Θέλω να γίνω μαμά

Ρε κορίτσια, όλο πεινάω και όλο θέλω να τρώω. Προσπαθώ να συγκρατούμαι, κι ευτυχώς σε κάποιες φάσεις με πονάει και η κοιλιά μου, οπότε δεν τρώω κιόλας, αλλά έχω τρομερή όρεξη. Ουφ, χίλια κιλά θα γίνω...

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμείς γυρίσαμε πριν από λίγο στο σπίτι. Ο Αντρέας τώρα τρώει ψωμί με μαρμελάδα και λέει "κόλλησε ο πεβολά-ης" (ο περβολάρης). "Περβολάρη" λέει τον αντίχειρα, από ένα παιχνίδι που παίζουν με τον παππού! Α, σκουπίζεται στην μπλούζα του τώρα, χιχι! Καλά, μας λέει κάτι κουβεντούλες τώρα τελευταία.... Είμαι σίγουρη ότι τις περισσότερες τις μαθαίνει από τα κινούμενα σχέδια. Αυτόν τον καιρό χρησιμοποιεί πολύ τις λέξεις "νομίζω" και "μάλλον". Π.χ. χτες ακουμπάει την κούπα με τον καφέ μου και μου λέει "νομίζω που καίει μαμά". Σήμερα έπαιζε με διάφορα παιχνίδια στους γονείς μου, κι όταν κάποιο έπεφτε κάτω, έλεγε "μάλλον έπεσε". Μετά κάτι του έλεγε η μάνα μου για μια χελώνα και της λέει ο Αντρέας "δεν έχω δει ποτέ μου"! Έπειτα παίζαμε ένα παιχνίδι με κάρτες που έχουν πάνω εικόνες. Είναι όλες διπλές και πρέπει να βρίσκεις τα ίδια. Δεν είναι και τόσο δύσκολο, απλά είναι πολλές οι κάρτες και χάνεσαι, και ο Αντρέας τα έβρισκε! Σε κάποια φάση βρήκε μια κάρτα με παγωτό ξυλάκι και λέει "παγωτό χωνάκι" και άρχισε να κάνει ότι το τρώει και μετά λέει "το έεεεφαγεεες. Γέμισε η κοιλίτσα μου παγωτό χωνάκι"!!! Μάγδα καλά ο άντρας σου είναι των άκρων! Μία έπαιζε στον κήπο, μία έπεσε του θανατά! Ο δικός μου ευτυχώς σπάνια αρρωσταίνει, κι όταν αρρωστήσει δεν το παίρνει και πολύ στα σοβαρά. Και πριν ένα μήνα που αρρώστησε, ήταν χάλια μισή μέρα, και ήταν όντως χάλια, γιατί είχε 39 πυρετό και έχασε δύο φορές τις αισθήσεις του, αλλά μετά από λίγη ώρα σηκώθηκε, κι απ' την επόμενη μέρα περδίκι. Κι εγώ τον Αντρέα δεν τον έχω αφήσει σε κανέναν, μόνο στους γονείς μου. Δεν έχει τύχει κιόλας, βέβαια. Μόνο μια φορά που ήταν περίπου δέκα μηνών, ήταν ο άντρας μου Πάτρα και έπρεπε να πάω σχολείο, οι γονείς μου δεν μπορούσαν, και τον πρόσεχαν ο αδελφός και η κουμπάρα μου, αλλά στο σπίτι μου. Καλά, όλες αυτές τις δουλειές μαζεμένες, εγώ δεν τις έκανα ούτε όταν ήμουν μη έγκυος και μια χαρά! Δεν υπάρχει περίπτωση, μετά θα σέρνομαι μια βδομάδα. Αν μου πρότειναν να μου φέρουν γυναίκα, θα δεχόμουν μετά χαράς! Καλέ, δεν έχω την κοιλιά τούρλα! Μια μικροσκοπική κοιλίτσα έχω! Άλλωστε, δεν έκανα μετάνοιες, απλά γονάτισα μαζί τους, και έσκυψα ελάχιστα. Αυτό μας έλειπε, να κάνω κανονικές μετάνοιες! Η μάνα σου και η αδελφή σου πού μένουν; Α, Αλεξάνδρα, μου είπες για το φαφλατά, και ξέχασα να το γράψω: χτες είχε πολλή πλάκα. Αρχικά πήγε ν' αρχίσει πολιτική συζήτηση, και του κάνει ο διευθυντής "τώρα μ' αυτά θ' ασχολούμαστε, για βάλε ραδιόφωνο ν' ακούσουμε". Μετά έκανε το λάθος να τον ρωτήσει ο διευθυντής αν έβρεξε στην πόλη του, και για δέκα λεπτά περίπου μας ανέλυε τα καιρικά φαινόμενα, για να καταλήξει ότι, όχι δεν έβρεξε! Αλλά το πιο κορυφαίο ήταν όταν του είπε ο διευθυντής ότι θα πήγαινε για διήμερο στην πόλη του, του λέει αυτός "α, ωραία, για να δούμε πότε βολεύει να συναντηθούμε" και του λέει ο διευθυντής "μπαααα, δε χρειάζεται, άστο καλύτερα, θα έχω μεγάλη παρέα"!!! Καλά, πήγα να πνιγώ απ' τα γέλια! Σας φιλώ κόρες!!

Καλέ, μην αγχώνεσαι τόσο πολύ! Μου φαίνεται ότι παραείσαι αγχώδης! Εγώ έχω ζαλάδες όλη μου τη ζωή! Μπορεί να σου έπεσε το σίδηρο ή να ήσουν κουρασμένη ή να μην κοιμόσουν καλά! Δε σημαίνει ότι έχεις κάτι σοβαρό! Δε νομίζω να είναι τόσο επικίνδυνη πια αυτή η εξέταση. Αν ήταν τόοοσο επικίνδυνο πια, δε θα το έγραφε ο γιατρός τόσο εύκολα. Μη διαβάζεις διάφορες ιστορίες και θεωρίες στο ίντερνετ, κυκλοφορούν τα τέρατα εκεί μέσα, και δεν μπορείς ποτέ να είσαι σίγουρη αν μια πληροφορία είναι αληθινή και εξακριβωμένη ή όχι. Η συμβουλή μου είναι να μην αγχώνεσαι τόσο πολύ που να δυσκολεύεις τη ζωή σου!

