Θέλω να γίνω μαμά

Ρε συ Εύη, πρόσεχε! Ο ίλιγγος είναι ύπουλο πράγμα. Μη μένεις συνέχεια νηστική, γιατί θα γίνουν χειρότερα τα πράγματα. Πάθαινα κι εγώ παλιότερα ιλίγγους, αλλά όχι τόσο έντονους όσο εσύ, οπότε έχω μια ιδέα...

Έφη, εγώ τι να πω που ΕΓΩ πρέπει να ετοιμάζω κάθε φορά κάτι για την επόμενη επίσκεψη; Μαρία-Γιώτα και λοιπά, τι θα πει εμείς τα τραβάμε όλα; Μόνες μας τα κάναμε τα παιδιά; Δε φτάνει που ο δικός μου δε δουλεύει και δεν ψάχνει καν για δουλειά, και τα βρίσκει όλα έτοιμα, θα τον υπηρετώ κιόλας, και θα κρατάω και το μωρό ολομόναχη και άρρωστη, κι αυτός να κωλοβαράει στον υπολογιστή;

Γειά σας! Ουφ, αρρώστησα σήμερα. Δεν ξέρω τι έγινε, αλλά στα καλά καθούμενα το μεσημέρι, άρχισα να κρυώνω τρομερά, να πονάω παντού και να ζαλίζομαι (και χτες βράδι ζαλιζόμουν). Ξάπλωσα και μετά έβαλα θερμόμετρο και είχα δέκατα. Ξεκίνησα με 37.8. Θήλασα τον μικρό με μάσκα, πήρα ντεπόν και μου έπεσε ευτυχώς. Πήγε 37.2 και μετά 36.8. Ευτυχώς ήρθε η μάνα μου για λίγο και μπόρεσε ο άντρας μου να πάει να ψωνίσει διάφορα πράγματα που χρειαζόμασταν, αλλά τώρα έφυγε, κι αυτός μου άφησε τον μικρό και κάθισε στον υπολογιστή στο γραφείο. Αμάν πια, αν είναι δυνατόν, δεν προτίθεται να κάνει καμία παραχώρηση για χάρη του Αντρέα. Τον τάισα, του τον έδωσα και τον παίρνει μαζί του στο γραφείο. Ο μικρός έκλαιγε, γιατί ήθελε βόλτες, τον έκανε λίγο βόλτα, και μετά βαρέθηκε. Του εξηγώ ότι πρέπει να κάνει και καμιά θυσία πού και πού και να κλείσει τον υπολογιστή και μου λέει "καλά, πλάκα κάνεις; Αποκλείεται". Τώρα μου τον άφησε εδώ στο πορτ μπεμπέ (δεν τον έχω δίπλα μου) και κάθεται στον υπολογιστή. Ευτυχώς είναι ήσυχος, αλλά αν αρχίσει να γκρινιάζει και να κλαίει, δεν μπορώ να τον κρατήσω, να τον κάνω βόλτες, να τον κουνάω γενικώς. Κι αυτός μου λέει "αφού σηκώθηκες, κράτα τον και φόρα τη μάσκα"!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Συγγνώμη, έχει επικοινωνία με το περιβάλλον; Χτες βράδι με έφερε στα όριά μου. Ζαλιζόμουν τρελά, ο μικρός να κλαίει, εγώ δεν μπορούσα να τον κρατήσω, του είπα να έρθει, και επειδή δεν ηρεμούσε, πήγε να τον αφήσει στο ριλάξ και να φύγει, γιατί λέει "ε, αφού δεν ηρεμεί, είτε τον κρατώ αγκαλιά, είτε τον αφήσω στο ριλάξ, το ίδιο είναι, αφού πάλι θα κλαίει". Θύμωσα τόσο πολύ, που άρχισα να πετάω πράγματα. Οκ, μη φανταστείτε ότι έκανα το σπίτι λαμπόγυαλο, απλά πέταξα το βιβλίο που κρατούσα και έσπρωξα το πορτ μπεμπέ και το τραπεζάκι του σαλονιού. Αλλά ρε κορίτσια, δεν αντέχω άλλο. Πρέπει να φτάσω σε σημείο λιποθυμίας για να κρατήσει τον Αντρέα; Δεν καταλαβαίνει ότι είμαι άρρωστη και χάλια και ότι απλά ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ; Ουφ, εκνευρίστηκα τώρα. Σας διάβασα, αλλά δε σχολιάζω τίποτα.

