Θέλω να γίνω μαμά

Θα συμφωνήσω με τα κορίτσια: τα συμπτώματα διαφέρουν από γυναίκα σε γυναίκα. Τώρα το κάψιμο στην κοιλιά μπορεί να σημαίνει εκατό πράγματα. Για εγκυμοσύνη δεν έχω ξανακούσει, αλλά ποτέ δεν ξέρεις. Εγώ είχα την πρώτη φορά τρελούς πόνους περιόδου και πρησμένο στήθος, και τη δεύτερη φορά μόνο κάτι ζαλάδες στις οποίες δεν είχα δώσει σημασία. Όπως λέει και η TINKYBEL, καλύτερα μην το αναλύεις τόσο πολύ!!! Αν είναι να έρθει, θα έρθει είτε κάνεις ανάλυση των πάντων, είτε όχι!!! Περιμένουμε να μας πεις!!!

Δε νομίζω ότι υπάρχει λόγος ανησυχίας. Στην Κύπρο στα περισσοτερα σπίτια τρώνε ψάρι με γιαούρτι!!! Επίσης, υπάρχουν ομελέτες με ψάρι, ενώ το κλασικό ψάρι-μαγιονέζα, είναι ψάρι με αβγό, και μάλιστα ωμό! Άλλωστε, πόσο πραγματικό γάλα έχει μια σοκολάτα; Θα σου πούνε και κορίτσια που ξέρουν καλύτερα!

Ε, εντάξει, τουλάχιστον έδωσε και δύο επιλογές!!!

Επιστήμη, μετά από τις χτεσινές εξετάσεις, εσύ μου φαίνεσαι αριστούχος!!!

Μαρία, να σας ζήσει το Κατερινάκι! Εύη, μεγάλο ζόρι τραβάς... Τώρα καταλαβαίνω γιατί λένε "καλή λευτεριά"!!! Πω πω, μου έσπασε τα νεύρα ο ξάδελφός μου. Έγραψα κάτι στον τοίχο μου στο φέισμπουκ, και προσπαθεί να μου τη βγει, ότι οι εκπαιδευτικοί καθόμαστε και δε δουλεύουμε. Όταν ακούω κάτι τέτοια, μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι.

Στο εσπερινό 15/9.

Ναι, αυτό λέω κι εγώ για την άδεια. Θα εξαρτηθεί, φυσικά, από το πώς θα είμαι όταν θα έρθουν οι μαθητές. Τώρα καλά τη βγάζουμε. Αλλά από 15 Σεπτέμβρη θα δείξει... Ευτυχώς στα αγοράκια της ξαδέλφης μου κόψανε τις ουρίτσες!

Γειά σας! Βαρβάρα, δε νομίζω ότι υπάρχει λόγος να στερηθείς την ταβέρνα. Απλά, πάρε ένα φιλέτο κοτόπουλο και μη φας πατάτες, μόνο σαλάτα. Πιές νερό, αντί αναψυκτικό ή ποτό, ε, άμα φας και λίγο τζατζικάκι, καμιά ελίτσα, δε θα πάθεις και τίποτα! Μαρίνα, άντε περιμένουμε! ΤΙ έφαγα χτες: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και ένα σάντουιτς με μαύρο ψωμί και τυρί. Δεκατιανό: Μία φέτα κέικ βανίλια με κομματάκια σοκολάτας. Μεσημεριανό: Ένα πιάτο φασολάκια γιαχνί με μπόλικο γιαούρτι. Απογευματινό: Σταφύλι. Βραδινό: Ένα τοστ με μαύρο ψωμί, τυρί, λούντζα και ντομάτα και μία μικρή φέτα ψωμί με προζύμι. Ένα ποτήρι γάλα.

