Θέλω να γίνω μαμά

Γειά σας! Για κρεβατάκια και στρωματάκια λέτε βλέπω! Λοιπόν, εγώ ευτυχώς δε χρειάστηκε να διαλέξω κούνια, γιατί, όπως σας έχω ξαναπεί, πήραμε αυτήν που είχαμε όταν ήμασταν εμείς μωρά και είναι σε άριστη κατάσταση. Αγοράσαμε μόνο στρωματάκι. Σήμερα μας έφερε η μάνα μου την κουνουπιέρα. Τι να σας πω ρε κορίτσια... Καθόλου δε μου άρεσε... Όχι ότι δεν ήταν καλή, αλλά δεν κολλάει καθόλου με το δωμάτιο. Είναι πολύ ρομαντική, με κάτι δαντέλες και τέτοια... Και το πιο κορυφαίο είναι ότι μου λέει "μην τη βλέπεις έτσι, θα βάλω κι ένα φραμπαλά στην κορυφή". Ουφ, και τώρα που έκανε τόσο κόπο να τη ράψει δεν μπορώ να μην την πάρω... Όσο για το πορτ μπεμπέ, αυτό που πήραμε δεν έχει καν στρωματάκι, είναι κάτι σαν στρωματάκι, το οποίο είναι ενσωματωμένο στο πορτ μπεμπέ, δηλαδή δεν μπορεί να βγει, δεν μπορώ να πατήσω από κάτω το σεντονάκι για να στερεωθεί. Δεν είναι μόνο πάρα πολύ λεπτό, το μεγάλο πρόβλημα είναι ότι από κάτω έχει τα σίδερα του πορτ μπεμπέ και θα ενοχλούν το μωρό. Οπότε αύριο θα πάμε να πάρουμε ένα άλλο στρωματάκι. Δε θέλουμε να είναι πολύ μαλακό, αλλά όχι και να μην μπορεί το μωρό να κοιμηθεί. Εύη, πολύ γέλασα με τον παπά-χόμπιτ!!!!!!!!

Εμάς μας είχε πει να μην έχουμε επαφή για έξι εβδομάδες. Κάτι σαν "σαραντισμός" δηλαδή. Ούτως ή άλλως είχα αίμα για περίπου 3-4 εβδομάδες, όχι συνεχόμενο, βέβαια, αλλά κάθε λίγο είχα. Μετά τις έξι εβδομάδες πηγαίνεις και σε εξετάζει. Μετά απ' αυτό δε νομίζω ότι υπάρχει πρόβλημα να ξαναπροσπαθήσεις. Άντε να περιμένεις ένα τρίμηνο. Το εξάμηνο πολύ είναι. Εκτός κι αν υπάρχει κάποιο πρόβλημα και θα πρέπει να κάνεις κάποια θεραπεία.

tsarli* σε καταλαβαίνω. Αν κάνεις μια περιήγηση στο φόρουμ θα δεις ότι κάθε κοπέλα έχει παρόμοιες εμπειρίες. Σκέψου ότι είναι πολύ καλύτερα να γίνει τώρα, παρά μετά. Για σκέψου να είχατε ακούσει καρδούλα ή να το ένιωθες να κινείται και να γίνει μετά η στραβή... Ή να είχες συλλάβει μετά από χρόνια και χρόνια προσπαθειών. Εγώ έτσι σκεφτόμουν πέρσι το καλοκαίρι και το ξεπέρασα εύκολα σχετικά. Θα σου πουν και οι γιατροί σου αν υπάρχει πρόβλημα, θα κάνεις τη θεραπεία σου, αν χρειάζεται, και μια χαρά θα ξαναμείνεις έγκυος! Εγώ έμεινα έγκυος έξι μήνες μετά την απόξεση, κι αυτό γιατί προηγουμένως παίρναμε προφυλάξεις γιατί ήμουν αρνητική στο να ξαναμείνω. Μη σου πω ότι, και όταν έμεινα έγκυος, πάλι προφυλάξεις παίρναμε!!!

