Θέλω να γίνω μαμά

Συγχαρητήρια και επισήμως!!!!!!! Σου εύχομαι μια τελειόμηνη εγκυμοσύνη!

Αθανασία, είδες πόσο αχάριστη είμαι; Σα δε ντρέπομαι λίγο...

Καλά, εγώ μια φορά είχα πάει να αγοράσω κινητό στη Θεσσαλονίκη. Μου δείχνει κάποια η πωλήτρια, και δε μου άρεσαν, και έκανα μια ασυναίσθητη γκριμάτσα. Τότε μου κάνει αυτή "μη ξινίζεις τα μούτρα σου, είναι πολύ καλά". Είπαμε για τους ξινούς πελάτες, αλλά υπάρχουν και κάτι ξινοί πωλητές... Ειδικά είναι μία στη Λάρνακα, που έχει ένα μαγαζί με ρούχα πολύ ακριβά και "αριστοκρατικά". Όποτε έτυχε να πάω εκεί πέρα, με αντιμετώπιζε λες και ήμουν το ζητιανάκι που είχε πάει να γυρέψει ένα ξεροκόμματο. Και όλους τους πελάτες το ίδιο...

Γειά σας! Κατερίνα, πρόβλημα δυσκοιλιότητας δεν είχα. Η εγκυμοσύνη το έφερε! Το καλό είναι ότι δεν κρατάει πολλές μέρες. Χτες και σήμερα πήγα τουαλέτα ευτυχώς. Βαρβάρα, τα σκ γιατί ξεφεύγεις; Δύο μέρες σαν τις άλλες είναι. Γράφω κι εγώ τα χτεσινά μου: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και ένα σάντουιτς με μαύρο ψωμί και τυρί. Δεκατιανό: Τϊποτα. Μεσημεριανό: Ρόστο (χοιρινό στο φούρνο με κρασί και σκόρδο), πληγούρι, πατάτες φούρνου, γιαούρτι και σαλάτα ντομάτα-αγγούρι-μαρούλι (όλα αυτά ένα πιάτο). Απογευματινό: Ένα μιλσέικ φράουλα, δικής μου κατασκευής (το μιλκσέικ, όχι και το παγωτό!). Σταφύλι. Βραδινό: Ένα σάντουιτς-υπερπαραγωγή με χωριάτικο ψωμί, ρόστο, πατάτες, τυρί και αβγό βραστό. Μία μικρή τηγανίτα με ελάχιστο σιρόπι. Ένα ποτήρι γάλα.

Κορίτσια, πάντως μου έκανε κάκιστη εντύπωση το Mothercare. Οι σαλιάρες που είδαμε ήταν μπρος-πίσω μείγμα πολυέστερ-βαμβακιού, άρα ακατάλληλες. Δεν ξέρω αν θα ξαναπάω εκεί πέρα. Ίσως μόνο για διάφορα γκαζετάκια. Εμείς φακές έχουμε σήμερα!

Κατερινούλα, η σαλιάρα ήταν μείγμα πολυέστερ-βαμβάκι σε όλες τις πλευρές. Άσε, εκνευρίστηκα, δε φτάνει που μισώ τα ψώνια, δεν μπορώ να βρω και τίποτα. Θα καταλήξω να του φορέσω τα κουρέλια που μου έστειλε η πεθερά μου, ααααααααα.............. Αγγελική, εμείς που πήγαμε για καρότσι στο mothercare μας δείξανε κάτι απαίσια, πανάκριβα και με ελάχιστες δυνατότητες. Αναστασία, τουλάχιστον εσάς σας εξυπηρέτησαν...

