Θέλω να γίνω μαμά

Τι "ακόμα" καλέ; Δυο μηνών είναι ακόμα το Αντρικάκι! Εγώ διάβαζα ιστορίες για αγρίους για τον θηλασμό και έλεγα ότι αποκλείεται να τα καταφέρω... Όταν, όμως, ήρθε εκείνη η ώρα, μου φάνηκε πανεύκολο. Βάζω το μωρό στο στήθος και αυτό κάνει όλα τα υπόλοιπα! Από την πρώτη στιγμή έπιασε το στήθος σωστά και δεν είχαμε κανένα πρόβλημα. Άσε που γλιτώνω πλύσιμο και αποστείρωση μπιμπερό, βράσιμο νερού, καθαρισμό βραστήρα κ.λπ., ρεψίματα, άγχος για τα μλ, κ.λπ. Μόνο που τα σκέφτομαι φρικάρω!

Έφτιαξε η μάνα μου σπανακοπιτάκια, τυροπιτάκια και κοτόπιτα κι εγώ σοκολατίνα με πορτοκάλι και μπακλαβαδάκια τυλιχτά με αμύγδαλο. Αλλά επειδή θα ερχόταν και μια θεία που νηστεύει, κάθισε η μάνα μου και έφτιαξε και ελιόπιτες ρολό και χαλβά σιμιγδαλένιο, λες και δεν έφταναν τα σπανακοπιτάκια και τα μπακλαβαδάκια, και το πιο κορυφαίο είναι ότι η θεία δεν ήρθε! Καλά, η σοκολατίνα όνειρο, δεν το συζητάμε, αλλά είναι πανδαισία χοληστερόλης. 250 γρ. βούτυρο, κρέμα γάλακτος στο γλάσο... Χάλια... Καραμέλωσα και φέτες πορτοκαλιού στο φούρνο και τη στόλισα! Θα βάλω φωτογραφίες!

Καλά, εγώ παλιότερα παραήμουν σινεφίλ. Τώρα με την εγκυμοσύνη και τον Αντρίκο έχει κουρκουτιάνει το μυαλό μου... Δεν αντέχω την πολλή κουλτούρα... Είναι εδώ ένα κανάλι που για κάποιο λόγο παίζει τρεις ελληνικές ταινίες τη μέρα! Στις 11.30 το πρωί, στις 17.30 και στις 20.00, κι έχω βρει την υγειά μου! Δείχνει καταπληκτικές ταινίες. Φυσικά δείχνει και χαζομάρες του στιλ βιντεοκασέτες του '80, Νίκο Ξανθόπουλο, Τόλη Βοσκόπουλο, αλλά και παλιές καλές κωμωδίες του '50 και του '60 και πιο σινεφίλ επιλογές, όπως τη "Στέλλα" του Κακογιάννη ή τη σημερινή ταινία που βλέπω. Είναι σωτήριο, ειδικά για τις ώρες που θηλάζω!

Αχ Τόνια, θέλεις να αλλάξουμε μενού; Το δικό μου είναι χάλια και πονάει και η κοιλιά μου... Έλενα, αν πω εγώ τι έφαγα... Αλλά δε γράφω ακόμα, γιατί όλο και κάτι θα ξαναφάω... Μάλλον κανένα φρουτάκι δηλαδή!

Το τραγούδι είναι καταπληκτικό, το τραγουδά ο Αντώνης Καλογιάννης. Η ταινία είναι ακόμα καλύτερη. Ο Μουστάκας είναι ένα καταπιεσμένο ανθρωπάκι που λιώνεται από το σύστημα και τις συμβάσεις. Όταν την έβλεπα μικρή έκλαιγα συνέχεια...

