Θέλω να γίνω μαμά

Μύριαμ, κι εγώ αυτό πιστεύω. Και με τις ανηψιές του ψιλοβαριέται στη λίγη ώρα παιχνιδιού. Ίσως με το παιδί του να είναι αλλιώς. Αλλά μέχρι να μιλήσει ο μικρός και να περπατήσει, ελπίζω να έχουμε κάνει κι άλλο παιδί και να ασχολείται μ' αυτό!!! Πάντως, δε νομίζω ότι τον χαλάει που δουλεύω εγώ κι αυτός κάθεται.

Κορίτσια, ο άντρας μου ψάχνει για δουλειά, έχει κάνει πάρα πολλές αιτήσεις, αλλά δυστυχώς είναι θεολόγος και ποιος θέλει να προσλάβει ένα θεολόγο; Δούλεψε σε σχολεία πέρσι, έκανε και φέτος αίτηση για αντικαταστάτης και περιμένει να τον καλέσουν, έκανε και αίτηση για δάσκαλος σκακιού στο ανοιχτό σχολείο του Δήμου, έκανε και πάρα πολλές αιτήσεις, τι για το αεροδρόμιο, τι για σούπερ μάρκετ, τι για ιδιωτικές επιχειρήσεις, αλλά τζίφος... Πιστεύω θα ασχολείται πολύ με τον μικρό, αλλά μόνο μια δοκιμή θα μας πείσει!

Γειά σου και καλώς όρισες στο μάμμυ! Είναι πολύ πιθανόν να έγινε αργά η σύλληψη και γι' αυτό να μη φάνηκε ακόμα τίποτα. Υπάρχει, όμως, και η περίπτωση να είναι παλλίνδρομη. Είχα παρόμοια εμπειρία, εμείς είδαμε έμβρυο αλλά δεν ακούσαμε καρδιά ποτέ. Σου το λέω για να είσαι προετοιμασμένη για όλα. Καλύτερα να μην είσαι πολύ αισιόδοξη, για να μην απογοητευτείς πολύ μετά. Μακάρι να δείτε το έμβρυο και ν' ακούσετε την καρδούλα του την επόμενη φορά!

Λένα, άσε, είπα ότι σήμερα θα ήταν μια ήρεμη μέρα, επειδή μόνο σε μια τάξη θα έμπαινα και δε θα είχα πρόβλημα. Όντως, η μέρα κύλησε χαλαρά, μέχρι τη συνεδρίαση που εκνευρίστηκα φοβερά. Είναι δυνατόν να περνάνε στην α' λυκείου έναν ΕΝΤΕΛΩΣ αναλφάβητο μαθητή, επειδή βελτιώθηκε η συμπεριφορά του;;; Ενώ έγραψε κάτω απ' τη βάση σε όλα τα μαθήματα και του έβαλε ψεύτικο βαθμό ο μαθηματικός; Δεν αντέχω αυτήν την ξεφτίλα στα σχολεία. Δυστυχώς ο άντρας μου δε δουλεύει, οπότε δεν έχει και τι να κάνει... Τον τελευταίο καιρό παίζει ονλάιν παιχνίδια, που έχουν συνεργασία με άλλους και τέτοια, και κολλάει τρομερά. Όταν του λέω να ξεκολλήσει μου λέει την ατάκα "αφού δεν έχει τίποτα η τηλεόραση". Του λέω "καλά, είναι δυνατόν να είναι η ζωή σου τηλεόραση και υπολογιστής;". Δυστυχώς δεν έχει φίλους εδώ, απογοητεύτηκε κι από τους σκακιστικούς ομίλους και δεν πολυβγαίνει. Διάφοροι φίλοι που έκανε είναι παντρεμένοι με παιδιά και δεν ξεκολλάνε απ' το σπίτι. Ελπίζω με το παιδί να ασχολείται και να βελτιωθούν τα πράγματα. Ο ίδιος έτσι λέει πάντως. Στο γιατρό έρχεται πάντα μαζί μου εννοείται. Και αύριο θα έρθει, αποκλείεται να μην έρθει. Απλά μου σπάει τα νεύρα. Πιστεύω ότι σήμερα έχασε σε κανένα παιχνίδι και είχε νεύρα στην πραγματική ζωή.

