Θέλω να γίνω μαμά

Γκρίζα είναι τελικά τα μάτια της Γεωργίας!!

Λέει θα τον πάει αύριο το πρωί, για να δούμε...

Γεια σας κοριτσάκια! Ουφ, εγώ πάλι νυστάζω. Ξύπνησε η μικρή έξι και είκοσι, αλλά απ' τις έξι παρά την άκουγα που γκρίνιαζε. Μετά ξανακοιμήθηκε γύρω στις οκτώμιση, έπεσα κι εγώ, αλλά δεν μπόρεσα να ξανακοιμηθώ... Οι άντρες πήγαν εκκλησία, μια που είναι γιορτή σήμερα, ο Αντρέας έμεινε στους γονείς μου, αλλά τον έφερε ο άντρας μου εδώ για να φάει. Όλη την υπόλοιπη μέρα, με τη Γεωργία κολλημένες, και στα ελάχιστα διαλείμματα, ψευτοδουλειές. Ευτυχώς θα έρθει η γυναίκα αύριο, να μπει μια τάξη εδώ μέσα, γιατί εγώ δεν προλαβαίνω να κάνω τίποτα. Ουφ, δεν το πιστεύω... Επιτέλους έπεισα τον άντρα μου να πάρει τον Αντρέα για μπάνιο, και χάλασε ο καιρός... Συννέφιασε, φυσάει και μπουμπουνίζει... Αμάν πια, και είπαμε στο μωρό ότι θα πάνε, και είναι ενθουσιασμένος. Τα νεύρα μουυυυ... Αφήστε που ο άντρας μου βρήκε χίλιες δικαιολογίες, "και πού ξέρεις πώς θα είναι ο καιρός μετά;" και "θα ξεμεσιαστώ, δεν μπορώ μόνος μου, ας έρθει κι η μάνα σου" κι άλλα τέτοια. Ε, έπιασαν οι ευχές του... Αμάν πια, πότε θα πάει το μωρό για μπάνιο, ούτε μια φορά δεν πήγε φέτος... :( Μάγδα κι εγώ αδιαφορώ όταν μου τη λέει η πεθερά. Όταν μου τη λέει η μάνα μου τσακωνόμαστε. Ο άντρας μου απλά βαριέται να κάνει οτιδήποτε. Προτιμά να τον παίρνει σε παιδότοπο, οπότε αυτός κάθεται και πίνει την μπίρα του και ο Αντρέας παίζει. Στην παραλία ξέρει ότι θα κουραστεί και βαριέται. Γενικώς δεν είναι της θάλασσας, αλλά δεν καταλαβαίνει ότι το μωρό το έχει ανάγκη. Χτες ήταν καλή ευκαιρία να τον πάει, αλλά προτίμησε παιδότοπο. Και σήμερα του λέει "θέλεις να σε πάω παιδότοπο;", ελπίζοντας ότι ο μικρός θα προτιμούσε τον παιδότοπο,για να πάει αυτός και να κάθεται. Αλλά του λέει ο Αντρέας "όχι, θέλω πα-αλία". Αλλά δεν το βλέπω να πηγαίνουν, έτσι όπως χάλασε ο καιρός. Γκρρρρ... Στα πόδια μας είναι η θάλασσα, και δεν μπορούμε να πάμε... Καγκουράκι πολύ σπαστικό αυτό που κάνει η μάνα σου. Δεν ξέρω σε ποιον μοιάζει η Γεωργία. Είναι φάσεις που είναι ολόιδια ο Αντρέας, κι άλλες που είναι τελείως διαφορετική. Αυτή έχει σκούρα μπλε μάτια, αλλά θ' αλλάξουν φαντάζομαι. Ο Αντρέας είχε μαύρα πάντως, και τώρα είναι σκούρα καστανά, ενώ τα μαλλιά της είναι ανοιχτά καστανόξανθα και τα φρύδια τελείως ξανθά, ενώ ο Αντρέας τα είχε όλα μαύρα, και τώρα έγιναν καστανόξανθα. Το μόνο σίγουρο είναι ότι μοιάζει με χελώνα. Σας αφήνω, είμαι μες στα νεύρα, λόγω καιρού. Δεν το πιστεύω, Αύγουστος είναι και μπουμπουνίζει...

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εγώ δεν κοιμήθηκα καλά και νυστάζωωω... Η Γεωργία ξύπνησε στις 3.30 περίπου και ξανακοιμήθηκε γύρω στις 5. Μετά ξύπνησε πάλι στις 7.20 περίπου. Είχε αέρια και ζοριζόταν. Της έκανα μασάζ στην κοιλίτσα και αεριζόταν, αλλά ξύπνησε, οπότε άλλαγμα, τάισμα, και μετά δεν ξανακοιμήθηκε. Την πήρε ο άντρας μου κατά τις οκτώμιση, αλλά δεν κατάφερα να ξανακοιμηθώ, γκρρρρρρρ... Εν τω μεταξύ, όποτε τη βάζω στον ώμο μου για να ρευτεί, και γενικώς, επειδή της αρέσει αυτή η στάση, δεν κάθεται στιγμή. Προσπαθεί να σκαρφαλώσει πάνω μου, κουνιέται δεξιά κι αριστερά, υπερκινητική σαν τον Αντρέα θα μας βγει κι αυτή. Μάγδα μια χαρούλα περνάτε και από φαγητό βλέπω, του δίνεις και καταλαβαίνει!!! Κι εγώ τρώω πολύ, π.χ. τώρα έφαγα το τοστ μου και το τοστ του Αντρέα, μερίδες φαγητού τεράστιες, κι ό,τι αφήσει ο Αντρέας το καταβροχθίζω, κι όλο γλυκά θέλω. Αλλά θηλάζω, οπότε όχι μόνο δε βάζω, αλλά χάνω κιόλας, χιχι! Καλά, πολύ γέλασα με τον αφαλό που τον ξανάβαζες στη θέση του! Ο αφαλός του Αντρέα είχε πέσει μια βδομάδα μετά την έξοδό μας από την κλινική, κατά τη διάρκεια της επίσκεψής μας στον παιδίατρο, οπότε το ανέλαβε αυτός, τον καθάρισε, κ.λπ. Της Γεωργίας τον έβλεπα που είχε μαυρίσει, που ήταν μια αηδία, και φρίκαρα, κι έλεγα ότι θα πέσει κι ο δικός της στο γιατρό, αλλά δε μας έκανε τη χάρη. Ευτυχώς δεν τον είδα να πέφτει, μπρρρ... Καγκουράκι η θάλασσα είναι δέκα λεπτά από εδώ, αλλά ο άντρας μου δεννν... Η αλήθεια είναι ότι αυτές τις μέρες φυσούσε απίστευτα, είχε 6 μποφόρ, και δεν ήταν για μπάνιο. Ελπίζω αύριο να τον πάει, γιατί σήμερα θα πάνε στον τζάμπα παιδότοπο, μια που είναι Τρίτη. Άσε που αν το οργανώσω εγώ, θα μου πει "θα μου πεις εσύ τι θα κάνω; Θα μου το επιβάλεις;". Δε βγάζεις άκρη... Για το νυχάκι δεν ξέρω καθόλου να σου πω, αλλά αφού δε δείχνει να έχει μόλυνση, ούτε και πονάει, λογικά δεν είναι τίποτα και θα ξαναβγεί. Καλά, θυμάμαι όταν ήταν βρέφος ο Αντρέας πήγαμε να του κόψουμε μια φορά τα νύχια των ποδιών, και πληγώθηκε ελάχιστα το μεγάλο του δάχτυλο, κι εγώ αγχωνόμουν ότι θα πάθει γάγγραινα, χαχα! Ανθή κι η πεθερά μου κάπως έτσι είναι, και η μάνα μου το ίδιο. Όλο επικρίσεις... Αυτό για την καφετέρια το σκέφτηκα. Το ίδιο έκαναν κι ο ξάδελφός μου όταν ήταν βρέφος το δεύτερο παιδί τους. Μάλλον αυτό θα κάνουμε, γιατί αλλιώς δεν τον βλέπω τον Αντρέα να πηγαίνει για μπάνιο. Οι πονοκέφαλοι συνεχίζονται, νομίζω χτες ήταν κάπως μειωμένοι. Σήμερα δε με έπιασε ακόμα, για να δούμε... Βάσω κι εμείς αν δεν βλέπαμε αυτήν την ανωμαλία στο δοντάκι δε θα τον είχαμε πάρει οδοντίατρο. Εν τω μεταξύ, ήταν πάρα πολύ συνεργάσιμος, μη σου πω κι ενθουσιασμένος που πήγε στον οδοντίατο, γιατί πηγαίνουν και η Πέππα με τον Τζορτζ, και ήθελε να πάρει μαζί του και τον "κύ-ιο δεινόσαβο", που είναι το αγαπημένο παιχνίδι του Τζορτζ, κι όταν πήγαν στον οδοντίατρο, τον είχε πάρει μαζί του, και ο οδοντίατρος του καθάρισε τα δόντια! Του λέω "μα αφού εσύ δεν έχεις κύριο Δεινόσαυρο" και μου απαντά "να πάμε να αγο-άσουμε. Είναι στο μαγαζί των κύ-ιων Δεινόσαβων"!!! Μ' αρέσει που πήγες για μποτέ και κουράστηκες! Κι εγώ θέλω αποτρίχωση, ουφφφ... Αλλά πού χρόνος; Ευτυχώς δεν έχω γίνει ακόμα αρκούδα. Σας φιλώ και τα ξαναλέμε.

