Θέλω να γίνω μαμά

Αγγελική, γιατί να μη βάλεις μπλε και γαλάζια στο κοριτσάκι; Μια χαρά πάνε και τα μπλε και τα γαλάζια! Αυτό το ροζ-ροζ-ροζ δεν το αντέχω. Εμείς πήραμε ζιπουνάκια όλων των χρωμάτων και των αποχρώσεων! Δυστυχώς φορμάκια δεν βρήκαμε, έτσι η συντριπτική πλειοψηφία κυμαίνεται στο λευκό-γαλάζιο-γκρι-μπλε και συνδυασμούς αυτών... Κάτι ζιπουνάκια που είναι μόνο για νεογέννητα, βλέπω ότι του έρχονται πλέον τσίμα-τσίμα. Τα 0-3 του είναι ακόμα αρκετά άνετα, έως και μεγάλα. Έχει πλάκα που τα πόδια του είναι μονίμως μερικά εκατοστά πιο κοντά απ' το μπατζάκι. Σήμερα πάντως η γειτόνισσα μας είπε ότι φαίνεται πιο μεγάλος απ' την ηλικία του. Κι εμένα μου φαίνεται ότι μεγάλωσε πολύ! Εύη, κουκλάκια και τα δυο σου τα παιδάκια! Όσο για το ρέψιμο, συνήθως τον βάζω για λίγο όρθιο κι αρχίζει να κλαίει και να εκνευρίζεται, οπότε τον ξαναξαπλώνω. Ενώ όταν κλαίει, θέλει μόνο όρθιος, κι όταν τον ξαπλώνω κλαίει πάρα πολύ δυνατά! Σήμερα πάντως που ξύπνησε στις πεντέμιση το πρωί, τον θήλασα απ΄το ένα στήθος, τον έβαλα όρθιο, κι έβγαλε σχεδόν όλο το γάλα. Αυτό, βέβαια, σπάνια το κάνει, ευτυχώς... Αγγελική, κι εγώ δε θέλω να τον ξυπνάω όταν κοιμάται. Κι εμένα ρεύεται όποτε θέλει από μόνος του. Λένα, εγώ έτσι σκέφτομαι για το κλάμα, δηλαδή "κι εγώ πότε θα κοιμηθώ". Αφού άμα τον αφήσω να κλαίει, θα μείνουμε κι εμείς άγρυπνοι. Ενώ αν τον κρατήσω, κάποια στιγμή θα κοιμηθεί στην αγκαλιά μου και θα κοιμηθώ κι εγώ! Φυσικά τη μέρα δεν παίζει κάτι με τον ύπνο. Απλά δεν μπορώ ν' αφήνω το παιδί να κλαίει κι εγώ να κάνω δουλειές, ας πούμε, ή να παίζω στον υπολογιστή... Τρελό μου φαίνεται.

twiggy ευχαριστούμε πολύ για την ανταπόκριση! Να τους ζήσει και να τη χαίρονται!!! Αναστασία, χε χε χε... Λυδία, ο δικός μου είναι ώρες που απλά κλαίει στο άσχετο. Δεν πονάει, δεν πεινάει, δεν κρυώνει. Ίσως αισθάνεται ανασφάλεια, ίσως είναι κουρασμένος, βαριέται, δεν ξέρω. Είναι φάσεις που ξέρω ότι, ό,τι και να κάνω, δεν πρόκειται να σταματήσει να κλαίει, έτσι απλά τον κρατάω και περιμένω να σταματήσει από μόνος του. Αλλά μιλάμε, απ' το κλάμα ιδρώνει. Καταβάλλει τρομερή ενέργεια... Μου φαίνεται αδιανόητο να τον αφήνω απλά να κλαίει μέχρι να σταματήσει, χωρίς τουλάχιστον να τον κρατάω αγκαλιά.

Αυτό που δεν μπορώ είναι το "άσ'τον να κλάψει. Θα κλάψει και θα του περάσει". Ναι, θ' αφήσω το μωρό να σκάσει απ' το κλάμα, θα μείνουμε κι εμείς άγρυπνοι, έτσι, για να σκληραγωγηθει ένα μωρό ενός μήνα...

