Θέλω να γίνω μαμά

Γιώτα, εγώ δεν τον βάζω στο κρεβάτι μας. Κάθομαι με την πλάτη ακουμπισμένη στο μαξιλάρι, τον κρατάω αγκαλιά, βάζω ένα μαξιλάρι να τον στηρίζει,και κοιμόμαστε. Φοβάμαι να τον βάλω στο κρεβάτι. Νομίζω ότι θα τον πλακώσω, αλλά κυρίως, φοβάμαι μήπως τον καλύψω με την κουβέρτα μας και σκάσει...

Πολύ ωραία! Είδες που αγχωνόσουν; Εύχομαι όλα περαστικά και πάντα υγιές το μικράκι!

Πού χαθήκατε βρε όλες; Εμείς ευτυχώς κοιμηθήκαμε καλύτερα χτες βράδι, αλλά το πρωί που ξύπνησε (6.30) και τον ξανακοίμησα, δεν καθόταν στο πορτ μπεμπέ, και τον κοίμισα στην αγκαλιά μου, εγώ καθιστή στο κρεβάτι, κι αυτός στηριγμένος σε μαξιλάρι. Εννοείται ότι κοιμήθηκα κι εγώ, αλλά άρχισε να με πονάει η μέση μου, έτσι όπως καθόμουν.... Δεν ξέρω αν είναι σωστό, αλλά τι να έκανα; Να τον άφηνα να κλαίει και να ουρλιάζει, με συνέπεια να μην κοιμηθεί κανείς μας και να αισθάνεται και το μωρό παρατημένο; Ευτυχώς μετά τις 9 τον προσέχει ο άντρας μου και μπορώ κι εγώ και κοιμάμαι κανά-δυό ωρίτσες ακόμα! Ανθή, είναι και η μητέρα του Ιωάννη του Χρυσοστόμου που λεγόταν Ανθούσα. Δεν ξέρω πότε γιορτάζει, αλλά μήπως γιορτάζεις κι εσύ τότε;

Γειά σας! Εμείς κοιμηθήκαμε σχετικά καλά χτες! Τον κοίμισα το βράδι στο σαλόνι, τον έβαλα στην καλαθούνα του κατά τις δωδεκάμιση και άρχισε αμέεεεεσως να κλαίει. Τον πήρα στο κρεβάτι, τον θήλασα λίγο, τον κοίμισα και ευτυχώς κοιμήθηκε 1.30-6.30. Μετά κοιμήθηκε κατά τις 7.30, τον έβαλα 8 παρά στο πορτ μπεμπέ, και σε ένα λεπτό άρχισαν να μας χτυπάνε τα κουδούνια οι εργάτες του Αποχετευτικού για να μετακινήσουμε το αμάξι (υποτίθεται είχαν τελειώσει). Ξύπνησε πάλι, αν και δε νομίζω να έφταιγε το κουδούνι, και τον πήρα αγκαλιά, εγώ καθιστή στο κρεβάτι, και κοιμηθήκαμε κι οι δύο καμιά ώρα. Ουφ, δεν ξέρω αν είναι και πολύ σωστό αυτό, αλλά τι να κάνω; Να τον αφήνω να κλαίει και να ουρλιάζει; Ποιος θα βγει κερδισμένος έτσι; Κορίτσια, μεγάλο κακό οι πεθερές και οι κουνιάδες. Ευτυχώς εγώ δεν έχω κουνιάδες και η πεθερά είναι μακριά, αλλά βλέπετε ότι και από μακριά την κάνει τη ζημιά της... Πιστεύω ότι και ο πιο ευαίσθητος και καλλιεργημένος άντρας δυσκολεύεται να προσαρμοστεί στον ερχομό ενός μωρού (όχι ότι εμείς δε δυσκολευόμαστε, αν μιλήσω για μένα τουλάχιστον). Είναι πολύ δύσκολος ο πρώτος καιρός, φαντάζομαι σιγά σιγά θα στρώσουν!

Αναστασία, κι εμείς κάπως έτσι είμαστε. Αισθάνομαι ότι έχουμε απομακρυνθεί. Φαντάζομαι είναι φυσιολογικό. Όλοι περνάμε μια δύσκολη περίοδο προσαρμογής...

