Θέλω να γίνω μαμά

Μαρίνα, ήταν άσχημο για μια βδομάδα περίπου ή και λίγο λιγότερο, αλλά τελικά πέρασε. Δεν μπορώ να διανοηθώ να περάσω αυτό το πράγμα τέσσερις φορές! Γενικά, δεν είχα πολύ πόνο απ' τα δόντια, το πρόβλημα ήταν ότι γέμισα άφθες και με πονούσαν φρικτά. Κατερίνα, ευτυχώς σταμάτησε το αίμα και πηγαίνω κανονικά τώρα. Το καλό είναι ότι η δυσκοιλιότητα με πιάνει κάποιες μέρες και μετά περνάει! Γράφω και τα χτεσινά μου: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και μία φέτα μαύρο ψωμί με βιτάμ και τυρί. Δεκατιανό: Ένα κομμάτι (σπιρτόκουτο) μηλόπιτα. Μεσημεριανό: Μισό λαβράκι ψητό + πληγούρι + σαλάτα ανάμεικτη. Απογευματινό: Μία μικρή φορμόζα. Δύο κομμάτια καρπούζι. Βραδινό: Ένα σάντουιτς με χωριάτικο ψωμί, τυρί, φέτα, ντομάτα. Ένα μεγάααααααλο ποτήρι γάλα με τριαντάφυλλο! Τώρα είμαι στα +6.

Γειά σας κορίτσια! Κατερίνα, καταπληκτική η τούρτα!!!!! Καλέ πώς τα κάνετε αυτά τα αριστουργήματα; Ανθή, τι ειδικότητα έχεις και έχεις τόοοσο διόρθωμα; Καλά, εγώ καμία σχέση! Οι μαθητές μας είναι ελάχιστοι, οι περισσότεροι είναι αναλφάβητοι, οπότε τι να διορθώσω; Αλλά πάλι. Κάνετε συνέχεια διαγωνίσματα, γράφουν συνέχεια εκθέσεις και έχεις τόση δουλειά; Αθανασία, περνάει πολύ χειρότερα απ' ό,τι περιμέναμε! Δε βλέπει την ώρα να γυρίσει!!! Χι χι!

Γειά σας κορίτσια! Εγώ σήμερα το πρωί πήγα γιατρό! Όλα μια χαρά, είχα πάλι τα περίφημα πυοσφαίρια, αλλά αυτή τη φορά δεν τον έπιασε υστερία ή κάτι παρεμφερές. Μου έγραψε κάτι κολπικά υπόθετα για την άμυνα του κόλπου. Είναι γαλακτοβάκιλλοι είπε, και τον ρώτησα αν βοηθά να τρώω και γιαούρτι, και είπε, όχι, μόνο αν το βάζω μέσα στον κόλπο (για πλάκα το είπε ). Είχα αρκετά ψηλή πίεση, αλλά δεν έδειξε να ανησυχεί. Νομίζω ότι τελικά ο κάθε γιατρός έχει τα κολλήματά του. Ο δικός μου έχει κόλλημα με το ουρεόπλασμα, άλλοι με την πίεση, άλλοι με τα κιλά. Ο μικρός είναι ένα κιλό περίπου. Εγώ πήγα στα +6, αλλά ούτε κι αυτό το σχολίασε, αφού είναι φυσιολογικό! Του είπα και για τις συσπάσεις που έχω, και είπε ότι αν έχω πάνω από έξι τη μέρα, τότε να πάρω άδεια απ' τη δουλειά (για όταν ανοίξουν τα σχολεία). Ευτυχώς έχω λιγότερες και κρατάνε ελάχιστα. Μου είπε ότι για τις συσπάσεις φταίει η στάση του μικρού, που είναι ξάπλα, κι όχι όρθιος. Φυσικά, αυτός κάθε λίγο αλλάζει στάση, οπότε φαντάζομαι ότι όταν είναι ξάπλα έχω πού και πού καμιά σύσπαση. Βανεσσάκι, σωστά το λες, 27η εβδομάδα μπαίνεις στον έβδομο μήνα. Αφού εσύ τώρα μπήκες στην 27η, άρα τώρα μπήκες και στον έβδομο! Αναστασία, κουράγιο. Υπάρχουν αρκετά φαγώσιμα που μπορείς να φας. Είναι για καλό σκοπό! Για σκέψου αυτούς που πρέπει να κάνουν δίαιτα εφ' όρου ζωής λόγω διαβήτη + ινσουλίνες... Νία, φεγγαροθεραπεία ακούω! Γουάου! Στο Καβούρι έκανε ένα μέρος της στρατιωτικής θητείας του ο άντρας μου. Μπορείς να καταλάβεις για τι θητεία μιλάμε... Εύη, κι εμένα ξύπνησε νωρίς-νωρίς σήμερα! Εγώ ξύπνησα στις 5.50 περίπου, σηκώθηκα, πήγα τουαλέτα, άνοιξα τα παράθυρα και έκλεισα το κλιματιστικό (το βράδι στη μάνα μου το βάζω, γιατί έχουν πατζούρια και καμιά φορά μπαίνουν κατσαρίδες απ' έξω), και ξανάπεσα να κοιμηθώ. Αμ δε! Άρχισε ο Ανδρεούλης τις κλωτσιές, τις τούμπες, τις ανατάσεις, τις διατάσεις, στριφογύριζα σχεδόν δυο ώρες μέχρι να με ξαναπάρει ο ύπνος, και τελικά ξύπνησα 9 για να πάω στο γιατρό... Κι εγώ νιώθω να κουράζομαι πιο εύκολα ρε κορίτσια. Πάντα είχα μειωμένες αντοχές λόγω αναιμίας, αλλά τώρα είναι κάπως χειρότερα τα πράγματα. Χτες το βράδι που ανέβηκα τη σκάλα στη μάνα μου για να πάω για ύπνο, το κατάλαβα ότι κουράστηκα. Εμ, γι' αυτό δεν ήθελα μονοκατοικία με σκάλες και βλακείες και πήρα το διαμέρισμα και ησύχασα! Ο άντρας μου επιστρέφει την Πέμπτη το μεσημέρι. Πάντα ξεχνάει πόσο χάλια είναι η οικογένειά του, όσο είναι εδώ του λείπουν (καλά, δεν κοιτάει νοσταλγικά τις φωτογραφίες τους, αναστενάζοντας και δακρύζοντας), θέλει να τους δει, κι όποτε πάει του βγάζουν την ψυχή. Αχ, δε θυμάμαι τι άλλο γράψατε... Είστε και γλωσσούδες! Σας στέλνω τα φιλιά μου!