Αθανασία, κάνετε και καρφάκια ε; Χι χι! Μια ξαδέλφη μου που έχει δίδυμα αγοράκια, τα κούρευαν κανονικά και τους άφηναν μια ουρίτσα από πίσω. Δε μου άρεσε καθόλου, όμως, ήταν λες και είχαν κανονική ουρά! Και να θέλω δεν μπορώ να πάρω τις 42 μέρες πριν την άδεια τοκετού, γιατί δε συμπληρώνονται! 35 εργάσιμες είναι όλες κι όλες μέχρι την έναρξη της άδειάς μου!!! Αλλά πάλι, θέλω να έχω και μετά τη γέννα, όταν θα επιστρέψω στο σχολείο, γιατί πάντα κάτι θα συμβεί, και θα χρειαστεί να λείψω, οπότε, προτιμώ να έχω μέρες στη διάθεσή μου. Ευτυχώς σήμερα που πήγα γιατρό και κάναμε καρδιοτοκογράφο, έχω ελάχιστες συσπάσεις, οπότε, δε θα χρειαστεί άδεια από τώρα!

Αχ, δεν το πιστεύω!!! Μισή ώρα έγραφα και κάτι πάτησα και με πέταξε... Τα νεύρα μουυυυυυυυ........ Σήμερα είχαμε γιατρό. Όλα φυσιολογικά, βάρος 1200 και κάτι (το και κάτι ποτέ δεν το θυμάμαι), το αμνιακό υγρό μπόλικο-μπόλικο να έχει ο Ανδρέας να κάνει τις απλωτές του, έκανα και καρδιοτοκογράφο, όλα φυσιολογικά και από συσπάσεις κάτι μικρές που είναι φυσιολογικές. Τα πυοσφαίρια παραμένουν, ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ, μου έγραψε μια κρέμα, αλλά δεν ήταν καθόλου αγχωμένος, ούτε και μας άγχωσε όπως την άλλη φορά. Αγγελική, όπως τα λες είναι με το σχολείο, αλλά μόνο για κάποιους μαθητές που έρχονται με υφάκι και μας πετάνε κι ένα "σας δίνουν τόσα λεφτά και κάθεστε". Άλλοι έρχονται και λένε "αν είναι μυαλό δε θα παρατούσα το σχολείο στα 14" ή "αν είχα μυαλό θα ερχόμουν νωρίτερα στο εσπερινό". Άλλοι πάλι έρχονται γιατί το θέλουν, αλλά δεν έχουν χρόνο ούτε και θέληση να ασχοληθούν και να μάθουν πέντε πράγματα. Και φυσικά είναι και οι διάφοροι, κυρίως ανήλικοι, που έρχονται απλά για να περνάνε την ώρα τους και να σπάνε πλάκα... Καλύτερα που δε σε βοήθησαν πεθερά και κουνιάδα. Τι θες, να υποχρεώνεσαι για να έχουν να λένε μετά; Εμένα πάντως, αν ήταν εδώ η πεθερά σίγουρα θα βοηθούσε αλλά πώς; Θα καθάριζε λερώνοντας, θα μαγείρευε καίγοντας και γενικά θα με εκνεύριζε και μόνο η παρουσία της. Κι εγώ έκανα πολλές δουλειές πάντως σήμερα: πήρα το πιάτο και την κούπα που έφαγα πρωινό και τα έβαλα στο νεροχύτη. Αναστασία, εκτός από γλυκά, τι άλλο σου έχει απαγορεύσει; Κατερινούλα, γάμος ε; Ωχ... Καλά, εμάς εδώ δε χρειάζεται να είσαι συγγενής ή στενός φίλος για να σε καλέσουν σε γάμο. Σε καλούν αν λένε καλημέρα στον μπαντζανάκη σου... Ευτυχώς έχει πάρα πολύ καιρό να μας καλέσουν σε γάμο (μην το γρουσουζέψω!!!). Νάσια, κι εγώ βαριόμουν να πάω στο γάμο μου! Εμείς πάντως επέτειο γάμου δε γιορτάζουμε ποτέ μας. Πιο πολύ επέτειο γνωριμίας γιορτάζουμε, αλλά τα τελευταία χρόνια το "γιορτάζουμε" σημαίνει "θυμόμαστε ότι σαν τέτοια μέρα γνωριστήκαμε, το αναφέρουμε και φιλιόμαστε". Εύη, ακόμα ε... Νία, ωραία ακούγεται η βεράντα! Δε θυμάμαι τι άλλο γράψατε! Σήμερα τρώμε μπιφτέκια με πιλάφι και σαλάτα! Φιλούρες!

