Θέλω να γίνω μαμά

Κατερίνα, θυμάσαι που αγχωνόμουν για πρόωρο τοκετό; Και μου έλεγες για τα δικά σου ότι δε θέλανε να βγούνε κι έλεγα "αχ, μακάρι να μη θέλει ούτε ο δικός μου". Μάλλον έπιασε η ευχή! Δε με πειράζει, όμως, δεν μπορώ να πω ότι έχω λυσσάξει να γεννήσω. Από αυτά που ακούω, για συνεχές τρέξιμο και τρελές αϋπνίες, δε βιάζομαι και πολύ! Δεν έχω βαρύνει ιδιαίτερα, αλλά από αντοχές μηδέν... Σήμερα ψευτοξεσκόνισα με ένα φτερό και με τρέλανε η μέση μου... Ουφ... Πριν κάναμε λουκουμάδες και φάγαμε! Εν τω μεταξύ, σας είπα ότι πήγε και πήρε έτοιμο μείγμα για λουκουμάδες. Πάει σήμερα στο μάθημα αυτοάμυνας, και μου είπε να ετοιμάσω εγώ το χυλό, να φουσκώσει και να έρθει να τους φτιάξει. Ανακατεύω κι εγώ το μείγμα με νερό, το βάζω στο ζεστό φούρνο για να φουσκώσει, έρχεται αυτός και μου λέει "έβαλες και τη μαγιά ε;". Λέω "ποια μαγιά, δεν είναι ενσωματωμένη η μαγιά στο μείγμα;". Τελικά η μαγιά ήταν σε διαφορετικό φακελάκι! Ευτυχώς την πρόσθεσα μετά και φούσκωσε. Αλλά τι νόημα έχει να πάρεις έτοιμο μείγμα, όταν πρέπει να το φτιάξεις μόνος σου; Άμα είναι έτσι, γιατί να μη φτιάξω το μείγμα από μόνη μου, με αλευράκι, νεράκι, μαγιά, κ.λπ.; Ευτυχώς το κατάλαβε κι αυτός, και είπε ότι άλλη φορά θα φτιάχνουμε μόνοι μας... Άργησε, αλλά το κατάλαβε. Μπισκότα με μερέντα είχα φτιάξει κι εγώ μια φορά. Υποτίθεται έβαζες μερέντα στο μείγμα και τα έψηνες, και μετά έβαζες πάνω μερέντα και ένωνες δύο μπισκότα. Αλλά θα έβγαινε πολύ υπερβολικό, κι έτσι τα άφησα σκέτα, μόνο με τη μερέντα στη ζύμη και έγιναν πολύ νόστιμα! Ο μεγάλος σου πάει β' δημοτικού; Εντάξει, σ' αυτή τη φάση νομίζω μπορούν να γράψουν μια μικρή έκθεση. Όχι μυθιστόρημα, αλλά ένα μικρό κείμενο που να βγάζει νόημα. Η αντιγραφή πάντως για μένα είναι τελείως άχρηστη. Οι μαθητές μου αντιγράφουν πάντα λάθος. Π.χ. τους βάζω μια εργασία να μετατρέψουν τον πλάγιο λόγο σε ευθύ. Και βλέπουν: "Ο Κώστας είπε στη Μαρία να πάνε σινεμά". Και γράφουν "-Πάμαι σινεμά ηπαι ο Κοστας στι Μαρια". Και η σωστή πρόταση είναι ακριβώς από πάνω!!! (εννοείται ότι τις περισσότερες φορές δεν κατάφερναν να κάνουν τη μετατροπή από τον πλάγιο σε ευθύ λόγο και έγραφαν "Να πάνε σινεμά είπε ο Κόστας στη Μαρία"). Όσο για τη νονά, τι να σου πω; Τους γνωρίζετε καιρό; Μήπως δεν έχουν πολλά λεφτά;

