Θέλω να γίνω μαμά

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; (όσες μείνατε δηλαδή!) Εμείς καλά, ευτυχώς ο Αντρέας δεν ξανάκανε διάρροια, έτσι τον φέραμε σπίτι από χτες το πρωί. Η Γεωργία μια χαρά, έχει κάνει κάτι μπουτάρες!!! Κάτι δίπλες!!! Κάτι μαγουλάρες!!! Καγκουράκι κι εγώ κάπως έτσι με τον ύπνο! Είτε ο ένας δε θα κοιμάται, είτε ο άλλος, ή πάλι, μέχρι να κοιμηθούν εμένα μου φεύγει ο ύπνος, ή έχω δουλειές να κάνω και επωφελούμαι να τις κάνω την ώρα που κοιμούνται... Τι γιορτή είναι σήμερα; Απ' ό,τι είδα, γιορτάζουν διάφορες εκκλησίες της Παναγίας και είναι και κάποιες στην Κέρκυρα. Λογικά κάποια απ' αυτές θα είναι κι η δική σας! Μάγδα γιατί πήγες στο ΙΚΑ

Φωνή βοούσης εν τη ερήμω! Είναι κανείς εδώ;

Γκρρρ, είπα να ξαπλώσω μεσημέρι. Τα μάτια μου να κλείνουν... Με το που ξαπλώνω, ξυπνάει η Γεωργία. Την παίρνω, τη θηλάζω, κοιμάται, τη βάζω στο πορτ μπεμπέ, ξαπλώνω, ξυπνάει. Το παίρνω απόφαση, σηκώνω, ερχόμαστε στο σαλόνι, αποκοιμιέται... Τώρα εμένα μου έφυγε κι ο ύπνος, γκρρρ...

Γεια σας κορίτσια, τι κάνετε; Εγώ είμαι σκασμένη... Ο Αντρέας πάλι έκανε διάρροια πριν λίγο. Δεν το πιστεύω, θέλω να τσιρίξω. Τι έπαθε πάλι στα καλά καθούμενα; Μια χαρά ήταν. Χτες βράδι πήγαμε στην παραλία, καθίσαμε σε μια καφετέρια που δίπλα έχει ένα σωρό παιχνίδια, εξωτερικά, καρουσέλ και τέτοια, και εσωτερικά, αυτοκινητάκια με κέρμα, και τρελάθηκε στο παιχνίδι. Μόνο που σε κάποια φάση επέμενε να φάει φυστίκια, του κάθισε ένα στο λαιμό, κι έβγαλε όλο το νερό που είχε πιεί. Κατά τα άλλα, δεν έφαγε τίποτα να τον πειράξει, ούτε και σήμερα το πρωί, που έφαγε μόνο φανουρόπιτα. Δεν μπορώ να καταλάβω τι έπαθε πάλι... Αμάν πια! Εγώ νιώθω πάρα πολύ κουρασμένη σήμερα... Ουφ...

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Ευτυχώς κοιμήθηκα κάπως καλύτερα χτες βράδι. Η μικρή ξύπνησε στις πέντε, σηκώθηκα, είδα ότι ο Αντρέας ήταν ιδρωμένος μούσκεμα, του άλλαξα ζιπουνάκι και πάνα, που ζύγιζε οκτακόσια κιλά, πήρα τη μικρή, την άλλαξα και τη θήλασα. Δεν έδειχνε να έχει όρεξη για ύπνο, και γύρω στις εξήμιση, την άφησα στο πορτ μπεμπέ, γιατί κουτουλούσα. Ευτυχώς την πήρε ο ύπνος, και κοιμήθηκα κι εγώ! Κατά τις οκτώ παρά ξύπνησε ο Αντρέας, του έκανε γάλα ο άντρας μου, κι έμεινα ξαπλωμένη μέχρι τις εννιά και κάτι νομίζω. Ο Αντρέας σήμερα είναι πολύ ιδιότροπος. Όλη μέρα θέλει να βλέπει τηλεόραση και βιντεάκια στον υπολογιστή. Σε κάποια φάση, όταν γύρισε ο άντρας μου απ' τη φρουταρία, πήρε μια φορμόζα (ποικιλία δαμάσκηνου) και την πέταξε απ' το μπαλκόνι. Οκ, δεν την πέταξε κάτω απ' το μπαλκόνι, την πέταξε στο μπαλκόνι, αλλά κύλησε κι έπεσε κάτω, όπου κάθονταν η γειτόνισσα και μια φίλη της. Ευτυχώς δεν τις πέτυχε, ή τουλάχιστον έτσι μας είπαν... Εν τω μεταξύ, όταν είχε τις διάρροιες, την περασμένη βδομάδα, του άρχισε και βήχας, ο οποίος συνεχίζεται. Του δίναμε σιρόπι, αλλά δεν πέρασε, αντίθετα, χειροτέρεψε, έτσι αρχίσαμε εισπνοές από χτες βράδι, κι ευτυχώς δείχνει να περνάει... Ουφ... Καγκουράκι δεν πειράζει που δεν έχετε σήμα, αποτοξίνωση! Αφού έχεις βοήθεια για το σπίτι, μια χαρά! Ο άντρας σου δεν μπορεί να ταΐσει/μπανιαρίσει/κοιμήσει τα μωρά; Βάσω ευτυχώς του Αντρέα του πέρασε η επιθυμία να μπει στο ριλάξ! Ένα πεντάλεπτο κράτησε! Τώρα, όταν δεν είναι μέσα η Γεωργία, βγάζει απ' τη μία πλευρά εκείνο το πράγμα που κρέμμονται πάνω τα παιχνιδάκια, και λέει ότι είναι λάστιχο για πότισμα, θ' ανοίξει τη βρύση και θα μας κάνει όλους μούσκεμα. Όσο για την πάνα, νομίζω ότι είναι προφανές ότι τα παιδιά μας δεν είναι έτοιμα γι' αυτό το θέμα. Εγώ σταματώ κάθε προσπάθεια. Χτες του έφερα ένα βρακάκι με τον Τόμας το τρενάκι πάνω για να το φορέσει. Ο Τόμας είναι απ' τους αγαπημένους του ήρωες, αλλά δεν ήθελε ούτε να το δει. Του έφερα μετά το μαγιό του, για να φορέσει αυτό, το πήρε και το πέταξε κάτω. Μετά ήρθε η μάνα μου, του έφερε ένα κόκκινο βρακάκι, πάλι τα ίδια. Ε, με την πίεση δε γίνεται τίποτα. Το αφήνω για μετά... Μάγδα εγώ νομίζω ότι θα έμενα μια νύχτα χωρίς παιδιά! Όχι τώρα, βέβαια, που η Γεωργία είναι νεογέννητο! Είναι πολύ βασικό να μπορείς να πας κάπου και να μην κυνηγάς συνέχεια ένα μωρό από πίσω. Εμένα μ' αρέσουν τα νησιά γενικώς, αν και δεν έχω πάει και σε πολλά. Από Ιόνιο δεν έχω περάσει ούτε απ' έξω. Πήγα Μύκονο και Δήλο, Σαντορίνη, Κρήτη και Σάμο. Νομίζω αυτά, α, και Αίγινα. Δε θυμάμαι άλλο. Πολύ γέλιο ο διάλογος του Βασίλη με τον μπαμπά του! Ωχ, την τριλογία της Σίμονς λες; Είχα διαβάσει το πρώτο και μου άρεσε αρκετά. Μετά όταν έπιασα το δεύτερο, το βρήκα υπερβολικά εμπορικό, γιατί σχεδόν το μισό ή και περισσότερο ακόμα, επαναλαμβάνει και αναμασά το πρώτο, απλά για να πουλήσει. Πώς το έκαναν η Τατιάνα και ο Αλεξάντερ, σε πόσες στάσεις, πώς την έπιασε απ' τη μέση, πώς την έπιασε απ' τους ώμους, για να μην πω για την εξιδανίκευση της Αμερικής. Ω, η τέλεια χώρα, με τους τέλειους ανθρώπους, το τέλειο σύστημα! Με είχε εκνευρίσει, και δεν μπήκα στον κόπο να διαβάσω το τρίτο! Σήμερα πήγα στη Δημοτική Βιβλιοθήκη, και μεταξύ άλλων δανείστηκα και Νίκο Θέμελη. Είναι τριλογία καλή ώρα, και μόλις το είδε η βιβλιοθηκάριος, ξίνισε τα μούτρα, και μου έλεγε ότι είναι πάρα πολύ κουραστικός, πάρα πολύ βαρετός, πάρα πολύ σπαστικός, αλλά ΕΜΕΝΑ ΘΑ ΜΟΥ ΑΡΕΣΕΙ! Για να δούμε! Θα το αφήσω τελευταίο απ' τα τρία που δανείστηκα, γιατί πήρα μόνο τον πρώτο τόμο. Την επόμενη φορά, αν δεν ισχύουν όσα μου είπε η βιβλιοθηκάριος, θα δανειστώ και τα άλλα δύο! Ουφ, κοιμάται τώρα ο Αντρέας και βήχειιι... Είμαι σίγουρη ότι σε λίγο θα έρθει από δω κλαμένος και θα ζητά Πέπα και μπισκότο... Αμάν πια, αποβλακώθηκε σήμερα... Σας φιλώ όλες!

