Θέλω να γίνω μαμά

Γειά σας κοριτσάκια! Είχαμε τα μύρα του μωρού σήμερα και δεν μπόρεσα όλη μέρα να σας γράψω. Ήρθαν μόνο γονείς, οι δικοί του άντρα μου, ο αδελφός μου και η κουμπάρα που μας πάντρεψε που ήθελε να βοηθήσει. Οι δύο τελευταίοι κάθισαν μέχρι πριν από λίγο. Τώρα είμαι κομμάτια και θα πάω να την πέσω. Ο κουνιάδος τελικά δεν είναι απλά χαζός, πρέπει να έχει κάποιο πρόβλημα. Π.χ. χτες βράδι ξέχασε το κινητό του στ' αμάξι μας και νόμιζε ότι το έχασε, και σήμερα καθόταν και έκλαιγε γι' αυτόν τον λόγο, συμπεριφορά καθόλου φυσιολογική για έναν εικοσιεφτάχρονο. Μετά τον έπρηζε η μάνα του ότι είναι απρόσεκτος, κι αυτός της έλεγε ότι όλο του φωνάζει, και πήγαινε και αγκάλιαζε τη γιαγιά του και κουλουριαζόταν δίπλα της (1.50 η γιαγιά, 1.90 αυτός). Τελικά είπε η μάνα του στη μάνα μου ότι θέλει να τον πάει σε ψυχολόγο και προσπαθεί να του το φέρει σιγά-σιγά για να μην αντιδράσει. Επίσης, πρέπει να έχει κάποια μαθησιακή δυσκολία, ίσως σύνδρομο ελλειμματικής προσοχής, Μαρία αυτά εσύ τα ξέρεις. Τέλος πάντων, δε σχολιάζω τίποτα επειδή νυστάζω, θα σας ξαναγράψω αύριο!

Εγώ όπως η Μαρίνα, μόνο μία φορά στην αρχή της εγκυμοσύνης. Όπως σου είπαν και τα κορίτσια, πολλή προσοχή σε σαλάτες και φρούτα, πάρα πολύ καλό πλύσιμο, πολύ καλό ψήσιμο στα κρέατα και όχι επαφή με ζωάκια. Κι εγώ είχα άγχος, για να καταλάβεις, σε κάποια φάση πάρκαρα το αμάξι δίπλα από το σπίτι της μάνας μου σε ένα σημείο που είχε κάτι ψηλά χόρτα, κι όπως βγήκα από το αυτοκίνητο, τα χόρτα χάιδεψαν τις γάμπες μου και μετά πέθανα απ' το άγχος, γιατί φοβόμουν ότι τα χόρτα ήταν κατουρημένα από γάτες και είχα κολλήσει τοξόπλασμα! Ούτε κι εγώ είχα καθόλου αντισώματα, κι όλα μια χαρά πήγαν!

Δεν είναι καθόλου απαραίτητο να έχεις συμπτώματα. Εμένα το στήθος στην πρώτη εγκυμοσύνη που παλλινδρόμησε είχε γίνει τούμπανο, και στη δεύτερη και τυχερή δεν είχε πρηστεί ποτέ, σε καμία φάση της εγκυμοσύνης. Υπάρχουν γυναίκες που δεν έχουν το παραμικρό σύμπτωμα από την αρχή μέχρι το τέλος. Άλλωστε, εσύ είσαι στην αρχή της εγκυμοσύνης και είναι λίγο νωρίς για συμπτώματα.

