Θέλω να γίνω μαμά

Αχ κορίτσια, ευτυχώς εμένα είναι μακριά, οπότε δεν τίθεται θέμα να δει αν χρησιμοποιώ ή όχι τα καταπληκτικά της δώρα. Τα είδε σήμερα η μάνα μου και έμεινε κόκαλο, ειδικά από το ζιπουνάκι με τους κίτρινους λεκέδες... Φυσικά, και να ρωτήσει, έχω απάντηση: ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΝΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Χριστίνα, εγώ δεν έχω εμπειρία με τον θηλασμό, οπότε δεν μπορώ να σε βοηθήσω. Δε θα σου πω να βάλεις προτεραιότητες και να σκεφτείς το καλό του μωρού σου και όχι το δικό σου καλό, γιατί απλούστατα, αν συνεχίσεις το τσιγάρο κάνεις κακό και σε σένα και στον μικρό, ενώ αν το κόψεις, κάνεις καλό και στους δύο, είτε συνεχίσεις το θηλασμό είτε όχι. Θα μπορούσες να το κόψεις σταδιακά, και πιστεύω ότι μπορείς, αφού άντεξες εννιά μήνες χωρίς αυτό! Ίσως να είναι και μια καλή ευκαιρία να απαλλαγείς από το τσιγάρο που μόνο κακό κάνει. Και δεν είναι ανάγκη να σαραντίσεις για να βγεις έξω, εκτός κι αν έχεις κάποιο πρόβλημα λόγω καισαρικής. Πήγαινε μια βόλτα να αναπνεύσεις!

Χε χε, Αναστασία, πάντως εμείς θα χρησιμοποιήσουμε τη δική μας κούνια, που είναι 31 ετών τουλάχιστον. Το κάγκελο ανεβοκατεβαίνει, ευτυχώς, το ξύλο είναι πάρα πολύ καλό (εννοείται το πέρασε η μάνα μου με βερνίκι) και η κατασκευή πολύ γερή. Εννοείται ότι θα πάρουμε καινούριο στρώμα! Απλά, μερικές φορές είναι και ποιος μας κάνει το δώρο.

Εμ, Δώρα, τι νόμισες; Μόνο εσύ θα είχες τέτοια δώρα; Κοιτάζω για τοιχογραφίες για το παιδικό. Μιλάμε, παίζει πολλή καμηλοπάρδαλη και πολύς ελέφαντας!

Αγγελική, αυτό ακριβώς λέγαμε με μια φίλη μου τις προάλλες. Όπως κάνουν baby shower στις Η.Π.Α. και μαζεύονται όλες οι φιλενάδες της εγκύου και της παίρνουν από κάτι, με τον ίδιο τρόπο που γίνεται η λίστα γάμου, θα έπρεπε να κάναμε κάτι παρόμοιο κι εμείς. Είναι πάρα πολλά τα έξοδα... Αυτή η κοπέλα δεν είναι παντρεμένη, αλλά ο φίλος της θα βαφτίσει ένα παιδάκι και έχει αναλάβει αυτή τα ψώνια. Χωρίς υπερβολές, του έφυγε ένα χιλιάρικο... Εκτός από τα κλασικά, βαφτιστικά, σταυρό, λαμπάδα, λαδόπανα, και δεν ξέρω τι άλλο, έπρεπε να αγοράσει μια ολόκληρη προίκα στο μωρό. Τι κοστουμάκια, τι ζιπουνάκια, τι φορμάκια... Αφού τους είπα ότι πρέπει να τα φοράει δυο-δυο όλα αυτά, για να προλάβει να τα φορέσει όλα, πριν μεγαλώσει λίγο και δεν του κάνουν. Τι ανοησίες... Εγώ στο νονό που θα μου βαφτίσει το παιδί, όποιος κι αν είναι, θα πω ότι δε θέλω όλο αυτόν τον άχρηστο σωρό από πράγματα. Λες και θα το έχω γυμνό και θα περιμένω το νονό να το ντύσει. Καλά, κι εμένα σήμερα ο νονός μου, μου είπε να βρει τα καθισματάκια αυτοκινήτου και τα καρότσια των παιδιών του, που είναι 18.5 και 15.5 χρονών!!!!!!!!

