Θέλω να γίνω μαμά

Κατερίνα, δεν έχω συνέχεια δυσκοιλιότητα. Με πιάνει κατά καιρούς, και τώρα περνάω μια τέτοια φάση. Μια χαρά η διατροφή σου! Άμα είχες και ολόκληρο κομμάτι σοκολατόπιτα και κρατήθηκες κι έφαγες μόνο το μισό! Μια χαρά είσαι!

Ωχ, Όλια, ξέχασα να γράψω τα συλληπητήρια για τη γιαγιά... Αφού ήταν μεγάλη και ταλαιπωρήθηκε, καλύτερα να ξεκουραστεί κι αυτή και οι γύρω της... Κατερίνα, πλάκα έκανα βρε! Απλά συνειδητοποιώ πόσο γρήγορα περνά ο καιρός, και είπα να το εκφράσω κάπως πιο παραστατικά!

Ουφ, εγώ αυτές τις μέρες έχω δυσκοιλιότητα. Πηγαίνω κάθε μέρα δηλαδή, αλλά λίγα βγαίνουν, πολλά μένουν. (σόρι κι εγώ για την περιγραφή).

Κι εγώ μου το εύχομαι!!!

Κι εμένα το χταποδάκι με κοφτό μακαρονάκι δεν είναι από τα αγαπημένα μου φαγητά. Θα το φάω, αλλά δεν τρελαίνομαι.

Αχαχαχαχαχαχαχα, Αλίνα, έχω σκεφτεί και το ενδεχόμενο του Μπάμπη!!! Αλλά δεν αγχώνομαι βρε! Πλάκα κάνω! Δε σας είπα και το καλυτερότερο: έρχεται πριν λίγο ο άντρας μου και μου λέει "Το ένα από τα παιγνίδια που έπαιζα το παράτησα, γιατί έρχεται το παιδί μου τώρα". ΑΠΙΣΤΕΥΤΟΟΟΟΟΟΟΟ;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Aλίνα, με πέθανες με το σχόλιο για το άλλαγμα του Δημήτρη! Έλενα, δεν είναι πολλά. Με το βουβαλίσιο λουκάνικο με έστειλες!!!

Χαχα, αυτό το κόλλημα το είχα στην εφηβεία... Αφήστε όταν το έβγαζα!!! Έπρεπε να τρέχω στο μπάνιο!!! (Ελπίζω μόνο να μην τρώτε τώρα που τα διαβάζετε αυτά). Α, δε θα πιστέψετε το θαύμα που έγινε σήμερα. Πριν ένα λεπτό έρχεται ο άντρας μου και μου λέει "το ένα από τα παιγνίδια που παίζω το παράτησα, γιατί θα έρθει το παιδί μου τώρα". ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ;;;;;;;;;;;

Καγκουράκι, είδες πώς πέρασε ο καιρός; Απίστευτο μου φαίνεται! Τώρα είναι στην κοιλιά μου, αύριο θα γεννηθεί, και μεθαύριο θα μου φέρει μια ξινή ξυλαγγούρω και θα μου πει "μάνα, αυτή είναι η γυναίκα της ζωής μου"... :P :P :P :P :P :P :P Κάλη, μπισκοτόσπιτα που λες είναι αυτά με το ψωμάκι από τζίντζερ; Εγώ ούτε στα πιο τρελά μου όνειρα να φτιάξω τέτοιο πράγμα. Με τη ζαχαροπλαστική δεν το έχω και πολύ, ίσως γιατί δεν έχω ασχοληθεί πολύ. Προτιμώ τη μαγειρική!!! Όσο για τα cupcakes, δεν είναι απαραίτητο να τα γλασάρεις με ζαχαρόπαστα. Μπορείς να φτιάξεις ένα γλάσο από γκανάζ ή από σαντιγί, τυρί κρέμα και κάποιο αρωματικό, από πάνω μπορείς να γαρνίρεις με τρούφα ή ξηρούς καρπούς ή κερασάκι ή οτιδήποτε άλλο. Παρακολουθώ ένα αμερικάνικο κανάλι μαγειρικής το Food Network και όλο τέτοια δείχνει!