Ας σχολιάσω και τα δικά σας. Ανθή, ζήτα βοήθεια για τις δουλειές. Δε θα γίνεις εσύ χίλια κομμάτια, έχεις και μια φραουλίτσα να σκεφτείς! Εγώ σήμερα τους έβαλα έκθεση, μου έγραψαν κάτι τέρατα και τα διόρθωσα ήδη στο κενό μου! Καγκουράκι, ωραία ιδέα αυτή με τη μους σοκολάτα! Η πεθερά τα δώρα δεν τα έφερε για μένα. Για μένα έφερε άλλα καλά: μια λουλουδάτη νυχτικιά λάρτζ που κάνει για παρθεναγωγείο, καλσόν και κολάν, διχτυωτές κάλτσες (σετ με τη νυχτικιά!!! ), κι ό,τι άλλο έβρισκε μπροστά της για μένα και για τον άντρα μου: ένα σετ τασάκι-αναπτήρας τουριστικά από τη Ρόδο (πήγε Ρόδο πριν από μία δεκαετία και το πλαστικό της συσκευασίας έχει κιτρινίσει), μπατονέτες, και διάφορα άλλα σκατολοΐδια. Γενικά, τα δώρα της είναι τελείως αψυχολόγητα (π.χ. νυχτικιά του 18ου αιώνα και διχτυωτές κάλτσες για καμπαρέ) και επιπλέον, δεν έχει καταλάβει ότι το δώρο είναι κάτι το ξεχωριστό και όχι ό,τι βρίσκεις μπροστά σου που το είχες στο σπίτι σου για χρόνια ή που το έχεις αγοράσει από το σούπερ μάρκετ, το πετάς στο δέμα. Να χαίρεσαι τη μαμά σου! (Να ευχηθώ και για τον πεθερό Καρολινάκι, ο μικρός δεν ήταν και πολύ ήρεμος σήμερα, πολλή γκρίνια... Μπορεί να είναι η εφιαλτική επίδραση της πεθεράς και του κουνιάδου! Μαρία, άντε, μακάρι να είναι δόντια και όχι αρρώστια πάλι, γιατί πολύ ταλαιπωρήθηκε ο Στεφανάκος σου. Εγώ φωτογραφίες από τη βάφτιση δεν έχω ακόμα, έχει βγάλει ο ξάδελφός μου και θα μας δώσει. Ο φωτογράφος μάλλον θα αργήσει λίγο. Αυτή τη φέτα με το μέλι την έχω δει σε πολλά περιοδικά και βιβλία, αλλά δεν την έχω φτιάξει ποτέ. Κατερίνα, να χαίρεσαι τον Γιωργάκη σου! Ρε συ, τι να πω στον άντρα μου, η γυναίκα δεν καταλαβαίνει τίποτα. Παλιά μου έστελνε ολόκληρα κιβώτια με ρούχα, απίστευτης κακογουστιάς, το οποία πήγαιναν στράφι, γιατί δε φορούσα απολύτως τίποτα. Σε κάποια φάση έβαλα τον άντρα μου να της πει ότι δεν έχουμε χώρο (στη Θεσσαλονίκη μέναμε τότε) και να μη στέλνει πολλά ρούχα και του λέει "ε, τι, τρία δωμάτια δεν έχει το σπίτι; Τι μου λες ότι δεν έχετε χώρο;". Της εξηγεί ότι μπορεί να έχουμε τρία δωμάτια, αλλά δύο ντουλάπες, οι οποίες είναι τίγκα, γιατί εκεί είχαμε και τις πετσέτες και τα σεντόνια, και τα μπουφάν και όλα, κι αυτή επέμενε. Δε συνεννοούνται. Είναι μοναδικοί στο να μην ακούνε ποτέ αυτό που τους λες. Οι γεμιστές σαρδέλες ωραίες ακούγονται, αλλά κάπως μου κάνει ο συνδυασμός σαρδέλας-τριμμένης φέτας. Εγώ φέτος τις φράουλες δεν τις θέλω καθόλου. Πήραμε ένα κεσεδάκι και οι μισές χάλασαν. Μόνο στη φρουτοσαλάτα που φτιάχνει η μάνα μου τις τρώω. Χριστίνα, χαχα, κοπανάει την κεφάλα του ο Δημητράκης; Κι ο δικός μου κάνει κάτι πολύ τρελά. Χαίρομαι που φεύγει το αιμάτωμα! Ελπίζω να πάνε όλα καλά! Σας ευχαριστώ όλες για τις ευχές σας για τον Αντρίκο!

