Θέλω να γίνω μαμά

Α, ακούστε διάλογο χτες με τον άντρα μου: -Θα φτιάξεις φασολάκια αύριο; (με βλέπει που καθαρίζω... αγκινάρες!). -Ποια φασολάκια, αφού καθαρίζω αγκινάρες. Θα κάνω ομελέτα με αγκινάρες. -Αφού δε μου αρέσουν οι αγκινάρες, γιατί τις φτιάχνεις; -Γιατί είναι πολύ θρεπτικές, και θέλω να τις φάω. Θα βάλω κι άλλα λαχανικά μέσα, θα βάλω και πατάτες, βγάλε τις αγκινάρες, και φάε αυτά. -Καλά, άμα δε μ' αρέσει θα φάω έξω. Αφού το ξέρεις ότι εγώ δεν τρώω αγκινάρες. -Έχεις δοκιμάσει ποτέ αγκινάρες; -Αφού σου λέω δεν τρώω. -Ναι, αλλά τις έχεις δοκιμάσει; -Ε, καλά, μπορεί να φάω λίγο... Ντόινγκ!!!

Γεια σας κορίτσια, μόλια γύρισα απ' το γιατρό! Όλα φυσιολογικά, οι μετρήσεις ακριβώς στις μέρες που είμαι, μια χαρούλα! Του είπα για τις συσπάσεις που αισθάνομαι, και μου είπε ότι είναι φυσιολογικό, απ' τη στιγμή που έχω ήδη ένα μωρό και έχω να κάνω περισσότερες δουλειές, έχω το σχολείο, τη διαδρομή, κ.λπ., ότι επίσης είναι φυσιολογικό που δεν πετρώνει η κοιλιά, γιατί είναι πάρα πολύ νωρίς, κι ότι το μόνο που μπορώ να κάνω είναι να ξεκουράζομαι! Μπουάχαχα! Προτίμησα να μην του πω ότι χτες βράδι καθάριζα αγκινάρες μέχρι τις έντεκα... Είχα ζητήσει απ' τη μάνα μου να τις καθαρίσει για να μην τις έχω σήμερα, και μου είπε ότι πονούσε πάρα πολύ το χέρι της, και δεν μπορούσε, μπλα μπλα, έτσι κάθισα και τις καθάρισα όταν γύρισα απ' το σχολείο, γιατί σήμερα δε θα προλάβαινα. Πάλι καλά δηλαδή, γιατί το βράδι δεν κοιμήθηκα καλά... Ξύπνησα γύρω στις πέντε, πήγα τουαλέτα, και μετά δεν μπορούσα να ξανακοιμηθώ, κυρίως γιατί ροχάλιζε ο άντρας μου. Γκρρ, αγόρασε τις ταινίες για τη μύτη και δεν τις φοράει, γκρ και πάλι γκρ. Πρέπει να με πήρε ο ύπνος για κανένα εικοσάλεπτο, και εφτά παρά τέταρτο ξύπνησε ο Αντρέας και ήθελε γάλα. Του έφτιαξε ο άντρας μου, και όταν το ήπιε ξανακοιμήθηκε. Προσπαθώ κι εγώ να ξανακοιμηθώ, κάθε φορά που πήγαινε να με πάρει ο ύπνος, είτε κλαψούριζε ο Αντρέας στον ύπνο του, είτε ροχάλιζε ο άντρας μου. Τελικά έβαλα τις φωνές απ' τα νεύρα μου, και ξύπνησαν. Ευτυχώς τα κατάφερα και κοιμήθηκα για μιάμιση ώρα περίπου, αλλά εννοείται ζαλίζομαι και νιώθω αδυναμία... Η πίεσή μου ήταν 6-9, πάρα πολύ χαμηλή... Τέλος πάντων... Κατερίνα, πού χάθηκες καλέ; Ευτυχώς είναι καλά ο Δημητράκης τώρα! Καλά να περάσετε στους αποκριάτικους χορούς! Μάγδα κι εσένα πολύ άσχημα σε πιάνει η περίοδος... Κι εγώ γίνομαι πάντα χάλια, κι έχω πάαααρα πολύ αίμα... Μ' αρέσει, πάντως, που λίγη ώρα μετά αναστήθηκες κι έκανες ένα σωρό δουλειές! Κι εγώ μετά τη γέννα, πόσες φορές δεν σκέφτηκα ότι παλιότερα αν μου έλεγαν ότι θα έκανα 238465656 δουλειές με περίοδο, θα γελούσα.... Καλά, απίστευτη η δασκάλα που ντύθηκε κοτόπουλο!!! Κι εγώ πόσες φορές δεν την έχω πατήσει με το "δεν έχω άλλα σχέδια"! Βάσω είναι αρκετά ανοργάνωτο το καινούριο σχολείο, αφού μάλιστα έχει και τόσες δασκάλες--υπεύθυνες... Δύσκολη κατάσταση, γιατί το άσχημο είναι ότι δεν μπορείς να κάνεις την Ιωάννα μπαλάκι. Πάντως, εμάς ο Αντρέας τον τελευταίο καιρό κάνει κακά τα οποία δε μυρίζουν, δεν το παίρνουμε χαμπάρι, και συγκαίγεται πάρα πολύ άσχημα. Την έχει πατήσει κι η μάνα μου έτσι, μια φορά που τον πρόσεχε. Όπως και να έχει, δε γίνεται να μην ξέρουν για την κρέμα, αφού τους το είπες, κ.λπ. Αλεξάνδρα περαστικά σας! Το κουνέλι έγινε πάρα πολύ ωραίο! Έκανα αυτή τη συνταγή: https://www.sintagespareas.gr/sintages/kouneli-spesial-malako.html Ο Αντρέας έφαγε το μεσημέρι στους γονείς μου, και το απόγευμα του έβαλαν κουνέλι με πατάτες, αλλά δεν έφαγε πολύ. Τώρα τον πήγαμε πάλι στους γονείς μου, γιατί είπε να έρθει κι ο άντρας μου στο γυναικολόγο, γιατί μέχρι τώρα 1-2 φορές ήρθε μόνο, κι ο Αντρέας δεν ενδείκνυται για τέτοιους χώρους... Οπότε θα φάει εκεί που έχουν φασόλια, και το απόγευμα τρώει ομελέτα φούρνου με αγκινάρες και λαχανικά που έχουμε εμείς. Η μάνα μου το έχει παρακάνει γιατί συνέχεια μου κατηγορεί τον άντρα μου. Εγώ από τη μία τον δικαιολογώ, από την άλλη συμφωνώ, γιατί δεν έχει και άδικο, απλά δεν είναι δικό της θέμα! Οκ, το καταλαβαίνω ότι έρχονται σπίτι μας κάθε απόγευμα για το μωρό, αλλά κι ο άντρας μου κάπως το βλέπει ότι, αφού είναι οι παππούδες εδώ, ας ξεκουραστώ λίγο. Τώρα πλέον της το κόβω τελείως, και της το λέω κιόλας, ότι μου βάζει λόγια για να τσακωνόμαστε. Ελπίζω να το καταλάβει και να σταματήσει, γιατί είναι πάρα πολύ εκνευριστικό. Σας φιλώ, πάω να φτιάξω της ομελέτα!

Δυστυχώς δεν ξέρω καθόλου να σου απαντήσω... Γιατί, όμως, τόσες διαφορετικές διαγνώσεις από τους γιατρούς; Εύχομαι να πάνε όλα καλά!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ φτιάχνω κουνέλι κρασάτο με πατάτες. Για να δούμε τι θα βγει... Δεν έχω ξαναφτιάξει κουνέλι, αυτό το παρήγγειλα σ' ένα μαθητή μου που έχει φάρμα και μου το έφερε, για να δούμε... Καγκουράκι σαραντίσατε κιόλας;;; Τι εύχονται σ' αυτήν την περίπτωση; Κι ο Αντρέας τρώει μόνος του, αλλά πιο πολύ παίζει, έτσι καταλήγουμε να τον ταΐζω. Η μάνα μου τον ταΐζει πάντα αυτή, για να μην της λερώνει, αλλά δε συμφωνώ, γιατί αν δεν λερώσεις, δε θα μάθει το μωρό. Άλλωστε, δε λερώνει και πολύ, απλά μπορεί να πέσει κανένα κομματάκι κάτω. Ό,τι πέφτει στο τραπέζι, παίρνει χαρτοπετσέτα και το σκουπίζει, και μετά σκουπίζει και τα χείλη του! Ανθή τι στολή φόρεσε η Αλεξάνδρα; Καλέ, τι είναι κι αυτό, όποιο παιδί είναι ομιλητικό να το βγάζουν δικηγόρο; Φτου φτου φτου! Μακριά! Και για τον αδελφό μου τα ίδια λέγανε κι έγινε πυρηνικός φυσικός, και για τον ξάδελφό μου, και σπουδάζει λογιστική! Πάντως, προς το παρόν θέλει να γίνει μόνο Αντέαμου. Δε με ενόχλησε και τόσο η ακύρωση του ραντεβού, γιατί δεν ένιωθα και πολύ καλά χτες. Αυτό που με σκότωνε ήταν όταν έκανα τις ενέσεις, και τύχαινε να χρειάζεται ο γιατρός τη νοσοκόμα, και να περιμένω καμιά ώρα, ή μια φορά που είχαν εγχείριση, και ούτε που ξέρω πόσες ώρες περίμενα... Πάντα παίρνω μαζί μου βιβλίο όταν είναι να περιμένω κάπου. Κι ο Αντρέας είναι αριστερόχειρας. Αλεξάνδρα μια χαρά είναι σήμερα ο Αντρέας, δεν έκανε πυρετό, αλλά φρόντισε να μου φέρει το "σεμόμετο" και μου είπε "να το βάλουμε" με σκοπό να πιεί και σιρόπι! Όταν του είπα ότι δεν έχει πυρετό, άρα δε γίνεται να πιεί σιρόπι, άρχισε "όχι ζεν έχεις πυ-ετό, όχι ζεν σα πιείς σι-όπι" και μετά που πήγε ο μπαμπάς του να εξαφανίσει το νουροφέν, του κάνει "όχι, είναι ζικό μου!". Βάσω είναι λίγο ανοργάνωτο το καινούριο σχολείο. Γενικώς τα ιδιωτικά τα φοβάμαι λίγο, δεν είναι όλα οργανωμένα και σωστά, ούτε ακολουθούν όλα πρόγραμμα. Μάγδα μια χαρά με τη δουλειά! Κι ο Αντρέας έχει πολύ καλή μνήμη, π.χ. θυμόταν ότι την τελευταία φορά που πήγαν με τον μπαμπά του στα Τζάμποου (έτσι τα αποκαλεί), αγόρασαν "τουτού του Μά-ιου" (αυτοκίνητο στο Μάριο)! Ουφ, πριν με πήρε τηλέφωνο η μάνα μου κι άρχισε ότι χτες ο άντρας μου καθόταν στον υπολογιστή και δεν ασχολούνταν με το μωρό, μπλα μπλα μπλα μπλα. Ρε κορίτσια, όλο μου βάζει λόγια για τον άντρα μου, και στην αρχή καταλήγαμε πάντα να τσακωνόμαστε. Τώρα πλέον δεν της δίνω σημασία, για να μην χαλιέμαι και να τσακώνομαι και με τον άντρα μου. Της λέω "πάλι μου τον κατηγορείς, για να μας βάλεις να τσακωθούμε". Απάντηση: "ΕΓΩΩΩΩΩΩΩΩ;;;;;;;;;; Ποτέ! Απλά σου τα λέω, για να του πεις, μπλα μπλα μπλα μπλα". Τέλος πάντων, πάω να δω το κουνέλι και να ψάξω υλικό για ένα μάθημα στο σχολείο.