Βαρβάρα, κι εγώ απορώ πού τα έβαλες όλα αυτά! Αφού εγώ που τα διάβασα βαρυστομάχιασα!!! Δεν ήξερα τη μακαρονάδα βιλιάκα! Εμένα η αγαπημένη μου είναι η μπολονέζ! Γιάμ!

Χεχε! Εγώ έχω κάτι κολλήματα με τα νύχια των ποδιών. Πρέπει να είναι πάρα πολύ κοντά κομμένα και με το πέδιλο απαραιτήτως βαμμένα. Αν δω μακριά νύχια ποδιών ανατριχιάζω, στους άλλους εννοείται, γιατί εγώ ποτέ δεν τα αφήνω να μακρύνουν. Όσο για τα άβαφτα, δεν μπορώ να κυκλοφορώ με πέδιλο και άβαφο νύχι. Είναι λες και βγαίνω στο δρόμο γυμνή. Υπερβολή, αλλά δεν μπορώ αλλιώς. Τώρα, βέβαια, έχω κάνει προόδους. Παλιότερα, δεν μπορούσα καθόλου να φοράω πέδιλο και φορούσα μες στο κατακαλόκαιρο κλειστό παπούτσι!

Χαχα, Βανεσσάκι, όπως το περιγράφεις είσαι λίγο σαν την γαλλική σημαία: τρικολόρε!!! Γιώτα, δε με εξέτασε από κάτω. Ίσως την επόμενη εβδομάδα. Αναστασία, πώς γίνεται βρε να μην μπορείς να κόψεις τα νύχια των ποδιών σου; Ούτε κι εγώ σκύβω εννοείται, αλλά θα λυγίσω το πόδι, θα το φέρω πάνω και θα τα κόψω. Τις προάλλες τα ξέβαψα κιόλας, γιατί τα είχα βαμμένα όλο το καλοκαίρι, και τώρα που αρχίσαμε να φοράμε κλειστό παπούτσι, είπα να τα ξεβάψω, να είμαι και έτοιμη. Ε, δεν ξεβάφονται τελείως... Γύρω-γύρω (εκτός από πάνω!) είναι λες και έχει ποτίσει και δε βγαίνει... Ελπίζω να έχουν καθαρίσει τελείως μέχρι τη γέννα, μη γίνω και ρεζίλι, αυτή με τα χάλια νύχια! Καλά, πολύ γέλασα με το τρία νούμερα μεγαλύτερο παπούτσι!!! Σκάλες ανεβαίνω, δεν έχω πρόβλημα, αλλά αν είχα διώροφο σπίτι, ένα ζόρι θα το περνούσα. Εδώ κουράστηκα αφάνταστα τον Αύγουστο που πήγα στη μάνα μου δέκα μέρες. Τώρα θ' ανέβω μια φορά τα σκαλιά της πολυκατοικίας μέχρι το σπίτι μου και μετά δεν έχω ν' ανέβω άλλη φορά! Εύη, αν η ζωή είναι φτηνή εκεί, τότε μια χαρά τα βγάζεις πέρα, και δε σημαίνει ότι θα παίρνετε το βασικό. Τα 200 ευρώ είναι το κατώτερο που μπορεί κανείς να πάρει, απ' ό,τι καταλαβαίνω. Και δεν είναι υποχρεωτικό ν' αγοράζετε μάρκες και τέτοια, εγώ δεν έχω αγοράσει ποτέ μου, και ποτέ δεν ένιωσα μειονεκτικά στο σχολείο. Πάντως, είναι πολύ καλό να ξέρεις ότι έχεις εναλλακτική λύση. Λυδία, εσένα τι κάνει το αγνώστου ταυτότητος μπεμπεδάκι σου;

