Θέλω να γίνω μαμά

Α, Μαρία, θυμάσαι τότε που είχε αρρωστήσει ο Στεφανάκος και είχε συγκαεί κιόλας; Ε, λοιπόν, ο Αντρέας από την πρώτη μέρα στο νοσοκομείο συγκάηκε τόοοσο πολύ που τον σκούπιζα κι έβγαινε αίμα στο μωρομάντηλο. Φωνάζω τη νοσοκόμα, και μου λέει "απ' τα μωρομάντηλα είναι". Της λέω "μα είναι δυνατόν, μια μέρα τον καθαρίζαμε με μωρομάντηλα, στο σπίτι τον καθαρίζουμε με νερό και βαμβάκι, και έπαθε τέτοιο σύγκαμα; Μήπως είναι απ' τα φάρμακα;". "Όχι", μου λέει "απ' τα μωρομάντηλα είναι". Λίγες μέρες μετά έρχεται μια άλλη νοσοκόμα και μου είπε ότι τα δικά της παιδιά όποτε κάνουν μάσκα συγκαίονται ακόμα κι αν δεν κάνουν κακά, και φυσικά είναι από τα φάρμακα...

Γειά σας κορίτσια! Εμείς επιτέλους επιστρέψαμε στο σπίτι μας! Περάσαμε αφάνταστα δύσκολα... Ο μικρός ταλαιπωρήθηκε αρκετά, ειδικά τις πρώτες μέρες. Τον είχαν με ορό μέχρι χτες και κάθε δύο ώρες μάσκα. Τη δεύτερη μέρα κάθε τέσσερις ώρες, μετά χειροτέρεψε, πάλι κάθε δύο, μετά πάλι κάθε τέσσερις και χτες κάθε έξι. Ήταν πάρα πολύ ανήσυχος, ήθελε συνέχεια στήθος και αγκαλιές. Εγώ το πρώτο βράδι κοιμήθηκα πάνω σε μια προϊστορική σεζ λονγκ σε σχήμα ζικ ζακ... Μπορείτε να καταλάβετε... Από το δεύτερο βράδι μου βρήκαν ένα πολύ αναπαυτικό ράντζο. Αλλά και πάλι, τα βράδια ο Αντρίκος δεν κοιμόταν. Ξεκινούσα να τον κοιμίζω στις εννιά και πήγαινε μιάμιση και δε γινόταν τίποτα. Έκλαιγα απ' τα νεύρα μου κι απ' την κούραση, έπαιρνα συνέχεια τον άντρα μου τηλέφωνο, δεν ήξερα τι να κάνω. Πολλές φορές βοηθούσαν και οι νοσοκόμες, αλλά ντρεπόμουν να τους τον αφήσω και να πέσω να κοιμηθώ. Το πρωί μας ξυπνούσαν στις εφτάμιση περίπου, αλλά μπορεί να ξυπνούσε ο μικρός απ' τη μάσκα στις έξι και να μην ξανακοιμόταν. Μετά έρχονταν οι νοσοκόμες και μας έλεγαν να σηκωθούμε (τις δύο πρώτες μέρες είχαμε και συγκάτοικο), μαζεύαμε τα ράντζα, και καθόμουν πάνω σε κάτι άβολες καρέκλες, όπου πολλές φορές με έπαιρνε ο ύπνος εκεί. Δεν έφευγα καθόλου, ούτε για ένα λεπτό, όχι μόνο απ' το νοσοκομείο, αλλά ούτε από το θάλαμο. Δεν είχε νόημα, άλλωστε, αφού ο μικρός ήθελε μόνο στήθος. Το αποτέλεσμα: την Παρασκευή ήμουν πλήρως εξαντλημένη. Πιστεύω είχα πάθει υπερκόπωση. Πονούσαν φρικτά η πλάτη και η μέση μου, είχαν πρηστεί τα πόδια μου, είχαν μαυρίσει τα μάτια μου, και είχα μια φοβερή ατονία. Παρασκευή απόγευμα ξεκίνησαν διάρροιες. Το λέω στη νοσοκόμα και μου λέει ότι πρέπει να πάω στα επείγοντα. Κατεβαίνω κάτω, και μια ηλίθια γιατρός που με εξέτασε, μου είπε ότι θα μου βάλουν ορό με φάρμακα και ότι πρέπει να σταματήσω το θηλασμό, γιατί "όταν αρρωσταίνουμε, σταματάμε να θηλάζουμε". Έφυγα κακήν κακώς, πήρα τηλέφωνο το γιατρό μου, ο οποίος μου είπε φυσικά "τι βλακείες είναι αυτές;", και μου είπε να πάρω κάτι χαπάκια συμβατά με το θηλασμό. Τα ίδια μου είπε και μια ειδικευόμενη παιδίατρος εκεί στο νοσοκομείο. Όλες οι μεγαλύτερες παιδίατροι μου έλεγαν να σταματήσω το θηλασμό, γιατί δε γίνεται να είμαι άρρωστη και να θηλάζω, και να πάω σπίτι μου για να γίνω καλά (συνήθως ο κόσμος στα νοσοκομεία γίνεται καλά). Τόσες μέρες όλοι λέγανε πόσο άρρωστη είμαι, και δεν ήρθε ένας άνθρωπος να μου γράψει έναν ορό να μου βάλουν. Χτες ήμουν καλύτερα, σήμερα όχι και τόσο, αλλά τώρα που σηκώθηκα και ήρθα σπίτι, αισθάνομαι κάπως καλύτερα. Εννοείται ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα, τα πόδια μου τρέμουν και έχω τρομερή αδυναμία. Α! Μου ήρθε και περίοδος την Κυριακή! Όλα τα καλά. Τουλάχιστον έχασα τρία κιλά! Τώρα ο μικρός είναι πολύ καλά, είπε ο γιατρός, και θα συνεχίσουμε τα εισπνεόμενα για μια βδομάδα και θα τους τον ξαναπάμε. Σας φιλώ όλες, και τέτοιο πράγμα να μην τύχει σε κανέναν!

