Θέλω να γίνω μαμά

Μίκι σ' ευχαριστώ για τις ευχές σου! Κι εγώ θέλω να αρχίσω τα πλυσίματα, γιατί τώρα με έπιασε το άγχος ότι δε θα προλάβω! Φυσικά δεν πρόκειται να πλύνω κάτι εγώ, θα τα πλύνει όλα ο άντρας μου και θα τα σιδερώσει η μάνα μου! Δώρα, κι εγώ πιστεύω ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, αλλιώς δε θα μας πίεζαν έτσι την κοιλιά! Καλά, γύρισε ο Αντρεάκης, αλλά αύριο μπορεί να του έρθει να καθίσει όρθιος! Δεν ξέρεις ποτέ!

Γειά σας κοριτσάκια! Σήμερα πήγαμε Λευκωσία για υπέρηχο και μετά στο ΙΚΕΑ. Όλα φυσιολογικά, ο Αντρεάκης μεγαλώνει, είναι 1800 γραμμάρια και κάτι, 42 εκατοστά, αλλά φατσούλα δεν είδαμε, γιατί είχε μπροστά τον ομφάλιο λώρο. Δεν υπάρχει περιτύλιξη, ευτυχώς, απλά ήταν ο λώρος μπροστά. Ένα μάτι είδαμε, κάτι είναι κι αυτό! Θα τον δούμε μια και καλή όταν γεννηθεί, μια που το μηχάνημα του γιατρού μου είναι προϊστορικό και μόνο για μετρήσεις κάνει. Μετά στο ΙΚΕΑ πήραμε ένα σωρό μικροπράγματα, ύφασμα για κουρτίνες στο παιδικό, φωτιστικό για το παιδικό, κάτι μπιχλιμπίδια για το μωρό, και αμπαζούρ για τα κομοδίνα μας, μια που το βράδι εγώ διαβάζω και τώρα με το μωρό που θα ξυπνάμε συνέχεια θα χρειαστεί. Ανθή, αφού είσαι φιλόλογος, μην κάνεις τον κόπο να έρθεις από δω! Οι φιλόλογοι πλέον διορίζονται σε καμιά τριανταριά χρόνια. Αν προλαβαίνεις, σπούδασε Οικιακή Οικονομία και πέρνα μια βόλτα! Θα διοριστείς εύκολα! Μακάρι να μην το μετανιώσεις που πήρες το μαθητή, και κυρίως, να μην κουραστείς υπερβολικά. Μαρία, μια χαρά τον βλέπω το Στέφανο. Πολύ καλόβολο παιδάκι. Όσο για τα κιλά της εγκυμοσύνης, μια χαρά είσαι! Πολλές φίλες μου έκαναν χρόνια να συνέλθουν και να ξαναβρούν το σώμα τους! Αθανασία, ψώνια ε; Το χειρότερό μου. Σήμερα που πήγαμε στο ΙΚΕΑ, επειδή πήγαμε κατά τη μία και κάτι, είπαμε να φάμε κάτι πρώτα, μην πέσουμε κάτω και μας μαζεύουν! Εκεί στο εστιατόριο κάθονταν δίπλα μας δύο γυναίκες μέσης ηλικίας και απ' ό,τι καταλάβαμε, είχαν έρθει στο ΙΚΕΑ απλά για βόλτα χωρίς να έχουν σκοπό να αγοράσουν κάτι. Αυτό το "βόλτα στα μαγαζιά" για μένα είναι εφιάλτης!!! Κάλη, ακόμα να έρθει η περίοδος; Άντε, μακάρι να καθυστερήσει για εννιά μήνες τουλάχιστον! Καγκουράκι, το δωμάτιο του μικρού γίνεται ωραίο, αν και λίγο "φωνακλάδικο". Βάλαμε πολλά έντονα χρώματα, δηλαδή δεν το λες "παραμυθένιο". Μ' αρέσει να βλέπω φωτογραφίες από κάτι "παραμυθένια", χαλαρωτικά παιδικά δωμάτια, μονόχρωμα, με απαλά χρώματα και συννεφάκια, αλλά δε θα έκανα τέτοιο δωμάτιο για το παιδί μου. Πρώτον γιατί αυτά τα δωμάτια είναι υπερβολικά τέλεια που ντρέπεσαι να μπεις μέσα (άρα και να ζήσεις σ' αυτά), και δεύτερον γιατί θέλω το παιδικό δωμάτιο να είναι ένας χώρος που να δίνει ερεθίσματα στο παιδί, να το γεμίζει ζωντάνια και χαρά, όχι να το κοιμίζει. Αυτό που με προβληματίζει τώρα είναι τι χρώμα να κάνουμε το στόρι... Γιατί εκτός από το παράθυρο, έχουμε και μια πόρτα μακρόστενη, όπως αυτές που βάζουν στις κουζίνες εξωτερικά. Σ' αυτήν την πόρτα ταιριάζει να μπει στόρι, αλλά δεν ξέρω χρώμα... Οι τοίχοι είναι κίτρινοι, η ζωγραφιά έχει πράσινο, γαλάζιο, κόκκινο, πορτοκαλί και δεν ξέρω τι άλλο (δεν τελείωσε ακόμα), και το ύφασμα για κουρτίνα που πήραμε είναι άσπρο και έχει διακριτικά αυτοκινητάκια (όσο διακριτικά μπορούν να είναι!) με όλα τα προαναφερθέντα χρώματα. Τα έπιπλα είναι καφέ ανοιχτό, χαλί ακόμα δε βάζουμε γιατί μαζεύει σκόνη και δεν υπάρχει λόγος να βάλουμε. Λογικά το στόρι θα πρέπει να είναι σε ένα από τα χρώματα της ζωγραφιάς, αλλά ποιο είναι το λιγότερο κραυγαλέο; Η Νάσια μπαίνει στις Εγκυούλες Μαρτίου, κ.λπ. Μέχρι προχτές δεν είχε γεννήσει! Άντε, πολλά έγραψα!!!!!!!!! Σας φιλώ όλες!