Ωχ, Αγγελική, ευτυχώς που μου το είπες για το ντετόλ!!! Πάλι καλά που βαριόμουν και δεν το έκανα τόσο καιρό!!! Θα το περάσω με νεράκι! Άλλωστε, στα σελλοφάν το έχουμε τυλιγμένο, κι όταν το χρησιμοποιήσουμε δε θα βάζω κατευθείαν το μωρό πάνω, θ' απλώνω μια πάνα. Εύη, όπως τα περιγράφεις τα πράγματα, δε μου ακούγονται και πολύ καλύτερα στη Σερβία, απλά εκεί, δε θα έχετε το άγχος ότι θα γίνουν χειρότερα! Είναι δύσκολη απόφαση πάντως... Για την Αυστραλία που λέει η Αγγελική, δεν το συζητώ, είναι όντως η άκρη του κόσμου! Πάντως, φίλοι μας από Ελλάδα ήδη έχουν φύγει για Αγγλία ή Γερμανία. Τώρα να μένετε με την πεθερά δεν είναι κι ό,τι καλύτερο... Δε χρειάζεται να έχεις κάτι με τη γυναίκα, κι εγώ δεν έχω κάτι με τους γονείς μου, αλλά κόντεψα να πάω στο τρελοκομείο δυο χρόνια που μέναμε αναγκαστικά μαζί τους... Νία, εμείς σήμερα απλά πράγματα: μακαρόνια με σάλτσα!

Χριστίνα, η τελευταία φωτογραφία είναι όλα τα λεφτά!!!

Πολύ ωραίο! Πιστεύω ότι δεν πρέπει να γινόμαστε υστερικοί με την καθαριότητα και το συμμάζεμα. Άλλωστε, το σπίτι και τα πράγματα είναι για να τα ζούμε, όχι για να τα υπηρετούμε. Δε θα πετάξω απ' τη χαρά μου αν σκιστεί η ταπετσαρία του καναπέ ή αν ο τοίχος γεμίσει δακτυλιές που δε βγαίνουν, αλλά άνθρωποι ζουν μέσα στο σπίτι, δεν είναι μια αποστειρωμένη κάψουλα. Π.χ. προχτές ήρθε η μάνα μου να με βοηθήσει με τις δουλειές και μου δείχνει ένα τραπεζάκι και μου λέει "ααα, το έγδαρες". Ε, και λοιπόν; Αν δεν είναι φθαρμένα (δεν εννοώ ερείπια) τα πράγματα, τότε πώς θα είναι ζωντανά; Θα προσπαθήσω να βάλω κάποια όρια στα παιδιά μου, π.χ. δεν σπάμε όλα τα γυάλινα αντικείμενα που βρίσκουμε στο δρόμο μας, αλλά δε θέλω να τα αναγκάσω να ζουν σε μια γυάλα.

Γειά σας! Τι έφαγα χτες: Πρωινό: Ένα αντίδωρο. Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και μισή γλυκιά μπουγάτσα. Μεσημεριανό: Ένα μικρό κομμάτι αρνί ψητό + 2-3 πατάτες + λίγο πληγούρι + γιαούρτι + σαλάτα μαρούλι-ρόκα. Απογευματινό: Η υπόλοιπη μπουγάτσα. Βραδινό: Δύο πατάτες + σαλάτα. Ένα ποτήρι γάλα. Αυτές τις μέρες νιώθω στουμπωμένη και συνέχεια αισθάνομαι το φαγητό να μου ανεβαίνει στο στόμα... Μου πιέζει το στομάχι ο Ανδρέας, μάλλον.

Χριστίνα, μια χαρά σας βλέπω! Λέω να το προσπαθήσω. Φυσικά, θα έχω και από τις άλλες, και μάλλον θα χρησιμοποιώ ένα συνδυασμό και των δύο. Δηλαδή στις εξόδους μπορεί να βάζω πλαστικές, μέσα στο σπίτι υφασμάτινες, θα δούμε πώς θα πάει και αν θα τα καταφέρνω... Εύη, εντάξει, δε σε παρεξηγούμε που γράφεις όπως να 'ναι! Μακάρι να είναι καλύτερα τα πράγματα στη Σερβία. Έτσι όπως τα λες καλύτερα ακούγονται πάντως. Πάντα τη φανταζόμουν κάπως πιο παραδοσιακή τη Σερβία, δεν περίμενα ότι τέτοια δουλειά θα είχε μεγαλύτερη απήχηση απ' ό,τι στην Ελλάδα! Εκεί πώς είναι η οικονομία; Δε φαντάζομαι να τίθεται θέμα να μείνετε με πεθερικά...