Βανεσσάκι, κι εγώ σε ελληνικό κρατικό πανεπιστήμιο σπούδασα! Στο μεταπτυχιακό πληρώναμε 200 ευρώ το χρόνο για τα δύο πρώτα χρόνια!!! Βλακεία, γιατί τα δίδακτρα δεν είχαν κανένα λόγο ύπαρξης. Στο διδακτορικό που έκανα σε άλλη σχολή δεν πλήρωσα τίποτα. Φυσικά, δεν είχα γραφείο, κ.λπ., όπως οι υποψήφιοι διδάκτορες σε άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Ούτε δωρεάν φωτοτυπίες, ούτε τίποτα. Αλλά τουλάχιστον, δεν είχε δίδακτρα. Το θεωρώ και λίγο άδικο, γιατί ειδικά στο διδακτορικό δεν επιβαρύνεις καθόλου το πανεπιστήμιο. Πληρώνεις τις φωτοτυπίες, αγοράζεις τα βιβλία που θα χρειαστείς (εγώ έδωσα μια περιουσία σε όλα αυτά), πληρώνεις ακόμα και το τύπωμα της διατριβής σου. Συναντιέσαι με τον καθηγητή, αλλά δεν κουράζεται κιόλας, μη χ..ω. Εγώ μάλιστα, πήγαινα στο γραφείο του όποτε να 'ναι, πηγαίναμε για καφέ, γενικά είχαμε φιλική σχέση, αλλά σχεδόν ποτέ δεν τον ενημέρωνα για την πρόοδο που έκανα, εκτός από όταν επιβαλλόταν από τους κανονισμούς! Έκανα ό,τι ήθελα, έγραψα ό,τι ήθελα, του έστειλα την εργασία και δε μου άλλαξε σχεδόν τίποτα! Πάντως, στο μεταπτυχιακό πήρα θέμα Ιούνιο του 2003, και τελείωσα Φεβρουάριο 2006, επειδή είχα και το γάμο, και στο διδακτορικό ξεκίνησα Φεβρουάριο 2007 και τελείωσα Ιούνιο 2010. Φυσικά, είχα στείλει την εργασία από τον Ιούνιο του 2009, αλλά μέχρι να τη διαβάσει ο καθηγητήηηηηης.... και να κάνω τις διορθώσεις..... και να οριστεί ημερομηνίααααα..... πέρασε ένας χρόνος!

Τέλεια! Κλείσαμε στο "Καφενές για ψειριάρηδες"!!!! Ρε κορίτσια, έχω της εξής απορία: το νεογέννητο έχει μόνο τρεις επιλογές: να τρώει, να κοιμάται ή να κλαίει; Δεν υπάρχει περίπτωση να είναι ξύπνιο και απλά να είναι ξαπλωμένο στο κρεβατάκι του ή στο ριλάξ και να μην κάνει κάτι συγκεκριμένο; Μπα ε;

Όχι βρε, τις είχα ξεφορτωθεί πριν το γάμο!!!! Εν τω μεταξύ, ένα μήνα πριν το γάμο, πήγα να με κουρέψει η ξαδέλφη μου που είναι κομμώτρια και να κάνουμε πρόβα το χτένισμα του γάμου. Αυτή, έτσι και δει ψείρα, παθαίνει υστερία. Οπότε, φρόντισα να τις ξεφορτωθώ εγκαίρως. Αρχίζει λοιπόν να με κουρεύει, οπότε μου λέει σε κάποια φάση "γιατί βρίσκω νεκρές κόνιδες στα μαλλιά σου; Μήπως είχες ψείρες;". "Εεεεεε", της λέω, "δεν ξέρω, μπα, δε νομίζω. Είσαι σίγουρη ότι είναι κόνιδες, μήπως είναι πιτυρίδα;". Πάλι καλά που δε με ψέκασε με εντομοκτόνο!!! Όσο για το όνομα του καφέ εγώ σκέφτηκα το εξής: "Καφενέ "σε όποιον αρέσουμε, δε θα σας παρακαλάμε κιόλας". Πώς σου φαίνεται;