Θα τρελαθώ μ' αυτά τα παιδιά μου! Το πρωί ο Αντρέας κάπου ανέβηκε, και του λέει ο άντρας μου να κατέβει γιατί θα χτυπήσει. Ο Αντρέας απαντά: "μη φοβάσαι, εγώ είμαι. Δε θα χτυπήσω, ούτε στα χέγια, ούτε στους αγκώνες, ούτε στο κεφάλι. Δεν κουτουλάω". Μετά ήθελε να παίξουμε κάτι και μου λέει "έλα, είναι εύκολα αυτά τα παιχνίδια"! Μετά το φαγητό βάλαμε τη Γεωργία πρώτη φορά στο ριλάξ. Ο Αντρέας στην αρχή ήθελε να καθίσει, κ.λπ., πάμε και φέρνουμε το δικό του απ' το δωμάτιό του, το οποίο είναι αρκετά βρώμικο. Σε κάποια φάση μου κάνει "ούτε να το σκέφτεσαι". Του λέω "ποιο πράγμα να μη σκέφτομαι;" "Ότι θα καθίσω εκεί" μου απαντά! Όταν τελικά βάλαμε τη μικρή στο ριλάξ, ο Αντρέας πήγαινε όλη την ώρα, τη χάιδευε πάρα πολύ απαλά στο κεφαλάκι, της φιλούσε τα ποδαράκια εκεί που φοράει τις καλτσούλες κι έλεγε "κλάτσες" (έτσι λέγονται στα κυπριακά), κουνούσε τα παιχνιδάκια που κρέμονται από πάνω, κ.λπ. Σε κάποια φάση η μικρή τρόμαξε και πετάχτηκε στον ύπνο της. Με ρωτάει ο Αντρέας τι έπαθε και του λέω ότι τρόμαξε, οπότε μου λέει "θα είδε κακό όνει-ο" και γυρίζει και της λέει "μη φοβάσαι Γιωγία μου, δεν έχει κακό όνει-ο στο σπίτι μας"!!! Όσο για τη Γεωργία, έχει αρχίσει να μας χαμογελά, και ν' ανοίγει το στόμα της σε ένδειξη χαράς. Πριν λίγο την κρατούσε ο άντρας μου και της έλεγε "άου, άου" (απλουστευμένο αγού) και το έλεγε κι αυτή!!!!!!!!!!!!!!! Την τράβηξε και σε βίντεο!!!! Θα τρελαθώ!!!

Ουφ, ούτε και σήμερα τη βλέπω να κοιμάται... Γκρρρ... Απορίες του Αντρέα: "Μαμά, ο Πολικός Αστέ-ας έχει μούτκια;" (μούτρα). "Μαμά, τα ψάγια μιλάουν;".

Α, εν τω μεταξύ, με το θέμα της πάνας είμαστε τελείως στάσιμοι. Ο Αντρέας είναι πολύ αρνητικός στο να φορέσει βρακάκι. Τον ρωτάω αν θέλει να βάλει βρακάκι με τον Τόμας το τρενάκι που το λατρεύει, και μου λέει "όχι, καλύτε-α πάνα". Τον ρωτάω αν θέλει να κάνει κακά και τσίσα στην τουαλέτα, που είναι μεγάλο παιδί, να κάνει όπως ο Αντρέας που είχε έρθει τις προάλλες, κ.λπ., και λέει "όχι, στην πάνα θέλω". Δε θέλω να τον πιέζω, γιατί δεν είναι και λίγο το σοκ με τον ερχομό της Γεωργίας στο σπίτι. Μπορεί να μην εκδηλώνει ακραία ζήλεια, αλλά δεν είναι κι εύκολο να συνηθίσει τη νέα κατάσταση. Μου φαίνεται ότι του χρόνου θα τις κόψει τις πάνες... Βάσω, εσύ τι έκανες μ' αυτό το θέμα;

Γεια σας κορίτσια, τι κάνετε; Εγώ νυστάζω τρομερά. Η μικρή χτες δεν κοιμήθηκε σχεδόν καθόλου. Πήγαμε παιδική χαρά το απόγευμα, στο αμάξι δεν κοιμήθηκε, στην παιδική χαρά δεν κοιμήθηκε, κοιμήθηκε στο δρόμο του γυρισμού και ξύπνησε δέκα λεπτά μετά. Πιο αργά την κάναμε μπάνιο, κοιμήθηκε, την πάω στο δωμάτιο, ξυπνάει. Τη θηλάζω, τελικά κοιμήθηκε κατά τις εντεκάμιση-δώδεκα παρά. Γύρω στις πεντέμιση ξύπνησε, τη θήλασα και κοιμήθηκε κατά τις εξήμιση-εφτά παρά. Κοιμάμαι κι εγώ, κατά τις εφτά και κάτι άρχισε γκρίνια... Δεν ξυπνούσε, απλά γκρίνιαζε και ξανακοιμόταν, αλλά άντε να κοιμηθώ εγώ. Λίγο μετά ξύπνησε κι ο Αντρέας. Μετά η μικρή κοιμόταν μέχρι τις εννιά και τέταρτο περίπου, αλλά εγώ δεν μπόρεσα να ξανακοιμηθώ. Τώρα έχω ένα κεφάλι οκτακόσια κιλά και ζαλίζομαι. Ουφ, δεν μπορώ, κομμάτια είμαι... Σήμερα κλείνει ενός μήνα! Φαίνεται είπε να μας κεράσει λίγη αϋπνία... Μάγδα πώς και θα πάτε Τήνο αυθημερόν; Γιατί δεν παίρνατε και το Βασίλη; Πόσες ώρες είναι από Αθήνα; Ανθή Κεφαλονιά, τέλεια!!! Καλά να περνάτε!!! Σας αφήνω, πολλά φιλιά!

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εμείς σήμερα τα έχουμε παίξει! Η Γεωργία κάνει απεργία στον ύπνο! Ευτυχώς τώρα κοιμήθηκε, αλλά δεν ξέρω για πόσο. Ξύπνησε εφτάμιση το πρωί, κι από τότε κοιμήθηκε ελάχιστα, μισή ώρα, ένα τέταρτο, σποραδικά μέσα στη μέρα. Εγώ να τρέχω ανάμεσα στη Γεωργία, στον Αντρέα και στις δουλειές. Ιστορίες καθημερινής τρέλας: να μαγειρεύω με τον Αντρέα να με "βοηθά" (= να παίρνει το καθαρισμένο ρύζι και να το βάζει σ' ένα μικρό βαζάκι, να προσπαθεί να φάει ντομάτα με κουτάλι και να του πέφτουν στο πάτωμα και η ντομάτα και το κουτάλι), κι η Γεωργία να τσιρίζει στο πορτ μπεμπέ. Ο άντρας μου σε εξωτερικές δουλειές. Μετά, να προσπαθώ να σκουπίσω, ο Αντρέας να μου ζητά να του βάλω ένα βιντεάκι στον υπολογιστή (ενώ ξέρει να τον χειρίζεται) και η Γεωργία να τσιρίζει στο πορτ μπεμπέ. Ευτυχώς ο άντρας μου ήταν σπίτι και τους ανέλαβε... Το μεσημέρι, πήγε ο άντρας μου τον Αντρέα βόλτα μισή ώρα για να κοιμηθεί, τον βάζει στο κρεβάτι, και δέκα λεπτά μετά τον πιάνει βήχας που δε σταματούσε, με αποτέλεσμα να ξυπνήσει... Εγώ σφουγγάριζα το γραφείο εκείνη την ώρα, και με το που τελειώνω, αρχίζει κι η Γεωργία τη γκρίνια, που εκείνη την ώρα κοιμήθηκε για πολύ λίγο. Σε λίγο θα πάμε παιδική χαρά, που τη ζητάει ο Αντρέας απ' το πρωί! Βάσω, άιντε άιντε ο κουνιάδος... Πολύ προβληματικός... Κι έλεγα ότι ήταν προβληματικοί οι δικοί μου κουνιάδοι. Μήπως είναι μαθητής εσπερινού σχολείου; Γιατί μου θυμίζει τους μαθητές μου! Θα πρέπει να δει κάποιον ειδικό, αλλά για να φτάσει σ' αυτό το σημείο, θα πρέπει να παραδεχτεί ότι έχει πρόβλημα. Μάγδα μια χαρά περάσατε! Η Γεωργία το βράδι κοιμάται σερί από την πρώτη μέρα που ήρθαμε σπίτι. Χτες βράδι ξύπνησα κατά τις τέσσερις παρά, κι άκουσα κάτι σπλιάτς, πρρρρρρ. Έκανε κακά η κυρία, άρχισε και λίγο γκρίνια, οπότε σηκώθηκα, την άλλαξα, τη θήλασα και σε σαράντα λεπτά περίπου ξανακοιμήθηκε. Στις εφτά και εικοσιπέντε ξύπνησε ο Αντρέας και περίπου ένα τέταρτο μετά, ξύπνησε κι η Γεωργία... Μας έστειλε δέμα κι η πεθερά. Μαντέψτε! Για σκεφτείτε λίγο... Ναι! Το βρήκατε! Για τον άντρα μου δύο ζευγάρια κάλτσες, δύο σώβρακα, ένα φανελάκι. Για μένα ένα ζευγάρι πυτζάμες, δύο δαντελένια βρακιά σε πολύ διακριτικά χρώματα: φούξια και πορτοκαλί, φωσφοριζέ και τα δύο. Ένα σετάκι καλοκαιρινό για τον Αντρέα, ρουχαλάκια για τη Γεωργία, και κάτι βιβλιαράκια και μπαλόνια για τον Αντρέα. Τα βιβλιαράκια πολύ ωραία, είναι παραμύθια με αυτοκόλλητα, και απασχολήθηκε αρκετά μ' αυτά! Σας αφήνω, ξύπνησεεεεεεε. Κοιμήθηκε κανένα τέταρτο το πολύυυυ... Γκρρρρρ...

