Θέλω να γίνω μαμά

Χμ, Λένα, τώρα που το ξανασκέφτομαι, ε, δε θα είμαι και τελείως σαν εσένα! Θέλω πολύ να θηλάσω, αν και φρικάρω λίγο, ίσως γιατί έχω πολύ μεγάλη ευαισθησία στο στήθος... Οι αμυγδαλές είναι ένα πρόβλημα, θα σου πει ο ωριλα. Εγώ της έβγαλα όταν ήμουν 7 ετών και ησύχασα! Ούτε κι εμείς προσπαθούσαμε κανονικά για παιδί. Την πρώτη φορά που έμεινα ήμασταν στη φάση μετακόμισης και θυμάμαι ότι του είχα πει "καλύτερα να προσέχουμε και ξανακάνουμε ελεύθερα μετά τη μετακόμιση" και μου απαντά "σιγά, τόσες φορές δεν έπιασε, τώωωωωρα θα πιάσει;". Όσο για τώρα, πραγματικά είναι απίστευτο, μια που προσέχαμε κιόλας!!!!!!!!! Νάσια, μην αγχώνεσαι βρε! Εμένα ο αιματοκρίτης τόσο είναι, 35 κι ο μικροβιολόγος χάρηκε κόλας, ότι είναι πολύ καλός (έχω και αναιμία, βέβαια). Ηλιάννα, γενικά ο άντρας μου βοηθά στις δουλειές, μια που τον περισσότερο καιρό είναι άνεργος. Αλλά τώρα, τα κάνει όλα αυτός!

Λένα, για αντιβίωση είναι νωρίς. Εμένα σήμερα που εξέτασαν τα ούρα μου, μού είπε ο γιατρός για καλλιέργεια κολπικού υγρού για την επόμενη φορά, γιατί βρήκαν σταγονίδια από υγρά, και λέει να κάνουμε μια καλλιέργεια μήπως υπάρχει μόλυνση, αλλά καλύτερα στη 14η εβδομάδα, να προχωρήσει η εγκυμοσύνη κι άλλο. Άντε βρε, σιγά, δε χρειάζεται με το παραμικρό αντιβίωση! Όσο γι' αυτά που λες, κι εγώ κάπως έτσι νιώθω. Κατ' αρχήν δε με έχει κλωτσήσει ακόμα, οπότε δεν καταλαβαίνω και πολλά πράγματα, αλλά όσο να 'ναι, φρικάρω λίγο που μεγαλώνει ένα ζωντανό πλάσμα μέσα μου. Και πιστεύω ότι (αν πάνε όλα καλά), όταν γεννήσω, όπως εσένα θα είμαι!

