Θέλω να γίνω μαμά

Γειά σας! Τι έφαγα χτες: Πρωινό: Ένα αντίδωρο. Ένα τοστ με τυρί και ένα τσάι γλυκάνισο. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Σουπιές κρασάτες + ρύζι + πατάτες φούρνου + λίγη σαλάτα ανάμεικτη (όλα αυτά ένα πιάτο). Απογευματινό: Ένα μικρό κομμάτι παστέλι με φυστίκι. Δύο κομμάτια χαλβά. Βραδινό: Ένα τοστ με τυρί + μια φέτα ψωμί ολικής αλέσεως με ταχινοσαλάτα + λίγη επιπλέον ταχινοσαλάτα.

Γειά σας κορίτσια! Ουφ, νιώθω εξάντληση. Έκανα πάρα πολλές δουλειές το παρασκευοσαββατοκύριακο και κουράστηκα τρομερά... Σήμερα το πρωί ξύπνησα με τέτοιους πόνους στην πλάτη, που δεν μπορούσα να ξανακοιμηθώ... Όπως ήμουν ξαπλωμένη, γύρισα μπρούμυτα κι έκανα λίγους ραχιαίους και υποχώρησε κάπως ο πόνος... Τώρα το μόνο που θέλω είναι να πέσω να κοιμηθώ, αλλά πρέπει να πάω σχολείοοοοοοοοοο............ Χρυσάνθη, εμένα όπως σου είπα, ο άντρας μου είναι όπως της Αγγελικής. Κατοχικό σύνδρομο. Αγγελική, θυμάσαι τις κάλτσες; Τις προάλλες του πέταξα κάτι μαύρες κάλτσες που είχαν γίνει γκρίζες, ξεχειλωμένες, χάλια, κουρέλια, και φώναζε γιατί να του τις πετάξω. Ένα ζευγάρι άσπρες κάλτσες είχαν ξεχειλώσει, είχαν γαριάσει και σα να μην έφτανε αυτό, ξέβαψε κάτι στο πλυντήριο κι έγιναν ροζ, και είπε δεν τις πετάει γιατί θα τις φοράει στο σπίτι... Γιωταμαρία, αααααααααχ!!!!!! Τι τέλεια!!!!!!!!! Εκδρομούλα!!!!!!!!!! Εμείς χτες για να πάμε μέχρι τη μάνα μου έγινε το ανατολικό ζήτημα... Άντε, ν' ανοίξει ο καιρός γιατί δεν πάει άλλο. Αναστασία, ο δικός μου όποτε βγαίνουμε είναι πάρα πολύ φρόνιμος και συνήθως κοιμάται. Τώρα έχουμε πάρα πολύ καιρό να πάμε για καφέ. Γιώτα, πού χάθηκες βρε; Δωράκι, φιλιά! Ρε κορίτσια, η Μύριαμ, πού χάθηκε;

