Θέλω να γίνω μαμά

Καγκουράκι, πώς να μην έχω χρόνο για το μάμμυ; Αφού το μόνο που κάνω είναι να θηλάζω τον μικρό, να τον αλλάζω, αν και αυτό το κάνει και ο άντρας μου αρκετές φορές, και να τον κάνουμε μπάνιο με τον άντρα μου! Συμφωνώ για τις επισκέψεις, εγώ έλεγα "σιγά" στην αρχή και θεωρούσα υπερβολικές τις κοπέλες που δεν ήθελαν επισκέψεις πριν τις σαράντα, αλλά τώρα το βλέπω ότι είναι κουραστικό και σε επιβαρύνει. Ευτυχώς όσοι πήραν εμένα ή τους γονείς μου για να ευχηθούν είπαν μετά τις σαράντα μέρες θα έρθουν. Η μάνα μου είναι καλύτερα, ξαπλώνει και ξεκουράζεται. Είχε ξαναπάθει αρρυθμίες, και μάλλον είναι συνδυασμός διαφόρων παραγόντων. Είχε γρίππη (στο σπίτι όποτε ερχόταν ήταν με μάσκα), νήστευε, κουραζόταν πάρα πολύ, οπότε, πώς να μην πάθει τις αρρυθμίες; Αφού όλες τις δουλειές τις κάνει διπλές. Π.χ. τα σώβρακα του πατέρα μου + διάφορα άλλα ρούχα τα πλένει στο χέρι και μετά και στο πλυντήριο! Τα πιάτα τα πλένει με δύο διαφορετικά σφουγγαράκια και δύο διαφορετικά απορρυπαντικά, και δε βάζει νερό στο κρασί της να κάνει λιγότερα πράγματα. Αυτόν τον καιρό έφτιαχνε κι ένα σωρό φαγητά για την κατάψυξη και έφτιαξε κι ένα σωρό κεράσματα για την κατάψυξη (πιτάκια και τέτοια) για να κερνάμε, λέει, τώρα που θα έρχονται να μας βλέπουν, και κάθισε κι έφτιαξε και τα κεράσματα για την κλινική (τρούφες και αμυγδαλωτά), και μαγείρευε και δύο φαγητά, γιατί ο πατέρας μου δεν μπορούσε να νηστέψει, καταλαβαίνετε... Ουφ, πριν λίγο κοιμήθηκε, και πάλι θέλει φαΐ... Έχω και την κοπέλα που κάνει το σίδερο εδώ, θα έρθει και ο υδραυλικός σε λίγο...

Γειά σας! Ανθή, η ξαδέλφη μου όντως είναι εκτός τόπου και χρόνου! Όταν πήγα στο μαιευτήριο και μάθαμε ότι γεννάω, έστειλα μήνυμα σε διάφορους για να τους ειδοποιήσω. Σ' αυτήν έγραψα "Γεννάω. Έγραψες στο διαγώνισμα;", για πλάκα εννοείται. Μάλλον αυτή το παρεξήγησε, και θεώρησε ότι η γέννα είναι απλά μια καθημερινή λειτουργία, όπως όταν πας στην τουαλέτα, π.χ. Αλλά γενικώς είναι στην κοσμάρα της. Την προηγούμενη φορά που έμεινα έγκυος και το έχασα, αυτή δεν το είχε καταλάβει καν, και με παίρνει τηλέφωνο μετά την απόξεση και μου λέει "τι κάνεις εγκυούλα μου;". Ή σε άλλη φάση είχε έρθει ο αδελφός μου Κύπρο, έφυγε, κι αυτή εξαφανισμένη, και μετά από καμιά βδομάδα αυτή του στέλνει μήνυμα στο φέισμπουκ και του λέει "μα πότε επιτέλους θα έρθεις να σε δούμε;". Ό,τι να 'ναι μιλάμε... Σήμερα κάλεσαν τον άντρα μου για αντικατάσταση και δυστυχώς αναγκάστηκε να την αρνηθεί... Είναι σε ένα χωριό της Λευκωσίας, μιάμιση ώρα δρόμο, και δε γίνεται να μένω εγώ από τις έξι μέχρι τις τρεις μόνη μου με το μωρό, ενώ δεν έχω αναρρώσει ακόμη. Από τη μάνα μου βοήθεια δεν μπορώ να περιμένω (τελικά δεν την κράτησαν, αλλά της είπαν να ξεκουράζεται), οπότε, δυστυχώς την χάσαμε την αντικατάσταση... :( Σήμερα είδα και δύο πληγίτσες στις θηλές μου, και αγχώθηκα. Είναι πάρα πολύ μικρές και δεν αιμορραγούν. Προσπαθώ να τον βάζω σωστά στο στήθος, αλλά αυτός πολλές φορές δεν ανοίγει αρκετά το στόμα του. Σήμερα τον έβγαζα κάθε φορά που δεν το άνοιγε τελείως και τελικά πείσμωσε και δεν ήθελε να φάει. Έβαλα κρέμα τώρα και κυκλοφορώ με τα βυζιά έξω. Ελπίζω να επουλωθούν σύντομα... Ανθή, άσε, εμένα με πήρε σήμερα μια φίλη μου να έρθει. Της είπα ότι δεν μπορούμε και μου λέει "εντάξει, δε χάθηκαν οι μέρες, θα έρθουμε όλοι μαζί", και με το "όλοι μαζί" εννοεί αυτήν, τον άντρα της και τα δύο μικρά παιδιά τους. Τι να πω τώρα; Αυτή από την πρώτη μέρα μετά το μαιευτήριο είχε το σπίτι της γεμάτο κόσμο και μια βδομάδα μετά τη γέννα είχε το μνημόσυνο της μάνας της και κάλεσε πάνω από πενήντα άτομα! Εγώ, όμως, θέλω την ησυχία μου, δε θέλω κόσμο και κυρίως μικρά παιδιά που θα κάνουν αταξίες. Κι εννοείται ότι, όποτε πάει σε μαιευτήριο, κουβαλά και τα παιδιά της μαζί.