Argi θα σε ρωτούσα πού ζεις, αλλά μετά είδα ότι ζεις στη Γερμανία, οπότε, έτσι εξηγείται! Στην Ελλάδα δε νομίζω ότι θα χτίσουν τραπεζαρία και κουζίνα για κάθε ένα δημοτικό σχολείο, ούτως ώστε να τρώνε εκεί τα παιδάκια το γεύμα τους! Δεν υπάρχει τέτοια περίπτωση!!! Χρύσα, αυτό με το δημιουργικό παιχνίδι το έχω προσέξει κι εγώ. Αφού πας στα γενέθλια, κι αντί τα παιδάκια να παίζουν μόνα τους, επιλέγοντας τι και πώς θα το παίξουν, οι γονείς καλούν ειδικούς διασκεδαστές (συνήθως με στολή Ντόρα η Εξερευνήτρια), οι οποίοι καθοδηγούν τα παιδιά, τι να παίξουν και πώς, ποιο τραγούδι θα πουν, αν θα χορέψουν κι άλλα τέτοια. Όσο για τη διόρθωση της ορθογραφίας... Δεν ξέρω τι γίνεται στα δημοτικά, αλλά βλέπω τι γίνεται σε γυμνάσια και λύκεια. Πάρα πολλοί μαθητές βγαίνουν από το δημοτικό αναλφάβητοι και πολλοί από αυτούς πάνε και στο λύκειο, το ίδιο αναλφάβητοι. Αν τολμήσεις να τους αφήσεις στην ίδια τάξη, θα τους περάσει ο καθηγητικός σύλλογος το Σεπτέμβριο! Αν ο σύλλογος κάνει την υπέρβαση και δεν τους περάσει στην επόμενη τάξη, ο μαθητής και οι γονείς του θα πάνε στο Υπουργείο και θα γίνει χαμός. Έχει τύχει να στείλουν για αναβαθμολόγηση στο Υπουργείο ένα κενό γραπτό και γύρισε πίσω βαθμολογημένο με 10!!!!!!! Εμένα στο προηγούμενο τετράμηνο η διευθύντρια μου έκανε απίστευτο ψυχολογικό πόλεμο, το ίδιο και σε μερικούς άλλους συναδέλφους, επειδή τολμήσαμε να κόψουμε μαθητές. Είναι η γραμμή του Υπουργείου, δεν κόβουμε κανέναν, τους περνάμε όλους, γιατί έτσι και τους κόψουμε θα απογοητευτούν, θα παρατήσουν το σχολείο και θα αλητεύουν στους δρόμους και θα μπλέξουν με τα ναρκωτικά. Λες και όλες τις υπόλοιπες ώρες που είναι εκτός σχολείου, δεν μπορούν να αλητέψουν και να γίνουν ναρκομανείς (για να μην πω για μαθητή μας που έμπλεξε στα ναρκωτικά μέσα στο σχολείο, επειδή η διευθύντρια μας κουβάλησε ένα βαποράκι, για να το βοηθήσουμε το καημένο το παιδί). Το θέμα είναι ότι οι περισσότεροι θεωρούν ότι γι' αυτά φταίει η οικογένεια. Μα όταν ένα παιδί είναι αναλφάβητο, πρώτα απ' όλα φταίει ο δάσκαλος, όχι οι γονείς. Μας έλεγε η διευθύντρια για ένα μαθητή ότι δεν είχε κανένα να του δείξει πώς να γράφει, γι' αυτό είναι αναλφάβητος. Δηλαδή οι δάσκαλοι στο δημοτικό τι έκαναν; Περίμεναν από τους γονείς; Εγώ φέτος προσπάθησα, γονάτισα πάνω του για να τον βοηθήσω, αλλά ο ίδιος θεωρούσε ότι τα ξέρει όλα, και δεν μπόρεσα δυστυχώς να τον βοηθήσω καθόλου. Αλλά δε νομίζω ότι αν είχε τους γονείς του δίπλα του να του δείχνουν πώς να γράψει, θα τα κατάφερνε. Τέλος πάντων, έγραψα πολλά, σταματώ εδώ, γιατί το θέμα είναι τεράστιο.

Γειά σας κορίτσια! Εγώ πήγα στο γιατρό σήμερα. Είδαμε το μπεμπάκι, οκ, χτυπάει η καρδούλα, μεγαλώνει, είναι 4 εκατοστά τώρα! Είδαμε κάτι χέρια, κάτι πόδια, δεν ξεχώριζα και πολλά πράγματα, φαντάζομαι την Παρασκευή στην αυχενική θα φαίνονται όλα πιο καθαρά. Μου μέτρησαν την πίεση, μου κάνανε καλλιέργεια ούρων, μου ακούσανε την καρδιά (τη δική μου, όχι του μωρού), και την επόμενη φορά θα πάρουμε και κολπικό υγρό για καλλιέργεια. Να σας ρωτήσω ρε κορίτσια: όταν βλέπετε το μωρό σας τι νιώθετε; Γιατί εγώ δε νιώθω και πολλά πράγματα. Λένα, τι έπαθες ρε κορίτσι μου; Ξάπλωσε, πιές ένα τσαγάκι, φάε μια ωραία κοτοσουπίτσα. Το σχολείο ξέχνα το, δεν υπάρχει! Και μη τσακώνεσαι ρε με τον άντρα σου, περίμενε να νιώσεις καλύτερα και τσακώνεσαι όσο θες. Αλλά τώρα σίγουρα θα σου ανέβει πυρετός άμα τσακώνεσαι. Μαρί, εσωτερική θα την πάρετε τη γυναίκα; Πώς κάνει έτσι ο άντρας σου; Άμα δε θέλει γυναίκα, ας κάνει αυτός τις δουλειές. Εμένα έρχεται η μάνα μου και βοηθάει, και τα υπόλοιπα τα κάνει ο άντρας μου. Εγώ συμμαζεύω το δωμάτιό μας, ποτίζω τα λουλούδια στη βεράντα, διπλώνω κανένα ρούχο και μπορεί να μαγειρέψω, αλλά πάντα με βοήθεια. Δώρα, ευχαριστώ, ελπίζω να περάσουν σύντομα οι ξινίλες και οι αναγούλες, γιατί είμαι συνέχεια χάλια. Ηλιάννα, αυτό το χαλβά, να δούμε πόσο καιρόακόμα θα τον ακούμε!!!!! Καλά, σίγουρα τις μισές τις ξέχασα, αλλά πολλά γράψατε ρε κορίτσια!