Γεια σας και πάλι! Πήγαν στον οδοντίατρο και ΕΥΤΥΧΩΣ είπε ότι το δοντάκι του Αντρέα δεν έχει τίποτα. Είναι λίγο πιο άσπρο από πάνω, επειδή είναι έτσι η κατασκευή του! Ουφ, μου έφυγε ένα βάρος! Εσείς πού χαθήκατε;

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εμείς εδώ, βράζουμε στο ζουμί μας! Αυτές τις μέρες δεν κάναμε κάτι, την Παρασκευή το απόγευμα πήγα στο θείο μου που έχασε τη γυναίκα του. Γινόταν χαμός στο σπίτι, είχε πάρα πολύ κόσμο, κάθισα περίπου σαράντα λεπτά, και μετά με πήρε ο άντρας μου ότι κλαίει το μωρό, και επιπλέον ότι έπεσε ο αφαλός! Ουφ, ανακουφίστηκα, γιατί φρικάρω πολύ με τον αφαλό, και είχα την ελπίδα να πέσει όταν δε θα ήμουν παρούσα! Το Σαββάτο πήγε ο άντρας μου στην κηδεία, και μετά πήγα εγώ στο σπίτι, με τον Αντρέα. Ήταν και οι κόρες του ξάδελφού μου εκεί, και παίξανε αρκετή ώρα. Ο θείος μου ήταν σα χαμένος, δεν περίμενε ποτέ ότι η γυναίκα του θα έφευγε πρώτη. Αυτός είναι 75 χρονών, κι αυτή ήταν 68, και ποτέ του δε φαντάστηκε ότι θα έμενε χήρος. Τώρα μένει η ξαδέλφη μου μαζί του, που είναι ανύπαντρη, αλλά σε λίγες μέρες θα φύγει, κι αυτός θα μείνει μόνος του σε ένα τεράστιο σπίτι... Η μάνα μου πηγαίνουν κάθε βράδι και του κάνουν παρέα, πηγαίνουν και τα παιδιά του, βέβαια, και οι συμπέθεροί του, αλλά θα έρθει η στιγμή που θα μείνει μόνος του... Ελπίζω να μην πάρει κι αυτός την κάτω βόλτα τώρα. Χτες το μεσημέρι πήγαμε στους γονείς μου, και το απόγευμα πήγε ο άντρας μου τον Αντρέα σε παιδότοπο, γιατί φυσούσε υπερβολικά για εξωτερικό χώρο. Οπότε, όπως καταλαβαίνετε, για μπάνιο ακόμα δεν έχουν πάει... Μπήκε ο Αύγουστος και το μωρό δεν έχει μπει ακόμα στη θάλασσα... Βέβαια, το μεγαλύτερο μέρος του Ιουλίου ήταν άρρωστος, μία με βήχα και μία με την κοιλιά του, αλλά τώρα πρέπει κάποια στιγμή να πάνε οπωσδήποτε. Σήμερα χάλασε το αυτοκίνητο και δεν ξεκινούσε. Από το Σαββάτο έδειχνε να έχει πρόβλημα, και σήμερα θα το πήγαινε στο μηχανικό, αλλά δεν μπορούσε να ξεκινήσει. Τελικά ήταν η μπαταρία, ήρθε η οδική βοήθεια και τη φόρτισαν, αλλά όταν μπήκε πάλι στο αμάξι να το πάει στον ηλεκτρολόγο για να αλλάξει την μπαταρία, πάλι δεν ξεκινούσε. Τελικά πήγε με τα πόδια μέχρι τον ηλεκτρολόγο, που ευτυχώς είναι εδώ κοντά, ήρθε και τη φόρτισε, πήγαν μέχρι το συνεργείο και την άλλαξε. Το απόγευμα έχουν ραντεβού στον οδοντίατρο, να δούμε τι θα πει για τον Αντρέα. Καγκουράκι, ένα μήνα χωρίς πλυντήριο, απαπαπα!!! Η Γεωργία μεγαλώνει μέρα με τη μέρα! Δεν είχα ποτέ μου άγχος αν έχω γάλα κι αν βάζει βάρος το μωρό. Ούτε στον Αντρέα, ούτε τώρα! Όντως φαίνονται όλα πιο απλά στο δεύτερο μωρό! Θυμάμαι στον Αντρέα, ακόμα και το μπάνιο μας φαινόταν βουνό! Κι εγώ οδηγούσα με τον Αντρέα βρέφος, αλλά δεν είχα πάρει ποτέ καθρεφτάκι. Δεν αγχωνόμουν καθόλου, αλλά όταν κάναμε μεγάλες διαδρομές, καθόμουν πίσω μαζί του, γιατί συχνά έκλαιγε, ήθελε κάποιον να τον απασχολεί, κ.λπ. Με γεια το κούρεμα! Ανθή εφιαλτική η πρώτη μέρα στη Ρόδο! Ελπίζω να βρήκατε τους ρυθμούς σας μέχρι τώρα! Αναγκαστικά μαγειρεύω κάθε μέρα. Απ' τη μέρα που γυρίσαμε απ' την κλινική, μόνο τρεις φορές φάγαμε στους γονείς μου, και οι δύο ήταν Κυριακή, και μία φορά πήραμε φαγητό απ' έξω. Η μάνα μου ούτε μου πρότεινε να μου μαγειρεύει, ούτε και θέλω να της πω. Κι αυτή όπως η πεθερά σου, όλο κλαίγεται ότι κάτι έχει, άσ'το καλύτερα! Άσε που τώρα όλο στον αδελφό της είναι, οπότε δεν τίθεται θέμα. Εδώ όταν της πηγαίνουμε τον Αντρέα, γίνεται ολόκληρο θέμα τι θα τον ταΐσει, γιατί δεν έχει φαγητό, γιατί αυτοί θα φάνε το προχτεσινό, κ.λπ. Μάγδα μες στην τρελή χαρά βλέπω είστε! Χαχα, γέλασα πολύ με το παριζάκι! Ο άντρας μου από πολύ μικρό έπαιρνε τον Αντρέα στην αγκαλιά του, τραγουδούσε το ρυθμό ενός βαλς και υποτίθεται χόρευαν μαζί. Προχτές το έκανε πάλι, και μετά πήγαινε ο Αντρέας και του έλεγε "μπαμπά, θέλω πάλι το τιριτιτι". Βάσω μια χαρά περάσατε το σαββατοκύριακο! Είδα και τις φωτογραφίες σας! Είδες η μαθήτριά μου; Την είχατε παρεξηγήσει! Ουφ, εμένα συνεχίζονται οι ημικρανίες. Νομίζω είναι αυχενικό, γιατί όταν κάνω μασάζ στον αυχένα μου, περνάει. Το πάθαινα και παλιότερα, αλλά όχι συνέχεια. Ακούστε ατάκες ο Αντρέας: προχτές όπως μαγείρευα, έρχεται και βλέπει το κουζινομάχαιρο. Μου λέει "γιατί πή-ες αυτό το μεγάλο μαχαί-ι;". Του λέω "επειδή είμαι μεγάλη, δικαιούμαι, ενώ εσύ είσαι μικρούλης και δε δικαιούσαι να παίρνεις μαχαίρια". Οπότε μου πετάει την ατάκα: "όταν μεγαλώσω... και γίνω μαμά... θα παί-νω όσο πε-ισσότε-α μαχαίγια θα μπο-ώ"! Μετά, όταν έπεσε ο αφαλός της Γεωργίας, τον έβαλε ο άντρας μου σ' ένα βαζάκι για ενθύμιο (μπλιάχ!), και δείχνει στον Αντρέα το βαζάκι με το δικό του αφαλό. Οπότε ο Αντρέας ενθουσιάζεται: "γιούχου!! Έχω αφαλό! Έλα, φέ-ε μου τον αφαλό μου για να παίτσω". Όταν του είπε ο άντρας μου ότι δε γίνεται, του λέει "μα γιατί; Αφού είναι δικός μου"! Αφήστε η Γεωργία. Τις προάλλες όπως την είχα στον ώμο μου, πήγα να πάρω τα μαλλιά μου στην άλλη πλευρά για να μην τα φάει, και μου φεύγει προς τα έξω, οπότε απλώνει το χέρι της κι αρπάζεται απ' τα γυαλιά μου!!!!! Ουφ, σήμερα ο Αντρέας έχει αποβλακωθεί. Βλέπει ΟΛΗ μέρα παιδικά... Του τα έκλεισα κι έκλαιγε... Τα νεύρα μου...

Γεια σας κοριτσάκια! Σας διαβάζω, αλλά δε βρίσκω χρόνο να γράψω. Σήμερα ειδικά, η Γεωργία ήταν όλη μέρα γαντζωμένη πάνω μου... Όλο βυζί ζητάει. Αφήστε, έχω κάτι τρομερές ημικρανίες, που με πιάνουν καθημερινά... Λέτε να φταίει η ραχιαία αναισθησία; Κάτι είχα διαβάσει για την επισκληρίδιο, δεν ξέρω αν ισχύει και για τη ραχιαία. Θα σας γράψω μόλις βρω χρόνο.

Κι εγώ από Λάρνακα. Σου εύχομαι να τα καταφέρεις!