Βανεσσάκι, νέκρα αυτές τις μέρες... Η Αναστασία δεν μπήκε καθόλου σήμερα;;;;;;;;;; Πού είναι;;; Νία, πολλή κατ' οίκον εργασία... Δέκα σελίδες... Αυτά παθαίνει όποιος κάνει απουσίες... Μαρία, πού να σου μείνει χρόνος με τρία παιδιά;

Μαρία (Ζ), ο άντρας μου είναι νευρικός, και σ' αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό το άσχημο περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσε. Αν αναλογιστώ πόσο προβληματική είναι η οικογένειά του, απορώ πώς είναι έτσι, κι όχι τρισχειρότερος! Συνήθως εγώ του μιλώ με ήρεμο τρόπο, αλλά κι εγώ πόσο ν' αντέξω; Μη νιώθεις άσχημα για το χειρότερο καφέ. Για φαντάσου να πήγαινες στης Ανθής και να σου έφτιαχνε τραχανά με βραστό αβγό. :P :P :P :P

Εμ, πού ξέρεις; Μπορεί να γεννήσεις! Εγώ σήμερα σε κάποια φάση πονούσα πολύ κάτω χαμηλά, αλλά μόνο όταν περπατούσα. Ήταν σαν πόνοι των εντέρων, και σαφώς δεν ήταν πόνοι γέννας, αλλά θυμήθηκα μια φίλη μου που την έπιασαν οι πόνοι στην εβδομάδα που είμαι εγώ και νόμιζε ότι ήταν κολικοί των εντέρων! Τελικά περπάτησα λίγο πάνω-κάτω και πέρασαν!

Σταμούλα, να ζήσεις! Και είδα σήμερα που εύχονταν σε ένα Σταμάτη στο φέισμπουκ! Να σου ζήσει και η κορούλα σου!

Νάσια, η λύση αυτή δεν είναι και η καλύτερη. Παλιά, όταν ήμασταν φοιτητές, ο άντρας μου (τότε φίλος μου) είχε σοβαρό πρόβλημα άγχους. Τον πήγε η έξυπνη η μάνα του σε ψυχίατρο και φυσικά του έδωσε χάπια, τα οποία του μεγάλωσαν το πρόβλημα. Ήταν όλη μέρα σα ζόμπι, κι ευτυχώς το κατάλαβε από μόνος του και τα σταμάτησε. Πήγε σ' έναν ψυχολόγο ο οποίος τον βοήθησε πάρα πολύ. Είχα πάει κι εγώ σε κάποιες συνεδρίες, και όντως βοηθούσε πάρα πολύ. Για να μην πω για μια μαθήτριά μου που είχε πάθει επιλόχειο, η οποία εξελίχθηκε σε κανονική κατάθλιψη (δε βοήθησε το γεγονός ότι την παράτησε ο άντρας της για μια άλλη λίγο καιρό μετά) και πριν λίγο καιρό σταμάτησε τα χάπια, δηλαδή δέκα χρόνια μετά!!! Κι εγώ παλιότερα είχα κάτι ορμονικά προβλήματα που μου προκαλούσαν ιλίγγους, πήγα σε νευρολόγο και μου είπε ότι έχω πάρα πολύ σοβαρό πρόβλημα και παθαίνω κρίσεις πανικού, και να πάω οπωσδήποτε σε ψυχίατρο για να μου γράψει χάπια, γιατί αλλιώς δεν πρόκειται να γίνω καλά με τίποτα... Ευτυχώς δεν την άκουσα, το ψάξαμε λίγο περισσότερο, και τελικά ήταν ορμονικό το πρόβλημα, και ξεπεράστηκε χωρίς θεραπεία, από μόνο του! Ένας ψυχολόγος σίγουρα θα σε βοηθούσε. Κάποια στιγμή θα ζητούσατε και από τον άντρα σου να έρθει, και καλά για να βοηθηθείς εσύ, και θα τον βοηθήσει κι αυτόν χωρίς να το καταλάβει!