Ή μάλλον, μόνο στα όνειρά μου, αφού είναι ονειρική!

Κάλι, είναι τέλεια!!! Εγώ ούτε στα όνειρά μου να φτιάξω τέτοια τούρτα!!!

Γειά σας κοριτσάκια! Αναστασία, μακάρι να το αντιμετωπίσεις μόνο με διατροφή! Βανεσσάκι, απ' ό,τι βλέπω στο τικεράκι σου, μπήκες στον έβδομο σήμερα ε; Αχ, μία-μία τις μετράω κι εγώ τις μέρες! Εύη, δύο κιλά στην εγκυμοσύνη ε; Χι χι! Μάλλον θα κυοφορούσαν κάποιο ειδικό τύπο μωρού που δεν έχει βάρος! Αγγελική, κι εγώ το εσωτερικό των συρταριών, τα ράφια στα ντουλάπια της κουζίνας και της ντουλάπας μας, είτε με ντετόλ τα περνάω, είτε με οινόπνευμα. Μετά βάζω μέσα λεβάντα τυλιγμένη σε κουρελάκια και μυρίζουν όλα λεβάντα! Λέτε να μη γίνεται να βάλω και στην παιδική συρταριέρα; Τελικά τη συρταριέρα από πού την πήρες; Εγώ λέω ν' αρχίσω τις αγορές όταν θα γυρίσει ο άντρας μου. Πλύσιμο-άπλωμα-μάζεμα θα τα κάνει αυτός, σιδέρωμα η μάνα μου, οπότε δεν έχω να αγχώνομαι για τις αντοχές! Στο σχολείο να δούμε πώς θα τα βγάλω πέρα... Τελικά τον άντρα μου τον μάτιαξα μάλλον (λέμε τώρα, δε χρειάζεται μάτιαγμα η οικογένειά του για να κάνουν ό,τι κάνουν) και περνάει φρικτά, απαίσια, χάλια. Υποτίθεται μένει στο σπίτι του αδελφού του, αυτός και η γυναίκα του συνέχεια λείπουν και ο άλλος αδελφός που μένει κι αυτός εκεί (αυτός που χώρισε), είναι όοοοοοολη τη μέρα στον υπολογιστή. Ο δικός μου να τους παρακαλεί να πάνε μια βόλτα, για μια μπίρα, έναν καφέ, αλλά αυτοί στην κοσμάρα τους, οπότε, αναγκαστικά, μένει κι αυτός στον υπολογιστή ή παίζει λίγο με τα παιδιά. Χτες μπήκε και η μάνα του στο νοσοκομείο με ουρολοίμωξη, και σήμερα τσακώθηκε ο αδελφός του με τη γυναίκα του, αυτή του παραπονέθηκε ότι τα αδέλφια του είναι όλη μέρα στον υπολογιστή, πήγε αυτός να κάνει καβγά, ο δικός μου προσεβλήθηκε και τελικά σηκώθηκε κι έφυγε και μένει στα ενοικιαζόμενα με τον μικρό αδελφό που είναι ό,τι να 'ναι. Τσακώθηκε και με τον πατέρα του, που είναι νευρικός, όλη μέρα φωνάζει και γενικά δεν είναι συζητήσιμος, και τώρα κάθεται και στεναχωριέται και μου στέλνει μηνύματα του στιλ "σ'αγαπώ πολύ, πολύ, πολύ, εσύ με φροντίζεις, δε βλέπω την ώρα να επιστρέψω". Κάθε χρόνο η ίδια ιστορία και κάθε χρόνο να κάνει καβγά για να πάει και μετά να το μετανιώνει φρικτά!