Γειά σας κοριτσάκια! Εγώ αρρώστησα, δεν ξέρω τι έπαθα, στα καλά καθούμενα ανέβασα δέκατα, πονάω παντού, ζαλίζομαι, ένα μαύρο χάλι είμαι. Ξάπλωσα, πήρα ντεπόν και έπεσε ο πυρετός, αλλά γενικώς είμαι λίγο χάλια. Εν τω μεταξύ, μάλλον μου ήρθε και η περίοδος, λέτε να έχει σχέση; Πόπη, χι χι, όχι βρε, γιατί λες ότι τρως συνέχεια; Είσαι πολύ αυστηρή με τον εαυτό σου! Θα μπορούσες το πρωί να φας ένα τοστ και να παραλείψεις την κέτσαπ (καλά βρε, κέτσαπ πρωινιάτικα, να παραλείψεις το αβγό μάτι, να φας μία φέτα ψωμί αντί τρεις, να βάζεις λιγότερη ζάχαρη στον καφέ. Μιχαέλα, μια χαρά σε βλέπω εσένα! Για πρώτη μέρα, τέλεια!!! Εννοείται ότι πάντα ζυγιζόμαστε πρωί, και αφού έχουμε πάει τουαλέτα! Δίνω αναφορά για χτες: Πρωινό: Ένα τσάι γλυκάνισο και ένα τοστ τυρί-λούντζα. Δεκατιανό: Ένα σπανακοπιτάκι με φύλλο κρούστας και ένα τυροπιτάκι κουρού, σπιτικά και τα δύο. Μεσημεριανό: Μια μικρή χοιρινή μπριζόλα, στο φούρνο με πατάτες + τριμμένο καρότο σαλάτα. Απογευματινό: Ένα κομμάτι κρεμ καραμελέ δικής μου κατασκευής. Ένα μανταρίνι και μία μπανάνα. Βραδινό: Ένα κρύο σάντουιτς με ψωμί με προζύμι, τυρί και λούντζα + το καρότο που περίσσεψε απ' το μεσημέρι. Ένα γιαουρτάκι (περίπου μισό κεσεδάκι), με μέλι και καρύδια. Φαίνονται πολλά, αλλά δεν είναι!

Γειά σας. Εγώ ανέβασα δέκατα τελικά, πονούσε όλο μου το σώμα και ζαλιζόμουν. Ξάπλωσα, έβαλα θερμόμετρο, 37.8. Κρύωνα τόσο πολύ που νόμιζα ότι είμαι σε ψυγείο. Θηλάζω τον Αντρίκο με μάσκα και περνάω τα χέρια με αντισηπτικό. Πήρα ένα ντεπόν, κι έπεσε ο πυρετός, πήγε 37.2 και μετά 36.8. Τώρα δεν ξέρω πόσο έχω, λογικά έχει πέσει τελείως, αλλά πονάω παντού και ζαλίζομαι. Και φυσικά ο ηλίθιος μου αφήνει τον μικρό. Του εξηγώ ότι ΔΕΝ μπορώ να τον κρατήσω, ότι είμαι χάλια, ότι φοβάμαι να τον κρατήσω μην το κολλήσω, ότι δεν μπορώ να τον κάνω βόλτες γιατί θα σωριαστώ κάτω, αλλά εκεί αυτός. Πιστεύει ότι κάθε φορά που τον παίρνει πρέπει να τον κοιμίζει, και δεν κάθεται μαζί του όταν είναι ξύπνιος. Του λέω ότι θα πρέπει να τον κρατά και να τον κάνει βόλτες, αλλιώς θα κλαίει και να κλείσει επιτέλους τον υπολογιστή, και μου λέει "πλάκα κάνεις; Δεν κλείνω τον υπολογιστή". Τώρα τον άφησε στο πορτ μπεμπέ και κάθεται ήσυχος. Όταν αρχίσει να κλαίει δεν ξέρω τι θα γίνει. Θέλει να τον κρατάω εγώ με τη μάσκα!!! Τέλος πάντων. Βλέπω η μέρα του ψαριού ήταν σήμερα. Κι εμείς ψάρι φάγαμε, πήραμε έναν τέλειο σαργό, φρέσκο, και τον έκανα στο φούρνο με λαδολέμονο και τον συνοδεύσαμε με πατατοσαλάτα. Εν τω μεταξύ το πρωί ήμουν αρκετά καλά, απορώ τι έπαθα στα καλά καθούμενα. Τη Σόφη εμείς δεν την πήραμε, ένα σωρό μασητικά έχει. Άλλωστε, για τον Αντρίκο είναι πάρα πολύ νωρίς θέλω να πιστεύω.

Πού χαθήκατε βρε όλες; Χμ... Τι έγινε; Κάνουμε αταξιούλες; Εγώ προς το παρόν όχι χάλια! Θα δώσω αναφορά το βράδι ή αύριο.

Αγγελική, τον βάζεις στο κρεβάτι σου χωρίς να απλώσεις κάποιο δικό του σεντονάκι; Εγώ γενικώς δεν τον παίρνω μαζί μας στο κρεβάτι, αλλά θα φοβόμουν να τον βάλω κατευθείαν πάνω στα σεντόνια μας. Όσο για το τσιγάρο δεν το συζητάμε. Ευτυχώς στο περιβάλλον μας δεν υπάρχουν καπνιστές, οπότε δεν τίθεται θέμα. Όταν θα έρθουν τα αδέλφια του άντρα μου για τη βάπτιση θα έχουμε πρόβλημα, γιατί τα δικά τους παιδιά τα μεγαλώνουν σε θαλάμους αερίων, αφού καπνίζουν μες στα μούτρα τους. Νάνσυ, καλά είμαστε! Μεγαλώνει ο Αντρικάκης! Εγώ πάντως το τελευταίο που θα ήθελα θα ήταν να είμαι στο σπίτι με τη μάνα μου! Όσο για τους άντρες μας, μη νομίζεις, κι εμείς απομακρυνθήκαμε που είναι όλη μέρα σπίτι ο δικός μου. Αυτό το συνέχεια μαζί είναι το χειρότερο πιστεύω.