Γειά σας! Εγώ έχω απίστευτη ξινίλα και αναγούλα, πριν έκανα λίγο εμετό για να μπορέσω να φάω το ψωμοτύρι μου. Σε λίγο θα πάω να την πέσω. Αναστασία, κι εγώ θα πάω αύριο στο γιατρό και περιμένει τα ούρα μου! Χι χι! Εμένα μου είπε, είτε κάνω μπάνιο, είτε δεν κάνω, θα πρέπει να πάρω ένα βρεγμένο βαμβάκι και να καθαρίσω το χώρο γύρω απ' την ουρήθρα τρεις φορές, από μπροστά προς τα πίσω. Ή μήπως ήταν τρία βρεγμένα βαμβάκια; Θα πάρω τρία για σιγουριά. Μετά ουρείς λίγο και μαζεύεις τα μεσαία ούρα, δηλαδή, όχι τα τελευταία που θα βγουν, τα μεσαία. Ολόκληρη διαδικασία, αυτοί στη Φουκουσίμα πιο εύκολα τα βρήκανε. Βανεσσάκι, μια χαρά, αφού θέλατε και κοριτσάκι! Εγώ πάντως, αν είναι κοριτσάκι δε θα πάρω όλο ροζ, ούτε όλο γαλάζια αν είναι αγοράκι. Με εκνευρίζουν αυτά τα πρότυπα.Φυσικά, αν είναι αγόρι, δε θα του φοράω και φουστανάκια, χαχα! Κίσκα, μια χαρά κι εσάς το κοριτσάκι σας! Βερόνικα, νομίζω ότι η ανακαίνιση των από πάνω δε θα τελειώσει ποτέ. Ή μπορεί να τελειώσει σε δύο χιλιάδες χρόνια. Αχ, ελπίζω να το καταλάβω σύντομα το μωράκι, ν' αρχίσει τις κλωτσιές γιατί αυτό το άγχος.... Φυσικά οι εμετοί και το γενικό μου χάλι μου στέλνουν μήνυμα ότι πάμε καλά (το ελπίζω δηλαδή), αλλά το άγχος είναι άγχος. Πάντως, έτσι όπως βλέπω την κοιλιά μου, δεν μπορώ να διανοηθώ ότι υπάρχει ένα ζωντανό πλάσμα εκεί μέσα!

Χι χι, φάε και μια κουταλιά στην υγειά μας!

Χρύσα, κι εγώ δεν πιστεύω ότι τα ιδιωτικά σχολεία είναι καλύτερα. Έχουν πολλές δραστηριότητες, αλλά πολλές φορές οι βαθμοί είναι λίγο πλαστοί, για να φαίνεται το σχολείο ότι κάνει δουλειά κι ότι έχει καλούς μαθητές και καλλιεργούν και μία στάση υπεροψίας και αλαζονείας απέναντι στα παιδιά του δημοσίου. Αναστασία, σίγουρα είναι μια πολύ καλή λύση το ολοήμερο για τους γονείς που εργάζονται, φτάνει να γίνεται σωστά!

Τελικά ήταν καλή η σούπα;

Λένα, όντως όλοι αυτοί που διδάσκουν τις τέλειες μεθόδους δεν έχουν μπει ποτέ σε τάξη, ή πηγαίνουν να κάνουν δειγματικές σε κάτι πειραματικά σχολεία με παιδάκια-υποδείγματα. Εμάς εδώ τα πράγματα γίνονται ολοένα και χειρότερα. Πριν από μερικά χρόνια, ιδρύθηκαν τρία ιδιωτικά πανεπιστήμια, τα οποία προηγουμένως ήταν ΙΕΚ. Αυτά τα "πανεπιστήμια" έχουν παιδαγωγικό τμήμα για δάσκαλους και νηπιαγωγούς, έχουν ελληνική και αγγλική φιλολογία και διάφορα άλλα. Εννοείται ότι δε χρειάζονται εξετάσεις για να γραφτείς σε ένα τέτοιο "πανεπιστήμιο", οπότε όποιος έχει επιλέξει στο λύκειο δακτυλογραφία, πρακτική γραφείου, τέχνη και γυμναστική (εμείς έχουμε και το εκπληκτικό σύστημα της επιλογής μαθημάτων στα λύκεια, και οι μαθητές δεν ξέρουν τι τους γίνεται), και βγάλει ένα υποφερτό απολυτήριο, ένα 14 τέλος πάντων, μπορεί να μπει σε ένα τέτοιο "πανεπιστήμιο" και να γίνει δάσκαλος, φιλόλογος κ.λπ. Το τι έχω ακούσει από ανθρώπους που δουλεύουν εκεί πέρα, δε λέγεται. Εννοείται ότι, παρ' όλο που είναι πανεπιστήμια, δε χρειάζεται οι καθηγητές να έχουν διδακτορικά! Οι "φοιτητές" που αύριο θα βγουν δάσκαλοι ή φιλόλογοι δυσκολεύονται να κάνουν μία απλή περίληψη ή να ξεχωρίσουν το ουσιαστικό από το επίθετο. Τα γράφω και με πιάνει συγκρυο.