Μάγδα τι έγινε, είναι καλύτερα οι άντρες σου; Χαρά στο κουράγιο σου, που μόλις έγινες καλύτερα, άρχισες τη γενική! Κι εγώ, βέβαια, όταν είχα αρρωστήσει πριν ένα μήνα, μόλις έγινα καλά, έκανα κάποια καθαριότητα, αλλά όχι και γενική!!! Βέβαια, εγώ έχω και το ελαφρυντικό της εγκυμοσύνης, χεχε! Κι εγώ θέλω να πάω Θεσσαλονίκη!!! Αυτό με το θηλασμό που λες, κι εγώ ως μωρό θήλασα έντεκα μήνες, και θάλασσα πηγαίναμε πολύ συχνά το καλοκαίρι, αλλά αρρώσταινα συνέχεια. Αλεξάνδρα πολύ γέλασα με τη στολή της πριγκήπισσας! Ο Αντρέας δεν ξέρω αν θα ντυθεί τελικά. Θα πάμε να δούμε καμιά στολή, αλλά αν δε θέλει, δε θα του πάρω. Δεν είναι και υποχρεωτικό! Ο Αντρέας ευτυχώς δεν ξαναέφτυσε σε ποτήρι... Στο νηπιαγωγείο θα τρώει πρωινό και φρούτο, που θα τα παίρνουμε εμείς. Μεσημεριανό κανονικά στο σπίτι. Ο γιατρός μου ζητά απ'όλες να παίρνουν ούρα σε κάθε επίσκεψη, από τη δέκατη εβδομάδα και εξής. Δεν κάνουμε καλλιέργεια ούρων, εννοείται, απλά βυθίζει η νοσοκόμα ένα χαρτάκι μέσα στα ούρα, και δείχνει αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Πλέον όλοι το έχουμε συνηθίσει ότι περιμένουμε κορίτσι! Αφού ο πατέρας μου χτες με ρωτάει "τι κάνει η Γιωργούλλα;" κι εγώ νόμιζα ότι μιλούσε για μια κοπέλα από την εκκλησία! Η πρωτοκουμέρα είναι η κουμπάρα που σε παντρεύει. Στην Κύπρο τα έθιμα για τους κουμπάρους είναι αρκετά περίπλοκα: κατ' αρχήν, στο γάμο μπαίνουν δύο κουμπάροι. Ένας άντρας, που τον βάζει ο γαμπρός, και μία γυναίκα που τη βάζει η νύφη. Κατά τη διάρκεια του γάμου, κυκλοφορεί ανάμεσα στους καλεσμένους ένα βιβλίο, στο οποίο "γράφονται" κουμπάροι, δηλαδή γράφουν μια ευχή, και δίνουν ένα χρηματικό ποσό. Παλιά ήταν πέντε λίρες, τώρα με τα ευρώ δεν ξέρω πόσο είναι, πέντε-δέκα ευρώ φαντάζομαι. Αυτό έχει μια λογική κατά τη διάρκεια του μυστηρίου, αφού ο κουμπάρος είναι ο μάρτυρας της τελετής. Η πλάκα είναι ότι, για να μαζέψουν κι άλλα λεφτά, το βιβλίο υπάρχει και στο κέντρο και "γράφονται" κουμπάροι και στο κέντρο. Κι εμείς το κάναμε, βέβαια, αφού το κάνουν όλοι, αλλά το θεωρώ χαζομάρα. Εγώ σπάνια γράφομαι πάντως, αλλά ευτυχώς, σπάνια με καλούν σε γάμους (λέτε να είναι γι' αυτό; ). Έτσι, πρωτοκουμπάρος και πρωτοκουμέρα, λέγονται αυτοί που σε παντρεύουν, αφού μπορεί να γραφτούν κουμπάροι κι άλλα πενήντα-εκατό άτομα!!! Γι' αυτό όλοι οι Κύπριοι αποκαλούνται μεταξύ τους κουμπάροι, χιχι! Ανθή σε σκεφτόμουν, κι ήμουν σίγουρη ότι χάθηκες λόγω διορθώσεων. Αμάν μ' αυτές τις διορθώσεις! Μαρίνα να ζήσετε για το γάμο σας! Ευτυχώς σήμερα γλίτωσα το μαγείρεμα. Θα φάμε στη μάνα μου, έφτιαξε κουπέπια= ντολμαδάκια! Μου τρέχουν τα σάλια! Φιλιά σε όλες!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ χτες κουράστηκα τρομερά. Το πρωί πήγαμε με τη μάνα μου και τον Αντρέα και πήραμε σεντόνια για το καινούριο κρεβάτι του Αντρέα. Μετά γυρίσαμε σπίτι, έφτιαξα σουφλέ σπανάκι και σπανάκι με αβγά. Μιάαααμμμμμ... Ήταν τέλειαααα!!!! Ο Αντρέας τα καταβρόχθισε όλα, κι εμείς βέβαια! Μόνο που μας έκανε πάλι νούμερα. Ήθελε να φάει ντε και καλά στο σαλόνι. Πήρε το πιάτο του, μόλις τον σέρβιρα, και το πήγε στο σαλόνι για να φάει εκεί. Το γύρισα πίσω στην κουζίνα, κλάμα αυτός. Έφερα διάφορα παιχνίδια του στην κουζίνα και τα έβαλα δίπλα απ' το πιάτο του, και καλά για να φάνε μαζί, τίποτα. Κλάμα. Πήρα ένα παραμύθι να του διαβάσω, που είπε ότι το θέλει, αλλά τελικά, εννοούσε ότι ήθελε να του το διαβάσω στο σαλόνι. Τελικά, άρχισα να του το διαβάζω στο τραπέζι (αρχίζει με ένα λύκο που πεινάει πολύ και έχει μείνει πετσί και κόκκαλο) και του είπα ότι ο λύκος πεινούσε και αδυνάτισε, επειδή ήθελε να φάει στο σαλόνι και δε γινόταν. Ε, σιγά-σιγά του πέρασε, και κάθισε κι έφαγε στο τραπέζι! Μετά έκανα προετοιμασία για το Κατηχητικό, ντύθηκα, πήγα τον Αντρέα στους γονείς μου, και πήγα με την ψυχή στο στόμα στο Κατηχητικό. Εκεί κουράστηκα πολύ. Κάναμε την παραβολή του Τελώνη και του Φαρισαίου και την παραβολή του Ασώτου Υιού, και έβαλα κάποια κοριτσάκια να κάνουν τους ρόλους, δηλαδή εγώ αφηγούμουν τις ιστορίες, κι αυτά έκαναν τις κινήσεις. Μετά, όταν είπαμε πώς προσευχόταν ο Τελώνης, τους έδειξα πώς κάνουμε μετάνοιες, και, παρ' όλο που τους τύπωσα ένα "σχεδιάγραμμα", έπρεπε να κάνω κι εγώ για να καταλάβουν. Το αποκορύφωμα ήταν, όμως, όταν παίξαμε μπόουλινγκ με μπουκάλια νερού. Εκεί τα έπαιξα, γιατί κάθε φορά που έριχνε ένα κοριτσάκι, έπρεπε να ξαναστήσω τα μπουκάλια. Έτσι, έσκυψα και σηκώθηκα άπειρες φορές. Τελικά, ανέλαβε ένα κοριτσάκι να στήνει τα μπουκάλια και ησύχασα κάπως. Μετά, όμως, είχα πόνους από κάτω κι έτσι ξεκουράστηκα. Μετά το Κατηχητικό πήγα στους γονείς μου, κι έπαιζαν αυτοί με τον Αντρέα, ενώ εγώ καθόμουν. Τώρα ευτυχώς πέρασαν οι πόνοι. Σήμερα, όμως, είπα να μην κάνω καμία δουλειά, για να ξεκουραστώ τελείως. Κι έλεγα σήμερα να βγάζαμε τη βιβλιοθήκη του Αντρέα στο διάδρομο, και να τακτοποιήσουμε συρταριέρα και κούνια, αλλά τώρα, με τίποτα! Όταν γυρίσαμε απ' τους γονείς μου, κατά τις εννιάμιση, ο Αντρέας κοιμήθηκε στο αυτοκίνητο (αφού ήταν ξύπνιος από τις εφτά το πρωί...) και δεν ξύπνησε όταν τον άλλαξε ο άντρας μου, έτσι δεν ήπιε γάλα. Κατά τις έξι παρά ξύπνησα κι ο Αντρέας είχε σκαρφαλώσει στο μαξιλάρι μου. Τον πιάνω να τον κατεβάσω και βλέπω ότι είχε γίνει μούσκεμα. Ξυπνάω τον άντρα μου, τον αλλάζει, και μόλις τελειώνει, ξυπνάει ο Αντρέας και ζητάει γάλα... Του φτιάχνει γάλα, το πίνει και πέφτει ξερός. Τελικά κοιμόταν μέχρι τις δέκα!!! Ήθελαν να πάνε κι εκκλησία και την έχασαν. Πάω να σας ξαναδιαβάσω και να σας σχολιάσω!

Καγουράκι κι εγώ εσένα είχα στο μυαλό μου όταν είπα να πάει ο Αντρέας νωρίτερα σχολείο! Κι εγώ πιστεύω ότι είναι στο παιδί η αρρώστια, δεν ξέρω αν παίζει ρόλο ο θηλασμός, αλλά δε νομίζω να είναι και πολύ απόλυτο. Δηλαδή ξέρω παιδάκια που θήλασαν και είναι συνέχεια άρρωστα, και άλλα που δε θήλασαν, και αρρωσταίνουν νορμάλ. Εμάς ο Αντρέας φέτος αρρώστησε δύο φορές, τη μία με λαρυγγίτιδα και την άλλη με γρίππη, και μέσα στα Χριστούγεννα είχε κάτι μυξούλες και λίγο βηχαλάκο. Για τα ούρα κι εγώ κάτι τέτοιο είχα καταλάβει. Εν τω μεταξύ, τις τελευταίες μέρες της προηγούμενης εγκυμοσύνης, πήγαινα κάθε μέρα για να ελέγχουμε την πίεση (από την οποία την πάτησα τελικά), και έπαιρνα και ούρα νομίζω καθημερινά!!! Φυσικά είναι σημαντικό τότε, μήπως και υπάρχει λεύκωμα στα ούρα. Ουφ, πήρα το διευθυντή και του είπα ότι φοβάμαι να οδηγήσω και να φτάσω μέχρι το σημείο συνάντησης λόγω του καιρού, και μου λέει "έλα μωρέ, σιγά μια χαρά είναι ο καιρός, χαρά Θεού είναι έξω". Οκ, σταμάτησε η θεομηνία, αλλά τον ουρανό προς τα ανατολικά που είναι το χωριό που βρίσκεται το σχολείο, κατάμαυρο τον βλέπω. Τελικά συμφωνήσαμε να πάω σχολείο, αλλά να πάρει άλλος τα σάντουιτς.

Καλά, δε θα το πιστέψετε τι γίνεται εδώ έξω... Τρελή καταιγίδα με χοντρό χαλάζι. Μέσα σε πέντε λεπτά, ο δρόμος έγινε κάτασπρος. Δε βλέπω απέναντι... Μάλλον δεν πάω σχολείο...

Γεια σας και πάλι! Ουφ, δεν μπορώ, νιώθω κουρασμένη και νυστάζω... Δεν κοιμήθηκα καλά... Ποιος πάει σχολείο σήμερα; Και είναι και η χειρότερη μέρα. Έχω να πάρω σάντουιτς, στο αμάξι έχουμε το φαφλατά και έχω και τέσσερις συνεχόμενες ώρες μάθημα. Και τώρα απ' ό,τι βλέπω, μάλλον για βροχή το πάει. Ελπίζω να τη βγάλω τη μέρα... Μάγδα είχες δεν είχες, κόλλησες κι εσύ. Είναι η ίωση που κυκλοφορεί και την πέρασαν όλοι, με πολύ ψηλούς πυρετούς, κομμάρες, κ.λπ. Και η κουμπάρα μου είναι τέζα στο στρώμα με τα ίδια συμπτώματα, και είχε και τα γενέθλιά της προχτές. Πάντως με 40 πυρετό και το μωρό στο σπίτι χωρίς βοήθεια, ΜΕ ΤΙΠΟΤΑ!!! Αφάνταστα γλύκας ο Βασιλάκης πάντως!!! Στον παιδικό λέμε να στείλουμε τον Αντρέα από Μάιο, για να μη νομίσει ότι τον διώχνουμε επειδή ήρθε το νέο μωρό. Άλλωστε, δεν είναι ανάγκη να πηγαίνει με κανονικό πρόγραμμα, μπορεί και 2-3 ώρες τη μέρα. Καλά, για τα ούρα δεν ξέρω γιατί θέλει "μεσαία ούρα", δηλαδή ούτε τα πρώτα που βγαίνουν ούτε τα τελευταία, αλλά μάλλον κάποιο λόγο θα έχει. Συνήθως, τις περισσότερες φορές καταλήγω να κατουράω το χέρι μου... Κακά κι εμάς ο Αντρέας κάνει 2-3 φορές τη μέρα τουλάχιστον... Καγκουράκι καλέ, τι τύψεις νιώθεις; Τι να κάνεις κι εσύ; Πώς να τα βγάλεις πέρα με τρία παιδιά; Άλλο να είναι το μικρό 3-4 μηνών και να κάθεται στο ριλάξ, να απασχολείται λίγο με κανένα παιχνιδάκι, κι άλλο να είναι νεογέννητο, να θηλάζει συνέχεια, να θέλει συνέχεια αγκαλιά, κ.λπ. Είναι φυσιολογικό να βγάζει ζήλια ο Νικόλας, σιγά σιγά θα συνηθίσει. Και με την Αγγελική, είμαι σίγουρη ότι ασχολείσαι πολύ. Αλλά σίγουρα τώρα, δεν μπορείς να αφιερώνεις σε κάθε παιδί ξεχωριστά όσο χρόνο αφιέρωνες πριν. Στο κάτω-κάτω, τα παιδιά πρέπει να παίζουν και μόνα τους. Άλλωστε, η Αγγελική έχει και το Νικόλα για παρεούλα! Ουφ, παίρνω τηλέφωνο το διευθυντή, μήπως πάει κανένας άλλος για τα σάντουιτς, και δεν το σηκώνει. Θα κοιμάται φαίνεται... Κλααααααψ! Δε βλέπω να το γλιτώνω...

