Θέλω να γίνω μαμά

Εμένα τον έβαλε ο άντρας μου σ΄ένα προγραμματάκι, κι ελπίζω να μη μας ταλαιπωρήσει. Αλλά πιστεύω ότι σήμερα το βράδι θα ξυπνήσει...

an-n θα διαφωνήσω. Ο "μισθός" και η "ανταμοιβή" είναι δικανικοί όροι της δυτικής θεολογίας, σύμφωνα με την οποία οι πιστοί τηρούν κάποιους κανόνες και κάνουν κάποιες συγκεκριμένες πράξεις για να ανταμειφθούν από τον Θεό. Και όταν λες ότι πολλά παιδιά γεννήθηκαν με προβλήματα επειδή η σύλληψή τους έγινε σε περίοδο νηστείας, άμεσα εννοείται ότι ο Θεός τιμώρησε όχι μόνο τους γονείς τους, αλλά και αυτά, τα οποία καμία ευθύνη δεν έφεραν! Η Σαρακοστή είναι περίοδος χαρμολύπης και περίοδος αναγέννησης. Δε νηστεύουμε και δεν εγκρατούμαστε για να μας ανταμείψει ο Θεός και για να "κερδίσουμε" κάτι, είτε σ' αυτήν τη ζωή, είτε στην άλλη. Αυτό είναι ηθικισμός και οδηγεί σε έπαρση και εγωισμό, δηλαδή "εγώ είμαι άξιος, εγώ αξίζω να πάω στον παράδεισο, επειδή νηστεύω, επειδή εγκρατούμαι". Το λέω αυτό, γιατί ξέρω πολλούς που σκέφτονται έτσι... Και μάλιστα κοιτάνε με οίκτο κάποιον που δε νηστεύει, γιατί αυτός ο κακομοίρης δε θα πάει στον παράδεισο όπως αυτοί... Και δε νομίζω ότι ο Θεός στέλνει παιδιά μόνο στους ευσεβείς. Άμα ήταν έτσι, τότε τα μισά παιδιά που γεννιούνται δε θα έπρεπε να υπήρχαν καν. Τα μισά είπα; Λίγα είπα! Γενικά πάντως για τις σχέσεις του ζευγαριού, ο απόστολος Παύλος συστήνει εγκράτεια με κοινή συμφωνία (μιλάμε για μια εποχή που δεν υπήρχαν καθορισμένες περίοδοι νηστειών στην Εκκλησία) και μετά διακοπή της εγκράτειας, έτσι ώστε να μην πέσει κάποιος από τους συζύγους σε πειρασμό να απατήσει τον άλλον. Δεν αναφέρεται, όμως, στο θέμα της τεκνοποίησης, αλλά γενικά για τη σεξουαλική πράξη.

Εμένα τελικά ξύπνησε και πήγα και τον τάισα, οπότε, δεν παίζει για σίδερο... Θα πάω κι εγώ για νάνι σε λίγο, γιατί είμαι πτώμα.

Γειά σας! Γύρισα απ' το σχολείο, έφαγα και ξύπνησε ο κυριούλης. Τον τάισα και ξανακοιμήθηκε αμέσως! Σήμερα είχα δύο ώρες μάθημα. Τη μία την κάναμε κανονικά, αλλά στεναχωρέθηκα γιατί φώναξαν ένα μαθητή καμιά εικοσαριά χρονών, στο γραφείο του διευθυντή και μετά γύρισε χάλια. Δεν ξέραμε τι είχε, χτυπά το κουδούνι, βγαίνει έξω και μαζί του και δύο συμμαθητές του (τρεις άντρες και τρεις γυναίκες ήταν όλοι κι όλοι στην τάξη), και όπως φεύγω εγώ τον βλέπω στα σκαλιά να κλαίει. Πάω στο σύλλογο, ρωτώ τον υπεύθυνό τους τι γίνεται και μου λέει "μπα, τίποτα". Τελικά, πήρε τ' αφτί μου ότι αυτός κάτι έχει κάνει και θα είναι υπό κράτηση το σαββατοκύριακο και Δευτέρα περνάει από δίκη και θα βγει και η ποινή και ο διευθυντής δεν ήθελε να το μάθει κανείς. Μιλάμε για ένα πάρα πολύ ήσυχο παιδί και επιμελή μαθητή, όσο γίνεται δηλαδή στο εσπερινό. Δεν τον ξέρω, βέβαια, μια που είναι καινούριος και ήρθε όσο έλειπα, αλλά από το λίγο που τον γνώρισα, μια χαρά παιδί μου φαίνεται. Ποιος ξέρει πού είχε μπλέξει και ποιος τον είχε παρασύρει... Αφήστε ένα άλλο παιδί που έμπλεξε πέρσι με μια παρέα και τον παρέσυραν σε κλοπές. Αυτός είχε ένα σωρό όνειρα για σπουδές, και τώρα δυστυχώς καταδικάστηκε και είναι φυλακή... Τέλος πάντων, κρίμα αυτά τα παιδιά... Μετά είχα μάθημα τελευταία ώρα και είχε μείνει στην τάξη ένας μαθητής. Τι σκ@τ@ μάθημα θα έκανα;;;; Καθόμασταν και μιλούσαμε... Καγκουράκι, πώς μου διέφυγε και δε σου ευχήθηκα περαστικά για τη μικρή σου; Ήμουν σίγουρη ότι στο έγραψα... Πρόσεχε εσύ μην κολλήσεις! Μασκούλα! Χριστίνα, όντως είναι εκνευριστικό να διαλύεται η τάξη. Οι πολλές απουσίες είναι λόγω του θεάτρου: 24 του μήνα έχουμε τη θεατρική μας παράσταση και κάνουν πρόβες εντατικά, οπότε απουσιάζουν συνεχώς. Και πέρσι κάναμε πρόβες, αλλά όχι όπως φέτος, δε χάνονταν τόοοοσα μαθήματα. Φέτος έχει παραγίνει. Άντε, να έχουμε ένα όμορφο σαββατοκύριακο!

