Θέλω να γίνω μαμά

Βανεσσάκι, κι εγώ έχω κάτι πονάκια, αλλά είναι ανεπαίσθητα. Μόλις που τα καταλαβαίνω. Πιο πολύ η μέση μου πονάει. Αρχίζουν τα όργανα; Άσε, άσε, με τις "προτάσεις", εμένα πιο πολύ με εκνευρίζει το "σιγά, τι θα πάθεις;" και το γεγονός ότι αυτοί που τα λένε αυτά είναι γυναίκες που έχουν κάνει παιδιά...

Αναστασία, εδώ γύρισε ανάποδα το πραγματικό μωρό, εσύ το μωρό στο τικεράκι περίμενες για να χαρείς; :P :P

Έτσι είναι, αυτή η κοπέλα που λέω εγώ, όταν έμεινε έγκυος στο γιό της ήταν 19 χρονών, φοιτήτρια και οι γονείς της, της έδωσαν τελεσίγραφο, είτε το ρίχνει, είτε την ξεγράφουν από κόρη. Αυτή, προς τιμήν της, αποφάσισε να το κρατήσει, και δυσκολεύτηκε πάρα πολύ στην αρχή. Ήταν πολύ απογοητευμένη από αυτά που έγιναν και σκεφτόταν ότι, αν χάσει το παιδί δεν έγινε και τίποτα. Οπότε, ενώ είχε αποκόλληση πήγαινε γυμναστήριο και έκανε δύσκολη και βαριά γυμναστική, έτρωγε μόνο σκουπίδια απ' τα φαστφουντάδικα, και γενικά δεν πρόσεχε καθόλου μα καθόλου. Το παιδί, ευτυχώς, έζησε και γεννήθηκε μια χαρά! Νομίζω ότι μπορώ να την καταλάβω γι' αυτά που έκανε, γιατί 19 χρονών ακόμα είσαι παιδί, και με τόση ψυχολογική πίεση, δεν ήταν εύκολο, αλλά αυτή τα παρουσιάζει όλα αυτά ότι είναι η νορμάλ συμπεριφορά εγκύου! Π.χ. της λέω ότι προσέχω και δεν κάνω βαριές δουλειές και μου λέει αυτά για το γυμναστήριο. Της λέω ότι προσπαθώ να κάνω υγιεινή διατροφή (ούτως ή άλλως αυτό κάνω, όχι μόνο στην εγκυμοσύνη), και μου λέει αυτά με τα φαστφουντάδικα. Δεν καταλαβαίνει ότι, επειδή τα έκανε αυτή σε μια άσχημη περίοδο της ζωής της, δε σημαίνει ότι είναι σωστά κι ότι πρέπει να τα κάνουν όλες... Τέλος πάντων, ξέρω κι άλλες περιπτώσεις που είναι ό,τι να 'ναι στην εγκυμοσύνη... Τι να πεις, δεν είπαμε να νιώθουμε άρρωστες και ανάπηρες, αλλά γιατί να το διακινδυνεύουμε; Χριστίνα, δεν έχει κι άδικο η πεθερά σου... Κάθε φορά που θα φωνάζει το εγγονάκι της, θα είναι λες και ξύνει την πληγή. Γενικά δε συμφωνώ με τη συνήθεια να δίνεται στο μωρό το όνομα κάποιου θείου ή άλλου συγγενούς που έφυγε. Π.χ. όταν είχε γίνει εδώ το ατύχημα της Ήλιος (δηλαδή στην Αθήνα έγινε, αλλά ήταν κυπριακή εταιρεία), μέσα στο αεροπλάνο ήταν και ο γιός μιας φίλης της μάνας μου. Η κόρη της, ήδη είχε παιδιά και νομίζω στην εφηβεία, κι έμεινε έγκυος ειδικά για να κάνει γιό και να του δώσει το όνομα του αδελφού της που σκοτώθηκε. Ε, αυτό μου φάνηκε πολύ μακάβριο. Δηλαδή αυτό το παιδί πώς θα νιώθει μεγαλώνοντας; Γιατί γεννήθηκε ειδικά γι' αυτόν τον λόγο, δεν έτυχε να γεννηθεί και του δώσανε το όνομα του πεθαμένου. Άλλες επιλογές σε όνομα που έχετε ποιες είναι; Αναστασία, τώρα είδα το δικό σου ποστ. Σε χιονοδρομικό κέντρο;;;;;;;; Καλά, οι δικοί σου το παράκαναν!!!!!

