Θέλω να γίνω μαμά

Δε νομίζω ότι είσαι άχρηστη. Αυτά συμβαίνουν σε όλα τα παιδιά, σε κλάσματα δευτερολέπτου. Όταν ήταν ο δικός μου στην ηλικία της κόρης σου, τον έβαλα τιμωρία στο κρεβατάκι του γιατί πετούσε πράγματα απ' τα παράθυρα, καθόμουν μαζί του στο δωμάτιο, και χωρίς να το καταλάβω, σε χρόνο dt που λένε, πήγε να βγει απ' την κούνια, έκανε τούμπα στον αέρα και προσγειώθηκε με την πλάτη στο πάτωμα... Ευτυχώς δεν έπαθε τίποτα. Τον περασμένο Απρίλιο τον κρατούσαν οι γονείς μου, κι όπως έτρεχε σκόνταψε σ' ένα παιχνίδι, έπεσε κάτω και χτύπησε ακριβώς όπως και η μικρή σου στην πισίνα. Μια χαρά μάνα είσαι, σκέψου ότι στην κατάστασή σου οι περισσότερες (κι εγώ σ' αυτές) δεν κάνουν όλες αυτές τις δουλειές και τις δραστηριότητες με τα παιδιά τους. Εγώ πάντως στις 27 βδομάδες, ούτε μπαλκόνια θα έπλενα, ούτε πισινούλες, ούτε τίποτα! Ο άντρας σου πάντως είναι απαράδεκτος... Κι ο δικός μου, μου κάνει τα νεύρα τσατάλια, αλλά τουλάχιστον βοηθά...

Μάγδα τελικά πήγα σχολείο! Ρώτησα ξανά και ξανά τον άντρα μου αν είναι εντάξει να πάω, γιατί κατά τα φαινόμενα δε θα ερχόταν κανένας από τους δύο γονείς μου, και μου είπε να πάω. Όπως ήμουν στο αμάξι για να πάω στο σημείο συνάντησης, με παίρνει τηλέφωνο η μάνα μου για να με ρωτήσει αν πήγα σχολείο. Της λέω ναι, κι ότι οδηγώ και δεν μπορώ να μιλήσω. Σε δυο-τρία λεπτά φτάνω στο σημείο συνάντησης, παρκάρω και την παίρνω πίσω. Της λέω "δε φαντάζομαι να σηκωθείς και να πας" και μου απαντά "και τι θέλεις να κάνω;", υπονοώντας "θέλεις να αφήσω το μωρό αβοήθητο;". Της λέω "το μωρό δεν είναι μόνο του, είναι με το Μάκη, κατάλαβέ το" και μου λέει "ναι, ναι, το καταλαβαίνω" με ύφος "είτε μαζί του είναι, είτε μόνο του, είναι το ίδιο πράγμα"... Της είπα να μην πάει, και να μείνει ξαπλωμένη να της περάσει η μέση της. Τελικά ο μικρός όπως κοιμόταν έπεσε απ' το κρεβάτι, τον πήρε ο άντρας μου, τον ηρέμησε κι αυτός ξανακοιμήθηκε για λίγο, αλλά ξύπνησε απ' το βήχα. Ευτυχώς το κρεβάτι είναι πολύ χαμηλό, και δεν πρέπει να χτύπησε στο κεφάλι. Ήταν πάαααρα πολύ ιδιότροπος όταν ξύπνησε, έτσι, όταν πήραν τηλέφωνο οι γονείς μου για να ρωτήσουν αν θέλει να πάνε (πάλι καλά που δεν του κατέβηκαν έτσι), τους είπε καλύτερα όχι. Έτσι, έμειναν οι δυο τους όλο το απόγευμα. Του έφτιαξε κολατσιό, του διάβασε παραμύθια, παίξανε, χορέψανε, οκ, είδε και Πέππα και κινούμενα σχέδια, γκρρρ, αλλά τι να κάνουμε; Τον παρακολουθούσε και δεν είχε ούτε υπνηλίες, ούτε τάση για εμετό απ' το πέσιμο. Τώρα πίνει γάλα, και ετοιμαζόμαστε για ύπνο. Φιλιά!

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εμάς ο Αντρέας έχει μυξούλες απ' την Κυριακή, σήμερα το πρωί όλο έβηχε, και είπαμε να μην τον στείλουμε σχολείο. Τελικά δεν ήταν τίποτα, βέβαια, ο βήχας ήταν απ' τις μύξες που κατάπινε, αφού δε δέχεται με τίποτα να του τις σκουπίσουμε, και τελικά, αφού του βάλαμε ορό (μετά από τρομερή πάλη, εννοείται!), σχεδόν του πέρασε. Σκεφτόμουν να μην πάω σχολείο, γιατί και η μάνα μου δεν μπορεί να έρθει, αφού έχει τη μέση της αυτές τις μέρες, αλλά ο άντρας μου, μου είπε καλύτερα να πάω, γιατί θα μου κάνει καλό να βγω απ' το σπίτι. Παίρνω πριν λίγο τους γονείς μου να τους ρωτήσω κάτι άσχετο, και με ρωτάνε και οι δύο αν θα πάω σχολείο, και τους είπα "μάλλον", οπότε άρχισαν τη γκρίνια, να μην πάω, γιατί αυτοί δεν μπορούν να έρθουν, και θα μείνει το μωρό ΜΟΝΟ ΤΟΥ. Τους λέω "μα αφού θα είναι με το Μάκη". Ο πατέρας μου το ψιλομπάλωσε, λέγοντας "εεε, εντάξει, να μην είναι μόνο με τον μπαμπά του", η μάνα μου τίποτα, ούτε καν τα προσχήματα να κρατήσει. Μου λέει "αν θα πας τελικά, πες μου". Της λέω "τίποτα δε θα σου πω, αφού ούτε να κουνηθείς δεν μπορείς". Τι σπαστικό αυτό το πράγμα, και με το Κατηχητικό τα ίδια ακούω, ότι φεύγω και ασχολούμαι με τα παιδιά των άλλων, και αφήνω το μωρό ΜΟΝΟ ΤΟΥ. Επειδή βλέπουν τον άντρα μου ότι δεν ασχολείται με τον Αντρέα όταν είναι αυτοί εκεί, νομίζουν ότι δεν ασχολείται ποτέ. Αφού είναι αυτοί εκεί, τότε γιατί να κυνηγάει αυτός τον Αντρέα, ενώ τον έχει όλες τις υπόλοιπες ώρες; Στο κάτω-κάτω, αφού αυτοί έρχονται σπίτι μας για να ασχοληθούν με το μωρό. Άρα, γιατί να ασχολείται αυτός;; Βάσω ο Αντρέας κάθεται στην τουαλέτα, όχι στο γιογιό, χωρίς πάνα. Δεν κάνει τίποτα, βέβαια, ακόμα, αλλά τουλάχιστον μένει καθισμένος αρκετή ώρα. Ε, πού θα πάει, κάποια στιγμή κάτι θα κάνει, δεν μπορεί! Χτες του άνοιξα και τις βρύσες, αλλά δεν του ήρθε να κάνει τσίσα. Αν του φορούσα βρακάκι κι ήταν απ' τα μωρά που τα κρατάνε, τότε με το που θα του άνοιγα τη βρύση, πιστεύω θα τα έκανε. Αλλά ο Αντρέας, και βρακάκι να φορέσει, δεν πρόκειται να τα κρατήσει, θα τα κάνει πάνω του όποτε του έρθει... Εμείς στο σύγκαμα του Αντρέα βάζουμε μπόλικη σουντοκρέμ, και του περνάει. Έχουμε και μια φυτική κρέμα με καλέντουλα, και κάνει πάρα πολύ καλή δουλειά, αλλά αν είναι πολύ ερεθισμένος τον τσούζει, έτσι τη βάζουμε αφού φύγει η πρώτη κάψα. Καλά, ό,τι να 'ναι οι γονείς του παιδιού που είχε γενέθλια!!! Μου θύμισες το νονό μου, που μια φορά μας είχε καλέσει στο σπίτι του για να δουν μπάλα με τον άντρα μου, και μάλιστα αρνηθήκαμε και κάποιες άλλες προσκλήσεις για εκδρομές. Ντυνόμαστε, στολιζόμαστε, ετοιμαζόμαστε να πάμε, και μας λέει ο πατέρας μου (τότε μέναμε Θεσσαλονίκη και είχαμε έρθει Κύπρο για διακοπές), ότι ο νονός μου ετοιμάζονταν να βγουν, και καλύτερα να τους πάρουμε τηλέφωνο πριν ξεκινήσουμε. Παίρνουμε τηλέφωνο, και φυσικά, είχε ξεχάσει ότι μας κάλεσε, και θα λείπανε απ' το σπίτι!!!!! Καλά κάνατε, όμως, που πήγατε, γιατί δεν έφταιγε σε τίποτα το καημένο το παιδάκι... Μάγδα ό,τι να 'ναι η γυναίκα του ξάδελφου. Καλά, από πού κι ως πού νέα γυναίκα να παίρνει σύνταξη απ' τον πατέρα της; Νόμιζα ότι αυτά είχαν καταργηθεί πλέον, όχι τόσο λόγω μνημονίων, αλλά κυρίως γιατί οι γυναίκες πλέον είναι οικονομικά ανεξάρτητες, βγαίνουν κανονικά στην αγορά εργασίας (εργασίας, λέμε τώρα), και δεν περιμένουν από πατεράδες και συζύγους. Εμάς ο Αντρέας ανέκαθεν ήταν πάααρα πολύ ζωηρό μωρό. Στο μπάνιο στην αρχή έκλαιγε πάρα πολύ και χτυπιόταν, μετά που σαράντισε άρχισε να του αρέσει, αλλά χτυπιόταν σαν ψάρι... Ήταν των αδυνάτων αδύνατον να τον κάνει μπάνιο ένας άνθρωπος. Μάλιστα, είχα αγοράσει κι ένα ειδικό στρωματάκι, να ξαπλώνω το μωρό πάνω να το κάνω μπάνιο μόνη μου. Μπουάχαχα, έμεινε κλεισμένο στο κουτί του, ούτε κατά διάνοια να το χρησιμοποιήσω, αφού θα το αναποδογύριζε στο δευτερόλεπτο! Το δικό μου σπίτι αυτήν τη στιγμή είναι ένα αχούρι. Είναι πάρα πολύ βρώμικο, ένα χάλι... Περιμένω τη γυναίκα να έρθει την Πέμπτη, όπως ο φαντάρος την άδεια! Μετράω τις μέρες ανάποδα!!! Σίδερο έκανα κι εγώ λίγο χτες, γιατί η μάνα μου δεν μπορεί λόγω της μέσης της. Έτσι όπως είχε διπλώσει τα ρούχα, νόμιζα ότι ήταν μόνο 3-4 σεντόνια, και λέω, σιγά, τα σεντόνια τα μισο-κάνω, δεν τα σιδερώνω και πολύ σχολαστικά, σε πέντε λεπτά θα έχω τελειώσει. Έλα, όμως, που τελικά ανάμεσα στα σεντόνια γινόταν ο χαμός από άλλα ρούχα... Τελικά τα έκανα σε κανένα μισάωρο... Αύριο είπαμε να βάλουμε πλυντήριο τα ρούχα της Γεωργίας, κι έχουμε κι ένα άλλο πλυντήριο που στεγνώνει έξω, να δούμε ποιος θα τα κάνει όλ' αυτά... Σας φιλώ κόρες, τα λέμε!

