Θέλω να γίνω μαμά

Γειά σας κοριτσάκια μου! Χρόνια μας πολλά, και να χαιρόμαστε τις οικογενειούλες μας! Εμείς είχαμε μια αρκετά καλή νύχτα, ο άντρας μου πήγε εκκλησία στη δεύτερη θεία λειτουργία (η πρώτη αρχίζει στις 5 τα χαράματα!), εγώ δεν πήγα γιατί είμαι ένα μίασμα , πριν λίγο γύρισε, φάγαμε τη σουπίτσα μας και τώρα ψήνω γαλακτομπούρεκα για να πάρω στη θεία μου που είμαστε καλεσμένοι. Βάσω, μη χτυπιέσαι βρε! Μια χαρά θα μεγαλώσει και με το ξένο. Τόσα παιδιά που μεγάλωσαν με ξένο τι έπαθαν; Δε θα πάθει κάτι με το ξένο, στο κάτω κάτω, έστω και το λίγο που τη θήλασες είναι σημαντικό. Σας φιλώ όλες κορίτσια! Και του χρόνου με υγεία και πιο πολλά μωρά!

Συγχαρητήρια!!! Σου εύχομαι μια τελειόμηνη εγκυμοσύνη!

Γειά σας και πάλι κοριτσάκια! Εμείς πήγαμε τελικά για καφέ στην παραλία. Φυσικά, ξεχάσαμε την κουκούλα του πορτ μπεμπέ, και φυσούσε αρκετά, αλλά είχαμε φορέσει στον Αντρέα τη στολή εξόδου που είναι σαν πανοπλία, τον σκεπάσαμε με την κουβέρτα και όχι μόνο δεν κρύωσε, αλλά ίδρωσε κιόλας! Στο βιβλιοπωλείο δεν πήγαμε, γιατί μόλις φτάσαμε στο πάρκινγκ που είναι ακριβώς από πίσω, ενώ είχε θέσεις, μπαίνει ένα αμάξι πριν από εμάς και το φαναράκι που όταν είναι πράσινο σημαίνει ότι έχει ελεύθερες θέσεις, έγινε αμέσως κόκκινο... Οπότε φύγαμε, και αρκεστήκαμε στον καφέ. Πήγαμε σε μια καφετέρια που είναι κυρίως στέκι ηλικιωμένων (μη φανταστείτε κανένα καφενείο της κακιάς ώρας!), αλλά εκείνη την ώρα είχε μόνο δύο θαμώνες και μετά ήρθε κι ένας τρίτος. Ο Αντρέας δεν χαμπάριασε, κοιμόταν απ' την ώρα που φύγαμε απ' το σπίτι και ξύπνησε αφ' ότου γυρίσαμε! Τώρα τελείωσε ο άντρας μου τη γενική καθαριότητα που ξεκινήσαμε χτες, θα κάνω εγώ λίγο σίδερο μη μείνουν τα ρούχα ασιδέρωτα και θα ετοιμάσω την κοτόσουπα για αύριο, όπως έχουμε έθιμο! Σας φιλώ και πάλι όλες!

Γειά σας κορίτσια! Εμάς εδώ έκανε χάλια καιρό το πρωί. Έβρεχε με το τουλούμι, κρύο και χαλασμός. Τώρα έχει ανοίξει ο καιρός, έβγαλε ήλιο, ούτε κρύο κάνει, ούτε φυσάει, και λέμε τελικά να την κάνουμε τη βολτούλα που σχεδιάζαμε μαζί με τον μικρό. Εμείς αύριο θα πάμε στη θεία μου. Παραμονή Χριστουγέννων βράδι δεν πάμε πουθενά ποτέ. 26 Δεκεμβρίου είναι η επέτειος του γάμου μας, αλλά δεν τη γιορτάζουμε ποτέ. Εγώ δε θέλω ούτε να τη θυμάμαι! Από τα μελομακάρονα που έφτιαξα έχουν μείνει μόνο τρία! Δε νομίζω, όμως, να φτιάξω κι άλλα. Κάθισε κι η μάνα μου κι έφτιαξε μελομακάρονα και κουραμπιέδες, παρά την κατάστασή της, με τη βοήθεια του αδελφού μου. Αλλά στα μελομακάρονα βάζει βούτυρο και τα κάνει αρτύσιμα και τους κουραμπιέδες τους γεμίζει με χουρμάδες αντί με αμύγδαλα. Μπλιάχ. Ευχαριστώ για τις πληροφορίες για την τράπεζα γάλακτος. Θα σας ξαναρωτήσω διάφορα όταν θα έρθει ο καιρός. Θήλαστρο δεν έχω αγοράσει ακόμα, σιγά σιγά. Σας φιλώ όλες και σας εύχομαι καλά Χριστούγεννα!!!