Γειά σας κοριτσάκια! Εγώ εδώ, υπομένω με τη σιχαμένη την πεθερά και τον γκαγκαούγκα τον κουνιάδο. Ρε κορίτσια, δεν υπάρχει πιο γκαγκά άνθρωπος. Είναι στην κοσμάρα του. Δεν υπάρχει αυτό το άτομο. Το πρωί σηκώνομαι, ταΐζω τον μικρό, τρώω πρωινό, βγάζω γάλα, και ετοιμάζομαι να πάω τράπεζα να καταθέσω τα λεφτά που μας δώσανε χτες δώρα για τη βάφτιση, επειδή ήταν και αρκετά και δεν ήθελα να τα αφήσω στο σπίτι. Οπότε μου λέει ο άντρας μου να πάω να πάρω τον αδελφό του από το κέντρο της πόλης, που είχε πάει για καφέ και βαριόταν. Αφού γκρίνιαξα αρκετά, του είπα ότι, άντε τέλος πάντων, θα πάω, αλλά μετά την τράπεζα. Όχι αυτός, να πάω πριν την τράπεζα, γιατί είναι κρίμα το παιδί και βαριέται. Του είπα δεν υπάρχει περίπτωση να τον κουβαλάω αυτόν μαζί μου στην τράπεζα. Εν τω μεταξύ, είχε ξεχάσει το κινητό του στο σπίτι μας, και ο μόνος τρόπος επικοινωνίας ήταν το facebook, αφού στην καφετέρια είχε ίντερνετ και αυτός πήγε με το λάπτοπ. Μπαίνει να του πει ότι θα τον πάρω, και είχε βγει από το facebook! Για πόση ώρα αγνοούνταν, και εκεί που ετοιμαζόταν ο άντρας μου να πάει να τον ψάξει στους δρόμους, μας παίρνουν από το σπίτι και μας λένε ότι επέστρεψε. Σήμερα παραλίγο να πάθω εγκεφαλικό. Έρχεται σπίτι μας και κάθεται στο τραπέζι της τραπεζαρίας στο λάπτοπ (όπως θα έχετε καταλάβει, έχει κόλλημα με το ίντερνετ). Εγώ τάιζα τον μικρό, οπότε όπως έφευγα για το σχολείο, κοιτάω και τι να δω!!!!! Είχε σηκώσει το τραπεζομάντηλο, είχε βάλει το λάπτοπ κατευθείαν πάνω στο ξύλο και τι είχε κάνει ο πανήβλακας, ο ηλίθιος, το ούφο;;;;;;;;; Είχε βάλει δύο πιρούνια, με τα δόντια προς τα κάτω, να του στηρίζουν το λάπτοπ!!!!!!!!!!!!!! Στο τραπέζι-αντίκα της γιαγιάς μου!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Έχω άδικο που θυμώνω και φωνάζω;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;;; Τώρα το σκέφτομαι και μου ανεβαίνει το αίμα στο κεφάλι. Στο σημείο συνάντησης με πήγε ο αδελφός μου, για να αφήσω το αμάξι στον άντρα μου, μήπως και χρειαστούν τίποτα, ενώ ήξερα ότι δε θα το χρησιμοποιήσει και ότι άδικα ταλαιπωρώ τον αδελφό μου. Τελικά εννοείται δεν το χρησιμοποίησαν, κι έρχομαι στο σπίτι και τον βρίσκω πάλι στην τραπεζαρία μου, στο λάπτοπ (χωρίς τα πιρούνια). Χαιρετώ, δε μου απαντά. Αφήνω τα κλειδιά με θόρυβο να πέσουν στο τραπεζάκι, ούτε που γύρισε. Τώρα έφυγαν και δεν καληνύχτισε καν. Φυσικά δε μας έφερε ούτε ένα δώρο, ούτε καν κάτι συμβολικό, ένα ζιπουνάκι, ένα φορμάκι, με τη δικαιολογία ότι είναι άνεργος και εξαρτάται οικονομικά από τη γιαγιά και τους γονείς του. Κάθε μέρα όμως πάει δυο-τρεις φορές για καφέ και μέχρι τώρα έχει αγοράσει ένα σωρό ρούχα. Ουφ, δεν μπορώ, αφήστε που έχει κολλήσει γκαγκαουνίαση και τον άντρα μου και έχει νερουλιάσει ο εγκέφαλός του και δεν συνεννοούμαστε. Α, μάλλον θα κερδίσω το στοίχημα. Ο κουνιάδος έκανε μέχρι τώρα μία φορά μπάνιο, και η γιαγιά και η πεθερά ούτε μία!!!!!!! Σόρι που γράφω κάπως μπερδεμένα, αλλά είμαι εκνευρισμένη και πρέπει κάπου να τα πω.

Κι εμένα όποτε του κατέβει ρεύεται. Αλλά είναι κάτι μέρες που βγάζει γουλιές και είναι πολύ αγχωτικό...

Άσχημο πράγμα οι γουλιές. Κι εγώ φρικάρω είναι η αλήθεια...