Ε, δεν το πιστεύω... Μισή ώρα έγραφα και με πέταξε... Τα νεύρα μουυυυυυυυυυ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Μαρία, κι εγώ έκανα ελάχιστα τόσους μήνες, γιατί στην αρχή είχα τρομερές αδυναμίες, μετά είχα κάτι συσπάσεις και δεν έκανα παρά ελάχιστες δουλειές. Αλλά και τώρα δεν μπορώ, είμαι κι' απ' την καισαρική που είναι εγχείρηση, οπότε μου φτάνει να θηλάζω τον Αντρέα και να ασχολούμαι μαζί του! Δε θέλω να ξοδεύω τις δυνάμεις μου στις δουλειές. Τώρα έχουμε σίδερο, και κανονικά το κάνει η μάνα μου, αλλά τώρα λόγω της κατάστασης θα έρθει η οικιακή βοηθός της θείας μου να το κάνει, γιατί αλλιώς δε γίνεται...

Ευτυχώς είναι καλύτερα. Ήρθε ο καρδιολόγος της, της άλλαξε τα φάρμακα που παίρνει και την άφησαν να φύγει. Ευτυχώς δεν την κράτησαν, γιατί κι ο πατέρας μου είναι 76 χρονών και καρδιακός, κι άντε να μείνει μόνος του, κι εμείς δεν μπορούμε να τον βοηθήσουμε σ' αυτή τη φάση. Έχει τα αδέλφια του, βέβαια, αλλά καλύτερα που δεν έμεινε μέσα η μάνα μου. Καλά, εμείς μόλις ήρθαμε σπίτι εγώ άνοιξα τον υπολογιστή να μπω στο μάμμυ!!!!!! Μετά ξύπνησε ο Αντρέας και του έκανα μια ξενάγηση στο σπίτι, και μετά το ρίξαμε στους θηλασμούς! Δουλειές και μαγείρεμα, ούτε γι' αστείο. Ακόμα δεν κάνω απολύτως τίποτα. Το πολύ να κάνω κανένα τοστ και τώρα δίπλωσα κάτι ρούχα... Στην αρχή νόμιζα ότι δε θα είχα πρόβλημα να έρχονται επισκέψεις, αλλά τώρα που βλέπω πόσο ακανόνιστα είναι τα ωράρια με το θηλασμό, προτιμώ να μην έρθει κανείς. Όσο για την εκκλησία, συμφωνώ, αυτά είναι παλιές αντιλήψεις και κάποια στιγμή θα πρέπει να ξεπεραστούν.

Α, Λυδία, εσείς έχετε άλλο σύστημα! Εμείς δηλώνουμε το όνομα κανονικά από την πρώτη στιγμή. Αυτό με το επώνυμο τέκνου δεν υπάρχει εδώ. Χριστίνα, είναι πρησμένο εκείνο το σημείο προς το παρόν, ίσως επειδή είχα την αυτοκόλλητη γάζα και το πίεζε. Ουφ, δεν μπορώ, με έχουν πιάσει κολικοί και τρομερή δυσκοιλιότητα... Δε με φτάνουν όλα τ' άλλα...

