Θέλω να γίνω μαμά

Γειά σας κορίτσια! Εγώ δεν είμαι καλύτερα, ούτε και χειρότερα. Έχω ακόμα συνάχι, ο πονόλαιμος μου φαίνεται σιγά-σιγά περνάει, αλλά πρέπει να κάνει τον κύκλο του για να φύγει. Ανθή, δε θα φας και τα 150 γραμμάρια μόνη σου! Σκέψου πόσα μπισκότα θα βγουν! Ε, θα τα φας όλα μόνη σου; (μην πεις "ναι") Το κριθαράκι εγώ το φτιάχνω και στο φούρνο και στην κατσαρόλα. Απλά τον τελευταίο καιρό προτιμώ να φτιάχνω στο φούρνο όσα φαγητά γίνεται να γίνουν φούρνου, για να αποφεύγω τα σωταρίσματα. Π.χ. τις πατάτες γιαχνί τις βάζω στο φούρνο, το κριθαράκι, τα φασολάκια, τον αρακά, την ομελέτα και διάφορα άλλα. Όταν ήμουν έγκυος τη Μεγάλη Εβδομάδα έφαγα ένα μπιφτέκι τη Μεγάλη Τρίτη. Αυτό από κρέας, κατά τα άλλα νήστεψα, αλλά έτρωγα τυρί, γιατί αλλιώς θα λιμοκτονούσα. Αν θυμάστε, ήμουν στην αρχή της εγκυμοσύνης και πρωί και βράδι μόνο ψωμοτύρι μπορούσα να φάω, αλλιώς έκανα εμετό. Τι να έκανα, οι έγκυες συγχωρούνται! Τώρα που το σκέφτομαι, θα μπορούσα να είχα αποφύγει το μπιφτέκι, αλλά φοβόμουν για το σίδηρο, και καλά. Κατερίνα, αυτό ακριβώς το μωσαϊκό λέω. Είναι του Παρλιάρου η συνταγή. Το έχω φτιάξει πολλές φορές, αλλά έχεις δίκιο, για τα παιδιά ο χαλβάς είναι δυσκολάκι! Ο δίχρωμος χαλβάς δε φαίνεται άσχημος, αλλά δε μου κάθεται και πολύ ο χαλβάς με σοκολάτα. Για τη νηστεία που λες, έχεις απόλυτο δίκιο! Δεν είπα ότι δεν πρέπει να νηστεύουμε, αντίθετα, ότι η νηστεία είναι άσκηση η οποία δε συνδέεται ντε και καλά με τη Θεία Κοινωνία. Φυσικά δε θα φας μπριζόλα και να πας μετά να κοινωνήσεις, αλλά δε σημαίνει ότι κάθε φορά που θα κοινωνήσεις πρέπει να προηγείται μακροχρόνια νηστεία. Κι εμένα μου αρέσει να νηστεύω, και γενικά μου αρέσει να είμαι λιτή στο φαγητό μου, αλλά όπως θα έχετε διαπιστώσει, σπάνια το καταφέρνω! Τη Μεγάλη Εβδομάδα φέτος εννοείται ότι θα νηστέψω! Παλιότερα νήστευα και το λάδι, αλλά φέτος δεν έχω τέτοιες αντοχές... Εμείς σήμερα φασολάδα, ευτυχώς εγώ θυμήθηκα να βάλω τα φασόλια στο νερό απ' το βράδι! Τελικά δε φτιάχνω και πληγούρι, έχω πατάτες γιαχνί, από πότε;;; Από την Τρίτη νομίζω! Να σας πω, σκέφτομαι να καλέσω τους γονείς, το θείο-νονό μου και τη θεία μου το Πάσχα. Σύνολο εννιά άτομα θα είμαστε. Τι λέτε να φτιάξω;

Εύη, ίσως τελικά να μην έχουμε το ακριβότερο ρεύμα σε όλη την Ευρώπη! Ίσως να το έχετε εσείς! Κι εμείς είχαμε σόμπες στα υπνοδωμάτια και στο μπάνιο και ηλεκτρικό καλοριφέρ στο σαλόνι και συχνά το καλοριφέρ το είχαμε αναμμένο όλη τη μέρα σχεδόν και ολόκληρη τη νύχτα (για μερικές βδομάδες κοιμόμασταν εναλλάξ με τον Αντρίκο στο σαλόνι). Για να είμαι ειλικρινής, περίμενα να έρθει τουλάχιστον 500 ευρώ, έτσι ανέπνευσα με ανακούφιση μόλις είδα τα 392 ευρώ στο λογαριασμό του διμήνου!