Λυδία, ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια! Α, Αγγελική, κι εμένα ο μικρός έχει μειώσει την ώρα του θηλασμού. Αυτό σημαίνει ότι τρώει πιο σωστά και δεν πιπιλίζει. Νομίζω ότι σιγά σιγά το γάλα μου γίνεται πιο πλούσιο, έτσι χορταίνει πιο γρήγορα. Δε μείωσε, όμως, την ώρα που ζητάει αγκαλιά, δηλαδή όλη τη μέρα!

Α! Ξέχασα να ευχηθώ κι εγώ στην Αθανασία για τον Λευτεράκη!!! Πού είναι όμως η Αθανασία;

Γειά σας και πάλι! Σήμερα ο μικρός όλο αγκαλιά θέλει! Το μεσημέρι τον κρατούσε ο άντρας μου για να μαγειρέψω, μετά τον κοίμισε, και μόλις καθίσαμε να φάμε άρχισε κλάμα. Φάγαμε με βάρδιες, πρώτα εγώ και μετά τον τάισα. Καθάρισα και το καθιστικό, αλλά κάθε λίγο έκλαιγε. Έτρεχε ο άντρας μου, βέβαια, όχι εγώ με τις σκόνες, αλλά λίγη ώρα μετά ξύπνησε πάλι. Τώρα τον κοίμισα και κοιμήθηκα κι εγώ μαζί του, κι αυτή η μέθοδος έχει πιο μακροχρόνια αποτελέσματα! Κορίτσια, εμένα τις τρεις πρώτες μέρες μου έλεγαν ότι δεν είχε κατέβει το γάλα, κι εγώ ένιωθα ότι όντως δεν είχα καθόλου. Παρ' όλα αυτά τον θήλαζα, αλλά του έδιναν και ξένο. Την πρώτη μέρα ούτε γι' αστείο να θηλάσω τόσο χάλια που ήμουν απ' την καισαρική. Από τη δεύτερη άρχισα θηλασμό, οι νοσοκόμες μου έλεγαν ότι σίγουρα τρώει κι από μένα, αλλά ήμουν χάλια και σωματικά και ψυχολογικά, και δε με πολυένοιαζε που έδιναν ξένο. Από την τρίτη μέρα, όμως, θηλάζω αποκλειστικά. Δε νομίζω ότι έπαθε κάτι που ήπιε ξένο γάλα για τρεις μέρες. Αν είχα γεννήσει φυσιολογικά, ίσως να ήταν διαφορετικά τα πράγματα. Γενικά, με έχει πάρει πολύ από κάτω η καισαρική, αισθάνομαι μειονεκτικά που δε γέννησα φυσιολογικά... Ο δικός μου ευτυχώς δεν είχε καθόλου μα καθόλου ίκτερο. Βάρος έχασε ελάχιστο, και μετά έβαλε αρκετό! Αναστασία, τι ηλίθιοι, άκου σου είπαν ότι δεν έχεις πολύ γάλα. Και πού το κατάλαβαν δηλαδή; Εμένα όλες μου έδιναν θάρρος, ότι σίγουρα έχω γάλα, σίγουρα θα κατέβει, ότι τρώει από εμένα και τις πρώτες μέρες, κ.λπ. Επιθέματα εγώ βάζω, και νομίζω ότι όντως μου χρειάζονται. Πολλές φορές όταν κάνω μπάνιο, τρέχουν τα γάλατα απ' το στήθος μου, και όταν βάζω τον Αντρέα στο στήθος, μέχρι να δεήσει να το πιάσει, βγαίνουν συνέχεια σταγόνες. Μαρία, με το καλό το πάρτι σας. Άντε, πότε θα μεγαλώσει κι δικός μας να κάνει χαρούλες; Σας φιλώ όλες!