Μάγδα μια χαρά που έκανες τις δουλειές σου. Εγώ περιμένω να έρθει η γυναίκα την Πέμπτη πώς και πώς! Κακία της μάνας μου: αποκλείεται να προλάβει να σου καθαρίσει με τη μία το σπίτι σου. Είναι πολύ λερωμένο. Κι εμάς που δε βρέχει, φυσάει πολύ και φέρνει τρελή σκόνη... Ξεσκονίζω και μέχρι το βράδι ο Αντρέας ζωγραφίζει πάνω στη σκόνη των επίπλων, γκρρρ... Μου τη σπάνε όλοι αυτοί που με το που κάνουν μια σχέση χάνονται από προσώπου γης. Ο Αντρέας αν τον άφηνα μόνο του στην τηλεόραση, δε νομίζω να κλαψούριζε, αλλά σίγουρα θα άφηνε την τηλεόραση ανοιχτή μετά. Φυσικά είναι και πολύ μικρότερος! Χιχι, κι εμάς θέλει να τα κάνει όλα μόνος του! Στο μπάνιο θέλει να σαπουνίζεται μόνος του και να ξεβγάζεται και μόνος του! Τον αφήνω λίγο, και μετά του λέω "καλά, εγώ δε θα σε κάνω καθόλου δηλαδή, ζηλεύω!" και τον πλένω. Αυτό με τη λαβή που κρατάς το μωρό και το πλένεις, μου φαίνεται βουνό. Ο Αντρέας απ' την πρώτη στιγμή στριφογύριζε συνέχεια στο μπάνιο, και ήταν πολύ δύσκολο να τον πλύνουμε, ακόμα και δύο άτομα. Και τώρα τον κάνουμε δύο άτομα μπάνιο, τουλάχιστον όταν είναι να του κάνουμε και μαλλιά, γιατί χοροπηδάει και χτυπιέται. Όταν του ξεβγάζουμε τα μαλλιά είναι λες και χορεύει το χορό της βροχής. Μόνο σώμα τον έχω κάνει μόνη μου κάποιες φορές, και προχτές τον έκανε πρώτη φορά κι ο άντρας μου! Εμείς νεογέννητο δεν τον πλέναμε κάααθε φορά που έκανε κακά. Ήταν και χειμώνας, έκανε κρύο, δεν έχουμε θέρμανση, και κάθε φορά έπρεπε να ανάβουμε σόμπες, κ.λπ. Παρ' όλα αυτά, πάρα πολύ συχνά τον πλέναμε, γιατί πασαλειβόταν. Αλλά κάποιες φορές δε χρειαζόταν, ούτε κι όταν έκανε μόνο τσίσα. Αυτό στη βρύση της μπανιέρας, κανονικό μπάνιο στο μπανάκι. Είχαμε αγοράσει απ' την αρχή ένα μεγάλο μπανάκι, που τον χωράει ακόμα! Πριν ένα-δυο μήνες το καταργήσαμε! Πρόβλημα με σύγκαμα δεν είχαμε, τώρα έχουμε, γιατί κάνει κακά που δε μυρίζουν και μπορεί να μείνει καμιά ώρα με τα κακά... Σήμερα συγκάηκε τρελά όταν ήταν στους γονείς μου, γιατί έγινε ακριβώς αυτό. Φυσικά τώρα δε μιλάνε, όταν είχε συγκαεί σ' εμάς, μας έλεγαν ότι δεν προσέχουμε το μωρό... Χτες ο Αντρέας όλη μέρα κρατούσε το μπρελόκ που έφερε δώρο για τη γιορτή του πατέρα απ' το σχολείο, κυνηγούσε τον μπαμπά του, και του φώναζε "αυτό είναι δικό σου μπαμπά! Για τα γενέθλιά σου!". Σε κάποια φάση ζωγράφισε σύννεφα και βροχή, κι έτρεχε πάνω-κάτω φωνάζοντας "μπείτε όλοι μέσα, θα βγιέτσει, μπείτε μέσα να μην παγώσετε"! Τώρα ποτίσαμε έξω κάποια φυτά, και του λέω "μπράβο Αντρέα, είσαι μεγάλος ποτιστής" (δική μου λέξη!) και μου λέει "ναι, και ζωγιάφος"!! Σας αφήνω, λέμε να πάμε παιδότοπο. Ουφ, εγώ ήθελα να πάμε βόλτα παραλία, ο άντρας μου, όμως, βαριέται, και θέλει παιδότοπο για να κάθεται. Οκ, είναι όντως πάρα πολύ κουραστικό να πηγαίνεις κάπου με τον Αντρέα, κι ο μικρός μόλις άκουσε ότι θα πάμε παιδότοπο λέει όλη την ώρα "θέλω να πάω παιδότοπο αμέσως"!

Να σου ζήσει!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Να τον χαίρεσαι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Όλα καλά να σας πάνε!!! Καλή λοχεία εύχομαι και καλούς θηλασμούς!

Γεια σας κοριτσούδια! Τι κάνετε; Τελικά χτες το απόγευμα φτιάξαμε κουλούρια γεμιστά με τον Αντρέα. Κάναμε αυτά: https://www.sintagespareas.gr/sintages/eliotiropsomakia-kouloura.html με αυτή τη ζύμη, όμως: http://www.sintagespareas.gr/sintages/koulouria-thessalonikis-me-tiri.html. Μιάμ!!! Έγιναν τέεεεεεελεια!!! Η ζύμη ήταν παν-υπέροχη και η γέμιση στις γεύσεις του Αντρέα! Ακόμα κι ο άντρας μου, που δεν τρώει ελιές, ξετρελάθηκε! Έκανα και δύο μικρότερα με νηστίσιμη γέμιση, ντομάτα-πιπεριά-κρεμμύδι-ρίγανη, γιατί χτες εγώ υποτίθεται νήστευα για να κοινωνήσω σήμερα. Λέω "υποτίθεται", γιατί μη φανταστείτε ότι έκανα κανονική νηστεία. Δεν έφαγα κρέας, βέβαια, αλλά μέχρι το μεσημέρι έφαγα το τυράκι μου. Δεν την ξαναπατάω όπως τη Μεγάλη Βδομάδα που έκανα νηστεία δύο μέρες και δεν μπορούσα να σταθώ απ' τη ζαλάδα. Άλλωστε, και ο πνευματικός μου, μου είχε πει όταν είμαι έγκυος να νηστεύω μόνο το βράδι της προηγούμενης μέρας. Ο Αντρέας υποτίθεται με βοηθούσε. Άνοιγα το φύλλο και μου έλεγε "θέλω κι εγώ να πά-ω τον πλάστη και να τα πλάσω". Έπαιρνε τον πλάστη και υποτίθεται άνοιγε κι αυτός το φύλλο, και μετά του ζητούσα να βάλει λίγο νερό στις άκρες για να κολλήσουν. Εννοείται ότι το έκανε παπάρα, και μετά έβαζε το σουσάμι, όπως να 'ναι. Μία έβαζε ένα σπυρί, μία έβαζε με τις χούφτες, μία το έβαζε στο ποτήρι με το νερό αντί στο κουλούρι! Μετά του έφτιαξα εξτρά ζυμαράκι για να παίξει, είχε και το σουσάμι που είχε σκορπίσει στο τραπέζι, του έβαλα και λίγες κόκκινες φακές για να κάνει σχέδια, αλλά όοοοοοχι!!!!! Ήθελε αλεύρι= ο κακός χαμός. Δεν του έδωσα, έκλαιγε, περιφρόνησε πλήρως ζυμάρι-σουσάμι-φακές, κι έτσι τα πέταξα και έπαιξε με κάτι άλλο. Σήμερα το πρωί πήγαμε εκκλησία οικογενειακώς, μετά αφήσαμε τον Αντρέα στους γονείς μου κι εγώ ξανακοιμήθηκα μέχρι τις 12.15! Όχι σερί, όμως, αλλά πάντως ξεκουράστηκα κάπως. Καγκουράκι μια χαρά που πήγατε στο χωριό! Μπράβο στην Αγγελική! Εγώ δεν ξέρω αν θα πάω ποτέ τον Αντρέα στο κολυμβητήριο, τέτοιες κακές αναμνήσεις που έχω από όλα τα μαθήματα κολύμβησης που πήγα... Είναι ό,τι καλύτερο πάντως. Για τον ύπνο κι εμάς το "κλειδί" είναι όταν σβήνουμε το φως. Εκεί κάπου μαζεύεται και καταλαβαίνει ότι πρέπει να σοβαρευτεί. Ο Αντρέας δεν κάθισε στο γιογιό, αλλά στην τουαλέτα με το στεφανάκι. Δεν περιμένω να δω άμεσα αποτελέσματα, αλλά πιστεύω έχει κάνει τεράστια πρόοδο. Μόνο το βράδι δεν τον βάζω, γιατί φοβάμαι να κάθομαι στην τουαλέτα, μήπως και πεταχτεί καμιά κατσαρίδα, μπρρρρ... Εγώ το βράδι πηγαίνω στη μικρή τουαλέτα, που δεν έχει μπανιέρα και είναι λιγότερο "επικίνδυνη". Χτες σε κάποια φάση, την ώρα που φτιάχναμε τα κουλούρια, ζήτησε να πάει τουαλέτα για να κατουρήσει. Λέω στον άντρα μου να τον πάει, κι αυτός μου λέει κάπως απότομα ότι θέλει να δει την μπάλα, κ.λπ. Του λέω, "μα αφού η μπάλα αρχίζει σ' ένα τέταρτο, πόσο νομίζεις θα καθίσει ο Αντρέας στην τουαλέτα;". Αυτός ρωτάει τον Αντρέα, κάπως έντονα "Αντρέα μου, θες να πας τουαλέτα;" και φυσικά ο μικρός απάντησε όχι. Ε μα τι περίμενε, εδώ αμάν κάναμε να καθίσει στην τουαλέτα, αν αρχίσει αυτός να φωνάζει, θα τα χαλάσει όλα... Ελπίζω τώρα που είναι στους γονείς μου να κάθισε μια-δυο φορές πάλι... Ελπίζω μέχρι το τέλος του καλοκαιριού να την έχει κόψει... Όχι τίποτε άλλο, αλλά θα έχουμε διπλά έξοδα με τις πάνες, και επιπλέον, ερεθίζεται συνεχώς τώρα με τη ζέστη. Μια χαρά η γιορτούλα της Αγγελικής! Κλείνω με την πρωινή ατάκα του Αντρέα: Ήμασταν στο κρεβάτι, αφού ξύπνησε απ' τις 7.15, και μου λέει "Θέλω να πάω εκκλησία" (είχε ακούσει τις καμπάνες). Εγώ: Αντρέα μου, αν δεν έρθει ο μπαμπάς, δεν μπορώ να σε πάω μόνη μου, οπότε θα πάω εγώ εκκλησία και θα μείνεις σπίτι με τον μπαμπά εσύ. Αντρέας: (σκέφτεται λίγο) Καλά, εγώ θα πάω με το Χιστούλη. Όχι με το μπαμπά και τη μάνα. Μόνο με το Χιστούλη!!!

Ουμφ... Με πήραν τηλέφωνο απ' το Κατηχητικό ότι τα μισά κορίτσια δε θα έρθουν, έτσι το ανέβαλα για το επόμενο Σαββάτο... Τους είχα ετοιμάσει κάτι πράγματα μια που ήταν η τελευταία φορά, τους τύπωσα τις φωτογραφίες απ' τις δραστηριότητες που κάναμε. Χεχε, Μάγδα, δεν αντιγράφω τον παιδικό του Βασίλη, απλά μου τις ζητούσαν συνέχεια, και τις μάζεψα όλες τώρα και τις τύπωσα. Γκρρρ... Τι θα κάνω όλη μέρα σπίτι;;; Ουφφφ....

Α, Μάγδα, για το νηπιαγωγείο που λες και την τουαλέτα, η δασκάλα μου είχε πει ότι θα τον πηγαίνουν κάθε μισή ώρα-είκοσι λεπτά στην αρχή. Αφού, όμως, τον είδαν έτσι αρνητικό, τον πηγαίνουν μια-δυο φορές τη μέρα, για να μην τον πιέζουν. Εν τω μεταξύ, χτες φτιάξαμε κέικ με τον Αντρέα. Το έβαλα στις αντιστάσεις, στους 150 βαθμούς, και πάλι κάηκε λίγο από πάνω... Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί. Ήμουν όλη την ώρα από πάνω του, μήπως και γίνει και το αφήσω περισσότερη ώρα και καεί, και το έβγαλα ακριβώς μόλις έγινε. Και πάλι άρπαξε όμως... Ουφ, αμάν πια... Το έξυσα πάντως και είναι τέλειο!

