Θέλω να γίνω μαμά

Κατερίνα, πλάκα κάνεις; Τίποτα δεν πετάμε!!! Εμείς μικροί τρώγαμε και δύο και τρεις μέρες το ίδιο φαγητό, μη σου πω και περισσότερες (αν δεν είχε χαλάσει εννοείται!). Ή αν έμενε λίγο κρέας, ας πούμε, το έκανε η μάνα μου με ρύζι ή το έβαζε σε πίτα. Και τότε ήμασταν αρκετά ευκατάστατοι, όχι σαν τώρα που οι δικοί μου μόλις που τα βγάζουν πέρα. Αλλά άλλο έχω χρήματα, κι άλλο πετάω το φαγητό, που είναι ασέβεια. Κι εμείς με τον άντρα μου, όποτε μείνει φαγητό, στο ψυγείο και το τρώμε την επομένη ή την επομένη το βράδι. Όταν είχα πάει για σπουδές, η τότε συγκάτοικός μου, η οποία ήταν επίσης από αρκετά ευκατάστατη οικογένεια, όποτε μαγειρεύαμε κάτι και περίσσευε, το πετούσε!!!!! Με το που σηκωνόμασταν στο τραπέζι, ό,τι είχε μείνει στην κατσαρόλα, κατέληγε στον κάδο!!! Αφού είχα πάθει σοκ. Κι ένας φίλος του αδελφού μου, που μεγάλωσε σε πολύ φτωχή και πολύτεκνη οικογένεια, δεν τρώει φαγητό δεύτερη φορά. Ό,τι μείνει, το πετάει... Αδιανόητο μου φαίνεται, όσα λεφτά και να βγάζεις. Τώρα, να φτιάξεις έναν τραχανά για να μην ξαναφάνε τα παιδιά σου ένα φαγητό που δεν τους αρέσει και πολύ, είναι απολύτως λογικό! Στο κάτω κάτω δεν τους έφτιαξες και γαλοπούλα γεμιστή ή αστακομακαρονάδα! Άντε, κλείνω, γιατί γκρινιάζει επειδή θέλει να καθίσει!

Γειά σας! Ουφ, Ανθή, θέλω κι εγώ ένα πεντακάθαρο σπίτι, αλλά δεν μπορώ να το καθαρίσω εγώ. Χτες με πήρε τηλέφωνο μια φίλη μου να έρθει να μου φέρει κάτι, και της είπα ότι θα φεύγαμε, γιατί ντρεπόμουν να δεχτώ άνθρωπο εδώ μέσα. Φυσικά δεν της είπα ψέματα, θα φεύγαμε ούτως ή άλλως, αλλά και να μη φεύγαμε, δεν ξέρω τι θα της έλεγα... Είπα σήμερα στον άντρα μου να σκουπίσει και να σφουγγαρίσει, και μου είπε ότι δεν ξέρει αν θα το κάνει σήμερα, πάντως το έχει στα υπόψιν... Άντρεεεεεεεεεεες............................ Όσο για τα εξήντα διαγωνίσματα, δεν το σχολιάζω. Μια χαρά έχω βολευτεί εγώ στο εσπερινό. Έχω στην πιο τραβηγμένη περίπτωση το αστρονομικό ποσό των είκοσι διαγωνισμάτων, από τα οποία τα μισά είναι κενά και από τους είκοσι μαθητές μπορεί να έχουν έρθει οι δέκα για να γράψουν!!! Οπότε, μια χαρά είμαι! Τις περισσότερες φορές διορθώνω πέντε με έξι διαγωνίσματα, τα οποία διορθώνονται στην πλειοψηφία τους σε τέσσερα λεπτά το καθένα! Από κιλά έχω πάρει γύρω στα 12. Απορώ πού έχουν πάει όμως! Λογικά όλα στην κοιλιά, γιατί αλλού δε βλέπω να έχω παχύνει. Κατερίνα, κι εγώ βαριέμαι το πλύσιμο του σπανακιού, γι' αυτό το πλένει ο άντρας μου. Ευτυχώς είναι από τα αγαπημένα του φαγητά, οπότε δε γκρινιάζει! Πάντως εμείς όταν ήμασταν παιδιά, ξέραμε ότι το φαγητό που έχει στο τραπέζι, θα το φάμε ή θα μείνουμε νηστικοί. Η προοπτική να μαγειρευτεί άλλο φαγητό ειδικά για μας, δεν υπήρχε. Εκτός, βέβαια, αν υπήρχε κάποιο φαγητό που σιχανόμασταν, π.χ. μπάμιες, οπότε δε θα το μαγείρευε η μάνα μου ούτως ή άλλως. Τώρα εγώ τρώω σχεδόν τα πάντα, ενώ ο άντρας μου που μεγάλωσε με το στιλ "-δε μου αρέσει το φαγητό-να σου τηγανίσω πατάτες και αβγά" είναι πολύ πιο δύσκολος. Τώρα τελευταία έχει αρχίσει να στρώνει!!! Άντε, να κλείσω να πάω να κάνω και κανένα μαγείρεμα!