Μαρίνα, τι έπαθες καλέ κι έχεις νεύρα;

Γειά σας κοριτσάκια! Τι κερνάει το καφέ; Εγώ μία σπίτι μου, μία στους γονείς μου... Προσπαθώ να αντέξω. Ευτυχώς κι ο άντρας μου, χάλια περνάει!

Γειά σας! Βαρβάρα, καλωσόρισες! Μαρίνα, πάλι φρονιμήτης ε; Εγώ τους είχα βγάλει και τους τέσσερις ταυτόχρονα και ησύχασα! Το πέρασα όλο μια φορά, όχι τέσσερις! Τα χτεσινά μου: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και μία φέτα μαύρο ψωμί με βιτάμ και τυρί. Δεκατιανό: Τϊποτα. Μεσημεριανό: Μισό λαβράκι φούρνου με ψητές πατάτες + σαλάτα ντομάτα. Απογευματινό: Σταφύλι. Βραδινό: Ένα τοστ με μαύρο ψωμί, τυρί, λούντζα και ντομάτα + ελάχιστες πατάτες φούρνου. Ένα μεγάλο ποτήρι γάλα με τριαντάφυλλο!

Γειά σας κοριτσάκια! Ευτυχώς χτες δε γάβγισε κανένας σκύλος, οπότε γλίτωσα τη σύγχυση. Σήμερα πάλι σπάσανε τα νεύρα μου, γενικώς. Νάσιαααααααα!!!!!!!!!!! Δεν το πιστεύω ότι βρήκα άνθρωπο που έχει το ίδιο με μένα!!! Νόμιζα ότι κάτι δεν πάει καλά μαζί μου!!!!!!! Αναστασία, μην αγχώνεσαι βρε! Δεν πρόκειται να πάθει κάτι το μωρό απ' τον διαβήτη κύησης! Θα κάνεις τη διατροφή σου και όλα μια χαρά. Δεν ξέρω αν κάνει ή όχι να χάσεις κιλά, αλλά όπως και να έχει, δε φαντάζομαι να είχες πρόθεση να κάνεις δίαιτα μες στην εγκυμοσύνη! Τα έξι κιλά που πήρες δεν είναι πολλά! Κι εγώ πέντε πήρα, και τώρα νομίζω έχω πάει κι εγώ στα έξι. Αγγελική, εγώ ευτυχώς σ' αυτήν την εγκυμοσύνη τα κατάφερα και δεν πήρα πολλά. Στην προηγούμενη που κράτησε μόνο δύο μήνες, πήρα δύο, αλλά έτρωγα συνέχεια. Κοιτάξτε, εννοείται ότι θα πάρουμε κιλά. Άλλωστε, το μωρό με τον πλακούντα, το αμνιακό υγρό, κ.λπ. είναι γύρω στα οκτώ κιλά. Ε, όλο και κάτι επιπλέον θα πάρουμε. Εγώ πιστεύω ότι θα πάρω γύρω στα δέκα με δώδεκα. Τώρα αυτά με τα τρία και τα τέσσερα κιλά, μου φαίνονται τρομερές υπερβολές. Υπάρχουν κοπέλες που κάνουν δίαιτα κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης, και χάνουν κιλά, με αποτέλεσμα, όταν γεννηθεί το μωρό και φύγουν τα κιλά του μωρού και των υπολοίπων που βγαίνουν, να είναι οκτώ-δέκα κιλά πιο αδύνατες από όταν ξεκίνησαν. Αυτο μου φαίνεται πολύ υπερβολικό, έως και επικίνδυνο... Χριστινάκι, ακόμα ε; Αγγελική, μωρουδίλα τα ρούχα θα αποκτήσουν όταν μπει μέσα το μωρό!!! Αχ, δε θυμάμαι τι άλλο γράψατε... Μίκι, Νία, Δώρα, Μαρούλι, πολλές φιλούρες!!!