Κατερίνα, παρόμοια κατάσταση βίωνε η συγκάτοικός μου στο σπίτι με τους γονείς της... Ήταν τέσσερα αδέλφια, και ο πατέρας είχε αδυναμία στα δύο και τα άλλα δύο τα είχε για πέταμα. Η μάνα γυμνασιάρχις κι αυτός άνεργος εκ πεποιθήσεως... Όλη μέρα βία, φωνές, ένταση, φόβος. Η φίλη μου και τα αδέλφια της ήθελαν να χωρίσουν οι γονείς τους, αλλά η μάνα της ούτε να το ακούσει, γιατί είχε μεγαλώσει σε "θρησκευόμενη" οικογένεια και την είχαν διδάξει ότι το ζευγάρι πρέπει οπωσδήποτε να μένει μαζί, γιατί το διαζύγιο είναι αμαρτία... Το αποτέλεσμα ήταν να μείνουν μαζί κι αυτή η κατάσταση να διαιωνίζεται. Εσύ διαζύγιο του ζήτησες; Γιατί μερικές φορές αυτό και μόνο φτάνει για να συνετιστεί κάποιος...

Καλά, Μαρία, το τι διαβάζω είναι απίστευτο... Τον περασμένο Ιούνιο είχα βάλει σε μια τάξη στις εξετάσεις έκθεση για τον ρατσισμό και μου γράφει μια κοπέλα κάτι κουλά, ότι ήρθαν οι κακοί Βούλγαροι με τη βρωμιά τους και μας χαλάνε την ωραία καθαρή μας χώρα και κλέβουν και βασανίζουν τα ζώα. Και το πιο κορυφαίο ότι η κοπέλα αυτή είναι Ρωσίδα από πατέρα και Ουκρανή από μητέρα!!!

Νάσια, κι ο δικός μου σε πολύ άσχημο περιβάλλον μεγάλωσε. Όλο νεύρα, ένταση, καβγάδες, βία. Αυτός και τ' αδέλφια του έτρωγαν πολύ άγριο ξύλο απ' τον πατέρα τους, κι απ' ό,τι έχω καταλάβει, κι η μάνα τους τις έτρωγε πού και πού. Εν τω μεταξύ, κι η μάνα τους μεγάλωσε σε πάρα μα πάρα πολύ προβληματικό σπίτι, απ' αυτά που βλέπουμε σε κάτι εκπομπές τύπου Μικρούτσικου (πού τον θυμήθηκα, οπότε κουβαλούσε όλο αυτό το βάρος και το έβγαζε στην καθημερινότητά της. Το εσπερινό σχολείο που διορίστηκα με βοήθησε να καταλάβω καλύτερα τον άντρα μου, γιατί κατάλαβα πόσο μια προβληματική οικογένεια επηρεάζει τη συμπεριφορά του ανθρώπου, ακόμα και πολλά χρόνια μετά που φεύγει από αυτήν... Οπότε, ο δικός μου που απλά φωνάζει κάποτε, μια χαρά βγήκε! Να πάτε σε σύμβουλο γάμου ή ψυχολόγο το σκεφτήκατε; Μύριαμ, εμένα κάνει το εξής κορυφαίο: όποτε είναι να σκουπίσει και να σφουγγαρίσει κάνει όλο το σπίτι για να τελειώνει! Καθιστικό, κουζίνα, τρία δωμάτια και δύο μπάνια, και διάδρομος. Οπότε, λογικό είναι να κουράζεται και να τα φτύνει, και μετά κάθεται και βαρυγκομά ότι δεν αντέχει και να δω πόσες δουλειές κάνει και πόσο νοικοκύρης είναι!!!

Καλέ; Πού εξαφανιστήκατε όλες;;;;;;;;;;; Πάλι μόνη μου έμεινα να γράφω;;; Τι έφαγα χτες: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί. Δεκατιανό: Μια φρυγανιά (χωριάτικο ψωμί που είχε μπαγιατέψει και έψησα στο φούρνο) με τυρί. Μεσημεριανό: Ένα πιάτο μακαρόνια με κόκκινη σάλτσα και τριμμένη ξερή μυζήθρα. Απογευματινό: Ένα κομμάτι μελόπιτα. Μισό ποτήρι χυμό ρόδι. Βραδινό: Ένα πιάτο μακαρόνια με κόκκινη σάλτσα και φέτα. Μια μπανάνα. Μια κούπα ζεστό γάλα. Μια φρυγανιά με μέλι.