Γειά σας κορίτσια! Πέθανα σήμερα! Πήγαμε Λευκωσία για το υπερηχογράφημα! Ο μικρός έχει γυρίσει, έχει το κεφάλι κάτω και πλάγια. Δυστυχώς δεν μπορέσαμε να δούμε μουτράκι, γιατί είχε τον ομφάλιο λώρο μπροστά. Δεν υπάρχει περιτύλιξη, ξου ξου, απλά ήταν ο λώρος μες στα μούτρα του. Ένα μάτι είδαμε μόνο. Ο άντρας μου είπε ότι ήταν σαν πιλότος μαχητικού, που βάζουν αυτό το πράγμα για να αναπνέουν! Έχει και αρκετά μαλλάκια και ρώτησα τη γιατρό μήπως θα έπρεπε να έχω καούρες και μου λέει "μπα, αυτήν την υψηλή ιατρική εγώ δεν την καταλαβαίνω". Πάντως ρε κορίτσια, πολύ με πίεζε, σε κάποια σημεία έμπαινε όλη η κοιλιά μέσα. Αφού τρόμαξα μην κάνει κανένα κακό στον μικρό... Μετά όταν φύγαμε, είχε όλη η κοιλιά μου φαγούρα, όπως όταν κάνουμε γυμναστική και το σημείο του σώματος που ζορίζεται μας φαγουρίζει... Μετά πήγαμε στο ΙΚΕΑ και πήραμε διάφορα μπιχλιμπίδια. Πήραμε δύο-τρία υφασμάτινα παιχνιδάκια, μια κρεμάστρα σε σχήμα καρότου που το ιππεύει ένας λαγός (ακούγεται πρόστυχο, αλλά δεν είναι), ύφασμα για κουρτίνες για το παιδικό, ένα φωτιστικό για να μην κρέμεται ο γλόμπος γυμνός, από αυτά που έχουν σχήμα σα μανιτάρι, μπλε με άσπρα συννεφάκια, μια τέλεια πετσετούλα σε βατραχί χρώμα, απ' αυτές με την κουκούλα, και δύο αμπαζούρ για τα κομοδίνα μας, μια που το βράδι εγώ διαβάζω και τώρα με το μωρό θα χρειαστούν. Τέλεια τα πραγματάκια μας, αλλά κουράστηκα τρομερά... Φωτογραφίες απ' το παιδικό θα βάλω όταν τελειώσει. Τώρα είναι γιαπί! Όταν λείπαμε ήρθαν η μάνα μου με τον αδελφό μου να συνεχίσουν τη ζωγραφιά. Επιστρέφουμε εμείς, και πηγαίνω όλο προσμονή στο δωμάτιο, και τι να δω; Είχαν κάνει μόνο το φεγγάρι με τα αστεράκια! Τελικά, τους είχε τελειώσει η άσπρη μπογιά, και δεν μπόρεσαν να κάνουν τίποτα άλλο... Ελπίζω μέχρι αύριο να τελειώσουμε, να καθαρίσουμε το δωμάτιο και τη συρταριέρα και να αρχίσουμε να πλένουμε τα ρουχαλάκια. Μύριαμ, πολύ σπαστικό αυτό να περιμένεις κάτι που το χρειάζεσαι άμεσα. Εμείς Τρίτη παραγγείλαμε τη συρταριέρα και Τετάρτη πρωί μας τη φέρανε. Αν θέλαμε, μας την έφερναν και την ίδια μέρα! Στην κλινική εγώ θα πάρω μία-δύο νυχτικιές (μπλιάχ), και ίσως και μία πυτζάμα. Άλλωστε, είναι πολύ κοντά στο σπίτι μας, γύρω στο δεκάλεπτο, οπότε ό,τι χρειαστώ θα μου το φέρνουν. Η Λάρνακα είναι πολύ μικρή πόλη, οπότε όσο μακριά και να μένει κανείς, στην πραγματικότητα είναι κοντά! Αναστασία, μην ασχολείσαι με τον άντρα σου. Οι άντρες γι' αυτό υπάρχουν, για να μη σκέφτονται και για να λένε βλακείες. Χριστίνα, μαγούλαρος ο μικρός!!!!! Ηλιάννα, ακόμα ταλαιπωρείστε ε; Δώρα, μην αγχώνεσαι, μπορεί να γυρίσει τελευταία στιγμή η μικρή. Η "κουπάκι" είναι μια κοπέλα που είχε μπει πριν λίγο καιρό και μας είχε πει ότι γέννησε, μπήκε το μωρό σε θερμοκοιτίδα, κάτι κόλλησε εκεί πέρα και τελικά δεν επέζησε. Τώρα μας είπε ότι είναι πάλι έγκυος. Κλασικά, εγώ είμαι καχύποπτη, λόγω των πολλών και διαφόρων που έχουμε δει και διαβάσει εδώ μέσα... Δε θυμάμαι τι άλλο γράψατε... Σας φιλώ όλες!

Αχαχαχαχα, Λένα, τέλειες οι περιγραφές σου!!!! Να δούμε τι θα δούμε εμείς αύριο!!!

Χιχι! Μπαααα, δε θα φάω τελικά!

Χε χε, ναι, αυτές τις μέρες τα παιδικά δωμάτια είναι από τα βασικά μας θέματα συζήτησης!!! Ουφ, έχω ένα τρομερό δίλημμα. Να φάω μια κουταλιά νουτέλα ή να μη φάω; Έφαγα κι ένα μπισκότο το μεσημέρι...

Χαχα, Βανεσσάκι, παραληρείς!!!!!!!!!!!!!! Εμάς πάλι το παιδικό είναι σα γιαπί!!!