Καλέ, πού εξαφανιστήκατε όλες; Αλίνα, πολύ ύποπτη η εξαφάνισή σου... Τι έτρωγες πάλι;;; Γράφω τα χτεσινά μου: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Ένα πιάτο σπανακόρυζο με γιαούρτι. Απογευματινό: Μια φέτα μελόπιτα. Βραδινό: Μισή τυρόπιτα (τρία κομματάκια) + ένα αβγό βραστό + μαρουλοσαλάτα. Μια μπανάνα. Μια κούπα ζεστό γάλα με λίγο μέλι.

Γειά σας! Πού ήσασταν όλες χτες βράδι βρε; Βλέπατε τη συνεδρίαση της Βουλής; Εμείς τη βλέπαμε και δεν πιστεύαμε στα μάτια και στ' αφτιά μας... Βανεσσάκι, αν χρειαστεί να κάνεις καισαρική και φοβάσαι τόσο πολύ, κάνε με ολική αναισθησία. Δεν είναι κι ό,τι καλύτερο να δεις το μωρό τελευταία, αλλά απ' το να πεθάνεις απ' το φόβο σου, καλύτερο θα είναι... Όσο για τις καισαρικές, όντως το έχουν παρακάνει οι γιατροί σε Ελλάδα και Κύπρο. Ο δικός μου κάνει φυσικούς τοκετούς, και γενικά ξέρω αρκετούς γιατρούς που κάνουν, αλλά είναι απίστευτο να μιλάμε για γιατρούς που κάνουν φυσικούς τοκετούς, λες και είναι κάτι το ξεχωριστό! Και σ' αυτήν τη φίλη μου που σας έλεγα χτες ότι γέννησε με πρόκληση πέφτανε οι παλμοί του μωρού και την έβαλε κατευθείαν για γέννα, δεν της έκανε καισαρική. Και δεν είναι κι ο καλύτερος γιατρός ο γιατρός της. Οι γιατροί βρίσκουν ένα σωρό δικαιολογίες για καισαρική. Τι περιτύλιξη (άντε να το εξακριβώσεις εσύ ότι είναι όντως έτσι), τι πέφτουν οι παλμοί του μωρού, τι είναι μεγάλο το μωρό, τι είναι μικρό το μωρό (ναι, ναι, το έχω ακούσει και αυτό, αλλά ευτυχώς τελικά σπάσαν τα νερά νωρίτερα και γέννησε κανονικά η κοπέλα), τι έχεις μυωπία, τι ένα σωρό άλλα. Αφήστε όλες αυτές τις γυναίκες που φοβούνται και πάνε και ζητούν οι ίδιες καισαρική!!! Στην Κύπρο είναι πάρα πολλές αυτές που πάνε από μόνες τους και το ζητούν! Και περισσότερα λεφτά να μην πάρει ο γιατρός, γιατί είναι αρκετοί γιατροί που, για να μην τους βγει το όνομα ότι κάνουν πολλές καισαρικές για τα λεφτά, δε χρεώνουν περισσότερο, ξεμπερδεύουν πιο εύκολα. Ίδιο είναι να περιμένεις την άλλη μια ολόκληρη νύχτα, π.χ., να γεννήσει, κι ίδιο να τη βάλεις στο χειρουργείο και σ' ένα μισάωρο να έχεις τελειώσει; Δεν είναι θέμα ότι φοβόμαστε ή όχι την καισαρική, αλλά ότι μας κοροϊδεύουν κανονικά... Φυσικά, υπάρχουν περιπτώσεις που η καισαρική επιβάλλεται, και σε παλιότερες εποχές που οι γυναίκες γεννούσαν στο σπίτι με μαία και όλες τις γυναίκες του χωριού από πάνω τους, πολλές πέθαιναν επειδή δεν υπήρχε η δυνατότητα της καισαρικής. Αλλά, άλλο οι ειδικές περιπτώσεις και άλλο οι ηλίθιες δικαιολογίες για καισαρική. Τέλος πάντων... Δε σας είπα, χτες πήγα και εξομολογήθηκα και θα κοινωνήσω αύριο. Ρώτησα τον ιερέα και για τις ευχές (φυσικά ήξερα ήδη ποιες είναι, γιατί τις είχα διαβάσει στο Ευχολόγιο), και μου είπε ότι υπάρχει ευχή για την πρώτη μέρα, αλλά δεν πάνε στην κλινική για διάφορους λόγους, οπότε μόλις έρθουμε σπίτι να τον πάρουμε τηλέφωνο να έρθει, να διαβάσει την ευχή και να μας κάνει και αγιασμό. Μετά είναι η ευχή της ονοματοδοσίας την όγδοη μέρα, και παίρνουμε το μωρό στην εκκλησία. Εγώ είπε δεν μπαίνω στην εκκλησία, κάθομαι απ' έξω (δε συμφωνώ μ' αυτό, αλλά άσχετο), βάζει ο άντρας μου το μωρό μέσα στην εκκλησία και του διαβάζει την ευχή, και μετά πηγαίνουμε όλοι στις σαράντα μέρες. Αγγελική, εγώ θα είχα τσακωθεί με τον άντρα μου αν ήθελε να πάμε στο εμπορικό κέντρο, όχι αν δεν ήθελε! Τι τρώτε σήμερα; Εμείς τσιπούρες στο φούρνο με πατάτες και λαχανικά!