Κάλη, μην αγχώνεσαι βρε! Κι εμένα παλιά με έπιανε πανικός. Εγώ στην εφηβεία πάθαινα κάτι "καρδιακές κρίσεις", που ήταν απλά κάτι πονάκια χωρίς καμιά σημασία, αλλά εγώ νόμιζα ότι ήμουν ένα βήμα πριν απ' το έμφραγμα. Μέχρι και καρδιογράφημα πήγα κι έκανα, ενώ ήμουν ακόμα στο γυμνάσιο, και φυσικά, δεν είχα τίποτα. Κι ο άντρας μου έρχεται κάποιες φορές και μου λέει ότι τον πονάει το στήθος του, μ' ένα ύφος "με χάνεις-με-προλαβαίνεις-δε-με-προλαβαίνεις". Πάντα είναι κάποιο ασήμαντο πονάκι, που το μεγαλοποιεί αφάνταστα! Σε καταλαβαίνω, γιατί κι εγώ πιο παλιά με το παραμικρό έκανα τα πιο τρελά σενάρια με το μυαλό μου. Προσπάθησε να τα βλέπεις όλα πιο αισιόδοξα! Για δεύτερο μωρό το έχετε ψάξει καθόλου; Θυμάμαι μια κοπέλα από εδώ που ενώ έμεινε έγκυος για πλάκα στο πρώτο της παιδί, το δεύτερο δεν ερχόταν με τίποτα, και τελικά έκανε σπερματέγχυση κι απέκτησε και δεύτερο παιδάκι. Και δεν είχαν κάποιο πρόβλημα, μόνο το άγχος τους εμπόδιζε... Κατερίνα, μπα, τι να φτιάξει ο καιρός, σήμερα φυσούσε πάρα πολύ, ειδικά το πρωί στην εκκλησία μας θέρισε την ώρα της λιτανείας... Η υψηλότερη θερμοκρασία σήμερα ήταν 15 βαθμοί, αλλά έχουμε πολλή υγρασία και αέρα, και γενικά ο καιρός είναι πάρα πολύ άστατος.

Σας είπα που σήμερα έβαλα τον Αντρίκο πρώτη φορά μπρούμυτα στην κούνια του, ξύπνιο εννοείται, και γύρισε ανάσκελα!!!!

Σας είπα που σήμερα έβαλα τον Αντρίκο πρώτη φορά μπρούμυτα στην κούνια του, ξύπνιο εννοείται, και γύρισε ανάσκελα!!!!

Α, εννοείται ότι κι εμείς βγαίναμε κάθε βδομάδα να τον πάμε στον παιδίατρο, γιατί στην Κύπρο δεν έρχονται στο σπίτι. Οι ευχές, το ξαναλέω, δεν έχουν να κάνουν με την έξοδο απ' το σπίτι. Ο πολύς κόσμος αυτό πιστεύει, αλλά είναι λάθος. Αφορούν στην είσοδο στην εκκλησία, και όχι στην έξοδο από το σπίτι. Εμένα με έπαιρνε η πεθερά μου και μου έλεγε ότι αφού βγήκα πριν τις σαράντα μέρες, πρέπει να πάω νωρίτερα στην εκκλησία να πάρω την ευχή, γιατί θα με γλωσσοφάνε και θα με ματιάσουν, κι εμένα και το μωρό! Αυτά είναι ανοησίες, και δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τη διδασκαλία της Εκκλησίας.

Τελικά βγήκαμε κι εμείς, πήγαμε στη μάνα μου για φαγητό και μετά βόλτα στην παραλία με το αμάξι... Κάτι είναι κι αυτό! Αγγελική, όταν λέω βιβλία του σχολείου, εννοώ αυτά που διδάσκω τώρα μαζί με τα βοηθήματα. Αυτά που είχα εγώ ως μαθήτρια, όσα κράτησα δηλαδή, τα έχω σ' ένα μπαούλο στο πατρικό μου. Όσο για τα βοηθήματα, τζάμπα πηγαίνω και τ' αγοράζω, αφού δεν τα χρειάζομαι. Τους ρίχνω μια ματιά κι όλο βλακείες έχουν, έτσι κάθομαι και κάνω μόνη μου το σχέδιο μαθήματος. Όσο για την εκκλησία, γιατί δεν πηγαίνεις μόνη σου; Εγώ δε θέλω να πάρω τον Αντρίκο, γιατί και κρύο κάνει, και μπορεί να κολλήσει κάτι απ' τον κόσμο. Οπότε, πήγα σήμερα μόνη μου, κι ελπίζω να τα καταφέρω να ξαναπάω! Άσε τον μικρό στον μπαμπά του και πήγαινε!