Μύριαμ, εδώ και εκατοντάδες χιλιάδες χρόνια οι γυναίκες βρίσκουν τη δύναμη και αντέχουν τους πόνους της γέννας! Είμαστε φτιαγμένες γι' αυτό! Άντε να το αντέξει αυτό το πράγμα ένας άντρας... Με τί-πο-τα! Όσο για τις δουλειές, επειδή ο άντρας μου αναγκάζεται τώρα να τις κάνει αυτός, έχει καταλάβει πόσο δύσκολο και κουραστικό είναι... Πελαγώνει κιόλας όταν έχει πολλές δουλειές να κάνει, και δεν προλαβαίνει τίποτα. Θα βοηθούσε, βέβαια, αν δεν καθόταν όλη τη μέρα στον υπολογιστή, αλλά όσο και να του εξηγώ... Ένας φίλος μου, αντίθετα, που δουλεύει σκληρά, βέβαια, αλλά από δουλειές του σπιτιού το πολύ-πολύ να πετάξει τα σκουπίδια, κι αυτό σπάνια, θεωρεί ότι οι δουλειές του σπιτιού είναι κάτι πάρα πολύ εύκολο, ότι σε πέντε λεπτά τελειώνουν, κι ότι οι γυναίκες που μένουν στο σπίτι όλη μέρα βλέπουν τηλεόραση και πάνε στις φίλες τους για καφέ... Άντρεςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςςς....................

Γειά σας! Αλίνα, χρόνια πολλά για τη γιορτή σου!!! Ανθή, κουράγιο με τις διορθώσεις... Εμένα οι διορθώσεις μου φτιάχνουν το κέφι, γιατί συνήθως οι μαθητές μου γράφουν τέτοιες μαλακίες, που το διασκεδάζω. Μου έχει μείνει ένα γραπτό από την πρώτη χρονιά που διορίστηκα, το 2009-2010, από τις τελικές εξετάσεις κιόλας. Ρωτούσα ποια είναι η διάσταση της Ρωμιοσύνης όπως παρουσιάζεται σε ένα ποίημα, και ένας μαθητής μου γράφει: "Ο Ρωμιοσύνης ήταν ένας άνθρωπος πάρα πολύ δυνατός, που όλοι τον φοβούνταν, κ.λπ., κ.λπ., κ.λπ.". Όλα αυτά με τρομερές ανορθογραφίες, εννοείται. Και μιλάμε για άντρα 22 χρονών, όχι για κανένα δεκάχρονο παιδάκι! Άσε το άλλο με τα συνώνυμα. Τους ζητώ συνώνυμο της λέξης "ραγδαίος" κι ένας μου γράφει "κασετόφωνο". Προφανώς το "ραγδαίος" το διάβασε για "ράδιο". Οπότε, για μένα οι διορθώσεις είναι διασκέδαση!!! Μαρία, τι να κάνεις, αναγκαστικά πρέπει να τον αφήνεις στον παιδικό... Ας όψεται το σύστημα, και κατά τα άλλα είμαστε η πιο προνομιούχος ομάδα της κυπριακής κοινωνίας. Απορώ, αυτοί που τα λένε αυτά τα σκέφτονται καθόλου; Σήμερα μια χαρά, καθόλου νεύρα, όλα μέλι γάλα. Υποσχέθηκε κιόλας ότι θα καθαρίσει μια που θα έρθει ο άντρας σου, μη γίνουμε και τελείως ρεζίλι. Για να δούμε...