Στην Κύπρο είμαι, όχι Ελλάδα, αλλά ούτε κι εδώ υπάρχει πρόνοια... Δυστυχώς βάζουν εμάς τους άσχετους να λύσουμε τα προβλήματα όλων αυτών των ανθρώπων και το μόνο που καταφέρνουμε είναι μια τρύπα στο νερό... Σύμβουλο καθηγητή έχουμε μόνο μία φορά τη βδομάδα, όσο για ψυχολόγους, κ.λπ., ούτε λόγος... Έλεγα πολλά τέτοια πέρσι, είχαμε λαλήσει, είχαμε και μια παρανοϊκή διευθύντρια... Φέτος δεν άντεξα, κάθισα μέχρι τις 16 του Σεπτέμβρη (οι μαθητές ήρθαν στις 15) και μετά πήρα άδεια. Εν τω μεταξύ, είπα πριν "γι' αλλού ξεκίνησα γι' αλλού κι αλλού η ζωή με πήγε", που είναι παράφραση από το τραγούδι τίτλων της ταινίας "Ένας νομοταγής πολίτης" με τον Μουστάκα, και τώρα την παίζει ένα κανάλι και τη βλέπω!! Εκπληκτική ταινία, η καλύτερη του Μουστάκα, καμία σχέση με τις σαχλοκωμωδίες του '80. Κάλη, είδες η θεία του ξάδελφου του κουμπάρου του παππού της συννυφάδας; Νόμιζε ότι ο Αντρέαρος είναι Αντρεούλα!

Α, δε σας είπα το καλύτερο! Μια απ' τις θείες που ήρθαν (είναι αδελφή της γυναίκας ενός ξάδελφου του πατέρα μου, κι από μικρή την έλεγα θεία), προφανώς νόμιζε ότι έκανα κορίτσι, γιατί μου έφερε δώρο σε φούξια τσάντα, με φούξια χαρτί περιτυλίγματος, με κάρτα "Baby girl" και το δώρο είναι ασημένια κορνίζα με καρδούλες!!!!!!!!!

Εμένα είναι ενήλικες οι περισσότεροι μαθητές. Και οι έφηβοι είναι όλοι με τεράστια προβλήματα, παιδιά που ήταν/είναι μπλεγμένα με ναρκωτικά, που έχουν συλληφθεί για κλοπές, που έχουν τρομερά προβληματικές οικογένειες. Όσο για τους ενήλικες, μια απ' τα ίδια και πολύ χειρότερα. Οι περισσότεροι παρακολουθούνται από ψυχολόγο/ψυχίατρο, παίρνουν ψυχοφάρμακα, και γενικά έχουμε πολύ προβληματικές καταστάσεις... Δεν μπορώ να πω ότι ήταν το όνειρό μου να γίνω εκπαιδευτικός, εγώ γι' αλλού ξεκίνησα γι' αλλού, κι αλλού η ζωή με πάει...

Χριστίνα, εμένα ο γιατρός μου, μου είχε πει για το ουρεόπλασμα ότι μπορεί να αδυνατίσει τους υμένες του σάκου και να σπάσουν πρόωρα τα νερά. Μία ήταν χαλαρός κι αστειευόταν, μία με άγχωνε (όταν ξυπνούσε στραβά προφανώς). Αυτά στο ίντερνετ τα είχα διαβάσει κι εγώ, αλλά δεν είχα δώσει πολλή σημασία. Αυτό που με άγχωνε ήταν ο πρόωρος τοκετός. Και τελικά είχα φτάσει σχεδόν σαράντα εβδομάδων και δεν έλεγα να γεννήσω! Αφού όταν έφτασαν στο μάμμυ τα νέα ότι γεννάω, με κορόιδευαν, γιατί δεν πίστευαν ότι πήρα επιτέλους την απόφαση να γεννήσω! Εγώ δουλεύω σε εσπερινό σχολείο.