Αγγελική, άσε, έχουν πάθει ψύχωση με τα σκυλιά. Εγώ δεν είμαι ιδιαίτερα φιλόζωη, σε καμία περίπτωση δε θέλω να δω κάποιον να βασανίζει ζώα ή να τα αφήνει νηστικά, κ.λπ., αλλά πρέπει να έχω κάτι, ψυχολογικό είναι, δεν ξέρω τι είναι, γιατί δεν μπορώ να ακουμπήσω ζώο (όπως παλιότερα ανατρίχιαζα να ακουμπήσω κοιλιά εγκύου!!!). Είναι λίγο περίεργο, σε κάποια φάση μου κρατούσε η ξαδέλφη μου το χέρι και το έσπρωχνε για να χαϊδέψω μια γάτα και δεν μπορούσα. Όχι ότι σιχαίνομαι, απλά για κάποιο λόγο δεν μπορώ. Δεν ξέρω αν ο πατέρας μου το νερό το πετάει και βρέχει το σκύλο ή αν απλά πετάει νερό για να τον τρομάξει. Νομίζω το δεύτερο, και προτιμώ να μη ρωτήσω. Όσο και να τους εξηγώ ότι έτσι δε σταματά να γαβγίζει, δεν το καταλαβαίνουν. Φυσικά, ευθύνη έχουν και οι γείτονες που αφήνουν όλη τη μέρα το σκυλί μόνο του στην αυλή. Να μην πω για μια άλλη γειτόνισσα, που άφηνε το σκυλί της όλο το βράδι κλεισμένο στο γκαράζ και έφευγε, γιατί έμενε αλλού. Το κακόμοιρο το σκυλί σήκωνε τη γειτονιά στο πόδι όλο το βράδι, είχαν όλοι πρόβλημα, κι εγώ τους είχα πει να πάρουν την Εταιρεία Προστασίας Ζώων. Δεν ξέρω τελικά τι έκαναν, αλλά το κακόμοιρο πέθανε... Σήμερα λέω στη μάνα μου "πώς γίνεται να σε ενοχλεί ένα απλό γάβγισμα, και να μη σε ενοχλούν η γειτόνισσα και η κόρη της που έχουν τις χειρότερες φωνές στον κόσμο και όλη μέρα ουρλιάζουν;" και μου λέει "ε, τι να κάνω, δεν μπορώ τα σκυλιά". Γενικά, όσο γερνάνε, τα διάφορα κολλήματα που έχουν μεγαλώνουν επικίνδυνα... Μάντι, ναι, κι εγώ αυτό φαντάζομαι ότι είναι από αιμορροΐδες το πρόβλημα. Ευτυχώς πριν κατάφερα και πήγα τουαλέτα χωρίς αίμα. Όλη μέρα σαλάτες και φρούτα τρώω και πίνω και πάαααααααρα πολύ νερό, πάνω από τρία λίτρα τη μέρα. Ευτυχώς με πιάνει κατά καιρούς, δεν έχω συνέχεια πρόβλημα! Για τα κιλά, εγώ είμαι στα +5 νομίζω. Έχω και καιρό να ζυγιστώ. Άντε να πήγα στα +6. Πιστεύω ότι μπορούμε να το ρυθμίσουμε και να μην πάρουμε πολλά κιλά. Φυσικά, υπάρχουν και αστάθμητοι παράγοντες, όπως λήψη φαρμάκων και ορμονών, ακινησία, κ.λπ. Το μόνο σίγουρο είναι ότι τα πολλά κιλά δεν κάνουν καλό. Διάβαζα σ' ένα βιβλίο ότι σύμφωνα με το δικό μου δείκτη μάζας σώματος, πρέπει να πάρω περίπου 18 κιλά!!!!!!!! Σε καμία φάση της εγκυμοσύνης, μέχρι τώρα δεν ένιωσα να χρειάζομαι να φάω περισσότερο απ' όσο έτρωγα πριν. Στην αρχή, βέβαια, έτρωγα πολύ λιγότερο, και μικρότερες μερίδες φαγητού και ψωμοτύρια! Όσο για το πρήξιμο, όλοι μου λένε "ααα, δεν έχεις πρηστεί καθόλου στο πρόσωπο" λες και με κατηγορούν για κάτι! Αχ, μόλις έμαθα ότι είναι έγκυος μια φίλη μου!!!

Μπα, αιμορροΐδες θα είναι! Δεν είναι κάτι σοβαρό. Έχω πολλές φίλες που το πάθανε, είτε κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, είτε σε άσχετη φάση! Πριν λίγο ευτυχώς κατάφερα και πήγα στην τουαλέτα χωρίς καθόλου αίμα. Θα το πω στο γιατρό και θα δούμε!