Ευχαριστώ! Εσύ έχεις παιδάκια; Από Λάρνακα είσαι ή απλά μένεις;

Έχω δύο, τον Αντρέα, δύο χρονών και οκτώ μηνών, και τη Γεωργία, δύο εβδομάδων αύριο!

Γεια σου κορίτσι! Εγώ είμαι από Κύπρο και μένω Λάρνακα. Εσύ;

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ προσπαθώ να συνειδητοποιήσω την απώλεια της θείας μου... Δεν κοιμήθηκα καλά κιόλας, ξύπνησα κατά τις τέσσερις και είκοσι και το σκεφτόμουν, λίγο μετά ξύπνησε κι η Γεωργία, τη θήλασα, κοιμήθηκε, και ξύπνησε 7.40. Την παίρνω και πάμε στο σαλόνι, δεν προλαβαίνω να καθίσω στην πολυθρόνα, ακούω ποδαράκια νταπ-ντουπ, και βλέπω τον Αντρέα να καταφθάνει τρέχοντας και μου λέει "εγώ θέλω να καθίσω εδώ στον καναπέ". Μετά ξάπλωσα πάλι, αλλά πού να κοιμηθώ; Τώρα έβαλα γεμιστά στο φούρνο, αφού έκανα οκτακόσιες διακοπές. Μία να θηλάσει η Γεωργία, μία πήγε ο άντρας μου να την αλλάξει και μου ζητούσε βαμβάκι, μετά πάνες γιατί είχε τελειώσει το πακέτο, ύστερα γκρίνιαζε ασταμάτητα, ότι έχει ένα σωρό εξωτερικές δουλειές και τον κρατάω στο σπίτι, κ.λπ. Τώρα ντύθηκαν και θα πάνε με τον Αντρέα για διάφορες δουλειές. Άντε, να ησυχάσει κι εμένα το κεφάλι μου. Καγκουράκι και πάλι να σου ζήσει η αδελφούλα σου! Πολύ ωραία περάσατε στο γάμο, μπράβο! Εμείς προς το παρόν δεν κάνουμε μεγάλες αποστάσεις, οπότε θα τη μεταφέρουμε με το πορτ μπεμπέ μέχρι να κλείσει μήνα και μετά καθισματάκι. Όχι τίποτε άλλο, αλλά μου βγαίνει η πίστη να το κρατάω στα πόδια μου. Πατάει και πάνω στην τομή, αφήστε... Α, άλλο που θέλω να ρωτήσω για τη μεταφορά με αυτοκίνητο: όταν βάλαμε τον Αντρέα στο καθισματάκι, πάντα καθόμουν πίσω μαζί του. Αλλά τώρα, με δύο καθισματάκια, ένα δεξιά και ένα αριστερά, πώς θα κάθομαι πίσω; Εσείς τι κάνατε; Πολύ γέλασα για τον έρωτα με το Χάρη! Ανθή κι εγώ δεν κοιμάμαι καλά, παρ' όλο που, από τη στιγμή που έχω νεογέννητο, κοιμάμαι σούπερ! Αλλά κάθε πρωί με πιάνει ημικρανία και καμιά φορά πάει και όλη μέρα... Πότε φεύγετε για Ρόδο; Καλά να περάσετε! Συμφωνώ γι' αυτό που λες για τα δόντια. Αλλά κρίμα, γιατί ο άντρας μου, και κυρίως εγώ, έχουμε πάρα πολύ γερά δόντια. Εγώ δεν έχω ούτε ένα σφράγισμα, και ο οδοντίατρος μου είπε ότι, όπως βλέπει τα δόντια μου, δε θα χρειαστούν ποτέ, ενώ ο άντρας μου ένα σφράγισμα έκανε όλο κι όλο στη ζωή του, αλλά τελικά το δόντι χρειάστηκε απονεύρωση, και αρκετά χρόνια μετά χάλασε και το έβγαλε. Κατά τα άλλα, δεν είχε κανένα άλλο πρόβλημα με δόντια. Οι γονείς και τα αδέλφια μας απ' την άλλη, από δόντια, άσ'τα βράσ'τα... Ένα χάλι. Όλο σφραγίσματα, όλα χαλασμένα, ο πατέρας μου σχεδόν δεν έχει δόντια, μόνο τα μπροστινά. Δε γινόταν να πάρει απ' τους γονείς του ο Αντρέας; Εν τω μεταξύ, ο άντρας μου έπρεπε να κάνει καθαρισμό, και παίρνει και κλείνει ραντεβού στον οδοντίατρο, να εξετάσει τον Αντρέα και να κάνει κι αυτός καθαρισμό. "Και ποιος θα κρατάει τον Αντρέα όση ώρα θα κάνεις εσύ καθαρισμό, χριστιανέ μου;" τον ρωτάω. "Έλα μωρέ, θα κάθεται εκεί στον οδοντίατρο". Ντόινγκ!!! Ελπίζω να μπορέσει να πάει μαζί τους η μάνα μου. Κι η μάνα μου μια απ' τα ίδια σε θέματα υγείας. Για τη θεία μου δεν ξέρω ποιος έφταιγε. Τους είπαν ότι αδυνάτισε πολύ η καρδιά, πιθανώς λόγω της πολύωρης εγχείρισης. Αν ήταν από πριν αδυνατισμένη, ήταν έγκλημα που της έκαναν την εγχείριση, αλλά δε νομίζω να το διακινδύνευαν. Ακούστε ατάκες ο Αντρέας: χτες βράδι: "θέλω Πέππα". Εγώ: "Έλα να σου δώσω ένα φιλί και θα σου βάλω". Έρχεται, τον φιλάω. Μετά του ξαναλέω "έλα να σου δώσω ακόμα ένα φιλί για να σου βάλω". Αντρέας: "Όχι, με έχεις φιλήσει εκατό φο-ές". Σήμερα: Ετοιμάζω τα γεμιστά. Εγώ: "Αντρέα μου, μου δίνεις σε παρακαλώ μια ντομάτα από το σακουλάκι πάνω στο τραπέζι;". Αντρέας: "Όχι, έχεις πεντακόσιες ντομάτες".

Τι κάνετε ρε κορίτσια; Εγώ είμαι πολύ στεναχωρεμένη, Έκανε σήμερα μια θεία μου, γυναίκα του αδελφού της μάνας μου, εγχείριση καρδιάς, και δεν πέτυχε, Την έβαλαν σε υποστηρικτικό μηχάνημα, αλλά τώρα θα την αποσυνδέσουν, γιατί έκριναν την κατάσταση μη αναστρέψιμη... Η μάνα μου ήταν εκεί απ' τις 8 το πρωί και τώρα γύρισε σπίτι. Δεν το περίμενε κανείς, όλοι ήμασταν πάρα πολύ αισιόδοξοι. Ήρθαν να με δουν και στην κλινική όταν γέννησα και ήταν μια χαρά. Εν τω μεταξύ πήγε σε κάποια φάση η συμπεθέρα της και τους είπε ότι ο ίδιος γιατρός εγχείρισε δυο συγγενείς της και πέθαναν, και ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΠΕΙ ΤΙΠΟΤΑ.. Δεν ξέρω, βέβαια, αν έφταιγε ο γιατρός ή αν ήταν να γίνει ούτως ή άλλως. Δεν είναι πολύ μεγάλη, 68 χρονών και ζει και ο πατέρας της, πάνω από 90 χρονών... Ουφ... Τι ήταν αυτό τώρα...