Γειά σας! Γύρισα απ' το σχολείο κι έφαγα το κατιτίς μου. Τώρα πρέπει να το πάρω απόφαση να σιδερώσω... Βάσω, μια χαρά είναι ο Αντρίκος, μόνο χτες το πρωί είχε λίγο πυρετούλι, μετά δεν ξαναέκανε. Χρυσάνθη, κι ο δικός μου, απ' ό,τι μου είπε ο άντρας μου, σήμερα μετά που έφαγε απ' το μπιμπερό έβγαλε μια μεγάλη γουλιά. Αλλά μάλλον τράβηξε αέρα απ' το μπιμπερό και γι' αυτό την έκανε... Καλά ο Αντρίκος από πριν καν σαραντίσει, έλεγε κάτι "νε" κάτι "να", κυρίως όταν έκλαιγε. Σε κάποια φάση ήταν εδώ ο αδελφός μου και τον κρατούσε και λέει ο άντρας μου ότι νυστάζει ο μικρός. Οπότε ο αδελφός μου ρωτάει τον Αντρέα "νυστάζεις βρε;". Κι ο Αντρέας απαντά "ναι"!!!!!!!! Φυσικά, δεν είπε "ναι", είπε "νε", αλλά είχε πολλή πλάκα! Σας φιλώ όλες!

Λοιπόν, σήμερα έδωσα ρέστα! Πήγα στο σχολείο και στο τραπέζι είχε αραδιασμένα όλα τα χτεσινά: χαλβά, μπακλαβά, σοκολατοφουντοκόπιτα (η οποία μου έσπασε τη μύτη) και μηλόπιτα! Κράτησα χαρακτήρα και σε κάποια φάση ο μαθηματικός μου έβαλε μισό κομμάτι μπακλαβά σ' ένα πιατάκι (δεν ήθελε αυτός να φάει ολόκληρο) και μου το έβαλε μες στη μούρη μου. ΚΑΙ ΟΜΩΣ!!!!!!!!!!!!! ΔΕΝ ΕΦΑΓΑ ΤΙΠΟΤΑ!!!!!!!!!!! ΟΥΤΕ ΨΙΧΟΥΛΟ ΑΠ' ΤΑ ΓΛΥΚΑ!!!!!!!!!!! Σας παρακαλώ, ας μπει κάποια να μου πει "ΜΠΡΑΒΟ"!!!!!!!!!!!!!!!!! Επί τη ευκαιρία, ας γράψω και τι έφαγα σήμερα: Πρωινό: Ένα τσάι γλυκάνισο κι ένα τοστ με μαύρο ψωμί και τυρί. Δεκατιανό: Τίποτα. Μεσημεριανό: Ένα πιάτο τουρλού στο φούρνο λεμονάτο (πατάτες, καρότα, φρέσκο κρεμμυδάκι, σκόρδο, μαϊντανό) + σαλάτα μαρούλι-φρέσκο κρεμμυδάκι-άνηθο + 4 ελιές + ένα μικροσκοπικό κομματάκι ψωμί. Απογευματινό: 4-5 παξιμαδάκια ελιάς (μπουκιές). Ενάμιση μανταρίνι. Βραδινό: Ένα μικρό πιατάκι τουρλού. Ένα μεγάααααααααααλο πιάτο σαλάτα.