Δεν ξέρω πόση ώρα θηλάζει, δεν έχει στάνταρ ωράρια! Εγώ τον βάζω να ρευτεί, αλλά σπάνια ρεύεται. Νομίζω ότι με το θηλασμό δεν υπάρχει τόσο μεγάλη ανάγκη για ρέψιμο, γιατί το μωρό δεν τραβάει αέρα. Συνήθως ρεύεται όποτε το κατέβει. Κι εμένα κοιμάται στο στήθος, αλλά μόλις τον βάλω στο πορτ μπεμπέ ξυπνά και κλαίει. Οπότε, πρέπει να τον αφήσω να κοιμηθεί βαθιά, κοιμάμαι κι εγώ μαζί του, και μετά ξυπνάω και τον βάζω στο πορτ μπεμπέ. Ουφ, δεν ξέρω τι έχει πάθει σήμερα, κάθε δυο ώρες θέλει φαΐ...

Εγώ σαραντίζω 31/12, αλλά νομίζω ότι αν δεν έχει αρρώστους, θα μπορούμε να πάμε στη θεία μου. Το πολύ πολύ τον μικρό τον βάζουμε σε άλλο δωμάτιο. Θα δούμε... Α, πριν που έλεγες ότι η μικρή ξυπνά κάθε μία ώρα, μετά πόση ώρα κάνει για να κοιμηθεί; Γιατί εμάς μπορεί να ξυπνήσει μία και μόνη φορά, αλλά να κοιμηθεί μετά από δύο-δυόμιση ώρες...

Καγκουράκι, κι εμένα το ένστικτό μου αυτά λέει, ότι ο μικρός έχει ανάγκη την αγκαλιά, αλλά όλοι με πρήζουν. Δεν τους ακούω, βέβαια, αλλά είναι εκνευριστικό. Φυσικά, δεν τον έχω όλη μέρα κολλημένο πάνω μου. Αν είναι ήσυχος, θα τον αφήσω στο πορτ μπεμπέ. Αν αρχίσει να κλαίει θα τον κουνήσω λίγο, κι αν αρχίσει να ουρλιάζει τον παίρνω, και μετά άντε να τον αφήσω. Έχω και τη μάνα μου να με πρήζει "μην τον πιάνεις έτσι", "μην τον κουνάς τώρα", "πρόσεχε το κεφάλι του", "πώς τον κρατάς έτσι;", "γιατί δεν τον βάζεις στο πορτ μπεμπέ;", "άντε, κούνα τον τώρα", και τα χειρότερα: "πώς σε κρατάει έτσι αυτή η μάνα σου;", "τι σου έκανε η μάνα σου και κλαις;". Μου κάνει τα νεύρα κρόσσια, να δω πόσο θα αντέξω ακόμα. Όσο για τον ύπνο, εδώ εμείς θέλουμε ένα είδος "νανουρίσματος" για να κοιμηθούμε. Άλλος διαβάζει, άλλος κοιτάει τηλεόραση, άλλος ακούει μουσική... Πόσο μάλλον ένα μωράκι. Πολύ ωραία φαίνεται ότι περάσατε στο πάρτι! Το σημαντικό είναι να περνάνε καλά τα παιδάκια!