Όχι, από Λάρισα ήταν η κοπέλα.

Χρυσάνθη, κι εγώ δεν ήθελα να κλάψει, αλλά οκ, και να κλάψει λίγο στη βάφτιση δε θα πάθει και τίποτα. Το θέμα είναι να μην αφήνεις το παιδί επί μονίμου βάσεως να κλαίει, για να "μην κακομάθει". Ευτυχώς δεν έκλαψε ο μικρός και δεν υπήρξε πρόβλημα! Με τη μικρή γιατί αγχώθηκες; Ο δικός μου από τότε που έγινε τριών μηνών είναι σταθερός στα κιλά. Γύρω στα έξι μονίμως. Είναι υπερκινητικός, οπότε ό,τι τρώει το καίει. Τώρα που έκλεισε πέντε μηνών θα αρχίσουμε στερεές, οπότε θα αρχίσει να βάζει. Για τη φίλη σας που λες, κι εμένα μου είπαν όταν γέννησα για μια φίλη μας, κοπέλα ενός πολύ καλού μας φίλου, η οποία είχε πεθάνει και δε μου το λέγανε για να μην πάθω τίποτα εγώ ή το μωρό. Και μου το είπε ο άντρας μου μια μέρα μετά που γέννησα. Καλά, πάρα πολύ γέλασα με τα πιρανχάκια!

Κορίτσια μου, γειά σας! Τέλεια η βάφτισή μας σήμερα! Περάσαμε πάρα πολύ ωραία. Δυστυχώς στην αρχή είχαμε πολύ μεγάλη καθυστέρηση, γιατί είχε άλλες δύο βαφτίσεις πριν από μας, και στην πρώτη είχε έρθει ο μητροπολίτης, οπότε καταλαβαίνετε, πήγε πάρα πολλή ώρα, με αποτέλεσμα να μετατεθούν όλες σαράντα λεπτά πιο μετά. Το μυστήριο ήταν πολύ ωραίο, ο μικρός δεν έκλαψε σχεδόν καθόλου! Την ώρα που τον έγδυσαν τα κατούρησε όλα , όταν τον βούτηξαν στην κολυμβήθρα του άρεσε πολύ και δεν έβγαλε άχνα, και κλαψούρισε ελάχιστα μόλις τον έβγαλε ο παπάς έξω και τον έδωσε στον αδελφό μου!!! Μετά κλαψούρισε ελάχιστα όταν τον έντυναν. Αφού μετά τους έλεγα ότι είναι ο ιδανικός βαφτιζόμενος! Μετά στο κέντρο ήταν επίσης πολύ ωραία, τα φαγητά υπέροχα, τα γλυκά που φτιάξαμε εμείς και οι διάφορες άλλες επίσης τέλεια. Ήμασταν τρία μεγάλα τραπέζια, κι έτσι είχαμε τη δυνατότητα να περιφερόμαστε και να μιλάμε με όλους. Ο μικρός και στο κέντρο ήταν πάρα πολύ ήσυχος, όλο γελούσε ή απλά καθόταν πάρα πολύ φρόνιμος. Προς το τέλος πείνασε κι έτσι άλλαξα ρούχα και τον τάισα, κι εν τω μεταξύ, έφυγαν και οι περισσότεροι καλεσμένοι, οπότε δεν ξαναφόρεσα το φόρεμα. Περάσαμε πολύ ωραία, και στο τέλος μου λέει ο άντρας μου "μήπως να τον ξαναβαφτίσουμε;" :P

Α, δε σας είπα, τους άρεσαν πολύ και τα καραβάκια που είχαμε σκορπίσει στα τραπέζια! Πολλά παιδάκια τα έπαιρναν και παίζανε. Μας έδωσε και μια φίλη μου ράνερ τυρκουάζ και τα βάλανε στα τραπέζια και ήταν πολύ όμορφα. Ένα ζευγάρι που ήθελε ο άντρας μου να τους κάνουμε νονούς τους θυμάστε; Δεν ήρθαν καν...