Εμάς πάντως η περσινή διευθύντρια ανήκε σε υβριδικό είδος: ήταν θεούσα, παπαδιά και συντηρητική, ήθελε να μας βάζει να κάνουμε προσευχή την πρώτη ώρα (αυτό στο εσπερινό ούτε έχει γίνει ποτέ, ούτε και κολλάει), έφερνε παπά για εξομολόγηση στο σχολείο, έλεγε ότι επιτελούμε θεάρεστο έργο λες και είμαστε φιλανθρωπικός σύλλογος, πάθαινε κρίση αν έβλεπε ένα ζευγαράκι μαθητών να απομονώνεται ή να χαϊδεύονται ή να φιλιούνται και πήγαινε και τους την έσπαγε, στη θεατρική παράσταση είχαμε μια σκηνή φλερτ και ενοχλήθηκε που ο πρωταγωνιστής έπιανε το χέρι της κοπέλας που υποτίθεται φλέρταρε, αλλά κατά τα άλλα, το έπαιζε προοδευτική παιδαγωγός, όλα με τη συζήτηση, όλα με τον καλό λόγο (στους μαθητές εννοείται), να βοηθήσουμε τους μαθητές, να βάλουμε καλούς βαθμούς στους αναλφάβητους, να επιβραβεύσουμε την προσπάθεια (π.χ. το ότι κάποιος φέρνει το τετράδιό του θεωρούνταν προσπάθεια υψίστου βαθμού), δεν πειράζει που αυθαδιάζουν, δεν πειράζει που βρίζουν, δεν πειράζει που ο χ έπινε τσίπουρο στην τάξη και μέθυσε, δεν πειράζει που ο ψ διακινεί ναρκωτικά, δεν πειράζει που ο ω έβγαλε μαχαίρι στην τάξη, όλα με τη συζήτηση και με την "επιείκεια σε συνδυασμό με αυστηρότητα" (δικός της συνδυασμός) θα λυθούν. Συνήθως υπάρχουν ο κάθε τύπος ξεχωριστά, μόνο η δική μας συνδύαζε και τους δύο.

Κατερίνα, δικαιούμαι 4 μήνες (18 εβδομάδες) άδεια μητρότητας και μπορώ να τους διαθέσω όπως θέλω. Υποχρεωτικά η άδεια αρχίζει 38η εβδομάδα μέχρι δε θυμάμαι πότε. Αλλά εννοείται ότι δεν υπάρχει περίπτωση να καθίσω μέχρι την 38η εβδομάδα στο σχολείο! Ζήτησα να αρχίσει 36η και θα γυρίσω δύο εβδομάδες νωρίτερα... Αλλά θα πάρω και τον Οκτώβρη όλο μάλλον καμιά αναρρωτική. Δεν ήθελα να πάρω από τώρα, γιατί μόλις πήγαμε, έχουμε να κανονίσουμε μαθήματα, υπευθυνότητες, κ.λπ. και επίσης, δε θέλω να φάω όοολη την αναρρωτική πριν τη γέννα. Αλλά τώρα μου φαίνεται έχω συσπάσεις και δεν τη γλιτώνω την άδεια...