Νάσια, κι εγώ άσχετη είμαι, αλλά μερικές φορές βγάζει για κακόβουλο λογισμικό σε κάτι άσχετες σελίδες, και δεν ισχύει τελικά. Ελπίζω να μην κόλλησε τίποτα το λάπτοπ! Πάντως, από τον μεγάλο υπολογιστή που έμπαινα, δε μου έβγαζε τίποτα, κι έχει καλύτερο antivirous. Εννοείται ότι δεν το σκέφτομαι καν να πάω. Αλλά εκνευρίζομαι με την αναισθησία. Την άλλη φορά, το Μάιο, μας έλεγαν ότι το καλοκαίρι θα πάνε Βαρκελώνη, και τους είπαμε ότι κι εμείς σκοπεύαμε να πάμε Βαρκελώνη το καλοκαίρι, αλλά λόγω εγκυμοσύνης το ταξίδι αναβάλλεται, και μας λένε "γιατί;". Να τους εξηγώ και να μας απαντάνε ότι "σιγά, εγώ ήμουν οκτώ μηνών έγκυος και ταξίδευα, και τίποτα δεν έπαθα, και σιγά το πράγμα". Ωραία, άλλο εσύ, άλλο εγώ. Αυτό το πράγμα να μην το καταλαβαίνουν...

Νάνσυ, να σας ζήσει η μικρή Αποστολία! Κούκλα είναι και μαγουλού!!!!! Εγώ πάλι πήρα μόνο φορμάκια, και μου έφερε και ο αδελφός μου ένα-δύο κοστουμάκια. Τα φορμάκια τα προτιμώ, όχι τόσο γιατί είναι πρακτικά, αλλά γιατί είναι πιο γλυκούλικα! Σήμερα νιώθω πολλή κόπωση, και μου φαίνεται άρχισαν και κάτι ανεπαίσθητα, απειροελάχιστα πονάκια. Εν τω μεταξύ, τις προάλλες που είχε ο άντρας μου τη γιορτή του, τον πήρε ένας φίλος του για να του ευχηθεί και του πρότεινε να βγούμε το Σαββάτο (σήμερα δηλαδή), όλοι μαζί, σε ένα μαγαζί στη Λευκωσία. Αυτοί πηγαίνουν ΚΑΘΕ Σάββατο σ' αυτό το μαγαζί, γιατί η γυναίκα του κάνει μαθήματα λάτιν χορών, και πηγαίνουν εκεί πέρα και χορεύει. Δηλαδή, εμείς τι να πάμε να κάνουμε εκεί; Με δυνατή μουσική, σίγουρα καπνό, και χωρίς να έχουμε κάτι να κάνουμε, αφού είναι κλαμπ για χορό. Αφήστε που, επειδή δεν ξέρουμε καλά τη Λευκωσία, θα πρέπει να πάμε με το δικό τους αμάξι, κι αυτός οδηγεί σαν τρελός, και να πρέπει να περιμένουμε πόοοοτε θα τελειώσουν με τους χορούς για να φύγουμε. Και η Λευκωσία είναι και μισή ώρα δρόμος στον αυτοκινητόδρομο + πόση ώρα μέχρι να φτάσουμε στον προορισμό μας, οπότε σε συνδυασμό με την ό,τι να 'ναι οδήγησή του= τρομερή ταλαιπωρία για μένα... Δεν μπορώ τους ανθρώπους που δε σκέφτονται τον άλλον. Έχουν και δύο παιδιά, και είμαι σίγουρη ότι η δικαιολογία "έγκυος στο μήνα της" δεν είναι αρκετή γι' αυτούς και θα μας πουν "ε, σιγά, πώς κάνετε έτσι, εγώ ήμουν έγκυος και ταξίδευα και πήγαινα γυμναστήριο, κι έκανα αυτό κι εκείνο και το άλλο". Δεν τους μπορώ καθόλου να μην καταλαβαίνουν ότι δεν είμαστε όλοι οι άνθρωποι ίδιοι... Τέλος πάντων, εκνευρίστηκα τώρα και χωρίς λόγο κιόλας... Νάσια, τώρα είδα το ποστ σου! Κι εμένα μου το έβγαζε αυτό με το κακόβουλο λογισμικό, αλλά πατούσα συνέχεια. Ελπίζω να μην έχω κανένα ιό τώρα! Αμάν αυτός ο γιατρός σου με την πρόκληση ρε παιδάκι μου! Τι ζόρι τραβάει; Εντάξει, πού θα πάει, θα γεννήσεις κάποια στιγμή, δεν μπορεί!