Γειά σας κορίτσια! Εμείς είχαμε ένα πολύ καλό βράδι. Ο Αντρέας κοιμήθηκε κατά τις 12.30-1 και ξύπνησε 5.20. Θήλασε για δέκα λεπτά και 5.30 κοιμόταν! Ξαναξύπνησε 8.30, αλλά δυστυχώς μετά τις 5.30 εμένα δε με έπαιρνε ο ύπνος και κοιμήθηκα κατά τις 7... Τώρα θέλει όλο αγκαλιά και δεν κάθεται ούτε στο ριλάξ ούτε στο πορτ μπεμπέ. Χτες ήταν πάρα πολύ ανήσυχος, αλλά δε με ήθελε, μόνο στον μπαμπά του ηρεμούσε... Αναστασία, κι εμένα σαν γουρουνάκι κάνει! Του βάζουμε φυσιολογικό ορό, αλλά όχι και κάθε μέρα. Χριστίνα, κούκλος ο μικρός, αν και βγάζω φλύκταινες με οτιδήποτε έχει σχέση με Άη Βασίλη. Το πρωί εδώ έκανε χαλασμό κόσμου, έριχνε τρελή βροχή, αλλά τώρα έχει ανοίξει ο καιρός, έχει ήλιο, δε φυσάει, ούτε κάνει ιδιαίτερο κρύο, έτσι λέμε να πάμε καμιά βολτούλα με τον μικρό, να πάρουμε μερικά βιβλιαράκια και μετά για κανένα καφεδάκι! Σας φιλώ όλες και σας εύχομαι καλά Χριστούγεννα, αν και, σίγουρα θα τα ξαναπούμε μέχρι αύριο.

Πωπω, Κατερίνα, τρέλα η αυλή σου!!! Αχ, κι εγώ είχα ζήσει τέτοιες στιγμές όταν έμενα στη Θεσσαλονίκη. Άσε, ξέρω πώς είναι, φαίνεται τέλειο και παραμυθένιο, αλλά είναι πολύ δύσκολο στην πραγματικότητα. Θυμάμαι όταν έμενα στην Τριανδρία, είχε ρίξει τρελό χιόνι, τέτοια εποχή ήταν, λίγο πριν τα Χριστούγεννα, και είχα ξεκινήσει να πάω με τα πόδια στις φοιτητικές εστίες που έμενε ο άντρας μου (τότε φίλος μου), που ήταν περίπου δέκα λεπτά-ένα τέταρτο απόσταση με τα πόδια. Μιλάμε, ήταν λες και είχα πάει να πολεμήσω τους Ιταλούς στην Πίνδο. Περπατούσα, περπατούσα, σκόνταφτα στα χιόνια, ένας χαμός... Έκανα πάνω από μισάωρο να φτάσω, και πώς έφτασα... Κι εμάς εδώ έχει αλλάξει ο καιρός, βρέχει πού και πού και φυσάει τρελά. Μάλλον ακυρώνεται η αυριανή βολτούλα, αν είναι έτσι τα πράγματα... Ανθή, για τον ξαπλωτό θηλασμό δεν ξέρω να σου πω. Τον φοβάμαι λίγο για διάφορους λόγους. Κατ' αρχήν ο Αντρέας θηλάζει λαίμαργα και πολλές φορές πνίγεται και πρέπει να τον στήσω όρθιο να αναπνεύσει. Αλλά κυρίως αγχώνομαι ότι θα τον πλακώσω με την κουβέρτα μου και δε θα μπορεί να πάρει ανάσα. Άλλωστε, βάζω σε όρθια θέση το μαξιλάρι μου, ακουμπάω εκεί και τον θηλάζω και με παίρνει ενίοτε και ο ύπνος! Όσο για το ρέψιμο, δε ρεύεται πάντα, αφού, όπως λέει και η Κατερίνα, δεν είναι τόσο βαρύ το μητρικό γάλα. Ρεύεται όποτε του κατέβει. Σήμερα έριξε ένα ρέψιμο, άλλο πράγμα. Αφού τρόμαξε κι ο ίδιος κι έβαλε τα κλάματα! Τελικά σήμερα δεν το πολυ-τίμησε το ριλάξ ο κύριος. Μια κοιμάται, μια ξυπνάει, μια κάθεται στο ριλάξ, μια στο πορτ μπεμπέ, μια θέλει αγκαλιά. Τώρα τον κρατάει ο άντρας μου γιατί εμένα δε με ήθελε. Τον κρατούσα και ούρλιαζε, και μόλις τον πήρε ο άντρας μου ηρέμησε. Μετά μου τον ξανάδωσε, άρχισε πάλι να ουρλιάζει, του τον δίνω πίσω, απόλυτη ηρεμία... Μαρία, με το καλό η βάφτιση! Εμείς ακόμα προσπαθούμε να καταλήξουμε σε νονό... Για τη φύλαξη μητρικού γάλακτος, ήθελα να ρωτήσω αν ξέρετε, πόσο καιρό μπορώ να το φυλάξω; Γιατί, αν π.χ. πάμε ένα ταξιδάκι μια βδομάδα το καλοκαίρι κι αφήσουμε τον Αντρέα στη μάνα μου, θα μπορώ να έχω τράπεζα μητρικού γάλακτος για να το ταΐζει η μάνα μου από εκεί; Ή είναι μεγαλεπήβολο το σχέδιο; Σήμερα κάναμε και μια γενική το σπίτι... Ευτυχώς έχω τον άντρα μου και κάνει πολλές δουλειές, γιατί μόνη μου με τίποτα... Τα Χριστούγεννα τι θα κάνετε κορίτσια;