Γειά σας κορίτσια! Εμείς επιτέλους επιστρέψαμε στο σπίτι μας! Περάσαμε αφάνταστα δύσκολα... Ο μικρός ταλαιπωρήθηκε αρκετά, ειδικά τις πρώτες μέρες. Τον είχαν με ορό μέχρι χτες και κάθε δύο ώρες μάσκα. Τη δεύτερη μέρα κάθε τέσσερις ώρες, μετά χειροτέρεψε, πάλι κάθε δύο, μετά πάλι κάθε τέσσερις και χτες κάθε έξι. Ήταν πάρα πολύ ανήσυχος, ήθελε συνέχεια στήθος και αγκαλιές. Εγώ το πρώτο βράδι κοιμήθηκα πάνω σε μια προϊστορική σεζ λονγκ σε σχήμα ζικ ζακ... Μπορείτε να καταλάβετε... Από το δεύτερο βράδι μου βρήκαν ένα πολύ αναπαυτικό ράντζο. Αλλά και πάλι, τα βράδια ο Αντρίκος δεν κοιμόταν. Ξεκινούσα να τον κοιμίζω στις εννιά και πήγαινε μιάμιση και δε γινόταν τίποτα. Έκλαιγα απ' τα νεύρα μου κι απ' την κούραση, έπαιρνα συνέχεια τον άντρα μου τηλέφωνο, δεν ήξερα τι να κάνω. Πολλές φορές βοηθούσαν και οι νοσοκόμες, αλλά ντρεπόμουν να τους τον αφήσω και να πέσω να κοιμηθώ. Το πρωί μας ξυπνούσαν στις εφτάμιση περίπου, αλλά μπορεί να ξυπνούσε ο μικρός απ' τη μάσκα στις έξι και να μην ξανακοιμόταν. Μετά έρχονταν οι νοσοκόμες και μας έλεγαν να σηκωθούμε (τις δύο πρώτες μέρες είχαμε και συγκάτοικο), μαζεύαμε τα ράντζα, και καθόμουν πάνω σε κάτι άβολες καρέκλες, όπου πολλές φορές με έπαιρνε ο ύπνος εκεί. Δεν έφευγα καθόλου, ούτε για ένα λεπτό, όχι μόνο απ' το νοσοκομείο, αλλά ούτε από το θάλαμο. Δεν είχε νόημα, άλλωστε, αφού ο μικρός ήθελε μόνο στήθος. Το αποτέλεσμα: την Παρασκευή ήμουν πλήρως εξαντλημένη. Πιστεύω είχα πάθει υπερκόπωση. Πονούσαν φρικτά η πλάτη και η μέση μου, είχαν πρηστεί τα πόδια μου, είχαν μαυρίσει τα μάτια μου, και είχα μια φοβερή ατονία. Παρασκευή απόγευμα ξεκίνησαν διάρροιες. Το λέω στη νοσοκόμα και μου λέει ότι πρέπει να πάω στα επείγοντα. Κατεβαίνω κάτω, και μια ηλίθια γιατρός που με εξέτασε, μου είπε ότι θα μου βάλουν ορό με φάρμακα και ότι πρέπει να σταματήσω το θηλασμό, γιατί "όταν αρρωσταίνουμε, σταματάμε να θηλάζουμε". Έφυγα κακήν κακώς, πήρα τηλέφωνο το γιατρό μου, ο οποίος μου είπε φυσικά "τι βλακείες είναι αυτές;", και μου είπε να πάρω κάτι χαπάκια συμβατά με το θηλασμό. Τα ίδια μου είπε και μια ειδικευόμενη παιδίατρος εκεί στο νοσοκομείο. Όλες οι μεγαλύτερες παιδίατροι μου έλεγαν να σταματήσω το θηλασμό, γιατί δε γίνεται να είμαι άρρωστη και να θηλάζω, και να πάω σπίτι μου για να γίνω καλά (συνήθως ο κόσμος στα νοσοκομεία γίνεται καλά). Τόσες μέρες όλοι λέγανε πόσο άρρωστη είμαι, και δεν ήρθε ένας άνθρωπος να μου γράψει έναν ορό να μου βάλουν. Χτες ήμουν καλύτερα, σήμερα όχι και τόσο, αλλά τώρα που σηκώθηκα και ήρθα σπίτι, αισθάνομαι κάπως καλύτερα. Εννοείται ότι δεν μπορώ να κάνω τίποτα, τα πόδια μου τρέμουν και έχω τρομερή αδυναμία. Α! Μου ήρθε και περίοδος την Κυριακή! Όλα τα καλά. Τουλάχιστον έχασα τρία κιλά! Τώρα ο μικρός είναι πολύ καλά, είπε ο γιατρός, και θα συνεχίσουμε τα εισπνεόμενα για μια βδομάδα και θα τους τον ξαναπάμε. Σας φιλώ όλες, και τέτοιο πράγμα να μην τύχει σε κανέναν!