Γειά σας! Τα χτεσινά μου: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και ένα τοστ με τυρί. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Ένα πιάτο φακές + λίγο ψωμί. Απογευματινό: Ένα κομμάτι τούρτα μπλακ φόρεστ. Ένα ρόδι. Βραδινό: Ένα κρουασάν με τυρί. Μια κούπα ζεστό γάλα με λίγο μέλι.

Ανθή, τώρα που είμαι έγκυος κάνει όλες τις δουλειές ο άντρας μου. Φυσικά, θα έπρεπε να τις κάνει πάντοτε όλες αυτός, μια που εγώ δουλεύω κι αυτός όχι, αλλά τέλος πάντων. Εγώ αποκλειστικά πριν έκανα μπάνια, ξεσκόνισμα, σιδέρωμα, συμμάζεμα. Αυτός αποκλειστικά κάνει πλυντήρια, σκουπίδια, τζάμια, ψώνια. Τα υπόλοιπα μία ο ένας, μία ο άλλος, χωρίς ιδιαίτερο πρόγραμμα, π.χ. εγώ έπλυνα τα πιάτα την προηγούμενη φορά, πλύνε τα τώρα εσύ. Όπως λάχει! Εννοείται ότι δε θα πάω να γεννήσω με φακούς! Αυτό έλειπε! Γυαλάκια και πάλι γυαλάκια! Μαρία, συμφωνώ με τα κορίτσια, πήγαινε το τριημεράκι σου να χαλαρώσεις. Σκέψου ότι επιστρέφεις και σχολείο σε λίγο καιρό...

Πω πω, Μαρία, με συγκίνησες και με τρόμαξες μ' αυτά που έγραψες... Ανατρίχιασα... Από δω και μπρος μόνο καλά εύχομαι! Βανεσσάκι, τέλειο το Δανάη! Μ' αρέσει πολύ! Νία, για όλες φτάνει η ώρα μας, όχι μόνο για σένα! Δώρα, δεν την τελείωσα τη βαλίτσα, έμειναν διάφορα. Πρέπει να σιδερωθούν οι νυχτικιές, η ρόμπα (αν σιδερώνεται), να αγοράσω μερικά μεγάλα βρακιά ακόμα! Μάντι, τι λες να είναι αυτό το ασπροκίτρινο πράγμα; Ρε κορίτσια, η Νάσια μάλλον γέννησε, αλλιώς θα έμπαινε να πει ένα "γειά"! Σας φιλώ όλες!

Λογικό είναι να νιώθεις έτσι. Εγώ, παρ' όλο που πήγα με το ζόρι και έκανα εξετάσεις για θρομβοφιλία, εντούτοις αμελούσα να τις πάρω από το εξεταστικό κέντρο, και στο γιατρό τις έδειξα όταν ήδη ήμουν και πάλι έγκυος! Τόσο αρνητική ήμουν. Και έγκυος ξαναέμεινα κατά λάθος, δεν ήθελα με τίποτα να προσπαθήσουμε. Όταν έμαθα για την εγκυμοσύνη μου ήμουν χίλια τα εκατό σίγουρη ότι θα έχει την ίδια κατάληξη με την πρώτη. Να που, όμως, τώρα φτάνει στο τέλος της! Είναι πάρα πολύ νωρίς ακόμα. Προσπάθησε να ασχοληθείς με κάτι για να μη βασανίζεις το μυαλό σου. Εγώ πέντε μέρες μετά την απόξεση ξεκίνησα δουλειά στο σχολείο (πριν ήταν κλειστά για τις καλοκαιρινές διακοπές) και μετά από τρεις μέρες είχα μετακόμιση, οπότε απορροφήθηκα από αυτά. Μην μπεις στο τρυπάκι να καθίσεις κλεισμένη στο σπίτι, αλλά ούτε και να σκέφτεσαι ότι πρέπει να ξαναμείνεις έγκυος. Θα δεις, όλα θα έρθουν με την ώρα τους!

