Θέλω να γίνω μαμά

Χι χι, λαθραία είσοδος στο μάμμυ! Λένα, εσύ θα πας σχολείο κανονικά το Σεπτέμβρη;

Καλά, τα όνειρα δεν τα πιστεύω και ποτέ δε μου βγαίνουν. Βλέπω, πάντως, ότι παρά την απαγόρευση, εσύ μπαίνεις!!!!!!!

Μαρίνα, εμένα το στήθος μου δεν πρήστηκε καθόλου σ' αυτήν την εγκυμοσύνη. Στην προηγούμενη είχε πρηστεί περίπου στις 3-4 μέρες καθυστέρησης.

Ε, εντάξει βρε, θα τους λέω από τώρα "ακούτε να δείτε, άμα δεν πάει το μωρό χ μηνών μην έρθετε"! Άμα γεννήσω με το καλό (και στην ώρα που πρέπει ελπίζω), θα παίρνουν τηλέφωνο, δε θα κατεβαίνουν έτσι απρόσκλητοι, και θα τους λέω πότε θα δεχτώ επισκέψεις! Ένας ξάδελφός μου έκανε το εξής: δε δέχονταν επισκέψεις καθόλου, και τελικά όρισαν μια μέρα και ώρα, και δέχτηκαν όλο τον κόσμο που ήθελε να πάει να τους χαιρετήσει. Φυσικά αυτός έγινε μέτοχος σε μια καφετέρια στην παραλία και τους δέχτηκε εκεί, φαντάζομαι για να διαφημίσει κιόλας την καφετέριά του. Πάντως οι επισκέψεις είναι το τελευταίο που σκέφτομαι... Σήμερα που πήγαμε στη μάνα μου, λέει ο άντρας μου "πες που πήγαμε χτες και είδαμε για καρότσι". Τι ηλίθιος! Άρχισε η μουρμούρα: τι καρότσι θα πάρεις, και να πάρεις καρότσι που το χρησιμοποιούν και για μεγαλύτερο παιδί, και να πάρεις τέτοιο, και να κάνεις έτσι, και να δούμε αυτό, και να πεις στις φίλες σου το άλλο. Εμ, γι' αυτό εγώ δεν τους λέω απολύτως τίποτα. Πάντως αγχώνομαι και δε θέλω ούτε αγορές να κάνω ούτε τίποτα. Τώρα μου καρφώθηκε ότι θα πάθω όπως η θεία μου: γέννησε το πρώτο της παιδί, αγοράκι, πρόωρα, εξήμιση μηνών περίπου. Το μωρό έζησε κάποιες ώρες ή μέρες, δεν είμαι σίγουρη, αλλά τελικά πέθανε. Φυσικά, αυτό έγινε το 1960, στην Πάφο, και δεν υπήρχε θερμοκοιτίδα να βάλουν το μωρό. Αλλά το σκέφτομαι και φοβάμαι ότι θα πάθω το ίδιο...

