Θέλω να γίνω μαμά

Γεια σας κορίτσια, τι κάνετε; Εγώ καλά είμαι. Το βράδι ξύπνησα τεσσεράμιση περίπου, και δεν μπορούσα να ξανακοιμηθώ. Τελικά, κατά τις εξήμιση, έδιωξα τον άντρα μου γιατί άρχισε να ροχαλίζει. Δεν είχε σκοπό να φύγει, αλλά ξύπνησε και το μωρό εκείνη την ώρα, οπότε βρήκε ευκαιρία και την έκανε μ' ελαφρά. Ευτυχώς ο Αντρέας ξανακοιμήθηκε, και τα κατάφερα κι εγώ και κοιμήθηκα λίγο. Μετά σηκώθηκα και του έκανα πρωινό για τον παιδικό, και μετά ξανακοιμήθηκα μέχρι τις έντεκα χεχε! Ευτυχώς σήμερα δεν έχω μαγείρεμα, ήθελα να τακτοποιούσαμε με τον άντρα μου τη βιβλιοθήκη που είχε ξεχαρβαλωθεί και την έφτιαξε κι είναι όλα τα βιβλία κάτω στο πάτωμα, αλλά πήγε σούπερ μάρκετ... Θέλω να καθαρίσω και κανένα δωμάτιο, αλλά θέλω να προετοιμαστώ και για το Κατηχητικό που έχω αύριο, να δω τι θα προλάβω μέσα σε λίγη ώρα. Καλά, χτες βράδι με έκανε ρεζίλι ο πανηλίθιος ο άντρας μου. Ξαπλώνουμε με τον Αντρέα για να τον κοιμήσω. Ο μικρός είχε λίγο βήχα, λέω στον άντρα μου, μήπως να του δώσουμε σιρόπι, λέει αυτός, άστο ακόμα λίγο να δούμε πώς θα πάει, αλλά πήγε να φέρει το σιρόπι να το έχουμε εκεί κοντά μας. Πάει στην κουζίνα που έχουμε τα φάρμακα, να με φωνάζει απ' την κουζίνα, ποιο σιρόπι να φέρει, κ.λπ. Του λέω, και ψάχνει να βρει σύριγγα. Εν τω μεταξύ, ο Αντρέας κι εγώ, εκείνη την ώρα, τραγουδούσαμε το "Χριστός Ανέστη", κι ο άλλος απ' την κουζίνα αρχίζει να φωνάζει "πού έχεις σύριγγες;". Εγώ δεν ήθελα να διακόψουμε το τραγούδι μας, αφού κάναμε προσευχή ουσιαστικά, σκέφτομαι "ε, πόση ώρα κρατάει το Χριστός Ανέστη; θα του πω μετά". Αλλά αυτός να συνεχίζει "ΠΟΥ ΕΧΕΙΣ ΣΥΡΙΓΓΕΣ;;;;; ΣΟΥ ΜΙΛΑΑΑΑΩΩΩΩΩΩ!!!!! ΔΕΝ ΑΚΟΥΥΥΥΥΣΣΣΣΣ;;;;;;; ΑΝΝΑ-ΜΑΡΙΑΑΑΑΑΑΑ!!!!! ΣΟΥ ΜΙΛΑΑΑΑΑΩΩΩΩΩΩ!!!!!! ΣΟΥ ΜΙΛΑΩΩΩΩΩΩΩ" και πάει λέγοντας. Ε, τελικά, κάποιος γείτονας μας χτύπησε τον τοίχο. Ρεζίλι μ' έκανε ο πανήβλακας. Βέβαια, δεν ήταν και τόσο αργά, έντεκα παρά ήταν, αλλά υπάρχουν και άνθρωποι που ξυπνάνε πεντέμιση και έξι η ώρα, δε γίνεται να έχουν τον άλλο να ουρλιάζει μες στη νύχτα, επειδή βαριέται να έρθει στο δωμάτιο απ' την κουζίνα να πει μια κουβέντα. Τέλος πάντων, να δω πόσες φορές τη μέρα θα συνεχίσει να με συγχίζει. Τώρα έφυγε τσαντισμένος, γιατί λέει, εξαφάνισα ένα ειδικό βουρτσάκι που αγόρασε απ' τα Τζάμπο, για να μαζεύει μικρά σκουπιδάκια. Όρεξη το είχα το μικρό βουρτσάκι, έλεος. Ο μαθητής που σας έλεγα ήρθε χτες στο σχολείο μαζί με την κοπέλα του. Δε μιλήσαμε, γιατί τους είδα την ώρα που φεύγαμε, αλλά ήταν ένα βήμα τουλάχιστον. Ανθή, μοιάζουμε στο θέμα "γιορτή της μητέρας"!!! Πάλι καλά, νόμιζα ότι είμαι η μοναδική! Πολύ τζέντλεμαν ο Πανούλης πάντως! Ο Αντρέας τις προάλλες όλο ανέφερε μια Τζουλιάνα, σας το είπα; Είναι ένα κοριτσάκι απ' την τάξη του! Εν τω μεταξύ, σήμερα το πρωί λέει, δεν ήθελε να πάει στο Μανιταρούλη, γιατί δεν έχει παιδάκια. Του λέω, καλά πού πήγαν; "Φύγανε" μου λέει. "Και κάθεσαι μόνος σου με τη δασκάλα;" τον ρωτάω. "Έφυγε κι η δασκάλα" μου απαντά, και όντως έχει πάει ταξίδι η δασκάλα, και τώρα τους κάνει μια άλλη κοπέλα. "Κι εσύ τι κάνεις" του λέω "κάθεσαι και κοιτάς τον τοίχο;" και μου λέει ναι... Μετά, βέβαια, έτρεχε ν' ανοίξει την πόρτα για να πάει όσο πιο γρήγορα γίνεται στο Ματιαούλη! Πολύ χάλια ο ύπνος σου πάντως... Μακάρι να στρώσει ο ύπνος της Αλεξάνδρας. Βάσω κι εγώ ακριβώς έτσι, δεν έχω συνειδητοποιήσει ότι θα κάνω κοριτσάκι! Και σε δυο μήνες γεννάω, χαχα! Για την εικόνα θα πάρω τη γυναίκα του παιδιού, να δούμε τι θα γίνει. Σας φιλώ όλες!!!

MAMAGIOTA γεια σου και καλώς όρισες στο φόρουμ μας! Είμαστε στην ίδια φάση ακριβώς! Εγώ γεννάω Ιούλιο και έχω κι εγώ ένα αγοράκι δυόμιση ετών! Τον πρώτο τον θήλασα 16.5 μήνες. Στην αρχή ήταν περίπου όπως τα λες κι εσύ, όλη μέρα σχεδόν στο στήθος, αλλά μετά τους δύο μήνες περίπου, ο θηλασμός ρυθμίστηκε, θήλαζε κανένα δεκάλεπτο-τέταρτο κάθε φορά και ήταν πολύ εύκολο. Απ' ό,τι έχω διαβάσει, όταν έχεις ήδη θηλάσει ένα παιδί, ο χρόνος που χρειάζεται για το θηλασμό των επόμενων είναι μικρότερος, αλλά δεν ξέρω κατά πόσον ισχύει, και κατά πόσον είναι απόλυτο για όλες τις περιπτώσεις. Το συγκεκριμένο θήλαστρο το έχω κι εγώ, και το χρησιμοποιήσα πάρα πολύ, αφού όταν ήταν ο μικρός μου τριών μηνών, επέστρεψα στη δουλειά. Η άντληση, πάντως, μου φαινόταν πολύ πιο κουραστική από το θηλασμό. Δηλαδή, εκεί που το μωρό θήλαζε δέκα λεπτά, εγώ χρειαζόμουν πάνω από μισή ώρα για να βγάλω γάλα, κι αυτό αφού είχε εδραιωθεί ο θηλασμός. Προηγουμένως, δεν το είχα χρησιμοποιήσει καθόλου και δεν ενδείκνυται, άλλωστε, γιατί στην αρχή της γαλουχίας, ο θηλασμός δεν έχει εδραιωθεί, οπότε το θήλαστρο μπορεί να κάνει περισσότερο κακό παρά καλό. Οπότε, μήπως τελικά θα σε δυσκολέψει περισσότερο το θήλαστρο, αν θα χρειάζεσαι περισσότερη ώρα για να αντλείς, παρά για να θηλάζεις; Όσο για το χειροκίνητο θήλαστρο, εγώ ούτε καν το επιχείρησα, πάντως όσες φίλες μου είχαν χειροκίνητο, δυσκολεύονταν πάρα πολύ, και έβγαζαν μικρές ποσότητες, ακόμα κι αν είχαν πάρα πολύ γάλα. Πάντως, θα πρέπει να ξέρεις γενικότερα ότι η ποσότητα που αντλείς με το θήλαστρο, δεν είναι ενδεικτική της ποσότητας του γάλακτος που έχεις. Υπάρχουν και γυναίκες που δεν μπορούν καθόλου να αντλήσουν με το θήλαστρο και παρ' όλα αυτά, θηλάζουν κανονικά. Αν, παρ' όλα αυτά, σκοπεύεις να αντλείς γάλα από την αρχή, για να μη σου κόψει το γάλα, καλύτερα θα ήταν να νοικιάσεις ένα νοσοκομειακό θήλαστρο, που δε συγκρίνεται με αυτά που κυκλοφορούν στην αγορά. Με το καλό να έρθει και το δεύτερο μωράκι σου!

