Θέλω να γίνω μαμά

Λένα ίουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Αλίνα, άντε βρε, τέλεια που βρήκες δουλειά, έστω και ως έκτακτη! Ελπίζω να συνηθίσει εύκολα ο μικρός στον παιδικό. Εκτός απροόπτου με φυσικό τοκετό πάω!

Χαχα, μη φοβάσαι βρε! Τίποτα δεν είναι! Κι εγώ είχα φοβία για την ολική αναισθησία, επειδή είχα κάνει αμυγδαλές όταν ήμουν 6-7 χρονών και ήταν πολύ άσχημη εμπειρία. Φοβόμουν πάρα πολύ και μου είχαν βάλει μια μάσκα με αέριο και χτυπιόμουν. Αλλά μετά την απόξεση, μου πέρασε η φοβία! Τίποτα δεν είναι. Εγώ πάντως, για ψυχολογικούς λόγους θα έκανα ραχιαία αναισθησία. Ό,τι κι αν κάνεις πάντως, το αποτέλεσμα θα είναι ένα: ΘΑ ΑΠΟΚΤΗΣΕΙΣ ΕΝΑ ΖΟΥΖΟΥΝΑΚΟ ΚΑΙ ΜΙΑ ΚΑΡΑΜΕΛΙΤΣΑ!!!!!!!

Νία, με ολική θα κάνεις την καισαρική;

Κατερίνα, ναι, ναι, ή δουλεύουν αλλά είναι στο σπίτι κάτι ασχετότατες ώρες, πρωί, απόγευμα, όποτε να 'ναι, ώρες που ο κανονικός κόσμος δουλεύει!!! Για τους νονούς τι να πω; Δυστυχώς τώρα πια δεν μπορείτε να τους πάρετε πίσω... Εμείς πάντως μεσημέρι δεν κοιμόμασταν ποτέ, ούτε και τώρα. Αλλιώς, περίπατο ο βραδινός ύπνος!!!

Χριστίνα, κάνε μερικά κούκου ακόμα, μήπως γεννήσει καμιά μας! Εγώ πάντως συμβιβάζομαι με το σχέδιο της Νίας!

Λογικά θα γεννήσουμε με την εξής σειρά: Νία, Βανεσσάκι, Άννα-Μαρία. Ή: Βανεσσάκι, Νία, Άννα-Μαρία. Ή: Βανεσσάκι/Νία (την ίδια μέρα), Άννα-Μαρία. Και μετά θα έρθει κι ο κούκοοοοος!!!

Α ναι, σωστά, αυτό το ξέχασα: όλα τα σπίτια είναι πεντακάθαρα, αλλά οι ιδιοκτήτες τους δεν τα καθαρίζουν ποτέ. Π.χ. στο Κωνστανίνου και Ελένης η Ελένη δεν κάνει ποτέ της δουλειές, ο Κωνσταντίνος το ίδιο, αλλά το σπίτι είναι πάντα πεντακάθαρο, εκτός από τα επεισόδια που θέλουν να θίξουν το θέμα της ακαταστασίας και της κακονυκοικυροσύνης της Ελένης! Αυτή τη φορά δε σχολίασα εγώ για τον τραχανά, το είδατε!

Τρεις είμαστε. Ο κούκος ποιος είναι;

Κι εγώωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωωω!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Κατερίνα, επανάληψη τα σαββατοκύριακα τη δείχνουν τη σειρά. Τότε που προβαλλοταν στην Ελλάδα, προβαλλόταν κι εδώ κανονικά. Καλά, στα σίριαλ ζουν σε άλλο, παράλληλο σύμπαν: όλοι κυκλοφορούν μέσα στο σπίτι τους ντυμένοι στην τρίχα και οι γυναίκες με ψηλοτάκουνα (η ρόμπα, η παντόφλα, έστω μια φόρμα δεν υπάρχουν ως έννοιες), όλα τα σπίτια είναι διακοσμημένα στην εντέλεια και μοιάζουν να διακοσμήθηκαν μόλις χτες, αφού είναι στην τελευταία λέξη της μόδας, μαμάδες με τρία και περισσότερα παιδιά έχουν άπλετο ελεύθερο χρόνο να πάνε για καφέ, γυμναστήριο ή να βγουν το βράδι με τις φίλες τους, ακόμα κι αν είναι χωρισμένες, φοιτητές και χαμηλόμισθοι μένουν σε διαμερισματάρες γεμάτες ακριβά έπιπλα και πράγματα, και όλοι ξυπνούν το πρωί μακιγιαρισμένοι στην εντέλεια!