Μαρία, λες να άρχισε να ενεργοποιείται το μητρικό ένστικτο απ' τα φορμάκια; Βανεσσάκι, πολλά λεφτά δίνετε βρε στο ανοιχτό. Κουράγιο, κι ακόμα μετά που θα γεννήσεις άντε να συγκεντρωθείς. Είναι αρκετά δύσκολο... Έχεις και χρονικό όριο; Συνήθως είναι κάτι χρόνια. Χριστίνα, μπουλουκάκι ο μικρός! Θέλω να τον τρελάνω στο ζούληγμααααααααααααααααααααα!!!!!!!!!!! Καλά, όσο για την άλλη στο μαγαζί, τι να πω... Ούτε κι εγώ συμφωνώ με τις πολύ μικρές σε ηλικία μάνες, αλλά μιλάμε για κορίτσια που κάνουν παιδιά στα 16, στα 18, όπως πολλές μαθήτριές μου. Αλλά, πρώτον, εσύ σε μια χαρά ηλικία είσαι, και δεύτερον, και να μη συμφωνείς, μην το πεις! Εσένα τι σε νοιάζει; Ούτε και στις μαθήτριές μου που έκαναν παιδιά στα 18 είπα ποτέ μου τίποτα. Δικαίωμά τους, εμένα τι λόγος μου πέφτει; Δε θα το έκανα ποτέ, αλλά και δε θα κατέκρινα τον άλλο που το κάνει. Μαρία, τι να πω για τη μάνα της συμμαθήτριας. Έχω κι εγώ μια φίλη, που έχει δύο παιδιά, οκ, η αλήθεια είναι ότι είναι απίστευτα ζωηρά, και λέει "με τί-πο-τα δεν κάνω άλλο παιδί, παίρνουμε χίλιες προφυλάξεις για να μη βρεθούμε σ' αυτή τη δυσάρεστη θέση". Και η αδελφή της έκανε μόνο ένα παιδί και λέει, επειδή ταλαιπωρήθηκε μαζί του, δε θέλει με κανένα τρόπο να κάνει δεύτερο. Η αλήθεια είναι ότι οι δύο αυτές κοπέλες πέρασαν πάρα πολλά με εγκυμοσύνες, η φίλη μου έμεινε έγκυος εκτός γάμου και την αποκλήρωσε η οικογένειά της και την πίεζαν να κάνει έκτρωση, δε δέχτηκε και τα βγάλανε πέρα μόνοι τους με τον άντρα της, και ακόμα και σήμερα δεν έχει βοήθεια από κανένα, ενώ η αδελφή της έμεινε κι αυτή έγκυος, επίσης εκτός γάμου και την έβαλαν να κάνει έκτρωση και μετά έπαθε κατάθλιψη. Αλλά, ρε παιδί μου, αυτό θα έπρεπε να τις κάνει να εκτιμήσουν αυτό το δώρο. Τέλος πάντων, τι να πεις για τον πόνο του αλλουνού; Δεν ξέρεις τι έχει περάσει...

Λυπάμαι πολύ... Πάντως, μην εμπιστεύεσαι τη χοριακή. Μπορεί να είναι τεράστια και να έχει παλλινδρομήσει, μπορεί να είναι σχετικά χαμηλή και να αναπτύσσεται το έμβρυο. Εγώ όταν είχα παλλίνδρομη περίμενα περίπου δύο εβδομάδες και κάθε εβδομάδα έκανα επαναληπτικό υπέρηχο. Πήγα έβδομη εβδομάδα, δεν ακούσαμε καρδιά, έκανα έναν διαγνωστικό υπέρηχο την όγδοη εβδομάδα και έναν ακόμα την ένατη και όταν ήμουν περίπου δέκα εβδομάδων έκανα απόξεση. Δεν ήθελα να αφήσω καμία πιθανότητα ανοιχτή. Κουράγιο, άλλωστε, απ' ό,τι καταλαβαίνω έμεινες κατευθείαν έγκυος, άρα θα ξαναμείνεις πάρα πολύ γρήγορα!