Αναστασία, εμάς ο υπουργός το είπε ξεκάθαρα: Δεν είμαστε Σουηδία, αλλά θα γίνουμε. Με ένα μαγικό ραβδάκι, βέβαια. Πριν από δύο χρόνια βίωσα τη σουρρεαλιστική εμπειρία που ονομάζεται "Πρόγραμμα Προϋπηρεσιακής Κατάρτισης". Πρόκειται για την κατάρτιση και επιμόρφωση των εκπαιδευτικών που είτε μόλις έχουν διοριστεί, είτε θα διοριστούν τον επόμενο χρόνο και γίνεται στην Κύπρο. Αυτό πάει σχεδόν μια ολόκληρη σχολική χρονιά! Μας έπρηξαν με το σουηδικό μοντέλο, αγνοώντας πλήρως την ιδιοσυγκρασία και την κουλτούρα των Κύπριων μαθητών. Το αποτέλεσμα ήταν ότι, μόλις πήγαμε να κάνουμε πρακτική σε σχολεία, ούτε καν οι πιο λάιτ μέθοδοι δε δούλεψαν. Δυστυχώς προσπαθούν να κάνουν τη μεταρρύθμιση στα γραφεία... Χρύσα, εμάς τα πράγματα είναι κάπως καλύτερα, αφού χτίζονται γυμναστήρια και αίθουσες πολλαπλών χρήσεων στα περισσότερα σχολεία, ενώ στα πιο πολλά σχολεία υπάρχουν αίθουσες υπολογιστών, γλωσσών, ιστορίας, ακόμα και θρησκευτικών και φυσικά, εργαστήρια φυσικής και χημείας. Αλλά τα βιβλία, ο τρόπος διδασκαλίας, το σύστημα, είναι απηρχαιωμένα. Κουκίδα, για το ολοήμερο σχολείο δεν ξέρω. Μακάρι να είναι όπως τα λες, εγώ μιλώ γενικά για την παιδεία, αυτήν που έχουμε, την πρωινή τέλος πάντων!

Κορίτσια, εσάς οι κοιλιές είναι φουσκωμένες απ' την εγκυμοσύνη ή απ' την κατακράτηση; Εμένα απ' το δεύτερο, αλλά μη φανταστείτε ότι έχω και κανένα τρελό φούσκωμα. Λίγα πράγματα, ούτε που καταλαβαινει κανείς ότι είμαι έγκυος, ειδικά το πρωί που είμαι πιο ξεφούσκωτη! Εμάς έφερε η μάνα μου γεμιστά, γιατί να φτιάχναμε εμείς δεν έπαιζε! Είχαμε και το μάστορα, τώρα μόλις έφυγε. Πάντως, χαρά στο κουράγιο σας να μαγειρεύετε, και δύσκολα φαγητά μάλιστα. Εγώ δεν έχω καθόλου κουράγιο. Και το πιο εύκολο φαγητό να φτιάξω, θέλω βοήθεια απ' τον άντρα μου. Τώρα εννοείται, όχι πριν μείνω έγκυος! Μύριαμ, μια χοριακή θα μας πείσει για τη φίλη σου, αν και είναι πολύ νωρίς!