Γειά σας! Εμείς πήγαμε το πρωί στο Αλλοδαπών για να πάρει ο άντρας μου αριθμό εγγραφής αλλοδαπού, αλλά πήρα εγώ ένα χαρτί λάθος, και μας έδιωξε η υπάλληλος. Αγενέστατη ήταν, και λίγα λέω. Μπήκαμε μέσα, τη χαιρετήσαμε και ούτε απάντησε. Κοίταξε τα χαρτιά, με ένα ψυχρό και ανέκφραστο ύφος, και μόλις είδε το λάθος, της είπαμε να πάμε να φέρουμε το σωστό και κάνει αδιάφορα "ε, αν προλαβαίνετε να πάτε, πάντως εμείς στις 12 κλείνουμε" (ήταν δώδεκα παρά τέταρτο). Εννοείται δεν προλαβαίναμε να πάμε και να γυρίσουμε, οπότε φύγαμε και πήγαμε να κλείσουμε άλλο ραντεβού. Τόσο αγενή υπάλληλο δεν έχω ξαναδεί. Εν τω μεταξύ, το ραντεβού κλεισμένο πριν από ενάμιση μήνα. Ευτυχώς η κοπέλα στις Πληροφορίες ευγενέστατη και εξυπηρετική, μας έκλεισε ραντεβού αύριο. Αλλά δυστυχώς πάλι η ίδια θα μας "εξυπηρετήσει". Τέτοιοι άνθρωποι δεν πρέπει να μπαίνουν σε θέσεις που θα έρχονται σε επαφή με κόσμο. Δηλαδή αν μου φέρει εμένα και του άντρα μου τα παιδιά της στο σχολείο για να τους κάνουμε μάθημα, θα ήθελε να τα αντιμετωπίζαμε έτσι; Τέλος πάντων... Ανθή, δυστυχώς το σπίτι της μάνας μου δεν πρόκειται να επισκευαστεί, γιατί θα πουληθεί από την Τράπεζα. Οπότε δεν υπάρχει κανένας λόγος να ξοδέψουν λεφτά για να το πουλήσει η τράπεζα και να πάρει η τράπεζα περισσότερα λεφτά από την πώληση. Αν και, βέβαια, αυτή η ιστορία με την πώληση του σπιτιού κρατάει πολλά χρόνια, και δε γίνεται τίποτα. Παρ' όλα αυτά, εγώ πιστεύω θα είναι σωτήριο για τους γονείς μου και ειδικά τη μάνα μου να μετακομίσουν σε ένα μικρότερο σπίτι ή διαμέρισμα, γιατί τους έχει κουράσει πάρα πολύ το σπίτι. Είναι πολύ μεγάλο, έχει σκάλες, αυλή, και δεν το αντέχουν πλέον. Αλλά τα μανιτάρια νομίζω ήταν η μια σταγόνα παραπάνω στο ποτήρι! Όσο για το φύλο των παιδιών, εγώ θέλω 3-4 αγόρια! Ο άντρας μου πιστεύει ότι το ιδανικό είναι τέσσερα παιδιά, δύο από το κάθε φύλο, για να έχει το καθένα παρέα!!! Κάλη, περαστικά. Ελπίζω να είσαι καλύτερα! Μαρία, συμφωνώ, μπορεί να είναι σιχαμένη η Ντόρα, αλλά είναι εξαιρετικό εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Να μην ήταν τόσο εκνευριστική μόνο... Κατερίνα, κι εμείς τρελαινόμαστε για τον Μπομπ Σφουγγαράκη. Εγώ κι ο άντρας μου εννοώ. Ουφ, σκάω σήμερα, γιατί αν πήγαινα σχολείο θα είχα άδεια, ενώ τώρα που δεν πηγαίνω, χάνω και την άδεια. :P :P :P :P