Κορίτσια, κάναμε εισαγωγή στο νοσοκομείο, γιατί θέλει μασκούλες που εμείς δεν μπορούμε να του βάλουμε και έχει και δύσπνοια. Πετάχτηκα σπίτι να πάρω κάτι πράματα και σας γράφω. Θα ξαναγράψω όταν μπορέσω. Φιλιά.

Κορίτσια, κάναμε εισαγωγή στο νοσοκομείο, γιατί θέλει μασκούλες που εμείς δεν μπορούμε να του βάλουμε και έχει και δύσπνοια. Πετάχτηκα σπίτι να πάρω κάτι πράματα και σας γράφω. Θα ξαναγράψω όταν μπορέσω. Φιλιά.

Γειά σας και πάλι. Ο μικρός είναι όπως πριν, αλλά έχει ανεβάσει και πυρετό τώρα. Του έδωσα ντεπόν κι ελπίζω να πέσει. Αφήστε που κοιμήθηκε, μάλλον οριστικά για βράδι και δεν του έδωσα το σιροπάκι για τα φλέγματα, γιατί του είχα δώσει το ντεπόν... Ουφφφ... Χριστίνα, η θαλασσαιμία είναι η μεσογειακή αναιμία. Απλά σε όλο τον υπόλοιπο κόσμο τη λένε θαλασσαιμία! Κι εγώ σιχαίνομαι τη γυμναστική, αλλά οι κοιλιακοί είναι η αδυναμία μου! Μου αρέσει πάρα πολύ να κάνω κοιλιακούς. Πέρσι τέτοια εποχή περνούσα φάση διατροφής/γυμναστικής. Κι επειδή σε γυμναστήρια δεν πατάω γιατί έχω κάκιστη εμπειρία, έκανα γυμναστική στο σπίτι. Γυρνούσα μετά τις δέκα απ' το σχολείο και καθόμουν βραδιάτικα κι έκανα διακόσιους κοιλιακούς, βαθιά καθίσματα, κι ένα σωρό άλλες ασκήσεις. Μετά, βέβαια, έμεινα έγκυος και τα σταμάτησα όλα! Αλλά μη μου πεις να πάω γυμναστήριο/πισίνα κι άλλα τέτοια... Μαρία, καλά πόσων χρονών είναι ο μικρότερος αδελφός σου και αρραβωνιάζεται; Καγκουράκι, τι κάνουν η Αγγελικούλα και η κοιλίτσα;

Έλα βρε, αφού τρώγομαι με τα ρούχα μου...