Γειά σας! Τι κάνετε καλέ; Πού χαθήκατε όλες, ή μάλλον, οι μισές; Εγώ το πρωί πήγα εκκλησία. Είχα πάρα πολύ καιρό να πάω σε πρωινή λειτουργία, τρεισίμιση μήνες περίπου! Επιτέλους τα κατάφερα! Ο Αντρίκος έμεινε σπίτι με τον μπαμπά του, τους είχα αφήσει γάλα στο ψυγείο, αλλά τελικά δε χρειάστηκε. Το μεσημέρι πήγαμε στη μάνα μου για φαγητό, και μετά κάναμε και μια βολτίτσα στην παραλία με το αμάξι. Πάλι καλά που την κάναμε κι αυτήν! Κάλη, άσε αυτό που περνάς, το πέρασα εγώ την περασμένη άνοιξη, που έκαναν ανακαίνιση οι από πάνω! Φυσικά όχι σε τέτοιο βαθμό, δεν είχαν πέσει κάδρα απ' τους τοίχους, αλλά είχαμε ένα διαρκές γκράααααααααααααααααααααααααααααααααααααααααννννννννννννννννννννννννννννν πάνω απ' τα κεφάλια μας, και ήμουν και στο πρώτο τρίμηνο της εγκυμοσύνης... Κουράγιο, κάποια στιγμή θα τελειώσουν, εκτός κι αν φτιάχνουν το γεφύρι της Άρτας. Ανθή, θα συμφωνήσω με τη Βάνια, πολλά μου φαίνονται τα πιάτα σου. Πόσο κόσμο είπες θα έχεις; Εγώ το καλοκαίρι που είχα κόσμο για τα γενέθλιά μου, είχα πει ότι θα κάνω κάποια πιάτα, τελικά έκανα λιγότερα, και κουράστηκα αφάνταστα, ενώ είχα πάρα πολλή βοήθεια απ' τον άντρα μου... Όσο για την πεθερά και τον Πανούλη, θα ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί!!! Στάνταρ θα σκέφτεται ότι έτσι λες. Καλά, ο δικός μου τι έχει να πει στη δική μου πεθερά, που όντως είναι βρωμιάρα, όσο δεν πάει άλλο, και το λέω συνέχεια! Για τη μάνα, τι να πω... Αχ αυτοί οι γονείς... Στην πινακίδα του συλλόγου στο σχολείο, έχουν βάλει μια γελοιογραφία που δείχνει δύο γονείς με το παιδί τους μπροστά στην καθηγήτρια το 1969, να κρατάνε το ενδεικτικό με τους βαθμούς και να λένε στο παιδί τους "ΤΙ ΒΑΘΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ;;;". Δίπλα δείχνει πάλι δύο γονείς με το παιδί τους μπροστά στην καθηγήτρια το 2011, να κρατάνε το ενδεικτικό με τους βαθμούς, και να λένε και οι τρεις μαζί (γονείς και παιδί) στην καθηγήτρια "ΤΙ ΒΑΘΜΟΙ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΙ;;;;;". Δυστυχώς οι γονείς καταστρέφουν εν πολλοίς το έργο του εκπαιδευτικού. Έχω ακούσει ιστορίες για αγρίους με γονείς, ευτυχώς εμείς δεν έχουμε στο σχολείο, χι χι! Άντε, σας κλείνω μήπως και διαβάσω και λίγο για το σχολείο, να μην τα έχω μες στην εβδομάδα.