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εμείς είμαστε καλά, αν και εγώ νιώθω τρομερή κούραση. Έφτιαξα γεμιστά σήμερα, και τα είδα όλα! Σκούπισα την κουζίνα, λίγο το ένα, λίγο το άλλο, νιώθω τώρα λες και έσκαβα όλο το βράδι... Τουλάχιστον, έφτιαξα αρκετά και δε θα έχω μαγείρεμα αύριο. Ο Αντρέας μια χαρά με τον παιδικό, προς το παρόν τα θετικά που είδα είναι ότι βλέπει πολύυυυ λιγότερη τηλεόραση, όχι μόνο επειδή λείπει το πρωί μέχρι το μεσημέρι, αλλά και δε ζητάει και ο ίδιος! Π.χ. σήμερα, μέχρι τώρα δεν είδε καθόλου κινούμενα σχέδια. Μια-δυο φορές ζήτησε, αλλά του είπα ότι τώρα θα φάμε, τώρα θα πάει βόλτα, κ.λπ., και δε ζήτησε ξανά! Επίσης, έμαθε τη σημασία του συγυρίσματος, και κάθε λίγο λέει τραγουδιστά "συγυ-ίζουμε, συγυ-ίζουμε". Βοηθάει λίγο στο συγύρισμα, και μετά, φυσικά, τα κάνει όλα χάλια, αλλά τουλάχιστον, μπαίνει στο νόημα! Κατά τα άλλα, δεν είδα κάποια άλλη αλλαγή, αλλά πιστεύω ότι είναι παιδάκι που ξέρει αρκετά πράγματα και έχει αρκετά αναπτυγμένο λόγο, οπότε δεν περιμένω να δω κάποια θεαματική διαφορά. Εν τω μεταξύ έχω έναν προβληματισμό: όταν ήμουν έγκυος στον Αντρέα, παρήγγειλα σε ένα φίλο μας αγιογράφο μια εικόνα του αγίου Ανδρέα. Τώρα, θέλω να παραγγείλω μια εικόνα του αγίου Γεωργίου σε μπούστο, όχι με δράκους, κ.λπ., αλλά έχει αρχίσει να κάνει εικόνες και ένας άλλος φίλος μας. Ρώτησα τιμή και τους δύο, και ο πρώτος μου είπε 120 ευρώ, ενώ ο δεύτερος είπε 120 χωρίς χέρια (δηλαδή να μην έχει ο άγιος χέρια, όχι να τη φτιάξει αυτός χωρίς να χρησιμοποιήσει τα χέρια του), και 150 με χέρια, όπλα, κ.λπ. Το θέμα είναι ότι ήθελα να παραγγείλω από το δεύτερο, γιατί έχει τρία παιδιά και μεγαλύτερη ανάγκη από τον πρώτο που είναι εργένης, ενώ επίσης, η γυναίκα του είναι αυτή που μας φέρνει ρούχα για τον Αντρέα. Ακόμη, η γυναίκα του μας πρότεινε, σε περίπτωση που τελικά η κουμπάρα μου δεν μπορεί να βαφτίσει το καινούριο μωρό, να το βαφτίσουν αυτοί. Οπότε, όλα κλίνουν υπέρ του δεύτερου, αλλά το σκέφτομαι ρε κορίτσια, 30 ευρώ είναι αρκετά, αγοράζω δυο σετ ζιπουνάκια για τη Γεωργία και σ' αυτή τη φάση προέκυψαν πολλά έξοδα... Να παζαρέψω ντρέπομαι, λέτε να πάρω τη γυναίκα του που είμαστε πολύ καλές φίλες να της πω ακριβώς τον προβληματισμό μου; Βάσω κι εγώ δεν είμαι και πολύ φαν της θάλασσας. Τον Αντρέα πάντως, τον παίρνουμε αργά το απόγευμα, δηλαδή σχεδόν πριν τη δύση του ηλίου. Προηγουμένως είναι πάααρα πολύ επικίνδυνος ο ήλιος, και φυσικά, δεν υπάρχει περίπτωση να σηκωθούμε απ' τις εφτά η ώρα να τον πάμε! Χαχα, κι εσείς Γιώργο; Πήξαμε στους Γιώργους και τις Γεωργίες σ' αυτό το ποστ!!! Το Χαρίκλεια, να σου πω την αλήθεια, δε μ' αρέσει καθόλου, αν και, μπορείτε να το κάνετε Χαρά. Αλλά το Χαρίλαος είναι εντελώς άλλο όνομα. Εντάξει βρε, στο τρίτο! Εγώ τον Αντρέα τον ένιωσα στις 19 εβδομάδες και τη Γεωργία νομίζω στις 17 ή και λίγο νωρίτερα. Εσύ πόσο είσαι τώρα; Μαρίνα ΠΗΤ έχω 16 Ιουλίου. Άντε, λες να είσαι κι εσύ εγκυούλα;;; Χεχε, κράτα μας ενήμερες. Ουφ, θέλω να συγυρίσω και να ξεσκονίσω το σαλόνι, παρ' όλο που δεν είναι ιδιαίτερα ακατάστατο (για τα δικά μας δεδομένα, βέβαια). Και μετά έχωω και σχολείοοοο... Αφήστε, χτες έμαθα κάτι και στεναχωρέθηκα πολύ: ένας μαθητής μας που είχε πρόβλημα με ναρκωτικά, ενώ είχε ξεφύγει και πήγαινε και σε κάποιο πρόγραμμα απεξάρτησης, ξανακύλισε τώρα... Μιλάμε για ένα πάρα πολύ καλό παιδί και πολύ καλό μαθητή, πανέξυπνο, αλλά δυστυχώς έχει αυτό το πρόβλημα... Τον πήραμε τηλέφωνο άπειρες φορές και δεν το σηκώνει, ο βοηθός διευθυντής του έστειλε μηνύματα στο κινητό και δεν απάντησε, και τελικά πήγε σπίτι του ο άνθρωπος και τον βρήκε. Μίλησαν πάρα πολλή ώρα και του υποσχέθηκε ότι τουλάχιστον δε θα αφήσει το σχολείο, αλλά δεν έρχεται καθόλου. Τα είχε φτιάξει με μια συμμαθήτριά του, που έχει κι αυτή αρκετά προβλήματα, άλλης φύσεως όμως, κι αντί να τον βοηθήσει αυτή η σχέση, τον πήγε πολύ πίσω, ενώ αναστάτωσε και την κοπέλα, και ούτε αυτή έρχεται σχολείο... Ουφ, ελπίζω να συνέλθουν, γιατί είναι και οι δύο εξαιρετικά παιδιά. Σας φιλώ κόρες, τα λέμε μετά.

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμείς μια χαρά! Ουφ, συνέχεια νιώθω κουρασμένη με το παραμικρό, και οι δουλειές παίρνουν αναβολή για την επόμενη μέρα... Έχω και το σχολείο, αλλά απ' την άλλη, μόνο που σκέφτομαι ότι θα μένω συνέχεια σπίτι, απελπίζομαι... Μάγδα, καλά, πριν λίγους μήνες δεν είχατε μετακομίσει; Περαστικά για το κρύωμα... Θάλασσα όταν λες, εννοείς πήγατε για κολύμπι ή μόνο βόλτα; Εγώ δε νομίζω να κάνω ούτε ένα μπάνιο φέτος! Μαρίνα μια χαρά το παρτάκι σας! Την τούρτα την έφτιαξες εσύ; Μόνο ένα παιδάκι είχε στο πάρτι; Για πες τι έφτιαξες; (ξερογλείφομαι, χαχα!) Στην παιδική χαρά κι εμείς κυνηγάμε τον Αντρέα συνήθως. Εγώ φοβάμαι πολύ τη τσουλήθρα, δηλαδή τη σκάλα της τσουλήθρας και διάφορα παιχνίδια με ύψος, που έχουν και τσουλήθρα. Εκεί είμαι συνέχεια από κάτω, και όταν ανεβαίνει τη σκάλα στέκομαι πίσω του και τον προσέχω. Ο Αντρέας είχε κάνει 3-4 φορές διάρροια την Πέμπτη, και μετά το Σαββατοκύριακο είχε λίγες μυξούλες. Τίποτα το φοβερό. Περνάει πολύ ωραία στον παιδικό πάντως! Ρουχαλάκια για το νεογέννητο θ' αγοράσουμε αναγκαστικά, γιατί αυτά που έχουμε είναι χειμωνιάτικα. Αλλιώς, θα φορούσε αυτά του Αντρέα, άλλωστε τα περισσότερα είναι σε ουδέτερα χρώματα, γιατί ούτε το στερεότυπο "γαλάζιο για αγοράκι" μου αρέσει. Βέβαια, έχουμε και πολλά γαλάζια, απ' αυτά που μας έφεραν... Σας φιλώ κορίτσια!