Ναι, ναι, τα διορθώνεις και μετά μας παρουσιάζεις για παρανοϊκές! Δεν παίζωωωωωωω!!!!!!!!!!!!!!!!!

Αυτά για το "Μπαμπά μην τρέχεις" σας τα έχω ξαναπεί;

Κατερίνα, εγώ προβληματίζομαι πάρα πολύ πάνω στο θέμα του νονού. Εμάς μας βάφτισαν και τους δύο συγγενείς, εμένα ο αδελφός του πατέρα μου, και τον αδελφό μου η πρώτη μας ξαδέλφη που μας περνάει αρκετά χρόνια. Λόγω της στενής μας συγγένειας, έχουμε σχέσεις σε όλη μας τη ζωή. Με το δικό μου νονό περνούσαμε μαζί όλες τις γιορτές, και εννοείται ότι δεν έχουμε χαθεί ποτέ μας. Με την ξαδέλφη μου και νονά του αδελφού μου δε βρισκόμασταν τόσο συχνά λόγω του ότι έμενε στην άλλη άκρη της Κύπρου, αλλά πάλι βρισκόμασταν απαραιτήτως αρκετές φορές το χρόνο, ο αδελφός μου πήγαινε κι έμενε σπίτι τους το καλοκαίρι, ερχόταν αυτή με τα παιδιά της και καθόταν σ' εμάς καμιά βδομάδα, μιλούσαμε συνέχεια στο τηλέφωνο. Τώρα για τον μικρό μου σκέφτομαι για νονό τον αδελφό μου, αλλά ο άντρας μου φέρνει αντιρρήσεις, επειδή ο αδελφός μου μένει στο εξωτερικό, και θα είναι μακριά απ' το παιδί. Αλλά και κάποιο φίλο μας που μένει εδώ να κάνουμε κουμπάρο, αύριο-μεθαύριο εξαφανίζεται και μένει το παιδί χωρίς νονό εφ' όρου ζωής. Ελπίζω να δεχτεί τελικά να το δώσουμε στον αδελφό μου. Όσο για τον ύπνο, ο άντρας μου νομίζω κάποια πράγματα δεν τα έχει καταλάβει. Π.χ. του έλεγα ότι το παιδί μπορεί να έχει κολικούς και να κλαίει όλο το βράδι και μου λέει "ε, εντάξει, τι να κάνουμε εμείς, μπορούμε να το βοηθήσουμε;". Δηλαδή αυτός είχε την εντύπωση ότι το παιδί θα πονάει απ' τους κολικούς, κι εμείς θα κοιμόμαστε επειδή δε θα μπορούμε να κάνουμε κάτι!!!!!!!! Απ' την άλλη, του είπα ότι αν τον καλέσουν για αντικατάσταση σε κάποιο σχολείο, θα κοιμάται στον καναπέ του σαλονιού, για να μην ξυπνάει το βράδι και είναι άυπνος, μια που για αντικαταστάσεις τον καλούν συνήθως σε άλλη πόλη, σε κάτι χωριά περίεργα και έχει αρκετό δρόμο με το αμάξι μέχρι να πάει... Και μου λέει "και τι, θ' αφήσω το παιδί μου και θα πάω να κοιμηθώ αλλού;". Αλλά άμα βλέπει κάτι χαζοσίριαλ που παρουσιάζουν τη μητρότητα/πατρότητα ως κάτι πανεύκολο, τι να περιμένει κανείς; Τις προάλλες έβλεπα ένα παλιό σίριαλ το "Μπαμπά μην τρέχεις". Υποτίθεται είναι παντρεμένοι η Παπαχαραλάμπους με το Μουρατίδη, μένει αυτή έγκυος και γεννάει και όλο το σίριαλ περιστρέφεται γύρω απ' αυτό. Το μωρό να είναι 2-3 μηνών, πηγαίνει η Παπαχαραλάμπους στο δωμάτιό του να το δει (είχαν το μωρό στην κούνια του, χωρίς να κοιμάται και χωρίς κανένα προφανή λόγο, γιατί ως γνωστόν τα μωρά τα παίζεις και μετά τα βάζεις στη θέση τους, όπου περιμένουν υπομονετικά μέχρι την επόμενη φορά), το μωρό ξύπνιο και να βάζει τα χεράκια στο στόμα, πράγμα που σημαίνει ότι μάλλον πεινάει και η Παπαχαραλάμπους λέει: "αχ, το μωρό μου, όλο βάζει τα χεράκια του στο στόμα", το καληνυχτίζει, σβήνει το φως και φεύγει!!!!!!!!!!!!!!!!!! Σε άλλη σκηνή να κάθεται η Παπαχαραλάμπους και να πίνει ξέγνοιαστη το καφεδάκι της και δίπλα της η μάνα της να ταΐζει το μωρό με το μπιμπερό! Για θηλασμό ούτε λόγος, για να ταΐσει έστω η μάνα με το μπιμπερό το μωρό, επίσης ούτε λόγος! Άμα τα δείχνουν έτσι εύκολα, τι να σκεφτεί ο χ άσχετος άνθρωπος, όπως ο άντρας μου(κι όπως εμένα πριν λίγο καιρό); Το ψευδώνυμό μου είναι meloula, επειδή είμαι γλυκιά σα μέλι. Μην το σχολιάσετε. :P :P Μαρία, άσε, ας έρθει καλύτερα νωρίς για να κερδίζουμε χρόνο! Όσο πιο νωρίς τόσο το καλύτερο! Μήπως να του πω να έρθει κατά τις πέντε; :P :P