Καλημέρα! Βάσω, κι εμείς πήγαμε εκκλησία σήμερα. Όχι, λάθος διατύπωση: εγώ πήγα εκκλησία! Ο μικρός έμεινε σπίτι με τον μπαμπά του. Σκέφτηκα να τον πάρω, αλλά μετά λέω, πού να τον παίρνω μες στο κρύο, κι ευτυχώς δεν τον πήρα, γιατί φυσάει ένας παγωμένος τρελλοαέρας, άλλο πράγμα... Πολύ ωραία ήταν, πάντως, μου είχε λείψει η εκκλησία! Όσο για τα ρούχα, κι εμείς δεν πετάμε τίποτα, αλλά ο άντρας μου είναι της νοοτροπίας "άστο να το φοράω στο σπίτι". Έτσι, βουλιάζουμε από ένα σωρό παλιά και άχρηστα ρούχα, τα οποία όταν επιτέλους θα αποφασίσει να τα ξεφορτωθεί, θα είναι τόσο κουρέλια, που δε θα μπορούμε να τα δώσουμε... Φυσικά, αυτή είναι η νοοτροπία της μάνας του... Για να καταλάβετε, σε κάποια φάση μάζευαν ρούχα για σεισμόπληκτους ήταν, για πλημμυροπαθείς ήταν, δε θυμάμαι, και πήγε η μάνα του σακούλες ολόκληρες, και της τα έδωσαν πίσω!!!!!!! Αγγελική, διαβάζω λογοτεχνία (όχι Λένα Μαντά, Καίτη Οικονόμου και τέτοια...), και θεολογία, γιατί κάνω διάφορες μελέτες, αλλά τώρα με τον Αντρίκο δεν είναι εύκολο. Τα βιβλία του σχολείου τα έχω σε ντουλάπα, δεν τα θεωρώ άξια να μπουν σε βιβλιοθήκη! Και στο δωμάτιο του Αντρέα έχω βιβλιοθήκη με παιδικά. Χρυσάνθη, ο δικός μου είναι όπως τον άντρα της Αγγελικής. Τα ράφια του στη ντουλάπα, πάντα εγώ τα συγυρίζω, το ίδιο και τα συρτάρια του στη συρταριέρα. Δεν είναι ότι βαριέται, απλά, δεν το έχει! Π.χ., όταν πάει να βγάλει ένα σεντονάκι απ' το κρεβατάκι του Αντρέα, θα το βγάλει και θα το κάνει μπάλα, δε θα το διπλώσει. Αυτό του βγαίνει αυθόρμητα! Αναστασία, πολύ καλά έκανες και βγήκατε! Εμάς εδώ, όπως είπα και πιο πάνω, φυσάει, και δεν είναι για έξω.

1.75 έχω ύψος! Μη με βρίσεις!!! Το ξέρω ότι είμαι αδύνατη, απλά μ' αρέσει να τρώγομαι με τα ρούχα μου! :P

Κι εμείς είχαμε βγει πολύ πριν τις σαράντα μέρες. Στις οκτώ μέρες πήραμε ευχή. Αγγελική, δεν είναι μισή η ευχή, ολόκληρη είναι βρε! Άλλη αυτή των οκτώ ημερών, κι άλλη των σαράντα! Φυσικά, η ευχή, είτε των οκτώ, είτε των σαράντα ημερών, δεν έχει να κάνει με την έξοδο από το σπίτι, αλλά με την είσοδο στην εκκλησία. Εμείς πήγαμε και για καφέ αρκετές φορές, σε καφετέριες χωρίς κόσμο, και τα Χριστούγεννα πήγαμε σε συγγενικό σπίτι, με την άδεια του παιδίατρου, απλά δεν είχαμε το μωρό στο δωμάτιο με όλο τον κόσμο. Στην αρχή ήμασταν πολύ ξεθαρρεμένοι. Μετά που κλειστήκαμε στο σπίτι, αρρώστησε με βρογχιολίτιδα...