Καλέ;

Άντε, ευτυχώς κοιμήθηκε!! Εγώ νυστάζω, βασικά δε νυστάζω, ζαλίζομαι, γιατί τρεις μέρες κουράστηκα πολύ και ξυπνάω και χαράματα, αλλά τώρα αποκλείεται να κοιμηθώ αν ξαπλώσω. Θέλω να κάνω και σίδερο, αλλά δεν ξέρω αν έχω το κουράγιο... Μάγδα με γεια το μαλλάκι! Χιχι, κι εμένα η κομμώτρια που πηγαίνω συνήθως είναι πολυλογού και με τρελαίνει! Τις πιο πολλές ώρες, μου λέει για τη μικρή της κόρη, η οποία σπούδασε κομμωτική στο Λονδίνο και το έχει πολύ με την κομμωτική, είναι τρελλαμένη, και συνέχεια μου την παινεύει! Αυτή που πήγα τις προάλλες ήταν πολύ σιωπηλή, σε σημείο που ένιωθα και λίγο άβολα. Κι εμάς γειτόνισσα είναι, λίγο πιο κάτω απ' το σπίτι μας. Κι εγώ στη μάνα μου δε λέω πολλά για αρρώστιες, κ.λπ., γιατί φέρνει την καταστροφή. Όταν ήμουν έγκυος στον Αντρέα και είχα συνέχεια μολύνσεις, δεν της είχα πει τίποτα, για να μη με πρήζει, και σε κάποια φάση κάτι ξέφυγε του έξυπνου του άντρα μου και μετά με τρελάνε. Σ' αυτήν την εγκυμοσύνη δεν είχα πει τίποτα για την κύστη που είχα στην αρχή, και διάφορα άλλα. Καλά, το βράδι έμεινε η πεθερά μαζί σου όταν γέννησες; Χαχα! Εμένα δεν έμεινε κανείς, ούτε καν τέθηκε τέτοιο θέμα! Άλλωστε, είχα τις νοσοκόμες να πηγαινοέρχονται συνέχεια. Κι εμάς ο Αντρέας έκανε βρογχιολίτιδα 2.5 μηνών και νοσηλεύτηκε μια βδομάδα. Έκτοτε είναι φιλάσθενος, αλλά νομίζω ότι όλα τα παιδιά έτσι είναι. Είτε αρρωστήσουν πολύ μικρά είτε όχι, είτε θηλάσουν είτε όχι, τις αρρώστιες δεν τις γλιτώνουν. Ποια η διαφορά παράθυρων από τζάμια; Δηλαδή τα κουφώματα κάνετε; Καλέ, μόνο οι κόρες χορεύουν; Και τα αγόρια χορεύουν! Ο Αντρέας είναι μεγάλος χορευταράς και πιάνει και το ρυθμό! Εγώ πάλι δεν είμαι ιδιαίτερα κοινωνικός άνθρωπος. Σπάνια να πάω κάπου και να καταλήξω με παρέα. Ο Αντρέας πάλι, καμία σχέση, όπου πάει γίνεται φίλος με όλα τα παιδιά (και με τους μεγάλους μη σας πω!). Ποιο βιβλίο σου χάρισαν; Κι εγώ διάβασα πάρα πολλά αυτές τις μέρες. Τρία βιβλία σε πεντέξι μέρες. Τώρα άρχισα τον "Άγιο της μοναξιάς" της Ιωάννας Καρυστιάνη. Από την Τετάρτη, διάβασα άλλα δύο. Αύριο-μεθαύριο θα ξαναπάω στη Δημοτική Βιβλιοθήκη! Εσένα ο Βασίλης σου λέει ότι είσαι η πιο τέλεια μαμά, εμένα προχτές που ξαπλώσαμε για να κοιμηθούμε, μου κάνει "νομίζω βγιωμάς λίγο. Πγιέπει ν' αλλάτσεις πγιόσωπο". Ντόινγκ! Κατερίνα, σεντόναρους κι εσύ άπλωσες! Καλά, απαράδεκτο το πρώτο δωμάτιο που κλείσατε. Ευτυχώς που τακτοποιηθήκατε τελικά! Τα κοινά τα έχετε πάρει εργολαβία οικογενειακώς, χιχι! Μια χαρά! Τι κάνετε δηλαδή στο σύλλογο; Να σου ζήσει ο Γιωργάκης! Κι εγώ τώρα που συνήλθα απ' την καισαρική, κάνω αρκετές δουλειές, δε θέλω ν' αφήσω το σπίτι πάλι στην τύχη του. Από τότε που ήρθε η γυναίκα, την περασμένη βδομάδα, το διατηρώ σε αρκετά καλή κατάσταση νομίζω. Πολύυυυ γέλιο τ' αγόρια σου με τις αγαπημένες σου, ειδικά ο Δημήτρης!!! Χαχαχαχαχα! Κι εμένα η Γεωργία μου φαίνεται πολύ μικρούλα, κι ο Αντρέας μπροστά της γίγαντας! Αφού κι ο αδελφός μου, προχτές που μιλούσαμε απ' το σκάιπ, έβλεπε τη Γεωργία που την κρατούσα αγκαλιά, και μετά του γυρίζω τον υπολογιστή στον Αντρέα, που κυλιόταν στο πάτωμα, και μου λέει "πωπω, τεράστιος έγινε αυτός"! Η Γεωργία κοιμάται αρκετά το βράδι. Κοιμάται μετά το μπάνιο, κατά τις δέκα-δέκα και μισή, και μετά ξυπνάει κατά τις έξι-εξήμιση. Αργεί, όμως, πολύ να ξανακοιμηθεί, κι αυτό με ταλαιπωρεί αρκετά. Δηλαδή, θα προτιμούσα να ξυπνούσε κατά τις τρεις, να θήλαζε, να ξανακοιμόταν, έστω και σε ένα δίωρο, και να ξυπνούσε ξανά κατά τις δέκα. Πιο πολύ θα με βόλευε αυτό, απ' το να σηκώνομαι απ' τις έξι... Χτες νύσταζα τόσο πολύ, που όπως την κρατούσα το πρωί στον ώμο μου, παραλίγο να μου φύγει προς τα πίσω. Τελικά την ανέλαβε ο άντρας μου, και λαγοκοιμήθηκα για λίγο ακόμα. Εμάς εδώ η ζέστη είναι αφόρητη, γιατί συνδυάζεται και με τρομερή υγρασία, εξ ου και η ομίχλη τις προάλλες το πρωί... Όταν δε, δε φυσάει, άσε, άσε, καλύτερα... Αυτό με το αντίχειρα είναι τόσο σοβαρό ρε κορίτσια; Κι εγώ το έβαζα, αλλά δεν έχω κανένα απολύτως πρόβλημα με τα δόντια. Οκ, είναι κάπως ασύμμετρα, αλλά αυτό δεν έχει να κάνει με το δάχτυλο που πιπιλούσα. Ευτυχώς ο Αντρέας δεν είναι του πιπιλίσματος, και ούτε κι η Γεωργία, όπως δείχνουν τα πράγματα. Σας αφήνω, μήπως και κάνω και λίγο σίδερο, γκρρρ...

