Θέλω να γίνω μαμά

Γειά σας κορίτσια! Δε σχολιάζω πόση ώρα έκανα να σας διαβάσω! Εγώ χτες βράδι δεν είδα καθόλου Γιουροβίζιον. Είδα μια ταινία από ένα τοπικό κανάλι, διάβασα λίγο, και μετά ήρθε και ο άντρας μου που έπλενε μισή ώρα πιάτα και βάλαμε για λίγο τη Γιουροβίζιον. Σκυλλοβαρεθήκαμε εννοείται, και μετά εγώ πήγα για ύπνο. Σήμερα το πρωί που ξυπνήσαμε τον ρώτησα ποιος βγήκε και τι θέση πήρε η Ελλάδα και μου λέει "δεν ξέρω, βαρέθηκα και το άλλαξα". Τελικά, είδαμε τι έγινε στο ίντερνετ. Πάντως, το τραγούδι της Ελλάδας δεν το έχω ακούσει καν! Όσο για κοιλιά, θέλω να βγάλω κι εγώ καμιά φώτο, έτσι για την ιστορία. Εγώ στο γιατρό κάποιες φορές πήγα αξύριστη, άλλες ξυρισμένη! Τώρα το ξυρίζω, αλλά μόνο από πάνω. Από κάτω φοβάμαι, γιατί σε κάποια φάση γύρισε μια τρίχα, κι έπρεπε να πάρω αντιβίωση, και μόλις που το προλάβαμε, αλλιώς θα χρειαζόταν και επέμβαση. Πάντως τώρα είμαι σένια, με μια γραμμούλα στη μέση, πολύ ελεγκάντ... Ηλιάννα, φαντάζεσαι σήμερα μόλις δεις το χαλβά να μη θέλεις να τον φας; Χαχαχαχαχα!!!!! Πω πω, Λένα, εγώ θα έκοβα φλέβα τόσες ώρες στο σούπερ μάρκετ. Δέκα λεπτά πηγαίνω και σπάνια και σπάνε τα νεύρα μου. Γενικά, δε θα ήθελα να αισθάνεται το παιδί μου ευτυχισμένο μέσα στο ναό του καπιταλισμού. Είδα χτες μια ομιλία για το Κογκό, κι άρχισα να αισθάνομαι τύψεις. Αυτοί δεν έχουν να φάνε, ακόμα και το ψωμί τους, που είναι η βασική τροφή τους, είναι μαλακό και χωρίς κόρα, γιατί λέει πέφτουν τα δόντια τους απ' την αβιταμίνωση και δεν μπορούν να μασήσουν σκληρές τροφές. Τα περισσότερα σχολεία τους είναι παράγκες, αλλά τα παιδιά μαθαίνουν ένα σωρό πράγματα και όλα μιλάνε και τέλεια γαλλικά. Για να πάνε μια απόσταση 50 χιλιομέτρων θέλουν 2-3 μέρες, αφού δεν μπορούν να πάνε παντού με αμάξι, και πρέπει να κάνουν και ένα σωρό ποδαρόδρομο, μέσα σε λάσπες και κινδύνους. Και δεν παραπονιούνται ποτέ, είναι όλοι χαμογελαστοί και δεν μπορούν να καταλάβουν τι είναι ο ψυχίατρος, η χοληστερόλη και ο διαβήτης. Με έπιασαν οι τύψεις τώρα, που εμείς όλη μέρα τρώμε και έχουμε περισσότερα απ' όσα χρειαζόμαστε. Σήμερα το πρωί μάθαμε ότι πέθανε η θετή αδελφή της γιαγιάς μου (είχαν υιοθετηθεί από το ίδιο ζευγάρι) και νοννά του πατέρα μου. Φυσικά ήταν 98 ετών η γυναίκα και ήταν ετοιμοθάνατη. Σήμερα το πρωί μετά την ένεση έπαιρνα τη θεία μου να μου πει που είναι να πάω να τη δω, αλλά δεν το σήκωνε και λέω "λες να πέθανε;" και σε λίγο με παίρνει η μάνα μου και μου λέει ότι πέθανε. Ησύχασε η γυναίκα και η κόρη της, που είναι και 75 χρονών η γυναίκα. Τώρα τι γράψατε οι υπόλοιπες δε θυμάμαι, γι' αυτό δε σχολιάζω, δε με παρεξηγείτε!