Γειά σας! Σήμερα είχα γιατρό. Ο μικρός πήγε περίπου τρία κιλά, και όλα φυσιολογικά! Λέει, τα πυοσφαίρια μειώθηκαν (απίστευτο μου φαίνεται!), και δε θα κάνουμε ακόμα καλλιέργεια κολπικού υγρού. Πάντως την ενδοφλέβια αντιβίωση δε νομίζω ότι τη γλιτώνω. Ήρθαν και τα τελευταία βρακάκια που περιμέναμε (τα βάζουμε ως προστατευτικό πάνω από τις υφασμάτινες πάνες) και θα πάμε το απόγευμα απ' το ταχυδρομείο να τα πάρουμε, για να βάλουμε επιτέλους και το τελευταίο μας πλυντήριο! Όσο για τις αταξίες των παιδιών σας, συμφωνώ μ' αυτό που λέει η Κατερίνα: αυτά μένουν! Τι να θυμόμαστε δηλαδή απ' τα παιδιά, πόσο φρόνιμα ήταν, ότι δεν τα ακούγαμε καθόλου, κι ότι όλη μέρα αποβλακώνονταν στην τηλεόραση; Καλύτερα να είναι άτακτα, αυτό δείχνει ότι είναι έξυπνα, δημιουργικά, ότι έχουν καλό νευρικό σύστημα, κ.λπ. Κάπως σαν τον Ανδρέα μου δηλαδή! :P :P :P :P

Γειά σας! Εμείς πήγαμε σήμερα γιατρό, όλα καλά, λέει τα πυοσφαίρια μειώθηκαν, το μωρό είναι περίπου 3 κιλά και όλα φυσιολογικά. Έφερε και ένα καινούριο μηχάνημα που έδειχνε και τρισδιάστατα, αλλά το μόνο που είδαμε τρισδιάστατο ήταν η γωνία από τον αριστερό κρόταφο. Τι να σας πω, καταπληκτικό! Για το καρότσι που λέτε, δε θα τα βγάλω να τα πλύνω τα καλύμματα, αλλά εννοείται ότι θα στρώνω μια πάνα ή ένα σεντονάκι πάντα πριν βάλω το μωρό. Θα τα περάσω με το ντετόλ και νομίζω θα είναι οκ. Ευτυχώς ήρθαν και τα τελευταία βρακάκια που περιμέναμε (τα βάζουμε ως προστατευτικό πάνω από την υφασμάτινη πάνα), και σήμερα αύριο θα βάλουμε και το τελευταίο πλυντήριο! Ηλιάννα, η πεθερά σου δεν υπάρχει, μόνο αυτό έχω να πω!!!!!!!!!!! Βανεσσάκι, γιατί καλέ να ξαναγίνεις γυναίκα κατά το Μάιο; Δηλαδή εγώ που δεν έχω βάψει ποτέ στη ζωή μου τα μαλλιά μου και τα νύχια μου πάρα πολύ σπάνια, δεν είμαι γυναίκα; Μια χαρά γυναίκες είμαστε και τώρα (αν εξαιρέσουμε τους κοίλαρους). :P Νία, τα βαμμένα νύχια απαγορεύονται, γιατί θέλουν να ελέγχουν αν έχουν μελανιάσει. Α, εμένα πλέον ο αριστερός αντίχειρας μελανιάζει κάθε φορά που κάνω μπάνιο... Το νύχι δηλαδή, όχι ο ίδιος ο αντίχειρας. Ο γιατρός μου επιτρέπει μόνο διαφανές μανόν, αλλά άμα είναι να τα βάψεις με διαφανές χρώμα, κατ' εμένα είναι καλύτερο να μην τα βάψεις καθόλου. Λένα, και τον ξάδελφό μου τον τρόμαζαν με την αστυνομία, και τα ανήψια μου τα τρομάζουν με μια γυναίκα που γυρίζει και ζητιανεύει και είναι πολύ τρομακτική. Δηλαδή αυτά τη φοβούνται πολύ, δε νομίζω να τη φοβάται και κανένας άλλος!!!! Αλλά δεν το θεωρώ σωστό, χειρότερα τα κάνουν τα πράγματα. Φαντάζομαι, όμως, ότι κάπου φτάνει κι ο γονιός στα όριά του και ψάχνει μια λύση... Για τις εξόδους που λέτε, αν είμαι καλά, αποκλείεται να τηρήσω σαραντισμό! Μου φαίνεται τελείως χαζομάρα και χωρίς κανένα ουσιαστικό νόημα! Τώρα, αν χιονίζει (λέμε τώρα), δε θα βγω να κάνω χιονάνθρωπο απέναντι στο πάρκο, αλλά σίγουρα δεν υπάρχει περίπτωση να κλειστώ στο σπίτι για σαράντα μέρες. Σαν ποινή μου ακούγεται! Εύη, εγώ δε μένω πλέον στην Ελλάδα, αλλά απ' όσο βλέπω, όλοι φεύγουν. Και κάποιοι φίλοι μας φύγανε ήδη, κι άλλοι το σκέφτονται. Στη Σερβία από δουλειά υπάρχει κάτι; Δε θυμάμαι τι άλλο γράψατε. Σας φιλώ όλες!!!