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Χτες ξεκίνησα να σας γράφω, αλλά ήρθε νωρίτερα η κοπέλα που περίμενα για επίσκεψη, και τα έκλεισα όλα! Ερημιές το καφενεδάκι μας... Πώς περάσατε το Δεκαπενταύγουστο; Χρόνια πολλά, έστω και καθυστερημένα, και κυρίως στον Πανούλη της Ανθής και σ' εμένα! Δε νομίζω να γιορτάζει καμία άλλη ή να έχει κάποια άλλο εορτάζοντα; Απ' όσο θυμάμαι, όχι. Που λέτε, εμείς το Δεκαπενταύγουστο περάσαμε ωραία, το πρωί πήγαν οι άντρες εκκλησία, το μεσημέρι στους γονείς μου για φαγητό και το απόγευμα βόλτα στην παραλία, φάγαμε παγωτό και μετά πήγαμε και σε ταβέρνα. Ο Αντρέας, απ' το μεσημέρι που πήγαμε στους γονείς μου (αυτός είχε πάει απ' το πρωί, μετά την εκκλησία), ήταν πάρα πολύ ανήσυχος και άτακτος. Δεν έφαγε ούτε μπουκιά φαγητό, και έκανε απίστευτες αταξίες και κυρίως, ιδιοτροπίες. Το βράδι στην ταβέρνα δεν κάθισε λεπτό, ούτε έφαγε τίποτα. Του λέγαμε να φάει και μας έλεγε "όχι, όχι όοοχι". Έμπαινε μέσα και ήθελε να παίξει με τα μουσικά όργανα που κρέμονταν απ' τους τοίχους. Τον σήκωνε ο άντρας μου κι έπαιζε με την κιθάρα και τα μπουζούκια, και μετά έρχεται και μου λέει "έλα να παίτσουμε με τα όγανα μαμά, είμαι μουσικός"! Η Γεωργία πάλι, κοιμόταν συνέχεια! Την είχα σκεπασμένη με μια καλοκαιρινή κουβερτούλα, επειδή φυσούσε, κι ούτε που την καταλάβαμε καθόλου! Χτες τρελάθηκα στις δουλειές: ετοίμασα κουλούρια γεμιστά με φέτα, ντομάτα και ελιά, καθάρισα, συγύρισα, επειδή, όπως σας είπα, περίμενα επισκέψεις. Κατά το μεσημέρι, μου στέλνει μήνυμα η μαθήτρια που σας έλεγα, που θα ερχόταν με τη γραμματέα του σχολείου και μου λέει ότι δε θα έρθει επειδή δουλεύει. Δουλεύει καθαρίστρια σε ενοικιαζόμενα δωμάτια, και την πήραν τηλέφωνο να πάει για δουλειά τελευταία στιγμή. Τελικά ήρθε η γραμματέας με το γιό της, που είναι στην ηλικία του Αντρέα και παίξανε αρκετή ώρα. Είχαν πολλή πλάκα, τον έπιανε ο Αντρέας απ' το χέρι και τον πήγαινε στο δωμάτιό του για να πάρουν παιχνίδια, παίζανε μπάλα, αυτοκινητάκια, κ.λπ. Λίγο αργότερα ήρθε και μια άλλη φίλη μου, που με πήρε τηλέφωνο χτες αν μπορούσαμε να περάσουν για να μας χαιρετήσουν. Έχει τρία παιδιά και φαντάζεστε τι έγινε! Ένας χαμός! Με το μικρό της γιό, που είναι 4.5 χρονών, ο Αντρέας πάντα σκοτώνονται όποτε συναντηθούν. Χτες σε κάποια φάση τσακώνονταν για ένα παιχνίδι. Τραβούσε ο ένας απ' τη μία κι ο άλλος απ' την άλλη. Τελικά το άφησε ο Αντρέας, επειδή ως πιο μικρός είναι και πιο αδύνατος, και ξέσπασε σε κλάμα. Έρχεται σ' εμένα και μου λέει "θέλω να τον τομάτσω" (τρομάξω). Πηγαίνει κατά πάνω του και του κάνει πολλές φορές "χχχχχχ", όπως κάνουν οι αγριεμένες γάτες!!!!!! Πώς του ήρθε αυτό;;!!! Του άρεσε πάρα πολύ πάντως που ήρθαν τα παιδάκια και παίξανε. Άλλο παιδί ήταν! Σας αφήνω, γιατί γκρινιάζει η μικρή. Θα επανέλθω με σχόλια.

Γεια σας κοριτσάκια! Καλέ, πού χαθήκατε όλες;;; Κι όχι μόνο εσείς! Ολόκληρο το μάμμυ! Εμείς καλά, επιτέλους έσφιξαν τα κακά του Αντρέα! (Ωραία είδηση, μοσχομυριστή! ) Χτες το απόγευμα πήγαμε παιδική χαρά, αλλά έκανε πολλή ζέστη, παρ' όλο που πήγαμε κατά τις εφτάμιση, που είχε πέσει ο ήλιος. Ήταν πολύ αποπνιχτικά, ο μικρός, βέβαια, ξεσάλωσε, κι εγώ διάβαζα το βιβλίο μου με τη Γεωργία, που σε κάποια φάση ξύπνησε κι άρχισε γκρίνια. Τελικά φύγαμε κατά τις οκτώ και κάτι, γιατί νύχτωσε, και στη συγκεκριμένη παιδική χαρά, που είναι η πιο μεγάλη και κεντρική της πόλης, δεν έχει φωτισμό! Αν είναι δυνατόν! Έχει μέσα φώτα, τα οποία για κάποιο λόγο ποτέ δεν ανάβουν. Σήμερα το πρωί ξύπνησε η μικρή κατά τις έξι, την παίρνω, την αλλάζω, και πηγαίνουμε στο παιδικό δωμάτιο να τη θηλάσω, γιατί στο κρεβάτι μας κοιμόταν κι ο Αντρέας, και δεν ήθελα να τη βάλω μες στα μούτρα του. Πριν φύγω, όμως, έκλεισα το κλιματιστικό, γιατί έκανε αρκετή ψύχρα και ο μικρός ξεσκεπαζόταν. Κάθομαι στο παιδικό, αρχίζω να θηλάζω, και μετά από κανένα πεντάλεπτο ακούω μια δυνατή φωνή: "ΓΙΩΓΙΑ"!!! Ήταν ο Αντρέας που ξύπνησε, απ' τη ζέστη φαίνεται, κι έψαχνε την αδελφή του! Μετά άρχισε να ζητάει γάλα, ευτυχώς ξύπνησε ο άντρας μου και του έφτιαξε, το πίνει, κι ενώ νύσταζε, αντί να ξανακοιμηθεί, ήθελε να πάει στο σαλόνι να δει μίκυ μάους. Αφού κι εγώ ήμουν ξύπνια, κι η Γεωργία το ίδιο, πήγαμε στο σαλόνι. Με το που ανοίγω τα στόρια, έξω όλα θολά απ' την ομίχλη! Υγρασία και άγιος ο Θεός. Φωνάζω τον Αντρέα να τη δει, και μου λέει "έχει και στην Πέππα ομίχλη"! Τους κράτησα μέχρι τις οκτώ, και μετά ξυπνήσαμε τον άντρα μου που ήταν ζαβλακωμένος. Πάλι ξενύχτησε στον υπολογιστή, και ταλαιπωρεί εμένα... Εγώ ξάπλωσα πάλι, αλλά δεν κατάφερα να ξανακοιμηθώ, γιατί έκαναν πάρα πολλή φασαρία, και μετά μου ζητούσε και τα ρέστα, ότι ξύπνησε απ' τις εξήμιση. Του λέω "μα αφού ξανακοιμήθηκες αμέσως" και μου λέει "άσε, με χίλια ζόρια", ενώ στο δευτερόλεπτο ροχάλιζε!!! Τέλος πάντων, μες στη νύστα είμαι, τι να κάνω; Ευτυχώς κάποια στιγμή πήγαν σούπερ μάρκετ κι όπως φεύγανε, ο μικρός είδε τον εγγονό του γείτονα στο μπαλκόνι, και μόλις επέστρεψαν ήθελε να πάει στον Αχιλλέα. Πήγαν για λίγο, που έγινε πολύ. Τώρα γύρισε ο άντρας μου μόνος του για να απλώσει και να βάλει κι άλλο πλυντήριο, κι είπε η γειτόνισσα ότι θα φέρει αυτή τον Αντρέα! Εν τω μεταξύ, πλέον μιλάει εντελώς σαν μεγάλος. Χρησιμοποιεί επιρρήματα, π.χ. "Απλά θέλω να πάω στο Τζάμποου". Σήμερα το πρωί είχε "Σοφία την πριγκήπισσα" και ήθελε να βάλει στο dvd "Τσάρλι και Μίμο". Του λέω "βαρέθηκες τη Σοφία;" και μου απαντά "ναι, τη βα-έθηκα, γι' αυτό έβαλα Τσάλι και Μίμο"! Σας αφήνω κόρες, ελπίζω να μπει καμία έστω για ένα γεια!

Α, ξέχασα να σας πω! Με πήρε χτες τηλέφωνο η γραμματέας του σχολείου και ρωτούσε αν μπορεί να έρθει το Σαββάτο να με χαιρετήσει. Θα έρθει και μια μαθήτρια μαζί της, μεγάλη σε ηλικία, σαρανταπεντάρα, με την κόρη της. Αυτή η μαθήτρια είναι μανιακή με την καθαριότητα και σιχαίνεται τρομερά. Θα πρέπει να απολυμάνω το σπίτι γιατί αυτή είναι τελείως τρελή. Ουφ, να δω πότε θα προλάβω... Βέβαια, τώρα άρχισα και κάνω καθημερινά δουλειές, αφού έχω συνέλθει απ' την καισαρική, αλλά και πάλι, αυτή είναι παρανοϊκή. Είχε πάει μια φορά η γραμματέας στο σπίτι της, και μου έλεγε ότι, πέρα από πλήρως αποστειρωμένο, ήταν και συγυρισμένο σε βαθμό υστερίας. Τα μαχαιροπήρουνα στο συρτάρι ήταν σε ειδικές θήκες, μήπως και δεν είναι στοιχισμένα με απόλυτη ακρίβεια. Μπρρρ... Ελπίζω να μη με κάνουν persona non grata στο σύλλογο απανταχού κατακουζήνων.