Συγχαρητήρια! Σου εύχομαι μια τελειόμηνη εγκυμοσύνη!

Βανεσσάκι, θα το ήθελα κι αυτό, γιατί 12/11 είναι η επέτειος γνωριμίας με τον άντρα μου!

Αγγελική, κοίταξα για τον άγιο Ιωάννη το Ρώσο. Δε λέει ότι ήταν γιατρός, λέει ότι είχε καταταγεί στο στρατό κατά τους ρωσοτουρκικούς πολέμους και πιάστηκε αιχμάλωτος. Για αρκετά χρόνια τον βασάνιζαν και τον είχαν να ζει σε ένα σταύλο για να τον αναγκάσουν να αρνηθεί τον Χριστό, αυτός δε λύγισε, και τελικά κοιμήθηκε στα σαράντα του χρόνια. Α, δε σας είπα. Χτες ήρθε μια φίλη μου που έχει τρία παιδιά. Τα γέννησε και τα τρία φυσιολογικά, χωρίς επισκληρίδιο, και μου είπε ότι το τρίτο παιδί είχε περιτύλιξη, το είδε ο γιατρός, δεν της είπε τίποτα για να μην την αγχώσει, αλλά της είπε να πάει την επόμενη μέρα να γεννήσει. Της έκανε πρόκληση, και γέννησε με φυσιολογικό τοκετό και όχι με καισαρική, παρά την περιτύλιξη!!! Βέβαια, φαντάζομαι θα παίζει ρόλο και η ίδια η περιτύλιξη, η θέση του μωρού, κ.λπ. Να, όμως, που γίνεται φυσιολογικός τοκετός ακόμα και με περιτύλιξη! Σήμερα που πήγα στην κλινική είπα στη νοσοκόμα ότι θέλω να θηλάσω και ότι δε θα ήθελα να δώσουν ξένο γάλα. Η νοσοκόμα αυτή είναι αγγλίδα και μου είπε ότι στη Βρετανία δε δίνουν ξένο γάλα, αλλά εδώ δίνουν πάντα. Η ίδια δε συμφωνεί μ' αυτήν την τακτική, και μου είπε να δηλώσω στη νοσοκόμα που θα είναι εκεί ότι θέλω αποκλειστικό θηλασμό, και καλύτερα να ζητήσω να έχω το μωρό στο δωμάτιο. Της είπα ότι θέλω πολύ να προσπαθήσω να θηλάσω και μου είπε να μη λέω "θα προσπαθήσω" αλλά "θα τα καταφέρω"!! Ουφ, μακάρι να τα καταφέρω! Θέλω πολύ! (ας γεννήσω πρώτα βέβαια!) Α, Νία, ως σακί μου (φαντάζομαι σημαίνει "αγαπημένη μου" :P ), δεν παίζωωωωωω!!!!!!!!! Θέλω κι εγώ 11.11.11!!!!!!!!!! Αδικία, αδικία, αδικία!