Γειά σας κορίτσια! Εμείς είχαμε σήμερα τη δεξίωση του πρέσβη (=τις φίλες της θείας μου). Ενώ αρχικά θα ήμασταν δεκαοκτώ άτομα, σταδιακά μειωνόταν ο αριθμός των καλεσμένων και καταλήξαμε σε οκτώ άτομα! Οι υπόλοιπες είτε δεν μπορούσαν, είτε ήταν άρρωστες. Εμείς ξέραμε ότι θα έρχονταν οι δώδεκα, έτσι φτιάξαμε πράγματα για δώδεκα άτομα, με το σταθερό στοιχείο της υπερβολής που υπάρχει σε όλα τα κυπριακά σπίτια, έτσι τα περισσότερα έμειναν. Ευτυχώς φόρτωσα τη θεία μου με αρκετά γλυκά, για τα ξαδέλφια μου (ανήψια της, όχι παιδιά της, η θεία είναι γεροντοκόρη), αλλά και πάλι έχουν μείνει αρκετά... Ουφ, ήταν μια που έβηχε, ελπίζω να μην κόλλησε τίποτα ο Αντρίκος. Φυσικά δεν τον είχα εκεί, μόνο στην αρχή που θήλασα και μετά τον πήγα στο δωμάτιό του. Και μετά όπως έφευγαν ξύπνησε και τους τον πήγα να τον δουν, αλλά δεν έβαλε καμία τα μούτρα της μες στο μωρό, ούτε το άγγιξαν εννοείται. Εν τω μεταξύ, ο Αντρεάκης κοιμόταν, πάει η θεία μου να τον δει στο δωμάτιό του και έρχεται και μου λέει ότι ξύπνησε. Πηγαίνω και τον βλέπω με τις ματάρες ανοιχτές να κοιτάει γύρω γύρω, και ούτε να κλαίει, ούτε να ετοιμάζεται να κλάψει! Και το μεσημέρι που πετάχτηκα στην Πολιτική Άμυνα να πάρω το απολυτήριό μου, επιστρέφω σπίτι και τον βλέπω μόνο του στο σαλόνι, ξύπνιο και ήσυχο και ρωτάω τον άντρα μου γιατί τον παράτησε μόνο του στο σαλόνι και μου λέει "αφού κοιμάται". Ξύπνησε ο κυριούλης και ούτε έκλαψε, ούτε τίποτα! Απίστευτο μου φαίνεται! Κι όταν είναι έτσι ήρεμος και σε κοιτάει, είναι αφάνταστα γλύκας! Αφού στη θεία μου χαμογέλασε και έλιωσε. Έφυγε και δεν άντεξε, και ξαναγύρισε για να τον ξαναδεί! Αναστασία, πω πω, περαστικά στη φραουλίτσα! Ευτυχώς που είναι καλύτερα τώρα! Είχε πολύ βήχα ε; Ουφ, μόλις διαβάσω κάτι, φοβάμαι ότι το έχει και ο δικός μου... Νία, κι εγώ θέλω να τον βγάλω έξω, αλλά μάλλον ζω στο Λονδίνο και δεν το κατάλαβα, γιατί κάθε μέρα βρέχει και φυσάει.... Ωχ, ελπίζω να μην έχω πρόβλημα με το θήλαστρο. Πρέπει μια απ' αυτές τις μέρες να πάω να αγοράσω για να αρχίσω να βγάζω, να μην μείνω τελευταίες μέρες... Ο γιατρός πάντως, μου είπε ότι μπορεί να μη βγάζω πολύ γάλα, οπότε θα πρέπει να δίνουμε ένα γεύμα ξένο... Και δε θέλω... Καλά, μία από τις θείες που ήρθαν σήμερα μου είπε ότι η νύφη της δε θήλασε γιατί στην κλινική δώσανε ξένο και ο παιδίατρος είπε δε γίνεται θηλασμός και ξένο μαζί... Ό,τι να 'ναι... Άντε, σας κλείνω! Φιλιά σε όλες!

Ουφ, εγώ σήμερα είμαι ένα αίσχος... Είχαμε καλεσμένες και κάναμε με τη μάνα μου ένα σωρό πράγματα... Ευτυχώς κατάφερα και έδωσα στη θεία μου τη μισή σοκολατίνα και αρκετά από τα τυλιχτά μπακλαβαδάκια με αμύγδαλο, αλλά έχουν μείνει αρκετά... :( Και τα λυπάμαι να μη φάω καθόλου και να τα πετάξουμε... Κρίμα είναι... Και μέχρι να έρθει άλλη επίσκεψη, αυτά θα μπαγιατέψουν για να τα κεράσω... Δε συντονιζόμαστε καλά με τις επισκέψεις... Ουφ ουφ ουφ...

