Θέλω να γίνω μαμά

Κι εμένα κάπως έτσι, στο γάμο ήρθαν σαν τουρίστες, δεν ασχολήθηκαν καθόλου και με τίποτα, και περίμεναν ότι εμείς θα τους υπηρετούσαμε κιόλας! Παραπονέθηκαν στον άντρα μου ότι δεν τους φιλοξένησε όλους η μάνα μου, ενώ είχε χώρο, τα πλήρωσαν όλα οι γονείς μου, εκτός από 300 ευρώ που έδωσαν αυτοί (!!!!!). Η μάνα του όλη μέρα καθόταν στην τηλεόραση και περίμενε μέχρι και τον καφέ και το νερό να της το φέρνουμε στα χέρια, και τη μέρα του γάμου τρέχανε όλοι πανικόβλητοι, βγαίνει αυτή στη βεράντα και λέει "α, τι ωραίος ήλιος, θα καθίσω να λιαστώ!" και τρέχανε οι δικοί μου να της φέρουν μαξιλάρες να βάλει στην ξαπλώστρα της βεράντας για να καθίσουν αυτή και η μάνα της. Στο γάμο δεν έσκασαν ούτε ένα χαμόγελο, ούτε σχολίασαν τίποτα, απλά γκρίνιαζαν συνέχεια. Τίποτα δεν τους άρεσε, τίποτα δεν ήθελαν να κάνουν, και όλη την ώρα λέγανε "πότε θα πάμε να φάμε και να χορέψουμε;". Εκείνες τις μέρες ούτε να τις θυμάμαι δε θέλω. Ήταν ένας εφιάλτης. Πέρσι το καλοκαίρι έμεινα έγκυος, δεν ακούγαμε καρδιά και θα έφευγε ο άντρας μου να πάει στο γάμο του μικρού αδελφού και στη βάφτιση του παιδιού του δεύτερου αδελφού. Παίρνει τη μάνα του τηλέφωνο και της λέει ότι μάλλον έχουμε πρόβλημα και άρχισε αυτή κάτι βλακείες "νωρίς είναι ακόμα για ν' ακούσετε καρδιά", "γιατί πηγαίνεις τόσο συχνά στο γιατρό και αγχώνεσαι;" κι άλλα τέτοια, και τον έπεισε ότι δεν τρέχει τίποτα και να πάει στο γάμο. Πηγαίνει αυτός σαν το βόδι, περνά μια βδομάδα, πηγαίνω στο γιατρό, διαπιστώνεται η παλλίνδρομη, τον παίρνω να γυρίσει αμέσως, αυτός άρχισε να τα μασάει και μου δίνει στο τηλέφωνο τη μάνα του και μου κάνει "καλά, είναι σίγουρο, εγώ νομίζω ότι δεν τρέχει τίποτα, και τι να γυρίσει πίσω, αφού ήρθε που ήρθε ας καθίσει στο γάμο". Πέρα από αυτά, που είναι κυρίως θέμα επιπολαιότητας και τρομερής ανωριμότητας, άλλα προβλήματα δεν έχουμε. Έχει πάρα πολλά ελαττώματα, αλλά έχει και αρκετά προτερήματα, π.χ. δεν ανακατεύεται ποτέ, και καβγά να κάνουμε μπροστά της δε θα πάρει το μέρος κάποιου, ούτε θα ανακατευτεί με κανένα τρόπο. Και τώρα που χώρισε ο μικρός γιός (έντεκα μήνες μετά το γάμο) δεν ανακατεύτηκε, προσπάθησε να τους τα ξαναβρεί χωρίς να πάρει το μέρος κανενός και χωρίς να ξεκατινιαστεί. Εγώ δεν έχω πολλές σχέσεις, τους κρατάω σε απόσταση, δε θα την πάρω για να κουτσομπολέψουμε, στο τηλέφωνο μιλάμε μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις. Οπότε, έχω το κεφάλι μου ήσυχο!