Γειά σας! Εγώ σήμερα συνέχισα τη φασίνα! Καθάρισα το γραφείο, το σαλόνι και λίγο την κουζίνα. Αλλά μιλάμε, το γραφείο από μόνο του ήθελε δυο ώρες καθάρισμα... Είναι το βασίλειο του άντρα μου, και υποτίθεται το καθάριζε αυτός... Το τι έβγαλα... δε λέγεται... Στο τέλος του λέω "σου έχω ένα καλό νέο: τελικά δεν έχεις αλλεργία στη σκόνη. Άμα είχες, θα είχες πάει εκατό φορές στο νοσοκομείο αφού όλη μέρα είσαι εκεί μέσα". Ουφ, έχω κι ένα σωρό σίδερο, ένα πλυντήριο ρούχα του Αντρίκου κι ένα δικά μας... Αύριο αυτά... Κι έχω και προετοιμασία για το σχολείο, αλλά λίγα πράγματα. Ανθή, είσαι σίγουρη ότι τώρα είναι η κατάλληλη περίοδος για να κάνεις μόνη σου όλο το τραπέζι; Είσαι και έγκυος, μην κουραστείς πολύ. Βάνια, μοναδικός ο Σταύρος! Άκου "τα χέρια μου το ζητούσαν", χαχαχαχα! Οι υπόλοιπες πού είστε; Άνοιξε ο καιρός και κάνετε βολτίτσες;

Αγγελική, το γραφείο το είχα φτιάξει με μεράκι και αγάπη για να κάθομαι να μελετάω και να γράφω, και έκανε κατάληψη ο άντρας μου για να παίζει παιχνίδια στον υπολογιστή. Είναι το βασίλειό του. Δεν ξεκολλάει από εκεί μέσα, με αποτέλεσμα να μην μπορώ να καθαρίσω... Λέει και καλά ότι καθαρίζει αυτός, αλλά δεν ξέρω αν είναι ο δικός μου ή έτσι είναι όλοι οι άντρες: σκουπίζει, και το πάτωμα είναι βρώμικο. Ξεσκονίζει και οι βιβλιοθήκες είναι γεμάτες σκόνη. Οπότε, καθάριζα με τις ώρες. Το τι σκόνη είχε μαζέψει εκεί μέσα, δε λέγεται. Αποφάσισα κάθε βδομάδα να κατεβάζω τα βιβλία από μία βιβλιοθήκη, γιατί δεν μπορώ να τα κατεβάζω κάθε βδομάδα κι απ' τις έξι... Και τις υπόλοιπες, απλό ξεσκόνισμα... Πολλή δουλειά μιλάμε, αλλά μόλις μπήκε ο άντρας μου, νόμιζε ότι μπήκε σ' άλλο σπίτι! Χρυσάνθη, ο δικός μου προς το παρόν τα έχει κόψει αυτά, κι αποκοιμιέται μόνος του. Για να δούμε πώς θα εξελιχθεί!

Α, Δανάη, εγώ αποφάσισα να ζυγίζομαι κάθε Σάββατο. Σήμερα ζυγίστηκα και ήμουν 56.5 κιλά. Πάλι καλά, με τόσα που έφαγα μες στη βδομάδα. Τη Δευτέρα (ή την Τρίτη) είχα ξαναζυγιστεί και ήμουν 57. Πάντως, το συχνό ζύγισμα μόνο άγχος και μπέρδεμα μπορεί να προκαλέσει, οπότε από δω και μπρος, κάθε Σάββατο!

Γειά σας! Εγώ σήμερα κουράστηκα, έκανα πολλές δουλειές στο σπίτι... Ελπίζω να έκαψα και καμιά θερμίδα... Γράφω τι έφαγα σήμερα: Πρωινό: Ένα τσάι γλυκάνισο και ένα τοστ με τυρί. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Τρία κομμάτια πίτσα σπέσιαλ (είχαμε ένα κουπόνι για πίτσα PapaJohn's με πέντε ευρώ). Απογευματινό: Μια μπανάνα. Δύο κομμάτια χαλβά, ένα σκέτο κι ένα με φυστίκι. Βραδινό: Ένα τοστ με τυρί και παντζάρια σαλάτα (ενώ είχε μείνει πίτσα, κράτησα χαρακτήρα. Ε; Με παραδέχεστε. Δε νομίζω να φάω κάτι άλλο μετά.

