Θέλω να γίνω μαμά

Μαρία, μήπως είναι στη γειτονιά της πεθεράς μου το παιδάκι; Πάντως, σε κάποια φάση είχαμε πάει Πάτρα για Πάσχα και κάθε μέρα εγώ πήγαινα στην εκκλησία. Στο δρόμο παίζανε κάτι παιδάκια, τα οποία με ενοχλούσαν, έρχονταν από πίσω μου και μου φώναζαν "είσαι γκόμενα", "θέλω να σου πιάσω τον κώλο" και τέτοια. Εγώ είχα εκνευριστεί σε σημείο που δεν ήθελα να περνάω από εκείνο το δρόμο (δεν έχει κι άλλον όμως) το είπα στον άντρα μου, το μάθανε οι γονείς του και τελικά βρήκαμε ποιο παιδάκι ήταν και του μίλησε η πεθερά μου πολύ ήρεμα κι ωραία (πώς το έπαθε και δεν το ξανάκαναν. Αλλά μιλάμε για παιδάκια στην ηλικία αυτών που λες εσύ, εφτά-οκτώ χρονών.

Αχαχααχαχαχα! Τι καλύτερη καλέ; Αυτή είναι η χειρότερη όλων! Κατ' αρχήν, σε ένα μεγάλο μέρος φταίει το περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε. Αλλά ό,τι κι αν πω γι' αυτήν είναι λίγο. Είναι άξεστη και κακονοικοκυρά, αφού όποτε πάμε σπίτι τους, ο άντρας μου ό,τι σκεύος χρησιμοποιεί το ξαναπλένει γιατί σιχαίνεται. Είναι πονηρή. Για να καταλάβετε πολύ παλιά είχαμε πάει καρναβάλι στην Πάτρα. Πάμε σε μια καφετέρια, πίνουμε τους καφέδες μας, και φεύγουμε ξεχνώντας να πληρώσουμε. Το καταλάβαμε όταν φτάσαμε σπίτι, κι ο άντρας μου είπε ότι θα πάει την επομένη να πληρώσει, γιατί αυτό είναι το σωστό. Ε, έπεσε να τον φάει, καλά, είσαι ηλίθιος, θα πας να τους πληρώσεις, δε φτάνει που κατάφερες κι έφυγες, θα πας με τη θέλησή σου να τους δώσεις τα λεφτά σου; Τον έφαγε να μην πάει! Φανταστείτε τι ανατροφή έδωσε στα παιδιά της! Για να μην πω για τις απίστευτες προλήψεις και δεισιδαιμονίες στις οποίες πιστεύουν ακράδαντα και νομίζουν ότι θα αλλάξουν οι ισορροπίες του κόσμου έτσι και τις παραβεί κανείς! Για να μην είμαι άδικη, όμως, έχει και τα καλά της. Π.χ. ποτέ δεν ανακατεύεται στη σχέση μας, δεν έχει κολλήματα με τα ονόματα, και πραγματικά κάνει ό,τι μπορεί για την εγγονή της απ' τον πρώτο γάμο του δεύτερου γιού, που την έχει η μάνα της παρατημένη. Την παίρνει εκκλησία, κατηχητικό, της δίνει, όλως περιέργως, σωστές συμβουλές, και γενικά αν δεν ήταν αυτή, η μικρή θα ήταν ήδη του σχοινιού και του παλουκιού. Επίσης έχει ένα άλλο καλό, που δεν πληρώνεται: μένει μακριά!!!!!!!!!!!!!!!!

Δώρα, φοβερές οι φίλες σου! Κι εγώ έτσι, έτρεχα σε λυπες και χαρές, για να με αφήσουν μόνη μου τελικά, και στις λύπες μου και στις χαρές μου. Δε βαριέσαι, περνάμε και μόνες μας καλά!

Χαχα, Νάσια, δεν ξέρω αν με λένε ξινή, αλλά σίγουρα με λένε ψηλομύτα! Πάντως, απλοί και ταπεινοί άνθρωποι, αλλά το στοματάκι τους ροδάνι πάει άμα είναι να θάψουν κόσμο. Και ο πατέρας του και η μάνα του, έχουν τσακωθεί με όλο τον κόσμο, ενώ στην αρχή φαίνονταν ήσυχοι άνθρωποι. Χριστίνα, εμάς είναι καλοκαίρι σήμερα. Αφού γενικώς κρυώνω και φοράω μια φόρμα από πάνω και σήμερα έσκασα μόλις την έβαλα και φόρεσα κοντομάνικο μπλουζάκι! Χτες είχε τόση πολλή σκόνη στην ατμόσφαιρα που έξω ήταν όλα κίτρινα!