Λυδία, δεν εννοούσα μόνο στο σαραντισμό, αλλά και όταν δηλώνουμε το παιδί στο Ληξιαρχείο. Εμάς πήγε χτες ο άντρας μου και τον δήλωσε και έβγαλε πιστοποιητικά γεννήσεως. Αυτό μπορούσε να το κάνει μέσα σε ένα μήνα από τη γέννηση. Γι' αυτό απορώ τι γίνεται με αυτούς που αποφασίζουν το όνομα πολύ καιρό μετά. Η ευχή που πήραμε σήμερα είναι η ευχή της όγδοης μέρας που την παίρνει μόνο το παιδί. Είναι ευχή ονοματοδοσίας και εκκλησιασμός του μωρού. Η μισή ευχή δεν ισχύει. Υπάρχουν τρεις ευχές, της πρώτης μέρας, της όγδοης και της τεσσαρακοστής. Τα ράμματα που μου έβαλε πέφτουν από μόνα τους, απλά είχε ένα πλαστικό σε κάθε άκρη και μου το έκοψε, μου έβγαλε την αυτοκόλλητη γάζα, και μου είπε πώς να το φροντίζω. Κι εμένα μου έχει κοπεί η όρεξη... Προσπαθώ να τρώω επειδή θηλάζω, αλλά δεν έχω όρεξη.. Ουφ, μάλλον θα την κρατήσουν τη μάνα μου στο νοσοκομείο. Το έχει ξαναπάθει πριν μερικά χρόνια, για να δούμε τι θα πει ο καρδιολόγος...

Γειά σας κορίτσια. Εμείς πήγαμε σήμερα στην εκκλησία και πήρε ο Αντρέας την ευχή! Τώρα πλέον είναι και επισήμως κατά την Εκκλησία και την Πολιτεία, Ανδρέας Παπαδόπουλος! Έχω μια απορία: όσοι αποφασίζουν τι όνομα θα δώσουν στο παιδί σε πεντέξι μήνες, πώς το δηλώνουν; Ανώνυμο; Του άρεσε πολύ η βολτίτσα και η αγκαλιά του παπά! Ήταν πολύ συνεργάσιμος! Μετά πήγαμε στο γιατρό για τα ράμματα. Μπρρρρρρρρρρ.............. Είμαι αξιοθρήνητη εκεί πέρα... Ευτυχώς η κοιλιά μου μάζεψε αρκετά. Το Σαββάτο που ήρθαμε σπίτι έμοιαζα έγκυος έξι μηνών. Τώρα μοιάζω ότι απλά έχω φάει πολλή φασολάδα!!! Φυσικά, είναι αρκετά χαλαρή. Πριν που πήγαμε στο γιατρό ήρθε η μάνα μου να προσέχει τον μικρό. Επιστρέφουμε και βρίσκουμε στο σαλόνι μας την υπάλληλο που έχουν στο μαγαζί, με μάσκα κιόλας! Η μάνα μου είχε αρρυθμίες αυτές τις μέρες, σήμερα πήγε και για καρδιογράφημα και ήταν καλό. Αλλά αυξήθηκαν και πήγε στα Επείγοντα. Τώρα περιμένουμε να μάθουμε νεώτερα. Νία, νομίζω ότι μπορεί να έρθει περίοδος και κατά τη διάρκεια του θηλασμού, απλά αργεί λίγο. Άλλωστε, πολλές γυναίκες μένουν έγκυες ενώ θηλάζουν και το συνεχίζουν μάλιστα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Λυδία, ακόμα ε; Κάτι μου θυμίζει αυτόοοοο.......... Μαρία, μια χαρά ο μπεμπούλης σας!!!