Χρύσα, δεν έχεις καθόλου άδικο. Η γυμναστική είναι συνήθως χαμένος χρόνος, εκτός αν πιστέψουμε το "Είσαι τόσο έξυπνος όσο ένα δεκάχρονο;" όπου τα παιδιά της πέμπτης δημοτικού παρουσιάζονταν να γνωρίζουν πόσο είναι το μέγεθος του ακοντίου στον ακοντισμό γυναικών και πόσα μέτρα είναι μία ολυμπιακή πισίνα. Πρώτες βοήθειες εμείς κάναμε στη Β' γυμνασίου, και μάλιστα πήραμε και δίπλωμα. Λογοτεχνία τι να διδαχθούν τα παιδιά; Εγώ έχω φίλες που σπούδασαν φιλολογία και διδάσκουν ελληνικά στα σχολεία και δεν έχουν διαβάσει ένα λογοτεχνικό βιβλίο στη ζωή τους! Στο πανεπιστήμιο μάθαιναν απ' έξω τις περιλήψεις και δεν έμπαιναν στον κόπο να διαβάσουν ούτε καν τα βιβλία που ήταν στην ύλη του μαθήματος! Και τώρα, με τα βοηθήματα και με αρπακολλίστικες προσεγγίσεις, αντιγραμμένες από ξένα φυλλάδια, κάνουν Νέα Ελληνικά. Αλλά και η κουλτούρα μας δεν πάει πίσω. Οι πιο πολλοί μαθητές μου είναι ενήλικες, κι όποτε αρχίσουμε ένα καινούριο λογοτεχνικό κείμενο, ή ακόμα χειρότερα, αν τολμήσω να τους δώσω κανένα παράλληλο κείμενο να κάνουμε καμιά σύγκριση για ποικιλία, το πρώτο πράγμα που με ρωτάνε είναι "και πού θα μας χρησιμεύσει αυτό;". Προηγουμένως έβλεπα το ελληνικό "Κάτι ψήνεται". Ένας από τους παίχτες έκανε δώρο στους συμπαίχτες του βιβλία, και ένας απ' αυτούς, 17χρονος μαθητής, δήλωσε ότι "μέχρι τώρα ένα βιβλίο μπόρεσα να ολοκληρώσω, ελπιζω αυτό να είναι το δεύτερο". Όσο για τη μουσική... Εγώ είχα ορισμένες εξαιρετικές καθηγήτριες στη μουσική, που έκαναν τρομερή δουλειά. Αλλά ήταν δικό τους θέμα, είχαν απλά όρεξη και μεράκι. Είχα, όμως, και μία, η οποία ήταν αποτυχημένη σοπράνο, έτρωγε την ώρα του μαθήματος παίζοντας πιάνο και τραγουδώντας, κι εμείς την ακούγαμε, κι έτσι και γελούσαμε ή μιλούσαμε, μας απειλούσε ότι θα μας κάνει μάθημα! Αφήστε τα βιβλία, ειδικά της Ιστορίας που είναι χάλια. Δυστυχώς, το σύστημα στα σχολεία Ελλάδας και Κύπρου είναι απηρχαιωμένο, οι μεταρρυθμίσεις που υποτίθεται γίνονται είναι πρόχειρες και μένουν στα χαρτιά, αφού η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών δεν έχει καμία διάθεση να βγει απ' τη βολή της. Συγγνώμη για το μεγάλο ποστ, σταματώ εδώ γιατί άμα συνεχίσω, θα γράφω μέχρι αύριο.

Κανονικά, θα έπρεπε το ολοήμερο να έχει λίγο διάβασμα και μετά δημιουργική απασχόληση, παιχνίδι, και σίγουρα να μην είναι τα παιδιά κλεισμένα συνέχεια σε μια τάξη και να κάθονται σε μια καρέκλα. Αλλά φαντάζομαι, όπως είναι η κατάσταση στην Ελλάδα, χάλια θα είναι το νέο σχολείο.

Την Παρασκευή πάω για αυχενική. Άλλο άγχος αυτό...

Γειά σας κορίτσια! Βλέπω πετάει η ομάδα! Εμάς εδώ γίνεται πάλι ο χαμός με τους από πάνω και ήρθε και ο μάστορας να μας αλλάξει το στήριγμα απ' το ντεπόζιτο που σκούριασε. Δυο ώρες είναι πάνω, απορώ τι κάνει. Οπότε, για να ξαπλώσω μεσημέρι δεν παίζει, αφήστε που σε κάποια φάση θα μου κατέβει και η ξαδέλφη μου να διαβάσουμε για τις εξετάσεις της, και βαριέμαι τρομερά. Θέλω να κάνω μπάνιο, να λουστώ, να κάνω αποτρίχωση... Έχω και άγχος για το γιατρό αύριο, κάθε φορά αγχώνομαι ότι δε θ' ακούσω καρδιά. Μαρία, συγχαρητήρια για το κοριτσάκι! Να δούμε εμείς πότε θα μάθουμε το φύλο και να μην το λέμε "αυτό". Ηλιάννα, επέστρεψες δριμύτερη βλέπω! Δώρα, με το καλό να μάθεις κι εσύ φύλο να μας πεις! Κίσκα, περιμένουμε νέα σου! Λένα, καλά έκανες και δεν πήγες σχολείο σήμερα. Ξεκουράσου όσο μπορείς και μην αγχώνεσαι! Στάνταρ ξέχασα κάποια κορίτσια, αλλά με τόσα που γράφετε, πού να σας προλάβω!