Κορίτσια, όταν γράψω σενάριο θα σας το δώσω να το διαβάσετε πρώτα! Ηλιάννα, κουράγιο και με το σεισμό και με τις ηλεκτρονικές σου συσκευές! Κι εμένα το λάπτοπ τα έχει ψιλοφτύσει. Νάσια, εμένα ευτυχώς δεν το θεωρεί φυσιολογικό, αλά όσο να 'ναι, δεν είναι και εύκολο να ξεφύγει τελείως από τον τρόπο που μεγάλωσε. Φυσικά τα αδέλφια του έχουν βγει τελείως προβληματικά, ο δικός μου είναι πρότυπο μπροστά τους! Ο μικρός αδελφός παντρεύτηκε τον Αύγουστο και η γυναίκα του ήταν έγκυος (για κάποιο λόγο, δύο αδέλφια, τρεις γάμοι και στους στους τρεις ήταν οι γυναίκες έγκυες!), κι επειδή αυτή φοβόταν να το κάνουν την πρώτη νύχτα του γάμου, αυτός ο ηλίθιος απ' τα νεύρα του πέταξε το κινητό κάτω και το έσπασε. Ο άλλος πίνει και χτυπάει τη γυναίκα του, τη δεύτερη μάλιστα, η οποία λύσσαξε να τον παντρευτεί (άλλη ηλίθια αυτή) και τώρα έχει κολλήσει σ' ένα παιχνίδι στον υπολογιστή και θεωρήθηκε πρόοδος!!! Γενικά, τα αδέλφια του είναι στην κοσμάρα τους, ούτε το σχολείο τελείωσαν, ούτε να φερθούν ξέρουν, ούτε να μιλήσουν, και είναι ό,τι να 'ναι. Αχ, πού έχουμε μπλέξει;

Γειά σας κορίτσια! Νάσια, γιατί το λες αυτό με τα όνειρα και τη σειρά; Χμ... Βέβαια χτες βράδι είδα όνειρο ότι η μάνα του παράλυτου σκότωσε χτυπώντας τους με μια πέτρα στο κεφάλι τους κακούς-μαστροπούς-απατεώνες και μετά είδα άλλο όνειρο ότι ο ένας από τους κακούς-μαστροπούς-απατεώνες (ο Χρήστος Γιάνναρης, αφού όλοι οι ελλαδίτες ηθοποιοί έχουν κατέβει Κύπρο!) ήρθε στο σπίτι μας κι εμείς ήμασταν η οικογένεια ενός απ' τα θύματα και πήγαμε να τον κάψουμε και μετά αυτός γλίτωσε και πήγε να μας κάψει αυτός, αλλά τελικά γλιτώσαμε κι εμείς κι αυτός. Λες να φταίει η σειρά; Χωρίς πλάκα πάντως, ο άντρας σου είναι πολύ χειρότερος απ' τον δικό μου. Φυσικά, εμείς δεν έχουμε κανονικό παιδί ακόμα για να δω πώς θα του φέρεται, αλλά δε νομίζω ότι θα κάνει έτσι. Τις προάλλες καθόταν στον υπολογιστή και του είπα ότι θέλω να καθίσω για να στείλω στον αδελφό μου τις φωτογραφίες της αυχενικής. Μου λέει εντάξει, θα σε φωνάξω σε λίγο. Με φωνάζει, πάω εγώ και στέκομαι σαν τον μαλάκα (δεν έχουμε άλλη καρέκλα στο γραφείο, αλλά μάλλον θα πρέπει να βάλουμε ακόμα μία) και μου έλεγε συνέχεια "μισό λεπτό, μισό λεπτό" που σε λίγο έγινε "πέντε λεπτά". Του λέω δεν αντέχω να κάθομαι όρθια, θα λιποθυμήσω, κι αρχίζει να φωνάζει "μ' έφαγες με τη γκρίνια σου, δεν μπορείς να περιμένεις πέντε λεπτά". Οκ, δε με έβρισε, αλλά φώναζε, είναι κι οι ορμόνες μου τέτοιες, τα πήρα. Πήγα στο καθιστικό και μετά που ήρθε, του λέω "κοίτα να δεις, αύριο θα κάνουμε ένα παιδί, δεν έχω καμία διάθεση να μεγαλώσει το παιδί μου με φωνές. Αύριο δηλαδή που θα σου λέει το παιδί μπαμπά έλα να παίξουμε, κι εσύ θα κάθεσαι στον υπολογιστή, θ' αρχίζεις να ουρλιάζεις;". Κατάλαβε το λάθος του, αλλά ελπίζω να προσπαθήσει να βελτιωθεί κιόλας. Πάντως, απ' την Παρασκευή δεν έχει φωνάξει. Α, είναι σχεδόν μια βδομάδα! Έχει μεγαλώσει και σε χάλια οικογένεια, με καβγάδες, ξύλο, έφαγε κι αυτός τρελό ξύλο μικρός, η μάνα του προέρχεται από διαλυμένη οικογένεια (ο ορισμός της διαλυμένης οικογένειας για την ακρίβεια) και όσο να 'ναι, η ανατροφή που παίρνει κανείς δεν είναι και εύκολο να ξεπεραστεί. Όσο για το φαγητό, εγώ έχω κουπέπια (κυπριακά ντολμαδάκια με ρύζι, κιμά και αμπελόφυλλα) με πατάτες που έκανα την Τρίτη στη γάστρα. Εννοείται ότι τα κουπέπια τα έφτιαξε η μάνα μου και τα είχα στην κατάψυξη και τις πατάτες τις ξεφλούδισε ο άχρηστος. Όσο για τον άχρηστο, επειδή δεν τρώει τα κουπέπια (γι' αυτό έχει μείνει φαγητό από την Τρίτη!) έφτιαξε χτες πένες με κόκκινη σάλτσα και θα φάει και σήμερα. Σας ζάλισα! Α, Νάσια, τώρα είδα ότι θα φάμε ίδιο φαΐ!