Γειά σας κορίτσια! Εμείς ευτυχώς περάσαμε ένα ήσυχο βράδι! Τώρα ήρθε ο αδελφός μου και καθόμαστε εδώ και μιλάμε. Ο μικρός ευτυχώς κοιμάται. Για τα κακά που λέτε, εμένα κάνει πολλές φορές τη μέρα και ο γιατρός μας είπε ότι τα μωρά που θηλάζουν χέζουν συχνά. Πολλές διαφορετικές απόψεις ακούγονται... Φιλά σε όλες!

Αυτό γιατί μου θυμίζει το "γιατρό" με το ραβδάκι που είχε ξεμπροστιάσει ο Ευαγγελάτος;

Καγκουράκι, δηλαδή βγάζεις το γάλα, το βάζεις σε ειδικό δοχείο, το κρατάς στο ψυγείο και μετά το πίνει το μωρό την άλλη μέρα όταν θα είσαι εσύ στη δουλειά; Το ζεσταίνει αυτός που το ταΐζει; Ευτυχώς στο σχολείο έχω πολύυυυ ελεύθερο χρόνο, αφού έχω πιο πολλές κενές από ώρες διδασκαλίας Αίθουσα τώρα που το σκέφτομαι μπορώ να βρω, έχω 1-2 υπόψην, αλλά δε θέλω να με πάρουν χαμπάρι οι ηλίθιοι οι μαθητές μου...

Εύη, εσύ έχεις φτάσει σε άλλο επίπεδο κατάψυξης... Λυδία, εμείς κοιμόμαστε στο κρεβάτι μας, κι ο Αντρέας δίπλα μας στο πορτ μπεμπέ. Άλλωστε, όταν κλαίει ο Αντρέας, ο άντρας μου σηκώνεται, κι αν θέλει φαΐ μου τον δίνει. Όταν θα μπει στην κούνια του, θα μετακινήσουμε λίγο το κρεβάτι μας για να χωρέσει η κούνια του στο δωμάτιό μας, γιατί δε θέλω να τον βάλω μόνο του στο δωμάτιό του από τόσο νωρίς.

Σταμούλα, να σας ζήσει και καλή λοχεία! Αχ, τι γλυκούλα η κόρη σου!!! Κάτσε να δούμε πώς θα αντιδράσει όταν καταλάβει ότι είναι κανονικό παιδί! Εύη, η μάνα μου έχει αυτό το κόλλημα με την κατάψυξη! Κάθεται με τις ώρες και φτιάχνει φαγητά για την κατάψυξη, κυρίως με κιμά: κεφτέδες, μπιφτέκια, ντολμάδες, κανελόνια (κρέπες με κιμά), φτιάχνει νηστίσιμα, κυρίως μπιφτέκια και κεφτεδάκια λαχανικών, και διάφορα κεράσματα, π.χ. σπανακοπιτάκια, μηλοπιτάκια, τυροπιτάκια. Μιλάμε για κόλλημα όμως! Εγώ προς το παρόν έχω μόνο μπιφτέκια (της μάνας μου), και γιουβαρλάκια που έφτιαξα από κιμά που μου έμεινε από λαχανοντολμάδες! Α, και τα γαλακτομπούρεκα! Νία, για ποσότητες φαγητού δεν ξέρω να σου πω, αφού τον θηλάζω. Ουφ, σπουδαίο πράγμα να μην έχεις να αγχώνεσαι με τα ml... Εγώ το σκέφτομαι μόνο και φρικάρω. Πάντως εμένα είναι φαγανός! Αναστασία, μπα τα 0-3 του τα φοράω απ' την αρχή, βέβαια, αλλά του έρχονται μεγάλα. Ειδικά στα ποδαράκια έχει πολλή πλάκα, γιατί δε φτάνουν τα πόδια του μέχρι την άκρη και πάντα κρέμονται τα μπατζάκια! Τα ρουχαλάκια για νεογέννητα του έρχονται τσίμα τσίμα. Ουφ, είχε κοιμηθεί και ξύπνησε αμέσως... Ήθελα να τον κοιμίσω και να κοιμηθώ κι εγώ για λίγο, και πήρε ο πατέρας μου να έρθει να τον δει και τώρα μου έφυγε ο ύπνος. Και θέλω να κάνω και δουλίτσες...

