσαν, και λέγανε άσχετα. Πρέπει να έχουν πολύ χαμηλή νοημοσύνη, δεν μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλω. Τις έχω πάρει άπειρες φορές μόνες τους να τους μιλήσω, και δεν μπορώ να συνεννοηθώ. Η μία με κοιτάει με ένα χαζό χαμόγελο, όπως του Σταν Λώρελ από το Χοντρό και το Λιγνό, και η άλλη λέει χαζομάρες. Τελικά δεν τους έκανα καταγγελία σήμερα, γιατί δεν είχα το ειδικό έντυπο εκείνη την ώρα, αλλά αύριο τους έχω μία από τις πρώτες ώρες, οπότε αν τις δω να έχουν ίδια συμπεριφορά, θα τους κάνω. Σας αφήνω κόρες, είμαι πτώμα...

Γεια σας κορίτσια (Βάσω και Χριστίνα)! Ευχαριστώ πολύ για τις ευχές! Χριστίνα περαστικά σου εύχομαι! Πού θα πάει θα σου περάσει! Πολύ χάλια η αντιβίωση... Κάτι αντίστοιχο με τα δέκατα του Δημήτρη είναι ο διάρροιες του Αντρέα. Τώρα έχουν ψιλοσταματήσει... Εμείς καλά είμαστε, η μικρή έκανε σήμερα εμβόλιο, και οι νοσοκόμες στο νοσοκομείο μου είπαν ότι η ανάπτυξή της, μαζί και το βάρος, είναι φυσιολογικά. Τους είπα για τις κρέμες που μας είπε ο γιατρός και μου είπαν κι αυτές ότι είναι πολύ νωρίς. Θα περιμένω λίγο ακόμα, αλλά όχι και πάρα πολύ. Κατά τα άλλα, ξεπετάχτηκε, όταν κάθεται στο ριλάξ κάνει το κεφάλι μπροστά και μισοσηκώνεται. Όταν την κρατάω αγκαλιά, κάνει το σώμα της τόξο προς τα πίσω, και κρεμάει το κεφάλι της πίσω, αν έχει κάτι που θέλει να δει, και μετά, το φέρνει μόνη της μπροστά και σχεδόν μισοσηκώνεται όπως την έχω αγκαλιά! Λέει κάτι συλλαβούλες, ασυναίσθητα, εννοείται! Ο Αντρέας προχτές τη Δευτέρα είχε τη γιορτή του σχολείου. Η τάξη του έκαναν τους χιονάνθρωπους τα αγόρια και τις χιονόμπαλες τα κορίτσια. Το απόγευμα που ήταν η γιορτή, ο Αντρέας κοιμήθηκε, αναγκαστήκαμε να τον ξυπνήσουμε, ήταν πάρα πολύ ιδιότροπος και δεν ήθελε να βάλει τη στολή. Έγινε μάχη, τσίριζα εγώ, τσίριζε η μάνα μου, τελικά τον έπιασε ο άντρας μου πολλή ώρα με το καλό, τον ηρέμησε και τον έπεισε και φόρεσε τη στολή. Όπως πήγαμε να φύγουμε απ' το σπίτι, ήθελε να τη βγάλει, αλλά ευτυχώς όταν πήγαμε στο θέατρο και είδε το χώρο, στον οποίο είχαν πάει και το πρωί για πρόβα, ενθουσιάστηκε και δεν ήθελε να φύγει! Βγήκε στη σκηνή, έκαναν ένα χορευτικό και είπε το ποιηματάκι και το τραγουδάκι με όλα τα παιδάκια! Ήταν λίγο τρακαρισμένος, όμως. Την επομένη πήγαν εκδρομή με το σχολείο, αλλά γύρισαν νωρίς γιατί χάλασε ο καιρός. Πήγαν για εκκλησιασμό στην εκκλησία ενός χωριού, στην οποία είναι εφημέριος ο ιερέας που είναι διευθυντής του σχολείου, μετά έφαγαν εκεί και έπαιξαν και τέλος, τους πήγαν στη λίμνη του χωριού εκείνου (μη φανταστείτε καμιά Βαϊκάλη, ένας βάλτος είναι ουσιαστικά, αλλά είναι πολύ όμορφα) και είδαν τη θέα με τα κυάλια. Κατά τα άλλα, δεν πολυτρώει αυτές τις μέρες. Το φρούτο ούτε να το δει, από φαγητό πολύ λίγα πράγματα. Μόνο σήμερα έφαγε, που είχαμε μακαρόνια. Έχει γίνει πάρα πολύ ιδιότροπος. Όλο μπισκότα, κέικ και σοκολάτες ζητά... Αύριο είπαμε ν' αρχίσουν στον παιδικό σταθμό να τον βάζουν στην τουαλέτα, και θα φοράει βρακάκι. Για να δούμε... Δε νομίζω να πετύχουμε τίποτα πάλι... Τις προάλλες δέχτηκε να βγάλει την πάνα και να καθίσει στο γιογιό. Εγώ εκείνη την ώρα θήλαζα το μωρό, έτσι φώναζα τον άντρα μου για να βοηθά τον Αντρέα. Αυτός ο ηλίθιος φώναζε, ότι μπορώ να το κάνω εγώ (που θήλαζα το μωρό), και τι τον φωνάζω αυτόν και κουράζεται, ε, άκουσε ο Αντρέας τις φωνές, και δε θέλησε να ξανακαθίσει... Κι όταν το λέω στον πανήβλακα, θεωρεί ότι δε φταίει αυτός, αλλά εγώ, που τον ανάγκασα να φωνάξει. Μιλάμε για θέατρο του παραλόγου... Εγώ τα έχω παίξει αυτές τις μέρες, έπηξα, έχω ένα κάρο εκθέσεις να διορθώσω, οι οποίες δεν τελειώνουν με τίποτα, έχω κι άλλα διαγωνίσματα, είχα τις προσκλήσεις της βάφτισης, από τις οποίες έκανα τις μισές, και τις άλλες μισές τις έκοψε και τις κόλλησε η μάνα μου, έχω το σπίτι, τα μωρά, κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ. Ευτυχώς από σήμερα και μέχρι την Παρασκευή η Α' Λυκείου έχει τριήμερο εργασίας, δηλαδή παρακολουθούν διαλέξεις για διάφορα επαγγέλματα, και την τελευταία μέρα θα πάνε επισκέψεις σε κάποια ΙΕΚ και πανεπιστήμια, οπότε το πρόγραμμά μου ξαλάφρωσε πάρα πολύ. Πηγαίνω, βέβαια, μαζί τους σε κάποιες από τις διαλέξεις, αλλά τουλάχιστον, δεν πρέπει να μιλάω εγώ και να πρέπει να τσιρίζω όλη την ώρα. Σας αφήνω κόρες, ελπίζω να μπει καμία...