Άντε κορίτσια, θα πάω κι εγώ να την πέσω. Τελείωσε και το αριστούργημα που βλέπω. Μιλάμε για μια σειρά, το μαύρο της το χάλι έχει. Την έβλεπα τόσο καιρό γιατί είχα περιέργεια να δω τι θα γίνει στο τέλος και δε με απογοήτευσαν καθόλου: η πρωταγωνίστρια έπεσε από ένα βράχο και σκοτώθηκε, ο κακός μπάτσος δολοφονήθηκε από τον παππού ενός θύματός του, οι κακοί μαστροποί-απατεώνες-δολοφόνοι θα σκοτωθούν από τους συγγενείς και χωριανούς της πρωταγωνίστριας, ο παράλυτος έφηβος που τον παίζει ένας τριανταπεντάρης μάλλον θα κάνει ευθανασία με τη μάνα του, ο αδελφός του θα είναι μέσα στο αμάξι με τους κακούς μαστροπούς-απατεώνες-δολοφόνους και θα πεθάνει κι αυτός. Φυσικά, υπήρχαν πολλές παράπλευρες ιστορίες με γυναίκες τις οποίες εξαφάνιζαν με διάφορους ωραίους τρόπους, π.χ. μία κρεμάστηκε από ένα δέντρο, άλλη τη σκότωσε με ένα τασάκι η αδελφή της η οποία τρελάθηκε, άλλης κάηκαν τα παιδιά της μέσα στο αμάξι. Μιλάμε για μεγάλες στιγμές της κυπριακής τηλεόρασης!!!!!!!!!!!!!!! Ευτυχώς τελειώνει μάλλον την άλλη βδομάδα, να ησυχάσω κι εγώ!!!!!!! :P

Χριστίνα, κι ο δικός μου κάπως έτσι είναι. Αλλά όταν λέμε δε βγαίνουμε, εννοώ δε βγαίνουμε απ' το σπίτι. Εγώ πηγαίνω το πρωί για την ένεση, και την υπόλοιπη μέρα συνήθως την περνάω μέσα. Αυτός δε δουλεύει κιόλας, πηγαίνει στο σούπερ μάρκετ, στο περίπτερο, στον χασάπη, στο μανάβικο, για τέτοιες εξόδους μιλάμε. Σήμερα πήγε και γυμναστήριο, αλλά γενικώς είναι όλη μέρα κλεισμένος μέσα. Νάσια, εγώ όταν συγχυστώ δεν μπορώ να φάω τίποτα. Τουλάχιστον εμένα κάνει ένα σωρό δουλειές και το εκτιμά γενικώς, όχι μόνο τώρα, όταν κάνω εγώ δουλειές, δεν το θεωρεί αυτονόητο. Απλά αυτός δεν έχει μάθει να πιάσει σκούπα, σφουγγαρίστρα, να ξεσκονίσει, να κάνει όλο το σπίτι, να καθαρίσει το μπάνιο. Πιστεύει ότι πρέπει να κάνει μία δουλειά τη μέρα, όχι περισσότερες.

Εντάξει, εμένα όχι τόσο πολύ, αλλά όταν του λέω ότι έχει πρόβλημα μου λέει, "δεν έχω πρόβλημα, απλά μερικές φορές δεν μπορώ να συγκρατήσω τα νεύρα μου". Του εξηγώ ότι αυτό είναι πρόβλημα και να πάει σε ειδικό και μου λέει "δεν έχω πρόβλημα, κι εσύ μη με τσιγκλάς". Άντε να βγάλεις άκρη. Το θέμα είναι ότι δε τσακωνόμαστε ποτέ για σοβαρά θέματα. Αλλά όταν του πω κάτι του στιλ "κάθεσαι δεκαπέντε ώρες στον υπολογιστή, γιατί δε σηκώνεσαι να κάνεις κάτι πιο δημιουργικό;" αρχίζει να φωνάζει. Γενικά έχει ένα κόλλημα με τον υπολογιστή και παθαίνει σαν κρίση όταν του πω να σηκωθεί. Προχτές του είπα ότι θέλω τον μεγάλο υπολογιστή για δουλειά του σχολείου, πήγε να φωνάξει ενώ προηγουμένως ήταν μες στις γλύκες, του λέω "είδες που έχεις πρόβλημα με τον υπολογιστή;" και το παραδέχτηκε και γλύκανε αμέσως. Το άσχημο είναι ότι είμαστε συνέχεια κλεισμένοι σπίτι γιατί κι εγώ δεν έχω ούτε όρεξη, ούτε κουράγιο για έξω, κι όσο να 'ναι, έχει λαλήσει κι αυτός...