Πω πω, Ανθή, πανί με πανί θα μείνεις αυτό το μήνα... Εγώ το ηλεκτρικό σκέφτομαι, γιατί όλη μέρα ανάβουμε σόμπες και καλοριφέρ... Αλλά τι να κάνουμε; Εμείς αντέχουμε, το μωρό όμως; Πιστεύω ότι ο άντρας μου γι' αυτό το λόγο επηρεάζεται από τη μάνα του. Κι επειδή αυτή τους έμαθε ότι "οι μεγαλύτεροι ξέρουν περισσότερα". Αφού μια φορά μας έλεγε ότι η μάνα της ξέρει περισσότερα απ' αυτήν, επειδή είναι μεγαλύτερη, αυτή ξέρει περισσότερα από τα παιδιά της, κι όταν κάνω κι εγώ παιδιά, θα ξέρω περισσότερα απ' αυτά. Μιλάμε για νοοτροπία μεσαίωνα... Γι' αυτήν οι "παλιοί" είναι αυθεντίες και ξέρουν τα πάντα... Τέλος πάντων... Χτες βράδι ξαγρυπνήσαμε, μέχρι τις 4.30 κοιμήθηκε ο μικρός, μετά δεν κοιμόταν, ούτε έκλαιγε, απλά καθόταν ξύπνιος. Κοιμήθηκε 6.30, 7 τον έβαλα στο κρεβάτι του, 8.15 ξύπνησε, τον θήλασα, τον κοίμισα, και 10 παρά τον έβαλα στο κρεβάτι του. Δέκα η ώρα άρχισε γκρίνια, η οποία έχει γίνει πλέον ρουτίνα τα πρωινά. Και να έχω τον άντρα μου να γκρινιάζει να δώσω ξένο γάλα το βράδι για να κοιμόμαστε. Ποιος του είπε ότι με το ξένο θα κοιμόμαστε, δεν μπορώ να καταλάβω... Όσο για το διόρθωμα, εγώ το απολαμβάνω, γιατί οι μαθητές μου γράφουν κάτι μαργαριτάρια... Τα καλά γραπτά βαριέμαι, ευτυχώς είναι σπάνια! Άντε, πάω να φάω πριν ξυπνήσει!

Δώρα, εγώ δεν ακούω, ούτε επηρεάζομαι, αλλά μου έχει σπάσει τα νεύρα μ' αυτόν τον πόλεμο που μου κάνει. Κυρίως, όμως, επιμένει να δώσω τσάι, επειδή έτσι είπε η μάνα του. Αναστασία, ευτυχώωωωωωωωωωωωωωωωωωωως εμένα είναι μακριά... Είναι τόσα χιλιόμετρα μακριά και μας κάνει τόση ζημιά, πού να ήταν κι εδώ κοντά και να ερχόταν κιόλας...