Γειά σας! Μαρίνα, το κοκτέιλ δε θεωρείται βραδινό!!! Δυστυχώς η δυσκοιλιότητα συνεχίζεται και η τουαλέτα πλημμυρίζει αίμα. Ευτυχώς έχω γιατρό μεθαύριο και θα του το πω. Τα χτεσινά μου: Πρωινό: Ένα νες σκέτοι χωρίς γάλα και μία φέτα μαύρο ψωμί με βιτάμ και τυρί. Δεκατιανό: Ένα σπιρτόκουτο σπιτική μηλόπιτα. Μεσημεριανό: Πατάτες γιαχνί + πληγούρι + σαλάτα μαρούλι-ντομάτα-αγγούρι + γιαούρτι (όλα αυτά ένα πιάτο). Απογευματινό: Σταφύλι. Βραδινό: Ένα πιάτο πληγούρι με γιαούρτι. Ένα μεγάλο ποτήρι γάλα με τριαντάφυλλο!

Αθανασία, η πλάκα είναι ότι εμάς δεν είναι μόνο παιδιά. Είναι εσπερινό το σχολείο κι έχουμε "παιδιά" όλων των ηλικιών. Από 16 μέχρι 46, και δεν ξέρουμε τι άλλο θα μας κατέβει από Σεπτέμβρη. Σκέψου ότι, αν έχει το σχολείο 70 μαθητές, οι 67 έχουν προβλήματα. Οικογενειακά, οικονομικά, εργασιακά, κοινωνικά, ψυχολογικά ή και συνδυασμούς των παραπάνω ή και ΟΛΑ τα παραπάνω! Οπότε μπορείς να καταλάβεις. Τα τελευταία δύο χρόνια μάλιστα, η πολιτική της διευθύντριας ήταν να δέχεται στο σχολείο όποιον προβληματικό της έφερναν για να τον "σώσει", χωρίς να υπάρχει η απαραίτητη υποδομή (χρόνος, ψυχολόγοι, κοινωνικοί λειτουργοί, ειδική εκπαίδευση σε μας, λογοθεραπευτές). Οπότε, απλά έγινε το σχολείο ένα μπάχαλο και μισό... Φέτος θ' αλλάξει ο διευθυντής, για να δούμε...

Γειά σας κοριτσάκια! Εμείς σήμερα πήγαμε στο νοσοκομείο για τις εξετάσεις για τη μονιμοποίησή μου. Δε χρειαστήκαμε πάνω από ένα τεταρτάκι, ευτυχώς δεν είχε κόσμο και ήταν όλοι πολύ εξυπηρετικοί. Τελικά μόνο ακτινογραφία έπρεπε να κάνω, οπότε τους πήγα το χαρτί απ' το γιατρό και δεν έκανα, και τελειώσαμε σε χρόνο ντε τε! Νάσια, ο άντρας σου ξαναχτύπησε ε; Κοίτα, θυμάσαι που σου είχα πει για τον άντρα μιας φίλης μου που δε δουλεύει και τα θέλει όλα στα χέρια; Μια Μεγάλη Παρασκευή, τότε είχαν δύο παιδιά, γύρισαν απ' την εκκλησία, αυτός ήθελε σάντουιτς, και τα παιδιά κλαίγανε και θέλανε γάλα. Η γυναίκα του έτρεχε σαν τρελή να προλάβει κι αυτός αραχτός στην τηλεόραση! Και σα να μην έφτανε αυτό, της φωνάζει σε κάποια φάση "πού είναι επιτέλους αυτό το σάντουιτς;". Αυτή του λέει "δεν ακούς το μωρό που κλαίει, είναι κλειστά τ' αφτιά σου;". Αυτό ήταν. Τσακώθηκαν, κι αυτός το Μεγάλο Σάββατο έφυγε το πρωί και νομίζω δε γύρισε καθόλου ή γύρισε μετά τη λειτουργία της Ανάστασης (στις τρεις το πρωί) για να κοιμηθεί, και το Πάσχα πάλι έφυγε και γυρνούσε κι άφησε τη γυναίκα του και τα παιδιά μόνους στο σπίτι... Νομίζω και πάλι κερδίζει αυτός! Κορίτσια, εσείς τη βέρα τη φοράτε όλη μέρα, και στον ύπνο; Εγώ μέσα στο σπίτι δεν τη φοράω ποτέ, το ίδιο κι ο άντρας μου. Δεν βρίσκω για ποιο λόγο θα έπρεπε να έχω τη βέρα να με ενοχλεί την ώρα που κάνω δουλειές ή γενικώς που κάθομαι. Ευτυχώς δεν έχω πρηστεί καθόλου, για να δούμε μέχρι πότε... Εμένα η πίεση από τότε που μου τη μετράνε είναι 8-13. Πιστεύω ότι έχει να κάνει και το άγχος, γιατί όποτε πηγαίνω στο γιατρό είμαι αγχωμένη για κάτι. Στην αρχή μήπως και δεν ακούσουμε καρδιά και τώρα τι θα μου πει πάαααααλι για τα πυοσφαίρια και το ουρεόπλασμα και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά. Για τις τσάντες συμφωνώ απόλυτα με το Μαρούλι. Το πολύ-πολύ να πάρουμε μαζί μας ένα σελτεδάκι. Βανεσσάκι και Αναστασία, κουράγιο! Ό,τι και να κάνετε για καλό θα είναι. Ο κάθε οργανισμός αντιδρά διαφορετικά στην εγκυμοσύνη, μπορεί με άριστη διατροφή να εμφανιστούν τα χίλια μύρια. Όσο για τη συγκατοίκηση με τους γονείς, αντέχω ακόμα. Το πρόβλημα είναι ότι οι γονείς μου είναι μεγάλοι, και οι ιδιοτροπίες που είχαν νεότεροι, τώρα έχουν θεριέψει. Π.χ. έχουν ψύχωση με τα σκυλιά. Δεν μπορούν ν' ακούνε σκυλί να γαβγίζει. Με το που ακούγεται το παραμικρό γαβ, κατευθείαν ακούγεται κι ένας απ' τους γονείς μου να γαβγίζει κάτι πίσω για να σταματήσουν τα σκυλιά το γάβγισμα. Οι δίπλα έχουν φύγει γιατί ανακαινίζουν το σπίτι, αλλά έχουν αφήσει το σκυλί στην αυλή. Οπότε, τα βράδι το σκυλί θα γαβγίσει, σκυλί είναι, τι θα κάνει, θα νιαουρίσει; Ε, τους έχει γίνει έμμονη ιδέα, κι ο πατέρας μου πριν πάει για ύπνο, πηγαίνει και ρίχνει νερό για να το κάνει να σταματήσει, ακόμα κι αν εκείνη την ώρα δε γαβγίζει!!!!! Να τα βλέπω και να μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Για να μην πω για τα δύο ψυγεία, πανάρχαιας τεχνολογίας, που καταναλώνουν άπειρο ρεύμα, και είναι τιγκαρισμένα από μια αποικία τάπερ, έτσι που δεν μπορείς να βρεις τίποτα... Τέλος πάντων, εκνευρίστηκα πάλι... Ρε κορίτσια, να σας πω, με τη δυσκοιλιότητα πώς τα πάτε; Εγώ έχω κατά καιρούς, αλλά είναι τώρα 2-3 μέρες που εκτός απο δυσκοιλιότητα έχω και πολύ αίμα... Έχει τύχει σε καμία; Συγγνώμη για το μεγάλο ποστ, αλλά έχω από χτες το απόγευμα να μπω!