Κορίτσια μου, γειά σας! Τέλεια η βάφτισή μας σήμερα! Περάσαμε πάρα πολύ ωραία. Δυστυχώς στην αρχή είχαμε πολύ μεγάλη καθυστέρηση, γιατί είχε άλλες δύο βαφτίσεις πριν από μας, και στην πρώτη είχε έρθει ο μητροπολίτης, οπότε καταλαβαίνετε, πήγε πάρα πολλή ώρα, με αποτέλεσμα να μετατεθούν όλες σαράντα λεπτά πιο μετά. Το μυστήριο ήταν πολύ ωραίο, ο μικρός δεν έκλαψε σχεδόν καθόλου! Την ώρα που τον έγδυσαν τα κατούρησε όλα , όταν τον βούτηξαν στην κολυμβήθρα του άρεσε πολύ και δεν έβγαλε άχνα, και κλαψούρισε ελάχιστα μόλις τον έβγαλε ο παπάς έξω και τον έδωσε στον αδελφό μου!!! Μετά κλαψούρισε ελάχιστα όταν τον έντυναν. Αφού μετά τους έλεγα ότι είναι ο ιδανικός βαφτιζόμενος! Μετά στο κέντρο ήταν επίσης πολύ ωραία, τα φαγητά υπέροχα, τα γλυκά που φτιάξαμε εμείς και οι διάφορες άλλες επίσης τέλεια. Ήμασταν τρία μεγάλα τραπέζια, κι έτσι είχαμε τη δυνατότητα να περιφερόμαστε και να μιλάμε με όλους. Ο μικρός και στο κέντρο ήταν πάρα πολύ ήσυχος, όλο γελούσε ή απλά καθόταν πάρα πολύ φρόνιμος. Προς το τέλος πείνασε κι έτσι άλλαξα ρούχα και τον τάισα, κι εν τω μεταξύ, έφυγαν και οι περισσότεροι καλεσμένοι, οπότε δεν ξαναφόρεσα το φόρεμα. Περάσαμε πολύ ωραία, και στο τέλος μου λέει ο άντρας μου "μήπως να τον ξαναβαφτίσουμε;" :P

Κοριτσάρες, ευχαριστώ για τις ευχές! Χτες ήρθε το πεθερικό, δηλαδή πεθερά, γιαγιά και κουνιάδος. Το θέατρο του παραλόγου ο κουνιάδος. Ο άνθρωπος έχει πέσει από άλλο πλανήτη, δεν υπάρχει, δεν επικοινωνεί, δεν είναι συνδεδεμένος με την πραγματικότητα, είναι ό,τι να 'ναι. Η πεθερά και η γιαγιά οκ, δεν έκαναν καμιά χοντράδα ακόμα. Φυσικά, κουβάλησε η πεθερά μια ολόκληρη βαλίτσα με "δώρα", από τα οποία τα περισσότερα είναι παλιά πράγματα που τα είχε στις ντουλάπες της και μυρίζουν ναφθαλίνη, πυτζάμες για μένα (το 138843679375092374ο ζευγάρι), σώβρακα για τον άντρα μου (η 3490;875409760;76409φορά που του φέρνει σώβρακα) και........κρατηθείτε!!!!!!!!!!!!!!!! Κοσμήματα για τον μικρό. Κορίτσια, του έφερε δακτυλίδι!!!!!!!! ΔΑΚΤΥΛΙΔΙ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Δα-κτυ-λί-δι!!!!!!!!!!! Κι επειδή έχει γαλάζια πέτρα θεώρησε ότι είναι αγορίστικο. Θα πέσω απ' το μπαλκόνι!!!!!

Μαρίνα, τι ήθελες να πω; Ότι δε θέλω να κάνω το παιδί μου χορεύτρια εξωτικών χορών; Της είπα ότι είναι πολύ ωραία και ευχαριστώ. Τα πονάκια είναι φυσιολογικά. Εγώ όλο τον τελευταίο μήνα ένιωθα όπως όταν περιμένω περίοδο.

Κορίτσια, δε θα πιστέψετε τι δώρο έφερε η πεθερά στον Αντρέα: ένα δαχτυλίδι κι ένα κόσμημα για μενταγιόν. ΕΙΝΑΙ ΚΟΡΙΤΣΙΣΤΙΚΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Μάλλον τα θεώρησε αγορίστικα επειδή έχουν τυρκουάζ πέτρα. Του έφερε ΚΟΡΙΤΣΙΣΤΙΚΑ δώρα!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Θα πέσω απ' το μπαλκόνι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