Και πού θα τα βρω καλέ όλα αυτά; Απ' όσα έγραψα, μόνο ψωμί και ντομάτα έχω. Σ΄εμάς δυστυχώς για να κάνεις εξετάσεις σε δημόσιο, πρέπει να σε παρακολουθεί γιατρός του νοσοκομείου και να σου γράψει αυτός τις εξετάσεις. Αλλιώς, δε δικαιούσαι.

Γειά σας κορίτσαροι! Βερόνικα, αν με την περίδεση θα είναι πιο ασφαλή τα μωράκια σου, τότε να την κάνεις και μη φοβάσαι τίποτα! Χριστίνα, εγώ κοιμάμαι πάντα στο πλευρό. Μπρούμυτα ποτέ, αλλά ούτε και ανάσκελα. Όποτε γύρισα στον ύπνο μου ανάσκελα, είδα φρικτούς εφιάλτες. Τώρα ακόμα δεν έχω καθόλου κοιλιά, μετά ελπίζω να μην έχω πρόβλημα να κοιμάμαι στο πλευρό. Λένα, καλύτερα μην ψάχνεις στο ίντερνετ και να αγχώνεσαι! Θα τις δει ο γιατρός σου τις εξετάσεις και ό,τι κι αν είναι θα σου πει. Εμένα ευτυχώς τις είδε ο μικροβιολόγος όταν πήγα να τις πάρω και μου είπε, κι ευτυχώς ήταν καλές. Βανεσσάκι, με το καλό η αυχενική! Πληροφοριακά αναφέρω ότι την Τετάρτη έχω ραντεβού στο γιατρό και την Παρασκευή έχω την αυχενική. Α, άσχετο, πόσο σας κόστισε η αυχενική; Εγώ πήρα σήμερα τηλέφωνο να ρωτήσω για να είμαι προετοιμασμένη, και μου είπαν 200 ευρώ! Αχ, όλη την ώρα μου μυρίζουν διάφορα: το απόγευμα μου μύριζε μαρμελάδα πορτοκάλι. Μετά μου μύρισε κρέπα με σοκολάτα. Τώρα μου μύρισε ψωμί με χαλούμι και ντομάτα. Εννοείται ότι δεν τρώω τίποτα απ' όλα αυτά, μόνο το ψωμοτύρι μου!

Κίσκα, να σου ζήσει ο γιός σου! Χαχαχαχαχαχα! Βαφτίσατε το μπαλκόνι ταβέρνα ε;

Α, όσο για τις αντικαταστάσεις, αν ζητήσει το σχολείο, εδώ θα φέρουν οπωσδήποτε κάποιον, φτάνει να βρεθεί, βέβαια. Τον άντρα μου που είναι και θεολόγος, τον έχουν καλέσει για μια βδομάδα αντικατάσταση, μέχρι και για τέσσερις μέρες. Φτάνει να το ζητήσει το σχολείο και η υπηρεσία είναι υποχρεωμένη τουλάχιστον να προσπαθήσει να βρει κάποιον.

Τι να σου πω, εγώ απλά πήρα τηλέφωνο τη διευθύντρια και της είπα ότι πήγα στο γιατρό επειδή δεν αισθανόμουν καλά και μου έγραψε άδεια για όλο το μήνα. Όταν επιστρέψω, θα τους πάω και το χαρτί απ' το γιατρό. Αυτό, δε χρειάστηκε κάτι άλλο. Το ίδιο και πέρσι που έσπασα το χέρι μου, μόνο που ήταν λίγο πιο περίπλοκο πέρσι, γιατί μεσολαβούσαν οι διακοπές των Χριστουγέννων, κι άκου τώρα παράνοια, αν συμπεριλαμβάνονταν οι διακοπές μέσα στην άδεια, δε θα πληρωνόμουν για τις δύο εβδομάδες των διακοπών! Κι αναγκάστηκα να πάρω δύο άδειες, η μία έγραφε 21-23 Δεκεμβρίου και η άλλη 7-31/1. Λες και από τις 24/12 μέχρι τις 6/1 το χέρι μου είχε γιατρευτεί και μετά ξανάσπασε!!!!!!!