Γεια σας κορίτσια! Και ναι, σήμερα έγινε το απίστευτο!!! Ο Αντρέας κάθισε δύο φορές στην τουαλέτα, από εφτά-οκτώ λεπτά κάθε φορά, μπορεί και περισσότερο!!!!!!!!! Χτες το απόγευμα πήρα τηλέφωνο τη δασκάλα και τη ρώτησα τι έγινε. Μου είπε ότι τον πήγαν μόνο μία φορά, και κάθισε για δύο δευτερόλεπτα και σηκώθηκε. Όταν τον ξαναπήγαν, είχε ήδη κάνει κακά, έτσι τον πήραν να τον αλλάξουν. Δεν τον ξαναέβαλαν, για να μην τον πιέζουν και εκνευριστεί. Σήμερα το πρωί που ξύπνησε, τον ρώτησα αν θέλει να καθίσει στην τουαλέτα για να διαβάσουμε ένα παραμύθι, και δέχτηκε! Φυσικά, έκανε μία ώρα να διαλέξει παραμύθι, και τελικά, μαντέψτε ποιο διάλεξε! Την Κυρία Πεισματάρα!!!! Κάθισε, του διάβαζα το παραμύθι, και ζήτησε και δύο φορές χαρτί να σκουπιστεί! Φυσικά δεν έκανε τίποτα, ούτε τσίσα ούτε κακά, αλλά το σημαντικό είναι ότι κάθισε. Μετά εγώ ξανακοιμήθηκα, κι όταν ξύπνησα, έφαγα πρωινό και συνήλθα, του είπα να ξαναπάμε και πάλι δέχτηκε! Πήραμε τον Κύριο Σκουντούφλη, τον διαβάσαμε, πάλι δεν έκανε τίποτα, αλλά τουλάχιστον πάλι κάθισε! Στο τέλος τράβηξε και το καζανάκι κατενθουσιασμένος! Λέτε ν' αρχίσει ν' αλλάζει κάτι; Απλά του φοράμε πάνα, γιατί δεν έχω τις αντοχές να τον κυνηγάω και να μαζεύω από κάτω κακά και τσίσα... Λάθος αυτό, το ξέρω, τουλάχιστον μπαίνει στο πνεύμα... Μάγδα πολύ ωραία αυτά που σας έδωσαν στο σχολείο του Βασίλη! Κι εμένα μ' αρέσουν πολύ οι φωτογραφίες. Χτες ο Αντρέας έφερε στο σπίτι δύο δωράκια για τη γιορτή του πατέρα! Μια καρτούλα που έφτιαξε αυτός. Στο εξώφυλλο έχει μια καρδούλα και στο κέντρο της καρδούλας μια φωτογραφία του Αντρέα. Γύρω-γύρω φιογκάκια. Μέσα έχει κολλημένο ένα κείμενο για το πόσο σούπερ ντούπερ τέλειος μπαμπάς είναι ο μπαμπάς του (καλά, οκ...) και αυτοκόλλητα και πίσω το έχει απλά χρωματίσει λίγο με παστέλ. Το άλλο δωράκι ήταν ένα μπρελόκ με χάντρες και ρόδι (όχι αληθινό ρόδι!). Μου τα έδειχνε κατενθουσιασμένος από το πεζοδρόμιο όταν ήρθαν! Μετά όλη μέρα επεξεργαζόταν την κάρτα, ξεκολλούσε τα αυτοκόλλητα, τα ξανακολλούσε, κ.λπ.! Πήραμε και το νονό του στο σκάιπ και του τα έδειξε όλο καμάρι! Τι σύμπτωση κι αυτή, που πριν λίγες μέρες ήρθε ο ξάδελφος απ' την Αυστρία, και ο Βασίλης θα είναι αυστριακός στη γιορτή! Και στο δικό μας νηπιαγωγείο ήταν με παραδοσιακές στολές τα παιδάκια και υποτίθεται διαφήμιζαν τη χώρα τους για τουρισμό. Όταν λέω "λεκανίτσα", εννοώ μια λεκανίτσα με νερό για να πλένουμε το μωρό με βρεγμένο βαμβάκι. Μωρομάντηλα μόνο έξω χρησιμοποιούμε, και στο μπάνιο το πλένουμε μόνο όταν έχει κάνει πολλά κακά και έχει πασαλειφτεί. Μόνη μου δεν μπορώ να το πλένω, νομίζω υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος τρόπος, αλλά δεν τον ξέρω... Άσε που φοβάμαι μη μου φύγει το μωρό απ' τα χέρια. Ο Αντρέας πάντως ήταν τόοοοσο κινητικός, που δεν υπήρχε περίπτωση να τον κουμαντάρω με ένα χέρι. Εδώ μπάνιο τον κάναμε, και έπρεπε να τον κρατάει κάποιος γερά και με τα δύο χέρια, και ο άλλος να τον πλένει. Όσο για το νιπτήρα, η βρύση και στα δύο μπάνια είναι χαμηλή, οπότε δε χωρούσε με τίποτα. Άσε που δε θέλω να γεμίζει κάθε λίγο ο νιπτήρας σκατουλάκια! Τον Αντρέα ακόμα έτσι τον αλλάζουμε, με βαμβάκι και νερό, και όταν λερώνεται πολύ, μπάνιο. Τι γλύκας ο Βασίλης!!!!!! Καλά, εμάς οι γονείς μου ούτε μεγάλους δε μας άφηναν να βλέπουμε μόνοι μας τηλεόραση. Μεγάλους εννοώ γυμνάσιο... Σήμερα το πρωί που ξύπνησε ο Αντρέας ήθελε γάλα και νινονίνα. Νινονίνα είναι ένα βιβλίο για δύο αδελφάκια, το Νίνο και τη Νίνα, αλλά αυτός το λέει όλο μία λέξη! Του λέω ότι η σειρά που θα ακολουθήσουμε είναι, να αλλάξουμε πάνα, μετά Νίνο και Νίνα και μετά γάλα. Παίρνω μια πάνα και τον αλλάζω όπως ήταν στο κρεβάτι, οπότε μου λέει "Γίνεται να αλλάτσουμε στο κιεβάτι; Μόνο εις τον πάγκον γίνεται"!!!!! Για ποια βάφτιση λες καλέ; Άντε, πάω να ποτίσω λίγο τα φυτά στη βεράντα και να κάνω κάτι εκτυπώσεις για το Κατηχητικό, που σήμερα είναι η τελευταία μέρα! Το απόγευμα παίζει η Ελλάδα στο Μουντιάλ, ο άντρας μου φυσικά θέλει να δει τον αγώνα, κι εγώ δε βρήκα κανένα για να κάνουμε οτιδήποτε... Κλαααψ...

Καλέεε;;; Πού χαθήκατε όλες;;;

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εγώ πήγα το πρωί επιτέλους και πήρα πέδιλα και καλοκαιρινές παντόφλες, γιατί δεν μπορούσα άλλο με τα κλειστά. Έβαψα και τα νύχια των ποδιών μου, γιατί δεν μπορώ με τίποτα να φοράω ανοιχτό παπούτσι και να έχω άβαφα νύχια, και σήμερα επιτέλους θα φορέσω κάποιο από τα καλοκαιρινά μου που μέχρι τώρα καθόταν άπραγο στη ντουλάπα, αφού μέχρι τώρα μόνο τρία κομμάτια φορούσα, τα μοναδικά που πήγαιναν με τα δύο ζευγάρια μπαλαρίνες που έχω! Ήρθα σπίτι, έβαλα ρεβίθια στο φούρνο και έκανα κι ένα συμμάζεμα... Χτες στο σχολείο ξεκουραστήκαμε, έγραψα τα μισά πρακτικά, γιατί για τα άλλα μισά εκκρεμούν κάποια πράγματα, και μετά έπαιζα με την κόρη του θεολόγου. Μόλις έφτασαν, ήρθε γραμμή πάνω μου, και μου λέει "θα παίξουμε πάλι εκείνο το παιχνίδι;" (Ζωγράφισέ το)!!! Έτσι, παίξαμε αρκετά. Εν τω μεταξύ, σε κάποια φάση ήρθε μια μαθήτρια και μας έφερε αφέλια (κυπριακή τηγανιά με κρασί και κόλιανδρο), πληγούρι και γιαούρτι!!! Κι όχι από μια πιρουνιά για τον καθένα, κανονικές μερίδες!!! Τώρα τι την έπιασε δεν ξέρω. Μας είπε ότι χαίρεται πολύ να μαγειρεύει για άλλους. Βασικά, νομίζω ότι ήθελε να παινέψουμε τη μαγειρική της, και όχι άδικα, αφού το φαγητό ήταν τέλειο! Ο Αντρέας συνεχίζει να αρνείται να καθίσει στην τουαλέτα. Είπα στη μάνα μου να δοκιμάσει χτες το απόγευμα, αλλά ο μικρός δε δεχόταν καν. Δεν είναι ότι κάθεται και δεν κάνει τσίσα ή κακά, απλά ΔΕΝ ΚΑΘΕΤΑΙ ΚΑΘΟΛΟΥ. Νομίζω ότι το θεωρεί χάσιμο χρόνου. Θέλει όλη την ώρα να παίζει και να κάνει κάτι, γι' αυτό άλλωστε πιστεύω δε λέει και τα κακά. Όταν πρέπει να τον αλλάξουμε, γίνεται μάχη. Δε θέλει με τίποτα να παρατήσει τα παιχνίδια του, και την ώρα που τον αλλάζουμε, θέλει να κρατάει κάποιο παιχνίδι ή εφευρίσκει εκείνη την ώρα κάποιο παιχνίδι και παίζει με τον μπαμπά του (αφού αυτός τον αλλάζει). Η δασκάλα είπε ότι θα δοκίμαζε και σήμερα, αλλά δε νομίζω να άλλαξε κάτι. Νομίζω ότι δε θα τον πιέσω άλλο, δεν είναι έτοιμος, θα έχει και το στρες του καινούριου μωρού τώρα, δεν υπάρχει λόγος να τον τρελάνουμε! Μάγδα εγώ γενικώς έχω υπομονή, αλλά με τον Αντρέα συνήθως εξαντλείται, ειδικά όταν βγαίνει έξω και παίζει με τα χώματα. Παίζει λίγο, παίζει πολύ, σε κάποια φάση αρχίζει να τα πετάει παντού, ακόμα και στα μαλλιά του ή στην κάτω βεράντα, ε, κάπου εκεί θα του φωνάξω, δε γίνεται αλλιώς... Με τον άντρα μου, δεν το συζητάμε, κάνει τα πάντα για να μου εξαντλήσει την υπομονή μου... Κι εγώ είμαι ανθεκτική στη ζέστη, αλλά το νεογέννητο δε νομίζω να είναι και τόσο... Δεν ξέρω αν όντως ισχύει αυτό με το νερό και το κλιματιστικό, αλλά ούτως ή άλλως παίρνω ποτήρι με νερό για το βράδι και θα έχουμε φυσικά και τη λεκανίτσα με το νερό για να αλλάζουμε το μωρό όταν θα ξυπνάει το βράδι. Τον Αντρέα δεν παίζει να τον πιέσουν στο σχολείο. Άλλωστε, και τη δασκάλα χτες την είδα διστακτική, κατάλαβε κι αυτή ότι δεν είναι έτοιμος, απλά δεν ήθελε να τα παρατήσει απ' την πρώτη μέρα, γι' αυτό είπε να δοκιμάσουν και σήμερα... Καγκουράκι δε νομίζω ότι τους πηγαίνουν όλους μαζί στην τουαλέτα στο σχολείο. Άλλωστε, κάθε παιδί έχει τις δικές του ανάγκες. Ευχαριστώ για τα λινκ, αλλά ο άντρας μου σήμερα πήγε και σε τρίτο σούπερ μάρκετ, ρώτησε και υπαλλήλους και δεν είχαν κανονική συσκευασία, μόνο τις πανάκριβες. Α, τους ακούω, ήρθαν!