Γεια σας κορίτσια! Είμαι πεθαμένη... Γύρισα σπίτι σέρνοντας για να μου πει ο άντρας μου ότι "είναι πάρα πολύ κουρασμένος"... Έλεος, αυτός δεν είναι έγκυος, του το λέω, και μου απαντά "ναι, αλλά μην υποτιμάς αυτό που σου προσφέρει ο άλλος". Οκ, δεν το υποτιμώ, απλά δεν μπορώ να κάνω κάτι άλλο. Ουφ... νιώθω έτοιμη να καταρρεύσω... Αλεξάνδρα περαστικά στην Κωνσταντίνα! Κι εμάς ο Αντρέας ανέβασε πυρετό και το απόγευμα, εν τω μεταξύ, επιστρέφω τώρα στο σπίτι, και ανακαλύπτω ότι, πάνω από το λεπτό φουτεράκι που φορούσε, η μάνα μου του φόρεσε ένα άλλο, αρκετά χοντρό... Το είχε ανέκαθεν αυτό με τα πολλά ρούχα, αλλά μωρό με πυρετό, να το φορτώνει έτσι; Κι άμα της το λέω, μου απαντά "το μωρό κρύωνε, τα χέρια του ήταν παγωμένα". Ας πούμε, να του βγάλει το λεπτό και να του φορέσει μόνο το χοντρό, δεν της πέρασε απ' το μυαλό... Στρεπ τεστ μου έκαναν κι εμένα τον περασμένο μήνα που αρρώστησα, και τελικά ήταν στρεπτόκοκκος. Μπλιάχ, είχα τρελή αναγούλα, μου χώνει και την μπατονέτα στο λαιμό, όταν βγήκαμε απ' το ιατρείο, έκανα εμετό στο δρόμο... Κι ο Αντρέας σήμερα ήταν κλεισμένος στο σπίτι αναγκαστικά, ούτε φρουταρία δεν πήγε με τον μπαμπά, κι όλη μέρα ήθελε βόλτα... Αλλά έβρεχε κιόλας, είχε και πυρετό, δεν προσφερόταν η μέρα για βόλτα. Λογικά από αύριο θα του περάσουν τα συμπτώματα. Για την Ιωάννα της Βάσως που λες, όντως τις μέρες πριν το ατύχημα πάλι είχε κάποιο πρόβλημα με το σχολείο και την Πόπη, το θυμάμαι κι εγώ. Μάγδα ζήλια ψώρα, ζήλια ψώρα!!! Εμένα ο γιατρός μου, μου είχε πει απ' τη στιγμή που αποφασίσαμε την καισαρική ότι μπορώ να γεννήσω φυσιολογικά την επόμενη φορά, αλλά φυσικά αυτό εξαρτάται από πολλούς παράγοντες. Θα δούμε πώς θα πάνε τα πράγματα, κι ελπίζω να τα καταφέρω! Εγώ στο γυναικολόγο είτε που θα πάω και δε θα είναι κανείς (μερικές φορές ούτε κι ο ίδιος, έρχεται μετά!), είτε που θα γίνεται ένας χαμός. Την περασμένη φορά άργησα κι εγώ σχεδόν μια ώρα, γιατί είχε μαζευτεί ένα τσούρμο ιατρικοί επισκέπτες, οι οποίοι περίμεναν πάρα πολλή ώρα, έτσι μπουκάρησαν μέσα στο ιατρείο μόλις βγήκε το ραντεβού που ήταν πριν από εμένα. Εν τω μεταξύ, ο γιατρός μου είναι και ψείρας, και κάθεται και στα εξηγεί με τις ώρες. Μια φορά θυμάμαι, καθόμουν και περίμενα μαζί με άλλες δύο που είχαν έρθει μαζί. Μέσα ήταν μια γυναίκα που είχε κάποιο σοβαρό πρόβλημα, και της εξηγούσε το πρόβλημα με ένα τρόπο, μετά με άλλο, μέχρι που της το ζωγράφισε κιόλας! Η πόρτα ήταν κλειστή, βέβαια, αλλά ψιλοακουγόταν, οπότε λέει η μία απ' αυτές που περίμεναν στην άλλη "πωπω, αυτός τα εξηγεί πολύ καλά!". Καλά, αυτό το μωρό μιλάμε δεν υπάρχει! Το μεσημέρι, αφού φάγαμε, καθάρισα το λαιμό μου, και μου λέει "μαμά τι έχεις; Έχεις βήχα;". Πεντακάθαρα μιλάμε, ακριβώς όπως σας το γράφω! Μετά ήθελε να δει Σνούφελ στο youtube και του βάζει ο μπαμπάς του. Μόλις βλέπει τον Σνούφελ στην οθόνη, κάνει "γεια σου Σνούφελ, είμαι ο Αντέαμου. Από ζω (δω) ο μπαμπάς μου". Ο άντρας μου τα έπαιξε!!! Εν τω μεταξύ, είναι κι ένα κοριτσάκι, κόρη μιας μαθήτριας, που τη φέρνει η μάνα της πολύ συχνά στο σχολείο, γιατί δεν έχει πού να την αφήσει. Είναι εφτά χρονών, πάρα πολύ ανεπτυγμένη σωματικά, και πανέξυπνη. Σήμερα έφερε μια μεγάλη κόλλα, χρωματιστά μολύβια και καλαμάκια για να τα κολλήσει στο σχέδιο που θα έφτιαχνε. Μου έλεγε τι ζωγράφισε, κ.λπ., και λέει ένας άλλος μαθητής που έχει κι αυτός μια κόρη "οι κόρες είναι πιοο... " οπότε πετάγεται η μικρή και λέει "εμπνευσμένες"! Ντόινγκ, αυτή είναι πολύ δύσκολη λέξη για εφτάχρονο. "Έξυπνες" συμπληρώνει ο άλλος, και η μικρή παίρνει ένα ύφος όλο νάζι και απαντά "ακατάχνωτα (κυπριακή λέξη, κάπως χωριάτικη, που σημαίνει 'μα τι λες τώρα;' 'πλάκα κάνεις;' κάπως έτσι) μας κολακεύετε"! Μιλάμε, ο τρόπος που το είπε ήταν τόσο ναζιάρικος, που σκάσαμε όλοι στα γέλια!

Μάγδα, έτσι για να ζηλέψεις, στη σαλάτα έβαλα φασόλια μαυρομάτικα, σέσκουλα βραστά, φρέσκο κρεμμυδάκι, αβοκάντο, λίγο μαϊντανό και άνηθο και μαύρες ελιές!!! Τηγάνισα και γόπες και λιθρίνια σε ελαιόλαδο... Μιάμ!!! Ο Αντρέας δεν έφαγε γιατί ανέβασε πάλι πυρετό, και του έβρασα κριθαράκι, το οποίο έφαγε με τυράκι. Εν τω μεταξύ, δέκα λεπτά μετά ήταν σε υπερένταση και όλη την ώρα έτρεχε, έπαιζε, μιλούσε, γελούσε, κι ακόμα συνεχίζει...! Θα πάω την Παρασκευή στο γυναικολόγο, γιατί αύριο είναι Πέμπτη και είναι η μέρα αργίας των γιατρών και των κομμωτηρίων! Ο Αντρέας ζητά να δοκιμάζει τα πάντα, αλλά όταν του πω ότι τελείωσε δεν το παίρνει και πολύ βαριά, αντίθετα με άλλα φαγητά, όπως την ελιοτή, που τρώει μια τεράστια ποσότητα και θέλει κι άλλη! Εμάς στα εμβόλια δε δίνουν τίποτα, γιατί τα κάνουμε στο νοσοκομείο. Στο χώρο αναμονής, όμως, έχουν διάφορα παιχνιδάκια, και χτες ο Αντρέας ούτε να τ' ακούσει να φύγουμε... Ουφ, νιώθω πολύ κουρασμένη σήμερα, δεν κοιμήθηκα καλά, και έχω και πολύ δύσκολη μέρα στο σχολείο...

Γεια σας κορίτσια! Ουμφ, 11 η ώρα είχα ραντεβού στο γιατρό, σηκώθηκα δέκα και τέταρτο, πήγα να μαζέψω ούρα, ενώ μας είχαν κόψει το ρεύμα (κάνουν απεργίες επειδή θέλουν να ιδιωτικοποιήσουν την Αρχή Ηλεκτρισμού), το παράθυρο του μπάνιου μας βλέπει στο φωταγωγό, οπότε δε φωτίζεται, άρα μπήκα στο μπάνιο και μετά πλενόμουν με τα βαμβάκια στα σκοτεινά, με τον Αντρέα να κρυφοκοιτάζει, τελικά κατάφερα και μάζεψα τα ούρα, και δύο λεπτά μετά φυσικά ήρθε το ρεύμα! Έφαγα γρήγορα-γρήγορα πρωινό, σηκώνομαι, ντύνομαι, και 11 παρά τέταρτο με παίρνουν από την κλινική και μου λένε ότι προέκυψε μεγάλο χειρουργείο και ακυρώνεται το ραντεβού... Γκρρρρρρρρρ............................................ Ανθή περαστικά στον Πανούλη. Κι ο Αντρέας είχε πυρετό χτες, αλλά ήταν απ' το εμβόλιο. Ξύπνησε έξι το πρωί και ήθελε χυμό. Έλεγε συνέχεια "χυμό, χυμό, χυμό, χυμό". Τελικά τον έπεισα να του βάλω θερμόμετρο κι ότι αν είναι τυχερός κι έχει πυρετό, θα πιεί σιρόπι, οπότε έλεγε "μόνο σεμόμετο, μόνο σεμόμετο" (θερμόμετρο). Αποδείχτηκε ότι είχε 38.2, του έδωσα αντιπυρετικό, κάναμε αγκαλίτσα, και ξανακοιμήθηκε μέχρι τις εννιά περίπου. Τώρα προς το παρόν δεν έχει πυρετό και έχει πάρα πολύ καλή διάθεση. Όταν ετοιμαζόμουν, του είπα ότι θα πάω στο γιατρό, και μου λέει "θα σου κάνει τσεγκάπ;" (τσεκάπ)!!! Βάσω δε νομίζω ότι το έχουν λύσει το Κυπριακό, αλλά σίγουρα έτοιμα σχέδια λύσης υπάρχουν πολλά. Συμφωνώ για τους πολιτικούς, σαν παιδάκια που κάνουν μούτρα είναι. Μπορεί να έγινε αυτό που λες στο σχολείο της Ιωάννας. Δηλαδή αν το μωρό είχε τρελαθεί απ' το φόβο, και η δασκάλα ήταν από πάνω της και φώναζε, είναι λογικό να μη θέλει να ξαναπάει. Ίσως να είναι καλύτερα στο καινούριο σχολείο. Τι μαγειρεύετε σήμερα; ΕΓώ θα κάνω ψαράκια τηγανιτά και σαλάτα με μαυρομάτικα φασόλια και διάφορα λαχανικά.