Αγγελική, να μας υποδείξουν τρόπο και να τον ακολουθήσουμε δεν παίζει, πρώτο γιατί δεν είμαστε λογιστές και δεύτερο γιατί δεν υπάρχει κάποια συνταγή που να εφαρμόζεται με σίγουρα αποτελέσματα! Αλλά συνήθως οι διευθυντές και οι βοηθοί διευθυντές αρνούνται να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Θέλουν ΠΑΝΤΑ να τα πηγαίνουν καλά με μαθητές και γονείς (καλά, εμάς η παρουσία των γονέων είναι αμελητέα) και προτιμούν να ρίχνουν το συνάδελφο. Υπάρχουν περιπτώσεις που όντως φταίει ο καθηγητής, αλλά όταν από τους δέκα καθηγητές που κάνουν μάθημα σε ένα τμήμα έχουν πρόβλημα οι εννιά και ο δέκατος έχει πρόβλημα, αλλά δεν το λέει για να μη θεωρηθεί προβληματικός, τότε οφείλει να αναλάβει η διεύθυνση. Αν, όμως, έρθει ο διευθυντής ή ο βοηθός διευθυντής και απλά τους πει "ακούστε να σας πω, είναι η τελευταία φορά που μου κάνουν παράπονο για σας, την επόμενη φορά θα σας τιμωρήσω", κι αυτό το λένε ΚΑΘΕ φορά που τους καλούμε, τότε είναι προφανές ότι δε βοηθάνε ιδιαίτερα. Ήταν η τακτική της περσινής διευθύντριας, και πολύ γρήγορα οι μαθητές την κατάλαβαν, και χαζογελούσαν μπροστά της όταν τους μάλωνε, κι αυτή τους έλεγε "μου υπόσχεσαι ότι θα προσπαθήσεις να γίνεις καλύτερος;". Της λέγανε "ναι, θα προσπαθήσω" κι όλοι ήταν ευχαριστημένοι, χωρίς να αλλάζει το παραμικρό... Στα πρωινά σχολεία τα πράγματα είναι πολύ χειρότερα, γιατί εκεί επεμβαίνουν συνεχώς και οι γονείς... Λένα, κι εμάς στο Παιδαγωγικό μας λέγανε κάτι τελείως τρελά, λες και ήμασταν στη Σουηδία, γιατί είτε δε δίδαξαν ποτέ τους, είτε γιατί δίδαξαν στη δεκαετία του 70... Αλλά είναι φοβερό να βλέπεις ανθρώπους να μεταμορφώνονται απ' τη μια στιγμή στην άλλη με την προαγωγή. Η περσινή διευθύντρια ήταν καθηγήτριά μου και ήταν φόβος και τρόμος. Μέχρι που είχε χαστουκίσει μαθητή μέσα στην τάξη και μετά έβγαινε και το κοκορευόταν, και μόλις έγινε διευθύντρια το έπαιζε παιδαγωγός...

Νάσια, τι σκας; Η δική του δουλειά δεν έγινε! Μη σου πω ότι γι' αυτό δεν το σήκωνε, επειδή βαριόταν να σας εξηγεί. Καλά, τι δουλειά κάνει ο άντρας σου και ούτε το τηλέφωνο δεν τον αφήνουν να σηκώσει; Η πλάκα είναι ότι στο σχολείο εμείς ούτε κατά διάνοια να σηκώσουμε το κινητό την ώρα του μαθήματος, ενώ οι μαθητές μια χαρά βγαίνουν έξω και το απαντάνε και μιλάνε και πόση ώρα...

Αγγελική, μπορεί να έχουμε κάποιες διασκεδαστικές στιγμές, αλλά όταν έρχονται και μας λένε ότι όλους αυτούς τους αναλφάβητους πρέπει να τους περάσουμε στην επόμενη τάξη, και "να βρούμε τρόπο", πού είναι η αξιοπρέπειά μας; Όταν μπαίνεις σε μια τάξη με 15-20 άτομα διαφόρων ηλικιών με πολλαπλά προβλήματα, και πρέπει να τους κάνεις Καβάφη, αυτοί δεν ξέρουν ούτε το όνομά τους να γράψουν και συμπεριφέρονται λες και είναι στο γήπεδο...; Και πας στη διεύθυνση του σχολείου και σου λέει "πρέπει να ΒΡΕΙΣ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ να επικοινωνήσεις με τους μαθητές σου"; Άσε, άσε, προτιμώ τις ατάκες και τα μαργαριτάρια να τα διαβάζω στο ίντερνετ... Γιατί παθαίνεις υστερία όταν σου κάνουν αιμοληψία βρε; Τι εννοείς όταν σου παίρνουν αίμα με τι σύριγγα; Για μένα αυτά είναι στην ημερησία διάταξη από 12 χρονών!