Ανθή, προσπάθησε να μπεις από εδώ στην ομάδα: http://mammyland.com/groups/2-%CF%84%CE%BF-%CE%BC%CF%85%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CF%8C-%CE%BA%CE%B1%CF%86%CE%B5%CE%BD%CE%B5%CE%B4%CE%AC%CE%BA%CE%B9/

Επέστρεψα! Μάγδα σίγουρα ο άντρας μου είναι της υπομονής... Η ατάκα που ακούω απ' αυτόν συνέχεια είναι "να μάθεις να περιμένεις". "Μα δεν κάνω και τίποτε άλλο μαζί σου τόσα χρόνια" του απαντώ. Γενικώς προσπαθώ να κάνω υπομονή, αλλά στη φάση που είμαι τώρα, δεν μπορώ πάντα να είμαι υπομονετική. Είναι μεγάααααλη αρετή πάντως η υπομονή, και πολύ βασική στη συμβίωση και στο μεγάλωμα των παιδιών. Εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα να με αγγίζουν. Οκ, δεν εννοώ, βέβαια, να με χουφτώνουν , αλλά σε λεωφορεία, κ.λπ. δεν είχα ποτέ πρόβλημα. Εδώ, βέβαια, δεν τίθεται τέτοιο θέμα, γιατί οι δημόσιες συγκοινωνίες υπολειτουργούν, και πηγαίνουμε παντού με το αμάξι. Πάντως, μου άρεσε που στη Θεσσαλονίκη είχαμε τα λεωφορεία και δε χρειαζόταν να ανησυχώ για αμάξια, διπώματα οδήγησης, κ.λπ. Κι εμένα ξεφυτρώνουν συνέεεχεια δουλειές, αλλά τις περισσότερες απλά δεν τις κάνω! Περιμένω την καθαρίστρια ως σωτηρία εξ ουρανών! Κι ο Αντρέας είχε σηκωθεί 6.5 μηνών, κατ' ακρίβειαν έξι μηνών και τριών εβδομάδων, αλλά ευτυχώς δεν προσπαθούσε να σκαρφαλώσει, ή μάλλον έκανε κάποιες προσπάθειες, όχι και τόσο πετυχημένες. Εμάς, όμως, έκανε το άλλο: έπαιζε σαν τρελλός μέσα στην κούνια και κουτουλούσε από δω κι από κει, παρ' όλο που είχαμε βάλει δύο πάντες! Εγώ ευτυχώς δεν έχει τύχει να τσακωθώ με κόσμο απ' τη δουλειά. Είμαστε και λίγοι, και είναι ό,τι χειρότερο να πρέπει να συνεργάζομαι καθημερινά με κάποιον με τον οποίο θα έχω τσακωθεί. Βέβαια, δεν είχα ποτέ μου και πρόβλημα με κανέναν, εκτός από την πρώην διευθύντρια, αλλά δεν είχε νόημα να τσακωθώ μαζί της, αφού ήταν λες και μιλούσα σε τοίχο. Η πλάκα ποια είναι; Ότι τώρα που φεύγω εγώ απ' το σχολείο, ξανάρχεται αυτή!!! Μάλλον, δηλαδή, γιατί έκανε ένσταση, αφού, η αλήθεια είναι ότι είναι άδικη η μετάθεσή της, αλλά δεν ξέρουμε αν θα γίνει δεκτή η ένσταση. Πάντως, δεν έχω το άγχος ότι μπορεί να την ξαναβρώ! Ούτε κι εγώ βάζω τίποτα στα μούτρα μου. Ούτε ντεμακιγιάζ, ούτε κρέμες, κ.λπ. Πιστεύω ότι όλα αυτά είναι χημικά και επιβαρύνουν το δέρμα. Άλλωστε, προς το παρόν, δεν τα χρειάζομαι. Αφήστε που σε κάποια φάση μου έλεγε μια ξαδέλφη μου, μικρή σε ηλικία (αυτή που ερχόταν και της διάβαζα, αν θυμάστε, και τώρα ούτε τηλέφωνο δεν παίρνει...), ότι, όταν γίνω τριάντα θα φανούν τα αποτελέσματα του γεγονότος ότι κοιμάμαι χωρίς να ξεβαφτώ, και της λέω "μα αφού είμαι ήδη πάνω από τριάντα!". Ανθή κι εγώ σκοτωνόμουν με τον αδελφό μου! Όλα τα αδέλφια έτσι είναι. Κάπου είχα διαβάσει ότι μια μέθοδος αντιμετώπισης είναι να μη δίνεις σημασία, γιατί λέει, τσακώνονται μόνο και μόνο για να τους δώσεις σημασία. Λίγο χαζό μου φάνηκε, αλλά ξέρω 'γω; Βάσω κι εμάς εκκρεμεί ένα εμβόλιο και θα πρέπει κάποια στιγμή να το πάρουμε απόφαση να το κάνει! Ο Αντρέας νομίζω από κιλά είναι 13.5, από ύψος ήταν 91 το Γενάρη, φαντάζομαι θα έχει ψηλώσει λίγο από τότε! Κι εμάς ορθοπεδικά παπούτσια φοράει. Τώρα έχει κάτι αθλητικά παπούτσια, και δεν μπορώ να καταλάβω αν είναι ορθοπεδικά, αλλά νομίζω είναι. Όλες αυτές τις εξετάσεις, σε οφθαλμίατρους, οδοντίατρους και αναλύσεις αίματος, εμείς δεν τις έχουμε κάνει ποτέ στον Αντρέα. Δε μας είπε κάτι σχετικό ο παιδίατρος. Όταν θα πάμε για το εμβόλιο θα τον ρωτήσω. Είναι λογικό που δε ρυθμίζεται το σάκχαρο της μητέρας σου, είναι νωρίς ακόμα. Η μάνα της κουμπάρας μου που έπαθε εγκεφαλικό, έκανε πάνω από ενάμιση μήνα να ρυθμίσει την πίεση. Απλά να κοιτάξετε τα χάπια της, μήπως και δεν τη βοηθούν και πρέπει να πάρει άλλα. Χριστίνα ο ανεμιστήρας οροφής μου φαίνεται ό,τι χειρότερο για νεογέννητα. Κάνει να τους φυσάει, ενώ είναι ιδρωμένα; Γιατί δεν υπάρχει περίπτωση να μην είναι ιδρωμένο το μωρό σε κάποια φάση μες στον Ιούλιο και τον Αύγουστο... Για ανεμιστήρα ήξερα ότι μπορείς να τον βάλεις σε λειτουργία, αλλά να μη φυσάει στο μωρό, να είναι γυρισμένος αλλού. Τώρα αυτό δε θα είναι και πολύ αποτελεσματικό φαντάζομαι.Το κλιματιστικό που θέλουμε να πάρουμε, μόλις πιάσει τη θερμοκρασία που του βάζεις, σταματά να λειτουργεί. Επίσης, εννοείται ότι θα έχουμε λίγο ανοιχτό το παράθυρο και την πόρτα του δωματίου, και θα βάλουμε και κάποιο δοχείο με νερό για να υγραίνεται η ατμόσφαιρα (τώρα αυτό ισχύει; Η πεθερά μου μας το είπε, οπότε έχω κάθε λόγο να το αμφισβητώ!). Άντε, σας αφήνω κορίτσια, ευτυχώς σήμερα έχουμε σχολείο, κι έχω να γράψω πρακτικά, ουουουου...

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμείς καλά, εγώ κουρασμένη... Πήγα σήμερα στη Δημοτική Βιβλιοθήκη ν' αλλάξω τα βιβλία που είχα, και να βρω και κάτι που χρειαζόμουν για ένα άρθρο. Κάτι βρήκα, αλλά όχι ακριβώς αυτό που ήθελα. Μετά πήγα και πήρα πετσέτες και σελτεδάκια της Γεωργίας. Πετσέτες πήρα κάτι πολύ ωραίες, εντελώς κοριτσίστικες, σε σκούρο και ανοιχτό γαλάζιο! Χεχε, όου γιές! Σιγά μην έπαιρνα ροζ! Σελτεδάκια πήρα τρία, αφού έχουμε και πολλά απ' τον Αντρέα. Είναι λευκά, βέβαια, με χρωματιστό περίγραμμα. Το ένα είναι κίτρινο, το άλλο πράσινο, ε, το άλλο έκανα την παραχώρηση και πήρα ροζ!!! Νομίζω αρκετά ροζ πράγματα πήρα! Όλα αυτά μες στον ήλιο και τον καύσωνα, αλλά όταν γύρισα σπίτι, με περίμενε μια ευχάριστη έκπληξη. Ο άντρας μου είχε σφουγγαρίσει και είχε φτιάξει μακαρονάδα! Καλά, το δεύτερο το είχαμε συμφωνήσει, το πρώτο, όμως, δεν το περίμενα! Μετά πήγαμε μαζί και πήραμε τον Αντρέα απ' το σχολείο, γιατί είχαμε πει σήμερα να δοκιμάσουν για πρώτη φορά να τον βάζουν στην τουαλέτα και ήθελα να ρωτήσω εγώ τη δασκάλα. Μας είπε ότι δεν ήθελε καθόλου, δε δεχόταν να του κατεβάσουν την πάνα-βρακάκι για να καθίσει, και τη δεύτερη φορά δε δέχτηκε με κανένα τρόπο να καθίσει. Είπαμε να δοκιμάσουν και αύριο και βλέπουμε, για να μη σταματήσουμε τις προσπάθειες από την πρώτη μέρα. Πάντως, το βλέπω ότι δεν είναι έτοιμος ακόμα, και δε θέλω να τον πιέσω. Βασικά, νομίζω ότι βαριέται, γιατί δεν είναι παιδί που κάθεται σε ένα σημείο χωρίς να κάνει τίποτα. Και κακά που κάνει στην πάνα, δεν κρύβεται για να τα κάνει, ούτε κάθεται σε ένα σημείο, κ.λπ. Συνεχίζει απλούστατα να παίζει, και παράλληλα, κάνει και κακά! Πάνες-βρακάκι που λέτε, ψάχναμε μισή ώρα και δεν βρήκαμε τίποτα πέρα απ' αυτές που σας είπα. Δεν ξέρω, δεν κοιτάξαμε καλά, πάντως δεν βρήκαμε τίποτα... Ουφ, δεν μπορώ να πηγαίνω για ψώνια και να μη βρίσκω αυτό που θέλω... Μήπως μπορεί κάποια να μου στείλει κάποιο λινκ με τις σχετικές πάνες; Γιατί άμα δίνουμε δέκα ευρώ για δώδεκα πάνες, θα χρειαστούμε μια περιουσία, αφήστε που, ούτως ή άλλως, δεν πρόκειται να κόψει τις πάνες τώρα κοντά... Ουφ, τώρα πάλι μου τον άφησε και χάθηκε στα έγκατα του γραφείου... Ο μικρός βρήκε έξω, σκόρπισε όλα τα χώματα στη βεράντα, φυσάει κιόλας, μια ώρα να τον πείσω να μπει μέσα, και τώρα στριφογυρίζει ασταμάτητα. Και μόνο που πρέπει συνέεεεχεια να μιλάω, να του εξηγώ το ένα, να παίζουμε το άλλο, κουράζομαι. Και να έχω και τον άντρα μου να μου λέει "βάλ'του λίγη τηλεόραση". Αμάν πια με την τηλεόραση, δε γίνεται να είναι μόνιμη λύση τα παιδικά... Επειδή αυτόν τον άφηναν οι γονείς του μπροστά σε μια οθόνη και έχει καταντήσει να μην μπορεί να διαβάσει πέραν της μίας σελίδας, σημαίνει ότι πρέπει να κάνουμε και το παιδί μας έτσι; Τέλος πάντων, σήμερα το πρωί που ξύπνησε ο Αντρέας και του άλλαζα πάνα, μου λέει "θέλω τη Γεωγία". Του λέω "τι να την κάνεις;" και μου απαντά "να τη φιλήσω"!!! Φυσικά, εννοούσε την κοιλιά μου, όχι την κανονική Γεωργία! Τώρα μου ζητάει Πέππα, του λέω "σε λίγο, γιατί κάτι γράφω" και μου κάνει "δε θέλω να παιχνιδίσω"! Σας φιλώ, θα ξαναμπώ μετά να σας σχολιάσω.