Γειά σας! Έγραψα πριν και πάτησα κάτι λάθος και χάθηκε το ποστ μου... Καλύτερα δεν είμαι, αλλά ούτε και χειρότερα πιστεύω. Νάσια, πού χάθηκες βρε ψυχή; Αγγελική, όχι βρε, δε θα είναι σπιτικά τα γλυκά! Από ζαχαροπλαστείο θα είναι! Σιγά μην καθίσω να φτιάξω σπιτικά κεράσματα για όλους. Θα φτιάξω όμως τα γλυκά που θα έχουμε επιδόρπιο στο κέντρο και θα μου φτιάξουν και οι διάφορες θείες και φίλες μερικά. Λυδία, μην την κάνετε δικηγόρο βρε την εκπληξούλα! Κρίμα είναι! Εύη, τι χάλια καιρός! Καλά, εμάς δεν είχε τόση ζέστη, γύρω στους 25 βαθμούς, αλλά το σπίτι είναι δροσερό, έτσι κανονικά με ζιπουνάκι-φορμάκι τον είχα. Εμείς δώσαμε γύρω στα 750 ευρώ ρεύμα για τέσσερις μήνες και είναι πολύ καλά. Έχω ακούσει κάτι τρελά για 1500 και 1700 ευρώ... Δυστυχώς έχουμε το πιο ακριβό ρεύμα της Ευρώπης. Βάσω, γριπωμένη βγήκες απ' την κλινική;;; Απαπαπα!!! Είχες τους πόνους της καισαρικής, είχες τη φρίκη με το μωρό, και είχες και γρίππη;;;

Κατερίνα, άλλο μωσαϊκό λέμε τελικά. Εγώ αυτό που φτιάχνω είναι με χαλβά, όχι σιμιγδαλένιο, απ' τον άλλο αντί για μπισκότα. Έχει μέσα διάφορους ξηρούς καρπούς και λιωμένη κουβερτούρα, και ξύσμα πορτοκαλιού, αλλά μπορεί να βάλω και λεμονιού. Το κριθαράκι εγώ το έβαλα κατευθείαν στο φούρνο. Όλα τα υλικά ωμά, ζεστό νερό και ανακάτεμα στο ταψί για να μην κολλήσει. Πάρα πολλά φαγητά προτιμώ να τα φτιάχνω έτσι, για να αποφεύγω το σωτάρισμα. Για τη Θεία Κοινωνία που λέμε, δυστυχώς υπάρχει λανθασμένη αντίληψη από όλο το σώμα της Εκκλησίας. Στην πραγματικότητα, ο λόγος που γίνεται η Λειτουργία είναι για να κοινωνήσουν όλοι οι παριστάμενοι. Αυτό γινόταν τους πρώτους χριστιανικούς αιώνες. Σιγά σιγά, ο αριθμός των χριστιανών αυξανόταν, με αποτέλεσμα να μειώνονται το ήθος και ο ενθουσιασμός, έτσι ο εκκλησιασμός της Κυριακής έγινε μια απλή επίσκεψη στην εκκλησία, χωρίς να εκπληρώνεται ο πραγματικός σκοπός της Λειτουργίας που είναι η ένωση με τον Χριστό μέσα από τη Θεία Κοινωνία. Με το πέρασμα των αιώνων η Εκκλησία άρχισε να χαρακτηρίζεται από έντονο κληρικαλισμό, και η σύνδεση της Θείας Κοινωνίας με την εξομολόγηση δίνει περισσότερη εξουσία στον ιερέα. Δηλαδή, ενώ οι κληρικοί θεωρούνται άξιοι και κοινωνούν απαραιτήτως κάθε Κυριακή, οι λαϊκοί θεωρούνται ανάξιοι και πρέπει να πάρουν άδεια από ιερέα για να μπορέσουν να κοινωνήσουν. Έτσι, δημιουργείται μια μεσιτική σχέση, η οποία ισχυροποιεί τη θέση του κληρικού. Επίσης, η σύνδεση της Θείας Κοινωνίας με τη νηστεία, την κάνει να μοιάζει με βραβείο, δηλαδή νήστεψες, μπράβο, συγχαρητήρια, κερδίζεις δύο Θείες Κοινωνίες και μία δώρο! Ο άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος αν θυμάμαι καλά, ψέγει τους λαϊκούς που πηγαίνουν στην εκκλησία την Κυριακή και αποφεύγουν να κοινωνήσουν, θεωρώντας αδιανόητο να πηγαίνει κάποιος στη Λειτουργία απλά και μόνο για να την παρακολουθήσει. Αυτή είναι η θεολογία των πατέρων, αλλά οι περισσότεροι θα τα θεωρήσουν όλα αυτά νεωτερισμούς και επικίνδυνους μοντερνισμούς! Οι πατέρες ήταν πολύ πιο μοντέρνοι από τους σύγχρονους πιστούς και ιερείς...

Συνεχίζω: Χριστίνα, πολύ στεναχωρέθηκα για την αδελφή σου... Μακάρι να πάνε όλα καλά και να σωθεί το αγοράκι... Κράτα μας ενήμερες. Περαστικά για τη λοίμωξη. Μαρία, μας είπε ο αστυνομικός χτες ότι αυτήν την παρουσίαση για την οδική ασφάλεια την κάνουν από το νηπιαγωγείο, αλλά εννοείται όχι με τέτοια βιντεάκια! Ρε συ, αυτό το παγκάσιους εμένα δε μ' αρέσει. Σαν πλαστικό μου φαίνεται. Οι γονείς μου το τρώνε πολύ πάντως, γιατί δεν έχει κόκκαλα, κι έχουν και οι δύο ένα θέμα με τα ψαροκόκκαλα... Καλά, για τον Στέφανο δεν έχω λόγια! Κατερίνα, τον δίχρωμο χαλβά πώς τον κάνεις; Το μωσαϊκό με τον χαλβά και το πορτοκάλι το φτιάχνω κι εγώ με μεγάλη επιτυχία! Έχω μια συνταγή του Παρλιάρου! Αύριο λέμε φασολάδα και θα κάνω και πληγούρι για να μη φάω εγώ πολλά φασόλια, για να μην τρελαθεί στο αέριο ο μικρός!