Α, τελικά δεν ήταν τόσο τεράστιο το σεντόνι! Που λέτε, Ανθή, πολύ άσχημο αυτό... Αφού εγώ νιώθω τύψεις που κάνω δουλειές και δεν είμαι συνέχεια με τον Αντρίκο... Εν τω μεταξύ, τώρα κάθεται μόνος του ήσυχος, ακόμα κι αν κοιμάται και ξυπνήσει! Πριν που ήρθαν οι θείες, τον είχαμε στο δωμάτιό του και κοιμόταν. Σε κάποια φάση, όπως φεύγανε, πάει η θεία μου να τον δει, κι έρχεται και μου λέει ότι είναι ξύπνιος ο μικρός. Πηγαίνω και τον βλέπω με κάτι ματάρες να! να κάθεται ήσυχος-ήσυχος! Αφήστε χτες που καθόταν ήσυχος στο ριλάξ μιάμιση ώρα. Εγώ έκανα δουλειές στην κουζίνα (έπλενα το καλό σερβίτσιο!), και τον είχε ο άντρας μου δίπλα του. Ο άντρας μου κολλημένος στο λάπτοπ, και κάθε λίγο γυρνούσε και του έλεγε κάτι του στιλ "πού είσαι ρε Αντρεάκι", κι εγώ του έλεγα να αφήσει τον υπολογιστή και τις χαζομάρες για να ασχοληθεί με τον μικρό. Είναι πολύ άσχημο να ασχολούμαστε με ανοησίες και να μη δίνουμε σημασία στα παιδιά... (για τον άντρα μου λέω). Ουφ, κι εγώ όταν θα γυρίσω στη δουλειά θα είναι τριών μηνών ο Αντρίκος... Ευτυχώς δε δουλεύω πάρα πολλές ώρες! Θα τον προσέχει ο άντρας μου (ποιος θα προσέχει ποιον. Ελπίζω να μην κολλάει στον υπολογιστή και να τον γράφει το μικρό. Θυμάσαι εγώ με το ουρεόπλασμα; Τα είχα παίξει, και συνέχεια αγχωνόμουν ότι θα γεννούσα πρόωρα. Και τελικά γέννησα 39+4, κι αν δεν ήταν η προεκλαμψία, μπορεί και να γεννούσα 40+, αφού όταν πήγα εκείνη τη μέρα στην κλινική, ο τράχηλος ήταν ακόμα πολύ σκληρός και τα νερά δεν είχαν σπάσει. Κάλη, για πες για το θέατρο. Της άρεσε της μικρής; Από Θεσσαλονίκη κι εσύ; Γιατί νόμιζα Αθήνα τόσο καιρό; Μαρία, αν θυμάσαι όταν μου είπες για την ταβέρνα στην περιοχή Καρφούρ, σε ρώτησα αν είναι ο "Απόστολος Ανδρέας"!!! Δεν έχει άλλη εκεί. Όντως, ωραία ταβέρνα είναι, αλλά είναι πιο πολύ σουβλατζίδικο. Δεν το σκέφτηκα καθόλου για βάφτιση εκεί. Πάντως πηγαίνουμε συχνά και μας αρέσουν και τα φαγητά και οι μεζέδες του. Σ' αυτήν την ταβέρνα είναι ο σερβιτόρος που μοιάζει με άντρα, αλλά είναι γυναίκα (χωρίς εγχειρίσεις, κανονική γυναίκα), που σας έλεγα παλιότερα. Άντε, μακάρι να αναρρώσει πλήρως ο Στεφανάκος. Και-καλού κακού-κάντε κι έναν αγιασμό! Χριστίνα, εσύ τι δουλειά κάνεις;