Γειά σας κορίτσια! Τα νεύρα μουυυυυυυυυυυυυ.................................... Πήγαμε να δούμε για κουρτίνες. Όλα καλά, είδαμε πολύ ωραίες, που μας άρεσαν πολύ και σε πάρα πολύ καλές τιμές. Αύριο-μεθαύριο θα πάμε με τη μάνα μου που θα τις ράψει και ξέρει πόσα μέτρα να παραγγείλει, κ.λπ. Πάμε μετά μια βόλτα και στο Mothercare. Eπιτέλους το πήρα απόφαση να πάρω κανένα σουτιέν θηλασμού και να σταματήσω να φοράω τα παλιά μου με τις μπανέλες-πώς-τις-λένε και κανένα ρουχαλάκι για το μωρό. Μπαίνουμε μέσα, βλέπω μια υπάλληλο, της λέω τι θέλουμε "α, είναι νωρίς ακόμα, πρέπει προς το τέλος να πάρεις σουτιέν θηλασμού". Συγγνώμη, αυτήν τι τη νοιάζει; Να πουλήσει δε θέλει; Στο κάτω-κάτω, πού ξέρει πόσο είμαι; Μας στέλνει στον κάτω όροφο. Πηγαίνουμε, τα κοιτάμε, δεν είδα καμία απολύτως διαφορά από τα κανονικά σουτιέν, η υπάλληλος απασχολημένη, πάμε να δούμε τα βρεφικά. Είχε πολύ ωραία, χαριτωμένα, κ.λπ., αν και εγώ δεν τρελαίνομαι με τέτοια, ειδικά αφού ξέρω ότι θα τα αγοράσω και θα τα φορέσει ένα μήνα. Παίρνω δύο φορμάκια, το ένα για νεογέννητο, το άλλο 0-3. Το πρώτο πολύ-πολύ μικρότερο από το δεύτερο. Πάω να ρωτήσω μια υπάλληλο τη διαφορά, με το που πηγαίνω κοντά της, τη φωνάζουν και φεύγει. Περιμένουμε, εμφανίζεται μια άλλη, τη ρωτάω, μου λέει ότι το μικρό είναι για μόλις γεννηθεί το μωρό, αλλά μόνο που δε μου το είπε με γυρισμένη την πλάτη. Λες και μου έλεγε "τι με ενοχλείς τώρα, δε βλέπεις ότι έχω δουλειά;". Εν τω μεταξύ, όλες οι υπάλληλοι είτε ξένες, είτε Κύπριες από την Αγγλία, και τα ελληνικά ολονών λίγα. Λέμε μην πάρουμε το μικροσκοπικό, γιατί άμα γεννηθεί μεγάλο το παιδί, θα μας μείνει να το κοιτάμε. Αγχώνομαι κιόλας, γιατί σκέφτηκα "κι αν γεννηθεί πρόωρο;", τέλος πάντων... Κοιτάω τις ετικέτες, το μικροσκοπικό 100% βαμβακερό, το άλλο να λέει 100% πολυέστερ κι από κάτω (στο ίδιο ρούχο) 100% βαμβακερό. Προφανώς απ' έξω ήταν πολυέστερ κι από μέσα βαμβακερό. Αλλά εκνευρίστηκα τόσο πολύ, γιατί υποτίθεται τα ρούχα του Mothercare είναι όλα άριστης ποιότητας και καλά. Μόνο που είδα το πολυέστερ μου γύρισε το μάτι ανάποδα. Το αφήνω, καλά για σουτιέν θηλασμού μου είχε περάσει πλέον η όρεξη και λέω στον άντρα μου "πάμε να φύγουμε, δε θα πάρουμε τίποτα". Εν τω μεταξύ, μας είχαν αρέσει και κάτι σαλιάρες. Κοιτάω τις ετικέτες, κι αυτές μισό πολυέστερ-μισό βαμβάκι. Δεν ξέρω πώς πρέπει να είναι κανονικά οι σαλιάρες, κι αν υπάρχουν 100% βαμβάκι, δεν το νομίζω, αλλά εκνευρίστηκα τόσο πολύ, και με τις πωλήτριες και με τα πράγματα, που ανέβηκα πάνω και τον περίμενα να έρθει. Τον βλέπω, έρχεται με τις σαλιάρες. Τον στέλνω πίσω να τις αφήσει και φύγαμε. Πάλι χαλάστηκα... Κουράστηκα και τρομερά για το τίποτα. Τουλάχιστον, βρήκαμε κουρτίνες...

Νία, αύριο είναι του Προδρόμου. Αναστασία, μην διαβάζεις τίποτα! Εγώ έχω σταματήσει πλέον να ψάχνω, γιατί όποτε έψαχνα, αγχωνόμουν. Λες και τα γράφουν επίτηδες. Ξεκουράσου και μη φοβάσαι τίποτα!