Γειά σας! Εγώ πριν καμιά ώρα γύρισα απ' το σχολείο και με το που μπήκα σπίτι, βρίσκω τον άντρα μου στην κουζίνα και μου λέει ότι μόλις είχε ξυπνήσει ο μικρός κι ήθελε φαΐ. Οπότε, προτίμησα να τον ταΐσω και να μη βγάλω γάλα για αύριο. Αλλά είναι ένα μαρτύριο να τον θηλάζω με τη μάσκα και να τρέχουν οι μύξες... Είναι φάσεις που δεν αντέχω, γυρίζω το κεφάλι απ' την άλλη, βγάζω λίγο τη μάσκα και σκουπίζω τη μύτη μου όσο μπορώ, και μετά βάζω κατευθείαν αντισηπτικό στο χέρι μου. Φοβάμαι μην τον κολλήσω, αλλά τι να κάνω; Στο σχολείο ευτυχώς δεν κουράστηκα, αν και βαρέθηκα και κουράστηκα ψυχικά απ' το να μην κάνω τίποτα. Στην αρχή πήγαμε στο αλσύλλιο και άρχισαν όλοι να τσαπίζουν. Εγώ τους κοιτούσα (μαζί με το μισό σχολείο, εννοείται) και μετά έφυγα και πήγα πίσω στο σχολείο γιατί φυσούσε και φοβήθηκα μην χειροτερέψω. Μετά ήρθε ο τύπος να μας μιλήσει για το επάγγελμα του λογιστή και ήθελα να κόψω φλέβα. Σα να μην έφτανε που όσα έλεγε ήταν αφάνταστα βαρετά, σα να μην έφτανε που τα έλεγε όλα στον ίδιο τόνο φωνής, κάθε λίγο πετάγονταν ο διευθυντής και διάφοροι καθηγητές κι έκαναν απορίες ή έλεγαν μια χαζομάρα για να δείξουν ότι κάτι ξέρουν. Σε κάποια φάση ρωτά ένας μαθητής τι γίνεται αν χαθούν τα λογιστικά βιβλία μιας επιχείρησης και του λέει αυτός "θα πάμε να τον ρωτήσουμε πόσα πούλησε, πόσα αγόρασε και θα τα φτιάξουμε κάπως". Οπότε πετάγεται ένας μικρός μαθητής, δεκαοκτάχρονος και λέει "ααα, ώστε έτσι κλέβετε τον κόσμο"!!! Καλά, εννοείται λυθήκαμε όλοι στα γέλια! Χριστίνα, δίκιο έχεις γι' αυτό που λες για την αναστάσιμη λειτουργία. Με εκνευρίζουν πάρα πολύ αυτοί που φεύγουν σαν κυνηγημένοι, με πρώτο τον άντρα μου. Πρόπερσι το Πάσχα ήμασταν στη Θεσσαλονίκη. Οκ, εκείνη τη μέρα είχαμε φτάσει Θεσσαλονίκη από Πάτρα και ήμασταν φοβερά κουρασμένοι. Αλλά με το που είπαν το "Χριστός Ανέστη", ήθελε να φύγουμε! Του έλεγα "κάτσε ρε παιδάκι μου τουλάχιστον να μπει μέσα ο ιερέας", όχι, εκεί αυτός, ήθελε να φύγουμε, να πάει να φάει μαγειρίτσα. Και ο πατέρας του το ίδιο. Ενώ η εκκλησία είναι πολύ κοντά στο σπίτι τους και πάνε με τα πόδια, αυτός πηγαίνει με το μηχανάκι, για να φτάσει μετά πιο γρήγορα στη μαγειρίτσα! Έλεος πια!!! Εμείς στην οικογένειά μου μένουμε μέχρι το τέλος, αλλά τα τελευταία χρόνια αναγκάζομαι να φεύγω κι εγώ, λόγω του άντρα μου και για διάφορους άλλους λόγους (είτε ήμουν πολύ κουρασμένη, είτε από ταξίδι, είτε έγκυος). Κλείνω και ξανάρχομαι.