Ευτυχώς εγώ ακόμα δεν έχω καθόλου επισκέψεις. Στο μαιευτήριο ήρθαν αρκετοί, παρ' όλο που πολλοί απουσίασαν λόγω ιώσεων. Ούτε ο πατέρας μου δεν ήρθε, δηλαδή ήρθε νομίζω 2-3 φορές και καθόταν απ' έξω. Στο σπίτι ακόμα δεν ήρθε κανείς και δεν έχω καμία διάθεση. Καλά, μια φίλη μου, μου έλεγε ότι με το που πήγαν σπίτι απ' το μαιευτήριο τους παίρνουν κάποιοι τηλέφωνο και τους λένε "είμαστε κάτω, ν' ανέβουμε να σας δούμε;". Και ο άντρας της τους λέει "ελάτε"!!! Εμείς σήμερα πήγαμε στην εκκλησία και πήρε ευχή ονοματοδοσίας ο Αντρέας. Ήταν πολύ ωραία, και του άρεσε η βολτίτσα και η αγκαλιά του παπά!!! Εγώ κάθισα απ' έξω, δεν μπήκα μέσα, επειδή είμαι μολυσμένη, μιαρή και κουβαλώ πάνω μου το κακό, ξέρετε, επειδή είμαι λεχώνα. Τέλος πάντων, δε θα καθόμουν να κάνω ιστορίες. Πιο αργά πήγαμε στο γιατρό για τα ράμματα και ήρθε η μάνα μου να τον προσέχει. Επιστρέφουμε, ανοίγουμε την πόρτα και βλέπουμε στο σαλόνι μας την υπάλληλο που έχουν οι γονείς μας στο μαγαζί. Η μάνα μου είχε αρρυθμίες αυτές τις μέρες και σήμερα το πρωί πήγε για καρδιογράφημα και ήταν καλό. Αλλά αυξήθηκαν το απόγευμα, και πήγε στα επείγοντα και ήρθε η κοπέλα να προσέχει τον Αντρέα. Τώρα είναι ακόμα στο νοσοκομείο και δεν ξέρω τι έγινε. Το απαντά ο πατέρας μου και δε συνεννοούμαστε με τίποτα. Θα τον ξαναπάρω τώρα να δω αν υπάρχει κανένα νεώτερο.

Αναστασία, εγώ τον θηλάζω αποκλειστικά, κι απ' τη στιγμή που κάνει κακά και κοιμάται, θεωρώ ότι χορταίνει. Αν έδινα και ξένο δε θα μπορούσα να ξέρω από ποιο γάλα χορταίνει ή πόσο δικό μου τρώει.

Γειά σας! Τελικά τον γρουσούζεψα τον Αντρεάκη και ήταν ανησυχούλης από χτες βράδι. Από τις δέκα παρά που ξύπνησε, κοιμήθηκε κατά τις τέσσερις παρά. Δηλαδή κοιμόταν και ξυπνούσε. Όλο στο στήθος τον είχα, και τελικά ευτυχώς πήρε την πιπίλα που του έδωσε ο άντρας μου και κοιμήθηκε μέχρι τις εφτά, τον αλλάξαμε, τον τάισα, και κοιμήθηκε εύκολα μέχρι τις εντεκάμιση. Από τότε, όμως, μέχρι τη μιάμιση θήλαζε, κοιμόταν, ξυπνούσε, γκρίνιαζε. Τώρα ευτυχώς κοιμήθηκε, μην τον ξαναγρουσουζέψω. Στην ξαδέλφη εννοείται ότι είπα "ούτε να το διανοηθείς" και με ρώτησε "γιατί;". Ρε παιδιά, έλεος, κατ' αρχήν δεν έχω υποχρέωση να τη διαβάζω, και στο κάτω-κάτω, στα φιλολογικά τη βοηθώ, ας καθίσει να τα διαβάσει. Αφήστε που με πήρε τηλέφωνο στο μαιευτήριο να μου πει για το αυτοκέφαλο της Εκκλησίας της Κύπρου αν το έμαθε σωστά!!! Οκ, δεκαέξι χρονών είναι και δεν έχει ιδέα από μωρά, αλλά ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ;;;;;;;