Πορτ μπεμπέ δεν είχα σκοπό να πάρω, γιατί θα μου έδινε μια φίλη μου καλαθούνα. Αλλά το μοντέλο αυτό το πουλάνε και με τα τρία κομμάτια και δε γίνεται να μην πάρω το πορτ μπεμπέ. Άμα είναι έτσι δε θα πάρω την καλαθούνα απ' την κοπέλα, άσε που τελικά, όπως ήρθαν τα πράγματα, το προτιμώ κιόλας, γιατί δε θέλω να υποχρεώνομαι. Το πεγκ περέγκο το βρήκα 560 ευρώ μόνο τα δύο κομμάτια, και στο μαγαζί που πήγαμε σήμερα δεν είχε αυτή τη μάρκα. Δεν ξέρω αν είναι καλή μάρκα αυτό που είδα, όμως...

Αγγελική, συμφωνώ, οι πιο πολλοί από αυτούς τους "ειδικούς" απλά εκμεταλλεύονται το ψώνιο και την άγνοια των περισσότερων. Αυτό που λες για τους πεθαμένους, όντως έτσι είναι, αλλά δεν έχει θεολογική βάση, βέβαια. Είναι το κλασικό θέμα "ΓΡΟΥΣΟΥΖΙΑ". Όπως, π.χ. δεν κοιμόμαστε ανάσκελα με τα χέρια σταυρωμένα στο στήθος, γιατί είναι γρουσουζιά, επειδή έτσι βάζουν τους πεθαμένους στο φέρετρο! Αναστασία, θα σου πουν από την κλινική αν θα πάρεις εσύ πάνες ή αν παρέχουν αυτοί. Εννοείται, ότι αν παρέχουν, τις χρεώνουν διπλάσια ή τριπλάσια απ' το σούπερ μάρκετ, ενώ τις αγοράζουν χονδρική! Εννοείται, όμως, ότι θα αλλάξεις κι εσύ το μωρό, για να μάθεις κιόλας. Τουλάχιστον, στην κλινική του γιατρού μου αυτό κάνουν. Α, Αγγελική, άσχετο, αλλά μήπως γνωρίζεις καθόλου παιδίατρους στη Λάρνακα; Ο γυναικολόγος μου είπε ότι θα φέρει τον δικό του στη γέννα, γιατί είναι ειδικός νεογνολόγος και ειδικευμένος στην ανάνηψη βρεφών και τον εμπιστεύεται απόλυτα, χωρίς καμιά δέσμευση για μετά. Ο παιδίατρος αυτός ήταν ο παιδίατρος του ξάδελφου και της ξαδέλφης μου και η νονά (και θεία) μου, μου είπε ότι είναι πάρα πολύ καλός γιατρός και ήταν κατευχαριστημένοι από αυτόν. Αν ξέρεις καθόλου από Λάρνακα, πες μου να σου στείλω π.μ.