Τι να σας πω ρε κορίτσια, σίγουρα όταν κάνεις παιδί τα πάντα αλλάζουν, αλλά δε σημαίνει ότι πρέπει να χαθείς εντελώς απ' τις παρέες σου. Έχω φίλες που τις παίρνω τηλέφωνο και δεν το σηκώνουν, αλλά θα με πάρουν πίσω κάποια στιγμή. Μπορεί σε μια βδομάδα, αλλά θα πάρουν και θα συναντηθούμε, θα πάω σπίτι τους, θα έρθουν στο δικό μας, θα πάμε βόλτα. Αλλά έχω και φίλες (πρώην φίλες) που με το που έκαναν παιδιά δεν απάντησαν ποτέ σε καμία τηλεφωνική κλήση, ούτε με πήραν ποτέ πίσω, και το ίδιο και άλλες κοινές φίλες που τις έπαιρναν (πήγαμε, όμως, σπίτι τους και τις χαιρετήσαμε και τους δώσαμε τα δώρα). Ίσως οι δεύτερες να πελάγωσαν με τα παιδιά, ίσως, όμως, και να χρησιμοποιούν το γεγονός ότι έχουν παιδιά για να εξαφανιστούν. Μια φίλη μου, και καλά ήθελε να μου βαφτίσει το παιδί, και έχει να στείλει μήνυμα από τις αρχές Ιουνίου. Έχει παιδιά, αλλά είναι 10 και 5 χρονών, δεν είναι και τόσο μικρά για να δικαιολογείται να μην παίρνει ανάσα, και να μην βρίσκει πέντε-δέκα λεπτά να πάρει ένα τηλέφωνο. Φυσικά, δεν ξέρω εγώ πώς θα είμαι όταν κάνω παιδί. Όσο για τις επισκέψεις, είναι στον άνθρωπο πιστεύω. Μια φίλη μου, από τη μέρα που πήγε σπίτι, δεχόταν επισκέψεις και δεν είχε πρόβλημα. Δέκα μέρες μετά τη γέννα έκανε το μνημόσυνο της μάνας της (η ίδια δεν πήγε στην εκκλησία, αν και δε συμφωνώ μ' αυτόν τον αποκλεισμό της λεχώνας απ' την εκκλησία για σαράντα μέρες) και είχε πενήντα άτομα σπίτι της. Το μωρό φυσικά το είχε πάνω στο υπνοδωμάτιο. Βέβαια, αυτό είναι λίγο υπερβολικό. Μια ξαδέλφη μου περίμενε να σαραντίσει, ή και περισσότερο, δε θυμάμαι. Είναι και λίγο θέμα ευθύνης αυτών που κάνουν την επίσκεψη. Δηλαδή, δε θας πας άρρωστος, ούτε καν με λίγο βήχα, να δεις λεχώνα και νεογέννητο, είναι ποια εποχή θα γεννήσεις, κ.λπ. Ας γεννήσουμε με το καλό, κι αυτά κανονίζονται!

Κι εμάς έτσι είναι με τις επισκέψεις. Κοίτα, κι εγώ έχω πάει και στο μαιευτήριο και στο σπίτι να δω φίλες μου, γιατί νιώθω άσχημα να έχει γεννήσει μια φίλη μου και να πάω να τη δω μετά από τρεις μήνες. Εγώ δεν ξέρω πώς θα είμαι, πάντως σε όσες έχω πάει, δεν έδειξαν να ενοχλούνται, ούτε στο μαιευτήριο, ούτε στο σπίτι! Αλλά πιστεύω ότι πολλές από αυτές που πήγα να χαιρετήσω, και τους πήγα και μεγάλα δώρα, δε θα έρθουν να δουν εμένα, γιατί εν τω μεταξύ χαθήκαμε. Δεν ξέρω ρε κορίτσια, αλλά νομίζω ότι όσοι έχουν παιδιά, τα χρησιμοποιούν ως άλλοθι για να εξαφανίζονται, για να αργούν όοοοσο θέλουν στα ραντεβού, κ.λπ. Το έχω προσέξει με πολλές φίλες και γνωστές.

Καλέ; Πού εξαφανιστήκατε όλες; Τι αμαρτίες κάνατε; Η Μαρίνα πού χάθηκε; Τα χτεσινά μου: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και μία φέτα μαύρο ψωμί με βιτάμ και τυρί. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Ένα κομμάτι μουσακά και λίγη ντομάτα. Απογευματινό: Σταφύλι. Βραδινό: Τρία κομμάτια χωριάτικη πίτσα χωρίς αλλαντικά. Ένα ποτήρι γάλα.

Αθανασία, κι εγώ κάπως έτσι είμαι! Όταν περιμένω κόσμο, το σπίτι πρέπει να είναι τέλειο. Όλα καθαρά, όλα στη θέση τους. Αλλά και τα φαγητά πρέπει να είναι τέλεια. Ποτέ δεν παίρνω απ' έξω. Πρέπει να είναι όλα απ' τα χεράκια μου! Και στα γενέθλιά μου, που προσφέρθηκε η μάνα μου να παραγγείλει κούπες απ' έξω, το σκυλομετάνιωσα, γιατί ήταν απαίσιες. Τέλος πάντων. Κάπως μου πέρασε το άγχος, αλλά όσο να 'ναι το σκέφτομαι. Για να δούμε τι θα δείξει αύριο η καλλιέργεια...