Γειά σας! Μας ψιλοέσκασε χτες βράδι ο Αντρίκος, όπως το είχα προβλέψει, αλλά πάλι, δεν ήταν και τόσο τραγικά τα πράγματα. Κοιμήθηκε 12.30-4.30. Τον θήλασα, και δεν ξανακοιμόταν. Δεν έκλαιγε, απλά δεν έκλεινε τα μάτια του να κοιμηθεί. Αυτό είναι χειρότερο, γιατί με το κλάμα κουράζεται και κάποια στιγμή κοιμάται. Ξύπνησε κι ο άντρας μου κι άρχισε τη γκρίνια "δώσε ξένο να κοιμόμαστε". Για κάποιο λόγο που μόνο αυτός ξέρει, θεωρεί το ξένο γάλα πανάκεια για όλα τα προβλήματα. Δεν μπορώ αυτόν τον πόλεμο που μου κάνει. Κάθε φορά που βλέπει τα σκούρα, του φταίει ο θηλασμός. Μου έλεγε ότι μου έχει γίνει έμμονη ιδέα ο θηλασμός, κι ότι θα πρέπει να μην είμαι και τόσο ξεροκέφαλη. Τέλος πάντων, τελικά ο μικρός κοιμήθηκε κατά τις 6.30, 7 τον έβαλα στο κρεβατάκι του και 8.15 ξύπνησε πάλι... Τον ξαναθήλασα και τον κοίμισα, κι ευτυχώς την περισσότερη ώρα κοιμόμουν κι εγώ! Δέκα παρά τον έβαλα στο κρεβάτι του, δέκα ξύπνησε κι άρχισε γκρίνια. Μετά όλο το πρωί κοιμήθηκε μόνο λίγο στην αγκαλιά μου... Τώρα τα κατάφερε ο άντρας μου και τον κοίμισε, να δούμε για πόσο... Πριν του διάβαζα τις 15 λανθασμένες οδηγίες για το θηλασμό του Παπαβέντση, ανάμεσα στις οποίες βρίσκονται και όλα όσα μου λένε ο ίδιος και η μάνα του... Εκεί αυτός... Τόσο ξεροκέφαλο άνθρωπο δεν έχω ξανασυναντήσει, εκτός από την περσινή διευθύντρια... Να μου λέει ότι η επιστήμη λέει κάτι τώρα και αύριο το αναιρεί, και ότι πρέπει να ακούω τους παλιούς που ξέρουν περισσότερα... Φυσικά πάντα μένει στην γκρίνια, δεν αποπειράθηκε ποτέ του να φτιάξει ξένο γάλα και να ταΐσει τον μικρό... Από επισκέψεις εμείς δεν έχουμε. Μόνο οι γονείς μου έρχονται για λίγο, μια θεία μου ήρθε μια φορά, και σήμερα μπορεί να ξαναέρθει μαζί με μια ξαδέλφη μου. Αλλά δεν τις γλιτώνουμε. Από τη μία βαριέμαι, από την άλλη θεωρώ γαϊδουριά εκ μέρους ορισμένων να μην έρθουν. Π.χ. σήμερα πήρε τηλέφωνο ο πατέρας μου και είπε ότι του έδωσε ένα δώρο για το μωρό ένας θείος μου, και θα περάσει να μας το φέρει. Δηλαδή ο θείος δεν καταδέχεται να έρθει να μας δει; Και μένει και στο διπλανό τετράγωνο... Δεν ξέρω αν σας είπα, θέλει να έρθει ένας λόχος φίλες της θείας μου, τις οποίες γνωρίζω εξ όψεως, και εκδήλωσε την επιθυμία να με επισκεφθεί η αδελφή μιας φίλης της μάνας μου, την οποία δεν έχω δει ποτέ στη ζωή μου... Τι έχω να τραβήξω μέσα στις γιορτές. Απ' την άλλη, βέβαια, καλό είναι να μπει και κανένας άνθρωπος εδώ μέσα. Δώρα, φρίκαρα με την πεθερά... Άκου ναφθαλίνη... Γιώτα, τρελαίνομαι για μαγουλάρες!!!

Μύριαμ, εμάς δεν ξυπνάει πολύ τα βράδια. 1-2 φορές το πολύ, αλλά δεν ξανακοιμάται αμέσως. Πάντως εγώ, μια χαρά ύπνους ρίχνω όταν τον κοιμίζω. Αλλά σήμερα κοιμόταν πολλές ώρες, και φοβάμαι ότι δε θα κοιμάται το βράδι. Τώρα πάλι κοιμήθηκε, τον έβαλα στο κρεβατάκι του, και φοβάμαι ότι θα ξυπνήσει σε λίγο, γιατί κάνει περίεργους ήχους... Εμείς δώρο για τα Χριστούγεννα δε νομίζω να πάρουμε στον μικρό, αφού δεν καταλαβαίνει, είναι λίγο χαζομάρα. Πιο πολύ για να χαιρόμαστε εμείς δηλαδή. Όσο για τα κανελόνια, μην τα φτιάξεις, δεν είναι υποχρεωτικό! Δεν είσαι εστιατόριο! Κάνε κάτι εύκολο.

Εύχομαι να πάνε όλα καλά!!! Είμαστε δίπλα σου!!!