Γεια σας κοριτσάκια! Όλα καλά; Εγώ είμαι πολύ κουρασμένη. Το πρωί είπαμε με τον άντρα μου να πάμε να δούμε για κλιματιστικό. Πήγαμε σε δύο καταστήματα, αλλά ήταν πάρα πολύ ακριβά αυτά που είδαμε... Ουφφφ... Γκρρρ... Τα νεύρα μουυυυ... Αν είναι κάτι που με εκνευρίζει τρομερά, είναι να πηγαίνω για ψώνια και να μη βρίσκω τίποτα... Λέγαμε να πάρουμε το ίδιο που έχουμε στο δωμάτιο του Αντρέα, που μας κόστισε νομίζω 300 ευρώ, και κάπου τόσο υπολόγιζα και τώρα, αλλά οι τιμές ξεφεύγουν, περίπου 200 ευρώ ακριβότερα... Την προηγούμενη φορά είχε μιλήσει ο νονός μου στον ιδιοκτήτη του ενός απ' τα καταστήματα, και μας είχε κάνει καλή τιμή. Νομίζω το ίδιο θα πρέπει να γίνει και τώρα... Άλλωστε, από το κατάστημα αυτό πήραμε όοοολο τον οικιακό μας εξοπλισμό: φούρνο, ψυγείο, πλυντήριο, τηλεόραση, κλιματιστικό για το δωμάτιο του Αντρέα και δε θυμάμαι τι άλλο! Μετά πήγαμε σούπερ μάρκετ και αγοράσαμε διάφορα. Κοιτάξαμε για πάνες-βρακάκι, και βρήκαμε μόνο κάτι συσκευασίες των 10, 12, 14, κάπου τόσο, δεν είχε συσκευασία με περισσότερες, και έκαναν όλες πάνω από δέκα ευρώ. Δηλαδή, αν θέλω πέντε πάνες τη μέρα και αυτό κρατήσει για ένα μήνα, πόσα λεφτά θα δώσω; 300 ευρώ; Θα μου κοστίσει δηλαδή περίπου όσο το κλιματιστικό; Πήραμε, βέβαια, να δούμε αν θα λειτουργήσει. Ευτυχώς για μεσημέρι είχε φτιάξει η μάνα μου γεμιστά, και φάγαμε εκεί. Είπα στον άντρα μου να μιλήσει με τη δασκάλα και να της πει ότι αύριο θα του φορέσουμε την πάνα-βρακάκι, κι άμα είναι να αρχίσουν σιγά-σιγά να τον βάζουν στην τουαλέτα, αλλά, φυσικά, το ξέχασε... Κλασικά, δεν περίμενα τίποτε άλλο... Μετά το φαγητό, λέμε να αφήσουμε για καμιά ώρα τον Αντρέα στους γονείς μου, και να περάσει μετά ο άντρας μου να τον πάρει, επειδή ο μικρός ζητούσε μια το ένα παιχνίδι και μια το άλλο. Πάω να τον χαιρετήσω, και μου λέει με ένα παραπονεμένο ύφος "μη φύγετε". Τον ρώτησα αν θέλει να έρθει μαζί μας, όχι, ήθελε να μείνει στη γιαγιά. Τελικά, όμως, το πήρε απόφαση και ήρθε μαζί μας στο σπίτι, οπότε καταλαβαίνετε... Μπούρου-μπούρου, με τρέλανε. Βγήκε στο μπαλκόνι κι έπαιζε με τα χώματα, τα σκόρπισε παντού κι έπρεπε να τα μαζέψω, έλεγα στον άντρα μου να τον πάει βόλτα για να κοιμηθεί "σε πέντε λεπτά" "τώρα σε λίγο", "τώρα να φάω ένα παγωτό", τα κλασικά... Να του λέω ότι κουράστηκα και να μου απαντά "κι εγώ δεν είμαι κουρασμένος; Εγώ δεν έχω δικαίωμα να καθίσω;". Τώρα θα συγκριθούμε εμείς οι δύο; Εγώ είμαι με την κοιλία στο στόμα. Τελικά αποφασίζει να πάρει τον Αντρέα βόλτα, κι ο Αντρέας ήθελε να ζωγραφίσει. Του δίνει κόλλα, ζωγραφίζει κάτι, τελειώνει και τον πείθω να πάει στον μπαμπά να του πει να πάνε βόλτα. Πηγαίνει ο μικρός στον μπαμπά και του το λέει, και τι του απαντά ο άλλος; "Σε πέντε λεπτά". Δηλαδή, θα προσαρμοστεί το μωρό στα παιχνίδια που παίζει ο μπαμπάς του στον υπολογιστή; Πόσο μυαλό πια;;; Ευτυχώς τελικά τον πήγε, κι έφαγα κι εγώ ένα τεράσιο παγωτό φράουλα-βανίλια και πρόσθεσα και μαρμελάδα φράουλα, και συνήλθα, χιχι! Για το απόγευμα έλεγα να πηγαίναμε καμιά βόλτα στο πανηγύρι, αφού σήμερα δεν έχω σχολείο, αλλά χάλασε ο καιρός, γκρρρ... Φυσάει, συννέφιαζε και πού και πού μπουμπουνίζει κιόλας... Πήρα μια φίλη μου για να βρεθούμε, αλλά λέει, αν έρθουν Λάρνακα (μένουν σ' ένα χωριό εδώ κοντά), θα πάνε στο πάρκο, γιατί τα παιδιά της δε μαζεύονται στο πανηγύρι. Παίρνω μια άλλη, μου λέει έχει καθαρισμό προσώπου... Μες στη γκρίνια είμαι σήμερα... Καγκουράκι κι εμάς ο Αντρέας πέντε μηνών γύρισε από ανάσκελα μπρούμυτα, και τον βάλαμε στο πάρκο σ' αυτήν την ηλικία, αλλιώς ήταν επικίνδυνος. Θυμάμαι σε κάποια φάση τον είχα στο χαλάκι που τον έβαζα κι έπαιζε, και πήγαινε συνέχεια στην άκρη, ώσπου τελικά έπεσε στο πάτωμα. Δεν είχε χτυπήσει, αλλά τρόμαξε κι έκλαιγε. Πολύ κουραστικό το πρόγραμμά σου... Δε θα το άντεχα με τίποτα... Όσο για το τάντεμ, είναι λογικό να αισθάνεσαι αρνητικά συναισθήματα που θηλάζει κι ο Νικόλας. Καλά, πολύ γέλασα με το "θηλάζει λες και δεν υπάρχει αύριο"!!! Για τα κρεβάτια που λες, αυτό που περιγράφεις με τα δύο υπερυψωμένα κρεβάτια φαίνεται το πιο πρακτικό, αλλά δε θα κλείνει πολύ ο χώρος έτσι; Θα έχεις ένα αρκετά μεγάλο χώρο κάτω απ' το κρεβάτι, που θα το κάνεις κάτι σαν ντουλάπα δηλαδή; Αισθητικά δε μ' αρέσει, αλλά ίσως είναι το καλύτερο από άποψη χώρου. Αν πάρεις την άλλη με το συρόμενο κρεβάτι, μου φαίνεται πολύ πιο συμμαζεμένο, αλλά ο τοίχος που θα είναι ελεύθερος, ποιος θα είναι; Δίπλα απ' τα κρεβάτια; Είναι λίγο επικίνδυνο, μήπως πέσει κάτι, κ.λπ. Εμείς το χαλί του σαλονιού το πήγαμε στο καθαριστήριο, και το χαλί του δωματίου του Αντρέα το έπλυνε ο άντρας μου, θα θυμάστε, με το ξένο νερό! Όλες τις άλλες δουλειές τις κάνουμε όταν είναι ο Αντρέας στον παιδικό, αλλιώς δε γίνεται. Εσύ, βέβαια, έχεις και τα άλλα δύο στο σπίτι... Όντως ο Αντρέας έχει σχετικά προσεγμένη διατροφή, αλλά όλο παραχωρήσεις κάνουμε τώρα τελευταία... Α, χτες είχα φτιάξει κοτόπουλο στη γάστρα, προσπάθησε η μάνα μου να του δώσει το απόγευμα, δεν ήθελε και το έφτυνε (δεν του αρέσει και πολύ το κρέας και το κοτόπουλο και πρέπει να το κόψεις σε πάρα πολύ μικρά κομματάκια για να το φάει), και φυσικά, βρήκε να μου πει ότι μάλλον δεν ήταν καλά ψημένο, γιατί δυσκολεύτηκε να το κόψει... Ανθή μπράβο που σχεδόν τελείωσες με τις δουλειές! Κι εγώ έκανα ένα σημαντικό βήμα! Πήρα τηλέφωνο την καθαρίστρια και θα έρθει την άλλη Πέμπτη!!! Κι εγώ δε θα στενοχωριόμουν αν είχα δουλειά. Σήμερα δεν ξέρω πώς θα περάσει η μέρα... Λοιπόν, για τη ζέστη και τα κλιματιστικά που ρώτησα, εδώ η θερμοκρασία ανεβαίνει πάρα πολύ, και δε γίνεται με κανένα τρόπο να μην βάζουμε καθόλου κλιματιστικό. Δηλαδή, εμείς αντέχουμε μια χαρά με έναν ανεμιστήρα, αλλά το νεογέννητο δε νομίζω ότι θα κάνει τους ίδιους συμβιβασμούς. Τον Ιούλιο και τον Αύγουστο η θερμοκρασία φτάνει στους 35 και 37 βαθμούς, οπότε καταλαβαίνετε... Επίσης, το βράδι στο δωμάτιο, κλείνουμε το στόρι και αφήνουμε ανοιχτό το τζάμι, αλλά μπαίνει ελάχιστος αέρας. Εμείς μέχρι τώρα συμβιβαζόμασταν με έναν ανεμιστήρα στις μεγάλες ζέστες, αλλά δεν μπορώ να έχω ανεμιστήρα να φυσάει στο βρέφος. Για τον ίδιο λόγο βάλαμε και κλιματιστικό στο δωμάτιο του Αντρέα. Οπότε, το κλιματιστικό είναι αναγκαίο. Πιστεύω, όμως, ότι μέσα στη μέρα, που έχουμε ανοιχτά από παντού, φυσάει και έχει κάποια σχετική δροσιά, αν έχω το μωρό με την πάνα μόνο, δεν είναι ανάγκη να βάζω κλιματιστικό. Το μακρυμάνικο, πάντως στο κλιματιστικό νομίζω θα χρειαστεί. Θα δούμε, βέβαια και στην πράξη. Μαρίνα φιλιά! Σας αφήνω κοριτσάκια! Τα λέμε!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμείς καλά, σήμερα πάλι ξέχασε να βάλει ο άντρας μου ξυπνητήρι, κι ευτυχώς σε κάποια φάση ξύπνησα και κοίταξα το ρολόι, και ήταν 8.12! Ευτυχώς δεν αργούμε και πολύ να ετοιμαστούμε! Χτες δεν κάναμε τίποτα, καθίσαμε σπίτι και χαλαρώσαμε και το απόγευμα-βράδι πήγα μια βόλτα στους γονείς μου με τον Αντρέα. Στο πανηγύρι χτες δεν πήγαμε, γιατί τέτοια μέρα γίνεται Ο χαμός, και είναι όπως περιγράφει η Ανθή, δεν μπορείς ούτε να περπατήσεις. Θα ξαναπάμε αύριο που είναι πάλι σχολική αργία, αφού είναι του αγίου Βαρνάβα. Μάγδα μια χαρά τα ξαδέλφια! Εγώ, όπως λέει και η Ανθή, (μα καλά, τέτοια συμφωνία σήμερα με την Ανθή; ), δυστυχώς απομακρύνθηκα από τα ξαδέλφια μου, όχι με δική μου πρωτοβουλία πάντως. Π.χ. μια πρώτη ξαδέλφη που έχω, γύρω στα 40, ήρθε στην κλινική να με δει όταν γέννησα, κι από κει και πέρα, τίποτα. Πάντα έχει μια δικαιολογία, και για τη βάφτιση του Αντρέα και για τα γενέθλιά του... Πάντως, οι πόνοι περιόδου είναι και ένδειξη εγκυμοσύνης. Εγώ και στις τρεις φορές που έμεινα έγκυος είχα έντονους πόνους περιόδου. Αυτό με τον ξάδελφο που λες, το είχε πάθει μια φίλη μου, μόνο που τα είχανε φτιάξει! Δεν ξέρω πόσο είχαν προλάβει να προχωρήσουν, δε νομίζω πολύ, και ανακάλυψαν τελικά τη συγγένεια. Ήταν τρίτος ή τέταρτος ξάδελφος, όμως, οπότε μπορούσαν και να παντρευτούν, αλλά μπήκαν στη μέση οι μανάδες και χτυπιούνταν ότι "θα μας κάψει ο Θεός", τον επηρέασαν αυτόν πάρα πολύ, και τελικά χώρισαν... Ανθή, κλείσε το ραντεβού για τη μαστογραφία, δεν είναι να τ' αφήνουμε αυτά τα πράγματα! Το θέατρο πώς ήταν; Βάσω, εντάξει, μια χαρά φαίνεται να πηγαίνει η μητέρα σου! Μην αγχώνεσαι εσύ, θα δεις ότι όλα καλά θα πάνε! Θα είναι λίγο δύσκολο στην αρχή, αλλά αν προσέχει και κάνει ό,τι της λένε οι γιατροί, θα συνέλθει! Κι ο πατέρας μου κάπως έτσι ήταν μετά το έμφραγμα (το 1988!), ανέβαινε τη σκάλα κι έπρεπε να κάνει και στάση γιατί κουραζόταν, αλλά μετά, με σωστή διατροφή και έλεγχο κάθε τόσο, δεν είχε προβλήματα. Τώρα που γέρασε, βέβαια, άσ'τα να πάνε, αλλά αυτά είναι μες στο πρόγραμμα... Η μητέρα σου πόσων χρονών είναι; Εγώ πήρα τηλέφωνο τον παιδίατρο για διάφορες πληροφορίες. Τον ρώτησα τι πρέπει να φοράω στο μωρό την αρχή, κ.λπ. Μου είπε ότι, όταν έχουμε κλιματιστικό, θα πρέπει να φοράει κοντομάνικο ζιπουνάκι, μακρυμάνικο φορμάκι και να το σκεπάζουμε με σεντονάκι. Αν χρειαστεί και με λεπτή κουβερτούλα. Για την πρώτη μέρα, ή έστω, για τις πρώτες ώρες, είπε να πάρω και χοντρή κουβέρτα. Μου είπε ότι πρέπει η θερμοκρασία να είναι γύρω στους 26 βαθμούς, γιατί 28 είναι ψηλή. Καλά, εδώ 26 βαθμούς δεν έχει, πρέπει να έχω το κλιματιστικό ΟΛΗ μέρα;;; Εσείς που γεννήσατε καλοκαίρι τι κάνατε;