Γειά σας κορίτσια! Ναι, σήμερα το Αντρεάκι γίνεται ενός μήνα! Πήγαμε σήμερα στον παιδίατρο. Μας είπε ότι σκίζει από όραση και ακοή, και ότι έχει πάρει 1150 από τη γέννηση, δηλαδή είναι 4550! Ευτυχώς το βράδι κοιμηθήκαμε καλά! Κοιμήθηκε 11-3, 4-7.30, και ανάμεσα στις 3 και τις 4, τον θήλασα και τον κοίμισα, αλλά την περισσότερη ώρα κοιμόμουν κι εγώ, έτσι δεν κατάλαβα τίποτα! Σήμερα τον βάλαμε και πρώτη φορά στο ριλάξ, και το έχει λατρέψει. Ξερός έχει πέσει! Μεγάλη εφεύρεση το ριλάξ κορίτσια! Βόλτες δεν έχουμε πάει, αλλά λέμε να πάμε το Σαββάτο, έτσι κατά το μεσημεράκι. Σκεφτόμαστε να πάμε στο βιβλιοπωλείο του θείου μου να πάρουμε τα δώρα μας, και μετά να πάμε για κανένα καφεδάκι. Πιστεύω ότι θα τα καταφέρω να θηλάσω δημόσια, άλλωστε, θα πάμε σε καφετέρια με λίγο κόσμο για να αποφύγουμε και τις αρρώστιες. Τα Χριστούγεννα θα πάμε σε μια θεία μου. Μας έδωσε και το οκ ο παιδίατρος, φτάνει να μην έχουμε το μωρό στο ίδιο δωμάτιο με τον πολύ κόσμο και να μην καπνίζει κανείς, και φυσικά προσοχή στις αρρώστιες! Κατερίνα, κουράγιο... Πώς πάνε τα πράγματα; Λοιπόν, σας αφήνω γιατί άρχισε το κλάμα και θα τον κάνουμε μπανάκι.

Γειά σας κοριτσάκια! Αναστασία, χρόνια πολλά για τη γιορτή σου!!! Ο Αντρεάκης έγινε σήμερα ενός μήνα! Πήγαμε στον παιδίατρο, και όλα μια χαρά. Μας είπε ότι από όραση και ακοή σκίζει, ότι έχει αρχίσει να γίνεται πολύ κοινωνικός (αυτό το είχαμε καταλάβει και μόνοι μας) και ότι έχει φτάσει 4550 γρ.!!! Δηλαδή έβαλε 1150 γρ. από τη γέννηση! Μια χαρά γουρουνάκι! Το βράδι μια χαρά κοιμηθήκαμε, κοιμήθηκε κατά τις 11 και μετά ξύπνησε τρεις. Τον θήλασα και τέσσερις τον έβαλα στο πορτ μπεμπέ, αλλά την περισσότερη ώρα κοιμόμουν, οπότε δεν το κατάλαβα καθόλου το ξύπνημα! Μετά κατά τις έξι νιαούριζε, τον κούνησα μέσα στον ύπνο μου, και ξανακοιμήθηκε. Ξύπνησε ξανά εφτάμιση!! Νία, κι εγώ είχα πει στον άντρα μου αν τον στείλουν σε καμιά αντικατάσταση, θα κοιμάται στον καναπέ στο σαλόνι, για να έχει μετά δυνάμεις να οδηγεί, μην κοιμηθεί στο δρόμο κι έχουμε άλλα (πέρσι το έπαθε στον αυτοκινητόδρομο, αλλά ευτυχώς είχε πολλή κίνηση και πήγαιναν σημειωτόν, έτσι απλά ακούμπησαν οι προφυλακτήρες με το μπροστινό αυτοκίνητο). Κι εμένα ροχαλίζει πολύ και τον κλωτσάω, τον βαράω, τον σπρώχνω, αλλά δεν κοιμάται βαριά. Αφού τον μικρό πρώτος αυτός τον ακούει και μετά εγώ! Αγγελική, εγώ στο σπίτι του φοράω ζιπουνάκι μακρυμάνικο και φορμάκι μακρυμάνικο, βαμβακερά και τα δύο, και τον έχω σκεπασμένο με την κουβερτούλα. Όσο για το ξένο γάλα, κι εγώ ξέρω αυτό που λένε τα κορίτσια, ότι δεν υπάρχει λόγος να πιεί το μωρό ξένο, αν η μητέρα μπορεί να το θηλάζει. Σαραντισμό ούτε κι εγώ τηρώ, παρ' όλο που δεν πολυβγαίνω. Σαββάτο είπαμε να πάμε να πάρουμε δώρα από το βιβλιοπωλείο του θείου μου και μετά για καφέ, και τα Χριστούγεννα τελικά θα πάμε στη θεία μου. Ρωτήσαμε τον παιδίατρο και μας είπε ότι δεν υπάρχει πρόβλημα, φτάνει να βάλουμε το μωρό σε άλλο δωμάτιο κι όχι με τον πολύ κόσμο και να μην καπνίζουν μέσα στο σπίτι. Ευτυχώς κανένας από τους συγγενείς μου δεν είναι καπνιστής, κι ελπίζω να μην έχει κανένα άρρωστο. Πιπίλα εμάς πήρε από την κλινική. Εκεί, όμως, είχε πιεί για τρεις μέρες ξένο γάλα, οπότε είχε και την επαφή με το μπιμπερό και του ερχόταν φυσικό. Τώρα μάλλον προτιμά το βυζί, έτσι δε θέλει την πιπίλα. Πάρα πολύ σπάνια την παίρνει. Τις σπάνιες φορές που τη δέχεται, τη φτύνει συνήθως στον ύπνο. Α! Δε σας είπα! Σήμερα τον βάλαμε στο ρηλάξ! ΜΕΓΑΛΗ ΕΦΕΥΡΕΣΗ ΤΟ ΡΗΛΑΞ κορίτσια!!! ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΕΦΕΥΡΕΣΗ!!! Ποιος είναι ο καλός άνθρωπος που εφήυρε το ρηλάξ να πάω να του φιλήσω τα χέρια;