Γειά σας! Πριν λίγο τελείωσε η "σύναξη"!!! Ωραία ήταν, αλλά κάθε μέρα μειωνόταν ο αριθμός των καλεσμένων, λόγω ασθενειών, και τελικά έξι ήρθαν, οκτώ με μένα και τη μάνα μου. Έτσι είχαμε φτιάξει περίπου 1800 πράγματα και έμειναν, όπως πάντα... Σας είπα, έκανε η μάνα μου σπανακοπιτάκια, τυροπιτάκια και κοτόπιτα κι εγώ σοκολατίνα με πορτοκάλι και τυλιχτά μπακλαβαδάκια με αμύγδαλο. Αλλά επειδή θα ερχόταν και μια θεία μου με την ξαδέλφη μου (πάνω από 80 η θεία, και πάνω από 55 η ξαδέλφη), και η θεία νηστεύει (λόγω Τετάρτης), κάθισε η μάνα μου και έφτιαξε ελιοπιτάκια τυλιχτά και χαλβά σιμιγδαλένιο (ενώ υπήρχαν σπανακοπιτάκια και μπακλαβαδάκια, όλα νηστίσιμα). Και τελικά πήραν τελευταία στιγμή ότι δε θα έρθουν, γιατί η θεία δεν ήταν καλά (έχει την καρδιά της, και 1200 άλλα προβλήματα) και η ξαδέλφη είπε ότι δε θα έρθει ούτε αυτή, γιατί έχει κρύο (σήμερα είχε 17 βαθμούς). Οκ, συμπαθητικές κυριούλες οι φίλες της θείας μου, εν τω μεταξύ δεν μου τις σύστησε και δεν ήξερα ποια ήταν ποια και ντρεπόμουν να ρωτήσω, κι ευτυχώς κατάλαβα από τα συμφραζόμενα! Έβγαλα τις πορσελάνες, τα κρύσταλλα, τα βελούδα και τα μετάξια! Αλλά πολλή κούραση ρε κορίτσια... Είναι δύσκολο όταν έχεις τόσο μικρό μωρό να δέχεσαι τόσες επισκέψεις... Και να ετοιμάζεις και τόσα πράγματα, να είναι το σπίτι στην εντέλεια... Αφήστε που ήθελε η θεία μου να το κάνουμε στη μάνα μου, γιατί-όπως είπε της μάνας μου-το δικό της σπίτι είναι πιο συγυρισμένο απ' το δικό μου, οπότε έπρεπε να είναι όλα τέλεια για να την αποστομώσω... Επειδή άπλωσα τεράστιο σεντόνι, κλείνω και θα ξαναγράψω για να σας σχολιάσω!

Όλια, μια χαρά με το δόντι! Κι εγώ πρέπει να πάω για καθαρισμό... Αύριο είναι η μεγάλη μέρα.

Γειά σας! Καλά βρε, πόσα γράψατε; Ένα σωρό δουλειές έκανα σήμερα, ευτυχώς τελειώσαμε με το καθάρισμα, κι αύριο έχουμε μόνο συμμάζεμα και τελειώματα στα φαγητά. Θα φέρει η μάνα μου σπανακοπιτάκια και τυροπιτάκια που είχε φτιάξει και τα είχε στην κατάψυξη, θα κάνει και μια κοτόπιτα λέει, κι έφτιαξα κι εγώ σήμερα μια σοκολατίνα με πορτοκάλι, την οποία θα γλασάρω αύριο, και τις προάλλες ετοίμασα τυλιχτά μπακλαβαδάκια και τα έβαλα στην κατάψυξη και θα τα ψήσω αύριο. Νομίζω είναι αρκετά όλα αυτά. Έβγαλα και το καλό σερβίτσιο και το έπλυνα, δηλαδή τις κούπες για το τσάι, τα φλιτζανάκια για τον καφέ, τη τσαγιέρα, τη ζαχαριέρα, τέτοια πράγματα... Αφού τα έχω, γιατί να μην τα χρησιμοποιώ και να τα έχω κλεισμένα στον μπουφέ; Θα σας ενημερώσω αύριο πώς πήγε η δεξίωση του πρέσβη! Καγκουράκι, συμφωνώ, η χειρότερη περίοδος είναι αυτή. Δεν έχεις τα συμπτώματα για σιγουριά, αλλά ούτε και καταλαβαίνεις το μωρό... Μαρία, σου είπα και στο φέισμπουκ, περαστικά στον Στεφανάκο! Ποια ταβέρνα ρε, πλάκα κάνεις; Με τόσα που περάσατε, θα είχες στο μυαλό σου την ταβέρνα μου; Αλλά έτσι από περιέργεια, όταν και αν θυμηθείς, ρώτα, γιατί έχω απορία ποια ταβέρνα είναι σ' εκείνη την περιοχή. Εκεί είναι το πατρικό μου και δεν ξέρω καμιά ταβέρνα... Κάλη, περαστικά στη μικρή σου... Ωχ... Θα χάσει το θέατρο ε; Εγώ θυμάμαι είχα αρρωστήσει στην α' δημοτικού και είχα χάσει την πρώτη μας εκδρομή. Το τι κλάμα έκανααα.... Φανταζόμουν τους συμμαθητές μου σε ένα καταπράσινο λειβάδι να τρέχουν αμέριμνοι (όπως στο "Μικρό σπίτι στο λειβάδι", μόνο που τότε δεν είχε αρχίσει να το προβάλλει σ' εμάς), κι εγώ ήμουν στο κρεβάτι κι έσκαγα. Όταν κάποια στιγμή πήγαμε με τους γονείς μου στην τοποθεσία της εκδρομής, είδα ότι ήταν μια απαίσια παραλία γεμάτη κοτρώνες! Πηγαίνετε μαζί στο θέατρο όταν αναρρώσει!