Όχι ρε!!! Δεν είναι και τόοοοσο χάλια!!! Δικαιούμαι τέσσερις μήνες...

Πέθανααααααααααααααααα........................... Δεν αντέχω άλλοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Εξετάσαμε προφορικά έξι άτομα... Μας έσκασαν, μας βγάλανε την ψυχή. Κάποιοι μας κοιτούσαν με κενό βλέμμα, κάποιοι άλλοι ήρθαν με θράσος... Τι ήταν αυτό; Το κεφάλι μου έγινε καζάνι... Τώρα διορθώνω τα γραπτά τους... Μαύρα χάλια, μόνο αυτός που δεν έπρεπε να γράψει και έπρεπε να μείνει έγραψε οκτώ... Καγκουράκι, 42 μέρες είναι η αναρρωτική. Θεωρητικά, πόσες μέρες αρρωσταίνει κάποιος σ' ένα χρόνο; Μπορεί να μη χρειαστεί καμία απ' τις 42 μέρες. Εγώ σχεδόν κάθε χρόνο τις εξαντλώ! Την πρώτη χρονιά έσπασα το χέρι μου και πήρα άδεια ένα μήνα (ένας μήνας είναι περίπου 25 εργάσιμες), τη δεύτερη έμεινα έγκυος και πάλι πήρα ένα μήνα, φέτος πάλι απ' ό,τι φαίνεται θα την εξαντλήσω... Πω πω, όλο μου το σώμα πονάει απ' αυτές τις εξετάσεις...

Άλλη ατάκα: -Σε ποια χώρα διαδραματίζεται το διήγημα του Τσέχοφ "Ο παχύς και ο αδύνατος". -(ειρωνικά) Στην Κούβα... πού θέλετε να ξέρω. -Άκου προσεκτικά το όνομα του συγγραφέα και θα το βρεις. ΤΣΕΧΟΦ... -Στη Τσεχία... Πάντως αυτός ο μικρός, μπορεί να λέει κανένα πετυχημένο και να γελάμε, αλλά μου έσπασε τα νεύρα. Μπαίνει μέσα, τον ρωτάμε αν διάβασε, φυσικά δεν είχε ανοίξει βιβλίο, του λέμε γιατί και μας λέει με απίστευτο θράσος "γιατί εμείς πρέπει να δουλεύουμε ξέρετε, τι νομίσατε, ότι είμαστε σαν κι εσάς, που κάθεστε εδώ πέρα και πληρώνεστε;". Του την είπε ο άλλος που εξετάζαμε μαζί, πολύ όμορφα ότι για να φτάσουμε εμείς εκεί σκοτωθήκαμε και διαβάσαμε και δουλέψαμε, κι ακόμα συνεχίζουμε, ενώ αυτός γυρνούσε με το μηχανάκι, και το βούλωσε. Αλλά απ' ό,τι φαίνεται αυτός πάει για να περάσει και θα έχουμε πρόβλημα... Όσο για το θηλασμό, πιστεύω ότι αν θηλάσουμε θα μας λένε "καλά, δε δίνεις και συμπλήρωμα; ΚΑΙ ΧΟΡΤΑΙΝΕΙ;;;;;;". Αν θηλάσουμε πολύ καιρό θα μας λένε "καλά ΑΚΟΜΑ θηλάζεις;;;; Μα είναι δυνατόν; ΑΚΟΜΑ;;;;;;; Θα το θηλάζεις μέχρι το λύκειο;". Αν δε θηλάσουμε θα μας λένε "Δε θηλάζεις ε; (υποτιμητικό ύφος). Εντάξει μωρέ, δεν πειράζει... Δε βαριέσαι... Κι ΕΓΩ που θήλασα τι κατάλαβα;". Αυτοί που θα πουν κάτι είναι αυτοί που πάντα έχουν κάτι να πουν.