Γειά σας και πάλι κοριτσάρες! Λένα, μ' αρέσει που λες στη Νάσια να μην κάνει δουλειές κι εσύ ξεσκίστηκες, χιχι! Εγώ σήμερα πήγα να φτιάξω ένα πιλαφάκι με ντοματούλα, κρεμμυδάκι και λούντζα (είδος αλλαντικού) και κουράστηκα τρομερά. Τηγάνισα κι ένα μπιφτεκάκι που φτιάχνει η μάνα μου και τα βάζουμε στην κατάψυξη. Πού οι ένδοξες μέρες που έφτιαχνα δικές μου μπιφτεκάρες και τις σέρβιρα σε ψωμάκια με σάλτσες που έφτιαχνα, κ.λπ. Πάνε πια αυτά... Να δούμε πότε θα ξαναμαγειρέψω σαν άνθρωπος. Α, για τα κορίτσια που ρώτησαν, εγώ την αυχενική την έκανα απ' την κοιλιά. Ευτυχώς πλέον στους υπέρηχους δε χρειάζεται να είμαστε ένα βήμα πριν το κατούρημα (μερικές φορές και ένα βήμα μετά). Χτες μάλιστα μου ζήτησαν να πάω τουαλέτα πριν την εξέταση. Νομίζω κράτησε γύρω στο μισάωρο, βγήκαν πολύ ωραίες οι εικόνες και η γιατρός ήταν πολύ κατατοπιστική, αλλά μια χαρά τα σκάσαμε τα 200 ευρώ. Μάλιστα, όταν πληρώσαμε τη γραμματέα, της δίνω τα λεφτά και περιμένω κοιτάζοντας το μπλοκ αποδείξεων και μου λέει, με ελαφριά έκπληξη στη φωνή "α, θέλετε απόδειξη;". Όχι, θα σας τα αφήσω μαύρα τα 200 ευρώ, δεν κάνει τίποτα. Όσο για τον καφέ. εγώ πίνω το πρωί ένα νες με μισό κουταλάκι κανονικό νες μέσα, και τίποτε άλλο από καφέ όλη μέρα. Ρώτησα το γιατρό και είπε ότι τέτοια ποσότητα επιτρέπεται. Όσες φορές δεν ήπια καφέ, ήμουν χειρότερα από ζόμπι, ένα μάτσο χάλια. Φωτογραφία από εμένα θα κάνετε καιρό να δείτε.

Γειά σας γλωσσούδες! Δεν το συζητάμε, όλα τα ρεκόρ θα τα σπάσουμε! Λένα, θα σε μαλώσω, κι ας πληγώνεσαι! Μη σηκώνεις βάρη παιδάκι μου, είναι δυνατόν; Αναστασία, κι εγώ σαν εσένα, θέλω κάτι και μετά μέχρι να ψηθεί μου ξινίζει... Χριστίνα, ωραία η κοιλούμπα! Εγώ τίποτα ακόμη, αλλά καλύτερα, γιατί αν άρχιζε από τώρα, δε θα τη μάζευα στον ένατο! Νία, εγώ που σε είδα στο φέισμπουκ νομίζω ότι δεν είσαι χοντρή, είσαι υπέρβαρη. Όσο για τα μυρμήγκια, εμάς το καλοκαίρι γεμίζει ο πάγκος της κουζίνας. Δηλαδή, πέρσι το Σεπτέμβρη που μετακομίσαμε (μέχρι Νοέμβρη εδώ ήταν καλοκαίρι) γέμιζε και μια φορά που έβαλα ένα πιάτο με πηρούνι στον πάγκο, μαύρισε απ'τα πολλά μυρμήγκια, δε φαινόταν το πιάτο. Τώρα ευτυχώς ακόμα δεν έκαναν την εμφάνισή τους, αλλά έχουμε πολλά μυγάκια. Αχ, παγωτό... Το λατρεύω! Τώρα έχω αναγούλα και ξινίλα, οπότε είναι το τελευταίο πράγμα που θα έτρωγα, αλλά το απογευματάκι λέω να πω στον άχρηστο να πάμε καμιά βόλτα για παγωτό... Εμένα δεν ανήκει στην κατηγορία Γ.Κ.Δ. αλλά έχει άλλα κουσούρια.