Μαρία, τι ωραία που περνάς καλά στο σχολείο... Εγώ την πρώτη χρονιά περνούσα τέλεια, από τη δεύτερη και εξής χάλια... Κατερίνα, αν πω στη μάνα μου ότι όσο κρυώνει αυτή τόσο κρυώνει και το μωρό, θα το εξαφανίσει κάτω από βουνά κουβέρτων, παπλωμάτων, κασκόλ, πουλόβερ και σκούφων... Αφού λέμε είναι πολύ κρυουλιάρα και κυκλοφορεί στο σπίτι μου με παλτό!!! Για τα φρουτοποτά που λέω, στην Κύπρο είναι κάτι φρουτοποτά, τα οποία πίναμε κι εμείς ως παιδιά, κι απορώ πραγματικά πώς μπορούσαμε και πίναμε εκείνη την αηδία, και τα βλέπω να σερβίρονται ακόμα σε παιδικά πάρτι. Πέρσι είχα πάει τέτοια εποχή στο πάρτι γενεθλίων της κόρης μιας φίλης μου, και είχαν αυτά τα φρικτά φρουτοποτά. Η κόρη μιας άλλης φίλης ήθελε να πιεί τέτοιο, η μάνα της άφριζε, γιατί δεν τους δίνει γενικά τέτοια, και της λέω "αυτό δεν είναι πραγματικός χυμός είναι νερομπογιές απ' αυτές που ζωγραφίζεις με άρωμα πορτοκάλι". Δε με πίστεψε όμως και το ήπιε...

Πολύ ήσυχος είναι σήμερα ο μικρός, και φοβάμαι ότι θα έχουμε ρεσιτάλ το βράδι... Αναστασία, μπορεί να μη πατάς σωστά τις θηλές σου και γι' αυτό να μην έβγαλαν τίποτα. Εγώ τη μέρα που κατέβηκε το γάλα, ενώ αισθανόμουν φουσκωμένο το στήθος μου, πίεσα το δεξί στήθος και δε βγήκε τίποτα και είπα στη νοσοκόμα ότι μάλλον δεν έχει κατέβει ακόμα. Μου λέει "αφού πατάς λάθος", μου το πατά αυτή, και βγήκαν αρκετές σταγόνες! Αγγελική, ελπίζω εσείς να κάνατε τις δουλειές σας, γιατί εμείς τζάμπα πήγαμε. Είναι πολύ μεγάλη χαζομάρα που ζητούν από τον άντρα μου χαρτί εγγραφής για αλλοδαπό, ενώ έχει ήδη εργαστεί στη δημόσια υπηρεσία και δεν του έχουν ζητήσει απολύτως τίποτα! Τέλος πάντων, ελπίζω να ξεμπερδέψουμε γρήγορα με τη γραφειοκρατία... Κάνουν και συνέχεια απεργίες αυτές τις μέρες, για να δούμε... Βανεσσάκι, κι εγώ σήμερα που πήγαμε στο ΚΕΠ ήθελα να βάλω ένα ρούχο καλό, όχι τουαλέτα, αλλά να μην πάω με τις φόρμες (ούτως ή άλλως, ποτέ μου δεν έχω βγει στο δρόμο με φόρμα, ούτε καν έχω φόρμες, αυτές που φοράω στο σπίτι είναι του άντρα μου...), κι ο γάιδαρος ο άντρας μου φόρεσε φόρμες και μάλιστα παλιές και ξεβαμμένες... Αυτός ο άνθρωπος έχει μάθει γενικώς να ντύνεται σα γύφτος. Το καλοκαίρι κυκλοφορεί με παλιά μπλουζάκια, συνήθως τρύπια στις μασχάλες, γιατί όπως λέει "καλοκαίρι είναι, ζέστη κάνει, δε θα ντυθώ καλά". Το χειμώνα φοράει φόρμες, γιατί "σούπερ μάρκετ θα πάω, δε θα ντυθώ καλά". Σε κάποια φάση ήμασταν καλεσμένοι σε μια βάφτιση, κι αυτός έβαλε την καθημερινή του βερμούδα και ένα μπλουζάκι, κι έγινε τρικούβερτος καβγάς για να βάλει ένα μακρύ παντελόνι... Ουφ, γιατί είμαι σίγουρη ότι δε θα κοιμηθούμε σήμερα το βράδι; Μα γιατί κοιμάται;;;;;