Γειά σας! Εγώ είχα πάει στην παλιά μου ενορία που γιορτάζει αύριο. Χαμός γινόταν, είδα ένα σωρό συγγενείς και φίλους, και όλοι έκαναν την ίδια ερώτηση "πόσο είσαι τώρα;". Μάντι, καλύτερα πες το στο γιατρό σου. Αυτός θα καταλάβει, είτε έχεις εκείνη την ώρα συσπάσεις, είτε όχι. Νία, κι εμένα καμιά φορά τεντώνεται και με φαγουρίζει η κοιλιά. Με όλα αυτά που έχει εκεί μέσα, τι περιμένεις; Αναστασία, μην αγχώνεσαι. Εγώ είχα φίλη που περίπου στο μέσον της εγκυμοσύνης είχε αίμα και όχι μία φορά. Ξεκουραζόταν όσο μπορούσε, αλλά είχε κι άλλο παιδί, και δεν μπορούσε να μην κάνει τίποτα. Όλα της πήγαν μια χαρά, και μάλιστα γέννησε με πρόκληση!

Αθανασία, στο κιτς κανείς δεν μπορεί να συναγωνιστεί την πεθερά μου. Το σπίτι της είναι ο ορισμός του κιτσαριού. Από πού ν' αρχίσω; Από τις πολυθρόνες με λεοπαρδαλέ καλύματα; Από το "Γέρο με το τσιμπούκι" στο σαλόνι; Από τις τεράστιες βεντάλιες στους τοίχους; Από τις κατακόκκινες κουρτίνες; Από το τζάκι που επίσης είναι βαμμένο κατακόκκινο και με "ζωγραφισμένες" τις "πέτρες" με μαύρη μπογιά; Το σπίτι της είναι γεμάτο φτηνιάρικα μπιμπελό ή ακόμα και διάφορα διαφημιστικά. Οπότε, όπως καταλαβαίνεις, ό,τι δώρο μας δώσει είναι ανάλογου γούστου... Κι όχι μόνο αυτό, αλλά μας δίνει και πράγματα άχρηστα, τα οποία δεν αγοράζει καν για μας. Απλά τα έχει στο σπίτι της και μας τα δίνει, έτσι στο άσχετο. Τώρα, π.χ. μας έστειλε μια ονειροπαγίδα, με μια μεγάλη πεταλούδα, κι ένα πράγμα από κάτω να κρέμεται στο σχήμα της Κρήτης, αλλά πάνω γράφει "Rhodes". Εν τω μεταξύ, στη Ρόδο αυτή πήγε πριν εφτά χρόνια! Επίσης, μας έβαλε ένα μπρελόκ, από το οποίο κρέμεται μια κούκλα, και ένα σταυρουδάκι διακοσμητικό, όχι για λαιμό, πολύ ωραίο, που μπορείς να το κρεμάσεις στα κλειδιά σου, στο κινητό σου, από μια τσάντα, κ.λπ. Μόνο που αυτό το σταυρουδάκι μου το είχε χαρίσει ένας μαθητής μου, και το είχα χάσει. Φαίνεται, μου είχε πέσει όταν πήγαμε Πάτρα το Γενάρη, αλλά δεν υπάρχει περίπτωση να κατάλαβε ότι είναι δικό μου και μου το έστειλε πίσω, αλλιώς θα το έλεγε. Δηλαδή, ό,τι βρίσκει μες στο σπίτι της, μας το δίνει... Κι εμένα μ' αρέσει το σπίτι να έχει λίγα και καλά.Δεν αντέχω τα παραφορτωμένα σπίτια. Βέβαια, το δικό μου σπίτι δεν έχει απλά λίγα, τίποτα δεν έχει! Πριν ένα χρόνο μετακομίσαμε, και στα περισσότερα δωμάτια έχουμε μόνο τα απαραίτητα!

Γειά σας! Τα χτεσινά μου: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και ένα σάντουιτς με μαύρο ψωμί και τυρί. Δεκατιανό: Τϊποτα. Μεσημεριανό: Τέσσερα μικρά λιθρίνια τηγανιτά και σέσκουλα βραστά με λαδολέμονο. Απογευματινό: Μία φορμόζα. Δύο μικρές μπάλες παγωτό φράουλα-καραμέλα + σταφύλι. Βραδινό: Ένα τοστ με χωριάτικο ψωμί, τυρί, φέτα και ντομάτα. Γάλα δεν ήπια, γιατί πονούσε πολύ η κοιλιά μου απ' τη δυσκοιλιότητα. Τελικά ξαλάφρωσα κατά τα μεσάνυχτα, αλλά το τι τράβηξα... Μάλλον θα παίζει ρόλο που διπλασίασα το σίδηρο.