Πού είστε ρε κορίτσια; Πόσες ώρες σας διαβάζω, και δεν μπορούσα να γράψω... Το πρωί πήγαμε στο Αλλοδαπών για να πάρει αριθμό εγγραφής ο άντρας μου, και φύγαμε άπρακτοι, γιατί έκανα τη μαλακία να πάρω ένα χαρτί λάθος, και μόνο που δε μας πέταξε με τις κλωτσιές έξω η υπάλληλος. Αγενέστατη ήταν, μας έσπασε τα νεύρα... Και το ραντεβού κλεισμένο ενάμιση μήνα πριν... Ευτυχώς ήταν πάρα πολύ εξυπηρετική και πολύ ευγενική η κοπέλα στις πληροφορίες, και μας έκλεισε ραντεβού για αύριο. Δε θυμάμαι όλα όσα γράψατε, αλλά σχολιάζω ό,τι θυμάμαι. Εμείς χρησιμοποιούμε Προδέρμ υγρό απορρυπαντικό. Μαλακτικό δε βάζουμε. Πλυντήριο τα ρούχα του μωρού τα βάζει ο άντρας μου όποτε μαζεύονται. Κι εμάς είναι εφτάκιλο, κι άντε να γεμίσει με τόσο μικροσκοπικά ρουχαλάκια... Αν κάποιο ρούχο είναι πάρα πολύ λερωμένο, ειδικά κάτι αλλάχτρες που μπορεί να τις έχει χέσει, τις πλένει με τα δικά μας τα λευκά, με το απορρυπαντικό σκόνη, και δεν έχει πάθει καμιά αλλεργία. Καμιά φορά πλένει μαζί με τα δικά μας και πάρα πολύ λερωμένα φορμάκια και ζιπουνάκια, αλλά αυτά μετά τα ξαναπλένουμε με το Προδέρμ. Κι εγώ τα σιδερώνω όλα, πετσέτες, κάλτσες, σεντόνια, τα πάντα... Αλλά άντε και τα σιδερώνω... Μετά ακουμπάνε παντού, πάλι λερώνονται... Συμφωνώ με την Κατερινούλα, μην τα έχουμε κλεισμένα και σε γυάλα. Άλλωστε, όταν τα παίρνουμε αγκαλιά, δεν ακουμπάνε στα ρούχα μας; Ή μπορεί μια κουβέρτα να την αφήσουμε στον καναπέ... Δε θα τρέξω μετά να την πλύνω. Ούτε κι εγώ του πλένω χέρια συνέχεια, αλλά τώρα έχουμε αρχίσει να του φοράμε πάλι γαντάκια γιατί γδέρνεται. Σήμερα έκανε ένα τεράστιο γδάρσιμο στη μύτη του, κι έτρεχε αίμα... Τα νύχια πώς τους τα κόβετε ρε κορίτσια; Συμφωνώ απόλυτα με την Αγγελική. Πρώτα απ' όλα είμαστε γυναίκες, είμαστε ο εαυτός μας με τον οποίο ζούμε όλη μας τη ζωή, και μετά μάνες. Αν δεν είμαστε εμείς καλά, πώς θα είμαστε καλές μάνες; Για τα επιθέματα που λέτε, εμένα τώρα τελευταία δεν τρέχει πλέον το στήθος μου. Κάποια βράδια ίσως γίνεται πιο βαρύ και βρέχεται η πυτζάμα, αλλά δεν έχω ιδιαίτερο πρόβλημα. Ωχ, ξύπνησε. Πέντε λεπτά κοιμήθηκε...

:( :( :( :(

Απαπαπα!!!!!! Υπάρχει και αρσενική εκδοχή της Ντόρα;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Θα τρελαθώ!!!!!!!!! Αυτό μου έλειπε!!!!!!!!!!!

Καγκουράκι, άσε, θα αναγκαστώ να το υποφέρω και αυτό για το παιδί μου... Αμάρτησα για το παιδί μου που λένε... Ο Ντιέγκο ποιος είναι πάλι;;;;; Όσο για το γλυκό, ξεχάσαμε να τους πούμε ότι υπάρχει... Κι έτσι όταν το βγάλαμε, είχαν σκάσει...

Ουφ, θα γίνω ένα τεράστιο βαρέλι. Θα με βλέπετε στο δρόμο και θα μοιάζω με το κοριτσάκι από την ταινία "Ο Τσάρλι και το εργοστάσιο σοκολάτας" που μεταμορφώθηκε σε βατόμουρο (πριν την στίψουν). Μαρία, είδες, σιγά σιγά θα αρχίσει να επανέρχεται ο Στεφανάκος! Πωπω αυτήν την Ντόρα να μην την μπορώ καθόλου! Δεν την αντέχω, θέλω να τη σκοτώσω!

Τι έγινε ρε Νάσια; Τι σου έκανε πάλι;

Γειά σας και πάλι! Ένα φιλικό ζευγάρι ήρθαν, αλλά επειδή η ώρα που ήρθαν δεν ήταν και η καλύτερη, δηλαδή ήρθαν στις εφτάμιση-οκτώ παρά, ώρα του φαγητού, παραγγείλαμε πίτσα, εκτός από τα πιτάκια, και σκάσαμε... Κι όταν ήρθε η ώρα του γλυκού δεν ήθελε κανείιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιιςςςςςςςςςςςςςςςςς!!!!!!!!!! Και δε φάγανεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Ααααααααααααααααααααααααααααααααααααα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Γειά σου και να σου ζήσει το μωράκι! Συμφωνώ με τα κορίτσια, για ποιο λόγο χρησιμοποιείς το θήλαστρο; Δεν είναι ανάγκη να ξέρεις ντε και καλά πόσα μλ πίνει το μωρό σου. Κοίτα τις πάνες, κοίτα αν κοιμάται (αν και, μπορεί να μένει ξύπνιο και να γκρινιάζει και για άλλους λόγους), κοίτα αν φαίνεται ευχαριστημένο. Είναι πάρα πολύ νωρίς για θήλαστρο. Εγώ είχα χρησιμοποιήσει για κάποιους λόγους θήλαστρο την τέταρτη ή την πέμπτη μέρα νομίζω και έβγαλε ελάχιστο. Ούτε δέκα μλ. Κι όμως το μωρό χόρταινε μια χαρά όταν θήλαζε. Το θήλαστρο δεν βγάζει την ποσότητα που βγάζει το μωρό. Άσε που έτσι κάνεις διπλό κόπο. Και βγάζεις γάλα με το θήλαστρο, και πλένεις μπιμπερό, αποστειρώνεις μπιμπερό, ταΐζεις με μπιμπερό... Βάλε το μωρό στο στήθος για να εδραιωθεί η γαλουχία και για να αδειάζει το στήθος σωστά και να μην κινδυνεύσεις να πάθεις καμιά μαστίτιδα.