Εύη, απορώ με το κουράγιο σου... Πάντως κι εγώ βλέπω ότι σιγά-σιγά έχω αρχίσει να ανακτώ τις δυνάμεις μου, αλλά όλα αυτά που κάνεις εσύ... με τίποτα!!! Κάτι μελομακάρονα θέλω να κάνω, κι ακόμα δεν αξιώθηκα! Κι εγώ που έχω θηλές, σα σάντουιτς το πιάνω το στήθος και του το δίνω. Πριν που τον άφηνα να το πιάσει μόνος του, δεν το έπιανε σωστά, και μου είχε κάνει κάτι πληγίτσες, που ευτυχώς έφυγαν αμέσως. Τώρα που του το δίνω στο στόμα, μια χαρά το πιάνει! Πρέπει να ανοίξει διάπλατα το στόμα του και να πιάσει τη θηλή και μεγάλο μέρος του σκούρου κύκλου γύρω από τη θηλή.

Βάσω, σίγουρα έχεις γάλα! Μην κάθεσαι να κοιτάς αν έχεις φουσκωμένο στήθος ή όχι. Εγώ πολλές φορές έχω τελείως ξεφούσκωτο στήθος, τον βάζω και τρώει κανονικά και μετά τρέχουν τα γάλατα από το στόμα του. Όσο ρουφά, τόσο πιο πολύ γάλα θα έχεις. Τη βάζεις στο στήθος όση ώρα θέλει;

Βάσω, δοκίμασε να πάρεις την ανοιχτή γραμμή θηλασμού στο 8000 6262. Ίσως να σου συστήσουν και κάποιον σύμβουλο θηλασμού, αλλά απ' ό,τι ξέρω μόνο στη Λευκωσία έχει.

Γειά σας κορίτσια! Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια για τον Αντρεάκη! Αυτά που μου λέτε για το τσάι, το θηλασμό, κ.λπ. τα ξέρω και δεν επηρεάζομαι. Ο άντρας μου επηρεάζεται και δε σταματά να μου σπάει τα νεύρα. Χτες δεν κοιμόταν ο μικρός κι άρχισε πάλι τα ίδια: "πονάει το παιδί", "διψάει το παιδί". Επειδή έτσι αποφάσισε η μάνα του... Σήμερα πήγαμε στο ΚΕΠ για να κάνουμε αίτηση για επίδομα τέκνου και ήρθε η μάνα μου να προσέχει το μωρό. Τελικά τζάμπα πήγαμε γιατί ήθελαν χαρτί απ' το αλλοδαπών για τον άντρα μου... Γυρίζω σπίτι, και βλέπω να έχει τυλίξει η μάνα μου τον μικρό με μια πάνα, να τον έχει σκεπασμένο με το σεντονάκι του, την κουβερτούλα του και μια δεύτερη κουβερτούλα! Επειδή κρυώνει και καλά... Εννοείται τη δεύτερη κουβέρτα την έβγαλα. Μιλάμε το παιδί να ιδρώνει με μία κουβέρτα, και να επιμένει ότι κρυώνει και ότι πρέπει να του βάζουμε δύο κουβέρτες... Και να της εξηγώ ότι ο παιδίατρος μου είπε ότι δεν πρέπει να φορτώνουμε το παιδί με πολλά ρούχα. Επειδή αυτή είναι κρυουλιάρα κι έρχεται στο σπίτι μου και κάθεται με θερμαντική μπλούζα, χοντρό πουλόβερ και παλτό (μέσα στο σαλόνι!), πιστεύει ότι όλοι κρυώνουν... Και στον άντρα μου που διάβαζα χτες για το τσάι και το νερό από έγκριτο σάιτ, μου έλεγε ότι όλοι αυτοί λένε μαλακίες και ότι δεν πρέπει να είμαι ξεροκέφαλη και να ακούω και κάποιον που ξέρει περισσότερα (τη μάνα του). Άντε να βγάλεις άκρη με τόσους ηλίθιους. Ανθή, πάααααααααααααλι διόρθωμα ε; Πω πω... Τι ζόρι τραβάς κι εσύ; Καγκουράκι, ωραίο το μενού, αλλά τώρα είναι περίοδος νηστειών. Μήπως να κάνεις και κάποια νηστίσιμα, σε περίπτωση που υπάρχουν κάποιοι που νηστεύουν ανάμεσα στους καλεσμένους; Για γλυκά, νομίζω καλό θα ήταν να κάνεις κάτι ακόμα. Πάντως το μενού πολύ ωραίο! Και η ιδέα για το χυμό τέλεια! Δεν αντέχω να πηγαίνω σε παιδικά πάρτι γενεθλίων και να βλέπω να δίνουν στα παιδιά κάτι φρουτοποτά της κακιάς ώρας... Κατερίνα, περαστικά στον μικρό σου...