Αγγελική, φαντάζομαι γερό θα είναι, πώς να το καταλάβω; Δε φαινόταν να καταρρέει ή να κουνιέται, ας πούμε. Νομίζω αυτά τα καταλαβαίνεις και με τη χρήση, και μετά λες "δεν ήξερα, και πήρα τη χαζομάρα". Όσο για το κρεβάτι και την ανατολή, με το φενγκ σούι δεν έχω ασχοληθεί καθόλου, ούτε και πρόκειται, αφού πρόκειται για φιλοσοφία άλλου πολιτισμού, εντελώς ξένη προς το δικό μου τρόπο ζωής. Αφού δεν είμαι κινέζα ή κάτω άλλο απωανατολικοειδές, μου φαίνεται τελείως άσχετο. Η θρησκεία μας δε νομίζω να λέει τέτοιο πράγμα! Δεν μπορώ να φανταστώ κάποιον πατέρα να κάθεται και να γράφει ότι το κρεβάτι δεν κάνει να βλέπει στην ανατολή!!!! Μάλλον είναι ένα από τα πολλά "δεν κάνει" της παράδοσής μας, στα οποία συνήθως κοτσάρουν κι ένα "το δέχεται και η Εκκλησία" και καθάρισαν! Νομίζω θα το ήξερα, αφού έχω διδακτορικό στη θεολογία. Μπουρνούζι δεν έχω χρησιμοποιήσει ποτέ μου. Ο πατέρας μου, αντίθετα, έχει το ίδιο μπουρνούζι από το 1955 και δεν έχε πάθει τίποτα!!!!!!! Για τα πάμπερς έχω διαβάσει τα χειρότερα στο μάμμυ, κάποιες φίλες μου που τα χρησιμοποιήσαν μου είπαν καλά λόγια. Εγώ ελπίζω να τα καταφέρω με τις υφασμάτινες πάνες, αλλά στην κλινική εννοείται θα πάρω πλαστικές. Πω πω, ρε κορίτσια, στο μαγαζί που πήγαμε πριν με τους γονείς μου να φάμε, ήταν ένα ζευγάρι με ένα αγοράκι, περίπου τριών χρονών. Το είχανε το παιδάκι να κάθεται για ώρα σε μια καρέκλα, δεν του έδιναν καμία σημασία και μιλούσαν συνέχεια μεταξύ τους. Το παιδάκι φαινόταν να έχει σκυλοβαρεθεί, αλλά μάλλον το είχαν εκπαιδευμένο να μη διαμαρτύρεται. Σε κάποια φάση έβγαζε κάτι ήχους, λες και τσίριζε, αλλά χαμηλόφωνα (πώς γίνεται αυτό, φανταστείτε..) κι αυτοί ούτε που το πρόσεξαν. Του είχαν βάλει και ένα μεγάλο ποτήρι κόκα κόλα και το έπινε... Σε κάποια φάση ήθελε τουαλέτα και χτυπιόταν κανένα πεντάλεπτο μέχρι να το πάνε... Το λυπήθηκα το κακόμοιρο...

Γειά σας! Τα χτεσινά μου: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί. Δεκατιανό: Τρία κουλουράκια γεμιστά. Μεσημεριανό: Ένα πιάτο τουρλού με φέτα (η φέτα ψημένη με το φαγητό). Απογευματινό: Ένα νεκταρίνι. Βραδινό: Τουρλού, μικρότερη μερίδα απ' το μεσημέρι. Μια μπανάνα. Ένα ποτήρι γάλα.