Καλημέρα! Εγώ ακόμα άρρωστη εννοείται, παιδεύομαι με τις μάσκες και τα αντισηπτικά... Αφήστε, φοράω τη μάσκα και τον θηλάζω κι αρχίζουν να τρέχουν οι μύξες μου, χάλια... Βάνια μου, μακάρι να πάνε όλα καλά, να πέσει ο παλιοδείκτης και να μη χρειαστεί να κάνεις τίποτε άλλο! Κάνε προσευχή στο Θεό και παίρνε δύναμη απ' τον Σταύρο σου και θα τα καταφέρεις! Εμείς σε σκεφτόμαστε πάντα! Ανθή, αυτό θα πει σεντόναρος! Πω πω, τι έπαθες κι εσύ με τα πόδια σου... Έλα βρε που ντρέπεσαι, έγκυος είσαι, έχεις το ακαταλόγιστο! Στο κάτω-κάτω, η μισή ντροπή δική τους κι η άλλη μισή πάλι δική τους. Δε βλέπεις κάτι χοντρές, εκατόν πενήντα κιλά που κυκλοφορούν με κάτι μίνι; Εμείς ευτυχώς βαφτιστήρια δεν έχουμε. Πάντως στην Κύπρο το έθιμο με τη λαμπάδα δεν υπάρχει. Απλά ο νονός θα κάνει το δώρο του τα Χριστούγεννα, το Πάσχα και στα γενέθλια του παιδιού ούτως ή άλλως. Για τη νηστεία και τη Θεία Κοινωνία που ρωτάς, εγώ όταν ήμουν έγκυος φυσικά δε νήστεψα καθόλου, ούτε για μια μέρα. Όταν κοινώνησα, εξομολογήθηκα και ο πνευματικός μου, μου είπε να φάω κανονικά το Σάββατο το μεσημέρι και να νηστέψω το βράδι μόνο και να πάω να κοινωνήσω. Εγώ δεν έφαγα κρέας, βέβαια το μεσημέρι, άλλωστε δεν τρώω και κάθε μέρα κρέας για να μην το αντέξω, και νήστεψα το βράδι του Σαββάτου. Όσο για την εξομολόγηση, στην πραγματικότητα δεν συνδέεται με τη Θεία Κοινωνία, όπως συνηθίζουμε να πιστεύουμε, αλλά είναι ένα ανεξάρτητο μυστήριο που αφορά στη μετάνοια. Η εξομολόγηση πρέπει να προηγείται της Θείας Κοινωνίας μόνο όταν υπάρχουν πάρα πολύ σοβαρά αμαρτήματα. Δυστυχώς, όμως, ο περισσότερος κόσμος και φυσικά και ΟΛΟΙ οι ιερείς, υποστηρίζουν ότι πρέπει κάποιος να εξομολογείται πριν τη Θεία Κοινωνία, κι έτσι οι πιο πολλοί κοινωνούν μία-δύο φορές το χρόνο (όχι ότι βγάζω τον εαυτό μου έξω). Αυτά τα διάβαζα πρόσφατα σε μια πάρα πολύ ενδιαφέρουσα μελέτη του Αλεξάντερ Σμέμαν, ενός μεγάλου Ρώσου λειτουργιολόγου της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που έζησε στο Παρίσι και τη Νέα Υόρκη. Τέλος πάντων, τα γράφω αυτά γιατί μου είχαν κάνει κι εμένα εντύπωση, μια που έθιξες το θέμα. Όλα αυτά, βέβαια, δεν αφορούν την Κάλη που είναι μια αμαρτωλή. Κατερίνα, άχου μωρέ, γέννησε η γάτα! Να σας ζήσουν, να τα χαίρεστε, να τα δείτε όπως ποθείτε! Άσε, ήταν πολύ φρικτή η χτεσινή παρουσίαση. Σήμερα πάλι δεν έχουμε μαθήματα, θα πάμε να καθαρίσουμε ένα αλσύλλιο που δεντροφυτεύσαμε πρόπερσι και μετά θα μας μιλήσει ένας τύπος για το επάγγελμα του λογιστή, μια που το σχολείο είναι οικονομικής κατεύθυνσης. Ο τύπος αυτός είχε έρθει και πρόπερσι και κόψαμε όλοι φλέβα. Ήταν αφόρητα βαρετός. Μετά από αυτό, όλοι οι μαθητές, ακόμα κι αυτοί που ήθελαν να ασχοληθούν με λογιστικά, είπαν ότι δε θέλουν να έχουν σχέση με τη λογιστική! Σήμερα εμείς κάνουμε καθάρισμα του ψυγείου: έχουμε πατάτες γιαχνί φούρνου, μακαρονάδα, παντζάρια και θα φτιάξω κι έναν τραχανά, να φάω κι εγώ κάτι ζεστό. Εννοείται ότι θα φτιάξουμε τα φρένα! Θα πάρει ο άντρας μου το αμάξι στο μηχανικό το απόγευμα, κι εμένα θα με πάει ο μπαμπάς μου στο σημείο συνάντησης και μετά θα έρθει να με μαζέψει ο ξάδελφός μου. Ειδικά μετά από αυτά τα βιντεάκια, δεν το ρισκάρω με τίποτα!

Γειά σας! Εγώ ακόμα αρρωστούλα και ταλαιπωρούμαι με τη μάσκα. Πρέπει πάση θυσία να μην αρρωστήσει ο Αντρίκος. Αγγελική, τις παίρνουμε σε αρτοποιείο και τις ψήνουν εκεί. Γιωταμαρία, ωραία ιδέα ο παγωτατζής. Εμείς θα έχουμε κεραστικά, ένα σε στρώσεις μπισκότο-σοκολάτα-λευκή κρέμα κι ένα με μαλακή ζύμη και γέμιση βατόμουρο. Αναστασία, εμάς έχει πολλή ζέστη, αλλά έχει και πολλή σκόνη στην ατμόσφαιρα.

Ρε κορίτσια, η Βάνια δεν μπήκε να μας πει τι έγινε με τις εξετάσεις. Ελπίζω να είναι όλα καλά...