Βανεσσάκι, εδώ δε συνηθίζεται να κάνουμε τραπέζι έξω από το ναό. Είναι καταπληκτικό, αλλά δυστυχώς δε συνηθίζεται. Το πολύ πολύ, αν έχει κάποια αίθουσα η εκκλησία, να γίνει εκεί κάποια δεξίωση. Τραπέζι όμως μόνο σε κέντρα και αίθουσες δεξιώσεων. Άσε που στην αυλή της εκκλησίας που θα γίνει η βάφτιση, είναι το σπίτι του παπά, και η παπαδιά είναι η περσινή διευθύντρια... Δε συνεχίζω... Μαρία-Γιώτα, εγώ δεν είμαι καθόλου του χορού. Τη βάφτιση δεν την έχω συνδυάσει καθόλου με χορό και διασκέδαση, μόνο με τραπέζι. Άσε που θα την κάνουμε μεσημέρι. Κι ο δικός μου ο άντρας έκανε όλα όσα λες, αλλά ΧΤΕΣ. Δηλαδή, αφ' ότου τον κόλλησε...

Γειά σας κοριτσάκια! Εμείς περάσαμε μια σχετικά ήσυχη νύχτα. Είχαμε πολλή γκρίνια πριν κοιμηθεί, ξύπνησε κατά τις πεντέμιση, έφαγε και μετά έκανε πάρα πολλές μύξες και είπα να του τις τραβήξω. Όπως σηκώθηκα από το κρεβάτι κρατώντας τον, χλαπ, κάνει εμετό. Μετά ευτυχώς ηρέμησε, του έβγαλα τις μύξες, του κάναμε και μια εισπνοή γιατί έβηχε πάρα πολύ, και ξανάφαγε σε καμιά ώρα και κοιμήθηκε μέχρι τις δέκα και. Όταν ξύπνησε έφαγε, και έκανε δύο φορές εμετό απ' το βήχα. Ευτυχώς πριν καμιά ώρα ξανάφαγε και το κράτησε και τώρα κοιμάται ήρεμα. Ουφφφ... Δεν μπορώ, ταλαιπωρείται τόσο πολύ, κι αυτό για μια μάσκα... :( Κάλη, το χρυσό δοντάκι που λες είναι η θεία κοινωνία; Κάπου το είχα ξανακούσει, αλλά δεν το θυμόμουν! Το είχατε ξαναπεί νομίζω μια φορά, αλλά δεν κατάλαβα για ποιο πράγμα λέγατε! Ανθή, κι εγώ θέλω να πάω τον μικρό εκκλησία, όχι για να κοινωνήσει, βέβαια, αλλά πάντα κάτι συμβαίνει. Είτε βρέχει, είτε φυσάει... Την Κυριακή πρωί μια απ' τα ίδια, έχει τύχει να ξυπνήσω κατά τις οκτώ και να κουτουλάω... Οπότε, πώς να σηκωθώ, να ντυθώ, να τον ντύσω και να οδηγήσω μέχρι την εκκλησία; Στη Θεσσαλονίκη πήγαινα σε μια εκκλησία που είχε δεύτερη Θεία Λειτουργία. Ξυπνούσα κατά τις δέκα και πήγαινα. Εδώ όχι μόνο δεν υπάρχουν τέτοια πράγματα, αλλά οι εκκλησίες συναγωνίζονται μεταξύ τους ποια θα τελειώσει πιο νωρίς... Για τον αδελφό της Κάλης που λέτε, εγώ επειδή έχω αδελφό, δε θα με πείραζε μια τέτοια σχέση. Φτάνει να βρει ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ μια γυναίκα!!!! Είναι 29 χρονών και δεν είχε ποτέ του σχέση... Θέλει κάτι σοβαρό, και όχι σχέση της πλάκας, και δεν έτυχε να γνωρίσει κάποια που να είναι για σοβαρή σχέση. Μένει και στην Αγγλία και δε θέλει Αγγλίδα, οι περισσότερες Ελληνίδες/Κύπριες που γνωρίζει είναι για τα μπάζα, και περνάει ο καιρός... Τώρα κάτι πήγε να γίνει με μια κοπελίτσα, Κύπρια που γεννήθηκε στην Αγγλία, που γενικά είναι λες και την έχει κάνει ειδική παραγγελία, αλλά έχουν και οι δύο το στίγμα της Θαλασσαίμίας, και δε γίνεται να το προχωρήσουν. Ο αδελφός της κοπέλας έχει θαλασσαιμία, οπότε αυτή το πρώτο πράγμα που τον ρώτησε είναι αν έχει το στίγμα... Τώρα έχει κλείσει ραντεβού στο νοσοκομείο (για το Πάσχα!!!), για να κάνει εξετάσει για να σιγουρευτεί αν το έχει ή όχι, αλλά δε νομίζω ότι υπάρχουν πολλές ελπίδες... Κατερίνα, κι εσύ άρρωστη; Περαστικούλια! Ευτυχώς οι εισπνοές τον βοηθάνε τον μικρό, καθαρίζει η αναπνοή του, και δεν έχει και πυρετό. Ελπίζω να του περάσει σύντομα... Ο γιατρός είπε καμιά βδομάδα θα χρειαστεί... Ανθή, στη φωτογραφία πάντως, μοιάζεις με μοντέλο! Εκτός κι αν έχεις κάνει φωτοσοπ! Σας φιλώ όλες, πάω να κάνω κανένα γρήγορο μαγείρεμα, μήπως και προλάβω πριν ξυπνήσει...