Κατερίνα, ο ρόλος του νονού δεν είναι να φέρνει δώρα, αλλά η κατήχηση και πνευματική καθοδήγηση του παιδιού, κ.λπ. Τώρα πόσοι νονοί το κάνουν αυτό; Σχεδόν κανένας. Αλλά πιστεύω ότι το σημαντικό είναι να είναι δίπλα στο παιδί και όχι να του φέρνουν δώρα. Το άσχημο είναι ότι οι περισσότεροι βαφτίζουν ένα παιδί για άσχετους λόγους και μετά εξαφανίζονται. Ο άντρας μου τους νονούς του έχει να τους δει... χμ... από τη βάφτιση... Άλλοι δίνουν τα παιδιά τους να τα βαφτίσει ο προϊστάμενός τους στη δουλειά ή κάποιος συνεργάτης τους και μετά χάνονται ή τσακώνονται, και τα παιδιά ούτε που ξέρουν το νονό τους. Άλλοι πάλι, θεωρούν ότι ο ρόλος τους εξαντλείται στα δώρα. Π.χ. θυμάμαι μια φορά, ένα Πάσχα που είχαμε πάει Πάτρα, όταν ήταν η ανηψιά του άντρα μου αρκετά μικρότερη, είχε έρθει ο νονός της με την αδελφή του για να φέρουν τη λαμπάδα και το δώρο. Η μικρή ήταν στη μάνα της, κι αυτοί είχαν πάει στη γιαγιά της. Ρώτησαν πού είναι η μικρή, τους είπαν στη μάνα της και τι λέει ο νονός (ο οποίος είχε να τη δει από το προηγούμενο Πάσχα); "Ε, δεν πειράζει, τη βλέπω του χρόνου"!!!!!!!!!!!!!!!!!! Και ο λόγος που του ζήτησαν να τη βαφτίσει ήταν ότι είχε λεφτά!!! (Νομίζω σας το έχω ξαναπεί). Είναι και θέμα ευγένειας, όμως, δεν μπορείς να πηγαίνεις σε κάποιον που γιορτάζει, και πόσο μάλλον στο βαφτιστήρι σου, με άδεια χέρια!!! Και μάλιστα, σε μικρό παιδάκι! Επίσης, είναι πολύ άσχημο να έχει το ένα από τα παιδιά καλό νονό και τα υπόλοιπα μάπες νονούς. Π.χ. ο άντρας μου έχει για νονούς αυτούς τους άσχετους, ο μικρός αδελφός του έναν βουλευτή που απορώ πού τον βρήκαν, αφού δεν είναι καν του κόμματός τους, και ο δεύτερος αδελφός μια χρυσή γυναίκα! Οπότε η νονά του δεύτερου ήταν σαν νονά και των τριών! Είναι δύσκολο να βρεις καλούς νονούς για τα παιδιά σου... Όσο για τις συνταγές της παρέας, κι εγώ μπαίνω και ψάχνω συνταγές, αν και, τώρα δεν έχω κουράγιο να φτιάχνω περίπλοκα φαγητά. Όσο για γλυκά, ούτε λόγος!!! Έχω δημοσιεύσει κι εγώ μερικές! Μαρία, ο δικός μου έχει ήδη αρχίσει να γκρινιάζει ότι θα ξυπνήσει τόσο νωρίς αύριο! Αφού μου είπε να του δώσουμε το κλειδί να ανοίξει για να κάνει τη δουλειά του, χωρίς να χρειαστεί να ξυπνήσουμε! Καλά, εγώ δε νομίζω να ξυπνήσω!