Καλέ, πού είστε όλες;;; Ανοίξατε άλλο θέμα και δε μου το είπατε;;;

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ καλά, αν και νιώθω κάπως κουρασμένη. Σήμερα έχει απεργία η ΑΗΚ (το αντίστοιχο της ΔΕΗ) και λειτουργεί με προσωπικό ασφαλείας. Αν καταρρεύσει μια μονάδα, θα καταρρεύσει όλο το σύστημα, μας είπαν, και να βυθιστούμε όλοι στο σκοτάδι, κ.λπ., αυτά που λένε συνήθως οι δημοσιογράφοι. Ο άντρας μου το πήρε πολύ στα σοβαρά, και πήγε να πάρει φαγητό απ' έξω, λέει, γιατί μπορεί, όπως μαγειρεύω να κοπεί το ρεύμα. Είχα σκοπό να φτιάξω σουφλέ σπανάκι, ε, δεν πειράζει, το φτιάχνω αύριο! Μαρίνα περαστικά. Στο γιατρό μου πήγαινα κάθε τρεις εβδομάδες, και όχι κάθε μήνα, ενώ τώρα μου έκλεισε ραντεβού σε δύο εβδομάδες. Κοίτα, δεν το θεωρώ υπερβολικό να ελέγχουμε τα ούρα κάθε φορά. Πώς αλλιώς θα καταλάβουμε μια μόλυνση, μια ουρολοίμωξη, κ.λπ.; Την προηγούμενη φορά είχα ταλαιπωρηθεί πολύ από μολύνσεις, και σίγουρα νιώθω ασφάλεια όταν ξέρω ότι ο γιατρός μου φροντίζει να τα ελέγχει όλα και να μην ξεφεύγει τίποτα. Αλλά μου σπάει τα νεύρα η διαδικασία! Οι υπόλοιπες πού χαθήκατε καλέ;;;

Μάγδα περαστικά εύχομαι! Η κατάστασή σου μου θυμίζει τη δική μου το καλοκαίρι, στο είχα ξαναπεί. Ξεκούραση πολλή! Χριστίνα να σας ζήσει ο Δημητράκης!!!!!! Πωπω, τριών χρονών κιόλας;;; Το πάρτι, αν είναι άρρωστος, μπορείτε να το κάνετε Κυριακή, έτσι ώστε να μη χάσεις και το πάρτι του φροντιστηρίου. Καγουράκι, χαρά στο κουράγιο σου που θες να πας και για ψώνια! Κι εγώ κάπου τόσο έχω να κόψω τα μαλλιά μου, αλλά το σκέφτομαι. Ίσως αλλάξω λίγο το στιλ, αλλά τις προάλλες μου έλεγε ένας μαθητής μου που σπουδάζει κομμωτική ότι τα μαλλιά μου είναι σούπερ τέλεια, οι μπούκλες μου είναι καταπληκτικές και να μη γελαστώ να τα κόψω, και το σκέφτομαι τώρα! Καλά, εσένα πότε πρόλαβαν και σου είπαν το "τρία δεν ήθελες;" ακόμα δε γέννησες; Βάσω ευτυχώς εμάς ο Αντρέας δεν πολυζηλεύει. Τις προάλλες στο πάρτι ασχολήθηκα με πολλά άλλα παιδάκια, και πήρα και 2-3 στην αγκαλιά μου και δε ζήλεψε, ούτε ήρθε να πει κάτι. Σε κάποια φάση κρατούσα ένα αγοράκι έξι μηνών (αφάνταστα γλυκούλι!!!), έρχεται ο Αντρέας, του λέω να το χαϊδέψει, και το χαϊδεύει απαλά στο κεφαλάκι. Μετά τον ρώτησα αν θέλει να πάρουμε ένα μωράκι σαν τον Κωστάκη στο σπίτι μας για να παίζουν και μου απάντησε "όχι"! Σας φιλώ όλες!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμείς σήμερα πήγαμε στο νηπιαγωγείο να δούμε πώς είναι, και να ρωτήσουμε πληροφορίες. Ένα έχω να σας πω: ο Αντρέας σίγουρα είναι πανέτοιμος για σχολείο!!! Δέκα λεπτά μετά που μπήκαμε, κι αφού δεν κάθισε καθόλου μαζί μας στο γραφείο, άνοιξε την πόρτα της πρώτης τάξης που βρήκε, μπήκε μέσα, αφού τον κάλεσε και η δασκάλα, κάθισε και άρχισε να ζωγραφίζει. Εμείς συζητούσαμε με τον υπεύθυνο, είδαμε τους χώρους, κι ο Αντρέας το χαβά του, δε μας ζήτησε καθόλου! Βέβαια, ήξερε ότι ήμασταν εκεί, δε νομίζω να πέρασε απ' το μυαλό του ότι φύγαμε, αλλά πάντως έδειξε ότι το θέλει το νηπιαγωγείο! Ο υπεύθυνος-ιδιοκτήτης είναι ιερέας, βέβαια, ιερέας έγινε πριν από 2-3 χρόνια, ενώ το νηπιαγωγείο το άνοιξαν με τη γυναίκα του το 1985! Ο αδελφός μου ήταν ένας από τους πρώτους τους μαθητές, και μετά πήγαν εκεί και τα ξαδέλφια μου. Μόνο εγώ τους ξέφυγα, επειδή πήγα στο νηπιαγωγείο το '84! Δεν είχα πει στον άντρα μου ότι είναι ιερέας, για να δω πώς θα το πάρει, και όταν φύγαμε μου είπε ότι του άρεσε αυτό. Μας είπε ότι η τιμή τους είναι 190 ευρώ, αλλά από τη στιγμή που ο σύζυγος είναι άνεργος, θα το συζητήσουμε και θα πέσει αρκετά. Δε νομίζω ότι είναι απαγορευτική η τιμή, δεν έχει, βέβαια, φαγητό, αλλά το προτιμώ να μην τρώει εκεί. Θα τρώει πρωινό και φρούτο, τα οποία θα τα παίρνει από το σπίτι, πράγμα που επίσης το προτιμώ. Οι χώροι τους είναι πολύ ωραίοι, χαρούμενοι, γεμάτοι εργασίες των παιδιών, βιβλία, παιχνίδια, κατασκευές, κ.λπ. Απ' όσο ξέρω ακολουθούν πρόγραμμα δημόσιου νηπιαγωγείου, πράγμα πολύ σημαντικό, απλά με τα μικρά παιδάκια είναι πιο χαλαροί. Τώρα σκεφτόμαστε αν θα τον στείλουμε Μάιο ή Σεπτέμβριο. Ο άντρας μου λύσσαξε ότι το Μάιο θερίζουν οι ιώσεις, ενώ... το χειμώνα όχι, γιατί τα μικρόβια πεθαίνουν από το κρύο. Δεν ξέρω πώς του ήρθε αυτό. Να του εξηγώ ότι πεθαίνουν σε χώρες όπως η Φιλανδία που έχουν -30 βαθμούς Κελσίου, και όχι σ' εμάς που έχουμε 15 βαθμούς, εκεί αυτός. Το κορυφαίο ήταν που μου είπε "μα αφού σου εξηγώ, γιατί συνεχίζεις;". Του απαντώ κι εγώ "το ότι μου εξηγείς, δε σημαίνει ότι είναι και σωστά αυτά που λες". Τέλος πάντων, πιστεύω ότι θα είναι καλύτερα να πηγαίνει για λίγες ώρες από το Μάιο, λόγω του καινούριου μωρού, και συνήθως γίνεται αυτό που θέλω, αν είναι και το σωστό, βέβαια, κι αυτός νομίζει ότι γίνεται το δικό του! Μετά γυρίσαμε σπίτι, έφτιαξα πατατοσαλάτα με μουστάρδα και ψάρια (λιθρίνια και γόπες) τηγανιτά, και τσιπούρα ψητή για τον Αντρέα. Φάγαμε και σκάσαμε, και τώρα πήγαν οι άντρες για διάφορες δουλειές, γύρισαν με τον Αντρέα να κοιμάται, αλλά μόλις τον έβαλε ο άντρας μου στο κρεβάτι ξύπνησε... Γκρρρ... Εν τω μεταξύ, ο άντρας μου, μου δήλωσε ότι, λέει, θέλει να ξεκουραστεί, και δεν τον κρατάει, ενώ εγώ σκοτώθηκα να φτιάξω το φαγητό, την ώρα που εκείνος έκανε τσατ με ένα φίλο του στο ίντερνετ, και την ώρα που έλειπαν, καθάρισα το δωμάτιό μας. Τέλος πάντων, δεν του είπα τίποτα, ευτυχώς το μωρό παίζει μόνο του. Επιστρέφω για να σας σχολιάσω, γιατί έγραψα πολλά και θα βγει σεντόναρος!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ είχα γυναικολόγο σήμερα. Κάθε φορά του παίρνω και ούρα, και είναι το χειρότερό μου όταν πρέπει να τα μαζέψω. Ο γιατρός μου είναι λίγο ιδιότροπος, και θέλει, πριν τη συλλογή των ούρων, να βρέχω τρία κομμάτια βαμβάκι, και να καθαρίζω την περιοχή από μπρος προς τα πίσω, διαδοχικά με κάθε βαμβάκι, μετά να κατουράω λίγο για να φεύγουν τα πρώτα ούρα, και να συλλέγω τα μεσαία ούρα. Τέλος πάντων, ολόκληρη περιπέτεια κάθε φορά! Δεν ξέρω τι ζητούσαν οι δικοί σας γιατροί. Σήμερα πάντως, δύο φορές προσπάθησα στο σπίτι, αλλά χωρίς αποτέλεσμα. Τελικά πήρα τον ουροσυλλέκτη μαζί μου, ήπια και μπόλικο νερό, για να τα μαζέψω εκεί στο ιατρείο. Ευτυχώς είχε κόσμο, είχαν έρθει κάτι κοπάδια από ιατρικούς επισκέπτες, κι έτσι περίμενα αρκετά, οπότε κάποια στιγμή, όταν άρχισα να κατουριέμαι, ανέβηκα πάνω στην κλινική, ζήτησα βαμβάκι και πήγα στην τουαλέτα να μαζέψω τα ούρα. Ευτυχώς τα κατάφερα αυτήν τη φορά, αλλά στο σκούπισμα, βλέπω στο χαρτί... αίμα!!!!! Ψιλοτρόμαξα λίγο, αλλά πρυτάνευσε η λογική, και σκέφτηκα ότι πρέπει να είναι κάτι εξωτερικό, αφού ένιωθα και κάποιο τσιμπηματάκι κάπου εξωτερικά. Μιλάμε, βέβαια, για ελάχιστες σταγόνες, όπως όταν σπάσουμε ένα σπυράκι ή όταν έχουμε κάποια πληγή στη μύτη. Το είπα στη νοσοκόμα που έλεγξε τα ούρα, και ήταν πεντακάθαρα. Το είπα μετά και στο γιατρό, και μου είπε ότι δεν υπάρχει καμιά ένδειξη αιμορραγίας, πρέπει να είναι κάποια αμυχή, και αν ξανασυμβεί να πάω πάλι. Μέχρι τώρα είναι όλα εντάξει, δεν ξαναείδα τίποτα στο σκούπισμα. Το μωρό εντάξει, όλα καλά, μοιάζει στον πατέρα μου, είπε ο γιατρός (το συνηθισμένο του αστείο, που έκανε και στον Αντρέα!), όλα μια χαρά! Όταν ήρθα σπίτι, έδειξα τις φωτογραφίες από τον υπέρηχο στον Αντρέα. Τον ρωτάω "τι είναι αυτό;" και μου λέει "αζεφάκι" (αδελφάκι). Βλέπει μετά τη δεύτερη φωτογραφία, και μου λέει "κι άλλο αζεφάκι"! Εν τω μεταξύ, το πρωί του λέω "το ξέρεις ότι το αδελφάκι σου είναι κανονικό παιδάκι και όταν θα έρθει θα παίζετε;". Και μου απαντά "όχι, δεν είναι παιζάκι". "Και τι είναι;" τον ρωτάω, και μου απαντά "κο-ίτσι"!!! Μέχρι κι ο Αντρέας το έχει καταλάβει!!! Ο κόσμος το 'χει τούμπανο, που λένε! Μετά, συνεχίζει "από ατά που ταβάνε τα μαλλιά", επειδή στο πάρτι που είχαμε πάει το Σαββάτο, ένα κοριτσάκι, τον κυνηγούσε παίζοντας και του τραβούσε τα μαλλιά!!! Τώρα έβαλα φασολάκια στη γάστρα με πατάτες, και θα πάω να καθαρίσω τα μπάνια. Ρε κορίτσια, εσείς στις εγκυμοσύνες καθαρίζατε και την μπανιέρα; Εμένα μου φαίνεται αδιανόητο να σκύψω και να τρίβω. Έχω πει στον άντρα μου να το κάνει, αλλά, όπως συνήθως, το καθυστερεί. Τουλάχιστον τώρα τελευταία έχει βελτιωθεί αρκετά: καθάρισε με ΔΙΚΗ του πρωτοβουλία το ψυγείο, και γενικώς τον βλέπω να παίρνει πρωτοβουλίες στο νοικοκυριό! Βάσω, ο Αντρέας είχε αρχίσει να λέει λεξούλες από νωρίς, δηλαδή 13 μηνών, έλεγε μαμά, μπαμπά, παππού, και διάφορα άλλα που δε θυμάμαι, τα έχω γραμμένα. Τον ρωτούσες "τι είναι ο Αντρέας;" και έλεγε "νινί", ποιος θα έρθει το απόγευμα και έλεγε "παππούς, γιαγιά". Αυτό δε θυμάμαι πότε, αλλά η γλώσσα του άνοιξε όταν ήταν περίπου είκοσι μηνών, και άρχισε την πάρλα! Τώρα δε σταματά με τίποτα! Όντως όταν έχει το παιδί παρέα είναι πολύ καλύτερα. Αλλά εξαρτάται και από την ηλικία. Προχτές που πήγαμε στο φίλο του άντρα μου, τα είδα όλα. Έπρεπε να είμαι συνέχεια σε εγρήγορση, γιατί δεν ήξερα τι μπορούσε να κάνει ο Αντρέας. Π.χ. σε κάποια φάση βρήκε ένα μικρούλι πλαστικό πραγματάκι, και το έδωσε στο μωρό. Για να παίξει προφανώς, κι ευτυχώς το είδα και του το άρπαξα. Μπρρρρ... δε θέλω να σκέφτομαι τι θα γινόταν αν το έπαιρνε το μικρό και το κατάπινε... Μετά, όπως προσπαθούσε το μωρό να περπατήσει στηριγμένο στο παιχνίδι του, ο Αντρέας ήθελε να του το πάρει, και κάποια στιγμή του το τράβηξε, και παραλίγο να πέσει το μωρό... Στην Τήνο σίγουρα θα πηγαίνουν πλοία, απλά όχι τόσο συχνά όσο το καλοκαίρι, και φυσικά, εξαρτάται από τα μποφόρ. Μάγδα μια χαρά στη δουλειά σου! Εγώ έχω δύσκολη μέρα στο σχολείο σήμερα... Μισώ τις Τετάρτες, αλλά πολύ περισσότερο τις Παρασκευές, που πηγαίνουμε με το φαφλατάααα.... Σας φιλώ!