Εύη, φαγανούλα η Μίλα ε; Μια χαρά!!! Σε λίγο καιρό λογικά θα στρώσει το ωράριό της! Δώρα, κι εγώ αυτό πιστεύω, το χειροποίητο μετράει. Το φτιάχνουμε με αγάπη και πολλά γέλια, κάθε λίγο έρχεται κι ο άντρας μου και καμαρώνει, γιατί τα δικά του χέρια δεν πιάνουν καθόλου σε τέτοια πράγματα! Ούτε του αδελφού μου πιάνουν δηλαδή, αλλά οκ, να βάψει τον δίσκο του ήλιου πορτοκαλί και να βάψει και τις ακτίνες γύρω γύρω που τις είχαμε σχεδιάσει από πριν με κιμωλία, δεν είναι τίποτα δύσκολο! Και μας βοηθά με τα ψηλά σημεία. Τώρα έχει ενθουσιαστεί και μου στέλνει μηνύματα πότε να ξανάρθει! Νία, θα πλέξετε κουβερτούλες ε; Εμένα δεν πιάνουν τα χέρια μου σε τίποτα τέτοιο. Ούτε ράψιμο, ούτε κέντημα, ούτε πλέξιμο. Τίποτα απολύτως. Μικρή προσπαθούσε να με μάθει η μάνα μου, αλλά εγώ τίποτα. Κάναμε και στο σχολείο απ' όλα αυτά, αλλά δεν... Έκανα κάτι κασκόλ θεόστραβα, έκανα κάτι κεντήματα φουσκωτά απ' το πολύ σφίξιμο της κλωστής, για ράψιμο στη ραπτομηχανή δεν το συζητάμε καν... Η μάνα μου αντίθετα ξέρει πολύ καλά, αφού το νυφικό μου αυτή το έραψε!! Τη βοήθησε, βέβαια, μια φίλη της που έχει εργοστάσιο ρούχων, γιατί κάποια πράγματα έπρεπε να γίνουν σε μηχάνημα, αλλά την περισσότερη δουλειά την έκανε αυτή. Το νυφικό μου ήταν το μοναδικό ωραίο πράγμα στο γάμο μου, γιατί ήταν δική μου επιλογή. Μύριαμ, εμάς φέτος η τηλεόραση δεν παίζει τίποτα ποτέ! Είναι όλα κάτι χαζομάρες που δεν βλέπονται με τίποτα. Έτσι κι εγώ την κλείνω και διαβάζω ένα βιβλίο! Αλλά με το σίδερο (εκείνη τη μακρινή εποχή που σιδέρωνα) πάντα ήθελα την τηλεόραση για να χαζεύω!

Πω πω ρε κορίτσια, έχουμε αρχίσει να πλησιάζουμε επικίνδυνα... κι εγώ δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμα... Προηγουμένως συνέχισα μόνη μου τη ζωγραφιά. Έφτιαξα καφέ χρώμα, μια που είχαμε ξεχάσει να πάρουμε, κι έκανα τους κορμούς των δέντρων, έκανα φυλλαράκια να πετάνε από δω κι από κει, έκανα τις καμινάδες των σπιτιών! Γενικά κουράστηκα πολύ σήμερα, χωρίς να έχω κάνει κάτι το ιδιαίτερο. Τώρα ξάπλωσα για καμιά ώρα, αλλά στη φάση που πήγα να γλαρώσω χτύπησε το κουδούνι και ήταν κάτι κυρίες από μια ενορία και πουλούσαν λαχεία! Εννοείται δεν κατάφερα να κοιμηθώ... Αύριο έχουμε το ντόπλερ στη Λευκωσία (το ξαναείπα; Ούτε αυτά που γράφω δε θυμάμαι πια) και μετά θα πάμε ΙΚΕΑ για μικροπράγματα, κάτι φωτιστικά, κάτι μπιχλιμπίδια για το παιδικό. Με τη μάνα μου πάντα τσακωνόμαστε, αλλά τώρα επεμβαίνει συνέχεια και το έχει παρακάνει. Ανέκαθεν δεν μπορούσα να επεμβαίνει κανείς στη ζωή και τις επιλογές μου. Σε σημείο που, όταν έμενα μαζί τους μικρή και μου έλεγε "γιατί δεν κοιμάσαι λίγο νωρίς σήμερα να χορτάσεις ύπνο;", παρ' όλο που το συγκεκριμένο βράδι νύσταζα και είχα σκοπό να κοιμηθώ νωρίς, αναγκαζόμουν να καθίσω μέχρι πολύ αργά, για να μη γίνει το δικό της!!! Στο γάμο μου, π.χ. κάθισε και τα έκανε όλα αυτή, πριν έρθω εγώ από τη Θεσσαλονίκη, και κατέληξα να κάνω ένα γάμο στον οποίο σχεδόν δε συμμετείχα και πέρασα απαίσια. Γι' αυτό δε θέλω να ξανανακατευτεί ποτέ και πουθενά. Από χαρτούρα δεν έχω ιδέα τι γίνεται. Δεν ξέρω αν έχουμε Ληξιαρχείο εδώ, φαντάζομαι θα έχουμε κάποια σχετική υπηρεσία. Π.χ. το γάμο δε χρειάζεται να τον δηλώσουμε στο Ληξιαρχείο. Φαντάζομαι θα μου πουν στην κλινική ή σε κανένα ΚΕΠ.

Μαρία, βιαστική ε; Ντόλφιν, φυσικά και δεν παίρνουμε τόσα! Οι διευθυντές σχολείων παίρνουν κάπου τόσα. Ο πρώτος μισθός είναι 1800 ευρώ περίπου. Κάθε χρόνο έχουμε νομίζω γύρω στα 100 ευρώ αύξηση, αλλά τώρα θα αρχίσουν να μας κόβουν ένα ποσοστό απ' το μισθό μας κάθε μήνα για "ενίσχυση" της οικονομίας!!! Όχι πολλά φαντάζομαι. Αυτό το μήνα θα μάθουμε! Ο περισσότερος κόσμος, όμως, πιστεύει ότι παίρνουμε όλοι μας τέσσερα χιλιάρικα και καθόμαστε. Για διορισμό, εξαρτάται από την ειδικότητα. Οι καθηγήτριες οικιακής οικονομίας, π.χ., διορίζονται αμέσως. Οι οικονομολόγοι διορίζονται μετά από τριάντα χρόνια (δεν υπερβάλλω!). Οι φιλόλογοι, όπως έγινε τώρα η επετηρίδα, δε διορίζονται καθόλου. Το ίδιο και οι μαθηματικοί. Γενικά, οι περισσότερες ειδικότητες αργούν να διοριστούν. Εγώ έτυχε να διοριστώ σχετικά νωρίς, γιατί τότε οι φιλόλογοι διορίζονταν πιο εύκολα. Νομίζω ένα χρόνο μετά από μας σκάλωσε η λίστα και δε διορίζεται κανείς...