Γειά σας κορίτσια! Σας διάβασα και πριν και άρχισα να γράφω, αλλά ήρθαν οι γείτονες επίσκεψη και αναγκάστηκα να το κλείσω. Μετά σας ξαναδιάβασα, αλλά ήθελε ο άντρας μου τον υπολογιστή και δεν έγραψα. Τώρα επιτέλους κρατάει αυτός τον Αντρέα και είπα να σας γράψω. Βανεσσάκι, τα μωρά διαθέτουν ειδικά αισθητήρια, και κλαίνε πάντα τις πιο ακατάλληλες ώρες. Μόλις βάλουμε την πρώτη μπουκιά στο στόμα μας (όταν είναι το πηρούνι μετέωρο ανάμεσα στο πιάτο και στο στόμα), την ώρα που αρχίζει η ταινία που θέλουμε να δούμε, στη φάση του αλευρώματος... Εμείς πάντως έχουμε δει ένα σωρό ταινίες αυτόν τον καιρό. Είναι ένα κανάλι της Λεμεσού που πιάνει σε όλη την Κύπρο και τον τελευταίο καιρό για κάποιο λόγο έχει σταματήσει το κανονικό του πρόγραμμα και δείχνει μόνο τα εξής: ελληνικές ταινίες, τα Ζουζούνια, το Πάρτι της ζωής σου και ειδήσεις και εκπομπές με τον Αυτιά που πήρε μεταγραφή εκεί. Οπότε, έχουμε ξεσκιστεί να βλέπουμε ελληνικές ταινίες!!! Φυσιολογικό ορό εμείς βάζουμε το Physiomer ή κάτι τέτοιο. Είναι θαλασσινό νερό, όχι αμπούλα ορού. Ελάχιστες φορές έχουμε βάλει. Το μηχάνημα που βγάζει τις μυξούλες δεν το έχουμε πάρει καν. Αναστασία, αυτό με τους πόνους χαζομάρα μου φαίνεται. Πάντως εγώ είχα τρελούς κολικούς στην αρχή, κι απ' ό,τι φαίνεται ο μικρός δεν έχει. Αλλά προφανώς είναι τυχαίο. Δε νομίζω ότι υπάρχει κάποια σχέση. Εμάς με τις κλανίτσες δε φαίνεται να πονάει. Όταν κλάνει έχει συνήθως ένα αφηρημένο ύφος, δε μοιάζει να ταλαιπωρείται. Το ίδιο και με τον λόξυγγα, μόνο που στην πολλή ώρα εκνευρίζεται και αρχίζει να κλαίει. Πριν που είχαν έρθει οι γείτονες, ο μικρός ήταν ξύπνιος και για καμιά ώρα δεν έκλαψε καθόλου. Τον κρατούσε η γειτόνισσα, η μάνα μου, εγώ, ο άντρας μου, και ήταν πολύ ήσυχος και συνεργάσιμος! Φυσικά όταν έφυγαν άρχισε τη σειρήνα... Τα Χριστούγεννα τι θα κάνετε κορίτσια; Εμάς μας κάλεσε μια θεία μου, αλλά της είπα ότι θα πάμε μόνο αν δεν έχει κανένα άρρωστο, γιατί θα είμαστε πολλά άτομα, νομίζω 18.

Γιώτα, το έχω διαβάσει αυτό που λες, αλλά αφού μου είπε ο παιδίατρος, είπα να ακολουθήσω τη συμβουλή του. Τώρα δυο βδομάδες έμειναν μέχρι το σαραντισμό, νομίζω θα αντέξω! Άλλωστε, στη αρχή είχα κι εγώ τρελούς κολικούς, οπότε δεν έπαιζε με τίποτα να τρώω φασόλια, λάχανο, κ.λπ. Λένα, εννοείται ότι έφαγα τελικά μελομακάρονα! Έγιναν θεϊκά!!!

Ανθή, σαν κι εμένα είσαι στον ύπνο. Αργά κοιμάσαι, αργά ξυπνάς! Βέβαια, εγώ τώρα κοιμάμαι κατά τις 12, λόγω Αντρέα, αλλά επειδή ξυπνώ μέσα στη νύχτα, κάθομαι στο κρεβάτι μέχρι τις 10 ή τις 11!!! Δυστυχώς έχει μάθει να κοιμάται αγκαλιά, μετά τον βάζω στο κρεβατάκι του, κι όποτε κλαίει τον κουνάω. Ουφ, ξύπνησε... Ούτε μια ώρα δεν κοιμήθηκε...