Βάσω, μη στεναχωριέσαι. Κι εμένα ενώ στην αρχή έπιανε το στήθος μια χαρά, μετά δεν ξέρω τι έπαθε, και κάνει μισή ώρα να πιάσει τη θηλή. Γυρίζει το κεφάλι του απ' την άλλη μεριά και τρώει το μπράτσο μου, τρώει τα χέρια του, και φυσικά, ουρλιάζει μέχρι να καταφέρει να πιάσει τη θηλή. Δεν έγινε και τίποτα, εγώ το αντιμετωπίζω με χιούμορ (φυσικά, στις τρεις το πρωί δεν το βλέπω τόσο αστείο!). Γιώτα, εγώ όταν βγήκα από την κλινική, έμοιαζα σαν έγκυος έξι μηνών. Από κιλά, είχα βάλει 12-13 και όταν γύρισα σπίτι είχα χάσει τα έξι. Σιγά-σιγά, χωρίς να το καταλάβω και χωρίς καμιά δίαιτα, έφυγαν άλλα τέσσερα-πέντε. Στο τέλος της εγκυμοσύνης ζύγιζα 70-71 κιλά, ενώ σήμερα το πρωί που ζυγίστηκα ήμουν 59.5!!! Κι όλα αυτά χωρίς δίαιτα!!!!! Φυσικά μένει το πρήξιμο στο σημείο της τομής και χαλάρωση στην κοιλιά, αλλά ο γιατρός μου είπε ότι κοιλιακούς δικαιούμαι να κάνω σε έξι μήνες... Χριστίνα, τα μελετώ με προσοχή για να γράψω άριστα αύριο στο τεστ! Δώρα, καλά, το τι έχουμε να ακούσουμε ακόμα....

Γειά σας κορίτσια! Ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια για τον Ανδρεάκη! Όντως έχει μαγουλάρες, ευτυχώς δηλαδή, αφού ήταν ειδική παραγγελία. Άμα δεν είχε θα τον επέστρεφα και θα ζητούσα τα λεφτά μου πίσω! Εμείς σήμερα πήγαμε στο ΚΕΠ να κάνουμε αίτηση για επίδομα τέκνου, αλλά τζάμπα ξεσηκωθήκαμε, και φέραμε και τη μάνα μου να μας κρατήσει το μωρό, γιατί ζητούσαν χαρτί απ' το Αλλοδαπών για τον άντρα μου, κι εμείς δεν είχαμε... Τέλος πάντων... Μαρία, κι εμάς σήμερα ο μικρός κάνει τσίμπλες στο ένα του ματάκι. Θα του το πλύνω μετά με τσαγάκι (ζαμπούκος λέγεται στα κυπριακά, στα ελληνικά δεν ξέρω πώς είναι). Βανεσσάκι, κι εμένα έχει αυτά τα κόκκινα σπυράκια που λες. Δεν έδωσα καν σημασία, τα θεώρησα φυσιολογικά και όντως έφυγαν, βγήκαν άλλα, κ.ο.κ. Μύριαμ, ξεκουράσου βρε! Μην κάνεις τόσες πολλές δουλειές! Με τόση κούραση πώς να μην σε πιάσει η μέση σου; Θυμήθηκα τη μάνα μου τώρα, τις μέρες του γάμου μου, που είχε κουραστεί τόοοοοοοσο πολύ που κατέληξε στο νοσοκομείο με τη μέση της... Νάσια, εμένα δεν είναι ξενύχτης, αλλά είναι αγκαλίτσας. Χτες δεν καθόταν με τίποτα στο πορτ μπεμπέ. Ήθελε συνέχεια μα συνέχεια αγκαλιά. Κοιμόταν στην αγκαλιά μου μία ολόκληρη ώρα μακάρια και βαθιά, και μόλις τον βάζαμε στο κρεβατάκι άρχιζε γκρίνια και μετά κλάμα. Άσε που άρχιζε ο άντρας μου το τροπάριο "διψάει το παιδί" "έχει πονάκια το παιδί", επειδή έτσι του είπε η μάνα του που ΔΕΝ έχει δει το παιδί, και μου έσπαγε τα νεύρα... Για τις φόρμες που λέτε, συμφωνώ κι εγώ. Μέσα στο σπίτι εγώ κυκλοφορώ πάντα με φόρμα από κάτω και από πάνω μπλουζάκια με κουμπάκια για πιο εύκολο θηλασμό. Το βράδι αν κάνει πιο πολύ κρύο, βάζω και τη ρόμπα μου. Με πυτζάμες δεν κυκλοφορώ ποτέ, και κρυώνω και δε μ' αρέσει. Όσο για μακιγιάζ, δε βάζω ποτέ πλέον, ούτε κρέμες, ούτε τίποτα, γιατί πιάνω και φιλάω το μωρό συνέχεια. Σήμερα που πήγαμε στο ΚΕΠ, ήθελα να φορέσω ένα κανονικό ρούχο, αλλά ο άντρας μου ήταν με κάτι χάλια ξεβαμμένες φόρμες, και δεν μπορούσα εγώ να ντυθώ σαν άνθρωπος. Έβαλα πάντως το τζιν μου κι ένα πουλόβερ κολλητό. Με τίποτα δε φαίνομαι ότι ήμουν έγκυος πριν τρεις βδομάδες!