Είναι υπέροχη ιδέα! Τα φτιάξαμε με τα παιδιά στο Κατηχητικό που κάνω, και κατενθουσιάστηκαν! Πήραν χαρτόνια και για το σπίτι, και μου ζήτησαν να φτιάξουμε και την επόμενη φορά!

Θα σας βάλω και δείγμα από τις προσκλήσεις να δείτε και να μου πείτε. Χριστίνα, είπα στην κουμπάρα μου να έρθει να τις φτιάξουμε μαζί, αλλά μόνο σαββατοκύριακα ταιριάζουν οι ώρες μας, γιατί εγώ δουλεύω πρωί κι αυτή απόγευμα. Αλλά δεν ξέρω αν θέλω τελικά να έρθει. Κατ' αρχήν, μου το χτύπησε ότι τη θυμάμαι όποτε τη χρειάζομαι (επειδή πήγα μια μέρα σπίτι της και της ζήτησα να μου τυπώσει κάτι εικόνες για το Κατηχητικό, αφού μου είχε τελειώσει το μελάνι, και τις προάλλες την πήρα τηλέφωνο για να της πω για τις προσκλήσεις). Έχει αποκτήσει τη συνήθεια να σου λέει κατάμουτρα, και συνήθως και με ξινισμένο ύφος, ό,τι την ενοχλεί πάνω σου, μια συνήθεια που έχουν οι άνθρωποι που νομίζουν ότι τα δικά τους βάσανα είναι μεγαλύτερα απ' όλων των άλλων. Και όταν λέω πράγματα που την ενοχλούν, εννοώ και απλά πράγματα, π.χ. μια μέρα ήρθε σπίτι μας, της έκανε ο άντρας μου καφέ, και του είπε ότι τον έκανε χάλια... Έπειτα, είναι η μιζέρια προσωποποιημένη πλέον, δεν μπορώ όλη αυτήν την κλάψα. Τέλος πάντων, δεν ξέρω για την όρεξη του Αντρέα, ήταν άρρωστος εδώ και λίγο καιρό και τώρα του περνάει. Την περασμένη βδομάδα έτρωγε, τώρα όχι. Σήμερα πήγαμε για σουβλάκια το μεσημέρι, κι έφαγε μόνο πατάτες, λίγη πίτα, κι ένα μικροσκοπικό κομμάτι από σουβλάκι κοτόπουλο. Για βράδι πήραμε σπανακόρυζο από τη μάνα μου για τον Αντρέα, και ήθελε ψωμί με μαρμελάδα... Τις σοκολάτες, τα μπισκότα και τα κέικ πάντως, μια χαρά τα κατεβάζει... Ευτυχώς το μεσημέρι πριν τα σουβλάκια ζήτησε χυμό, του έστιψα δύο πορτοκάλια και τα ήπιε σχεδόν μονορούφι. Εν τω μεταξύ, του είπαμε ότι, αν αρχίσει να κάνει κακά και τσίσα στο γιογιό, θα του φέρει ένα πολύ μεγάλο δώρο ο άγιος Βασίλης. Χτες βράδι τον έβαλα και κάθισε στο γιογιό, αλλά τον είδα ότι δεν ήθελε να βγάλει την πάνα. Ένιωθε ανασφάλεια χωρίς την πάνα. Κάθισε λίγα δευτερόλεπτα, πολύ αμήχανος, και τελικά σηκώθηκε. Τους το είπα και στο σχολείο, και μου είπαν ότι θα τον βάζουν κι αυτοί, απλά αυτές τις μέρες κάνουν πρόβες για τη Χριστουγεννιάτικη γιορτή και είναι πιεσμένοι. Σας φιλώ κόρες!