Τόσο, τόσο...

Εγώ έχω περίπου εκατό χιλιάδες βαθμούς. Ναι, εννοείται ότι πρέπει να αφαιρεθούν οι φακοί. Γενικά, ούτε να κοιμόμαστε με τους φακούς πρέπει. Εγώ ούτως ή άλλως δε θα διακινδυνεύσω να γεννήσω με φακούς, ούτε φυσικά. Με τα γυαλάκια μου θα πάω, να βλέπω γύρω μου τι γίνεται!

Λένα, μιλάμε για ελάχιστη ποσότητα κρούστας. Θα τις πλένω μόνο με νερό τότε, και βλέπουμε! Εγώ σήμερα έκλεισα ραντεβού με οφθαλμίατρο, να κάνω την περίφημη βυθοσκόπηση, να δούμε τι να πει κι αυτός.

Κι εμένα οι θηλές κάπως ξεφλούδισαν, και ώρες ώρες με φαγουρίζουν και με πονάνε, αλλά όχι τρομερά πράγματα. Κι ενώ δεν έχω καθόλου γάλα, στην άκρη κάθε θηλής έχει κάτι σαν ασπροκίτρινη κρούστα, που φεύγει όταν κάνω μπάνιο, και επανέρχεται σε λίγο.

Γιατί εμένα δε με τρομοκράτησε ο γιατρός με τις μολύνσεις; Εγώ το μεγαλύτερα διάστημα της εγκυμοσύνης το πέρασα ευχόμενη να περάσει ο καιρός όσο πιο γρήγορα γίνεται και να γεννήσω για να τελειώνει αυτό το άγχος...

Εύη, καληνύχτα και κουράγιο! Αναστασία, συνήθως οι γιατροί έτσι κάνουν, μας τρομοκρατούν για να πειθαρχούμε στις οδηγίες τους. Π.χ. εγώ σε κάποια φάση είχα κάτι πονάκια στο στήθος, όχι τώρα στην εγκυμοσύνη, πολύ παλιότερα, και ο γιατρός μου είχε κόψει καφέ, τσάι, σοκολάτα, αναψυκτικά και δε θυμάμαι τι άλλο. Μαχαίρι, όμως. Και δεν είχα τίποτα! Συνήθως οι γιατροί υπερβάλλουν, γιατί αν σου πουν "ε, μπορείς να τρως ένα γλυκό μία στο τόσο", ή "πίνε και κανένα καφεδάκι, αλλά όχι και κάθε μέρα", το πιθανότερο είναι να μην κόψεις απολύτως τίποτα. Λένα, αφού το είδα βρε, δεν είμαι τυφλή! Το συνέκρινα και με τα άλλα νύχια μάλιστα! Είχε μελανιάσει, αλλά μόνο για 1-2 λεπτά και μετά υποχώρησε. Θήλαστρο κι εγώ θα πάρω αργότερα.

Άντε βρε! Εγώ νόμιζα ότι υπάρχει πάρα πολύ σοβαρός άμεσος κίνδυνος...