Γειά σας κορίτσια! Εμείς δεν περάσαμε και το καλύτερο βράδι. Ο μικρός ξύπνησε 5.20 και δεν ξανακοιμόταν. Το κλασικό, δεν έκλαιγε, δε χτυπιόταν, απλά δεν έκλεινε τα μάτια. Καθόταν με τις ματάρες του ορθάνοιχτες, ήσυχος-ήσυχος και ΔΕΝ ΚΟΙΜΟΤΑΝ. Στο πορτ μπεμπέ αν τον βάζαμε γκρίνιαζε. Μία εγώ τον κρατούσα και μία ο άντρας μου, μέχρι που, σε κάποια φάση που τον κρατούσα εγώ, έγειρε πλευρό και αποκοιμήθηκε, έτσι στην ψύχρα! Οκτώ παρά είκοσι τον έβαλα στο κρεβατάκι του, και οκτώ και κάτι άρχισε γκρίνια. Σηκωνόταν ο άντρας μου και τον κουνούσε, μέχρι που σε μια ώρα πείνασε και άρχισε κλαούνα. Τώρα τον κοίμισα και κάθε λίγα λεπτά μπήγει τα κλάματα στον ύπνο του και πρέπει να τον κουνάω στο πορτ μπεμπέ για να σταματήσει. Νία, κι εγώ ξέρω ότι τα νεογέννητα δεν ξυπνάνε από φασαρία, απλά αν ακούσουν κάποιο πολύ δυνατό ήχο τινάζονται στον ύπνο τους. Εμένα έρχεται η μάνα μου και όποτε κοιμηθεί ο μικρός αξιώνει να περπατάμε στις μύτες των ποδιών μας, να μιλάμε ψιθυριστά και να έχουμε χαμηλό φωτισμό. Δε θέλω, όμως, να τον μάθω έτσι, γιατί μετά θα έχουμε πρόβλημα. Κατά τα άλλα, είναι πρόβλημα η αγκαλιά... Τέλος πάντων... Γιώτα, ο παιδίατρος μου είπε να κόψω τα φαγητά που προκαλούν αέρια, π.χ. φασόλια, αρακά, λάχανο και τα εσπεριδοειδή. Καφέ δεν πίνω από μόνη μου. Διάβασα ότι είναι καλό να αποφεύγουμε και το γάλα, αλλά τρώω ούτως ή άλλως πολλά γαλακτοκομικά και χτες ήπια και γάλα, δε νομίζω ότι υπάρχει πρόβλημα, αν υπάρξει θα φανεί στα κακάκια. Αναψυκτικά δεν πίνω ποτέ ούτως ή άλλως. Οι νοσοκόμες στην κλινική μου είπαν ότι αυτοί οι περιορισμοί είναι για τις πρώτες σαράντα μέρες, και μετά αρχίζουμε σιγά σιγά και εντάσσουμε αυτές τις τροφές στη διατροφή μας και βλέπουμε πώς αντιδρά το μωρό. Η αλήθεια είναι ότι προτιμώ να μη φάω φασόλια, όσο κι αν μ' αρέσουν, άμα είναι να αποφύγω μια άυπνη νύχτα με σπαρακτικά κλάματα λόγω κολικών. Πω πω, μου έχει σπάσε τα νεύρα, όλη την ώρα τσιρίζει στον ύπνο του και θέλει κούνημα...

Α, καλά... Σοκολατόσπιτο έγραψες, σοκολατόπιτα διάβασα... Ό,τι να 'ναι...

Εμ, γι' αυτό εγώ μένω στο εσπερινό! Για να μη σηκώνομαι από τα χαράματα! Άδεια μητρότητας έχω μέχρι τέλος Φλεβάρη. Πολύ νωρίς επιστρέφω, δυστυχώς...

Σοκολατόπιτα; Χμ... Εγώ σκεφτόμουν να φτιάξω και μελόψωμο, μου φαίνεται πιο χειμωνιάτικο, χριστουγεννιάτικο και παραδοσιακό (γενικά στις γιορτές με πιάνει μια μανία με την παράδοση). Και τον τελευταίο καιρό, με έχει πιάσει μια υστερία με το μέλι. Όλο μέλι τρώω...

Κι εμένα μου φαίνεται ότι θα χρειαστεί και δεύτερη δόση! Άλλο χριστουγεννιάτικο γλυκό δεν φτιάχνω, δε μας αρέσουν οι κουραμπιέδες, το christmas cake, κάτι γλυκά με χουρμάδες που φτιάχνουν εδώ, οπότε με μελομακάρονα τη βγάζουμε!!!

Το κατάλαβα βρε τη δεύτερη φορά. Την πρώτη τα έγραψες μπερδεμένα! Πω πω, τέλεια τα μελομακάρονα!!!!!

Χι χι, θα φάω! Τον τάισα, τώρα δεν κοιμάται, τον έχω στο πορτ μπεμπέ και προς το παρόν είναι ήσυχος. Όσο για το πρωινό ξύπνημα, εδώ τα σχολεία αρχίζουν στις εφτάμιση! Οπότε, μπορείτε να καταλάβετε τι ώρα πρέπει να σηκώνεται μια οικογένεια με παιδιά που πάνε σχολείο, και οι εκπαιδευτικοί. Οι τελευταίοι, μάλιστα, όταν πρέπει να πάνε σε άλλη επαρχία, λόγω υπαίθρου, φαντάζεστε τι ώρα πρέπει να ξυπνήσουν... Χάλια, στην Κύπρο υπάρχει μια εμμονή με τις πολύ πρωινές ώρες...