Αγγελική, τα γαλακτομπουρεκάκια που φτιάχνω είναι σαν φλογέρες με κρέμα, χωρίς σιμιγδάλι. Είναι από τα καλύτερα γαλακτομπούρεκα που έχω φάει, συνταγή μιας μαθήτριάς μου. Τα φτιάχνω και τα βάζω κατευθείαν κατάψυξη. Τα βγάζω και τα ψήνω όπως είναι παγωμένα και μετά σιροπιάζω ένα κρύο-ένα ζεστό. Για το σιρόπι γλυκόζης δεν ξέρω να σου πω. Λένα, τον είδα τον μικρό στο φέισμπουκ, κουκλάκι είναι!!!

Γειά σας! Πολύ πεσμένη η κίνηση στο ποστάκι μας... Εγώ έφτιαξα γαλακτομπουρεκάκια πριν και τα έβαλα στην κατάψυξη (Εύηηηηηηηηηηηηη!!!!!!!!!). Αν τελικά πάμε στη θεία μου τα Χριστούγεννα, θα πάρω μερικά εκεί σαν δώρο, και τα υπόλοιπα θα τα ψήσω όταν έχω επισκέψεις. Τώρα ο μικρός κοιμάται, παρ' όλες τις προσπάθειές μου να τον κρατήσω ξύπνιο, και φοβάμαι ότι πάλι δε θα κοιμάται το βράδι, γιατί σήμερα όλη μέρα σχεδόν κοιμόταν... Α! Γιούπι!!! Ξύπνησε!!! Αναστασία, συμφωνώ με την Εύη. Κι εμένα κλαίει γοερά, σε σημείο να βραχνιάζει, και μουγκρίζει, και γκρινιάζει, και ρουθουνίζει. Δε σημαίνει ότι πονάει. Απλά γκρινιάζει, ίσως να έχει εκνευριστεί ή βαρεθεί από κάτι και συνήθως ως δια μαγείας του περνά με την αγκαλιά (όχι πάντα όμως). Ο περισσότερος κόσμος πιστεύει ότι όταν κλαίει ένα μωρό έχει πονάκια. Όλες οι συγγενείς και φίλες του άντρα μου του είπαν αυτό το πράγμα, και όποτε έκλαιγε ο μικρός, αυτός έλεγε "πονάκια έχει". Σιγά σιγά κατάλαβε κι αυτός ότι δε γίνεται κάθε φορά να έχει πονάκια, γιατί αν πονούσε δε θα σταματούσε με το που τον παίρνουμε αγκαλιά, και σταμάτησε το ποιηματάκι με τα πονάκια... Κι ο δικός μου τώρα ηρέμησε, δεν γκρινιάζει πια και βοηθά πολύ. Για τον άντρα μου λέω, όχι για τον Αντρέα!