Αχ, κι εγώ πόσες φορές το έχω πει... Εντάξει, δεν έχουμε τρελά προβλήματα, αλλά είναι φορές που του μιλάω κι αρχίζει να ουρλιάζει στα καλά καθούμενα. Μετά αναγνωρίζει το λάθος του. Την τελευταία φορά τον έβαλα να χαϊδεύει και να φιλάει την κοιλιά μου και να ζητάει συγγνώμη απ' το μωρό, χι χι! Εγώ γενικά δεν βρίζω, αλλά του χτυπάω ότι εγώ φέρνω τα λεφτά κι εγώ πληρώνω, και τότε τα παίρνει. Ε, σόρι κιόλας, δε φτάνει που τον ταΐζω, να μου το παίζει και μάγκας;

ΓΙα τα δικά μου δεδομένα είναι. Εμένα μου φωνάζει για ασήμαντους λόγους αλλά τουλάχιστον δε με βρίζει, ούτε με διαολοστέλνει, ή τέλος πάντων το κάνει πολύ σπάνια. Αλλά άντε να χωρίσουμε έτσι όπως είμαστε. Πού τους βρήκαμε τους άχρηστους; Ευτυχώς εμένα είναι καλός τον περισσότερο καιρό.

Χριστίνα, ψωμοτύρι, εγγυημένα πράγματα. Εγώ έφαγα πριν σάντουιτς με τυρί και λούντζα (είδος αλλαντικού) και λίγες πατάτες φούρνου. Μετά ίσως ξαναφάω λίγο ψωμοτύρι, αλλά δεν ξέρω... Νάσια, εγώ νομίζω δεν έχω καμία φίλη που να αξίζει πραγματικά. Όσο για τον άντρα σου, τι ανέλαβε; Να κοιμήσει τη μικρή; Εμένα πριν μου είπε ότι αρνείται να πλύνει όοοοολα τα πιάτα, και να πλύνω εγώ μερικά, γιατί δε γίνεται να πλένει πάντα αυτός!!!!! Κατάλαβες φίλε μου, πατάνε πόδι και οι οικιακοί βοηθοί τώρα... Τέλος πάντων, έβαλα λίγο νερό στο κρασί μου και έπλυνα μερικά, γιατί πρέπει να είχα κανένα μήνα να πλύνω πιάτο! Τώρα ήρθε και πλένει τα υπόλοιπα, χιχι!