Νάσια πέθανα στο γέλιιο!!!!!!!!!!!! Με τα κωλιά και τα πιπιά απ' έξω, χαχαχαχαχαχαχα!!!!!!!!!!!!!!!! Καλά, μου θύμισες την ξαδέλφη μου, που όταν ήταν μικρή, αλλά όχι τόσο μικρή, πεντέξι χρονών περίπου, δε φορούσε βρακί, γιατί λέει, αφού θα το λερώσει, τι να το φορέσει; Έτσι δεν έβαζε βρακί! Καλά, και τώρα που είναι δεκαπέντε, όπως ντύνεται... ημιξεβράκωτη είναι πάλι... Μίκι, μ' αρέσει το τικεράκι σου που λέει και δευτερόλεπτα. Καλά, πώς το ξέρει; Συμβόλαιο με το μωρό έχετε κάνει; Την κοιλίτσα την χαϊδεύω συνέχεια! Χριστίνα, κουράγιο, εμείς τι να πούμε με τις αναγούλες και τους εμετούς. Πάντως, τα αβγά πρόσεχέ τα. Στο τηγανιτό αβγό ο κρόκος δεν ψήνεται καλά, οπότε υπάρχει κίνδυνος για σαλμονέλλα (άντε πάλι). Φυσικά θα είχες και διάρροια, οπότε μάλλον απλά σε ανακάτεψαν. Γενικά το λέω για τα αβγά. Άντε, κορίτσια, κλείνω γιατί είμαι χάλια σήμερα, ζαλιζομαι φρικτά, πάω να ξαπλώσω.

Χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μαρία, το γλεντήσαμε βλέπω!!!!!!!!!!!!!!

Μύριαμ, εμένα ο αιματοκρίτης είναι νομίζω 35. Κι εγώ ζαλίζομαι συνέχεια, αλλά εμένα έχει να κάνει και με την κακή ποιότητα ύπνου. Πάντως, για το δικό μου οργανισμό, που έχω και αναιμία, μια χαρά είναι. Λένα, μην το λες, οι τριαντάρηδες στο σχολείο μας είναι σαν πεντάχρονα στο μυαλό. Και οι σαρανταπεντάρηδες μη σου πω. Πέρσι είχα έναν σαρανταπεντάρη που έριχνε σαΐτες στην τάξη. Και φέτος τον έβαλα να διαβάσει κάτι μαζί με έναν εικοσιεξάχρονο, κι αντί να διαβάζουν τα λόγια του Οιδίποδα και του Τειρεσία, αυτοσχεδίαζαν και λέγανε αισχρολογίες. Οπότε, πόσο να τους πεθυμήσω; Χριστίνα, όχι, δε μάθαμε φύλο, δε φαινόταν ακόμα.