Γειά σας. Εμείς είχαμε πολλή γκρίνια χτες βράδι μέχρι να κοιμηθεί. Μετά κοιμήθηκε πάρα πολύ ήσυχα, ξύπνησε πεντέμιση και πάλι είχαμε γκρίνια, έκανε και εμετό απ' το βήχα... Μετά κοιμήθηκε από τις εφτά παρά μέχρι τις δέκα με διαλείμματα γκρίνιας που όμως του περνούσε μόνη της, χωρίς να σηκωθώ. Ξύπνησε, έφαγε, τον άλλαξε ο άντρας μου, του έδωσα το σιροπάκι του και έκανε εμετό απ' το βήχα... Μετά τον ξάπλωσα να του αλλάξω φορμάκι και ξαναέκανε εμετό όπως ήταν ανάσκελα και πασαλείφτηκε όλο το πρόσωπο, οπότε τον κάναμε μπάνιο... Μετά κοιμήθηκε, ξύπνησε, έφαγε και τώρα κοιμάται ο κακομοιράκος... Αφήστε ρε κορίτσια, πονάει η ψυχή μου να τον βλέπω έτσι να υποφέρει, ενώ θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει όλη αυτή την ταλαιπωρία... Βανεσσάκι, τέλεια ακούγεται η φάση με τη βάφτιση! Εμείς κλείσαμε μια αρκετά γραφική εκκλησία, αλλά για τραπέζι έξω στην αυλή ούτε λόγος... Όσο για τη διατροφή, τι να πω... Μπορεί και να έχεις χάσει και να είναι λάθος της ζυγαριάς. Εμένα πέρσι με είχε βοηθήσει η διατροφή που μου είχε δώσει η Αναστασία. Μόνο γλυκά δεν έτρωγα, κατά τα άλλα κανονικό φαγητό και το βράδι τοστ ή σαλάτα, αλλά πλούσια σαλάτα με κοτόπουλο ή αβγό και τυρί ή τόνο. Και είχα αρχίσει να χάνω, αλλά μετά έμεινα έγκυος και τη σταμάτησα... Αναστασία, δεν ξέρω να σου πω για τη φραουλίτσα... Ελπίζω να μην είναι πάλι άρρωστη. Κατερινούλα, κι εμένα κλαίει πολλές φορές στον ύπνο του. Πιο παλιά το έκανε συνέχεια, τώρα λιγότερο. Κι ο δικός μου προσπαθεί να σηκωθεί όταν τον κρατάω στο μπράτσο μου, καμιά φορά! Είναι και βιαστικούλης! Γιωτάκι, πού χάθηκες;

Μιχαέλα, έλα μωρέ, μια χαρά τα πήγες. Αφού δεν έφαγες ψωμί... :P Μαρίνα, για έγκυος, καλά τα πας!!! Πόπη, ουπς! Κάναμε αταξιούλες μέσα στο σκ; Μαρία, γουάου, 300 γραμμάρια; Και εις ανώτερα εύχομαι! Γράφω τα χτεσινά μου: Πρωινό: Ένα τσάι βουνού και ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Λίγο κοτόπουλο φούρνου με πατάτες + πολλή σαλάτα μαρούλι-κρεμμύδι-άνηθο. Απογευματινό: Ένα μανταρίνι και μια μπανάνα. Ένα κομμάτι κέικ. Βραδινό: Μια σαλάτα μαρούλι-κρεμμύδι-άνηθο με κοτόπουλο (=ανακάτεψα τη σαλάτα και το κοτόπουλο απ' το μεσημέρι!), με ντρέσινγκ λαδολέμονο με λίγη μαγιονέζα. Μια φέτα ψωμί με προζύμι (δε θα έτρωγα ψωμί, αλλά με ανακάτεψε πολύ η μαγιονέζα). Η ζυγαριά έδειξε 58.7...