Α, Κάλη, δε σχολίασα πριν για τις ψείρες! Εγώ ΚΑΘΕ μα ΚΑΘΕ χρόνο κολλούσα στο δημοτικό. Αφού το ξεψείρισμα ήταν μέσα στην καθημερινότητά μας! Είχαμε και μια σχολίατρο, την κυρία Γεωργία, που ερχόταν κάθε τρεις και λίγο και μας έλεγχε για ψείρες. Το τακτ αυτής της γυναίκας ήταν φοβερό. Έτσι και έβρισκε ψείρα άρχιζε να φωνάζει θριαμβευτικά "ΒΡΗΚΑ ΨΕΙΡΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!". Ευτυχώς σε μένα δεν είχε βρει ποτέ, αλλά μας προκαλούσε απίστευτο άγχος για έναν ενδεχόμενο διασυρμό. Πάντως, ένα από τα γιατροσόφια που ακολουθούσαν τότε οι μαμάδες μας ήταν το λούσιμο με ζεστό ξύδι. Τώρα αν έπιανε δεν ξέρω, μια κι εγώ κάθε χρόνο είχα! Το πιο κορυφαίο, όμως, ήταν που κόλλησα όταν ήμουν 25 χρονών, λίγο πριν το γάμο μου!!! Μάλλον με κόλλησε η ξαδέλφη μου, που τότε ήταν δέκα. Είχα και μακριά μαλλιά για το γάμο, και είχα γεμίσει. Μιλάμε, έκανα μπάνιο και τις ένιωθα να περπατάνε στο κεφάλι μου! Χτενιζόμουν και άπλωνα στα γόνατά μου μια πετσέτα και γέμιζε η πετσέτα ψείρες. Ήταν απίστευτο το πόσες είχα!!! Ευτυχώς έκανα μια φορά μπάνιο με ειδικό σαμπουάν και φύγανε! Κατερίνα, πρόβλημα έκφρασης έχουν ΟΛΟΙ οι μαθητές μου! Αλλά μιλάμε για πολύ σοβαρό πρόβλημα, ίσως επειδή μιλάνε την κυπριακή διάλεκτο και αναγκάζονται να γράφουν στην κοινή ελληνική. Αφού κι εγώ, που ήμουν πάντα η πρώτη στις εκθέσεις, και στις πρώτες τάξεις του δημοτικού έβαζα πολλά κυπριακά μέσα! Όταν μιλάει ο γιός σου μιλάει έτσι; Ή μιλά σωστά; Αν μιλά σωστά και απλά γράφει λάθος, τότε θα μπορούσες να του πεις να τα λέει πρώτα προφορικά, κι αν βγαίνει νόημα να τα γράφει, αλλιώς να τα αλλάζει έτσι ώστε να βγαίνει νόημα. Επίσης, όταν τελειώνει την έκθεση, να τη διαβάζει δυνατά για να βλέπει αν βγαίνει νόημα. Π.χ. μπορεί να μη βάζει σημεία στίξης, τόνους, κ.λπ., οπότε θα μπορούσες να του τη διαβάσεις εσύ όλη μονορούφι και θα καταλάβει ότι κάτι έκανε λάθος. Φαντάζομαι τα άλλα κορίτσια θα σε βοηθήσουν περισσότερο! Α, τώρα βλέπω το ποστ της Μαρίας. Βλέπεις, αυτή είναι η διαφορά. Η Μαρία είναι πραγματική δασκάλα, εγώ έχω σπουδάσει άσχετα πράγματα, με βάλανε να διδάσκω φιλολογικά και να κάνω αλφαβητισμό σε αναλφάβητους, χωρίς να ξέρω πώς γίνεται... Αλλά και παρόμοιες ασκήσεις που τους έβαζα, όπως αυτές που λέει η Μαρία, πάλι δεν τις έκαναν... Κάλλη, νομίζω να κάνουμε δικό μας καφέ αφού μας υποτιμούν.

Μωρουδένια, δεν είναι και τόσο τραγικά τα πράγματα! Μια χαρά έφαγες! Δύο σουβλάκια δεν είναι πολλά, απλά πρόσεχε λίγο το βράδι, για να μην έχεις αυτά που περιγράφεις. Καλά, εγώ τους πρώτους τρεισήμισι μήνες το βράδι μπορούσα να φάω ΜΟΝΟ ψωμοτύρι! Το ίδιο και το πρωί! Ουσιαστικά, έτρωγα το μεσημέρι, και τότε πάλι όχι ό,τι να 'ναι γιατί δεν μπορούσα να φάω και πολλά πράγματα, απόγευμα με το ζόρι λίγο φρούτο, και το βράδι ψωμοτύρι! Αλλά είναι λογικό να πεινάς πάρα πολύ το βράδι, αφού μεσημεριανό ουσιαστικά δε έφαγες, τσίμπησες!