Γειά σας! Πεσμένη η κίνηση βλέπω! Ο Αντρεάκης είναι ανησυχούλης και γκρινιαρόυλης από χτες βράδι. Δέκα παρά δέκα ξύπνησε, τον αλλάξαμε, τον τάισα, τον κοίμησα, ξυπνούσε, τον έβαζα στήθος, έκανε κακά, τον αλλάζαμε, τον ξανάβαζα στήθος, ξανακοιμόταν, ξαναξυπνούσε, τον έπαιρνε ο άντρας μου, του έδινε πιπίλα, τον κουνούσε, τέλος πάντων, πήγε τρεισίμιση να κοιμηθεί τελικά. Εφτά ξύπνησε, αλλά δε με ταλαιπώρησε. Τον τάισα, οκτώ κοιμήθηκε και ξύπνησε εντεκάμιση. Τον αλλάξαμε, τον τάισα, τον κοίμισα, ξύπνησε, τον ξαναέβαλα στο στήθος, όλο πήγαινε να κοιμηθεί και πάλι ξυπνούσε. Εν τω μεταξύ, έκανε κάτι τσαλίμια. Λες και δοκίμαζε φάτσες. Άνοιγε τα μάτια του με διαφορετικούς τρόπους, χαμογελούσε, είχε πολλή πλάκα. Τελικά τον κούνησα και κοιμήθηκε, ελπίζω να μην το γρουσουζέψω και ξαναξυπνήσει! Αυτό που δεν μπορώ είναι που δεν μπορούμε να πούμε ότι αυτή την ώρα θα πάμε εκεί ή θα κάνουμε αυτό, γιατί μπορεί να ξυπνήσει ο Αντρέας και να θέλει βυζί. Σήμερα έχω ραντεβού με το γιατρό για τα ράμματα και θα πάμε και τον Αντρέα στην εκκλησία για να πάρει την ευχή. Για να δούμε πώς θα πάνε τα πράγματα... Αναστασία, εγώ όσες φορές και να τον βάλω στο στήθος, αυτός θα φάει, σταματημό δεν έχει!!!

Αναστασία, όχι, δε λέμε στο ίδιο σημείο. Εμένα κοκκίνησε πάνω από τη θηλή, στην επιφάνεια του στήθους. Λένα, τον έβαλα και θήλασε αρκετή ώρα από εκεί και υποχώρησε το κοκκίνισμα. Μετά επανήλθε, και μετά ξαναθήλασε πολλή ώρα και πάλι υποχώρησε. Άλλα συμπτώματα δεν έχω. Εύη, κι η κόρη μιας φίλης μου είναι όπως ο Χριστόφορος με την τουαλέτα. Κι αυτή πάει περίπου μια φορά την εβδομάδα, επειδή βαριέται να πάει. Σκληραίνουν τα κακά της έτσι όπως τα κρατάει μέσα τόσες μέρες, κι άντε να πάει μετά! Τώρα τον θήλαζα δυόμιση ώρες, δηλαδή δεν τον θήλαζα μόνο, τον άλλαξα στα μισά, επειδή έκανε κακά, μετά τον έπιασε λόξυγκας, μετά προσπαθούσα να τον κοιμίσω στο στήθος και όλο ξυπνούσε, τώρα προσπαθεί να τον κοιμίσει ο άντρας μου, για να δούμε... Ελπίζω να τα καταφέρει, γιατί κουράστηκα...

Μπα, δεν πονάει, ούτε είναι πολύ ζεστό... Για να δούμε πώς θα εξελιχθεί. Αν δε φύγει θα το δείξω και στο γιατρό αύριο που θα πάω.

Ουφ, αγχώθηκα τώρα... Ελπίζω να μην είναι μαστίτιδα... Τα πάμε τόσο καλά με το θηλασμό, δε θέλω να έχω προβλήματα...

Α, ρε κορίτσια, να σας ρωτήσω... Τώρα που τον θήλασα, το δεξί μου στήθος έχει κοκκινίσει πάνω. Όχι στη θηλή, πάνω από αυτήν. Ξέρει καμία τι είναι αυτό;

Ρε κορίτσια, ΕΛΕΟΣ, ΕΛΕΟΣ, ΕΛΕΟΣ!!!!!!! Με πήρε τηλέφωνο η ξαδέλφη μου και μου είπε να έρθει να διαβάσουμε γιατί έχει διαγώνισμα την Τετάρτη!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! ΔΕΝ ΠΑΝΕ ΚΑΛΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Άντε, Γιώτα, είναι θέμα ωρών πλέον! Ρε κορίτσια, τώρα που τον θήλασα παρατήρησα το δεξί μου βυζί, κι από πάνω έχει κοκκινίσει. Όχι στη θηλή, από πάνω. Ξέρει καμία τι είναι αυτό;