Γεια σας και πάλι! Γύρισα απ' το σχολείο και είπα να σας γράψω. Ευτυχώς σήμερα είναι χαλαρή η μέρα, έχω μόνο τρεις ώρες, και τη μία την έκανε ο διευθυντής, γιατί την Τσικνοπέμπτη υποσχέθηκε στους μαθητές μου ότι θα τους κάνει αυτός ένα μάθημα Νέων Ελληνικών, και το κανόνισαν για σήμερα. Ήμουν κι εγώ, βέβαια, στην τάξη, κυρίως γιατί ήθελα να πάρω ιδέες και παραδείγματα, και πραγματικά, έκανε ένα πάρα πολύ καλό μάθημα. Οι μαθητές, επειδή είχαν το διευθυντή μπροστά τους, δεν τόλμησαν να βγάλουν κινητά και να παίζουν ή να κουβεντιάζουν συνέχεια, όπως κάνουν στους περισσότερους καθηγητές (κι σ' εμένα βέβαια)! Μόνο ένας μαθητής σε κάποια φάση χασμουρήθηκε δυνατά, αλλά έχω την εντύπωση ότι αυτό δεν το θεωρούν αγένεια, παρ' όλο που τους το έχω πει κάποιες φορές... Ανθή συμφωνώ κι εγώ ότι το κλειδί είναι η σωστή διατροφή. Κι εμάς ο Αντρέας τρώει αρκετά, πολλές φορές μάλιστα τρώει πολύ ή και πάρα πολύ, αλλά σε γενικές γραμμές τρώει σωστά. Βέβαια, γλυκά έχει φάει, αλλά κι αυτά τα προσέχω. Θα φάει πτι μπερ και digestive, θα φάει σπιτικό κέικ, σπιτικά μπισκότα και κουλουράκια, σπιτική μαρμελάδα στο ψωμί, μέχρι εκεί. Εννοείται όχι όλα αυτά ταυτόχρονα!!! Αν τρώω κάποιο γλυκό, π.χ. γαλακτομπούρεκο ή τούρτα ή κάτι τέτοιο και με δει, θα μου ζητήσει οπωσδήποτε, οπότε, είτε θα του δώσω μια πολύ μικρή ποσότητα απ' το κομμάτι μου, δηλαδή στη μύτη του κουταλιού, είτε, αφού φάω το γλυκό, θα τον αφήσω να πασαλείβει με το κουτάλι τα απομεινάρια (που συνήθως είναι απειροελάχιστα, γιατί "γλείφω" το πιάτο!) και να το γλείφει. Έτσι, τρώει ελάχιστες ποσότητες, και χαίρεται ότι τρώει γλυκό! Κι εμένα μου φαίνεται περίεργο να ντύσω το μωρό απλά για να το κυκλοφορήσω ή για φωτογραφίες, ειδικά σε τόσο μικρή ηλικία. Αύριο που θα μεγαλώσει, αν θέλει να ντυθεί και εκτός πάρτι, θα τον αφήνω, αλλά τώρα δε νομίζω ότι υπάρχει λόγος. Κι ο Αντρέας παλιότερα όταν ήμασταν με κόσμο, δε μιλούσε καθόλου, κι έλεγα θα νομίζουν ότι κοκορεύομαι για το παιδί μου! Τώρα, όμως, έχει ανοίξει η γλώσσα του και μιλάει όπου σταθεί κι όπου βρεθεί. Σήμερα στο νοσοκομείο που πήγαμε για τα εμβόλια, οι νοσοκόμες εντυπωσιάστηκαν με το πόσο καθαρά μιλάει. Αφήστε που δεν έκλαψε καθόλου όταν του βάλανε το πρώτο, μόνο κοιτούσε με περιέργεια, ενώ στο δεύτερο έκλαψε για λίγα δευτερόλεπτα, κι αυτό επειδή φοβήθηκε ότι θα τον τρυπούσαν. Μετά μου έλεγε συνέχεια "άου πονώ το χέ-ι που μου τύπησε η κυ-ία". Το πρωί ανέβηκε στην πολυθρόνα και χοροπηδούσε και τελικά χτύπησε και τον μάλωσε ο άντρας μου. Μετά έρχεται σ' εμένα και μου λέει "πηδούσα σαν έτσι (πηδάει) και έπεσα και σύμωσε (θύμωσε) ο μπαμπάς"! Τώρα χρησιμοποιεί και το "σαν" και κάνει διάφορες συγκρίσεις, π.χ. "το φεγγά-ι είναι κίτινο (κίτρινο) σαν το μολυβάκι" ή του λέει η μάνα μου τις προάλλες να μην περπατά ξυπόλυτος κάτω γιατί θα κρυώσει και θα τρέχουν οι μύξες του και της λέει "σαν τον τζίτζικα" (απ' το παραμύθι με το μέρμηγκα, που όταν χιόνισε κρύωσε και αρρώστησε!). Βάσω κι εμένα μ' αρέσει πολύ το ταμπού! Είναι πολύ περίεργη η όλη φάση με την Ιωάννα, πάντως κι εμένα μου περνάει απ' το μυαλό αυτό που λένε και τα κορίτσια, μήπως έγινε κάτι με τη δασκάλα... Βέβαια, το συγκεκριμένο σχολείο το έχει ταυτίσει με τη δασκάλα, αλλά άμα ήταν, δε θα ήθελε να μπει γενικότερα στην τάξη, ενώ τώρα μπαίνει και δε θέλει να πάει στην αυλή. Κάτι έγινε πάντως, είναι το μόνο σίγουρο, γιατί δεν μπορεί το παιδάκι στα καλά καθούμενα να αποφασίσει ότι δε θέλει τη δασκάλα. Μάγδα, καλά πολύ γέλασα με τις περιγραφές απ' το γιατρό. Καλέ, καμιά φωτογραφία τον έβγαλες; Ο Αντρέας πολλές φορές παίρνει κάποια μπλούζα και τη βάζει γύρω από τη μέση του, και λέει ότι έγινε παπούλης (παπάς δηλαδή)! Καγκουράκι στα κατεχόμενα εκλέγονται δήμαρχοι από τους εγγεγραμμένους δημότες των κατεχόμενων δήμων/κοινοτήτων. Σίγουρα είναι εγγεγραμμένοι όσοι ζούσαν εκεί πριν από την εισβολή, αλλά δεν ξέρω αν είναι και τα παιδιά τους, κ.λπ. Είναι λίγο περίπλοκο το θέμα, γιατί υποτίθεται ότι οι πρόσφυγες προσωρινά μετακινήθηκαν από τις περιοχές τους και ότι οσονούπω αναμένεται η επιστροφή στην προηγούμενη κατάσταση και τα πάντα οργανώνονται γύρω από αυτή τη νοοτροπία. Π.χ. στους τηλεφωνικούς καταλόγους που εκδίδονται, υπήρχαν μέχρι πρόσφατα και τα τηλέφωνα των κατεχόμενων περιοχών, ακριβώς όπως ήταν πριν από την εισβολή, με την ένδειξη ότι "προσωρινά" δε λειτουργούν λόγω της τουρκικής κατοχής. Τα διάφορα δημαρχεία και οι μητροπόλεις στεγάζονται "προσωρινά" στις ελεύθερες περιοχές. Κάθε χρόνο σε οποιαδήποτε εκδήλωση, γιορτή ή επέτειο, ο ομιλητής ή ο κύριος προσκεκλημένος, θα δηλώσει ότι "και του χρόνου στην Κερύνεια" ή "και του χρόνου στα σπίτια μας". Η "τουρκική δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου" θεωρείται ψευδοκράτος, ο πρόεδρος "λεγόμενος πρόεδρος", οι αστυνομικοί "ψευδοαστυνομικοί" και πάει λέγοντας. Οκ, τα πρώτα δέκα χρόνια μετά την εισβολή αυτό ήταν λογικό. Κανείς δεν περίμενε ότι αυτό το πρόβλημα θα διαιωνιζόταν, άλλωστε και ο ΟΗΕ είχε ζητήσει απλά από τα τουρκικά στρατεύματα να αποχωρήσουν και να επανέλθουμε στην προτέρα κατάσταση. Αλλά τώρα, σαράντα χρόνια μετά, με τα πράγματα να έχουν αλλάξει άρδην και με τον ΟΗΕ και πάλι να προτείνει λύσεις (τις μόνες εφικτές) που σε καμία περίπτωση δε δικαιολογούν τη δική μας στάση, όλα αυτά είναι λίγο ανεδαφικά... Αυτό που λες για τη δεύτερη εγκυμοσύνη, δεν το σκέφτηκα. Θα μιλήσω αύριο με το γιατρό μου, αφού έχω και ραντεβού, να δούμε τι θα πει κι αυτός. Τώρα που το λες για τα εμβόλια, δεν το είχα σκεφτεί έτσι! Ένας τελειώνει, άλλος αρχίζει! Δε νομίζω να θήλαζε ο Νικόλας και να μην το καταλάβαινες! Μάλλον έρχεται και κοιμάται! Εμάς πάντως, από τότε που έπεσε από την κούνια, δεν ξαναεπιχείρησε να βγει. Για να δούμε τώρα με το καινούριο κρεβάτι πώς θα τα πάει. Σας φιλώ κορίτσια, θα τα πούμε αύριο!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμείς πήγαμε πριν για εμβόλια. Έκανε δύο εμβόλια, ένα στο κάθε χέρι. Τα χρωστούσαμε από το τέλος Ιουλίου, αλλά εν τω μεταξύ, κάναμε κάτι άλλα, και μετά μία αρρώσταινε, μία είχαμε διάφορες υποχρεώσεις και δε θέλαμε να είναι αδιάθετος, έτσι το αναβάλλαμε. Τώρα μένει ένα ακόμα που θα γίνει στον παιδίατρο, και μετά το επόμενο είναι όταν θα γίνει 5-6 χρονών. Ουφ, δύο η ώρα έχω σεμινάριο, μέχρι τις τέσσερις και μετά θα πάω και σχολείο. Ήδη αισθάνομαι πάρα πολύ κουρασμένη. Δε μαγείρεψα, πήραμε φαγητό απ' έξω, εμείς γεμιστά, κι ο άντρας μου ψάρι, αλλά ο Αντρέας δεν έφαγε και πολύ... Δε σας σχολιάζω, γράψατε και πολλά, θα ξαναγράψω το βράδι ή απ' το σχολείο! Πολλά φιλιά!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Ουφ, εγώ είναι 2-3 μέρες τώρα, που νιώθω κάπως περίεργα κάθε λίγο και λιγάκι και δεν μπορούσα να το προσδιορίσω. Κάτι σαν δυσφορία, σαν δύσπνοια, σαν ενόχληση... Τελικά χτες βράδι συνειδητοποίησα τι είναι. Αισθάνομαι όπως όταν είχα συσπάσεις όταν ήμουν έγκυος στον Αντρέα. Αλλά όποτε με πιάνει αυτό, ελέγχω την κοιλιά μου, και δεν πετρώνει. Μόνο μια φορά σφίχτηκε, όλες τις άλλες, μένει χαλαρή (όσο χαλαρή μπορεί να είναι), απλά έχω αυτήν την αίσθηση. Μεθαύριο έχω ραντεβού στο γιατρό και θα του το πω, αν και, δε νομίζω να θεωρείται σύσπαση, απ' τη στιγμή που η κοιλιά δεν πετρώνει. Κατά τα άλλα καλά, έκανα κάτι δουλίτσες σήμερα, και για φαγητό μακαρόνια με λουκάνικα. Το απόγευμα στο σχολείο ήρθε ο δήμαρχος Κερύνειας (ναι, είναι κατεχόμενη, αλλά σε όλες τις κατεχόμενες περιοχές συνεχίζουν να εκλέγονται δήμαρχοι και δημοτικά συμβούλια, κοινοτάρχες και μητροπολίτες...) και μας μίλησε. Έκανε μια διάλεξη κυριολεκτικά από κτίσεως κόσμου, για το πώς δημιουργήθηκε η Κύπρος και κυρίως η περιοχή της Κερύνειας, για την προϊστορική εποχή, τους διάφορους κατακτητές του νησιού, και για το καράβι της Κερύνειας, που το ανακάλυψε ο πατέρας του, που ήταν δύτης. Παρ' όλο που μιλούσε γύρω στη μία ώρα, κρεμόμασταν από τα χείλη του. Έδειξε πολλές εικόνες, και έφερε και μοντέλα του πλοίου, μας έδειξε πώς χειρίζονταν τα πανιά, πώς κατασκεύαζαν τα πλοία, κ.λπ. Ήταν πολύ ενδιαφέρον και στο τέλος υπήρξαν αρκετές απορίες. Δεν το συζητάμε ότι ο φαφλατάς δεν κρατιόταν, και μερικές φορές τον διέκοψε κιόλας για να κάνει απορίες και να συμπληρώσει, μέχρι που του είπε ο άνθρωπος, οι απορίες στο τέλος! Βάσω πραγματικά έχει κάποιο σοβαρό πρόβλημα η Ιωάννα. Λες να συνδύασε κάτι που έγινε στο νηπιαγωγείο με το ατύχημα; Μήπως τις μπουλντόζες ή τα αεροπλάνα; Λες να άκουγε τέτοιους ήχους στο κεφαλάκι της όταν είχε χτυπήσει, και τώρα να το ξαναζεί; Ξέρω 'γω, υποθέσεις κάνω, μάλλον βλακείες λέω. Είναι περίεργο πάντως, μακάρι να το ξεπεράσει γρήγορα και να μπορέσει να επιστρέψει στο παλιό της σχολείο. Καγκουράκι, μ' αρέσει που έχεις και κουράγιο να φτιάξεις μπισκοτάκια! Μάγδα αυτό που λες με το μητρικό γάλα δε νομίζω ότι ισχύει. Κι εμάς ο Αντρέας θα ντυθεί πειρατής υποτίθεται, αλλά δεν του πήραμε σπαθί. Το θεωρώ αποκρουστικό, ένα μικρό παιδάκι να κρατά σπαθί ή πιστόλι, μπρρρ... Αλεξάνδρα περαστικά στην Αλεξάνδρα. Ακούστε φάση σήμερα ο Αντρέας: έχει ερωτευτεί το καινούριο του κρεβάτι, και θέλει όλη μέρα να παίζει εκεί πάνω και να κάνει τούμπες. Σε κάποια φάση πήρε το παλιό του ριλάξ, το έβαλε με την πλάτη στο κρεβάτι, και ήθελε να το κάνει τσουλήθρα και να κυλήσει απ' το κρεβάτι κάτω. Του λέω "όταν έρθει ο μπαμπάς να κάνεις τσουλήθρα, γιατί εγώ δεν μπορώ να σε κρατάω", και παίρνει ένα ύφος όλο νάζι και μου κάνει "είσαι ζυνατή. Είσαι μεγάλη"!!! Το πρωί πήρε διάφορα ρούχα για να κάνει art attack και βρήκε ένα σουτιέν μου. Το βάζει κάτω από την μπλούζα του (όπως με έχει δει εμένα να κάνω) και μου λέει "Είμαι έτοιμη"!!! Να αγχωθώ; Τι μαγειρεύουν αύριο; Για πείτε καμιά ιδέα. Ουφ, κι έχω και σεμινάριο 2-4, δηλαδή σε μη εργάσιμο χρόνο, και πρέπει να πάω και σχολείο.