Επανήλθα! Ουφ, σκάσαμε σήμερα, έχει τρελό καύσωνα. Το απόγευμα, όταν πέσει ο ήλιος, θα πάμε παιδική χαρά, να παίξει ο Αντρέας, να καθίσουμε η Γεωργία κι εγώ κάτω απ' τα δέντρα, γιατί δεν παλεύεται... Χριστίνα πού ήσουν ρε ψυχή τόσο καιρό; Μια χαρά οι διακοπούλες σας! Κι εμείς πέρσι που πήγαμε Πάτρα, δεν είχαμε ξοδέψει σχεδόν τίποτα, εκτός απ' τα εισιτήρια, βέβαια. Κι εκεί δεν είχαμε ίντερνετ, οκ, κινητό είχαμε, αλλά είχαμε αποτοξινωθεί! Μια χαρά! Για πες καμιά περίεργη ιστορία, χιχι! Καγκουράκι πολύ ωραίες και ενδιαφέρουσες οι εκδηλώσεις που έκαναν στο χωριό! Τα μυρμήγκια σαν να υποχωρούν κάπως. Έχουν περιοριστεί στα μπάνια, κυρίως στο μικρό μπάνιο και σε κάποια σημεία της κουζίνας. Καλά, μιλάμε, ανακάλυψα την τρύπα στα πλακάκια του μικρού μπάνιου από όπου μπαινόβγαιναν και την έκλεισα, και τα έβλεπα μετά να πηγαίνουν εκεί πέρα, να βλέπουν ότι είναι κλειστά και να αναστατώνονται! Συνεννοούνταν μεταξύ τους, και έψαχναν άλλη δίοδο! Καλά, η μάνα μου πανικοβάλλεται με το παραμικρό. Στον Αντρέα αγχωνόταν επειδή θήλαζε πάντα με κλειστά μάτια, και διάφορα άλλα τέτοια. Χτες το απόγευμα πήγα να δω τον Αντρέα, κι η μάνα μου βρήκε ευκαιρία να πάει στην εκκλησία. Την ώρα που έλειπε, ο Αντρέας έκανε κακά, πάμε να τον αλλάξω, και βλέπω ότι είχαν αρχίσει να σφίγγουν. Από διάρροια, έγιναν κρεμώδη. Με το που έρχεται η μάνα μου, της το λέω, κι αντί να χαρεί, όπως περίμενα, τι μου λέει;;; "Ακόμα;", δηλαδή "ακόμα εκεί είμαστε, πότε θα σφίξουν επιτέλους, κ.λπ."... Λέω αμάν ρε παιδί μου, πόση απαισιοδοξία; Βάσω όλα αυτά που λες τα κάναμε, διατροφή, πρεβιοτικά, αλλά το άγχος της μάνας μου άγχος. Είναι πολύ αγχώδης και δεν προσπαθεί καν να μην αγχώνει τους άλλους. Αντίθετα, αν δεν αγχωθείς, τσαντίζεται, γιατί θεωρεί ότι αδιαφορείς. Είναι μανούλα στο να αγχώνει τον κόσμο. Για τη διατροφή του Αντρέα, μας είπε ο γιατρός να τρώει κάπως πιο ελεύθερα τώρα, γιατί τελικά θα γίνει δυσκοίλιος όπως πάμε, αφού έκανε κακά χτες το απόγευμα στις εφτά που ήμουν εκεί, και μετά ξαναέκανε σήμερα μετά τις δύο το μεσημέρι. Άσε που τα είχε βαρεθεί τα βραστά κοτόπουλα, τα ρύζια και τα μήλα. Του πήραμε μπανάνες σήμερα, και το μεσημέρι έφαγε μπιφτέκι ψητό με κριθαράκι, χωρίς λάδι, παρ' όλο που ο γιατρός είπε ότι μπορεί να φάει και κανονικό φαγητό με λάδι. Αυτές τις μέρες που έμενε στους γονείς μου, μας ζητούσε συχνά, ήθελε να έρθει σπίτι, αλλά τι να κάναμε; Δε γινόταν... Μια μέρα μιλούσαμε στο τηλέφωνο, άρχισε να κλαίει η Γεωργία και μου λέει "ακούω τη Γιωγία!" και την επόμενη φορά, ζητούσε να μιλήσει στο τηλέφωνο με τη Γεωργία! Καλά, πόσο πια να ασκηθεί η Ιωάννα; Τι να κάνει παραπάνω; Εμείς δεν έχουμε κάνει αναλύσεις του Αντρέα, θα ρωτήσω τον παιδίατρο την άλλη φορά μήπως χρειάζεται. Στο γυναικολόγο κι εγώ πολλές φορές χρειάστηκε να περιμένω πολύ. Μια φορά είχαν μαζευτεί όλοι οι ιατρικοί επισκέπτες της Κύπρου, κι επειδή είχε πάρα πολλά ραντεβού και περίμεναν άπειρες ώρες, τους δέχτηκε όλους πριν από εμένα... Πάντα πήγαινα με βιβλίο, για να έχω κάτι να κάνω περιμένοντας. Μαρίνα άντε ρε! Πάλι αγόρι;;; Με το καλό! Πώς θα το πείτε; Σας φιλώ όλες, τα λέμε μετά!

Γεια σας κορίτσια, τι κάνετε; Εμείς καλά, επιτέλους ο Αντρέας επέστρεψε στο σπίτι! Το πρωί πήγαμε στον παιδίατρο. Η Γεωργία μια χαρά, τσίμπησε άλλο μισό κιλό σε δυο βδομάδες. Είναι τέσσερα κιλά τώρα και 54 εκατοστά. Του είπα για τα πράσινα κακά και τις βλέννες, και τα είδε κιόλας, γιατί είχε κάνει λίγα, και μας είπε ότι είναι κάποιο κρύωμα μάλλον, απ' τα κλιματιστικά, τον ιδρώτα, κ.λπ. Εξέτασε και τον Αντρέα, και μας είπε ότι του περνάει η ίωση, και απλά να προσέχουμε να μην πλησιάζει το μωρό από κοντινή απόσταση, να μην το φιλάει, κ.λπ. Ωχ, επανέρχομαι, ξύπνησε και κλαίει...