Πω πω, καλά, τι πέρασες;;;; Γιατί όλα αυτά;;;;;;;; Εγώ στην απόξεση απλά πήγα το πρωί, μπήκα χειρουργείο, με νάρκωσαν, έγινε η επέμβαση, και ξύπνησα μετά από είκοσι λεπτά. Το μοναδικό πρόβλημα ήταν η ζαλάδα από το αναισθητικό. Αίμα δεν είχα και πολύ, όπως στην περίοδο, αλλά αυτό είναι και θέμα οργανισμού. Ευτυχώς εκείνη τη μέρα δεν είχε γεννήσει καμία, οπότε δεν είχα και αυτό! Γιατί, όμως, σε ταλαιπώρησαν τόσο πολύ; Η απόξεση είναι μια τρομερά απλή διαδικασία. Ελπίζω να το ξεχάσεις γρήγορα και πολύ σύντομα να έχεις μια τελειόμηνη εγκυμοσύνη!

Δηλαδή, ο μόνος λόγος που κάνεις διατροφή είναι για να μην πάθει το παιδί ζάχαρο στη μέση ηλικία;;;;

Τι να σου πω, δεν ξέρω, αλλά αφού σου έχουν πει μέχρι και για πιθανότητα ενδομήτριου θανάτου, θα το διακινδυνεύσεις; Δεν είναι ότι κάνεις αποχή προληπτικά. Γιατί δε ρωτάς το διαβητολόγο ή το γυναικολόγο να σου διευκρινίσουν τους κινδύνους που υπάρχουν και για ποιο λόγο πρέπει να κάνεις τόσο αυστηρή διατροφή; Δυστυχώς έμπλεξες μ' αυτό το πράγμα, αλλά σύντομα τελειώνουν τα (διατροφικά) βάσανά σου!

Αναστασία, μόλις στο έγραψα και στο άλλο ποστ: πρόσεχε με τα γλυκά. Ούτε σοκολάτα υγείας, ούτε τίποτα απολύτως. Άλλωστε, ο γιατρός σου είπε ότι ούτε καν γλυκά για διαβητικούς δεν κάνει να τρως. Κι εγώ μη νομίζεις, και που έφαγα το μπλακ φόρεστ τι κατάλαβα; :P :P

Αλίνα, το καθημερινό γιαούρτι-δημητριακά-μήλο, το βαριέται ακόμα κι ο Θεός! Πάντως εγώ δε χορταίνω με ενάμιση κομμάτι πίτσα! Αναστασία, ζήτω τα φανταστικά γεύματα! Πρόσεχε, όμως, με τα γλυκά. Λίγο έμεινε!

Έλα ντε!!!!!!! Τι άλλο θα πάθουμε ακόμη;

Αλίνα, καμία σχέση με τη μυωπία. Απλά όταν έχεις υψηλή μυωπία, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος για αποκόλληση αμφιβληστροειδούς εξαιτίας της πίεσης. Αυτό αν το πάθεις χρειάζεται άμεση εγχείρηση, την ίδια μέρα δηλαδή, αλλιώς υπάρχει κίνδυνος τύφλωσης. Ο γιατρός μου πάντως δε θεωρεί ότι συνδέεται ο φυσικός τοκετός με την αποκόλληση αμφιβληστροειδούς, αλλά με τόσα που ακούω είπα να το ψάξω! Γενικά, οι μισοί γιατροί λένε ότι είναι επικίνδυνο, οι άλλοι μισοί ότι δεν παίζει ρόλο. Ο άντρας μου έκανε το άπλωμα, και μετά την άραξε στον υπολογιστή (τι πρωτότυπο). Του είχα πει να καρφώσει καρφάκια στον τοίχο για να βάλουμε κάτι καδράκια που ετοίμασα για το παιδικό, "θα πάω σε λίγο", "θα πάω σε λίγο", "είναι μεσημέρι, το απόγευμα θα τα βάλω", "θα πάω σε λίγο", "θα πάω σε λίγο", "θα τα βάλω αύριο". Τελικά του έβαλα τις φωνές, και φιλοτιμήθηκε. Τώρα πάει και τα καμαρώνει συνέχεια! Ελπίζω σύντομα να φιλοτιμηθεί να κάνει και τις υπόλοιπες δουλειές του!