Γειά σας κορίτσαροι!!! Καλέεεεεεεεεεεεεεεεεεε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Γέννησε το Χριστινάκιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Τέλειααααα!!!!!!!!!!!!! Το είδα από χτες το βράδι, αλλά δεν μπόρεσα να γράψω! Χριστίνα, αν με ακούς, να σας ζήσει, καλή λοχεία, και θα τα πούμε μόλις γυρίσεις!!!!!!! Πάλι για κιλά μιλάτε βρε; Εγώ είμαι στα +6 ακόμα. Σκεφτείτε, όμως, ότι δεν είχα πάρει ούτε ένα κιλό το πρώτο τρίμηνο. Έξι κιλά, μπήκαν όλα στα δεύτερο τρίμηνο... Ε, αν βάλω άλλα έξι στο δεύτερο, θα είμαι στα +12. Δηλαδή, θα φτάσω στα 71-72, που για το ύψος μου είναι το κανονικό!!!!! Αλλά, όπως λέει και η Έυη, δεν μπαίνουν όλα τα κιλά σε μας. Είναι το μωρό που τώρα παίρνει βάρος, είναι ο πλακούντας, το αμνιακό υγρό, λίγα είν' αυτά; Χτες βράδι υπέφερα από τη δυσκοιλιότητα. Δεν μπορείτε να φανταστείτε τι τράβηξα... Αν γεννούσα λιγότερο θα υπέφερα... Τελικά τα κατάφερα και ξαλάφρωσα, αλλά με πόνο και αίμα... Αναστασία, μ' αρέσει που αγχώνεσαι που δεν έχεις συσπάσεις!!!! Ηλιάννα, θα σε μαλώσω. Νομίζω είναι κι η μάνα σου κοντά, έχεις και τον άντρα σου, αυτοί θα κάνουν όλες τις δουλειές και τέρμα. Κι αν μείνει και κανένα ρούχο ασιδέρωτο δε θα πάθετε και τίποτα. Εμάς, από τη μέρα που γύρισε ο άντρας μου, έχει γεμίσει το πάτωμα λεκέδες, που δεν ξέρω από πού προέρχονται. Θα σφουγγαρίσει ο άντρας μου, αλλά επειδή είναι και λίγο μυγάγγιχτος, μία πονάει το κεφάλι του, μία κουράστηκε που έπλυνε τα πιάτα, και το αναβάλλει. Ε, οκ, δεν μπορώ να τους βλέπω, είναι χάλια, τρέμω στη σκέψη ότι μπορεί να έρθει κάποιος απρόοπτα, αλλά δε θα σκάσω κιόλας. Σιγά μη σφουγγαρίσω. Κάποια στιγμή θα τα κάνει, δεν μπορεί. Και τη βαλίτσα του την έχει αφήσει στην είσοδο, αν και ξεπακέταρε, είναι εκνευριστικό να τη βλέπω εκεί πέρα, αλλά δε θα την πάρω εγώ να τη βάλω στη ντουλάπα. Κλείνω τα μάτια όταν τη βλέπω και είμαι οκ! Εμείς σήμερα θα πάμε στη μάνα μου. Θα φτιάξει ρόστο χοιρινό (= χοιρινό κρέας ψημένο στο φούρνο με κόκκινο κρασί και σκόρδο). Άντε, κλείνω να ετοιμαστώ.

Αναστασία, μια χαρά σε βλέπω!!! Κι εγώ περίπου τα ίδια τρώω!!! Εκτός από κάτι μέρες που τρώω κάτι μερέντες ή παγωτό, π.χ.!