Γειά σας κορίτσια! Το πρωί ήρθαν η μάνα μου με τον αδελφό μου και συνεχίσαμε τη ζωγραφιά. Πάει να γίνει πάρα πολύ ωραία!!!!! Ο αδελφός μου έκανε έναν φανταστικό πορτοκαλί ήλιο!!!!!! Κατά τα άλλα μου έσπασε τα νεύρα η μάνα μου με τις υστερίες της. Γκρίνιαζε που δε βάλαμε τα καλύμματα στις καρέκλες της κουζίνας που μας έπλυνε και μας έφερε προχτές, και τα έβαζε αυτή. Της είπα ότι σπίτι μου ό,τι θέλω κάνω, αν θέλω τα βάζω στις καρέκλες, αν θέλω τα πετάω. Και μου λέει "γιατί μου συμπεριφέρεσαι έτσι;". Έλα ντε... Μετά, μου κουβαλάει δυο σακούλες πράγματα. Κοιτάω, ένα σωρό μωρουδιακά, δικά μας!!!!!!! Οκ, κάτι πλεκτές κουβερτούλες, κάτι πλεκτά ζακετάκια και πλεκτά καλτσάκια θα τα κρατήσω. Αλλά μου κουβάλησε κάτι μάλλινα φορμάκια δικά μας (!!!!) και ένα μαξιλαράκι, για να στολίζω την κούνια!!!!! Δηλαδή, κάθε φορά που θα θέλω να κοιμίσω το μωρό, θα πρέπει να βγάζω το μαξιλαράκι!!!!!!! Άλλη δουλειά δε θα κάνω. Εν τω μεταξύ, όλα αυτά τα έπλυνε, είμαι σίγουρη με κανονικό και όχι ειδικό απορρυπαντικό... Εννοείται ότι ετοίμασα μια σακούλα με όλα όσα θα της επιστρέψω. Αμάν πια, μ' έχει σκάσει... Κάλη, τι έγινε; Περιμένουμε το θετικό τεστάκι! Καγκουράκι, κι εγώ και τις δύο φορές που έμεινα έγκυος ήταν κατά τύχη. Το είχα βγάλει τελείως απ' το μυαλό μου και ήταν το τελευταίο πράγμα που περίμενα! Αύριο έχω το ντόπλερ στη Λευκωσία, και με την ευκαιρία θα περάσουμε κι απ' το ΙΚΕΑ να πάρουμε 2-3 πραγματάκια, αν αντέξω!

Γειά σας κοριτσάκια! Το πρωί ήρθαν η μάνα μου με τον αδελφό μου και συνεχίσαμε τη ζωγραφιά. Φαίνεται ότι θα γίνει πολύ ωραία, με έντονα χαρούμενα χρώματα! Φυσικά, μου έσπασε τα νεύρα μου η μάνα μου. Πριν μερικές μέρες πήρε να πλύνει τα καλύμματα που έχουμε στις καρέκλες της κουζίνας. Μας τα έφερε προχτές πλυμένα σιδερωμένα, αλλά δεν τα βάλαμε. Έρχεται σήμερα κι αρχίζει τη γκρίνια και τις φωνές "επιτρέπεται, να μην έχετε βάλει τα καλύμματα τόσες μέρες;". Μου έσπασε τα νεύρα. Κι όταν της φώναζα μου λέει "μα γιατί μου συμπεριφέρεσαι έτσι;". Ουφ Εν τω μεταξύ, έφερε δυο σακούλες πράγματα. Κοιτάω, δικά μας ζιπουνάκια/φορμάκια, καλτσάκια, πλεχτές κουβερτούλες, ζακετάκια. Κάτι σεντονάκια, κι ένα μαξιλαράκι!!! Το μαξιλαράκι γιατί;;; Για να στολίζω την κούνια!!!!!!! Και κάθε φορά που θα κοιμίζω το μωρό θα πρέπει να το βγάζω!!!!!!! Τα έπλυνε και τα σιδέρωσε όλα, είμαι σίγουρη με κανονικό απορρυπαντικό και μαλακτικό, ενώ της έχω πει ότι πρέπει να βάλουμε το προδέρμ. Της ξεχώρισα μια σακούλα πράγματα που θα πάρει πίσω. Δώρα, εσύ έχεις την πεθερά, εγώ έχω τη μάνα μου... Ο άντρας μου έχει αρχίσει να τα παίρνει, γιατί η μάνα μου κάπου παρα-ανακατεύεται στο σπίτι μας. Μαρία, οι κουβερτούλες σας ωραίες. Την ασλάνης την πήρα κι εγώ, μη σου πω και ίδιο σχέδιο! Θα κρατήσω αυτές που μου έφερε η μάνα μου, τις πλεχτές, οπότε νομίζω είμαι κομπλέ από κουβερτούλες. Δώρα, εγώ πήρα δύο σουτιέν θηλασμού από το Marx and Spencer, νομίζω 35 ευρώ και τα δύο μαζί. Είναι αρκετά καλά, λίγο τεράστια βέβαια, αλλά τώρα δεν αντέχω τα σουτιέν γενικώς... Πάνες δεν έχω πάρει ακόμα, έχω τις υφασμάτινες. Θα πάρω για την κλινική ένα πακέτο, και ίσως να χρησιμοποιώ πλαστικές και σε διάφορες εξόδους. Πάντως δεν τις αντέχω τις πλαστικές, μόνο που τις βλέπω κάτι με πιάνει... Θα δούμε, όμως, πώς θα πάει η προσπάθεια με τις υφασμάτινες. Ουφ, δε θυμάμαι τι άλλο γράψατε... Εμείς σήμερα φάγαμε γίγαντες! Σας φιλώ κοριτσάκια!