Μιχαέλα, μ' αρέσει που αυτοβαθμολογείσαι! Εγώ σήμερα χάλια τα πήγα, γράφω τώρα γιατί δεν τρώω τίποτε άλλο απόψε, και αύριο μπορεί να μην βρω χρόνο. Πρωινό: Ένα τσάι γλυκάνισο και ένα κομμάτι τυρόπιτα (=αλμυρό κέικ με χαλούμι). Δεκατιανό: Μία φέτα ψωμί με προζύμι. Μεσημεριανό: Μία τσιπούρα ψητή στη λαδόκολλα +πατάτες, κρεμμύδια, καρότα ψητά. Απογευματινό: Ένα κομμάτι τούρτα + έγλειψα το μπολ από τη σοκολατίνα με πορτοκάλι που έφτιαξα για αύριο. Βραδινό: Πατάτες-καρότα-κρεμμύδια απ' το μεσημέρι. Αυτά. Χάλια, ούτε σαλάτα έφαγα, ούτε φρούτο... Α, Εύη, τώρα είδα τα δικά σου. Περίπου στα ίδια είμαστε!

Γειά σας! Εμείς κοιμηθήκαμε ψιλοκαλά το βράδι. Ο Αντρίκος κοιμήθηκε κατά τις δώδεκα παρά και ξύπνησε 4.45. Κατά τις πεντέμιση νομίζω τον έβαλα στο πορτ μπεμπέ και ξαναξύπνησε αν θυμάμαι καλά 8.45. Μετά ξανακοιμήθηκε και βρήκαμε ευκαιρία με τον σύζυγο να χμ... κάνουμε παιχνιδάκια. Κεφτέ δεν αλευρώσαμε, γιατί ο ηλίθιος ξέχασε να πάρει προφυλακτικά και φοβάμαι, γιατί τον Αντρέα για πλάκα τον έπιασα, ενώ και καλά "προσέχαμε". Μετά τον πήρε και πήγαν στο σαλόνι κι έμεινα κι εγώ να κοιμηθώ κι άλλο γιατί νύσταζα, αλλά δε στάθηκα τυχερή και τώρα νυστάζω και ζαλίζομαι φοβερά... Μου φαίνεται θα την πέσω το μεσημέρι, κι ας έχω εκατό δουλειές να κάνω σήμερα... Νάσια, ξέρεις τι μου θύμησες; Την ταινία Ρ20 με τον Λαζόπουλο, που μένουν αυτός και η γυναίκα του με όλα τα πεθερικά και γονείς, που έχουν όλοι Αλτζχάιμερ και γιόρταζαν Χριστούγεννα το Δεκαπενταύγουστο! Λυδία περαστικά! Περαστικά και στην Ηλιάννα. Φιλιά σε όλες!

Καλημέρα! Ευτυχώς κοιμηθήκαμε καλύτερα χτες βράδι. Δε μας ταλαιπώρησε το Αντρικάκι. Σήμερα το πρόγραμμα έχει πολλές δουλειές, γιατί αύριο θα έρθουν οι κυρίες επί των τιμών (=οι φίλες της θείας μου). Έχω και τη μάνα μου να με πρήζει να καθαρίσω, λες και θα δεχτώ κόσμο και θα έχω το σπίτι βρώμικο. Μάλλον με μπερδεύει με την πεθερά μου... Ανθή, τι να πω για τον πρώτο σου γιατρό... Μα είναι δυνατόν; Ευτυχώς εμένα ο δικός μου ήταν πολύ οκ όταν είχα την αποβολή. Στον Αντρέα πάλι με άγχωνε με το ουρεόπλασμα, αν θυμάστε, αλλά ευτυχώς επιβίωσα! Για τις προσκλήσεις, το σκεφτόμουν κάπως καλλιγραφικό το κείμενο, με ένα ορισμένο τύπο γραμμάτων, όχι απλά να το γράψω και τέλος. Σκέφτηκα να κόψω ένα-ένα τα γράμματα και να τα κολλήσω, αλλά θα μου βγει η πίστη! Όλια, κι εγώ με το δόντι τις ανοίγω τις βανίλιες, δεν ανοίγουν αλλιώς. Κι ο Μαμαλάκης με το δόντι τις άνοιγε! Αλλά πλέον βάζω εκχύλισμα βανίλιας, κι όχι βανιλίνη. Κατερίνα, όχι βρε, δεν περίμενα να έχω γραμμωμένους κοιλιακούς, άσε που χάρηκα που έφυγε τόσο γρήγορα η κοιλιά! Αλλά σκάω που δεν μπορώ ν' αρχίσω κοιλιακούς από τώρα, λόγω της %&)(*$&καισαρικής... Άντε, σας κλείνω να πάω για κανένα μαγείρεμα. Το μενού σήμερα έχει τσιπούρα ψητή με πατάτες, καρότα και κρεμμύδια! Φιλιά!