Γειά σας κορίτσια. Τα νεύρα μου, τα νεύρα μου, τα νεύρα μου. Κάναμε μιάμιση ώρα συνεδρίαση γι' αυτούς που είχαν μείνει και δίνανε εξετάσεις τον Σεπτέμβρη. Εφτά άτομα, ο ένας μόνο περνούσε, και πέρασαν όλοι εκτός από έναν!!!!!!!!!!!!!!!!!! Τους πέρασαν ενώ έδιναν λευκή κόλλα και δεν έλεγαν τίποτα στα προφορικά. Πέρασαν έναν που είναι εντελώς αναλφάβητος και ο ίδιος είπε ότι είναι καλύτερο γι' αυτόν να μείνει στην ίδια τάξη!!!!! Βάζανε ο μαθηματικός και ο οικονομολόγος ψεύτικους βαθμούς και επηρέασαν τις αποφάσεις. Κοιτούσε ο διευθυντής τα αποτελέσματα και έλεγε "χμ... για να έχει πάρει 11 μαθηματικά, σημαίνει ότι κόβει το μυαλό του, άρα είναι κρίμα να τον αφήσουμε, τι λέτε συνάδελφοι;". Δεν το πιστεύω αυτό το πράγμα, δεν έχουμε πλέον καμία αξιοπρέπεια. Το σχολείο δεν έχει κανένα κύρος, είμαστε απλά ξεφτιλισμένοι. Και είχε το θράσος ο μαθηματικός να έρθει να μου πει μετά "καλά, εσύ όλους τους έκοψες;". Του λέω "όχι, θα τους κοροϊδεύω με ψεύτικους βαθμούς". Δεν μπορώ, το παίζουν μαθητοπατέρες και μας ξεφτιλίζουν όλους. Αφήστε, ταλαιπωρήθηκα τρομερά, δέκα και μισή γύρισα σπίτι. Εν τω μεταξύ, όταν φεύγουμε απ' το σχολείο, παίρνω τηλέφωνο τον άντρα μου και του λέω ότι ξεκινάμε, για να έρθει να με πάρει απ' το σημείο του ραντεβού γιατί εγώ δε θέλω να οδηγώ νύχτα και τόσο κουρασμένη. Με παίρνει τηλέφωνο μετά όπως ήμασταν στο δρόμο και τι μου λέει; Να πάω μέχρι το σπίτι του βοηθού διευθυντή και να έρθει να με πάρει από εκεί. Δηλαδή να κατέβω απ' το αμάξι του διευθυντή που μας πήγε σήμερα, να μπω στο αμάξι του βοηθού, να φτάσουμε στο σημείο που ήθελε αυτός και να κατέβω απ' το αμάξι του βοηθού και να μπω στο δικό μας αμάξι. Να αλλάξω, δηλαδή, τρία αυτοκίνητα, γιατί αυτός βαριόταν να φτάσει μέχρι εκεί, και γιατί δεν ήθελε λέει να χαλάσει το αμάξι απ' τα σαμαράκια. Του λέω καλά, προτιμάς να χαλάσω εγώ; Εννοείται ότι αρνήθηκα, ήρθε και με πήρε απ' το σημείο του ραντεβού, και γκρίνιαζε σε όλη τη διαδρομή. Να του εξηγώ, τίποτα αυτός. Μετά μου λέει ότι θα περάσουμε απ' το φούρνο να πάρει ψωμί και γάλα. Να τον περιμένω πόση ώρα. Πάει, έρχεται "α, ξέχασα το γάλα". Να περιμένω κι άλλο. Μετά πάμε σπίτι, όπως πήγε να παρκάρει, χτυπά στο πεζοδρόμιο, σταματά απότομα και μου βάζει τις φωνές, επειδή φταίω εγώ που του λέω να παρκάρει κοντά στο πεζοδρόμιο κι όχι στη μέση του δρόμου. Του λέω "αφού δε μίλησα" και μου λέει "έτοιμη ήσουν". Μπαίνουμε σπίτι, του λέω να μου φτιάξει τοστ γιατί θα πέσω κάτω, αυτός πάει στον υπολογιστή. Περιμένω πέντε λεπτά, γκρινιάζω ότι θα λιποθυμήσω, έρχεται. Όπως το έφτιαχνε άρχισε γκρίνια. Να παίρνω σάντουιτς στο σχολείο για να μην πεινάω, αλλά μιλάμε να ουρλιάζει. Του λέω ότι αύριο έχουμε γιατρό και μου λέει το κορυφαίο, "εγώ θέλω να πάω για ψώνια, θα σε αφήσω στο γιατρό, κάτσε στο κλιματιστικό και περίμενε, και θα πάω να κάνω τα ψώνια". Κανονικά θα πήγαινε σήμερα, αλλά κόλλησε στον υπολογιστή και δεν πήγε. Να του λέω ότι αυτό είναι ταλαιπωρία, ότι δε γίνεται, μπλα μπλα, αυτός να ουρλιάζει. Αναγκάστηκα να χτυπήσω το χέρι μου στο τραπέζι και να του πω να το βουλώσει, πράγμα που έχω να κάνω πάρα πάρα πολύ καιρό. Τελικά το βούλωσε, αλλά με κατασύγχυσε. Τώρα έγινε έντεκα παρά να φάω, να δούμε πότε θα χωνέψω να πάω να κοιμηθώ, γιατί αύριο δέκα και τέταρτο έχω γιατρό...

