Θέλω να γίνω μαμά

Κορίτσια, θα ήθελα να ρωτήσω αν ξέρει καμία τη μάρκα Cipolino. Πήγαμε τις προάλλες για να δούμε καρότσια, και μας έδειξαν ένα μοντέλο αυτής της μάρκας που μας άρεσε αρκετά. Όσες κοπέλες ρώτησα, όμως, δε γνωρίζουν αυτή τη μάρκα. Τελικά βρήκα κάποια που έχει καρότσι αυτής της μάρκας και δε μου είπε και πολύ καλά λόγια. Μήπως ξέρει καμία κάτι;

Γειά σας! Όπως πάντα, το σκ παραδέρνω μόνη μου εδώ μέσα! Μαρίνα, πού χάθηκες; Τι έφαγα χτες: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και δύο μικρά σαντουιτσάκια με χωριάτικο ψωμί και τυρί. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Δύο μικρές φέτες μοσχάρι ρόστο φούρνου + 1-2 κουταλιές πατάτες πουρέ + 1-2 κουταλιές πληγούρι + γιαούρτι + σαλάτα ανάμεικτη. Απογευματινό: Ένα νεκταρίνι. Βραδινό: Διάφορα αλμυρά και λίγες κουταλιές από κρεμώδη γλυκά (πήγαμε σε γενέθλια). Ένα ποτήρι γάλα.

Καλημέρα κοριτσάκια! Πώς το πάθατε σήμερα και γράψατε μόνο μια σελίδα; Αγγελική, το σετ των δύο με ενδιαφέρει. Χριστίνα, σιγά σιγά θα στρώσει ο μικρός! Αναστασία, πάλι ψώνια ε; Ηλιάννα, κουράγιο... Είναι και οι ορμόνες, πώς να μην τρελαίνεσαι; Όσο για τα παπουτσάκια της μικρής, θα μπορούσες να της τα φορέσεις, να δει ότι δεν της κάνουν και να το καταλάβει από μόνη της. Ή αν δεν το καταλάβαινε, να την αφήσεις με τα στενά/μικρά παπούτσια και να σου πει μετά από μόνη της ότι δεν της κάνουν. Ο άντρας μου κάνει πάρα πολλές δουλειές, δηλαδή, τις κάνει όλες, αλλά όπως είπα και χτες, με τους δικούς του ρυθμούς. Χτες βράδι του είπα ότι όλη μέρα κάθεται στον υπολογιστή και παίζει, ενώ υπάρχουν τόσες δουλειές που πρέπει να γίνουν. Με ρωτάει τι δουλειές, και του λέω, π.χ. πρέπει να πλύνεις το μπάνιο. Και μου λέει "μου είπες;". Θέλουν καθοδήγηση, μόνοι τους δεν μπορούν να πάρουν πρωτοβουλίες!!!!! Αλλά εγώ γενικά δεν είμαι απ' αυτές που λένε στον άντρα τους, στο παιδί τους, κ.π., κάνε αυτό και αν δεν το κάνουν στα αμέσως επόμενα δευτερόλεπτα, να το κάνουν αυτές. Έχω τραύμα απ' τη μάνα μου που έκανε ακριβώς αυτό, οπότε λέω, δε με νοιάζει, ας τα κάνει όποτε θέλει, φτάνει να τα κάνει. Εμείς σήμερα τρώμε ένα από τα αγαπημένα μας φαγητά, κολοκυθάκια γεμιστά αβγολέμονο!

Λένα, σαν τον άντρα μου είναι κι ο δικός σου. Εμ δε δουλεύει, εμ κωλοβαράει όλη μέρα. Η αλήθεια είναι ότι ο δικός μου κάνει αρκετές δουλειές, αλλά τις κάνει με το δικό του ρυθμό. Δηλαδή, θα παίζει στον υπολογιστή, και μπορεί να πλύνει τα πιάτα στις δύο το πρωί. Θα τα πλύνει, αλλά στις δύο, όχι νωρίτερα, αν αυτό θέλει. Δε με πειράζει αυτό, αν και, τις περισσότερες μεγάλες δουλειές, π.χ. μπάνιο, ή το άδειασμα του παιδικού από τις κούτες, τις αναβάλλει. Αλλά αύριο που θα γεννηθεί το παιδί, δε θα τον περιμένει να τελειώσει τις μάχες του στο ηλίθιο παιχνίδι που παίζει για να το αλλάξει ή να το ταΐσει ή να το κοιμίσει. Του το λέω, και μου λέει κατηγορηματικά ότι, όοοοχι, θα τρέχω αμέσως στον Ανδρέα. Δεν του έχω, όμως, καμία εμπιστοσύνη...