Νία, για Κύπρο μιλάμε, οι αποστάσεις είναι πολύ μικρές. Μένουμε και οι δύο μέσα στην πόλη. Το σπίτι της μάνας μου είναι πέντε-δέκα λεπτά απόσταση με το αμάξι, και να φανταστείς ότι, όταν αγοράσαμε το διαμέρισμά μας, έλεγε ότι είναι πολύ ωραίο, αλλά είναι μακριά! Το σχολείο που είμαι είναι σε ένα χωριό της επαρχίας Αμμοχώστου (ελεύθερη Αμμόχωστος εννοείται!), αλλά οι αποστάσεις εδώ, είναι γενικώς πολύ μικρές! Θέλουμε γύρω στο μισάωρο να πάμε στο χωριό, άρα εννοείται ότι δε μετακόμισα εκεί! Γενικά, είναι πολύ σπάνιο για Κύπρο να μετακομίσεις στο μέρος που σε διορίζουν. Οι πιο πολλοί πηγαινοέρχονται. Είναι πολύς κόσμος που μένει μόνιμα Λάρνακα και δουλεύει μόνιμα Λευκωσία. Το μόνο που φοβάμαι είναι μη δουν ότι είμαι έγκυος και με μεταθέσουν μέσα στην πόλη από μόνοι τους! Νάσια, είναι φοβερός ο κουνιάδος σου! Όσο για χάπια εγώ παίρνω: το πρωί κατά τις 8 παίρνω folic acid και σίδηρο, το gyno-tardyferon. Μου φέρνουν αναγούλα, αλλά ευτυχώς όχι πολλά πράγματα. Μετά κάνω την ένεση, την Κλεξάν 0.2 και κατά τις εντεκάμιση παίρνω και την ασπιρίνη. Αυτά από χάπια προς το παρόν! Βανεσσάκι, στην προηγούμενη εγκυμοσύνη η κολλητή μου δεν έπαιρνε ποτέ τηλέφωνο. Τελικά θυμήθηκε κάποτε να πάρει, δεν την πρόλαβα, την παίρνω πίσω και μου το έκλεισε, και μου λέει "είχα μαθητή και δεν είχα και διάθεση μετά να μιλήσω!". Πέρασα δύο εβδομάδες να αναρωτιέμαι αν το έχασα ή όχι, μετά έκανα απόξεση, πέρασαν μέρες και μετά με παίρνει αυτή τηλέφωνο και μου λέει το κορυφαίο "δεν έπαιρνα γιατί νόμιζα μετακομίζατε και θα είχατε φασαρίες"!!!!!!!!!!!!!!! Όταν της είπα ότι μετακομίζουμε την Παρασκευή μου είπε ότι θα έρθει οπωσδήποτε να βοηθήσει. Μετά είπε ότι κάτι της έτυχε και δε θα μπορέσει, αλλά θα έρθει οπωσδήποτε το Σάββατο. Εννοείται δεν εμφανίστηκε. Η άλλη κολλητή μου, με έπαιρνε τηλέφωνο, δεν μπορώ να πω και με ρωτούσε. Αλλά παράλληλα, με έπρηζε για έναν γκόμενο! Δέκα λεπτά για μένα, δύο ώρες γι' αυτήν! Τώρα ευτυχώς αυτή και τηλέφωνα παίρνει και μας βοήθησε με τις ενέσεις, γιατί δουλεύει ο άντρας της στο νοσοκομείο και μας της φέρνει τζάμπα και δε χρειάζεται να τις αγοράζω (αυτοί το πρότειναν). Οι υπόλοιπες, ένα μήνυμα πού και πού.

Γειά σας κορίτσια! Ηλιάννα, μια χαρά, εύχομαι να μη ξαναδείς αίμα! Τιτίνα, κρίμα για τη θεία, αλλά η ιατρική έχει προχωρήσει και πολλές μορφές καρκίνου, ειδικά αν είναι σε πρώιμο στάδιο, θεραπεύονται. Να έχετε ελπίδες, μακάρι να πάνε όλα καλά. Βρε Λένα, τι καταπληκτικούς συναδέλφους έχεις! Εγώ στο διάλειμμα είμαι πάντα έξω και "κοινωνικοποιούμαι" με τους μαθητές. Αλλά γενικά με τους συναδέλφους δεν έχω πρόβλημα, εκτός από έναν που είναι πάρα πολύ περίεργος και έναν άλλο που είναι στην κοσμάρα του (του μιλάς και σου απαντά μετά από ένα τέταρτο και το θεωρεί και φυσιολογικό). Αλλά και μ' αυτούς δεν έχω ψυχρανθεί, απλά δε νιώθω και τρομερά άνετα μαζί τους. Άλλωστε, έχουμε πάρα πολλές κενές (ειδικά εγώ που έχω ένα κάρο μειώσεις ωρών λόγω των υπευθυνοτήτων που έχω) και αναγκαστικά τις περνάμε μαζί, αφού ο σύλλογος είναι ένα μικρό δωμάτιο! Δώρα, κι εσένα η φίλη σου φοβερή! Εμένα ούτε καν παίρνουν τηλέφωνο! Νία, και τα ρούχα πολύ ωραία και η ιστορία. Την είχα ξαναδιαβάσει. Βρε κορίτσια, με πήρε τώρα τηλέφωνο η μάνα μου και με έπρηζε, ότι όταν είμαι έγκυος ή μετά που θα γεννήσω, δικαιούμαι να μείνω στην πόλη. Τώρα κάνω ύπαιθρο και είμαι σε ένα χωριό περίπου μισή ώρα απόσταση από τη Λάρνακα. Τα πλεονεκτήματα είναι πάρα πολλά, αφού είμαι σε εσπερινό σχολείο: αντί εφτά ώρες (7.30-13.35) δουλεύω μόνο τρεισίμιση (18.00-21.30). Οι μαθητές είναι λίγοι, το κλίμα ήρεμο (αν εξαιρέσουμε κάτι προβληματικούς), οι απαιτήσεις ελάχιστες, έχω άπλετο ελεύθερο χρόνο να κάνω ό,τι θέλω. Με τη διευθύντρια έχω πρόβλημα (όπως και όλοι οι υπόλοιποι) αλλά θα φύγει του χρόνου. Αν κάνω αίτηση να με φέρουν Λάρνακα σημαίνει ότι θα πάω σε πρωινό σχολείο=ζούγκλα. Το τι γίνεται στα πρωινά, δε λέγεται. Οι καθηγητές είναι περίπου όπως τους συναδέλφους της Λένας, πέφτουν ένας να φάει τον άλλο, και οι μαθητές είναι όπως κάτι αμερικανικές ταινίες που στέλνουν δυσμενή μετάθεση τον κουλ καθηγητή σε κάτι υποβαθμισμένα σχολεία ή απλά είναι κακομαθημένα κωλόπαιδα που έτσι και τους πεις "μη μιλάς παιδί μου" φέρνουν τους γονείς τους και σου κάνουν καταγγελία. Οκ, υπερβάλλω λίγο, αλλά δυστυχώς τα πράγματα δεν είναι καθόλου καλά στην κυπριακή εκπαίδευση. Αν μείνω στο εσπερινό, θα επιστρέφω σπίτι κατά τις δέκα το βράδι, αλλά θα έχω όλο το πρωί και το μεσημέρι να είμαι με το μωρό (αν πάνε όλα καλά και γεννήσω) και το απόγευμα-βράδι που θα λείπω, θα είναι ο άντρας μου σπίτι, ο οποίος όταν δουλεύει, δουλεύει σε πρωινά σχολεία. Σε λίγες μέρες θα κάνουμε τις αιτήσεις για μετάθεση ή μη μετάθεση και δεν έχω σκοπό να φύγω, αλλά με προβλημάτισε. Εσείς τι θα κάνατε στη θέση μου;