Τι έγινε ρε παιδιά; Δε μου βγάζει τα έντερ και τα δημοσίευσε όλα έναν αχταρμά;

Γεια σας κορίτσια, τι κάνετε; Εγώ χαλαρά στο σχολείο σήμερα. Ευτυχώς τώρα που πέρασαν τα βαρειά συμπτώματα, νιώθω πολύ καλύτερα και δεν κουράζομαι τόσο εύκολα. Ευτυχώς σήμερα, παρ' όλο που πηγαίνουμε πάλι πέντε άτομα, ο φαφλατάς λείπει, αφού έρχεται μόνο Δευτέρα και Παρασκευή, και ο πέμπτος σήμερα είναι ένας που πάλι μιλάει πολύ, αλλά είναι διαφορετικός. Δηλαδή δεν αγορεύει, συζητά, είναι μετριοπαθής, και, παρ' όλο που κι αυτός πολιτικά μιλάει, εντούτοις δεν δυσανασχέτησα καθόλου. Είναι στον άνθρωπο τελικά. Τις Δευτέρες και τις Παρασκευές θα έχω πρόβλημα τελικά. Μαρίνα ο Αντρέας έλεγε λεξούλες από νωρίς σχετικά, αλλά η γλώσσα του άνοιξε το καλοκαίρι, όταν ήταν περίπου 19-20 μηνών. Είναι στο παιδί, όμως, αυτό. Πάντως, όπως λέει κι η Μάγδα, από κάποια φάση και μετά δε βάζουν γλώσσα μέσα τους. Χτες το πρωί ο Αντρέας ξύπνησε νωρίς, και μόλις ξύπνησε άρχισε την πάρλα. Πίνει γάλα, και μετά πάλι μπλαμπλά, για μία ώρα σχεδόν, γιατί ο άντρας μου ξανακοιμήθηκε και δε σηκωνόταν. Αν φάω θα πάψω να είμαι αδυνατούλα, έτσι πάει συνήθως! Και του Αντρέα του αρέσουν τα τουβλάκια, αλλά τώρα τα έχει ψιλοβαρεθεί. Μάγδα περαστικά στο Βασιλάκη. Ωραία που πήγες και τη βόλτα σου! Η κοπέλα που λέω, πιστεύω είναι πολύ ντροπαλή και συμπεριφέρεται κάπως αντικοινωνικά. Καλά, εγώ γόβα δωδεκάποντη δε θα φορούσα στον αιώνα τον άπαντα! Και κυρίως ποτέ σε παιδικά γενέθλια! Πέρσι στα γενέθλια του Αντρέα φόρεσα γόβες μεν, αλλά με πολύ χαμηλό τακουνάκι, και φέτος μπαλαρίνες! Η κοπέλα που λέω πάντως, την είχε πατήσει έτσι στη βάφτιση του μικρού της. Είχε φορέσει κάτι άβολες γόβες, και όταν φεύγαμε από την εκκλησία, δεν μπορούσε να περπατήσει και την κρατούσαν κι απ' τις δύο πλευρές, και πήγαινε σημειωτόν. Τελικά στο κέντρο δε φόρεσε παντόφλα, αλλά κάτι άλλες γόβες που δεν πήγαιναν καθόλου με το φόρεμα, αλλά τουλάχιστον, δεν την έκαναν να νιώθει ανάπηρη! Κατερίνα πολλά τρεχάματα!!! Βλέπω είχε γενέθλια ο Δημητράκης; Να τον χαίρεστε!