Γειά σας κορίτσια. Τα νεύρα μου, τα νεύρα μου, τα νεύρα μου. Κάναμε μιάμιση ώρα συνεδρίαση γι' αυτούς που είχαν μείνει και δίνανε εξετάσεις τον Σεπτέμβρη. Εφτά άτομα, ο ένας μόνο περνούσε, και πέρασαν όλοι εκτός από έναν!!!!!!!!!!!!!!!!!! Τους πέρασαν ενώ έδιναν λευκή κόλλα και δεν έλεγαν τίποτα στα προφορικά. Πέρασαν έναν που είναι εντελώς αναλφάβητος και ο ίδιος είπε ότι είναι καλύτερο γι' αυτόν να μείνει στην ίδια τάξη!!!!! Βάζανε ο μαθηματικός και ο οικονομολόγος ψεύτικους βαθμούς και επηρέασαν τις αποφάσεις. Κοιτούσε ο διευθυντής τα αποτελέσματα και έλεγε "χμ... για να έχει πάρει 11 μαθηματικά, σημαίνει ότι κόβει το μυαλό του, άρα είναι κρίμα να τον αφήσουμε, τι λέτε συνάδελφοι;". Δεν το πιστεύω αυτό το πράγμα, δεν έχουμε πλέον καμία αξιοπρέπεια. Το σχολείο δεν έχει κανένα κύρος, είμαστε απλά ξεφτιλισμένοι. Και είχε το θράσος ο μαθηματικός να έρθει να μου πει μετά "καλά, εσύ όλους τους έκοψες;". Του λέω "όχι, θα τους κοροϊδεύω με ψεύτικους βαθμούς". Δεν μπορώ, το παίζουν μαθητοπατέρες και μας ξεφτιλίζουν όλους. Αφήστε, ταλαιπωρήθηκα τρομερά, δέκα και μισή γύρισα σπίτι. Εν τω μεταξύ, όταν φεύγουμε απ' το σχολείο, παίρνω τηλέφωνο τον άντρα μου και του λέω ότι ξεκινάμε, για να έρθει να με πάρει απ' το σημείο του ραντεβού γιατί εγώ δε θέλω να οδηγώ νύχτα και τόσο κουρασμένη. Με παίρνει τηλέφωνο μετά όπως ήμασταν στο δρόμο και τι μου λέει; Να πάω μέχρι το σπίτι του βοηθού διευθυντή και να έρθει να με πάρει από εκεί. Δηλαδή να κατέβω απ' το αμάξι του διευθυντή που μας πήγε σήμερα, να μπω στο αμάξι του βοηθού, να φτάσουμε στο σημείο που ήθελε αυτός και να κατέβω απ' το αμάξι του βοηθού και να μπω στο δικό μας αμάξι. Να αλλάξω, δηλαδή, τρία αυτοκίνητα, γιατί αυτός βαριόταν να φτάσει μέχρι εκεί, και γιατί δεν ήθελε λέει να χαλάσει το αμάξι απ' τα σαμαράκια. Του λέω καλά, προτιμάς να χαλάσω εγώ; Εννοείται ότι αρνήθηκα, ήρθε και με πήρε απ' το σημείο του ραντεβού, και γκρίνιαζε σε όλη τη διαδρομή. Να του εξηγώ, τίποτα αυτός. Μετά μου λέει ότι θα περάσουμε απ' το φούρνο να πάρει ψωμί και γάλα. Να τον περιμένω πόση ώρα. Πάει, έρχεται "α, ξέχασα το γάλα". Να περιμένω κι άλλο. Μετά πάμε σπίτι, όπως πήγε να παρκάρει, χτυπά στο πεζοδρόμιο, σταματά απότομα και μου βάζει τις φωνές, επειδή φταίω εγώ που του λέω να παρκάρει κοντά στο πεζοδρόμιο κι όχι στη μέση του δρόμου. Του λέω "αφού δε μίλησα" και μου λέει "έτοιμη ήσουν". Μπαίνουμε σπίτι, του λέω να μου φτιάξει τοστ γιατί θα πέσω κάτω, αυτός πάει στον υπολογιστή. Περιμένω πέντε λεπτά, γκρινιάζω ότι θα λιποθυμήσω, έρχεται. Όπως το έφτιαχνε άρχισε γκρίνια. Να παίρνω σάντουιτς στο σχολείο για να μην πεινάω, αλλά μιλάμε να ουρλιάζει. Του λέω ότι αύριο έχουμε γιατρό και μου λέει το κορυφαίο, "εγώ θέλω να πάω για ψώνια, θα σε αφήσω στο γιατρό, κάτσε στο κλιματιστικό και περίμενε, και θα πάω να κάνω τα ψώνια". Κανονικά θα πήγαινε σήμερα, αλλά κόλλησε στον υπολογιστή και δεν πήγε. Να του λέω ότι αυτό είναι ταλαιπωρία, ότι δε γίνεται, μπλα μπλα, αυτός να ουρλιάζει. Αναγκάστηκα να χτυπήσω το χέρι μου στο τραπέζι και να του πω να το βουλώσει, πράγμα που έχω να κάνω πάρα πάρα πολύ καιρό. Τελικά το βούλωσε, αλλά με κατασύγχυσε. Τώρα έγινε έντεκα παρά να φάω, να δούμε πότε θα χωνέψω να πάω να κοιμηθώ, γιατί αύριο δέκα και τέταρτο έχω γιατρό...

Καλημέρα κορίτσια! Το πήρα απόφαση: από Δευτέρα άδεια. Χτες κουράστηκα φοβερά στο σχολείο. Έτρεχα συνέχεια, και με έβαλαν να πάω και στα τρία τμήματα που διδάσκω + να διορθώσω γραπτά + να κάνω προφορικές εξετάσεις σε τέσσερα άτομα ενώ υπήρχαν άλλοι πέντε φιλόλογοι στο σχολείο. Ειδικά το ένα από τα τμήματα ήταν αφόρητο, πάρα πολύ προβληματικό, και νευρίασα, φώναξα, συγχύστηκα από την πρώτη μέρα. Είναι και οι ορμόνες που δε με αφήνουν να σηκώνω πολλά-πολλά, είναι και η πείρα από πέρσι που είχα ένα παρόμοιο τμήμα και τους πήρα χαλαρά στην αρχή και μετά ξέφυγαν τελείως (δηλαδή όλοι είχαν τεράστιο πρόβλημα μαζί τους, όχι μόνο εγώ). Αλλά πάλι, στην κατάστασή μου, δεν είμαι σε φάση να φωνάζω και να συγχύζομαι με το κάθε προβληματικό αλητάκι που έρχεται στο σχολείο για να σπάσει πλάκα. Εκνευρίστηκα και με τους συναδέλφους, που όταν έπρεπε να κάνουμε προφορική εξέταση κάνανε το κορόιδο οι περισσότεροι και συμπεριφέρονταν λες και οι ίδιοι δεν είχαν καμία σχέση με το θέμα, και με το διευθυντή που με ρώτησε πώς πήγε η πρώτη μέρα, του λέω ότι κουράστηκα τρομερά, και μου λέει "φαίνεσαι κουρασμένη, αλλά τι να κάνουμε;". Εμ, έλα μου ντε; Τι να κάνουμε; Θα πάω σήμερα που έχω μόνο μία ώρα, και όχι με τους προβληματικούς, έχουμε και συνεδρίαση για τα αποτελέσματα των εξετάσεων και από Δευτέρα σπίτι μου.

Γειά σας! Τα χτεσινά μου: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί. Δεκατιανό: Δύο πουράκια. Μεσημεριανό: Ενάμιση σνίτσελ (δεν ήταν πολύ μεγάλα) + πιλάφι με λαχανικά (πιπεριά, καρότο, μελιτζάνα, κρεμμύδι, φρέσκια ντομάτα, μαϊντανός) + γιαούρτι. Απογευματινό: Μια μικρή μπάλα παγωτό καϊμάκι. Λίγο σταφύλι. Βραδινό: Ένα πιάτο πιλάφι με γιαούρτι. Λίγο γάλα (είχε τελειώσει).