Γειά σας κορίτσια! Εγώ τελικά χτες δεν ξάπλωσα το μεσημέρι, και μέχρι το βράδι ήμουν ένα μάτσο χάλια. Ξάπλωσα απ' τις εννιάμιση και διάβαζα, γιατί δεν άντεχα άλλο, ούτε καν μισοξαπλωμένη στην πολυθρόνα μου! Μια που λέγαμε για όνειρα, είδα δύο φορές το βράδι ένα πολύ άσχημο όνειρο: ότι είχα αίμα, όχι απλά αίμα, αλλά μεγάλα μαύρα κομμάτια που βγαίνανε. Φυσικά ήμουν έγκυος και στο όνειρο, αλλά για κάποιο λόγο δεν είχα αγχωθεί κι έλεγα "έλα μωρέ, τίποτα δεν είναι, θα περιμένω κι αν δεν περάσει θα πάρω το γιατρό". Δεν μπορείτε να φανταστείτε, όμως, τι ανακούφιση ένιωσα και τις δύο φορές που ξύπνησα! Αναστασία μου, μην αγχώνεσαι. Σίγουρα τα άσχημα συμβαίνουν, αλλά δεν είναι ανάγκη να συμβούν και σε μας! Άλλωστε, εμείς περάσαμε ήδη από άσχημες καταστάσεις. Δε σημαίνει ότι κάθε φορά θα πηγαίνουν χάλια τα πράγματα. Ηλιάννα, ξεκουράσου, και θα φύγει το αίμα! Όπως είπε και η Νάσια, κι εμένα μια φίλη μου στη δεύτερη εγκυμοσύνη της είχε συνέχεια αίμα, αλλά μια χαρά γέννησε τον κούκλο που είναι τώρα τριών χρονών. Μύριαμ, χάλια το αυχενικό. Εμένα όταν με πιάνει, δεν πιάνομαι, αλλά έχω ιλίγγους. Όταν κάνω λίγο μασάζ, έστω και μόνη μου, νιώθω καλύτερα. Αν έχεις κάποιον να σου κάνει μασάζ θα ανακουφιστείς. Girl, καλώς όρισες στην παρεούλα μας! Για το κορίτσι με την αυχενική, κουράγιο έχω να πω. Νία, Βανεσσάκι, φιλούρες. Σίγουρα κάποια ξέχασα, αλλά δε με παρεξηγείτε! Σας φιλώ όλες!

etoile! μην αγχώνεσαι! Η αποκόλληση συνήθως δεν είναι τίποτα. Στην αυχενική θα δεις το μωράκι σου καθαρά και ξάστερα! Θα τα παίξεις με το πόσο σχηματισμένο είναι! Το φύλο κανονικά φαίνεται στην αυχενική, εμένα πάντως δε φάνηκε.