Βάσω εγώ δεν τρελαίνομαι για μαρμελάδες, αλλά τις τρώω, οκ! Το μήλο είναι πολύ ωραίο, μυρίζει όπως η μηλόπιτα, αλλά χωρίς τη ζύμη! Ο Αντρέας τρελαίνεται για μαρμελάδες πάντως! Σήμερα του είπα ότι θα φτιάξουμε μαρμελάδα μήλο και μου λέει "και φάουλα"! Α, από το Ξυλοφάγου έχω πάρα πολλούς μαθητές! Από εκκλησίες, όμως, δεν ξέρω.

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ φτιάχνω μαρμελάδα μήλο με τον Αντρέα. Δηλαδή ο Αντρέας κοιτούσε, και μύριζε τα μήλα όταν τα έκοβα. Έχωνε τη μούρη του στη λεκάνη, έπαιρνε πολλές και βαθιές ανάσες και στο τέλος έλεγε "μμμμμ"! Το μαγείρεμα το γλίτωσα, γιατί θα φάμε στη μάνα μου, μια που σήμερα έχει τη γιορτή της. Ανθή εύχομαι να μην ξαναρρωστήσουν τα παιδάκια σου! Ο Αντρέας ήδη έχει αρχίσει να ξεπερνά τη φάση "φτύνω στα ποτήρια". Ευτυχώς δηλαδή!!! Την κοπέλα δεν την κρίνω για τις έτοιμες πίτσες, άλλωστε, όπως είπα, τα έχει παίξει, αφού δεν έχει βοήθεια. Είναι γενικώς περίεργη φάση αυτή η κοπέλα, όμως, π.χ. όταν μπήκαμε στο σπίτι της, τάιζε το μωρό με γυρισμένη την πλάτη προς την πόρτα, και δε γύρισε καν το κεφάλι να μας πει ένα "γεια σας". Γι' αυτό είπα ότι σε πολλές περιπτώσεις δεν ξέρει πώς να φερθεί, δεν αναφερόμουν στην πίτσα!!! Η κοπέλα που γέννησε δε δικαιούται επιδόματα, κ.λπ.; Είμαι περίεργη να μάθω τι απέγινε το μωράκι... Βάσω έλα ντε, όλοι προφήτες έγιναν! Η φάση είναι ότι αγορεύουν και λένε ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΑ ΙΔΙΑ! Πόσες φορές να τα ακούσω; Σκέφτομαι να κάνω το ίδιο που έκανα και στην προηγούμενη εγκυμοσύνη, όταν πηγαίναμε σχολείο με την απαράδεκτη πρώην διευθύντρια: να πάρω μαζί μου το ipod ή πώς αλλιώς το λένε και ν' ακούω μουσική με τα ακουστικά. Κι αν αυτό είναι αγένεια, μεγαλύτερη αγένεια είναι να μιλάς ασταμάτητα χωρίς να ρωτάς τον άλλον αν θέλει να σε ακούσει. Καλά, πέρσι με το κούρεμα προφήτευαν τις δέκα πληγές του Φαραώ. Μη σου πω τις εκατόν δέκα. Ήταν κάτι το απίστευτο. Με διαβεβαίωναν ότι σε ένα χρόνο θα ήμαστε πολύ τυχεροί αν παίρνουμε το μισό μισθό που παίρναμε τότε. Ε, για μάντεψε, τώρα κλείνει χρόνος, οι περικοπές είναι οι προβλεπόμενες, και οι μισθοί μας ακόμα αρκετά μεγάλοι. Δε νομίζω ότι τα 1750 ευρώ που παίρνω θεωρούνται μικρός μισθός... Εννοείται ότι κι εγώ σκεφτόμουν να μεταναστεύσω! Σε ποια εκκλησία θα πάτε στην Αγία Νάπα; Σας φιλώ κορίτσια!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Ησυχίες σήμερα βλέπω... Εμείς καλά, είχα λίγο τρέξιμο σήμερα, το πρωί πήγα στην τράπεζα για κάτι δουλειές και μετά στο δημόσιο Νηπιαγωγείο της περιοχής μας για να ρωτήσω αν μπορούμε να κάνουμε αίτηση για να πάρουν του χρόνου τον Αντρέα, επειδή κάτι μου έλεγε η μάνα μου, ότι και καλά από του χρόνου θα αρχίσουν να παίρνουν παιδιά από δύο ετών και οκτώ μηνών στα δημόσια. Τελικά μου είπαν ότι, πρώτον, οι αιτήσεις ήταν το Γενάρη και έχουν λήξει, και δεύτερο, και βασικότερο, έχουν προτεραιότητα τα πεντάχρονα, μετά τα τετράχρονα και μετά όλα τ' άλλα, κι ότι, στο δικό τους έχουν σχεδόν αποκλειστικά πεντάχρονα και ελάχιστα τετράχρονα, άρα δεν τίθεται θέμα για του χρόνου. Γύρισα σπίτι, έφτιαξα μακαρονάδα, και λίγο αργότερα μας έφεραν το κρεβάτι του Αντρέα. Εκείνη την ώρα ο μικρός κοιμόταν, αλλά όταν ξύπνησε και το είδε, είπε ότι του άρεσε, αλλά ότι δε θέλει να κοιμάται εκεί. Τώρα το βράδι που γύρισα, τον βρήκα με το φορμάκι, να έχει πιεί το γάλα του και να με περιμένει. Τον ρώτησα αν θέλει να κοιμηθεί στο καινούριο του κρεβάτι (που δεν υπήρχε περίπτωση, γιατί ακόμα δεν έχουμε αγοράσει σεντόνια, ούτε και προστατευτικό κάγκελο) και είπε "όχι, μόνο το κεβάτι της μαμάς". Για να δούμε πώς θα το πάρει σιγά-σιγά. Μάλλον θα τον κοιμίζω στο κρεβάτι μας στην αρχή και θα τον μεταφέρουμε μετά στο δικό του. Στο σχολείο όλα μια χαρά ευτυχώς, αλλά ρε κορίτσια, δεν μπορείτε να φανταστείτε πόσο με τρέλαναν στο αμάξι. Ξανάρχισαν τις πολιτικές συζητήσεις, κι όχι απλά πολιτικές, αλλά και προφητικές. Ο καθένας είναι σίγουρος ότι γνωρίζει τι πρόκειται να συμβεί, και με λεπτομέρειες κιόλας. Ξέρουν τι να κάνουν οι Αμερικάνοι, οι Εβραίοι, οι Τούρκοι, οι Άγγλοι, οι Γάλλοι, οι Πορτογάλλοι, τι θα πούμε εμείς, τι θα ψηφίσουμε, κ.λπ. ΞΕΡΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!!!!!!!!!!!!!!!!! Είναι απελπιστικό@@@@@@@@@@@@@@@@@@ Το κορυφαίο ήταν ότι, όταν φτάσαμε στο σχολείο, με ακουμπάει στον ώμο ο πλέον φαφλατάς απ' όλους, και μου κάνει "είδες τι ωραία που φτάνουμε στο σχολείο χωρίς να το καταλάβουμε με την κουβεντούλα μας;". "Ναι, είδες;" του λέω κι εγώ... Και στο γυρισμό το ίδιο, αγόρευε συνέχεια αυτός... Τα νεύρα μου............. Ευτυχώς αυτός έρχεται μόνο δύο φορές την εβδομάδα. Μάγδα τι έγινε, είναι καλά ο Βασιλάκης; Σήμερα το πρωί που ξύπνησε ο Αντρέας, μου φάνηκε ότι είχε μυξούλες και τον ρωτάω "Αντρέα, έχεις μυξούλες;". "Όχι" μου απαντά "είμαι καλά"!!! Κι εγώ δεν έχω καλή σχέση με το κάπνισμα, δεν ασχολήθηκα να πείσω κάποιον να το κόψει, γιατί είναι δικαίωμα του καθένα να καπνίζει, φτάνει να μην καπνίζει μες στα μούτρα μου. Σήμερα εκνευρίστηκα, γιατί στην είσοδο μιας τάξης, σχηματίζεται ένα κλειστό διαδρομάκι, και μαζεύονται εκεί διάφοροι μαθητές, εκ τω οποίων ένας ή και κανένας είναι μαθητές της συγκεκριμένης τάξης, και καπνίζουν. Πήγα να μπω στην τάξη, και μόνο που πέρασα από 'κει, μύρισαν τα μαλλιά μου. Μου παραπονέθηκαν κι οι μαθητές της τάξης, και μετά το είπα στο διευθυντή, εκ μέρους της τάξης, μια που είμαι και υπεύθυνή τους, αλλά και εκ μέρους μου, για να τους μιλήσει, να μη μαζεύονται εκεί. Εγώ στο ατύχημα δεν είχα τρομάξει και τόσο, γιατί εκείνη την ώρα τα πάντα έγιναν πάρα πολύ γρήγορα και δεν πρόλαβα να φοβηθώ. Μετά κατέβηκα και συνειδητοποίησα τι έγινε, αλλά και πάλι, κρατούσα απόλυτα την ψυχραιμία μου. Δύο μέρες μετά ξαναοδήγησα, για να μην το πάρω από φόβο. Το πιο κορυφαίο είναι που γλίτωσα από τέτοιο ατύχημα με κάτι μώλωπες, και ένα μήνα μετά, όπως περπατούσα σε ίσιο πάτωμα, γλίστρισα, έπεσα και χτύπησα το χέρι μου! Βάσω πολυάσχολο το σαββατοκύριακό σας! Και στον παιδότοπο που πηγαίνουμε εμείς έχει τύχει να μπουν μεγάλα παιδάκια στο χώρο των μικρών, αλλά τα διώχνει ευγενικά η κοπέλα που είναι μέσα για να προσέχει τα παιδάκια. Ο Αντρέας, όμως, πλέον, βαριέται μέσα στο χώρο των μικρών, και θέλει να παίζει με άλλα παιχνίδια. Τα φουσκωτά δεν του κινούν το ενδιαφέρον, προτιμά διάφορα παιχνίδια όπως μια κουζινούλα, και άλλα με μουσική, κ.λπ., όπως επίσης και το μίνι μπάσκετ. Ο Αντρέας μέχρι τώρα μοιραζόταν και δεν ήξερε καν τη φράση "δικό μου". Τώρα δεν ξέρω πώς του ήρθε, φαντάζομαι είναι της ηλικίας. Όπως επίσης και το ότι φτύνει στα ποτήρια, νομίζω είναι μια φάση που θα ξεπεραστεί πολύ γρήγορα, όπως ξεπεράστηκε και η φάση του να ρίχνει πράγματα στα ποτήρια και τις κούπες. Σε πάρτι με έτοιμη τούρτα έχω ξαναπάει, βέβαια, γιατί δεν μπορούν όλοι να φτιάξουν τούρτα, αλλά και έτοιμη πίτσα ρε παιδιά; Ξέρω 'γω, μου φάνηκε λίγο κάπως. Βέβαια, η κοπέλα τα έχει παίξει, γιατί δουλεύει νοσοκόμα, ο άντρας της δουλεύει μόνο βράδι, και δεν έχει βοήθεια από πουθενά. Φέρνει μόνο μια κοπέλα να της κρατάει το μωρό όταν δουλεύουν και οι δύο. Αλλά, στο κάτω-κάτω, θα μπορούσε να μη μας καλέσει για φαγητό το μεσημέρι, και να φτιάξει αυτή μια πίτσα. Όπως επίσης, θα μπορούσε να ντυθεί κάπως καλύτερα και να μην είναι με τις παντόφλες στο πάρτι. Δεν ξέρω, είναι λίγο περίεργη αυτή η κοπέλα. Δεν είναι κακιά, νομίζω είναι πολύ ντροπαλή και συχνά δεν ξέρει πώς πρέπει να φερθεί. Αυτό με το μάγουλο στον ύπνο, το κάνω εγώ στον Αντρέα, χιχι! Βάζω το μάγουλό μου πάνω στο δικό του, και του λέω ότι είναι το μαξιλάρι μου. Φυσικά ο Αντρέας γυρίζει από την άλλη...! Μαρίνα μακάρι να έχεις θετικό τεστάκι! Εγώ το πρωί έχω κοιλίτσα, το μεσημέρι κοιλιά και το βράδι κοίλαρο! Από χτες, όμως, προσέχω λίγο, γιατί το παράκανα αυτές τις μέρες, έτσι απόψε έχω κοιλιά. Έπεσα κατά ένα νούμερο (όχι κοίλαρος, χεχε)! Στο πάρτι προχτές έφαγα τρία κομμάτια πίτσα και ένα κομμάτι τούρτα (αν και, τη σαντιγύ την άφησα όλη, μπλιάχ!), και την Κυριακή το πρωί η ζυγαριά έδειξε 58 κιλά. Σήμερα το πρωί, αφού πρόσεξα λίγο χτες, ήμουν 57.5. Αύριο πάλι, δεν ξέρω... Δεν έχω πάρει κιλά, όμως, αφού ξεκίνησα την εγκυμοσύνη 59 κιλά, κι έχασα τρία κιλά από τις αναγούλες, και ξαναέβαλα μόνο το ένα κιλό που είχα χάσει. Εν τω μεταξύ ρε κορίτσια, είναι απίστευτες οι ατάκες του Αντρέα! Χτες το βράδι τον βάζει ο άντρας μου στο κρεβάτι, και παίζανε, έκαναν αγκαλίτσες, κ.λπ., οπότε σε κάποια φάση του λέει ο άντρας μου "είσαι δυνατός;". Ο Αντρέας τότε, όπως ήταν με το φορμάκι, σηκώνεται όρθιος στο κρεβάτι και του λέει "Είμαι ζυζαζός" (δυνατός". Κάνει έναν πήδο στον αέρα, κάθεται με τον κώλο και συνεχίζει "και μικιούλης"!!!! Δεν είναι αφόρητα γλύκας;;;