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εμείς καλά, ευτυχώς τη γλιτώσαμε τη γαστρεντερίτιδα! Πάντως, πολύ μεγάλη χαζομάρα αυτό που έκανε η κοπέλα αυτή. Να είχε ο μικρός μύξα, να το καταλάβω, δεν είναι και τόσο σοβαρό. Να έκανε τις διάρροιες και τους εμετούς και να έπρεπε να τον πάει σχολείο (πηγαίνει α' δημοτικού) γιατί δεν είχε πού να τον αφήσει, άντε, και πάλι να το καταλάβω. Αλλά στην εκκλησία ήταν τόοοση βία πια να πάει; Γιατί και τα άλλα παιδιά (και τους ενήλικες) εξέθετε σε κίνδυο, και το ίδιο το παιδί ταλαιπωρήθηκε, μια που, προς το τέλος, παραπονιόταν ότι πονάει η κοιλιά του. Τέλος πάντων, εμείς ξαναπήγαμε στο πανηγύρι χτες. Ο Αντρέας κλασικά, σταματούσε όπου υπήρχαν παιχνίδια και τα επεξεργαζόταν. Όποτε του λέγαμε όμως να του αγοράσουμε κάτι, δεν ήθελε, με αποτέλεσμα να μην πάρουμε τίποτα, και όταν φύγαμε να κλαίει και να οδύρεται ότι θέλει παιχνίδι! Επιπλέον, διάφοροι μικροπωλητές πουλάνε κάτι μηχανάκια που βγάζουν σαπουνόφουσκες, και, για να τα διαφημίσουν, στέκονται στη μέση του δρόμου και τα βάζουν σε λειτουργία. Έτσι, όπως περπατάς, ξαφνικά κατακλύζεσαι από ένα σύννεφο σαπουνόφουσκας. Εννοείται ότι, μόλις τα βλέπει ο Αντρέας, αφήνει τα χέρια μας και τρέχει να πιάσει τις σαπουνόφουσκες! Περπατήσαμε και στη μαρίνα και είδαμε τα κότερα, και μετά καθίσαμε να φάμε λουκουμάδες, οι οποίοι καθυστέρησαν πάρα πολύ, γιατί οι λουκουματζήδες πλακώθηκαν μεταξύ τους και παράτησαν τους λουκουμάδες! Δεν έπεσε ξύλο, αλλά πολλές φωνές! Ήρθε και η αστυνομία (που κάνει περιπολίες για παν ενδεχόμενο). Όταν ηρέμησαν, άρχισαν και πάλι να σερβίρουν, αλλά εμάς μας ξέχασαν. Τελικά τους είπε ο άντρας μου και μας φέρανε αμέσως την παραγγελία, και μας έκοψαν κι ένα ευρώ, χαχα! Έφαγε κι ο Αντρέας λίγο, και λουκουμάδες, και σιάμιση που είναι μια τηγανίτα γεμιστή με κρέμα σιμιγδαλιού, χωρίς σιρόπι, μόνο με άχνη. Ουφ, δεν είναι κι ό,τι καλύτερο, αλλά είναι δυόμιση χρονών, δε γίνεται να μην τρώει ποτέ τίποτα αμαρτωλό... Όταν φεύγαμε είχε ένα κιόσκι που πουλούσε κουνελάκια και παπάκια. Εννοείται ότι ο Αντρέας κάθισε μισή ώρα και τα παρατηρούσε και ρωτούσε τη γυναίκα που τα πουλούσε τι τρώνε! Μάγδα μια χαρά με τον ξάδελφο! Ουφ, εγώ στεναχωριέμαι, γιατί με κάποια πρώτα ξαδέλφια που ήμασταν πάρα πολύ συνδεδεμένοι, χαθήκαμε τελείως, από τότε που τελείωσαν το σχολείο. Ο μεγάλος είναι 21 και σπουδάζει στην Αγγλία, κι όποτε έρχεται δεν παίρνει ούτε ένα τηλέφωνο, ενώ η μικρή είναι 18 και σπουδάζει στην Κύπρο, και επίσης δεν επικοινωνεί ποτέ... Για άλλα ξαδέλφια, ας μην πω τίποτα καλύτερα, ειδικά κάτι δεύτερα ξαδέλφια, να τα δω στο δρόμο δε θα τα αναγνωρίσω. Κι αν τα αναγνωρίσω εγώ, σίγουρα δε θα με αναγνωρίσουν αυτά (το λέω γιατί συνέβη). Θα είναι τέλεια αν πάτε Χριστούγεννα στη Βιέννη! Είχαμε πάει κι εμείς μια εκδρομή παλιά, Βουδαπέστη-Βιέννη, μέσα στα Χριστούγεννα! Είναι η καλύτερη εποχή για να πας. Ειδικά αν έχεις συγγενείς για να μείνεις, που ξέρουν κιόλας την πόλη και θα γυρίσετε μαζί, δεν υπάρχει καλύτερο! Ανθή τι ωραία που πήγατε εκδρομή! Άσ' τις δουλειές, αυτές δεν τελειώνουν ποτέ! Κι εμένα ο σύζυγος ξερογλείφεται για εκδρομές, αλλά τώρα δε γίνεται με τίποτα... Μια χαρά η ομαδούλα που κάνατε! Ήμουν κι εγώ σε μια τέτοια ομάδα στο φέισμπουκ, αλλά δυστυχώς δεν κολλούσα καθόλου, και τελικά αποχώρησα. Θα θυμάστε που έμπαιναν κάποιες στο ποστ μας και έγραφαν διάφορα... Χριστίνα βλέπω ο άντρας σου είναι παρόμοιου iq με το δικό μου... Ελπίζω να μην έπαθε τίποτα η καημένη η γυναίκα... Έχω ΠΗΤ 16 Ιουλίου. Βάσω πού είσαι; Μπες να μας ενημερώσεις! Σας φιλώ όλες!