Εμείς στα Λιντλ δεν πήγαμε ποτέ, γιατί διάβασα για μια έρευνα που είχε γίνει γι' αυτήν την αλυσίδα, και αποδείχτηκε ότι αυτά που πουλάνε πάμφθηνα, τα βγάζουν στις πλάτες των κακόμοιρων των απελπισμένων ανθρώπων που πηγαίνουν να δουλέψουν στα εργοστάσιά τους. Είχε κάνει κι ο άντρας μου αίτηση για να τον πάρουν, και τον απέρριψαν χωρίς καν να τον δουν. Δουλεύει κι ένας μαθητής μου εκεί, και τους κοροϊδεύουν, δεν τους πληρώνουν, δεν τους δίνουν τις υπερωρίες, κ.λπ. Έχω και το μαθηματικό στο σχολείο να με πρήζει ότι τα Λιντλ είναι τα σούπερ γουάου μαγαζιά, και ότι πρέπει να ψωνίζουμε απ' αυτούς, για να χτυπήσουμε το σύστημα, που έχει πολύ ψηλά τις τιμές!!!! Με ρώτησε από πού ψωνίζω κρέας και του είπα απ' τον χασάπη και μου λέει "α, εσύ είσαι χωμένη τελείως μες στο σύστημα". Του λέω "καλά, είναι σύστημα ο χαρωπός χασάπης της γειτονιάς με το παχύ μουστάκι και δεν είναι τα Λιντλ;". Αυτός το χαβά του. Με τα Καρφούρ δεν είχαμε ποτέ τέτοιο πρόβλημα, με ημερομηνίες λήξης, αλλά για ιδεολογικούς λόγους δε θέλω να ψωνίζω από εκεί. Αλλά ο άντρας μου γκρινιάζει ότι ξέρει το μαγαζί και δε χρειάζεται να ψάχνει.

Εύη, συμφωνώ, τα περισσότερα μαγαζιά έχουν καταστραφεί από τις μεγάλες αλυσίδες, π.χ. Τζάμπο, Καρφούρ, Λίντλ. Και οι γονείς μου από τις μεγάλες υπεραγορές καταστράφηκαν και πολλοί άλλοι μικρομεσαίοι. Οπότε εγώ προσπαθώ να ψωνίζω πάντα από τοπικές υπεραγορές και μαγαζιά. Ο άντρας μου πάλι, όλο Καρφούρ, Καρφούρ, Καρφούρ και τσακωνόμαστε...

Δεν τις παραγγείλαμε ακόμα τις κουρτίνες, θα δούμε και στο μαγαζί απ' όπου θα πάρουμε αυτές του δικού μας δωματίου, μήπως βρούμε κάτι σε καλύτερη τιμή που να μας αρέσει κιόλας. Όταν είχα πάει με τη μάνα μου, είχαμε δει μια μπεζ με αρκουδάκια και η μάνα μου ξετρελάθηκε, αλλά ήταν πάαααααρα πολύ κλασική και νομίζω ότι μπεζ με κίτρινο θα είναι λίγο χλωμό, ενώ με το γαλάζιο θα κάνει ωραία αντίθεση. Κι εγώ αυτό σκέφτηκα με τους νονούς. Γενικά δεν είμαι προληπτική, ούτε πιστεύω σε μάτι, στα διάφορα "δεν κάνει...", κ.λπ., αλλά όσο να 'ναι, με την εγκυμοσύνη γίνεσαι και προληπτική κι απ' όλα! Αυτοί είναι κι απ' τους ανθρώπους που εξαφανίζονται, επειδή έχουν παιδιά και κάνουμε μήνες να τους δούμε. Και σήμερα που μας κάλεσαν κιόλας, ενώ θα μπορούσαμε να κανονίσουμε κάτι άλλο, τελικά μας είπαν ότι δεν μπορούν, όχι ότι τους έτυχε κάτι έκτακτο, απλά κανόνισαν κάτι άλλο, έτσι κατάλαβα... Δε μου έκατσαν, αλλά ο άντρας μου έχει φαγωθεί, γιατί και γιατί, και μια χαρά είναι τα παιδιά και αφού δε μας το ζήτησε άλλος... Άσε που τώρα που πήγε Μυτιλήνη του έδωσε ο πατέρας του κάτι φωτάκια για τον κήπο, απ' αυτά που δουλεύουν με ηλιακή ενέργεια, κι επιμένει να τα βάλουμε στη βεράντα, ενώ εγώ αυτά τα φώτα τα απεχθάνομαι. Με εκνευρίζει πάρα πολύ να μας παίρνουν πράγματα για το σπίτι χωρίς να μας ρωτήσουν, ούτε αν τα χρειαζόμαστε, ούτε αν τα θέλουμε. Στη μάνα μου τα γυρνάω πίσω, αλλά στα πεθερικά τι να κάνουμε; Να τα στείλουμε πίσω Πάτρα; Που αν αποφασίσω να στείλω όλα τα φρικτά "δώρα" που μας έχει κάνει η μάνα του, θα θέλω να νοικιάσω ολόκληρο κοντέινερ...