Γειά σας κορίτσια! Καλέ, μισή ώρα έκανα να σας διαβάσω! Λοιπόν, αρχίζω με τα δικά μου: Κάναμε σήμερα την αυχενική, όλα τέλεια, διαθέτει απ' όλα: δύο πόδια, δύο χέρια, ένα κεφάλι, ένα στομάχι, ένα εγκέφαλο, μια καρδούλα που πάλλεται, ρινικό οστό, όλα τέλος πάντων, δε λείπει τίποτα! Οι μετρήσεις πολύ καλές, οι πιθανότητες για σύνδρομο Ντάουν απειροελάχιστες (περίεργο, αν γνωρίσει κανείς την οικογένεια του άντρα μου, χε χε). Μου φαίνεται πολύ περίεργο πάντως, που είναι τελείως σχηματισμένο, αλλά τόσο μικροσκοπικό και ούτε η κοιλιά μου έχει φουσκώσει, ούτε το νιώθω καθόλου. Ας σχολιάσω κι ό,τι θυμάμαι απ' τα δικά σας: Κατερινούλα, καλώς όρισες! Χριστίνα, μια χαρά που συζητήσατε. Καλά, ένα μήνα αποκλείεται, κατ' αρχήν θες σαράντα μέρες για να σαραντίσεις. Αλλά αφού θα μείνετε με τη μάνα σου, θα μείνετε όσο χρειαστεί και μετά βλέπετε για δικό σας χώρο, φτάνει να έχετε και οικονομική άνεση. Λένα, ευτυχώς που είσαι καλύτερα. Καλά βρε, τι λατρεία είναι αυτή για τους μαθητές σου; Εγώ είναι κάποιοι που θέλω απλά να τους πυροβολήσω. Φυσικά, άλλο να είναι εφτά χρονών γλυκούλια μωράκια, κι άλλο να είναι από 17 μέχρι 45 και όλοι ψυχοπαθείς! Νάσια, φοβερή η μέθοδος για το μάτι. Εγώ πάντως δεν πιστεύω καθόλου στο μάτι. Νία, χαρά στο κουράγιο σου! Εγώ δεν έχω καθαρίσει ποτέ μου ψάρι, μόνο που το βλέπω αηδιάζω. Είτε το παίρνουμε καθαρισμένο, είτε το καθαρίζει ο άντρας μου. Εγώ ποτέ, το πολύ πολύ να το ψήσω. Καλά να περάσετε το βράδι! Τώρα έχετε γράψει κι άλλα, αλλά πού να τα θυμάμαι όλα; Όσο για τη Γιουροβίζιον, δεν ασχολούμαι καθόλου. Αφού για πολύ καιρό νόμιζα ότι ο Λούκας Γιώρκας εκπροσωπεί την Κύπρο!

Σας ευχαριστώ κορίτσια! Θα σας πω αύριο νεάκια!

Νία σ' ευχαριστώ πολύ. Ένα άγχος το έχω για αύριο...

Χριστίνα, κι εγώ όταν ξυπνάω το πρωί για τουαλέτα συχνά δεν ξανακοιμάμαι, και έχω λύσει το πρόβλημα του στεγαστικού! Κοίτα, θα πεις στον αρραβωνιαστικό σου, "κοίτα να δεις, θα είμαι λεχώνα, οι ορμόνες μου θα κάνουν πάρτι, δε γίνεται να περνάω και φάση προσαρμογής στο σπίτι σου με τους γονείς σου". Εξήγησέ του ότι και με το μωρό θα νιώθεις πιο άνετα να σε βοηθά η μάνα σου. Ε, αν δεν καταλάβει, πες του να συνεχίσει να μένει με τους γονείς του κι εσύ με τους δικούς σου.

Καλά, εγώ έχω μια φίλη που ήταν παντρεμένοι, και στο πρώτο τους παιδί, μένανε με τους γονείς της, γιατί μόλις ειχαν επιστρέψει από Θεσσαλονίκη όπου ήταν φοιτητές. Η φάση είναι ότι ο άντρας της πήγαινε και έμενε στους γονείς του στο χωριό, γιατί ήταν εκεί η δουλειά του και τον βόλευε, κι η κοπέλα έμενε μόνη με τους γονείς της, ενώ στο κάτω κάτω ήταν παντρεμένοι. Α, Νάσια, μια που ανέφερες οδοντίατρο (τώρα μου ήρθε...). Πήγε χτες ο άντρας μου σε γναθοχειρουργό για να τον δει, γιατί του λείπει ένα δόντι και πρέπει να βάλει εμφύτευμα. Ξέρετε πόσο του είπε;;;;;;;;;;; 1800 ευρώ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Τώρα σκέφτεται να έρθει στην Ελλάδα να φτιάξει το δόντι, γιατί δε γίνεται αλλιώς!

Χριστίνα, πριν διαβάσω όλο το ποστ σου,θα σου έλεγα αυτά ακριβώς που γράφεις! Σίγουρα θα είναι καλύτερο να μείνετε με τους γονείς σου, αφού νιώθεις κι εσύ άνετα (εγώ, π.χ. δεν αντέχω και πολύ τους γονείς μου, καλά, για τα πεθερικά μου δεν το συζητώ καν). Φυσικά, δε χρειάζεται να μείνετε με την προϋπόθεση ότι θα σας πάρουν σπίτι οι γονείς σου, στο κάτω κάτω, με τον καιρό θα νοικιάσετε εσείς κάπου και θα την ψιλοβγάζετε! Δε γράφω άλλα, γιατί συμφωνώ απόλυτα μ' αυτά που γράφεις!