Ουφφφ... Ξαναπήγα στο φαρμακείο...Του κάναμε τις εισπνοές, του έδωσα και το σιρόπι... Ελπίζω να μην ταλαιπωρηθεί πολύ το μωρό μου...

Γειά σας. Τον πήγα τον μικρό στον παιδίατρο. Βρογχιολίτιδα τελικά, ευτυχώς πολύ ελαφριά. Μας έγραψε εισπνεόμενο σπρέι και σιρόπι για τα φλέγματα. Ωχ... Δεν το πιστεύω... Δε μου έβαλε η φαρμακοποιός το σπρέιιιι.... Και την παίρνω τηλέφωνο και πρέπει να έχει κλείσει...

Γειά σας. Πήγα τον μικρό στον παιδίατρο κι δυστυχώς έχει βρογχιολίτιδα. Ευτυχώς ελαφριάς μορφής. Μας έγραψε σπρέι για εισπνοές και σιρόπι για τα φλέγματα. Πολλή γκρίνια σήμερα... Κι όλα αυτά εξαιτίας του ηλίθιου, του ανεύθυνου, που έρχεται και μου τη λέει κιόλας, ότι και μάσκα να φορούσε πάλι θα κολλούσε ο μικρός, κι ότι λέω ό,τι θέλω. Για να καταλάβετε θράσος και αμορφωσιά ο άχρηστος. Ταλαιπωρείται τώρα το μωρό μου και υποφέρει εξαιτίας του ηλίθιου.

Γειά σας κορτσούδια! Εμείς περάσαμε μια ήρεμη νύχτα. Ο μικρός κοιμήθηκε από τις έντεκα παρά μέχρι τις πέντε, και μετά από τις έξι μέχρι τις εννιά. Μετά ξανακοιμήθηκε μέχρι τις έντεκα παρά. Ο άντρας κοιμήθηκε στο σαλόνι. Μια χαρούλα, μη σας πω θα το καθιερώσω. Γλίτωσα απ' το ροχαλητό του. Ο Αντρεάκης έχει ακόμα πολλή μύξα και έχει βαρύνει και ο βήχας του. Πήρα τον παιδίατρο και είναι εκτός πόλης (είπε) και θα του τον πάω μετά τις έξι που θα γυρίσει. Ήρθαν και οι γονείς μου και πάαααααλι η μάνα μου επέμενε να κοιμίσει το μωρό στο δωμάτιό του μέσα σε απόλυτη ησυχία. Να της λέω, να της ξαναλέω ότι ΔΕΝ ΘΕΛΩ να μάθει στην ησυχία, εκεί αυτή, να τον κοιμίζει με το "Άγια νύχτα" και άλλα χριστουγεννιάτικα και με ησυχία. Μετά έρχεται στο σαλόνι και μου λέει ότι θα τον αφήσει στο δωμάτιό του, γιατί κάνει πιο πολλή ζέστη. Δηλαδή να πάθει τίποτα το μωρό με τόση μύξα και να μην τον ακούσουμε. Τελικά τον έφερε από δω. Κάλη, τα σλινγκ τα παρήγγειλα από μια κοπέλα που τα φτιάχνει αυτή, και κοστίζουν 35 ευρώ το ένα. Αλλά το ένα το κάναμε κάπως σπέσιαλ, με στάμπα, και κόστισε περισσότερο. Νομίζω μου βγήκε γύρω στα 115 με τα μεταφορικά. Αλλά ήμουν τόοοσο ενθουσιασμένη, που ήθελα να τα πάρω και τα δύο! Ανθή, καλά, είδα μια φωτογραφία σου στο φέισμπουκ και έμεινα με το στόμα ανοιχτό. Καλέ, εσύ είσαι μοντέλο! Τι γραμμή, τι στιλ! Χωρίς πλάκα, έχεις τέλειο σώμα... Ουφ, πότε θα ξαναποκτήσω κι εγώ τέτοιους κοιλιακούς; Καγκουράκι, αυτά με τους παλμούς που γράφεις δεν τα πολυκατάλαβα, αλλά είμαι σίγουρη ότι θα πάνε όλα καλά! Ωχ, ξύπνησε...