Μάγδα δεν αμφιβάλλω ότι λειτουργεί αυτό με το Βασίλη, με τον Αντρέα, όμως, ούτε γι' αστείο! Εμείς στο σούπερ μάρκετ τον βάζουμε στο καρότσι του σούπερ μάρκετ ή και σε κάτι παιδικά καρότσια, που έχουν μπροστά ένα αυτοκινητάκι! Έτσι δεν έχουμε φόβο να τρέχει πάνω-κάτω. Μόνο πιάνει τα πράγματα που έχουμε μέσα στο καρότσι και τα επεξεργάζεται, και φυσικά, έχει και άποψη σ' αυτά που ψωνίζουμε! Σε μαγαζιά τρέχει πάνω-κάτω και εξερευνά, γιατί είναι άγνωστος χώρος, γεμάτος με άγνωστα και ενδιαφέροντα πράγματα, αλλά τον προσέχουμε, και γενικώς, είναι και πολύ προσεκτικό παιδί και δεν κάνει ζημιές. Δηλαδή και στο σπίτι παίρνει πιάτα με φαγητό, γυάλινα ποτήρια και δεν έχει σπάσει ποτέ τίποτα, ούτε κι έχει χύσει! Αλλά γενικώς, δεν είναι μωρό που μπορεί να κρατηθεί και να μην τρέχει παντού... Για Καθαρά Δευτέρα, μου είπε σήμερα η φίλη μου που σας έλεγα που είναι η κόρη της άρρωστη, να πάμε στο σπίτι τους σε ένα πολύ γραφικό χωριό, αλλά να σας πω την αλήθεια, δεν τρελαινόμαστε, γιατί μαζί μ' αυτήν πάνε πάντα πακέτο τα πεθερικά της, οι θείες της, ο κουνιάδος της, γενικώς όλο το σόι, και όσο να 'ναι, δεν είναι και τόσο άνετο να έχεις το συγγενολόι πάνω απ' το κεφάλι σου...

Γεια σας κορίτσια, τι κάνετε; Εμείς πήγαμε εκκλησία το πρωί, μετά ο Αντρέας στους γονείς μου, κι εγώ ξανακοιμήθηκα ένα δίωρο! Το μεσημέρι πήγαμε κι εμείς στους γονείς μου για φαγητό, και το απόγευμα πήγαμε τον Αντρέα στην παιδική χαρά. Όλα τα παιδιά έπαιζαν με τα παιχνίδια, κι ο Αντρέας έπαιζε με τα χώματα... Τελικά ασχολήθηκε και λίγο με τα παιχνίδια. Είχε πλάκα που έτρεχε, γύριζε το κεφάλι και μας κοιτούσε, και παράλληλα, συνέχιζε να τρέχει! Γυρίσαμε σπίτι, τον κάναμε μπάνιο που ήταν μες στα χώματα και τους ιδρώτες, και πιάσαμε να φτιάξουμε μπανάνα μπρεντ, μια που είχαμε μερικές πολύ ώριμες μπανάνες που δε θα τις τρώγαμε. Όπως έφτιαχνα το γλυκό, ανακάλυψα ότι δεν είχαμε αβγά, και είπα να τα αντικαταστήσω με γιαούρτι, μια που απ' όσο ξέρω, το γιαούρτι μπορεί να αντικαταστήσει τα αβγά στα γλυκά. Τελικά, βγήκε μια μάπα! Ψήθηκε εξωτερικά, κι από μέσα έμεινε ένας άμορφος πολτός! Ο Αντρέας έκλαιγε γιατί ήθελε κέικ, αλλά τον πείσαμε ότι βγήκε χάλια και μπλιάχ, και ότι θα το πετάξουμε στα σκουπίδια. Μαρίνα τα παιδιά σ' αυτές τις ηλικίες είναι απρόβλεπτα και η ανάπτυξή τους ραγδαία. Από τη μια μέρα στην άλλη μπορεί ν' αρχίσει να μιλά καθαρά ο Αντωνάκης. Εμείς πέρσι πήγαμε σε πάρκο με παρέα την Καθαρά Δευτέρα και φάγαμε τα σαρακοστιανά, κι ο Αντρέας έτρεχε πάνω-κάτω. Άλλωστε, σε ανοιχτό χώρο ήμασταν, γιατί να καθίσει κάπου φρόνιμος; Φέτος δε νομίζω να πάμε, γιατί είμαι κι εγώ έγκυος και δεν ξέρω αν θα τα βγάλω πέρα να τρέχω στα βουνά και στα λαγκάδια. Αν πάτε, πάντως, φυσικά και θα δώσει σημασία, είναι σε ηλικία που μπορεί μια χαρά να καταλάβει πού βρίσκεται και τι κάνει. Μάγδα μια χαρά περάσατε κι εσείς! Μπουαχαχά, συμφωνία των ματιών;;;; Ο Αντρέας απλά δεν κάθεται πουθενά και δεν ακούει και κανένα, και δεν το θεωρώ αφύσικο. Το πιο φυσιολογικό πράγμα είναι για ένα παιδάκι να βαριέται να καθίσει και να θέλει να τρέχει και να εξερευνά. Αλλά για καφέ πλέον δεν πηγαίνουμε, γιατί είναι πάρα πολύ κουραστικό. Προτιμάμε βόλτες, παιδότοπους και παιδικές χαρές! Εμένα πολλές φίλες μου έχουν παιδιά, αλλά δύσκολα καταφέρνουμε να βρεθούμε. Π.χ. σήμερα πήρα μια φίλη μου να συναντηθούμε και να παίξουν και τα παιδιά, αλλά έχει τη μεγάλη της κόρη άρρωστη με στρεπτόκοκκο. Μία είναι το ένα παιδί άρρωστο, μία το άλλο, μία έχουμε εμείς γενέθλια, μία αυτοί... Για τη Τσικνοπέμπτη, δεν είπα ότι τα δέκα ευρώ ήταν πολλά, απλά εγώ δεν έφαγα τίποτα απολύτως! Αλλά είναι λίγο γυφτιά να τους πω, ήρθα, αλλά δεν έφαγα και δεν πληρώνω! Ο Αντρέας δείχνει να έχει αρκετά ταλέντα, π.χ. ζωγραφίζει σε επίπεδο παιδιού τουλάχιστον τριών χρονών, τραγουδά κάποια τραγουδάκια, χορεύει, έχει τρομερή μνήμη, έχει φαντασία, αλλά θα δούμε στο μέλλον πώς θα εξελιχθεί. Πάντως, κι εγώ ζωγράφιζα πολύ ωραία, και η μάνα μου. Ακούστε φάση σήμερα: ο Αντρέας έπαιζε με κάτι παιχνιδάκια, μεταξύ των οποίων και ένα καροτσάκι μωρού σε μέγεθος κούκλας Μπάρμπι. Του λέω "πάρε το αδελφάκι σου και βάλ'το στο καρότσι", και κάνει ότι παίρνει κάτι από την κοιλιά μου και το βάζει στο καρότσι. Η μάνα μου ξέσπασε σε γέλια, εγώ της λέω "μα αυτό ακριβώς περίμενα να κάνει, το βρήκα πολύ φυσιολογικό!". Και το πρωί που ντυνόμασταν, βλέπει τη φούστα μου και λέει "να το, το παντελόνι (νόμιζε ότι και τη φούστα τη λένε παντελόνι), να και η κοιλιά με το αζεφάκι"!!!