Κατερίνα, κι εγώ το ίδιο σκέφτομαι, αφού κοιμάται σημαίνει ότι δεν πεινάει. Κάνει και αρκετά κακά, οπότε όλα καλά! Στο μαιευτήριο κανονικά απαγορεύουν τα παιδιά, αλλά αυτοί μας τα κουβάλησαν. Είναι μικρή κλινική, εκείνες τις μέρες ήμουν η μοναδική κοπέλα μέσα, η νοσοκόμα ντράπηκε να πει οτιδήποτε. Τι να έλεγε η κοπέλα, να τους έδιωχνε; Στο κάτω-κάτω, ήταν δικό μου θέμα, αν ήθελα τους έδιωχνα εγώ. Αλλά πώς να τους διώξω; Άσε που τα παιδιά είναι πάρα πολύ άτακτα, έκαναν φασαρία, κι αυτοί δεν τους έλεγαν τίποτα, και βγήκε η νοσοκόμα και προσπαθούσε να τα ησυχάσει. Ο άντρας το παίζει ξερόλας, ενώ είναι επίπεδο υπό του μηδενός. Στις αρχές της εγκυμοσύνης, τους λέγαμε ότι θέλαμε να πάμε διακοπές στη Βαρκελώνη, αλλά αναγκαστικά τις αναβάλαμε, και μας ρωτάει γιατί. Του λέμε ότι τις αναβάλαμε λόγω της εγκυμοσύνης και μας λέει "ε, σιγά το πράγμα, πώς κάνετε έτσι, εδώ η γυναίκα μου ήταν οκτώ μηνών και ταξίδευε με αεροπλάνο". Και γενικά, ό,τι του πεις, σου λέει "ε, σιγά πώς κάνεις έτσι;". Άσε που δουλεύει στο αεροδρόμιο και είχε πει στον άντρα μου να κάνει αίτηση γιατί θα ανοίξουν θέσεις, και θα μεσολαβήσει αυτός να τον πάρουν! Εννοείται ότι ούτε καν ασχολήθηκαν στο αεροδρόμιο! Τέλος πάντων, με εκνευρίζει πολύ αυτός ο τύπος. Για το πουλάκι, για μας είναι νωρίς ακόμα! Ούτε μιας εβδομάδας δεν είναι ο μικρός! Σιγά σιγά!!! Μαρία, γίναμε και φίλες στο φέισμπουκ! Για κάποιο λόγο, μοιάζεις ακριβώς όπως σε φανταζόμουν! Αλίνα, ακόμα είναι αρχή. Για να δούμε όταν θα αρχίσουν οι κολικοί. Πάντως, είναι φάσεις που μπαίνω, και μέχρι να γράψω ένα ποστ, το διακόπτω πολλές φορές!

Λένα, τον είδα το σύνδεσμο που μου έστειλες, όλα καλά, είναι μέσα στα πλαίσια. Έχω την εντύπωση ότι αυτό το παιδί γεννήθηκε έχοντας διαβάσει όλα τα βιβλία για φροντίδα παιδιού, γιατί ακολουθεί τους κανονισμούς κατά γράμμα! Όταν κλαίει δεν κάνει "αααα", αλλά "ουά ουά" ως οφείλει ένα σωστό βρέφος. Στο θηλασμό κάνει τα πάντα όπως τα είχα διαβάσει. Τώρα για τσίσα δε μετράω πάνες, γιατί συνήθως τα κάνει μαζί με τα κακά ή (ακόμα συχνότερα) την ώρα που τον αλλάζω! Χτες που τον πήρε ο άντρας μου να τον κάνουν μπάνιο με τη μάνα μου, επειδή εγώ πονούσα και δεν μπορούσα, κατούρησε τα συρτάρια της συρταριέρας του! Αναστασία, μωρό είναι θα κλάψει κι εσύ θα το νταντέψεις! Εμάς κλαίει και χτυπιέται όταν τον αλλάζουμε ή τον κάνουμε μπάνιο. Είναι λίγο υπερβολικός, στο κάτω-κάτω να τον περιποιηθούμε θέλουμε, αλλά τι να κάνω; Να τον αφήσω βρωμιάρη; Εγώ πάντως όταν κλαίει υπερβολικά, τον βάζω στο στήθος και ηρεμεί. Δεν έχω βρει καλύτερη μέθοδο προς το παρόν.

Γειά σας! Τελικά εγώ έχασα τα μισά κιλά, δηλαδή έχασα έξι. Μένουν άλλα έξι. Πιστεύω όταν μαζευτεί και η κοιλιά μου, που τώρα είναι σε αξιοθρήνητη κατάσταση, θα είναι καλύτερα τα πράγματα!