Γειά σας! Πριν είκοσι λεπτά γύρισα απ' το σχολείο... Πέθανα μιλάμε... Εξετάσαμε προφορικά έξι άτομα... Με το ζόρι να τους βγάλουμε μια λέξη. -Διάβασες; -Όχι. -Θυμάσαι κάτι να σε ρωτήσουμε; -Όχι. (Διαβάζουμε ένα ποίημα). -Τι σημαίνει εδώ αυτό/αυτή η λέξη/μπλα μπλα; -Δεν ξέρω, τι να σημαίνει; -Πες για ποιο λόγο μαθαίνουμε ξένες γλώσσες. -Εεεεε... Για να βρούμε δουλειά, εεεεεεε, για να γνωρίσουμε κόσμο. -Άλλο; -Δεν ξέρω. -Μπορείς να μας περιγράψεις αυτή την εικόνα. -Εεεεε, τι να περιγράψω δηλαδή; Τι να σας πω; Ρωτάω ένα μαθητή, εντελώς αναλφάβητο, αν πιστεύει ότι είναι καλύτερο γι' αυτόν να μείνει στην ίδια τάξη ή να περάσει στην επόμενη. Απάντηση: Πιστεύω ότι το καλύτερο για μένα είναι να μείνω στην ίδια τάξη, αλλά αν με αφήσετε στην ίδια τάξη δε θα ξανάρθω σχολείο. Δεν μπορώωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω.................................................. Ευτυχώς στο γυρισμό με έφερε μια συνάδελφος και γλίτωσα τη βαβούρα στο αμάξι. Κορίτσια, ευτυχώς εγώ δεν έχω νύφη, έχω κάτι συννυφάδες τις οποίες τα πεθερικά δεν έχουν σε μεγάλη εκτίμηση. Βασικά, εγώ είμαι η σούπερ νύφη κι οι άλλες οι χάλια, οπότε, σ' αυτό δεν έχω πρόβλημα. Η πεθερά δεν πολυαντέχεται, αλλά γενικά δεν επεμβαίνει, δε ρίχνει μπηχτές, κ.λπ. Είμαστε μακριά κι αγαπημένοι, τέλος! Χριστίνα, φάτσας δε λες τίποτα!!!!!!!! Αναστασία, καλά τα νέα σου! Θα συνεχίσεις τη διατροφή; Νάσια, φοβερή εξυπηρέτηση, καλύτερη κι απ' τα ακατανόμαστα (mothercare). Αχ, δε θυμάμαι τι άλλο γράψατε... Είμαι και ζαλισμένη απ' το σχολείο, έχω και τον άντρα μου δίπλα μου να μιλάει στο τηλέφωνο και με ενοχλεί. Φιλιά σε όλες!

Καλά, μην περιμένεις ότι η παιδίατρος θα είναι εξπέρ του θηλασμού. Πολλοί παιδίατροι προωθούν τις φόρμουλες, άλλοι δεν έχουν ασχοληθεί με το θέμα. Δυστυχώς μερικές φορές οι γιατροί μας μπερδεύουν αντί να μας διαφωτίσουν...

Εμένα η μάνα μου μας έδινε απλό γλυκάνισο. Και στις κλινικές παλιά το πρώτο γεύμα του παιδιού ήταν τσάι γλυκάνισο κυρίως κι όχι γάλα. Τώρα μια φίλη μου, μου είπε ότι στην κλινική δίνουν γλυκόζη για να καθαρίσει το στομάχι του μωρού από το αμνιακό υγρό και μετά το θηλάζεις. Δεν ξέρω πότε δίνουμε τσάι, πάντως τα μωρά που θηλάζουν αποκλειστικά δεν έχουν ανάγκη από άλλα υγρά, ούτε τσάι ούτε νερό.