Γειά σας κοριτσάκια! Εμείς εδώ είμαστε καλά. Το πρωί έκανα κάτι δουλίτσες και θα συνεχίσω τώρα που κοιμήθηκε ο Αντρίκος. Λέω να το παίρνω δωμάτιο και μέρα, γιατί αλλιώς δε γίνεται. Ανθή, νομίζω ότι στην ηλικία που είναι ο Πανούλης είναι φυσιολογική αυτή η συμπεριφορά, γιατί περνάνε μια φάση, θα σου πουν και τα κορίτσια που έχουν μεγαλύτερα παιδιά. Όλια, κι εσένα ο Νικολάκης είναι ατακτούλης ε; Ακούστε ένα κορυφαίο: το εσπερινό σχολείο δεν έχει δικό του κτήριο, έτσι δανειζόμαστε το κτήριο του πρωινού λυκείου. Σε μια τάξη που μπαίνω, οι μαθητές του πρωινού έχουν βάλει πάνω από τον πίνακα κάτι φωτοτυπίες με τις μέρες που είναι αφιερωμένες σε κάτι, π.χ. 8 Μαρτίου: Γιορτή της γυναίκας. Στις 14 Μαρτίου, ακούστε τι λέει: Παγκόσμια μέρα μπριζόλας και............................. πεολειχίας!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Καλά, είμαι σίγουρη χίλια τα εκατό ότι δεν ξέρουν τι σημαίνει "πεολειχία", γι' αυτό το βάλανε!!! Ανθή, βλέπεις σε τι σπουδαία μέρα γεννήθηκε ο Πανούλης; :P

Γειά σας! Σας διάβασα πριν, αλλά είχα τον Αντρίκο και δεν μπορούσα να γράψω. Βρε, τα μπερδέψατε! Αυτή που μου είπε ότι δεν πρόκειται να ξαναθηλάσει είναι η γραμματέας! Η θεολόγος είναι μεγάλη γυναίκα, τα παιδιά της είναι στην ηλικία μας. Αυτή τα θήλασε πεντέξι μήνες, αλλά αποθήλασε επειδή επέστρεφε στο σχολείο, και τότε δεν υπήρχαν θήλαστρα, ούτε και τους λέγανε οι γιατροί να βγάλουν δικό τους γάλα. Μου είπε ότι τους λέγανε να πιέζουν το στήθος στο ντους για να φεύγει το γάλα και να ανακουφίζονται. "Άμα ήξερα", μου είπε "θα το έβγαζα σε μπιμπερό και θα το κρατούσα στο ψυγείο, να τρώνε τα παιδιά μου απ' το δικό μου γάλα". Νάσια, πω πω, χάλια η κατάσταση και με τους γονείς σου ε; Δυστυχώς έτσι είναι... Εμείς κοντέψαμε να τρελαθούμε που μέναμε δυο χρόνια με τους δικούς μου... Και δεν ήταν και τόσο άσχημα τα πράγματα. Μακάρι να συνηθίσουν σιγά σιγά και να ηρεμήσουν κι αυτοί... Εύη, κι εσύ βλέπω περνάς διάφορα με τη μάνα σου... Γιωταμαρία,περαστικά στον μπαμπά σου... Πω πω, μου κόπηκαν τα πόδια έτσι που τα διάβαζα αυτά που πέρασες... Αμάν ρε παιδί μου, μα είναι δυνατόν; Χοντρό μέσο για να έρθει το ιδιωτικό ασθενοφόρο που θα πληρώνατε;;;;;;; Κι εμένα η μάνα μου πάλι αρρυθμίες έχει... Χρυσάνθη, κι εμένα μ' αρέσει να έχει φως το σπίτι. Άσε που τόσος ήλιος είναι τζάμπα καλοριφέρ! Ο άντρας μου πάλι, όλο στα σκοτάδια κάθεται... Δώρα, χαχαχαχα, τι ρωτάω κι εγώ, αφού ξέρω εκ των προτέρων την απάντηση; Ρε κορίτσια, αυτό για το γάλα που αραίωσε και "έγινε νερό", το ακούω από πολλές γυναίκες. Υπάρχει περίπτωση να συμβεί κάτι τέτοιο;;;;; Γιατί όλοι εδώ πέρα το θεωρούν απολύτως φυσιολογικό. Αφήστε που η πεθερά πιστεύει ότι κάποια στιγμή το γάλα κόβεται από μόνο του ενώ θηλάζεις. Να σας ρωτήσω πάλι: ο Αντρίκος είναι τρεισήμιση μηνών και είναι 62 εκατοστά και 6175 κιλά. Είναι καλά λέτε; Δε σχολιάζω κάτι άλλο γιατί δε θυμάμαι.