Κι εγώ συνέχεια θέλω κάτι γλυκό, αλλά ευτυχώς κρατιέμαι. Τώρα έχω στο ψυγείο παγωτό καραμέλα, μαστίχα και σοκολάτα και μια κρέμα με ροδάκινα που έκανε η μάνα μου, αλλά δεν τρώω τίποτα, γιατί προηγουμένως στα γενέθλια φάγαμε διάφορα, κυρίως αλμυρά, όμως, πάλι καλά...

Ε μα... Με έχει πρήξει μ' αυτό το καρότσι, επειδή του είπε λέει ο φίλος του. Είναι καινούριο, λέει, γιατί δεν το χρησιμοποιούσαν λέει, ούτε αυτοί, ούτε οι επόμενοι που το πήραν. Ε τότε γιατί το πήραν; Όσο κι αν δεν το χρησιμοποίησαν πολύ καιρό, πόσο καινούριο μπορεί να είναι; Και να μου λέει το κορυφαίο "κοστίζει πολλά λεφτά το καρότσι, αν μπορούμε να τα γλιτώσουμε, γιατί όχι;". Αν δεν πήγαινε Μυτιλήνη, όμως, τα λεφτά του καροτσιού θα τα είχαμε περίσσευμα, αλλά αυτός πήγε και τα ξόδεψε σε ένα ταξίδι-φιάσκο και τώρα τον έπιασε ο πόνος για τα λεφτά μας (μου).

Αναστασία, άσε. Στο τέλος το βρήκαμε, στη φάση που είπαμε ότι ξενερώσαμε και επιστρέφουμε Λάρνακα. Μέχρι που είχαμε φτάσει σε ένα άλλο χωριό σε κάποια φάση!!! Στην άλλη άκρη της Κύπρου, όμως, θα φτάναμε, όχι της Ελλάδας!

Νία, κι ο άντρας μου αυτό λέει, ότι μπορεί να ήταν το συγκεκριμένο και να μην φταίει η μάρκα. Θα ρωτήσω και αλλού, αλλά άμα είναι να δώσω τόσα λεφτά, τουλάχιστον να είναι κάτι που αξίζει. Του έχει κολλήσει αυτό το καρότσι, και όντως ήταν πολύ ωραίο, αλλά αυτός πάντα έτσι είναι, κολλάει σε κάτι και πάει και το παίρνει, και τελικά είναι η χειρότερη επιλογή... Τώρα του κόλλησε και το άλλο: να δούμε το καρότσι του φίλου του, που είναι όχι δεύτερο, αλλά τρίτο χέρι. Το είχαν αυτοί, το δώσανε σε άλλους και τώρα οι άλλοι θα τους το δώσουν πίσω και θέλουν να το δώσουν σ' εμάς. Του είπε αυτός ότι είναι σχεδόν καινούριο, γιατί ούτε αυτοί, ούτε οι άλλοι το χρησιμοποίησαν πολύ. Ό,τι κι αν είναι, του λέω ΔΕΝ ΤΟ ΘΕΛΩ. Αμάν πια, μ' έπρηξε με το καρότσι τρίτο χέρι... Δεν είμαι ρακοσυλλέκτης. Του λέω, άμα θέλουν να μας κάνουν ένα δώρο, ας μας κάνουν, όχι να μας δώσουν το καρότσι-λάστιχο...

Αχ κορίτσια, επιτέλους βρήκα άνθρωπο που ξέρει τη μάρκα του καροτσιού που είδα. Δηλαδή όχι ακριβώς βρήκα, αλλά μια φίλη μου έχει μια ξαδέλφη που έχει τέτοιο καρότσι, και τη ρώτησε. Δεν της είπε και τόσο καλά λόγια, λέει μέσα σε ένα χρόνο άρχισε να χαλάει το ύφασμα, χάλασε ο ένας τροχός και έκαναν πολύ καιρό να τους το φτιάξουν, κι αν μπορώ να πάρω κάτι καλύτερο, να πάρω. Ήμουν σίγουρη ότι κάτι δεν πήγαινε καλά! Οπότε, Αγγελική, αν μπορείς, στείλε μου εκείνη την προσφορά απ' το γνωστό μαγαζί, για το γνωστό καρότσι, αν και, είμαι σίγουρη ότι θα μου πουν κάτι του στιλ "ήταν η προσφορά του μήνα" ή "ήταν περίοδος εκπτώσεων τότε".

Κορίτσιααααααααααααααααααααααααααααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Τι ήταν αυτό που πέρασααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Δεν το πιστεύω αυτό το πράγμα... Ξεκινήσαμε για τα γενέθλια. Φτάνουμε στις αγγλικές βάσεις της Δεκέλειας και κανονικά έπρεπε να πάμε ευθεία από τον κόμβο, αλλά ο δρόμος ευθεία ήταν κλειστός με μπάρες και συρματοπλέγματα, οπότε, πήγαμε δεξιά μέσα στις βάσεις. Αφού περάσαμε όλες τις εγκαταστάσεις των βάσεων, φτάνουμε στο χωριό που κατευθυνόμασταν. Οι οδηγίες λέγανε από το βενζινάδικο του χωριού δεξιά. Προχωράμε, βενζινάδικο δε βρίσκουμε. Ρωτάμε σ' ένα καφενείο, μας λένε ότι πρέπει να διασχίσουμε όοολο το χωριό και μετά θα βρούμε το βενζινάδικο. Το διασχίζουμε, βρίσκουμε το βενζινάδικο, στρίβουμε δεξιά και ήταν χωματόδρομος. Εγώ αρχίζω να φωνάζω ότι άμα είναι από δω θα φύγουμε, παίρνω την κοπέλα τηλέφωνο και λέει όχι απ' το χωματόδρομο, απ' το επόμενο. Προχωράμε, πάλι χωματόδρομος. Ξαναπροχωράμε, μπαίνουμε σ' ένα στρίψιμο, ήταν άσχετο. Τέλος πάντων, μπήκαμε, βγήκαμε, γυρίσαμε πίσω, γυρίσαμε μπροστά, με έπαιρνε τηλέφωνο κι η φίλη μου που είχε πάει μέσω Τρικάλων, γιατί κι αυτοί είχαν χαθεί, τελικά ρωτήσαμε στο βενζινάδικο και μας δείχνουν το σπίτι που φαινόταν απ' το δρόμο!!! Μας λένε από πού να πάμε, αλλά ήταν χωματόδρομος. Λέμε να πάμε από τον επόμενο δρόμο. Πηγαίνουμε και πέφτουμε σε ένα δρόμο που δεν ήταν δρόμος, ήταν σαν ελβετικό τυρί απ' τις τρύπες. Κατέβηκα για να μην ταρακουνηθώ, γυρνάμε πίσω, πηγαίνουμε απ' το δρόμο που μας είπαν απ' το βενζινάδικο (εγώ πάλι κατέβηκα) και το βρίσκουμε!!! Εν τω μεταξύ, εγώ τσαντίστηκα, φώναζα, γιατί είχα ταλαιπωρηθεί τρομερά... Τελικά, οι οδηγίες ήταν για τη διαδρομή απ' τον αυτοκινητόδρομο, ενώ εμείς είχαμε έρθει απ' την αντίθετη μεριά. Οπότε, εκεί που έλεγε δεξιά, εμείς έπρεπε να πάμε αριστερά, κ.λπ. Αλλά δεν ήταν και πολύ σαφείς, γιατί και οι άλλοι που ήρθαν από τον αυτοκινητόδρομο χάθηκαν. Τελικά, τώρα που γυρνούσαμε, ακολουθήσαμε ένα φίλο μας και ήταν πανεύκολο!!!!! Ευτυχώς δεν είχε πολύ κόσμο, ούτε πολλά παιδιά να τσιρίζουν. Νία, δεν υπάρχει η κοιλιά σου!!!!!! Και μετά λέω εγώ ότι έχω γίνει τεράστια!!! Ηλιάννα, πολλά φιλάκια! Εύη, σου ευχήθηκα και στο φέισμπουκ, καλό σαραντισμό κι από δω και ΘΕΛΟΥΜΕ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ!!!!!