Θα πάρω, τι να κάνω... Αλλά δεν τα μπορώ... Είναι γεροντίστικα και απαίσια... Αγγελική, κι εγώ κατεψυγμένα κάνω. Φρέσκα είχα χρόνια να κάνω, αλλά μου είχε κολλήσει αυτές τις μέρες! Καλά, εσύ τι θα φας σήμερα; Κι εμένα η μάνα μου με θήλαζε έντεκα μήνες, αλλά τον αδελφό μου μόνο τρεις, γιατί λέει της κόπηκε και το γάλα. Οι μανάδες μας όμως, είναι λίγο άλλης σχολής, π.χ. ότι πρέπει να δίνεις και τσάι στο μωρό, κι άλλα τέτοια. Πάντως κι αυτό με το συμπλήρωμα είναι λίγο παραπλανητικό, γιατί πολλές φορές οι παιδίατροι δίνουν ντε και καλά συμπλήρωμα, χωρίς να χρειάζεται. Εγώ έχω πολλή υπομονή, αλλά δεν ξέρω πόση θα έχω ως λεχώνα...

Μύριαμ, εμείς δεν είμαστε πολύ φίλοι των φασολακίων, αλλά μου είχε κολλήσει αυτές τις μέρες να φτιάξω και μάλιστα φρέσκα!!! Καλά, για το θηλασμό υπάρχει πολλή παραπληροφόρηση. Εγώ προς το παρόν δε θέλω να διαβάσω κάτι, για να μην αγχωθώ. Θα το αφήσω να έρθει φυσικά, κι αν δεν έρθει, θα μου δώσει τα φώτα του το Μάμμυ! Εδώ μια μαθηματικός που είχαμε πέρσι στο σχολείο μας είπε ότι είχε πάρα πολύ γάλα και δεν μπορούσε να θηλάσει, γιατί έπρεπε να το βγάζει με θήλαστρο και κουραζόταν... Και πήρε χάπια και το έκοψε νομίζω στις 3-4 πρώτες μέρες... Αχ, νυχτικιά, τι νυχτικιά να πάρω; Δεν τις μπορώ τις νυχτικιές, δε φοράω ποτέ, μόνο πυτζάμες... Και όλες οι νυχτικιές που μου έχει στείλει η πεθερά, είναι λες και θα δουλέψω στη Συγγρού...

Ρε συ Αγγελική, δεν υπάρχουν η πεθερά και η κουνιάδα σου!!! Τι βρήκαν να πουν τα άτομα;;; Λένα, εμείς ενώσαμε τις δυνάμεις μας με τον άντρα μου και κάναμε τα φασολάκια. Τέλεια έγιναν!!! Πάλι σκάσαμε!! Καλά, εσύ σκέτο κιμά θα φας ή θα τους περιμένεις να ξυπνήσουν; Μύριαμ, το κρέας το θέλουμε καλοψημένο για να μην κολλήσουμε καμιά σαλμονέλλα, κανένα τοξόπλασμα... Τώρα η διάρροια ίσως να προήλθε από καμιά μουστάρδα, καμιά μαγιονέζα, κανένα κέτσαπ, τέτοια πράγματα! Κι εσύ φασολάκια σήμερα ε; Εμένα πιάστηκαν τα χέρια μου να τα καθαρίσω!!

Αθανασία, φαντάζομαι θα πιεστείτε πολύ να τρώτε τα φαγητά/γλυκά της Κατερίνας. Αυτό θα πει αυτοθυσία... Δυστυχώς εδώ οι άδειες είναι πολύ μικρές. Δε θέλω να εξαντλήσω όοοολη την αναρρωτική μου πριν τη γέννα. Θέλω να μείνει και για μετά. 42 μέρες δικαιούμαι, οπότε, αν πάρω δύο μήνες πριν την άδεια τοκετού, πάει η αναρρωτική... Αν έχω συσπάσεις, όμως, εννοείται ότι θα μου γράψει ο γιατρός άδεια χωρίς συζήτηση.