Βανεσσάκι, άσε, κι εγώ το ίδιο: πάντα εγώ βρίσκω τις κατσαρίδες, ο άντρας μου μόνο μια φορά ανακάλυψε μία. Όσο για τα πονάκια και την πίεση, πείτε το στο γιατρό σας καλύτερα.

Α, βλέπω ότι το σχήμα κρεμάλας δεν το γλιτώνουμε όταν πρόκειται για κουνουπιέρες! Οπότε, τι να τη βγάλω αυτήν που έχω, που είναι σίγουρη και στερεή και να βάλω άλλη; Αν και, οι περισσότεροι μου είπαν ότι δεν τους βόλεψε η κουνουπιέρα γενικώς και δεν την πολυχρησιμοποίησαν.

Πώς ήταν δηλαδή η βάση κουνουπιέρας; Αυτή που έχει η κούνια που έχουμε είναι ξύλινη, και είναι καρφωμένη πάνω στην κούνια. Στηρίζεται σε δύο ξύλα και έχει στην κορυφή ένα ξύλινο τετράγωνο, πάνω στο οποίο μπαίνει η κουνουπιέρα. Παλιά είχαμε και στα κρεβάτια μας τέτοια. Οι γονείς μου τα καλοκαίρια μας έβαζαν απαραιτήτως κουνουπιέρα, και ήταν πάρα πολύ αγριευτικό, λες και ήσουν σε κλουβί. Έρχονταν οι φίλες μου στο σπίτι και ντρεπόμουν, γιατί καμία δεν είχε ξαναδεί τέτοιο πράγμα και τους φαινόταν πολύ αστείο. Τελικά πάτησα πόδι και την ξεβίδωσαν.

Δύσκολο να κάνουν λάθος και τα τρία τεστ! Άντε βρε, κάνε μια χοριακή από Δευτέρα!!! Συγχαρητήρια, γιατί ξέρω πόσο το ήθελες!!!!!!!

Γειά σας! Κλασικά σαββατοκύριακο, γράφω μόνη μου!!! Τι έφαγα χτες: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και μία φέτα μαύρο ψωμί με βιτάμ και τυρί. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Μία μεγάλη μερίδα (την έφαγα σε δύο δόσεις) σαλάτα με μαυρομάτικα φασόλια, κρεμμύδι, πιπεριά και μαϊντανό. Απογευματινό: Μία φορμόζα. Σταφύλι. Βραδινό: Ένα σάντουιτς με χωριάτικο ψωμί, λούντζα, τυρί και ντομάτα. Ένα ποτήρι γάλα. Ε;

Ντέμη, εμένα μου λες για τους γιατρούς που μας αγχώνουν; Μερικές φορές σκέφτομαι ότι είναι εκεί ΜΟΝΟ για να μας αγχώνουν! Εγώ στα Τζάμπο δεν έχω πάει ποτέ μου, αλλά με εκνευρίζει γενικώς η φιλοσοφία τους, δηλαδή ο υπερκαταναλωτισμός που προωθούν. Επίσης, απ' όσο ξέρω, εκμεταλλεύονται τρομερά τους εργαζόμενους, όπως και οι περισσότερες μεγαλοαλυσίδες. Αφού σε ένα σχολείο της Θεσσαλονίκης είχαν πει στα παιδιά να πάρουν κάποια πράγματα για να φτιάξουν μια κατασκευή, και τους είπαν να μην τα πάρουν απ' τα Τζάμπο, γιατί εκμεταλλεύονται τους εργαζόμενους!!! Εμάς η κούνια που έχουμε έχει ενσωματωμένη κουνουπιέρα, η οποία είναι ξύλινη (η βάση, όχι η κουνουπιέρα) και είναι απαίσια, σαν κρεμάλα. Αλλά σκέφτομαι ότι δεν αξίζει τον κόπο να τη βγάλω και να βάλω κάτι άλλο, που μπορεί να μην είναι και τόσο γερό...