Γειά σας κορίτσια! Σας διάβασα, αλλά δε σχολιάζω πολλά πράγματα γιατί δεν έχω πολύ χρόνο. Εμείς περάσαμε άυπνη νύχτα. Ο μικρός ξύπνησε 2.30 και μετά δεν ξανακοιμόταν. Δεν έκλαιγε, απλά καθόταν με το μάτι γαρίδα και στοχαστικό ύφος. Σίγουρα είναι πολύ γλυκούλης, αλλά όχι στις τρεισίμιση το πρωί... Τελικά κατάφερε ο άντρας μου και τον μισοκοίμισε, και τον έδωσε σ' εμένα να τον έχω αγκαλιά μέχρι να κοιμηθεί βαθιά. Κατά τις 5 τον έβαλα στο πορτ μπεμπέ του, αλλά με το που τον έβαλα, άρχισε γκρίνια και κλάμα στον ύπνο του και ήθελε κούνημα στο πορτ μπεμπέ. Αυτό πήγε μέχρι το πρωί, αλλά ευτυχώς ανέλαβε ο άντρας μου. Πόσο να κοιμηθώ, όμως, με τη διαπεραστική σειρήνα μες στα αφτιά μου; Ευτυχώς τώρα το πρωί κοιμόταν, ήρθε κι ο αδελφός μου, κι έτσι μπόρεσα να κάνω εγώ δουλειές και να πάει ο άντρας μου για ψώνια. Κατερίνα, εμένα ευτυχώς η πεθερά δεν είναι έτσι. Με την εγγονή της που τη βλέπω είναι πολύ καλή και σωστή, και μιλάμε, την κρατάει πιο πολλές ώρες απ' ό,τι η μάνα της. Γενικά δεν έχω παράπονο απ' τα πεθερικά, πέρα απ' τις γαϊδουριές που κάνουν, αλλά πιστεύω ό,τι κάνουν το κάνουν ασυνείδητα. Ευτυχώς είναι μακριά και δεν έχουμε επαφές! Πιστεύω ότι αν ήταν εδώ τώρα με το μωρό, θα ήθελε να μας "καθοδηγεί" σε όλα, και θα είχαμε πρόβλημα... Ανθή, καταπληκτικό δώρο το σεμέν. Τι εννοείς τι να κάνεις ένα σεμέν στα εφτά σου; Υπάρχει καλύτερο δώρο για μια εφτάχρονη από ένα σεμέν, το οποίο έχει χιλιάδες δημιουργικές χρήσεις; Εγώ από δώρα δεν έχω παράπονο απ' την οικογένειά μου. Και ο νονός μου πάντα μου έκανε δώρα, και η θεία μου (αδελφή του πατέρα μου), η οποία όταν πήρε το εφάπαξ της το μοίρασε στα ανήψια της, επειδή είναι ανύπαντρη, και μια ξαδέλφη του πατέρα μου, που έχει πια πεθάνει, μου είχε κάνει δώρο πολλά και ακριβά κοσμήματα και για ένα διάστημα μου έβαζε λεφτά στην τράπεζα για την προίκα μου. Το θέμα "θηλασμός και επιστροφή στη δουλειά" με αγχώνει αρκετά. Κι εγώ όπως λέει το καγκουράκι σκέφτομαι να κάνω, δηλαδή να βγάζω το γάλα στο σχολείο, αλλά πού θα κρύβομαι να το βγάζω; Αυτό με απασχολεί... Επειδή είμαστε εσπερινό σχολείο χωρίς δικό μας κτήριο, αλλά στεγαζόμαστε στις εγκαταστάσεις του πρωινού λυκείου, έχουμε στη διάθεσή μας πολύ λίγες αίθουσες. Επίσης, δε θέλω να πάρουν χαμπάρι οι ανώμαλοι οι μαθητές μου ότι πηγαίνω σε μια αίθουσα και αρμέγομαι... Θα δω τι θα κάνω, πάντως δε θέλω να σταματήσω το θηλασμό στους τρεις μήνες επειδή το κυπριακό δημόσιο δε δίνει μεγάλες άδειες μητρότητας. Άντε, σας κλείνω, ελπίζω να μην ξέχασα καμία, γιατί ο άντρας μου κρατάει το μικρό και γκρινιάζει να πάω να τον πάρω εγώ.

Γειά σας! Μαύρη νύχτα περάσαμε εμείς... Ξύπνησε 2.30, τον θήλασα και μετά ΔΕΝ ΚΟΙΜΟΤΑΝ. Δεν έκλαιγε, αλλά το μάτι γαρίδα. Τελικά σε κάποια φάση κατά τις τέσσερις και κάτι κατάφερε ο άντρας μου και τον νύσταξε, μου τον έδωσε, κοιμήθηκε στην αγκαλιά μου, και στις 5 τον έβαλα στο κρεβάτι του. Με το που τον έβαλα, άρχισε κλάμα στον ύπνο του. Πολύ λίγο κοιμηθήκαμε, και τώρα πάλι ξύπνιος είναι... Λένα, μια χαρά ο μικρός! Αναστασία, κι εμένα το κάνει αυτό μερικές φορές. Εμένα επειδή τρώει και λαίμαργα, πνίγεται κιόλας, τον βάζω όρθιο και του χτυπάω την πλατούλα, και μόλις συνέρχεται απ' το σοκ, βάζει τα κλάματα! Αγγελική, να σου ζήσει ο άντρας σου! Πώς τον λένε;

Αθανασία, απολογούμαι ταπεινά που σε ξέχασα... Συνήθως γράφω βιαστικά, υπό το φόβο του Αντρέα. Και τώρα τον κρατάει ο άντρας μου και άρχισε την καραμέλα "πεινάει το παιδί" για να πάω να τον κρατήσω εγώ... Ουφ, άντε έφυγα πάλι...