Όλια, όχι δεν ξαναγύρισα δουλειά! Απλά κάνουμε απεργία ως εκπαιδευτικοί. Εγώ δεν απεργώ, αφού δε δουλεύω! Δεν ξέρω αν με πιάνει η απεργία και θα μου κόψουν την ημέρα απ' το μισθό μου, αλλά αν το κάνουν θα πρέπει να μου προσθέσουν μια μέρα στην άδεια, αφού θα κόψουν και από την αντικαταστάτρια. Και πάλι, όμως, ζημιωμένη θα βγω...

Εγώ θυμάμαι όλους τους δασκάλους που είχα και σχεδόν όλους τους καθηγητές. Καλά, ο δάσκαλος της δευτέρας δημοτικού ήταν ψυχοπαθής κανονικότατος!!! Περπατούσε μέσα στην τάξη και στα καλά καθούμενα άρχιζε να γαργαλάει όποιο παιδί του κατέβαινε. Είχε βέργες και το καλοκαίρι που δε φορούσαμε καλσόν και τα αγόρια φορούσαν κοντά παντελονάκια, μας χτυπούσε στα μπούτια, απ' την έξω μεριά, και το κοκκίνισμα το έλεγε περιθώριο. Μάλιστα, το έκανε να μοιάζει με παιχνίδι, και το "περιθώριο" ήταν κάτι που, μη σας πω ότι, το περίμεναν τα παιδιά. Έκλεινε τα μαλλιά των κοριτσιών μέσα στο παράθυρο. Κάποιες φορές έκλεινε τα μαλλιά δύο κοριτσιών σε διπλανά παράθυρα, έβγαινε έξω και τα έδενε μεταξύ τους. Με την παραμικρή αφορμή έριχνε κανονικό ξύλο. Υπήρχαν γονείς που πήγαιναν και του ζητούσαν να δέρνει τα παιδιά τους, για "να βάλουν μυαλό". Εννοείται ότι αυτά τα παιδιά, όχι μόνο τα σκότωνε απ΄το ξύλο, αλλά τα ξεφτίλιζε, μέχρι να του ζητήσουν χίλιες φορές συγγνώμη και να τον παρακαλέσουν να μην τα διώξει απ' την τάξη, να μην το πει στους γονείς τους, να μην τα πάρει στο διευθυντή. Μιλάμε για ψυχοπαθή, αλλά για κάποιο λόγο είχε πολύ καλή φήμη ως δάσκαλος... Λένα, η συνάδελφός σου φοβερή! Εμείς τέτοια κρούσματα δεν έχουμε στο σχολείο, μόνο αυτόν τον βλάκα.

Χαχα, Λένα, ο καθηγητής σου πολύ χειρότερος από το συνάδελφό μου. Ο δικός μου πάντως είναι όντως προβληματικός, αυτό λέγαμε μια μέρα και με το βοηθό διευθυντή. Άσε που κατηγορεί συναδέλφους στους μαθητές, πράγμα που είναι κοινή λογική ότι δεν είναι σωστό και είναι αντιδεοντολογικό! Και πέρσι και φέτος, κατηγορεί στους μαθητές τον συνάδελφο της ίδιας ειδικότητας μ' αυτόν ότι δε μαθαίνει τίποτα τους μαθητές, και όποτε πάρει αυτός τάξη που την προηγούμενη χρονιά την είχε ο άλλος, οι μαθητές δεν ξέρουν τις τους γίνεται και πρέπει να τους τα μάθει όλα απ' την αρχή!!! Εν το μεταξύ ο άλλος της ειδικότητάς του, ασχολούνταν με το αντικείμενο όλη του τη ζωή, παρ' όλο που ούτε κι αυτός δίδασκε, ενώ αυτός δούλευε σε μια ασχετότατη δουλειά! Τι να πεις, αυτοί χαλάνε το όνομά μας, και μετά έρχονται και λένε όλοι ότι είμαστε προβληματικοί! Μαρία, αυτοί είναι πραγματικοί εκπαιδευτικοί! Δυστυχώς σε μεγαλύτερες τάξεις, τα πράγματα δεν είναι και τόσο εύκολα, αφού οι μαθητές δεν έχουν ενδιαφέρον, ούτε και φιλότιμο, τουλάχιστον οι δικοί μου μαθητές! Νία, θέλουμε φώτο!

Κατερίνα, για το γλυκό σταφύλι έχω μια συνταγή από το περιοδικό Gourmet της Ελευθεροτυπίας. Βάζεις μισό κιλό ζάχαρη, 150 γραμμάρια νερό και ένα στικ βανίλιας χαραγμένο εγκάρσια στη μέση σε μέτρια φωτιά. Μόλις πάρει μια βράση το σιρόπι, ρίχνεις ένα κιλό λευκό σταφύλι πολύ καλά πλυμένο, στραγγισμένο και (εννοείται) χωρίς κλαδάκια, μόνο ρόγες. Το αφήνεις να βράσει μέχρι να δέσει ανακατεύοντας σταδιακά. Της πλάκας γλυκό δηλαδή, αλλά ο άλλος ακούει γλυκό του κουταλιού και ενθουσιάζεται, γιατί θεωρούνται δύσκολα και μπελαλίδικα! Μ' αυτή τη δοσολογία βγαίνει ένα μικρό βαζάκι. Η ζωγραφιά όπως είναι τώρα είναι σαν εξωγήινο τοπίο, γιατί το σχέδιο είναι με απαλό μολύβι ή άσπρη κιμωλία, και έχουμε κάνει μόνο τα δέντρα με μπογιά, πράγμα που σημαίνει ότι φαίνονται κάτι πράσινα συννεφάκια ή κομμένα συννεφάκια, αφού κάποια δέντρα είναι κρυμμένα πίσω από τις στέγες, και δε φαίνεται καθόλου πώς θα μοιάζει όταν ολοκληρωθεί! Όσο για το αγκάλιασμα και τις γλύκες, κι ο πατέρας μου έτσι μου έλεγε, να με αγκαλιάσει και να με φιλήσει όσο είμαι μικρή, γιατί μετά ούτε θα τον πλησιάζω, κι εγώ θύμωνα κι έλεγα "όχι, ποτέ", και τελικά όντως έτσι έγινε, ούτε ήθελα να τους βλέπω στην εφηβεία, και τώρα δεν είμαι και πολύ διαχυτική.