Ανθή περαστικά στα παιδάκια σου! Όντως κουφή η φάση με τη συνάδελφό σου! Άκου "δε θα έρθω επειδή γέννησα" χαχαχαχα! Πάντως, και η νονά μου κάπως έτσι ήταν. Μέχρι τελευταία στιγμή μια χαρά, γεννάει, και σε μια βδομάδα επιστρέφει στο μαγαζί (μας), επειδή βαριόταν σπίτι! Ήταν μια χαρά, δεν είχε καμία απολύτως ενόχληση από τη γέννα, και άφηνε το μωρό με τη μάνα της. Δε θήλασε εννοείται, και με τα μωρά δεν τα πολυκατάφερνε. Η μάνα της τα άλλαζε (μετά έκαναν και δεύτερο), τα έντυνε, τα έκανε μπάνιο. Η νονά μου άσχετη, και το λέει κιόλας. Και η πλάκα ήταν ότι είχαν περάσει πολλά για να κάνουν αυτά τα παιδιά, δέκα χρόνια προσπαθειών, ένα σωρό αποτυχημένες εξωσωματικές, αποβολές, και τελικά όταν τα έκανε, δεν πολυασχολούνταν. Πάντως, είναι κάποιοι άνθρωποι που εγχειρήσεις, γέννες, επεμβάσεις, κ.λπ., τα ξεπερνάνε για πλάκα. Η νονά μου πάλι, πριν μερικά χρόνια, είχε κάνει αφαίρεση πολύποδα. Το πρωί η επέμβαση, πάω το απόγευμα στο σπίτι τους, και τη βρήκα μια χαρά, ντυμένη κανονικά, όχι με πυτζάμες, να σιδερώνει και να μαγειρεύει. Της λέω "καλά, σήμερα δεν έκανες την επέμβαση;". "Οουουουου" μου λέει "αυτό; Αυτό πάει, πέρασε". Τα σχόλια στις εκθέσεις οι πιο πολλοί τα διαβάζουν. Απλά έτυχε μ' εκείνο το μαθητή και δεν τα διάβασε. Το κέικ βγήκε τέλειο! Μοσχοβολάει μπανάνα. Καγκουράκι για τα τσιμπήματα δεν ξέρω, ίσως να μου έχει τύχει και να μην το θυμάμαι. Εμείς με τον Αντρέα βρήκαμε τη λύση για το πρωινό ξύπνημα, τον κοιμίζουμε πιο αργά. Αλλά φαντάζομαι ότι για σένα θα είναι πάρα πολύ δύσκολο να τον έχει άλλες μία-δύο ώρες να κάνει ταρζανιές, και να έχεις και το μωρό. Το γάλα του Αντρέα συνήθως το φτιάχνει ο άντρας μου. Δεν το ζεσταίνει και πάρα πολύ, αλλά είναι πιο ζεστό από χλιαρό. Τώρα το χειμώνα δηλαδή, γιατί το καλοκαίρι το πίνει χλιαρό. Η μάνα σου μήπως δε θέλει να παίρνει το Νικόλα επειδή είναι πολύ άτακτος και δεν μπορεί να τον κυνηγά; Μάγδα μεγάλο σοκ το ατύχημα, κι εγώ είχα ένα ατύχημα μια μέρα όπως επέστρεφα απ' το σχολείο μόνη μου, την πρώτη χρονιά. Μου ξέφυγε το αμάξι και παραλίγο να το χτυπήσω στο διαχωριστικό τοίχο, προσπάθησα να το φέρω στην πορεία του, αλλά έκανε κύκλους και χτυπούσε στα διαχωριστικά. Μιλάμε, το αμάξι διαλύθηκε, αλλά εγώ δεν έπαθα τίποτα, κι ευτυχώς εκείνη την ώρα δεν είχε άλλο αμάξι εκεί κοντά. Αλεξάνδρα καλά, πολύ γέλασα με τα "παιδάκια" που ψήσατε!!!!! Κρίμα για τα σκυλάκια... Ο Αντρέας στο φαγητό αρχικά θέλει να παίζει και να τρώει διάφορα (γιαούρτι, τυρί, φαγητό απ' τα δικά μας πιάτα), και μετά το τρώει όλο ή σχεδόν όλο. Αυτό με το "παιδιά δεν ήθελες;" ή το "θες και δεύτερο παιδί μετά;" είναι ό,τι πιο σπαστικό. Δηλαδή επειδή έκανα παιδί πρέπει να είμαι μονίμως μες στην τρελή χαρά και να λέω "α, τι ωραία που χτες βράδι δεν κοιμήθηκα ούτε ένα δίωρο" ή "γουάου, μόλις σφουγγάρισα αλλά ο μικρός έχυσε στο πάτωμα όλο το αλεύρι, γουστάρωωωωω!!!!!". Μαρίνα περαστικά στον Αντωνάκη!