Νια, εμένα ευτυχώς ψιλοσταμάτησαν οι συσπάσεις. Αλλά τι έπαθα πριν λίγο ρε κορίτσια; Όπως έκανα μπάνιο, κοιτάω τον αντίχειρά μου, και το νύχι είχε αρχίσει να μελανιάζει... Κοιτάω και τον άλλο, σαν να μου φαινόταν ότι πήγαινε να μελανιάσει και το δικό του νύχι. Τελειώνω, βγαίνω, σκουπίζομαι, ντύνομαι και ετοιμάζομαι να πάρω το γιατρό, και υποχώρησε το μελάνιασμα. Μιλάμε για 1-2 λεπτά δηλαδή. Δεν μπορώ να καταλάβω τι έγινε...

Σταμούλα, και τελευταία στιγμή μπορεί να γυρίσει, μην αγχώνεσαι! Αναστασία, εγώ πίνω καφέ κάθε πρωί, ζεστό νες με μισό κουταλάκι νες μέσα. Όσο γι' αυτά που έγραφε η Αγγελική, συμφωνώ ότι υπάρχει τεράστια εκμετάλλευση. Οι διάφορες εταιρείες και τα σχετικά καταστήματα δημιουργούν μια φρενίτιδα, μας αγχώνουν τρομερά, και ουσιαστικά μας εξαναγκάζουν να κάνουμε αγορές οι οποίες είτε είναι άχρηστες, είτε είναι τρομερά δαπανηρές. Π.χ. αγοράσαμε βουρτσάκι για μπιμπερό γύρω στα 6 ευρώ. Οι γονείς μου στο μαγαζί τους πουλάνε αντίστοιχα βουρτσάκια 50 λεπτά!!! Τα μπανάκια τα εξειδικευμένα καταστήματα τα πουλάνε από 50 μέχρι 100 ευρώ, ίσως και περισσότερα. Οι γονείς μου πουλάνε βρεφικά μπανάκια, ιταλικά κι όχι κινέζικα, 5 ευρώ!!!!!! Άντε να πούμε ότι τα εξειδικευμένα καταστήματα έχουν ειδικά αξεσουάρ στα μπανάκια, κ.λπ. Δε νομίζω ότι η τιμή λιανικής τους κανονικά ξεπερνά τα 20 ευρώ. Αλλά τα βάζουν 75 ευρώ και σου λένε "τόσο στοιχίζει, τι θα κάνεις, δε θα το πάρεις; Πώς θα πλένεις το παιδί σου;". Κι αναγκάζεσαι και το παίρνεις, γιατί αγχώνεσαι ότι το άλλο απ' το μη εξειδικευμένο μαγαζί δε θα είναι καλό. Η Αγγελική λέει για την αποστείρωση, εγώ διάβασα σε ένα εγκεκριμένο βιβλίο γραμμένο από Βρετανούς παιδίατρους ότι δεν έχει καμία λογική να πλένουμε τα ρούχα του μωρού με ειδικό απορρυπαντικό και ξεχωριστά από τα ρούχα της υπόλοιπης οικογένειας. Το ίδιο βιβλίο λέει ότι δεν υπάρχει διαφορά ανάμεσα στα βρεφικά και στα συμβατικά καλλυντικά, απλά τα πρώτα δεν προκαλούν ερεθισμούς στα μάτια. Αλλά με τόση πλύση εγκεφάλου και τόσα που διαβάζουμε, πού να τολμήσουμε να μην πάρουμε ειδικό απορρυπαντικό και ειδικά καλλυντικά; Να μην πω για τις πάνες, τα μπιμπερό, τα έτοιμα γάλατα σε σκόνη, τις βρεφικές τροφές. Εγώ, όμως, όταν ήμουν βρέφος, δεν έπαθα καμιά αλλεργία από κάποιο από τα "απαγορευμένα" σήμερα, αλλά έπαθα αλλεργία από τις πλαστικές πάνες, γι' αυτό και η μάνα μου, μου έβαζε τις παραδοσιακές υφασμάτινες, τις οποίες αποστείρωνε βράζοντάς τις σε μια μεγάλη ειδική κατσαρόλα, κι από τότε συνήλθε το δέρμα μου που έλιωνε απ' τις πλαστικές "μοντέρνες" πάνες. Τέλος πάντων, πιστεύω ότι τώρα είμαστε καινούριες και ψαρωμένες! Σιγά σιγά θα βρούμε τη μέση οδό!!!