Γειά σας κορίτσια! Εμείς σήμερα πήγαμε για κουρτίνες, για το υπνοδωμάτιό μας και το παιδικό. Βρήκαμε μια πολύ ωραία για το παιδικό, γαλάζια με πειρατές. Για το δικό μας είδαμε διάφορες, μας έδειχνε κάτι φρικιαστικές, μας έδειξε και δύο ψιλοκαλές, αλλά ήταν πανάκριβες και δεν τρελαθήκαμε κιόλας. Για το δικό μας μάλλον θα πάρουμε από ένα άλλο μαγαζί, που βρήκα μια που μου άρεσε αρκετά, και μάλιστα απείρως φτηνότερη! Ευτυχώς δεν έχουμε να πληρώνουμε και ραφτικά, γιατί θα τα κάνει η μάνα μου. Εγώ πάλι, μέχρι κουμπί ξέρω και μπορώ! Αθανασία, δε νομίζω ότι φταίνε οι καφέδες. Έχεις δίκιο, ποιανού τα οικονομικά πάνε καλά; Εμείς ένα μισθό έχουμε, τον δικό μου, κι ο άντρας μου όσο και να ψάχνει, δουλειά δε βρίσκει. Τα τρία τελευταία χρόνια δουλεύει μόνο περιστασιακά. Τώρα από τον άλλο μήνα εγώ θα πάρω αύξηση, αλλά με τα νέα μέτρα θα μας κόβουν αρκετά απ' το μισθό μας και μπορεί να παίρνω και λιγότερα. Το πολύ-πολύ να παίρνω τα ίδια. Μάλλον κι εσύ γι' αυτό έχεις νεύρα. Εμένα ανέκαθεν το οικονομικό μου προκαλούσε φρικτό άγχος, κι αυτό γιατί δεν είμαι ποτέ μου οργανωμένη σ' αυτόν τον τομέα και είμαι και παντελώς άσχετη! Μήπως οι ενέσεις που κάνεις έχουν μέσα ορμόνες ή κάτι τέτοιο και σου προκαλούν και αλλαγή στον ψυχισμό σου; Είναι αρκετά φάρμακα που έχουν τέτοιες παρενέργειες. Εγώ παλιότερα έπαιρνα κάτι χαπάκια για τους ιλίγγους και μου προκαλούσαν τρομερό εκνευρισμό και κρίσεις άγχους... Μαρία, ετοιμάζεσαι για τη μεγάλη έξοδο; Εμείς θα βρισκόμασταν με ένα φιλικό ζευγάρι σήμερα, που μας είχαν πει να πάμε σπίτι τους για καφέ. Στέλνει το πρωί η κουμπάρα μου μήνυμα αν θέλουμε να βγούμε και της λέω ότι έχουμε κανονίσει. Τελικά, στέλνει ο άντρας μου μήνυμα στο φίλο του και του λέει "α, δεν μπορούμε σήμερα, θα πάμε Λευκωσία". Εν τω μεταξύ, αυτοί μας ζήτησαν να μας βαφτίσουν το παιδί. Μας είχαν πει και για το προηγούμενο παιδί, και μάλιστα, ο άντρας έλεγε τον άντρα μου "κουμπάρο". Εγώ εκνευριζόμουν, τελικά το έχασα, ξαναμένω έγκυος και μας είπαν και γι' αυτό. Εγώ, όμως, δε θέλω, γιατί δε συμφωνώ με τον τρόπο που μεγαλώνουν τα παιδιά τους και πιστεύω δε θα είναι καλή επιρροή. Προτιμώ να το βαφτίσει ο αδελφός μου, αλλά ο άντρας μου δε θέλει, όχι γιατί δεν τον συμπαθεί, αλλά γιατί ο αδελφός μου μένει στο εξωτερικό και δεν ξέρουμε αν θα γυρίσει ποτέ μόνιμα. Τέλος πάντων, τώρα αυτά είναι χαζομάρες, ας γεννηθεί το παιδί γερό, και βρίσκουμε νονό. Το πολύ-πολύ, μεταμφιέζομαι και το βαφτίζω εγώ!!!