Γειά σας κορίτσια! Συσπάσεις που λέτε δεν ξέρω αν έχω. Πάντως πολλές φορές νιώθω την κοιλιά μου να φουσκώνει πάρα πολύ σε ένα σημείο και να μην μπορώ να πάρω ανάσα. Δεν πονάει, όμως. Κι εμάς εδώ έχει ζέστη, αλλά βάζω τον ανεμιστήρα και δε ζεσταίνομαι και πολύ. Ε, καλά, και λίγο να ζεσταθώ και να ιδρώσω δεν έγινε και τίποτα!!! Σε λίγο θα πάμε στη μάνα μου, θα κάνει γεμιστά λαδερά. Νάσια, κουράγιο με τον άντρα σου, τι να πω; Αναστασία, ας γεννήσουμε με το καλό, και το επισκεπτήριο είναι το τελευταίο! Στο κάτω-κάτω, πόσες μέρες θα μείνουμε στην κλινική; Εύη, της έκανα αίτημα φιλίας της κοπέλας!

Εύη, καλή περίπτωση ακούγεται η κοπέλα με τα σλινγκ. Τι στρας βρε, λες να τον κάνω χορεύτρια τον μικρό Ανδρέα; Δώσε μου το λινκ της. Ελπίζω να στέλνει στην Κύπρο!

Άσε, Κατερίνα, έχω αγχωθεί πολύ μ' αυτήν την ιστορία... Όσο για τα ψώνια, πρώτον δε μ' αρέσουν τα ψώνια καθεαυτά, και δεύτερον, με τόσο άγχος, τι να χαρώ; Άσε, άσε... Νόστιμη ακούγεται η κοτοσαλάτα. Είναι πατατοκοτοσαλάτα δηλαδή! Εγώ θα έβαζα και το κρεμμυδάκι και ίσως και λίγη πιπεριά ή μαϊντανό! Ανθή, να χαίρεσαι τον άντρα σου, ξέχασα να σου πω!

Χριστίνα, κι εμένα μ' αρέσουν οι μάρσιπποι, ενώ δεν τρελαίνομαι για καρότσια. Με εκνευρίζουν αυτοί που χρησιμοποιούν το καρότσι για να ανοίξουν δρόμο μέσα σε κόσμο, κι άλλα τέτοια ωραία. Αλλά είναι κι αυτό αναγκαίο φαντάζομαι. Ωραίο το αρθράκι για τα σλινγκ! Η πωλήτρια στο κατάστημα μου λέει ότι η καινούρια γενιά προτιμά τους μάρσιππους/σλινγκ, ενώ οι πιο συντηρητικοί δεν τα κοιτάνε καν αυτά. Της λέω, "μα αυτά είναι εντελώς παραδοσιακά, αφού παλιά δένανε τα παιδιά πάνω τους και τα έπαιρναν μαζί τους στα χωράφια, κ.λπ., αλλά μετά αυτό εγκαταλείφθηκε και τώρα επέστρεψε πάλι". Και σε χώρες όπως η Αφρική και η Λατινική Αμερική, που οι κοινωνίες δεν είναι και τόσο ανεπτυγμένες τεχνολογικά, ο βασικός τρόπος μεταφοράς των μωρών είναι αυτός! Νάσια, ναι, δε θα τον αλλάξω το γιατρό, αλλά όσο να 'ναι, με επηρεάζει. Είμαι και λίγο φρικαρισμένη με την όλη φάση "μωρό-εγκυμοσύνη" και αγχώνομαι με το παραμικρό. Κι εμένα μου φάνηκε λίγο τσιμπημένη η τιμή του σλινγκ, γιατί σ' αυτό θα προστεθούν και τα μεταφορικά (που σιγά μη στέλνουν Κύπρο). Αλλά και στο μαγαζί που πήγα, το σλινγκ είχε 80 ευρώ.