Γειά σου Μύριαμ, να σας ζήσει και καλή λοχεία να έχεις!!!!! Καλά, πλάκα κάνεις ότι δε σου δώσανε το μικρό;;;;;;;;;;;;;; Φρίκαρα τώρα!!!

Εμ, λογικό να μην μπορείς ούτε να τα μυρίσεις!!!

Πω πω, Αναστασία, εγώ μόνο που διάβασα το βραδινό σου ανακατεύτηκα. Τι έξτρα σος και σαλάμια και τουλουμπάκια, μπλιάααααααααααααααααχ...... Κι εγώ χτες βράδι ένιωθα κάθε λίγο το φαγητό να μου ξανανεβαίνει στο στόμα... Πολύ απαίσια αίσθηση.

Αναστασία, αφού θέλει να βοηθά, άστον να βοηθά! Μακάρι να συνεχίσει έτσι και μετά τη γέννα! Πρόσεχε, όμως, με τα βάρη, το μωρό θα έρθει όποτε θέλει, όχι όποτε θέλουμε εμείς. Καλά, πριν πάρω άδεια απ' το σχολείο, μου έλεγε μια μέρα ο διευθυντής ότι πήγαν με τη γυναίκα του, η οποία ήταν έγκυος στο τρίτο παιδί, στον ένατο μήνα, να αγοράσουν ένα καναπέ. Βλέπουν ένα που τους αρέσει και λένε στον υπεύθυνο ότι τον θέλουν και να τους τον φέρει στο σπίτι. "Ξέρετε", τους λέει αυτός "είναι ο τελευταίος και τον έχω προσφορά, πάρτε εσείς, αφού έχετε αγροτικό αυτοκίνητο". Ο διευθυντής του ζητά να τον βοηθήσει να τον φορτώσει στο αμάξι κι ο τύπος του απαντά "φίλε μου, έχω τη μέση μου και δεν μπορώ να σηκώνω βάρη". Και τι κάνει ο πανέξυπνος διευθυντής μας;;;;; Ζήτησε απ' τη γυναίκα του να τον βοηθήσει να φορτώσουν τον καναπέ!!!!!!! Και τι κάνει η γυναίκα του;;;;;; Σηκώνει τον καναπέ!!!!!! Εννοείται ότι με το που τον σήκωσε, έσπασαν αμέσως τα νερά!!! Ευτυχώς δεν έπαθε τίποτα κανείς και γέννησε λίγη ώρα μετά! Λυδία, κάστανα ε; Εμένα ποτέ δε μου άρεσαν. Μαζί σου έγινα φίλη στο φέισμπουκ ε; Αγγελική, την επένδυση του καροτσιού δεν την έπλυνα. Κι εγώ αυτό σκέφτομαι, το πλύσιμο στο χέρι, κι άντε μετά να ξαναβάλω τις επενδύσεις σωστά. Πήρα υγρά μαντηλάκια ντετόλ και θα το περάσω όλο μ' αυτά, και μετά με ένα βρεγμένο βαμβάκι ή πανί. Σίγουρα πολλές γυναίκα επιλέγουν να μη θηλάσουν ή δίνουν το παιδί στη μάνα τους και γυρίζουν ή και τα δύο, αλλά όχι να μας το παρουσιάζουν κι αυτό ως το φυσιολογικό και τις γυναίκες αυτές ως τις τέλειες "μοντέρνες" "απελευθερωμένες" μάνες... Καλά, στα σίριαλ του Παπακαλιάτη γίνεται χαμός! Μόνο ένα έβλεπα το "Η ζωή μας μια βόλτα". Τα υπόλοιπα δεν τα άντεξα!!! Ήταν πολύ για μένα...!!!