Εγώ τι έφαγα σήμερα δε θα γράψω, γιατί θα με βρίσετε... Πάω στο σχολείο με όλη την καλή διάθεση να φάω μόνο ένα μανταρίνι, και τι γίνεται; Ο χαμός: φέρνει ο βοηθός διευθυντής λουκουμάδες επειδή είχε χτες γενέθλια η γυναίκα του. Φέρνει ο φιλόλογος μηλόπιτα και σοκολατοφουντουκόπιτα επειδή πέρασε το ΑΠΟΕΛ στους οκτώ. Φέρνει ο ταμίας του συλλόγου μπακλαβά, επειδή πέρασε το ΑΠΟΕΛ στους οκτώ. Και φέρνει και η καθαρίστρια χαλβά έτσι γενικώς... Μα είναι δυνατόν;;; Φυσικά δεν έφαγα από όλα αυτά, μόνο λουκουμάδες κι ένα κομματάκι χαλβά... Αλλά ΕΙΝΑΙ ΔΥΝΑΤΟΝ; Και γίνεται ακόμα χειρότερο: πάω σπίτι και είχε παραγγείλει ο άντρας μου πίτσα!!!!!!!!! Αλλά αυτό ήταν! Τώρα το πήρα απόφαση. Θα το ράψω. Από αύριο τα κεφάλια μέσα...!!!

Λένα, και τον δικό μου δεν τον παίρνουν πουθενά, αλλά έχει πάψει πλέον να ψάχνει. Νομίζω ότι τον βολεύει να κάθεται όλη μέρα στο σπίτι, να κάνει δυο-τρεις δουλίτσες και να κρατάει τον μικρό όταν φεύγω... Κι εμένα με βολεύει βέβαια, γιατί αν δούλευε, θα έπεφταν όλα πάνω μου και δε θα άντεχα... Δώρα, άντρες παιδί μου... Μόνο ο δικός μου είναι τόοοοσο ηλίθιος ή όλοι έτσι είναι; Κάθε πρωί ανοίγω τα στόρια στο σαλόνι/κουζίνα, γιατί είναι ανατολικά και μπαίνει ήλιος και ζεσταίνει το χώρο. Κάποιες φορές που θηλάζω τον μικρό κι αυτός σηκώνεται, του λέω ν' ανοίξει αυτός τα στόρια. Και του τονίζω, να ανοίξει τα στόρια απ' τα παράθυρα, όχι απ' τις μπαλκονόπορτες, γιατί οι μπαλκονόπορτες είναι βόρειες και δεν μπαίνει ήλιος. Ε, κάθε μα κάθε φορά, θ' ανοίξει τα στόρια απ' τις μπαλκονόπορτες. Μα κάθε φορά!!! Και τα στόρια των παραθύρων τ' αφήνει κλειστά!!! Χρυσάνθη, εγώ φροντίζω να βάζω κάθε πράγμα που χρησιμοποιώ στη θέση του, έτσι ώστε να μην υπάρχει πολύ μεγάλη ακαταστασία στο σπίτι. Αλλά φαντάζομαι όταν έχεις και μεγαλύτερο παιδί... Σήμερα μιλούσαμε με τη θεολόγο και τη γραμματέα του σχολείου που δεν ξέρω αν σας έχω πει, γέννησε τρεις βδομάδες πριν από εμένα. Αυτή θήλασε δύο μήνες και μετά πήρε χάπια και το έκοψε, γιατί λέει, αραίωσε το γάλα και δεν έπαιρνε βάρος το μωρό. Ρε κορίτσια, κάτι τέτοιο στέκει επιστημονικά; Και μετά λέει "απαπα, αν κάνω δεύτερο μωρό, δεν πρόκειται να το θηλάσω. Ταλαιπωρήθηκα πολύ με το θηλασμό, μου έκανε πληγές και παραλίγο να πάθω και μαστίτιδα" (φαντάζομαι να πάθαινε κιόλας...). Της λέω ότι μπορεί στο επόμενο να μη συναντήσει δυσκολίες και μου λέει "όχι, δεν πρόκειται να το θηλάσω με τίποτα". Μα είναι δυνατόν;