Κορίτσια (Αναστασία και Βανεσσάκι), κουράγιο! Και διατροφή να σας δώσει, και τα πάντα να σας κόψει, είναι για καλό σκοπό! Λίγο έμεινε, θα το αντέξετε! Κι εγώ προσέχω πολύ το αλάτι τώρα τελευταία, παρ' όλο που, μέχρι τώρα, (μεγάλο λόγο δε λέω), δε φάνηκε κάποιο πρόβλημα, και προσέχω να μην το παρακάνω και με τα γλυκά. Οκ, θα φάω και τυρί φέτα, αλλά θα προτιμήσω γιαούρτι που έχει και περισσότερο ασβέστιο. Στο φαγητό βάζω λίγο αλάτι και ο άντρας μου αν θέλει, προσθέτει. Γλυκά προσπαθώ να μην τρώω, αλλά υπάρχουν και πειρασμοί! Είναι και τα τοστ, είναι και τα μακαρόνια... Είμαι περίεργη να δω πόσο ζάχαρο έχω... Θα σας πει κι ο γιατρός εσάς τι να κάνετε. Εύη, άντε, παίρνεις κι εσύ σειρά! Νία μου, κουράγιο! Πότε θα πας στο γιατρό; Εγώ Σάββατο πρωί έχω ραντεβού. Ελπίζω να μην έρθει και η μάνα μου μαζί μου! Δεν τους έχω πει τίποτα για ουρέοπλασμα και δε συμμαζεύεται για να μην τους αγχώσω, κι αν επιμένει να έρθει α) θα με κάνει ρεζίλι στο γιατρό, όπως παλιά που με πήγαινε αυτή και β) θα αγχωθεί με τις μολύνσεις και θα καταγχώσει κι εμένα μια που έχει μοναδικό ταλέντο σ' αυτόν τον τομέα! Μύριαμ, η μάνα μου είναι υποχόνδρια σε κάποια πράγματα. Σε κάποια άλλα είμαι εγώ, αλλά το πρόβλημα είναι ότι είμαστε υποχόνδριες σε διαφορετικά πράγματα και δε συνεννοούμαστε... Α, δε σας είπα. Τελικά ο άντρας μου μένει στον αδελφό του, και όχι αγκαλιά με τη μάνα του και τη γιαγιά του, ως όφειλε, οπότε δυστυχώς δεν περνά τόσο χάλια όπως θα έπρεπε. Τουλάχιστον, μένει νηστικός: σήμερα φτιάξανε μπάμιες και ιμάμ, κι αυτός ούτε μπάμιες τρώει, ούτε μελιτζάνες. Οπότε, θα έτρωγε πατάτες τηγανιτές, που στην οικογένειά του είναι στην ημερησία διάταξη, θα αηδιάσει από τη λαδίλα, οπότε κάτι είναι κι αυτό! Αύριο θα πάμε με τη μάνα μου στο νοσοκομείο για να τακτοποιήσω το θέμα με τις εξετάσεις που πρέπει να κάνω για τη μονιμοποίησή μου. Ελπίζω να μην μας ταλαιπωρήσουν. Φιλάκια κοριτσάκια!