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Καλά, πόσα γράψατε; Τι να πρωτοπρολάβω; Εμείς χτες ήμασταν όλη μέρα Λευκωσία. Είχε γενέθλια το μωρό ενός φίλου του άντρα μου, έκλεινε ενός, και μας κάλεσαν στο πάρτι, μας κάλεσαν και για φαγητό το μεσημέρι. Εγώ λέω, "καλά, αυτοί θα έχουν τρεχάματα, ετοιμασίες για το πάρτι και τέτοια, και θα πάμε να τους κατσικωθούμε και για φαγητό;". Τους ρωτήσαμε, βέβαια, και είπαν ότι δε θα τους δυσκολέψουμε καθόλου. Τελικά αυτό είχε μια εξήγηση: τούρτα από ζαχαροπλαστείο, δύο πίτσες από πιτσαρία και όλα εντάξει! Ο Αντρέας ήταν πολύ ζωηρός και άτακτος. Κατ' αρχήν, δεν άφηνε το μωρό να παίρνει παιχνίδια, του τα έπαιρνε και έλεγε "όχι είναι ζικό μου" και μετά τα έκρυβε για να μην τα πάρει το μωρό. Άλλες φορές, όμως, πήγαινε και του τα έδινε από μόνος του, ενώ επίσης, του έδινε και το μπιμπερό με το νερό του. Ο μικρός δεν περπατάει ακόμα, αλλά πιάνεται από κάποια παιχνίδια με ρόδες, ειδικά γι' αυτόν το σκοπό, και περπατά μ' αυτόν τον τρόπο. Ο Αντρέας ήθελε να πάρει κι αυτός τα παιχνίδια, και μια-δυο φορές πήγε και του τράβηξε το παιχνίδι με κίνδυνο να πέσει το μωρό κάτω. Όταν ήρθαν και τα άλλα παιδάκια, όχι πολλά, ένα αγοράκι κι ένα κοριτσάκι 18 μηνών, ένα αγοράκι τριών χρονών κι ένα μικρούλι έξι μηνών που δεν πιάνεται, έπαιξε πολύ με τα δύο μικρά, γιατί ο μεγάλος δεν τους έδινε σημασία κι έπαιζε μόνος του, αλλά έκανε πάλι τα ίδια, τους έπαιρνε τα παιχνίδια, τα μπαλόνια, κ.λπ. Άλλες φορές τους τα έδινε όμως. Σε κάποια φάση το κοριτσάκι τον κυνηγούσε και του τραβούσε τα μαλλιά, κι ο Αντρέας φοβήθηκε και έτρεξε πάνω μου. Μετά το αγοράκι τον στρίμωξε στο γραφείο και παραλίγο να χτυπήσει το κεφάλι του στο ξύλο, και πάλι τρόμαξε, έτρεξε στον μπαμπά του, και έχυσε και τους καφέδες. Η μεγάλη αταξία που έκανε ήταν όταν πήγε σε δύο ποτήρια με χυμό κι είπε "χυμός, μπιάξ, πτου". Ευτυχώς δεν έφτυσε, τον απομάκρυνα, και μετά ξαναπηγαίνει, λέει το ίδιο, και φτύνει κανονικά...!!! Εκεί τον μαλώσαμε, άλλαξε ο άντρας μου το ποτήρι με το χυμό, και σήμερα το πρωί του λέει "είδα χτες κάτι που δε μου άρεσε. Έφτυνες στα ποτά των άλλων;" και ο Αντρέας του απαντά με κάθε φυσικότητα "ναι". Του εξήγησε ότι αυτό είναι κακό και δεν πρέπει να το κάνει. Πρώτη φορά το έκανε, ελπίζω να μην το ξανακάνει. Γυρίσαμε κατά τις εννιά, πτώμα ήμουν, ο μικρός κοιμήθηκε στο αμάξι, μετά τον ξυπνήσαμε, τον άλλαξε ο άντρας μου και του φόρεσε φορμάκι, ήπιε γάλα και ξανακοιμήθηκε μέχρι τις οκτώ παρά τέταρτο το πρωί. Το γάλα τώρα το πίνει στο μπιμπερό, ίσως εκείνες τις μέρες να μην το πολυήθελε. Με το καλαμάκι δεν έχει πρόβλημα, πίνει κανονικά και το νερό, και το χυμό. Ειδικά αυτόν, τον κατεβάζει μονορούφι! Το πρόβλημα ήταν με το γάλα, γιατί το πίνει στον καναπέ πριν κοιμηθεί, και στο κρεβάτι πριν ξυπνήσει, οπότε θα τα έχυνε. Το ποτήρι με καπάκι είναι καλή ιδέα, αλλά αφού τώρα το πίνει με το μπιμπερό, το αναβάλλουμε για λίγο. Πάω να σας ξαναδιαβάσω και να σας σχολιάσω!

Ρε συ Μάγδα, έτσι όπως άρχισες το ποστ σου, νόμισα κι εγώ ότι είσαι έγκυος και πλέεις σε τέτοια πελάγη ευτυχίας! Κι εγώ έμαθα ότι κατά ένα 90% ο διευθυντής του χρόνου θα είναι Λάρνακα, οπότε θα προσπαθήσω να είμαι στο ίδιο σχολείο μ' αυτόν! Όχι, όμως, και με τους άλλους τους πολυλογάδες, παρ' όλο που, αν εξαιρέσουμε τη λογοδιάρροια που τους πιάνει, είναι μια χαρά άνθρωποι. Σήμερα άρχισαν με το που μπήκαμε στο αμάξι, να μιλάνε πάλι για το κυπριακό, να προβλέπουν, κ.λπ. Ο διευθυντής προσπαθούσε ν' αλλάξει κουβέντα, μιλούσε για ό,τι πιο άσχετο, για ποδόσφαιρο, για το περιβόλι του, με ρωτούσε πώς θα βγάλω το μωρό, αλλά αυτοί εκεί, και τον πίεζαν κιόλας να συμμετάσχει στη συζήτηση. Τελικά τους είπε "ρε παιδιά, φτάνει, δεν μπορώ άλλο ν' ακούω τέτοια, θ' αρρωστήσω. Όταν πάμε στο σχολείο, συζητήστε τα μόνοι σας" και κάπου εκεί το ψιλοσταμάτησαν. Ε μα πια!!!! Πάλι καλά που είναι κι αυτός νορμάλ άνθρωπος! Μιλάμε, ήθελα να τον φιλήσω, μου είχαν σπάσει τα νεύρα οι άλλοι. Λοιπόν, ακούστε φάση με τον Αντρέα: όπως σας είπα, έφτιαξα σήμερα μπανάνα bread. Ο Αντρέας με τον άντρα μου είχαν πάει το απομεσήμερο για κάτι δουλειές, και όταν γύρισαν, ο Αντρέας, αντί να κοιμηθεί στο αμάξι, όπως ελπίζαμε, μπήκε στο σπίτι ορεξάτος. Μύρισε το κέικ (με παρακολουθούσε που το έφτιαχνα) και μου λέει "ΚΑΙ κέικ". Πηγαίνει στην κουζίνα, ακουμπάει το φούρνο και λέει "νομίζω καίει ο φούνος" (ο φούρνος μας έχει προστασία και δεν καίει απ' έξω ούτε κι όταν είναι αναμμένος). Μετά επιστρέφει στο σαλόνι και ξαναλέει "ΜΟΝΟ κέικ. ΜΟΝΟ η μαμά". Αυτό το "νομίζω καίει ο φούνος" με αποτελείωσε!!!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμένα με έχει τρελάνει ο Αντρέας. Σήμερα είχαμε σπανακόρυζο. Ήθελε μέσα φέτα. Του βάζουμε, μετά ήθελε κι άλλη. Του βάζω ακόμα λίγη. Αλλά τι ήθελε ο κύριος; Να την τρώει σκέτη και μετά να του ξαναβάζουμε, και να μην τρώει φαγητό. Δεν του ξαναδίνουμε, έκλαιγε. Μετά έφαγε πίτα (κυπριακή) και στα ενδιάμεσα τον τάιζα σπανακόρυζο. Τρώει την πίτα, ήθελε κι άλλη, δεν είχε, πάω να τον ταΐσω σπανακόρυζο "όχι, μόνο Αντέαμου" (Αντέαμου είναι το όνομά του όταν αναφέρεται στον εαυτό του). Τελικά, με τούτα και με κείνα, το έφαγε σχεδόν όλο. Μετά ζήτησε μπισκότο κι ο πανέξυπνος ο άντρας μου του έδωσε. Μετά, πήρε το μαύρο ψωμί και ζήτησε "ένα κομμάτι". Του κόβω ένα κομματάκι, και μου λέει "όχι τούτο" και παίρνει μια ολόκληρη φέτα. Τρώει περίπου τη μισή, μου τη δίνει και μετά μου ζητάει άλλη φέτα!!! Εννοείται δεν του έδωσα και με πρήζει... Ουφ, τώρα θέλει να δει μίκυμάους... Τέλος πάντων, κατά τα άλλα καλά. Όπως σας είπα έφτιαξα σπανακόρυζο, και τώρα έβαλα στο φούρνο ένα μπανάνα bread! Δεν έχω ξαναφτιάξει, αλλά είχα κάτι μαυρισμένες μπανάνες, και είπα να το δοκιμάσω για να μην τις πετάξουμε ΚΑΙ αυτές. Οι άντρες πριν πήγαν Τζάμπο, γιατί αύριο ήμαστε καλεσμένοι σε γενέθλια στη Λευκωσία, και πήραν δώρο. Πήραν και δύο μικρά πλεϊμομπιλάκια για τον Αντρέα, ένα επιτραπέζιο για μας, κάτι ψιλολόγια, αλλά τουλάχιστον έκανε τη βόλτα του ο Αντρέας. Ανθή η μάνα σου μου θυμίζει τον άντρα μου σε στιγμές εκνευριστικής ηλιθιότητας, όταν πνίγομαι και μου λέει "παιδί ήθελες", λες και αυτός δεν ήθελε, ή λες και δεν είναι και δικό του! Το ποτήρι με το καπάκι το σκέφτηκα κι εγώ! Για να δούμε... Τα όσπρια κι εμένα με φουσκώνουν πολύ, αλλά είναι από τα αγαπημένα μου φαγητά, οπότε σίγουρα τρώω. Μόνο τώρα στην αρχή της εγκυμοσύνης δεν έτρωγα, γιατί είχα χάλια στομάχι. Είχα δει σε μια εκπομπή ότι ο καλύτερος τρόπος για να συνηθίσει το στομάχι μας στα όσπρια, και κυρίως στα φασόλια, και να μη φουσκώνουμε τόσο πολύ, είναι να τρώμε συχνότερα! Όσο για το σκόρδο, εμείς το βάζουμε σχεδόν σε όλα τα φαγητά! Για να μην πω για τις τεράστιες ποσότητες σκορδαλιάς που καταναλώνονται σ' αυτό το σπίτι! Συμφωνώ για τις εκθέσεις, κι εμένα κάπως έτσι είναι. Εμένα οι κακοί μαθητές συνήθως δε βγαίνουν εκτός θέματος, εκτός από ελάχιστες περιπτώσεις. Στο περασμένο τετράμηνο κάθισα κι έγραψα ολόκληρο μυθιστόρημα σε κάποιον, με χιούμορ, κ.λπ., και ούτε καν μπήκε στον κόπο να το διαβάσει, είδε το βαθμό και μου το έδωσε πίσω, κι εκνευρίστηκα... Κάθομαι και τρώω τόση ώρα για να διορθώνω, και ούτε καν ασχολούνται. Ευτυχώς διορθώνω στο σχολείο στα κενά μου! Εγώ από τότε που μαγειρεύω ένα φαγητό για όλους, και όχι ξεχωριστό για τον Αντρέα, δε βάζω καθόλου αλάτι, ή βάζω ελάχιστο, και προσθέτουμε μετά στο πιάτο μας. Πάντως, και τα ανάλατα τρώει, αλλά και τα αλατισμένα, όταν φάμε εκτός σπιτιού. Βάσω όπως τα λες είναι οι πολιτικοί μας και όλα... Καγκουράκι πολλά φιλιά!