Οι καφέ εκκρίσεις είναι πάρα πολύ συνηθισμένες στην αρχή της εγκυμοσύνης. Είναι και πάρα πολύ νωρίς, ούτε έξι εβδομάδων δεν είσαι καλά καλά! Εγώ στις τέσσερις εβδομάδες είχα αρκετά καφέ και νόμισα ότι μου ήρθε η περίοδος! Κάνε αυτό που σου είπε η γιατρός σου, μείνε ξαπλωμένη, μην κουράζεσαι καθόλου, ξέχνα δουλειές, μαγειρέματα, ψώνια και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, κι όλα θα πάνε καλά σου εύχομαι!

Γειά σας! Μια χαρά σας βλέπω! Εγώ ντρέπομαι να γράφω τι τρώω! Φυσικά, είμαι και έγκυος, αλλά πάλι, νιώθω γουρούνα! Τα γράφω πάντως! Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: 2 σουτζουκάκια σμυρνέικα (ορεκτικό!). Πένες στο φούρνο με κιμά και μπεσαμέλ (ανακατεμένο παστίτσιο!) + σαλάτα μαρούλι-ρόκα. Απογευματινό: Λίγο γλυκό σταφύλι. Βραδινό: Παστίτσιο + ένα σουτζουκάκι + σαλάτα μαρούλι-ρόκα. Ένα ποτήρι γάλα.

Γειά σας κοριτσάκια! Ανθή, μισό κιλό δεν είναι τίποτα! Μη φας άλλο ντόνατ και θα το χάσεις! Μαρία, σοκολατόπιτα ε; Χι χι, εμένα η μαγειρική μου αρέσει πιο πολύ από τη ζαχαροπλαστική. Φτιάχνω γλυκά, βέβαια, αλλά δεν τρελαίνομαι. Άσε που έχει τύχει να φτιάξω γλυκό και να μην το δοκιμάσω καν! Γενικά, μου αρέσουν τα πιο παραδοσιακά. Δεν αντέχω αυτά με τις πολλές κρέμες γάλακτος και τα βούτυρα. Εμένα πάλι, τα εξωτικά νησιά δε με τραβάνε. Προτιμώ να πάω ταξίδι σε μια ευρωπαϊκή χώρα και να λιώσω στις βόλτες και στα αξιοθέατα. Φέτος λέγαμε για Βαρκελώνη, αλλά ακυρώθηκε λόγω Ανδρέα. Του χρόνου να δούμε αν θα τα καταφέρουμε! Αθανασία, να σου ζήσει ο μικρός σου!!!!!!!!!!!!!!! Να τον χαίρεστε! Αχ, τα τρία χρόνια είναι η αγαπημένη μου ηλικία στα μωρά! Βάνια, αν του φωνάζεις όταν τον διαβάζεις, λογικό είναι να μη θέλει να διαβάσει. Φυσικά, σε καταλαβαίνω, είναι σπαστικό, πόση υπομονή να έχεις; Είναι πάρα πολύ δύσκολο και κουραστικό. Καλά, εδώ στην Κύπρο η νέα μόδα είναι να προσλαμβάνουν άτομα να τους διαβάζουν τα παιδιά ή να τα στέλνουν σε φροντιστήρια που τους διαβάζουν. Εγώ γενικά διαφωνώ, όχι μόνο με αυτή τη συνήθεια, αλλά γενικότερα στο να διαβάζεις το παιδί. Εμάς ποτέ κανείς δε μας διάβασε, και μια χαρά άριστοι μαθητές ήμασταν. Φυσικά, είναι και στο παιδί, μπορεί μόνος του να μην κάθεται καν. Θα πρέπει να βρεις τρόπους να του κινείς το ενδιαφέρον για να μην τον παίρνει ο ύπνος!!!! Να μην το βλέπει λες και είναι μια αγγαρεία. Π.χ. αν του λες "διάβασε και μετά θα παίξεις όση ώρα θέλεις", αυτός θα το βλέπει σαν μια αγγαρεία που πρέπει να τελειώσει γρήγορα-γρήγορα για να πάει για παιχνίδι. Αν κάνατε το διάβασμα παιχνίδι; Τώρα πώς γίνεται αυτό δεν ξέρω, δε μου έχει τύχει!!!

Ααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! 23 Οκτωβρίου είναι του αγίου Ιακώβου!!!