Το πιο κορυφαίο είναι αυτοί που μπαίνουν στο άσχετο, απλά επειδή ψάχνουν κάτι. Θα μας διαβάζουν και θα λένε "πού μπήκα;".

Βρε γλωσσούδες, όλο το απόγευμα γλώσσα δε βάλατε μέσα!!!! Όλο γράφετε! Λοιπόν, άντε να σχολιάσω ό,τι θυμάμαι: Μαρία, με το καλό το μωράκι, που φαντάζομαι μέχρι τώρα θα έχει γεννηθεί! Κούο, μια χαρά, με το καλό να έρθει το δώρο σας για την Πρωτοχρονιά! Λένα τι γίνεται, καλύτερα είσαι σήμερα; Δώρα, ευτυχώς όλα μια χαρά! Εύχομαι και τα αποτελέσματα να είναι τέλεια! Εγώ πάω αύριο για αυχενική. Για να δούμε τι θα δούμε... Που λέτε... Σεξ.... Μια πονεμένη ιστορία... Εμείς έχουμε να κάνουμε από τις 5 Μαρτίου (ναι, θυμάμαι και ημερομηνία). Από τότε, δύο φορές νομίζω την έβγαλα μόνη μου γρήγορα-γρήγορα, γιατί αλλιώς θα τρελαινόμουν και δεν ήθελα και πολλά πολλά λόγω της κατάστασης, άλλες φορές είχα οργασμό στον ύπνο μου, κάτι που έχω ξαναπάθει αρκετές φορές. Όσο για τα όνειρα... Έχω κι εγώ διάφορα περίεργα, ΑΚΟΜΑ και με τον άντρα μου, ναι, ακόμα και μ' αυτόν, ενώ ποτέ προηγουμένως δεν είχα σεξουαλικό όνειρο μ' αυτόν! Φανταστείτε σε τι κατάσταση βρίσκομαι. Αλλά και φοβάμαι πολύ να κάνω κανονικό σεξ, και με τις ναυτίες και τις ζαλάδες, δε νιώθω καλά να κάνω, ούτε κανονικό σεξ, ούτε καν προκαταρκτικά, γιατί τώρα τελευταία είμαι συνέχεια χάλια... Να σας ρωτήσω, όσες έχετε ξαναγεννήσει... Μετά τη γέννα, σε πόσο καιρό μπορούμε να το κάνουμε;

Τι;;;;; Δε κάνει να τρώμε φράουλες; Σοβαρά μιλάς τώρα; Αμάν πια, τι άλλο δεν κάνει δηλαδή; Φυσικά, έτσι κι αλλιώς, μου ξινίζουν οι φράουλες, οπότε δε με χαλάει, αλλά πίεζα τον εαυτό μου να φάει γιατί έχουν πάρα πολλές βιταμίνες.

Εγώ πάντως εδώ και μερικές μέρες τρώω κάθε μέρα για δεκατιανό ψωμί με μερέντα!