Ωχ, Μαρία, μέγα καψόνι μας βάζει ο άντρας σου! Θα έρθει αύριο στις οκτώ το πρωί!!!!!!!!!! Αααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Καγκουράκι, να σου ζήσει η Αγγελικούλα!!!! Τώρα το θυμήθηκα, αμάν πια μ' αυτό το αλτσχάιμερ της εγκυμοσύνης... Μαρία, τελικά ωραίοι έγιναν οι λουκουμάδες. Τώρα τους σκέφτομαι και θέλω πάλι. Αλλά είναι χαζομάρα να δίνεις περισσότερα λεφτά για έτοιμο μείγμα, το οποίο ουσιαστικά φτιάχνεις μόνος σου!!! Το χαλούμι είναι αλμυρό τυρί, και έχει υφή σα λάστιχο. Εμένα δε μου αρέσει ιδιαίτερα. Σπίτι δεν παίρνουμε ποτέ. Το μόνο που μου αρέσει είναι το παλιό (πεπαλαιωμένο) χαλούμι, που είναι πιο σκληρό κι όχι σα λάστιχο, κι έχει και πολύ πιο έντονη γεύση. Όσο για τις αϋπνίες, εγώ έχω δοκιμάσει τα πάντα: ζεστό γάλα, μέτρημα προβάτων, διάβασμα, τηλεόραση, μουσική, σεξ, κι ένα σωρό άλλα!!! Αλλά τίποτα...!

Πωπω, απίστευτο, μας πέρασε η Αναστασία!!! Να τους ζήσει να τη χαίρονται και καλή λοχεία!!!!!!!!!

Ανθή, κουράγιο... Εγώ έχω περάσει πάρα πολλά τέτοια βράδια... Είναι ό,τι χειρότερο... Γέλασα πάρα πολύ με τα μαργαριτάρια των μαθητών σου!!! Αν δεν είχαμε κι αυτά... Το χαλούμι δεν έχει καμία σχέση με τη φέτα. Είναι σκληρό τυρί και έχει πολύ διαφορετική γεύση. Απλά εμείς στον τραχανά βάζουμε χαλούμι. Με φέτα δεν μπορώ να φανταστώ τον τραχανά. Κατερίνα, δεν πολυκατάλαβα ποιοι είναι τελικά οι νονοί του μικρού. Δηλαδή έχει τέσσερις νονούς; Πάντως, αν για τον εαυτό τους ψωνίζουν ακριβά πράγματα και στο παιδί δε φέρνουν, είναι απαράδεκτοι. Όπως η πεθερά μου που πήγε και πήρε για το γάμο μια τουαλέτα 500 ευρώ, και για τα έξοδα του γάμου έδωσαν μόνο 300 ευρώ, και δε μας έκαναν δώρο, μόνο ένα δαχτυλίδι που έδωσαν σ' εμένα! Σας αφήνω κορίτσια, γιατί όλο το πρωί τρέχαμε και δεν έχουμε μαγειρέψει ακόμα... Θα ξαναμπώ μετά!