Γειά σας! Δύο η ώρα κοιμήθηκα και σηκώθηκα δώδεκα!!! Κι ακόμα δεν έχω συνέλθει απ' το χτεσινό. Εμένα ευτυχώς η μάνα μου δε θα πει την ατάκα "και τι ξέρει ο γιατρός;" αλλά λέει την ατάκα "κι εσείς τι πάθατε;". Η πεθερά μου λέει και τις δύο, εννοείται!!!! Η ζέστη γενικά δε με ενοχλεί, ούτε και φέτος που είμαι έγκυος. Τώρα κάθομαι χωρίς καν ανεμιστήρα γιατί φυσάει ωραία. Αλλά μέσα στις τάξεις που μπήκα χτες έγινα μουσκίδι. Είναι πολύ ζεστές και δεν έχει ούτε ανεμιστήρες... Μαρία, κι εγώ δεν κατάλαβα τι αιματοκρίτη έχεις. Αναστασία, πολύ σπαστικό αυτό με τις διατροφές. Μην κάνεις καμιά χαζομάρα και φας ολόκληρο το ψυγείο! Υπομονή, σκέψου τη φραουλίτσα... Γι' αυτήν τα κάνεις όλα. Γκερλ, στην καλαθούνα ή στο πορτ μπεμπέ αν θέλουμε κοιμίζουμε το μωρό τον πρώτο καιρό. Βέβαια, είναι καλύτερα στην κούνια, αλλά από την άλλη, επειδή το μωρό είναι συνηθισμένο να είναι στριμωγμένο μέσα στη μήτρα, αισθάνεται περισσότερη ασφάλεια μέσα στην καλαθούνα/πορτ μπεμπέ. Εγώ θα χρησιμοποιήσω την καλαθούνα για τον ύπνο τον πρώτο καιρό και μετά κούνια, αλλά κι αυτήν θα τη βάλω στο δωμάτιό μου. Άλλωστε, αν το μωρό είναι μεγάλο ή ζωηρό, μπορεί μόνο σαράντα μέρες να αντέξει στην καλαθούνα, οπότε δε λέει να το βάλω από τόσο νωρίς στο δωμάτιό του. Εμείς δεν ξέρουμε τι τρώμε, τώρα κάνουμε συμβούλιο με τον άντρα μου!

Νάσια, δε βαριέσαι, αυτός είναι πταίσμα μπροστά στους άλλους... Κι εγώ νύσταξα, αλλά έχω υπερένταση απ' το σχολείο... Καληνύχτα!!!

Μπα, Νάσια, αυτοί είναι οι νορμάλ... Πόσο να συγχυστώ επειδή ο άλλος μου λέει ότι τον αδίκησα στους βαθμούς; Οι προβληματικοί είναι οι μικροί που έρχονται για πλάκα στο σχολείο. Και δυστυχώς είναι και η περιοχή τέτοια. Μιλάμε για κωλοχώρια, χωρίς καμία απολύτως κουλτούρα ή πνευματικό επίπεδο. Οι περισσότερες οικογένειες διαλυμένες, οι γονείς αμόρφωτοι και αγράμματοι και συνήθως προβληματικοί. Τα παιδιά μεγαλώνουν χωρίς ερεθίσματα. Οι περισσότεροι δεν έχουν διαβάσει ούτε ένα βιβλίο στη ζωή τους, δεν ξέρουν βασικά πράγματα, π.χ. έναν ήρωα της Επανάστασης του 1821, και η ζωή τους από τα 12-13 και μετά κυλά στους δρόμους του χωριού, να αλητεύουν πάνω στα μηχανάκια. Μιλάμε ότι, μπαίνεις σ' αυτά τα χωριά και η διαφορά είναι εμφανέστατη. Λες και μπαίνεις σε άλλο κόσμο! Δυστυχώς εξαιτίας της περσινής διευθύντριας το σχολείο μας απέκτησε πολύ κακή φήμη και απ' ό,τι μπορώ να καταλάβω μεγάλοι άνθρωποι δεν έρχονται πια... Έρχονται μόνο κωλόπαιδα που σύντομα θα φύγουν... Το "εσείς τι πάθατε;" το έχω ακούσει κι εγώ ουκ ολίγες φορές μέχρι τώρα...

Δυστυχώς ο συγκεκριμένος μαθητής έχει πάρα πολλά προβλήματα, κι ο ίδιος και η οικογένειά του. Είναι πάρα πολύ καλός στα φιλολογικά μαθήματα, γράφει αρκετά ωραία, έχει ανεπτυγμένη κριτική ικανότητα, αλλά δυστυχώς έχει τόσα προβλήματα που δεν μπορεί να σηκώσει κεφάλι. Το χειρότερο είναι ότι έρχεται και κάνει φασαρίες για τους βαθμούς, π.χ. πρόπερσι του είχα βάλει 19 (ήμουν νεοδιόριστη και πολύ ενθουσιασμένη) και έβαλα 19 και σε άλλους δύο μαθητές. Το 19 το έβαλα σ' αυτόν για να τον βοηθήσω να αποκτήσει λίγη αυτοπεποίθηση γιατί εκείνες τις μέρες ερχόταν στο σχολείο σε πολύ κακό χάλι, και αν έβαζα χαμηλότερο βαθμό στους άλλους, θα τους αδικούσα. Έτσι, έβαλα και στους τρεις 19 κι ερχόταν αυτός και διαμαρτυρόταν ότι τον αδίκησα, γιατί είναι καλύτερος και τον έβαλα ίσα κι όμοια με τους άλλους!!!!! Σ' εκείνη τη φάση είχε γράψει κάτω απ' τη βάση σ' ένα διαγώνισμα γιατί δεν ήταν στα καλά του. Ρωτούσα, ας πούμε τι συμβολίζει η Ψυχή στον Δωδεκάλογο του Γύφτου του Παλαμά (συμβολίζει την Ψυχή της χώρας, δηλαδή της Ελλάδας) κι αυτός μου έγραφε για την αθανασία της ψυχής. Ρωτούσα τι συμβολίζουν τα φτερά στο ίδιο ποίημα (τον πολιτισμό, την πνευματική ζωή, την πρόοδο, κ.λπ.) κι αυτός μου έγραφε για τα φτερά των αγγέλων. Με το ζόρι έπαιρνε ένα οκτώ, και του το έκανα 13, γιατί έτσι και έβλεπε το οκτώ θα έπεφτε απ' την ταράτσα με το κεφάλι. Με το που βλέπει το 13, το μουτζουρώνει και αρχίζει να διαμαρτύρεται ότι τον αδίκησα!!!!! Πρόπερσι ήταν μαθητές μας αυτός, η γυναίκα του και ο μεγάλος τους γιός, και ο γιός αποφοίτησε. Πέρσι ήταν μαθητές αυτός, η γυναίκα του και η μεγάλη κόρη. Η γυναίκα αποφοίτησε, έμειναν αυτός και η κόρη, η οποία είναι ένα κορίτσι με πάρα πολύ βάθος και καλλιέργεια, αλλά είναι κι αυτή στην κοσμάρα της. Είναι στιλ γκόθικ, και μόνο αν την αφήσεις στην ησυχία της, δεν της μιλάς ποτέ, δεν της κάνεις καμία παρατήρηση, κάνεις ότι δε βλέπεις ότι διαβάζει άσχετα βιβλία στο μάθημα, γενικά μόνο αν την αγνοείς, σε εκτιμά και αρχίζει να ασχολείται με το μάθημα...