Γειά σας κορίτσαροι! Καλέ βρε γλωσσούδες; Πόσα γράψατε; Μία ώρα έκανα να σας διαβάσω! Λοιπόν, αρχίζω το σχολιασμό για όσα θυμάμαι! Λένα, είδες, ό,τι θέλουν οι πολλοί! Εγώ πάντως απ' το σχολείο δε γλιτώνω! Με πήρε χτες το απόγευμα η διευθύντρια κι άρχισε να με πρήζει για διάφορα... Σε λίγο θα έρθει ο βοηθός διευθυντής απ' το σπίτι μου να του δώσω κάτι χαρτιά να της πάει. Βερόνικα, καφέ πίνω ένα νες το πρωί μόνο, με μισό κουταλάκι καφέ μέσα. Αλλιώς δε γίνεται, δεν μπορώ να σταθώ στα πόδια μου. Σκέφτηκα να πίνω ελληνικό, που είναι πιο ελαφρύς, αλλά δεν μπορώ ν' αντέξω ούτε τη μυρωδιά του! Νάσια, κι εγώ κοτόσουπα αβγολέμονο σήμερα, όπως η Λένα. Γεμιστά τρώγαμε δύο μέρες, με ρύζι και ελάχιστο κιμά! Σήμερα ζαλίζομαι λίγο κι έχω λίγη αναγούλα, ευτυχώς όχι πολλά πράγματα. Όσο για λουλούδια, έχω λίγες σχετικά γλάστρες, μια που μετακομίσαμε σχετικά πρόσφατα. Τις φροντίζω και τις περιποιούμαι, καλά, μη φανταστείτε ότι κάνω τίποτα το εξαιρετικό, απλά τις ποτίζω! Έχω έναν κακομοίρη βασιλικό που πέσανε τα φύλλα του εκτός απ' τις κορυφές, και μου είπαν πρόσφατα να κλαδέψω τις κορυφές και τα λουλούδια που βγάζει και να τον ποτίζω μόνο μία φορά τη βδομάδα. Τώρα που θα έρθει ο βοηθός διευθυντής που είναι από χωριό και έχει και δικό του χωράφι, θα του πω, αν έχει χρόνο, να μου τον περιποιηθεί λίγο!

athinouli όλοι αυτό νομίζουν, αλλά δυστυχώς τα φαινόμενα απατούν...

Μαρία, χόρτασες ύπνο ε; Εγώ πού τέτοια πολυτέλεια; Ήρθε η ξαδέλφη μου να διαβάσουμε για τις εξετάσεις της... Γιούπιιιι! Τιτίνα, κουράγιο με τη μέση... Έχεις και δύσκολη δουλειά, όλο ορθοστασία... kuo28 περιμένουμε νέα! Λένα, ύποπτα πράγματα ακούω... Χμ... Ερωτεύτηκες τη γυναικολόγο; Στο διευθυντή θα πεις "γειά σας κύριε τάδε, ξέρετε, έχω πάθει αμυγδαλίτιδα, έχω πυρετό, δεν μπορώ καλά καλά να μιλήσω, είμαι και έγκυος, όπως ξέρετε, και δυστυχώς θα απουσιάζω από το σχολείο για την υπόλοιπη εβδομάδα". Σε βοήθησα τώρα;

Λένα, θα σε βαρέσω! Όχι, να μην πάς αύριο σχολείο! Να κάτσεις σπίτι σου μέχρι να γίνεις καλά! Έτσι κι αλλιώς, αγράμματα μένουν τα παιδιά, τα λέγαμε και στο άλλο ποστ, δε θα τα σώσει η μια βδομάδα που θα χάσουν! :P Η ογκμεντίν πάντως, είναι ισχυρή αντιβίωση. Μήπως να κάνεις αυτό που είπε ο ωριλά;

Ωχ... Αγχώθηκα τώρα.... Χωρίς αφρό το μαλλί μου δεν παρουσιάζεται.

Ωχ, λέτε να πειράζει και ο αφρός που βάζω στα μαλλιά;

Δώρα, είμαστε μαζί σου!!!!!!!