Γειά σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εγώ πήγα σχολείο, ξεκουράστηκα και γύρισα! Ρε κορίτσια, ακούστε τώρα: όπως σας είπα και χτες, είχα τέσσερις ώρες κενό συνεχόμενα. Τελικά, επειδή έλειπε μια συνάδελφος, έκανα τρεις ώρες κενό και την τέταρτη ώρα το μάθημα, το οποίο έγινε σε μία τάξη με δύο μαθητές (έλειπαν δύο, και οι άλλοι τέσσερις ήταν στην πρόβα του θεάτρου), εκ των οποίων, ο ένας είχε να κοιμηθεί δυο μέρες και κοιμόταν στο θρανίο. Οπότε, έκανα "Οθέλλο" (ο Οθέλλος τους μάρανε) με ένα μαθητή! Ήταν λες και πήγα άδικα στο σχολείο κι άφησα το Αντρικάκι μου... Δηλαδή τώρα, με πληρώνουν για να πηγαίνω εκεί και να κάθομαι; Αφήστε το άλλο... Φέρνει ο βοηθός διευθυντής λουκουμάδες επειδή είχε χτες γενέθλια η γυναίκα του. Φέρνει ο φιλόλογος μηλόπιτα και σοκολατοφουντουκόπιτα, επειδή πέρασε το ΑΠΟΕΛ στους 8. Φέρνει ο ταμίας του συλλόγου μπακλαβά, επειδή πέρασε το ΑΠΟΕΛ στους 8. Και φέρνει και η καθαρίστρια χαλβά, έτσι γενικώς... Ρε κορίτσια... Σας ρωτώ τώρα: είναι δυνατόν;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Το κάνουν επίτηδες για να με καταστρέψουν; Α, και γυρίζω σπίτι, και είχε παραγγείλει ο άντρας μου πίτσα!!!! Δεν πάει άλλο! Από αύριο τα κεφάλια μέσα... Πρέπει ν' αρχίσω διατροφή, γιατί κι εγώ νιώθω άσχημα με τον εαυτό μου... Ουφ, μου έχει σπάσει τα νεύρα το λάπτοπ, όλη την ώρα κολλάει...

Γειά σας! Απ' το σχολείο γράφω! Κορίτσια, δεν είπα να βάλω μαξιλάρι στο μωρό. Εννοούσα κάτι κάτω από το στρώμα ή κάτω από το κατωσέντονο, έτσι ώστε να ανυψώνεται το κεφαλάκι του. Εννοείται ότι πήρε η πεθερά και είπε να βάζουμε μαξιλάρι, αλλά να σας πω την αλήθεια, προβληματίστηκα λίγο. Θα πάρω και τον παιδίατρο αύριο να τον ρωτήσω. Αλλά κι εγώ, απ' όσο ήξερα, δεν χρειάζεται. Λένα, για πού σκέφτεστε; Γερμανία;

Α, Χρυσάνθη, λες να ανασηκώσεις το στρώμα ε; Χμ, καλή ιδέα, και στο νοσοκομείο έτσι είχαν κάνει. Αγγελική, ναι, ο Αντρίκος είχε λίγο πυρετούλι, λόγω εμβολίου μάλλον, αλλά έπεσε!

Μπα όχι, μαξιλάρι δεν σκόπευα να βάλω. Κάτι κάτω από το σεντόνι, να μην μπορεί να μπερδευτεί και να γίνει επικίνδυνο. Θα ρωτήσω και τον παιδίατρο.

Καλέεεεεεεεεε!!!!!!!!!!! Πού χαθήκατε όλες;;;;;;;; Δανάη τελείωσε η νουτέλα και δεν έχεις τι να γράψεις; :) Γράφω τα χτεσινά μου: Πρωινό: Ένα τσάι γλυκάνισο και ένα τοστ με τυρί. Δεκατιανό: Δύο κομμάτια χαλβά. Μεσημεριανό: Ένα πιάτο φασολάκια με πατάτες κοκκινιστά στο φούρνο + γιαούρτι. Απογευματινό: Λίγες φρυγανιές. Δύο κομματάκια ελιόψωμο (είχε πάρα πολλές ελιές, οι οποίες ήταν τρομερά αλμυρές. Μπουκιά και ελιά ήταν... Αφήστε που στην Κύπρο στα ελιόψωμα τις βάζουν ολόκληρες με τα κουκούτσια, και είχε γεμίσει η χούφτα μου κουκούτσια...). Βραδινό: Ένα τοστ με τυρί + ένα καρότο τριμμένο σαλάτα. Αυτό το απογευματινό να μην είχα... Αλλά μόλις πάω στο σχολείο, με πιάνει μια τρελή πείνα, και θέλω να τρώω συνέχεια...