Γεια σας κοριτσάκια! Λίγη η κίνηση στο καφενεδάκι μας... Εμείς είμαστε καλά, ο Αντρέας σήμερα πήγε στον παιδικό κανονικά, από τις οκτώμιση μέχρι τη μία. Πήγαμε και οι δύο να τον πάρουμε, και όταν πήγαμε στην τάξη του, καθόταν στο τραπέζι και έπαιζε με ένα εκπαιδευτικό παιχνίδι μαζί με τη δασκάλα του. Στην τάξη ήταν άλλα τρία παιδάκια νομίζω. Μόλις μας είδε, είπε στη δασκάλα "να ο μπαμπάς μου. Α, και η μαμά μου", και εννοείται, ούτε που κουνήθηκε, να έρθει κοντά μας, να δείξει ρε παιδί μου ότι χάρηκε λίγο που μας είδε.. Καθίσαμε λίγο για να ρωτήσω τη δασκάλα διάφορα πράγματα, και σε λίγο ήρθε η μαμά ενός κοριτσιού να το πάρει. Μόλις την είδε το κοριτσάκι έτρεξε πάνω της και την αγκάλιασε. Λέω στον άντρα μου "να πώς υποδέχεται τους γονείς του ένα κανονικό παιδάκι...". Ρώτησα τη δασκάλα πώς τα πηγαίνει ο Αντρέας και μου είπε ότι έχει προσαρμοστεί σχεδόν, παίζει με τα άλλα παιδάκια, δεν έχει πρόβλημα να μοιράζεται παιχνίδια, μαθαίνει σιγά-σιγά τραγουδάκια, κ.λπ. Τη ρώτησα αν ενημερωνόμαστε εμείς για τα μαθήματα που κάνουν, και μου είπε ότι κάθε ένα με ενάμιση μήνα παίρνουμε ενημερωτικό φυλλάδιο, και φυσικά, όποτε θέλουμε, ρωτάμε. Στις 29 Μαΐου θα έχουν τη γιορτή τους, και αν θέλει ο Αντρέας μπορεί να λάβει κι αυτός μέρος. Αλλά, λέει, τα μικρά παιδάκια κάτω των τριών, βγαίνουν στη σκηνή με τις μαμάδες τους... Οπότε, θα πρέπει να γίνω κι εγώ σταρ! Εννοείται ότι μετά ο Αντρέας δεν ήθελε να φύγει, πήγαινε από το ένα παιχνίδι στο άλλο, από το ένα ράφι στο άλλο. Δέχτηκε να φύγουμε με τη χιλιοστή φορά που του είπαμε ότι θα φάμε μακαρόνια. Καγκουράκι ό,τι έχει σχέση με ρούχα το απεχθάνομαι. Κι εμείς πρέπει να φτιάξουμε τη ντουλάπα του Αντρέα, να μπουν ράφια, να κατέβουν τα βρεφικά και να αγοραστούν και άλλα (μια που είναι όλα χειμωνιάτικα), να μπουν τα βρεφικά στη συρταριέρα και τα αντρέικα στη ντουλάπα, και φυσικά, να κατέβουν και τα δικά μας καλοκαιρινά και να μαζευτούν τα χειμωνιάτικα. Μόνο που τα σκέφτομαι απελπίζομαι... Το δωράκι από τον παιδικό τελικά το φτιάξανε η δασκάλα με τα άλλα παιδάκια την Παρασκευή, και μου το έφερε ο Αντρέας τη Δευτέρα, αφού απουσίαζε την Παρασκευή. Δεν πειράζει, άλλωστε, όπως είπα η ημέρα της μητέρας, μαζί με τις υπόλοιπες "ημέρες" (π.χ. ημέρα της γυναίκας, ημέρα του πατέρα, ημέρα του παιδιού, κ.λπ.) με αφήνουν αδιάφορη. Μάλλον μόνο εγώ δε συγκινούμαι μ' αυτά, όλος ο υπόλοιπος κόσμος χύνει το δάκρυ ποτάμι! Το δωράκι της Αγγελικής το είδα στο φέισμπουκ, είναι πάρα πολύ όμορφο! Κι εμάς ο Αντρέας σήμερα ξύπνησε στις εξήμιση, και εκνευρίστηκα, γιατί είχε κοιμηθεί εντεκάμιση, δηλαδή πολύ λίγες ώρες, και επιπλέον, θα έπρεπε να τον κρατάω μέχρι τις οκτώ παρά που θα ξυπνούσε ο άντρας μου, για να τον ετοιμάσει για τον παιδικό. Ευτυχώς τελικά τον κατάφερα και ξανακοιμήθηκε χωρίς να πιεί γάλα, και τελικά σηκώθηκα εγώ στις εφτά και σαράντα, του έφτιαξα γάλα και τον ξύπνησα. Καλά, πολύ γέλασα με τον τρόπο που έγραψες για τις δημοτικές εκλογές! Όλα είναι θέμα καρέκλας τελικά. Πωπω ρε Βάσω, τι έπαθες κι εσύ... Αμάν, δεν έχω χειρότερο απ' την ιγμορίτιδα. Ο πονοκέφαλος της ιγμορίτιδας είναι κάτι το απίστευτο, δεν μπορείς ν' ανοίξεις τα μάτια σου... Και φαρυγγίτιδα μαζί... Πωπω... Μη φοβάσαι, υπάρχουν αντιβιώσεις που δεν πειράζουν στην εγκυμοσύνη. Εγώ στην προηγούμενη εγκυμοσύνη πήρα πάνω από δέκα αντιβιώσεις λόγω μολύνσεων, και σ' αυτήν πήρα δύο φορές λόγω ασθενειών. Αυτό τώρα που σου είπε, ότι ο πυρετός είναι χειρότερος για το έμβρυο από τα φάρμακα, δεν ξέρω κατά πόσον ισχύει. Εγώ ήξερα ότι ο πυρετός είναι κάτι φυσιολογικό και δεν επηρεάζει καθόλου το έμβρυο. Αλλά σίγουρα, δε γίνεται να είσαι τόσο άσχημα άρρωστη στην εγκυμοσύνη, γιατί δεν ξέρεις και πώς θα εξελιχθεί μια ασθένεια, και σίγουρα, η ιγμορίτιδα θέλει αντιβίωση! Χαχα, αγοράκι εσύ;;; Θα κάνουμε κάθε φορά αντίθετα!!! Εγώ ήμουν σίγουρη ότι είχες κοριτσάκι!!! Αλλά και για μένα, ήμουν σίγουρη ότι είχα αγοράκι! Φιλιά κόρες, τα λέμε!

Καλέεεε!!!! Πού χαθήκατε όλες;;;

Γεια σας κορίτσια! Δε με ξέρετε, μπαίνω καμιά φορά και κοιτάω το θεματάκι σας, γιατί σας "ζηλεύω", με την καλή έννοια, βέβαια, που είστε περίπου δύο μήνες πιο μπροστά από μένα! Θα ήθελα να ευχηθώ σε όσες γέννησαν να τους ζήσουν τα μωράκια τους, και σε όσες περιμένουν (περιμένουμε) με το καλό! Επειδή πήρε το μάτι μου κάτι για το θηλασμό, αν τα μωρά σας, σας κάνουν πληγές, θα πρέπει να αφήσετε το στήθος γυμνό να αερίζεται καλά, και να βάλετε κάποια ειδική αλοιφή. Κυκλοφορούν διάφορες με λανολίνη, αν δεν κάνω λάθος, ενώ συστήνεται και το σπαθόλαδο. Μπορείτε να το βρείτε σε καταστήματα με βιολογικά. Εμείς αγοράσαμε από αυτό το site: http://www.monastiriaka.gr/iamatika-laia-siropia-c-209_55.html?page=2 Αλλά, πρέπει να ξέρετε ότι οι πληγές στο θηλασμό προκαλούνται κυρίως από το λανθασμένο τρόπο με τον οποίο το μωρό πιάνει το στήθος. Θα πρέπει το μωρό να ανοίξει τελείως το στόμα και να πιάσει όλη τη θηλή και σχεδόν όλη την άλω, δηλαδή το καφέ που είναι γύρω από τη θηλή. Αν δείτε ότι το μωρό δε θηλάζει κατ' αυτόν τον τρόπο, τότε βγάλτε το από το στήθος και ξαναβάλτε το, όσες φορές χρειαστεί, αλλιώς το πρόβλημα θα διαιωνίζεται. Εννοείται ότι δεν τραβάμε το μωρό απ' τη θηλή, γιατί την κάνει τσίχλα, αλλά βάζουμε το μικρό δαχτυλάκι ανάμεσα στο στόμα του και τη θηλή μας. Μόλις πιάσει σωστά το στήθος, θα το καταλάβετε αμέσως, αφού θα πονάτε πολύ λιγότερο. Σιγά-σιγά σκληραίνουν και οι θηλές και δε θα καταλαβαίνετε τίποτα! Καλούς θηλασμούς εύχομαι στις λεχώνες και καλή γέννα στις επίτοκες!

Καλά, δε θα το πιστέψετε! Κάναμε ένα παζλ στο πάτωμα με τον Αντρέα, κι εγώ κουράστηκα πολύ και πόνεσε η μέση μου, όπως καθόμουν κάτω. Τώρα θέλει άλλα παιχνίδια, μου λέει "μα δεν κου-άστηκες. Να σε τγίψω" και μου σηκώνει την μπλούζα και μου κάνει υποτίθεται μασάζ!!!!

Χαχα, τελικά μου έφερε σήμερα τα δώρα του ο Αντρέας για τη γιορτή της μητέρας: ένα γαρύφαλλο, ένα κολλάζ με μια μαμά και ένα μωράκι, και διάφορα χαρτάκια κολλημένα γύρω-γύρω, σε ζωγραφισμένη κορνίζα, ένα "δίπλωμα της καλύτερης μαμάς", τυπωμένο αυτό, με χώρο για να γράψουν το όνομά τους από κάτω, τα μεγαλύτερα παιδάκια προφανώς, και μια γλαστρούλα με ένα μεγάλο χάρτινο λουλούδι, ζωγραφισμένο με μπογιές και κολλημένα χαρτάκια. Αυτό τελικά κατέληξε σε μια γλάστρα στο μπαλκόνι, γιατί ο Αντρέας μου είπε "θέλω να το φυτέψω σε γλάστγια με χώματα"!!! Α, τώρα αδειάζει το υπόλοιπο περιεχόμενο της γλάστρας, κάτι χαρτάκια που τη στόλιζαν, και καλά σαν χώμα! Δεν μπορώ να πω ότι συγκινήθηκα, απλά μου άρεσε που έφερε χειροτεχνίες από το νηπιαγωγείο. Τώρα, δεν ξέρω τι έφτιαξε ο Αντρέας, και τι η δασκάλα!