Βάσω τι γίνεται η μητέρα σου; Α, ξέχασα να σας πω, σήμερα ξύπνησε ο Αντρέας κατά τις εφτάμιση και έστειλα τον άντρα μου για να του ετοιμάσει γάλα. Όπως ήταν στην κουζίνα, χτυπάει το κινητό. Αμέσως με έζωσαν τα φίδια. Ωχ, λέω, κάτι κακό έγινε για να μας παίρνουν τέτοια ώρα τηλέφωνο. Το απαντάει ο άντρας μου, από τον τρόπο που καλημέρισε, κατάλαβα ότι ήταν κάποιος απ' τους δικούς μου. Κατάλαβα, λέω, ή που κάποιος πέθανε ή που είναι στο νοσοκομείο. Τελικά ήταν η μάνα μου, για να μας πει να μην αργήσουμε να πάμε στην εκκλησία, γιατί επέσπευσαν λίγο τη Θεία Λειτουργία, για να μην αργήσουν μετά με τον εσπερινό, μια που σήμερα ο εσπερινός γίνεται το πρωί μετά τη Λειτουργία, κι όχι το απόγευμα. Γκρρρ... Μάγδα είναι καλό που αντιδρά καλά στη θεραπεία η γιαγιά του άντρα σου! Για το δικό σου θέμα υγείας, ευτυχώς που δεν είναι ανησυχητικό. Οι περισσότεροι γιατροί είναι της γνώμης να μην πειράζουμε ό,τι δεν είναι κακοήθες ή δεν έχει σκοπό να γίνει, γιατί έτσι, μπορεί να ξυπνήσουμε κάτι χειρότερο. Είναι βασική η οργάνωση όταν έχεις παιδιά. Εγώ απορώ πώς αντέχουν άλλοι με πέντε παιδιά... Ευτυχώς κι εμένα ο άντρας μου έκανε προχτές πολλές δουλειές. Χτες τα βασικά, και σήμερα ούτε αυτά, για να δούμε... Εγώ δεν το έχω με το χορό καθόλου, αλλά εφευρίσκω άλλες μεθόδους! Προχτές για να πείσω τον Αντρέα να μαζέψει τα τουβλάκια του, στήσαμε το κουτί τους, και τα πετούσαμε μέσα, ότι και καλά παίζαμε μπάσκετ.. Κάθε φορά που έβαζε μέσα, χειροκροτούσα, του έλεγα χίλια μπράβο, ή έκανα και καλά τον σπίκερ σε αναμετάδοση αγώνα! Έπιασε, και μάζεψε αρκετά, αλλά μετά έβγαλε όλα τα ζωάκια και τα άπλωσε στο πάτωμα... Τώρα να μην πω πώς είναι το σαλόνι... Πολύ γέλασα με τη ντομάτα! Συμφωνώ για τις πάνες ότι είναι και θέμα νεφρών, αλλά και θέμα γονιού. Ο Αντρέας, πάντως, παραμένει αρνητικός στο θέμα αυτό... Κι εμένα το στήθος μου ήταν φουσκωμένο στο θηλασμό, αλλά επειδή γενικώς είναι πολύ μικρό, δε φαινόταν ότι είναι φουσκωμένο. Φαινόταν κανονικό προς μικρό, χαχα! Μετά το θηλασμό ξεφούσκωσε εννοείται, αλλά δεν έπεσε, γιατί τι να πέσει; Αφού είναι μικροσκοπικό! Για τις κατσαρίδες συμφωνώ ΑΠΟΛΥΤΑ! Κι εγώ μερικές φορές σκέφτομαι ότι γι' αυτό και μόνο κρατάω τον άντρα μου! Αλλιώς δε χρησιμεύει και σε κάτι! Χριστίνα μεγάλο σπάσιμο αυτό με τον ύπνο. Ο Αντρέας δε με δυσκολεύει ιδιαίτερα, αλλά έχουμε την εξής ακολουθία: πρώτα φοράει ζιπούνι και πίνει γάλα. Είναι το στάδιο γνωστό ως "ζιπούνι και γάλα " (κανονικά, αν δεν νυστάζει πολύ, τραγουδιστά, αν νυστάζει λίγο και με κλαψούρισμα αν νυστάζει πολύ). Μετά το γάλα, κάνει λίγα ακροβατικά στον καναπέ, και τον πηγαίνει ο μπαμπάς του στο κρεβάτι. Ακολουθεί στάδιο πάλης και μαξιλαροπόλεμου. Μετά απ' αυτό, έρχομαι εγώ, ετοιμάζομαι και κλείνουμε το φως. Κάπου εκεί μαζεύεται. Αν έχει πολλή όρεξη, αρχίζει να ανάβει το λαμπατέρ στο κομοδίνο, να συνεχίζει να πετάει μαξιλάρια, κ.λπ. Τελικά, όταν ξαπλώνουμε, λέμε τραγούδια, καμιά προσευχή αν θέλει, κανέναν ύμνο και αρχίζει τις απορίες, τι είναι αυτό, τι είναι εκείνο, να πούμε τα χρώματα του τοίχου, και στριφογυρίζει ασταμάτητα. Εγώ ξαπλώνω ανάσκελα και δεν του δίνω πολλή σημασία και σε κάαααποια φάση κοιμάται. Ανθή, άντε ρε, κάνεις παρέα με πολλές κοπέλες απ' το μάμμυ ε; Το ταυτόχρονο μπάνιο να το καθιερώσεις. Κι εγώ φωνάζω στον Αντρέα, και ο άντρας μου περισσότερο, απλά σε κάποιες φάσεις δε γίνεται αλλιώς. Π..χ όταν είναι στο μπαλκόνι και βγάζει τα χώματα από μια γλάστρα (έχει μια δική του γλάστρα και περιορίζεται σ' αυτήν), και μετά αρχίζει και πετάει τα χώματα παντού στο μπαλκόνι, και μετά προσπαθεί να τα πετάξει στη βεράντα του από κάτω, κι όσο κι αν του λέω με το καλό, αυτός μου απαντά "όχι, πέπει να τελειώσω με τα χώματα νομίζω", τι να κάνω; Δε θα φωνάξω; Προσπαθώ να φωνάζω όσο το δυνατόν λιγότερο, αλλά κάπου απλά δε γίνεται... Όταν ακούω την από πάνω να φωνάζει στα παιδιά της, αισθάνομαι ανακούφιση, που δεν είμαι μόνο εγώ! Ο Αντρέας δεν έτυχε καμιά φορά να αποφύγει κάποιον! Πηγαίνει σε όλους. Τώρα αν αυτό είναι καλό, δεν ξέρω! Κλείνω με τις θεολογικές ανησυχίες του Αντρέα: Χτες βράδι του ψέλνω το απολυτίκιο της σημερινής γιορτής (Ευλογητός ει Χριστέ). Αντρέας: Μα τι είναι "αναείπσας;" (αναδείξας). Εγώ: Σημαίνει ότι τους βοήθησε να γίνουν κάτι, να κάνουν κάτι. Αντρέας: Α, να κάνουν εμετό. Και τι είναι "Χιστέ ο Θεός"; Εγώ: Του λέμε "Χριστέ που είσαι ο Θεός μας". Αντρέας: Και γιατί είναι ο Θεός; Εγώ: Επειδή είναι ο Θεός που έγινε άνθρωπος. Αντρέας: Και τι είναι "αναείπσας": (πάλι απ' την αρχή...). Σήμερα το πρωί: Πηγαίνουμε εκκλησία. Βάζω στο ραδιόφωνο μια εκπομπή κλασικής μουσικής, που εκείνη την ώρα μετέδιδε μια άρια από όπερα μάλλον, στην οποία τραγουδούσε μια σοπράνο. Αντρέας: Θέλω παιδικά ταγούδια, αλλά αυτή γελάει!!!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμείς καλά! Το πρωί πήγαμε εκκλησία, και εκνευρίστηκα. Πάμε στο "νηπιαγωγείο" και εκείνη την ώρα ήταν εκεί μόνο μια κοπέλα με το γιό της, και μου λέει ότι ο μικρός απ' το πρωί που ξύπνησε έκανε εμετούς και διάρροιες. Καλά, τι τον έφερε στην εκκλησία, και μάλιστα σε χώρο που είναι γεμάτος παιδιά;;; Για να μας κολλήσει όλους;;; Ας τον άφηνε σπίτι με τον μπαμπά του, ας μην ερχόταν ούτε αυτή, ας τον έφερνε, αφού το ήθελε ντε και καλά, κι ας κάθονταν κάπου αλλού. Εμείς τι φταίμε να μας κολλήσει γαστρεντερίτιδα;;; Μετά την εκκλησία ο Αντρέας πήγε στους γονείς μου, και η μάνα μου, μου είπε ότι έκανε κακά δύο φορές και τη δεύτερη ήταν κάπως υγρά. Όχι κανονική διάρροια, αλλά ούτε και σφιχτά. Ελπίζω να μην κόλλησε... Γκρρρ... Τα νεύρα μουυυυυυ.... Ευτυχώς μετά που έφαγε δεν ξαναέκανε, παρ' όλο που έκανε πάρα πολλά πριτς... Χτες ήταν μια πολύ γεμάτη μέρα, κι έγινα πτώμα. Το μεσημέρι κουράστηκα πολύ, γιατί ζύμωσα μπιφτέκια, ε, μέχρι να τα ετοιμάσω, να φτιάξω πιλάφι για να τα συνοδεύει, σαλάτα, να στρώσω τραπέζι, κ.λπ., και να ετοιμαστώ για το Κατηχητικό, πέθανα. Μετά να κάνουμε μπάνιο τον Αντρέα, γενικώς, όλα αυτά με κούρασαν πολύ. Στο Κατηχητικό ήταν πολύ ωραία, είπαμε για την Πεντηκοστή και είχαν ένα σωρό απορίες, μετά κάναμε ένα κολλάζ με έναν παγκόσμιο χάρτη, όπου κολλήσαμε τις φωτογραφίες τους (τις οποίες έπρεπε να ετοιμάσω εγώ απ' το σπίτι), και γράψαμε ονόματα και χώρες καταγωγής, και δείξαμε έτσι ότι, παρ' όλο που είμαστε από διαφορετικές χώρες, εντούτοις είμαστε όλοι μέλη της Εκκλησίας. Δεν το συζητώ ότι με ρώτησαν πεντακόσια πράγματα για το χάρτη, πού είναι η Κύπρος (μόλις που φαινόταν!), οι Αιγύπτιες δε δέχονταν ότι η Αίγυπτος είναι η χώρα που τους έδειχνα, αφού ήταν σίγουρες ότι είναι μεγαλύτερη, ποια χώρα είναι αυτή, ποια είναι η άλλη, πού είναι η Λάρνακα, πού είναι το τάδε χωριό της Κύπρου, κι άλλα τέτοια!!! Μετά το Κατηχητικό πήγαμε στο πανηγύρι στην παραλία. Ο Αντρέας σταματούσε σε κάααθε κιόσκι με παιχνίδια κι έπρεπε να τα επεξεργαστεί όλα για να προχωρήσουμε. Αγοράσαμε καλαμπόκι από ένα φίλο του άντρα μου, και το δικό μου το μοιράστηκα με τον Αντρέα. Μετά πάλι στάσεις σε κάθε σημείο με παιχνίδια. Τελικά λέω στον άντρα μου να του αγοράσουμε ένα παιχνίδι, έτσι ώστε να απασχολείται μ' αυτό και να μη σταματά συνέχεια. Μπαίνουμε σ' ένα κιόσκι με παιχνίδια, και ήταν τόσα πολλά, που δεν αποφάσιζε τι θέλει. Ό,τι κι αν του προτείναμε, το απέρριπτε, και τελικά φύγαμε χωρίς ν' αγοράσουμε τίποτα! Στο τέλος, ανέβηκε σε ένα καρουσέλ και του αγοράσαμε ένα τεράστιο μπαλόνι Μπαμπαστρούμφ! Σήμερα μετά την εκκλησία εγώ κοιμήθηκα για ένα δίωρο! Το μεσημέρι κλασικά στους γονείς μου, και για το απόγευμα δεν ξέρω αν θα ξαναπάμε πανηγύρι, γιατί ο άντρας μου δήλωσε ότι είναι "πολύ κουρασμένος", επειδή στην εκκλησία κυνηγούσε μόνο αυτός τον Αντρέα, κι ότι, αν δεν σηκώνομαι κι εγώ να τον κυνηγάω, δεν ξανάρχεται εκκλησία. Δηλαδή, να τρέχω εγώ με την κοιλιά στο στόμα, κι αυτός να κάθεται; Πολύ λογικό. Τέλος πάντων... Πάω να σας σχολιάσω.

Γεια σας κοριτσάκια! Μπήκα και το πρώτο πράγμα που είδα ήταν η τελευταία ανάρτηση της Βάσως και λέω "ωχ"... Αμάν ρε Βάσω, τι σας έτυχε πάλι; Ευτυχώς που είναι καλύτερα η μητέρα σου! Αφού βγήκε απ' τον αναπνευστήρα και βγαίνει κι απ' την εντατική, μια χαρά! Και ο πατέρας μου έχει το ίδιο πρόβλημα, του προκαλεί πρόβλημα στους πνεύμονες η καρδιά ή το ανάποδο. Έχει πάθει πνευμονία αρκετές φορές και όλο το χειμώνα είναι με τα εισπνεόμενα για να αποφύγει τα χειρότερα... Και η γιαγιά μου είχε πάθει σετάκι έμφραγμα και πνευμονικό οίδημα, και όμως τη γλίτωσε! Όσο μεγαλύτερος είναι ο άνθρωπος, τόσο πιο έμπειρος είναι ο οργανισμός και ξεπερνά κάποιες ασθένειες. Περαστικά εύχομαι και μην συγχύζεσαι και να στεναχωριέσαι. Αφού είναι καλύτερα, να είσαι κι εσύ ήρεμη! Χριστίνα ευτυχώς που είδατε διαφορά στο Δημητράκη! Περαστικά του τώρα για την ίωση κι εύχομαι να μη χρειαστεί όλο αυτό το φαρμακείο που ανέφερες. Αν ακούσω κάτι για μεταφράσεις, κ.λπ., θα σου πω. Ανθή άσε, έρχεται η ώρα να κλείσουν τα σχολεία και με πιάνει μαύρη απελπισία... Ούτε να το σκέφτομαι δε θέλω... Κι εμάς ο Αντρέας στην ηλικία που είναι η Αλεξάνδρα μιλούσε πολύ! Αλλά κυρίως σ' εμάς, στους ξένους όχι και τόσο. Πάντως, δεν είναι καθόλου μα καθόλου ντροπαλός. Με το που θα δει κάποιον, θα πάει κατευθείαν πάνω του και θ' αρχίσει να τον πρήζει πλέον! Τις προάλλες που ήρθε ο οικογενειακός μας φίλος, πήγαμε να τον πάρουμε απ' το νηπιαγωγείο για να πάμε στους γονείς μου, και πήγαινε σ' όλες τις δασκάλες και τους έλεγε "θα πάω στη γιαγιά, και είναι κι ο θείος Λούης εκεί". Όταν πήγαμε τελικά στους γονείς μου, πήγε κατευθείαν πάνω του, τον χαιρέτησε, του μιλούσε συνέχεια, κι επειδή πεινούσε, πήγε στην κουζίνα με τη μάνα μου και στρογγυλοκάθισε στο τραπέζι. Του ετοίμασα φαγητό και λέμε "άντε, να έρθουν κι οι άλλοι για να φάμε" κι άρχισε να φωνάζει "ΘΕΙΕ ΛΟΥΗΗΗ!!! ΘΕΙΕ ΛΟΥΗΗΗ!!!", για να έρθει, ενώ πρώτη φορά τον είχε δει προχτές! Όσο για τα μυθιστορήματα της Μαντά, ακριβώς όπως το λες, αν δεν είναι τραβηγμένο απ' τα μαλλιά, πώς να κρατήσει τους αναγνώστες, αφού δεν έχει καμία άλλη αξία; Απλά, από το τρίτο-τέταρτο βιβλίο της Μαντά και μετά, αρχίζεις να ζεις ένα διαρκές deja-vu, αφού είναι όλα ίδια. Πιστεύω ότι με τα παιδιά το παν είναι η σωστή οργάνωση. Βέβαια, πρέπει να έχεις και ένα σύζυγο να συνεργάζεται. Για να δούμε πώς θα τα πάμε εμείς με τα δύο! Κάτσε να δω μήπως μπορέσω να κάνω κάτι με την ομάδα. Μάγδα πολλά φιλιά! Σας αφήνω, πάω να προετοιμαστώ για το Κατηχητικό. Αύριο είναι Κυριακή της Πεντηκοστής και θα τους κάνω κάτι ανάλογο. Σήμερα το πρωί είπα στον Αντρέα ότι αύριο θα πάμε εκκλησία γιατί είναι γιορτή και τον ρωτάω τι γιορτή είναι, και μου απαντά "του αγίου Βαλεντίνου" (πάντα αυτό λέει σε ανάλογες ερωτήσεις). Του λέω "όχι, δεν είναι του αγίου Βαλεντίνου, είναι τα γενέθλια της Εκκλησίας" και μου απαντά "δε σε πιστεύω"! Σας φιλώ όλες!