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εμείς καλά. Χτες πήγαμε στον παιδίατρο. Η Γεωργία είναι σούπερ, έβαλε σχεδόν 400 γραμμάρια σε μια βδομάδα, και ο γιατρός τη βρήκε τέλεια σε όλα. Μας είπε να ξαναπάμε σε δύο εβδομάδες. Έκανε και στον Αντρέα το εμβόλιο της ηπατίτιδας που εκκρεμούσε εδώ και πόσο καιρό. Του ζήτησα να κοιτάξει και τα δοντάκια του, γιατί μου φάνηκε ότι ένας από τους μασητήρες κάτι είχε, και όντως, έχει τερηδόνα στο συγκεκριμένο δόντι. Γκρρρρρ... Αυτά κάνουν όλα αυτά τα μπισκότα που έτρωγε τόσες μέρες, οι μαρμελάδες, και δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο... Ο άντρας μου που υποτίθεται του πλένει τα δόντια, μία δεν μπορούσε γιατί είναι κουρασμένος, μία νύσταζε, μία βαριόταν, μία ήθελε να δει μπάλα, μία βιαζόταν γιατί ήθελε να καθίσει στον υπολογιστή, και θεωρούσε ότι αρκεί μια φορά τη μέρα... Αφήστε που τις μέρες που ήμουν στην κλινική κι έμενε στους γονείς μου, είχαμε ξεχάσει να τους πάρουμε οδοντόβουρτσα και οδοντόπαστα, κι η μάνα μου ξέχασε να ζητήσει, μέχρι που ζήτησε ο ίδιος ο Αντρέας... Γκρρρρρρρρ......... Τώρα έκλεισε ραντεβού με οδοντίατρο, να δούμε τι θα μας πει. Ξαναγκρρρρρ..... Εν τω μεταξύ, ο Αντρέας τον τρέλανε το γιατρό. Του έλεγε "γιατέ, έλα να παίτσουμε κυφτό" και κρυβόταν και ο γιατρός του έλεγε "μα πού είναι ο Αντρέας;" κι αυτός ενθουσιαζόταν. Μετά χτυπούσε το τηλέφωνο και του έλεγε "γιατέ, χτυπάει το τηλέφωνό σου". Έβλεπε τα ακουστικά και έλεγε "α, τα τσεκάπ του γιατού". Μετά γυρίσαμε σπίτι, εγώ έτρεξα στη Δημοτική Βιβλιοθήκη ν' αλλάξω τα βιβλία, παρ' όλο που δεν ήθελα να αρχίσω να οδηγώ από τόσο νωρίς. Δε γίνεται, όμως, να γίνεται ολόκληρη επιχείρηση για να πάω στη βιβλιοθήκη ή κάπου αλλού, να έρχονται οι γονείς μου για να προσέχουν τα παιδιά ή να με παίρνει η μάνα μου. Έτσι πήγα μόνη μου, και γύρισα τρέχοντας, γιατί είχαμε ραντεβού στην Εταιρεία Προληπτικής Παιδιατρικής για το τεστ ακοής. Πήγαμε κι εκεί οικογενειακώς, καλά ο Αντρέας δεν κάθισε δευτερόλεπτο, ήθελε να εξερευνήσει τα πάντα. Ευτυχώς όλα καλά και με το τεστ. Μετά πήγαμε στους γονείς μου και φάγαμε εκεί. Σήμερα πήγε ο άντρας μου στο ΚΕΠ να δηλώσει το μωρό και του είπαν ότι αν περάσουν 15 μέρες από τη γέννηση, πληρώνουμε πρόστιμο 30 ευρώ. Το θέμα είναι ότι ΔΕΝ έχουν περάσει 15 μέρες, αλλά του λένε, ξέρετε, επειδή θεωρείστε αλλοδαπός, το σύστημα κάνει 24 ώρες να σας περάσει, οπότε μπορεί να μην προλάβετε την προθεσμία. Είναι και ο προϊστάμενος με άδεια... Καλά, εμείς τι φταίμε, αν το σύστημά τους έχει αυτήν την αδυναμία και ο προϊστάμενος είναι με άδεια;;; Τι μας νοιάζει εμάς; Τώρα περιμένει να του τηλεφωνήσουν να δούμε τι θα του πουν... Εγώ ήμουν κανένα τρίωρο και με τα δύο παιδιά, και προσπαθούσα να μαγειρέψω και να βάλω και μια τάξη στο σαλόνι. Αλλά η Γεωργία είχε άλλα σχέδια. Κοιμόταν ελάχιστα, μετά ξυπνούσε και ήθελε συνέεεεχεια αγκαλιές. Ούτε να φάω δεν μπόρεσα, φάγανε οι άλλοι, την έδωσα στον άντρα μου, αυτός θεώρησε ότι κοιμάται και την έβαλε στο πορτ μπεμπέ, κάθισα να φάω εγώ, τσουπ, πάλι ξύπνησε κι έκλαιγε. Έτρωγα σαν τρελή για να την ξαναπάρω... Μαρίνα μια χαρά που ήταν καλή η εξέταση του μικρού! Όλα καλά εύχομαι! Λογικό είναι να σε πονάει η μέση σου. Μάγδα μια χαρά το παρεάκι στη δουλειά! Εμείς σε παιδότοπο έχουμε πάρει άπειρες φορές τον Αντρέα, αλλά εκεί που πηγαίνουμε δεν έχει φουσκωτά που πηδάνε τα παιδιά. Έχει κάτι ψηλές τσουλήθρες, αλλά ευτυχώς ο Αντρέας φοβάται και σπάνια ανεβαίνει. Καγκουράκι για πες για το γάμο! Να σου ζήσει η αδελφή σου! Κατερίνα συλληπητήρια για τον παππού σου... Καλά, η κουνιάδα σου είναι ό,τι να 'ναι... Ο άντρας μου φυσικά δεν τον έχει πάει ακόμα στη θάλασσα. Ουφ, δεν μπορώ, άλλα παιδιά στην ηλικία του κολυμπάνε μόνα τους με τα μακαρόνια, κι ο Αντρέας δεν έχει μπει καθόλου στη θάλασσα φέτος... Του είπα να τον πάει σήμερα και μου λέει "χτες έκανε εμβόλιο, θα τον πάω σήμερα στη θάλασσα;". Του λέω "μα αφού δεν έχει παρενέργειες, ούτε πυρετό, ποιο είναι το πρόβλημα;". Όχι, αυτός, δε γίνεται. Θα τον πάει παιδική χαρά, λέει, και ίσως πάμε κι η Γεωργία κι εγώ. Σας αφήνω, τα λέμε μετά! Πολλά φιλιά!

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εγώ εδώ, είμαι μόνη μου στο σπίτι και με τα δύο παιδάκια! Ευτυχώς η Γεωργία κοιμήθηκε, κι ο Αντρέας παίζει και σιγοτραγουδάει! Φυσικά έχει πετάξει τα πάντα στο πάτωμα, μεταξύ τους και τις μαξιλάρες του καναπέ... Ουφ, χτες βράδι κάτι με τσίμπησε στο γόνατο, και μέχρι το πρωί φούσκωσε όοολο το γόνατο.. Μιλάμε είναι όλο το γόνατο κατακόκκινο... Έβαλα φουσικορτ, ελπίζω να περάσει γρήγορα. Ανθή κι η μάνα μου είναι όπως η πεθερά σου. Κάθε φορά που τη χρειαζόμαστε, αρρωσταίνει. Όταν γέννησα τον Αντρέα έπαθε αρρυθμίες και τώρα έχει τη μέση της. Τουλάχιστον, δεν το κάνει στα ψέματα, δεν ξέρω η πεθερά σου... Εμένα στα νεογέννητα και γενικώς στα μωρά, μου αρέσουν τα μαγουλάκια! Ελπίζω να τον πάει και σήμερα κάπου ο άντρας μου τον Αντρέα. Είναι ένας παιδότοπος που κάθε Τρίτη έχει δωρεάν είσοδο για τα παιδιά, για να δούμε... Θα τον πάει; Θέλω να τον πάει και θάλασσα, αλλά αυτό για τον άντρα μου ισοδυναμεί με μετανάστευση στη Γη του Πυρός. Βάσω κατάλαβα, όλα τα παιδιά τις ίδιες χαζομάρες βλέπουν. Πάλι καλά, γιατί νόμιζα ότι είχα χαζό παιδί που καθόταν και χάζευε όλες τις βλακείες! Ακόμα δεν μπορώ να καταλάβω καμία διαφορά ανάμεσα στο αγόρι και στο κορίτσι. Όλα ίδια είναι, μόνο που νομίζω η Γεωργία είναι ακόμα πιο εύκολο παιδί απ' τον Αντρέα, που κι αυτός είναι εύκολος. Το μαγαζί που πήγατε είναι το New Baby City; Γιατί κάτι είδα που δημοσίευσες στο facebook. Κι εμείς από εκεί πήραμε σχεδόν όλα τα πράγματα για τον Αντρέα, και τώρα ό,τι χρειαστήκαμε. Πάντως στη Λάρνακα δεν έχει τέτοιες προσφορές, γκρρρ...

Ουφ, τελικά η Γεωργία μια χαρά με άφησε να ξαπλώσω, αλλά θυμήθηκαν μεσημεριάτικα να με πάρουν όλοι τηλέφωνο. Αρχικά με πήρε μια μαθήτριά μου, μετά η κουμπάρα μου και τέλος από την κλινική για να μου πουν ότι έλαβαν τα αποτελέσματα των αναλύσεων που είχα κάνει, και ο γιατρός είπε να παίρνω διπλό σιδηρό για δύο μήνες. Φαντάζομαι το σίδηρό μου θα είναι υπό του μηδενός για να πει τέτοιο πράγμα... Μάγδα κι εγώ σιδέρωσα ένα πλυντήριο, κι έχω άλλο ένα. Παίρνουμε και στη μάνα μου ρούχα για σίδηρο, αλλά τώρα προτιμώ να τα κάνω εγώ. Με το σίδερο δεν κουράζομαι, άλλες δουλειές με κουράζουν, π.χ. το πλύσιμο των πιάτων ή το σφουγγάρισμα. Άντε ρε, και ο Βασίλης βλέπει αυτά τα χαζά; Νόμιζα ότι μόνο ο Αντρέας χαζεύει με τέτοια! Ο Αντρέας πετάει συνέχεια πράγματα απ' το μπαλκόνι, Ελπίζω να πιάσουν οι τιμωρίες με την Πέππα. Εμάς πάντως, δεν ακούει ποτέ και κανέναν. Είναι πολύ ξεροκέφαλος. Όταν θέλει να κάνει κάτι, απλά μας γράφει. Κι εμείς όποτε βγούμε κυνηγούμε τον Αντρέα. Δεν υπάρχει περίπτωση να καθίσει στη θέση του, γι' αυτό είναι πάρα πολύ κουραστικό να βγαίνουμε σε καφετέριες, κ.λπ. Ακόμα είναι νωρίς να φεύγω και να αφήνω τη μικρή. Δεν έχει σταθερές ώρες θηλασμού. Άσε που ακόμα δε θέλω να οδηγήσω. Και το κυριότερο είναι ότι θα πρέπει να κυνηγώ τον Αντρέα συνέχεια, γιατί ανεβαίνει σε τσουλήθρες, κ.λπ. και είναι πολύ επικίνδυνος, κι αυτό ακόμα δεν μπορώ να το κάνω. Τώρα τον πήγε παιδική χαρά, ελπίζω να συνεχιστεί αυτό. Εγώ να δεις πόσα δώρα της πεθεράς έβαλα κατευθείαν σε σακούλες στην ντουλάπα... Ευτυχώς ό,τι έχει στείλει για τον Αντρέα ήταν καλό και το χρησιμοποιήσαμε. Πάντως τα μοκασίνια της πεθεράς σου δεν παίζονται. Μόνο που τα φαντάζομαι τρομάζω! Η Γεωργία όντως είναι για φάγωμα! Είναι μια γλύκα. Την κρατάμε στα γόνατα με το κεφάλι στις χούφτες μας, και μας κοιτάει στα μάτια. Παίρνει κάτι εκφράσεις, άλλο πράγμα! Αλλά τα πατουσάκια στα λεχούδια, μπρρρ... Μου θυμίζουν πόδια βατράχων. :P Σας φιλώ κόρες!