Ναι, την Παρασκευή κλείνουμε. Η Μεγάλη Βδομάδα δε νομίζω ότι προσφέρεται για δουλειές. Πρωί-βράδι εκκλησία, γενικά έχει πολλή κούραση. Έχω και τη βάφτιση... Αλλά πάλι, πρέπει να γίνουν. Ευτυχώς κουρτίνες δεν έχω, μόνο στα υπνοδωμάτια, τα μαξιλάρια του καναπέ σκέφτομαι να τα πάω καθαριστήριο, σιγά μην κάτσω να τα πλύνω στο χέρι. Τζάμια και μπαλκόνια είναι αρμοδιότητα του άντρα μου, αλλά πρέπει επιτέλους να τα κάνει. Η μάσκα είναι όντως μια φρίκη. Κι εγώ είναι η τρίτη φορά που φοράω. Είναι απαίσια, θολώνουν τα γυαλιά μου, με πιάνει χειρότερο μπούκωμα, χάλιααα. Όταν έπαθα τη γαστρεντερίτιδα στο νοσοκομείο,όποτε φορούσα μάσκα νόμιζα ότι θα πέθαινα. Φλαούνες φτιάχνουμε κάθε χρόνο με τη μάνα μου. Εγώ δεν τις τρώω καθόλου, δε μου αρέσουν. Μπορεί ένα μικρό κομματάκι έτσι για το καλό. Φέτος λέει να μη φτιάξουμε γιατί δεν μπορεί και κουράζεται, αλλά Πάσχα χωρίς παρασκευή φλαούνων, δε γίνεται!

Αγγελική, αλλεργίες δεν έχω. Δε νομίζω να είναι ίωση, μάλλον κρύωμα είναι. Ελπίζω να το περάσω ελαφριά... Πάντως, έχω αρκετό συνάχι και χειροτερεύει αρκετά με τη μάσκα. Ευτυχώς όλο το απόγευμα έλειπα στο σχολείο. Κι εγώ θέλω να κάνω δουλειές, αλλά τώρα δε μπορώ με τίποτα.

Τι κάνετε κοριτσάκια! Γιωταμαρία, ο δικός μου δεν είναι καθόλου συνεργάσιμος. Μπορεί να μείνει στο χαλί του, αλλά θέλει σημασία. Έτσι, πρέπει να του τραγουδάω συνέχεια όταν κάνω κάποια δουλειά, και πάλι, σε κάποια φάση θ' αρχίσει η γκρίνια... Για να γίνουν δουλειές πρέπει ο ένας να ασχολείται με τον Αντρέα κι ο άλλος να κάνει τις δουλειές. Δώρα η ποσότητα της φρουτόκρεμας μου φαίνεται υπερβολική! Εγώ πάντως δεν μπορώ να φάω ένα μήλο, μια μπανάνα, ένα αχλάδι κι ένα πορτοκάλι, έστω και σε μορφή κρέμας! Βάσω, είδες, ερημιές το ποστ...

Γειά σας! Πριν κανένα εικοσάλεπτο γύρισα απ' το σχολείο, κι έφαγα ψωμάκι με μελάκι και τυράκι! Αφήστε ρε κορίτσια, σας είπα ότι θα πηγαίναμε με το αμάξι μου σήμερα, αλλά θα οδηγούσε άλλος. Το παίρνει λοιπόν ο συνάδελφος, κι όταν φτάνουμε, μου λέει ότι τα φρένα δεν πιάνουν και πολύ καλά. Σκέφτομαι "χαζομάρες, μια χαρά ήταν τα φρένα, όλη μέρα το οδηγούσα το αμάξι". Επιστρέφουμε πίσω Λάρνακα, και το παίρνω για να πάω σπίτι. Μιλάμε, το φρένο ήταν σαν ξεβιδωμένο. Το πατούσα τέρμα και μόλις που σταματούσε το αμάξι. Στον αυτοκινητόδρομο πρέπει να έγινε η ζημιά. Εν τω μεταξύ, σήμερα στο σχολείο κάναμε δύο περιόδους μάθημα, και μετά ήρθαν δύο αστυνομικοί και μας έκαναν μια διάλεξη για την οδική ασφάλεια. Την ίδια διάλεξη την είχα παρακολουθήσει πριν δύο χρόνια, πάλι στο σχολείο. Μιλάμε για πολύ τρομακτική διάλεξη, με κάτι βιντεάκια πολύ φρικιαστικά. Εγώ από κάποια φάση και μετά, όποτε έδειχνε βιντεάκι, έβγαζα τα γυαλιά και δεν έβλεπα τίποτα. Π.χ. σε ένα βιντεάκι έγινε ένα ατύχημα, το παιδάκι στο πίσω κάθισμα δεμένο, οι γονείς μπροστά νεκροί και το μωρό να φωνάζει "μαμά, μπαμπά, ξυπνήστε". Ανοίγει την πίσω πόρτα ο αστυνομικός και του λέει το παιδάκι "πότε θα ξυπνήσουν η μαμά κι ο μπαμπάς;". Κι αυτό ήταν από τα λιγότερο τραγικά. Οπότε, όταν είδα ότι δεν έπιαναν τα φρένα, πήγαινα σαν κότα... Αύριο το πρωί θα το πάει ο άντρας μου στον μηχανικό. Κατερίνα, άντε βρε, δεν είχες σκεφτεί ποτέ το κριθαράκι με λαχανικά; Εμείς ως φοιτητές όλο τέτοια τρώγαμε, είτε κριθαράκι είτε ρύζι με λαχανικά, με κάποιο αλλαντικό, με λουκάνικα... Αφού και τώρα όποτε ρωτήσω τον άντρα μου τι φαγητό να φτιάξω, μου λέει "δεν κάνεις κανένα πιλάφι;". Για πείτε καμιά ιδέα για το αυριανό φαγητό, νηστίσιμο έτσι; Τη λαμπάδα θα την κάνουμε με λευκό τούλι και τα διακοσμητικά είναι ασημένια. Μόνο η κορδέλα είναι τυρκουάζ για να σπάζει λίγο. Οι φάροι που είχε ήταν τεραστίων διαστάσεων, αλλά έχω δει τέτοιους σε λαμπάδες. Δε μου άρεσε, όμως, μ' αρέσουν τα φινετσάτα και ντελικάτα πραγματάκια. Η βαλιτσούλα είναι για να μπουν τα πράγματα μέσα. Είτε βαλιτσούλα είτε μπαούλο, το ίδιο είναι, αν και, τα μπαούλα που είδα ήταν μικροσκοπικά, κι αποκλείεται να χωρούσαν μέσα όλα τα πράγματα. Καλά, πολύ γέλασα με το "αυτή με το σπιτάκι"!!!! Μας πήρανε χαμπάρι και τα μικρά παιδιά!!! Καγκουράκι, baby yoga, θα τρελαθώ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Κι ο Αντρίκος κάνει γιόγκα, αλλά από μόνος του! Χριστίνα, κι εγώ πιστεύω ότι τα περισσότερα είναι πεταμένα λεφτά, κι ο νονός, δηλαδή ο αδελφός μου, το ίδιο πιστεύει. Η βάφτιση έχει γίνει πλέον τρόπος επίδειξης... Ανθή, σε περιμένουμε εσένα και το κατεβατό σου!