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εμείς τα ίδια, ο Αντρέας ακόμα κάνει διάρροιες και είναι στους γονείς μου. Χτες το μεσημέρι, κι ενώ έκανα διακόσιες ώρες να κοιμήσω τη Γεωργία, παίρνει τηλέφωνο η μάνα μου, για να μου πει ότι ο Αντρέας έκανε διάρροια. Ξύπνησε η μικρή, ξύπνησα κι εγώ που μισοκοιμόμουν, αφήστε... Σήμερα το πρωί την παίρνω τηλέφωνο να μάθω τι κάνει το μωρό, μου λέει με ύφος απελπισμένο/εκνευρισμένο "κάνει διάρροια, τι θες να κάνει;". Και συνέχισε με καταστροφολογίες "πάρε τον παιδίατρο" και "μήπως έχει κάτι σοβαρό και δεν του περνάει" και "δεν έχει κανένα φάρμακο, αυτά τα πρεβιοτικά που δίνουμε είναι καλά;". Παίρνω τον παιδίατρο, μου λέει ο άνθρωπος αυτά που της έλεγα κι εγώ, ότι το κρυολόγημα θέλει το χρόνο του, ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι άλλο πέρα απ' αυτά που κάνουμε, ότι δεν υπάρχει φόβος αφυδάτωσης, από τη στιγμή που κάνει μόνο 2-3 φορές τη μέρα. Την παίρνω να της το πω, και μου λέει "ορίστε, χωρίς να εξετάσει το μωρό, βγάζει διάγνωση, είναι πράγματα αυτά;". Βγάλτε άκρη... Λες και θέλει να έχει κάτι το μωρό για να δικαιωθεί. Αυτό το κάνει πάντα. Και μαζί μας έτσι ήταν. Απορώ πώς μας μεγάλωσε έτσι που πανικοβάλλεται με το παραμικρό και πνίγεται σε μια κουταλιά νερό. Τέλος πάντων... Χτες το απόγευμα πήγα να δω τον Αντρέα. Χάρηκε πολύ μόλις με είδε, και παίζαμε κυνηγητό γύρω απ' το τραπεζάκι της βεράντας. Μετά έτρεξε στην κούνια στο βάθος της αυλής. Τον κουνάω και τραγουδάω το "Κούνια μπέλα", αλλά αντί να πω "όμορφη κοπέλα" είπα "όμορφος Αντρέας", οπότε πετάγεται ο μικρός και με διορθώνει "όμοφη κοπέλα καλέ"! Μετά του τραγουδάω το ίδιο τραγούδι, αλλά με τους στίχους που ξέρει ο άντρας μου, δηλαδή "κούνια μπέλα, έσπασε η σκουτέλα, χύθηκε το γάλα, δεν έμεινε ούτε στάλα", και σε κάθε στίχο με ρωτούσε "πώς έσπασε; πού χύθηκε; γιατί δεν έμεινε ούτε στάλα;". Επιστρέφουμε στη βεράντα, και βλέπει τα σκυλιά της διπλανής που είχαν βγει στο δρόμο, και το ένα είχε σκύψει και μύριζε το δρόμο, οπότε ο μικρός με ρωτάει "μα τώει το δόμο;". Του εξηγώ ότι δεν τον τρώει, αλλά τον μυρίζει, και μου λέει "κι εγώ να μυ-ίσω το δόμο". Του λέω "μα εσύ είσαι παιδί, δεν είσαι σκυλί, τα παιδιά δε μυρίζουν το δρόμο" και μου λέει "όχι, είμαι σκυλί". Πέφτει στα τέσσερα, αρχίζει μπουσούλημα και έσκυβε και μύριζε τη βεράντα! Μετά έρχεται η απέναντι και παρκάρει στο άδειο οικόπεδο δίπλα απ' το σπίτι των γονιών μου. Βλέπουν τον Αντρέα, τον χαιρετάνε, κι αυτός αντί να απαντήσει, τη ρωτάει "μα πού είναι ο σκύλος σου;". Του λέει "να, είναι εκεί στη σκάλα". Και τι της απαντά; "Νομίζω είναι και στο δόμο"! Μιλάμε, δε σταματά να πετάει ατάκες! Όσο για τη Γεωργία, όταν τη βάζουμε στον ώμο, έχει αρχίσει να στήνει το κεφαλάκι της και να μας κουτουλάει ή τινάζεται προς τα πίσω και μετά πάλι μπρος ή γυρίζει και μας κοιτάει με το αστείο της μούτρο! Εν τω μεταξύ, έχω προσέξει ότι τα κακά της από μουσταρδί έγιναν πράσινα και έχουν και βλέννες. Τι να είναι άραγε; Το έψαξα λίγο και για μωρά που θηλάζουν είναι φυσιολογικό, αλλά μπορεί να είναι και αλλεργία στα γαλακτοκομικά. Ουφ, ελπίζω να μην είναι, γιατί δε θα αντέξω χωρίς το τοστ μου... Αύριο που θα πάμε στον παιδίατρο θα του το πω. Ανθή σε καταλαβαίνω απόλυτα που σπάσανε τα νεύρα σου με τα πεθερικά. Είναι πάρα πολύ δύσκολο πράγμα η συγκατοίκηση (ρώτα κι εμένα που άλλαζα τις συγκατοίκους σαν τα πουκάμισα, χιχι!), πόσο μάλλον με τα πεθερικά σου! Όσο για το ότι θες να ξυπνάς και να μη μιλάς σε κανένα, μπορείς να πας να μείνεις με την πεθερά μου. Θεωρεί μεγάλη γρουσουζιά να λες καλημέρα άνιφτος, οπότε, δε θα πλένεσαι το πρωί, και θα βρίσκεις την ησυχία σου! Ευτυχώς το βράδι η Γεωργία κοιμήθηκε από τις δέκα και μισή μέχρι τις έξι και είκοσι το πρωί. Μετά ξανακοιμήθηκε οκτώ παρά, πέφτω κι εγώ και ξεραίνομαι, βλέπω και πεντακόσια όνειρα, και με ξυπνάει το κλάμα της. Έρχεται ο άντρας μου να την πάρει, τον ρωτάω τι ώρα είναι και μου λέει "οκτώ και δέκα"!!! Καλά, πότε πρόλαβα και είδα όλα εκείνα τα όνειρα; Την πήρε να την κρατήσει, αλλά έκλαιγε, έτσι τη θήλασα και μετά την πήρε ο άντρας μου πάλι. Ευτυχώς κοιμήθηκε, και κοιμήθηκα κι εγώ μέχρι τις δέκα και μισή! Τώρα κοιμάται πάλι. Είναι από τις μέρες του ύπνου φαίνεται! Καλά, για τις αγκαλιές δεν το συζητάμε, ο Αντρέας βρέφος ήταν της αγκαλιάς και τώρα τον παρακαλάω να έρθει για μια αγκαλίτσα, και σχεδόν ποτέ δεν έρχεται, εκτός κι αν θέλει κάτι! Όσο για τις αρρώστιες, γκρ και πάλι γκρ... Μάγδα, καλά, αυτή η αυτόματη διόρθωση έχει κάψει κόσμο και κοσμάκη! Πάντως, την πρώτη φορά που με είπε η πεθερά μου "τσούπα", νόμιζα ότι με βρίζει! Καλά ρε συ, πόσο συχνά κάνετε παράθυρα και τζάμια; Άσε, μη μου λες καλύτερα! Εμένα πάντως τα έκαναν οι γυναίκες που ήρθαν για τη γενική, και δεν έχουν λερωθεί ακόμη, ευτυχώς! Είπα στον άντρα μου για το Φλεριάνα, κι ενώ είχε φαγωθεί να ψεκάσει με κανονικό εντομοκτόνο, και φυσικά δεν τον άφησα, τώρα μου λέει "άσε μωρέ, να περιμένουμε λίγες μέρες ακόμα μήπως υποχωρήσουν από μόνα τους". Για να δούμε... Εγώ δεν έχω προτιμήση για μήκος μαλλιών, όλα μου πάνε. :P :P :P Τα είχα και αγορίστικα τελείως, και πολύ μακριά, και κοντά καρέ, και μέτρια και διάφορα περίεργα κουρέματα με σκάλες και φράντζες. Τώρα είχαν παραμακρύνει, κι επειδή δεν ξέρω να τα χτενίζω, ούτε θέλω να βάζω αφρούς και ζελέ, ήταν κάπως ατημέλητα. Βέβαια, έχει στρώσει πολύ το μαλλί μου, κι έπεφτε σε μπούκλες, οπότε δεν ήταν αυτό το φριζαρισμένο χάλι που ήταν παλιότερα, αλλά και πάλι, δεν ήταν συγυρισμένα. Το αρχικό σχέδιο ήταν να τα μακρύνω για να μπορώ να τα πιάνω αλογοουρά, αλλά η φράντζα που είχα δεν είχε μεγαλώσει τόσο ώστε να πιάνεται, με αποτέλεσμα να χαλάνε και να πέφτουν στα μούτρα μου, ενώ επιδείνωναν και τους πονοκεφάλους που είχα (ευτυχώς σταμάτησαν), έτσι προτίμησα να τα κόψω. Αυτό με το Βασίλη που κουρεύτηκε κι έγινε "Γερμανάκος" δεν το αποκρυπτογράφησα. Το άλλο με την Ουκρανία το κατάλαβα! Αυτό με τη ζαλάδα όντως ισχύει. Το είχα πάθει κι εγώ όταν έσπασα το χέρι μου. Δεν μπορούσα να σταθώ όρθια απ' τη ζαλάδα, ενώ και στη γέννα αν θυμάστε, απ' τους πόνους έπεσα σε λήθαργο! Σας φιλώ κόρες, φτιάχνω χταπόδι με κοφτό μακαρονάκι σήμερα, στο φούρνο και πάω να το δω!

Γεια σας κορίτσια. Ουφ, είμαι να σκάσω... Ο Αντρέας ακόμα κάνει διάρροιες, και έχει και βήχα... Πήρα τον παιδίατρο, μου έδωσε οδηγίες, και μου είπε ότι είναι κολλητικό και να προσέχουμε. Δε θέλω να μένει ο Αντρέας πολύ καιρό στους δικούς μου, αλλά φοβάμαι πάρα πολύ για τη Γεωργία που είναι πάρα πολύ μικρούλα ακόμα. Έτσι και κολλήσει, δε θα είναι ένας απλός βήχας, θα καταλήξουμε νοσοκομείο... Αμάν ρε κορίτσια, τι χάλια καλοκαίρι; Τίποτα δε χάρηκε ο Αντρέας, ούτε μπάνια, ούτε παγωτά, τίποτα. Όλο το καλοκαίρι άρρωστος. Χίλιες φορές καλύτερα ο χειμώνας. Όλος ο κόσμος πάει διακοπές, κι εμείς ούτε μια βόλτα δεν μπορούμε να πάμε πια. Καλά, για το ότι κακομαθαίνει το νεογέννητο με τις αγκαλιές, άντε να μου το λένε η μάνα μου κι άλλες μεγάλες, αλλά να μου το λένε και νέες κοπέλες; Μα είναι δυνατόν; Θα αφήσω το νεογέννητο να κλαίει για να μην κακομάθει; Τουλάχιστον, αυτή τη φορά δεν έχω τον άντρα μου να με πρήζει "άσ'το να κλάψει", όπως με τον Αντρέα. Πάντως, ο ύπνος της Γεωργίας έχει χαλάσει πολύ. Χτες όλη μέρα, όπως σας είπα, κοιμήθηκε ελάχιστα, και τώρα είναι δύο βράδια που δεν κοιμάται αμέσως μετά το μπάνιο, όπως γινόταν μέχρι τώρα. Την κάνουμε μπάνιο, θηλάζει, κι ενώ έπεφτε ξερή, τώρα τη βάζω κοιμισμένη στο πορτ μπεμπέ και ξυπνάει. Προχτές την κούνησε ο άντρας μου στην αγκαλιά του και κοιμήθηκε, και χτες βράδι ευτυχώς, μέχρι να δεήσει ο άντρας μου να έρθει, την πήρε ο ύπνος όπως ξάπλωνε στο πορτ μπεμπέ. Ξύπνησε κατά τις τεσσεράμιση με γκρίνια, πέντε παρά δέκα την πήρα, την άλλαξα, τη θήλασα, την ξανάλλαξα γιατί έκανε πάλι κακά, την κράτησα να κοιμηθεί, έβγαλε γουλιά, της άλλαξα ρούχα, άλλαξα εγώ, την ξανακοίμισα, κατά τις έξι και κάτι κοιμήθηκε και εφτά παρά τέταρτο ξύπνησε πάλι με γκρίνια. Την πήρε ο άντρας μου, την κούνησε, τίποτα. Τη θήλασα και ξανακοιμήθηκε ούτε μια ώρα. Τότε την πήρε ο άντρας μου στο σαλόνι και κοιμήθηκα εγώ καμιά ωρίτσα ακόμα, οπότε και ξύπνησα γιατί έκανε σαν τρελή. Θήλασε και τώρα είναι στο πορτ μπεμπέ ξύπνια, και όλως περιέργως ακόμα δεν έχει αρχίσει τη γκρίνια. Έχει κολικούς και γι' αυτό ξυπνάει. Ουφφφ... Ο Αντρέας δεν είχε κολικούς. Καγκουράκι πάλι καλά που σου περνάει το δάκτυλο! Καλά να περάσετε στην Κέρκυρα! Βάσω κι εσείς μια χαρά περάσατε το Σαββατοκύριακο! Εγώ γι' αυτό σκάω, που ο Αντρέας δεν μπορεί να χαρεί όλα αυτά τα απλά πράγματα, με τόσες αρρώστιες, αν και, την περασμένη βδομάδα, πήγε δυο φορές παιδότοπο και μία για μπάνιο. Αλλά και πάλι, δεν ξέρω πόσες μέρες τώρα θα αναγκαστεί να μείνει στους γονείς μου. Πάρκο θα χρειαστούμε κι εμείς, γιατί αυτό του Αντρέα μας το είχαν δώσει κάποιοι φίλοι (που τώρα εξαφανίστηκαν), και πέρσι τον Ιούλιο το ζήτησαν πίσω. Μπορείς να μου στείλεις σε μήνυμα στο φέισμπουκ το προφίλ του καταστήματος αυτού που λες; Εν τω μεταξύ, ξέχασα να σας πω, έχουμε γεμίσει μυρμήγκια. Αρχικά είχαμε στην κουζίνα, αλλά τώρα φύγανε από εκεί. Μετά μεταφέρθηκαν στο σαλόνι, και νομίζω ότι το μέρος που συχνάζουν είναι η πολυθρόνα μου, γιατί πολλές φορές όπως κάθομαι, ξαφνικά εμφανίζεται ένα μυρμήγκι στο βιβλίο που διαβάζω ή πάνω μου. Μετά έφτασαν στο παιδικό δωμάτιο, και το σημείο τους είναι πίσω από την αλλάχτρα-συρταριέρα. Αρχικά πήγαιναν εκεί για την κεραλοιφή. Μιλάμε, ανέβαιναν στο βαζάκι της κεραλοιφής και έμεναν γύρω-γύρω, εκεί που βιδώνει, αλλά δεν μπορούσαν να μπουν μέσα. Παίρνω την κεραλοιφή και τη βάζω στο πάνω μέρος της κουκέτας, και τη μύρισαν κι ανέβηκαν μέχρι εκεί πάνω! Τελικά τη βάλαμε σε νάυλον σακουλίτσα, αλλά στην αλλάχτρα ακόμα ανεβαίνουν. Χτες βράδι κάναμε μπάνιο το μωρό, κι όπως πήγα να τη σκουπίσω, βλέπω στο στηθάκι της ένα μυρμήγκι. Το αρπάζω αμέσως, μετά βλέπω άλλο. Κοιτάω, η αλλάχτρα γεμάτη. Την πήρα και πέταξα κάτω και σελτεδάκι και πετσέτα, κι έβαλα καθαρά. Μετά, την παίρνω στο σαλόνι να τη θηλάσω, κι όπως θήλαζε, νιώθω στο άλλο στήθος κάτι να με γαργαλάει. Κοιτάω στο σουτιέν, και βλέπω ένα μυρμήγκι μέσα!!! Σήμερα το πρωί έπιασα ένα πάνω στον ώμο μου όπως ξάπλωνα στο κρεβάτι. Ουφ, δεν ξέρω τι να κάνω... Δε θέλω να ραντίσουμε με το νεογέννητο, αλλά κι αυτή η κατάσταση δεν πάει άλλο. Έχουμε στοκάρει παντού, και πάλι βρίσκουν αδιόρατες τρύπες και βγαίνουν... Σας αφήνω, όλο γκρίνια είμαι.