Μάγδα κι εγώ κάπως έτσι με τον Αντρέα. Δεν τον βοηθώ, αλλά σίγουρα, όταν είναι πρώτη φορά που θα κάνει κάτι και δεν ξέρει πώς γίνεται, του το δείχνω, και μετά το καταφέρνει μόνος του. Βέβαια, ακόμα είναι μικρούλης και σε αρκετά πράγματα θέλει βοήθεια, αλλά γενικώς είναι ανεξάρτητος. Άλλες φορές όταν πάω να τον ταΐσω, π.χ., θα πει "όχι, μόνο Αντέαμου", άλλες φορές, λέει "μόνο η μαμά". Επίσης, ποτέ δεν τον πιέσαμε για κάτι. Ούτε για να περπατήσει, ούτε για να μιλήσει, ούτε για το φαγητό, ούτε για να μάθει κάτι, ούτε για τίποτα. Τις προάλλες που πήγαμε στο σχολείο, έβλεπαν όλοι τον Αντρέα που ζωγράφιζε στον πίνακα, κι ενώ έκανε αφηρημένα σχέδια, εντούτοις έκανε πολλές λεπτομέρειες, λεπτές γραμμούλες, κουκίδες, κ.λπ. και λέει η γραμματέας "πωπω, καλά, ο δικός μου κάνει μόνο κάτι μουτζούρες" και της λέει ο μαθηματικός "φαίνεται δεν ασχολείσαι και πολύ μαζί του", ενώ αυτό δεν ισχύει, γιατί ξέρω ότι η κοπέλα είναι όλη μέρα από πάνω του, και τον έστειλε και παιδικό σταθμό λίγο μετά που έκλεισε ενός έτους. Πιστεύω, όμως, ότι το παιδάκι αυτό είναι λίγο πίσω σε πολλά θέματα, αν και, βέβαια, είναι πάντα μέσα στα πλαίσια, ίσως επειδή δέχεται πολλή πίεση από τη μάνα και δεν μπορεί να εκφραστεί από μόνο του. Κι εγώ πολλές φορές λέω στον άντρα μου να πάμε βόλτα και δεν κουνιέται. Αλλά, ειδικά τώρα που είμαι έγκος, δεν το αντέχω με τίποτα να πάω κάπου μόνη μου με τον Αντρέα. Δε μαζεύεται με κανένα τρόπο! Προχτές στο σχολείο έβαζα τους μαθητές μου να τον προσέχουν, και μιλάμε για ανθρώπους 25 και 35 χρονών, που κάποιοι έχουν και δικά τους παιδιά, και στο δεκάλεπτο μου έλεγαν "πήγαινε να τον μαζέψεις!". Τριάντα ευρώ η στολή του μικρού όντως είναι πολλά, αλλά κι εμείς είκοσι δώσαμε. Κι εγώ είχα διάφορα έξοδα αυτές τις μέρες, μικροέξοδα, που όταν μαζευτούν βγαίνουν πολλά. Τη Τσικνοπέμπτη, το γλέντι που κάναμε στο σχολείο ήταν πληρωμένο από το ταμείο των μαθητών, αλλά ο διευθυντής επέμενε οι καθηγητές να πληρώσουν το μερίδιό τους, για να μη δώσουμε λαβή για σχόλια, παρ' όλο που κάποιοι μαθητές είπαν να μας κεράσουν. Τα υπολόγισαν, και βγάλανε να δώσουμε από δέκα ευρώ το άτομο. Δεν είναι πολλά, αν σκεφτούμε την ποικιλία και την ποσότητα του φαγητού, αλλά εγώ δεν έφαγα ούτε μια μπουκιά! Έφαγα μόνο κεφτέδες που έφερε μια μαθήτρια και δεν ήταν μέσα σ' αυτά που πληρώσαμε, και γαλακτομπούρεκο που έφερε η γραμματέας, που ήταν μέσα στο ποσό. Αλλά τι να πω; "Δεν έφαγα, δεν πληρώνω;". Έτσι θα τα δώσω, τι να κάνω; Κι εγώ δεν ασχολήθηκα ποτέ με τα κιλά του Αντρέα, ακόμα κι όταν δεν έβαζε καθόλου για τέσσερις μήνες, από τριών μέχρι εφτά μηνών. Ευτυχώς το πατουσάκι του είναι μικρούλι, νομίζω φοράει 23 ή 24 δεν είμαι σίγουρη, αλλά ευτυχώς δεν πήρε από μένα, που φοράω 41! Πήρε απ' τον μπαμπά του που έχει μικρό πόδι. Είναι 1.81 και φοράει 43, για άντρας έχει μικρό πόδι. Ουφ, καθάρισα το δωμάτιό μου, έκανα και κάτι συμμαζέματα και κουράστηκα. Σας φιλώ κόρες!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ έτρεχα πανικόβλητη να ετοιμάσω ένα πρότζεκτ για το Κατηχητικό, τελείωσε το μελάνι στον εκτυπωτή, το άλλαξε ο άντρας μου, δεν το αναγνώριζε και μου έβγαζε τις εικόνες μάπα, προσπαθούσαμε να το φτιάξουμε, τσακωνόμασταν, σκοτωνόμασταν, και τελικά πέφτει τηλεφώνημα, ότι σήμερα είναι το πάρτι του Δημοτικού Σχολείου της περιοχής, και θα πάνε όλα τα κοριτσάκια εκεί! Οπότε, τα παράτησα όλα, και κάθισα να ξεκουραστώ. Ο Αντρέας είναι στους γονείς μου, και λέω να κάνω καμιά δουλειά, αν και δεν έχω και πολλή όρεξη. Μάγδα πώς είναι σήμερα ο Βασιλάκης; Ελπίζω να του έπεσε τελείως ο πυρετός και να μην ξανακύλησε. Χριστίνα τι έγινε τελικά με το πάρτι; Ελπίζω να το κάνατε και να ήρθαν παιδάκια, γιατί είναι κρίμα ο Δημητράκης... Δεν ξέρω αν ο Αντρέας μιλάει σωστά επειδή δεν του μιλάμε μωρουδιακά. Όταν είχαμε πάει Πάτρα, ενώ το μωρό ήξερε ένα σωρό κανονικές λέξεις, τα πεθερικά και η γιαγιά του τις λέγανε μωρουδιακά, π.χ. το νερό "μπούα", ενώ το έλεγε κανονικά "νε-ό", το μηχανάκι "άνι-άνι" (βγάλτε άκρη...), κι άλλα πολλά. Ευτυχώς δεν τους έχει συνέχεια από πάνω του, έτσι έμαθε να μιλάει κανονικά. Πάντως τώρα λέει κανονικές και μεγάλες προτάσεις. Π.χ. χτες βράδι καθόταν στον καναπέ και "διάβαζε" ένα βιβλίο με πρωταγωνιστές το Λάμπρο και την Άννα, και ο μπαμπάς του, του ετοίμαζε το γάλα, και μου κάνει "με το Λάμπο και τη Άννα, και ο μπαμπάς ζεταίνει το γάλα"! Καλά, η υπάλληλος μεγάλος στόκος! Έχω γνωρίσει πολλές τέτοιες. Εμείς πέρσι είχαμε μια φιλόλογο που έκανε ένα μεταπτυχιακό σε μια ιδιωτική σχολή (μιλάμε για μεταπτυχιακό τρέχα-γύρευε, ή μάλλον τρέχα-πλήρωνε), και της είχαν βάλει μια εργασία για τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, και δεν είχε ξανακούσει ποτέ ξανά γι' αυτόν!!! Ρωτούσε μια άλλη φιλόλογο κι αυτή νόμιζε ότι της έκανε πλάκα, ενώ η άλλη τη διαβεβαίωνε ότι πρώτη φορά τον ακούει, και γιατί δηλαδή θα έπρεπε να ξέρει κάτι γι' αυτόν; Στο τέλος της χρονιάς λέγαμε να αφήσουμε σε κάποιο μάθημα έναν μαθητή που μας κορόιδευε ολόχρονα, δεν έκανε τίποτα, δεν έφερνε βιβλία, δεν έφερνε τετράδια, και στις εξετάσεις ερχόταν επίτηδες αργοπορημένος, έδινε λευκή κόλλα, κ.λπ. Εκεί, όμως, που έδινε λευκή κόλλα, ήταν περασμένος απ' τα τετράμηνα, ενώ στα μαθήματα που ήθελε κάποιους βαθμούς, έγραφε κάτι, έτσι ώστε να μη διακινδυνεύσει να μείνει. Τέλος πάντων, το μόνο μάθημα στο οποίο μπορούσε να μείνει ανεξεταστέος, ήταν τα Νέα Ελληνικά, που τα έκανε αυτή. Τη ρωτάει ο διευθυντής την ώρα της συνεδρίασης, αν γίνεται να του ρίξει λίγο το βαθμό στις εξετάσεις, για να έρθει Σεπτέμβρη (βασικά, θέλαμε να του δώσουμε ένα μάθημα, ότι αυτή η στάση δεν ανταμοίβεται). Αυτή απαντά "χμ... δεν ξέρω... χμ... ξέρετε... τι να σας πω... Ήθελα κι εγώ να τον αφήσω, αλλά του έβαλα εφτά, και ήθελε έξι για να περάσει". Λέμε "οκ, κάν' το πέντε για να μείνει και να τελειώνουμε". "Α", λέει αυτή, "δεν ξέρω, πρέπει να πάρω το γραπτό σπίτι μου να το διορθώσω". Της λέει ο διευθυντής, "καλά, δεν μπορείς να το διορθώσεις επί τόπου"; "Α", ξέρετε, "του απαντά, δεν έχω μαζί μου τις λύσεις". Ντόινγκ! Το γραπτό αυτή το ετοίμασε, εν τω μεταξύ. Ο διευθυντής τραβούσε τα μαλλιά του, και τελικά, κάθισε αυτή μία ώρα να το διορθώσει (να περιμένουμε οι υπόλοιποι) και μας λέει "χμ... τελικά βγαίνει 5.75 που είναι 6, άρα δεν μένει ανεξεταστέος". Ε, κάπου εκεί τα πήρε κι ο διευθυντής και λέει "άστο καλύτερα, ας περάσει, πόσο να το κουράσουμε;". Μ' αυτήν είχαμε πολλά τέτοια! Μαρίνα εμάς την Καθαρά Δευτέρα μας αρέσει να βγαίνουμε στους αγρούς, αλλά φέτος δεν το βλέπω. Δεν ξέρω τι θα κάνουμε εκείνη τη μέρα. Ρε κορίτσια, που λέτε για κιλά, ο Αντρέας είναι 91 εκατοστά και 12 κιλά, και δε μου φαίνεται καθόλου αδύνατος. Ο παιδίατρος μας είπε ότι είναι εντελώς φυσιολογικός για την ηλικία και το ύψος του. Απ' ό,τι βλέπω, όμως, είναι αρκετά πίσω στα κιλά. Βέβαια, δε στεναχωριέμαι καθόλου, δεν είναι ανάγκη να βάλει κιλά, αλλά μου κάνει εντύπωση, γιατί κανονικά θα έπρεπε να είναι σκελετωμένος... Σας φιλώ!

Γεια σου και με το καλό να κρατήσεις το μωράκι σου! Περίπου στις ίδιες εβδομάδες είμαστε! Αφού είσαι μια χαρά και κάνεις τα πάντα, προφανώς και οι άλλοι γύρω σου δεν αισθάνονται την ανάγκη να σε ενοχλούν με ερωτήσεις και περιποιήσεις. Εγώ που μέχρι πριν δυο βδομάδες ήμουν χάλια, κι ακόμα δεν μπορώ να κάνω βαριές δουλειές, κουράζομαι με το παραμικρό, κ.λπ. και εκνευρίζομαι όταν στη δουλειά μου κάποιοι, από καλή καρδιά και ενδιαφέρον, βέβαια, προσπαθούν να με περιποιηθούν ή κάνουν λες ανήκω σε ξεχωριστή κατηγορία ανθρώπου. Μάλλον θα υποθέτουν ότι, αν δεν είσαι καλά, θα τους το πεις! Μήπως είναι οι ορμόνες που κάνουν πάρτι, όπως λες κι εσύ και τα βλέπεις έτσι τα πράγματα;