Νάσια, με πέθανες με το Σταμάτη Γονίδη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Αφήστε, κορίτσια, κι εγώ είχα ένα ατύχημα, 17 Νοέμβρη 2009, στον αυτοκινητόδρομο. Κάθε μέρα πήγαινα με ένα συνάδελφο και οδηγούσε αυτός. Εκείνη τη μέρα έτυχε να αρρωστήσει και πήγα μόνη μου. Πήγα μια χαρά, κάναμε μάθημα, κάναμε τη γιορτή του Πολυτεχνείου και φύγαμε νωρίτερα. Λίγο πριν την έξοδό μου ένιωσα να μου χτυπάει αέρας και κοίταξα το κλιματιστικό μήπως ήταν αναμμένο. Μιλάμε για δευτερόλεπτα. Την αμέσως επόμενη στιγμή είδα το αμάξι να κατευθύνεται στον διαχωριστικό τοίχο. Ευτυχώς απέφυγα τον τοίχο, αλλά το αμάξι βγήκε εκτός ελέγχου. Δεν έχασα την ψυχραιμία μου, προσπάθησα να το συγκρατήσω, αλλά φυσικά δεν μπορούσα. Τελικά με κάποιο τρόπο σταμάτησα, δεν ξέρω αν είναι επειδή πάτησα το φρένο ή για κάποιο άλλο λόγο. Το αμάξι διαλύθηκε, εγώ δεν έπαθα απολύτως τίποτα κι ευτυχώς δεν υπήρχε εκεί κοντά άλλο αμάξι. Όταν σταμάτησα με πλησίασαν άλλα αμάξια, τα οποία με είδαν που έκανα οχτάρια στον αυτοκινητόδρομο και σταμάτησαν. Κατέβηκε κόσμος και με βοήθησαν πάρα πολύ. Έμειναν μαζί μου μέχρι να έρθει το ασθενοφόρο (καλέσαμε πυροσβεστική, γιατί νομίσαμε ότι θα έπιανε φωτιά, και μαζί τους ήρθαν αστυνομία και ασθενοφόρο). Σε δευτερόλεπτα μπορεί να συμβεί το ατύχημα, κι αν δεν είχα την ψυχραιμία να αποφύγω τον τοίχο, θα χτυπούσε η δική μου μεριά πάνω του και τώρα δε θα σας μιλούσα... Οπότε, πάντα ζώνη και το παιδί πάντα δεμένο στο καθισματάκι. Όταν βλέπω αυτούς που έχουν τα παιδιά να στέκονται ανάμεσα στα καθίσματα με πιάνει πανικός... Λένα, δεν μπορείς να φανταστείς. Αυτός μπορεί να κάθεται μέσα στην τάξη και να μην επικοινωνεί καθόλου με το περιβάλλον. Ξαφνικά μπορεί να ξυπνήσει και να τον πιάσει μια γλωσσοδιάρροια για το μάθημα, αλλά να ξεφύγει καθόλου απ' το θέμα και να μη μαζεύεται. Έχει τύχει να ρίχνει σαΐτες, έχει τύχει να κλάσει επίτηδες στο μάθημα, ή να κάνει το γάτο. Όχι μόνο σ' εμένα, και σε άλλους συναδέλφους. Πέρσι έβαλα αυτόν κι έναν άλλο να διαβάσουν Οιδίποδα. Ο ένας έκανε τον Οιδίποδα κι ο άλλος τον Τειρεσία. Όπως διάβαζαν, άρχισαν να αντικαθιστούν κάποιες λέξεις με αισχρολογίες και στο τέλος κατήργησαν το κείμενο και έλεγαν απλά αισχρολογίες. Εννοείται ότι δεν κοκκίνισα ή τα έχασα, απλά τους σταμάτησα, τους είπα "ευχαριστώ πολύ, δε χρειάζεται να διαβάσετε άλλο" και συνέχισα εγώ. Θα τους έκανα καταγγελία, αλλά ο σαρανταπεντάρης είχε τη γυναίκα του και την κόρη του μαθήτριες επίσης στο σχολείο μας και θα καταξεφτιλιζόταν στα μάτια τους, αφού ήδη η γυναίκα του, που ήταν πολύ σκύλα, τον υποτιμούσε (μάλλον αυτή τον κατήντησε έτσι...).