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εγώ πέρασα όλη τη μέρα στο σπίτι με τη Γεωργία σήμερα. Ο άντρας μου πήγε σε ένα τουρνουά σ' ένα ορεινό χωριό (Βάσω, στον Καλοπαναγιώτη), κι ο Αντρέας στους γονείς μου. Το αρχικό σχέδιο ήταν να πάμε κι η Γεωργία κι εγώ στους γονείς μου, να περάσουμε εκεί τη μέρα, αλλά αφού είναι άρρωστος ο Αντρέας, μείναμε σπίτι. Όλη μέρα η μικρή γαντζωμένη πάνω μου. Θηλάζει πολλές φορές και για πολλή ώρα, αλλά θέλει και αγκαλιές. Στο πορτ μπεμπέ ελάχιστη ώρα κάθεται αν είναι ξύπνια, ενώ σήμερα κοιμήθηκε ελάχιστα μέσα στη μέρα. Τη λίγη ώρα που κοιμήθηκε, έτρεχα να σιδερώσω. Το μεσημέρι έλεγα θα έρθει η μάνα μου να μου φέρει φαγητό και να καθίσει έστω ένα μισάωρο να κρατήσει λίγο το μωρό, αλλά έστειλε τον πατέρα μου, ο οποίος ήρθε, έφερε το φαΐ, κάθισε πέντε-δέκα λεπτά, είδε το μωρό κι άρχισε τα "τι γλυκό, τι όμορφο", κάθισε πάνω απ' το κεφάλι της μικρής, με αποτέλεσμα να ξυπνήσει, κι έφυγε, προτού καν φάω. Έτσι, έτρωγα σαν τρελή, γιατί η μικρή άρχισε τα κλάματα. Με κούρασε πάρα πολύ, αλλά τι να κάνω; Εκνευρίζομαι μ' αυτούς που μου λένε ότι την έχω κακομάθει. Με τη μάνα μου, δηλαδή. Έλεος, πώς κακομαθαίνει ένα νεογέννητο; Θα το αφήνω να μαυρίζει απ' το κλάμα, ολομόναχο στο κρεβατάκι του, για να μην κακομάθει; Και μετά τι μου λέει η μάνα μου; "Και τι θα κάνεις όταν θα πας δουλειά, αφού έχει μάθει με τις αγκαλιές;". Έλεος, πού τα βρίσκει και τα λέει; Αφήστε που είπα στον άντρα μου να την κρατήσει γιατί κουράστηκα, και μου λέει να τη βάλω στο καρότσι και να της δώσω ένα παιχνιδάκι! Του λέω "μας πώς γίνεται δώσω παιχνιδάκι σε μωρό είκοσι ημερών; Δεν μπορεί καν να πιάσει και θα της δώσω και παιχνιδάκι;". Ό,τι να 'ναι μιλάμε, ανοίγει το στόμα και πετάει βατράχια... Ο Αντρέας δεν έκανε διάρροιες σήμερα, αλλά κακά κάπως σαν ζελέ, αλλά έχει και βήχααααα... Άλλο τούτο πάλι... Αμάν πια, δεν ξέρω τι να κάνω... Να τον φέρουμε σπίτι και να απομονωθούμε με τη Γεωργία στο υπνοδωμάτιο ή να τον αφήσω στους γονείς μου; Αύριο θα πάει παιδίατρο, να δούμε τι έχει... Τον λυπάμαι, όλο το καλοκαίρι του έφυγε με τις αρρώστιες... Καγκουράκι κι εγώ αν θυμάσαι πέρσι το καλοκαίρι αρρώστησα για αρκετό καιρό, και είχα χάσει και τη φωνή μου για κάποιες μέρες, κι έκανε πάρα πολύ καιρό για να αποκατασταθεί πλήρως. Άσε που, από τότε που γέννησα τον Αντρέα αρρωσταίνω με το παραμικρό, χειμώνα-καλοκαίρι. Και φέτος, λίγο πριν γεννήσω, αν θυμάσαι, είχα βήχα, και μάλιστα, αγχωνόμουν τι θα κάνω όταν θα γεννήσω και θα μου φέρουν το μωρό, μήπως το κολλήσω. Τελικά, με τους πόνους και την ταλαιπωρία της γέννας, ο βήχας κόπηκε μαχαίρι! Πάντως, δεν το ρισκάρω να πιώ πάρα πολύ παγωμένο νερό, κι αν δω ότι είναι πολύ παγωμένο, προσθέτω και νερό εκτός ψυγείου. Όσο για το μάτι, σας το έχω ξαναπεί, δεν τα πιστεύω αυτά, και δεν έχω ματιαστεί ποτέ μου! Το δάκτυλο πώς είναι; Μαύρισε; Το είχα κλείσει κι εγώ μια φορά στην πόρτα του αυτοκινήτου όταν πήγαινα δημοτικό. Σας αφήνω κόρες, τα λέμε.