Γειά σας κορτσούδια! Εγώ χτες και σήμερα έκανα δουλειές, καθάρισα χτες τα δύο υπνοδωμάτια και σήμερα το γραφείο, το σαλόνι και την κουζίνα. Το γραφείο από μόνο του ήθελε δυο ώρες καθάρισμα. Αφήστε το άλλο. Πριν λίγο τελείωσα, έκανα το μπανάκι μου, ο Αντρίκος κοιμόταν, και είπαμε με τον άντρα μου να αλευρώσουμε κανένα κεφτέ, που έχουμε ξεχάσει και πώς αλευρώνεται. Ε, μόλις το είπαμε, ΞΥΠΝΗΣΕ!!!!!!!!! Τώρα τον αλλάζει ο άντρας μου και θα μου τον φέρει να τον ταΐσω... Αυτά τα συνταρακτικά μου νέα! Δωράκι ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ!!!!!!!!!!! Αγγελική, δεν πιστεύω ότι έχεις κάνει λάθη. Είναι στο παιδί. Ο δικός μου ήθελε όλα όσα λες, αλλά από κάποια φάση και μετά, τα έκοψε από μόνος του! Δεν έκανα κάτι για να του τα κόψω, ούτε και τον άφηνα να κλαίει. Χρυσάνθη, κι εμένα ο δικός μου όποτε πεινάει χαλάει τον κόσμο. Δεν ξεγελιέται με πιπίλα. Τα μωρά δεν είναι χαζά. Νομίζω μπορούν να ξεχωρίσουν την πιπίλα από το γάλα! Οι πολυθρόνες και οι καναπέδες του ΙΚΕΑ δε μου αρέσουν καθόλου. Μου φαίνονται όχι και τόσο καλής ποιότητας και οι τιμές τους δεν είναι και τόσο χαμηλές. Πάντως, κι εμένα μ' αρέσει το ΙΚΕΑ, έχω πάρει πάρα πολλά πράγματα από εκεί, και τώρα δεν βλέπω την ώρα ν' ανοίξει ο καιρός για να πάμε βολτίτσα να πάρω πραγματάκια για το δωμάτιο του Αντρίκου!

Γειά σου! Δεν προλαβαίνω να διαβάσω τι έγραψαν τα άλλα κορίτσια. Σου γράφω τι έμαθα από την πολύ μικρή μου πείρα. Ο δικός μου ο Αντρίκος είναι τριών μηνών. Αναγωγές δεν είχε ιδιαίτερα, αν και μου βγάζει πού και πού γουλίτσες ή μπορεί να κάνει και εμετό ακόμα. Είναι φυσιολογικό πιστεύω. Το να δίνεις στήθος όποτε το ζητά είναι απ' όσο ξέρω ο καλύτερος τρόπος για να εδραιωθεί η γαλουχία. Αυτό διάβασα, αυτό μου είπε ο παιδίατρος, κι αυτό έκανα. Για τα αέρια δεν ξέρω αν συνδέονται με τις αναγωγές, πάντως κι ο δικός μου είχε αρκετά. Ούτε κι ο δικός μου ρεύεται εύκολα, και γενικώς δεν ασχολούμαι και πολύ με το ρέψιμο, αφού από το στήθος δεν τραβά αέρα για να πρέπει ντε και καλά να ρευτεί. Για την αγκαλιά που λες, ο γιατρός σου έχει δίκιο. Δεν κακομαθαίνουν τα μωρά με την αγκαλιά! Και μάλιστα τόσο μικρά. Ο Αντρίκος στην αρχή όλο αγκαλιές ήθελε και μάλιστα, ήθελε να τον κρατάμε και να χορεύουμε! Από δύο-δυόμιση μηνών περίπου, άρχισε να κάθεται μόνος του στο ριλάξ του, και να ηρεμεί όταν του παίζουμε με κάποιο παιχνιδάκι ή όταν του τραγουδάμε. Τώρα που είναι τριών μηνών, μπορεί να καθίσει για αρκετή ώρα στο ριλάξ παίζοντας μόνος του και πλέον, αποκοιμιέται μόνος του! Οπότε, δεν την έχεις κακομάθει με τις αγκαλιές!!!