Μύριαμ, κι εγώ κάπως έτσι, κάνω κανένα φαγητό, αλλά ξαπλωμένη δε μένω καθόλου. Κάθομαι στην πολυθρόνα μου με τα πόδια ψηλά και διαβάζω ή κοιτάω τηλεόραση. Μπορεί, όμως, να μην κάνω δουλειές, αλλά όλο και κάτι θα βρω να κάνω. Λένα, άσε, έχω τεράστια μυωπία! Άρχισε από τη γ' δημοτικού και τα τελευταία χρόνια αυξομειώνεται διαρκώς... Πάντως, τώρα που έκανα μια γρήγορη έρευνα στο ίντερνετ, οι περισσότεροι γυναικολόγοι-μαιευτήρες δεν δίνουν σημασία σε τέτοια πράγματα. Λένε και καλά ότι μπορεί να πάθεις αποκόλληση, ή μπορεί να είσαι επιρρεπής για αποκόλληση στο μέλλον. Αλλά η μάνα μου έκανε δύο φυσικούς τοκετούς με μυωπία 6 και κάτι και δεν έπαθε αποκόλληση ποτέ (μην τη ματιάσω), ενώ η θεία μου που είναι ανύπαντρη και δεν έκανε παιδιά, έπαθε αποκόλληση, το ίδιο και ο πατέρας μου, κι αυτός μάλιστα τρεις φορές! Κι εγώ μπορεί να συμπαθώ κάποιον μαθητή/τρια, αλλά δε θα το δείξω. Είναι άλλοι, όμως, που το κάνουν εμφανέστατα. Π.χ. ένας συνάδελφος, είναι και μεγάλος σε ηλικία και διορίστηκε αρκετά μεγάλος, δεν έχει καθόλου σωστή συμπεριφορά, και κάνει τρομερές διακρίσεις. Συμπαθεί συνήθως τους καλούς και ήσυχους (οποία έκπληξη!!!) και το δείχνει θρασύτατα. Π.χ. έχει κάτι μαθήτριες ήσυχες και καλές κι όποτε τις δει θα πει "α, καλώς τις μαθήτριές μου τις καλές", τις προωθεί και προσπαθεί να τις βοηθήσει με κάθε μέσο, έστω και παράνομο! (π.χ. μια χρονιά είχε προτείνει να αλλάξουμε το βαθμό σε μια μαθήτρια για να αριστεύσει, επειδή ήταν πολύ καλή στο μάθημά του!). Ενώ μια άλλη κοπέλα δεν τη χωνεύει, γιατί του πάει κόντρα επειδή δεν καταλαβαίνει γρι από το μάθημά του (όπως και οι υπόλοιποι μαθητές, αφού είναι χάλια ως καθηγητής), και της έχει κάνει το βίο αβίωτο, πέρσι όλη τη χρονιά την απειλούσε ότι θα την κόψει (η κοπέλα άριστη στα υπόλοιπα μαθήματα!), ερχόταν στο σύλλογο και την κατηγορούσε και μας έφερνε σε δύσκολη θέση, και δημιουργεί προβλήματα στις σχέσεις των μαθητών μεταξύ τους, παρ' όλο που οι δικοί μας είναι ενήλικες!

Μύριαμ, κι εγώ μια απ' τα ίδια. Και που δεν κάνω δουλειές, πάλι έχω συσπάσεις, απλά όχι υπερβολικά πολλές.

Μύριαμ, με τόσες δουλειές που κάνεις, πώς να μην έχεις συσπάσεις; Αναστασία, εσύ από μυωπία τίποτα δεν έχεις!!! Μάντι, ο φυσικός τοκετός είναι μια φυσιολογική διαδικασία και ο οργανισμός την ξεπερνά σχεδόν αμέσως, ενώ η καισαρική είναι κανονική εγχείρηση. Εγώ σκέφτομαι και το άλλο, ότι στην Κύπρο σχεδόν ποτέ δεν κάνουν καισαρική με επισκληρίδιο, οπότε θα δω το παιδί μου τελευταία. Φυσικά, μπορεί να γίνει κάτι άσχετο και να χρειαστεί καισαρική. Θα πάω πάντως σε οφθαλμίατρο. Αυτό θα πω στη φίλη μου, να μιλήσει στη δασκάλα. Δυστυχώς οι περισσότεροι δάσκαλοι δεν έχουν σωστή προσέγγιση. Σ' αυτήν την περίπτωση, κάποιοι θα έκαναν αυτό που κάνει η εν λόγω δασκάλα, και κάποιοι άλλοι θα σνόμπαραν το κοριτσάκι και θα τους έπιανε το κομπλεξικό του στιλ "εγώ τόσα χρόνια διδάσκω στην πρώτη δημοτικού και θα έρθει τώρα το νιάνιαρο να μου παίζει την έξυπνη;". Πάντως, σε Ελλάδα και Κύπρο τα παιδιά τα έχουμε πεταμένα στα σχολεία και κανείς δεν ασχολείται. Μόνο οι δάσκαλοι και οι καθηγητές με λίγο φιλότιμο ασχολούνται αυτοσχεδιάζοντας όταν υπάρχει ένα παιδί με κάποιο πρόβλημα, είτε προσαρμογής, είτε μαθησιακό, είτε ψυχολογικό, είτε οικογενειακό, ενώ στην υπόλοιπη Ευρώπη υπάρχει μια στρατιά από ειδικούς (ψυχολόγους, εκπαιδευτικούς ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς, λογοθεραπευτές) που καλούνται να βοηθήσουν τα παιδιά. Μαρία, τώρα που λες για αδυναμίες, όντως είναι πολύ τραυματική εμπειρία, είτε κάποια συμμαθήτρια/συμμαθητής ήταν η αδυναμία της δασκάλας/δασκάλου, είτε ήσουν εσύ η αδυναμία του/της!!!!