Εύη, με έπεισες, θα φάω μελομακάρονο! Δε χρειάστηκε και πολύ! Αυτό με το αφτάκι δεν το ρώτησα εγώ, η Αναστασία το ρώτησε, αλλά κι εγώ δεν είχα καταλάβει τι έγραφες!

Όλια, ευτυχώς ο μικρός ήταν πολύ ήσυχος σήμερα και κοιμόταν, έτσι έκανα ένα σωρό δουλειές + τα μελομακάρονα! Δεν έφαγα ακόμα, γιατί αγχώθηκα λίγο, μήπως δεν κάνει που έχουν μέσα χυμό και ξύσμα από πορτοκάλι, μια που μου το έχει απαγορεύσει ο παιδίατρος επειδή θηλάζω, λόγω αλλεργιών. Μάλλον θα φάω, όμως, νομίζω είναι πολύ υπερβολική τέτοια προφύλαξη. Πω πω, ευτυχώς που δεν έχω βαφτιστήρια. Όλες αγοράζετε ένα σωρό δώρα για τα βαφτιστήρια σας... Ωχ, ωχ, ξύπνησε και κλαίει και οδύρεται. Έχει ένα κλάμα πολύ ικετευτικό και σπαραχτικό το κακόμοιρο... Μάλλον πείνασε. Φιλιά!

Α, να σας ρωτήσω... Μελομακάρονα, που έχουν μέσα ξύσμα και χυμό πορτοκαλιού, κάνει να φάω μια που θηλάζω; Νομίζω είναι λίγο τραβηγμένο να μη φάω, αλλά είπα να ρωτήσω...

Γειά σας κοριτσάκια! Βρε, δεν τον έχω όλη μέρα αγκαλιά τον μικρό! Και δουλειές κάνω, και μαγείρεμα, κι απ' όλα! Όταν τον βάζω στο πορτ μπεμπέ συνήθως αρχίζει γκρίνια. Τότε δεν τον παίρνουμε αγκαλιά, τον κουνάμε στο πορτ μπεμπέ. Συνήθως αυτό πιάνει, αλλά σε λίγο ξαναρχίζει γκρίνια. Πάλι τον κουνάμε. Αυτό πάει πολλή ώρα, και είναι χειρότερο απ' την αγκαλιά, γιατί κάθε τρία λεπτά πρέπει να τρέχουμε να τον κουνήσουμε, μην ξυπνήσει κι αρχίσει τα ουρλιαχτά. Όταν, όμως, ξυπνήσει και ουρλιάζει σαν υστερικός, ε δε θα τον πάρουμε αγκαλιά, θα τον αφήσουμε να μαυρίσει απ' το κλάμα; Σήμερα το μεσημέρι τον άλλαξα, τον έβαλα στο πορτ μπεμπέ κι ενώ ήταν ξύπνιος, ήταν πολύ ήσυχος, οπότε τον άφησα, και τον κουνούσα εκεί. Βάζουμε με τον άντρα μου να φάμε, με την πρώτη μπουκιά, άρχισε κλάμα. Τον φέραμε κοντά μας με το πορτ μπεμπέ και τον κουνούσαμε, άρχισε χειρότερα ουρλιαχτά. Τελικά τον πήρε ο άντρας μου αγκαλιά, και ως διά μαγείας ηρέμησε. Έφαγα εγώ και τον τάισα, και κοιμήθηκε. Τώρα κοιμάται από τις τρεις! Ήρθε ο αδελφός μου, ήρθαν τα ξαδέλφια μου, έγινε χαμός γιατί άρχισαν να δέρνονται (ο ξάδελφος και η ξαδέλφη που είναι 19 και 16 χρονών...), έβαλα μίξερ γιατί έφτιαξα τα μελομακάρονα, και δεν ξύπνησε! Τώρα τον περιμένουμε να ξυπνήσει για να τον κάνουμε μπάνιο και να τον ταΐσω. Στο ριλάξ δεν τον έχουμε βάλει ακόμα, μας είπε ο παιδίατρος να κλείσει μήνα πρώτα και μετά. Οπότε, από την άλλη βδομάδα θα τον βάλουμε, κι ελπίζω να του αρέσει και να ηρεμήσει και λίγο. Ουφ, έχει βγάλει και κάτι σπυριά, και είναι σαν τον Σαμ το σημαδεμένο. Του βάζουμε μια κρέμα που μας είπε ο παιδίατρος, και νομίζω περνάνε, ελπίζω δηλαδή. Άντε, έφτιαξα και τα μελομακάρονα, όπως προείπα, άλλο γλυκό δε φτιάχνω. Τους κουραμπιέδες δεν τους τρώμε, christmas cake που φτιάχνουν εδώ επίσης δε μας αρέσει καθόλου, διάφορα με χουρμάδες που επίσης φτιάχνουν εδώ, πάλι δεν τα τρώμε, τα διάφορα παραδοσιακά άλλων χωρών δε μ' αρέσει να τα φτιάχνω, έτσι τα μελομακάρονα φτάνουν και περισσεύουν!