Γειά σας!!! Αγγελική, χρόνια πολλά για τη γιορτή σου!!!!!!!!!!!!!! Ηλιάννα, να σας ζήσει ο Αγγελάκος!!!!!!!!! Χριστίνα, του χρόνου τέτοια μέρα θα ευχόμαστε και σε σένα!!! Γιώτα, μην αγχώνεσαι καλέ για τα όνειρα, αν είναι δυνατόν!!! Εγώ ξέρεις πόσες φορές είδα όνειρο ότι είχα αίμα; Τα όνειρα είναι εικόνες απ' το υποσυνείδητό μας, δεν προφητεύουν το μέλλον! Μην αγχώνεσαι με τέτοιες χαζομάρες. Μύριαμ, δύσκολα πέρασες, αλλά τώρα φαντάζομαι θα έχεις αποζημιωθεί για όλα!!! Νάσια, πω πω, τι γάιδαρος ο άντρας σου... Καλά, εδώ εμένα, που ζούμε με το μισθό μου, μου λέει "εγώ δουλεύω κι εσύ κάθεσαι", κι εννοεί ότι κάνει μερικές δουλειές του σπιτιού!!!!! Αν είναι δυνατόν! Αλλά μπροστά στον δικό σου, ο δικός μου είναι άγγελος επί γης. Απορώ πώς αντέχεις... Κάνε κουράγιο, και να μπαίνεις να μας τα γράφεις να ξεσπάς...

Κι εγώ ακριβώς το ίδιο όμως...

Πω πω, δεν το έχω συνειδητοποιήσει καθόλου. Σκέφτομαι τη γέννα και μου φαίνεται κάτι που θα συμβεί σε πάρα πολλά χρόνια και που δεν έχει σχέση μαζί μου...

Ναι, ναι, θα πηγαίνω κάθε δεύτερη μέρα, θα μου παίρνουν πίεση, και θα τους παίρνω ούρα... Και δύο φορές την εβδομάδα καρδιοτοκογράφος, εκτός απροόπτου=γέννας...

Αγγελική, στο ζάπινγκ το είδα. Το θέμα ήταν η απώλεια εμπιστοσύνης στο πρόσωπο των γιατρών. Μάλλον νευρο-πίεση ήταν, δεν εξηγείται αλλιώς. Τώρα θα πηγαίνω κάθε δεύτερη μέρα να μου τη μετράνε και θα τους παίρνω και ούρα... Ουφ... Μια χαρά ο μικρός!!! Οι κολικοί είναι φυσιολογικοί, σύντομα θα περάσουν!

Κατερίνα, αφού αυτός νευριάζει πρώτος και φωνάζει. Ε, πόσο να τον καλμάρω, κάποια στιγμή θα φωνάξω κι εγώ... Άσε, μου έγραψε ένα κατεβατό εξετάσεις... Κατ' αρχήν μου έβαλε γενική αίματος ενώ είχα κάνει μόλις πριν από μια βδομάδα, μετά μου είπε να τη σβήσω, και μετά μου λέει "μπα, ολόκληρη βδομάδα έχει περάσει, κάν'τη καλύτερα". Ύστερα είδα ουρικό οξύ, κι ένα σωρό άλλα που δεν έχω ιδέα τι είναι. Μια που λέμε για σοκολάτες, πήγε το καμάρι μου το Σαββάτο στο σούπερ μάρκετ, και πήρε δύο σοκολάτες. Σήμερα είπα κι εγώ να φάω ένα-δύο κομματάκια, και φυσικά είχαν εξαφανιστεί... Τις έφαγε και τις δύο μες στο σαββατοκύριακο ο φαταούλας... Κι εγώ μέσα Δεκεμβρίου θα στολίσω. Δέντρο-φάτνη-στεφάνι, δεν ξεφεύγω απ' τα καθιερωμένα!!!