Άσε, Αγγελική, κι εγώ δεν αντέχω τα παιδικά πάρτι... Τα βαριέμαι όσο τίποτε άλλο... Ειδικά έχω κάποιες φίλες που καλούν ένα σύνταγμα, και γίνεται πανζουρλισμός, με αποτέλεσμα να μην περνάει κανείς καλά. Δεν ξέρω αυτή σήμερα πόσους κάλεσε. Πριν λίγο καιρό μετακόμισαν, ούτε μήνας δεν έχει περάσει, και θα θέλει να δείξει και το σπίτι, οπότε, προβλέπω να γίνεται χαμός... Ο άντρας σου τι δουλειά κάνει; Μήπως κουράζεται πολύ; Ο άντρας μιας ξαδέλφης μου είναι έτσι. Κάθε σαββατοκύριακο, κοιμάται 20 ώρες το 24ωρο. Σε κάποια φάση είχαν τα γενέθλια του γιού τους, η ξαδέλφη μου είχε εκατόν πενήντα δουλειές να κάνει, κι αυτός πήγε να παίξει τένις... Η ξαδέλφη μου είχε σκάσει, ήμασταν κι εμείς μπροστά, οι γονείς μου δεν μπορούσαν να του πουν κάτι, γιατί μετά θα νόμιζε ότι τους έβαλε η ξαδέλφη μου... Χάλια... Α, ακούστε τι έκανε η μάνα μου. Έραψε υφασμάτινες πάνες, πάνες αγκαλιάς και κάτι σεντονάκια για το μωρό, κι έπιασε να τα πλύνει. Της εξήγησα ότι βάζουμε ειδικό απορρυπαντικό, και της το είχε πει και μια φίλη της, που έγινε πρόσφατα γιαγιά. Και τι έκανε; Πήγε στο σούπερ μάρκετ, και έκανε λάθος, κι αντί να πάρει υγρό απορρυπαντικό για παιδιά, πήρε ένα βιολογικό μαλακτικό (μετά είδε ότι είναι μαλακτικό). Και πλένει τα πράγματα του μωρού με κανονικό απορρυπαντικό και με το βιολογικό μαλακτικό. Και μετά, όταν έβγαζα εγώ αφρούς, έλεγε ότι είμαι πάρα πολύ ιδιότροπη...

Γειά σας κορίτσια! Εμείς πήγαμε και φάγαμε στους γονείς μου, μια που σήμερα είναι τα γενέθλιά του. Είχε μοσχαράκι ρόστο (στο φούρνο με κρασί και σκόρδο), πατάτες πουρέ και πληγούρι. Τώρα τελευταία την έχει πιάσει και τις Κυριακές φτιάχνει δύο συνοδευτικά, και μετά κλαίγεται ότι είναι κουρασμένη. Τέλος πάντων, σε λίγο θα ετοιμαστούμε και θα πάμε στα γενέθλια του μικρού της φίλης μου. Είναι και σ' ένα χωριό, και τώρα μετακόμισαν, ελπίζω να μη χαθούμε. Υποτίθεται θα ακολουθούσαμε με το αμάξι μια φίλη μου, που ξέρει το χωριό, αλλά αυτή ήθελε να πάμε μέσω Τρικάλων, και βαριόμασταν να κάνουμε την τριπλάσια διαδρομή, έτσι θα πάμε μόνοι μας κι ο Θεός βοηθός. Αγγελική, ίδιο στιλ σίδερο έχουμε, αλλά εγώ έχω να το χρησιμοποιήσω πάρα πολλούς μήνες. 25η Μαρτίου σιδέρωσα για τελευταία φορά και έβλεπα την Καρέζη στην Μαντώ Μαυρογένους, μετά ήρθε μερικές φορές η μάνα μου και σιδέρωσε, και μετά της τα πηγαίνουμε σπίτι της, γιατί λέει είναι βαρύ το δικό μου σίδερο και δεν μπορεί... Όσο για τις κρέμες, τις μάσκες, κ.λπ., δεν έχω κάνει ποτέ μου. Μάσκα προσώπου έκανα όταν παντρεύτηκα και την είχαν στο πακέτο της περιποίησης της νύφης. Όχι ότι είδα καμιά διαφορά δηλαδή. Ρυτίδες έχω κάνει, αλλά έκφρασης, ε, σόρι, δε γίνεται να μη γελάω κιόλας!!! Γενικά έχω πολύ απαλό δέρμα και όλοι μου λένε ότι φαίνομαι μικρότερη απ' την ηλικία μου. Όταν πρωτοπήγα σχολείο πριν δύο χρόνια, ήμουν 29 και μια μαθήτρια νόμιζε ότι είμαι 23!!!!! Για να μην πω για μια νοσοκόμα στην κλινική του γιατρού μου, που μου είπε ότι είμαι σαν την κόρη της, κι όταν τη ρώτησα πόσων χρονών είναι η κόρη της, μου είπε 13!!!!!!!!!! Καλά, αυτή είναι τελείως μα τελείως γκάου!!!!!!!! Μαρί, ωραίος ο σύνδεσμος που έβαλες στο φέισμπουκ. Αυτό με τον κανόνα του εσωρούχου, το είχε εφαρμόσει κι η πεθερά μου αυτοσχεδιάζοντας στη μεγάλη εγγονή, γιατί το περιβάλλον που μεγαλώνει η μικρή δεν είναι κι ό,τι καλύτερο... Ουφ, τώρα που πήγαμε στη μάνα μου, της έδειξα τις εικόνες που βρήκα για τη ζωγραφιά στο παιδικό κι άρχισε τα ξινίσματα. Όχι ότι θέλω την έγκρισή της, αλλά τη χρειάζομαι να βοηθήσει, γιατί μόνη μου δεν μπορώ. Είναι της παλιάς σχολής, όμως, απαλά χρώματα, απαλές γραμμές, και θα μου σπάσει τα νεύρα...