Σύμφωνα με την Εκκλησία, η λεχώνα και το νεογνό απαγορεύεται να μπουν μέσα σε ναό ή να συμμετέχουν σε κάποιο μυστήριο τις πρώτες σαράντα μέρες από τη γέννα. Αυτό είναι κατάλοιπο των περί καθαρότητας αντιλήψεων της Παλαιάς Διαθήκης, όπου η λεχώνα, λόγω του αίματος που έχανε, αλλά και λόγω της πράξης της γέννησης, θεωρούνταν ακάθαρτη. Η λαϊκή φαντασία πλούτισε αυτές τις αντιλήψεις, πιστεύοντας ότι η λεχώνα περιτριγυρίζεται από κακά πνεύματα! Γι' αυτό και πολλοί βάζουν "ματάκι" στη λεχώνα και στο μωρό, ή λένε ότι "δεν κάνει" να μένουν τα ρούχα απλωμένα το βράδι, γιατί τα "μολύνουν" τα κακά πνεύματα! Πολλοί σύγχρονοι και μοντέρνοι θεολόγοι απορρίπτουν τον αποκλεισμό της λεχώνας και του μωρού από την Εκκλησία για τις πρώτες σαράντα μέρες. Πολλές γυναίκες πηγαίνουν κανονικά στην εκκλησία κατά την περίοδο της λοχείας, και όταν σαραντίσουν πηγαίνουν με το μωρό στην εκκλησία και παίρνουν την ευχή από τον ιερέα. Το να πάρεις, βέβαια, το μωρό στην εκκλησία πριν τις σαράντα μέρες, δεν ενδείκνυται, γιατί είναι κλειστός χώρος με πολύ κόσμο και έτσι είναι επικίνδυνο να κολλήσει κάποια ίωση, κ.λπ. Βάλε και το λιβάνι, που δημιουργεί αποπνικτική ατμόσφαιρα, ειδικά αν πρόκειται για μικρό ναό. Όσο για τον εγκλεισμό στο σπίτι, αυτό δεν είναι θρησκευτικό, αλλά λαϊκό έθιμο. Η Εκκλησία δεν υποχρεώνει τη λεχώνα να μένει κλεισμένη στο σπίτι τις πρώτες σαράντα μέρες! Η λαϊκή προκατάληψη και δεισιδαιμονία την υποχρεώνει. Π.χ. στην Κύπρο, ούτε στο σπίτι έμεναν ποτέ κλεισμένες οι λεχώνες, ούτε ματάκια έβαζαν, ούτε αγχώνονταν με το πότε θα απλώσουν τα ρούχα, ούτε τίποτα. Είναι καθαρά θέμα λαϊκής παράδοσης. Για τα ιατρικά, συμφωνώ απόλυτα με την Αναστασία.

Γειά σου! Μην κάθεσαι να κοιτάς τα συμπτώματα, γιατί δεν έχουν καμία διαφορά από αυτά της περιόδου. Εγώ και τις δύο φορές που έμεινα έγκυος είχα κανονικότατα συμπτώματα περιόδου. Έχεις σταθερό κύκλο; Αν ναι, περίμενε μέχρι την Πέμπτη, κι αν δεν σου έρθει η περίοδος, κάνε μια χοριακή! Σου εύχομαι να είσαι έγκυος!

Εγώ πάντως δεν το ανοίγω. Η Ανθή με έβαλε τελευταία στη λίστα, μάλλον επειδή ζήλεψε την τρομερή μου φαντασία.

tsarli*, είναι λογικό να έχεις βάλει αρκετά κιλά με τις τρελές ποσότητες που μας γράφεις! Εγώ στάθηκα τυχερή, γιατί δεν μπορούσα να φάω σχεδόν τίποτα τους πρώτους τρεισήμισι μήνες και κυρίως το βράδι! Αντίθετα, στην πρώτη εγκυμοσύνη, που κράτησε μόνο δύο μήνες, έβαλα περίπου δύο κιλά ή και περισσότερο, επειδή δεν είχα καθόλου αναγούλες και μου είχε ανοίξει τρομερά η όρεξη. Στα έγραψα και στο άλλο ποστ. Τώρα να τρως ανεξέλεγκτα όλες τις μέρες εκτός από τις μέρες πριν το γιατρό δεν είναι και πολύ καλή ιδέα. Δεν είναι μόνο τα κιλά. Είναι και το λεύκωμα, είναι ο διαβήτης κύησης, πράγμα που σημαίνει ότι στην πρώτη περίπτωση θα πρέπει να απέχεις από οτιδήποτε έχει αλάτι και στη δεύτερη από οτιδήποτε έχει ζάχαρη, και δεν είναι καθόλου εύκολο, αφού ακόμα και το ψάρι έχει ζάχαρη! Δε χρειάζεται να είσαι των άκρων, π.χ. είτε δεκαπέντε πίτσες και είκοσι κρέπες (), είτε μόνο φρούτα και γιαούρτια! Φάε τοστ, σάντουιτς, φάε κρεατάκι, τροφές που θα σε χορτάσουν. Γιατί τώρα το γιαουρτάκι τι να σου κάνει; Φάε και το γλυκάκι σου αν το θέλεις, και την πίτσα σου, αλλά με μέτρο. Μη φας ένα κομμάτι πίτσα (εγώ δε χορταίνω με ένα κομμάτι), αλλά μη φας και ολόκληρη την πίτσα! Γράφω κι εγώ τα χτεσινά μου: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί. Δεκατιανό: Δύο πουράκια Caprice (ουπς). Μεσημεριανό: Ένα μπιφτέκι χοιρινό τηγανιτό + πιλάφι με ντομάτα και λαχανικά + γιαούρτι + αρκετή σαλάτα μαρούλι-ρόκα. Απογευματινό: Ένα κομματάκι γλυκό κουταλιού περγαμόντο. Βραδινό: Μία μικρή μερίδα πιλάφι + γιαούρτι. Λίγο ρόδι. Ένα ποτήρι γάλα.