Λένα, επειδή είμαστε λίγοι καθηγητές και ακόμα λιγότεροι αυτοί που είμαστε καθημερινά στο σχολείο, γιατί οι περισσότεροι πηγαίνουν και σε άλλα σχολεία, αναγκαστικά πρέπει όσοι είμαστε κάθε μέρα εκεί να πάρουμε υπευθυνότητα τάξης. Εγώ τους είπα ότι θα φύγω, και μου λένε, δεν πειράζει, θα αναλάβει η αντικαταστάτρια. Ευτυχώς η τάξη που μου έδωσαν έχει μόνο πέντε άτομα!!! Δύο από τους περσινούς δε γράφτηκαν, και καλύτερα γιατί πέρσι παίζανε πολύ τους έξυπνους και μας γράφανε όλους. Άλλοι δύο κόπηκαν, αυτοί που δώσανε εξετάσεις για να μπουν σ' αυτήν την τάξη δεν πέρασαν (από μένα τουλάχιστον δεν περνάνε), οπότε είναι πέντε άτομα με τους οποίους συνεννοούμαι μια χαρά, είναι καλοί, φιλότιμοι και κυρίως, ΕΝΗΛΙΚΕΣ!!! Όχι ενήλικες των δεκαοκτώ χρονών, όλοι από εικοσιένα μέχρι σαρανταπέντε (ο σαρανταπεντάρης είναι ο ψυχοπαθής, αλλά τον αντέχουμε!).

Ηλιάννα, άσε τις χαζομάρες και ξεκουράσου... Μην έχουμε τρεχάματα τώρα που φτάνουμε στο τέλος. Το ευχέλαιο κρατάει πάρα πολλή ώρα. Είναι ολόκληρο μυστήριο, έχει ένα σωρό ευαγγέλια και διάφορα άλλα. Εμείς δεν το έχουμε να κάνουμε ευχέλαιο στο σπίτι μας, συνήθως αγιασμό κάνουμε που κρατάει ένα τέταρτο!!! Αχαχαχα, Νάσια, είχα κι εγώ μια συμμαθήτρια στην α' γυμνασίου που έγραφε το επίθετό της λάθος!!! Της το είπε η φιλόλογος και λέει αυτή "μα τόσα χρόνια έτσι το γράφω"! Έξι χρόνια στο δημοτικό και κανείς δεν της είπε ότι γράφει λάθος το επίθετό της!!!! Εμείς πλέον δε δίνουμε σημασία στην ορθογραφία. Αν βαθμολογούσαμε ορθογραφία, δε θα υπήρχε εσπερινό.

Πλάκα πλάκα, και τα σενάρια των αμερικανιών που βασίζονται στην ελληνική "ιστορία" δεν απέχουν και πολύ από αυτά που ακούσαμε σήμερα απ' το μαθητή... Καλά, ο συμμαθητής σου ήταν άριστος μπροστά στους δικούς μας! Εμάς δεν ξέρουν τίποτα: φανταστείτε έναν άνθρωπο που ΔΕΝ ΞΕΡΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.

Πω πω, πρέπει να ήταν απίστευτα βίαιη η σύγκρουση... Κι εγώ είχα ατύχημα πριν δύο περίπου χρόνια, έχασα τον έλεγχο του αυτοκινήτου, αλλά ευτυχώς δεν έχασα την ψυχραιμία μου, ούτε υπήρχε άλλο αμάξι εκείνη την ώρα στον αυτοκινητόδρομο. Το αμάξι διαλύθηκε, κι ευτυχώς εγώ δεν έπαθα τίποτα απολύτως! Είναι να μη σου τύχει...

Πραγματικά τους λυπάμαι... Σε μια εποχή που έχεις πέντε πτυχία και δύο διδακτορικά και σου λένε ότι δεν έχεις προσόντα, αυτοί είναι πραγματικά αναλφάβητοι. Όχι δεν έχουν απολυτήριο, είναι οργανικά αναλφάβητοι... Έρχονται στο σχολείο και δεν κάνουν καμία απολύτως προσπάθεια να μάθουν, και δε λέω να μάθουν τον Όμηρο και τον Οδυσσέα, αλλά τα βασικά, ανάγνωση και γραφή... Και όταν τους βλέπω να νομίζουν ότι κοροϊδεύουν εμένα, εκεί τα παίρνω. Αγγελική, έτσι είναι δυστυχώς... Οι Έλληνες έχουν μείνει κολλημένοι σ' αυτά που έκανε ο ελληνισμός στο παρελθόν, έχουν καταντήσει ξεφτίλες, αδαείς, αμόρφωτοι, ανήθικοι, και όταν τους πεις και τίποτα σου λένε "Όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες αυτοί ζούσαν στις σπηλιές". Το θέμα είναι τώρα τι κάνεις ρε φίλε, όχι όταν έχτιζε ο Περικλής τον Παρθενώνα.

Πω πω ρε Κατερίνα, όντως μας μαύρισες την ψυχή... Έξω απ' το σπίτι σας κιόλας... Καλά, πώς γίνεται να φορούσε ζώνη και να άνοιξε η ζώνη; Πολύ περίεργο... Κρίμα... Κι εμείς σήμερα όπως πηγαίναμε στο σχολείο, μου λέει ο συνάδελφος που με πήγαινε ότι σ' ένα σημείο είχε γίνει χτες ατύχημα και σκοτώθηκε ένας παππούς 85 χρονών. Όταν περνούσε ο συνάδελφος είχε έρθει το ασθενοφόρο και μάζευε τον παππού. Φαντάζομαι θα πάθατε τρομερό σοκ, πιο πολύ εσείς και λιγότερο τα παιδιά.

Το "τι να πω για το αφεντικό του άντρα σου...." απευθύνεται στη Νάσια!!!