Μωρουδένια, είπα κι εγώ! Απορούσα πώς και δεν είχες κάνει την εμφάνισή σου τόσο καιρό!!! Γιελίζ, βλέπω κι εσένα σε κάψανε οι επισκέψεις... Μιχαέλα, εμένα μ' αρέσει το σκέτο σπανάκι, σωταρισμένο με κρεμμυδάκι, ανηθάκι, λεμονάκι, μια χαρά! Συνήθως βάζω και φέτα και γιαούρτι μέσα! Σήμερα τα πάω μια χαρά, θα δούμε στη συνέχεια πώς θα εξελιχθεί. Έχω και τον μικρό άρρωστο, για να δούμε...

Γειά σας κορίτσια! Εμείς περάσαμε μια ήρεμη νύχτα ευτυχώς! Ο μικρός κοιμήθηκε από τις έντεκα παρά μέχρι τις πέντε και μετά από τις έξι μέχρι τις εννιά. Μετά ξανακοιμήθηκε μέχρι τις έντεκα παρά. Πολλή μύξα και έχει αρχίσει να βαραίνει κάπως και ο βήχας του. Πήρα τον παιδίατρο και είναι εκτός πόλης. Ευτυχώς θα γυρίσει το απόγευμα και θα του τον πάω. Ουφ, σκάω που θα μπορούσαμε να το έχουμε αποφύγει όλο αυτό, αν ο ηλίθιος απλά φορούσε μια μάσκα... Κι όταν του το λέω, μου κάνει "ε, εντάξει μωρέ, όλα τα μωρά αρρωσταίνουν", "αργά ή γρήγορα θα συνέβαινε", "θα το πας στο γιατρό, θα του δώσει ένα φάρμακο και θα του περάσει". Φυσικά όλα αυτά τα λέει για να δικαιολογηθεί, σα βρεγμένη γάτα είναι... Αναστασία, όπως το λέει η Κατερινούλα είναι για το καρεκλάκι αυτοκινήτου. Μπροστά μόνο αν δεν υπάρχει αερόσακος εν ενεργεία. Εγώ προς το παρόν μικρές αποστάσεις έχω κάνει, δέκα-δεκαπέντα λεπτά. Αν σταματήσω σε φανάρι, γυρίζω και κοιτάω, αλλά μόνο τα ποδαράκια του μισοφαίνονται. Ευτυχώς στο αμάξι κοιμάται πάντα! Νάσια, τι να πω για τη χαλκιδιώτικη νοοτροπία... Καλά, δεν έχουν προχωρήσει καθόλου; Άκου "αστείο"... Αγγελική, κι ο δικός μου κάτι τέτοια κάνει, μισές δουλειές...

Κατάλαβα... Κι ο δικός μου σαν τη βρεγμένη γάτα είναι που κυκλοφορούσε χωρίς μπουφάν (έλα μωρέ, δεν κάνει κρύο, ζέστη κάνει) και αρρώστησε και δε φορούσε μάσκα και αγκάλιαζε και φιλούσε το μωρό (έλα μωρέ, ένα απλό συνάχι έχω) και το κόλλησε τελικά. Όπως μας τα λες πάντως, ο δικός σου δε νομίζω να αλλάξει... Σου το έχω ξαναπεί, κατά τη δική μου γνώμη, το καλύτερο για να παιδιά είναι το διαζύγιο. Αλλά δεν είμαι στη θέση σου, οπότε δεν μπορώ να ξέρω ποιο είναι το καλύτερο. Ελπίζω να διαλέξεις το σωστό και για σένα και για τα παιδιά.

Μις Υάκινθος, χαίρομαι που πάνε όλα καλά! Εγώ το μωρό το ένιωσα νομίζω λίγο μετά που μπήκα στο δεύτερο τρίμηνο, αλλά όχι όπως το περιγράφεις εσύ. Σίγουρα δεν πονούσα! Αυτό που λες που γίνεται σαν καρπουζάκι και πονάς, το είπες στο γιατρό σου; Γιατί κι εγώ είχα κάτι τέτοια και χαιρόμουν ότι και καλά μαζεύεται το μωρό σε ένα μέρος, ενώ τελικά ήταν συσπάσεις. Όχι ότι ήταν κάτι το φοβερό, απλά μου συνέστησε να μην κουράζομαι.

Μιχαέλα, κανένα φρουτάκι δε βλέπω... Ούτε σαλατούλα... Μόνο παστίτσιο και σπόρια! Καλά βρε, πρωινό δεν τρως; Άντε, γράφω κ εγώ τα δικά μου: Πρωινό: Ένα τσάι βουνού και ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί. Δεκατιανό: Ένα κομμάτι κέικ. Μεσημεριανό: Ένα πιάτο μακαρόνια με σάλτσα (ντομάτα, σκόρδο, κόκκινο κρασί και βασιλικός) και τριμμένη ξερή μυζήθρα. Απογευματινό: Ένα μικρό ελιοπιτάκι. Ένα μανταρίνι και μία μπανάνα. Βραδινό: Το ίδιο με το μεσημεριανό.