Επίσης, εμείς τα κουπέπια τα μαγειρεύουμε με ντομάτα και λεμόνι. Ακούγεται αηδιαστικό, αλλά δεν είναι! Εγώ τρελαίνομαι, αλλά έχω κανένα χρόνο να φάω... Ουφ, αγχώθηκα μήπως κόλλησα τον μικρό. Στις έξι το πρωί ξύπνησε και ήθελε φαΐ, σηκώθηκα να τον θηλάσω, με ενοχλούσε λίγο ο λαιμός, αλλά ήπια νερό και μαλάκωσε, και νόμισα ότι διψούσα. Τον τάισα, δεν τον φίλησα, όμως, γιατί μετά ξανάρχισε ο λαιμός και λέω "λες;". Άμα είχε κολλήσει θα είχε ήδη μυξούλες ε; Δε σας είπα, τη λαμπάδα την αγόρασαν οι δικοί μου κατευθείαν απ' το κηροπωλείο (τον πατέρα του Μιχάλη Βιολάρη του τραγουδιστή- "τα ριάλια ριάλια τζιαι πούντα", γιού νόου) και έκανε 12 ευρώ. Τα μπιχλιμπίδια μας κόστισαν κανένα εφτάρι ευρώ μαζί με την κορδέλα, βάλτε και το τούλι, το πολύ να μας κοστίσει 25-28 ευρώ. Και στα μαγαζιά, που δεν τους κοστίζει τόσο γιατί τα παίρνουν όλα σε τιμή χονδρικής, την πουλάνε στολισμένη 90-100 ευρώ και λίγα λέω... Να σας πω και πώς σκέφτηκα να τη φτιάξουμε να μου πείτε γνώμες: το τούλι όχι μέχρι κάτω και σε στρώσεις για να είναι λίγο φουσκωτό. Θα έχει τυρκουάζ κορδέλα με φιόγκο στη μέση και πάνω στο τούλι, καρφιτσωμένα ασημένια καραβάκια και αστερίες με στρασάκια. Πώς σας φαίνεται; Πάω να πλύνω κανένα ρούχο στο χέρι, αν προλάβω...

Γειά σας! Τι ερημιές το ποστάκι μας... Πού οι παλιές καλές μέρες που γεμίζαμε σελίδες ολόκληρες μέσα σε μισή ώρα... Που λέτε, εγώ συναχώθηκα, κλαψ... Έλεγα ότι τη σκαπουλάρισα αυτό το χειμώνα, αλλά μπααα... Τώρα όποτε πιάνω τον μικρό είμαι με μάσκα, δεν την αντέχω καθόλου. Πριν πήγαμε με τη μάνα μου για κάτι ψώνια της βάφτισης. Τελειώνουμε σιγά σιγά. Πω πω ρε κορίτσια, πήραν οι γονείς μου τη λαμπάδα κατευθείαν από το κηροπωλείο 12 ευρώ, πήραμε κάτι μπιχλιμπίδια να βάλουμε πάνω κανένα εφτάρι ευρώ, θα πάρουμε και το τούλι, υπολογίστε θα μας κάτσει η λαμπάδα γύρω στα 25 ευρώ, ενώ αν την παίρναμε έτοιμη θα δίναμε και 90 και 100 ευρώ... Τι βγάζουν τα άτομα... Τέλος πάντων, σας φιλώ όλες κι ελπίζω να είστε όλοι καλά.