Εγώ γουρούνιασα σήμερα... Μέχρι το απόγευμα καλά τα πήγαινα. Έφαγα το πρωί τοστ, το μεσημέρι σούπα αρνί με πατάτες, το απόγευμα μια μπανάνα και μια φέτα ψωμί σκέτη. Αλλά μετά... Μετά... Έφαγα σπανακοπιτάκια, τυροπιτάκια, πίτσα και ένα κομμάτι κρεμ καραμελέ (δικής μου κατασκευής το γλυκό)... Ουφ... Κοντεύω να σκάσω... Νιώθω την κοιλιά μου να επεκτείνεται... :( Εύη, η pljeskavica τι είναι; Εγώ δεν υπάρχει περίπτωση να κάθομαι να φτιάχνω άλλο φαγητό για μένα. Κι αυτό το ένα που φτιάχνω, με το ζόρι και το τρέξιμο το φτιάχνω. Αλλά, όπως είπα και στην πρώτη μου δημοσίευση, θέλω να φτιάξω το πρόγραμμα της διατροφής μου. Να τρώω φρούτα, λαχανικά και να μην σκάω απ' τα γλυκά και τις χαζομάρες... Πάντως εγώ, τρώγοντας έχασα τα έντεκα κιλά που έβαλα και μου μένουν άλλα δύο. Τον ουτοπικό αριθμό των 55 κιλών δε νομίζω να τον ξαναφτάσω ποτέ μου... Αλλά δεν παύω να ελπίζω! Κι εγώ θέλω να κάνω κι άλλα παιδιά! Δυο-τρία ακόμα, αλλά αγόρια αν γίνεται!

Γειά σας! Κατερίνα, να χαίρεσαι τον αντρούλη σου! Κι εμένα είχε γενέθλια την περασμένη Κυριακή και ο μικρός μηνογενέθλια (σας το είπα, άλλωστε), αλλά τούρτα πήραμε (φτου να σου χαθούμε!) και πήρε κεράκι 2, γιατί ο Αντρίκος έκλεινε δύο μηνών, το άναψε και το έσβησαν μαζί. Οκ, ο άντρας μου το έσβησε, αλλά είπαμε ότι το έσβησαν μαζί! Στο καλοπροαίρετος έγραψες ανάποδα τα ε! Θα σου βάλει κακό βαθμό η Ανθή! Αλίνα, πού χάθηκες; Να μπαίνεις πιο συχνά βρε! Κάναμε και καινούριο ποστ για κιλά! Κάλη, περαστικά... Εγώ τις είχα βγάλει τις αμυγδαλές μου, αλλά είχα πάθει πριν μερικά χρόνια οξεία πυώδη ρινοφαρυγγίτιδα... Τέτοιο πράγμα, ούτε στον χειρότερο εχθρό μου... Ήταν ένας εφιάλτης. Αφού θα ορκιζόμουν στο δεύτερο πτυχίο μου και δεν πήγα στην ορκωμοσία και ορκίστηκα την επόμενη φορά... Για τα συμπτώματα που λέτε, εγώ στην πρώτη εγκυμοσύνη είχα, όπως και η Μαρία, ένα στήθος τούμπανο! Στη δεύτερη πάλι, το στήθος ήταν ξεφούσκωτο και παρέμεινε σχετικά ξεφούσκωτο καθ' όλη τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. Αφού στην αρχή έλεγα ότι αποκλείεται με τέτοιο στήθος να είμαι έγκυος! Στην πρώτη εγκυμοσύνη είχα τρελές λιγούρες ενώ στη δεύτερη μου κόπηκε η όρεξη! Σωτήριο αυτό! Οι εγκυούλες μας τι κάνουν; Σήμερα περιμένουμε μια επίσκεψη κι έχω σπανακοπιτάκια και τυροπιτάκια από προχτές, τα οποία έβαλα στην κατάψυξη! Έφτιαξα και μια κρέμα καραμέλα, δική μου εννοείται, όχι του κουτιού. Ελπίζω να είναι και η τελευταία επίσκεψη γιατί δεν αντέχω άλλα γλυκά εδώ μέσα... Κι ο άντρας μου έχει πάρει κιλά, αλλά δεν καταλαβαίνει τίποτα. Σα βόδι τρώει. Προχτές κάναμε καλαμαράκια κι έφαγε ένα τόνο, του λέω "φτάνει" και μου κάνει "άσε με να φάω να το φχαριστηθώ". Τόσο κοιλιόδουλος... Και σήμερα θέλει να παραγγείλουμε πίτσα... Ελπίζω να τον πείσω να προσέξει λίγο τη διατροφή του, γιατί είναι και για την υγεία του επικίνδυνο. Όλη μέρα κάθεται στον υπολογιστή, δεν κινείται καθόλου, τρώει το καταπέτασμα, βάζει ένα κιλό αλάτι στο φαγητό του, τρώει συνέχεια γλυκά, τον βλέπω να καταλήγει με τετραγλυκερίδια όπως ο πατέρας του..