Μαρίνα, εμένα μου λέει "θέλω τα αβγά. Θέλω ένα αβγό, κι άλλο αβγό" και μετράει με τα δάχτυλά του! Α, τελικά ο Αντρέας είναι μια χαρά. Μας φάνηκε τελικά ότι είχε βουλωμένη μύτη. Πάω να την πέσω, αν με αφήσει η Γεωργία.

Γεια σας κορίτσια, τι κάνετε; Εμείς καλά, εγώ νυστάζω, κι έκανα και διάφορες δουλειές. Το βράδι ξύπνησε ο Αντρέας στις τεσσεράμιση και τον έφερε ο άντρας μου στο κρεβάτι μας. Τον πήρε αμέσως ο ύπνος, αλλά ακούσαμε τη μύτη του κάπως βουλωμένη, έτσι μετακομίσαμε η Γεωργία κι εγώ στο παιδικό. Αφήστε, εγώ δεν κατάφερα να κοιμηθώ, στις έξι ξύπνησε η Γεωργία, και κατά τις εφτά και είκοσι ξανακοιμήθηκε, και κατάφερα κι εγώ να ξανακοιμηθώ. Οκτώ και σαράντα ξύπνησε ο Αντρέας, τους άκουσα και λίγο μετά ξύπνησε πάλι κι η Γεωργία. Εν τω μεταξύ, το πρωί όπως την είχα στον ώμο μου, ρίχνει δυο μεγάλα ρεψίματα και μετά έβγαλε μια τεράστια γουλιά. Μ' έκανε χάλια, λέρωσε το τελευταίο σουτιέν θηλασμού που είχα καθαρό, και τώρα κυκλοφορώ χωρίς σουτιέν, και κάθε φορά που θηλάζω, το άλλο στήθος τρέχει σα βρύση... Ευτυχώς έβαλε πλυντήριο ο άντρας μου κι ελπίζω να στεγνώσουν σύντομα γιατί δεν μπορώ χωρίς σουτιέν. Τώρα ο Αντρέας είναι στους γονείς μου, η Γεωργία κοιμάται, οπότε μπήκα κι εγώ να σας γράψω. Έχω προσέξει ότι ο Αντρέας δε θέλει να πηγαίνει στους γονείς μου, προφανώς δε θέλει να μας αφήνει εμάς μόνους στο σπίτι με τη Γεωργία. Είπα στον άντρα μου να τον πάρει μαζί του στα ψώνια, αλλά αυτός δεν ήθελε, γιατί είχε, λέει, να πάρει βαριά πράγματα και δε βόλευε. Τελικά, αφού ο Αντρέας μία έλεγε ότι θέλει να πάει στη γιαγιά, μια ότι δε θέλει, δέχτηκε και πήγε. Πάντως, κάνει κάτι ψευτοζήλιες, αλλά γενικώς είναι γλύκας. Το πρωί που έπλενα τα δόντια μου, άφησα τη Γεωργία στο πορτ μπεμπέ στο παιδικό, κι αυτή άρχισε να κλαίει. Μόλις την άκουσε ο Αντρέας έτρεξε, άρχισε να την κουνάει απαλά και της έλεγε "Έλα, έλα Γιωγία, θα έθει η μάμα. Α! Νάτη!". Γράφω λίγο ασυνάρτητα, αλλά τα λέω όπως μου έρχονται στο μυαλό. Ανθή εννοείται ότι είναι πολύ πιο εύκολο να κάνεις τις δουλειές χωρίς τα παιδιά να τρέχουν πάνω-κάτω! Κι εγώ έκανα δουλίτσες τώρα που έλειπαν οι άντρες κι η Γεωργία κοιμόταν, αλλά όχι πολλά πράγματα. Συμμάζεψα το σαλόνι και τα υπνοδωμάτια και σκούπισα. Προς το παρόν, δεν μπορώ να κάνω βαριές δουλειές. Το πρόβλημα με τον Αντρέα είναι ότι ο άντρας μου του φωνάζει συνέεεχεια. Για το παραμικρό του μπήγει τις αγριοφωνάρες. Δεν καταλαβαίνει ότι όλα αυτά δεν έχουν αποτέλεσμα. Ούτε και οι άλλες τιμωρίες, βέβαια, π.χ. στέρηση Πέππας, αφού ο Αντρέας είναι αρκετά ξεροκέφαλο παιδάκι και κάνει πάντα ό,τι του κατέβει. Αλλά με τις φωνές μόνο προβλήματα δημιουργούνται. Είναι πολύ νευρικός, και δεν μπορεί να ελέγξει τα νεύρα του. Όταν του λέω να σταματήσει, φτάνει φωνές, δεν αντέχω άλλο, κ.λπ., τα ρίχνει όλα πάνω μου (!!!), ότι εγώ φταίω, γιατί τον τσαντίζω! Είναι η κλασική στάση των γονιών του, να ρίχνουν όλες τις ευθύνες αλλού για τα πάντα. Χτες ευτυχώς όταν πήγαν στο φούρνο, μετά τον πήγε στην παγωταρία και τον κέρασε παγωτό. Σήμερα θα τον πάει παιδική χαρά. Αλλά όλα αυτά που είναι αυτονόητα, π.χ. ένα μπάνιο στη θάλασσα, η παιδική χαρά, ο άντρας μου τα κάνει τρομερά δύσκολα. Μέχρι να το πάρει απόφαση να κάνει κάτι, περνάνε και δέκα μέρες... Βάσω η γιαγιά σου είναι 76;;; Ο πατέρας μου είναι 79, χαχαχαχα! Τέλειες οι τιμές στο κατάστημα που πήγατε! Δεν το ξέραμε να πάμε κι εμείς! Μια χαρά περάσατε το σαββατοκύριακο! Τα φουσκωτά τα φοβάμαι κι εγώ, γιατί πάντα έχει μεγαλύτερα παιδιά και είναι επικίνδυνο. Καλά, αυτό με την τρύπα απαράδεκτο. Μαρίνα είχα πάρει δέκα κιλά περίπου. Ξεκίνησα 59, έπεσα στα 56 και έφτασα τα 69. Τώρα είμαι 59. Ο Αντρέας πετάει πράγματα και δεν τον σταματά τίποτα. Σήμερα τον έβαλα πάλι τιμωρία να μη δει Πέππα, γιατί πέταξε ένα στιλό απ' το μπαλκόνι. Προσπαθώ να τον απασχολώ με διάφορα, π.χ. παραμύθια, τραγουδάκια, ζωγραφιές, κ.λπ., αλλά δυστυχώς έχει κολλήσει και θέλει να βλέπει συνέχεια Πέππα ή "τα αβγά", κάτι βιντεάκια που δείχνει αβγά κίντερ έκπληξη, τα οποία ανοίγουν και δείχνουν τα παιχνιδάκια που έχει μέσα. Τώρα τι καλό βρίσκει σ' αυτά τα βιντεάκια, δεν καταλαβαίνω. Του αρέσουν επίσης κάτι άλλα βιντεάκια, που δείχνει διάφορες κατασκευές με πλαστελίνες. Κι εγώ σήμερα δεν ήξερα τι να μαγειρέψω, ούτε και είχα τίποτα στο σπίτι, έτσι πήραμε φαγητό απ' έξω. Ωχ, ξύπνησε!