Εντάξει, εμένα προφανώς βρίσκει κάτι ύποπτο για να με βάζει να κάνω. Πάντως, γενικά είναι υστερικός μ' αυτά. Μιλάμε, πολύ παλιά είχα κάτι πονάκια στο στήθος. Ε, με εξέτασε ο ίδιος, και με έβαλε να κάνω υπερηχογράφημα στήθους και καρδιογράφημα! Και φυσικά, δεν είχα απολύτως τίποτα. Δε θέλει ν' αφήνει τίποτα στην τύχη. Ενώ είναι ένας από τους καλύτερους γιατρούς, πολλές γυναίκες δεν τον προτιμάνε, γιατί τις αγχώνει. Παλιότερα εμένα αυτό δε με πείραζε, αντίθετα, ένιωθα ασφάλεια. Αλλά τώρα με έχει αγχώσει κι εμένα. Ο άντρας μου, μου είπε να βρω άλλο γυναικολόγο, αλλά σ' αυτόν έχω εμπιστοσύνη γιατί είναι πάρα πολύ προσεκτικός και δεν έχει ακουστεί ποτέ γι' αυτόν το παραμικρό, ενώ για τους άλλους έχω ακούσει τα τέρατα. Οπότε, θα πρέπει να υποστώ την υστερία...

Απ' όσο ξέρω δε με συμφέρει να αγοράσω από το εξωτερικό, γιατί τα μεταφορικά είναι αρκετά και τελικά βγαίνει η ίδια τιμή. Και νομίζω ότι πολλά μαγαζιά-εταιρείες δεν στέλνουν καν στην Κύπρο γιατί δεν τους συμφέρει. Από καλλιέργειες κολπικού υγρού άλλο τίποτα σ' αυτήν την εγκυμοσύνη!!! Αυτή είναι η τέταρτη. Στρεπτόκοκκο είχα, όχι που θα μου ξέφευγε, αλλά ευτυχώς έφυγε εύκολα! Εν τω μεταξύ, χτες κοιτάει ο γιατρός το φάκελό μου και μου λέει, "πω πω, κάθε φορά βρίσκουμε και κάτι, μία στρεπτόκοκκο, μία ουρεόπλασμα, μπλα μπλα μπλα μπλα". Αντί να χαίρεται που διώξαμε τον στρεπτόκοκκο που είναι και πολύ επικίνδυνος. Τέλος πάντων, ελπίζω αυτή τη φορά να μη βρεθεί τίποτα, αν και δε νομίζω να το έχω ξεφορτωθεί το ουρεόπλασμα. Αμάν πια!!!!!!!!

Νάσια, με ηρεμείς κάπως, γιατί κι εγώ έχω ακούσει τα τέρατα για εγκυμοσύνη και μύκητες, περίπου τα ίδια που άκουσα για εγκυμοσύνη και κολπίτιδα! Prenatal νομίζω δεν έχει στην Κύπρο. Έχει, όμως, μαγαζιά που έχουν διάφορες μάρκες. Θα πάω μάλλον Δευτέρα-Τρίτη σε ένα μαγαζί που έχει μεγάλη ποικιλία (έτσι μου είπαν τουλάχιστον) και μια φίλη μου έχει έκπτωση εκεί και είπε να μας δώσει την κάρτα της να ψωνίσουμε.

Βρε δεν αγχώνομαι για το καρότσι!!!!! Για την κολπίτιδα αγχώνομαι!

Νάσια, δεν παίζει αυτό με την καισαρική, γιατί το γιατρό μου δεν τον πληρώνω. Όπως έχω ξαναπεί είναι συγγενής και δεν παίρνει ποτέ λεφτά, ούτε από μένα, ούτε από την υπόλοιπη οικογένεια. Φυσικά, δε βάζει κι απ' την τσέπη του, αλλά π.χ. πέρσι που έκανα την απόξεση, πλήρωσα μόνο τον αναισθησιολόγο και τον βοηθό χειρουργείου, λογικό νομίζω. Πιστεύω ότι είναι με τις μέρες του. Την άλλη φορά που πήγα και του πήρα τα αποτελέσματα της καλλιέργειας και έδειχνε για νιοστή φορά ουρεόπλασμα, έκανε πλάκα, ήταν μες την τρελή χαρά, και όλα ωραία. Χτες έκανε σαν υστερικός. Ελπίζω τουλάχιστον να πάνε όλα καλά, κι ας φωνάζει. Για καρότσι, κι εγώ για peg perego ήθελα να δω. Μου είπαν ότι είναι τα καλύτερα, αλλά αυτοί εκεί πέρα, είχαν μόνο καρότσια mothercare. Και είχαν πέντε καρότσια. Ελάχιστα. Θα πάω και σε άλλα μαγαζιά να δω, αλλά για τα mothercare είχα ακούσει τα καλύτερα. Κοιτάξαμε και για μάρσιππο. Εσείς τι πιστεύετε ότι είναι καλύτερο; Μάρσιππος ή σλινγκ;