Γειά σας! Τα κατάφερα και την άρπαξα... Έτσι που έλεγα ότι τη γλίτωσα κι αυτό το χειμώνα... Ήρθε και με βρήκε τώρα την άνοιξη... Έχω λίγο πονόλαιμο, λίγο συνάχι, λίγα πράγματα, αλλά νιώθω κατάπτωση. Τώρα όποτε πάω κοντά στον μικρό είμαι με τη μάσκα και αντισηπτικό στα χέρια... Δεν έχω χειρότερο (από τη μάσκα, το αντισηπτικό δε με πειράζει! ). Πριν πήγαμε με τη μάνα μου και πήρα βαλιτσούλα για τη βάφτιση. Μια άσπρη βαλιτσούλα, πολύ μεγαλύτερη από μπαούλο, 15 ευρώ. Πήγαμε και πήρα και κάτι μπιχλιμπίδια για τη λαμπάδα, Μαρία από το μαγαζί που μου είπες τα πήρα! Ευτυχώς που μου το θύμισες! Καρολινάκι, καλά κάνεις και τρως βρε. Κι εγώ όταν είμαι χάλια, θέλω φαΐ! Ανθή, κι εμένα μου έλειψε το κατεβατό σου... Κατερίνα, το ρεύμα μας είναι το ακριβότερο της Ευρώπης. Εμείς δεν καίμε πολύ, αλλά τώρα είχαμε τις σόμπες και το καλοριφέρ συνέχεια με τα κρύα... Τι να κάναμε; Στο κριθαράκι βάζω ό,τι λαχανικό υπάρχει. Τις προάλλες που έφτιαξα έβαλα φρέσκο και ξερό κρεμμύδι, καρότο, αρακά, φασολάκια, ντοματίνια, μαϊντανό και άνηθο και το έβαλα στο φούρνο. Έγινε σούπερ! Το καλοκαίρι μπορεί να βάλω και μελιτζάνες, κολοκυθάκια, πιπεριές, ό,τι υπάρχει! Κι εγώ πιο πολύ τον κιμά τρώω παρά το κρέας. Ουφ, είναι χάλια το σπίτι και δεν μπορώ να κάνω δουλειές... Σήμερα οδηγώ εγώ, αλλά θα τους πω να το πάει κάποιος άλλος. Ζαλίζομαι...

Άμα δεν τη θέλει, μην την πιέσεις. Ούτε κι εγώ πήρα ποτέ μου πιπίλα, πιπιλούσα το δάχτυλο!

Τουίτι, κι ο δικός μου την πιπίλα ούτε να την φτύσει. Κάπου στον τρίτο μήνα περίπου, τον είδα ότι βασανιζόταν πολύ, κι έβαζε συνέχεια το χέρι στο στόμα και ήθελε συνέχεια κάτι να πιπιλά. Οπότε λέω στον άντρα μου "δεν του δίνουμε την πιπίλα να δούμε τι θα κάνει;". Και την πήρε. Τον βοήθησε πάρα μα πάρα πολύ στον ύπνο. Κι εμένα με το ρέψιμο έχει ένα θέμα. Κάποιες φορές ρεύεται, κάποιες όχι. Όπως του κάτσει. Αλλά ρίχνει κάτι ρεψίματα ξεγυρισμένα...

Δε σας είπα! Ήρθε ο λογαριασμός του Ηλεκτρικού! Εδώ στην Κύπρο είναι το γεγονός του μήνα ο λογαριασμός του Ηλεκτρικού! Αφού κάθε μέρα με την ψυχή στο στόμα άνοιγα το γραμματοκιβώτιο. Ευτυχώς ήρθε μόνο 392 ευρώ!!! Μόνο... Ναι, γιατί έχω ακούσει κάτι τρελά για 1500 ευρώ και νόμιζα θα πάθω εγκεφαλικό μόλις ανοίξω τον φάκελο... Πάλι καλά να λέμε...

Κι εμένα κάνει κάτι τέτοια τρελά. Τόσο συχνά δε θηλάζει. Τρώει, γκρινιάζει, του ξαναδίνω στήθος, τρώει πάλι, μετά το αφήνει και κοιτάει γύρω γύρω με το χέρι στο στόμα, μετά πάλι ορμάει στο στήθος, μετά πάλι κοιτάει γύρω γύρω, μετά γκρινιάζει... Νομίζω ότι από κάποια φάση και μετά χορταίνει και θέλει κάτι να πιπιλίσει, αλλά το στήθος βγάζει γάλα και εκνευρίζεται. Του δίνω πιπίλα και την παίρνει. Με ανησυχεί λίγο μήπως αντικαθιστά το στήθος με την πιπίλα, αλλά το στήθος το παίρνει και το αφήνει συνέχεια, ενώ την πιπίλα την κρατάει. Και συνήθως όταν πεινάει, ούτε πιπίλα δέχεται, ούτε τίποτα, θέλει βυζί και μόνο βυζί! Το χέρι στο στόμα το βάζει από δυόμιση μηνών. Είναι φάση που περνούν τα μωρά, δε σημαίνει ντε και καλά ότι πεινάει. Πάντως κι ο δικός μου έχει μειώσει πολύ το χρόνο θηλασμού. Πού εκείνοι οι μαραθώνιοι θηλασμοί των πρώτων εβδομάδων...