Α< Χρύσα, αυτό το πιλάφι με κινόα τι είναι;

Καλημέρες! Λένα, τι διαδίδεις για μένα; Χμ... Άκου κορμάρα... Με τόση κυτταρίτιδα... Αυτός είναι ο μεγάλος μου πόνος, αλλά ούτε με γυμναστική φεύγει, ούτε με δίαιτα... Χρύσα, τσάι θηλασμού ε; Εγώ δεν πίνω τίποτα, μόνο ένα γλυκάνισο το πρωί αντί για καφέ. Τώρα που θα πάω δουλειά να δούμε τι θα γίνει με το θήλαστρο... Γιελίζ, φάε βρε μια φέτα ψωμί με μαργαρίνη και μέλι ή με ζαμπόν ή καμιά φρυγανιά, κανένα παξιμάδι. Κάτι πρέπει να βάζεις στο στόμα σου. Τόνια, άψογη! Κατερίνα, μεγάλος πόνος η περιφέρεια και τα ψωμάκια. Κορίτσια, η Μαρία 12 είναι ψεύτικος χρήστης. Στην πραγματικότητα τη λένε Γιώτα. Ποιος σοβαρός άνθρωπος θα έβαζε για ψευδώνυμο ένα άλλο όνομα; Γράφω τι έφαγα χτες: Πρωινό: Ένα τσάι γλυκάνισο και ένα κομμάτι τυρόπιτα (=αλμυρό κέικ με χαλούμι). Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Ένα πιάτο μακαρόνια βίδες με σάλτσα (πάστα ντομάτας-κρέμα γάλακτος-κρεμμύδι-σκόρδο-μαϊντανό-άνηθο) + λίγη τριμμένη ξερή μυζήθρα. Δεν χρησιμοποιώ ποτέ κρέμα γάλακτος στη μαγειρική μου, αλλά μου είχε μείνει λίγη από αυτήν που είχα χρησιμοποιήσει για το γλάσο της σοκολατόπιτας. Άαααααααχ, αν δεν σταματήσουν οι επισκέψεις, δε γίνεται δουλειά... Απογευματινό: Ένα κομμάτι τούρτα. Ένα μανταρίνι και μία μπανάνα. Βραδινό: Το ίδιο με το μεσημεριανό.

Εμένα κατά τις δώδεκα κοιμήθηκε. Συνήθως τέτοια ώρα κοιμάται, αλλά μπορεί και νωρίτερα, μπορεί και αργότερα (συνήθως αργότερα). Αν προσαρμόζει το πρόγραμμά του στο δικό μας, τότε ζήτω που καήκαμε! Κουκουβάγια θα γίνει το παιδί. Θα το γράψουμε σε εσπερινό νηπιαγωγείο, μαζί με τους σαραντάρηδες που δουλεύουν και δεν μπορούν να πάνε σχολείο το πρωί.