Έκανε σκούπα τελικά, και λέει, θα σφουγγαρίσει μετά... Για τη Γιουροβίζιον που λες, Κατερίνα, εγώ δεν ασχολήθηκα καθόλου, ούτε καν ήξερα ότι έχει Γιουροβίζιον. Είχε πάρει το μάτι μου τον τύπο/τύπισσα που κέρδισε, αλλά δεν είχα ασχοληθεί. Τελικά δεν κατάλαβα, είναι τρανσέξουαλ ή τραβεστί; Νομίζω ότι η εμφάνισή του/της ήταν αποκρουστική, γιατί έγινε ηθελημένα μόνο και μόνο για να προκαλέσει και να δημιουργήσει εντυπώσεις. Σου λέει, τόσα τρανσέξουαλ και τραβεστί έχουν βγει στο τραγούδι και γενικά στη show biz, εμένα θα προσέξουν; Με τα μούσια, όμως, έγινε πασίγνωστος/η, αλλιώς κανείς δε θα ασχολούνταν. Ένας φίλος του αδελφού μου που είναι καθηγητής φυσικής σε Πανεπιστήμιο στην Αγγλία και είναι δηλωμένος γκέι, με μόνιμη σχέση, κ.λπ., δήλωσε στο facebook ότι θα προτιμούσε να βλέπει περισσότερους γκέι άντρες να παρουσιάζουν επιστημονικά ντοκιμαντέρ, κ.λπ., παρά να ξεφτιλίζονται έτσι, γιατί μ' αυτόν τον τρόπο δεν πετυχαίνουν τίποτα οι γκέι. Ίσως να έκαναν κάτι με τέτοιες προκλήσεις στη δεκαετία του '70, όχι, όμως, και τώρα. Αυτά τα έγραψε ο τύπος που είναι γκέι και το λέει, χωρίς να κρύβεται. Έτσι και τολμήσουμε εμείς να πούμε κανέναν άσχημο λόγο για τον τραγουδιστή/ια, θα πέσουν να μας φάνε, ότι είμαστε οπισθοδρομικοί, ότι ζούμε στο μεσαίωνα, ότι πρέπει να μάθουμε να σεβόμαστε το διαφορετικό και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο...

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εμείς σχετικά καλά. Ο Αντρέας δεν κάνει πια διάρροιες, αλλά έχει μυξούλες. Εγώ χτες βράδι είχα πονόλαιμο, και λέω "άντε, πάλι αρρώστησα", αλλά ευτυχώς τώρα φαίνεται σαν να πέρασε... Τον έστειλα στον παιδικό, γιατί έχει απλά λίγες μυξούλες, ούτε πυρετό, ούτε βήχα. Εννοείται ότι πήγε καταχαρούμενος! Το σαββατοκύριακο δεν κάναμε τίποτα. το Σαββάτο πήγα Κατηχητικό και μετά επίσκεψη στην κουμπάρα μου. Έλεγα να πηγαίναμε όλοι μαζί, αλλά ήμουν ήδη στην εκκλησία για το Κατηχητικό, και το σπίτι της είναι ακριβώς από πίσω, έτσι πήγα κατευθείαν. Την Κυριακή το μεσημέρι στους γονείς μου για φαγητό, κλασικά, και μετά σπίτι. Θα πηγαίναμε σε ένα πανηγυράκι στο σχολείο που πηγαίνει η κόρη μιας φίλης μου, αλλά ευτυχώς με πήρε η φίλη μου τυχαία να μου πει να πάμε παραλία, κι έμαθα ότι το πανηγυράκι είναι την άλλη Κυριακή!!! Στην παραλία είχε διάφορες εκδηλώσεις, αλλά φυσούσε πολύ, γενικώς χτες το απόγευμα χάλασε ο καιρός, κι έτσι μείναμε σπίτι. Ήρθε η μάνα μου κι αρχίσαμε να συγυρίζουμε τη ντουλάπα του Αντρέα (=βγάζαμε τα ρούχα από τις σακούλες και τα ξαναβάζαμε μέσα, χωρίζοντάς τα κάπως κατά ηλικίες, παρ' όλο που ήταν ήδη χωρισμένα). Εν τω μεταξύ, ακούστε φάση για να καταλάβετε πόοοοσο δυσκολεύει η μάνα μου τη ζωή της: βγάζουμε τα ρούχα από μια σακούλα, τα χωρίζουμε, ποια θα του κάνουν του χρόνου, ποια όχι, κ.λπ., και τα διπλώνουμε. Όταν πήγαμε να τα βάλουμε στη σακούλα, τη βλέπω να τα ξεδιπλώνει και να τα ξαναδιπλώνει με άλλο τρόπο. Της λέω "καλά, γιατί τα δίπλωσες έτσι, αφού τα ήθελες αλλιώς, και κάθισα κι εγώ και δίπλωσα ένα σωρό ρούχα και τώρα πρέπει να τα ξανακάνουμε απ' την αρχή;". "Τα διπλώσαμε πρόχειρα" ήταν η απάντηση... Εν τω μεταξύ, βρήκαμε ένα σωρό άχρηστα πράγματα που είχαμε αγοράσει όταν γεννήθηκε ο Αντρέας, π.χ. ειδικές ζώνες για πορτ μπεμπέ που δεν καταφέραμε ποτέ να τις βάλουμε, αφού ούτε στο μαγαζί που τις αγοράσαμε ήξεραν πώς μπαίνουν, ένα στρωματάκι για να τον κάνουμε μπάνιο και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο! Καγκουράκι περαστικά... Τι ήταν αυτό καλέ;;;; Πάντως κι εγώ χτες που έφαγα παγωτό, ένιωθα μετά ενοχλήσεις στο λαιμό. Αλλά δε νομίζω ότι έπαθες τέτοιο κακό απ' το παγωτό και μόνο! Ξανάφαγα αρκετές φορές και δε με πείραξε. Παλιότερα έτρωγα κανονικά και το χειμώνα, άσε που είχε φάσεις που το παγωτό ήταν πιο ζεστό από την ατμόσφαιρα! Μάγδα όντως τρομακτικό αυτό που σας συνέβη... Ευτυχώς που δεν ήταν τίποτα τελικά... Κι εγώ θυμάμαι όταν είχα το ατύχημα με το αυτοκίνητο, είχαν σταματήσει αρκετά αυτοκίνητα, και κάθισαν οι άνθρωποι μαζί μου μέχρι που ήρθε το ασθενοφόρο, παρ' όλο που ήταν νύχτα, κι εγώ μια χαρά. Για τις δημοτικές εκλογές, συμφωνώ με την Κατερίνα, πρέπει να κοιτάμε άτομα και όχι κόμματα. Κατερίνα, τι γλύκας ο Δημητράκης με το χουόνια πολλά!!!!! Μόνο εμένα αφήνει αδιάφορη η γιορτή της μητέρας; Η μαθήτρια έκανε κι άλλα: προχτές που αρχίσαμε την επανάληψη για τις εξετάσεις των Νέων Ελληνικών, μου είπε ότι ο καθηγητής τους πέρσι, όταν έκαναν επανάληψη, τους τόνιζε με τρόπο ό,τι θα ήταν μέσα στο γραπτό, με αποτέλεσμα, ουσιαστικά να τους πει ακριβώς τι θα είχε στις εξετάσεις, και διάβασαν μόνο αυτά και δεν μπερδεύτηκαν, ενώ, μου λέει, αν τα διαβάσουμε όλα, θα μπερδευτούμε. Εννοείται ότι, ούτε καν το συζήτησα, σιγά μην τους πω και τι θα έχει μέσα το γραπτό. Αφήστε που, και απαντημένο να τους το δώσω από πριν, πάλι δε θα γράψουν... Σας αφήνω, επιτέλους αποφάσισε ο άντρας μου να κάνει καθαριότητα στο σαλόνι! Α, για πείτε ρε κορίτσια: τι δώρο να κάνω στο γυναικολόγο αυτή τη φορά; Στον Αντρέα του είχαμε κάνει μια εικόνα των αγίων Αναργύρων, από αγιογράφο. Τώρα τι να του κάνουμε; Κάτι που να είναι και προσωπικό και καλό.

Ο Αντρέας: για κάποιο λόγο, μου λέει "άτακτη, άτσαλη μάμα", και μετά το κάνει στο αρσενικό και μου λέει "άτακτος, άτσαλος μάμας"!!!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμείς καλά. Ευτυχώς χτες δεν ήταν τελικά και τόσο δύσκολη η μέρα στο σχολείο. Στην επιτήρηση πήγε ένας άλλος συνάδελφος, γιατί είχε μόνο μια ώρα μάθημα, ενώ εγώ τέσσερις, και ένιωθε άσχημα να πάω εγώ για επιτήρηση και μετά σερί μάθημα κι αυτός να κάθεται! Τη δεύτερη ώρα είχα μέσα μόνο ένα μαθητή και κουβεντιάζαμε, αλλά και τους άλλους δύο να είχα (τρία άτομα έχει η τάξη!) πάλι θα κουβεντιάζαμε, αφού έχουμε τελειώσει την ύλη. Τρίτη ώρα είχα διαγώνισμα, οπότε καθόμουν, και η τρελή μαθήτρια δεν ήρθε, προφανώς για να μην μπει στη διαδικασία να κάνει το διαγώνισμα ή να πάει στο διευθυντή να παραπονεθεί, γιατί ήξερε ότι δε θα έβρισκε συμπαράσταση αυτή τη φορά. Τέταρτη ώρα πάλι με την ίδια τάξη, επανάληψη χαλαρά στα Νέα Ελληνικά για τις εξετάσεις, και τελευταία ώρα Ιλιάδα και πάλι επανάληψη για διαγώνισμα. Μάγδα εμένα να δεις πόσο με νευριάζει η τρελή μαθήτρια. Πέρσι κλαιγόταν ολόχρονα ότι έχει σοβαρό οικονομικό πρόβλημα, ενώ παράλληλα παρακολουθούσε μαθήματα ζωγραφικής σε ιδιωτικό ατελιέ στη Λάρνακα (= μισή ώρα ταξίδι με το αυτοκίνητο και άλλη μισή να γυρίσει, δίδακτρα, υλικά, κ.λπ.), αγόρασε i-phone, ετοιμαζόταν να βαφτίσει ένα παιδί, και εμείς τη βοηθούσαμε με πακέτα τροφίμων, ενώ έπαιρνε βοήθεια κι από χίλιους δυο άλλους φορείς. Φέτος κυκλοφορεί με τάμπλετ, ενώ τα παιδιά της έχουν από ένα τάμπλετ κι αυτά, πήγε ταξίδι στο Παρίσι και τις Ολλανδικές Αντίλλες (όλα πληρωμένα είπε), και τώρα, ετοιμάζεται να κάνει και λιποαναρρόφηση!!! Δύο φορές που πήγε ταξίδι, γύρισε και έκανε παράπονα ότι προχώρησαν οι καθηγητές κι έμεινε πίσω, ότι δεν κάνει τα διαγωνίσματα, γιατί έλειπε, κι άλλα τέτοια. Ωραίο το μάθημα με την ψυχολόγο. Εγώ σίγουρα δε βάζω όλους τους άλλους πάνω από μένα, χιχι! Καλά, πάλι μετακόμιση στη δουλειά; Είναι η γιορτή της μητέρας αύριο ε; Κρίμα που δεν πήγε χτες ο Αντρέας στον παιδικό, θα μου έφερνε δωράκι λογικά. Δε βαριέσαι, τα ψιλοβαριέμαι αυτά. Σας φιλώ κόρες!

Ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, απ' όσο ξέρω, είναι σαφής επί του θέματος: είναι υπέρ των εμβολίων. Κοίτα εδώ: http://www.onmed.gr/farmako/312037/pou-ta-emvolia-sozoun-ekatommuria-zoes-kathe-chrono/ και εδώ http://www.protothema.gr/ugeia/article/372785/o-emvoliasmos-sozei-zoes-leei-o-pagosmios-organismos-ugeias-/ ενδεικτικά. Οι ομοιοπαθητικοί γιατροί έχουν πάρει θέση επίσης για τα εμβόλια. Μπορείς να δεις στη σελίδα τους: http://www.homeopathy.gr/homeopathy/vaccines_homeopathy.html Όσα λέγονται εδώ είναι τεκμηριωμένα και νηφάλια, μακριά από εκφοβισμούς και καταστροφολογίες. Το μακρύ τους και το κοντό τους το λένε συνήθως διάφοροι μη επαγγελματίες υγείας, οι οποίοι κάνοντας έρευνα (στο ίντερνετ συνήθως) κάθονται και γράφουν άρθρα, σε μεγάλο βαθμό τρομακτικά, επίσης στο ίντερνετ, και όχι σε κάποιο επιστημονικό περιοδικό (αφού άλλωστε δεν είναι επιστήμονες, τουλάχιστον όχι επιστήμονες γιατροί), τα οποία άρθρα θα γίνουν την επόμενη μέρα υλικό για την έρευνα άλλων τέτοιων "ερευνητών". Προχτές διάβαζα ένα σχόλιο που είχε γράψει κάπου ένας τύπος, ότι τα εμβόλια έχουν σκοπό τη στείρωση και το γενετικό αφανισμό των Ελλήνων, μαζί με τους ψεκασμούς και τα μεταλλαγμένα. Τώρα, πώς να πάρεις στα σοβαρά τέτοιες ανοησίες, που λέγονται από κάποιον "Ανώνυμο", σε κάποια μη επιστημονική σελίδα στο ίντερνετ, και φυσικά, χωρίς κανένα στοιχείο; Σίγουρα τα εμβόλια έχουν παρενέργειες, σίγουρα υπάρχουν πολλά συμφέροντα γύρω από αυτά, αλλά δεν είναι ανάγκη να τρελαινόμαστε κιόλας...

Γεια σας κοριτσάκια! Πώς πάει; Εμείς καλά, ο Αντρέας σήμερα έμεινε σπίτι, αλλά δεν ξανάκανε διάρροια. Έκανε κακά μόνο μία φορά, το πρωί, και έχουν αρχίσει ήδη να σφίγγουν. Το πρωί που ξύπνησε είπε "π-έπει να πάω το Ματιαούλη αμέσως", μετά το ξέχασε, αλλά το μεσημέρι που νύσταξε και κουράστηκε, είπε αρκετές φορές ότι θέλει να πάει στο Μανιταρούλη. Μάλιστα, μας το έλεγε και συλλαβιστά, μήπως και δεν το καταλάβουμε: "ΜΑ-ΤΙ-Α-ΟΥ-ΛΗΗΗΗΗΗΣ" και μετά του λέω "πεθύμησες το νηπιαγωγείο σου;" και μου απαντά "Ματιαούλη το λένε"!!! Σήμερα έχω πάρα πολύ δύσκολη μέρα στο σχολείο, κατ' αρχήν έχω να πάω να πάρω τα σάντουιτς, μετά στο αυτοκίνητο έχουμε το φαφλατά..., πρώτη ώρα με έβαλαν επιτήρηση στις εξετάσεις, και μετά απ' αυτό έχω τέσσερις συνεχόμενες ώρες μάθημα... Αφήστε που, η τρελή μαθήτρια είχε πάει ταξίδι στις Ολλανδικές Αντίλλες και λέει, δε δέχεται να κάνει το διαγώνισμα που έχουν σήμερα, γιατί λέει, δε διάβασε, ενώ η ύλη είναι ΜΙΑ σελίδα και το διαγώνισμα θα γίνει με ΑΝΟΙΧΤΑ βιβλία. Χτες της είπα ότι αν δεν το κάνει σήμερα δε θα της δώσω άλλη ευκαιρία και φάνηκε να το δέχεται, αλλά σήμερα με πήρε τηλέφωνο για να μου πει ότι δεν είναι στο σπίτι, και μετά θα έχει τα παιδιά της, και πότε θα προλάβει να διαβάσει, κ.λπ., και να το κάνει τη Δευτέρα. Της λέω, μα θα είναι με ΑΝΟΙΧΤΑ βιβλία και η ύλη είναι ΜΙΑ σελίδα, εκεί αυτή. Ουφ, δεν ξέρω τι θα κάνω... Δε θέλω να τσακωθώ τελευταίες μέρες, ούτε, όμως, να μας κάνει κι ό,τι θέλει. Αν δεν μπορεί μέσα σε σαράντα λεπτά να διαβάσει μία σελίδα και να απαντήσει μερικές ερωτήσεις, εκ τω οποίων πολλές είναι πολλαπλής επιλογής, τότε τι ήρθε να κάνει στην α' λυκείου; Και να απαιτεί και καλούς βαθμούς; Στην α' δημοτικού θα έπρεπε να είναι... Τα νεύρα μουυυυυ.... Ανθή τη χρειαζόμαστε κι εμείς τη βόλτα μας. Αυτό το όλο με τα παιδιά, και έξω με τα παιδιά και μέσα με τα παιδιά, είναι πολύ κουραστικό. Δεν αντέχω αυτές που λένε "δεν έκανα παιδί για να το παρατάω και να βγαίνω, και τα κάνουμε όλα μαζί, και τρία χρόνια δεν έχω πάει μόνη μου ούτε μέχρι το περίπτερο" κ.λπ. Άσε μας ρε κοπέλα μου, εγώ πάντως κάτω απ' τα ρούχα μου δε φοράω στολή της σούπερ μαμάς. Πωπω, πολύ χάλια ο ύπνος της Αλεξάνδρας... Εύχομαι να στρώσει σύντομα! Βάσω ναι, δεν είναι καθόλου ανησυχητική η διάρροια, μάλλον κανένα κρύωμα θα ήταν. Έφαγε ελαφρά φαγητά, πήρε και το πρεβιοτικό, και ήδη νομίζω του πέρασε. Άλλωστε, κι ο ίδιος ήταν μες στην τρελή χαρά και χτες και σήμερα! Κι εγώ εκνευρίζομαι με ασήμαντα θέματα (ορμόνες γαρ), αλλά ο άντρας μου δεν το καταλαβαίνει, με αποτέλεσμα να τσακωνόμαστε κάθε τρεις και λίγο. Μαρίνα, καλή επιτυχία στο παρτάκι σας! Βρήκες θέμα τελικά; Σας φιλώ κοριτσάκια!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Γύρισα απ' το σχολείο, παίζω με τον Αντρέα, και είπα να μπω να δω και τι γράψατε. Φτωχή η σοδειά, καλέ, πού είστε όλες;;; Μάγδα μακάρι να μη βασανιστεί πολύ η γιαγιά. Κι εμείς σήμερα μάθαμε ότι πέθανε κάποιος, που δεν τον ξέραμε, αλλά μας ήταν απαραίτητος! Τρία χρόνια τώρα που πηγαίναμε σχολείο με το διευθυντή, βλέπαμε στο καφενείο ενός χωριού έναν τύπο πολύ περίεργο, με μακριά γενειάδα και ρούχα κάπως κουρελιασμένα, να κάθεται πάντα στο ίδιο τραπεζάκι στη βεράντα του καφενείου, και να έχει μπροστά του πάντα δύο μπουκαλάκια μπίρας. Ποτέ ένα ή τρία, πάντα δύο. Ο βοηθός διευθυντής που ήταν τότε στο σχολείο, τον είχε ονομάσει "ο διμπιρίτης" και κάθε μέρα τον βλέπαμε. Κάποιες φορές τον είδαμε να πηγαίνει, μια μια μηχανή του εντούρο, γεμάτη λάσπες και χώματα. Είχαμε δημιουργήσει ολόκληρο μύθο γύρω απ' αυτόν τον τύπο, λέγαμε ότι έχει δύο μικρά μπουκάλια μπίρας πάντα μπροστά του, επειδή του δίνουν κουπόνια για δύο μικρές μπίρες, κι άλλα τέτοια. Πέρσι τον βλέπαμε ενίοτε και με ένα μπουκάλι, και λέγαμε ότι λόγω της κρίσης, του μείωσαν τα κουπόνια, και δικαιούται μόνο ένα μπουκάλι. Βάζαμε στοιχήματα πόσες μπίρες θα έχει μπροστά του, μία ή δύο, τι ορεκτικό, γιατί συνήθως είχε μαζί του κάποιο μεζέ απ' το σπίτι του, σαλιγκάρια ξιδάτα ή φρούτα, και λέγαμε ότι όπως τον παρακολουθούμε εμείς, έτσι μας παρακολουθεί κι αυτός, και θα λέει "σήμερα θα έρθουν μ' αυτό το αμάξι" ή "σήμερα θα είναι αυτοί μέσα στο αυτοκίνητο" κι άλλα τέτοια. Μια φορά ο διευθυντής σταμάτησε το αυτοκίνητο και τον ρώτησε κάτι, άλλη φορά που δεν τον βλέπαμε για κάποιες μέρες, σταματήσαμε και πάλι ο διευθυντής ρώτησε τον καφετζή τι απέγινε αυτός ο τύπος. Το χειμώνα συνήθως εξαφανιζόταν, και εμφανιζόταν πάλι την άνοιξη, και λέγαμε ότι το χειμώνα πέφτει σε χειμερία νάρκη, και το καλοκαίρι βγαίνει απ' τη φωλιά του. Από το Μάρτιο κάθε φορά που περνούσαμε λέγαμε "άντε, σίγουρα σήμερα θα ήρθε" αλλά δεν τον βλέπαμε ποτέ. Αφού πήγε Μάιος και δεν έκανε την εμφάνισή του, αποφασίσαμε να ρωτήσει μια μέρα ο διευθυντής για τον διμπιρίτη. Χτες που δεν πήγα σχολείο, σταμάτησαν, κατέβηκε στο καφενείο και τους είπε "γεια σας, είμαι ο διευθυντής του εσπερινού σχολείου, και θα ήθελα να σας ρωτήσω γι' αυτόν τον κύριο που βλέπαμε", τους έκανε μια περιγραφή, και του είπαν "είναι στα κυπαρίσσια". Τελικά ο φίλος μας πέθανε εδώ και τρεις μήνες... Εξήντα χρονών ήταν μόνο, είπαν στο διευθυντή οι χωριανοί του... Τώρα θα μου πείτε, τι σας τα λέω όλα αυτά, ε, όσο να 'ναι, τόσα χρόνια τον βλέπαμε εκεί, ήταν κομμάτι της ζωής μας... Μάγδα, για τη δουλειά τι απορείς...; Έτσι δε γίνεται πάντα; Αυτοί που δουλεύουν είναι τα κορόιδα... Σας είχα γράψει την άλλη φορά για τη δική μου παρόμοια εμπειρία, αλλά που τελικά μου βγήκε σε καλό! Ο Αντρέας έκανε πάλι δύο φορές διάρροια, μεσημέρι και απόγευμα. Νομίζω δεν είναι και τόσο τραγικό, ο παιδίατρος μου είπε ελαφρά γεύματα, υγρά και προβιοτικό. Αύριο θα τον κρατήσουμε σπίτι καλύτερα και πηγαίνει τη Δευτέρα στον παιδικό. Σας φιλώ κοριτσάκια!