Γειά σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμείς πήγαμε και αγοράσαμε ένα βιβλίο δώρα για την κουμπάρα μας που γιορτάζει και με την ευκαιρία πήρα κι εγώ ένα βιβλίο! Παραγγείλαμε κι ένα άλλο για την ανατροφή του παιδιού. Μετά πήγαμε στο Μάδερκέαρ για να δούμε για καρότσι. Πολύ μικρή γκάμα, όλα ήταν δική τους μάρκα, κανένα δε γύριζε προς τα μέσα (να κοιτάω εγώ το μωρό). Από τιμές καλά ήταν, αλλά δε νομίζω να ξαναπάω εκεί για καρότσι. Χτες είχα γιατρό και με άγχωσε πάρα πολύ. Πάααααααααλι βρήκε πυοσφαίρια στα ούρα, πάαααααααααααααααλι κάναμε καλλιέργεια κολπικού υγρού και πάααααααααααααααααααααααααλι άρχισε την κινδυνολογία για πρόωρο τοκετό. Έκανε λες και φταίω εγώ!!! Τέλος πάντων, Ανθή, τις πατάτες και τις μελιτζάνες τις έκοψα όπως τις κόβουμε για μουσακά, τις έβαλα σε ένα ταψάκι αλειμμένο με λάδι και τις άλειψα και από πάνω με λάδι. Έριξα και λίγο αλάτι και τις έψησα σε δυνατό φούρνο, δε θυμάμαι για πόση ώρα. Έγιναν ακριβώς όπως οι τηγανιτές και μπορούσες να τις φας κι έτσι αν ήθελες (τσίμπησα μερικές!). Πάντως, τέλειος βγήκε ο μουσακάς, και πάρα πολύ ελαφρύς! Κατερίνα, ο φούρνος είχε μια βλάβη, αλλά τελικά φτιάχτηκε από μόνος του!!! Το μενού σου τέλειο μου φαίνεται! Την κοτοσαλάτα πώς την φτιάχνεις; Με μαγιονέζα; Νάσια, Αθανασία, Μαρία, πολλά φιλιά!!!

Γειά σας και πάλι κοριτσάκια! Εμείς πήγαμε στο βιβλιοπωλείο του θείου μου και πήραμε δώρο ένα βιβλίο για την κουμπάρα μας που έχει τη γιορτή της, και φυσικά, πήρα κι ένα βιβλίο για μένα! Τα ψώνια σε βιβλιοπωλείο είναι τα μόνα που μου αρέσουν!!!! Αν μπορούσα, θα σήκωνα και όλο το μαγαζί!!! Παραγγείλαμε τελικά και το βιβλίο για την ανατροφή του μωρού, γιατί δεν το είχαν. Α, μου αρέσει να χαζεύω και σε μαγαζιά με είδη διακόσμησης, αλλά εκεί εκνευρίζομαι γιατί είναι πανάκριβα. Μια μέρα είχα πάει σε ένα και είδα μια τέλεια σκακιέρα. Ρωτάω πόσο έχει και είχε 430 ευρώ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Άντε να μην εκνευριστείς μετά... Όσο για τα ψώνια σε ρούχα, καλλυντικά, παπούτσια, τσάντες, και τέτοια τα μισώ. Είναι ό,τι χειρότερο για μένα. Τα απεχθάνομαι!!! Τα σιχαίνομαι! Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί αρέσουν στις περισσότερες γυναίκες. Ύστερα πήγαμε στο μάδερκεαρ για να δούμε για καρότσια. Ρε κορίτσια, χάλια ήταν όλα. Όλα ήταν δική τους μάρκα, κανένα δε γύριζε κι από μέσα (να κοιτάω το μωρό, μόνο να κοιτάει το μωρό απ' έξω είχε). Από τιμές όχι και τόσο άσχημα, από 330 μέχρι 600 ευρώ, αλλά έτσι όπως ήταν τι να τα κάνω; Πολύ μικρή γκάμα και μέτρια καρότσια. Θα πάμε και αλλού, αλλά δεν μπορώωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Λένα, κι εγώ είχα εφιάλτες χτες βράδι. Είδα τη διευθύντρια... Καλά, εννοείται ότι εγώ δε σηκώνω τίποτα, αυτό μας έλειπε. Οδηγώ ακόμα, αλλά λίγο και μικρές αποστάσεις. Ηλιάννα, τελικά σου βγήκε σήμερα η κούραση! Νάσια, κι εμένα έτσι κύμματα κάνει η κοιλιά ώρες ώρες! Χριστίνα, άντε, λίγο σου έμεινε... Αχ πόσο αγχώνομαι ότι δε θα καταφέρω να φτάσω μέχρι εκεί...