Κορίτσια, είπαμε, μην αγχώνεστε για το ύψος της κοιλιάς! Η κοιλιά (το μωρό δηλαδή) κατεβαίνει από τη μια στιγμή στην άλλη. Ο γιατρός μου πάντως δεν ασχολείται ούτε με το αν είναι ψηλά η κοιλιά, ούτε με τον τράχηλο ακόμα. Όταν θέλουν τα μικρά μας θα βγουν! Λένα, κι εμείς σαν την Αναστασία είμαστε, μία καβγάδες μία γλύκες... Αλλά την πίεση μου την ανέβασε. Ηλιάννα, πόσες αντοχές πια;;;

Ουφ, ρε κορίτσια, πώς να μη συγχύζομαι; Όλη μέρα σήμερα είμαστε μες στα νεύρα και τις φωνές. Μία αγκαλιαζόμαστε και φιλιόμαστε και μία αρχίζει τις φωνές, αρχίζω κι εγώ και πάει λέγοντας... Μου έχει σπάσει τα νεύρα... Ευτυχώς οι αναλύσεις που έκανα το πρωί ήταν καλές, άρα η υψηλή πίεση ήταν λόγω του πρωινού καβγά, ο οποίος μου κόστισε 90 ευρουλάκια...

Λένα, εγώ απορώ πώς αντέχω εγώ και δεν τα βροντάω και να φύγω. Σήμερα είμαστε όλοι μέρα μες στους καβγάδες, τις φωνές και τα νεύρα. Ό,τι κι αν του πω, αρχίζει να φωνάζει. Μου έχει κάνει τα νεύρα τσατάλια. Τώρα είχε ένα πρόβλημα ο εκτυπωτής, ήρθε να τον "φτιάξει", μες στα νεύρα και τις φωνές. Δεν μπορώ, θα τον σκοτώσω. Ευτυχώς οι αναλύσεις που έκανα ήταν όλες καλές, και προφανώς η ψηλή πίεση ήταν αποτέλεσμα των πρωινών καβγάδων... Αλλά θα δώσω μια χαρά τα 90 ευρώ για τις αναλύσεις, επειδή αυτός μου ΣΠΑΕΙ ΤΑ ΝΕΥΡΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ..............................

Λοιπόν, κορίτσια, προτείνω το επόμενο καφέ να το ονομάσουμε "Το στέκι του κουλού τραχανά". Η μία αβγό βραστό, η άλλη καλαμπόκι και μανιτάρια, απαπαπα!!!!! Νομίζω θα φάω μακαρόνια με λεμόνι απόψε για να το ξεπεράσω! Μαρία, τον πήρα τον άντρα σου και θα έρθει αύριο να δει την υγρασία και να μας πει τι παίζει και αν κάνει το μηχάνημα αυτό! Πωπω, μας σώζετε πάντως!!!

Αγγελική, είδα λίγο απ' την εκπομπή που λες. Εγώ ήδη λέω στον άντρα μου για δεύτερο!!! Πάντως, δε χρειάζεται μια γυναίκα που έχει κάνει καισαρική να περιμένει ένα χρόνο. Ένα εξάμηνο το πολύ! Αλλά επειδή είναι κοντά, πρέπει να ξανακάνει καισαρική αναγκαστικά, απ' όσο γνωρίζω. Επιτέλους αξιώθηκα και έπλυνα καθισματάκι αυτοκινήτου και πορτ μπεμπέ. Δηλαδή δεν τα έπλυνα, έβαλα σε μια λεκανίτσα νερό και μια σταγόνα προδέρμ, και τα πέρασα με μια πετσετούλα, και μετά τα ξαναπέρασα με μια βρεγμένη πετσέτα.

Κοίτα, έμοιαζε κάπως με το γουργούρισμα της κοιλιάς. Επειδή έχω και πολύ κινητικά έντερα, δεν είχε και τρομερή διαφορά!!! Δεν ήμουν και τελείως σίγουρη! Εγώ περίμενα κάτι σα σκίρτημα, αλλά αυτό άργησε να έρθει! Κάθε γυναίκα το νιώθει διαφορετικά πάντως.

Εγώ το ένιωσα περίπου γύρω στην 18η εβδομάδα. Δεν ήμουν και σίγουρη, μάλιστα, γιατί πίστευα ότι ήταν τα έντερά μου, αλλά τελικά ήταν το μωρό! Μην αγχώνεσαι γι' αυτό, είναι πάρα πολύ νωρίς!