Και τα λένε στ' αλήθεια βιλιάκα;;;

Γειά σας και πάλι! Ουφ, αυτές τις μέρες νιώθω συνέχεια στουμπωμένη απ' το φαγητό, και δεν τρώω και πολύ... Κανονικά, όπως πάντα... Νιώθω λες και έχω φάει ένα βόδι και μου έχει φτάσει μέχρι το λαιμό... Κατερίνα, κι εγώ μαγειρεύω! Προτιμώ τη μαγειρική απ' τη ζαχαροπλαστική, όμως!!! Καγκουράκι, άσε τα μπαλκόνια-υπερπαραγωγές τα Χριστούγεννα δεν τα αντέχω με τίποτα! Δεν μπορώ να τα βλέπω, με πονάνε τα μάτια μου!!! Είναι φρικαλέα! Για να μην πω για την ενέργεια που καταναλώνουν. Εγώ πέρσι απλά στόλισα ένα δέντρο, με φάτνη από κάτω κι ένα στεφάνι στην εξώπορτα. Αλλά πέρσι ήταν και λίγο μελαγχολικά Χριστούγεννα για μένα, γιατί σκεφτόμουν την αποβολή που είχα. Ενώ την είχα ξεπεράσει αμέσως, εντούτοις τις μέρες των γιορτών τη ξαναθυμήθηκα. Φέτος ελπίζω να είναι διαφορετικά!!! Αλλά πάλι, δε θα κάνουμε κανένα τρελό στολισμό, μάλλον πάλι δέντρο-φάτνη-στεφάνι! Όσο για τον κυπριακό χειμώνα, κανονικά παλιότερα τέτοια εποχή φορούσαμε μπουφάν, καλσόν, γενικά, έκανε κρύο. Τα τελευταία χρόνια δυστυχώς ο χειμώνας αργεί όλο και περισσότερο. Πέρσι τέλη Νοεμβρίου καταλάβαμε πραγματικό κρύο. Θυμάμαι ήταν του αγίου Ανδρέα η πρώτη φορά που είδα την ανάσα μου το βράδι (για μέρα δεν το συζητάμε καν)!!! Φέτος με βολεύει, αλλά πού θα πάει αυτή η ιστορία με το κλίμα; Καγκουράκι (τώρα είδα το ποστ), εμένα η ξαδέλφη μου έχει κάνει κάτι πολύ τρελά. Δεν ξέρω αν σας τα έχω ξαναπεί. Μια φορά έκλεισε το γάτο στο ψυγείο, και μια άλλη άδειασε πάνω του ένα ολόκληρο μπουκάλι υγρό πιάτων, και μετά τον πλένανε κι άφριζε!!!! Έχει κάνει κι άλλα... Εγώ σήμερα απ' τον άντρα μου δεν έχω παράπονο. Βγάλαμε κάποια χειμωνιάτικα, δηλαδή εγώ έβγαλα τα δικά μου, μια που τα καλοκαιρινά, ούτως ή άλλως δεν μπορώ πλέον να τα φορέσω, κι αυτός διάλεξε μερικά πουλόβερ και πυτζάμες και έβαλε σε σακούλες κάτι υπερβολικά καλοκαιρινά ρούχα, και ανέβασε τα καλοκαιρινά πάνω στη ντουλάπα. Έβαλε πλυντήριο, το άπλωσε, πέταξε σκουπίδια και τώρα πλένει και τα πιάτα! Το αυτοκόλλητο πάνω στο τζάμι του παιδικού αποφάσισε (χωρίς να προσπαθήσει καθόλου) ότι δε βγαίνει.