Καλά βρε, πού εξαφανιστήκατε όλη μέρα;;; Πω πω, Αλίνα, πολύ πιο φρικουλιάρικη η φάση με τη δική σου ελιά... Μου έχει ξανασυμβεί αυτό με ελιές, αλλά όχι με αυτήν. Ίσως από Δευτέρα να πάω σε ένα θείο μου χειρουργό να τη δει.

Κι εγώ βαζελίνη βάζω, αλλά σπανιότατα. Είμαι πολύ αμελής σ' αυτά. Δεν έχω κάνει ραγάδες πάντως!

Χαχα, Αναστασία, όντως, όσες διαφορές και να έχουμε, όλες θα γεννήσουμε από ένα (κάποια δύο) μωρό. Μια φίλη μου πάντως είχε πάει για πρόκληση στο δεύτερο μωρό και γέννησε πάρα πολύ γρήγορα. Κατά τις εφτάμιση το πρωί πήγε, και το μεσημέρι με πήρε τηλέφωνο και μου είπε ότι γέννησε. Είναι στη γυναίκα τελικά. Κι αυτή η κοπέλα το πρώτο της μωρό το γέννησε δεκαέξι μέρες πριν την ΠΗΤ, και το δεύτερο πέρασε τις μέρες και γέννησε με πρόκληση!

Πάντως για τα υγρά που λέτε, εγώ που σε όλη την εγκυμοσύνη είχα πολλά υγρά, τέτοια πλημμύρα όπως αυτήν που περιγράφετε, δεν έχω!

Κορίτσια, γεννήστε με την ησυχία σας, δε βιάζομαι καθόλου!!!

Βανεσσάκι, λογικά έχεις χρόνο, αλλά δεν είναι απόλυτο. Δεν είναι όλες οι γέννες ίδιες, ούτε καν στην ίδια γυναίκα!

Μπα, Βανεσσάκι δε βιάζομαι καθόλου...

Μπα, το ψωμί του αρτοπαρασκευαστή ήταν συγκεκριμένο και με συγκεκριμένα υλικά. Καμία σχέση με το ζυμωτό με προζύμι. Αυτό είχε μαγιά μέσα, δεν συγκρίνεται.

Γιάααααααααααααααααααμ !!!!!!!!!!!!!!!!! Το λατρεύωωωωωωωωωωωωωω!!!!!!!!!!!! Έχουμε κι εμείς μηχανή ζυμώματος, αλλά όποτε φτιάχναμε δεν το τρώγαμε τόσο ψωμί δύο άτομα, και σταματήσαμε να φτιάχνουμε. Βασικά δεν ήταν μηχανή ζυμώματος, ήταν αρτοπαρασκευαστής, αυτό που το ζυμώνει και το ψήνει, και ήταν σαφής η δόση, δε γινόταν να φτιάξουμε μικρότερο.

Χριστίνα, αφού θα χρειαστεί να κάνεις και ενέσεις, τότε σίγουρα υπάρχει πρόβλημα. Αλλά μην αγχώνεσαι, θα περάσει σύντομα! Θα κάνεις τη θεραπειούλα σου και θα είσαι μια χαρά! Και το τελευταίο που πρέπει να σκέφτεσαι είναι η γαμοβάφτιση! Βάζεις ένα βέλο ή λουλούδια στα μαλλιά και καλύπτεις τα κενά, αααααααααν υπάρχουν μέχρι τότε!