Γειά σας! Ανθή, έχουμε κατασταλάξει στο Ανδρέας. Το Ιάκωβος στον ύπνο μου το είδα!!!! Είδα όνειρο ότι γεννούσα του αγίου Ιακώβου και σκεφτόμασταν να βγάλουμε το παιδί Ιάκωβο! Και όταν ξύπνησα, κοιτάω και ανακαλύπτω ότι του αγίου Ιακώβου είναι την Κυριακή που μας έρχεται...!!! Συμφωνώ απόλυτα με το διάβασμα των παιδιών, κι εγώ κάπως έτσι το είχα στο μυαλό μου. Κάλλη, με πέθανες με το σχόλιο με τον Παρλιάρο!!!!! Εμ, είπα κι εγώ, αυτή η τούρτα παραήταν... Πάντως, βλέπω ένα αμερικάνικο κανάλι μαγειρικής, και έχει μια εκπομπή με διαγωνισμό τούρτας. Καλά, δεν μπορείτε να φανταστείτε τι φτιάχνουν, μιλάμε για κανονικά γλυπτά. Τι κτίρια, τι ήρωες από καρτούν, μιλάμε για έργα τέχνης. Αλλά νομίζω ότι κάπου χάνεται η ουσία, δηλαδή το απλό και νόστιμο γλυκό, και κυρίως, πρέπει να χρησιμοποιούν τρελά χημικά για να φτιάχνουν τέτοια πράγματα... Μαρία, έχω ΠΗΤ 24/11. Ακόμα δεν έχουμε τελειώσει, έχουμε και ψώνια, αλλά όλο κάτι τυχαίνει. Π.χ. σήμερα, έσκασε το μπροστινό λάστιχο, ο άντρας μου προσπάθησε αλλά δεν κατάφερε να το αλλάξει, γιατί λέει, δεν είναι καλός ο γρύλος, και τώρα περιμένουμε το μάστορα, ο οποίος μάλλον θα έρθει σε δέκα χιλιάδες χρόνια. Οπότε, σήμερα εγκλωβιστήκαμε σπίτι. Αύριο πρωί πρέπει να πάει τράπεζα και για λογαριασμούς, το απόγευμα είναι κλειστά, πάμε Πέμπτη μετά... Εν τω μεταξύ, υπάρχουν ένα σωρό δουλειές που πρέπει να γίνουν μέσα στο σπίτι, και φυσικά δεν μπορώ να τις κάνω εγώ. Ο άντρας μου πηγαινοέρχεται, λέει συνέχεια ότι έχει πολλές δουλειές, αλλά παραμένει κολλημένος στον υπολογιστή... Από πλυντήρια 1-2 μας έμειναν και τελειώνουμε επιτέλους! Σας φιλώ όλες!!!