Το πρόβλημα είναι ότι οι μαθητές έχουν προβατοποιηθεί... Τους ρωτούσα στο μάθημα της Ιστορίας αν θέλουν να τους βάλω μερικές ερωτήσεις κρίσεως στο διαγώνισμα, για να μη διαβάζουν, μια που οι περισσότεροι μαθητές μου είναι είτε εργαζόμενοι, είτε φαντάροι, είτε μητέρες-οικοκυρές, και μου λένε, τι είναι αυτά, δώσε μας μερικές ερωτήσεις απαντημένες να τις μάθουμε και να τις γράψουμε! Πέρσι τους είχα βάλει δύο κείμενα για τον Καποδίστρια, με αντίθετη άποψη μεταξύ τους, για να απαντήσουν ερωτήσεις. Τα κείμενα απ' το βιβλίο γνωστά, τα είχαμε δει και στην τάξη. Ε, λοιπόν, κανείς απ' αυτούς δε διάβασε τα κείμενα στο διαγώνισμα. Όλοι γράψανε ό,τι θυμούνταν από την τάξη, πράγμα που φαινόταν. Σε άλλη φάση, σε διαγώνισμα αρχαίων ελληνικών, έβαλα ένα μικρό κείμενο για μετάφραση και παρέλειψα όλα τα δύσκολα σημεία, μια που δεν έχουν χρόνο να διαβάζουν, και τα αρχαία ελληνικά στο εσπερινό είναι πολυτέλεια (και ιδιοτροπία της διευθύντριας). Ο καλύτερος μαθητής της τάξης, είχε μάθει παπαγαλία τη μετάφραση και την έγραψε όλη, μαζί με τις φράσεις που λείπανε απ' το κείμενο του διαγωνίσματος! Τους δίνεις κείμενα να βγάλουν συμπεράσματα από μόνοι τους, τους δίνεις παράλληλα κείμενα να κάνουν σύγκριση, τους βάζεις ερωτήσεις κρίσεως ή πίνακες και εικόνες για να σχολιάσουν σε σχέση με το μάθημα, και βαριούνται. Τους κάνεις δασκαλοκεντρικό μάθημα, βαριούνται. Τους βάζεις φύλλο εργασίας, βαριούνται. Βαριούνται τα πάντα, δυστυχώς, γιατί γι' αυτούς το σχολείο είναι συνώνυμο της ανίας (και για όλους μας δηλαδή).

georgi79 αυτά που περιγράφω είναι αυτά που ισχύουν στο εκπαιδευτικό σύστημα της Κύπρου. Δυστυχώς τίποτα δεν προστατεύει τον εκπαιδευτικό και τα πάντα ευνοούν τον μαθητή, χωρίς, όμως, να είναι όλα προς όφελός του. Όταν ο μαθητής επιβραβεύεται για προβληματική συμπεριφορά και αδιαφορία με έναν προβιβάσιμο βαθμό και με μερικές αποβολές που δεν μετράνε στο τέλος, αυτό δεν είναι για το καλό του, αφού παίρνει το μήνυμα ότι δεν υπάρχει αποτυχία, ότι δε χρειάζεται να βελτιωθεί και να προσπαθήσει, ότι μπορεί να παραμείνει προβληματικός. Έτσι, δημιουργούνται ανεύθυνοι άνθρωποι, οι οποίοι είναι εξ ορισμού αποτυχημένοι, αφού δεν έχουν γευτεί ποτέ την αποτυχία, επειδή κανείς δεν τους επέτρεψε να αποτύχουν. Στα σχολεία της Κύπρου δεν υπάρχει καθόλου σεβασμός, ούτε φιλότιμο από μέρους των μαθητών, δυστυχώς. Δεν ξέρω τι γίνεται στην Ελλάδα, αλλά νομίζω ότι τα παιδιά στην Ελλάδα και σκέφτονται περισσότερο και έχουν περισσότερο σεβασμό από τα παιδιά στην Κύπρο. Θα διαφωνήσω με την αξιολόγηση των δασκάλων από τους γονείς. Δεν ξέρω αν όλοι οι γονείς είναι σε θέση να αξιολογήσουν τον δάσκαλο. Πολλές φορές μπαίνουν και άλλοι παράγοντες στη μέση. Π.χ. θυμάμαι περίπτωση δασκάλας, η οποία ντυνόταν και βαφόταν έξαλλα και οι γονείς μάζεψαν υπογραφές για να τη διώξουν! Στη συνέχεια συνειδητοποίησαν ότι ήταν εξαιρετική δασκάλα και τα παιδιά τη λάτρευαν, και η εκστρατεία σταμάτησε. Πολλοί γονείς συχνά δεν μπορούν να σκεφτούν ψύχραιμα για τα παιδιά τους, έτσι επιλέγουν τη χειρότερη δυνατή λύση. Π.χ. στην Κύπρο για να μείνει ένα παιδί στην ίδια τάξη στο δημοτικό, πρέπει να δώσουν τη συγκατάθεση οι γονείς. Πόσοι γονείς θα δέχονταν κάτι τέτοιο; Έτσι, ένα παιδί που για διάφορους λόγους τελειώνει την α' δημοτικού αναλφάβητο, θα περάσει στη β', θα περάσει στη γ' και θα συνεχίσει να είναι αναλφάβητο.