Αναστασία, δεν ξέρω να σου πω για το ζάχαρο. Θα σου δώσουν τα φώτα τους τα κορίτσια που έχουν κάνει καμπύλη! Τα νεύρα μου.... Δεν πρόλαβα να έρθω στο σπιτάκι μου, τσουπ η μάνα μου να μου κάνει δουλειές. Είχαμε συνεννοηθεί ότι θα ερχόταν, αλλά δεν περίμενα ότι θα μου κατέβαινε μες στο μεσημέρι... Πάει να μαζέψει κάτι ρούχα που έπλυνε και άπλωσε χτες ο άντρας μου πριν φύγει, της λέω να μην τα βάλει στον καναπέ, γιατί μπορεί να έχει σκόνες και τα ρούχα ήταν πετσέτες και εσώρουχα. Και μου λέει "α, δηλαδή δε σε πειράζει που οι πετσέτες πλύθηκαν με τα εσώρουχα και λερώθηκαν και σε πειράζει ο καναπές". Έχει την εντύπωση ότι μέσα στο πλυντήριο οι βρωμιές μεταφέρονται από τα βρώμικα ρούχα στα λιγότερο βρώμικα και τα λερώνουν! Δηλαδή αν πλυθούν μόνα τους τα εσώρουχα στο πλυντήριο πού θα πάνε οι βρωμιές; Είχε δεν είχε με σύγχυσε πάλι. Αμάν πια, ούτε στο σπίτι μου δεν μπορώ να βρω ησυχία. Προβλέπεται να είναι μια δύσκολη εβδομάδα...

Καλέεεεεεεεεεεεεεε!!!!!!!!!!!!!!!!!! Πού εξαφανιστήκατε όλες; Τελείωσε το τριήμερο!!! Τα κεφάλια μέσα!!! Το Δεκαπενταύγουστο ξεφύγαμε το βράδι που ήμασταν καλεσμένοι σε τραπέζι, οπότε, γράφω τα χτεσινά μου: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και μία φέτα μαύρο ψωμί με βιτάμ και τυρί. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Ένα μπιφτέκι χοιρινό + αρακά κατσαρόλας + αρκετό γιαούρτι. Απογευματινό: Σταφύλι. Βραδινό: Ένα τοστ με μαύρο ψωμί, τυρί, λούντζα και ντομάτα. Ένα μεγάλο ποτήρι γάλα με τριαντάφυλλο! Αχ, αχ, επανήλθε η δυσκοιλιότητα. Τώρα βγαίνει και αρκετό αίμα...

Γειά σας κορίτσια! Την άντεξα μία νύχτα με τους γονείς μου, να δούμε πώς θα αντέξω τις άλλες οκτώ... Αθανασία, μαζί τελειώνουμε! Εμένα η άδειά μου αρχίζει 24/10, αλλά φαντάζομαι θα πάρω καμιά αναρρωτική προηγουμένως... Με την κοιλιά στο στόμα μας θέλουν να δουλεύουμε, και να ήμουν σε γραφείο τέλος πάντων, αλλά μέσα στην τάξη, να τσακώνομαι με τα κωλόπαιδα, πώς αντέχεται; Μαρία, Κάλλι, φιλούρες!