Γειά σας κορίτσια! Ρε Μύριαμ, ήμουν σίγουρη ότι είχες γεννήσει!!! Πού χάθηκες τόσες μέρες; Εμείς χειμωνιάτικα ακόμα δεν κατεβάζουμε, αφού είναι καλοκαίρι εδώ πέρα. Εμείς δεν τα πλένουμε πάντα, ανάλογα. Τα καλοκαιρινά όταν τα βγάλαμε νομίζω τα πλύναμε. Καλά, εννοείται ότι, ούτε τα καλοκαιρινά τα κατέβασα εγώ, ούτε και τα χειμωνιάτικα θα τα κατεβάσω! Αυτό έλειπε! Πάντως, για κάποιο λόγο δεν αισθάνομαι ότι κουβαλάω βάρος. Έχω πάρει καμιά δεκαριά κιλά και είναι όοοολα στην κοιλιά, αλλά δεν αισθάνομαι το βάρος, ούτε είμαι καθόλου δυσκίνητη. Παρ' όλα αυτά, κουράζομαι πάρα πολύ εύκολα, γι' αυτό δεν κάνω παρά ελάχιστα πράγματα! Σήμερα νιώθω πολύ κουρασμένη, έχουν αρχίσει να σπάνε και τα νεύρα μου, γιατί έχουμε χιλιάδες πράγματα να κάνουμε, κι ο άχρηστος έχει κολλήσει στον υπολογιστή. Σηκώθηκε στις δέκα και έχει παλουκωθεί εκεί πέρα. Είπε ότι το πρωί θα πάει σούπερ μάρκετ, είπε ότι σήμερα θα σκουπίσει και θα σφουγγαρίσει όλο το σπίτι (επιτέλους), είπε ότι θα πάμε το απόγευμα για διάφορα ψώνια, αλλά δε βλέπω να γίνεται οτιδήποτε απ' όλα αυτά, εκτός ίσως απ' το σούπερ μάρκετ. Ήρθε και η μάνα μου και σιδερώνει, αλλά ευτυχώς είναι εξορισμένη στο παιδικό, οπότε δεν έχω τη μουρμούρα. Να σας πω ρε κορίτσια, ξέρει καμία πότε είναι του αγίου Ιακώβου; Είδα όνειρο ότι γέννησα εκείνη τη μέρα, και ότι λέγαμε να βγάλουμε το παιδί Ιάκωβο, αντί Ανδρέα που είναι το όνομά του! Μάλλον θα φταίει που στο βιβλίο που διαβάζω αυτές τις μέρες, έναν από τους ήρωες τον λένε Ιάκωβο!!!! Για φαγητό έχουμε από χτες παστίτσιο που έφτιαξα και σουτζουκάκια που έκανε η μάνα μου. Κατερινούλα, τώρα είδα το δικό σου ποστ. Κοίτα, μη μένεις μόνο εσύ ξύπνια το βράδι, γιατί αν καταρρεύσεις μόνο κακό θα κάνεις. Να ξυπνάς και τον άντρα σου να κρατάει το μωρό.

Αχαχα, Αλίνα, αυτό με τα μάγια μου θυμίζει τη δική μου πεθερά που, όταν τα είχε ο μικρός της γιός με μια μεγαλύτερή του με παιδί (και της έτρωγε και λεφτά κιόλας αυτός), η πεθερά είχε σκιστεί να τους χωρίσει, γιατί πίστευε ότι αυτή ήταν μια τσούλα που τον ήθελε μόνο για το σεξ, και του έλεγε "πρόσεχε κακομοίρη μου, αυτή θα σε αποκεφαλίσει στον ύπνο σου"!!!!!! Τελικά η κοπέλα τον σούταρε από μόνη της! Ευτυχώς εγώ δεν έχω πρόβλημα με την πεθερά, γιατί είναι μακριάααααααααααααααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Δυστυχώς όμως, τα περισσότερα ρουχαλάκια είναι τόοοοοοοοσο ουδέτερα, που είναι άσπρα, με κάτι απειροελάχιστα σχεδιάκια, σε απαλό καφέ, απαλό πράσινο, απαλό κίτρινο. Αλλά έχουμε τη στρατιά από γαλάζια ρούχα που μου έφερε ο αδελφός μου, ο οποίος, απ' ό,τι μου είπε, μόνο γαλάζια και ροζ βρήκε, και κάτι κίτρινα για όσους δε θέλουν να μάθουν το φύλο!!!!!