Κορίτσια, να σας ρωτήσω, εσείς βάζετε κάτι σαν μαξιλαράκι κάτω απ' το κεφαλάκι των μωρών σας όταν κοιμούνται; Εγώ όταν τον έβαλα στην κούνια, του έβαλα μια διπλωμένη πετσέτα κάτω απ' το κατωσέντονο, αλλά φαίνεται δεν του άρεσε, και κυλούσε προς τα κάτω! Λέτε να είναι απαραίτητο;

Γειά σας! Ευτυχώς εμείς παρά τα εμβόλια κάναμε μια χαρά ύπνο! Ο μικρός ξύπνησε στις έντεκα το βράδι περίπου, έφαγε και ξανακοιμήθηκε σε κανένα μισαωράκι, και μετά ξανάφαγε στις έξι το πρωί. Εννοείται ότι ξανακοιμήθηκα και ξύπνησα στις εννιά που ήθελε πάλι φαΐ. Σκόπευα να ξανακοιμηθώ, αλλά τελικά δεν τα κατάφερα... Το πρωί έκανε λίγο πυρετούλι, 38.3 από το κωλαράκι, του έδωσα ντεπονάκι και του έπεσε. Καγκουράκι, μαζί σου, δεν παίρνουμε φάρμακα προληπτικά, και πόσο μάλλον δεν τα δίνουμε σε βρέφος. Ανθή, για τις αντιβιώσεις δεν το συζητάμε. Αλλά η νοσοκόμα στο νοσοκομείο μας είπε να δώσουμε ντεπόν αν κάνει πυρετό και να κάνουμε κομπρεσούλες προληπτικά, κι αυτός ο πανέξυπνος θυμόταν την αρχή και το τέλος της κάθε φράσης, δηλαδή "να δώσουμε ντεπόν προληπτικά". Τέλος πάντων... Καγκουράκι, το καθισματάκι για πλάκα βγαίνει απ' το αμάξι, το πρόβλημα είναι η βάση... Αλλά τι να κάνω; Δε γίνεται να παίρνουν όλοι το αμάξι τους κι εγώ όχι. Μετά θα γίνει μπέρδεμα με τα καύσιμα, γιατί δε θα ξέρω πόσο να δώσω στον καθένα, ούτε κι αυτοί πόσο να μου ζητήσουν. Και στο τέλος θα καταλήξουμε να μην τους πληρώσω και να πουν ότι είμαι τσιγγούνα κι ενώ ξέρω να οδηγώ, το έκανα επίτηδες για να μην πληρώσω. Περαστικά στην Αγγελικούλα σου! Χιχι, είδατε τι πρόγραμμα έχω; Γι' αυτό επιμένω: ΕΣΠΕΡΙΝΟ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΕΣΠΕΡΙΝΟ!!!

Γειά σας! Λένα, έτσι όπως τα λες είναι με τους φίλους του αδελφού μου. Πολλή χαζομάρα και ανευθυνότητα. Έφη, μέχρι έξι μηνών δεν μπορούν ν' αναπνεύσουν από το στόμα τα μωρά. Περαστικά στη μικρούλα σου! Ελπίζω να είναι καλύτερα τώρα. Αναστασία, καλά μηνογενέθλια!!! Βάσω, είπε ότι "του φάνηκε ζεστός" και ότι γκρίνιαζε πολύ... Πάντως, σήμερα το πρωί που μου φάνηκε ζεστός, του πήρα θερμοκρασία απ' το κωλαράκι και είχε 38.3. Έδωσα λίγο ντεπόν κι έπεσε. Γκρίνια πάντως δεν είχαμε και μια χαρά κοιμηθήκαμε όλοι μας το βράδι! Χρυσάνθη, χι χι, έχει το τελετουργικό του το ξύπνημα του Άκη ε; Σας φιλώ όλες!

Σου εύχομαι μια τέλεια και τελειόμηνη εγκυμοσύνη!

Άντε, κορίτσια, εγώ σας καληνυχτώ! Λέω να την πέσω νωρίς, γιατί το πρωί ξύπνησα από τις οκτώμιση που ξύπνησε ο μικρός, και μετά δεν ξανακοιμήθηκα, επειδή κάθισα να βγάλω γάλα και μετά είχαμε εμβόλια... Φιλιά!

Έλα μου ντε! Αφού η στολή δεν είναι ιδιαίτερα ακριβή, και ούτως ή άλλως, του αγόρασαν άλλο δώρο για τα Χριστούγεννα... Ίσως να φοβούνταν ότι θα έκανε κάτι επικίνδυνο με τη στολή, αλλά ας του εξηγούσαν τους λόγους που δεν ήθελαν να του την αγοράσουν. Δεν τα μπορώ αυτά να κοροϊδεύουν τα παιδιά... Και τώρα του είπαν ότι θα του φέρει ο αδελφός μου τα εργαλεία του με τα οποία σκαλίζει αγαλματάκια από χαρακτήρες κόμιξ... Φυσικά ο αδελφός μου τέτοιο πράγμα δεν έχει... Μπα Λένα, μάλλον επειδή ο αδελφός μου μένει στο εξωτερικό, είναι η εύκολη λύση, σου λέει "του λέμε τώρα ότι θα του φέρει αυτός το δώρο, και μέχρι να έρθει, θα το έχει ξεχάσει". Δεν τα μπορώ αυτάααααα................