Γειά σας! Ευτυχώς σήμερα είμαι πολύ καλύτερα και δεν πονάω σχεδόν καθόλου. Αύριο έχω και ραντεβού με το γιατρό για να μου βγάλει τα ράμματα, να δούμε πώς θα οργανωθούμε με τον Αντρέα που όποτε του κατέβει ζητάει βυζί. Σήμερα που θα πήγαινα στην κλινική για την ένεση, θα με έπαιρνε η μάνα μου, αλλά μου είπε να μείνει αυτή στο σπίτι με τον μικρό, γιατί είναι κουρασμένη, και να με πάει ο άντρας μου. Κατά τις δώδεκα πηγαίνω για την ένεση, αλλά έλα που εντεκάμιση ξύπνησε ο Αντρεάκης και ήθελε φαΐ; Εν τω μεταξύ, τον άλλαξα πριν τον θηλάσω, είχε κάνει κακά, είχε βραχεί κιόλας, του άλλαξα και ρούχα, όπως τον άλλαζα άρχισε να κατουράει κάτι σιντριβάνια, μετά τον έβαλα στο στήθος, αλλά αυτός αργεί, θέλει με το πάσο του. Έρχεται η μάνα μου στις δώδεκα, κι άρχισε τη γκρίνια. "Μία η ώρα πρέπει να πάρω τον πατέρα σου απ' τη δουλειά" (έχουν ένα αμάξι), "άντε τελείωνε", λες και θα πω στον Αντρέα που είναι έξι ημερών να τρώει πιο γρήγορα, ενώ αυτή δεν μπορούσε να πει στον πατέρα μου που είναι 76 χρονών να περιμένει δέκα λεπτά (το ότι ο πατέρας μου είναι 76 και δουλεύει ακόμα το μαγαζί του είναι μια άλλη ιστορία). Τελικά πήγαμε και γυρίσαμε μία ακριβώς, ο μικρός έκλαιγε κι έπιασε να τον αλλάξει, κι έφαγε ένα τέταρτο. Τότε δε βιαζόταν... Τέλος πάντων... Ρε συ Χριστίνα, επί Τουρκοκρατίας τα παντρεύανε μικρά τα παιδιά για να μην τα πάρουν στο παιδομάζωμα, αλλά εσείς το παρακάνατε λίγο! Από τώρα τον παντρέψατε βρε; Ελπίζω να βρείτε το πρόβλημα και τη θεραπεία για τα μαλλιά σου! Γιώτα, άντε, έρχεται η μικρούλα! Κάτσε, όμως, τα υγρά που σου φύγανε τι ήταν αν δεν ήταν αμνιακά; Μαρία, εμένα απλά χτυπιέται στο μπάνιο και όταν τον αλλάζουμε. Γενικώς δεν του αρέσει όταν είναι γυμνός και αβοήθητος! Μάντι, το ξέρω ότι μερικές φορές και το μετά του φτ είναι χάλια, αλλά αυτό δεν είναι απαραίτητο, ενώ στην καισαρική είναι ο κανόνας. Τέλος πάντων, αυτό πάει, πέρασε! Λένα, κι εγώ έτσι, όλο ακατάστατα ανεκτά πονάκια είχα στο τέλος! Ρε κορίτσια, για να σας ρωτήσω και κάτι άλλο. Ο μικρός το βράδι δεν ξυπνάει για φαΐ. Κοιμάται εξάωρο και τον ξυπνώ εγώ τελικά στο εξάωρο για να φάει, γιατί δεν πάει άλλο. Το πρώτο βράδι κοιμήθηκε 3-9 και το δεύτερο 1-7. Μήπως πρέπει να τον ξυπνώ ανά τρίωρο; Τρώει βέβαια συνέχεια κατά τη διάρκεια της μέρας, αλλά γιατί δεν τρώει το βράδι; Α, όσο για τα κιλά, σήμερα που ζυγίστηκα πρώτη φορά, έχω χάσει τα μισά, δηλαδή έξι. Έχουν μείνει άλλα έξι. Αλλά η κοιλιά μου είναι σε αξιοθρήνητη κατάσταση...