Ααααχ! Τέλειο και το ψαράκι και το χορταράκι!!! Γιάμι!!! Μύριαμ, κάνε λίγο κράτει με τις δουλειές ρε παιδάκι μου! Εγώ από Πέμπτη αρχίζω σχολείο, θέλω ν' αρχίσω και τα ψώνια, και δεν ξέρω αν θα αντέχω... Όπως το κόβω, όμως, θα πάρω άδεια πολύ νωρίτερα από την ημερομηνία που αρχίζει η άδεια τοκετού, γιατί αν κουράζομαι, θα έχω περισσότερες συσπάσεις και θα μου γράψει άδεια ο γιατρός. Αναστασία, άντε, βάλε τα υποθετάκια (!), ξεκουράσου κι όλα καλά θα πάνε! Ηλιάννα, κουράγιο. Μην αγχώνεσαι! Ξεκουράσου, μην κάνεις δουλειές, και καθόλου αν γίνεται, και μια χαρά θα γεννήσεις! Σου έδωσε και φάρμακα ή μόνο ξεκούραση; Κατερινούλα, εμάς δεν είναι και τόσο καινούρια η πολυκατοικία. Μέσα στο σπίτι ρίξαμε ειδικό φάρμακο στα σιφόνια και φύγανε, αλλά όταν αφήσω ανοιχτά βράδι, έρχονται απ' έξω κάτι τεράστιες ιπτάμενες...

Γειά σας κοριτσάκια! Εμείς πήγαμε με τον άντρα μου για κουρτίνες. Βρήκαμε πολύ ωραίες για το παιδικό. Νομίζω καταλήξαμε σε μία που είναι σε απαλό γαλάζιο και έχει πάνω πειρατές, σε παιδικό σχέδιο, όμως, όχι τον Τζακ Σπάρροου ή τον Κοκκινογένη!!! Είδαμε και για το δωμάτιό μας, αλλά στο μαγαζί αυτό δεν βρήκαμε κάτι που να μας αρέσει, και ένα-δύο σχέδια που κάπως ταίριαζαν, ήταν πανάκριβα. Οπότε, μάλλον θα πάρω τα παιδικά (κουρτίνα και στόρι) από εκεί, και τη δική μας κουρτίνα απ' το άλλο μαγαζί που είχα πάει με τη μάνα μου. Ευτυχώς δεν έχουμε να πληρώνουμε και ραφτικά, γιατί θα τα ράψει η μάνα μου. Μίκι, κι εγώ ζαλίστηκα, κι ας κάναμε μόνο κανένα μισάωρο. Κουράζομαι τρομερά εύκολα πλέον... Αναστασία, τι έγινε πάλι με το αίμα; Σου είπε από πού προέρχεται; Βάλε κώλο κάτω κακομοίρα μου! Όλη μέρα ξάπλα σε θέλω. Θα ρωτήσω και θα μάθω! Κατερινούλα, άλλο να έχεις κάτι που έχει συναισθηματική αξία, κι άλλο χαζομάρες και άχρηστα πράγματα χωρίς καμία αξία απολύτως. Μόνο τα κεντημένα σεντονάκια που μου έστειλε έχουν συναισθηματική αξία και είναι και ωραία. Τα υπόλοιπα... Έκανα αυτό που μου είπες με το οινόπνευμα και όλα μια χαρά με το υπόθετο! Χτες βράδι το έβρεξα κιόλας, το έβαλα όσο πιο βαθιά μπορούσα και είχα λίγες απώλειες στο σερβιετάκι το πρωί. Βανεσσάκι, χτες βράδι του έβαλα κι εγώ Μότσαρτ! Χόρευε ωραία και καλά μες στην κοιλιά μου, εγώ εκστασιαζόμουν με τη μουσική, ο άντρας μου, μου έλεγε "τι ωραία μουσική είναι αυτή", οπότε σε κάποια φάση κοιτάω στο παράθυρο, και βλέπω πάνω στην κάσα μια τεράστια κατσαρίδα!!!!! Πάει η μαγεία του Μότσαρτ.... Είχα αφήσει ανοιχτά για να μπαίνει δροσιά και ήρθε μια ιπτάμενη... Γάλα που λέτε εγώ ακόμα ούτε σταγόνα. Για να δούμε... Σουτιέν θηλασμού δεν πήρα, μου κάνουν μια χαρά τα παλιά μου και δε γεμίζουν και τελείως, παρ' όλο που μεγάλωσε το στήθος μου. Εμείς σήμερα τρώμε λιθρίνι τηγανιτό και σέσκουλα βραστά. Τώρα το τηγανίζει ο άντρας μου και τρώμεεε!!!