Γειά σας! Αναστασία, ανέβα λίγο κοριτσάκι μου! Κρίμα είναι να είσαι τόσο χάλια. Στο κάτω-κάτω, έχεις εμάς! Και τι θα πει "έχουν όλοι τις δουλειές τους;". Δηλαδή πρέπει να έχεις κάτι για να έρθει μια φίλη σου να σε δει; Μαρία-Γιώτα-και-ό,τι-άλλο-προκύψει, κι εμένα κάνει κάτι τέτοια τρελά. Κάθε μιάμιση-δύο ώρες μπορεί να θέλει φαγητό, κι άλλες φορές να κοιμάται σερί τρεισίμιση-τέσσερις ώρες, όπως χτες και σήμερα. Το βράδι ξύπνησε στις 5, τον άλλαξα, τον τάισα, κοιμήθηκε και ξαναξύπνησε 8. Τον τάισα πάλι, αλλά νύσταζα τόσο πολύ που ανέλαβε ο άντρας μου και ούτε που κατάλαβα τι έγινε... Κατά τις δέκα και μισή, ήρθε και με ξύπνησε ο ηλίθιος, γιατί λέει, πεινάει το μωρό, επειδή πέρασαν πάνω από δύο ώρες που έφαγε. Χωρίς να δείχνει ο μικρός σημάδια πείνας, αποφάσισε αυτός από μόνος του ότι πεινάει! Έφαγε τελικά, αλλά κι εμένα άμα μου δώσουν μια σοκολατίνα θα τη φάω, χωρίς να σημαίνει ότι πεινάω. Ήθελα να πάω και εκκλησία με τον Αντρέα, όχι το πρωί, βέβαια, που κουτουλάω, αλλά το απόγευμα στον εσπερινό των Τριών Ιεραρχών, αλλά ενώ είχε τέλεια μέρα, μετά συννέφιασε κι άρχισε να βρέχει... Οπότε, πάει περίπατο η εκκλησία. Τώρα περιμένουμε μια επίσκεψη πιο αργά. Ελπίζω να είναι η τελευταία, όχι τίποτε άλλο, αλλά να σταματήσουν και τα γλυκά να πηγαινοέρχονται μες στο σπίτι!

Γειά σας! Εγώ όπως πάντα, η χειρότερη όλων... Ίνα, δεν ξέρω καθόλου να σου πω γι' αυτό που ρωτάς. Γιελίζ, κι ο άντρας μου έτσι, πολλές φορές κάνει σαν πεντάχρονο για να φάει κάτι... Αυτό με τον ισορροπιστή λίγο γιαλαντζί μου φαίνεται. Γράφω τις χτεσινές ντροπές: Πρωινό: Ένα τσάι γλυκάνισο και ένα τοστ με μαύρο ψωμί, τυρί και λούντζα. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Κανελόνια με κιμά, σάλτσα ντομάτας και λαδοτύρι + καρότο σαλάτα. Απογευματινό: Ένα κομμάτι σοκολατίνα. Βραδινό: Κανελόνια...