Α, μια που λέτε για ψώνια, εγώ δεν πηγαίνω σχεδόν ποτέ. Μόνο ψάρια αγοράζω απ' την ψαραγορά. Κατά τα άλλα, όλα τα υπόλοιπα ψώνια, σούπερ μάρκετ, μανάβη, χασάπη, κ.λπ. τα κάνει ο άντρας μου. Και τώρα που είμαι έγκυος και πριν. Όποτε πάω να αγοράσω κάτι, μου σπάνε τα νεύρα. Ψάχνω τρεις ώρες, δεν μπορώ να βρω τίποτα και εκνευρίζομαι. Καλά, εσείς που πηγαίνετε για ψώνια, πώς τα κουβαλάτε;

Γειά σας! Γράφω γρήγορα τα χτεσινά μου: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και μία φέτα μαύρο ψωμί με βιτάμ και τυρί. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Ένα πιάτο "ντομάτες στο πιάτο". Απογευμτινό: Ένα κυπελλάκι παγωτό. Σταφύλι. Βραδινό: Ένα σάντουιτς με μαύρο ψωμί, τυρί, λούντζα, αβγό βραστό και ντομάτα. Ένα ποτήρι γάλα.

Γειά σας! Γράφω γρήγορα τα χτεσινά μου: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και μία φέτα μαύρο ψωμί με βιτάμ και τυρί. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Ένα πιάτο "ντομάτες στο πιάτο". Απογευμτινό: Ένα κυπελλάκι παγωτό. Σταφύλι. Βραδινό: Ένα σάντουιτς με μαύρο ψωμί, τυρί, λούντζα, αβγό βραστό και ντομάτα.

Γειά σας κορίτσια! Μύριαμ, άμα θέλατε 120 ευρώ για μπογιές, πινέλα, κ.λπ., κι ο άλλος ζήτησε 900, τότε μιλάμε για τεράστια διαφορά. Εμάς, όμως, οι μπογιές μόνο ήταν 150, οπότε μέχρι τα 350 που μας ζήτησε δεν είναι μεγάλη η διαφορά. Λένα, κι εγώ έτσι είμαι, κάθομαι και ψάχνω, διαβάζω διάφορα και μετά πανικοβάλλομαι... Άσε, αυτή η ιστορία με έχει πάρει πολύ από κάτω... Αγγελική, μας το ξαναείπες για τον άντρα σου ότι σε παίρνει συνέχεια τηλέφωνο! Χι χι! Άστον έτσι, να καεί λίγο! Νάσια, κι εμείς όταν μέναμε με τους γονείς μου έτσι ένιωθα: δεν μπορούσαμε να πάρουμε καμιά πρωτοβουλία και να κάνουμε τίποτα για το σπίτι, αφού δεν ήταν δικό μας. Τώρα που πηραμε το διαμέρισμα κάνουμε ό,τι θέλουμε, ή μάλλον, σκεφτόμαστε να κάνουμε ό,τι θέλουμε, αφού δεν έχουμε λεφτά!!! Εμάς το παιδικό έχει μια ντουλάπα εντοιχισμένη, όχι μεγάλη, αλλά προς το παρόν θα πάρουμε μια συρταριέρα και θα βολευτούμε. Ευτυχώς το δωμάτιό μας έχει μια πολύ μεγάλη ντουλάπα και χωράνε τα πάντα μέσα. Άλλωστε, κι εμείς δεν έχουμε και πολλά πράγματα, εγώ δηλαδή, γιατί ο άντρας μου έχει περισσότερα ρούχα! Αφού όποτε πάει Πάτρα ή Μυτιλήνη, η μάνα του, του κάνει δώρο σώβρακα, φανελάκια και κάλτσες. Μιλάμε, τα συρτάρια του ξεχειλίζουν κι αυτός ο ηλίθιος της λέει "πάρε μου και καμιά κάλτσα". Του λέω να πετάξουμε αυτά που χαλάνε, εκεί αυτός... "Άσ' τα, θα τα φοράω στο σπίτι"! Εύη, κι εγώ έτσι κάνω, πολύ γρήγορο περπάτημα. Αλλά τώρα όπως είμαι και με τη ζέστη, δεν μπορώ να κουνηθώ! Α! Αγγελική έχεις γενέθλια; Το είδα στο φέισμπουκ! Να ζήσεις και ό,τι επιθυμείς!!!