Σίγουρα επηρεάζεσαι, αλλά πλέον εγώ τουλάχιστον έχω σταματήσει να δίνω σημασία σε διάφορες θεωρίες συνωμοσίας και καταστροφολογίας που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο. Παλιότερα κάποιος με είχε βάλει σε μια ομάδα στο facebook σχετική με τη φυσική ζωή, κ.λπ. Το τι γραφόταν εκεί μέσα για τα εμβόλια, δε λέγεται... Από κάποιο σημείο και μετά, η ομάδα είχε καταλήξει να έχει ως βασικό της θέμα τα εμβόλια. Οι περισσότεροι γονείς εκεί μέσα δεν εμβολίαζαν τα παιδιά τους, και έβρισκαν παιδιάτρους που ήταν εναντίον των εμβολίων, για να τους υπογράψουν ότι τα παιδιά τους είχαν εμβολιαστεί, για να μην έχουν πρόβλημα στους παιδικούς σταθμούς και τα σχολεία. Τέτοιες ομάδες υπάρχουν πολλές, αλλά, όπως είπα και πριν, έχω πάψει να δίνω σημασία. Το άρθρο που παραθέτεις το διάβασα και είναι αρκετά καλό. Δεν είναι επιστημονικό, βέβαια, αφού λέει, π.χ. ότι πολλοί άνθρωποι γλίτωσαν από την τάδε ασθένεια, αλλά δε δίνει ούτε στατιστικές, ούτε πηγές, αλλά ίσως και να μη χρειάζονται σε ένα εκλαϊκευμένο άρθρο. Το ερώτημα που θέτεις, γιατί δε βγαίνουν οι παιδίατροι να πάρουν επίσημα θέση για το θέμα, απαντάται νομίζω στο άρθρο. Κατ' αρχήν, υπάρχουν πολλές ανακοινώσεις από παιδιάτρους και σχετικές υπηρεσίες, ενώ έχω παρακολουθήσει και σχετικές εκπομπές στην τηλεόραση, αλλά και στο ραδιόφωνο. Αλλά, όπως αναφέρεται στο άρθρο, συχνά οι παρεμβάσεις αυτές έχουν τα αντίθετα αποτελέσματα. Πολλοί μπορούν να σκεφτούν ότι οι παιδίατροι είναι υπέρ των εμβολίων, επειδή παίρνουν ποσοστά από τις εταιρείες. Επίσης, υπάρχουν παιδίατροι που είναι κατά των εμβολίων, άρα δεν είναι και τόσο εύκολο να βγει μια ανακοίνωση γενικά από τον παιδιατρικό σύλλογο ή από κάποιο άλλο επίσημο όργανο. Π.χ. γνωρίζω περίπτωση παιδιάτρου που λέει στους γονείς ότι κάνει στο παιδί τους εμβόλιο, ενώ του βάζει σκέτο νεράκι... Σίγουρα κάθε φάρμακο έχει παρενέργειες, αλλά σημασία έχει πιο πολύ το καλό που κάνει.

Γεια σας κοριτσάκια! Ευτυχώς κοιμήθηκα και ξεκουράστηκα! Όπως είπε και η Βάσω, γίνεται χαμός από βροχή! Πριν έριχνε καρέκλες. Πάλι καλά, δηλαδή, γιατί δεν έβρεξε φέτος. Ανθή καλά έκανες που έπιασες καναπέ! Ο άντρας μου κάνει πολλά στο σπίτι, αλλά μην ξεχνάς ότι δε δουλεύει. Καλά, ο δικός σου μαθητής είναι πολύ προχωρημένος! Ο δικός μου αποκλείεται να έκανε έναν τόσο δύσκολο συνδυασμό! Άντε να έλεγε "φιλάω τ' αυτιά μου". Θα το δοκιμάσω αυτό το πάνω-κάτω, να δούμε τι θα βγει την επόμενη φορά που θα φτιάξω κέικ. Καλά, πολύ γέλιο ο Πανούλης!!!! Κι ο Αντρέας μια-δυο φορές μου έχει πει "είσαι όμοφη μαμά". Βάσω μέσα Ιουλίου γεννάω. Κι ο Αντρέας κάνει τέτοια ακροβατικά με καρέκλες. Μια φορά που ήμασταν στους γονείς μου, πήρε ένα χαμηλό σκαμπό, ανέβηκε πάνω, έβαλε ένα άλλο πιο χαμηλό δίπλα, και τα έκανε σκαλιά κι ανεβοκατέβαινε. Όποτε πήγαινε να χάσει την ισορροπία του, ακουμπούσε στο τραπεζάκι μπροστά του. Ε, κάποια στιγμή μπερδεύτηκε, πήγε να πιαστεί απ' το τραπεζάκι, αλλά ήταν γυρισμένος αλλού, κι έτσι κατέληξε με το κεφάλι στο πάτωμα. Είχε χαλί, βέβαια, και δε χτύπησε, ούτε και έκλαψε, γιατί πολύ σπάνια κλαίει όταν χτυπάει, κι εγώ του είπα απλά "είδες που στο 'λεγα ότι θα πέσεις;". Ο πατέρας μου πάλι, έκανε σαν τρελός. Ουφ, με πήραν τηλέφωνο πριν από λίγο απ' τον παιδικό, και μου είπαν ότι ο Αντρέας έκανε δύο φορές διάρροια. Τι να τον πείραξε πάλι... Ίσως το μούσμουλο που έφαγε το πρωί, αν και, γενικώς τρώει μούσμουλα και δεν παθαίνει τίποτα. Έτσι κι αλλιώς, σε λίγο θα πήγαινε ούτως ή άλλως ο άντρας μου να τον πάρει. Αφήστε ρε κορίτσια, από προχτές το βράδι ακούγεται στο σαλόνι μας ένα σφύριγμα. Δεν μπορούμε να καταλάβουμε από πού προέρχεται. Δεν είναι από ηλεκτρική συσκευή ή πρίζα, δεν είναι απ' έξω, δεν είναι από σωλήνες νερού, δεν ξέρουμε από πού είναι...