Γειά σας κορίτσια! Μάντι, άντε, με το καλόοοοοοοοο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Λένα, κι εμένα έτσι ήταν, κόκκινος και μαυριδερός, με πολύ μαύρο μαλλί! Αφού λέω "αυτό είναι το το παιδί μου;". Κορίτσια, έχει δίκιο η Εύη, δε σημαίνει ότι, ό,τι πάθει το μωρό φταίει το γάλα. Κι εμένα είναι φάσεις που κλαίει και οδύρεται. Άλλες φορές ηρεμεί με την αγκαλιά, άλλες απλά κλαίει, τον κρατάω στην αγκαλιά μου και ηρεμεί από μόνος του και κοιμάται. Κάποιες φορές τον βάζω στο στήθος, θηλάζει για μερικά δευτερόλεπτα και μετά το αφήνει κι αρχίζει πάλι τα ουρλιαχτά. Δε σημαίνει ότι πεινάει και δεν έχω γάλα, αλλά ότι δεν πεινάει και κλαίει για άλλο λόγο. Σήμερα έφτιαξα τα μελομακάρονα, δηλαδή τώρα φτιάχνονται, είναι κι ο αδελφός μου εδώ, ήρθαν και τα ξαδέλφια μου, έγινε λίγο χαμός, γιατί άρχισαν να δέρνονται, κοτζαμάν γαϊδούρια, 19 και 16 χρονών... Εμάς ο μικρός εδώ και δύο νύχτες ξυπνά συγκεκριμένες ώρες. Κοιμάται 11-11.30, ξυπνά 2.30, μετά 6, μετά 9. Δε νομίζω, όμως, να έφτιαξε πρόγραμμα από τώρα, είναι πολύ νωρίς. Σας αφήνω, γιατί πρέπει να σιροπιάσω τα μελομακάρονα!

Γειά σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμείς εδώ καλά. Κοιμηθήκαμε αρκετά καλά το βράδι! Ο μικρός έχει βγάλει κάτι σπυριά στο πρόσωπο, και μας έδωσε ο παιδίατρος μια κρέμα και του τη βάζουμε δυο φορές τη μέρα. Πρέπει να είναι αλλεργία σε κάποιο ρούχο, αλλά σε ποιο; Άντε να το βρούμε... Ήρθε κι ο αδελφός μου σήμερα και δεν άντεξε, πριν πάει στο πατρικό μου, πέρασε από το σπίτι μου να δει τον μικρό! Τα έπαιξε που είναι τόσο μικροσκοπικός κι απροστάτευτος. Εν τω μεταξύ, εμένα μου φαίνεται ότι έχει μεγαλώσει πολύ από τις πρώτες μέρες! Βάσω, κι εγώ τον πρώτο καιρό δεν φαινόταν να έχω γάλα. Ένιωθα κάποιες ώρες το στήθος μου φουσκωμένο, αλλά δεν τρέχανε τα γάλατα. Σιγά σιγά, έγινε και αυτό. Μην το αφήνεις. Κι εμένα ουρλιάζει μετά το θηλασμό πολλές φορές, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι πεινάει. Μη χάνεις την αυτοπεποίθησή σου και μην αμφιβάλλεις. Αν κάθε φορά που έκλαιγε το παιδί σήμαινε ότι δεν έχει χορτάσει ή ότι πεινάει, θα κατέληγε σαν τον Πόλντο στο Ποπάι. :P (ή σαν το παιδί της φίλης της Εύης)! Ηλιάννα, τέλειος ο Χρηστάκος! Αναστασία, εμένα δε με βλέπω να ποτίζω τώρα κοντά το μαϊντανό... Ωχ Θεούλη μου, χρόνο μας βλέπω να κλείνουμε... Μάντι, μην αγχώνεσαι βρε! Νωρίς είναι ακόμα! Εγώ γέννησα δύο μέρες πριν την ΠΗΤ! Έχεις ακόοομααα... Γιώτα, μη στεναχωριέσαι, έτσι είναι τα μωρά, εσύ τα ξέρεις πολύ καλύτερα από μένα. Έχουν και τα άσχημα και τα καλά τους βράδια! Λυδία, εμάς δε φάνηκε να ενοχλείται από τον αδελφό μου και το φίλο του που ήρθαν σπίτι μας. Γκρινιάζει το ίδιο με πριν! Σας φιλώ όλες!