Όταν λες ζυμωτό ψωμί, εννοείς αυτό το ξινούτσικο με το προζύμι; Αν ναι, τότε ζηλεύω και γι' αυτό!!!

Σωστό κι αυτό! Θα πάω από Δευτέρα (αν δεν έχω γεννήσει μέχρι τότε). Απ' όσο γνωρίζω πάντως, η εγκυμοσύνη επηρεάζει τις ελιές ή ευνοεί τη δημιουργία καινούριων που μετά μπορεί και να φύγουν.

Όχι, όχι, ούτε με πόνεσε, ούτε έβγαλε αίμα, τίποτα απολύτως. Έτυχε και το ακούμπησα εκείνη την ώρα και είδα ότι ξεφλουδιζόταν, αλλιώς θα έφευγε μέσα στον ύπνο μου και μετά θα έψαχνα την ελιά!!! Και στο μπούτι το ίδιο ακριβώς συμβαίνει, ούτε που το καταλαβαίνω όταν πέφτει. Ήταν σαν κακάδι από πληγή που ξεραίνεται και πέφτει. Μπορεί να πάω από βδομάδα σ' ένα θείο μου χειρουργό να το δει. Αλλά όποτε πάω είναι για τέτοιες χαζομάρες και γενικά με θεωρεί λίγο... χμ... φοβητσιάρα;

Μαρία, εγώ νιώθω λες και θα μου έρθει περίοδος. Επίσης, ο μικρός σπρώχνει από κάτω και πονάω μέσα στον κόλπο. Αλλά τίποτα που να είναι ιδιαίτερα τραγικό και να πω "πωπω, γεννάω"! Ουφ, ακούστε τι έγινε χτες: στη "λακουβίτσα" δίπλα από τον αριστερό ώμο έχω μια μικρή ελιά. Αυτή η ελιά επηρεαζόταν πάντα από τις ορμόνες της εγκυμοσύνης. Στην αρχή με πονάει και με ενοχλεί (στη δεύτερη εγκυμοσύνη από τις ενοχλήσεις της ελιάς το κατάλαβα ότι είμαι έγκυος!!!), στην πρώτη εγκυμοσύνη μάλιστα, είχε αλλάξει χρώμα και επανήλθε όταν απέβαλα. Χτες βράδι το εξωτερικό της περίβλημα έπεσε, σαν κακάδι από πληγή, δηλαδή σαν νεκρό δέρμα. Δεν είχα ούτε πόνο, ούτε κάψιμο, ούτε αίμα. Τίποτα απολύτως, απλά όπως ξεφλουδίζει μια πληγή. Τώρα έχει μείνει ένα πολύ μικρό εξογκωματάκι. Εν τω μεταξύ, έχω μια παρόμοια "ελιά" και στο μπούτι, η οποία ξεφλουδίζει και ξαναβγαίνει εδώ και χρόνια, και ο γιατρός μου είπε ότι δεν είναι τίποτα απολύτως. Ανησύχησα λίγο, γιατί έχω και μια υστερία με τις ελιές... Ουφ, τι άλλο θα με βρει;

Έχω κάτι ψιλοπονάκια περιόδου, αλλά τίποτα το φοβερό. Εν τω μεταξύ, ακούστε τι έπαθα: έχω μια μικρή ελιά στη "λακουβίτσα" δίπλα από τον αριστερό ώμο. Αυτή η ελιά επηρεαζόταν και στις δύο μου εγκυμοσύνες. Στην αρχή με πονούσε, στην πρώτη εγκυμοσύνη άλλαξε χρώμα και όταν απέβαλα επανήλθε. Γενικά, με ενοχλούσε αλλά μόνο στις εγκυμοσύνες. Χτες βράδι, το εξωτερικό της περίβλημα που ήταν κάπως τραχύ ξεκόλλησε κι έπεσε, χωρίς πόνο ή αίμα. Ήταν σαν κακάδι από πληγή, νεκρό δέρμα. Τώρα έχει μείνει απλά ένα πολύ μικρό εξογκωματάκι στο χρώμα του δέρματος. Τρόμαξα λίγο, αλλά έχω ακριβώς το ίδιο στο μπούτι εδώ και αρκετά χρόνια, πέφτει και ξαναβγαίνει. Πήγα σε γιατρό και μου είπε ότι δεν είναι απολύτως τίποτα και να μη φοβάμαι. Τώρα δεν ξέρω αν θα πάω και γι' αυτό. Αμάν πια, τι άλλο θα μας βρει; Βρε Χριστίνα, τι παλιότερες είναι οι φωτογραφίες; Αφού σε βλέπουμε με το μωρό!!! Μην αγχώνεσαι, ίσως σου φαίνεται εσένα χειρότερο.