Γειά σας! Εμ, καλά το κατάλαβα ότι θα είχε μουρμούρα. Τι να μην πάρουμε καρότσι μου είπε γιατί δε θα το χρειαστώ και μέχρι 2-3 μηνών κάνει και μετά θα πρέπει να πάρω άλλο, τι ότι δεν πρέπει να βάλω την κούνια να κοιτάει στην ανατολή... Τα νεύρα μουυυυυυυυυυυυ...................... Νία, τελάρο εννοώ το από κάτω της κούνιας. Όχι τα κάγκελα που είναι το γύρω γύρω, το από κάτω που ακουμπάει το στρωματάκι. Τελικά πήγαμε και είδαμε και σε ένα άλλο μαγαζί για πράγματα. Είδαμε ένα καρότσι, μάρκας Chippolino. Την γνωρίζετε; Νομίζω είναι γνωστή. Μας φάνηκε καλό το καρότσι, είναι καρότσι, καθισματάκι αυτοκινήτου και πορτ μπεμπέ + όλα τα υπόλοιπα αξεσουάρ, τσάντες, ποδόσακοι, αυτό το πράμα για τη βροχή, 450 ευρώ. Τα υφάσματα μου φάνηκαν καλά, οι επιφάνειες που ακουμπάει το μωρό μαλακές. Είναι και πολύ ελαφρύ, επειδή έχουμε σκάλες και δεν έχουμε ασανσέρ, και κλείνει και εύκολα. Πήραμε και αποστειρωτή, της Νuk. Αυτές τις μέρες με έχει πιάσει απογοήτευση, ότι δε θα καταφέρω να θηλάσω, επειδή δεν έχω καθόλου πρωτόγαλα, αυτές τις σταγόνες που έχετε εσείς, και επειδή το στήθος μου, μου φαίνεται ότι αντί να μεγαλώνει μικραίνει. Μάλλον θα φταίει και η σύγκριση με την κοιλιά που κάθε μέρα είναι και πιο μεγάλη! Αγγελική, στα δέντρα μπορείτε να βάλετε εκείνα τα κίτρινα χαρτάκια με την κόλλα. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσα έντομα κολλάνε εκεί πάνω. Είναι λίγο αηδιαστικά, αλλά μπορείς να τα αλλάζεις συχνά. Μαρία, τέλεια η προσφώνηση!!!!! Νάσια, το ρίξαμε έξω χτες ε; Αναστασία, όπως είπε και η Αγγελική, έχει δημοσιεύσει η Μύριαμ μια λίστα με τα πράγματα που θα χρειαστούμε. Εγώ την έχω τυπώσει και την έχω βάλει πάνω στο ψυγείο!!! Πάντως, αν πάρω τα πράγματα που παίρνω για τριήμερο, θα πάρω ελάχιστα. Όποτε πάμε κάπου για λίγες μέρες, εγώ παίρνω ένα πολύ μικρό σακ βουαγιάζ με 2-3 πραγματάκια, κι ο άντρας μου ένα τεράστιο σακ βουαγιάζ με 800 πράγματα, τα οποία δε χρειάζεται, ούτε και πρόκειται να προλάβει να χρησιμοποιήσει!!!

Καλημέρα κορίτσια! Πω πω, τι κόπωση είναι αυτή που νιώθω κάθε πρωί... Αύριο είναι τα γενέθλια του πατέρα μου (γίνεται 76...) και θα πάμε σήμερα το μεσημέρι για σουβλάκια. Δεν κατάλαβα για ποιο λόγο θα πάμε σήμερα και όχι αύριο, αλλά μας βολεύει, αφού αύριο μας κάλεσαν σε παιδικά γενέθλια (ο μικρός γιορτάζει σήμερα!). Είναι ο γιός της κοπέλας που έκανε τη μαλακία με τα ρούχα που είχε πει ότι θα μου έδινε. Σκέφτηκα να μην πάω, αλλά δε θέλω να χαλάσω τις σχέσεις μαζί της και επίσης, θέλω να δω και το καινούριο σπίτι τους! Αγγελική, τι να πω για την πωλήτρια και την κουνιάδα; Κάτι τέτοια μας κάνουν και ο νονός μου (αδελφός του πατέρα μου). Επειδή τα μαγαζιά τα έχουν ο πατέρας μου με τον αδελφό του (ναι, ο πατέρας μου συνεχίζει να εργάζεται), πηγαίνει ο πατέρας μου και πληρώνει τους λογαριασμούς και των δύο σπιτιών, γιατί ο νονός μου είναι ό,τι να 'ναι και πάντα το ξεχνάει (όχι ότι ο πατέρας μου είναι καλύτερος). Μια φορά ξέχασε να πάει και η νονά μου έκανε καβγά. Εντάξει, δεν ξεκατινιάστηκε, αλλά τους την είπε. Φυσικά, αυτό δε συγκρίνεται με τα δικά σας. Κατερινούλα, νομίζω ότι είναι πολύ φυσιολογικό να φοβάσαι ότι δε θα καταλάβεις ότι γεννάς. Γι' αυτό και πολλές γυναίκες πηγαίνουν αρκετές φορές στην κλινική, ότι και καλά γεννάνε, ενώ κάνουν λάθος. Πώς να το ξέρεις, το έχεις ξανακάνει; Νία, άσε, κι εμένα μειώνεται η ποικιλία των ρούχων. Κάτι φορεματάκια έχω, κάτι παντελόνες, κάτι φαρδιές μπλούζες, αλλά όσο περνάει ο καιρός οι επιλογές λιγοστεύουν. Κορίτσια, σας αφήνω. Ήρθε η μάνα μου και έφερε το τελάρο της κούνιας, και προβλέπεται μουρμούρα.