Γεια σας και πάλι! Πήγα γιατρό το απόγευμα. 1400 πήγε η κυριούλα! Κατερίνα δεν έχω χειρότερο απ' τη χαρτούρα και τις ουρές... Τραύμα μου έμεινε από την εμπειρία μας στην ελληνική πρεσβεία. Εκεί που εμάς ζητάνε ένα χαρτί, εσάς ζητάνε δέκα. Τι ήταν αυτό το πράγμα... Θυμάμαι πέρσι που ο Δημήτρης δεν ήθελε να πάει σχολείο. Ο Αντρέας πάντως, το πρωί ξυπνάει και βιάζεται να πάει! Μίλησα και στο τηλέφωνο με τη δασκάλα του, και μου είπε ότι είναι πάρα πολύ καλός για πρώτες μέρες, αν και ακόμα σηκώνεται, δεν έχει μπει δηλαδή στο κλίμα της τάξης, αλλά είναι πάρα πολύ φυσιολογικό αυτό για τις πρώτες μέρες. Η αλήθεια είναι ότι νιώθω λίγες τύψεις που τον στέλνω στον παιδικό, του τύπου "καλά, δεν μπορώ εγώ να τον προσέχω και τον στέλνω αλλού;" ή "δεν μπορώ εγώ να του προσφέρω τίποτα και να του μάθω τίποτα και πρέπει να πάει αλλού να τα μάθει;", αλλά είναι χαζομάρες όλα αυτά. Ούτε το χρόνο έχουμε εμείς, ούτε την υποδομή του νηπιαγωγείου, αφήστε που σίγουρα, δεν έχουν μια τάξη γεμάτη παιδάκια για να παίζει. Μάλλον έχω επηρεαστεί από κάτι σούπερ μαμάδες που κυκλοφορούν σε διάφορες ομάδες του διαδικτύου και καταδικάζουν τους παιδικούς σταθμούς, ότι και καλά είναι για τις "τεμπέλες". Το πάνω-κάτω τι είναι ρε κορίτσια; Εγώ στον αέρα το ψήνω το κέικ. Μέχρι πριν λίγο καιρό, δεν είχα κανένα απολύτως πρόβλημα. Τώρα άρχισε να μου τα καίει... Ουφφ.... Μάλλον θα το βάλω στους 150 την επόμενη φορά. Ο παιδικός που πηγαίνει ο Αντρέας δεν προσφέρει καθόλου φαγητό. Παίρνουν τα παιδιά απ' το σπίτι. Το προτιμώ να σου πω την αλήθεια. Κάποιοι σταθμοί δίνουν και χαζομάρες, π.χ. δημητριακά, γαλοπούλα, έτοιμο χυμό και τέτοια και δεν το θέλω καθόλου. Ακολουθούν το πρόγραμμα του δημόσιου νηπιαγωγείου που δεν προβλέπει φαγητό για τα παιδιά. Μάγδα κι ο δικός μου άντρας νομίζω είναι ομάδα από μόνος του. Π.χ. σήμερα σηκώθηκε εφτάμιση, έκανε το γάλα του Αντρέα, τον άλλαξε, τον έντυσε, ξεκίνησαν να πάνε παιδικό, έκανε κακά ο Αντρέας, γύρισαν πίσω, τον άλλαξε, τον πήγε στον παιδικό, πήγε σούπερ μάρκετ και στον ψαρά, μετά πήγε και πλήρωσε το νερό, πήρε τον Αντρέα, πήγε φρουταρία, έφτιαξε πατάτες τηγανιτές και ψαράκια τηγανιτά και τσιπούρα ψητή για τον Αντρέα, έβαλε πλυντήριο, το άπλωσε, πήγε τον Αντρέα βόλτα για να κοιμηθεί, και θα πλύνει φυσικά και τα πιάτα. Άλλες μέρες, είναι όλη μέρα κολλημένος στον υπολογιστή... Δεν είπα ότι αναγουλιάζω, είπα ότι ζαλίζομαι! Εγώ τον Αντρέα συνήθως δεν τον σηκώνω, σηκώνεται μόνος του, και συνήθως, όταν χτυπήσει, δε θέλει αγκαλιές. Αν τον πάρουμε αγκαλιά, συνήθως κατεβαίνει και κάθεται κάπου μόνος του, κάτω από κάποιο τραπέζι τις περισσότερες φορές, μέχρι να του περάσει. Γενικώς δεν είμαι απ' αυτές που είναι όλη μέρα πάνω απ' το παιδί, κι άμα πέσει, του λέμε "ουουου, σιγά το πράγμα" και δεν το παίρνει κι αυτός στα σοβαρά. Οι γονείς μου πάλι, είναι υστερικοί... Και μετά αναρωτιόμαστε γιατί περπατήσαμε, κι ο αδελφός μου κι εγώ 16.5 μηνών. Το μόνο που φοβάμαι πάρα πολύ είναι οι σκάλες. Ακούστε ατάκα σήμερα ο Αντρέας: ήθελε ντε και καλά να δει Πέππα το γουρουνάκι και του λέω, "καλά θα σου βάλω, θα είσαι καλό παιδί;". "Ναι" μου λέει. "Εντάξει" του λέω "κάνε ένα σφουγγάρισμα και θα σου βάλω Πέππα". Και τι μου απαντά; "Μα δεν μπο-ώ να σφουγγα-ίσω. Είναι μεγάλη η σκούπα. Δε φτάνω να τη πιάσω"!!! Όσο για το μαθητή μου, είναι περίπτωση, αλλά και οι άλλοι δεν πάνε πίσω! Προχτές είπα σε μια τάξη να κρατήσουν κάποια βιβλία, γιατί θα τα χρειαστούν και του χρόνου, κι έρχονται χτες και μου λένε "κυρία, αυτά τα βιβλία που μας είπες, τι τα ήθελες;". Αφήστε το άλλο: κάνουμε επανάληψη για τις εξετάσεις, και γράφω στον πίνακα τι θα διαβάσουν από κάθε κείμενο. "Να τα γράψουμε;". "Εσύ τι λες; Γιατί τα γράφω;" "Ε, ξέρω 'γω κυρία, είπα μήπως τα γράφεις για να ξεμουδιάσει το χέρι σου"...

Ουφ, ευτυχώς ξάπλωσα λίγο την ώρα που μαγείρευε ο άντρας μου και ξεκουράστηκα κάπως. Κάπως όμως... Ακούστε ατάκα ο Αντρέας: όταν φάγαμε, είδα ότι κατουρήθηκε, οπότε λέω στον άντρα μου να τον αλλάξει. Αυτός άρχισε να γκρινιάζει, κ.λπ., και τελικά τον έβαλε στην αλλάχτρα για να τον αλλάξω εγώ. Με βλέπει ο Αντρέας και μου λέει "εσύ θα με αλλάτσεις;" "ναι" του λέω. "Δεν μπο-εί ο μπαμπάς;"...!!! Αλλά άλλο να σας τα γράφω, κι άλλο να τα ακούτε. Το ύφος του είναι όλα τα λεφτά!!! Ακούστε (ή μάλλον, διαβάστε) και ένα μαργαριτάρι μαθητή μας: "Άχρηστος είναι αυτός που δεν πιστεύει στο Χριστό"!!! Κατά το ά-θεος, προφανώς! Του λέει ο καθηγητής εκείνης της ώρας, "καλά ρε παιδάκι μου, τόσα χρόνια, όποτε σε λένε άχρηστο, εσύ καταλαβαίνεις ότι σου λένε ότι δεν πιστεύεις στο Χριστό;;;"!!!!

Γενικώς υπάρχει ένα ρεύμα σήμερα που αμφισβητεί πολλά από τα επιτεύγματα της επιστήμης. Π.χ. πολλοί άνθρωποι αμφισβητούν τα εμβόλια, όπως είπες κι εσύ, άλλοι τα φάρμακα γενικότερα και προτιμούν τα γιατροσόφια, άλλες γυναίκες προτιμούν να γεννήσουν στο σπίτι με μαία, χωρίς να κάνουν κανένα προγεννητικό έλεγχο. Αν σκεφτούμε, όμως, πόσοι άνθρωποι πέθαιναν στο παρελθόν από ένα απλό κρυολόγημα, μία απλή γρατσουνιά, πόσα νεογέννητα και πόσες γυναίκες πέθαιναν στη γέννα, τότε θα πρέπει να αναθεωρήσουμε αυτές τις απόψεις. Σίγουρα, το ζητούμενο δεν είναι η κατάχρηση των φαρμάκων και των εμβολίων, αλλά η σωστή χρήση τους. Εμείς έχουμε κάνει όλα τα προβλεπόμενα εμβόλια στο παιδί μας, αλλά όχι και άλλα που είναι προαιρετικά, π.χ. το εμβόλιο της γρίππης. Δε θα το διακινδύνευα να μην το εμβολιάσω.