Γειά σας κορίτσια! Εμείς δε δυσκολευόμαστε εδώ με τον Αντρεάκη, φυσικά εγώ δεν κάνω τίποτε άλλο όλη μέρα από να τον θηλάζω, να τον αλλάζουμε με τον άντρα μου ή μόνη μου, και να τον κοιμίζω. Ρε κορίτσια, το βράδι δεν ξυπνάει για να φάει. Δυο νύχτες που τον έχουμε στο σπίτι, κοιμάται εξάωρο και τελικά τον ξυπνώ εγώ για να τον ταΐσω. Μετά τη μέρα θηλάζει πολύ συχνά, κάνει κακά και δε φαίνεται να πεινάει. Αλλά μήπως το βράδι πρέπει να τον ξυπνώ εγώ ανά τρίωρο; Χτες πονούσα πάρα πολύ, και δεν μπορούσα να κάνω απολύτως τίποτα. Μόνο θήλαζα τον Αντρέα, ακόμα και μπάνιο τον έκαναν η μάνα μου με τον άντρα μου. Ευτυχώς σήμερα είμαι πολύ καλύτερα. Για το πουλάκι του ρώτησα τον παιδίατρο και μου είπε ότι αυτό ανοίγει από μόνο του και μπορεί να χρειαστεί κάποια χρόνια. Είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που υπάρχει κάποιο πρόβλημα. Ανθή, πολύ ευγενικός ο φίλος σας! Άκου να πει το παιδί "κεφάλα". Αν είναι δυνατόν! Εγώ είχα εκνευριστεί το τελευταίο βράδι που είχαν έρθει το γνωστό ζευγάρι που ήθελαν να γίνουν νονοί, και φέρανε και τα παιδιά τους, τα οποία είναι πολύ άτακτα. Ο Αντρέας έκλαιγε, πήγαινα εγώ στο δωμάτιο νεογνών να τον ηρεμήσω, κι έρχεται σε κάποια φάση ο έξυπνος ο άντρας μου και μου κάνει "παιδί είναι, άσ'το να κλάψει, δεν παθαίνει τίποτα, έλα από δω που ήρθαν τα παιδιά να μας δουν". Κατάλαβα αμέσως ότι αυτά ήταν λόγια του έξυπνου του φίλου του. Εκνευρίστηκα φοβερά, και σα να μην έφτανε αυτό, τα παιδιά τους έρχονταν συνέχεια στο δωμάτιο νεογνών και ήθελαν να μπουν μέσα για να δουν το μωρό, κι αυτοί ούτε που ασχολούνταν, κι έπρεπε να τα διώχνω εγώ συνέχεια. Μετά ηρέμησε κάπως ο μικρός, πάω στο δωμάτιό μου, και μου άρχισε ο άλλος ο εξυπνάκιας "πολύ αγχωμένη σε βλέπω, μην αγχώνεσαι τόσο πολύ, παιδί είναι, θα κλάψει, μην αγχώνεσαι". Και όλη την ώρα μου έλεγε ότι είμαι αγχωμένη. Η γυναίκα του, βέβαια, σωστά μιλούσε και συμφωνούσε μαζί μου, αλλά μου έσπασαν φοβερά τα νεύρα. Θα κάθομαι εγώ να χαριεντίζομαι με τον ηλίθιο και θ' αφήνω το παιδί να σπαράζει στο κλάμα. Άλλο να τον αφήσω λίγο να δω μήπως σταματήσει από μόνος του, κι άλλο να τον αφήσω να μαυρίζει απ' το κλάμα και να λέω "έλα μωρέ, παιδί είναι". Πάντως, έχει δίκιο η Κατερίνα, πολλά ζευγάρια που κάνουν το πρώτο τους παιδί παθαίνουν έναν πανικό με τις επισκέψεις. Δε σχολιάζω τίποτα άλλο, να προλάβω να μπω και σε κανένα άλλο ποστ, γιατί δεν αργεί να αρχίσει πάλι να κλαίει και να ζητά βυζί!

Φυσικά, μη γίνομαι κι αχάριστη! Τόσες γυναίκες αγωνίζονται να κάνουν παιδί και θα έκαναν τα πάντα για να το αποκτήσουν, οπότε κι εγώ ας μην γκρινιάζω για την καισαρική. Αλλά τσαντίζομαι γιατί φροντίζω τον Αντρέα με δυσκολία και κόπο...

Έκανα ολική γιατί πρέπει να κάνω αντιπηκτικές και ο αναισθησιολόγος και ο γυναικολόγος είπαν ότι είναι καλύτερα να μη γίνει επισκληρίδιος. Μετά την καισαρική πέρασα τις πρώτες μέρες χωρίς να μπορώ να συνειδητοποιήσω τι είχε συμβεί. Ούτε που καταλάβαινα ότι γέννησα, ότι έχω παιδί, ότι είμαι μαμά. Αλλά τι να έκανα; Να το έβλεπα εγωιστικά και να έκανα φυσικό τοκετό, και μετά να έχανα τη ζωή μου; Αυτό δεν είναι εγωισμός, είναι αυτοκτονική ηλιθιότητα!!! Ο γιατρός πάντως μου είπε ότι η προεκλαμψία είναι συνήθως ασθένεια της πρώτης εγκυμοσύνης και είναι σπάνιο να συμβεί και την επόμενη φορά, οπότε, αν δεν υπάρχει πρόβλημα, όταν με το καλό ξαναγεννήσω, θα γεννήσω φυσιολογικά!