Μάντι,τα ξέρω αυτά που λες, το έχω ψάξει αρκετά, γι' αυτό παρ' όλο που ο γιατρός μου δεν το θεωρεί σημαντικό, σκέφτομαι να πάω σε οφθαλμίατρο. Κι εσύ κρίμα να μπεις κάτω από μαχαίρι αν δεν σε εξετάσει πρώτα ο οφθαλμίατρος. Γιατί να κάνεις ολόκληρη εγχείρηση αντί να ακολουθήσεις τη φυσική διαδικασία της γέννας, αν μπορείς; Εμένα πιο πολύ με αγχώνει το προγραμματισμένο, παρά το ξαφνικό! Φυσικά, αυτό είναι στον άνθρωπο και κυρίως, παίζει ρόλο για ποιο πράγμα έχεις προετοιμαστεί ψυχολογικά. Σήμερα, στεναχωρέθηκα λίγο, γιατί μου έλεγε ο αδελφός μου για την κόρη μιας φίλης μου (αυτής που θα μου έδινε τα ρούχα και τελικά είπε ότι τα έδωσε αλλού). Πριν κανένα μήνα μετακόμισαν στο χωριό του άντρα της φίλης μου, όπου έχτισαν σπίτι, και η μικρή πήγε τώρα πρώτη δημοτικού. Επειδή μέχρι τώρα πήγαινε νηπιαγωγείο στη Λάρνακα κι όχι στο χωριό, δεν ήξερε κανένα παιδάκι, ενώ όλα τα υπόλοιπα παιδιά γνωρίζονται μεταξύ τους, από το νηπιαγωγείο και γενικά απ' το χωριό. Έτσι, δεν έχει κανένα φίλο, τα παιδιά τη σνομπάρουν και δεν της μιλάνε, και στα διαλείμματα κάθεται μόνη της. Η μαμά της, της έδωσε σε ένα χαρτάκι το τηλέφωνό της για να το δώσει στις συμμαθήτριές της να το δώσουν στις μαμάδες τους, για να επικοινωνήσουν μαζί της και να συναντιούνται τα απογεύματα, να παίζουν τα παιδιά μαζί και γενικά, να γνωριστούν καλύτερα, το δίνει η μικρή στη διπλανή της, κι αυτή της λέει "τι μου το δίνεις; Και να μου το δώσεις θα το σκίσω". Εν τω μεταξύ, το κοριτσάκι αυτό είναι πιο προχωρημένο απ' τα άλλα παιδιά, ήδη ξέρει να διαβάζει και η δασκάλα την προωθεί πάρα πολύ, τη βάζει να διαβάζει παραμύθια στα άλλα παιδιά και της δίνει και εξτρά δουλειά για το σπίτι, πράγμα που δυσχεραίνει τα πράγματα, αφού τα άλλα παιδιά ζηλεύουν και οι μαμάδες εκνευρίζονται. Στεναχωρέθηκα γιατί είναι πολύ καλό παιδάκι, καθόλου κακομαθημένο και το αγαπάμε πολύ...

Ελευθερία, κατ' αρχήν, συγχαρητήρια για την εγκυμοσύνη σου!!!!!! Σου εύχομαι μια τελειόμηνη εγκυμοσύνη χωρίς προβλήματα! Όσα σκέφτεσαι είναι απολύτως φυσιολογικά. Εγώ τα σκεφτόμουν από την πρώτη στιγμή που είδα το θετικό τεστ και μπορώ να σου πω ότι τα σκέφτομαι ΑΚΟΜΑ!!!!!!!!! Δεν είναι εύκολο να προσαρμοστούμε στον ερχομό ενός παιδιού!

Κορίτσια, κι εγώ έχω εννιάμιση βαθμούς μυωπία. Ο γιατρός μου θεωρεί ότι είναι ηλίθιος λόγος για καισαρική. Το ίδιο έχουν πει και άλλοι πολύ καλοί γιατροί. Θα τον ξαναρωτήσω την επόμενη φορά που θα πάω, και σκέφτομαι μήπως πάω ούτως ή άλλως σε οφθαλμίατρο. Πάντως, σύμφωνα με το γιατρό μου, και πολλούς άλλους γιατρούς δεν είναι επαρκής λόγος για καισαρική

Άντε, μακάρι! Αφού σου έδωσε ελπίδες και ο γιατρός (αυτό κατάλαβα), αυτό είναι πάρα πολύ θετικό! Μακάρι την επόμενη φορά να ακούσετε και καρδούλα!

Κάλη, κι εγώ έχω ένα φούσκωμα στην κοιλιά, τι περίεργο πράγμα; Λες να έχουμε το ίδιο; Αθανασία, άντε, τελειώνεις επιτέλους με τις δουλειές... Εγώ να δω πότε θα τακτοποιηθεί το παιδικό... Έχω και τον άντρα μου, όλο "αύριο" και "αύριο". Είχαμε εκεί κάτι κουτιά και μια βαλίτσα (αυτήν που ήθελε να πετάξει) και μετά από βδομάδες σήμερα φιλοτιμήθηκε κι έβαλε τη βαλίτσα στη ντουλάπα και τα κουτιά στο πατάρι... Αυτό που έχει προτεραιότητα τώρα, είναι να τελειώσει η ζωγραφιά.