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ χάλια, δεν κοιμήθηκα πάλι... Ξύπνησα απ' τις έξι, δεν ξανακοιμήθηκα μέχρι τις εφτάμιση, ευτυχώς σηκώθηκε ο άντρας μου κι έκανε το γάλα του Αντρέα, αλλά μετά έπρεπε να σηκωθώ εγώ για να του ετοιμάσω σάντουιτς και φρούτο για τον παιδικό... Γκρρρ... Λες και δεν μπορούσε ο άντρας μου να κάνει το απλούστατο, να βάλει δυο φέτες ψωμί με μαρμελάδα και να κόψει πέντε φράουλες... Πράγμα που ούτως ή άλλως κάνει κάθε μέρα. Λες και για τον παιδικό είναι διαφορετική η προετοιμασία... Μετά δεν μπόρεσα να ξανακοιμηθώ, ή ίσως κοιμήθηκα κανένα τέταρτο... Χάλια είμαι, ζαλίζομαι τρομερά... Είχα και ραντεβού στο γιατρό στις έντεκα, και όταν άνοιξα το κινητό για να τον πάρω να το αναβάλω, είδα ότι είχα κλήση απ' αυτόν. Τελικά του προέκυψε καισαρική, και το αλλάξαμε για σήμερα το απόγευμα, αφού δεν υπάρχει περίπτωση να πάω σχολείο. Άλλωστε, και που πηγαίνω σχολείο, τζάμπα πηγαίνω, κάνουμε επανάληψη και αισθάνομαι πραγματικά ότι κάνω μάθημα σε μια άδεια τάξη, ενώ έχω μέσα δέκα μαθητές... Καγκουράκι περαστικά... Πωπω, αμυγδαλίτιδα;;; Πώς την κόλλησες; Ανθή κι εμένα όλα με εξαντλούν... Κι ο άντρας μου σήμερα το πρωί, καθόταν στον καναπέ με τα χέρια σταυρωμένα πίσω απ' το κεφάλι, εγώ ετοίμαζα το πρωινό του Αντρέα, δεν μπορούσα να ανοίξω και να κλείσω τα τάπερ γιατί τρέμανε τα χέρια μου, κι αυτός είχε και απαιτήσεις και φώναζε. Οκ, πρώτη εγώ φώναζα, δηλαδή, αλλά αφού στο κάτω-κάτω, αυτός σηκώθηκε, γιατί έπρεπε ντε και καλά να σηκωθώ κι εγώ, αφού ήμουν χάλια; Βέβαια, έκανε μετά ένα σωρό ψώνια, πλήρωσε το λογαριασμό του νερού, πήρε το μωρό απ΄τον παιδικό, και θα μαγειρέψει... Πάλι καλά... Εγώ το κέικ το ψήνω στον αέρα. Λέτε αυτό να φταίει; Βάσω ενέσεις έβαζα κλεξάν και χεξαλέν, που είναι το ακριβώς αντίστοιχο της κλεξάν, απλά άλλη μάρκα και τη δίνει το νοσοκομείο. Τις σταμάτησα αρκετά νωρίς, πριν τελειώσει το πρώτο τρίμηνο. Στον Αντρέα τις είχα σταματήσει τη 17η εβδομάδα περίπου, τώρα αρκετά νωρίτερα. Απ' όσο ξέρω, δεν κάνουμε ενέσεις τις μέρες πριν γεννήσουμε, γιατί μπορεί να προκληθεί σοβαρή αιμορραγία. Μετά τη γέννα, έκανα και πάλι για μια βδομάδα. Κι ο Αντρέας κάπως έτσι, δεν τον νοιάζει να φύγει με τον πρώτο τυχόντα! Σας φιλώ κορίτσια!

Μάγδα κι εγώ νυστάζω, αλλά σε λίγο πρέπει να φύγω για το σχολείο, και θα περάσω κι απ' το σούπερ μάρκετ να πάρω τα σάντουιτς των μαθητών... Εμάς ο Αντρέας είναι από τα παιδάκια που τρέχουν και δεν τα νοιάζει, απλά, αν είμαστε σε άγνωστο μέρος, κοιτάει και λίγο πίσω του. Αν είμαστε στην εκκλησία, στην παιδική χαρά, κάπου που ξέρει, τέλος πάντων, ούτε που θα ασχοληθεί. Πάντως σίγουρα δεν είναι απ' αυτά τα παιδάκια που μένουν σταθερά σε ένα μέρος. Αυτό που κρυφτήκατε, μας το είχε κάνει η μάνα μου μια φορά. Μας είχε πάει στην παραλία βόλτα με τον αδελφό μου, κι εμείς τρέχαμε μπροστά, οπότε σε κάποια φάση κρύφτηκε πίσω από ένα φοίνικα, κι εμείς την ψάχναμε. Πήγαμε, λοιπόν, σ' έναν πλανόδιο που πουλούσε μαλλί της γριάς και ποπ κορν και του είπαμε "χάσαμε τη μαμά μας" και μας έβαλαν αυτός κι η γυναίκα του να καθίσουμε εκεί μαζί τους μέχρι να εμφανιστεί η μάνα μας. Φυσικά σε λίγα λεπτά ήρθε και μας πήρε, και μας είπε ότι το έκανε επίτηδες, για να μην τρέχουμε και μας χάσει... Το κέικ εγώ το έψησα στους 180 ή και λίγο λιγότερο. Το ταψί το είχα βάλει χαμηλά, πιο χαμηλά θα έπρεπε να το βάλω στον πάτο του φούρνου. Είναι πολύ δυνατός ο φούρνος μου, αλλά και πάλι, δε δικαιολογείται να τα καίει... Ο Αντρέας και όταν μέναμε στους γονείς μου, τα πρώτα πρωινά που ξυπνούσαμε, μου έλεγε "μα πάλι είμαστε στον παππού και τη γιαγιά. Μα πόσες φο-ές;".

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Ο Αντρέας πήγε νωρίτερα σήμερα στο σχολείο, κατά τις οκτώ και τέταρτο περίπου. Έμεινε δύο ώρες, και όταν πήγε ο μπαμπάς του να τον πάρει, έκλαιγε και δεν ήθελε να φύγει! Το πρωί που ξύπνησε, τον ρώτησα αν θέλει να πάει στο Μανιταρούλη, και μου είπε ναι. Μετά μου λέει "πάλι θα πάμε τον Ματιαούλη! Μα πόσες φο-ές;" και ανοίγει και τα χεράκια του ερωτηματικά! Εγώ νυστάζω και ζαλίζομαι, δεν κοιμήθηκα καλά, ξύπνησε ο Αντρέας στις εφτάμιση, και σηκώθηκα για να του φτιάξω γάλα και πρωινό για να πάρει μαζί του στο σχολείο, και μετά ούτε που κατάλαβα αν ξανακοιμήθηκα. Σε κάποια φάση έπεσα σε αφασία, αλλά δεν είμαι σίγουρη αν κοιμήθηκα... Σήμερα είναι μια βροχερή και καταθλιπτική μέρα, αν και, πρέπει να παρακαλάμε για βροχές! Ανθή δίκιο έχεις να έχεις νεύρα. Να σου πω την αλήθεια, όμως, εμένα δε με ενοχλεί καθόλου να είναι το σπίτι βομβαρδισμένο! Οκ, προτιμώ να είναι συγυρισμένο, βέβαια, αλλά αν γυρίσω απ' το σχολείο και είναι ακατάστατο, δεν υπάρχει περίπτωση να συγυρίσω! Καλά, το ξέρω, βέβαια, ότι έχεις ένα κόλλημα με την τάξη! Όπως είπε και η Βάσω, ο άντρας σου δεν μπορεί να κοιμήσει τον Πανούλη; Ή μήπως ο μικρός θέλει μόνο εσένα; Ο Αντρέας για τον ύπνο ζητά εμένα, αλλά αν λείπω, έχει τύχει να τον κοιμίσει κι ο άντρας μου, αν και, τις περισσότερες φορές, τον κοιμίζει ο Αντρέας! Κι ο Αντρέας έχει τύχει να κοιμηθεί αργά το απόγευμα. Κάποιες φορές, αν δεν έχει κοιμηθεί μεσημέρι, τον παίρνει ο ύπνος όπως παίζει ή όπως παρακολουθεί κινούμενα σχέδια, κι ο άντρας μου μπορεί να τον αφήσει και μέχρι τις εφτάμιση... Την Αλεξάνδρα τουλάχιστον, γιατί δεν την κράτησε ο άντρας σου για να κάνεις εσύ τις δουλειές σου; Έχεις δίκιο για το κόψιμο της πάνας. Κι εγώ αυτό πιστεύω, ότι αν δεν είναι έτοιμο το παιδί, δε γίνεται τίποτα. Έχω την εντύπωση ότι ο Αντρέας δεν είναι έτοιμος, αλλά θα κάνουμε πάντως μια προσπάθεια, και μπορεί και να με εκπλήξει! Ρόδος και Κεφαλλονιά, ακούγονται τέλειες οι διακοπές σας! Εγώ δεν έχω πάει ούτε στη μία, ούτε στην άλλη. Ο άντρας μου πήγε και στα δύο νησιά, και του άρεσαν πάρα πολύ. Στην Κεφαλλονιά πήγε στον άγιο Γεράσιμο, που έχει το όνομά του, και στη Ρόδο επισκέφθηκε ένα φίλο του, και έκαναν πάρα πολλές εκδρομές. Βάσω εγώ προτιμώ να μου κάνουν το σίδερο, και δε με νοιάζει για το συγύρισμα!!! Μάγδα κι εγώ έφτιαξα χτες κέικ σοκολάτα-βανίλια, αλλά μου κάηκε από πάνω. Στους πόσους βαθμούς τα ψήνετε ρε κορίτσια τα κέικ, και τον τελευταίο καιρό όποτε φτιάξω, μου καίγεται από πάνω... Ο Αντρέας δεν ήταν σπίτι εκείνη την ώρα για να με βοηθήσει, και τώρα που έβαλα φασολάκια στο φούρνο, προτίμησε να δει Πέππα αντί να με βοηθήσει... Ευχαριστώ για τις συμβουλές για την πάνα! Χαχα, τώρα ο Αντρέας τραγουδάει το Κοκοράκι! Το έχει μάθει κι αυτό!

Τελικά τον αφήσαμε μία ώρα. Πήγαμε να τον πάρουμε, τον βρήκαμε στην τάξη να πλένει τα χεράκια του και να έχει ενταχθεί πλήρως! Εννοείται δεν ήθελε να φύγει, αλλά ευτυχώς δεν έκανε σκηνές! Δε μας ζήτησε ούτε μία φορά μας είπε η δασκάλα του!!!