Καλημέρα κοριτσάρες! Χωνέψατε, χωνέψατε;; Εγώ πριν λίγο σηκώθηκα και κάθισα να σας γράψω. Ο άντρας μου πήγε τον Αντρέα στους γονείς μου, κι εγώ σε λίγο θα κάνω κάτι δουλίτσες στον υπολογιστή που εκκρεμούν. Καγκουράκι ο Αντρέας πρώτη φορά κάθισε ήρεμος και τον κούρεψαν. Μέχρι τώρα χαλούσε κι αυτός τον κόσμο, και κάποια σημεία έμεναν ακούρευτα! Με τις δουλειές δεν το παρακάνω, απλώς το να καθαρίσω τους πάγκους της κουζίνας δεν το θεώρησα βαριά δουλειά. Είμαι σίγουρη ότι ο Αντρέας χτες πέρασε τέλεια, αλλά τα παίξανε όλοι με την ενέργεια που έβγαζε. Το "θα τα πούμε πολύ σύντομα" είναι πολύ πιθανόν να το άκουσε από το Μίκυ Μάους κλαμπ, γιατί είναι φανατικός θεατής. Τώρα πριν φύγουν, μου λέει "γεια σου κο-ίτσι" και μετά συνεχίζει "σα τα πούμε πολύ σύντομα"! Α, βλέπω ότι οι περισσότερες δεν βολεύτηκαν και πολύ με το σλινγκ. Νόμιζα ότι εγώ έκανα κάτι λάθος. Είχα αγοράσει και δύο σλινγκ κιόλας, και έλεγα ότι θα τα έχω και για επόμενα παιδιά. Δε βγάλανε τα λεφτά τους, παρ' όλο που είναι πανέμορφα, όχι όμως και τόσο βολικά. Ίσως πάρω κι εγώ μέι-τάι ή μάρσιππο, θα δω. Πάντως, το καρότσι, εγώ στην αρχή δεν το πολυχρησιμοποιούσα. Δηλαδή μέχρι που πήγε ο Αντρέας ενός έτους, εγώ μόνη μου δεν έπαιρνα καρότσι. Τον κρατούσα συνήθως στα χέρια, απλά εδώ στην Κύπρο η νοοτροπία είναι να πηγαίνεις με το αμάξι μέχρι τη γωνία, οπότε δεν πηγαίνουμε μακρινές αποστάσεις με τα πόδια. Μάγδα πολύ γέλασα με τον κλόουν! Καλέ, πόσα κιλά είναι τώρα ο Βασίλης;;; Εμάς ο Αντρέας δώδεκα κιλά είναι!!! Βάσω η Ιωάννα σίγουρα φοβάται το θόρυβο. Μπορεί να είναι κι αυτό που λέει ο νευρολόγος, δηλαδή να ακούει πιο έντονα τους θορύβους. Σίγουρα θα της περάσει, δε νομίζω ότι είναι κάτι ανησυχητικό. Χτες στο σχολείο όταν μαζεύαμε για να φύγουμε, τραβούσε η καθαρίστρια ένα θρανίο να το βάλει στην τάξη, κι έκανε τρομερό θόρυβο. Ο Αντρέας πρέπει να τρόμαξε ή να ξαφνιάστηκε (μάλλον το δεύτερο), σταμάτησε το παιχνίδι, έμεινε να κοιτάει, και ρωτάει "τι είναι αυτό;;;; ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟ;;;;;". Ο Αντρέας ξέρει να μετράει μέχρι το είκοσι, αλλά όταν φτάνει στο εννιά, μετά λέει "είκοσι, εκατό". Πρέπει να του πούμε εμείς "δέκα" και μετά συνεχίζει να μετρά κανονικά, φτάνει στο είκοσι και λέει πάλι "είκοσι, εκατό". Τους αριθμούς τους μαθαίνει σιγά-σιγά, αλλά τους μπερδεύει, π.χ. το τρία το λέει τέσσερα. Έχει μάθει και κάποια γράμματα, αλλά και πάλι κάποια τα μπερδεύει. Ξέρει το Α, το Ο, το Ι, το Ε, το Χ και το Ν. Κάποια άλλα που ξέρει τα μπερδεύει. Από γραφή, γράφει μόνο τα τρία πρώτα και το Χ. Από τα σχήματα, ξέρει αυτά που σας έγραψα, και μπορεί να ζωγραφίζει το τετράγωνο, το τρίγωνο και τον κύκλο. Εν τω μεταξύ, έχει προοδεύσει πάρα πολύ και στη ζωγραφική, σε σχέση με τα σκίτσα που σας είχα βάλει λίγο μετά τα γενέθλιά του. Τώρα φτιάχνει κύκλο για πρόσωπο, δύο κουκίδες για μάτια, και μετά κάνει δύο μακρουλά οβάλ, σαν το Ο πάνω από τις κουκίδες, όπως είναι τα μάτια του Μίκυ Μάους! Μετά κάνει μία κουτσουλιά για μύτη, και ένα χαμόγελο! Χτες στον πίνακα έδωσε ρέστα με τη ζωγραφική. Ίσως να ήταν πιο εύκολο γι' αυτόν να ζωγραφίζει σε πίνακα με μαρκαδόρο, παρά σε κόλλα με στυλό ή μολύβι. Χριστίνα μου τρέχουν τα σάλια με το μενού σας! Το σουφλέ ψωμί τι είναι; "Κλυδωνίζεται";;;;;;;; Απίστευτο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Κι ο Αντρέας πετάει κάτι απίστευτες λέξεις, που λες "πού το έμαθε αυτό ρε παιδιά;" αλλά όχι σ' αυτό το επίπεδο βέβαια! Αλλά έχω προσέξει κι άλλα παιδάκια, μεγαλύτερα, βέβαια, να λένε λέξεις που οι μαθητές μου που είναι 25 χρονών δεν τις ξέρουν. Π.χ. μια μέρα στο Κατηχητικό, μου παραπονιόταν ένα κοριτσάκι 7 χρονών για τη μικρή της αδελφή που είναι λίγο μικρότερη απ' τον Αντρέα ότι είναι άτακτη και την πειράζει συνέχεια, και της λέω "να της δείχνεις αγάπη και να της εξηγείς ότι αυτό που κάνει είναι αταξία" και μου λέει "μα κυρία, της το λέμε, της το λέμε, πόσες φορές, δε θα έπρεπε να το έχει εμπεδώσει;". Άντε, πάω στο μεγάλο υπολογιστή να κάνω τις δουλειές μου. Α, πέθανε ο Σάκης Μπουλάς, το μάθατε;

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Το τσικνήσατε σήμερα; Εγώ έφαγα τόσο πολύ, που φαίνομαι 28 μηνών έγκυος. Το μεσημέρι πήγαμε και το τσικνήσαμε οικογενειακώς. Φάγαμε σουβλάκια, κάτι μεριδάρες τεράστιες, που ούτε τις μισές δεν μπορέσαμε να φάμε και στο τέλος έφεραν και τηγανίτες, επειδή σήμερα έχουμε παράδοση να τρώμε, όχι μόνο κρέατα, αλλά και διάφορα σιροπιαστά γλυκά! Ο Αντρέας έφαγε μόνο πίτα, λίγο τζατζίκι και μία πατάτα. Όλη την ώρα στριφογυρνούσε στο κέντρο, κοιτούσε ένα ενυδρείο με μεγάλα ψάρια (το μεγαλύτερο το έλεγε "φάλαινα"!!!), κάτι παπαγαλάκια και ένα καναρίνι, και γενικότερα έπαιζε. Ευτυχώς είχε μόνο άλλα δύο τραπέζια εκείνη την ώρα. Το απόγευμα λέγαμε να πάμε οικογενειακώς στο σχολείο που θα στηνόταν γλέντι, αλλά ο άντρας μου κλασικά βαριόταν, και λέω κι εγώ, εντάξει, θα πάω μόνη μου. Τελικά, την ώρα που έφευγα, ο Αντρέας δε με άφηνε να βγω απ' την πόρτα, μου έλεγε "μόνο το χε-άκι" (να του κρατάω μόνο το χέρι δηλαδή), τον ρωτάω αν θέλει να έρθει στο σχολείο, και μου λέει "ναι". Λέω, άντε, ας τον πάρω μαζί μου, να ξεσκάσει και λίγο. Στην αρχή ήταν πάρα πολύ φρόνιμος, τον ανέβασα σε μια καρέκλα και ζωγράφιζε στον πίνακα του συλλόγου. Μετά, όμως, που κατέβηκε, δε σταματούσε πουθενά. Έφερε μια μαθήτρια ένα μεγάλο ταψί κεφτέδες, κι έφαγε άπειρους, όπως επίσης κι εγώ. Πήγαινε, ερχόταν, κι όποιος στεκόταν δίπλα απ' τους κεφτέδες, του έλεγε "κι άλλο κετέ". Τελικά έπαιρνε μόνος του. Ύστερα ήρθε και μια μαθήτρια με την κόρη της που είναι τεσσάρων χρονών, και μια άλλη με τον αδελφό της, που είναι εννιά. Μόλις είδε ο Αντρέας το κοριτσάκι, πήγε πάνω του, το χαιρέτησε και ήθελε να παίξουν, αλλά αυτό είναι ντροπαλό και δεν του έδωσε σημασία, έτσι κι ο Αντρέας δεν ασχολήθηκε. Βγήκαμε έξω, έτρεχε πάνω-κάτω, δεξιά-αριστερά, πήγαινε παντού, και τελικά μπήκαμε στην τάξη που είχαν πάει και τα άλλα παιδιά, και ο Αντρέας με το κοριτσάκι ζωγράφιζαν στον πίνακα για πολλή ώρα. Ευτυχώς έτσι απασχολήθηκε αρκετά, αλλά την ώρα που έγιναν οι σούβλες και καθίσαμε για φαγητό (εμείς σκασμένοι απ' τους κεφτέδες, δε θέλαμε να φάμε τίποτε άλλο), αφηνίασε, κατέβαινε ένα ψηλό πεζούλι μόνος του, και πήγαινε στο σημείο που είχαν βάλει τα μαγκάλια, κι έπαιζε με τα χώματα κι ένα τάβλι... Ήθελε να παίρνει τα ζάρια και να τα βάζει σε άσχετα σημεία. Περνούσε ο κόσμος, τα πατούσε, μας κυνηγούσε ο μαθητής που είχε φέρει το τάβλι, αφήστε... Με σκότωσε μιλάμε... Όλοι τα έπαιξαν πάντως μαζί του, με το πόσο ζωηρός και υπερκινητικός είναι, πόσο κοινωνικός είναι, πόσο καθαρά και ωραία μιλάει, πόσα πράγματα ξέρει. Ο μαθηματικός τα έπαιξε, όταν είδε ότι ο Αντρέας ξέρει, όχι μόνο τα απλά γεωμετρικά σχήματα, αλλά ακόμα και το τραπέζιο, το ρόμβο και το πολύγωνο! Σε κάποια φάση τον κυνηγούσε ένας μαθητής μου, και του λέει "είσαι πολύ άτακτος, το ξέρεις;" και του απαντά ο Αντρέας "κακομοί-η μου"! Μετά του λέει ο άλλος κάτι άλλο και του κάνει ο Αντρέας "πα-απόντη μου" (μπαγαμπόντη μου)! Μιλάμε, έδωσε ρέστα σήμερα! Μάγδα χελωνονιτζάκι, γουάου! Νόμιζα ότι η νέα γενιά δεν ήξερε τα χελωνονιτζάκια! Κι εγώ δεν είμαι μέλος σε άλλο φόρουμ, απλά κάτι είδα στο φέισμπουκ κι έτυχε και μπήκα και χάζεψα για λίγο, αλλά τα έπαιξα με όλα αυτά που διάβασα! Καγκουράκι μια χαρά και τα δύο παιδάκια σου! Κι εγώ είχα σλινγκ, αλλά δεν μπορώ να πω ότι με βόλεψε ιδιαίτερα. Όταν ήταν πολύ μικρός ο Αντρέας δεν έτυχε να το χρησιμοποιήσω. Από δύο μηνών και πάνω τον έβαζα μέσα, αλλά από κάποια φάση και μετά, γύρω στους πέντε-έξι μήνες, βρήκε ένα τρόπο και γλιστρούσε, κι έπεφτε από κάτω, έτσι άρχισε να γίνεται επικίνδυνο και δεν το χρησιμοποιούσα πλέον. Σκέφτομαι να πάρω μάρσιππο τώρα. Το μέι-τάι από πού το πήρες; Δένει όπως το σλινγκ, ή ασφαλίζει καλύτερα; Σας φιλώ κορίτσια! Οι υπόλοιπες πού είστε;;;;;;;

Καλέ, πού χαθήκατε όλες;;; Γύρισα απ' το σχολείο περιμένοντας να διαβάσω σεντόνια, και τι να δω; Πρώτο ποστ το δικό μου!!! Πού είστε όλες; Που λέτε, πολλή κούραση σήμερα στο σχολείο, είναι δύσκολη μέρα η Τετάρτη. Όταν επιστρέφαμε, είδαμε ένα ατύχημα, αφήστε... Στο πλάι του δρόμου, ένα αυτοκίνητο ήταν αναποδογυρισμένο και όλη η μπροστινή πλευρά είχε λιώσει... Είχε αυτοκίνητα της αστυνομίας και της πυροσβεστικής, αλλά όχι ασθενοφόρο, και μάλλον όποιος κι αν ήταν στο αμάξι, πρέπει να τον είχαν πάρει... Εν τω μεταξύ, χάζευα σε ένα μαμαδοφόρουμ, και είχε μια συζήτηση για τις υιοθεσίες παιδιών από τους ομοφυλόφιλους. Ρε κορίτσια, τι ξεκατίνιασμα πέφτει; Μιλάμε για μαλλιοτραβήγματα και δε συμμαζεύεται. Σκοτωμός κανονικός! "Ρατσίστριες" όσες διαφωνούν, "φασίστριες" όσες διαφωνούν μ' αυτές που διαφωνούν, όποια μιλήσει για θρησκεία και Εκκλησία είναι ηλίθια, όποια μιλήσει για επιστήμη είναι φαντασμένη δήθεν προοδευτική, γίνεται σκοτωμός. Θυμάστε τον τύπο που μου την είπε επειδή τόλμησα να πω κάτι για το θηλασμό; Ε, καμία σχέση, αυτός μου μίλησε με το σεις και με το σας, σε σχέση μ' αυτά που διαβάζω. Απορώ τι ζόρια τραβάνε και εκτονώνονται έτσι... Τέλος πάντων, ελπίζω μέχρι αύριο το πρωί να έχει μπει και καμιά άλλη! Σας φιλώ όλες!