Γειά σας! Ουφ, ανάποδη μέρα σήμερα. Ξεκινά ο άντρας μου να πάει τράπεζα και να πληρώσει κάτι λογαριασμούς, τι να δει; Το ένα από τα λάστιχα του αμαξιού εντελώς ξεφούσκωτο. Παιδευόταν πόση ώρα με το γρύλλο, δεν τα κατάφερε, λέει και καλά δεν είναι καλός ο γρύλλος. Τώρα περιμένουμε εδώ και ώρες τον μάστορα να έρθει να το φτιάξει. Ευτυχώς ήρθε η μάνα μου να φέρει κάτι ρούχα και με πέταξε στη δημοτική βιβλιοθήκη και για κάτι ψώνια, αλλιώς δε θα τρώγαμε σήμερα! Τώρα έβαλα στο φούρνο τσιπούρα γεμιστή (με άνηθο, μαϊντανό, κρεμμύδι, ξύσμα λεμονιού και πιπεράκι) με πατάτες και καρότα, έφτιαξα και μια μαρουλοσαλάτα. Αλλά όπως καθόμουν και έκοβα τις πατάτες, δίνω μία με τον αγκώνα μου στο δοχείο του λαδιού, πάρ'το κάτω. Χτες έσπασε ο άντρας μου το μεγάλο δοχείο του λαδιού, σήμερα έριξα εγώ κάτω το μικρό, ευτυχώς δεν έσπασε και δε χύθηκε και πολύ λάδι... Παπλώματα και παλτό ακούω... Εμάς χτες βράδι έβρεξε, και τώρα βρέχει, αλλά το καλοκαίρι καλοκαίρι. Το βράδι με σεντόνι σκεπαζόμαστε, και το πρωί που πέφτει ο ήλιος (είναι ανατολικό το δωμάτιο) μόλις που το ανεχόμαστε! Τώρα που πήγαμε με τη μάνα μου για τις δουλειές άρχισε τη γκρίνια, να πάρω σακάκι γιατί κάνει κρύο, κι απλά είχα να το κουβαλάω. Βανεσσάκι, όντως θα έπρεπε να αφήσεις τη διπλωματική για του χρόνου. Καλά, πληρώνεις κιόλας;;; Κι εγώ είχα έναν καθηγητή στο μεταπτυχιακό που δε βοηθούσε καθόλου, αντίθετα δημιουργούσε μόνο προβλήματα και στο τέλος με χαντάκωσε. Και μαζί μου ακόμα ήταν καλός, άλλους τους έβγαλε την ψυχή. Μια κοπέλα αρρώστησε, παραιτήθηκε απ' τη δουλειά της, την είχε βάλει να ξαναγράψει την εργασία τέσσερις-πέντε φορές... Κι εγώ τώρα δεν μπορώ να συγκεντρωθώ να διαβάσω, και πέσανε ένα σωρό παραγγελίες για άρθρα μαζεμένες... Αναστασία, καλό γιατρό σήμερα! Όσο για τα φορμάκια, οκ, κάποια στιγμή θα μεγαλώσουν και δε θα τους κάνουν, άντε να τα φορέσουν δύο μήνες, αν είναι μικροσκοπικό το μωρό, άντε να τα φορέσει τρεις. Εγώ πάντως πήρα αρκετά, γιατί μπορεί να του μικρύνουν γρήγορα, αλλά τον πρώτο καιρό τι θα φοράει; Θα είναι και χειμώνας (λέμε τώρα), μέχρι να μαζευτούν, να τα πλύνουμε, να στεγνώσουν, να σιδερωθούν, πρέπει να έχει κι άλλα να φοράει. Και δεν ξέρω και τι παιδί θα είναι, πόσο θα λερώνεται, κ.λπ. Οπότε πήρα αρκετά, αλλά όχι και τρελές ποσότητες. Λυδία, λίγο δύσκολο να φιλήσω τον Ανδρέα, δεν μπορώ να διπλωθώ! Τον φιλάει όλη μέρα ο άντρας μου πάντως! Η Νάσια και η Μύριαμ λέτε να γέννησαν; Άντε, ολόκληρο σεντόνι άπλωσα.

Χριστίνα, φορέστε κι μπούρας μην κρυώσετε. Λένα, είδες αχαριστία ο κόσμος; Να ζήσετε βρε! Εγώ την επέτειο γάμου μου δεν τη γιορτάζω. Θέλω να ξεχάσω εκείνη την απαίσια μέρα!

Έλα βρε, πώς κάνεις έτσι; Μια χαρά σε βρίσκω. Οκ, έφαγες λίγο περισσότερο το μεσημέρι, αλλά δεν ξέφυγες και πολύ! Μην αγχώνεσαι!