Μπα, Νάνσυ, εγώ δεν έχω πρόβλημα, μ' αρέσει το γαλάζιο. Τα στερεότυπα δεν μπορώ...

Λένα, κρατιέσαι, δεν μπορώ να πω... Χμ... Το τηλέφωνο της Μαρίας το έχει η Χριστίνα. Όσο για το ξύλο, κι εγώ όπως η Νάσια, αρκετό ξύλο απ' τη μάνα μου, καθόλου απ' τον πατέρα μου. Ο άντρας μου έφαγε πάααρα πολύ ξύλο απ' τον πατέρα του, και μιλάμε για άγριο ξύλο, όχι μπατσάκια. Το ίδιο και τα αδέλφια του. Άρα, με το ξύλο τίποτα δε βγαίνει, αφού τα αδέλφια του άντρα μου βγήκαν αυτό που λέμε "χαμένα κορμιά", ενώ ο άντρας μου αν κατάφερε να ξεφύγει απ' τη θλιβερή νόρμα της οικογένειας, το έκανε όχι εξαιτίας του ξύλου, αλλά παρά το ξύλο. Νομίζω, όμως, ότι κι αυτός πιστεύει ότι τα μπατσάκια χρειάζονται. Όχι, βέβαια, τρελό ξύλο, αλλά πιστεύω ότι δε θα χρειαστεί να συζητήσουμε ποτέ γι' αυτό το θέμα, γιατί άλλο τι λέει, κι άλλο τι κάνει. Τον βλέπω τόοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοσο χαζομπαμπά, που δε νομίζω να σηκώσει ποτέ χέρι. Και οι πολλές αγκαλιές πιστεύει ότι δεν κάνουν, γιατί θα κακομάθει το παιδί, αλλά είμαι σίγουρη ότι, αν το κακομάθει κάποιος θα είναι αυτός! Αγγελική, την έχω πατήσει κι εγώ έτσι, πατάω κάτι λάθος και χάνονται όλα...

Λένα, όχι δεν παίρνω τίποτα για τις συσπάσεις. Μου είχε γράψει ένα χάπι ο γιατρός, σε περίπτωση που δε μειωθούν. Όταν έκανα καρδιοτοκογράφο, όμως, έδειξε ότι δεν είχα καθόλου συσπάσεις, και μάλιστα, σε φάσεις που εγώ νόμιζα ότι είχα. Οπότε, δεν πήρα το χάπι τελικά... 27 είσαι; Εγώ γιατί νόμιζα ότι είσαι του 82; Χμ... Μήπως μας κρύβεις χρόνια;

Σταμούλα, Άννα-Μαρία με λένε. Εγώ έχω έναν Ανδρέα. Η Ηλιάννα πήγε με προγραμματισμένη καισαρική στην 38η εβδομάδα. Εγώ ήθελα να πάρω ουδέτερα χρώματα, αλλά ήρθε ο αδελφός μου με σακούλες γεμάτες ρούχα και με έπνιξε στο γαλάζιο! Εγώ πήρα διάφορα χρώματα σε ρούχα, όσο για το δωμάτιο και τα διάφορα συμπράγκαλα, είναι τα περισσότερα σε ουδέτερα χρώματα, π.χ. το καρότσι μπεζ, το ριλάξ μωβ, το δωμάτιο καναρινί! Νάσια, καλά, δεν είχες ραντεβού και σου πήραν τη σειρά; Τι θράσος... Εγώ όποτε πάω για να του δείξω εξετάσεις, μπαίνω ανάμεσα σε δύο ραντεβού, για πέντε λεπτά, και νιώθω άσχημα...

Συμφωνώ με τη Σεσίλια στο θέμα των προβλημάτων που μπορεί να προκαλέσει η υπερβολική πρόσληψη σιδήρου. Σ' εμένα διαγνώστηκε αναιμία στην ηλικία των δώδεκα ετών, και από τότε, παίρνω σίδηρο κατά διαστήματα. Ο γιατρός μου, μου είχε πει τότε ότι θα πρέπει να κάνω πολύ συχνά εξετάσεις, γιατί αν αρχίσω να παίρνω σίδηρο κατά βούληση, μπορεί ο οργανισμός μου σ' εκείνη τη φάση να έχει επαρκή ποσότητα σιδήρου, με αποτέλεσμα το επιπλέον σίδηρο να καταλήξει σε ζωτικά όργανα, όπως η καρδιά ή το συκώτι, και να τους κάνει ζημιά.