Αν σε πουν κάτι τέτοιο, σημαίνει ότι είναι κομπλεξικοί και ότι δεν έχουν με τι να ασχοληθούν και κάθονται και κατηγορούν όλο τον κόσμο. Το ότι είσαι μαμά, δε σημαίνει ότι δεν υπάρχεις πλέον ως άνθρωπος.

Η δική μου γνώμη είναι ότι κι εσύ μέχρι τις πέντε είσαι ψόφια. Οπότε, θα πεις στον άντρα σου να ασχοληθεί με το μωρό, κι εσύ θα ντυθείς, θα φτιάξεις μαλλί, θα μακιγιαριστείς και θα βγεις με τις φίλες σου! Δεν είναι ανάγκη κάθε μέρα, αλλά κάποιες φορές την εβδομάδα. Ή μπορείς να πας για ψώνια, ή να κάνεις ό,τι άλλο σου αρέσει. Νομίζω ότι αν βγεις απ' το σπίτι θα νιώσεις καλύτερα.

Αχ, σταμάτησε!!!

marker έχω αναρτήσει κι εγώ το ίδιο θέμα, αλλά το δικό σου είναι πολύ ανώτερο από άποψη εποπτικών μέσων! Ελπίζω να μας απαντήσει κάποιος...

Από χτες το βράδι, σε μένα και σε πολλές άλλες κοπέλες, κάθε φορά που θέλουμε να μπούμε σε ένα θέμα, να ανανεώσουμε τη σελίδα, να δημοσιεύσουμε ένα ποστ, να αλλάξουμε σελίδα σε ένα ποστ, μας σκοτεινιάζει τελείως η οθόνη και πετάγεται ένα παράθυρο το οποίο γράφει ότι ο διακομιστής www.mammyland.com:80 απαιτεί έλεγχο ταυτότητας και ζητά όνομα και κωδικό. Όταν προσπάθησα να γράψω ψευδώνυμο και κωδικό, απλά μου το ξανάβγαλε. Το σβήνω και προχωρώ κανονικά, χωρίς πρόβλημα, αλλά είναι πάρα πολύ ενοχλητικό. Τι είναι αυτό το πράγμα και γιατί βγαίνει;