Γεια σας κοριτσάκια μου, τι κάνετε; Εμείς καλά! Σήμερα πήγαμε στους γονείς μου για φαγητό, και μετά κάναμε βόλτα με το αμάξι, πήγαμε από την παραλία, και είδαμε και ένα μεγάλο τμήμα της παραλιακής οδού που αναμορφώθηκε πρόσφατα και έγινε πάρα πολύ ωραίο. Θα πηγαίναμε για παγωτό στην παγωταρία που είχε πάει και η Βάσω και συνάντησε τη μαθήτριά μου (στο κατάστημα της Λάρνακας, εννοείται), αλλά δε βρίσκαμε πάρκινγκ πουθενά, έτσι καταλήξαμε στη συνηθισμένη παγωταρία, μόνο που ο Αντρέας είχε αποκοιμηθεί, έτσι πήραμε παγωτά και τα φάγαμε στο αμάξι. Τώρα οι άντρες πήγαν στο φούρνο για κάτι ψώνια. Ουφ, ρε κορίτσια, νιώθω τρομερές τύψεις απέναντι στον Αντρέα. Δεν του προσφέρουμε τίποτα. Όλη μέρα είναι σ' ένα διαμέρισμα κλεισμένος, μπροστά από μια οθόνη, ή παίζοντας μόνος του. Λέω στον άντρα μου να τον πάει καμιά παιδική χαρά, καμιά θάλασσα, αλλά αυτός βαριέται. Τον πήγε χτες παιδότοπο, και δεν ξέρω πότε θα τον ξαναπάει κάπου. Λέει θα πάνε αύριο παιδική χαρά, για να δούμε... Το πιο απλό, μια βόλτα στην παιδική χαρά, για τον άντρα μου είναι μείζον θέμα, επειδή βαριέται. Βρίσκει συνέχεια δικαιολογίες του στιλ "φυσάει κι ο Αντρέας ιδρώνει εύκολα και θα αρρωστήσει". Και σπίτι παίζουν, αλλά τις πιο πολλές φορές ο άντρας μου βαριέται. Σήμερα το πρωί, ο μικρός ήθελε να παίξουν κυνηγητό, κι ο άντρας μου τον παράτησε σύξυλο κι έφυγε, γιατί λέει, πονούσε το κεφάλι του. Μετά ο Αντρέας έκανε συνέχεια αταξίες, πετούσε πράγματα απ' το μπαλκόνι, πετούσε πράγματα στο πάτωμα, κ.λπ. Να εξηγώ στον άντρα μου ότι ο μικρός τα κάνει όλα αυτά γιατί θέλει παρέα, σημασία, και είτε πονάει το κεφάλι του, είτε όχι, πρέπει να παίξει μαζί του, και μου έλεγε να μην του λέω τι να κάνει. Αντιδρά πολύ κομπλεξικά. Μετά του δίνω να κρατήσει τη Γεωργία και ήταν όλο γλύκες, ενώ προηγουμένως στον Αντρέα όλο φώναζε. Εκείνη την ώρα ο Αντρέας άρχισε τις ταρζανιές, σκαρφάλωνε στους καναπέδες, κ.λπ. και του φώναζε "μπαμπά, κοίτα με, μπαμπά κοίτα με". Αυτός εκεί, γλύκες με τη Γεωργία, και τελικά ο Αντρέας πήγε και πήρε όσα παιχνίδια ήταν εκεί κοντά και είπε ότι τα μαζεύει για να μην τα δώσει στη Γεωργία. Δε ζήλευε, και κατάφερε ο ηλίθιος και τον έκανε να ζηλέψει με τις βλακείες του. Τελικά παίξανε λίγο, και όταν ηρέμησαν τα πράγματα, του εξήγησα και έδειξε να καταλαβαίνει (ο άντρας μου, γιατί ο Αντρέας τα παίρνει με την πρώτη). Ελπίζω να μη συνεχιστεί αυτή η κατάσταση. Μαρίνα τελικά τι έγινε, πήρες το γιατρό; Δε νομίζω να είναι τίποτα. Μάγδα τελικά σήμερα έσφιξα λίγο την κοιλιά και τους έπιασα τους κοιλιακούς, οκ, δεν άνοιξαν και τόσο πολύ, υπάρχει μόνο ένα αυλακάκι ανάμεσά τους, στο πάχος του μικρού μου δακτύλου, αλλά αυτό υπήρχε από την προηγούμενη γέννα. Όσο για τα κιλά, τα κατάφερα το πρωί και πήγα τουαλέτα, και τσουπ! Μισό κιλό κάτω! Σήμερα ήμουν 59.4!!! Λέτε να συνεχίσω να χάνω χωρίς σταματημό, μέχρι που θα εξαφανιστώ; Σας φιλώ και τα λέμε!

Καλά, Μάγδα πολύ γέλιο η ιστορία με το συνάδελφο και τα λουλούδια! Την πρώτη χρονιά που ήμουν στο εσπερινό, οι άντρες συνάδελφοι συμφώνησαν και μας πήραν από ένα τριαντάφυλλο στη γιορτή της γυναίκας. Ήταν πάρα πολύ ωραία έκπληξη! Σας αφήνω κορίτσια, θα τα πούμε αύριο!

Επιτέλους τα κατάφερα και ξαναμπήκα! Κατερίνα συλληπητήρια για τον παππού σου... Εμένα δε ζει κανένας παππούς, ούτε γιαγιά. Αν ζούσαν, οι παππούδες θα ήταν γύρω στα 120 και οι γιαγιάδες κι αυτές γύρω στα 105. Μόνο η γιαγιά του άντρα μου ζει, και είναι 85άρα. ο γιατρός δεν παίρνει χρήματα από εμένα, τη μάνα μου, τη θεία μου, κ.λπ., επειδή είναι συγγενής. Την πρώτη φορά που με πήγε η μάνα μου σ' αυτόν, έβγαλε να τον πληρώσει και αυτός τσαντίστηκε. Έκτοτε, δεν πήρε ποτέ λεφτά από εμάς, εκτός από επεμβάσεις, γέννες, κ.λπ., οπότε και δεν παίρνει αυτός μισθό, αλλά πληρώνουμε όλα τα υπόλοιπα, π.χ. αναισθησιολόγο, χρήση χειρουργείου και τα υπόλοιπα. Πάντως εμάς το να επιστρέφονται χρήματα δεν υπάρχει απ' όσο ξέρω. Υπάρχει το νοσοκομείο που είναι δωρεάν και αν θες πας εκεί. Αν θες να πληρώσεις, είναι δικό σου θέμα. Το ξέρω ότι στην Ελλάδα είναι κατά πολύ μικρότεροι οι μισθοί, αλλά εμάς ήταν εκ των προτέρων πολύ μεγαλύτεροι. Δηλαδή εγώ τώρα με πέντε χρόνια προϋπηρεσία, θα έπαιρνα υπό κανονικές συνθήκες γύρω στα 2500 ευρώ. Μου κόβουν δηλαδή 800 ευρώ που δεν είναι και λίγα. Απλά, επειδή ήταν οι μισθοί εδώ μεγαλύτεροι, παραμένουν μεγαλύτεροι από αυτούς της Ελλάδας, παρά τις περικοπές. Τα κιλά φεύγουν, έχω φυσικά ακόμα κοιλίτσα, που είναι αρκετά χαλαρή. Νομίζω δεν έχουν έρθει οι κοιλιακοί ακόμα στη θέση τους. Μπρρρ, αγχώνομαι, γιατί μια φίλη μου μετά τη δεύτερη καισαρική είχε σοβαρό πρόβλημα, δεν κλείσανε ποτέ οι κοιλιακοί της και ψηλαφούσε τη μήτρα, κ.λπ. κανονικά. Μετά ξαναέμεινε έγκυος, της έβαλαν δίκτυ να κρατάει τη μήτρα και όταν γέννησε της έκαναν ταυτόχρονα και πλαστική για να της κλείσουν τους κοιλιακούς, και τρόμαξε να αναρρώσει. Μάγδα απ' ό,τι βλέπω, τέλεια περνάτε! Λουκουμάδες με σοκολάτα, ποτέ δε μου άρεσε αυτός ο συνδυασμός... Για να μας τους προτείνεις, βέβαια, κάτι θα ξέρεις. Καλέ, 400 ευρώ για γυαλιά ηλίου, έλεος! Εγώ πρέπει να πάρω γυαλιά μυωπίας, γιατί σ' αυτά που έχω ξεφλούδισε η μπογιά και είναι ένα χάλι. Ευτυχώς είναι πολύ λεπτός ο σκελετός και δε φαίνεται πολύ. Πρέπει να πάρω και φακούς επαφής, γιατί έχουν τελειώσει, και γυαλιά ηλίου, γιατί αυτά που έχω πάλιωσαν, γέμισαν γρατσουνιές και έχουν καταλήξει να γίνουν παιχνίδι του Αντρέα. Αλλά πρέπει να περιμένω να περάσουν δυο-τρεις μήνες από τη γέννα για να ισορροπήσουν οι ορμόνες και να δείξει σωστά η μέτρηση της μυωπίας. Όσο για γυαλιά ηλίου, πρέπει να πάρω φακούς πρώτα, γιατί τώρα φοράω μονίμως τα γυαλιά μυωπίας, οπότε τι να κάνω τα γυαλιά ηλίου; Να τα φοράω πάνω απ' τα άλλα γυαλιά; Τέλειες οι ατάκες του Βασίλη! Εμείς σήμερα το μεσημέρι τρώγαμε, κι άρχισε η Γεωργία να κλαίει, οπότε πετάγεται ο Αντρέας και της λέει "μη φοβάσαι! Ο Αντέας έχεται"!!! Μετά, το βράδι, που γύρισαν απ' τον παιδότοπο, έβαλε να δει Μπάρνι (ευτυχώς συμβιβάστηκε και δεν είδε Πέππα, χωρίς δράματα) και μου λέει "ω! Έχει δύο Μπάνους (πληθυντικός του Μπάρνι), ένα στον παιδότοπο κι άλλο στον υπολογιστική", επειδή στον παιδότοπο βγαίνει ο Μπάρνι όταν έχει γενέθλια και σήμερα είχε κι ο Αντρέας έτρεξε κατευθείαν πάνω του. Η ανηψιά είναι πανήψηλη για την ηλικία της! Αλλά και πάλι, 1.60 και 55 κιλά είναι πάρα πολλά. Εγώ είμαι 1.75 και το βάρος μου είναι 55 κιλά...