Γειά σας κορίτσαροι! Εγώ σήμερα πολλή ζαλάδα πάλι, γιατί δεν κοιμήθηκα και πολύ καλά, και με έπιασε και καούρα πριν. Ένιωθα μια πίεση κάτω απ' το στήθος και νόμιζα ότι θα ξεράσω το στομάχι μου, τα έντερά μου, τους πνεύμονές μου και διάφορα άλλα. Τώρα έφαγα και νιώθω καλύτερα. Μόλις χωνέψω θα πάω να ξαπλώσω για λίγο. Δώρα, τέλεια, μια χαρά τα νέα σου. Το στήθος μου εμένα έχει μεγαλώσει ελαφρώς και οι θηλές έχουν σκουρύνει κάπως και μεγαλώσει. Αλλά μη φανταστείτε θεαματικές αλλαγές, ούτως ή άλλως είναι μικρό το στήθος μου, οπότε δεν πολυφαίνεται και που μεγάλωσε. Κορίτσια, εγώ να σας πω για όνειρα, να φρίξετε. Χτες έβλεπα ότι ξαναπαίζαμε το θέατρο του σχολείου, αλλά ήταν άλλο το θεατρικό έργο, όχι αυτό που παίξαμε, ότι έπαιζα κι εγώ, είχαν έρθει οι μισοί ηθοποιοί, είχαμε ξεχάσει τα λόγια, και είχαμε τη διευθύντρια πάνω απ' το κεφάλι μας. Μετά ξύπνησα και ξανακοιμήθηκα και είδα ότι ο από πάνω μας ήταν ο τσάρος Νικόλαος! ΤΙς προάλλες ακούστε όνειρο: έμενα σε ένα μαγαζί. Ένα βράδι βγήκα ραντεβού με κάποιον που δε θυμάμαι, μπαίνω στο μαγαζί για να κοιμηθώ, και κάνω έλεγχο κάτω. Σκέφτομαι ότι δεν έκανα έλεγχο μήπως είναι κανείς στο πατάρι, και τότε ακούω βήματα στη σκάλα. Κοιτάω και βλέπω τον εννιάχρονο γιό μιας μαθήτριάς μου, βρεγμένο ως το κόκκαλο, να τρέχει. Του λέω, "είναι κι η μαμά σου μαζί σου;" κι αρχίζω να φωνάζω "Μαρίνα, Μαρίνα". Τότε ακούω βήματα στη σκάλα, κοιτάω, και ήταν μια αγγλίδα (μη με ρωτήσετε πού ξέρω ότι ήταν αγγλίδα) που φορούσε μάσκα και κρατούσε ένα ξύλο. Τότε νομίζω άρπαξα το ξύλο κι άρχισα να τη βαράω. Επειδή μιλάμε με τη μαθήτρια συνέχεια με μηνύματα, της είπα για το όνειρο, αυτή το είπε στο γιό της, κι ο μικρός είπε ότι θα δει το ίδιο όνειρο το βράδι και θα δείρει μόνος του τους κακούς! Ρεζίλι έγινα, χαχα!

Ουπς! Πάλι καλά που δε σας είπα τι έγινε!

Πω πω ρε κορίτσια... Τι θανατικό ήταν αυτό σήμερα στο Νησί; Αφού από κάποια φάση και μετά γελούσα, δεν άντεχα τέτοια θανατίλα. Μα είναι δυνατόν; Τι σκότωσαν τόσο κόσμο; Στο βιβλίο δεν πεθαίνουν όλοι αυτοί. Νάσια, μια χαρά λοιπόν ο γιατρός! Κι εμένα είναι το χειρότερό μου όταν με τραβάνε να χορέψω με το ζόρι. Απ' την άλλη νιώθω πάρα πολύ άσχημα όταν όλοι χορεύουν κι εγώ κάθομαι, αλλά πάλι, δεν μπορώ να βγαίνω και να κουνιέμαι άχαρα. Το χειρότερο ήταν στο γάμο μιας συμφοιτήτριάς μου στη Σιάτιστα. Πάμε στο σπίτι της και είχαν φέρει κλαρίνα. Όχι μόνο έπρεπε να χορέψουμε, γιατί αλλιώς θα προσβάλλαμε την ίδια και την οικογένειά της, αλλά έπρεπε να σύρουμε μία-μία με τη σειρά το χορό! Μπορείτε να φανταστείτε πώς ήμουν, χαχα!

Γειά σας κορίτσια! Όσες βάλατε φωτογραφίες, είστε όλες κούκλες!!! Δε γράφω ξεχωριστά για να μη ζηλέψετε, χεχε! Λένα, άσε τις μετριοφροσύνες. Νομίζω θες να σε παρακαλάμε! Αναστασία, μια χαρά το μωρό! Κούκλος, νομίζω, όμως, έχει λίγο μεγάλο κεφάλι, χι χι! Κίσκα, όντως έχει φουσκώσει κάτω χαμηλά η κοιλιά μου. Όταν τη χαϊδεύω το καταλαβαίνω, αλλά δε φαίνεται και πολύ με γυμνό οφθαλμό. Χριστίνα, μη μου θυμίζεις τις ντουλάπες. Πρέπει κάποια στιγμή να δούμε τι θα κάνουμε με τα καλοκαιρινά. Βανεσσάκι, εγώ έφαγα λίγα μακαρόνια με κιμά και τριμμένη ξερή μυζήθρα απ' το μεσημέρι, και παρεπιπτόντως, δεν έγινα χάλια. Το σημερινό πρόβλημα είναι η τρομερή ζαλάδα. Μετά θα δω κι εγώ Νησί, και θα φάω κι ένα σάντουιτς (τα μακαρόνια ήταν μισή μερίδα). Εγώ πάντως κορίτσια στο χορό είναι ανεπίδεκτη. Έκανα μπαλέτο τρία χρόνια, από την πρώτη μέχρι την τρίτη δημοτικού, κάθε χρόνο ήμουν και χειρότερη. Παραδοσιακούς χορούς ποτέ δεν έμαθα πέρα από καλαματιανό και χασαποσέρβικο, και μάλιστα, στις σχολικές γιορτές που χορεύαμε τέτοια, πάντα με βάζανε πίσω-πίσω να μη φαίνομαι (φυσικά μπροστά μπροστά βάζανε όσες πήγαιναν στη σχολή χορού του άντρα της γυμνάστριας). Μετά μοντέρνους χορούς και τέτοια, δε μου έβγαινε καθόλου. Δεν έχω ρυθμό, πώς να το κάνω; Μία φορά τόλμησα να δω το dvd του γάμου μου, και δεν το ξαναείδα, τρόμαξα έτσι που και καλά χόρευα.