Γειά σας κορίτσια! Εγώ πήγα τελικά χτες στη μάνα μου (όσο πιο αργά μπορούσα, και μόλις φάγαμε έφυγα!). Ήρθα στο σπιτάκι μου, φυσάει μια χαρά, και είμαι μόνη μου! Τι ωραία! Καμπύλη ζαχάρου δε μου φαίνεται να κάνω, άμα ήταν θα την είχα κάνει ήδη. Σε δεκαπέντε μέρες θα κάνω γενικές εξετάσεις και θα δούμε το ζάχαρο πόσο είναι. Νάσια, αυτή η νυν του πρώην σαν μούμια ακούγεται. Τι φρικιαστικό! Ψεύτικο μαλλί, ψεύτικο φρύδι, ψεύτικη βλεφαρίδα, ψεύτικο πρόσωπο!!! Μπρρρρρ.... Θυμήθηκα μία στην κατασκήνωση, όταν είχα πάει επίσκεψη μερικές μέρες όταν ήμουν 23. Αυτή ήταν σαραντάρα και είχε πάει κι αυτή μερικές μέρες επίσκεψη. Μιλάμε, να είμαστε πάνω στα βουνά, μόνο γυναίκες και ελάχιστοι άντρες, και να είναι απ' το πρωί που σηκωνόταν μέχρι αργά το βράδι όχι απλά βαμμένη, αλλά σοβαντισμένη! Δεκαπέντε στρώσεις μέικ απ, πούδρας, κ.λπ., μάσκαρα, αϊλάινερ, μολύβια, σκιές, ρουζ, κραγιόν. Απ' την πολλή μάσκαρα, οι βλεφαρίδες της κολλούσαν και ήταν ένα ενιαίο πράγμα! Εννοείται ότι το βράδι πήγαινε τελευταία στις τουαλέτες, ξεβαφόταν γρήγορα-γρήγορα και άπλωνε ένα παχύ στρώμα κρέμας που δεν απορροφούνταν! Το πρωί ξυπνούσε νωρίτερα απ' όλες κι έτρεχε στην τουαλέτα να βγάλει την κρέμα και να βαφτεί πριν τη δούμε άβαφτη! Όσο για τα μαλλιά της, έπρεπε να τα λούσει μόνο με ένα ειδικό σαμπουάν που το είχαν στα κομμωτήρια. Όταν αποφάσισε να μείνει περισσότερες μέρες και δεν είχε σαμπουάν να λουστεί, πήγε σε ένα κοντινό χωριό, βρήκε ένα κομμωτήριο και περίμενε τέσσερις ώρες να την λούσουν και να την χτενίσουν, επειδή η κομμώτρια είχε γάμο και χτένιζε νύφη και όλο το υπόλοιπο σόι! Καλά αποτελεσματα στα κορίτσια που έκαναν καμπύλη! Χριστίνα, όπως το λες κι εσύ: έτσι κι αλλιώς, δεν έμεινε και πολύ! Ηλιάννα, ακόμα να πάρεις το γιατρό σου;

Εγώ είμαι ακόμα σπίτι μου. Δε θέλω να πάω στη μάνα μου, δε θέλωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Πόπη μου, σου ευχήθηκα και στο φέισμπουκ, σου εύχομαι κι εδώ! Να σας ζήσει και να τον χαίρεστε! Μου άρεσε πολύ η περιγραφή σου, και, παρ' όλο που δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ, μου φαίνεται ότι σε ακούω να τα λες όλα αυτά που γράφεις!!!!! Άντε βρε, και στα δικά μας!!!

Εύη, μ' αρέσει που έχεις πάρει ΜΕΧΡΙ και σκουλαρίκια!!!!!!!!!!!!!!!

Βανεσσάκι, τι ζόρι κι αυτό! Εμάς υπάρχει το άλλο: επειδή οι άδειες (σας το έχω πει, έτσι δεν είναι; ) γενικά δεν είναι και πολύ μεγάλες, ο αναπληρωτής μπορεί να εργαστεί από τέσσερις μέρες μέχρι τέσσερις μήνες. Αυτό δεν είναι κανόνας, είναι στο περίπου. Δικαιούσαι να δηλώσεις μόνο δύο επαρχίες, και φυσικά θα διαλέξεις τη δική σου και την πιο κοντινή επαρχία σε σένα. Π.χ. εμείς μένουμε Λάρνακα, άρα ο άντρας μου δηλώνει επαρχία Λάρνακας, και οι δύο πιο κοντινές επαρχίες είναι Λευκωσίας και Αμμοχώστου, οπότε έχει να επιλέξει ανάμεσα σ' αυτά τα δύο. Η μεγαλύτερη απόσταση είναι γύρω στη μία ώρα, οπότε θα σηκωθεί πολύ πρωί και θα πάει, δε χρειάζεται να μετακομίσει κιόλας! Σε κάποια φάση που τον κάλεσαν σε κάτι βουνά, που ήθελε πάνω από μιάμιση ώρα μες στο χειμώνα, και μάλιστα μόνο για 3-4 μέρες, δε δέχτηκε. Α, δε σας είπα τι διάβασα σήμερα και χάρηκα: στις Η.Π.Α. η άδεια μητρότητας είναι μόνο 12 εβδομάδες άνευ αποδοχών! Υπάρχουν και χειρότερα από μααααααας!!!!!!!!!!!!!!!!

Εμένα οι γονείς μου είναι αρκετά ηλικιωμένοι. 66 η μάνα μου και 76 ο πατέρας μου. Οπότε μπορείς να καταλάβεις... Ααααααααχ, και που φυλάγομαι τι κατάλαβα; Αφού το ουρεόπλασμα ΔΕΝ ΦΕΥΓΕΙ...