Ο Αντρέας τώρα κοιτάει κάτι φωτογραφίες του, από τότε που ήταν κάτω του ενός έτους, και μου λέει πού είναι σε κάθε μία "εδώ είναι το ζωμάτιο", "εδώ είναι το πάκο" (πάρκο), "εζώ είναι το κεβατάκι με το ζιπουνάκι", και σε μερικές κάνει και αναπαράσταση! Είναι μία που φοράει ένα ζακετάκι με κουκούλα, και ακουμπάει στον καναπέ, την αναπαριστά και προσπαθεί να φορέσει και την κουκούλα του!

Γεια σας κορίτσια! Πριν λίγο σηκώθηκα, αφού έφαγα το πρωινό μου στο κρεβάτι, και είχα και δίπλα μου τον Αντρέα να τα κάνει όλα μπάχαλο, κι έβαλα φασόλια να βράσουν. Φασολάδα σήμερα, αλλά θα βάλω και αρκετές πατάτες μέσα, για να μη φάω πολλά φασόλια, γιατί έχω πρόβλημα με τα αέρια κάθε βράδι, ό,τι κι αν φάω. Πρήζονται τα έντερά μου και υποφέρω. Σε λίγο θα πάμε φρουταρία και θα πεταχτούμε κι απέναντι σ' ένα μαγαζί με εποχιακά, που είδα ότι έχει αποκριάτικες στολές, να δούμε αν έχει και για τον Αντρέα! Το απόγευμα θα πάμε σχολείο οι δυο μας με το Βοηθό Διευθυντή, γιατί ο Διευθυντής θα πάει σε μια εκδήλωση του Εσπερινού Λάρνακας και θα απουσιάσει. Έτσι, θα πάρω και τα σάντουιτς, που σήμερα τα παίρνει αυτός. Τώρα που ξανακοιμήθηκα μετά που ξύπνησε το μωρό, είδα ένα όνειρο... Αφήστε... Ότι ξεχάστηκα και πήγα στις έξι και τέταρτο να πάρω τα σάντουιτς (έξι χτυπά το κουδούνι για την πρώτη ώρα), ότι έτρεχα πάνω-κάτω στο σούπερ μάρκετ για να βρω το αρτοποιείο και δεν το έβρισκα και πέρασα από σαράντα κύμματα, ότι τελικά το βρήκα και δεν ερχόταν κανείς να με εξυπηρετήσει, ότι τελικά μου έφεραν ένα πιατάκι με 1-2 σάντουιτς και 3-4 τρίγωνες φετούλες ψωμί με μαρμελάδα, κι όταν διαμαρτυρήθηκα μου είπαν "ε, τι περιμένεις, τέτοια ώρα που ήρθες;". Τελικά έφυγα, παίρνω τηλέφωνο το Βοηθό Διευθυντή να του πω ότι δεν πήρα σάντουιτς και δε θα πάω σχολείο και μου λέει "εγώ ξεκίνησα επειδή δεν ερχόσουν, και μπήκα κατά λάθος στα Κατεχόμενα". Ό,τι να 'ναι! Αμάν αυτά τα όνειρα της εγκυμοσύνης! Είναι τόσο μπερδεμένα και τόσο ζωντανά! Βάσω τη θυμάμαι την ιστορία που χτύπησες πίσω απ' τη σκηνή! Εγώ στη γυμναστική, παρ' όλο που ήμουν ψηλή και αδύνατη, ήμουν από τις τελευταίες. Ουδέποτε έλαβα μέρος σε αγώνες, ουδέποτε τέθηκε καν τέτοιο θέμα. Ευτυχώς ήμασταν μεγάλο σχολείο και είχαμε αρκετούς αθλητές και αθλήτριες. Τα αεροπλάνα ευτυχώς δεν πέρασαν από μας και την Παρασκευή που έγινε ο χαλασμός, ο Αντρέας κοιμόταν! Η Ιωάννα σίγουρα θα το ξεπεράσει σε λίγες μέρες! Σας φιλώ κόρες!

Ουφ, τελικά τζίφος το καθάρισμα... Έτριψα με ξύδι τον ένα πάγκο, και όπως περνούσα στον δεύτερο, άρχισα να νιώθω ενοχλήσεις από κάτω. Λέω τίποτα δε θα είναι, μετά συνεχίστηκαν, οπότε τα παράτησα όλα και κάθισα. Ε, μετά μ' έπιασε και μια ζαλάδα... Δεν είμαι για τέτοια... Ξεκουράστηκα λίγο και τον άλλο πάγκο απλά τον πέρασα με ξύδι, δεν έτριψα τίποτα, αλλά καθάρισα το νεροχύτη, γιατί είχα πλύνει το κοτόπουλο. Απαπαπα... Εν τω μεταξύ, όπως καθάριζα, γύρισαν οι άντρες απ' το κομμωτήριο. Ρωτάω τον Αντρέα πού πήγε και μου λέει "ήταν κάτι κοπέλες". Ο άντρας μου, μου είπε ότι κάθισε πάρα πολύ φρόνιμος, δηλαδή κάθισε ο άντρας μου στην καρέκλα και κρατούσε πάνω του τον Αντρέα, και τον κούρεψαν μια χαρά, χωρίς να δείχνει ότι ενοχλείται, ενώ την περασμένη φορά χάλασε τον κόσμο. Έκαναν και οι δύο μπάνιο, γιατί ήταν μες στις τρίχες, φάγαμε, και τώρα πήγαν στη μάνα μου να της πάρουν κάτι πράγματα. Όπως έφευγαν, λέω στον Αντρέα "γεια σου Αντρέα" και μου λέει "θα τα πούμε σύντομα"!!! Μάγδα μια χαρά με τη δουλειά! Ξεκουράζεστε! Εγώ δεν έχω αφήσει τον Αντρέα με άλλους γιατί δεν έτυχε, αλλά δεν έχω και εμπιστοσύνη κιόλας, γιατί κυρίως δεν ξέρω τι θα του δώσουν να φάει. Π.χ. η θεία μου, που μου έχει πει πολλές φορές να της τον παίρνω, ξέρω ότι θα τον μπουκώσει με σοκολάτες και γλυκά, γιατί το ίδιο έκανε και μαζί μας, όταν ήμασταν μικροί. Α, τον έχουν πάει οι γονείς μου εκκλησία, αυτή είναι η μοναδική του έξοδος με άλλους εκτός από εμάς. Για πες τι έβαλες στα μπιφτέκια; Ρε κορίτσια, μόλις φάγαμε, έβαλα λίγο τηλεόραση να χαζέψω, και είχε "Κωνσταντίνου και Ελένης". Τι πρωτότυπο! Λοιπόν, το άφησα για 2-3 λεπτά, και ακούγονται κάτι φοβερές βρισιές. Μου λέει ο άντρας μου "γρήγορα κλείστο να μην ακούει το μωρό". Ρε κορίτσια, έλεος δηλαδή, βάζουν μεσημεριάτικα τέτοια πράγματα, που ακούνε και βλέπουν μικρά παιδάκια. Τις προάλλες, είχε το επεισόδιο με τον θείο που ήταν πρώην ναρκομανής και στο τέλος μαστούρωσαν όλοι με χασίς, και έβαζαν μπιπ στις λέξεις "χασίς", "μαστούρα" και παρόμοια, και δε βάζουν στις βρισιές και στις βλαστημιές. Για να μην πω για τα σεξουαλικά αστεία που είναι γεμάτο το έργο και στα οποία ποτέ δε βάζουν μπιπ. Όχι ότι το θεωρώ κανένα αμαρτωλό σίριαλ, χαζοσειρά είναι, αλλά τώρα καταλαβαίνω πόσο επικίνδυνη μπορεί να γίνει η τηλεόραση για τα μικρά παιδιά...

Γεια σας κορίτσια! Έβαλα τον αρακά με το κοτόπουλο στο φούρνο και είπα να καθίσω να σας διαβάσω και να σας γράψω. Οι άντρες θα πάνε τώρα στο κομμωτήριο για να κουρευτεί ο Αντρέας. Θα πάνε με τα πόδια, είναι εδώ κοντά. Και οι δύο με τα πόδια, εννοείται, το καρότσι έχει καταργηθεί εδώ και πολλούς μήνες! Εσείς πότε το σταματήσατε; Εμάς δεν είναι ότι δεν έμπαινε, απλά είδαμε ότι το μωρό είχε περάσει στη μετα-καρότσι φάση! Τώρα που θα φύγουν, λέω να καθαρίσω την κουζίνα, πάγκους και νεροχύτη. Θα τα σηκώσω όλα, γιατί είναι χάλια. Ουφ, πήγε τώρα ο άντρας μου να αλλάξει τον Αντρέα, και είχε κάνει κάτι απαίσια κακά, τα οποία, όμως, δε μύριζαν, έτσι δεν τα είχαμε πάρει χαμπάρι. Συγκάηκε, τον βάλαμε στο μπάνιο να τον πλύνουμε, κι έκλαιγε ασταμάτητα. Καγκουράκι, μην αγχώνεσαι και για το τι θα γίνει μετά από δύο χρόνια! Πλέον κι εγώ πιστεύω ότι έχω κορίτσι! Χεχε, πολλή πλάκα η Αγγελική με τις στολές! Εμένα κραγιόν μου είχαν βάλει όταν είχα ντυθεί Παναγίτσα στη Χριστουγεννιάτικη γιορτή του νηπιαγωγείου. Τώρα θα μου πείτε, Παναγίτσα και κραγιόν, δεν πάει, αλλά τώρα, τι θέλετε κι εσείς, αισθητική των '80's! Ανέβηκα λοιπόν στη σκηνή και κάθισα στη φάτνη, και όλη την ώρα ένιωθα το κραγιόν κι έτριβα τα χείλη μου μεταξύ τους! Βάσω όντως τα φάρμακα προκαλούν ευαισθησία στο δέρμα. Όταν νοσηλεύτηκε ο Αντρέας στο νοσοκομείο με βρογχιολίτιδα, απ' την πρώτη μέρα συγκάηκε τρελά, μέχρι που έβγαζε αίμα. Μια νοσοκόμα μου είπε ότι είναι από τα εισπνεόμενα. Μύκητες έχει πάθει κι εμάς μια-δυο φορές, το καλοκαίρι, από τη ζέστη. Καλέ, μην αγχώνεσαι με το βάρος της Ιωάννας. Μια χαρά είναι! Ο Αντρέας έχει ύψος 91 εκατοστά, και είναι 12 κιλά. Δηλαδή, η Ιωάννα είναι πιο χοντρή απ' αυτόν! Πάντως, εμένα ο Αντρέας δε μου φαίνεται καθόλου αδύνατος, αντίθετα, είναι κανονικότατος. Αλεξάνδρα δεν έρχεσαι να καθαρίσεις κι από δω; Εγώ χλωρίνη δε χρησιμοποιώ πλέον, ρίχνω μόνο καμιά φορά στις τουαλέτες. Καθαρίζω με ξύδι και ντετόλ. Οικονομικά και οικολογικά! Ωραία περάσατε κι εσείς στη βόλτα σας! Δεν ήξερα ότι ντύνουν τα παιδιά στο άσχετο, δεν το έχω ξαναδεί. Εμείς μάλλον θα πάμε αύριο να δούμε για στολή. Για να δούμε τι θα διαλέξει και αν θα θέλει τελικά να ντυθεί ο κυριούλης! Καλά, πολύ γέλασα με το αίτημα της Κωνσταντίνας για το μπαλόνι! Ο Αντρέας σε γενικές γραμμές τα τρώει όλα, αλλά μπορεί να τον πιάσουν οι ιδιοτροπίες του. Τώρα που έχει αρχίσει να κάθεται και να τρώει μόνος του, το βλέπει σαν παιχνίδι, και πιο πολύ παίζει παρά τρώει. Αν πάω να τον ταΐσω εγώ, δε δέχεται, και λέει "όχι, μόνο Αντέαμου", τρώει καμιά κουταλιά, και συνεχίζει να ανακατεύει και να παίζει. Αίμα ο γυναικολόγος δε μου έχει πάρει ποτέ! Τελικά ο καθένας και το βιολί του είναι! Καλά, μη φανταστείς ότι ο Αντρέας βοήθησε στο συμμάζεμα, αλλά γενικώς του αναθέτουμε κάποιες δουλειές, τις οποίες κάποτε κάνει, και κάποτε όχι. Βάζει ρούχα στα άπλυτα, χαρτιά και μπουκάλια στις σακούλες της ανακύκλωσης, μου δίνει υλικά όταν μαγειρεύω, και κάποιες φορές βοηθά όταν συμμαζεύω. Σας αφήνω, γιατί φύγανε, και πάω να προλάβω να καθαρίσω!