Λένα, άσε, εγώ ήδη το σκέφτομαι! Εν τω μεταξύ σου λέω, εντελώς εμπιστευτικά, ότι η Χριστίνα σε διασύρει στο φέισμπουκ μ' αυτό το "απόλυρα".

Χριστίνα, σου είπα, σε λίγο θ' αρχίσει να βγαίνει ραντεβού!

Νία, φαντάζομαι τα μπούρας τα φοράς όταν τρως μαρμελάδα Βερολίνο. Αγγελική, καλή ξεκούραση! Λυδία, μην αγχώνεσαι καλέ, τίποτα δεν παθαίνει με το λόξυγκα. Να, εμένα τον έπιασε πάλι! Πριν λίγο μου έστειλε μήνυμα μια μαθήτριά μου και μου είπε ότι γέννησε η γυναίκα του παιδιού που μας έβαψε τα δωμάτια, που είναι κι αυτός μαθητής μου! Πολύ χάρηκα! Γέννησε 23 μέρες πριν την ΠΗΤ!

Έλα ντε, άμα δεν αρχίσει να φροντίζει το μωρό απ' την αρχή πώς θα μάθει; Σάμπως ξέρουμε εμείς; Εγώ είμαι ασχετότατη! Πάντως, να με ξυρίσει δεν του έχω εμπιστοσύνη. Μια φορά με ξύρισε και έκανε 800 ώρες... Και δε με ξύρισε και καλά!

Κι εγώ έτσι σκέφτομαι. Θα κάνω αποτρίχωση κανονικά, και την περιοχή και ό,τι άλλο χρειαστεί οι νοσοκόμες. Άλλωστε, δια της αφής, τι να κάνουμε κι εμείς; Πάντως, στην απόξεση ξυρίστηκα μόνη μου και μετά δε με ξαναξύρισαν, ούτε καν με έλεγξαν. Αλλά τώρα φαντάζομαι είναι πιο ζόρικα τα πράγματα. Απορώ πάντως με αυτές που κάνουν χαλάουα εκεί κάτω... Με τί-πο-τα! Α, να ας πω και τα καινούρια της μάνας μου. Με πήγε σήμερα ο άντρας μου σπίτι της μετά το γιατρό, για να πεταχτεί αυτός στο σούπερ μάρκετ που είναι δίπλα. Λοιπόοοοοοοον. Αρχίζουμε: -Να συμφωνήσετε από τώρα, όταν κλαίει το μωρό τη νύχτα και δεν είναι για τάισμα, να σηκώνεται μια ο ένας μια ο άλλος, όχι μόνο εσύ. -Το έχουμε συμφωνήσει ήδη. - Και να αλλάζει και πάνες, κ.λπ. -Είπε θα αλλάζει. -Ναι, αλλά θα τα καταφέρει; Όχι να το διαλύσει το μωρό. Αφού δεν ξέρει. Ντόινγκ... Μετά άρχισε να με πρήζει να βρει ο άντρας μου δουλειά. Της λέω, άσε καλύτερα να κάθεται σπίτι να βοηθά. Απάντηση: -Θα έρχομαι εγώ να σε βοηθώ. -Όχι, ευχαριστώ, να μου λείπει. -Γιατί, υπάρχει περίπτωση να σε βοηθά καλύτερα απ' τη μάνα σου; -Τουλάχιστον δε θα μου σπάει τα νεύρα μου. -Αφού έτσι κι αλλιώς στα σπάει, όλη μέρα τσακώνεστε. Ξανα-ντόινγκ... Λένα, εγώ έχω συσπάσεις, αλλά καθόλου πόνο. Να της ζήσει της γυναικολόγου! Εγώ τώρα 31/10 θα ξαναπάω!

Έλα βρε, σιγά, τρεις μέρες πόσο θα μεγαλώσουν οι τρίχες στις μασχάλες; Πω πω, εγώ όταν είχα σπάσει το χέρι μου έκανα περίπου δύο μήνες να κάνω αποτρίχωση... Δεν μπορείτε να φανταστείτε... Ήμουν σαν νταλικέρης. Και δεν κάνω ξυράφι, τα κάνω με αποτριχωτική μηχανή!

Βρε τρελή, αυτό το λένε πρώτα απ' όλα!!!!!!!!!! Χαχα, νομίζαμε όλες ότι είσαι έγκυος! Μακάρι να πάνε όλα καλά για την κοπέλα!