Γειά σας! Σας διάβαζα όλη μέρα, αλλά δε βρήκα την ευκαιρία να γράψω... Το πρωί (μεσημέρι για τον κανονικό κόσμο), ήρθε ο υδραυλικός. Τελικά ανακαλύψαμε το πρόβλημα: είναι η μπανιέρα και κυρίως το σιφόνι, το οποίο δεν εφαρμόζει καλά. Τώρα δυστυχώς το άλλο Σαββάτο θα μπορέσει να έρθει να το φτιάξει... Έτσι σήμερα, πήγαμε και κάναμε μπάνιο στη μάνα μου. Τον Αντρέα τον κάναμε εδώ φυσικά, και μετά ο άντρας μου έριξε το νερό απ' το μπανάκι του στην τουαλέτα, αντί στη μπανιέρα. Αλλά πολύ ζόρι να πρέπει να ξεσπιτωνόμαστε για να κάνουμε ένα μπάνιο της προκοπής... Φυσικά, μακάρι να είναι αυτά τα προβλήματά μας... Λέμε ότι έχουμε εμείς πρόβλημα με υγρασία, αλλά ακούστε τι έπαθαν οι γονείς μου. Το σπίτι τους έχει ελαττωματική στέγη από την κατασκευή του. Φυσικά, όλα αυτά τα χρόνια, από το '83 που το έκτισαν, δεν αξιώθηκαν να την φτιάξουν, κι έκαναν μόνο μπαλώματα, με αποτέλεσμα κάθε φορά που βρέχει, να στάζει όλος ο πάνω όροφος. Κάποια δωμάτια έχουν μεγαλύτερο πρόβλημα, κυρίως αυτά των γονιών και του αδελφού μου. Τα ταβάνια είναι ψευδοτάβανα, έχουν μαυρίσει στις άκρες, και σήμερα στο δωμάτιο της μάνας μου το ταβάνι έσκασε σε ένα σημείο και βγήκαν μανιτάρια!!!!! Δεν κάνω πλάκα!!!!! Ίουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Για το θηλασμό που λέτε, εγώ πιστεύω ότι οι περισσότερες γυναίκες που λένε ότι δεν έχουν ή δεν είχαν γάλα, το πιστεύουν κιόλας, γιατί έτσι τους είπαν οι παιδίατροι, οι μαίες, οι γυναικολόγοι, οι μανάδες και οι πεθερές τους... Δυστυχώς υπάρχει τεράστια παραπληροφόρηση στο θέμα. Όταν ήρθε μια φίλη μου, που έχει ένα αγοράκι 16 μηνών, με ρώτησε τι γάλα πίνει ο Αντρέας, και της είπα "το δικό μου" και μου λέει "α, τι ωραία που έχεις γάλα και θηλάζεις... Εγώ δεν είχα... Εεε, δηλαδή, δεν ξέρω... Εεε, δηλαδή, δεν ήμουν σίγουρη... εεε... και έδινα και ξένο... έτσι δεν ξέρω αν είχα ή όχι". Η πολιτική των περισσότερων μαιευτηρίων και των περισσότερων παιδιάτρων είναι "δίνει συμπλήρωμα να χορταίνει το παιδί", με αποτέλεσμα να προκαλείται τρομερή ανασφάλεια στις νέες μητέρες σε σχέση με το γάλα τους... Αφήστε που στα περισσότερα μαιευτήρια δεν παίρνουν το παιδί στη μάνα να το θηλάσει. Σ' αυτήν την κοπέλα, το άφηναν 2-3 λεπτά, και της έλεγαν "αφού ακόμα δεν έχεις γάλα, δεν έχει νόημα να θηλάζεις". Σε άλλες δεν τα έπαιρναν καν τα παιδιά. Οπότε πώς να κατέβει το γάλα, πώς να εδραιωθεί γαλουχία, πώς να έχουν αυτοπεποίθηση για να μπορέσουν να θηλάσουν; Χριστίνα, όντως ο παππούδες τα παίζουν με τα εγγόνια τους! Ο πεθερός μου τα παιδιά του (τρία αγόρια) τα σκότωνε στο ξύλο. Μιλάμε για τρελό ξύλο, όχι αστεία (πώς να μη βγει νευρικός ο δικός μου. Και με την εγγονή του είναι μη μου άπτου. Μην την ακουμπήσει κανείς, μην της μιλήσει άσχημα κανείς. Ένα Πάσχα τον έτρεχε σε όλα τα βιβλιοπωλεία να της βρει αυτοκόλλητα για τα αβγά και όταν επιτέλους βρήκε και της έφερε, δεν της άρεσαν!!! Κοινώς, τους εχει καβαλλήσει η μικρή. Δε σχολιάζω 'άλλα, γιατί ξύπνησε και θέλει κουδουνίστρα...

Γειά σας! Να δώσω κι εγώ τη χτεσινή μου αναφορά: Πρωινό: Ένα τσάι γλυκάνισο και ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί. Δεκατιανό: Μια φέτα ψωμί με προζύμι. Μεσημεριανό: Πληγούρι + καλαμαράκια + σαλάτα μαρούλι-κρεμμύδι-άνηθο. Απογευματινό: Ένα μπακλαβαδάκι τυλιχτό με αμύγδαλο + ένα κομμάτι σοκολατίνα (κάποιος πρέπει να τα φάει...). Ένα αχλάδι και μία μπανάνα. Βραδινό: Ένα πιάτο πληγούρι με γιαούρτι + σαλάτα. Όπως πάντα, είμαι αίσχος...

Πωπω, πέθανα σήμερα... Έκανα ένα σωρό δουλειές, κι είχα τον Αντρέα όλη μέρα... Ο άντρας μου ΟΛΗ μέρα στον υπολογιστή. Τον κράτησε λίγο το απόγευμα, και κάθε φορά τον κοίμιζε και μετά από λίγο ξυπνούσε. Έχει την εντύπωση ότι με τον μικρό πρέπει να ασχολείται μόνο όταν τον αλλάζει και όταν κλαίει και πρέπει να τον ησυχάσει/κοιμίσει. Το να τον κρατήσει απλά, να παίξουν, να του μιλήσει, να του τραγουδήσει, ούτε που του περνάει απ' το μυαλό. Τώρα, αφού τον κρατούσα όλο το βράδι και του τραγουδούσα απ' τις εννιά μέχρι τις έντεκα, πήγαμε να τον αλλάξουμε και να του πάρουμε θερμοκρασία. Τον πλένει, του βάζει θερμόμετρο κι εγώ τον κρατούσα (ευτυχώς δεν έκανε καθόλου πυρετό!), και μου λέει, άντε, βάλτου την πάνα και ντύσε τον. Κουράστηκε τρία λεπτά που τον έπλυνε! Εννοείται ότι έφυγα και του τον άφησα. Αλλά τώρα που τον άλλαξε, πάλι μου τον έφερε... Αφού μου είπε να πλύνω τα πιάτα και του είπα ότι θα πρέπει να κρατήσει τον Αντρέα, αλλιώς να τα πλύνει αυτός, και μου είπε ότι το προτιμά! Πραγματικά τον λυπάμαι, γιατί είναι τόσο ηλίθιος που δεν μπορεί να καταλάβει ποιο είναι το σημαντικό, και βάζει τα ηλίθια παιχνίδια του πάνω απ' τον Αντρέα. Αύριο θα μεγαλώσει το παιδί και θα καταλάβει αυτός ο βλάκας το λάθος του και θα τραβά τα μαλλιά του, αλλά θα είναι πάρα πολύ αργά. Αφήστε που μας είπε ένα φιλικό ζευγάρι να έρθουν την Κυριακή το απόγευμα, και μου είπε ότι εκείνη την ώρα έχει δουλειά στον υπολογιστή (=σε ένα από τα παιχνίδια που παίζει)!!!!!!!!!!!!!!!!! Συγγνώμη, αυτό δεν είναι άκρως αρρωστημένο; Και είπε ότι θα έχει το λάπτοπ εδώ να παρακολουθεί το παιχνίδι. Ρεζίλι θα γίνουμε.