Αχ καλέ, κι εγώ ξέχασα να ευχηθώ για τα μηνογενέθλια! Καγκουράκι, έχω ΠΗΤ 16/7. Λες να γεννήσω 17;

Γεια σας κορίτσια! Είχα όλη μέρα πονοκέφαλο, τι όλη μέρα, από χτες το βράδι έχω. Σε κάποια φάση στην τάξη νόμιζα θα σπάσει το κεφάλι μου... Τώρα σαν να πέρασε, αλλά νομίζω θα επανέλθει. Καγουράκι μια χαρά το παρτάκι! Κι ο Αντρέας νομίζω κάπως έτσι ξυπνούσε ή και πιο αραιά. Γενικώς με το βραδινό ξύπνημα δεν ταλαιπωρηθήκαμε και πολύ. Αλλά και μέσα στη μέρα, δε δυσκολεύτηκα ιδιαίτερα με το θηλασμό. Θήλαζε βέβαια στην αρχή πολλή ώρα, αλλά όχι κάθε λίγο. Μαρίνα δηλαδή, αφού είναι καρναβάλια ντύθηκες κι εσύ; Κι ο Αντρέας έτσι κάνει, πετάει όλα τα παιχνίδια στο πάτωμα. Σήμερα συγύριζα και με βοηθούσε υποτίθεται. Έβαλε όλα του τα μολύβια στο κουτί τους, μάζεψε κάτι νάυλον σακούλες, έβαλε ένα παραμύθι μαζί με τα άλλα (δεν του είπα πού ήταν, του είπα απλά να το βάλει εκεί που έβαλα και τα άλλα, και το πήγε κατευθείαν!). Γενικώς όμως τα κάνει όλα μπάχαλο. Τώρα όλο το τραπεζάκι του καθιστικού είναι σπαρμένο με πλέιμομπιλ, αλλά οκ, αφού δεν είναι στο πάτωμα, μια χαρά. Φυσικά, και στο πάτωμα να ήταν, δε θα τα μάζευα τώρα! Εμένα ευτυχώς το σίδερο το κάνει η μάνα μου τώρα που είμαι έγκυος! Η περίοδός μου μετά τη γέννα, ήταν πολύ πιο ήπια όσο θήλαζα, κι όταν αποθήλασα, ήταν όπως παλιά, δηλαδή πάρα πολύ αίμα και διάφορα άλλα συμπτώματα. Μάγδα είπαμε, δε μένω νηστική, αλλά άλλο το τρώω, κι άλλο το καταβροχθίζω! Στη σάλτσα λαχανικών βάζω ό,τι έχω. Σήμερα έβαλα καρότο, λίγο λάχανο, κρεμμύδι, σκόρδο και μαύρες ελιές. Από μπαχαρικά έβαλα μαύρο πιπέρι, λίγη κανέλα και γλυκιά πάπρικα. Και χυμό ντομάτας εννοείται. Έγινε τέλεια! Αύριο λέω να κάνω κοτόπουλο με αρακά. Σας φιλώ κορίτσια!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμένα πονάει λίγο το κεφάλι μου. Το πρωί που ξύπνησε ο μικρός, πονούσα πάνω από το αριστερό μάτι. Έτσι ξεκινούσαν οι ίλιγγοι όταν είχα παλιότερα, αλλά νομίζω τελικά πρέπει να τους απέφυγα. Έχω προσέξει ότι σχετίζονται με τον αυχένα, οπότε έκανα μασάζ στον εαυτό μου και ανακουφίστηκα. Πριν από λίγο πήγα στην τράπεζα για μια δουλειά, και τώρα θα φτιάξω μακαρόνια με σάλτσα λαχανικών, ενώ οι άντρες θα πάνε για κάτι ψώνια. Μαρίνα αν αρχίσω με τη νοοτροπία "φάε έχεις χώρο", θα καταλήξω να μη χωράω πουθενά. Ποστάκι για διατροφή το σκέφτηκα κι εγώ, αλλά είδα ότι κάποιες είχαν προσπαθήσει να ξανανοίξουν τα παλιά ποστάκια που είχαμε, χωρίς συνέχεια, όμως. Νομίζω τώρα το μάμμυλαντ έχει πολύ λιγότερες συμμετοχές και δεν είναι εύκολο να "πιαστεί" ένα νέο θέμα και να συνεχιστεί. Άσε που, έτσι και γράφω εγώ τι τρώω, θα τρομάξουν όσες κάνουν δίαιτα. Βασικά, τρώω μεγάλες μερίδες φαγητού, αλλά γενικότερα, τρώω σωστά, π.χ. για δεκατιανό μπορεί να φάω σαλάτα ή τοστ ή ένα μπισκότο digestive ή λίγο από το φαγητό της προηγούμενης μέρας. Δε θα φάω ποτέ πατατάκια, γαριδάκια, ούτε θα πιώ αναψυκτικά και τέτοια πράγματα, και προσπαθώ να προσέχω με τα γλυκά και να μην το παρακάνω. Στον παιδικό δεν προσφέρουν φαγητό. Όλα τα παιδάκια παίρνουν μαζί τους πρωινό και φρούτο, ενώ δε μένουν το μεσημέρι για να φάνε μεσημεριανό. Το νηπιαγωγείο αυτό ακολουθεί το πρόγραμμα του δημόσιου νηπιαγωγείου που δεν προσφέρει ποτέ φαγητό. Το προτιμώ είναι η αλήθεια. Τον Αντωνάκη γιατί τον έντυσες πειρατή αφού δεν πήγατε σε πάρτι; Κι ο Αντρέας έχει προγιαγιά, αλλά είναι στην Πάτρα. Το καινούριο μωρό θα πάρει το όνομά της. Ανθή κι εμένα ο γιατρός μου δε μου παίρνει λεφτά, επειδή είναι συγγενής. Δεν ξέρω καθόλου τι κάνει με τις άλλες του πελάτισσες, αλλά νομίζω ότι δεν τον πληρώνουν για κάθε επίσκεψη, αλλά στο τέλος τα δίνουν όλα μαζί, κάπως έτσι. Κι εγώ προτιμώ να είναι έτσι ο γιατρός, γιατί νιώθω ασφάλεια. Άσε που, ξέρω πότε να αγχωθώ. Π.χ. τώρα που έχω την κύστη, θα μπορούσα να πεθάνω απ' την αγωνία μου, αν είχα ένα γιατρό που τα άφηνε όλα στην τύχη. Ενώ από τη στιγμή που ο δικός μου που είναι ψείρας, δεν αγχώνεται, δεν αγχώνομαι ούτε κι εγώ! Καλέ, δεν είναι σίγουρο ακόμα το κοριτσάκι! Στο "μάλλον" είμαστε ακόμα! Σήμερα το πρωί ρώτησε ο άντρας μου τον Αντρέα τι έχει η μαμά στην κοιλιά της, ο Αντρέας τον έγραφε, τον ρωτάει πάλι ο άντρας μου "έχει παιδάκι στην κοιλιά της;" και απαντά ο Αντρέας "όχι παιζάκι. Μόνο αγό-ι". Αλλάξαμε το φύλο τώρα! Πριν σηκωθούμε, κοιτούσε ο Αντρέας το πάπλωμα, και κάπου είπε ότι ήταν ένας "κύ-ιος" (κύριος), ο οποίος "τσυ-ίζεται (ξυρίζεται) σαν τον παππού". Του λέω "και σαν τον μπαμπά;" και μου λέει ναι και συνεχίζει "και σαν τη μαμά και σαν τη γιαγιά". Του εξηγώ ότι μόνο οι άντρες ξυρίζονται, κι ότι ο μπαμπάς είναι άντρας και δηλώνει ότι "η μαμά είναι κο-ίτσι". Του λέω "κι ο Αντρέας τι είναι αγόρι;" και μου απαντά "όχι, κανένα ζωάκι"!!!! Βάσω εμείς δεν έτυχε ποτέ να αφήσουμε τον Αντρέα να κοιμηθεί αλλού. Δεν έτυχε, και όποτε το είπα στους γονείς μου, θεωρούν ότι απλά κάνω πλάκα και γελάνε. Ούτε να το ακούσουν νομίζω. Πάντως, μένει πολύ εύκολα με άλλο κόσμο, ακόμα και στο μαγαζί του νονού μου που τους βλέπει πολύ σπάνια. Αυτό με τη διόρθωση που έχει η Ανθή, και τη δουλειά για το σπίτι, είναι μία από τις μεγάλες δυσκολίες που έχουν οι εκπαιδευτικοί. Μας λένε ότι δουλεύουμε μόνο μισή μέρα, ενώ δεν είναι αλήθεια, αφού έχουμε στο σπίτι και διόρθωση και προετοιμασία, αλλά κανείς δεν το καταλαβαίνει αυτό και μας κοιτάνε ειρωνικά, ότι και καλά, σιγά μην τα κάνουμε αυτά στο σπίτι. Τις είδα τις φωτογραφίες από το διήμερο στο φέισμπουκ! Μια χαρά περάσατε! Καλά, τι τους πιάνει όλους και πηγαίνουν διακοπές σε ξενοδοχεία του αγίου Βαλεντίνου; Ο διευθυντής πήγε Πάφο, η γραμματέας Τρόοδος, ένας μαθητής μου Αγρό, εσύ Αγία Νάπα... Δεν το ήξερα ότι υπήρχε αυτή η συνήθεια! Καλέ, γιατί δεν προσκύνησες επειδή αδιαθέτησες; Δεν απαγορεύεται! Αυτά είναι ξεπερασμένες αντιλήψεις. Να μην κοινωνήσεις οκ, το καταλαβαίνω, αλλά γιατί να μην προσκυνήσεις; Δεν είσαι μολυσμένη! Σας αφήνω, πάω να φτιάξω τα μακαρόνια. Θα βάλω κι ελιές μέσα που τρελαίνεται ο Αντρέας!