Βρεγμένο βαμβάκι εννοούσα!!!!!! Μάντι, αν είναι απλά πονόλαιμος και όχι καμιά ίωση, δε νομίζω ότι είναι ανάγκη να πάρεις φάρμακα. Λογικά σε μερικές μέρες θα περάσει. Φάε μέλι, πιές κανένα ζεστό ή καμιά πορτοκαλάδα ή λεμονάδα, αν και, εμένα όλα αυτά τα γιατροσόφια με κάνουν χειρότερα! Εδώ δεν παίρνουμε φάρμακα όταν είμαστε σε νορμάλ φάση και αρρωστήσουμε, όχι τώρα! Αν και εγώ, με τις αντιβιώσεις που έχω πάρει για το ουρεόπλασμα, έχω γίνει κινητό φαρμακείο...

Η ενυδατική σε τι χρησιμεύει; Για τις ρυτίδες; Αν βάλω δηλαδή, δε θα κάνω ποτέ μου ρυτίδες; Αν το σκουπίσω με βαμβάκι, ας πούμε, δε γίνεται; Δεν ξέρω κιόλας...

Γειά σας κορίτσια! Αγγελική, καναπές ε; Εγώ έτυχε να κοιμηθώ 2-3 φορές στον καναπέ τώρα τον Αύγουστο που βάψαμε το σπίτι. Βγάλαμε τα μαξιλάρια της πλάτης, στρώσαμε και ήταν πάρα πολύ άνετα. Κοιμήθηκα καλύτερα κι απ' το κρεβάτι. Αλλά να με πάρει ο ύπνος στον καναπέ δε μου έχει τύχει ποτέ, ούτε εμένα, ούτε τον άντρα μου. Το κατσαρολάκι για το γάλα του μωρού κι εμένα μου φαίνεται πιο σωστό και το θερμός εννοείται ΟΧΙ από τα Τζάμπο. Τα Τζάμπο έχουν κάκιστη ποιότητα, δε θέλω να πάρω τίποτα από εκεί. Μακάρι, βέβαια, να μη μας χρειαστούν όλα αυτά και να τα καταφέρουμε να θηλάσουμε! Στην κλινική δεν ξέρω αν θα βάφομαι, δε νομίζω, όμως. Όσες λεχώνες έχω δει στην κλινική δεν είδα καμία βαμμένη. Θα φοράω τα γυαλιά μου και όχι φακούς, οπότε θα καλύπτονται οι μαύροι κύκλοι και αν είμαι χλωμή, που πάντα είμαι, ε, και λοιπόν; Και τι έγινε; Κρέμες και τέτοια που λέτε, γιατί τις βάζετε; Εγώ βάζω απλά μια ενυδατική κάτω απ' το μέικ απ, αλλά μόνο όταν θα βαφτώ. Αλλιώς δε βάζω τίποτα. Αλλά σίγουρα είναι πάρα πολύ σημαντικό να μην παραμελήσουμε τον εαυτό μας και να μην ξεχάσουμε όσα κάναμε πριν, γιατί σίγουρα θα καταλήξουμε με καμιά επιλόχειο... Όσο για τα μωρομάντηλα, σίγουρα πρέπει να πάρουμε για έξω, αλλά μέσα στο σπίτι δε μου φαίνεται σωστό να τα χρησιμοποιώ. Έχω δει πολλές φίλες μου να αλλάζουν το μωρό τους στο σπίτι και να το καθαρίζουν με μωρομάντηλα, αλλά νομίζω είναι επειδή έχουν διώροφες μονοκατοικίες, το μπάνιο είναι στον πάνω όροφο και είναι κουραστικό να ανεβαίνουν κάθε φορά πάνω για να πλύνουν το παιδί. Εγώ τέτοιο πρόβλημα δε θα έχω, οπότε, όταν είμαι σπίτι θα το πλένω. Άλλωστε, αν δεν μπει νερό, δεν καθαρίζεις, το βλέπω και στον εαυτό μου! Αγγελική, όχι ό,τι κι ό,τι μωρομάντηλα ε; Οπότε, τα made in Turkey μωρομάντηλα που μου έστειλε η πεθερά μου, πάνε για φούντο (όχι ότι δε θα πήγαιναν ούτως ή άλλως!!!!!). Μύριαμ, αυτά τα κοινωνικά δεν τα μπορώ... Ειδικά τους γάμους που στην Κύπρο είναι σαν του Κουτρούλη το γάμο όλοι... Χάλιαααα......... Νία, μια χαρά σε βλέπω!!!!!