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εμείς το πρωί πήγαμε στο γιατρό και μου έβγαλε τις ραφές. Η τομή πάει καλά μου είπε, μου έδωσε κάποιες οδηγίες πώς να πλένομαι, να την αποστειρώνω, κ.λπ., που τις θυμόμουν από την προηγούμενη φορά, και θα ξαναπάμε σε μια βδομάδα. Τον πληρώσαμε, και μας έδωσε πίσω τα 250 ευρώ, ως δώρο για τη μικρή! Μας είπε ότι του άρεσε πολύ και το δώρο που του κάναμε. Άλλος άνθρωπος ήταν σήμερα! Το απόγευμα πήγαμε στην εκκλησία για την ευχή. Γινόταν χαμός εκεί πέρα, είχε βάφτιση, αλλά ευτυχώς εκείνη την ώρα τελείωνε. Ήταν κι οι γονείς μου εκεί, γιατί πήγαν στον εσπερινό της ενορίας τους, αλλά είχε κι εκεί βάφτιση και φύγανε, και πέσανε σε άλλη βάφτιση. Φυσούσε τρομερά, ευτυχώς είχα σεντονάκι και τη σκέπασα. Στο αμάξι κρατούσα το πορτ μπεμπέ στα γόνατα, δεν υπήρχε άλλος τρόπος να χωρέσουμε. Δυσκολεύτηκα λίγο, γιατί με πονούσε η τομή, αλλά ευτυχώς η διαδρομή είναι πάρα πολύ μικρή. Μετά οι άντρες πήγαν σε παιδότοπο. Το αρχικό σχέδιο έλεγε παιδική χαρά, αλλά μ' αυτόν τον αέρα δεν ήταν κι ό,τι καλύτερο. Ο Αντρέας θα ίδρωνε και μπορεί ν' αρρωστούσε, αφήστε που δε θα ευχαριστιόταν και παιχνίδι. Εγώ έμεινα σπίτι με τη Γεωργία, μάζεψα κάτι απλωμένα ρούχα, άρχισα να σιδερώνω, άρχισε να γκρινιάζει, τη θήλασα και την ξαναθήλασα, κοιμήθηκε, έφαγα, και τελειώσα με το σίδερο. Εν τω μεταξύ, χτες βράδι η μικρή ξύπνησε μέσα στη νύχτα κάποια στιγμή με λόξυγγα. Ξυπνάω κι εγώ, κοιτάω το ρολόι, 3.30, κι ο άντρας μου δεν ήταν στο κρεβάτι. Τι έκανε ο πανηλίθιος; Καθόταν κι έπαιζε σκάκι μέχρι εκείνη την ώρα στον υπολογιστή... Ήρθε για ύπνο κατά τις τέσσερις παρά. Μέχρι να κοιμηθεί η Γεωργία πήγε πέντε, και ξύπνησε πάλι στις εφτά, γιατί ζοριζόταν να κάνει πριτς και κακά. Από τα κλάματά της ξύπνησε κι ο Αντρέας κι ήρθε στο δωμάτιό μας. Ο άντρας μου σηκώθηκε και του έφτιαξε γάλα, αλλά ο μικρός είχε όρεξη για παιχνίδι και δεν ξανακοιμήθηκε. Η Γεωργία, όμως, κοιμήθηκε, κι εγώ έχασα την ευκαιρία να ξανακοιμηθώ, γιατί φυσικά ο άντρας μου ροχάλιζε και δε χαμπάριαζε, τέτοια ώρα που κοιμήθηκε. Κατά τις οκτώ τον ξυπνάω και μου λέει "άσε με μια ωρίτσα ακόμα". Του έβαλα τις φωνές, γιατί ήταν πάρα πολύ ανεύθυνο αυτό το πράγμα. Αφού ξέρει ότι το αργότερο οκτώ πρέπει να ξυπνήσει, γιατί κάθεται στον υπολογιστή μέχρι τις τέσσερις; Και την πληρώνω εγώ φυσικά. Τελικά, σηκώθηκε στις οκτώμιση με το ζόρι, πέφτω εγώ να ξανακοιμηθώ και φυσικά, μετά από δέκα λεπτά, ξύπνησε η Γεωργία... Χριστίνα όπως βλέπεις χτες βράδι μας τα χάλασε κάπως η Γεωργία, μόνο που δεν ξυπνούσε επειδή πεινούσε, αλλά για άλλους λόγους. Γενικώς φαίνεται εύκολο μωρό, όπως και ο Αντρέας και μακάρι να συνεχίσει έτσι! Όταν την αφήνουμε στο πορτ μπεμπέ βαριέται και κλαίει, και θέλει αγκαλιές. Δεν την αφήνουμε παραπονεμένη, βέβαια, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν πρέπει να "μάθει" στην αγκαλιά όπως λένε πολλοί. Και τον Αντρέα όλο αγκαλιά τον είχαμε, και τώρα τον παρακαλάω και δε με πλησιάζει. Μεγάλη λατρεία με τα αβγά ο Δημητράκης! Εμάς δεν τρελαίνεται, μόνο σε ομελέτες τα τρώει. Μαρίνα γιατί να μη βγω καλέ; Αυτό με το σαραντισμό καμία δεν το τηρεί εδώ, δεν το έχουμε ως έθιμο. Εννοώ το να μη βγαίνεις από το σπίτι, βέβαια, όχι την ευχή που παίρνουμε στην εκκλησία. Άμα έκανα εξουσιοδότηση στον άντρα μου, πάλι θα έβγαινα, οπότε γιατί να μην πάω στην τράπεζα ευθύς εξαρχής; Άσε που στον κοινό λογαριασμό υπογράφουμε υποχρεωτικά και οι δύο για να κάνουμε ανάληψη. Άλλωστε, από την πρώτη μέρα που έφυγα από την κλινική, πηγαίνω καθημερινά για τις αντιπηκτικές στην κλινική (μέχρι χτες δηλαδή, τώρα τελείωσα), στη βδομάδα θα πάμε στον παιδίατρο, στο κέντρο προληπτικής παιδιατρικής για να γίνει εξέταση στα αφτιά της μικρής, κ.λπ. Και να μην ήθελα να βγω, δε γινόταν! Ανθή μια χαρά, πάλι έξω είσαι, χιχι! Για τα κιλά δεν κάνω κάτι, τρώω κανονικά, ίσως και περισσότερο από κανονικά, κι αυτά φεύγουν από μόνα τους! Σήμερα το πρωί που ζυγίστηκα, μετά το πρωινό κιόλας και με δυσκοιλιότητα, ήμουν 60.1 από 60.9 που ήμουν χτες! Ο Αντρέας δυστυχώς δε μένει στο δεκάλεπτο με την Πέππα. Στο δεκάωρο ίσως... Πάντως σήμερα είναι τιμωρία και δε θα δει καθόλου Πέππα, γιατί πετούσε πράγματα απ' το μπαλκόνι. Κατερίνα μεγάλος Καζανόβας ο Νίκος! Χαχα! Ουφ, ξύπνησε και κλαίει, σας αφήνω και ξαναμπαίνω μετά, αν τα καταφέρω.

Αν έπαιρνες μια δεύτερη γνώμη; Κάποιο πιο ήπιο παυσίπονο;