Άσε, Νάσια, σε τρία τμήματα κάνω φέτος (πρώτη φορά τόσο λίγα) και με βάλανε απ' την πρώτη μέρα να περάσω και από τα τρία + οι εξετάσεις + τα γραπτά που μου δώσανε να διορθώσω. Τουλάχιστον τους έκοψα όλους, εκτός απ' αυτόν με τον Μέγα Αλέξανδρο, για να μην τον έχω μες στα πόδια μου φέτος! Δηλαδή δεν τον πέρασα, εννιά του έβαλα, αλλά αν έχει περάσει στα υπόλοιπα, το εννιά μπορεί να γίνει δέκα. Ευτυχώς τα δύο από τα τρία τμήματα φαίνονται καλά, όχι όμως και η γ' τάξη. Δυστυχώς αυτά είναι τα πολύ κακά κατάλοιπα της περσινής χρονιάς και των άπειρων λαθών που έκανε η περσινή διευθύντρια. Τα κωλόπαιδα έρχονται για πλάκα στο σχολείο. Σπάνε πλάκα, περνάνε την ώρα τους ανέξοδα και βρίσκουν και καμιά γκομενίτσα. Μια χαρά δηλαδή. Ο φετινός διευθυντής φαίνεται να μη σηκώνει πολλά πολλά, για να δούμε... Δυστυχώς το εσπερινό σχολείο έχει καταντήσει ο σκουπιδοτενεκές του πρωινού σχολείου... Ο κάθε ψυχοπαθής, προβληματικός, αναλφάβητος, καταλήγει στο εσπερινό, μη σας πω ότι τους στέλνουν κατευθείαν τα πρωινά σ' εμάς για να μην τους έχουν μες στα πόδια τους. Εγώ αλλιώς το φανταζόμουν το εσπερινό σχολείο: με ανθρώπους μεγάλους, που δουλεύουν και έρχονται στο σχολείο για να μάθουν γράμματα, κι όχι με ανήλικα σκατόπαιδα που έρχονται για να περάσουν την ώρα τους... Αγγελική, αυτός μας είπε ότι την Ιλιάδα την έγραψε ο Οδυσσέας κι ότι ο Όμηρος ήταν ήρωας της Ιλιάδας. Α, επίσης μας είπε ότι η Ωραία Ελένη ήταν παντρεμένη με τον Οδυσσέα. Όλη την ώρα μας μιλούσε για τον Οδυσσέα, και μετά τον ρωτήσαμε ποιο άλλο έπος έγραψε ο Όμηρος (ξεκαθαρίστηκε ότι ο Όμηρος τα έγραψε) και δεν μπορούσε να θυμηθεί την Οδύσσεια!!! Μπράβο δεν πρόκειται να μου πει κανείς και το ξέρω. Θα πάω αύριο να δώσω τα γραπτά και τις βαθμολογίες, να συμμετάσχω στη συνεδρίαση (αν είμαι καλά εννοείται) κι από Δευτέρα δε θα με ξαναδούν. Τι να πω για το αφεντικό του άντρα σου. Νομίζω μας έχεις ξαναπεί γι' αυτόν. Δυστυχώς, όλα τα δικαιώματα των εργαζομένων, τα οποία κερδήθηκαν με αγώνες και αίμα, τώρα έχουν χαθεί...