Γειά σας! Βαρβάρα, δεν ξέρω καθόλου για το σύκο! Για το φραγκόσυκο ξέρω ότι φέρνει δυσκοιλιότητα. Τι έφαγα χτες: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και μία φέτα χωριάτικο ψωμί με βιτάμ και τυρί. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Μια μερίδα κοτόπουλο ψητό με πατάτες φούρνου ολόκληρες + 1-2 φέτες ψωμί με ταχίνι + 1 μικρό κομματάκι χαλούμι σχάρας + μια μπουκιά λουκάνικο χωριάτικο (είχαμε βγει). Απογευματινό: Δυο μπάλες παγωτό καραμέλα. Βραδινό: Λίγο τουρλού. Μια μπανάνα. Ένα ποτήρι γάλα. Ουφ... Πολλά ήταν...

Καλά, κι εμένα ο δικός μου κάτι τέτοια λέει. Ή, όταν του λέω "μήπως είμαι πολύ χοντρή;" αυτός απαντά "ναι, αλλά εμένα μου αρέσουν οι χοντρές". Καλά, για πλάκα το λέει, αφού δεν έχω βάλει πουθενά εκτός απ' την κοιλιά, αλλά δεν αντέχω να βλέπω τη φρικτή χαλάρωση στα πόδια μου...

Αμ δε που θα την πέσω... Πήγα στο δωμάτιο να ξαπλώσω κι ανακάλυψα ότι το κρεβάτι δεν έχει σεντόνια. Τα έβγαλε, τα έπλυνε, τα άπλωσε, αλλά δεν έβαλε καθαρά. Τώρα ξαναμπήκα στο μάμμυ μέχρι να στρώσει...

Αχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα!!!!!!!!!!!!!!! Επιστήμη λες; Πάντως, ένας Γάλλος που μου έκανε μαθήματα γαλλικών στη Θεσσαλονίκη ήταν ΚΟΥΚΛΟΣ, απίστευτα όμορφος, αλλά φαινόταν το παιδί, ότι δεν έκανε μπάνιο και πολύ συχνά... Άντε, κορίτσια, θα πάω να την πέσω! Φιλιά!!!

Λένα λες; Ξέρω γω; Διάβασα ότι είναι πολύ διαδεδομένη μάρκα στις Η.Π.Α. Θα το ψάξω πάντως, γιατί άρεσε πολύ και στον άντρα μου και είναι πολύ ξεροκέφαλος, όταν του μπει κάτι στο μυαλό... Αγγελική, στην Κύπρο το έχουν παρακάνει με τα νύχια... Έχω μαθήτριες που έρχονται στο σχολείο με κάτι νυχάρες σαν τον Κόμη Δράκουλα. Μία θυμάμαι, τα είχε βαμμένα τιγρέ, και σε ένα νύχι από κάθε χέρι είχε κολλημένο ένα ανάγλυφο τριανταφυλλάκι... Και μ' αυτά τα νύχια, έκανε δουλειές, έπλενε το αμάξι της... Υπάρχει τεράστιο κόλλημα με τα νύχια. Μια φίλη μου, είχε σοβαρό πρόβλημα ιγμορίτιδας και έπρεπε να εισαχθεί στο νοσοκομείο, πάει το πρωί στα Επείγοντα, και τους λέει ότι θα ξαναγυρίσει σε λίγο, και πήγε στην αισθητικό να φτιάξει τα νύχια της, γιατί λέει, μετά θα μεγάλωναν και θα πονούσε, επειδή είχε και ψεύτικα πάνω κολλημένα... Ναι, είναι η ίδια που της είπε ο γιατρός ότι γεννάει κι αυτή πήγε στην αισθητικό για αποτρίχωση...