Καλέ, πού χαθήκατε όλες σήμερα;;;

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εγώ πήγα στο γιατρό πριν λίγο για εξέταση ρουτίνας. 2290 πήγε η Γεωργία, από 1700 περίπου που ήταν πριν δυο βδομάδες!!! "Φαίνεται την ταΐζεις καλά" μου είπε ο γιατρός! Από κιλά πάντως εγώ δεν πήρα και πολλά, είμαι στα 65. Ανθή πολύ ωραία πρέπει να ήταν η γιορτούλα του Πανούλη! Εμάς δεν ξέρω αν είχε μπουφέ στη γιορτή, γιατί φύγαμε νωρίτερα, γκρρρ... Οι νυχτικιές της πεθεράς δεν είναι και τόσο υπερβολικές καλέ, την παρεξηγήσατε τη γυναίκα! Οι περισσότερες είναι λευκές σατινέ, απλά είναι πάαααρα πολύ κοντές και με τεράστιο ντεκολτέ. Είναι μάλλον σαν εσώρουχα παρά νυχτικιές, ενώ αυτές που πήρα, κυρίως οι δύο πιο φτηνές, μπορούν να φορεθούν και σαν απλά φορεματάκια στο σπίτι ή στην παραλία. Το βιβλίο της Μαντά που λες το είχα διαβάσει τότε που βγήκε, με είχε κρατήσει, βέβαια, και το διάβαζα μετά μανίας (αυτό είναι και το βασικό ταλέντο της Μαντά), αλλά αυτό κι αν ήταν τραβηγμένο απ' τα μαλλιά! Μπράβο στην Αλεξάνδρα που κάνει κακά και τσίσα στο γιογιό! Εγώ αραιά και πού ρωτάω τον Αντρέα αν θέλει να πάμε στην τουαλέτα να κάνει τσίσα εκεί, και μου απαντάει πάντα όχι, έτσι κι εγώ του λέω "εντάξει, δεν υπάρχει πρόβλημα". Δε θέλω καθόλου να τον πιέζω. Είναι αρνητικός στο θέμα, και δε θέλω να του δημιουργήσω κι άλλα αρνητικά συναισθήματα πάνω στο θέμα. Μαρίνα μην τον πιέζεις τον Αντωνάκη για την πάνα. Προφανώς δεν είναι έτοιμος ακόμη. Δε σημαίνει κάτι αυτό, κάθε μωρό έχεις τους δικούς του ρυθμούς. Όσο τον πιέζεις, τόσο πιο πολύ θ' αντιδρά κι αυτός. Άντε, πάω να μαγειρέψω μπακαλιάρο και τσιπούρα με πατάτες και σκόρδο, λεμονάτα στην κατσαρόλα! Φιλιά!

Χαχα, μόλις με πήραν τηλέφωνο από μια εταιρεία ερευνών για μια έρευνα για καλλυντικά και τους ενδιαφέρει, λέει, η γνώμη μιας γυναίκας! Χαχα, στην περίπτωση πέσανε!

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Ευτυχώς εγώ κατάφερα και κοιμήθηκα καλά. Δηλαδή, ξύπνησα πεντέμιση, πήγα τουαλέτα και μετά δεν μπόρεσα να ξανακοιμηθώ μέχρι τις εφτά, Σηκώθηκα οκτώ και τέταρτο για να ετοιμάσω το κολλατσιό του Αντρέα, κι ευτυχώς μετά ξανακοιμήθηκα αρκετά! Σήμερα δεν έχω μαγείρεμα, αφού θα πάμε στους γονείς μου. Θα έρθει ένας οικογενειακός φίλος από την Αγγλία, Κύπριος δηλαδή που μένει πολλά χρόνια στο Λονδίνο και του έχουν τραπέζι, και θα πάμε κι εμείς. Να γνωρίσει και τον Αντρέα! Μάγδα εγώ αν πιάσω να κάνω σύγκριση με το δικό μου φυτό, οι περισσότεροι κερδίζουν... Καγκουράκι εμείς το καρότσι το καταργήσαμε λίγο πριν γίνει ο Αντρέας δύο χρονών. Ούτε για κοίμισμα το θέλει πλέον, ούτε για βόλτες εννοείται. Αλλά εδώ είναι διαφορετικά τα πράγματα, μια που, όπου κι αν πάμε, πηγαίνουμε με το αμάξι δυστυχώς... Έτσι είναι η κυπριακή νοοτροπία... Φωτογραφίες για τη γιορτή θα βάλω όταν τις πάρω! Χτες τις παραγγείλαμε ακόμα! Ο άντρας μου δεν τράβηξε καμιά φωτογραφία, μόνο βίντεο. Είδες η πεθερά; Σίγουρα για το θηλασμό το σκέφτηκε. Άσχετο ότι τις νυχτικιές τις έστειλε εκατό χρόνια πριν! Εγώ για να δούμε πώς θα γεννήσω. Αν τελικά καταλήξω σε καισαρική, θα χρειαστούν οι νυχτικιές δυστυχώς. Τα ιστορικά μυθιστορήματα μου αρέσουν κι εμένα, εξαρτάται, όμως, πώς είναι γραμμένα, επειδή τα τελευταία χρόνια ήταν πολύ της μόδας το ιστορικό μυθιστόρημα, και ξεπήδησαν πολλοί επίδοξοι συγγραφείς που τα έβγαζαν με τη σέσουλα, αλλά δεν τα έγραφαν σωστά. Ένα σωστό ιστορικό μυθιστόρημα πρέπει να παρέχει τις διάφορες ιστορικές πληροφορίες μέσα από τα γεγονότα της ζωής των ηρώων, και όχι να κάνει τεράστιες παρενθέσεις αναφέροντάς τα σαν ιστορική εγκυκλοπαίδεια ή βάζοντας τους ήρωες να τα αφηγούνται λες και προετοιμάζονται για πανελλήνιες στην ιστορία. Έχω διαβάσει και αρκετά τέτοια δυστυχώς. Όσο για τα αστυνομικά, κι εμένα μου αρέσουν πάρα πολύ, φτάνει να μην είναι τρομακτικά. Μόνο δύο φορές δεν μπόρεσα να τελειώσω βιβλίο, το ένα ήταν για τον Τζακ τον Αντεροβγάλτη. Δεν ήταν βέβαια μυθιστόρημα, ήταν έρευνα για ένα ζωγράφο, για τον οποίο υπήρχαν ενδείξεις ότι ήταν ο Αντεροβγάλτης. Δεν ξέρω αν ισχύει αυτό το πράγμα, πάντως εγώ δεν μπορούσα να κοιμηθώ τα βράδια και το σταμάτησα. Το άλλο ήταν ένα μυθιστόρημα του R. Harris, αυτού που έγραψε τη Σιωπή των Αμνών, και δεν άντεξα περισσότερο από δέκα σελίδες. Ήταν τόσο τρομακτικό που το έκλεισα και δεν το ξανάνοιξα ποτέ πια! Από αστυνομικά μου αρέσουν από ξένους η Άγκαθα Κρίστη και από Έλληνες ο Γιάννης Μαρής. Σας αφήνω κοριτσάκια! Πολλά φιλάκια!

Γεια σας κοριτσάκια! Κουράστηκα πολύ στο σχολείο σήμερα, γιατί κάθισα κι έκανα ένα γραπτό για τις εξετάσεις του Σεπτέμβρη, ετοίμασα ύλη, ετοίμασα διδαχθείσα ύλη για ένα μάθημα που δεν την είχα παραδώσει, έδωσα στη γραμματέα διάφορα φυλλάδια για να δίνει σ' όσους θα έρθουν για Κατατακτήριες για να διαβάσουν, και μόλις τα τελείωσα όλα αυτά, πήγαμε με το διευθυντή και το βοηθό διευθυντή στο σπίτι ενός μαθητή μας σ' ένα γειτονικό χωριό. Αυτός ασχολείται με τη μουσική, και μάλιστα τώρα έχει δώσει Παγκύπριες για να περάσει Μουσική στο Α.Π.Θ. Μας είπε ότι θέλει να παίξει κάποιες δικές του συνθέσεις στην τελική γιορτή, και πήγαμε να τον ακούσουμε, μήπως βρεθούμε προ (δυσάρεστης) εκπλήξεως! Τελικά μου άρεσαν τα τραγούδια του, είναι σε στιλ ελληνικού ροκ, κάπως σαν Ξύλινα Σπαθιά, Υπόγεια Ρεύματα και τέτοια. Ε, όλα αυτά με κούρασαν, και κανένα εικοσάλεπτο μετά που επιστρέψαμε στο σχολείο, φύγαμε για το σπίτι, οπότε όλη αυτή η ώρα στο αμάξι με αποτελείωσε! Τώρα θα πιεί ο Αντρέας το γάλα του και θα πάμε για νάνι. Μάγδα εγώ τα ρεπό δεν τα αντέχω! Για να καταλάβεις, ήθελε ο διευθυντής να μου δώσει μια μέρα άδεια αυτήν την εβδομάδα και δε δέχτηκα! Προτιμώ να πάω στο σχολείο, πιο πολύ ξεκουράζομαι εκεί. Εμένα ο άντρας μου περίπου έτσι είναι όπως περιγράφεις τον δικό σου, επί μονίμου βάσεως! Τον Κοέλιο δεν τον αντέχω, όλα τα βιβλία του είναι ίδια. Είχα διαβάσει τον "Αλχημιστή" στα πρώτα έτη του πανεπιστημίου και μου είχε αρέσει, αλλά από κει και πέρα, απλά επαναλαμβάνει το ίδιο μοτίβο. Όσο για τον Μπουσκάλια, τον διάβαζα πολύ στο τέλος του Λυκείου και στα πρώτα έτη του Πανεπιστημίου. Σίγουρα κάτι έχει να πει, απλά και τα δικά του βιβλία είναι όλα μα όλα ίδια. Αυτά που γράφει είναι τετριμμένα νομίζω πλέον για την εποχή μας, αλλά μερικές φορές, τα αυτονόητα πρέπει να μας τα λένε! Είχα δει και μια ομιλία του σε βιντεάκι, και απογοητεύτηκα λίγο είναι η αλήθεια. Τον φανταζόμουν πολύ διαφορετικό, πιο ζωντανό και ενθουσιώδη. Καλά μωρή, μας βάζεις να ευχηθούμε να έρθει ο γκόμενος στη δουλειά σου; :P Σας φιλώ κοριτσάκια!