Λογικό είναι να έχεις κακές αναμνήσεις και να αγχώνεσαι. Αφού σου έκαναν και τόσο ψάξιμο που λες, λογικά άμα ήταν κάτι άλλο θα σου το είχαν πει!

Γειά σας κορίτσια! Σταμούλα, καλώς όρισες στο ποστ μας! Έχεις ΠΗΤ ένα μήνα ακριβώς μετά από εμένα! Δώρα, είμαι σίγουρη ότι μόλις γεννήσω, κι εγώ ΕΣΑΣ θα σκεφτώ!!!!!! Αγγελική, συμφωνώ με τη Δώρα. Έχεις εμάς, μπορεί να μην ερχόμαστε να σου κάνουμε δουλειές στο σπίτι, αλλά είμαστε η παρέα σου! Εμένα πάντως, όποια θέλει να έρθει να μου κάνει δουλειές, είναι ευπρόσδεκτη. Ακόμα δύο πλυντήρια βάλαμε, λογικά μένει άλλο ένα ή δύο και τέλος! Αναστασία, κι εσύ το δικό μου γολγοθά περνάς με τη μάνα σου; Εσένα μένει και σπίτι σου; Γιατί αν είναι έτσι, δεν ξαναμιλάω!!!!!! Λυδία, ωραίο το καρότσι, κι απ' το λίγο που το βολτάραμε μέσα στο σπίτι, φαίνεται πάρα πολύ εύκολο στη χρήση! Φυσικά, τα συγχαρητήρια ανήκουν στη φίλη μας, Αγγελική, η οποία μας το σύστησε, γιατί εγώ αν κάθομουν να τα ψάξω όλα τα καρότσια ένα-ένα, δε θα είχα καταλήξει στο τέλειο καρότσι, θα είχα καταλήξει στο τέλειο ψυχιατρείο! Πριν που το έστηνε ο άντρας μου, λέει "αυτό θα είναι το αμάξι του Ανδρέα, θα βγαίνει στους δρόμους και θα πέφτουν ξερές όλες οι γυναίκες"! Δεν έχει καμία το κινητό της Μύριαμ να μάθουμε νέα; Αν και, είμαι σίγουρη ότι γέννησε. Για τη Μαρία, πάλι, κρατάω τις επιφυλάξεις μου... :P

Αχ, Βάνια, τι περνάς κι εσύ... Θυμάμαι το περιστατικό με τον καρκίνο που μας το έλεγες παλιότερα. Μακάρι να είναι απλά μια κύστη και να φύγει τελείως με τα φάρμακα και να μη χρειαστεί το χειρουργείο! Θα περιμένουμε τις εξελίξεις... Εύχομαι να είναι κάτι απλό και περαστικό!

Αχ αυτές οι σκάλες... Αν χρειαστεί, θα σου πει ο γιατρός σου να πάρεις άδεια απ' τη δουλειά.

Όχι, όχι, το περπάτημα κάνει καλό στο τέλος της εγκυμοσύνης για να κατέβει το παιδί!!!!!! Εσύ δε θες να κατέβει από τώρα!!!!!!! Αν το μόνο πρόβλημα είναι η καισαρική, μη σε ανησυχεί. Το παιδί σου να βγει γερό και υγιές, κι ας βγει όπως να 'ναι!!!!

Ρε συ Νία, δε βγάζω άκρη μ' αυτό το λεξικό σου!!!!!!!

Ρε κορίτσια, λέτε να γέννησε και η Μύριαμ; Έχει εξαφανιστεί δυο μέρες.