Μύριαμ, εμάς για τρία δωμάτια ζήτησε 350 ευρώ μαζί με τις μπογιές. Οι μπογιές είπε είναι περίπου 150 ευρώ. Αυτός θα φέρει και όλα τα σύνεργα, ενώ εμείς θα έπρεπε να τα αγοράζαμε και μετά θα μας έμεναν κιόλας. Είναι μαθητής μου ο ελαιοχρωματιστής και μου λέει "θα σου κάνω έκπτωση και θα τα βρούμε με τους βαθμούς"!!!!! Καλά, εννοείται ότι το είπε για πλάκα! Έτσι κι αλλιώς, στο εσπερινό ελάχιστοι ενδιαφέρονται για τους βαθμούς και προτιμούν να πάρουν ωραία ζεστά ευρουλάκια! Ο άντρας μου πάντα έκανε δουλειές, αλλά τώρα κάνει πολύ περισσότερες. Αυτό μας έλειπε, να σκύβω εγώ να τρίψω το μπάνιο ή να κουβαλάω τη λεκάνη με τα ρούχα για να απλώσω! Άντε καληνύχτα κι από μένα!

Μύριαμ, γι' αυτό κι εμείς θα φέρουμε ελαιοχρωματιστή για να μας βάψει τα δωμάτια! Όπως τα υπολογίσαμε με βάση τα λεφτά που μας ζήτησε, δε θα ξοδεύαμε και πολύ περισσότερα για μπογιές, πινέλα, εργαλεία, μουσαμάδες, κ.λπ. συν ότι ο άντρας μου δεν ξέρει και θα έκανε το σπίτι χάλια, συν ότι έχει άσθμα και δεν κάνει να είναι μες στις μπογιές. Εγώ πάντως, έχω να σιδερώσω από τις 25 Μαρτίου! Όσο για πλυντήριο, δεν έχω βάλει ποτέ μου! Δεν ξέρω καν πώς λειτουργεί! Είναι δουλειά του άντρα μου. Όσο για τις εξετάσεις, σίγουρα είναι το καλύτερο να ξέρουμε τι μας γίνεται. Είναι, όμως, και η συμπεριφορά του γιατρού και πολλά άλλα πράγματα που παίζουν ρόλο. Όταν πήγαμε στην αρχή της εγκυμοσύνης και μάθαμε για τη θρομβοφιλία έκανε σαν τρελός, γιατί είχα τις εξετάσεις στο συρτάρι και δεν του τις είχα δείξει και κινδύνευε να χαθεί το παιδί. Αλλά αυτός δεν είπε ότι απλά υπάρχει κίνδυνος, είπε ότι πάει, το χάσαμε, αλλά τέλος πάντων, ας κάνουμε μια απέλπιδα προσπάθεια να το σώσουμε. Πάμε μετά στον αιματολόγο κι ο άνθρωπος ήταν χαρά Θεού. Ήταν σίγουρος ότι όλα θα πάνε καλά, όπως και έγινε (μέχρι τώρα τουλάχιστον). Ενώ και οι δύο συμφώνησαν απόλυτα στην αγωγή που έπρεπε να ακολουθήσω, η συμπεριφορά τους ήταν εκ διαμέτρου αντίθετη. Ο ένας μας αποκαρδίωσε πλήρως και ο άλλος αναπτέρωσε τις ελπίδες μας. Λένα, κι εγώ είχα πει να μην μπαίνω στο μάμμυ για να μη διαβάζω διάφορα και να αγχώνομαι. Άντεξα 1-2 βδομάδες, αλλά δεν είναι και εύκολο! Νάσια, κουράγιο με το τρέξιμο!!!