Γειά σας κορίτσια! Εμείς το πρωί πήγαμε με τον αδελφό μου για αναλύσεις και μετά πήγαμε στη μάνα μου και φάγαμε. Μετά ήρθε ο αδελφός μου από δω και συνεχίσαμε τη ζωγραφιά στον τοίχο του παιδικού! Ελπίζω να την τελειώσουμε σύντομα για να μπορέσουμε να τακτοποιήσουμε το δωμάτιο. Ανθή, οι γονείς μου είναι μεγάλοι και συντηρητικοί. Γενικά είναι της άποψης ότι δεν πρέπει να κάνουμε τίποτα που θα κάνει τους άλλους να μας σχολιάσουν. Π.χ. προχτές ήμασταν στο σπίτι μου κι εγώ έκανα το γέλιο του νονού μου που είναι πολύ αστείο, σαν κράξιμο. Φυσικά είχαμε λυθεί στα γέλια, και μου κάνει η μάνα μου "σσσστ, ακούγεσαι". Εννοείται ότι δεν ήταν ώρα κοινής ησυχίας και ήμασταν μέσα στο σπίτι μου!!! Όσο περνάει ο καιρός τόσο πιο παράξενοι γίνονται οι γονείς μου. Π.χ. όποτε κάνω το λάθος να πάω στην ίδια εκκλησία μ' αυτούς, γυρνάει η μάνα μου, και μου κάνει νοήματα πότε να σηκωθώ, πότε να σκύψω, πότε να κάνω το σταυρό μου, λες και είμαι πέντε χρονών! Κατερίνα, καλύτερα μην τον ζορίσεις τον μικρό. Καλύτερα στο κλασικό σχολείο, να έρχεται και σπίτι να παίζει με τα αδελφάκια του περισσότερες ώρες. Στο ολοήμερο τι κάνουν; Κάτι περισσότερο ή από κάποια φάση και μετά απλά τα απασχολούν; Κάλη, σου έφυγε το ψυχολογικό και σ' έπιασαν οι κολικοί; Πότε περίμενες περίοδο; Άντε, μακάρι να είσαι τελικά!!! Καγκουράκι, εμένα ο άντρας μου τώρα που πήγε Μυτιλήνη, γύρισε με τα πλαϊνά ροδάκια της βαλίτσας σπασμένα, και θέλει να την πετάξει και να πάρει άλλη! Ολόγερη βαλίτσα. Δεν τον άφησα, γιατί το έχει παρακάνει με τα έξοδα. Μία κινητό, μία μαθήματα αυτοάμυνας (οκ, αυτά είναι 50 ευρώ το χρόνο), μία το ένα, μία το άλλο... Σήμερα έχουμε απεργία οι καθηγητές μέσης εκπαίδευσης και δίωρη απεργία οι δάσκαλοι. Τα έχω πάρει τρομερά που βγαίνουν διάφοροι και λένε ότι είμαστε το πιο προνομιούχο κομμάτι της κυπριακής κοινωνίας, ότι είμαστε ανεύθυνοι, ότι όλη μέρα καθόμαστε, ότι καθόμαστε το καλοκαίρι, ότι δε δουλεύουμε, ότι δεν κάνουμε και κανένα σημαντικό έργο. Και στο facebook και στην τηλεόραση και επίσημα πρόσωπα κιόλας. Οι περισσότεροι νομίζουν ότι πηγαίνουμε στο σχολείο εφτάμιση και φεύγουμε μιάμιση και στο ενδιάμεσο καθόμαστε και πίνουμε καφέ. Ότι δε μαθαίνουμε τίποτα στα παιδιά, ότι το απόγευμα κωλοβαράμε, ότι γενικά πληρωνόμαστε για να καθόμαστε. Κι αυτά πιστεύει το μεγαλύτερο μέρος της κοινωνίας. Αφού εμένα έρχονται κάτι κάφροι μαθητές και μου λένε "ξέρεις, εμείς πρέπει και να δουλέψουμε για να βγάλουμε λεφτά, δεν είμαστε σαν εσάς που κάθεστε και παίρνετε τέσσερα χιλιάρικα το μήνα". Κι όχι μόνο μαθητές, γενικώς. Εκνευρίστηκα τώρα... Όσο για τα δεύτερο χέρι ρούχα, δεν έχω κανένα πρόβλημα να πάρω. Μια φίλη μου, μου είχε προτείνει να μου δώσει σακούλες ολόκληρες από τα ρούχα του μικρού της γιού και δέχτηκα. Μου το είπε δυο-τρεις φορές, τη διαβεβαίωσα ότι τα θέλω, κι όταν τη ρώτησα για να πάω να τα πάρω μου είπε ότι τα έδωσε! Το έχω ξαναγράψει αυτό, άλλωστε. Μετά, μου είπε μια άλλη ότι θα μου δώσει την καλαθούνα. Τόσο καιρό, δεν πέρασε μια μέρα να μου τη φέρει. Σε κάποια φάση την πήρα και της είπα ότι με πρήζει η μάνα μου να την πάρω, για να τη μετρήσει και να ράψει σεντονάκια, πράγμα που είναι αλήθεια. Μου είπε ότι σε δύο μέρες θα περάσει απ' τη μάνα μου να της αφήσει την καλαθούνα. Πέρασαν δύο εβδομάδες κι ακόμα... Γι' αυτό ξενέρωσα, δε θέλω να την πάρω τηλέφωνο να περάσω εγώ απ' το σπίτι της να την πάρω την καλαθούνα, και προτιμώ να αγοράσω δική μου. Ε, δε θα την παρακαλάω κιόλας. Αν δίνει μια υπόσχεση και δεν μπορεί να την τηρήσει, δε θα ξεφτιλίζομαι κιόλας, να περιμένω πότε θα αποφασίσει να μου φέρει μια καλαθούνα. Καλύτερα ν' αγοράσω, να μην υποχρεώνομαι σε κανένα. Τώρα θα φτιάξουμε γλυκό σταφύλι, για να το πάρω δώρο στο γυναικολόγο, μια που εμείς έχουμε μισό βαζάκι από πέρσι! Φιλάκια κοριτσάκια!!!