Κορίτσια, έτσι όπως τα λέτε είναι, ο μικρός κοιμάται στο στήθος και τον αφήνω. Πολύ λίγο τον κουνάω... Το πρόβλημα είναι ότι κοιμάται μακάρια στο στήθος μου, και μόλις τον βάλω στο καρότσι αρχίζει να κλαίει. Αν όχι αμέσως, τότε σε κανένα μισάωρο. Όχι πάντα, βέβαια, αρκετές φορές μένει και κοιμάται κανονικά εκεί, αλλά ειδικά μέσα στη μέρα και το πρωί που ξυπνάει, θέλει αγκαλιά... Είναι πάρα πολύ μικρός, έχει ανάγκη την ασφάλεια της αγκαλιάς, και δε θέλω να του το στερήσω αυτό. Χτες ήρθε πάλι η μάνα μου και με έπρηζε, ότι τον έμαθα στην αγκαλιά και μετά θα δυσκολεύομαι. Της εξηγώ ότι αυτός το ζητά και μου λέει "όχι, θες εσύ να τον κρατάς και τον έμαθες έτσι, το μωρό πού να ξέρει από μόνο του;". Εγώ πιστεύω ότι ενστικτωδώς ζητά την επαφή με το ανθρώπινο σώμα και νιώθει ανασφάλεια στο κρεβατάκι. Δεν είναι, όμως, ιδιαίτερα δύσκολο μωρό. Το βράδι κοιμόμαστε αρκετές ώρες, στη θηλασμό τα καταφέρνουμε μια χαρά, δεν έχω παράπονο! Έχει, βέβαια, ένα κλάμα διαπεραστικό σα σειρήνα, αλλά πιστεύω ότι κλαίει επειδή νιώθει ανασφάλεια, επειδή εκνευρίζεται, κ.λπ. Δε νομίζω ότι έχει κολικούς ή ότι διψάει, όπως λέει η πεθερά. Μαρία, ελπίζω να έχει γίνει τελείως καλά ο Στεφανάκος! Σήμερα έφτιαξα μια τέλεια σπανακόπιτα, και αύριο, αν είμαστε καλά, θα φτιάξω και τα μελομακάρονα! Κουραμπιέδες δε φτιάχνω, γιατί δε μας αρέσουν πολύ! Κορίτσια, σας φιλώ όλες!

Α, δε σας είπα! Πριν λίγο θήλαζε ο μικρός και δεν είχε πιάσει καλά τη θηλή και πονούσα, έτσι τον έβγαλα για να την ξαναπιάσει σωστά. Και τι βλέπω; Τιναζόταν το γάλα σα σιντριβάνι!!! Φώναξα και τον άντρα μου και τα έπαιξε! Πω πω, μόλις έπιασε μια ξαφνική βροχή!

Σταμούλα, με το καλόοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοο!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Αγγελική, κι εγώ πιστεύω ότι απλά τρώει πιο γρήγορα, όχι λιγότερο. Κάνει κακά και τσίσα και κοιμάται; Αν ναι, τότε είναι χορτασμένος! Αναστασία, κι εγώ, ενώ πριν γεννήσω έλεγα πότε θα γεννήσω να κάνω σεξ, τώρα δεν θέλω καθόλου... Ένα πρωί εκεί που κοιμόμουν είχα οργασμό στον ύπνο μου και ξύπνησα, και πονούσα αρκετά εσωτερικά... Άλλωστε, ακόμα δε μου έχει σταματήσει το αίμα, η τομή της καισαρικής είναι πρησμένη, δεν είμαι για τέτοια πράγματα...