Χαχα, σε πλήγωσα; Καλά, γιατί να μη στείλουν αντικαταστάτη; Σ' εμάς στείλανε κατευθείαν. Στο σχολείο μας τα πράγματα ήταν τέλεια, αλλά δυστυχώς έγιναν πολλά, την είδε η διευθύντρια μητέρα Τερέζα κι άρχισε να κουβαλάει όλους τους προβληματικούς από τα γύρω χωριά, χωρίς να υπάρχουν υποδομές για να τους βοηθήσουμε, χωρίς ψυχολόγους, χωρίς βοήθεια από κανέναν. Έτσι, απλά κάναμε μια τρύπα στο νερό, αφού όλοι αυτοί τελικά διέκοψαν το σχολείο, μη σου πω ότι για κάποιους τα πράγματα γίνανε χειρότερα, αφού ένας από αυτούς που μας έφεραν ήταν βαποράκι κι έμπλεξε ένα μικρό στα ναρκωτικά. Τέλος πάντων, επίσης το κλίμα έγινε αφόρητο λόγω της διευθύντριας, η οποία μας πίεζε πάρα πολύ για όλα τα θέματα, έπαιρνε πάντα το μέρος των μαθητών ενώ της λέγαμε όλοι ότι υπάρχει πρόβλημα, κάναμε καταγγελίες και δεν τις λάμβανε υπόψη, μας έκανε ψυχολογικό πόλεμο για να βάλουμε προβιβάσιμους βαθμούς σε μαθητές που όλο το τετράμηνο δεν έφερναν βιβλίο, δεν είχαν τετράδιο, μέσα στην τάξη ζωγράφιζαν, έκαναν σαν πίθηκοι και δεν ασχολούνταν καθόλου (δεν της πέρασε) και γενικά καλλιεργούσε κλίμα ανταγωνισμού μεταξύ μας, σε σημείο να δημιουργηθούν κάποιες μικροπαρεξηγήσεις. Οπότε, από την αρχή της χρονιάς έλεγα ότι έτσι και μου έρχεται να πάω να μείνω έγκυος και να πάρω μια άδεια να τους παρατήσω όλους. Φυσικά τυχαία έμεινα έγκυος, δεν το επεδίωξα για την άδεια, αλλά κουτί μου ήρθε!

Βρε Λένα, πας καλά; Πάρε παιδάκι μου μια αναρρωτική κι άσε τους να ψάχνονται! Μα είναι δυνατόν; Κι εγώ κάπως έτσι το πήρα απόφαση. Πήγα στο σχολείο μία απ' τις τελευταίες μέρες πριν το Πάσχα και με εκνεύρισε τόσο πολύ ένας μαθητής, από τους ανήλικους, που του έβαλα κάτι φωνές που ακούστηκαν έξω, και μετά όλοι μου λέγανε "μπράβο που του φώναξες", γιατί αυτός μας έχει βγάλει την ψυχή όλη τη χρονιά. Αλλά εγώ συγχύστηκα πάρα πολύ και είπα ότι μετά το Πάσχα θα πάρω άδεια, όπως και έκανα. Δεν αξίζει τον κόπο να χαλιόμαστε. Καλά, αυτό που λες με το γυμναστή... Πέρσι στη γιορτή του Πολυτεχνείου είχε αναλάβει ένας άλλος φιλόλογος, κι εγώ, από δική μου πρωτοβουλία καθαρά, βρήκα διάφορες εικόνες, φωτογραφίες απ' το Πολυτεχνείο και τέτοια, για να βάλουμε στην πινακίδα. Του τις δίνω και του λέω ότι του τις έφερα για την πινακίδα και μου λέει "α, και την πινακίδα εγώ θα την κάνω;". Τι του λες; Άσε με το θέατρο που κάναμε φέτος. Έγραψε η διευθύντρια δύο καθηγητές πάνω στο πρόγραμμα ότι και καλά ο ένας ήταν υπεύθυνος σκηνής και η άλλη υπεύθυνη ενδυματολογίας και μακιγιάζ, και δεν έκαναν τίποτα, γιατί δεν υπήρχε τίποτα να κάνουν, αφού τα είχαμε αναλάβει όλα εμείς και οι μαθητές. Και μετά υπήρξε και παρεξήγηση με τους μαθητές που είχαν αναλάβει την πραγματική ευθύνη για όλα αυτά, επειδή φαινόταν ότι οι καθηγητές τα έκαναν όλα. Στα σχολεία δε βγάζεις άκρη δυστυχώς.