Πού είστε ρε κορίτσια; Εγώ πήγα και πήρα τις μπομπονιέρες. Όπως το περίμενα, χτες της έφερε το μαγαζί τα καραβάκια, αλλά δε μου το έλεγε για να μην αγχωθώ. Κάθισε η κακομοίρα και τις έφτιαξε όλες χτες. Είναι πολύ ωραίες! Μετά θα φέρει ο άντρας μου εδώ τους δικούς του, ουφ, δεν μπορώ να τους έχω μες στα πόδια μου... Μαρίνα, εγώ πιπίλες πήρα της bibi. Πήρε πολύ λίγο στην αρχή και μετά έγινε τριών μηνών να δεχτεί πιπίλα. Έχω και μία της avent που μας την έκαναν δώρο με διάφορα άλλα πράγματα στο μαιευτήριο. Εμείς σήμερα έχουμε παστίτσιο από χτες. Σας φιλώ!

Εμένα στην 11η εβδομάδα υπήρχε μια υποψία κοιλιάς! Όπως λέει και η Σαμάνθα, το πρώτο τρίμηνο δεν είχα καμία αλλαγή στο σώμα μου, και μετά που κάπως φούσκωσα και πάλι δε φαινόταν. Κάποια στιγμή στον πέμπτο μήνα είχα πάει να αγοράσω ψάρια και λέω στην ψαροπώλισσα να βάλει για δύο άτομα και με κοιτάει και μου λέει "χμ... δε θα βάλω πολύ μεγάλα ψάρια, γιατί απ' ό,τι βλέπω, λίγο τρως εσύ". Και φορούσα και στενή μπλούζα και νόμιζα ότι κάνει μπαμ η κοιλιά μου! Στο τρίτο τρίμηνο φάνηκε για τα καλά.

Α, δε σας είπα! Με πήρε τηλέφωνο η μαθήτρια με τις μπομπονιέρες και μου είπε ότι είναι τόσο τέλειες που όταν τις δω θα τσιρίζω απ' τη χαρά μου! Και η μάνα της, της είπε ότι είναι πολύ πιο ωραίες από αυτές που έκανε για τη βάφτιση του δικού της παιδιού! Θα πάω αύριο να τις πάρω. Μίλησα και με τον άνθρωπο του κέντρου και υπάρχει χώρος για να θηλάσω τον μικρό! Οπότε, μια χαρά! Άντε, όλο γράφω και θα λέει ο Δημήτρης της Κατερίνας ότι αυτή με το σπιτάκι το παράχεσε.