Δανάη, Άννα-Μαρία με λένε. Άντε, ας γράψω κι εγώ τι έφαγα σήμερα: Πρωινό: Ένα τσάι γλυκάνισο και μια φέτα ψωμί με βιτάμ και τυρί. Δεκατιανό: Τίποτα, έκανα δουλειές. Μεσημεριανό: Ένα πιάτο μακαρονάκι χωριάτικο με κόκκινη σάλτσα με λαχανικά (κρεμμύδι, καρότο, σέλινο) + τριμμένη ξερή μυζήθρα + παντζάρια σαλάτα. Απογευματινό: Δύο κομμάτια χαλβά, το ένα με φυστίκι και το άλλο με Αιγίνης. Βραδινό: Μακαρόνια με σάλτσα. Ουφ, το βράδι θα έπρεπε να φάω μόνο ένα τοστ, αλλά γύρισα απ' το σχολείο (δηλαδή απ' την εκκλησία, αφού σήμερα πήγαμε στους Χαιρετισμούς) πεινασμένη...

Γειά σας και πάλι! Πήγαμε στους Χαιρετισμούς στο χωριό, και γύρισα σπίτι κατά τις εννιά παρά είκοσι! Μια χαρούλα!!! Κουράστηκα, όμως, σήμερα, γιατί καθάρισα τα δύο υπνοδωμάτια, όχι απλά ένα σκουπισματάκι, καθάρισα το χαλί του Αντρέα (δεν έχουμε ηλεκτρική σκούπα, αφού μόνο ένα χαλάκι στο δωμάτιο του Αντρέα έχουμε), κατέβασα τα βιβλία απ' τη βιβλιοθήκη του, γενικά καθάρισα τα πάντα. Μαγείρεψα, κάναμε μπάνιο τον Αντρέα, και μόλις γύρισα απ' την εκκλησία, έφαγα και στρώθηκα να σιδερώσω. Ευτυχώς όλο πετσέτες και πετσετοειδή είχε, οπότε ήταν εύκολο το σιδέρωμα. Πάλι καλά που είπα στον άντρα μου για πλάκα να κοιμάται όλο αυτός με τον Αντρέα και δέχτηκε!!!!!!!!!!!!! Ευτυχώς, γιατί εγώ πάνω στο ράντζο γίνομαι χάλια, αφήστε που χάνω την υπομονή μου όταν ξυπνά και δεν κοιμάται... Ενώ ο άντρας μου τον αφήνει στο κρεβατάκι του και κοιμάται από μόνος του! Εσείς πού χαθήκατε όλες;

Γειά σου Δανάη! Καλωσόρισες στο ποστάκι μας! Ξεκινήσαμε πολλές, αλλά μείναμε λίγες! Μια χαρά σε βλέπω, αν εξαιρέσουμε τη νουτέλα! Δεν είναι ανάγκη να την παραλείψεις τελείως, αλλά θα μπορούσες να φας μόνο δύο κουταλιές, ας πούμε. Σιγά σιγά γίνεται η αποτοξίνωση! Πάντως, πέρσι που έκανα διατροφή και καλά, μόνο όταν σταμάτησα τελείως τα γλυκά είδα διαφορά...

Χρυσάνθη, κι εγώ έχω πολλά έπιπλα απ' το ΙΚΕΑ και δεν είχα κανένα πρόβλημα μέχρι τώρα. Πολλοί φίλοι μου και ο αδελφός μου, όμως, μου έχουν διηγηθεί διάφορες ιστορίες για έπιπλα από το ΙΚΕΑ που τους έμειναν στα χέρια. Κι εγώ θέλω να κάνω κι άλλα παιδιά και να τους φτιάξω το δωμάτιο με διώροφα κρεβάτια και γραφεία! Αχ, τι ωραία!