Μάγδα τώρα είδα το ποστ που λες για την πολιτική κ.λπ. Κι εγώ δεν τα πάω καθόλου καλά μ' αυτά, περίπου για τους ίδιους λόγους μ' εσένα. Δεν μπορώ, όμως, να πω ότι δεν ξέρω ποιοι είναι στις κυβερνήσεις Ελλάδας και Κύπρου (οι βασικοί τουλάχιστον), και γενικώς παρακολουθώ τις εξελίξεις. Αλλά δεν μπορώ τις πολιτικές συζητήσεις, γιατί τις θεωρώ άσκοπες και αχρείαστες. Πέρσι με είχε ρωτήσει ο διευθυντής αν ασχολούμαι με αυτά τα θέματα και του είπα περίπου αυτά που λες κι εσύ. Είναι περίπου όπως το ποδόσφαιρο, άλλος παίρνει τα λεφτά και καλοπερνά, κι άλλος πάει και σκοτώνεται στις κερκίδες... Δε διαφώνησε μαζί μου, αλλά μετά στις εκλογές, ένας άλλος συνάδελφος, περίπου συνομήλικός μου, έριχνε συνέχεια σπόντες ότι όσοι δεν ψηφίζουν είναι ανεύθυνοι πολίτες, ότι δεν έχουν δικαίωμα να μιλάνε και να κάνουν κριτική στην εκάστοτε κυβέρνηση, κι ότι αυτός ποτέ δε διανοήθηκε να απέχει από εκλογές. Τελικά εγώ ψήφισα τότε, για πρώτη φορά στη ζωή μου, όχι εξαιτίας του, βέβαια, αλλά τελικά, με όλα αυτά που έγιναν στην πορεία, μνημόνια, κ.λπ., αυτός μεταλλάχτηκε και γυρίζει μια μέρα και μας λέει "η λύση είναι μία: όταν γίνουν εκλογές, να μην πάει ούτε ένας να ψηφίσει". Θα έπρεπε εκείνη την ώρα να του θυμίσω όσα έλεγε λίγους μήνες πριν, αλλά λέω "άσε μωρέ που θα μπαίνω τώρα σε τέτοιες συζητήσεις". Τελικά σήμερα ο διευθυντής είπε κάτι του στιλ "δεν είμαστε πολιτικοί, δε θα λύσουμε εμείς το κυπριακό, και στο κάτω-κάτω, αυτοί που ανέλαβαν να το λύσουν, σίγουρα θα έχουν και τις δικές μας ανησυχίες και προβληματισμούς και δε θα συμφωνήσουν μια απαράδεκτη λύση". Αλλά σήμερα δεν ήταν μαζί μας ο όχι-σε-όλα-βοηθός-διευθυντής, ούτε ο ζω-για-να αγορεύω-καθηγητής, οπότε δε συνεχίστηκε η συζήτηση. Αύριο να δούμε που θα είμαστε όλοι. Κι εγώ δεν μπορώ να πηδήξω απ' το αυτοκίνητο, αν και, αυτές τις μέρες, πολλές φορές σκέφτηκα να ζητήσω απ' τον οδηγό να σταματήσει να κατέβω... Καλέ, σίγουρα θα αγαπάς και το δεύτερο όσο και το Βασίλη. Είναι πολύ δύσκολο να το καταλάβεις τώρα, ούτε κι εγώ το καταλαβαίνω και είμαι και έγκυος, αλλά και για τον Αντρέα, όσο ήμουν έγκυος, είχα πολύ συγκρατημένα συναισθήματα. Όταν γέννησα το κατάλαβα, και μάλιστα όχι αμέσως!

Αυτό που λες με ελληνοκυπριακή και τουρκοκυπριακή κοινότητα φυσικά και ισχύει, είναι η βάση του Συντάγματος της Κυπριακής Δημοκρατίας. Το πρόβλημα είναι ότι ο Μπαν Κι Μουν πριν από καμιά βδομάδα, αντί να αναφερθεί στον πρόεδρο της Δημοκρατίας με την κανονική του ιδιότητα, αναφέρθηκε σ' αυτόν ως πρόεδρο της "ελληνοκυπριακής κοινότητας". Είναι αρκετά περίπλοκο το θέμα, πάντως τώρα παλεύουν (από το Σεπτέμβρη) οι δύο πλευρές να βγάλουν ένα κοινό ανακοινωθέν για να χρησιμοποιηθεί ως βάση για την επανέναρξη των συνομιλιών για το Κυπριακό, αλλά ακόμα δεν έχουν καταλήξει. Εν τω μεταξύ, οι συνάδελφοί μου μιλάνε για λύση λες και θα γίνει αύριο, κι ακόμα το ανακοινωθέν δεν έχει βγει... Τέλος πάντων, είναι αρκετά μπερδεμένα τα πράγματα. Εγώ πάντως τα παιχνίδια δεν τα μαζεύω συνέχεια, ούτε καν κάθε μέρα. Τώρα που γύρισα απ' το σχολείο, βρήκα στο χαλί μια αποικία από αυτοκινητάκια, ένα Ντόναλντ Ντακ, το κουτί που περιείχε τα αυτοκινητάκια, κάτι ζωγραφιές, κάτι μολύβια, ένα παραμύθι, κάτι άλλα παιχνίδια, καταλαβαίνετε... Εννοείται δε θα μαζέψω τίποτα. Μια χαρά βρίσκω χώρο και περπατάω!!!!! Α, Μάγδα, αυτό που λες για τη διαφορά ηλικίας γονιού-παιδιού, συμφωνώ σε γενικές γραμμές, γιατί κι εμένα οι γονείς μου μας έκαναν μεγάλοι (35 η μάνα μου και 45 ο πατέρας μου όταν γεννήθηκα, και μετά από δύο χρόνια γεννήθηκε ο αδελφός μου) και η διαφορά ήταν ή τουλάχιστον φαινόταν από εμάς τεράστια. Βέβαια, τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει, ο πενηντάρης του σήμερα δεν είναι ο πενηντάρης του 1980. Δε λέω, βέβαια, να κάνει κανείς παιδιά στα πενήντα, αλλά όταν είσαι πενήντα και το παιδί σου 15, μπορείς να συνεννοηθείς μαζί του πολύ περισσότερο απ' ό,τι ένας γονιός που βρισκόταν σ' αυτήν την ηλικία 20-30 χρόνια πριν. Πάντως εγώ δε μετάνιωσα καθόλου που έκανα τον Αντρέα στα 31. Προηγουμένως έκανα αυτά που ήθελα, σπούδασα αυτά που ήθελα, έζησα ό,τι ήθελα, κι έτσι δε βρέθηκα ξαφνικά κλεισμένη σ' ένα σπίτι (γιατί αν δεν είχα τα πτυχία που έχω δε νομίζω να διοριζόμουν), μ' ένα μωρό στην αγκαλιά να λέω "αν δεν είχα γεννήσει τόσο νωρίς, θα σπούδαζα αυτό κι αυτό και θα έκανα αυτό κι αυτό, αλλά τώρα τι να τα σκέφτομαι;". Αυτό, βέβαια, είναι η δική μου ιστορία, μια άλλη γυναίκα μπορεί να νιώθει εντελώς διαφορετικά. Καλέ, δεν είπα ότι είσαι σαν τη μαθήτριά μου, απλά μου τη θύμισες όταν είπες ότι θα είσαι γριούλα στα πενήντα!

Γεια σας κορίτσια! Ευτυχώς σήμερα είναι κάπως χαλαρή η μέρα στο σχολείο, έτσι δεν κουράστηκα ιδιαίτερα! Όταν ήρθα σπίτι, ο Αντρέας ήταν στον καναπέ με το φορμάκι του ύπνου, και έπινε το γάλα του στο μπιμπερό. Κάθισα δίπλα του, αυτός έπινε, αλλά σε κάποια φάση είδα ότι είχε σταματήσει να πίνει και ότι το κρατούσε στο στόμα και έπαιζε. Τον ρώτησα αν θέλει καλαμάκι και είπε "όχι, μπιμπερό". Τελικά δεν ξαναήπιε (άφησε περίπου 90 μλ), και σε κάποια φάση άρχισε τις χαζομάρες, όπως είχε το μπιμπερό στο στόμα έκανε ένα σπλιάτς και έφτυσε γάλα προς τα έξω, έτσι του το πήρα και τον πήγε ο άντρας μου στο κρεβάτι. Εν τω μεταξύ, είπα στον άντρα μου να του το δίνει με καλαμάκι, αλλά βαριέται προφανώς, επειδή το βράδι τον βάζει στον καναπέ με το φορμάκι και το πίνει και μερικές φορές τον παίρνει και ο ύπνος όπως το πίνει, ενώ το πρωί το πίνει στο κρεβάτι, οπότε και στις δύο περιπτώσεις κινδυνεύει να το χύσει. Τέλος πάντων, θα δω τι θα κάνω. Μάγδα πολύ γέλασα μ' αυτούς που σου την πέφτανε, δηλαδή πιο πολύ με τις περιγραφές σου! Αλεξάνδρα δεν κατάλαβα τι έγινε τελικά με τα σκυλάκια. Είναι άρρωστα ακόμα ή δεν τα κατάφεραν