Γειά σας κορίτσαροι! Τι κάνετε; Εγώ είμαι πολύ πεσμένη αυτές τις μέρες. Όχι ψυχολογικά, αλλά σωματικά. Νιώθω τρομερή κόπωση, ακόμα κι αν δεν έχω κάνω απολύτως τίποτα. Μη σας πω ότι αυτό φταίει, δηλαδή το ότι δεν κάνω σχεδόν τίποτα, ούτε στο σπίτι, ούτε στο σχολείο. Ίσως, βέβαια, να φταίει και η διαδρομή για το σχολείο, αφού είναι περίπου 35 λεπτά να πάμε κι άλλα τόσα να γυρίσουμε. Και το χειρότερο είναι ότι 26 και 28 Αυγούστου μας έχουν βάλει υποχρεωτικό σεμινάριο για τους εκπαιδευτικούς των εσπερινών σχολείων, στη Λευκωσία (άλλη μία ώρα πήγαινε-έλα), οκτώμιση το πρωί με δύο το μεσημέρι, και μετά το απόγευμα σχολείο!!!!!!!!!! Φυσικά για μένα αυτό είναι αδύνατο, όλοι οι συνάδελφοι μου είπαν να πάρω άδεια, ο βοηθός διευθυντής μου είπε να το συζητήσω με το διευθυντή μήπως και μπορέσω να απαλλαγώ από το σεμινάριο και να πάω απλά σχολείο το απόγευμα (που το προτιμώ κι εγώ), αλλιώς να πάρω άδεια. Δεν παίζει με τίποτα αυτό το πράγμα, δε θα διακινδυνεύσω την υγεία του μωρού μου για τα χαζοσεμινάριά τους... Ανθή, είχα και μια άλλη ιδέα για το παιδικό δωμάτιο: να κάνω κάποια ζωγραφιά στον τοίχο. Πήγα χτες στο βιβλιοπωλείο του θείου μου, και η θεία μου που ασχολείται πάρα πολύ με διακόσμηση και ζωγραφική μου πρότεινε χρώματα και σχέδια. Θέλω κάτι πολύ απλό και μπεμπέ, και κυρίως όχι ήρωες από κινούμενα σχέδια! Σκέφτομαι κάτι σε ζωάκια, λουλουδάκια, καραβάκια... Κατερίνα, καλά, μέχρι πού θα πάει αυτό, να κάνετε και τις καθαρίστριες στο σχολείο; Οι δασκάλες δεν κάνουν κάτι; Η δουλειά τους είναι σίγουρα πάρα πολύ κουραστική, αλλά κανονικά πρέπει κι αυτές να βοηθήσουν. Στο κάτω-κάτω, εσείς πληρώνετε κι αυτές πληρώνονται. Εγώ θα αισθανόμουν πάρα πολύ άσχημα να έχω τις μανάδες των παιδιών να καθαρίζουν... Αθανασία, 500 ευρώ ο παιδικός σταθμός;;;;; Καλά, τι παιδικός σταθμός είναι αυτός; Έχει πατώματα από χειροποίητο ψηφιδωτό, κρυστάλλινους πολυελαίους και δίνουν στα παιδιά καθημερινά χαβιάρι και αστακό; Ο Χριστός και η Παναγία... Σίγουρα το καλύτερο είναι στην ηλικία που είναι ο Πανούλης να πάει σχολείο, αλλά δε θα ξεπουληθείτε κιόλας!!!!! Κάλη, Όλια, πολλά φιλιά!!!!!

Εγώ πάλι ρε κορίτσια, αυτό το "παρεούλα με το μωρό μου" δεν το αισθάνομαι ακόμα. Πάντως, να κοιμηθώ μόνη μου δεν παίζει. Αφού και όταν πήγε ο άντρας μου Μυτιλήνη, κοιμόμουν στη μάνα μου. Μεγάλο πρόβλημα οι νονοί δυστυχώς... Άσε που οι περισσότεροι εξαφανίζονται και μένουν τα παιδιά χωρίς νονούς...

Χι χι, Λυδία, καλή όρεξη!!!!

Ηλιάννα, βλέπω όλες σερνόμαστε... Βανεσσάκι, θα κοιμάσαι μόνη σου τα βράδια δηλαδή; Χε χε, η νονά όπως οι δικοί μας που μας είπαν να βαφτίσουν το προηγούμενο παιδί, τους είπαμε εντάξει (άλλοι ηλίθιοι εμείς), και ο άντρας άρχισε να αποκαλεί τον άντρα μου "κουμπάρο", και όταν ξαναέμεινα έγκυος, ξανάρχισε το ίδιο βιολί, ενώ τους είπαμε ότι δεν έχουμε αποφασίσει ακόμη. Ό,τι να 'ναι...