Ο Χριστός και η Παναγία και οι άγιοι Πάντες!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Καλέ ανατρίχιασα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Τι λόγια είναι αυτά; Μα και γιαγιά να μην ήταν, μα και η στρίγγλα γειτόνισσα, δε λες τέτοια πράγματα. Πω πω, τρόμαξα, τα διάβαζα και μου σηκώθηκε η τρίχα κάγγελο.

Γειά σας κορίτσια! Έχω ένα κεφάλι καζάνι. Κατ' αρχήν, ξύπνησα στις πέντε, πήγα τουαλέτα, και μέχρι να με ξαναπάρει ο ύπνος, πήγε περίπου εφτά. Ξυπνάω εννιά παρά για να πάρω το σίδηρο, και με το που βάζω το χάπι στο στόμα μου, αρχίζουν τα όργανα με τους από πάνω. Γκρρρρρααααααααααααααααααααααααααν, γκρρρρρρρρουυυυυυυυυυυυυυν, ντααααααααααααααααααααααααπ, ντουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυπ, νομίζω καταλάβατε. Και μέσα σ' αυτόν το χαμό, ο άλλος ο γάιδαρος κοιμόταν!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Τώρα συνεχίζουν χωρίς σταματημό. Με έχει πιάσει ημικρανία, νιώθω το κεφάλι μου δέκα χιλιάδες κιλά. Μιλούσα και πολλή ώρα στο κινητό με συναδέλφους για υποθέσεις του σχολείου, και τώρα μπήκα για να ετοιμάσω το εξεταστικό δοκίμιο για ένα από τα εξεταζόμενα μαθήματα που έχω. Ευτυχώς ο γάιδαρος είπε ότι θα δει πότε θα είναι η βάφτιση και θα πράξει ανάλογα. Αν είναι Σεπτέμβριο, μάλλον δε θα πάει καθόλου. Το καλοκαίρι ακούστε πώς έγιναν τα πράγματα: 12/8 είχε κλείσει εισητήρια για να πάει Μυτιλήνη στο γάμο του μικρού αδελφού και στη βάφτιση του παιδιού του δεύτερου αδελφού. 11/8 πήγαμε στο γιατρό για ν' ακούσουμε καρδιά και δεν ακούσαμε. Μας είπε και ο γιατρός και η υπερηχογράφος που πήγαμε μετά, ότι μπορεί να έγινε αργά η σύλληψη, και γι' αυτό δεν ακούμε, και όπως και να 'χει, δεν μπορούμε να βγάλουμε κανένα συμπέρασμα και να επαναληφθεί ο έλεγχος σε μια βδομάδα. Αυτός παίρνει τη μάνα του, κι αρχίζει να λέει η μάνα του τις ασυναρτησίες, ότι είναι πολύ νωρίς κι αποκλείεται ν' ακούσουμε καρδιά τόσο νωρίς. Αυτός επειδή αυτά ήθελε ν' ακούσει, πίστεψε τη μάνα του, είπε δεν τρέχει τίποτα, και πήγε. Τέλος πάντων, μακάρι να πάνε όλα καλά, κι ελπίζω να γίνει η βάφτιση Σεπτέμβριο και να μην πάει!

Χαχα, Κατερίνα, μου θύμισες ένα περιστατικό από το Λύκειο. Μία συμμαθήτριά μας έκανε τα γενέθλιά της και κάλεσε μόνο τη μισή τάξη. Εμείς ήμασταν εκτός. Εν τω μεταξύ, ήταν τόσο γαϊδούρα, που είχε απλώσει τις προσκλήσεις στο θρανίο της και τις είδαμε όλοι. Εμένα δε με ένοιαζε, γιατί έτσι κι αλλιώς δεν τη συμπαθούσα. Μια φίλη μου, όμως, με την οποία κάναμε παρέα απ' το δημοτικό και κάνουμε ακόμα, τα πήρε άγρια. Το πάρτι ήταν σαββατοκύριακο, Δευτέρα πηγαίνουμε στο σχολείο, πάει η φίλη μου με ένα δώρο, της το δίνει έτσι στην ψύχρα και της λέει "Μαρία μου, ορίστε το δώρο σου για τα γενέθλιά σου! Να ζήσεις, και δεν πειράζει που δε με κάλεσες!". Κόκκαλο η άλλη, παίρνει μουδιασμένη το δώρο, ψελλίζει ένα αμήχανο "ευχαριστώ" και γυρίζει απ' την άλλη και φεύγει!