Χρυσάνθη, έλα ντε, πιστεύω ότι επειδή του έδειξα πού είναι το ντεπόν και πώς να το δώσει, θεώρησε υποχρέωσή του να δώσει. Άσε που μας είπε η νοσοκόμα αν κάνει πυρετό να δώσουμε ντεπόν και να του κάνουμε κομπρεσούλες προληπτικά, κι αυτός θυμόταν το τέλος κάθε φράσης δηλαδή "να δώσουμε ντεπόν προληπτικά". Τι να πω... Άντρες, τουλάχιστον εσένα σε ρωτάει... Τώρα που είπες "στολή του σπάιντερμαν" θυμήθηκα ένα φίλο του αδελφού μου που έχει ένα γιό έξι χρονών. Ο μικρός τους ζήτησε για τα Χριστούγεννα στολή του σπάιντερμαν, και αυτοί του αγόρασαν κάτι άσχετο και του είπαν ότι τη στολή θα του τη ράψει ο αδελφός μου που είναι επιστήμονας, επειδή είναι ειδική στολή. Ο μικρός έπαιρνε τον αδελφό μου τηλέφωνο στην Αγγλία και του έλεγε να μην ξεχάσει να του ράψει τη στολή, έρχεται ο αδελφός μου Κύπρο για τα Χριστούγεννα, και κάθε τρεις και λίγο τον έπαιρνε ο μικρός και τον ρωτούσε αν του έχει έτοιμη τη στολή. Μια μέρα συναντήθηκαν και πήγαν σ' ένα εμπορικό κέντρο, και σε ένα μαγαζί που μπήκαν, υπήρχε η στολή! Τα μικρά (υπάρχει και μια αδελφή τεσσάρων χρονών) την είδαν και τους την έδειξαν (= "να τη, αγοράστε την"), και πάλι δεν του την αγόρασαν και του είπαν ότι ο αδελφός μου θα του φτιάξει καλύτερη. Αυτό συνεχίστηκε για λίγο καιρό και τελικά δεν ξέρω τι έγινε. Αλλά είναι δυνατόν να κοροϊδεύουν έτσι το παιδί; Και οι δύο γονείς μορφωμένη, η μάνα με διδακτορικό μάλιστα, λίγο μυαλό δεν έχουν να καθίσουν να συζητήσουν με ένα εξάχρονο και να του εξηγήσουν τους λόγους που δε θέλουν να του αγοράσουν τη στολή; Άσχετο, αλλά το θυμήθηκα τώρα και τσαντίστηκα.

Ναι, είναι!