Γειά σας! Τα χτεσινά μου: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί. Δεκατιανό: Δύο εκλαιράκια μπουκιές. Μεσημεριανό: Ομελέτα φούρνου με πατάτες, λαχανικά και φέτα + ντοματοσαλάτα. Απογευματινό: Ένα σάντουιτς με μαύρο ψωμί, ντομάτα και διπλό τυρί. Βραδινό: Ένα τοστ με μαύρο ψωμί, τυρί, λούντζα, φέτα, ντομάτα. Μία μπανάνα. Ένα ποτήρι γάλα.

Γειά σας κορίτσια! Πόσα γράψατε γλωσσούδες; Μισή ώρα έκανα να σας διαβάσω!!! Κορίτσια, κι εγώ αυτές τις μέρες νιώθω τρομερή κούραση... Δε χρειάζεται καν να κάνω κάτι, απλά είμαι κουρασμένη έτσι κι αλλιώς. Τώρα σηκώθηκα κατά τις έντεκα, έκανα πρωινό, το έφαγα, διάβασα λίγο ένα βιβλίο και κάθισα να σας διαβάσω και νιώθω λες και έσπαζα πέτρες... Και που είμαστε ακόμα... Νία, εγώ νιώθω έναν πόνο κάτω στον κόλπο, όποτε κλωτσάει κάτω χαμηλά. Αλλά μιλάμε για σουβλιές, όχι αστεία. Άρχισα να φοβάμαι μη μου σπάσει τα νερά!!! Βανεσσάκι, θα μείνεις στη μαμά σου ε; Καλά, εγώ θα είχα αυτοπυροβοληθεί σ' αυτήν την προοπτική, αλλά τι να κάνεις; Δεν πάει για διακοπές ο κακομοίρης ο άντρας σου, για δουλειά θα λείπει... Δε λες καλά που τον διόρισαν; Πολύ ωραία τα χρωματάκια που διάλεξες. Όσο για τη "νονά" δε φαντάζομαι να το σκέφτεσαι καν, έτσι; Δώρα, στα δώρα οι πεθερές μας πάνε μαζί! Μία πάει να προσπεράσει η δική σου, μία η δική μου, αλλά νομίζω μαζί θα κόψουν την κορδέλα! Ρούχα της κουνιάδας, πάπλωμα της γιαγιάς... Καταπληκτικά... Αγγελική, είδες συζήτηση που είχαμε χτες βράδι; Μες στην καθαριότητα! Εμείς σήμερα τρώμε τουρλού! Αναστασία, Λυδία, Μαρία, Λένα, φιλιά! Σίγουρα ξεχνάω τις μισές...

Λένα, είδες; Είναι εθιστικό το μάμμυ! Κι εγώ είχα μια δουλειά στον υπολογιστή, και κόλλησα στο μάμμυ!!! Καλή ξεκούραση! (Μόνη μου έμεινα...)

Πω πω... Απίστευτο μου φαίνεται... Καλά, τουλάχιστον ας πλένονταν μετά, όχι να μη σκουπίζονται καθόλου... Εμάς παντού είχε χαρτί υγείας. Μου είχε κάνει τρομερή εντύπωση όταν ήρθα στην Ελλάδα που όλες οι κοινόχρηστες τουαλέτες δεν είχαν ποτέ χαρτί!

Νάσια, καληνύχτα, όνειρα γλυκά!!!! Λένα, εννοείς δεν έπαιρναν χαρτί υγείας στο σπίτι;;;; Ή στα σχολεία τα παιδιά παίρνουν δικό τους χαρτί υγείας; Κι εγώ είχα συμμαθήτριες που μύριζαν πολύ άσχημα, επειδή δε σκουπίζονταν όταν κατουρούσαν. Άμα δεν κάνανε και μπάνιο συχνά...