Καγκουράκι, μια χαρά μου φαίνεται ότι τα πάει η Αγγελικούλα στον παιδικό! Η μαθήτρια όντως είναι πολύ μπερδεμένη, αφού ο διευθυντής του σχολείου λέει ότι είναι η προσωποποίηση του μυστηρίου. Πέρσι την έφεραν οι γονείς της με το ζόρι στο εσπερινό και την εγκλώβισαν, γιατί η κοπέλα θέλει να σπουδάσει γλώσσες και το εσπερινό είναι αποκλειστικά οικονομικής κατεύθυνσης. Ελπίζω να βρει το δρόμο της, γιατί είναι αρκετά καλλιεργημένη και ταλαντούχα κοπέλα. Ωμή ζύμη κι εμένα μ' αρέσει να τρώω, χι χι! Μαρία, δασκάλα είναι η νονά νομίζω, αλλά παίζει να μην είναι δασκάλα και να είναι ψυχολόγος. Νομίζω δεν ήταν αποκλειστικά εκεί, πήγαινε σε διάφορα σχολεία. Ο δικός μου τρώει κριθαράκι χωρίς κρέας, αλλά βάζω μέσα διάφορα λαχανικά και του αρέσουν πολύ. Βραστά λαχανικά ούτε να τα δει, ενώ εγώ τρελαίνομαι!

Σας ευχαριστώ όλες για τις απαντήσεις! Δεν ήξερα ότι μέχρι τον έκτο μήνα απαγορεύεται το αντηλιακό. Θα ρωτήσω και τον παιδίατρο βέβαια.

Κι εγώ πρέπει να κάνω πολλές δουλειές, αλλά τις αναβάλλω. Δεν μπορώ να είμαι συνέχεια ένα πτώμα και να νομίζω ότι θα λιποθυμήσω από στιγμή σε στιγμή. Στο κάτω κάτω, οι δουλειές πάντα θα υπάρχουν, ενώ τα μωρά μας θα μεγαλώσουν σε χρόνο ρεκόρ. Πότε θα είναι ξανά ο Αντρέας τεσσάρων μηνών; Αφήστε που έχω και το σχολείο και δεν μπορώ να τρέχω σαν τρελή όλη μέρα να κάνω δουλειές και να φεύγω για το σχολείο έχοντας φτάσει σε σημείο εξάντλησης... Να σας ρωτήσω: τα χαλάκια που έχετε τα μωρά σας, που είναι σαν παιχνίδια, τα πλένετε; Ή πώς τα καθαρίζετε γενικώς;

Χρυσάνθη, το "δεν το βγάζουμε στον ήλιο" είναι σχετικό. Στην Κύπρο έχει όλη μέρα ήλιο και ζέστη. Δε γίνεται να κλειστούμε στο σπίτι. Όταν καλοκαιριάσει κι άλλο δε θα τον βγάζω τις επικίνδυνες ώρες, αλλά να αποφύγουμε τον ήλιο τελείως, δύσκολο... Αγγελική, λες ο Κορρές να μην είναι τόσο αθώος τελικά... Ουφ... Αμάν πια... Δίκιο έχεις, και τι είναι αθώο;

Μαρία, δούλευες στον άγιο Σπυρίδωνα; Νομίζω εκεί δούλευε και η νονά της κολλητής που σας είπα ότι είναι έγκυος. Τι μικρή που είναι η Κύπρος... Εγώ προσπαθώ να μη μαγειρεύω συχνά κρέας. Μία-δύο φορές την εβδομάδα. Ο άντρας μου είναι του κρέατος, αλλά επειδή του αρέσουν τα φαγητά μου, δεν τον πειράζει που δε μαγειρεύω συχνά. Τώρα αρχίσαμε υποτίθεται νηστεία, μόνο το κρέας και Μεγάλη Εβδομάδα εννοείται όλα (ακούς Κάλη; ). Το κοριτσάκι με το μαύρο και το μωβ όντως είναι στον κόσμο του. Είναι μικρή, 17 χρονών και ο πατέρας της είναι ο τύπος που διάβαζε τον Οιδίποδα και έλεγε αισχρολογίες! Το σπίτι τους έχει πάρα πολλά προβλήματα όλων των φύσεων και αυτή είναι στον κόσμο της, μάλλον για να ξεφεύγει από το προβληματικό περιβάλλον της οικογένειάς της. Έχω μπει στην ψυχολογία της και της φέρομαι με σεβασμό, ενώ οι άλλοι καθηγητές της "μπαίνουν", πιο πολύ πέρσι δηλαδή, φέτος ηρέμησαν κι αυτοί και αυτή. Αλλά εμένα με συμπαθεί και με εμπιστεύεται. Φέτος άρχισε να κάνει και παρέα με τις συμμαθήτριές της, ενώ πέρσι ήταν τελείως απομονωμένη. Τα ντολμαδάκια που λες, εννοείς κουπέπια ε; Εγώ τρελαίνομαι, αλλά δεν έχω φτιάξει ποτέ, γιατί δεν τα τρώει ο άντρας μου, και είναι κρίμα τόσος κόπος μόνο για μένα. Φτιάχνω, όμως, λαχανοντολμάδες αβγολέμονο που τρελαινόμαστε και οι δύο!