Γειά σας και πάλι κοριτσάκια! Ρε Βάσω έλεος, δε θα πάθεις και κατάθλιψη. Αφού λες ότι είχες κάνει όλες αυτές τις θεραπείες, πήρες ένα σωρό φάρμακα, κ.λπ. μπορεί να οφείλεται σ' αυτό το ότι δεν τα πολυκατάφερες με το θηλασμό, δε φταις εσύ. Αυτό που πρέπει να κάνεις είναι να είσαι χαρούμενη και υγιής ψυχικά και πνευματικά για το μωρό σου! Όλα τα άλλα δεν έχουν σημασία. Το ριλάξ νομίζω μετά το μήνα είναι πολύ καλή λύση, γιατί το μωρό δεν είναι ξαπλωμένο να κοιτάει το ταβάνι, κοιτά το περιβάλλον του, οπότε δε βαριέται, όπως μέσα στο πορτ μπεμπέ. Ελπίζω να του αρέσει του δικού μου. Αναστασία, κι εμένα ο Αντρέας ώρες-ώρες τσιρίζει υστερικά και δεν έχει δυσκοιλιότητα, ούτε κολικούς,κι όταν το κάνει συνήθως είναι φαγωμένος και αλλαγμένος. Άβυσσος η ψυχή του νεογέννητου, τι να πεις... Δεν παθαίνει τίποτα, μην αγχώνεσαι!

Λυδία, εμένα συνήθως όταν είναι ξύπνιος θέλει αγκαλιά. Τις τελευταίες μέρες κάθεται και στο πορτ μπεμπέ. Νομίζω και το ριλάξ είναι μια πολύ καλή λύση, αλλά εμάς ο παιδίατρος είπε να περιμένουμε κανένα μήνα, πράγμα που σημαίνει ότι αυτήν την εβδομάδα θα μπορούμε να το εγκαινιάσουμε. Στο πορτ μπεμπέ τον βάζουμε ανάσκελα. Γάλα μας έδωσαν κι εμάς από το μαιευτήριο το Αλμιρόν, αλλά δεν το χρησιμοποιήσαμε ποτέ.

Κατερινούλα, πού χάθηκες βρε; Μια χαρά σας βλέπω!! Εύη, ωραίο το άρθρο, το τύπωσα να το δώσω στον έξυπνο τον άντρα μου, να μάθει να μην ακούει τους λογής "ειδήμονες".

Κι εμάς τώρα μας κάνει γελάκια! Του λέω "αγκού" κι ανοίγει το στόμα! Κοιτάει κιόλας, εστιάζει, παρατηρεί... Κάθεται και μέσα στο πορτ μπεμπέ ήσυχος για λίγη ώρα. Ωριμάζει, έχει γίνει μεγάλος άντρας πλέον!

Κορίτσια, έχετε δίκιο για τις πεθερές!!! Έτσι είναι, με τη μάνα μου τσακώνομαι, αλλά δε θα τσακωθώ με την πεθερά... Ευτυχώς η δική μου είναι μακριά, οπότε της λέω "ναι, ναι, ναι", και μετά κάνω ό,τι θέλω. Το πρόβλημα είναι που επηρεάζει τον άντρα μου, αλλά τώρα έχει καιρό να πάρει τηλέφωνο για να μας πλουτίσει κι άλλο με τις γνώσεις της. Κι ο άντρας μου έχει σταματήσει τον "πόλεμο" που μου έκανε για το θηλασμό. Κατάλαβε ότι δεν είναι πανάκεια το ξένο γάλα, γιατί μέχρι πριν λίγο καιρό, νόμιζε ότι, αν δώσουμε ξένο, το μωρό δε θα ξυπνάει το βράδι, μια που το ξένο είναι πιο βαρύ και δεν πεινάει γρήγορα το μωρό. Τώρα μίλησε με πολλούς φίλους και συγγενείς του που έχουν μωρά και επιτέλους κατάλαβε ότι το μωρό ξυπνάει και κλαίει το βράδι, είτε πίνει ξένο, είτε θηλάζει. Δεν ξαναείπε κουβέντα για ξένο γάλα ή τσάι, έχει ηρεμήσει και βοηθά αρκετά. Ελπίζω να μην το γρουσούζεψα και να ξαναγίνει γάιδαρος... Ανθή, εμένα τα μελομακάρονα μου αρέσουν πολύ σιροπιασμένα. Να διαποτίσει το σιρόπι όλο το μελομακάρονο. Εδώ στην Κύπρο, στους περισσότερους αρέσουν σαν μπισκότα, τα βάζουν στο σιρόπι και τα βγάζουν αμέσως, μήπως και ποτίσουν λίγο παραπάνω. Και οι περισσότεροι λένε "α, είναι πολύ γλυκό αυτό το μελομακάρονο, εμένα μ' αρέσει να μην έχει πολύ σιρόπι". Αλλά ΑΦΟΥ ΕΙΝΑΙ ΜΕΛΟΜΑΚΑΡΟΝΑ!!! ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΠΙΣΚΟΤΑ. Και επιπλέον ΕΙΝΑΙ ΓΛΥΚΟ!!! Ιδιοτροπίες... Εγώ πάντως, τα σιροπιάζω καλά, και σ' όποιον αρέσουν. Τελικά, είμαστε πολλές που δουλεύουμε απόγευμα! Ζήτω τα απογεύματα!!!!!!!