Γεια σας κορίτσια! Τι κάνετε; Εμάς ο Αντρέας έκανε διάρροια το πρωί... Από χτες έλεγε ότι τον πονάει η κοιλιά του, και έκανε πολλές φορές κακά, αλλά όχι διάρροια, αυτά τα κάπως κρεμώδη. Σήμερα το πρωί που ξύπνησε είπε ότι τον πονάει η κοιλιά του, δεν του έδωσα γάλα, έφαγε μπισκότο, και λίγο μετά έκανε διάρροια. Τον στείλαμε στους γονείς μου, για να δούμε τώρα πώς θα εξελιχθεί. Ίσως κοιμηθεί εκεί πέρα κιόλας, δε θέλω να το ρισκάρω. Μπορεί να κρύωσε η κοιλιά του στο μπάνιο προχτές, γιατί ήταν κρύα η θάλασσα, ίσως να κρύωσε κι απ' το κλιματιστικό, γιατί το βράδι συνέχεια ξεσκεπάζεται. Ουφ, αμάν πια, τι καλοκαίρι είναι αυτό; Όλο αρρώστιες... Το μισό Ιούλιο ήταν άρρωστος με βήχα, άλλη μια βδομάδα με την κοιλιά του, και τώρα πάλι διάρροιες... Αμάν πια!!! Καγκουράκι εύχομαι να μην έχεις αρρωστήσει και να είσαι μια χαρούλα! Πολύ ωραίες οι εκδρομές που κάνατε! Δε νομίζω ότι έκοψε τον ύπνο της μέρας η Γεωργία, χτες, π.χ. κοιμόταν συνέχεια. Απλά είναι μέρες που κοιμάται πολύ μέσα στη μέρα, κι άλλες που κοιμάται ελάχιστα. Μαρίνα πού θα πάτε διακοπές;

Άλλο που λέει ο Αντρέας είναι "βάζεται", αντί "μπαίνει", π.χ. προσπαθεί να βάλει ένα βιντεάκι στο youtube, δεν τα καταφέρνει ή για κάποιο λόγο δεν παίζει και μου λέει "μα γιατί δε βάζεται;"!!! Αφήστε που φτιάχνει δικά του τραγουδάκια, με υποτυπώδη μουσική και στίχο ό,τι σκέφτεται εκείνη την ώρα. Συνήθως είναι ασυνάρτητοι οι στίχοι, αλλά συχνά βγάζουν και νόημα. Το σημαντικότερο απ' όλα, που το τραγουδάμε συνήθως και πριν τον ύπνο είναι το Λεωφορείο, που πάει "Το λεωφορείο που παίρνει λίγο κόσμο, και το παίρνουν η Πέππα κι ο Τζορτζ", σε στίχους Αντρέα και μουσική Αντρέα και δική μου! Εν τω μεταξύ, η Γεωργία, όταν τη βάζουμε στον ώμο, στήνει για λίγο το κεφαλάκι της, γυρίζει και μας κοιτάζει! Τις προάλλες, όπως την κρατούσε ο μπαμπάς της, πάει ο Αντρέας μέχρι το παράθυρο, δίπλα της, κάτι κάνει και γυρίζει πίσω εκεί που ήταν πριν, και την έβλεπα να τον παρακολουθεί, τόσο με τα μάτια, όσο και γυρίζοντας το κεφάλι! Μεγάλη κουτσομπόλα θα μας βγει! Σας φιλώ!

Ανθή ιστορίες καθημερινής τρέλας οι διακοπές σας! Όντως μεγάλη βοήθεια η ανηψιά! Ο άντρας μου αργεί να πάρει μπρος, αλλά τώρα να δούμε πόοοοτε θα δεήσει να τον ξαναπάρει... Η Γεωργία σήμερα όλο κοιμόταν! Φαίνεται αναπλήρωνε τον ύπνο των προηγούμενων ημερών. Όταν είναι ξύπνια, όμως, πολύ λίγο κάθεται στο πορτ μπεμπέ. Την περισσότερη ώρα κλαίει και θέλει αγκαλιά, κυρίως τη δική μου... Νόμιζα ότι δεν είχες στείλει τον Πάνο στον παιδικό, για να μη φέρνει ιώσεις στο σπίτι, αλλά και πάλι, όλο κολλούσαν! Κάτι τέτοιο θυμόμουν! Αυτό που είπε ο πεθερός σου, άνετα θα το έλεγαν τα πεθερικά μου. ΚΑΙ ΤΑ ΔΥΟ! Και συμφωνώ μαζί σου ότι, λέμε για πλάκα αυτά που σκεφτόμαστε σοβαρά. Κι εγώ φώναζα πέρσι που πήγαμε Πάτρα, επειδή τα πεθερικά κανάκευαν, όχι τον Αντρέα, αλλά τον άντρα μου... Ό,τι του ζητούσα να κάνει, πετιόταν η πεθερά και μου έλεγε "καλά, δεν μπορείς να το κάνεις μόνη σου;"... Σας αφήνω, καλό σαββατοκύριακο.

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εμείς καλά, κάπως καλύτερα κοιμήθηκα χτες βράδι (και σήμερα το πρωί!). Το πρωί ακούω τον Αντρέα να παραμιλά στον ύπνο του "το έφαγα όλο" και μετά από λίγο ξυπνά και μου λέει "το έφαγα όλο το μήλο της Αντιάνας μαμά, κι αυτή μου έπα-ε τη τσάντα μου"! Κάποιο όνειρο θα έβλεπε! Έχει πλάκα που λέει "έπαρε" αντί "πήρε", "μιλάουν, βρωμάουν" και τέτοια. Έχει κάνει δική του γραμματική! Φυσικά το "μιλώ" είναι συνηρημένο από το "μιλάω", οπότε μάλλον ανακαλύπτει τις ρίζες της γλώσσας μας! Τώρα το απόγευμα πήγα στο κομμωτήριο και ξεφορτώθηκα την ενοχλητική μαλλούρα που έπεφτε στους ώμους μου σα χαλί και μ' έκανε να σκάω απ' τη ζέστη! Τα έκοψα κοντό καρέ και νιώθω τέλεια τώρα! Δεν έχω αυτήν την προβειά να με περιτυλίγει! ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ! Ωχ, μου φέρνει τη Γεωργία, σας αφήνω και ξαναμπαίνω μάλλον μετά.

Γεια σας κοριτσάκια! Τι κάνετε; Εμείς καλά, εγώ νυστάζωωω... Το πρωί η μικρή άρχισε απ' τις πεντέμιση τη γκρίνια και κατά τις έξι παρά δέκα το κλάμα. Ξανακοιμήθηκε εφτάμιση κι εγώ δεν μπόρεσα να ξανακοιμηθώ, γιατί είχα υπερένταση. Οκτώ ξύπνησε ο Αντρέας και μου λέει "θέλω γάλα μαμά". Του λέω "να ξυπνήσουμε τον μπαμπά να σου φτιάξει γάλα;". "Όχι", μου λέει "θέλω η μαμά". Άλλες φορές, όταν ξυπνάει κι εγώ κρατάω τη Γεωργία, μου λέει "Μαμά, βάλε τη Γεωγία στο κα-ότσι και φτιάτσε μου γάλα". Ε, μετά απ' αυτό σηκωθήκαμε. Πήγε ο άντρας μου κι έφερε τη γυναίκα για το καθάρισμα και μετά από λίγη ώρα πήγαν για μπάνιο, επιτέεεεεεελους!!!!!!! Ο Αντρέας δεν κάθισε και πολλή ώρα στη θάλασσα, γιατί ήθελε να παίξει με την άμμο. Κάθισαν κανένα δίωρο, και όταν μπήκαν στο αμάξι για να φύγουν, δεν έπαιρνε μπρος!!! ΠΑΛΙ!!! Πήγε η οδική βοήθεια, ήταν η μπαταρία πάλι (την οποία αλλάξαμε τη Δευτέρα που πέρασε), πήγαν οι γονείς μου και πήραν τον Αντρέα, για να μην περιμένει μες στη ζέστη, και όταν του φόρτισαν την μπαταρία, το πήγε στον ηλεκτρολόγο και του είπε ότι είναι το δυναμό και θέλει άλλαγμα. Γκρρρρρ... Καλά, τις προάλλες που το πήγε, δεν είδε ότι είχε πρόβλημα και το δυναμό;;; Τέλος πάντων, τώρα πήγε και το πήρε και όλα καλά ευτυχώς. Σήμερα φυσάει πάρα πολύ, για να καταλάβετε τώρα έχω κλείσει γύρω-γύρω, έχω αφήσει πολύ λίγο ανοιχτές τις μπαλκονόπορτες, γιατί από παντού φυσούσε στο μωρό. Ανοίγουμε, φυσάει, κλείνουμε, σκάμε, δεν ξέρουμε τι να κάνουμε πια... Καγκουράκι πολύ ωραίο το θεατράκι που παρακολουθήσατε! Είναι πολύ σημαντικές αυτές οι προσπάθειες που γίνονται σε χωριά και μικρές κοινότητες. Όταν ήμουν στην κλινική, μια από τις νοσοκόμες που μένει σε ένα χωριό της Λάρνακας, έκανε πρόβες το "Μπαμπά, μην ξαναπεθάνεις Παρασκευή" που θα το παίξουν με το Θεατρικό Όμιλο του χωριού της! Σε κάποια φάση που είχε αυτή νυκτερική βάρδια, περνούσα απ' την κουζίνα, και την ακούω να μιλάει μόνη της! Τελικά μάθαινε το ρόλο της! Μπράβο στο Γιωργάκη που μπουσουλάει κιόλας! Κι ο Αντρέας κάπου τόσο μπουσούλησε, λίγο μεγαλύτερος ίσως. Βάσω και του Αντρέα του αρέσουν πάρα πολύ οι βόλτες, αλλά όταν είναι να τον ετοιμάσουμε για να φύγουμε, πρέπει να τον κυνηγάμε. Κι ο Αντρέας πρώτη Σεπτέμβρη πάλι στο σχολείο! Ελπίζω να μη μας κουβαλάει ιώσεις, γιατί το μωρό μόλις που θα έχει σαραντίσει. Αλλά κι αυτό το όλη μέρα σπίτι, έστω και με τις εξορμήσεις σε παιδότοπους, παιδικές χαρές και οπουδήποτε αλλού, είναι πάρα πολύ κουραστικό και βαρετό για τον Αντρέα. Εν τω μεταξύ, η Γεωργία τον ύπνο μέσα στη μέρα σχεδόν τον έχει κόψει. Ίσως ζεσταίνεται, ίσως έχει πονάκια, πάντως κοιμάται πολύ λίγο. Μισή-μία ώρα το πολύ. Όλο αγκαλιές θέλει η κατεργάρα! Σας αφήνω! Πολλά φιλιά!