Πω πω, Όλια, τι άσχημο να σπάει δόντι και ειδικά μπροστινό... Θυμάμαι μια από τις συγκατοίκους που είχα όταν σπούδαζα είχε ξένο ένα από τα μπροστινά της δόντια, και μια μέρα έπεσε, οπότε πήρε τη τσάντα της, και πήγε Γιαννιτσά που ήταν ο οδοντίατρός της, χωρίς να ανοίξει καθόλου το στόμα της μέχρι να φτάσει στο ιατρείο του, και της το ξαναέβαλε! Αλλά δεν κατάλαβα τι σχέση έχουν τα κεκάκια. Απλά έτυχε να σπάσει την ώρα που τα έφτιαχνες ή τα έφτιαχνες με τα δόντια; Απ' ό,τι κατάλαβα, κι εσείς ίδια τιμή είχατε στην ταβέρνα. Εμένα μου είπε ο πατέρας μου θα μας δώσουν 500 ευρώ για το τραπέζι. Γενικά δεν τρελαίνομαι να παίρνω λεφτά από γονείς, αλλά με ένα μισθό κι έναν Αντρέα, τι να πρωτοπρολάβουμε;

Γιελίζ, τέλεια τα πήγες, αν εξαιρέσουμε την απουσία πρωινού! Βρε, εσύ μας έλεγες ότι πρέπει το πρωί να τρώμε σα βασιλιάδες κι εσύ τρως σαν Σομαλή πρόσφυγας; Δηλαδή δεν τρως καθόλου; Χι χι, η αλήθεια είναι ότι σήμερα κοιτούσα την αντανάκλασή μου στη μπαλκονόπορτα όπως χορεύαμε με τον Αντρίκο, και σκεφτόμουν ότι μόνο ζουμερούλα δεν είμαι. Μάλλον ξυλάγκουρη... Θα σας βάλω φωτογραφίες πώς ήμουν όταν ξεκίνησε η εγκυμοσύνη, πώς ήμουν στον ένατο και πώς είμαι τώρα... Τώρα μπορώ να πω ότι το σώμα μου φαίνεται πιο αρμονικό από πριν, γιατί πριν είχα μέση δαχτυλίδι, κι έτσι ξεχώριζε πιο έντονα η περιφέρειά μου. Τώρα έχει ανοίξει η μέση μου και δεν πετάγονται στο άσχετο τα ψωμάκια. Αλλά εγώ ήθελα να χάσω την περιφέρεια, όχι να χαλάσει και η μέση μου...

Βρε καλώς την!!! Έλενα κι εσύ δεν αντέχεις χωρίς ποστ για τα κιλά ε; Εγώ κλασικά, τρώγομαι με τα ρούχα μου!!! Αφού σκέφτομαι, όταν τα χάσω τα ρημαδιασμένα τα κιλά, τι θα κάνω; Θα ανοίξω ποστ για συντήρηση! Ε ρε αυτή η πιατέλα!!! Έχει γνωρίσει μεγάλες δόξες! Όντως, εσύ αντέστρεψες το μεσημεριανό και το βραδινό. Τα δημητριακά έπρεπε να τα έτρωγες το βράδι και το κουνέλι το μεσημέρι. Εγώ πάλι, να μην μπορώ να τα δω αυτά τα δημητριακά; Νίκη, γιατί το λες αυτό βρε; Μια χαρά δίαιτα έκανες. Έφαγες κοτζαμάν αχλάδι! Χωρίς πλάκα, μην παραλείπεις ποτέ το πρωινό και προσπάθησε το απόγευμα να τρως κανένα φρουτάκι αντί 124976595 γλυκά!

Κι εμένα αυτό μου είχε πει ο γιατρός, αλλά επίσης μου είχε πει, αν θέλω να κάνω εξετάσεις για θρομβοφιλία. Με έστειλε σε αιματολόγο για άσχετες εξετάσεις και αφού το συζήτησα μαζί του, μου είπε ότι πρέπει οπωσδήποτε να κάνω εξετάσεις για θρομβοφιλία αφού είχα αποβολή. Τις έκανα, πήρα τα αποτελέσματα και τα άφησα στο συρτάρι και όταν ξαναέμεινα τυχαία έγκυος, τα πήγα στο γιατρό και μόλις τα είδα παραλίγο να του έρθει εγκεφαλικό: έχω θρομβοφιλία και μάλιστα διάφορους τύπους. Άρχισα αμέσως τις ενέσεις και τον προλάβαμε τον Αντρίκο! Αλλά για φαντάσου να μην έκανα τις εξετάσεις και να έλεγα ότι είναι "τυχαίο γεγονός"... Τώρα δε θα είχα τον Αντρέα στην αγκαλιά μου (για την ακρίβεια τώρα βρίσκεται στην αγκαλιά του άντρα μου ) και θα βίωνα μία δεύτερη αποβολή, μια δεύτερη απόξεση, κ.λπ....