etoile! κι εμένα ο άντρας μου στην αρχή μου έκανε πόλεμο να δώσω ξένο γάλα. Όχι γιατί δεν πάχαινε το μωρό, μια χαρά βάρος πήρε, αλλά γιατί του έλεγαν διάφορες ανοησίες, κυρίως η μάνα του, ότι είναι καλό το βράδι να δίνουμε ξένο για να μην ξυπνάει το μωρό (!!!), ότι δεν πρέπει να θηλάζω συχνότερα από 3-4 ώρες και στα ενδιάμεσα να δίνω τσάι γιατί διψάει, κι άλλα τέτοια. Είχα και τη μάνα μου να μου λέει κάτι ωραία του στιλ "γιατί κλαίει συνέχεια το παιδί; Σημαίνει ότι κάτι συμβαίνει. Μήπως είναι αραιό το γάλα σου και δε χορταίνει;". Ευτυχώς ο παιδίατρος είναι πολύ υπέρ του θηλασμού, αλλά κι εγώ είμαι πολύ ενημερωμένη και έχω πολλή αυτοπεποίθηση, οπότε δεν άκουσα κανέναν από αυτούς που μου έκαναν πόλεμο. Τώρα ο άντρας μου ηρέμησε, δεν ξαναείπε κουβέντα για τσάι ή για ξένο γάλα, γιατί συνειδητοποίησε ότι δε σημαίνει ότι κάθε φορά που κλαίει το μωρό πεινάει ή διψάει, κι ότι όλα τα μωρά, είτε θηλάζουν, είτε πίνουν ξένο, κλαίνε! Ναι, όσο αυτονόητο κι αν ακούγεται, άργησε να το συνειδητοποιήσει! Είναι κρίμα να δίνεις ξένο για τέτοιες χαζομάρες, αφού είσαι μια χαρά κι έχεις γάλα. Εγώ τσακωνόμουν, φώναζα, αλλά δεν υποχώρησα.

Καλημέρα κορίτσια! Ο Αντρίκος δε μας ταλαιπώρησε πολύ χτες βράδι. Ξύπνησε 1, 5, 8 και 10 αλλά κάθε φορά τον έβαζα στο πορτ μπεμπέ του μιάμιση ώρα μετά, γιατί δεν το διακινδύνευα να ξυπνήσει και ν' αρχίσει πάλι κλάμα και γκρίνια. Φυσικά κοιμόμουν κι εγώ όσο τον είχα αγκαλιά, οπότε δεν ξενύχτησα ιδιαίτερα! Ξυπνούσε κι ο άντρας μου και βοηθούσε. Τώρα έχει αρχίσει την πρωινή γκρίνια. Εγώ έτρωγα πρωινό, ο άντρας μου στο λάπτοπ στο σαλόνι, να τον έχει δίπλα του με το πορτ μπεμπέ και να τον κουνάει. Όσο κλαίει στον ύπνο του, τον κουνάμε και σταματά. Σε κάποια φάση, όμως, άνοιξε μάτια, πράγμα που σημαίνει "θέλω αγκαλιά". Του λέω να τον πάρει, και μου λέει "άστον να κλάψει λίγο, τι θα πάθει". Τον έχουν δασκαλέψει οι διάφορες μαμάδες-πεθερές-θειάδες και τα λέει αυτά. "Το κλάμα είναι υγεία", "ανοίγουν οι πνεύμονες του παιδιού", "εμείς που κλαίγαμε τι πάθαμε;". Τελικά τον πήρε και τώρα τον έχει αγκαλιά. Εννοείται ότι ο μικρός σταμάτησε αμέσως το κλάμα. Αφού είναι ταϊσμένος, αλλαγμένος, πονάκια δεν έχει, προφανώς νιώθει ανασφάλεια και θέλει τη ζεστασιά της αγκαλίτσας. Νία, κι εγώ μπορεί να κάνω λίγο την πάπια και να τον αφήσω να κλάψει μερικά λεπτά, γιατί πολλές φορές σταματά από μόνος του. Ή απλά να τον κουνήσω στο πορτ μπεμπέ. Αλλά άμα δω ότι συνεχίζει και αρχίζει να ουρλιάζει, τον παίρνω αμέσως. Αγγελική, ούτε κι εμένα μου κάθεται το ροζ στα αγοράκια, ίσως γιατί έχω ακόμα κάποιες προκαταλήψεις. Αλλά το γαλάζιο-μπλε στα κοριτσάκια, μια χαρά μου κάνει! Αμάν πια, τόσα χρώματα υπάρχουν, γιατί πρέπει να τα κάνουν όλα ροζ και γαλάζια; Πάντως χτες οι γείτονες μας έφεραν ένα καταπληκτικό συνολάκι για 3-6 μηνών, ένα παντελονάκι με τιράντες (σαλοπετάκι το λένε, με άσπρη-μαύρη πολύ λεπτή ρίγα και μπλουζάκι σκούρο μπλε, σχεδόν μαύρο! Τέλειο! Αναστασία, εμείς σπανακόρυζο σήμερα. Λένα, αυτό με την ταυρίνη για πλάκα το είπες ή ισχύει όντως;