Γειά σας κορίτσια! Ανθή, απολογούμαι που σε ανάγκασα να φας ένα ολόκληρο ντόνατ με σοκολάτα! Βλέπεις, πάντα υπάρχει το χειρότερο! Τα υφάσματα του καροτσιού βγαίνουν, αλλά μου φαίνεται λίγο υπερβολικό να τα βγάλω και να τα πλύνω. Θα στρώνω πάντα μια πάνα, θα τα περάσω και με τα μαντηλάκια ντετόλ, δε νομίζω να υπάρχει πρόβλημα! Αν βγαίνουν τα εσωτερικά υφάσματα του πορτ μπεμπέ, θα βγάλω αυτά για να τα πλύνω (ο άντρας μου δηλαδή θα τα πλύνει, σιγά μην τα πλύνω εγώ!). Κατερίνα, πολύ γέλασα μ' αυτό με τις μύξες!!!

Αλίνα, δίκιο έχεις για το γιαούρτι, αλλά βαρέθηκα πια... Όλο αντιβιώσεις σ' αυτήν την εγκυμοσύνη... Όση αντιβίωση δεν πήρα σ' όλη μου τη ζωή, την πήρα μαζεμένη από τη 14η εβδομάδα μέχρι τώρα... Ό,τι και να κάνω, δε βλέπω φως... Κι εσύ τέλεια τα πας! Γράφω τι έφαγα χτες: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Φασόλια πιάζ + πέντε μικρές γόπες τηγανιτές. Απογευματινό: Λίγο γλυκό κεράσι και ένα κομμάτι γλυκό περγαμόντο. Λίγο σταφύλι. Βραδινό: Ένα τοστ με μαύρο ψωμί, τυρί, λούντζα και μαρούλι. Ένα σάντουιτς με μαύρο ψωμί και φέτα + ένα ποτήρι γάλα (για να πάρω την αντιβίωση)...

Γειά σας κοριτσάκια! Ρε λέτε να γέννησε η Μαρία; Ή μήπως κρύβεται πουθενά και σπάει πλάκα; Δώρα, με συγκίνησες πολύ με την περιγραφή σου! Το ίδιο και η Αναστασία, με αυτό που είπε για το ότι τόσους μήνες, άγνωστες μεν, αλλά έχουμε μοιραστεί τόσα και τόσα! Δε νομίζω ότι μπήκα στο μήνα μου, νωρίς είναι ακόμα! Ακόμα τώρα έκλεισα τις 34 εβδομάδες! Την 36η εβδομάδα μπαίνουμε στο μήνα μας! Χριστίνα, φάτσας ο μικρός! Χι χι, αν πάρει τη μικρή της Νίας, ο αδελφός της θα τους κυνηγά με το ντουφέκι (θα στρίβει και το μουστάκι!) Μάντι, μην ανησυχείς, κι εγώ είχα συσπάσεις από νωρίς σχετικά. Κι εμείς τώρα βάζουμε πλυντήρια, νομίζω 1-2 πλυντήρια και τελειώσαμε! Νάσια, κι εμείς έχουμε μύγες, αλλά όχι αυτόν τον χαμό που περιγράφεις εσύ! Πέρσι είχαμε γεμίσει μυρμήγκια, δεν μπορείς να φανταστείς για τι πράγμα μιλάμε... Μια φορά αφήσαμε το βράδι ένα πιατάκι που κάποιος είχε φάει γλυκό, και το πρωί ήταν μαύρο απ' τα μυρμήγκια... Γκερλ, όλα καλά βλέπω και μ' εσένα! Τι θα φάτε σήμερα; Εμείς πένες στο φούρνο με κιμά και μπεσαμέλ. Παστίτσιο δηλαδή, αλλά τα ανακατεύουμε δεν τα βάζουμε σε στρώσεις. Έφερε και η μάνα μου σουτζουκάκια, κι έφαγα δύο για ορεκτικό, μέχρι να γίνει το φαγάκι!

Μαρία, θα ξανάρθεις, δε θα ξανάρθεις;

Μαρία, δεν είναι ανάγκη να σε πονάει η κοιλιά. Και η μέση μας κάνει! Ρε κορίτσια, λέτε να γεννήσει και να ξεκουμπιστεί επιτέλους; Αγγελική, κι εγώ για τους ίδιους λόγους θα ήθελα ραχιαία (αν τελικά κάνω καισαρική δηλαδή). Αλλά είναι καθαρά θέμα αναισθησιολόγου, αφού θα κάνω και αντιπηκτικές λόγω θρομβοφιλίας και μπορεί να μη γίνεται να κάνω ραχιαία.