Έλενα, σε ζηλεύω!!! Αλίνα, η μαρουλοσαλάτα δεν παχαίνει, εκτός κι αν της έβαλες ντρέσινγκ με μαγιονέζα και τέτοια! Τα χτεσινά μου: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Ένα μπιφτέκι χοιρινό τηγανιτό σε λίγο ελαιόλαδο + αρακάς με καρότα + γιαούρτι. Απογευματινό: Μία μπανάνα. Μια φέτα μελόπιτα. Βραδινό: Λίγες πατάτες γιαχνί φούρνου + ένα αβγό βραστό + λίγη φέτα + σαλάτα μαρούλι-ρόκα. Μια κούπα ζεστό γάλα με λίγο μέλι.

Γειά σας! Καλά, τι γράψατε βρε γλωσσούδες; Τρεις σελίδες διάβασα! Σχολιάζω ό,τι θυμάμαι: Κατερινούλα, κάνε κουράγιο. Από τη μάνα σου ή την πεθερά σου δεν έχεις βοήθεια; Δε γίνεται να τα κάνεις όλα μόνη σου. Καλά, αυτό που σου είπαν οι γονείς σου, να ντύνεσαι και να είσαι περιποιημένη για να σε βλέπει ο άντρας σου, με πήγε δεκαετίες πίσω... Αλλά ίσως να ήταν καλό να φτιάχνεσαι λίγο εσύ για να αισθάνεσαι καλύτερα. Δε λέω να κυκλοφορείς μες στο σπίτι βαμμένη, με ψηλοτάκουνη γόβα και βραδινό φόρεμα, αλλά να χτενίσεις λίγο να μαλλί, να βάλεις μια φόρμα, κάτι τέτοιο. Έτσι, για να νιώθεις εσύ καλύτερα με τον εαυτό σου. Χριστίνα, φαντάζομαι θα υπάρχει θεραπεία για την τριχόπτωσή σου. Πάντως, στις φωτογραφίες που σε βλέπω, μια χαρά μου φαίνονται τα μαλλιά σου! Βανεσσάκι, έχεις ακόμα καιρό... Ακόμα 38 + 4 είσαι... Μέχρι να φτάσεις 40 παρά μία, όπως η Μαρία... Νάσια, κι εγώ αν καθόμουν σπίτι κλεισμένη θα τρελαινόμουν. Γιατί δεν πας καμιά βόλτα με τη μικρή; Ουφ, δε θυμάμαι τι άλλο γράψατεεεεεεεεεεεεεεε........... :( Σας φιλώ όλες...

Αλίνα, γιατί είναι κακά τα καφετί υγρά; Επειδή έχει κάνει κακά το παιδί να υποθέσω; Τι γίνεται σ' αυτήν την περίπτωση;

Καλά, εγώ φαντάζομαι μια οικογένεια όπου τα παιδιά θα ξερογλείφονται μπροστά σε ένα πιάτο με λαχανόρυζο και θα απορρίπτουν μετά βδελυγμίας ένα σακουλάκι γαριδάκια. Ονειροβατώ ε; Καληνύχτα και καλή ξεκούραση!

Αυτά λέμε και με τον άντρα μου, ότι ελπίζουμε να του αρέσουν όλα τα φαγητά που αρέσουν και σ' εμάς και να μη θέλει όλο μπιφτέκια και πατατάκια...

Έλα βρε, εγώ ξέρω παιδιά που τρώνε σπανακόρυζο! Άντε το λαχανόρυζο δύσκολα να το φάνε. Ρολό κιμά, λεμονάτο κρέας με πατάτες γιατί να μη φάνε; Είναι απλά φαγητά και εύκολα. Άντε τα άλλα με τα λαχανικά εγώ τα έγραψα γιατί είναι τα αγαπημένα μου και της εποχής!!! Πάντως, ο άντρας μου πολλά φαγητά, όπως λαχανόρυζο, λαχανοντολμάδες, πληγούρι, πατάτες πουρέ, κ.α. δεν τα έτρωγε όπως τα φτιάχνει η μάνα του και τώρα τα τρώει όπως του τα φτιάχνω εγώ! Φυσικά εγώ είμαι και μάγισσα στην κουζίνα...