Γειά σας κορίτσια και πάλι! Σας διάβασα, και έμεινα κατάπληκτη που γράψατε τόσα λίγα! Λοιπόν, μια που λέτε για ζώδια, εγώ είμαι Καρκίνος. Μη ρωτάτε ωροσκόπους και τέτοια, δεν ασχολούμαι καθόλου. Γενικώς δεν πιστεύω καθόλου σε ζώδια, μάτι, γρουσουζιές, και διάφορες άλλες προλήψεις. Αναστασία, κουράγιο, θα περάσουν οι ώρες και θα το δεις το μωράκι σου! Κατερινούλα, πας στον Πίνακα Ελέγχου Μέλους-Προφίλ-Υπογραφή και κάνεις κόπι-πέιστ τον κωδικό από το τικεράκι! Ηλιάννα, μια χαρά βλέπω, και χαλβά έφαγες και πεπόνι! Εγώ μόνο που τα σκέφτομαι αυτά θέλω να ξεράσω! Βανεσσάκι, το Νεφέλη είναι ωραίο όνομα, αλλά νομίζω πολυφορεμένο. Εγώ θα βγάλω τους γονείς μου, ό,τι κι αν είναι το παιδί. Ή Ανδρέας, λοιπόν, η Θεοδώρα και μάλλον για Θεοδωρούλα το κόβω! Τι θα φάτε σήμερα; Εγώ έφτιαξα μακαρόνια με κιμά και φοβάμαι ότι θα με ανακατέψουν. Έχουμε και την κηδεία της γιαγιάς στις τρεις...

Αφήστε, το βρήκα μόνη μου τελικά! Αυτή λοιπόν είναι η ανύπαρκτη κοιλιά μου!

Γειά σας κορίτσαροι! Δε σας διαβάζω, γιατί μαγειρεύω! Ποιο καλό κοριτσάκι μπορεί να μου πει πώς ανεβάζω φωτογραφίες; Ξέρω ότι το έχετε ξαναγράψει, αλλά πού να ψάχνω στον λαβύρινθο των σελίδων του ποστ μας;

Γειά σας κορίτσια! Εγώ αράζω τώρα (όπως και όλη μέρα) και βλέπω Πατάτες Αντιναχτές (σατιρική εκπομπή σαν το ΑΜΑΝ). Προηγουμένως έκανα ένα μπάνιο και λούστηκα και κουράστηκα πάρα πολύ. Με έπιασε και μια φοβερή και τρομερή αναγούλα. Κι ό,τι έλεγα ότι σημερα είμαι καλύτερα και μάλλον άρχισαν κάπως να υποχωρούν τα συμπτώματα. Βανεσσάκι, κι εγώ στο λάπτοπ είμαι και σέρνεται. Θα ανεβάσω τη φωτογραφία από τον μεγάλο υπολογιστή, όταν αποφασίσει ο άντρας μου να ξεκολλήσει (σε καμιά δεκαριά χρόνια δηλαδή).

Γειά σας κορίτσια! Εμένα ήρθε πάααααααααααααααααααααααααλι η ξαδέλφη μου να διαβάσουμε ιστορία. Τώρα έφυγε! Εγώ δε βάφω νύχια γιατί βαριέμαι. Το καλοκαίρι, όμως, που φοράω πέδιλα, βάφω απαραιτήτως τα νύχια των ποδιών. Πέρσι το καλοκαίρι τα είχα ξεβάψει μόνο όταν έκανα την απόξεση, και μετά τα ξανάβαψα την επόμενη μέρα, γιατί δεν μπορούσα. Βανεσσάκι, μαζί είμαστε στις αφούσκωτες κοιλιές! Έβγαλα κι εγώ φωτογραφία, αύριο μάλλον θα την ανεβάσω να τη δείτε!