Μαρίνα, ναι, κοντεύω! Γράφω τις χτεσινές αμαρτίες: Πρωινό: Ένα νες σκέτο χωρίς γάλα και ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Ένα σνίτσελ στο φούρνο + πατάτες φούρνου με μουστάρδα + μαρουλοσαλάτα. Απογευματινό: Μια μπανάνα. Μια φρυγανιά (χωριάτικο ψωμί που έψησα στο φούρνο) με ένα κουταλάκι γλυκού μέλι και μια φετούλα τυρί (χτες πεινούσα πάρα πολύ). Βραδινό: Ένα πιάτο με κουπέπια (=κυπριακά ντολμαδάκια) + πατάτες φούρνου + μαρουλοσαλάτα. Λουκουμάδες με μέλι και κανέλα (φτου μου). Μια κούπα ζεστό γάλα!

Γειά σας! Τα έφτυσα σήμερα! Πήγαμε και πήρα τις εξετάσεις που έκανα τις προάλλες, πήγαμε γιατρό, μου πήραν πίεση (μια χαρά αυτή τη φορά!), έλεγξαν τα ούρα μου, φυσικά πάλι είχα αυξημένα πυοσφαίρια, μου έγραψε πάλι κολπική κρέμα, πήγαμε καρφούρ και πήραμε δυο πράγματα, πήγαμε φαρμακείο, φρουταρία (=μανάβικο), χασάπη και στο σούπερ μάρκετ της γειτονιάς για κάτι άλλα πράγματα που τα έχει πιο φτηνά απ' το καρφούρ. Από το φαρμακείο και μετά εγώ καθόμουν στο αμάξι, αλλά ήμουν μες στον ήλιο, στους 23-25 βαθμούς και ψήθηκα... Αγγελική, καλά, γιατί δέχτηκες να κάνετε τραπέζι; Εγώ το πολύ-πολύ θα δεχόμουν να έρθουν ένας-δυο άνθρωποι το απόγευμα, να με χαιρετήσουν, να τους κάνω ένα τσάι ή ένα καφέ, να κεράσω ένα κέικ και τέρμα. Απορώ με την πεθερά και την κουνιάδα... Γιατί συνεχίζετε να τις καλείτε;;; Όσο για την "ηπατίτιδα" τρόμαξα, αλλά ευτυχώς το κατάλαβα ότι ήταν πάλι αϊπαντιά, πριν διαβάσω το δεύτερο ποστ σου. Χριστίνα, εγώ είχα πάει στην Αίγινα παλιά, το 93 αν δεν κάνω λάθος. Πήγαμε στο μοναστήρι και στον τάφο, αλλά καρδιά δεν άκουσα. Φυσικά δεν έχει σημασία, αυτά είναι και λίγο για να τραβάνε "πελατεία", η πίστη δεν εξακριβώνεται με το αν ακούσεις ή αν δεις κάτι! Αγγελική, στον άη Γιάννη το Ρώσσο είχε τάξει μια φίλη μου το παιδί της, και το έβγαλε και Γιάννη! Κι αυτός είναι νεότερος άγιος, της τουρκοκρατίας αν δεν κάνω λάθος. Η Αναστασία όντως εξαφανίστηκε. Το τηλ της δεν το έχω, αν το έχει κάποια ας την πάρει να δούμε τι γίνεται... Σας φιλώ όλες!

Μαρία Ζ, είμαι σε εσπερινό σχολείο, το οποίο έχει μία γυμνασιακή τάξη (γ' γυμνασίου) και τέσσερις λυκειακές, γιατί, επειδή είναι λιγότερες οι ώρες, για να είναι ισότιμο το απολυτήριο με το απολυτήριο του πρωινού σχολείου, είναι ένας χρόνος παραπάνω. Η ύλη είναι λίγο ό,τι να 'ναι, οπότε κάνω και μαθήματα γυμνασίου και λυκείου. Ωραίοι ήταν οι λουκουμάδες!!!