Την έβαλα να θηλάσει, και γράφω με το ένα χέρι. Το κορίτσι στο Κατηχητικό πιστεύω ότι έχει προβληματικό χαρακτήρα. Δεν ξέρω πώς θα αντιδράσει η μητέρα αν της πω τι συμβαίνει. Την ξέρω από πολύ παλιά, απ' όταν πηγαίναμε μαζί στο Κατηχητικό. Αν συυνεχιστεί η κατάσταση, θα την ενημερώσω πάντως... Από πέρσι φάνηκε ο χαρακτήρας της μικρής, αλλά φέτος, ίσως επειδή μεγαλώνει, ίσως επειδή εξοικειώθηκε καλύτερα με το χώρο και τους ανθρώπους, βγήκε πιο πολύ στην επιφάνεια. Όσο για τις κρέμες, δεν ξέρω ρε κορίτσια, προβληματίζομαι... Θα περιμένω μάλλον καμιά βδομάδα-δέκα μέρες και θα τις αρχίσουμε... Βάσω, σιγά καλέ μην έπαθε παλιμπαιδισμό η Ιωάννα! Παλιμπαιδισμός σημαίνει "γίνομαι πάλι παιδί". Μάλλον παλινβρεφισμό έπαθε!

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εγώ τα ίδια, συνεχίζω να πιστεύω ότι κάποιος μου είπε ψέματα ότι το σχολείο μου είναι Λύκειο, ενώ στην πραγματικότητα είναι νηπιαγωγείο. Άρχισα να φτιάχνω και τις προσκλήσεις, έκανα δύο, γουάου! Βάσω κουράγιο με τα ξενύχτια, έτσι είναι στην αρχή. Δηλαδή, η Γεωργία δεν ήταν έτσι, αλλά ήμουν απλά τυχερή!!! Κι ο Αντρέας κάπως έτσι με τη Γεωργία, ήθελε να καθίσει στο ριλάξ της, και, ενώ είχαμε και το δικό του, δεν το ήθελε. Μακάρι αυτή να είναι η ζήλεια τους. Περαστικά στην Ιωαννούλα! Κι ο άντρας μου κάνει τέτοιες βλακείες, όπως αυτή με την πιπίλα πολλές φορές... Σίγουρα δεν έπρεπε να της φωνάξεις, αλλά νομίζω κι εγώ το ίδιο θα έκανα! Χριστίνα περαστικά εύχομαι. Κι η κοπέλα του αδελφού μου είχε άσθμα, και τη βοήθησε ο βελονισμός. Για το σχολείο που λέτε ρε κορίτσια, είναι απελπισία, ώρες ώρες. Χριστίνα τα έχω κάνει αυτά που λες. Δεν έπιασαν. Επειδή σε κάποια τμήματα το πρόβλημα είναι γενικότερο, και όχι μόνο μαζί μου, ανέλαβαν δράση ο διευθυντής και η υπεύθνη βοηθός διευθύντρια, και τους έπιασαν πάρα πολύ αυστηρά. Μου είπαν όποτε ενοχλεί κάποιος, να γράφω το όνομά του σε ένα χαρτάκι, να το δίνω στη βοηθό, και θα του βάζει αποβολή, γιατί αλλιώς δεν υπάρχει περίπτωση να σταματήσουν. Κλαίει η μικρή, επανέρχομαι.