Γειά σας κορίτσια! Σήμερα επιτέλους ξεπέρασα τους φόβους μου και βγήκα στον αυτοκινητόδρομο μετά από σχεδόν δυόμιση χρόνια! Επέμενε ο διευθυντής να τους παίρνω εγώ μια μέρα της βδομάδας, γιατί είμαστε πέντε που πηγαίνουμε μαζί, και αναλογεί μια μέρα της εβδομάδας στον καθένα. Εγώ δεν ήθελα να παίρνω το αμάξι μου, γιατί κάπως φοβόμουν τον αυτοκινητόδρομο μετά το ατύχημα που είχα, αλλά αφού μου είπαν ότι με εμπιστεύονται κι ότι σίγουρα θα τα καταφέρω, είπα να το προσπαθήσω. Σήμερα ήμασταν μόνο τρεις, και έτσι δε χρειάστηκε ούτε το καθισματάκι του Αντρίκου να βγάλω. Ευτυχώς το πήγα μια χαρά, και σε κάποια φάση ο βοηθός διευθυντής λέει "αφού εγώ δεν το καταλαβαίνω ότι οδηγεί η Άννα-Μαρία. Νομίζω ότι οδηγεί ένας φυσιολογικός άνθρωπος"!!! Φυσικά για πλάκα το είπε!!!!! Ανθή, σήμερα άκου πρόγραμμα στο σχολείο: πρώτη ώρα Νέα Ελληνικά στην έκτη τάξη (μείγμα β και γ λυκείου). Μπαίνω, ένας μαθητής κι αυτός κοιμόταν γιατί είναι άνεργος κι αυτός και η γυναίκα του εδώ και πολλούς μήνες, έχουν τέσσερα παιδιά, έτσι αυτός όλη μέρα έκοβε ξύλα για να τα πουλήσει για καυσόξυλα και να βγάλει κανένα φράγκο. Σε λίγο εμφανίζονται άλλοι δύο, ο ένας χωρίς τσάντα, ο άλλος με τσάντα αλλά χωρίς βιβλίο. Καταλαβαίνεις τι μάθημα έκανα. Δεύτερη ώρα: κενό. Ασχολήθηκα λίγο με τις απουσίες της τάξης μου και πήγα και στην πρόβα του θεάτρου. Τρίτη ώρα: κενό. Μασουλούσα και διάβαζα ένα βιβλίο. Τέταρτη ώρα: Αρχαιογνωσία (Ιλιάδα) στη Γ' τάξη (γ' γυμνασίου). Τέσσερις μαθητές, διαβάσαμε ανάγνωση τις περιλήψεις δύο ραψωδιών, και μετά τους άφησα να διαβάσουν για το διαγώνισμα που είχαν μετά. Πέμπτη ώρα (η τελευταία του εσπερινού): φύγαμε!!! Ζηλεύεις το πρόγραμμά μου; Και πού να δεις αύριο! Πρώτη, δεύτερη, τρίτη, τέταρτη ώρα: κενό! Πέμπτη ώρα: Νέα ελληνικά στην έκτη!!! Χριστίνα, ευτυχώς δεν ξανάβγαλε γουλιές, να μην τον γρουσουζέψω! Κατερίνα, ναι, καλά είναι. Δεν ξέρω γιατί δύο εμβόλια, έτσι τα κάνουν εδώ. Στεναχωρέθηκα το απόγευμα, γιατί παίρνω τον άντρα μου να τον ρωτήσω τι γίνεται, και μου λέει ότι του έδωσε και λίγο ντεπόν προληπτικά. Μα είναι δυνατόν, δίνει σε βρέφος φάρμακο "προληπτικά", χωρίς να έχει κάτι; Τώρα που ήρθα σπίτι, μου είπε και καλά ότι ήταν πολύ ανήσυχος... Αλλά στεναχωρέθηκα, δε θέλω να δίνουμε άσκοπα φάρμακα. Δεν ανησυχώ για το μπρούμυτα-ανάσκελα! Κάποια στιγμή θα το ξανακάνει! Δε θέλω να τον γυρίζω εγώ, τον αφήνω μόνο του. Άντε, ευτυχώς του πέρασε του Δημητράκη! Σίγουρα θα επανέλθει η όρεξή του, κι εγώ μετά τη γαστρεντερίτιδα με δυσκολία έτρωγα... Οι υπόλοιπες πού χαθήκατε;

Γειά σας! Γύρισα σπίτι κι έφαγα το τοστάκι μου και την καροτοσαλατούλα μου! Τον ρώτησα τώρα για το ντεπόν και λέει όοοοοοοοοχι, δεν του είπε η μάνα του, μόνος του το σκέφτηκε, γιατί λέει ήταν πολύ ανήσυχος ο μικρός, αλλά του έδωσε μόνο 2 μλ, και όχι τρία όπως θα έπρεπε σύμφωνα με τα κιλά του... Ουφ, δε θέλω να δίνουμε φάρμακα άσκοπα... Σήμερα είμαι χαρούμενη, γιατί επιτέλους ξεπέρασα τις φοβίες μου και βγήκα στον αυτοκινητόδρομο! Επέμενε πολύ ο διευθυντής να τους παίρνω εγώ τη μία μέρα της εβδομάδας, γιατί πηγαίνουμε πέντε άτομα μαζί, οπότε θα πέφτει μια μέρα στον καθένα, και δε θα υπάρχει και μπέρδεμα με τη βενζίνη, να πρέπει δηλαδή να τους δίνω λεφτά για τα καύσιμα. Σκόπευα να τους πάω αύριο, αλλά τελικά τους πήγα σήμερα που ήμασταν μόνο τρεις, και δε χρειάστηκε να βγάλουμε και το καθισματάκι του Αντρίκου. Ευτυχώς το πήγα πολύ καλά, και σε κάποια φάση λέει ο βοηθός διευθυντής στο διευθυντή "αφού τώρα εγώ δεν καταλαβαίνω ότι οδηγεί η Άννα-Μαρία. Νομίζω ότι οδηγεί ένας φυσιολογικός άνθρωπος". Για πλάκα βέβαια το είπε! Βανεσσάκι, πολύ γέλασα με το "τέρμα Θεού αρχή Αλλάχ"!!!!!!! Αναστασία, κουράγιο με τη μικρή. Μάλλον είναι και θέμα χαρακτήρα και σου βγήκε λίγο (πολύ) γκρινιάρα! Νάσια, άσε, οι γονείς μου να δεις πόσο παραξενεύουν! Λένα, μια χαρά με το θήλαστρο! Αφήνω το ένα στήθος και μαζεύει το βράδι, και το πρωί κάθομαι και βγάζω 150-200 μλ. Δε χρειάζονται περισσότερα συνήθως. Την κατακόμβη του αγίου Ιωάννη του Προδρόμου λες, πίσω απ' την Αγία Σοφία;