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εμείς καλά! Η Γεωργία χτες βράδι κοιμήθηκε γύρω στο οκτάωρο!!! Δε θα την ξαναφήσω, όμως, τόσο, γιατί μπορεί να πάθει καμιά αφυδάτωση. Το πρωί πήγαμε στις τράπεζες, στη μία κάναμε ανάληψη για την πληρωμή του γιατρού και στην άλλη κατέθεσα το επίδομα μητρότητας που ήρθε προχτές. Καλά, στην πρώτη τράπεζα είχαν τόοοσο δυνατά τον κλιματισμό, που παγώσαμε. Αφού ο Αντρέας που τον είχαμε πάρει μαζί μας, λέει "εδώ μέσα κάνει πολύ κύο. Να κάνουμε όλοι έτσι" κι έκανε τη χαρακτηριστική κίνηση αυτού που κρυώνει και βάζει τα χέρια γύρω απ' το κορμί του! Μετά εμένα με πήγαν σπίτι και οι άντρες πήγαν για ψώνια στο σούπερ μάρκετ. Ανθή σίγουρα δεν άλλαξε η μάνα μου γνώμη στο γιατρό, αλλά πιστεύω ότι αυτός θεωρούσε καλύτερη την καισαρική στην περίπτωσή μου, και αφού βρήκε σύμμαχο στο πρόσωπο της μάνας μου, γύριζε μετά τα λόγια του και μου έλεγε άλλα αντί άλλων. Το ποσό που λες εσύ είναι η αμοιβή του γιατρού; Γιατί ο δικός μου δε θα πάρει αμοιβή από εμένα, πληρώνω όλα τα υπόλοιπα. Η Γεωργία γεννήθηκε 3250 τελικά, έχασε περίπου 100-150 γραμμάρια και μετά η ζυγαριά πήρε πάλι ανοδική πορεία! Το ξέρω για τη ζωνούλα του πορτ μπεμπέ. Στον Αντρέα είχαμε αγοράσει και ειδικές ζώνες για μέσα στο πορτ μπεμπέ, αλλά κανένας δεν ήξερε πώς χρησιμοποιούνται, ούτε καν αυτός που μας τις πούλησε! Το θέμα είναι, όμως, να κάθομαι κι εγώ πίσω, και δε χωράμε και οι τρεις. Το σκέφτηκα αυτό που λες, να κρατάω το πορτ μπεμπέ πάνω μου, εδώ είναι και μικρές οι αποστάσεις, οπότε μάλλον αυτό θα κάνω! Ο άντρας μου ναι, έχει πάθει την πλάκα του με τη Γεωργία! Παίρνω 1750 περίπου, αλλά σκέψου ότι προ μνημονίου θα έπαιρνα γύρω στις 2500 και περισσότερο, και κάθε χρόνο θα είχα αύξηση. Ευχαριστώ για τις ευχές για τα γενέθλιά μου! Στις βόλτες που πάτε με την Αλεξάνδρα, κάθεται φρόνιμη; Γιατί δεν μπορώ να φανταστώ να πηγαίνω στα μαγαζιά με τον Αντρέα και να κάθομαι να πίνω και καφεδάκι! Βάσω είναι λογικό να ζηλεύουν τα παιδιά όταν τα μικρότερα αδέλφια τους μεγαλώνουν λίγο, γιατί τότε αρχίζουν να τραβάνε το ενδιαφέρον. Ένα νεογέννητο τρώει, κοιμάται και κλαίει. Ενώ ένα μεγαλύτερο βρέφος, πέντε-έξι μηνών που αρχίζει τα κατορθώματα, τραβάει την προσοχή όλων. Αν το πρόβλημά σας είναι ποιος θα κάνει την ένεση στη μάνα σου για να πάτε διακοπές, τότε σίγουρα θα λυθεί! Δεν είναι και τόσο σοβαρό. Εγώ πάντως, πηγαίνω κάθε μέρα στην κλινική και μου κάνουν την αντιπηκτική, γιατί μόνη μου δεν υπάρχει περίπτωση. Νομίζω μέχρι αύριο θα πηγαίνω ή σήμερα, δεν είμαι σίγουρη. Μάγδα μια χαρά περνάτε στις διακοπές σας! Εγώ τώρα δεν αισθάνομαι έτοιμη για βόλτες, γιατί ακόμα με τραβάνε τα ράμματα. Αύριο θα μου τα κόψει, κι ελπίζω να είναι καλύτερα. Καλέ, πού να ξέρω πώς είναι να έχεις κόρη, πόσο διαφορετικά μπορεί να είναι τα νεογέννητα των δύο φύλων; Προς το παρόν, είναι όπως όταν είχα τον Αντρέα, μόνο που όλα μου φαίνονται παιχνιδάκι. Στον Αντρέα θυμάμαι, το μπάνιο, ο καθαρισμός του αφαλού, ήταν ολόκληρα βουνά! Ο σύζυγος φυσικά δεν έχει ξεκολλήσει από τον υπολογιστή, αλλά βοηθάει πάρα πολύ ευτυχώς. Καλά, η ανηψιά σου είναι εννιά χρονών και 55 κιλά;;;;; Εγκληματίες είναι οι γονείς της... Και η δική μου ανηψιά το ίδιο, και τώρα που ενηλικιώθηκε και πήγε σχεδόν 22 χρονών, είναι στην Αγγλία για σπουδές, και αποφάσισε να μείνει εκεί για πάντα, γιατί μόνο εκεί δε βίωσε το ρατσισμό για την εμφάνισή της. Τόσα χρόνια η μάνα μου τους έλεγε και τους ξανάλεγε, και κυρίως, τους έλεγε η αδελφή της μάνας της, η οποία κι αυτή μικρή ήταν υπέρβαρη, και όλη της τη ζωή την πέρασε με δίαιτες για να χάσει βάρος, αλλά οι γονείς δεν ήθελαν να την πιέσουν και τελικά έγινε τεράστια... Κι ο Αντρέας όλο τρώει. Πριν μισή ώρα ξύπνησε κι έφαγε ένα μπισκότο, λίγο απ' το αμυγδαλωτό μου, και ψωμί με μαρμελάδα. Όλο γλυκά ζητάει, ουφφφ... Φυσικά δεν τρώει χαζομάρες, αλλά όπως λες κι εσύ, για πόσο; Μαρίνα εμείς φάγαμε φακές. Μια χαρά με τα κιλά! Εγώ χτες ζυγίστηκα και ήμουν 61.5 και σήμερα 60.5! Για πλάκα φεύγουν! Εμείς δεν παίρνουμε τίποτα πίσω από τα έξοδα της γέννας. Υπάρχει το νοσοκομείο και σου λένε, άμα θες να γεννήσεις οικονομικά, πήγαινε στο νοσοκομείο που είναι εντελώς δωρεάν. Αλλιώς, βρες λεφτά να πληρώσεις. Δεν έχουν κι άδικο εδώ που τα λέμε... Όπως είπα και πριν, ο γιατρός μου δεν παίρνει αμοιβή από εμένα. Όλα τα υπόλοιπα πληρώνω. Αλλά και πάλι πάρα πολλά είναι. Πάντως, στην Ελλάδα έχω ακούσει κάτι τρελά ποσά για γέννες, κάτι δεκαχίλιαρα ξεγυρισμένα και τα έπαιξα! Τον Αντρέα τον είχα το πρωί, αλλά ήταν κι ο άντρας μου στο σπίτι. Το απόγευμα πήγαινα σχολείο και γλίτωνα, χιχι! Δεν τον λες και ήσυχο πάντως! Κι εμένα βλέπει παιδικά, αλλά το έχει παρακάνει τον τελευταίο καιρό, όλο Πέππα και Πέππα ζητάει... Σήμερα το μεσημέρι, κι αφού είδε άπειρη Πέππα, μου λέει ο άντρας μου "απασχόλησέ τον λίγο, βάλ'του λίγη τηλεόραση"... Ουφ, και τώρα Πέππα ζητάει... Α, πήγε και στα μπισκότα και ζητάει και μπισκότο. "Θέλω λίγο αυτό που έχει χγιώματα. Άντε, καλύτε-α να το φάω, γιατί τα ψίχουλα (απ' το ψωμί με μαρμελάδα) δεν είναι καλά". Γκρρρ... Α, δε σας είπα. Σήμερα το μεσημέρι χτυπάει η πόρτα, ρωτάω ποιος είναι και μου λένε απ' το ανθοπωλείο. Ανοίγω, και ήταν μια γλάστρα με λουλούδι εσωτερικού χώρου. Κοιτάω την κάρτα, και ήταν ο διευθυντής του νηπιαγωγείου του Αντρέα!!!! Δεν ήταν πολύ ευγενική χειρονομία; Πρώτη φορά μου στέλνουν λουλούδια στο σπίτι νομίζω! Σας φιλώ κόρες, τα λέμε!

Γεια σας και πάλι κορίτσαροι! Εμείς εδώ, τα πάμε καλά! Ο Αντρέας συνεχίζει να είναι απύθμενος γλύκας! Πριν έκλαιγε η Γεωργία στο πορτ μπεμπέ, και πήγε αυτός και την κουνούσε απαλά και της έλεγε "Έλα, έλα Γιωγία"!!! Χριστίνα δεν είχα αγχωθεί, γιατί πονούσα υπερβολικά για να αγχωθώ και, κυρίως, δεν είχα καθόλου καθαρό μυαλό, γιατί όπως σας είπα, είχα πέσει σε κάτι σαν λήθαργο, κι αυτό συνέτεινε στο να μπερδευτώ ακόμα περισσότερο, γιατί δεν ήξερα τι να αποφασίσω. Ουφ, δεν ξέρω τι να κάνω με τις μετακινήσεις. Όχι ότι σκοπεύουμε να πηγαίνουμε όλη μέρα βόλτες τώρα στην αρχή, αλλά π.χ. το Σαββάτο θα πάμε στην εκκλησία για την ευχή, κάποια άλλη μέρα σίγουρα θα πάμε καμιά βόλτα παραλία, όλο και κάπου θα πάμε. Ο Δημητράκης μεγάλη φάση! Σαν τον Αντρέα σε μεγαλύτερη έκδοση, μόνο που ο Αντρέας αποκλείεται να έλεγε ότι κάποιος τον έβαλε τιμωρία! Πολύ γλύκας με το κοριτσάκι! Μαρίνα ευχαριστώ πολύ για τις ευχές! Ο γιατρός ζήτησε 2.5 χιλιάρικα, όχι πέντε. Πέντε παίρνει κανονικά, και για μένα έκανε ειδική τιμή. Αλλά απ' όσο ξέρω, για την καισαρική όλοι τόσο παίρνουν. Μου λέει κι ο άντρας μου, καλά, απ' τα πέντε χιλιάρικα, τα δυόμιση τα παίρνει ο γιατρός; Πάρα πολλά είναι. Εγώ σκοτώνομαι στο σχολείο και παίρνω 1750! Είναι πολύ λογικό να σε κουράζει ο Αντώνης. Ένα μωρό σε τέτοια ηλικία είναι πάρα πολύ ζωηρό. Εγώ στην εγκυμοσύνη δεν μπορούσα να μένω και πολύ με τον Αντρέα.