Αγγελική, δυστυχώς οι πιο πολλοί θεολόγοι και παπάδες αυτά λένε, ότι είναι αμαρτία, κ.λπ., επειδή έτσι "νομίζουν", επειδή έτσι "έχουν ακούσει", επειδή "είναι το αυτονόητο"... Γι' αυτό και ο περισσότερος κόσμος έχει λανθασμένες εντυπώσεις για το τι διδάσκει η Εκκλησία, όχι μόνο σ' αυτό το θέμα, αλλά σε πάρα πολλά. Αλεξίτα, έτσι είναι όπως τα λες. Κι εμένα ένας θείος μου γιατρός είναι άθεος, αλλά εδώ και πάρα πολλά χρόνια εξετάζει όλο τον κόσμο δωρεάν, και παίρνει λεφτά μόνο από τις εγχειρίσεις που κάνει. Και ξέρω πολλές άλλες τέτοιες περιπτώσεις. Κάποιοι άνθρωποι μπορεί να μην ακολουθούν κανόνες, αλλά είναι Χριστιανοί στην καρδιά τους.

Καγκουράκι, εμάς ο Αντρίκος δε μας ταλαιπωρεί γενικώς τα βράδια. Από νεογέννητο σπάνια μας κρατούσε ξύπνιους, γι' αυτό τώρα γκρινιάζω... Κι εμάς έβγαλε ήλιο, κάνει κρύο, αλλά ελπίζω σιγά σιγά ν' αρχίσει ν' ανεβαίνει η θερμοκρασία... Χριστίνα, εμάς ακόμα δεν είναι για κούνιες, άσε που ο Αντρέας είναι πολύ μικρός για κούνιες!

Κατερίνα, για καλό το είπα βρε που κοιμήθηκε τόσο καλά, και μαζί του κι εμείς! Το χτεσινό βράδι ήταν τέλειο! Τα επόμενα να δούμε... Άσε, κι εγώ είχα συνάχι μετά το νοσοκομείο, και τώρα έχει κι ο Αντρέας μυξούλες. Τις ακούω, αλλά όταν πήγα να του τις βγάλω, βγήκαν ελάχιστες. Ελπίζω να μην είναι τίποτα...

Λένα, και στον δικό μου επανεμφανίστηκε η νινίδα, αλλά λίγα πράγματα ευτυχώς. Νομίζω είναι θέμα χρόνου να φύγει πάλι. Την πιπίλα γιατί είπε να την κόψει τελείως; Για να θηλάζει περισσότερο; Ο Αντρίκος ούτε να τη βλέπει στα μάτια του, αλλά εδώ και μια-δυο βδομάδες έχει γίνει ο μεγάλος του έρωτας. Πιστεύω ότι τον τρώνε τα ούλα και τον ανακουφίζει η πιπίλα, οπότε, αφού τη θέλει και τον βοηθά, γιατί να του τη στερήσω; Πάντως θηλάζει πέντε-έξι φορές από τα χαράματα μέχρι αργά το βράδι και ίσως και μία-δύο φορές μέσα στο βράδι και τρώει και ένα γεύμα γύρω στα 150-180 μλ δικό μου γάλα, όταν λείπω στο σχολείο. Καλά, τι πάθατε με το κρεβάτι του Αναστάση; Απ' το ΙΚΕΑ ήταν; Ελπίζω να βρείτε λύση σύντομα! Λυδία, σας έσωσε η Σόφι ε; Εμείς σήμερα δεν έχουμε σχολείο! Έχουμε εκκλησιασμό. Θα πάμε στους Χαιρετισμούς, κατευθείαν στην εκκλησία, αφού οι μαθητές μας είναι ενήλικες και δε χρειάζεται να τους πάρουμε εμείς, και μετά σπίτια μας! Τρεις εργάσιμες μέρες αυτή τη βδομάδα!