Εδώ! Εδώ! Έχω κάνει διδακτορικό στο ουρεόπλασμα! Είχα ουρεόπλασμα στην εγκυμοσύνη (και υποθέτω ότι ακόμα το έχω). Ούτε κι εγώ θυμάμαι πόσες φορές πήρα αντιβίωση, έβαλα κολπικές κρέμες και κολπικά υπόθετα... Δεν κατάφερα να το ξεφορτωθώ, κυρίως επειδή στην εγκυμοσύνη το ανοσοποιητικό μας δεν είναι και στα καλύτερά του. Όλο εκείνο το διάστημα διάβαζα ένα σωρό τρελά στο ίντερνετ για το ουρεόπλασμα και είχα τρελαθεί στο άγχος. Διάβαζα ότι προκαλεί αποβολές, ότι εμποδίζει τη σύλληψη (οκ, αυτό δε με έπιανε) και ότι μπορεί να αδυνατίσουν οι υμένες του σάκου και να σπάσουν πρόωρα τα νερά. Φυσικά τίποτα από αυτά δε μου συνέβη και παρ' όλο που δεν κατάφερα να το ξεφορτωθώ, όλα πήγαν μια χαρά. Πολλοί γιατροί δε δίνουν καν σημασία. Αλλά αν μπορείς να το ξεφορτωθείς, καλά θα κάνεις!

Έλα βρε Νάσια!! Σε είχα στο μυαλό μου όλες αυτές τις μέρες και σκεφτόμουν τι να έχεις κάνει τελικά... Ώστε αυτό ήταν το κατόρθωμά του αυτή τη φορά... Ο ίδιος πώς συμπεριφέρεται τώρα; Εσύ τι σκέφτεσαι να κάνεις;

Ουφ, ευτυχώς το βρήκαμε το πρόβλημα με το θήλαστρο!!! Δεν έκανα άντληση, γιατί πρέπει να τα ξαναποστειρώσω όλα... Θα αφήσω το ένα στήθος να τουμπανιάσει, κι ελπίζω να τα καταφέρω! Πάω να κάνω κανένα σίδερο!

Πόπη, είσαι καταπληκτική! Αν εξαιρέσουμε την τούρτα που τη δικαιούσαι λόγω γενεθλίων, έχεις βελτιώσει αφάνταστα τη διατροφή σου! Είσαι το πρότυπό μου! Εγώ να δούμε πότε θα ξεφύγω από τα κέικ και τις πίτσες...

Γειά σου Moraxella με τις απορίες σου!!! Εμένα ο παιδίατρος μου είπε φασόλια-αρακά-κουνουπίδι-λάχανο επειδή προκαλούν αέρια και εσπεριδοειδή επειδή ευθύνονται για αλλεργίες και επειδή είναι όξινα και προκαλούν αφρώδεις κενώσεις στα μωρά, με αποτέλεσμα να συγκαίονται. Τα εσπεριδοειδή δε μου τα έκοψε, αλλά μου είπε με μέτρο και αυτό κάνω. Για αναψυκτικά δε μου είπε τίποτα, αλλά διάβασα σε οδηγίες από σύμβουλο θηλασμού ότι είναι καλό να αποφεύγονται. Εγώ δεν πίνω ποτέ μου αναψυκτικά ούτως ή άλλως. Ο κάθε παιδίατρος λέει τα δικά του. Οι πιο ενημερωμένοι παιδίατροι και σύμβουλοι θηλασμού λένε να δοκιμάζεις τα πάντα, κι αν δεις ότι πειράζει κάτι το μωρό, δεν το ξανατρώς.Εγώ π.χ. χτες έφαγα φακές και ο μικρός είναι μια χαρά. Άλλη φορά έφαγα φασολάκια, αλλά τρελάθηκε στο αέριο. Για τη σοκολάτα λένε ότι προκαλεί εκνευρισμό στα μωρά, αλλά εγώ μια χαρά τρώω γλυκά με σοκολάτες και το μωρό είναι ήρεμο. Όσο για το σκόρδο και το κρεμμύδι, τι στιφάδα έχω φάει, τι μακαρονάδες με σκόρδο, μια χαρά είναι ο μικρός! Το καλύτερο είναι όλα με μέτρο!