Μαρία, όντως τα έχουμε παίξει, κι εγώ είμαι ακόμα στην αρχή-αρχή... Άντε, βάζω και μια φωτογραφία του Αντρεάκη...

Άντε, έβαλα κι εγώ μια φώτο του Αντρεάκη.

Μαρία, κι εγώ έτσι, δε μιλάω. Με την πεθερά δηλαδή δε μιλάω, γιατί δε θέλω να έχουμε άσχημες σχέσεις. Με τη μάνα μου όλη μέρα τσακωνόμαστε. Τώρα πέρασε κι αυτό με την υγεία της, κι ακόμα δεν είναι καλά, και δε θέλω να της φωνάζω συνέχεια. Αλλά τα νεύρα μου τσατάλια... Όλια, μου δίνεις θάρρος μ' αυτό που λες, ότι νευρίαζες που τον άκουγες να κλαίει. Νόμιζα ότι μόνο εγώ ήμουν τόσο απαίσια. :P Τρίμηνο;;;;;; Δε γίνεται τρεις βδομάδες; Πώς θ' αντέξω το τρίμηνοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;

Εγώ δεν τους ακούω, τους ακούει, όμως, ο άντρας μου και αρχίζουν οι καβγάδες... Χτες βράδι που ξύπνησε ο μικρός στις πεντέμιση, έφαγε και μετά δεν κοιμόταν. Δεν έκλαιγε, απλά δεν έκλεινε τα μάτια του. Έριχνε πού και πού κανένα κλάμα, αλλά κυρίως καθόταν ήσυχος, χωρίς να κλείνει μάτια. Να τον βάλω στο πορτ μπεμπέ και να κοιμηθώ ούτε λόγος, ξύπνησα τον άντρα μου να ασχοληθεί κι αυτός λίγο, άρχισε γκρίνια, και είχαμε εκνευριστεί και οι δύο πάρα πολύ και ήμασταν λίγο απότομοι με το μικρό, δηλαδή δεν του κάναμε γούτσου γούτσου και τέτοια. Σήμερα το πρωί που τον θήλαζα, τον κοιτούσα και σκεφτόμουν ότι το φαΐ είναι η μοναδική του απόλαυση, αφού δεν του δείχνουμε αγάπη, και ένιωσα τρομερές τύψεις. Φυσικά κάτι τέτοιο δεν ισχύει, όλη μέρα τον κανακεύουμε, αλλά ένιωσα απαίσια...