Σχολιάζω: Ανθή, κι ο δικός μου έτσι, πρέπει να πω κάτι εκατό φορές για να το κάνει. Τις περισσότερες φορές, αφού του το έχω πει εκατό φορές, όοοταν αποφασίσει να κάνει τη δουλειά, έρχεται και μου λέει "τι θες να κάνω είπαμε;". Το θέμα είναι ότι εγώ δουλεύω ενώ αυτός όχι, οπότε οφείλει να κάνει τις περισσότερες δουλειές. Αλλά και πάλι, με κάποιο περίεργο τρόπο, εγώ κάνω περισσότερα. Καγκουράκι, με γειά τα ρουχαλάκια σε σένα και στην Αγγελικούλα, και με το καλό να τα φορέσει ο μικράκος σας! Στη μάνα μου θα μείνει το πεθερικό! Κατερίνα, κι εγώ όπως εσένα, ούτε που διανοήθηκα να χάσω κιλά στην εγκυμοσύνη. Ούτε πρόσεχα ιδιαίτερα, απλά προσπαθούσα να κάνω υγιεινή διατροφή. Ευτυχώς δεν έβαλα πολλά και τα έχασα αμέσως χωρίς προσπάθεια. Αυτές τις μέρες τρώω συνέχεια, και μετά πονάει η κοιλιά μου. Σήμερα έκανα δύο ταψιά παστίτσιο (δεν τα έφαγα και τα δύο! ). Το ένα το έψησα σπίτι και το άλλο το πήγα στη μάνα μου να το ψήσει αύριο να το φάνε για να μη μαγειρεύει, μια που έχει και τους μουσαφίρηδες, χμ... Όλο κρέατα αυτή τη βδομάδα... Την επόμενη λέω να μη μαγειρέψω κρέας ούτε μία φορά. Δε μου αρέσει πολύ το κρέας και το μπούχτισα. Μαρίνα, που λες, η καισαρική είναι εγχείρηση και μάλιστα δύσκολη εγχείρηση. Σου σκίζουν και την κοιλιά και τη μήτρα. Εγώ την πρώτη μέρα είχα καθετήρα, είχα ένα σωληνάκι μέσα στη μήτρα για να βγαίνει το αίμα, είχα ορό και κάτι άλλα ψιλά. Για να βγάλουν τον ορό πρέπει να αεριστείς, κι αυτό, όσο εύκολο κι αν ακούγεται, δεν είναι καθόλου. Για μερικές βδομάδες μετά την καισαρική, πονούσα πολύ στην τομή, είχα τρομερούς κολικούς, και δεν μπορούσα να κάνω ούτε δουλειές ούτε τίποτα. Για να μην πω για το ψυχολογικό, που δεν κατάλαβα τίποτα, μου φέρανε το παιδί και δεν καταλάβαινα τι είναι αυτό το πράμα που μου δίνουν. Οι περισσότερες γυναίκες φοβούνται το φυσικό τοκετό και νομίζουν ότι θα ξεμπερδέψουν εύκολα με μια καισαρική, ενώ στην πραγματικότητα η καισαρική είναι πολύ πιο επώδυνη από τη φυσική γέννα και η ανάρρωση κρατά αρκετό καιρό. Εμένα δύο φορές μου έκανε κολπική εξέταση και δεν μπορώ να πω ότι πόνεσα ιδιαίτερα. Αν δεν υπάρχει πολύ σοβαρός λόγος, μην προχωρήσεις σε καισαρική. Χριστίνα, όπως λένε και οι "φίλοι" μας οι Άγγλοι "no news, good news"! Μακάρι να πάνε όλα καλά με τα μωράκια. Δεν ξέρω να σου πω γι' αυτά που ρωτάς, κάποια άλλη κοπέλα θα σε διαφωτίσει. Μαρία, τα δόντια θα φταίνε. Εμάς νομίζω ακόμα αργεί για δόντια, δεν τα βλέπω πρησμένα τα ούλα του. Καρολινάκι, φιλιά!!!!!

Άντε, ας κάνω κουράγιο κι ας ανέβω το δύσκολο δρόμο της ξαναγραφής... :P Που λέεετεεεε..... Ήρθε το πεθερικό, κι ευτυχώς μέχρι τώρα όλα καλά. Δε μου έσπασαν τα νεύρα, δεν είπαν χοντράδες. Φυσικά, έκαναν τα δικά τους, αλλά οκ. Σε κάποια φάση είχα πεταχτεί εγώ στην αισθητικό που είναι κοντά στο σπίτι της μάνας μου, και άφησα τον Αντρέα εκεί. Κάποια στιγμή μάλλον τους μύρισαν κακά και λέει η πεθερά "α, για να δω αν έκανε" και χραπ! χώνει το χέρι της μες στην πάνα!!!! Ο άντρας μου της λέει "τι κάνεις εκεί, θα λερωθείς" και του λέει αυτή "άντε καλέ που θα λερωθώ με τα κακά του μωρού"! Αυτά μου τα είπε η μάνα μου, αλλά δε μου έκανε εντύπωση. Μου είχε κάνει εντύπωση όταν την είδα πρώτη φορά να το κάνει στη μεγαλύτερη εγγονή της, σε μια φάση που είχε κάνει πολλά κακά μάλιστα, και πήγε μετά και της λέει "σκατούλα, έκανες πολλά κακά και μου γέμισες το χέρι μου σκατό". Ο κουνιάδος σε κάποια φάση με ρωτάει αν έτρωγα πολλές σοκολάτες και μερέντες στην εγκυμοσύνη. Του λέω όχι πολύ, και γιατί ρωτάει και μου απαντά "κάνουν καλό στο παιδί, δεν το ήξερες;". Του λέω "ποιος το λέει αυτό" και μου απαντά "η γυναίκα μου" (χώρισε το καλοκαίρι αν θυμάστε). Του λέω "μάλλον το έλεγε επειδή ήθελε να τρώει πολλές σοκολάτες" και μου κάνει "όοοχι, το έλεγε κι ο γιατρός. ΔΕΝ ΤΟ ΗΞΕΡΕΣ;;;;;". Προφανώς όταν πήγαιναν για υπέρηχο της έλεγε ο γιατρός να φάει καμιά σοκολάτα για να είναι κινητικός ο μικρός και το έδεσε κόμπο αυτός ότι κάνει η σοκολάτα καλό στο μωρό! Εν τω μεταξύ, έφερε η μάνα του κάτι παιδικές φωτογραφίες του άντρα μου... Δεν μπορείτε να φανταστείτε... Είναι ΙΔΙΟΣ ο Αντρέας. ΙΔΙΟΣ όμως... Τελικά, μου έμεινε ο κόπος... Τέλος πάντων, τσαντίστηκα και με τα νύχια, γιατί πήγα να αγοράσω το μανόν χτες και μου λέει η αισθητικός να πάω εκεί να μου τα βάψουν χωρίς χρέωση για να είναι πιο ωραία. Πηγαίνω σήμερα και μου τα κάνουν χάλια, επειδή βιαζόμουν και βάζανε τη μία στρώση πάνω στην άλλη. Όταν ήρθα σπίτι τα ξέβαψα και δε νομίζω να τα ξαναβάψω. Έχει πολύ έντονη μυρωδιά το μανόν και κρατάω όλη μέρα τον μικρό, βάζει και τα χέρια μου στο στόμα του καμιά φορά, δεν είναι ανάγκη να τον επιβαρύνω και μ' αυτό. Θα βάψω μόνο των ποδιών μια που είναι ανοιχτό μπροστά το παπούτσι. Ποστάρω και επιστρέφω με σχολιασμό.