Κάλη, περαστικά στη μικρή σου! Καλά, κι εμένα που δεν ήμουν άσχετη, κανείς δε με ρώτησε αν θέλω να θηλάσω, ούτε και αν θέλω να δώσουν γλυκόζη. Έδωσαν και γλυκόζη και ξένο γάλα, αλλά η αλήθεια είναι ότι ήμουν τόοοοοοσο χάλια που και να ήθελα να θηλάσω την πρώτη μέρα, δεν μπορούσα... Τον έβαλα, βέβαια, στο στήθος, αλλά για ελάχιστα λεπτά. Παρ' όλα αυτά, το θεώρησαν αυτονόητο ότι θα θηλάσω αφού δεν είπα ότι δε θέλω, και από τη δεύτερη μέρα μου τον έφερναν κάθε φορά που πεινούσε. Μετά, όμως, του έδιναν και ξένο... Πάλι καλά που ο παιδίατρος υποστήριζε το θηλασμό και δε μου είπε άσχετα. Καλά, η δική σου όμως... Πώς το κατάλαβε ότι δεν έχεις γάλα; Έχει ακτίνες Χ στα μάτια; Μαρία, χάρηκα που είναι καλύτερα ο Στεφανάκος! Χριστίνα,μακάρι να ηρεμήσει κι ο δικός σου. Ο Αντρίκος ευτυχώς ακόμα δεν ανέβασε πυρετό. Γκρινιάζει αρκετά, αλλά οκ, σε λογικά πλαίσια. Ο άντρας μου δέκα λεπτά τον κρατάει και τα φτύνει... Για τίποτα δεν είναι. Θεωρεί ότι όταν πάρει τον μικρό πρέπει να τον κοιμήσει και δεν καταλαβαίνει ότι μπορεί και να τον κρατήσει και να παίξουν. Εγώ τον παίζω για ώρες, του τραγουδάω, του μιλάω. Αλλά αύριο που θα περάσουν τα χρόνια θα καταλάβει τι χάνει για να κάθεται στον υπολογιστή να παίζει παιχνίδια και θα τραβάει τα μαλλιά του. Αλλά είναι τόοοσο ανώριμος...

Γειά σας! Εμείς σήμερα πήγαμε για το πρώτο εμβόλιο του Αντρίκου. Πρώτα πήγαμε στον παιδίατρο και τον εξέτασε, τον ζύγισε κιόλας και τον μέτρησε. Πήγε 5700 και 60 εκατοστά. Μια χαρούλα μεγαλώνει! Τεράστιος έχει γίνει. Σύντομα δε θα χωράει στο πορτ μπεμπέ και θα πρέπει να τον βάλουμε στην κούνια. Μετά πήγαμε στο νοσοκομείο για το εμβόλιο. Έκλαψε, βέβαια, αρκετά, αλλά τώρα είναι ήρεμος. Πριν ήταν αρκετά ευδιάθετος, παίζαμε με την κουδουνίστρα και τραγουδήσαμε. Τώρα κοιμάται. Ακόμα δεν έχει ανεβάσει πυρετό, ούτε φούσκωσαν οι μπουτάρες του. Ελπίζω να το περάσουμε ανώδυνα, γιατί πολύ τα φοβάμαι τα εμβόλια... Ανθή, μήπως ήταν εξωγήινη η φίλη σου και έβγαζε μπλε γάλα;;;;; Α, η πεθερά χτες είπε κιόλας ότι είμαι αδύνατη και πόσο ν' αντέξω να θηλάζω; Και έκανε τον άντρα μου να πιστεύει ότι σε όλες τις γυναίκες, λίγους μήνες μετά τη γέννα κόβεται το γάλα οπωσδήποτε, ενώ συνεχίζουν να θηλάζουν... Όσο για το όταν θα γίνεις πεθερά, μεγάλο λόγο μη λες... Δεν ξέρεις πώς θα είσαι... Κι εγώ έτσι λέω όπως εσένα, αλλά φαντάζομαι θα είμαι μια στρίγγλα πεθερά!