Αγγελική, όλα αυτά τα έχει κι αυτό που είδα. Και όλα τα εξτρά στην τιμή, και κλείνει εύκολα, και είναι ελαφρύ, και ο σκελετός είναι αλουμίνιο, και το ύφασμα καλό, και όλα αφαιρούνται από το σκελετό και γυρνάει μπρος πίσω. Αλλά με προβληματίζει η μάρκα που δεν είναι γνωστή. Εμένα γνωστή μου φάνηκε, όμως, λες και τη βλέπω παντού. Αλλά τώρα που όλες λέτε ότι δεν την ξέρετε, το ίδιο και μια φίλη μου που ρώτησα που έχει δύο παιδιά, προβληματίζομαι. Όσο για τα νύχια, νομίζεις ότι μετά τη γέννα θα έχεις χρόνο να περιποιείσαι νύχια; Ούτως ή άλλως, θα αναγκαστείς να τα κόψεις κοντά. Το ίδιο και τα μαλλιά, εγώ προσπαθώ να τα μακρύνω λίγο, για να μπορώ να τα δένω, γιατί ποιος ξέρει κάθε πότε θα μπορώ να τα χτενίζω (το δικό μου χτένισμα είναι απλά στέγνωμα με πιστολάκι + αφρός).

Αγγελική, κι εγώ πιστεύω ότι το ράψιμο είναι θέμα γιατρού και οργανισμού. Σε μένα η μάνα μου δεν μπορούσε να κάτσε για σαράντα μέρες, ενώ η νονά μου, που είχε γιατρό το γιατρό που έχω κι εγώ, δεν καταλάβαινε τίποτα, από τις πρώτες κιόλας μέρες! Πάντως, γενικά είναι καλύτερο να σε κόψει ο γιατρός παρά να σκιστείς από μόνη σου, γιατί υπάρχει μεγάλος κίνδυνος για ραγάδες. Λένα, κι εγώ προτιμώ γνωστή εταιρεία, γι' αυτό ρωτάω αν την ξέρετε. Όλα αυτά τα ανταλλακτικά που λες τα έχει. Δε σκέφτηκα να ρωτήσω για ανταλλακτικά που μπορεί να θέλουν αντικατάσταση, γιατί είμαι και τελείως άσχετη. Και οι γνωστές εταιρείες, όμως, δεν αποτελούν πάντα εγγύηση. Π.χ. τα chicco που είναι από τις πιο γνωστές μάρκες, και έχουν αρκετά προβλήματα στα καρότσια. Συνήθως οι ρόδες κολλάνε, δε γυρίζουν, και γενικά, όσες φίλες μου είχαν chicco, τους έβγαινε η ψυχή. Παλιότερα που είχαμε την αντιπροσωπεία για ένα διάστημα, είχαμε αρκετά τέτοια κρούσματα με καρότσια, και ήταν και πανάκριβα... Πάντως θα πρέπει να καταλήξω μέχρι τον άλλο μήνα. Αγγελική, κι αυτό που λες το έχει, βγαίνουν δηλαδή όλα από το σκελετό. Εννοείται ότι θα πάρω καρότσι, τι να κάνω, αλλά τα απεχθάνομαι... Ειδικά σε κάτι πανηγύρια και γενικά σε μέρη με πολυκοσμία, με εκνευρίζουν αφάνταστα οι γονείς που χρησιμοποιούν το καρότσι για να ανοίγουν δρόμο μέσα στο πλήθος... Επιστήμη, κι εγώ στα χέρια τα κόβω πολύ κοντά. Παλιά τα άφηνα πάααρα πολύ μακριά, και όλοι νόμιζαν ότι ήταν ψεύτικα, γιατί τα περιποιόμουν πολύ! Τώρα πάντα τα κόβω πολύ πολύ κοντά, το ίδιο και στα πόδια. Με ανατριχιάζει τρομερά το μακρύ νύχι στο πόδι... Μπρρρρρρρ. Στα πόδια τα βάφω εγώ σε ένα χρώμα και ποτέ γαλλικό, το οποίο δε μου αρέσει, και δεν έχω καταλάβει και σε τι χρησιμεύει, αφού είναι λες και έχεις τα κανονικά σου νύχια, απλά λίγο πιο άσπρα στις άκρες. Στον τοκετό, αφού λογικά θα φοράμε κλειστό παπούτσι, θα έχω ξεβάψει και τα νύχια των ποδιών. Τώρα το καλοκαίρι, όμως, δεν μπορώ να βάλω πέδιλο με άβαφο νύχι στο πόδι. Νιώθω λες και είμαι γυμνή!

Γκρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ. Έγραψα ένα κατεβατό και με πέταξε....... :( Αγγελική, εννοείται ότι μπορείς να βγαίνεις απ' το σπίτι!!!!!!! Και στον κήπο και όπου θες μπορείς να πηγαίνεις. Λες μόλις βγεις στον κήπο να καραδοκούν τα κακά πνεύματα για να σε αρπάξουν; Η πεθερά μου αυτό θα έλεγε!!! Όσο για το καρότσι, μας φάνηκε καλό, εύκολο στη χρήση, τα υφάσματα καλά, αλλά όταν πρόκειται να κάνω μια μεγάλη αγορά, είμαι πολύ διστακτική. Μου πήρε έξι μήνες να βρω σαλόνι, και καθόμασταν σε κάτι παλιές πολυθρόνες και δεν μπορούσαμε να φέρουμε άνθρωπο στο σπίτι μας! Νομίζω ότι, ειδικά για κάτι όπως το καρότσι, μόνο με τη χρήση μπορείς να καταλάβεις αν είναι καλό ή όχι. Στο πορτ μπεμπέ ή στην καλαθούνα, γενικά το μωρό δε μένει πολύ καιρό. Από σαράντα μέρες μέχρι δύο μήνες, πιο πολύ δεν αντέχει εκεί μέσα. Και να φανταστείτε ότι δε μου αρέσουν καθόλου τα καρότσια, τα θεωρώ αποκρουστικά. Δε μ' αρέσουν τα παιδιά μέσα σε καρότσι, νομίζω ότι αισθάνονται παρατημένα εκεί μέσα, ειδικά όταν κοιτάζουν προς τα έξω. Αλλά τι να κάνω, δε γίνεται να μην αγοράσω, είναι απαραίτητο...

Επιτέλους, ένας άνθρωπος στην ερημιά!!!!! Είχα μπουχτίσει τόσες ώρες μόνη μου εδώ μέσα!!!!! Ο άλλος έχει κολλήσει στον υπολογιστή του γραφείου και έχει εξαφανιστεί. Μέχρι που έβαλα Μέγκα που έπαιζε μια ταινία με τη Μακρυπούλια "Μόλις χώρισα". Καλά, εννοείται ότι στο μισάωρο βαρέθηκα θανάσιμα και την έκλεισα. Τι χαζομάρα... Λένα, ανατρίιιιιιιιιιιιιιιιιιχιααααααασααααααααααααααα μ' αυτό το σκάλωμα στο ράμμα... Ούτε κι εγώ ήξερα για ποιο λόγο δε γίνεται να έχουμε βαμμένα νύχια. Στην απόξεση είχα ρωτήσει το γιατρό αν γίνεται και μου είπε ότι επιτρέπεται μόνο άχρωμο βερνίκι. Καλά, εννοείται ξέβαψα τα νύχια των ποδιών, γιατί των χεριών έτσι κι αλλιώς δεν τα βάφω, και δεν έβαλα ούτε αφρό στα μαλλιά, γιατί νόμιζα ότι δεν πρέπει να έχεις πάνω σου χημικά και τέτοια!!!!!!!!!!!! Άσε, Λένα, έχω κι εγώ κάτι φίλες που είναι κάπως έτσι με τη διατροφή των παιδιών: το παιδάκι στο καρότσι και το γαριδάκι στο χέρι. Ή να τα παίρνουν στα MacDonald's και να τα πιέζουν να φάνε τα "nuggets" τους για να μεγαλώσουν!!!!!! Δεν τα μπορώ αυτά, είναι έγκλημα καθαρό... Όσο για το σαραντισμό, δε νομίζω ν' αντέξουμε σαράντα μέρες μέσα. Κατ' αρχήν, έχουμε γιορτές, Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, εγώ νομίζω με βάση την ΠΗΤ σαραντίζω λίγο μετά την Πρωτοχρονιά. Δεν υπάρχει περίπτωση να μείνω κλεισμένη μέσα, εκτός κι αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, βέβαια. Αχ, τώρα αγχώθηκα με το καρότσι... Λέτε να μην είναι καλή μάρκα; Το έψαξα στο ίντερνετ, αλλά βρήκα μόνο σε ένα φόρουμ αμερικάνικο αναφορά σε καθισματάκια αυτοκινήτου για μεγαλύτερα παιδιά, όμως, και είχαν πάρα πολύ θετικά σχόλια... Μπορεί να αναρτήσω ποστ εδώ, αλλά από Δευτέρα που θα έχει μαζευτεί κόσμος.

Αγγελική, αυτό που λέει η Αναστασία είναι το σωστό για το σαραντισμό. Λόγω αδυναμίας ή μικροβίων είναι καλύτερο η γυναίκα να μένει μέσα. Ειδικά σε περιπτώσεις καισαρικής, που είναι κανονική εγχείριση, είναι πιο δύσκολα τα πράγματα. Αλλά ξέρω πάαααρα πολλές περιπτώσεις που στη μία βδομάδα όχι μόνο βγαίνανε, αλλά πήγαιναν και δουλειά, και απ' όλα. Το "δεν κάνει" να βγεις σαράντα μέρες ούτε στον κήπο, δεν παίζει με τίποτα!