Τα νεύρα μουυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυυ. Έγραφα μισή ώρα και κάτι πάτησα εγώ και τα έσβησα όλαααααααααααααααααααααααααααααααααααα.

Ο δικός μου από τότε που έγινε τριών μηνών κυμαίνεται γύρω στα έξι κιλά. Δεν παίρνει, ούτε και χάνει. Με αποκλειστικό θηλασμό πάντα. Ο γιατρός μου είπε ότι φταίει που είναι υπερκινητικός, και ούτε κουβέντα για συμπλήρωμα. Εσύ πώς την βλέπεις τη μικρή; Κοιμάται αρκετά; Γκρινιάζει πολύ; Έχει ενέργεια;

Κορίτσια σας διάβαζα, αλλά δε σχολιάζω, γιατί προσέχω τον μικρό να σφουγγαρίσει ο άντρας μου τα υπνοδωμάτια. Όλη μέρα δουλειές σήμερα... Πολλή κούραση, κι ακόμα έεεχω.... Ήδη μου έχουν σπάσει τα νεύρα, γιατί πήρε η μάνα του και είπε ότι ο αδελφός του θέλει να μείνει εδώ για να μπαίνει στο ίντερνετ= να κάθεται όλη τη μέρα και όλη τη νύχτα στον υπολογιστή και να μπαστακωθεί μες στο σαλόνι μου και να καπνίζει όλη τη μέρα και όλη τη νύχτα, στο μπαλκόνι μεν, αλλά να μυρίζει σαν τασάκι. Ευτυχώς ο άντρας μου είπε όχι, και του είπα κι εγώ να μη δεχτεί με κανένα τρόπο γιατί θα τσακωθούμε και θα παρεξηγηθούμε και είναι κρίμα. Μόνο στη Μαρίνα απαντάω: επειδή έκανα καισαρική, όχι δεν αξίζει τον κόπο. Στο φυσικό τοκετό πονάς όσο γεννάς. Στην καισαρική πονάς για δύο-τρεις βδομάδες, είσαι σαν άρρωστη και σαν ανάπηρη και δεν αξίζει τον κόπο για κάτι τόσο ασήμαντο. Σας κλείνω κοριτσάκια, ελπίζω να ξαναμπώ το βράδι, αν δεν είναι εδώ μπάστακας ο Νεάντερταλ κουνιάδος.

Καρολινάκι, από αύριο έχει να γίνει εδώ, της μπίχλας το ανάγνωσμα... Καλά, πολύ γέλασα με τα στρουμφάκια!

Ουφ, σιδέρωσα ενάμιση πλυντήριο. Τα υπόλοιπα αύριο, λίγα έμειναν ευτυχώς. Καγκουράκι, μια χαρά η Αγγελικούλα στον παιδικό! Όλια, κι εσύ δουλίτσες ε; Όχι, δεν είναι κακία το μπάνιο, είναι η πραγματικότητα!