Πωπω, σήμερα τα είδα όλα... Φτάνουμε στο σχολείο, κάνουμε συγκέντρωση, χωρίζονται οι τάξεις, πηγαίνω εγώ στην τάξη που θα είμαι υπεύθυνη, όλα μια χαρά. Πέντε άτομα γράφτηκαν, όλοι γνωστοί, όλοι ήσυχοι, μόνο ένας ψυχοπαθής, μια χαρούλα περάσαμε. Χτυπά κουδούνι, βγαίνουμε διάλειμμα, τσουπ, έρχονται και μου δίνουν γραπτά εξετάσεων και μου λένε ότι πρέπει να κάνω και προφορικές εξετάσεις σε τέσσερα άτομα. Έξι φιλόλογοι στο σχολείο, εγώ έπρεπε να κάνω τις εξετάσεις. Να ψάχνω εγώ (και όχι ο υπεύθυνος βοηθός διευθυντής) να βρω κάποιον άλλο να έρθει μαζί μου γιατί στο προφορικό πρέπει να είμαστε δύο, τελικά βρίσκω κάποιον, έρχονται οι μαθητές, δεν ξέρανε τίποτα, ένας μας είπε ότι ο αρχηγός των Ελλήνων στην Τροία ήταν ο Μέγας Αλέξανδρος και μάλιστα ήταν και πολύ σίγουρος γι' αυτό. Τελειώνουμε τις εξετάσεις, στο καπάκι μπαίνω στη γ' τάξη, δηλαδή την πρώτη τάξη του εσπερινού. Δεν μπορείτε να φανταστείτε για τι τάξη μιλάμε. Μόνο αγόρια, όλοι ανάμεσα στα 16 και στα 18, όλοι κωλόπαιδα, σκατόπαιδα, σιχαμεροί, σα ζωολογικός κήπος. Τους ρωτούσα το όνομά τους και χαζογελούσαν, πετούσαν χαρτάκια, λέγανε εξυπνάδες, μετά έρχεται η θεολόγος να τους δώσει βιβλία και συνέχιζαν έτσι και χειρότερα, τους ζήτησε να υπογράψουν ότι πήρανε βιβλία και της λέγανε ότι δεν ξέρουν, έρχεται ο βοηθός διευθυντής να τους δώσει τα βιβλία του δικού μου μαθήματος, ίδια συμπεριφορά και μπροστά του, πηγαίνω εγώ να τους δώσω τον κατάλογο να υπογράψουν, να με έχουν δύο κωλόπαιδα όρθια και να σπάνε πλάκα. Να μου λένε ότι δεν έχουν στιλό, και να χαζολογάνε. Τους λέω "ωραία, φέρτε τα βιβλία, μη βάλετε υπογραφή, κι όταν φέρετε στιλό υπογράφετε και σας δίνω τα βιβλία, γιατί δεν μπορώ να στέκομαι και να σας περιμένω". Μου τα τραβάνε, "εε, εντάξει, θα μας δώσει ο φίλος μας στιλό". Αν ξεκίνησαν έτσι την πρώτη μέρα, μπορείτε να καταλάβετε... Χτυπά κουδούνι, στο καπάκι πάω στην ε' τάξη. Έλεος, ούτε το φρούτο μου δεν πρόλαβα καλά καλά να φάω, κι όχι μόνο αυτό, αλλά στη γ' τάξη συγχύστηκα κιόλας. Τελειώνουμε, φεύγουν οι μαθητές και με ρωτά ο διευθυντής πώς ήταν η πρώτη μέρα. Του λέω ότι κουράστηκα τρομερά και μου λέει "ε, τι να κάνουμε έτσι είναι". Ναι, ναι, βέβαια, έτσι είναι και θα κάνω υπομονή!!!!! Αν με ξαναδούν από Δευτέρα, να μου τρυπήσετε τη μύτη. Θα πάω πάλι αύριο, αν είμαι καλά, βέβαια, γιατί έχω μόνο μία ώρα με τους ήσυχους, και έχουμε και συνεδρίαση για τα αποτελέσματα των εξετάσεων κι εγώ φυσικά, διόρθωσα τα περισσότερα γραπτά! Αφήστε που στις 2/9 δώσανε Νέα Ελληνικά κατατακτήριες και ανεξετάσεις και διόρθωσα εγώ των ανεξετάσεων και ένας άλλος των κατατακτηρίων και προχτές δώσανε κατατακτήριες δεύτερη σειρά, και ο άλλος έκανε το κορόιδο και τα πήρα εγώ πάλι να τα διορθώσω. Όχι ότι με χάλασε, έσπασα πλάκα με τα μαργαριτάρια, αλλά ήταν δική του δουλειά κανονικά, όχι δική μου. Τέλος πάντων... Κορίτσια, στο αμάξι το παιδί ΠΑΝΤΑ σε καθισματάκι αυτοκινήτου. ΟΧΙ σε καλαθούνα, ΟΧΙ σε πορτ μπεμπέ, ΟΧΙ αγκαλιά, ακόμα κι αν είναι να πάμε μέχρι τη γωνία. Δεν έχει σημασία πόσο μεγάλη είναι η απόσταση. Το ατύχημα μπορεί να συμβεί οπουδήποτε, μέσα στην πόλη ή εκτός, ακόμα και σε μία απόσταση πέντε λεπτών. Νάσια, τι ήταν αυτό που σας βρήκε πάλι;;; Καλά, κι εμένα ο άντρας μου είχε πιάσει δουλειά όταν ήρθαμε Κύπρο σε ένα μαγαζί με αθλητικά είδη, κι ο υπεύθυνος όλη μέρα φώναζε. Τις κοπέλες που δούλευαν εκεί τις έκανε και κλαίγανε. Περνάει ένας μήνας, και τον απολύουν!!!! Τελικά, πριν λίγο καιρό, μάθαμε ότι και τον υπεύθυνο τον απέλυσαν, γιατί έδιωχνε συνέχεια υπαλλήλους!!! Φαντάζομαι ο άντρας σου θα έχει μάρτυρα τον άλλο υπάλληλο, ο οποίος, όμως, είναι κι αυτός θύμα, αφού κι αυτόν τον έβρισε. Οπότε, δεν ξέρω πόσο θα στέκει η μαρτυρία (αυτά τα ξέρουν οι δικηγόροι) και επίσης, δεν ξέρω αν αξίζει τον κόπο να πληρώσετε μια περιουσία σε δικηγόρους και να τραβιέστε για μήνες στα δικαστήρια, σε μια υπόθεση που το πιθανότερο είναι να χάσετε άμα λες ότι ο άλλος πολιτεύεται κιόλας. Τουλάχιστον δε σας ήρθε κεραμίδα, ούτως ή άλλως ξέρατε ότι θα βγει πάλι στην ανεργία.

Το γυάλινο όχι μόνο αποστειρώνεται καλύτερα, αλλά είναι και πιο υγιεινό γενικώς, ειδικά όταν βάζεις μέσα κάτι ζεστό. Εγώ χαλί δε θα πάρω, γιατί μαζεύει πολλή σκόνη. Τι μου είπε σήμερα η μανούλα μου; Ότι "οι παλιοί λέγανε ότι στον έβδομο πρέπει να ετοιμάζεις τη βαλίτσα σου για το μαιευτήριο". Γι' αυτό κι εγώ δεν της λέω τίποτα, γιατί είναι μοναδική στο να προκαλεί φοβερό άγχος. Ούτε για το ιατροσυμβούλιο της είπα τίποτα, ούτε για τις μολύνσεις, και πήγε και της είπε ο έξυπνος ο άντρας μου για το ουρεόπλασμα,και τώρα με πρήζει συνέχεια...

Εγώ πήρα αποστειρωτή της NUK, αλλά από μπιμπερό και πιπίλες ακόμα τίποτα! Μπιμπερό πήρατε γυάλινα; Εγώ γυάλινα θέλω να πάρω και στο τελευταίο μαγαζί που πήγαμε, με έπρηζε η πωλήτρια ότι πρέπει να πάρω οπωσδήποτε και πλαστικά, γιατί αν μου πέσει το γυάλινο κάτω θα σπάσει. Μακάρι να μη μας χρειαστεί τίποτα τέτοιο και να μπορέσουμε να θηλάσουμε αποκλειστικά! Εμάς θα έρθει το σκ ο θείος μου που έχει αγροτικό αυτοκίνητο για να κουβαλήσει την κούνια και τη βιβλιοθήκη απ' το σπίτι της μάνας μου. Οπότε από έπιπλα είμαστε κομπλέ (νομίζω). Θα δούμε πού θα τα τοποθετήσουμε, και μετά θα κάνουμε και τη ζωγραφιά. Δηλαδή εγώ δε νομίζω να κάνω και πολλά πράγματα, γιατί ούτε να σκύβω θέλω, ούτε να τεντώνομαι, ούτε ν' ανεβαίνω σε καρέκλες. Οπότε, απλά θα επιβλέπω τη μάνα μου!

Αναστασία, δεν πρόκειται να ησυχάσουμε ποτέ μας από δω και μπρος!!!! Όσο για την καλλιέργεια κολπικού υγρού, το τεστ παπ είναι πολύυυυυυ χειρότερο!!!